Wederopbouw….. Ontwaakt lijkt de vereniging nog nauwelijks. Na het laatste fluitsignaal van de tweede wedstrijd tegen Wilsum was er natuurlijk de teleurstelling, maar door het snel volgen van de diverse toernooien lijkt de impact van de degradatie nog nauwelijks door te dringen in de catacomben van onze vereniging. SVVN is sportief terug bij af en het ingezette beleid van de afgelopen jaren heeft in ieder geval niet tot een hoge(re) klassering geleid! Wie ditmaal in het clubblad het aantal ledenmutaties bekijkt, bekruipt al snel het gevoel dat het een met het ander samenhangt….
gevoel te krijgen dat er aan het einde van de streep iets te halen viel. De selectie zal in het aankomende seizoen hard aan het werk moeten om goede resultaten te halen in de 4e klasse. De vereniging lijkt terug bij af. Maar hoe valt dit te rijmen met de vele leden, activiteiten, afgesloten convenanten, etc? Zorgvuldig kijkend valt al snel op dat de club draait op het enthousiasme van een beperkt aantal vrijwilligers. Beperkt in de zin dat altijd dezelfde namen pronken bij de verschillende activiteiten. Met hart en ziel zetten zij zich in om het voor de leden blijvend aantrekkelijk te maken deel uit te maken van SVVN. Het wordt echter hoog tijd dat deze groep vrijwilligers uitbreiding krijgt van het grote potentieel dat ongetwijfeld aanwezig is. Gebleken is dat de oproep om vrijwilligerswerk te verrichten met als tegenhanger het betalen van een flink bedrag aan euro’s soulaas heeft geboden, maar nog niet in die mate als je als grote vereniging met een geweldig potentieel ‘achterland’ zou wensen. De praktijk blijkt weerbarstig: het hebben van vele nevenactiviteiten vandaag de dag maakt dat leden weinig tot geen tijd over hebben om zich in te zetten voor een vereniging. Het gebruik van allerlei vormen van sociale media leidt er daarnaast toe dat er steeds minder behoefte is elkaar fysiek op te zoeken en dus te ontmoeten. Waarom moeilijk doen als je elkaar ook op (verre) afstand kunt ‘ontmoeten’? Het is hoog tijd voor plan B: een stevig beleidsplan dat houvast gaat bieden voor een stabiele toekomst. Zowel in sportief- als verenigingsopzicht is het een must dat er eensluidende, eensgezinde richting wordt gekozen waarin niet alleen leden, maar ook vrijwilligers en ouders zich herkennen. Een werkgroep heeft zich hier inmiddels over gebogen en de contouren worden in concept zichtbaar. In de maand september zal dit plan aan een breder publiek kenbaar gemaakt worden en vervolgens zal in de maanden daarop het startsein klinken voor de daadwerkelijke implementatie. Het volledig accepteren van deze koers zal de basis zijn voor het (sportief en sociaal) voortbestaan van de club. De wakkere
Waar ging het fout? Een veelgestelde vraag die op verschillende manieren beantwoord kan worden. Achteraf blijkt het ontslag van de hoofdtrainer in dat opzicht niet tot het gewenste resultaat te hebben geleid. Feit is wel dat gedurende de weken na het ontslag duidelijk werd dat een eventuele verdere samenwerking in ieder geval een heilloze weg bleek te zijn. Vergelijk in dat opzicht het genomen besluit maar als het beste van alle slecht denkbare oplossingen. Ook de tussentijds nieuw aangestelde hoofdtrainer heeft in het lopende seizoen het tij niet kunnen keren. De overwinning na de winterstop tegen plaatsgenoot DES was verdiend. Op basis van een enorme werklust in de eerste helft werd er een terechte ruststand op het score-bord gezet. De terugval in de tweede helft gaf op dat moment echter al te denken. Noodzakelijke overwinningen tegen naaste concurrenten - in de onderste regionen – bleven uit en zouden op basis van het vertoonde spel niet verdiend zijn geweest. Het feit dat Hellendoorn vervolgens geen cadeautjes weggaf tegen de plaatsgenoot was vooraf in te calculeren geweest. Zij streden tevens…maar dan wel voor een plaats in de na-competitie! De wedstrijden tegen Wilsum om promotiedegradatie kun je als illustratief beschouwen voor de komende reeks wedstrijden in de 4e klasse. Hard werken, veel lange ballen, weinig technisch vernuft, etc. Gaandeweg de twee beslissingswedstrijden was het moeilijk het 11