Prik54 by MFVN

#54

Tijd voor vakantie!!! IN DEZE PRIK: SYMPOSIUM ANDRÉ KUIPERS SURVIVALGENEESKUNDE - VAKANTIE GADGETS - MIC SYMPOSIUM - FOTOWEDSTRIJD - STUDIEREIS - REISVERSLAG: LIFE IN LONDON

Beste lezers, Eindelijk is het dan zover, de zomervakantie is in zicht. Nog even het laatste blok hard knallen om vervolgens te gaan genieten van deze wel verdiende rust. Zie je jezelf al op zo’n wit bounty strand met een diepblauwe zee en palmbomen liggen? Op zo’n moment mag een cocktail natuurlijk niet ontbreken. Daarom staat er in deze Prik een recept voor een aantal hemelse cocktails zodat je vakantiegevoel helemaal compleet is. Ook adviseert de commissie ‘wat jij met je zomervakantie kan doen‘. Niet iedereen kan onbezorgd op het strand liggen zonnen. Er zijn mensen die geen pigment in hun huid hebben, zie pagina 10 voor een artikel hierover. De vakantie komt er al snel aan, maar de meivakantie is ook nog niet zo lang achter de rug. De studiereis van dit jaar ging die week naar Praag. Op pagina 4 vind je een kort verhaal over deze gezellige en leerzame reis!

Roos de Jong Bestuurslid Intern

Studiereis Praag

De commissie adviseert

Stage in he t buitenland

Survivalgeneeskunde

Je zal het maar hebben

Mythbusters The Bermuda-Triangle

Fotocollage

Symposium KNMG Groot Gelre Van Arts naar Astronaut

MFVN Fotowedstrijd

Recept: Cocktails

Medische Interfacultair Congres Medische Taboes

Gedicht

Dokter Prik

Thuis bij

Albinisme

Studiereis Praag ‘Een goed begin is het halve werk,’ zeggen ze... Het was daarom ook extra jammer dat de bus die ons naar Rotterdam Airport zou brengen te laat kwam terwijl wij netjes vanaf 04.00uur stonden te wachten bij de Wedren. Maar gelukkig hebben we ons vliegtuig zonder ons te haasten gehaald. Rond 10.30uur hadden wij ons hostel gevonden en konden wij onze spullen kwijt om vervolgens naar de Petrin heuvel te gaan waarop een soort mini Eiﬀeltoren stond. Zo kregen we de eerste dag al van bovenaf een mooi beeld van Praag. Op dag 2, de maandag, hebben we de nefrologie afdeling van een academisch ziekenhuis in Praag bezocht. Terwijl wij hier probeerde op te letten, was het thuisfront ongerust over een explosie die had plaatsgevonden die ochtend in Praag. Ondanks dat het heel dichtbij het hostel was, hadden we hier gelukkig niks van gemerkt. Wel hebben die avond nog even de ramptoerist uitgehangen en een kijkje genomen. Verder hebben we die middag nog Praag bekeken vanuit een heel ander perspectief, namelijk ondergronds. De dinsdag begon weer met een educatieve activiteit namelijk het reumatologie onderzoekscentrum. Hierna hebben we heel wat kilometers gemaakt met de stadswandeling langs de beroemde Karelsbrug, de astronomische klok en vele andere bezienswaardigheden. En dan was ook nog dé dag van de troonswisseling, waar we zo af en toe wat van hebben meegekregen via onze WiFi terwijl we in onze oranje kleding liepen. Woensdagmiddag hebben we de grootste burcht ter wereld bezocht.

Donderdag begon met een bezoekje aan het vrij kleine maar zeker interessante ‘medisch museum’. Daarna hebben we het Strahovklooster bezocht. Vrijdag was het tijd voor een bezoekje aan de joodse wijk, met de indrukwekkende joodse begraafplaats. De middag hebben we afgesloten met een boottochtje over de Moldau. Tot zo ver het culturele en studie gerelateerde gedeelte.. want Praag staat natuurlijk niet alleen bekend om al die mooie gebouwen maar ook vooral om hét Bier! Een halve liter voor nog minder dan een klein biertje thuis laat je natuurlijk niet staan! Zo hebben we regelmatig een biertje gedronken tijdens de avondmaaltijden die we gezellig met z’n allen nuttigden. Maar die halve liters hadden ze natuurlijk ook in de vele kroegen en discotheken. We hebben ons ook met name vermaakt in de grootste discotheek van Europa, Karlovy Lazne, met 5 verdiepingen. Op de ‘oldies verdieping’ hebben wij 2 avonden onze ABBA en hippie moves uit de kast gehaald op de verlichte dansvloer, ook limbo dansen hebben we niet overgeslagen! En we hebben de kans ook niet laten liggen om een Cantus te houden met in de senaat onze geweldige docenten! Het was een zeer groot succes! Zondag 5 mei was het om 6.30uur weer tijd om richting het vliegveld te gaan. Onze trip terug naar het zonnige Nijmegen ging van start waarbij we een zeer mooie en vooral gezellige studiereis Praag achter ons lieten! Mede mogelijk gemaakt door: Manon Reinders namens de Reiscommissie

De commissie adviseert:

door kim van ulsen

Hoi daar! Ben jij zoâ&#x20AC;&#x2122;n vakantievierder die altijd op de vlucht is voor het zwarte gat? Ben jij een doener en geen nikser? Wellicht heb je dan wat aan de volgende tip om de verveling van de lange zomermaanden te ontvluchten. Doe vrijwilligerswerk! Misschien ben je door je maatschappelijke stage allang genezen van maaltijden serveren in het bejaardentehuis. Maar er valt natuurlijk veel meer te doen. Waterputten bouwen in Ghana bijvoorbeeld, dat is erg nobel en erg warm. Maar zelf prefereer ik de route van reisleider. Op stap met een horde kinderen of rauzende pubers onder je hoede. Binnenland, buitenland, opties zijn er genoeg. Erg gezellig en vermoeiend, want je bent 24 uur per dag in de weer. Je kindjes hebben je nog net niet tot de heiligenstatus verheven en met je medestaf deel je de meest hilarische en rampzalige verhalen uit je eerdere kampen. En dan kom je thuis, doodmoe en snipverkouden, want je weerstand heb je ergens in Zuid-Frankrijk achtergelaten. Maar jij en je deelnemers hebben wel een extreem leuke vakantie gehad.

Ben je wat minder van het extreem vakantievieren of kan je gewoon niet wachten totdat je weer kan starten met je volgende blok? Dan kan je natuurlijk ook een cursus op de uni gaan volgen. Wie weet heb je al eens wat op het prikbord voorbij zien komen. Maar voor het opbouwen van connecties of het verdiepen in de leven van de huisarts, de interne geneeskunde of de anatomie is dit wel het ultieme moment. En wie weet wat je er verder aan overhoudt? Een baantje, een stage of gewoon een stel nieuwe vrindjes om thee mee te gaan drinken in de kantine. Allemaal leuk en ďŹ jn, dus waarom niet wat eerder terugkeren naar de universiteit deze zomer?

Op stage in het buitenland Door: Esther Simons

Zoals je zeker al gemerkt hebt aan deze prik, is er een redactielid uit Nederland verdwenen. Maar waarom? In plaats van de gebruikelijke keuzeblokken te volgen, sluit ik mijn derde jaar geneeskunde af met een onderzoeksstage. Mijn plan was jullie een update van mijn bezigheden hier te geven. Helaas is data analyse niet het spannendste onderwerp, daarom trek ik het onderwerp wat breder: Op stage in het buitenland! Het vertrek Het is zo ver. Misschien nog wat brak van dat geweldige afscheidsfeest omhels voor het laatst je ouders en misschien een handje vol vrienden terwijl je krampachtig probeert een onbezorgde glimlach op je gezicht te toveren. Maar zodra ze uit het zicht verdwijnen voel je het al, je sinus ethmoidalis loopt vol. Dikke tranen wellen vervolgens op als je puncta lacrimale het niet meer aankunnen. Langzaam dringt het tot je door: Nu gaat het toch echt beginnen, jou reis naar het onbekende. De aankomst Na lang voor je uit staren, niet werkende pinpassen, telefoons zonder bereik of internet, onduidelijke kaarten, en vele andere frustraties ben je er dan eindelijk. Je ontdekt eventueel de eerste gebreken in je bagage, vervloekt jezelf dat je niet toch iets eerder dan de laatste dag begon met inpakken. Blij weer een thuishaven te hebben doe je al snel een poging een teken van leven te sturen. Na een haperend gesprek via Skype valt er een stilte: je eerste nacht alleen. Op verkenning Die eerste nachten, en ik spreek voor meerderen, zijn de zwaarste. Waarom moest je nu per se zo ver weg, waarom zo lang? Alles waar je om geeft ligt toch echt in dat kleine landje! Maar geen zorgen, voor je het weet komt daar verandering in. Sta open voor nieuwe mensen, probeer nieuwe bezigheden en verken je omgeving. Het lijkt in het begin misschien onwaarschijnlijk, maar voor je het weet besef je ‘Ik vermaak me hier prima!’. Gewenning Zoals je de kleine dingen uit je vorige leven miste, ga je met het verstrijken van de tijd de kleine dingen uit je nieuwe leven waarderen. En langzamerhand tel je niet meer af hoelang je nog moet, je telt af om te weten hoeveel dagen je nog hebt! Aan iedereen die ook op stage in het buitenland gaat, het zal hoe dan ook een mooie en leerzame ervaring worden!

Het Onderzoek Het onderzoek dat ik samen met jullie medestudente Tessa Schoot doe, gaat over hersendoorbloeding tijdens cognitieve activatie. In Nijmegen hebben we de hersendoorbloeding gemeten met NIRS; Near Infra Red Spectroscopy: Men plaatse aan elke kant van het voorhoofd een zender en ontvanger. Uit de zender komt licht wat qua golflengte tussen rood en infrarood licht zit (±900nm). Het licht dringt door al het weefsel heen, maar wordt gereflecteerd door hemoglobine. Geoxygeneerd hemoglobine kaatst net een andere golflengte terug dan gedeoxygeneerd hemoglobine. Met een ellips vorm komt het licht terug bij de ontvanger, en met berekeningen kan hiermee continu de hoeveelheid geoxygeneerd en gedeoxygeneerd bloed worden gemeten in het onderzochte gebiedje. In Nijmegen voerden onze proefpersonen (waaronder twee redactieleden) de Strooptaak uit terwijl ze aangesloten waren op de NIRS. Ook sloten we een Doppler aan die de bloedstroomsnelheid in de Arteria Cerebri Media meet, bevestigden een bloeddrukmeter, een ECG en we sloten een slangetje aan voor de CO2 meeting. We hopen hiermee de invloed van systemische factoren op het NIRS signaal te kunnen onderzoeken. Voor de analyse van de data in Londen gebruiken we zelf geschreven scripts in het programma Matlab. Uit eindelijk hopen we te kunnen raporteren over de relatie die we al dan niet tussen de verschillende signalen vinden, en eventueel een manier te vinden om hier rekening mee te houden. Toelichting grafiek: Na 60 seconden begint de denktaak. Autoregulatie in geactiveerde hersengebieden zorgt voor meer bloedstroom in dat gebied, waardoor er meer geoxygeneerd hemoglobine en minder gedeoxygeneerd hemoglobine aanwezig is.

Londen Na twee maan den in deze prachtige wereldstad te hebben gewoond deel ik graag mijn tips met jullie. Allereerst een tip voor elke hoofdstad: koop een metrokaart. Zo bereik je alle hotspots maar ook minder bekende plekjes in een mum van tijd. Ben je moe of heb je genoeg van de drukte en het lawaai in de metro, probeer dan ook zeker een rode dubbeldekker. Je metrokaartje is namelijk ook daar geldig. Wel boven in op de voorste rij hè? Als je een museum wel kan waarderen, ben je in Londen zeker op je plek. De meeste ervan zijn namelijk gratis! De vierde en vijfde verdieping van het Science Museum zijn gewijd aan de geneeskunde, maar ook het Natural History Museum, het British Museum en het Victoria&Albert Museum zijn zeker de moeite waard. Qua kunst zit je goed bij de National Galleries, en als je van moderne kunst houd, bezoek dan zeker Modern Tate. Is het een mooie dag? Maak een wandeling langs de Thames. In het oosten vind je Tower Bridge, iets centraler St. Pauls Cathedral met de Millennium Bridge en in het westen dé Big Ben met zijn Houses of Parliament, Westminster Abbey en de London Eye. Maar ook de prachtige parken van Londen met hun prachtige bloemen, grasveldjes en schattige eekhoorntjes mogen niet ontbreken. Mijn favorieten zijn St. James Park en Holland Park. Wil je een iets minder natuurlijker en minder toeristisch plekje natuur, of zoek je naar een prachtig uitzicht over de stad? Hampstead Heath is mijn favoriete uitwaaiplek in het weekend.

Hou je van lekker eten? Op zondagen kan je op Bricklane Market eten uit alle windstreken kopen. Maar ook Borough Market en Camden Lock kan ik je zeker aanraden als alternatieven. In het bruizende Camden Town kan je ook gezellig shoppen bij de grote merken, maar het stikt er ook van de alternatieve winkeltjes. Nog meer grote merken vind je aan de winkelstraat, Oxford Street. Is window shopping iets voor jou? In het enorme warenhuis Harrods vind je naast onder andere een helemaal aan Harry Potter gewijdde afdeling de crème de la crème van de modewereld. Tot slot een tip van ons voormalig bestuurslid Simon Hemelaar: Mocht je Nederland dan toch wel missen na zo veel Londen, bezoek dan Londen’s enige Nederlandse bar: The Hems. Cheers!

Survival Geneeskunde Bushgeneeskunst: van herderstasje tot warm and soulty... Iedereen kent ze wel, de scenes waarin enorm stoere mannen hun geneeskundige talenten in de wildernis wereldkundig maken. Midden in de donkerste Zuid-Amerikaanse oerwouden, de heetste woestijnen en de meest exotische tempels hechten zij een open wond op het eigen been. Echter, ook een bevalling inleiden en tot een goed einde brengen is voor deze mannen van staal vaak geen probleem en zelfs de meest giftige slangenbeten worden ontgift met één simpel plantje. Hun verrotte lever, beschimmelde nieren en verschrompeld brein blijken spontaan op te knappen van het elixer uit de wonderplant, welke toevallig net naast hun beoogde sterfplek groeit. Toeval bestaat niet in de survivalkunst! De survivalgeneeskunst kent naast filmhelden natuurlijk ook zo hun goeroes in het echte leven. Denk hierbij aan Edward “Bear” Grylls, de presentator van het o zo bekende en bejubelde Ultimate Survival, een programma op Discovery Channel. Dit programma kreeg enorm veel kritiek te voortduren, aangezien meerdere afleveringen helemaal niet zo gevaarlijk waren als hij liet lijken. De vaak onbewoonde gebieden waar hij filmde, waren slechts enkele meters verwijderd van de doorgaande wegen en vaak was er tijdens het filmen een klein publiek aanwezig van geïnteresseerde wildplassers. Natuurlijk hebben we ook machtig mooie ervaringen samen met Bear Grylls opgedaan en heeft hij ons wijze lessen geleerd. Prik presenteert een aantal Do’s and Dont’s!

Capsella bursa-pastoris (Herderstasje) : een zeer vernuftig plantje dat bijna overal wel schijnt te groeien en bloeien (helaas niet op het gazon voor Huize Heyendael). Dit plantje is te verzamelen van april tot september en men gebruikt enkel de bloeiende plant. Waarom dit nou zo’n handig herdersbuideltje is? Het plantje schijnt stoﬀen te bevatten die helpen tegen nierproblemen en zelfs stollingsfactoren aanwakkeren. Handig bij bloedingen! Hypericum perforatum (St-Janskruid): het handigste middel uit de natuur wat we kunnen gebruiken indien het in bloei staat (slechts in juni en augustust) en is in bossen en zelfs langs wegen te verzamelen. De olie van de plant werkt wondhelend en de thee kan kalmerend werken, maar versterkt daarnaast je lever! Een uiterst handig hebbedingetje, een ware survival-expert kan niet zonder!

Lavandula oﬃcinalis (Lavendel): een op zijn minst lekker ruikend plantje wat ook door iedereen herkend zal worden en dat is dan ook meteen haar enige voordeel. Immers vindt men lavendel van juli tot oktober, vooral in Zuid-Europa en sommige volkstuintjes dus geen garantie op deze plant. Haar eﬀect is ook miniem, het werkt namelijk kalmerend. Voor als het je allemaal even teveel wordt als je verdwaald bent!

De eenvoudige manier noemt men de butterﬂy, waarbij met behulp van tape wordt geprobeerd om met de twee vleugles (brede stukken tape) de wondranden naar elkaar toe te trekken. Het smalle stukje tape daartussen noemen we het lijf van de vlinder, welke slechts smal moet zijn om daadwerkelijk soelaas te bieden. Eigenlijk de softe manier van hechten dus.

De echte manier geschiedt zoals dat normaal ook gebeurt: zoek een scherpe houtsplinter welke goed Leuk al die plantwijsheden, maar we kunnen natudoor de huid heen kan boren. Daarnaast zijn er urlijk pas echt survivalen als we water filteren uit voldoende klimplanten met draadachtige steeltjes onze eigen urine, wonden kunnen hechten, bloedof zelfs wortels. Na een reeks gaatjes te hebben ingen kunnen stelpen en hutten kunnen bouwen! gemaakt onder een beetje verdoving (een rottende Stap voor stap nemen we jullie door deze prakappel kan prima werken als verdoving! Met een tische zijde van het survivalvak! De urine filteren is beetje geluk zit er al een flink alcoholpercentage een fluitje van een cent, zeker voor de mannelijke medestudent! Het enige essentiële aspect van deze in, want tijdens het rottingsproces worden suikers omgezet in alcohol!) kan men daarna de draad door overlevingstechniek is het richten. Wanneer men de gaten halen, aanspannen en klaar is kees. Grote in uiterste situatie verkeerd, kan men besluiten de steriele urine die wij allen zo trots produceren eens kans op infectie, maar wel een goed verhaal. Een laatste variant is het gebruik van vliegen en maden niet aan het rioleringsstelsel of de distels rond de voor het schoonhouden van de wond, maar deze voetbalstadions en plantsoenen te doneren, maar moeten dagelijks verjaagd worden! zelf te benutten. Men richt de urinestraal in een Ten slotte nog de bijtincidenten, waarbij een beet of fles, mok, plastic zakje, of enig ander voorwerp met vloeistofdragend vermogen en daarna genieten een steek van een insect of dier behandeld wordt. Volgens meerdere bronnen blijkt er maar één efmaar. In Grylls’ woorden: “ It’s warm and soulty” fectieve manier om infectie en ziekte na een beet Wij zeggen slechts: “No shit Sherlock...” te voorkomen: behandeling met antibiotica. Weinig Wonden laten genezen zijn in de wildernis vrij eenvoudig. Een open-wond laat men gewoon open, spannend en daarbij niet altijd even praktisch. Een survivalmethode is natuurlijk het uitzuigen van het al wordt deze natuurlijk wel afgedekt met een lap gif uit de beet, in de hoop dat het dan niet erger stof zodat infectie enigszins wordt voorkomen, wordt (t.g.v. een anafylactische shock). Een drastmaar pus de wond kan verlaten. De wonden hechischere maatregel is het amputeren van het aangeten en sneller doen genezen is een moeilijkere tak van sport. We moeten op een zo effectief mogelijke dane ledemaat. Oorschelpen, vingers en tenen manier twee wondranden nader tot elkaar brengen, kunnen we missen en aangezien ons rugzakje tot de nok toe gevuld in met Herderstasjes en rottende zodat genezing kan optreden. Een proces dat in de appels kunnen we zonder enige zorgen deze kleinormale klinische centra weggelegd kan zijn voor de co-assistent, maar in de wildernis toegeschreven nere, maar ook grotere ledematen van ons afzetten. Afknellen voor de amputatie plaatsvindt, is wel nog staat aan de experts van staal. een tip... Door Dylan Henssen

Je zal het maar hebben:

Albinisme

Door: Noortje van Elderen We zijn er vast allemaal wel een keertje geweest: de kinderboerderij. Met je stoere laarsjes en een bijpassende tuinbroek trek je er met opa en oma op uit voor een dagje rennen en knuﬀelen, beter kan het niet. Eerst ga je naar de hertjes, om dan op je allerluidst ‘BAMBI’ te schreeuwen en de diertjes de stuipen op het lijf te jagen. Vervolgens staar je verwonderlijk naar de veren van de pauw, jezelf onschuldig afvragend hoeveel je ervoor over hebt om zo’n veer eruit te mogen trekken en die mee te kunnen nemen. Op het laatst, als je helemaal uitgeput bent, besluit je tussen de konijntjes te duiken en daar lekker mee te knuﬀelen. En dan zie je hem: het spierwitte droomkonijn. Je stormt erop af en blijft met een zekere twijfel naar het dier kijken; hij ziet er best apart uit en misschien kun je het dus niet helemaal vertrouwen. Maar dan kijkt hij op en zie je het: zijn bloedrode ogen. Je schrikt je dood en rent zo hard mogelijk weg: die ga je dus echt niet aanraken. Nou dit best een zielig verhaal voor het konijntje is, komt deze afwijking en de in sommige landen bijkomende discriminatie ook met een frequentie van 1 op de 17.000 individuen voor onder de mens. Het gaat hier (zoals je vast al opgemerkt had) over albinisme: het ontbreken van melanine in de huid, het haar en/ of de ogen. Er bestaan twee hoofdtypes van albinisme: oculocutaan albinsme en oculair albinisme. Allebei de types zijn een resultaat van een afwijking in het enzym tyrosinase, dat door de oxidatie van tyrosine zorgt voor de aanmaak van melanine. De meest ernstige vorm van albinisme is oculocutaan albinisme, wat resulteert in de afwezigheid/verminderde aanwezigheid van melanine in de huid, haren en ogen. Het gevolg hiervan voor de oogfunctie is vaak drastisch: de gezichtsscherpte is vaak 5% - 40%, de patiënt lijdt vaak aan nystagmus (‘triloog’ in het horizontale vlak) en het kan zijn dat de iris licht doorlatend wordt. Daarnaast heeft de patiënt last van een fotofobie en komt strabismus (scheel kijken) ook vaak voor. Bij oculair albinisme wijkt alleen de melanine vorming in de ogen af, en zijn de oogafwijkingen hetzelfde als bij oculocutaan albinisme. De meest

voorkomende vorm van albinisme wordt veroorzaakt door een autosomaal recessief overgeërfde afwijking, alhoewel het oculair albinisme ook X-chromosomaal kan worden overgeërfd. Afgezien van een afwijkend uiterlijk en een verminderde oogfunctie, worden albino’s in sommige delen van de wereld ook ernstig gediscrimineerd. In Afrika (vooral in Tanzania) worden albino’s gezien als iets dat helend kan werken wanneer ze opgegeten worden, met als gevolg dat albino’s er vaak worden vermoord en hun ledematen en genitaliën aan de zogenaamde ‘tovenaars’ worden verkocht. Ook geloven velen dat het drankje dat door de ‘tovenaars’ van de albino’s wordt gemaakt, zal zorgen voor een bevordering van de groei op het land. Het albinisme wordt vaak niet zo serieus genomen als het zou moeten genomen, omdat velen enkel het veranderde uiterlijk van de patiënt waarnemen en zich niet realiseren dat deze persoon ook nog aan ernstige oogafwijkingen lijdt. Helaas is er ook nog geen goede manier om de zichtproblemen van deze patiënten te verhelpen, dus ik zou zeggen: bmw’ers, sla je slag!

The Bermuda-triangle Door Dylan Henssen Onrust op de Santa Maria, Niña en Pinta na het waarnemen van een spookachtig verschijnsel zorgde er bijna voor dat Columbus’ reis naar de Nieuwe Wereld eindigde in een ﬂop. De bemanning van de schepen, welke vooral bestond uit criminelen, moordenaars en zedendelinquenten, raakt in opstand als een mysterieus licht de zee in zakt en onder de waterspiegel een spookachtig lichtspel veroorzaakt. Het licht breidde zich van het water uit richting het schip en schijnt langs de boeg omhoog te klimmen, langs scheepsmast en scheerlijnen en al snel baadt het licht in spookachtig schijnsel. Het zogenaamde St. Elmovuur is een bekend fenomeen onder ervaren zeelieden en stond te boek als een goed teken. De begeleidende lichtbol deed echter anders vermoeden en aangezien de opvarenden van toeten nog blazen wisten brak er een blinde paniek uit. Een dag later kwam er land in zicht en de bemanning kalmeerde door dit heuglijke feit. Amerika was ontdekt! Bijna 500 jaar later vetrokken vanuit Fort Lauderdale (Florida) vijf duikbommenwerkers voor een trainingsmissie. Echter, de verkeerstoren werd op de hoogte gesteld van het disfunctioneren van de kompassen van de bemanning. De vliegeniers raken in paniek en weten niet hoe terug te komen op hun basis en besluiten een noodlanding te maken. Het contact wordt verbroken en de vliegtuigen verdwijnen van de kaart en zelfs één van de reddingsvliegtuigen verdwijnt. De Bermudedriehoek en haar mysterie komen dan pas aan het daglicht en waar men eerst vermoedde dat er sprake was van piraterij zoekt men nu naar andere oorzaken. Het boek van Charles Berlitz, een bestseller, benoemt ruimtewezens, geheime werelden, de verzonken stad van Atlantis, etc. als de mogelijke veroorzaker. Echter ook meer wetenshappelijke oplossingen worden ten tonele gebracht!

Methaan In de zeebodem van de Bermudadriehoek liggen enorme voorraden methaan (CH4). Het gas (moerasgas) ontsnapt zo nu en dan en stijgt op naar het wateroppervlak. De belletjes nemen soms zo in getal toe dat de draagkracht van het water zo sterk vermindert dat de schepen gewoon door het oppervlak naar de bodem zaken, in zulke korte tijd dat het uitzenden van een noodsignaal geen enkel soelaas meer bieden kan. Ook vliegtuigen ondervinden hinder van zo een limnische uitbarsting, waarbij de grote hoeveelheden methaan de verbranding van de motoren verstoren, immers is er minder zuurstof en ontbrandt het methaangas. Noord en Noord Een andere verklaring zou kunnen liggen in de discrepantie tussen het magnetische Noorden (ten noorden van Canada) en het geograﬁsche Noorden (de Noordpool). In de Bermudadriehoek blijkt de kompasnaald naar het geograﬁsche Noorden te wijzen, terwijl overal de naald naar het magnetische noorden wijst. Dit verschil kan soms zo toenemen dat het onmogelijk is om nog op het kompas te vertrouwen.

25ste MFVN gala: Gold Rush with a Silver Flush

MFVN feest

Studiereis 2013: Praag

Doordraai sporttoernooi

Batavierenrace MFVN live

MFVN feest: King and Queens: zonder baard geen koning

hechtcursus

KNMG Groot Gelre Symposium Van Arts naar Astronaut Door: Roos de Jong en Ilvy Leemans De KNMG (Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst) is de landelijke artsenfederatie die de belangen behartigt van meer dan 53.000 artsen en de studenten geneeskunde. Het KNMG is onderverdeeld in 23 districten, waarvan Groot Gelre district nummer 14 is. Zij is ook verantwoordelijk voor het Medisch Contact, het tijdschrift dat wekelijks bij jullie op de deurmat valt. Het district Groot Gelre heeft 10 bestuursleden. Er zijn hierin zowel artsen als studenten vertegenwoordigd. Ze organiseren jaarlijks activiteiten voor de leden van het district. Op donderdag 4 april heeft er een symposium plaatsgevonden met de titel ‘Van Arts naar Astronaut’. De locatie van het symposium was de dierentuin Burgers Zoo in Arnhem. Voorafgaande aan het symposium was er de mogelijkheid om een bezoekje te brengen aan de dierentuin. Na een trein- en een busreisje kwamen we aan in de dierentuin. Al voor de ingang konden we pinguïns ruiken en we wilden dan ook snel naar binnen. Al werden we niet echt vrolijk aangekeken toen we de dierentuin inkwamen.

We vervolgden onze reis door de dierentuin langs de olifanten naar de tapirs. De meningen over deze beesten waren bij ons nogal verdeeld, maar heb je deze wel eens goed bekeken? Kijk hiernaast maar eens naar het plaatje en verbaas je.

Het weer was nog niet echt optimaal te noemen, dus daarom hebben we ons maar snel verplaatst naar de Bush. Een schitterende tropische binnentuin met prachtige vogels en andere dieren, planten, bloemen, watervallen en rotspartijen. De temperatuur was hier ook zeker tropisch te noemen. Vanuit de Bush gingen we verder naar de Desert, een wondere, zanderige wereld vol met cactussen en woestijndieren. Van de droogste plek op aarde, vervolgden wij onze weg naar de een van de natste plekken op aarde: de oceanen. Langzaam daalden we af van het strand naar de diepste troggen van de oceaan. Wij verbaasden ons over de prachtige vormen en kleuren van de vissen en het bodemleven. Na deze tocht waren we toch wel uitgeput en hongerig geworden en besloten we ons te begeven naar het Afrika Restaurant. Hier wachtte een heerlijk Afrikaans buﬀet op ons. Nadat we onze honger hadden gestild, begaven we ons naar het Auditorium voor wat meer belangrijkere zaken; André Kuipers zou namelijk een lezing verzorgen over zijn ervaringen van zijn gemaakte ruimtereizen. Bij binnenkomst konden wij slechts een glimp van hem opvangen, omdat hij werd omringd door (amateur) fotografen. Iedereen wilde van de gelegenheid gebruik maken om samen met deze bekende Nederlander op de foto te gaan. Een kwartier en honderd foto’s later, was het dan eindelijk zover: André Kuipers verscheen achter de microfoon. Hij kwam spreken over zijn ervaringen in de ruimte en zijn voorbereidingen op de ruimtereizen. Misschien is het niet bij iedereen bekend, maar André Kuipers is opgeleid tot arts en heeft onder andere voor de Koninklijke Luchtmacht gewerkt. Hier heeft hij ervaring opgedaan op het gebied van ruimteziekten en evenwichtsgevoel. Vanaf 1999 voegde hij zich bij het Europese Astronautenteam. Tijdens zijn

lezing nam hij ons mee door zijn intensieve trainingstraject voorafgaande aan zijn ruimtereis. Het grootste deel bestond uit medische testen en het leren werken met de apparatuur die beschikbaar is aan boord van het International Space Station. De apparatuur werd gemaakt in verschillende landen, wat als gevolg had dat de ruimtevaarders naar deze landen moesten afreizen om daar met de apparatuur te leren omgaan. Voor André Kuipers hield dit in dat hij om een weekend thuis door te brengen op en neer moest vliegen tussen Rusland, Amerika, Duitsland en nog veel meer locaties die niet naast de deur liggen. Na jaren training is dan de dag van de lancering aangebroken. André Kuipers vertelde dat de Russen er nogal rare rituelen op nahouden. Tijdens de dag van lancering lopen de huidige bemanningsleden precies hetzelfde traject als de bemanning van de eerste succesvolle lancering van Rusland.

Wat ons het meest aansprak was wat hij vertelde over zijn dagelijks leven in de ruimte. Van het wassen van je gezicht tot het naar de toilet gaan, alles was daar anders. Hij stelde het publiek de vraag waar zij dacht dat de astronauten zouden slapen in het ruimtevaartcentrum. Hij lichtte toe dat zij allen in een soort vastgebonden cocon hingen, allen in een andere richting. Hoe handig is dat? Nooit meer te hoeven draaien, omdat je verkeerd ligt of je arm slaapt. Gewichtsloosheid heeft dus zeker zijn voordelen, maar ook wel degelijk zijn nadelen. Alles moet worden vastgeplakt met klittenband, omdat het anders wegzweeft. Ook medisch gezien heeft de ruimtevaart negatieve gevolgen. Het grootste probleem bij astronauten is botontkalking en verlies van spiermassa. André Kuipers sloot af met verbazingwekkende foto’s en ﬁlmpjes van onze planeet, gezien vanuit de ruimte. Wij hebben ons erg verbaasd over alles wat bij een ruimtevaart komt kijken en André Kuipers heeft als arts goed de medische kant kunnen belichten. We hebben er erg van genoten!

Ze vertrekken om dezelfde tijd, lopen dezelfde route en dienen zelfs tegen een autoband van de bus aan te plassen, omdat hun voorgangers dat ook hebben gedaan. Nog een andere merkwaardigheid is dat er voor iedere bemanning een reserve bemanning wordt getraind, die dezelfde intensieve voorbereidingen moet treﬀen. Dit zorgt ervoor dat de lancering hoe dan ook door kan gaan, ook wanneer er bemanningsleden zouden afvallen. Om het risico op verhindering van de vlucht zo klein mogelijk te houden, reizen de twee bemanningen ieder in een aparte bus en met een aparte vlucht. Voor de echte lancering komen er dan nog wat natuurkundige wetten de hoek om kijken. Wanneer de astronauten zich eenmaal in hun minuscule capsule hebben gewrongen, moeten zij hier nog uren in verblijven, omdat de lancering pas kan plaatsvinden wanneer het lanceringsplatform zich onder de goede baan in de ruimte bevindt. De ruimtevaarders hebben inmiddels gevoelloze benen doordat ze uren met zijn drieën zijn opgevouwen in een capsule zitten die oorspronkelijk bedoeld was voor twee man. Ook is er zo weinig ruimte dat de ‘piloot’ de knoppen moet bedienen met een stok, omdat hij zo weinig bewegingsruimte heeft.

MFVN

Fotowedstijd

Wij, Mirre Scholte en Lara van der Schoot, zijn afgelopen week op studiereis geweest naar Praag en hebben daar deze foto gemaakt. De foto is genomen op 1 mei, wat in Praag de dag van de Liefde is. De legende zegt dat wanneer je onder een bloeiende boom gaat staan op deze dag dat je dan gekust zult worden door een ware liefde. Helaas voor ons stonden de locals niet in de rij, dus hebben we het lot zelf maar een handje geholpen, mĂŠt het logo van de MFVN natuurlijk.

Dit is een foto van Pleun Hamelaar. Zij heeft een foto gemaakt van haar koelkast in haar studentenhuis in Adelaide (Australie) waar ze momenteel stage loopt.

Een foto van Roos de Jong bij de Medische Faculteit in Valencia, Spanje.

Recept

Cocktails

Ik beland op een onbewoond eiland en ik heb bij me: ingrediënten voor een cocktail! Je zal het maar hebben, je belandt op een onbewoond eiland. Wat komt er dan beter van pas dan een heerlijke cocktail? Uiteraard zit ergens tussen alle aangespoelde bagage dat uit het gecrashte vliegtuig is komen zetten een cocktailshaker en wanneer je die gevonden hebt kan je op zoek gaan naar de volgende ingrediënten voor een long island. Werkt goed tegen de dorst en zorgt ervoor dat je alle ellende even vergeet (want tsja, je bent toch op een onbewoond eiland aangespoeld.. - Een fles wodka - Een fles rum - Een fles tequila - Een fles triple sec - Wat gin - En als het kan nog wat cola, ijsblokjes en citroensap. Het makkelijke aan deze cocktail is, dat het eigenlijk gewoon bij elkaar gieten en drinken is. Neem dus een glas met ijsblokjes, van elke fles voeg je een scheut toe en als er dan nog ruimte is in het glas kan je naar eigen inbreng wat cola toevoegen en een heel klein beetje citroensap.

Voor de wat meer perfectionistische ﬁguren die niet zonder een duidelijke gebruiksaanwijzing kunnen bij het maken van een cocktail, dit is gegarandeerd een favoriet voor na de barbecue. Men neme: - 4 aardbeien - 50 mL Wodka - 12,5 mL crème de fraise of crème de framboise - sap van een 1/2e limoen - IJsblokjes! Het principe van cocktails bouwen blijft eenvoudig: blender de aardbeien en mix de pulp vervolgens samen met de andere vloeistoﬀen en de ijsblokjes in een cocktailshaker. Zeef je mixje in een fancy cocktailglas (al dan niet met een mooi suikerrandje) en decoreer met extra aardbeien en limoenschil.

p i r St

MFVN

In deze editie van de Prik zit geen stripje. Wel zie je hiernaast een bekend gezicht. Deze docent leert alles over genetica. Van een enkele SNP tot moza誰cisme. En dat vol enthousiasme.

Weet jij we lke docen t dit i s?! Beste studenten, Wil jij je kennis vergelijken met alle andere geneeskundestudenten in Nederland? Ben je de allerbeste student van jouw jaarlaag? Doe dan mee aan de geneeskunde olympiade! Op dinsdag 10 december zullen alle geneeskunde faculteiten gelijk een toets maken met vragen uit het Amerikaanse artsexamen. De studenten die het beste zijn van jaar 1, 2, 3 en de master winnen een iPad! Ook voor de tweede en derde plaats hebben we een mooie prijs! Dus, zorg ervoor dat je dinsdag 10 december vrijhoudt en wellicht ben jij wel de allerbeste student geneeskunde! Tot dan, De geneeskunde olympiade

Medisch Interfacultair Congres 2013 Medische Taboes, het einde in zicht?

Op zaterdag 6 april heeft in de Jaarbeurs in Utrecht het Medisch Interfacultair Congres (MIC) 2013 plaatsgevonden met het thema: Medische Taboes; het einde in zicht? Het MIC is een initiatief van het ‘Landelijke Overleg Geneeskunde Studenten Organisaties’ en wordt georganiseerd vanuit alle medische faculteitsverenigingen in Nederland. Het MIC is het grootste congres voor medische studenten in Nederland. Het congres stond in het thema van medische taboes die momenteel nog minder goed bespreekbaar zijn. Euthanasie en abortus zijn in de huidige samenleving steeds beter bespreekbaar, maar onderwerpen als bijvoorbeeld seksualiteit, kindermishandeling en genderdysforie (geslachtsidentiteitsstoornis) zijn nog steeds moeilijk bespreekbaar. K i n d e r m i s h a n d e l i n g Er waren op het congres 7 sprekers uit allemaal verschillende disciplines. De dagvoorzitter was Prof. Dr. T.A.H. Doreleijers, een hoogleraar kinderen jeugdpsychiatrie. Het congres werd geopend door Dr. E.M. van der Putte. Zij is een kinderarts sociale pediatrie en hield een lezing over kindermishandeling. Hierin kwamen alle vormen van kindermishandeling naar voren zowel lichamelijke als emotionele vormen. Er werden foto’s vanuit de praktijk gebruikt om de kindermishandeling weer te geven. Het was erg schokkend om te zien hoe sommige kinderen worden toegetakeld door hun ouders. Na deze heftige lezing was het de beurt aan S e k s u a l i t e i t Dr. H.W. Lunsen, een arts-seksuoloog. Hij besprak op het congres seksuele mythes en taboes in de spreekkamer. Het blijft in deze tijd toch nog moeilijk om problemen op het gebied van seksualiteit te bespreken, zowel door patiënt, maar ook de behandeld arts. Hij bracht het erg luchtig met voorbeelden van mythes waarin patiënten soms geloven. Er zijn mensen die geloven dat als ze na de seks een aantal keer op en neer springen je niet zwanger kunt worden. Ik mag hopen dat wij als medische studenten wel beter weten! Ook kon hij alle jongens uit de droom helpen dat ze weten waar bij de vrouw de clitoris zit.

Het bleek toch allemaal iets anders te liggen.

Alternatieve geneeskunde Na een heerlijke luxe lunch gingen we verder met twee sprekers over alternatieve geneeskunde, namelijk Dr. C.N.M. Renckens en Mevr. G.O.V. Meijer. Dr Renckens is een gynaecoloog en was van 1988 tot 2011 voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Mevr. Meijer is arts voor algemene geneeskunde en homeopathische geneeskunde. Het werden twee heftige lezingen. Ze wilden beiden het publiek overtuigen met hun mening. Dr. Renckens gelooft heel stellig niet in alternatieve geneeswijzen, omdat er geen wetenschappelijk bewijs voor is. De Vereniging tegen de Kwakzalverij is ontzettend gegroeid toen hij de voorzitter was. Na aﬂoop van de sprekers werd er een opiniepeiling gehouden, maar een enkeling was het eens met Mevr. Meijer. Ook maar een enkeling was het eens met Dr. Renckens, vanwege zijn extreme uitspraken. De grote meerderheid zat qua mening over alternatieve geneeswijze tussen de twee sprekers in.

S l a c h t o f f e r i d e n t i f i c a t i e Op 12 mei 2010 heeft er een verschrikkelijke vliegtuigramp plaatsgevonden in Tripoli, Libië. Onder de 104 inzittende waren 71 Nederlands. Van alle inzittende overleefde alleen één Nederlandse jongen het. Alle overledenen moesten na de ramp worden geïdentificeerd. De lichamen en lichaamsdelen werden in zogenaamde ‘Body Bags’ overgebracht naar Medical Centres. Binnen 48 uur vlogen het Nederlandse Rampen Identificatie Team en het Landelijk Team voor Forensisch Onderzoek naar Libië om de identificatie

te doen. Prof. Dr. G.J.R. Maat heeft de identiﬁcatie van de lichamen gedaan en heeft hierover een voordracht gehouden op het congres. Hij vertelde stapsgewijs hoe de identiﬁcatie van de lichamen plaatsvindt. Er wordt geprobeerd vingerafdrukken te nemen, maar dit is vaak niet mogelijk. Er wordt verder gekeken naar de kenmerken van het gebit. Ook wordt DNA gebruikt, omdat het niet mogelijk is speeksel of haar af te nemen wordt er een stukje bot uit het Femur (dijbeen) gehaald. Vier weken na het tragische ongeval werd het zogenaamde post

mortale deel van het onderzoek afgesloten. Er werden foto’s van de ramp en het onderzoek en die waren toch wel heftig om te zien. T r a n s g e n d e r i s m e Als je op straat iemand tegen komt met een stoppelbaardje, maar ook met een jurk en hakken aan, kijk je toch wel raar op. In de huidige tijd is transgenderisme nog steeds iets wat niet echt normaal wordt gevonden en is dus nog steeds een taboe. Dr. M.A.A. van Trotsenburg is een gynaecoloog en is directeur van het kennis- en zorgcentrum voor genderdysforie. Mensen met genderdysforie hebben een gevoel van onbehagen over hun biologisch geslacht. Dit kan zich uiten in het gevoel van ‘in het verkeerde lichaam geboren’ te zijn. Er zijn extreme gevallen waarbij mensen zich door chirurgie en/of medicijnen hun geslacht laten aanpassen. Dr. Trotsenburg lichtte toe hoe zo’n operatie in zijn werk gaat en wat er allemaal bij komt kijken.

Er was vervolgens de mogelijkheid om met zijn alle te gaan dineren en als afsluiting was er een knallende feest in de Woolloomooloo in Utrecht. Al met al een erg geslaagde en gezellige dag met genoeg mogelijkheden om studenten uit andere steden te ontmoeten! Volgend jaar zal het MIC weer worden georganiseerd en zal het MIC in het teken staan van ‘Extreme Medicine’. w w w . s t i c h t i n g m i c . c o m

Medische Ethiek De laatste spreker was Prof. Dr. I.D. de Beaufort, een hoogleraar medische ethiek en filosofie. Obesitas was het hoofdthema van haar lezing, maar de onderliggende boodschap ging over verantwoordelijkheid voor je eigen gezondheid. Parallel aan een aantal lezingen werd er een workshop gegeven van de Leyden Academie over Vitality en Ageing. De levensverwachting van de mensen blijft steeds maar stijgen en het einde hiervan is nog niet inzicht. Het doel van de mens is voortplanting en de opvoeding van de kinderen. Vroeger werden de mensen 40 jaar, omdat ze hun doel dan hebben bereikt en eigenlijk ‘nutteloos’ zouden zijn. In de huidige tijd is dit doel veel minder van belang geworden en de mens wordt dan dus ook steeds ouder. Tijdens deze workshop werden ook de demografische effecten besproken. C a b a r e t Als afsluiting van de lezingen kwam er een cabaretier. Dhr. Michiel Peerenboom, een afgestudeerd arts die toch maar bedacht dat hij liever cabaretier wilde worden. Zijn act werd wisselend ontvangen, maar zijn enthousiasme maakte veel goed. We zijn en blijven studenten, dus naar afloop was er een borrel waarbij iedereen kon napraten over de dag.

Door Roos de Jong

de insecten zingen stilletjes voor haar

zo zacht als maar kan herrijst zij in het licht

ze schreeuwt en roept

zonder woorden om zijn huid laat verder niet blijken hoe groot ze zal zijn langzaam en trots richt ze zich op

in pluizig onweer

vangt ze zijn stof en

met een glitterstift omrand voert ze hem mee

krachtig zal ze leiden

totdat ze weer wordt verslagen eenzaam lijdt hij dan mee

een gevangene in haar eeuwigheid - Noortje van Elderen

Lieve Dokter Prik, Heb jij een probleem? (medisch of minder medisch) Beste Dr. Prik, Ik mag toch altijd graag van mezelf denken dat ik geen beroerde geneeskunde student ben en dat ik later best een capabele arts zal voorstellen. Echter, de laatste tijd twijfel ik nogal aan mijn bedside manners. Herkent u dat misschien Dr. Prik? Dat u op een verjaardag of elders bent en dat mensen horen dat u geneeskunde studeert? Zodra mensen in mijn omgeving hier lucht van krijgen wordt ik bestookt met vragen over ‘zo’n enge ziekte die een of andere buurman, van de zoon van de moeder van de bakker op de hoek van een of ander dorp in Zuid-Limburg, heeft.’ En of ik dan even haarﬁjn kan uitleggen: ‘wat dat nou precies is, want op Radar hebben ze hele andere dingen over de medicatie van die ziekte verteld en mijn homeopaat zegt ook dat het allemaal onzin is, dus waarom schrijven JULLIE die medicijnen voor?!’ Op dit moment vliegen de stoomwolkjes uit mijn oren en kan ik mij amper beheersen. Enig advies voor hoe ik deze plaaggeesten kan omzeilen? Gegroet, L. Upus Beste vraagbaakstudent, Zeker een pittig vraagstuk, waar meer studenten het hoofd over breken! Nou had ik hier natuurlijk zelf ook last van als student geneeskunde. Een oudtante vroeg regelmatig op feestjes hoe ze een moedervlek van een melanoom kon onderscheiden. Ze bleek een gekke vlek op de borst te hebben en na lange tijd het gezeur en gezanik te hebben aangehoord, besloot ik haar en public te vragen of ze haar trui en BH uit wilde trekken zodat ik mijn medische mening kon geven. Nooit meer klachten gehad en gelukkig spreekt ze me tot de dag van vandaag niet meer aan. Een andere oplossing is natuurlijk uitleg geven aan deze arme onwetende zielen, welke blij zijn als ze hun Google-kennis kunnen tentoonspreiden. Zo kun je een nichtje met blauwe plekken rustig warfarine voorschrijven. Als u dit niet standaard in het medicijnkastje heeft staan, in sommige soorten rattengif zit dit ook. Een blok rattengif met een slokje water als advies en ook deze patiënt zwijgt als het graf. Natuurlijk kan je het onderwerp studie proberen te omzeilen. Indien onvermijdelijk, zeg dan dat je BMW studeert, dan krijg je heus van niemand vragen!

Mail naar Dokter Prik en je ergste perikelen zullen verleden tijd zijn. (Prik@mfvn.nl)

Colofon Algemene informatie De Prik is een uitgave van de Medische Faculteits Vereniging Nijmegen. De Prik komt vijf keer per jaar uit in een oplage van 375 exemplaren. Het blad wordt verspreid onder studenten geneeskunde en biomedische wetenschappen en onder de co-assistenden en stagelopers. Tevens is het gratis te verkrijgen in de pre-kliniek.

Redactie Kim van Ulsen Dylan Henssen Lisa Schapink Noortje van Elderen Opmaak Roos de Jong Kirsten van Heugten Talitha Kunneman Eline Kooijmans Guus van Dam Sponsoren ABN AMRO Contact Intern@mfvn.umcn.nl tel: 024-3613626

Op bezoek bij:

Jolanda Schievink

Op bezoek bij:...Jolanda Schievink

Na een lange regenachtige vrijdagmiddag, komen we aan op route 801 (afdeling kinderneurologie) bij Jolanda Schieving. We werden hartelijk ontvangen met thee, koﬃe, chocomelk en wat lekkers. Natuurlijk hebben we mevrouw Schieving gefeliciteerd met haar nominatie voor de Docent-van-hetjaar verkiezing voor geneeskunde jaar 3. Of ze gewonnen heeft zal bekend gemaakt worden op dinsdag 11 juni 2013. Hoe was uw (jouw) studententijd? Ik heb geneeskunde gestudeerd in Groningen. Mijn jaarlaag was de laatste van het oude curriculum, dus studievertraging oplopen, was geen optie, net als voor jullie nu. Vroeger waren er alleen maar hoorcolleges in de ochtend en practica in de middag, maar er was nog niks verplicht zoals werkgroepen en practica nu zijn In mijn derde jaar ben ik sub-ju-co geweest op de afdeling kinderneurologie Deze stage was zo leuk dat ik toen het idee kreeg om kinderneuroloog te worden. Er zijn twee wegen om kinderneuroloog te worden, of via de opleiding tot kinderarts, of via neurologie. aIk heb voor de weg via neurologie gekozen omdat ik neurologie heel interessant vind en het toendertijd best spannend vond om kinderen te moeten prikken iets wat een kinderarts vaak moet doen (en ik in mijn opleiding ook gedaan heb zonder het toen spannend te vinden ;-)). . Wat deed of doet u (jij) aan hobby’s? Ja, vroeger kon je voor 25 gulden een jaar lang sporten bij het studenten sportcentrum. Daar heb ik allemaal sporten gedaan, zoals zwemmen en tennisen. Maar ik deed vooral veel aan BOMmen, kennen jullie dat ook? Ik speelde gitaar, ook al voor mijn studententijd. Ik kreeg daarvoor les van een meisje dat aan het conservatorium studeerde, want zij kon me natuurlijk genoeg bijleren. Daarnaast hielp ik een organisatie die MASH (Medical Aid bij Student Help) heet, dat is een organisatie die gebruikte medische spullen verzamelt en opstuurt naar Tanzania, organiseerde ik EHBO_lessen voor studenten via de WAH, was ik student-assistente anatomie en gaf ik toen al ondewijs aan de Seniorenuniversiteit over neurologie. Ook heb ik geholpen bij de organisatie van het allereerste congres voor medische studenten. Een aantal jaar geleden heb ik een website gemaakt over neurologische aandoeningen bij kinderen. Deze website geeft patiënten een betrouwbare bron van informatie. Dat was toenbelangrijk, omdat er nog niet zoveel op het internet te vinden was, maar is nog steeds een druk bezochte website. Ik vind het heel belangrijk om de informatie die wij als artsen op doen via de wetenschap weer terug te vertalen naar patientjes en hun ouders in begrijpelijke taal. . Heel handig voor jullie is ook de medische woordenlijst, waarin medische termen worden uitgelegd

in normale taal. Je vindt het op: www.kinderneurologie.eu. Naast mijn werk doe ik nu nog aan pilates en zumba-dansen en wandelen we veel met de kinderen. Uiteraard ﬁets ik naar mijn werk en dat is aanbevelenswaardige manier om na een dag hard werken even te ontspannen . Het thema van de volgende prik is “Vakantie”, waar ging u (jij) heen op vakantie in uw (jouw) studententijd? Ik ging elk jaar met gehandicapte en niet-gehandicapte kinderen op vakantie als “verpleegkundige”. Dit werd georganiseerd door het Rode Kruis, toen er hiervoor nog genoeg subsidies waren. Ik kan me nog een speciﬁeke vakantie naar Denemarken heel goed herinneren. In onze groep hadden we een jongen met de ziekte van Duchenne. We waren al aangekomen bij de jeugdherberg, toen de jongen vertelde dat hij alleen kon slapen op een speciaal ziekenhuisbed. Om toch een bed te proberen te regelen, ging ik met iemand naar het ziekenhuis in de buurt om te vragen of we een bed mochten lenen. Uiteindelijk kregen we toestemming van de directie van het ziekenhuis om een bed mee te nemen, maar we werden bij de uitgang toch nog achtervolgd door de bewaking, omdat het leek dat we een bed aan het stelen waren! Uiteindelijk konden we zonder verdere problemen leuk met dat bed door de hele stad lopen richting de jeugdherberg. Dat waren goede tijden! En ik heb er mijn huidige man ontmoet waarmee ik getrouwd ben (dat was de persoon waarmee ik dat bed ben gaan halen). Heeft u nog vakantieplannen voor aankomende zomer? Ik ga elk jaar heerlijk met mijn man en 3 kinderen naar Oostenrijk. We slapen dan in een appartementje bij een boer (urlaub am bauernhof) en maken wandeltochten door de bergen. Heerlijk vinden we dat. We picknicken altijd iedere dag boven op de berg. Dan maken we soep klaar op een gaspitje en eten we daar soms worstjes bij. Ik vertel iedereen over deze manier van vakantie houden, daarom komen er nu steeds meer mensen. Maar daar moet je pas naartoe gaan als jullie kinderen hebben. (Jullie hebben toch nog geen kinderen, toch?) Als u nog ergens op vakantie zou gaan, waar zou dat zijn? Goh, ik wil overal nog wel eens heen. Ik wil wel naar Azie toe om te wandelen over de Himalaya en naar Afrika of misschien naar Australië. Het probleem is dat ik maximaal 3 weken achter elkaar vakantie kan krijgen. Ik zou graag nog eens op een verre vakantie willen en dat is best krap in maximaal drie weken. Na het interview hebben we nog een rondleiding gekregen op de afdeling kinderneurologie. Daarbij hebben we de patiëntenkamers, de behandelkamers en de snoezelkamer gezien. In de snoezelkamer hebben we nog op het fantastische waterbed mogen liggen met z’n vieren. Graag wil ik Mevrouw Schieving nog hartelijk danken voor het interview en voor de leuke rondleiding. Ps Jullie ook bedankt ik vond het ook leuk om jullie te spreken, mis alleen mijn motto nog: onderwijs dat doe je samen !!! Auteurs: Iris Klaver, Yvo Kuca, Michael Lie en Hugo Nijmeijer