IT’S ALL ABOUT POP
SPRING/SUMMER 10
INHOUDSOPGAVE World Wide Music Tien Europese bands getipt, tien best kept secrets die nu geen best kept secrets meer zijn. music Æ 08
Ongetemd Nederlands grass roots label voor vrije geesten krijgt voet aan de grond. snow Æ 10
Tee Party Een fijne greep uit het massale aanbod aan t's deze zomer. style Æ 11
Sneakers
Een klap in uw gezicht Ze rijdt harder dan menig kerel. Interview met de Belgische skateboardster Evelien Bouilliart skate Æ 36
Surfen in Noorwegen Ijzingwekkend goede breaks in de Lofoten. surf Æ 44
Unlocked: Ali Boulala Na twee jaar gevangenschap in een Australische cel (veroordeling: dood door schuld) is de Zweedse skateboard professional annex levende legende weer 'free as a bird'. skate Æ48
Get your kicks style Æ13
Beats & Faces Cons en Pro's Er is in de twintigste eeuw bijna geen Amerikaanse tegencultuur geweest die niet op een of andere manier verbonden was met de Chuck Taylor All Star. Met CONS verbindt Converse zich nadrukkelijk met zijn skateboardwortels. music Æ 14
Super Tubos
Job de Wit over de nieuwe beat scene. music Æ 52
No New Enemies Harlan Levey maakt liever vrienden art Æ 54
Protest to get there
Wat RELOAD betreft is Portugal nog steeds een grootmacht. surf Æ 16
Stop met dromen, lees dit stuk en go ride!. snow Æ 56
Portucalifornia
Stay in - Get out
En nog een keer. Omdat we er niet genoeg van krijgen. Niet alleen om te surfen, maar Portugal rockt ook om te skaten. skate Æ 24
Martine Johanna De in Amsterdam wonende kunstenares Martine Johanna keerde zich in 2006 van de modewereld af, toen ze op een vrieskoude nacht haar passie voor het tekenen herontdekte. art Æ 30
style Æ 59
TedXRotterdam And now, something completely different design Æ 60
Jägermeister Festivalzomer music Æ 62
BEST KEPT SECRETS De EU redt Griekenland van de ondergang met een kapitaalinjectie van 30 miljard euro, Spanje en Portugal liggen in de bezemwagen en IJsland gaat ten onder aan bankiers en een overactieve vulkaan. Kortom, de Europese vlag hangt er niet lekker bij. Maar ja, de zomer staat voor de deur en dat is na de strengste winter sinds tijden al reden genoeg voor een feestje. En eigenlijk geloven we nog steeds in dit stukje wereld. Voor dit issue van RELOAD gingen we op zoek naar wat best kept secrets. Verre van volledig natuurlijk, maar een goeie poging om eens wat beter te gaan kijken naar wat Europa zo rijk maakt. Dus even niet naar de Franse kust, de afgeragde skatespots van Barcelona of naar de immense festivals waar elke grote en semi-grote band langs toert. Nee wij gingen naar de kleine, onbekende festivals, daar waar de commercie het nog niet heeft gewonnen van goedbedoelende hippie-vrijwilligers.
Dit Europese issue is tevens het laatste nummer van RELOAD dat ik als hoofdredacteur heb mogen maken: ik ga me volledig focussen op een nieuwe creatieve uitdaging die onlangs op mijn pad kwam. Ruim een half jaar geleden ben ik begonnen met een creatief agentschap waarmee ik jonge kunstenaars en vormgevers ondersteun in hun creatieve en commerciële werk. Een van de projecten is de YOUR:OWN gallery, een galerie die plek biedt aan 'young contemporary artists.' Onder anderen Lennard Schuurmans, Lil' Shy en Joe Holbrook zullen er nog exposeren. Namen die je waarschijnlijk kent als je de RELOAD vaker leest. En deze maand hebben we een expositie van Ed Templeton. RELOAD was een avontuur. Soms een struggle. Soms een easy ride. Ik blijf in ieder geval actief betrokken bij het blad als kunst- en skateredacteur, dus mijn laatste zegje heb ik hier nog niet gedaan. En RELOAD zal natuurlijk doorgaan met nieuwe issues, nieuwe thema's en een nieuwe hoofdredacteur.* Jeroen Smeets *Oh, dus jij vindt dat jij eigenlijk altijd al de man/vrouw was om dit blad naar nieuwe hoogtes te leiden? Dan is dit het moment om contact op te nemen met de RELOAD headquarters.
Colofon - RELOAD #50 - editie 01/2010 CLUELESS PEOPLE
WRITING STORIES
TAKING PHOTOS
BEHIND THE SCENES
HOOFDKWARTIER
Hoofdredacteur
Jeroen Smeets, Victor Verbeek,
Marcel Veldman, Marc Gérard,
Advertentie exploitatie:
RELOAD
Jeroen Smeets
Job de Wit, Maarten van der
Ted Grambeau, Joris van Drooge,
Patrick Hofland
Postbus 69654
jeroen@reload.nl
Schaaf, Ruben van der Laan,
Jens Andersson, Davy Van Laere,
patrick@reload.nl
1060 CS Amsterdam
Hoite Polkamp, Arhur Romijn
Ray Max
T: 020-4085511
T: 020-4085511
Eindredactie: Anneke Bisschops
Cover art: Martine Johanna
Abonnementen:
www.reload.nl
Creative direction Peter van Rhoon & Jeroen Smeets
S.P. Abonneeservice Graphic design
Logo design: Zedz
Job Rompa www.getajob.nu Grid design Ruben Pater, Job Rompa
Postbus 105, 2400 AC Alphen a/d Rijn
Ramon Avelino, Peter Palland, Tapefont Rundgang: Manuel Dolt
Tel: 0172-476085 abonnee@reload.nl
=H<NF>GMBG@ LMRE>
mpb\^ Z r^Zk bg ikbgm% ,/. ]Zrl hg ppp']h\nf^gmbg`lmre^'\hf
WORLD WIDE MUSIC
E6<>C6
08
>C=DJ9
music
I:@HI
Hoite Polkamp
Denk hierbij in het verlengde Doctr The Very Best Het 'sociale netwerk' van Girl Talk. Waar Girl Talk live www.myspace.com/doctrmusic www.myspace.com/theverybestmyspace van Myspace is dood slechts met twee laptops het podium op gaat, komt Javelin en alleen nog geschikt gewapend met een ingenieus als onlinebibliotheek systeem bestaande uit twintig felgekleurde boomboxen. Via waar je bands kunt een radio transmitter zenden beluisteren en tourdata ze hun show uit, waarna ze de boomboxen afstemmen Toffe muziek hoeft niet altijd van De uit Malawi afkomstige Esau kunt vinden. Nieuwe op de juiste frequentie. Op 20 ver te komen. Dat bewijst de Mwamwaya was lange tijd muziek ontdek je teapril komt hun langverwachte vanuit Amsterdam opererende drummer van de legendarische Doctr. Momenteel is Doctr druk Evison Matafale, totdat de laatst- debuutalbum No Mas uit op het genwoordig op blogs indielabel Luaka Bop. met het produceren van genoemde in een politiecel om en websites. RELOAD’s bezig Via: www.google.com zijn, binnenkort op het nieuwe het leven kwam. Esau zag kans Hoite Polkamp gaat op Amsterdamse New Cake-label te om naar Londen te ontsnappen, debuut EP. Muzikaal waar hij een tweedehandsMontauk ontdekkingsreis en tipt verschijnen, haalt Doctr de inspiratie uit het winkel in dezelfde straat als www.myspace.com/ilovemontauk werk van electro collega’s MoRadioclits studio runde. Toen tien up and coming deselektor, Mowgli en Calvereen van de Radioclits een fiets bands. tron. bij Esau kwam kopen, was dat Via: www.newcake.nl
My Bubba & Mi www.myspace.com/mybubbaandmi
Jean Balaise www.myspace.com/jeanbalaise
het begin van een samenwerking, waar inmiddels het album Warm Heart of Africa uit voort is gekomen. Via: www.myspace.com/radioclit
Renaissance Man www.myspace.com/renaissancemanmvsic
Drie meisjes uit Denemarken, Zweden en IJsland werden in Kopenhagen bij toeval huisgenoten. En zo ontstond My Bubba & Mi. Hun onlangs verschenen album How it’s done in Italy, een directe verwijzing naar de plek waar het debuut is opgenomen, doet je verlangen naar zomer, zon en uitgestrekte waaiende grasvelden. Via: www.beepbeep.nl
Reptile and Retard www.myspace.com/reptileandretard
Hun eigen muziek omschrijft het Zuid-Franse duo als 'BANG BANG BANNNNNNG BRAAAAAAAP!'. RELOAD houdt het op stevige hardcore electro. Onlangs brachten ze een eerste EP uit, met daarop twee eigen tracks en enkele remixes, onder andere van bovengenoemde Doctr. Via: www.soundcloud.com/ jeanbalaise _ newcake
You Can’t Win, Charlie Brown www.myspace.com/youcantwincharlieb
Uit Finland, het land van extreme sporten, power tools en muziek die klinkt alsof het met power tools is gemaakt, komt het tweekoppige Renaissance Man. Deze twee ex-architecten lanceerden in 2008 de succesvolle maandelijkse clubavond NOW! in Helsinki, maar besloten al vrij gauw dat de wereld klaar was voor hun eigen creaties. Releases op Switch z’n label Dubsided en het gerenommeerde Kitsuné zorgden ervoor dat ze inmiddels veelgevraagde remixers en dj’s zijn. Via: www.myspace.com/maskinen
‘There’s an idiot in all of us, you just have to set it free’. Dat is wat Mads Damsgaard Kristiansen and Esben Valloe hun publiek tijdens hun live shows duidelijk willen maken. Via een uitwisselingsprogramma kwamen de twee Denen in Sjanghai terecht. Mads en Esben omschrijven hun eigen muziek als techno soul. RELOAD vat het samen als een experimentele mix van MGMT, the Doors en Franz Ferdinand. Via: www.kaospilot.dk
Charlie Brown is het hoofdpersonage uit de welbekende stripserie Peanuts. Het uit Lissabon afkomstige gelijknamige gezelschap maakt kwetsbare luistermuziek in de stijl van de Tindersticks, Grizzly Bear, Animal Collective en de aangenaam depressieve Eels. Bepaald geen macho-spierballen-muziek voor winnaars dus. Via: hungryhungrymodels.blogspot.com
Javelin www.myspace.com/hotjamzofjavelin
Tom van Buskirk en George Langford zijn samen Javelin, waarmee ze al sinds 2004 een aanstekelijke mix van hiphop en electro bij elkaar sampleden.
Johan Cederberg en Victor Holmberg zijn Montauk, waarmee ze heerlijke door pianoloopjes doordrenkte melodische pop maken. ‘Salon luxury pop’, zoals de twee Zweden het zelf zouden noemen. Door het gebruik van analoge instrumenten hebben hun nummers een vrij organisch geluid, wat het lekker luchtig houdt. It’s ‘Fresh’, zoals ze in correcte Duitse slang zouden zeggen. Via: www.dangerdanger.org
The Popopopops www.myspace.com/thepopopopopsband
‘Oui, bonjour, we are ze Popopopops’, is het enige wat de vijf tieners hoeven te stamelen in hun gammele Frans-Engels om elk meisjeshart te doen smelten. The Popopopops maken, zoals te verwachten, lichtvoetige, dansbare indiepop liedjes in de traditie van The Whitest Boy Alive, met titels als ‘Dance Tonight’. Met een sterke drang naar reizen en muziek maken weten de boys feilloos de studieverplichtingen in hun thuishaven Rennes te ontduiken. Na een geweldige show op Eurosonic krijg jij op 6 mei, in de Paradiso, ook de kans om voor deze jongens te smelten. Via: www.noorderslag.nl
ONGETEMD
E6<>C6
10
>C=DJ9
Style
Undergroundlabel Voor vrije geesten “Je gaat toch niet nú zitten schijten?” schreeuwt Ray Max naar Ongetemd-medeoprichter Dim Rooker. “Nee man, TNT staat voor de deur. Ik ga effe opendoen,” klinkt Dims stem in de verte. “Je staat op de speaker,” brult Ray door de telefoon. Joh. RELOAD belt naar het containerkantoor van het Scheveningse kledinglabel Ongetemd... Sinds een paar jaar is Nederland een grassroots kledingmerk rijker. Ongetemd is het geesteskind van surffotograaf en -filmer Ray Max en grafisch designers Dim Rooker en Lucas Winckers. Het drietal werkte jarenlang voor kledingmerken, toen het in 2006 besloot een eigen label op te richten. “Zoiets als Ongetemd bestond nog niet,” vertelt Ray. “Een puur Hollands grassroots merk van en voor surfers, muzikanten, kunstenaars en andere vrijdenkers.” Volgens Dim dekt de naam van het label het best waar Ongetemd voor staat. “Eigen koers varen, los gaan op een feestje. Maar iedereen moet Ongetemd lekker op zijn eigen manier interpreteren.” In 2006 verscheen de eerste collectie. Kenmerk: kleurrijke designs gedrukt op biologisch katoen. Dim: “Vanaf het begin hebben we ervoor gekozen om eerlijk te produceren. Dus geen gesodemieter met kinderarbeid in China of met milieuvervuilend katoen. We werken samen met een fabriek in Portugal. Zij hebben Ongetemd omarmd en denken met ons mee. Daar hebben we een goed gevoel bij.” Ongetemd sloeg aan. De kleding bleek te verkopen. Ook de gemeenschap van vrije zielen groeit. Bands, kunstenaars en fotografen uit het hele land voelen zich verbonden met het label en sluiten zich aan. De feestjes die Ongetemd organiseert zijn inmiddels berucht. Dim: “We begonnen met een spontane happening met een mannetje
I:@HI
Maarten van der Schaaf
STIEKEM WILLEN WE NATUURLIJK GEWOON DE WERELD VERBETEREN of tien in onze garage, maar inmiddels komen er rustig driehonderd man. Begin april ging het nog he-le-maal los bij het Ongetemd-feest in het Haagse poppodium Het Paard van Troje. “We trekken volle zalen!” schatert Ray. Hoe dat komt? Dim: “We zijn outsiders. We komen niet uit de mode. En Ongetemd is echt, we hebben geen kunstmatig concept. Het is allemaal organisch gegroeid.” Ray: “De tijd is er ook naar. Wij zijn trots op Nederland. Niet op een bekrompen, racistische manier, maar juist positief. Er loopt zo veel talent rond, mensen die mooie dingen maken. Dat willen we laten zien. Weet je, stiekem willen we natuurlijk gewoon de wereld verbeteren.” Ongetemd is te koop in 25 boardshops in Nederland en België en sinds begin dit jaar ook via de webshop.www.ongetemd.com
TEE PARTY
E6<>C6
11
>C=DJ9
Style
37,-
35,-
24,95
Protest
Volcom
The Hundreds
30,-
5 24,9 29,95
Rip Curl
Converse
32,-
34,95
Ontour
Carhartt
No More Dead Sailors
Brandmerk
45,-
Altamont
34,95
30,-
Ongetemd
Flamboyance
43,-
Insight
WESC
TV noice
SNEAKERS
E6<>C6
13
>C=DJ9
Style
109,
70,-
Vans
Pointer
Half-Cab
89,95
Gravis
Cyril
Viking HiďŹ&#x201A;ame
95,-
59,95
75,-
Nike
Nike
SB Zoom Omar Salazar
K-Swiss
Mavrk Mid2
Classic LP T
139,9 5
85,-
90,-
Etnies
Sheckler 4
Emerica
DC
G Code Shake Junt
Sixpack Low
94,95
79,95
180,-
Converse
Medial
Adidas
Jeremy Scott Wings
The Hundreds
E6<>C6
14
>C=DJ9
Style
I:@HI
Victor Verbeek
CONS NS NS EN PRO'S O'SS O'S Er is in de twintigste eeuw bijna geen Amerikaanse tegencultuur geweest die niet op een of andere manier verbonden was met de Chuck Taylor All Star. Beatniks in de jaren '50, punkers in de jaren '70 en B-Boys in de jaren '80, steeds opnieuw maakte een generatie rebellen deze oer-sneaker tot zijn icoon. Ook skateboarders hebben de schoenen altijd gedragen – vanwege de klassieke vormgeving, maar zeker ook vanwege de zool. Met CONS verbindt Converse zich nadrukkelijk met zijn skateboardwortels.
Converse-schoenen waren meteen vanaf het begin onderdeel van de skateboardcultuur. Vooral de CTS met hun goede grip en rubber neus leken wel voor skateboarders gemaakt, maar ook andere Converse-modellen bleken geschikt om op te skaten. Toen Natas Kaupas in de Santa Cruz video 'Wheels on Fire' uit 1987 met Converse high tops aan zijn voeten over prullenbakken en brandweerpaaltjes olliede alsof het niets was en in een moeite door een revolutie in het street skaten in gang zette, werden zijn schoenen in korte tijd razend populair onder street skaters. Ook Matt Hensleys vernieuwende street part in ‘Shackle me Not’, een H-Street video van een jaar later droeg bij aan deze populariteit. Het is nu overigens bijna niet meer voor te stellen, maar skateschoenen waren in die jaren maar moeilijk te krijgen, vooral in Europa. Skaters waren dus voortdurend opzoek naar geschikte schoenen die niet speciaal uit Californië hoefden te worden ingevlogen. Converse waren wel algemeen verkrijgbaar en bovendien bleek dat veel eisen die aan goede basketbalschoenen gesteld worden – enkelbescherming, vlakke zool met grip – ook golden voor goede skateboardschoenen. Het was Marquis Mills Convers die in 1908 de Converse Rubber Shoe Company oprichtte. Tien jaar later produceerde hij de eerste All Star, een schoen speciaal bedoeld voor de toen nog jonge Amerikaanse sport: basketbal. Dit alles blijkt slechts een opmaat voor wat er in 1923 gebeurt. Dan verbindt basketbalpionier Chuck Taylor zijn naam – the most famous name in sport that nobody knows anything about – aan de door hem ontwikkelde Converse Chuck Taylor All Star. Hij is daarmee de eerste sporter met een persoonlijke schoen en de geestelijke vader van een icoon bovendien. Om de eigen geschiedenis te benadrukken, grijpt CONS met de S/S 2010 collectie terug op modellen uit het 102 jaar oude Converse-erfgoed, uitgevoerd in traditionele skateschoenmaterialen als leer en suède. De
schoenen hebben de kleuren en stijl van All Stars en Reveres uit de jaren '70 en '80, maar de constructie is aangepast aan de eisen van het hedendaagse skateboarden. Vanaf het moment waarop Converse zich met CONS op het maken van skateboardschoenen is gaan concentreren, heeft men ook serieus werk gemaakt van het samenstellen van een team. Met skaters als Kenny Anderson, Rune Glifberg, Nick Trapasso, Angel Ramirez, Ethan Fowler, Eli Reed, Anthony Pappalardo en Raymond Molinar, is het een diverse groep persoonlijkheden geworden. Het vooruitzicht van een CONS teamvideo is aanlokkelijk. Voor wie niet kan wachten is er overigens al een uitgebreid CONS part met bijdragen van bijna alle teamrijders in Thrasher's laatste film: ‘Prevent this Tragedy’. New Yorker Anthony Pappalardo, in bepaalde kringen liefkozend Pops genoemd, is één van die schaarse skate pro's van wie de invloed groter is dan de som van hun videoparts. Zijn herkenbare achteloze stijl, zijn trucs op rauwe oostkust spots en zijn flegmatieke karakter bezorgden Pappalardo een zekere cultstatus. Of hij nu – destijds als eerste ooit – switch ollies in Philadelphia’s Love Park fontein doet, of slappies op stalen kelderdeuren in Williamsburg; Pops is inspirerend omdat zijn persoonlijkheid doorstraalt in wat hij doet. Op zijn skateboard kiest hij voor originele, slimme maar – op het oog - eenvoudige oplossingen: waarom een bank in ollieen als je er ook een pole jam in kunt doen...? Nu is het mode, hij was een van de eersten... en bij hem zag het er beter uit. Pappalardo's CONS pro model, Pops' eerste signature schoen als skateboarder, is stylish, speels en zonder opsmuk. De schoen is gebaseerd op een klassieke lage One Star. De eerste kleurencombinatie: rood, wit en blauw, is vanaf maart 2010 in Nederland en België verkrijgbaar. www.converseskateboarding.com
POPS IS INSPIREREND OMDAT ZIJN PERSOONLIJKHEID DOORSTRAALT IN WAT HIJ DOET.
wisselen met beeld!
Yannick de Jager, Cordoma
E6<>C6
16
>C=DJ9
Surf
I:@HI
Maarten van der Schaaf
Surfgrootmacht Portugal terug op de wereldkaart
Je kan natuurlijk weer in de auto stappen en in dertien uur naar de Franse Golf van Biskaje rijden. Maar waarom niet in drie uurtjes naar Portugal vliegen en met een goedkope huurwagen Europa’s ruigste kust verkennen? De golven zijn er beter, het landschap indrukwekkender en de prijzen lager. “Er zijn zoveel topbreaks, eigenlijk is er te veel keus.” Om met de deur in huis te vallen: Portugal is één van ’s werelds beste surfbestemmingen. De variëteit aan spots en de regelmaat waarmee de swells binnenkomen maken het land de ster van Europa. Toch wordt deze uithoek van het continent nog altijd door veel surfers onderschat. Zelfs door de pro’s. De Portugezen zagen bijna tien jaar met lede ogen aan hoe de ASP World Tour stopte in het Franse Hossegor en het Spaanse Mundaka zonder Portugal een blik waardig te gunnen. Dit jaar kwam daar eindelijk verandering in toen Rip Curl Supertubos uitpikte als locatie voor hun jaarlijkse Search evenement. De beruchte linkse van Peniche, een dorpje 90 kilometer ten noorden van Lissabon, loste de hoge verwachtingen in. Op dag twee raasde de heftigste storm in twintig jaar vol over Peniche. Terwijl de organisatoren de weggeblazen tenten en laptops uit het zand moesten rapen en de competitie on hold ging, doken de pro’s de oceaan in om de binnenrollende freak sets te scoren. Voor de organisatie zou het uiteindelijk ook allemaal goed komen: in het laatste weekend pompten drie meter hoge cleane barrels op de zandbank van Supertubos. Winnaar Mick Fanning noemde de finaledag na afloop zelfs “één van de beste competitiedagen ever.” Gevolg: In 2010 en 2011 staat Supertubos weer op de agenda van ’s werelds allerbeste surfers.
Meer dan Supertubos Het succes van het evenement afgelopen najaar heeft Portugal weer teruggezet op de wereldkaart der surfbestemmingen. Want behalve Supertubos kent de Portugese kust nog vele juweeltjes. Op weg naar hoofdstad Lissabon vanuit Peniche stop je eerst in vissersdorp Ericeira. De lange righthander van Ribeira D’Ilhas en de big wave spots Coxos en Backdoor zijn hier de golven die je moet scoren. Een uurtje zuidelijker ligt Lissabon. Zorg dat je hier in het weekend bent. Ga eten in de oude stad en sluit je daarna aan bij de locals die in de stegen van de Bairro Alto uitbundig feestvieren tot een uur of vier. Daarna gaat de avond pas echt beginnen. Neem een taxi naar de haven waar tussen de hijskranen en olietankers Lissabons vetste club staat: de LUX. Misschien ben je dan nog wel wat aan de vroege kant – de door bitch vertrouwde me hier ooit toe dat “de tent pas om half vijf langzaam vol loopt”. Binnen tref je een beukende bas en een goeie vibe en na een paar uur sta je buiten op het balkon om de zon naar de hemel te zien klimmen en de eerste schepen de haven uit te zien varen. Oh ja, John Malkovich is mede-eigenaar van deze tent, dat je het even weet. Als je je kater de volgende dag hebt uitgeslapen, verlaat je de stad richting het zuiden. Over de brug check je Costa de Caparica voor een verfrissende sessie. Is het daar te druk of komt de swell maar matig binnen? Rij dan een stuk verder naar het zuiden en check Praia do Bicas, een afgelegen ruige spot die de volle laag pakt bij noordwester swells. Locals love it. Dit is trouwens ook een goeie plek om een kampvuur te bouwen en te kamperen. Ben je te brak om te surfen? Check dan een baai verderop het Sanctuario van Cabo Espichel, een indrukwekkend klooster dat balanceert op de rand van de kliffen en uitkijkt over de oceaan.
OP DAG TWEE RAASDE DE HEFTIGSTE STORM IN TWINTIG JAAR VOL OVER PENICHE...
MARCELS TOPSPOTS “Ik vind de westkust te gek. De natuur is daar zo puur. Ik surf graag op Amado en Bordeira, de spots bij het dorpje Carrapateira. Op Amado heb ik veel lesgegeven. De righthander van Bordeira is vaak nog beter. Praia do Castelejo is ook een aanrader. Aan de zuidkust vind ik Barranco een waanzinnige plek. Je rijdt over een lang hobbelweggetje waarvan je denkt dat het nergens toe leidt en dan is daar plotseling een mooie kleine baai met een heerlijke golf. Bovendien hangt er een bijzondere hippiesfeer. Sommige surfers kamperen er de hele winter.”
Punta Riva, Franse Remy is even alleen op de wereld.
Gouden driehoek Hoewel een relaxte plek, blijf hier niet te lang hangen want in het diepe zuiden wacht nog meer moois. Rijd terug naar de snelweg, sla de lange zandstrip tussen Setubal en Sines over en zet je voet twee uur op het gaspedaal richting Portugals gouden driehoek: Sagres, Lagos, Arrifana. In dit gebied op de zuidwestpunt van het Iberisch schiereiland vind je tientallen point- en beachbreaks in een straal van een kilometer of dertig. Altijd vind je hier wel een spot die mooi loopt. Niet voor niets traint Neerlands enige echte pro Yannick de Jager hier al jaren gedurende de wintermaanden – vaak samen met de Duitse gebroeders Marlon en Melvin Lipke. Yannick: “Marlon woont al een tijd in Lagos. Ik crash vaak bij hem thuis.” De Scheveninger heeft een bijzondere band met Portugal – hier begon het allemaal. “Op mijn zevende vroeg iemand mijn pa tijdens een vakantie in Portugal waarom ik nog niet surfte. Toen heeft mijn vader me gelijk op een boardje gezet. Hij duwde me de golven in. Tijdens mijn eerste surfsessie ging ik al down the line.” Ook boekte de vijfvoudig Nederlands kampioen hier zijn beste wedstrijdresultaat tot nu toe: een vijfde plek in de WQS-wedstrijd in Cordoama, een break even ten noorden van Sagres. Yannick overweegt om in Portugal te gaan wonen. “Ik besef dat als je ver wilt komen – en dat wil ik – het goed is om op een plek te gaan leven waar je elke dag kan surfen. Portugal is een goede optie. Anderzijds kan je ook lousy worden als je lang op één plek zit. Door veel naar nieuwe spots te reizen blijf je stoked.”
SURFING IS A MOTORSPORT
Yannick twijfelt dus nog, maar de Woerdense surfer Marcel Boer woont wel al in de Algarve. Anderhalf jaar geleden stapte hij met zijn vriendin in hun campervan op weg naar Noord-Spanje. Na vier jaar in Australië en Nieuw-Zeeland te hebben gewoond wilden ze daar een mooie nieuwe plek zoeken. Uiteindelijk volgden ze de Atlantische kust en belandden via Galicië en Peniche in het Portugese Luz, aan de zuidkust van de Algarve. Marcel geeft surfles via Extreme Algarve ( www.extremealgarve.com) en hij verhuurt een stijlvolle surfbus (cruisebus.blogspot. com). Marcel: “Ik ben onder de indruk van de golven. In Australië en Nieuw-Zeeland had je altijd wel periodes dat het flat was. Dan moest je uren rijden naar een spot waar het dan misschien wel liep. Hier is de swell veel consistenter, daar verbaas ik me nog regelmatig over. Je kan praktisch elke dag surfen en de afstanden tussen de spots zijn een stuk kleiner.” Wel is het soms lastig om uit te vogelen waar je moet zijn op welk moment. “Omdat je op een punt zit heb je zowel de zuid- als de westkust. Eigenlijk is er te veel keus. Er zijn zoveel baaien en elke spot heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing. Voordat je weet met welk getij en met welke swell- en windrichting je waar moet zijn, ben je een tijdje verder. Na anderhalf jaar heb ik het wel zo’n beetje in de gaten, maar soms zit ik er nog helemaal naast.” Door de vele spots bestaat ook het risico dat je teveel rijdt en uiteindelijk die ene goede sessie mist. “Je hebt van die dagen dat je de fever in je kop hebt. Je blijft maar rijden, op zoek naar die gouden break. Laatst kwam ik een Franse surfer tegen, helemaal gaar van het eindeloos rondrijden. ‘Surfi ng is a motorsport,’ zuchtte hij moedeloos. Fucking frustrerend natuurlijk. Daarom houd ik de regel aan: als er golven staan, go.”
morning session in Beliche met Yannick de Jager, Roy van Eyk, Thomas van Dijk, Leyla de Jager
cutback snap door opnieuw Yannick de Jager, secret spot
Trots volk Waar de Fransen bekend staan om hun chauvinisme en de Spanjaarden om hun uitbundigheid, zo hebben de Portugezen de reputatie een timide volk te zijn. “Die lui hebben een collectieve depressie,” hoorde ik een Duitse surfer afgelopen winter klagen in de line up van Bordeira. Saudade, de ietwat trieste emotie van een gelukzalige herinnering aan iets wat voorbij is, lijkt inderdaad nationaal te worden gevoeld. “Ze kijken inderdaad niet altijd even vriendelijk,” geeft Marcel toe. Toch heeft de Woerdenaar goede ervaringen met de locals. “Ik vind het vaak aardige en stijlvolle figuren. En ze zijn oprecht. Ondanks dat het hier vrij arm is zetten ze je niet af. Het is een trots volk.” In het water is dat niet anders. “Ik kom weinig arelaxte gasten tegen. In Peniche heb je dat wel. Daar is het drukker en heb je veel meer agressie in het water. Niet dat je je als Nederlander snel bedreigd hoeft te voelen, hoor. De gemiddelde Portugees is toch niet groter dan 1,60 meter.” www.balealsurfcamp.com: Surfkamp Peniche www.extremealgarve.com: Uitvalsbasis en bron van informatie over surfen in de Algarve cruisebus.blogspot.com: Surfbus van Marcel Boer
blije vogel Thomas van Dijk MEER DAN SURF “Cultuur? Een oude Portugees op ‘n brommer met een sjekkie in zijn mondhoek: dat is cultuur,” vindt Marcel Boer. Maar er is meer, zeker in Lissabon waar oude gebouwen uit de tijd van Vasco da Gama, zoals de beroemde toren van Bélem, en moderne architectuur – check het Estacion de Oriente, Lissabons freaky conferentiecentrum – elkaar afwisselen. Even buiten de hoofdstad is de klim naar het kasteel van Sintra een mooie dagtrip als het flat is. Zuid-Portugal is geen culturele hotspot, maar voor een feestje zit je wel hier wel goed. Marcel Boer: “Lagos is de feeststad van de Algarve. Vooral in de zomer gaat het goed los. En in de heuvels worden ook stevige party’s georganiseerd.”
E6<>C6
24
>C=DJ9
Skate
Niet alleen voor surfers is Portugal het nieuwe Mekka. Ook steeds meer skateboarders trekken westwaarts, om de overvolle en uitgekauwde spots van Barcelona te vermijden. Want in Portugal is het bier nog goedkoper dan in Spanje, het weer net zo lekker, de vrouwen minstens zo mooi ĂŠn er zijn nog talloze maagdelijke skatespots te ontdekken. Een fotograďŹ sche impressie.
I:@HI
Joris van Drooge
7::A9
Marc Gerard Marcel Veldman
ER ZIJN NOG TALLOZE MAAGDELIJKE SKATESPOTS
Bestaat deze RELOAD uit zomaar wat bij elkaar geraapte artikelen? Zeker niet. Neem het feit dat ze nergens ter wereld meer stokvis eten dan in Portugal. En waar komt veel stokvis vandaan? Juist: uit de Lofoten, waar wij verderop in dit blad over schrijven. En dat de vader van Ali Boulala (ook in dit nummer) uit Algerije komt - een land dat niet eens zo heel ver van Portugal ligt - is evenmin toeval. Je ziet, overal is over nagedacht, alles komt samen. Precies zoals SĂŠbastien Simons board weer onder zijn voeten zal komen tijdens het catchen van deze kolossale heelflip in Braga. Voor de duidelijkheid: hij begon op het blok uiterst rechts (onder de schaduw van zijn board) en landt helemaal op straat.
Ç Degene die het in zijn hoofd heeft gehaald om hier die lullige palmboompjes neer te zetten nomineren wij zeker niet voor de RELOAD Outdoor Decoration Awards 2010. Maar who cares, vindt Cyril Lambolez, terwijl hij optimaal gebruik maakt van deze spot in Braga met een ingenieuze combitruc: een willy grind* to 5-0 met een pop-out aan het eind. (*In sommige kringen ook wel bekend als anti-smith grind.)
Æ We zouden hier natuurlijk wat kunnen vertellen over de paleizen, kloosters en botanische tuinen van Sintra, een voorstadje van Lissabon, maar Bas Janssen doet zó ingewikkeld op deze bank dat we het moeten laten bij de naam van de truc: ollie up to backside 5-0 to alley-oop revert to frontside 180 out.
続 Portugal behoort tot de fotogeniekste landen ter wereld. Denk aan azuurgroene baaien, ruige rotskusten, lieflijke landschappen en middeleeuwse dorpen. Juist daarom is het zo knap dat Fransman Cyril Lambolez er in is geslaagd om in de stad Braga de allerlelijkste plek van heel Portugal te vinden voor deze frontside tailslide vanaf een doe-het-zelf jumprampje.
E6<>C6
30
>C=DJ9
Art
I:@HI
Jeroen Smeets
7::A9
Martine Johanna
'Ik ben enorm dierlijk' Op een vrieskoude nacht in 2006 herontdekte Martine Johanna haar passie voor tekenen. Ze stopte met haar werk als modeontwerper en werd onder de naam MJ al snel bekend in Nederland, o.m. via online galerie Prints&the Revolution. Inmiddels krijgt ze aanvragen voor exposities en interviews uit de hele wereld. Martine's werk schetst een wereld vol fantasie, symboliek en mysticisme en wordt beschreven als het schemergebied tussen pop, surrealisme en art nouveau. Voor deze RELOAD ontwierp de in Amsterdam wonende kunstenares de cover en vertelde ons over het mysterie van haar dierlijke belevingswereld.
ORIGINAL MACHINE PRINTED ART
E6<>C6
34
>C=DJ9
Art
I:@HI
Jeroen Smeets
Hoe oud ben je? Ouder dan de meeste mensen denken, maar jonger dan de meeste mensen van mijn leeftijd. Waar ben je opgegroeid? Ik ben opgegroeid in een dorpje in Gelderland. Dat was voor mij geen fijne omgeving. Een kleine, kerkelijke en bekrompen gemeenschap waar geen ruimte was voor zelfexpressie. Wat ik wel erg mis van mijn jeugd is de natuur, die is prachtig in mijn dorp. Dat mis ik wel in Amsterdam. Door wie of wat begon je met tekenen? Door het eerste potlood dat ik vasthield. Zo rond mijn vierde merkte ik dat ik meer kon verbeelden vanuit mezelf. Méér dan wat ik om me heen zag in het dagelijks leven. Op papier kon alles, er waren geen grenzen of regels. Veel mensen hebben juist behoefte aan regels. Waar komt je verlangen naar ‘grenzeloosheid’ vandaan? Ben je 'grenzeloos'? In mijn jeugd was alles vervuld van sociale regels. Hield je je daar niet aan, dan werd je afgestraft. Een voorbeeld: toen ik negen jaar was tekende ik veel paarden en eenhoorns met vleugels. De hoofdmeester pakte zo’n tekening dan af en zei: 'alles wat God niet heeft geschapen is een leugen en mag niet worden afgebeeld.' Dat is tekenend voor mijn jeugd. De enige regel waar ik me nu aan houd is dat ik altijd mijn gevoel volg, zolang ik daar anderen geen emotionele schade mee toebreng. Wat is het meest waardevolle wat je hebt geleerd tijdens je opleiding aan de Kunst Academie in Arnhem? Dat je puur vanuit je fantasie vreemde, nieuwe werelden kunt creëren. Ik studeerde overigens mode, dat leek beter dan vrije kunsten. Mijn ouders steunden mij, maar gaven wel de voorkeur aan een meer ‘verantwoordelijke' studiekeuze. Iets waar je makkelijker een degelijk beroep mee kon vinden, vandaar de mode. Daar hield ik sowieso van en kleedde mij graag anders dan anderen, dus die studiekeus was voor mij geen enkel probleem. Eigenlijk was het ontwerpen voor mij niet veel anders dan vrije vormgeving. Na je studie werkte je onder meer als ontwerper bij Gsus Industries. Waarom nam je ineens ontslag? Op een gegeven moment kreeg het tekenen steeds meer de overhand. Nadat ik in 2006 in Amsterdam ging wonen, stond ik opeens in de vrieskou een enorme schildering te maken bij Club 11. Ik was zielsgelukkig! Na een tijd besefte ik steeds meer dat dat mij gelukkiger maakte dan het modewereldje. Vervolgens heb ik ontslag genomen. Sinds 2008 leef ik van mijn vrije werk en het lesgeven in fashion design aan het AMFI (Amsterdam Fashion Institute). In je werk figureren vooral vrouwen. Wat maakt vrouwen voor jou interessanter om te schilderen dan mannen? Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor vrouwen als onderwerp. Mijn moeder dacht wel eens dat ik lesbienne was, maar ik ben juist enorm aangetrokken tot mannen. De complexiteit en mystiek van vrouwen trekken me aan, maar ook de organische, ronde vormen en lang haar. Bovenal ben ik zelf vrouw en heb ik moeite om me te verplaatsen in de geest van een man.
7::A9
Martine Johanna
Je afgebeelde vrouwen zijn vaak naakt, of verwijzen naar seksualiteit. Denk aan het beeld 'The wonderful Descent', waarin een vrouw met rood gekleurde tepels en schaamlippen figureert. Even goed zien we beelden die geborgenheid of dromerigheid lijken uit te beelden. Vertel ons wat over 'jouw vrouw'. Wie is ze? Ik ben enorm dierlijk. Ik vertrouw op mijn instincten. Dat oergevoel uit zich in mijn werk. Het is in deze tijden zeldzaam in de kunst om pessimistisch te zijn. Vooral in Nederland zijn er de laatste jaren veel über-optimistische, snelle stromingen ontstaan. Waar vrolijkheid en kleurrijk cynisme hoogtij vieren, zonder onderliggende lagen. Denk aan alle poppetjes, characters, streetlab, Nu-rave, sneaker customizing, het-beroemd-worden-met-niks-kunnen, Diesels ‘stupid’ campagne, twitteren, enzovoort. Prima dat het bestaat, het zijn alleen geen dingen die mij drijven. Veel mensen zien mijn werk dan ook als zwaar en niet-commercieel. In je werk maak je veel gebruik van natuursymboliek, zoals dieren. Waar komen die symbolen vandaan en waar staan ze voor? Ik houd van symboliek. Het idee dat er zoveel vergelijkbare symbolen over de gehele wereld tegelijkertijd zijn ontstaan, zonder dat de volken contact met elkaar hadden is toch fantastisch! Een onderbewuste, universele taal: dat is een ijzersterk gegeven. De vierdelige cirkel komt regelmatig voor in je werk en is ook op deze cover te vinden. Hij staat voor de vier seizoenen en is nog zo'n typisch natuursymbool. Heb je een hang naar het sjamanisme? Sjamanisme heeft interessante kanten, ik geloof alleen niet in een overkoepelend geloof. De drang om alles in een hokje te plaatsen en daar dan aanhangig aan te zijn veroorzaakt te veel ellende. Hokjes zijn geen vrijheid. Nu we het toch over sjamanisme hebben, wat is voor jou de meest geestverruimende ervaring of middel? Dromen, seks in combinatie met liefde, lust, adrenaline en koffie. Ik ben van nature een superontvanger. Dat betekent dat ik overgevoelig ben voor allerlei indrukken en ik alles wat emotioneel is als erg intens ervaar. Of dat nou positief of negatief is. Gelukkig zwakt dat wel wat af met de jaren. Ik heb nog nooit drugs gebruikt, behalve twee keer een jointje. Van chemische drugs wil ik niks weten, alleen paddo’s wil ik nog een keer proberen in een veilige omgeving. Wel houd ik van een drankje. Vooral omdat drank versimpelt, niet verruimt. Welke mensen of kunstenaars inspireren en fascineren je? Ik ben enorm fan van Vania. Naar zijn werk kan ik uren staren, want het heeft zo'n poëtische lading. Yoshitomo Nara, Brothers Quay, Gareth Pugh en Guillaume Soulatges zijn ook favorieten. En muziek! Ik kan niet zonder. Op dit moment luister ik veel naar Fever Ray, Cocorosie’s Grey Oceans en The Knife’s Tomorrow in a Year. Any last words? Sta op en doe iets wat je dag beter maakt dan de vorige.
>C=DJ9
Skate
I:@HI
Arthur Romijn
7::A9
Interview m met Evelien Bouilliart
Marcel Veldman Davy van Laere
GEEF HAAR EEN RAIL, ZIJ GEEFT JOU EEN FIFTY TO FRONT BOARD, FLIP FS BOARD, FS BLUNTSLIDE, FS EN BS LIP, FEEBLE, …
Daar sta je dan met al je vriendjes. Op foto’s leek die ledge toch een stuk lager. Je rijdt erop af. Kkggggghhhh! Je schuurt je tail over de stenen tot je stilstaat. Fuck, wat is dat hoog! Nog een keer. Je loopt terug naar het beginpunt. Step, step, step, kkgggggghhhh! Je wrijft in je oog en legt uit aan je peeps: “Mijn lens zit niet goed/mijn truc wijkt af/de zon staat te laag/de wind komt uit het oosten!” Je smijt je deck weg om toch wat van je eer te redden. Dan stormt ineens een meisje langs je. Ze popt, five-0-t en landt clean. Al decennia lang kunnen vrouwen skaten. Van Peggy Oki, Wendy Zacks en Seacha Clarke tot Elissa Steamer, Steffi Weiss, Louisa Menke en Alexis Sablone. Zij staan daarbij in de schaduw van skaters-met-piemel. Ten onrechte. Zo landen weinig jongens fs noseslide nollie heelers out zo smooth als Lacey Baker. En de part van Marisa Dal Santo in Zero’s Strange World valt alles behalve uit de toon. Toegegeven, de 900° van Hawk is dikker dan de 540° McTwist van vertramp-pilote Lyn-Z. But then again, wanneer was jouw laatste McTwist? Precies! Het aankomende wedstrijdseizoen belooft daarom ook bij vrouwen oogstrelend te zijn. Eén van de hoofdrolspelers van dit seizoen zal de Belgische Evelien Bouilliart zijn. Geef haar een rail, zij geeft jou een fifty to front board, flip fs board, fs bluntslide, fs en bs lip, feeble, … Hoeveel jongens kunnen dat? Precies! En met dat soort tricks laat ze regelmatig haar voetafdrukken achter op het erepodium. De laatste tijd is haar bag o’ tricks ook nog aangevuld met allerlei flips. Reden genoeg om Evelien te bellen. Een zachtaardige stem neemt op. Global Assault Evelien komt uit het Oost-Belgische Aalter (bij Gent) waar ze op haar tiende begon met skaten. “Er stond een skatepark naast mijn middelbare school. Een quarter, een flatbar en ledgekes. Dat was het. Daar heb ik het vooral geleerd. In Zumiez (Wevelgem) ben ik met rails begonnen.”
Ze had niet meteen door dat ze meer dan gemiddelde aanleg had op een plank met wielen. “Ik heb aan een Globe-wedstrijd meegedaan in Oostende. Toen merkte ik dat ik goed was, omdat mensen me aanspraken voor sponsoring en zo.” Daarna volgde haar eerste internationale wedstrijd: Push, the Etnies Girls Jam in München. Tot haar eigen verbazing nam ze de eerste prijs mee naar huis. Daarna wist ze wedstrijd na wedstrijd te killen. Zo won ze tweemaal Mystic Sk8 Cup in Praag (2005 en 2007) en werd ze tweede bij Global Assault Melbourne (2005). Maar haar leukste contest was toch X-Games in 2005. “Ik mocht als klein meisje van 15 naar Amerika. Zo’n moment vergeet je niet. Ik was toen redelijk verlegen en mijn Engels was ook niet al te best.” Gelukkig voerde haar skaten het woord. “Ik wilde tot het uiterste gaan, want dit is het verst dat je als meisje kunt komen.” Na de prijsuitreiking hing een zilveren plak om haar nek. Cash Money Ook bij Back to the Berg 2009, een contest bij Wallenberg High School in San Francisco, trok zij de aandacht. Het feit dat deze contest puur om vier mansize treden draaide, geeft al aan hoe groot deze waren. Evelien had eerder drie van de treden ge-ollied. Op de contest ging ze voor de big four. Na haar vijfde try, met swellbows en heel bruises, gooide ze de handdoek in de ring. Maar ze had haar stempel op die dag wel gezet. Want terwijl zij onderaan de trap neerplofte, keken tientallen jongens slechts stilstaand toe. Toch weer die oostelijke wind.
RAILS HEBBEN HAAR GESPAARD. VAAK KOMT ZE ER SLECHTS MET BLAUWE PLEKKEN EN PIJNLIJKE SPIEREN VANAF. Op de aankondiging van Back to the Berg 2009 staat groot: “$ 10,000 cash money for big tricks”. Daaronder bescheiden: “(plus “$ 1,000 for the first girl to ollie the big four)”. Dit typeert het verschil tussen boys and girls contests. Jongens krijgen een grotere koffer geld mee. Evelien vindt dat vrouwen meer moeten verdienen. “Wij skaten hetzelfde parcours en dezelfde trappen.” The Alliance, een vereniging van vrouwelijke pro’s, zet zich in voor meer waardering voor vrouwelijke skaters. Met succes. Er wordt al meer geld in de koffers gedaan. Bang voor flips Haar trademark trick lijkt een feeble op rails. “Dat is één van mijn beste tricks. Die lukt bijna altijd. En ik ben niet bang om die te doen. Soms bij grote rails, als ik geen boardslide durf, doe ik die feeble.” Ze vervolgt: “Veel skaters zijn bang voor rails en doen dan flips. Ik ben juist bang voor flips. Dat daarmee mijn voeten omslaan.” Rails hebben haar gespaard. Vaak komt ze er slechts met blauwe plekken en pijnlijke spieren vanaf. “Dat m’n voeten omslaan heb ik heel veel.” Dat dan weer wel. En ze heeft een keer haar pols gebroken. “Die moest toen geopereerd worden.” Maar het blijft niet bij railgeweld. Ondertussen leert Evelien ook allerlei flips. Big spin flips, fakie big spin flips, flip front boards… “Laatst heb ik 360 flips geleerd op een pyramid.” En nieuw en oud is goed te combineren: “Een flip feeble heb ik nog niet geland, maar wel er al op gezet.” Pussy! Hoe zit het met sponsors? Ze kijkt door haar Von Zipper-bril op haar Nixon om haar pols hoe laat het is. Ze trekt haar Etnies-schoenen aan en geeft haar Bones-wielen een spin. Haar Rockstarbearings draaien soepel. Ze loopt Zumiez binnen. Vanaf oktober 2009 skate zij niet meer voor Element. “Door de economische crisis wilde Element besparen. Daarbij willen ze een nieuw team vormen. Het was natuurlijk niet leuk. Ik beschouwde die mensen als familie. Ik heb er ook lang op gezeten: méér dan 3, 4 jaar. Dan is het een klap in uw gezicht.” (Kijk eens op www.elementskateboards.com/team/evelien-bouilliart/) Haar top drie skaters heeft ze snel opgenoemd. Naast Chris Cole en Marisa Dal Santo staat ripper Axel Cruysberghs. “Ik ken Axel al sinds hij 9 was. Hij is een beetje mijn broertje. Met hem is het altijd gezellig en hij voelt zich niet beter dan anderen.” En spreekt zij zichzelf geen moed in - pussy! - dan doet hij dit wel. Evelien, heb je nog shout-outs? “Ja, aan Zumiez team en crew, al mijn vrienden waar ik mee skate, sponsors en natuurlijk RELOAD.”
68 graden noorderbreedte
E6<>C6 45
>C=DJ9
Surf
I:@HI
Joris van Drooge
7::A9
Joris van Drooge Ted Grambeau
De Lofoten vormen een eilandengroep in het verre noorden van Noorwegen. In deze extreem ruige en dunbevolkte bergketen-in-zee kom je niet veel meer tegen dan wat houten vissersdorpen. Niet bepaald de ingrediënten voor een boarder's paradise. Of toch? Oké. Laten we vooropstellen dat Nederlandse surfers geen mietjes zijn. Want natuurlijk is de Noordzee ijskoud, heeft surfen in de winter ook nadelen en welke slechtweersurfer heeft nooit staan janken van de kou op de parkeerplaats in Wijk aan Zee? Maar surfen op de Lofoten, ruim binnen de poolcirkel, is something else. Neem deze foto die werd genomen op het strand van Unstad, een gehucht aan de noordkant van de archipel. De zeetemperatuur is zo'n 4 graden boven nul; het neopreen minimaal 6 mm dik. Zonder hoodie, handschoenen en booties hoef je er niet eens over te peinzen om hier te water te gaan. In de woorden van een Amerikaanse surfer: 'Without a hoodie you'll get the worst ice cream headache of your life.' Dan zwijgen we nog over de poolwind die je tot in je botten voelt, of over het feit dat de 'parkeerplaats' (het einde van een naamloze dirt road) op tien minuten lopen door enkeldiepe sneeuw ligt. Als Nederlandse surfers bikkels zijn, dan zijn Lofoters über-bikkels.
Het is de favoriete surfplek van de Noorse snowboardgod Terje Håkonsen en ook Amerikaanse surfteams hebben de Lofoten inmiddels ontdekt als alternatief voor Bali of Sri Lanka. Een delegatie van Rip Curl ging in 2008 een maand lang op zoek naar de beste breaks. Het jaar daarop gevolgd door een delegatie van First Ascent, een kledingmerk voor alpinisten en andere pioniers. (Zie onderaan links voor filmpjes.) Beide teams vervloekten de kou en de onbetrouwbaarheid van de golven, maar waren het er over eens dat je je moeilijk een magischer plek voor een surftrip kunt voorstellen.
Wat krijg je terug voor die ontberingen? De mooiste en hoogste golven van heel Scandinavië, waarschijnlijk van heel noordelijk Europa. Wanneer er swell staat (dat is overigens lang niet altijd) vind je er perfecte, lange rollers met een starthoogte van zo'n 2 meter, en uitschieters tot 6 meter wanneer de omstandigheden optimaal zijn. Hawaï, maar dan deep frozen.
Het skateparkje van Svolvær - hoofdstad van de Lofoten - ligt van eind oktober tot eind mei onder een dikke sneeuwlaag. Toch kun je hier ook voor ander boardgenot terecht. Zo is er in het dorp Stamsund een 'skigebied' te vinden, hoewel dat met één skilift niet echt een concurrent van Les Trois Vallées of Chamonix is te noemen. Toch zijn de hellingen er legendarisch: hier vonden meerdere
Vanuit de branding heb je dan ook een uitzicht op verijsde bergen, ruwe rotspieken en metersdiepe sneeuwvlaktes: intens gelukkig in het mysterieuze, diepgroene poolwater. Wateren die je doorgaans ook nog helemaal voor jezelf hebt. Want met 25.000 inwoners op een oppervlakte van de provincie Utrecht is de slogan 'Eigen surfers eerst' nog niet echt doorgedrongen tot de Lofoten.
edities plaats van de Arctic Challenge. De contest-serie georganiseerd door voornoemde Terje Håkonsen, die een nieuwe standaard voor snowboardwedstrijden heeft gezet. Nog fijner wordt het als je de Lofoten combineert met de iets noordelijker gelegen Lyngen Alps. Ook daar rijst het hooggebergte rechtstreeks op uit de fjorden. Met dit verschil, dat de hellingen er wat minder rotsachtig en flauwer zijn dan de Lofootse bergen: de Lyngen Alps zijn in feite volkomen natuurlijke skipistes. Geen toeval dus dat juist daar seaboarding werd uitgevonden: snowboarden per speedboot. Dat werkt ongeveer zo. Vanaf zee kijk je welke helling er mooi bij ligt. Heb je een mooie afdaling gespot, dan leg je je boot op een strand. Vanaf daar loop je op sneeuwschoenen de berg op, om vervolgens weer terug te boarden naar zeeniveau. Dat dat een afdaling door volkomen ongerepte sneeuw is, spreekt voor zich: dit zijn hellingen waar in de verre omtrek geen teken van menselijk leven is te bekennen. Het is wel even wat harder werken dan heliboarden - eerlijk is eerlijk - maar ook stukken duurzamer. De beloning: uitzichten vanaf de sneeuw op zee, bergen en vissersboten. Wat houdt je tegen? Hoogstens je budget. Noorwegen is nu eenmaal niet de goedkoopste vakantiebestemming. Een weekje Lofoten is nog te doen en kost - als je bijv. 's zomers gaat kamperen - minimaal zo'n ` 800 per persoon. (Tip: wildkamperen mag overal in Noorwegen, dus op accommodatie kun je flink besparen.) Maar een weekje sea boarden - dat kan overigens tot eind mei - is flink duurder en kost zo'n ` 2600 per week. Goedkoopste optie: check de filmpjes en foto’s die we speciaal voor jou hebben geselecteerd op www.reload.nl/lofoten. Meer info: www.visitnorway.nl, www.lofoten.info en www.lyngenlodge.com, www.glassy.no (lokale surfshop) en op www.reload.nl/lofoten.
WITHOUT A HOODIE YOU'LL GET THE WORST ICE CREAM HEADACHE OF YOUR LIFE Rip Curl speurt in de Lofoten In 2008 ondernam Rip Curl een avontuurlijk reisje naar de Lofoten. In hun zoektocht naar een perfecte locatie voor een ASP World Tour evenement, trokken surfveteraan en oud-wereldkampioen Tom Curren, Europees kampioen Pablo ‘El Matador’ Gutierrez, de Hawaïaanse freesurfer en model Elise Garrigue en de 18-jarige Britse juniorenkampioen Jayce Robinson naar de Noorse archipel in de poolcirkel. De trip leverde zieke footage op en zette de Lofoten op de kaart als unieke Arctische surfbestemming. De Noorse vrieskou bleek ook het ideale laboratorium om de H-Bomb uit te testen: ’s werelds eerste wetsuit met een ingebouwd verwarmingssysteem. Het viertal surfte een handvol perfecte lefthanders, spotte rendieren en youngster Jayce Robinson werd bijna de zee ingetrokken toen hij beet had tijdens het diepzeevissen. Altijd lachen.
Filmpjes First Ascent in Lofoten: (must see!): www.youtube.com/watch?v=kmPp _ eRWmaI
Diverse surf-clips Lofoten: www.youtube.com/watch?v=cf2VNjMyhHs www.youtube.com/watch?v=0rxsSuzke-c youtube.com/watch?v=Nuvgel1wqEI http://www.youtube.com/watch?v=BTXv1d3QGJM
Rip Curl in Lofoten: www.youtube.com/watch?v=hTk4XNxduKY
Doe-het-zelf snowboardpark Lofoten: www.youtube.com/watch?v=hikUCuLU5lo
Couloir boarden Lofoten (must see!:) http://www.youtube.com/watch?v=1Dntnfvx9Ow
Freeriding Lofoten: http://www.youtube.com/watch?v=q _ Sixp4a8LY
Filmpjes over 'seaboarding' in de Lyngen Alps: www.youtube.com/watch?v=Es5mbaKg1yA http://www.youtube.com/watch?v=iOxeuffjzl4 http://www.youtube.com/watch?v=PhoFP25wREU
E6<>C6
49
>C=DJ9
Skate
I:@HI
Joris van Drooge
7::A9
Jens Andersson
FREE BOULALA! Ali Boulala is vrij man. Na twee jaar gevangenschap in een Australische cel (veroordeling: dood door schuld) is de Zweedse skateboard professional annex levende legende weer 'free as a bird'. Wat ging er aan vooraf?
THIS SHIT IS GETTING OLD Het wonderkind De eerste keer dat ik hem in levende lijve zag was bij een skateevenement in de RAI in Amsterdam, ergens eind jaren '90. Op de street course reed een prepuberaal jongetje met lang krullend haar en iets te ruime hiphopkleding, zoals zo'n beetje elke skater destijds droeg. Hoewel hij veel meer trucs bailde dan daadwerkelijk landde was het duidelijk dat we iets bijzonders zagen. Het jongetje kon namelijk net zo goed switch skaten als normaal. Het verschil tussen zijn regular en goofy stance was nauwelijks zichtbaar, in die tijd was dat volkomen nieuw. Hij bleek Ali Boulala te heten, een geboren Zweed met Algerijnse vader en Finse moeder. Wij waren het er over eens dat dit de beste Zweedse skateboarder van Fins-Algerijnse afkomst was die we ooit hadden gezien. We wisten zeker dat we nog veel van hem zouden gaan horen. De doorbraak Niet lang na het evenement in de RAI verruilt Boulala het kille Zweden voor het aangenaam warme Huntington Beach, Californië. Hij heeft een plaats bemachtigd in het team van Flip Skateboards, tussen skateboard grootheden als Geoff Rowley, Tom Penny en Arto Saari. Ook Boulala zelf maakt snel naam binnen 'the industry'. Allereerst vanwege zijn hoogst originele skatestijl, waarin hij ongebruikelijke trucs combineert met dito spots. Daarnaast valt hij op vanwege zijn nieuwe kledingstijl: Boulala heeft zijn hiphopkleding verruild voor een onvervalste punkoutfit, inclusief lederen jas, leggingstrakke jeans en, wanneer hij niet op zijn board staat, een paar stugge biker boots. Vooral wordt Boulala bekend als lid van de Pissdrunx, een vriendencrew met voorliefde voor wilde feesten en veel alcohol. Andere crewleden als Andrew Reynolds, Jim Greco en Dustin Dollin kunnen er ook wat van, maar Ali is de ultieme Pissdrunk. Niemand combineert topsport beter met een dieet van bier en whisky dan hij. Zijn constante drink-tot-je-kotst-uitspattingen leveren hem de bijnaam Boozelala op, evenals torenhoge boardsales.
De legende In 2002 kom ik Boulala weer tegen. Ditmaal bij het Monster Mastership in Dortmund, destijds 's werelds grootste jaarlijkse skateboardwedstrijd. Ali Boulala zit op de viptribune en drinkt biertjes zoals ik nog nooit iemand biertjes had zien drinken, en sindsdien ook nooit meer iemand héb zien drinken. Gemiddeld iedere vijf minuten slaat hij een glas achterover, in één middag nuttigt hij zeker 50 biertjes. Toch blijft hij vrolijk praten met iedereen die in zijn buurt komt, alsof de alcohol geen enkel effect heeft. Op dat moment is Boulala al een levende legende. Niet alleen door een monumentaal videopart in Flip's Sorry (inclusief een ollie van een trap van 25 treden), maar nog meer door de ontelbare Boulalaanekdotes. Van de afstandsbestuurbare vliegtuigen die hij tijdens een tour in Australië koopt en één voor één laat crashen. Hoe hij stomdronken en met een fles whisky in de hand een wedstrijdrun probeert te rijden. Hoe hij een peperdure vintage Vespa-scooter binnen enkele uren total loss rijdt. Verhalen over de tweedehands auto's, gitaren, straathonden, arrestaties, verwoeste appartementen, feesten en vrouwen: Boulala leeft als een alcoholische Peter Pan. Combineer dat met een flinke dosis charisma en gevoel voor humor - Boulala heeft zichzelf nooit echt serieus genomen - en je snapt dat zijn supersketchy skatestijl (soms lijkt het alsof hij nauwelijks controle over zijn board heeft) hem met liefde wordt vergeven. De drooglegging The good days don't last forever. Halverwege de jaren nul stappen steeds meer Pissdrunx over op een droog regime: na auto-ongelukken, drugsverslaving en problemen met de wet leggen o.m. Andrew Reynolds en Jim Greco de fles neer. Uiteindelijk houdt ook Boulala de alcohol voor gezien. 'This shit's getting old,' zegt hij in een interview. 'I'm just chilling right now.' Deze drooglegging betekent in sportief opzicht een opleving voor zijn carrière. Hij krijgt een nieuwe schoensponsor, verzamelt meer videofootage dan ooit en hij wint zelfs een pro contest. Ondertussen verruilt hij de klassieke punkkleding voor een zelf verzonnen pirate look van bandana's, vilten hoeden, giletjes en pofhemden, een kruising tussen Sid Vicious en Jack Sparrow. Resultaat: nog altijd zijn bij iedere skatedemo of -wedstrijd minimaal vijf Boulala-klonen aanwezig.
Het noodlot Het leven kent veel verleidingen, en dat van een professionele skateboarder helemaal. Als er geen groupies op de deur van je hotelkamer staan te bonken, dan komt een van je homies wel aanzetten met een smeulende joint of schuimend ďŹ&#x201A;esje bier. Het verbaast dan ook niemand dat Boulala na een droge periode weer bezwijkt voor de alcohol. Op 7 maart 2007 gaat het mis. Na een stevige drinksessie in een bar in het Australische Melbourne besluiten Ali Boulala en Flip-teamgenoot Shane Cross op een motor te stappen. Boulala (alcoholpromillage: 0,162) rijdt, Cross (alcoholpromillage: 0,180) zit achterop. Met een snelheid van slechts 30 kilometer per uur crashen ze tegen een hotelmuur. Beide skateboarders dragen geen helm. Shane Cross overlijdt, Ali Boulala raakt zwaar gewond. De veroordeling In een Australische kliniek herstelt Boulala van het ongeluk. Hij ligt wekenlang in coma en lijdt aan geheugenverlies. Na drie maanden intensieve revalidatie kan hij amper 200 meter lopen, en heeft hij grote moeite met dagelijkse bezigheden als veters strikken en douchen. (Dat laatste vindt hij niet zo erg, want als raspunker houdt hij niet zo van douches, vermeldt de website van Flip Skateboards.) Na zijn ontslag uit de kliniek moet hij in 2008 verschijnen voor een Australische rechtbank. De dienstdoende rechter zegt dat hij tot het ongeluk 'a person of good character' was - een 'role model' zelfs - tot niet geringe verbazing van de skateboardwereld. Desondanks krijgt Boulala vier jaar cel voor dood door schuld, waarvan twee jaar voorwaardelijk. 'World famous skateboarder Ali Boulala jailed' koppen de Australische kranten. De vrijheid Op 12 maart 2010 komt Boulala weer vrij, zijn twee jaar onvoorwaardelijk zitten er op. Op internetforums wordt zijn release toegejuicht alsof het om Nelson Mandela himself gaat. Hoewel er ook kritiek klinkt: 'Moet iemand die een dodelijk ongeluk heeft veroorzaakt nog terugkeren als pro?' vraagt een moralistische ingestelde bezoeker van tacky.nl zich af. Ondertussen vertelt teammate Geoff Rowley dat Ali het zowel mentaal als fysiek 'fucking amazing' doet, gezien de omstandigheden dan. En dat hij zelfs klaar is om weer op zijn skateboard te staan. Alleen Boulala zelf houdt zich opvallend stil. Twee weken na zijn vrijlating waren er nog geen Twitpics, geen YouTube-ďŹ lmpjes of activiteit op zijn Myspace. Maar dat de ultieme Pissdrunk vroeg op laat weer ergens op zal duiken, nuchter of niet, staat vast.
>C=DJ9
Music
Op een compostlaag van jazz, funk, soul, hiphop, techno en dubstep, is de afgelopen jaren een gezond plantje gegroeid, dat zijn wortels wereldwijd stevig in de bodem vertakt heeft. Deze nieuwe beat-scene manifesteert zich steeds nadrukkelijker dankzij persoonlijkheden als Hudson Mohawke, Flying Lotus en, in Nederland, Aardvarck. Tegelijkertijd is hun veelal instrumentale muziek een blank canvas waarop je als luisteraar veel van jezelf kwijt kan.
I:@HI
Job de Wit
ER IS DUS NAUWELIJKS GRIP OP TE KRIJGEN, OF EEN GEZICHT OP TE PLAKKEN
De nieuwe beat-scene heeft nog steeds geen handige genrenaam. Er is wel een poging gedaan, maar ‘wonky’ sloeg niet echt aan. Sommige mensen blijven stug volhouden dat we het over een soort dubstep hebben. Anderen zien het als een verlengstuk van hiphop, de volgende stap in een traditie van MPC-fetisjisme die loopt van Pete Rock via DJ Shadow naar J Dilla. Daar zit óók wat in, maar het verklaart maar één bloedlijn in een omvangrijke genealogie, die sinds het mp3-tijdperk in rap tempo verstrengeld is geraakt. Er is dus nauwelijks grip op te krijgen, of een gezicht op te plakken. Dat is dan ook precies wat Alice Dufay niet doet. In haar serie Beats & Faces tekent de Franse illustratrice (en striptekenaar) portretten van de dj’s en producers in deze flink netwerkende, internationaal uitwaaierende sound. Ze permitteert zich kleurrijke vlakken, symbolen en patronen te verwerken in haar tekeningen van o.a. Dorian Concept (Oostenrijk), Hudson Mohawke (Groot-Brittannië), Fulgeance (Frankrijk, tevens de vriend van Dufay) en O. Boogie (Nederland), maar de gezichten blijven blanco. Wel brillen, maar geen ogen, neus en mond. De verbeelding is treffend voor een generatie producers die zich meer en meer profileert, maar vooralsnog geen rol als superster-dj opeist, de mainstream voorzichtig op afstand houdt en zijn albumhoezen en videoclips vrijwaart van egoverheerlijking. Om de sleutelfiguren te leren kennen, moet je naar hun gigs komen of, liever nog, zelf aan de slag gaan en betrokken raken. Het handwerk dat bij die persoonlijke benadering hoort, zie je terug in Dufay’s werk, maar bijvoorbeeld ook in Nederlandse initiatieven als Beat Dimensions (feestjes, releases) en 08Bar (get-together van en voor producers). Sleutelfiguren in deze Amsterdamse scene zijn Tom Trago, Cinnaman en O. Boogie, jongens met – niet toevallig – roots in zowel hiphop als techno. Voordat 08Bar onlangs samenging met CDR, een vergelijkbaar concept van het Viral Radio-team in club Trouw, vond tijdens het Amsterdam Dance Event een laatste sessie
plaats. De dansvloer van Bitterzoet moest even plaatsmaken voor beatmakers van uiteenlopend slag als FS Green, Beesmunt Soundsystem, Sotu the Traveller, DJ Abstract en Sjammie the Money, die allemaal een paar uur de tijd kregen om Tom Trago’s dancetrack ‘Voyage Direct’ te remixen en vervolgens aan elkaar te laten horen. CDR vindt elke eerste vrijdag van de maand aan het begin van de avond plaats, en is gratis toegankelijk voor iedereen die een cd’tje met zijn eigen beats meeneemt. Het is nadrukkelijk de bedoeling om ervaringen te delen, inspiratie op te doen, feedback te geven en te krijgen en meer gevorderde collega’s uit binnen- en buitenland te ontmoeten. Bewust of onbewust wordt zo aangestuurd op verdere kruisbestuiving van invloeden en samenwerkingsverbanden. Men remixt elkaar, speelt op elkaars feesten en brengt releases uit op elkaars labels en dat van Los Angeles tot Londen, van Glasgow tot Amsterdam en van Berlijn tot Parijs. Fans die hun muziekverzameling in iTunes netjes willen taggen, ontkomen er niet aan regelmatig de hersens te kraken. Is dit nog dubstep? Mag dit misschien voor hiphop doorgaan? Dit komt dicht in de buurt van disco, niet? Wat is er eigenlijk mis met de term funk? En met een beetje goede wil mag dit toch best techno heten? Het zijn vragen waar de beat-elite zich gelukkig niet druk om maakt. De groeiende populariteit van de Amerikaanse producer Steven Ellison alias Flying Lotus, die op zijn nieuwe album ‘Cosmogramma’ met Radiohead-zanger Thom Yorke werkt, en het verhaal dat Hudson Mohawke met soul-ster Erykah Badu aan het werk zou gaan, voeden evengoed het vermoeden dat steeds meer gezichten langzaam maar zeker ingevuld gaan worden.
NO NEW ENEMIES!
E6<>C6
55
>C=DJ9
Art
Kunstwebsite nonewenemies.net is eigenlijk wat apart. Het is geen blog, het is geen galeriesite, maar artikelen worden wel regelmatig ververst. In ieder geval is het een prima plek om je te laten inspireren. Wie zit er achter dit in Brussel gevestigde netwerk dat net zo organisch groeit als schimmel op kale muren? Toen Harlan Levey (Ohio, 1974) op 20-jarige leeftijd als voetbaltalent naar MVV kwam voor een trainingsstage, lag het niet in de lijn der verwachting dat hij ooit iets met kunst te maken zou krijgen. Maar de droom om professioneel voetballer te worden, bleek na een seizoen bij het Maastrichtse MVV niet reality proof. Levey woont vervolgens overal en nergens in Europa, komt in contact met kunstenaars die hun huizen en ideeën met hem delen en wordt editor voor Modart Magazine. 'Many of these people have become sort of an extended family over the years,' zegt Levey. 'Some were writers, other painters, or musicians, but whatever they were, somehow they all were interested in sharing their work publicly and on the streets. These genius warriors, pranksters and magicians were transforming and inventing.'
'Nation at war' Tien jaar later, 2004. Levey is bezig met zijn Phd in Philosophy and Media Aesthetics aan de European Graduate School. Hij raakt verzeild in een journalistiek project dat als doel heeft om te onderzoeken hoe het fenomeen democratie werkt. Hij reist door de hele VS en interviewt 62 vooraanstaande Amerikanen, variërend van Ted Turner tot Noam Chomsky. Het resultaat is, in één woord, ontgoocheling. De allesoverheersende ‘snitch and fear’-cultuur in de VS als gevolg van de retoriek van George W. Bush, met een vijand die overal kan zijn in deze 'nation at war', maakt iedere rationele dialoog over politieke standpunten onmogelijk. Levey keert terug naar Brussel met één zin in zijn notebook: No new enemies! 'I felt like, well, if my vote isn’t an effective way to practice or effect ‘democracy’, supporting all this possibility in art surely was,' zegt Levey. No New Enemies is dan een feit. Geïnspireerd door de gemeenschappelijke praktijken van kunstenaars als Jeremy Fish, The London Police, Influenza of Laser 3.14, voorziet No New Enemies bezoekers van de website met nieuws over hedendaagse kunst en cultuur, met een focus op ‘action based practices’, Zoals gezegd, geen blog, wél een prima plek om je te laten inspireren. Zie: http://nonewenemies.net
THESE GENIUS WARRIORS, PRANKSTERS AND MAGICIANS WERE TRANSFORMING AND INVENTING.'
E6<>C6
56
>C=DJ9
Snow Sn Sno noww
I:@HI
Maarten van der Schaaf
7::A9
Protest
PROTEST O E ESST TO T GET THERE Stop met m t dromen, d dro lees dit stuk en go ride! Hoogzomer. SnowWorld Landgraaf is dicht wegens onderhoud. ‘Fuck, wat nu?’ denkt Jelle, een fanatieke Limburgse boarder. Hij schrijft een brief naar boardmerk Protest met een simpele vraag: “Ik wil een rail bouwen in mijn tuin. Kunnen jullie me helpen?” Tot zijn verbazing hangt Protest al snel aan de lijn. “Wat heb je nodig, gozer?” Een paar dagen later ontvangt Jelle een zak geld, waarvan hij een paar oude matten van de borstelbaan koopt en een rail. Binnen een week klust hij samen met zijn opa een paradijsje in de achtertuin. Problem solved. “Zo ontstond deze zomer het Protest To Get There Fund,” vertelt Paul Tijssen van het boardwearmerk. “Geen geld, werk of school: er is altijd wel iets waardoor je niet kan boarden. Als merk afkomstig uit Nederland, het land met drie heuvels en een gebrek aan goede golven, zien we het als onze missie om boarders te helpen om die obstakels uit de weg te ruimen. Met het fonds lossen we de problemen van boarders op. Elke maand zit er duizend euro in de pot, maar behalve met geld kunnen we ook bijspringen met kleding en hardware.” Je moet er natuurlijk wel iets voor doen om kans te maken op het Protest-fonds. Maak een origineel filmpje of een grappige slideshow over je droom en leg uit waarom je hulp nodig hebt om je grote wens te realiseren. Een boattrip naar de Mentawais? Heliboarden in Alaska? Of dat ene mooie boardje waar je al zo lang watertandend naar zit te kijken in je lokale shop? Het mag allemaal. Paul Tijssen: “Als je iets leuks bedenkt maak je al snel kans om te winnen.” Op de Protest-website staan al tientallen filmpjes uit heel Europa. Check bijvoorbeeld de video van die groep Italianen die eindeloos een snowboardgame spelen op de Xbox, omdat ze geen geld hebben om echt naar de bergen te gaan. Of Dora, het Letse meisje dat een nieuw snowboard voor haar vriendje vraagt, omdat zijn tweedehandse afgeragde board nu echt in tweeën ligt. Robert Klotz, een 29-jarige Duitser die in Leiden woont heeft als één van de eersten het Protest-fonds gewonnen. Robert: “In december kwam ik op hun site terecht. Het leek me wel leuk om een filmpje te maken over de ellendige kou hier en de slechte golven. Met als uiteindelijke doel: even niet surfen, maar lekker snowboarden in de Alpen. Er waren nog weinig grappige inzendingen dus ik dacht dat ik wel kans maakte.” Dat klopte. “Ik heb een setje winterbanden gekregen voor mijn bus, een tankpas voor heel Europa en een kledingsetje. Half april rijd ik naar de Alpen. Relaxed!”
WAT HEB JE NODIG, GOZER?
WORD NU ABONNEE VAN RELOAD EN ONTVANG GRATIS EEN FORVERT TAS. VOOR SLECHTS € 29,95 Hoewel de RELOAD gratis te verkrijgen is, kan het zo maar gebeuren dat je er net naast grijpt in je local shop. Om er zeker van te zijn dat RELOAD vier keer per jaar op jouw deurmat valt word je abonnee. Niet alleen hoeven abonnees de deur niet meer uit, wanneer ze de deur uit gaan zien ze er ook nog eens goed uit. Forvert rugtas op de rug, en op naar de stad.
Ja
, ik abonneer me op RELOAD en betaal € 29,95. Ik ontvang 4 keer RELOAD en eenmalig de Forvert Backpack.
Naam Adres Postcode Woonplaats E-mail adres Telefoonnummer Geboortedatum (dd-mm-jjjj)
O Hierbij machtig ik S.P. Abonneeservice om het verschuldigde bedrag van mijn rekening af te schrijven. Bank-/Gironummer: O Ik betaal per acceptgiro en betaal het verschuldigde bedrag + ` 3,50 meer per jaar.
Stuur de ingevulde bon naar: S.P. Abonneeservice, Postbus 105, 2400 AC Alphen aan den Rijn. Of word lid via www.reload.nl. De actie loopt zolang de voorraad strekt. Abonnementen lopen door tot wederopzegging, na de eerste 4 nummers betaal ik slechts ` 14,95 per 4 nummers.
E6<>C6
59
9@:P:C< :LCKLI< 8E; ;<J@>E
>C=DJ9
Style
Jeroen Smeets
Velo (Gestalten)
O'Neill North Sea Battle Bat
Nu de fi xed gear gekte zelfs is doorgedrongen tot SBS Shownieuws, is er geen ontsnappen meer aan. Hippe dertigers zullen massaal op de trendy fiets zonder remmen stappen. De enige manier om je hiervan te distantiëren, is om je te verdiepen in de fietscultuur, -geschiedenis en -design. Velo biedt je een compleet overzicht.
29,30 mei – D
Day and Night (Buzzworks)
Madnes fest stival
Wanneer je de laatste jaren in Amsterdam h opgelet, ben je het werk van de Italiaanse artist Morcky op een willekeurige straat tegengekomen; grote soundsystems, h ningspalen, enorme potloden, en noem op. Day and Night bundelt de tekeningen e schetsen van Morcky in 160 pagina's en biedt een kijkje in de Italiaanse keuken.
GINGKO PRESS
I:@HI
O'Neill organiseert speciaal voor de shortboarders de North Sea Battle. Nederlandse en Be topsurfers doen mee op uitnodiging en worden er 22 wildcards weggegeven. B wordt er een mannen en vrouwen cont reen komt aan bod.
and
festival is al jaren een begri Zet je zorgen aan de kant, en and voor een goed weekend o n, zee, surfen, skateboarden en at heeft een mens nog meer nodig eten? De programmering is nog nie ar houd www.madnesfestival.nl in de
In Plain View (Gingko Press)
Go Skateboarding Day
Een jaar geleden viel RELOAD de eer van een exclusieve cover van Dan Witz ten deel. Witz was en is een van de legendes en pioniers in de street art. Vanaf de jaren '70, de tijd van no-wave en DIY, tot aan nu. Posters, stickers, olieverfschilderijen en urban pranks. In Plain View, het boek met zijn beste werk, biedt een indrukwekkend overzicht van zijn dertigjarige carrière.
Een dag per jaar nemen skaters het straa over. Op 21 juni is het weer Go Skateboar Hordes skateboarders nemen bezit van de straat en vieren de vrijheid van het street skaten. Houd de verschillende websites in de gaten voor meer updates over Go Skateboarding Day.
21 juni - Worldwide
DVS Copenhagen Pro Grotesk (Upper Playground/Gingko Press) De naam Kimou Meyer zegt je waarschijnlijk niets, maar zijn werk herken je gelijk. Deze, in Zwitserland geboren, in België gestudeerd, grafisch ontwerper heeft met alle grote players in New York gewerkt. Stussy, 5boro, Alife, Spike Lee, The Cool Kids, Zoo York, en de lijst gaat door. Dit boek geeft een duidelijk beeld van zijn heldere, iconisch kleurrijke stijl waar hij over de jaren zo bekend mee is geworden.
23 t/m 27 juni - Kopenhagen
In Kopenhagen is het altijd goed vertoeven, maar tijdens de Copenhagen Pro is het dubbel genieten. Het mooie weer, de blonde vixens, en de crème de la crème van de pro skateboarders resulteren in een killer contest annex bierfestijn dat zijn weerga niet kent. Stap nu in die auto richting Denemarken!
Pen to Paper (Pictoplasma) Pictoplasma ken je van het gelijknamige festival in Berlijn, een festival waar 'contemporary character design' centraal staat. Daarnaast heeft de organisatie ook een uitgeverij opgericht waar onlangs Pen to Paper is verschenen. In Pen to Paper staat niet meer het computerwerk centraal, maar juist de analoge werkwijze die langzamerhand steeds meer terrein wint. Dit hangt ongetwijfeld samen met het feit dat veel kunstenaars met een RSI arm thuiszitten en noodgedwongen moeten terugkeren naar potlood en papier.
YOUR:OWN half maart t/m half juli - Amsterdam
Vier maanden lang worden verschillende jonge kunstenaars uitgenodigd in de YOUR:OWN gallery voor een solotentoonstelling. Kunstenaars als Lil' Shy, The Things We Are, Stefan Glerum, Lennard Schuurmans zullen onder andere exposeren. Het project wordt afgesloten door een expositie van Joe Holbrook, die elke kunstenaar zal portretteren in zijn solo-expositie. De complete agenda staat op www.your-own.nl.
E6<>C6
56
>C=DJ9
Snow
I:@HI
Peter van Rhoon
and now for something completely different TED (Technologie, Entertainment en Design) is een van de meest fascinerende mediafenomenen van de laatste jaren. Wat was bedoeld als eenmalig vierdaags event, een soort Woodstock voor creatieven met een ‘Silicon Valley meets Burning Man’-mindset, werd vanaf 1990 een jaarlijks evenement. Door 't wereldwijde web kwam TED in een stroomversnelling terecht en werd het een initiatief dat de hele wereld bereikt en inspireert. Erhmm, je had nog niet gehoord van TED? Feitelijk is TED een conferentie zoals iedere andere conferentie. Maar tegelijkertijd is TED anders dan alle andere conferenties en pure rock-’n-roll. De rock-’n-roll van revolutionaire ideeën. Ideeën die regelmatig de pretentie hebben de wereld te kunnen veranderen, en ideeën van sprekers die dat laatste ook doen. Die presentaties worden vastgelegd op video, en op Ted.com vind je inmiddels een enorme hoeveelheid opwindende tot ontroerende presentaties van mensen als Bill Gates, Al Gore, Jane Goodall, Richard Branson, Isabel Allende et cetera. Kortom, de intellectuele supersterren van dit moment. Saai? Dacht het niet. Het is niet verbazingwekkend dat TED haar sprekers ziet als performers. De disciplines en achtergronden van de sprekers gaan alle kanten op. Presentaties worden afgewisseld met concerten. Toegang tot alle TED events is gratis, maar altijd op uitnodiging. Het resultaat: In de VS zijn kaartjes voor de jaarlijkse conferentie in Long Beach hotter dan tickets voor de Oscar uitreikingen. En waarschijnlijk is een middag TED een stuk enerverender dan een Oscar uitreiking. Kortom, een kaartje voor TED is niet meer weggelegd voor the simple people. Gelukkig zijn er tegenwoordig ook lokale edities van TED, en na een editie in Amsterdam volgt Rotterdam nu met een spetterende aflevering. De twee organisatoren Isis Spuijbroek en Myron Freeling brengen een razende mix die zich beweegt door de werelden van muziek, kunst, wetenschap en ondernemerschap. Van electric boogie specialist en Scapino danser tot Richard Straver (creative director Mediamatic en bedenker van tinypay.me), Reinier de Graaff (architect) en de d&b rockers van Noisia. Vrijdag 4 juni. Schrijf je in. Probeer er bij te zijn. Maak een toegangspas na. Of volg de live broadcast op www.tedxrdam.nl
DE ROCK-’N-ROLL VAN REVOLUTIONAIRE IDEEËN
E6<>C6
62
>C=DJ9
Music
I:@HI
Hoite Plkamp Jeroen Smeets
JÄGERMEISTER PRESENTS:
FESTIVAL ZOMER De festivalzomer is nog lang niet begonnen, maar wanneer Lowlands binnen drie weken uitverkoopt weet je dat iedereen de smaak te pakken heeft. Een kaartje voor Lowlands kopen zit er dus niet meer in voor dit jaar, en voor je het weet zijn Sziget en Exit festival ook uitverkocht. Waar kun je dan nog naartoe gaan? RELOAD schotelt je de beste festivals van Europa voor waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. Kortom, de onontdekte pareltjes waar je nog geen roze hoedjes of bezwete Lowlands 2002-bandjes tegenkomt.
SPOT festival Aarhus (Denemarken) – 20 t/m 22 mei Waarom? Spot festival is de Eurosonic/Noorderslag van Denemarken. Niet alleen de grootste talenten uit Denemarken, maar ook de rest van Scandinavië, staan op dit festival om zichzelf te presenteren aan het publiek. Dit jaar wordt er ook uitgebreid met een InterSpot (internationaal), ElectroSpot en MetalSpot als extra randprogrammering. www.spotfestival.dk
Fusion Festival
Kazantip
Ferropolis (Duitsland) – 24 t/m 27 juni Waarom? Fusion festival is jarenlang het best bewaarde geheim van de festivalzomer gebleven. Er wordt nergens reclame gemaakt en toch is het festival in ruim 10 jaar gegroeid tot ruim 60.000 bezoekers. Help samen met 2.000 andere mensen mee met het opbouwen van het festival en je krijgt 30 euro terug op je toegangskaart, die overigens maar 55 euro kost.
Kazantip (Oekraïne) – 25 juli t/m 22 augustus Waarom? Ook al heb je niets met techno, het Kazantip festival is een natte droom voor elke avontuurlijke festivalganger. Op het strand van de tijdelijke vrijstaat Kazantip, gaat dit festival 5 weken (!) lang, 22 uur per dag door. En dat kan natuurlijk alleen maar een bizarre mix van bloedmooie Oostblokvrouwen, net iets te oude hippies en Russische gangsters aantrekken.
www.fusion-festival.de
www.kazantip.com
Splash festival
Emmaboda Festival
Ferropolis (Duitsland) – 23 t/m 25 juli Waarom? Hiphopfestivals zijn er niet in groten getale, er is dan ook weinig urbans aan het kamperen in een weiland. Splash festival laat echter zien dat het wel kan met een spannende mix van bekende acts en underground acts. Bovendien gaat er ieder jaar een bus met een Nederlandse delegatie richting Duitsland, check splashbus.nl.
Emmaboda (Zweden) – 30 juli t/m 1 augustus Waarom? Zweden is na Engeland het meest invloedrijke muziekland. Het Emmaboda festival presenteert iedere keer een nieuwe lading Scandinavisch talent in de bossen rondom het kleine dorpje Emmaboda. Pas wel op, volgens de website is er geen toiletpapier aanwezig op het festival. www.emmabodafestivalen.se
www.splash-festival.de/
De Affaire:
Lunga
Nijmegen (Nederland) – 17 t/m 23 juli Waarom? Voor even is Nijmegen de plek in Nederland waar je nieuwe nationale en internationale bands kan horen vlak voordat ze op het punt staan om door te breken. De boekers van De Affaire verdienen een medaille voor de obscure acts die ze soms weten te strikken. Het beste van alles? De Affaire is gratis toegankelijk, zowel voor de Vierdaagsewandelaars als de derde helft bierdrinkers.
Seyðisfjörður (IJsland) – 12 t/m 18 juli Waarom? De hele week lang zijn er in dit kleine dorpje (achthonderd inwoners) aan de oostkust van IJsland exposities, workshops, concerten en andere events. Tijdens het festival bezoekt een kleine tweeduizend man het dorpje en vindt er een ware invasie plaats. De zaterdagnacht is veruit de grootste publiekstrekker, waar dan ook nog een kleine tweeduizend extra man aanwezig is om in dit intieme vissersdorpje los te gaan bij internationaal geboekte dj's of acts.
www.de-affaire.nl
www.lunga.is
Distortion
Paleo
Kopenhagen (Denemarken) – 2 t/m 6 juni Waarom? Het grote nadeel van festivals is toch wel dat feitelijk gezien je een heel weekend verblijft op een drassig weiland ver van de bewoonde wereld. Distortion is het best te omschrijven als een vijfdaagse anarchistische versie van de Dance Parade, in het midden van de stad met verschillende podiums en de befaamde one-minute-rave-party's.
Nyon (Zwitserland) – 20 t/m 25 juli Paleo is het grootste open-air festival van Zwitserland, en dat zie je ook moeiteloos terug in de bezoekersaantallen; ruim 230.000 bezoekers in 2009. Zelf noemen ze hun festival het perfecte huwelijk van muziek en carnaval. Verwacht veel onbekend talent, veel folkmuziek, veel straattheater op het festivalterrein, steltenlopers, en meer. Dit jaar staat Zuid-Afrika extra in de spotlights, met een compleet eigen podium.
www.cphdistortion.dk
www.paleo.ch
Oya Festival Oslo (Noorwegen) – 10 t/m 14 augustus Nabij de hoofdstad Oslo kan je een aantal ruïnes bezichtigen, mocht je toevallig met je familie op doorreis zijn. Maar tijdens het Oya festival worden deze ruïnes omgetoverd tot festivallocatie, die in combinatie met het meer rondom de ruïnes een unieke locatie vormen. Na afloop van de programmering op het festival vloeit iedereen moeiteloos door naar het centrum van Oslo om het feest op Øya-Natt door te zetten, met concerten in kroegen en party's in clubs. www.oyafestivalen.com
End of the road Dorset (Engeland) – 10 t/m 12 september Op het noordelijke platteland van Engeland, op slechts drie uur van London, ligt het einde van het festivalseizoen. In de tweede week van september strijkt het End of the road festival neer in de Larmar Tree Gardens. Wees dus niet verbaasd als je tijdens het festival een pauw voorbij ziet wandelen. Ondanks dat het nog lang geen september is, is de programmering hier al wel grotendeels rond, verwacht dit jaar Wilco, The Low Anthem, Black Mountain en meer uit die hoek. www.endoftheroadfestival.com
W W W. J A G E R M E I S T E R . N L
DRINKWIJZER.INFO
Geniet, maar drink met mate.