Groeten uit Lent

Fotografie van Paul Breuker

‘De wereld begint op de Peperstraat’, zo luidt het citaat van scenarioschrijver Ger Beukenkamp. Mijn wereld begint op de Tuinstraat in Lent. Sinds 2006 woon ik daar met mijn vrouw Carien en onze kinderen Max en Josephine. Zestien jaar lang heb ik het dorp en haar inwoners gefotografeerd. Ik heb gezien hoe Lent gaandeweg is veranderd van een tuindersdorp tot een hip stadsdeel van Nijmegen. Deze wereld wil ik u laten zien. Ik laat u de veranderingen zien en kennismaken met de oude én met de nieuwe Lentenaren.

Dit magazine bestaat uit een aantal fotoseries, portretten en interviews. Paul de Wit van de Gemeente Nijmegen blikt terug op 25 jaar Waalsprong, Frans Mikx laat zijn licht schijnen op de geschiedenis en Rob Jaspers vertelt over de relatie tussen Lent en Nijmegen. Lent Art laat bijzondere kunstprojecten zien, gemaakt door Lentenaren. Van de adverteerders in dit blad heb ik de portretten gemaakt.

De redactie van de Lentse Lucht (het maandblad voor en door Lentenaren) heeft mij geholpen met de realisatie van het magazine en als dank kregen ook zij een aantal pagina’s tot hun beschikking.

Paul Breuker

Koester de plek waar u woont,ik laat u de mijne zien

Fotoroute

De foto’s van Paul Breuker worden van 16 oktober t/m 16 januari 2023 op tien verschillende locaties in Lent geëxposeerd. Er liggen flyers bij de verschillende locaties met de wandel- en fietsroute. Daarnaast zijn er onderweg in diverse voortuinen foto’s op groot formaat te zien.

Timmerwerkplaats Henk Boerboom

Tuinstraat 26 Lent

FOTO’S HENK EN HENNIE + LENTSE KAMERS

Waalsprong Informatiecentrum

Woenderskamp 103 Lent

LUCHTFOTO LENT 2022

Gezondheidscentrum Thermion

Thermionpark 9 Lent

FOTO’S DE VERANDERING EN PORTRETTEN

Kasje van Doornik

Vossenpelssestraat 40 Bemmel

FOTO’S OUDE KASSEN EN PORTRETTEN

Chiropro Chiropractie Lent

Edith Piafstraat 110c Lent

FOTO’S DE VERANDERING

Restaurant Zijdewinde

Waaldijk 28 Lent

FOTO’S FAMILIE DISVELD

Dierenpark De Kleine Kern

Lentse Schoolstraat Lent

FOTO’S HONDEN, GEITEN EN SCHAPEN

Restaurant Stroom

Vossenpelssestraat 16 Lent

PORTRETTEN NIEUWE BEWONERS DE STELT

Gezondheidscentrum de Boog

Dick Boerrigterplein 2 Lent

PORTRETTEN LENTENAREN

Warmoes, historische tuin Griftdijk Noord 11 Lent

VERLOREN PLEKKEN

De aanlegsteiger met veerpont voor de verbinding LentNijmegen met zicht op de oever in Lent vanaf de pont (1930).

Lent was sinds de middeleeuwen de overkant van Nijmegen, waar reizigers met de veerpont aankwamen als ze de Waal overstaken. In Lent werd in 1610 de Grift aangelegd, een trekvaart tussen Lent en Elden. De uitgegraven grond werd gebruikt voor de Griftdijk, een weg door de Betuwse klei naar Elst en Elden die werd bezand en later bestraat en in de 18e eeuw de trekvaart overbodig maakte. In Lent bleef De Grift grotendeels liggen en vormde zij een duidelijke scheidslijn in het dorp. De statige villa’s aan de Griftdijk herinneren nog aan de tijd van de Grift. Hier woonden destijds de notabelen van het dorp idyllisch aan het water. Voor de aanleg van de oprit van de Waalbrug werden in 1930 de laatste resten van De Grift in Lent gedempt.

De geschiedenisvan Lent volgens Frans Mikx

In juni 1936 opende koningin Wilhelmina de nieuwe brug waar Nijmegen trots op was. Mevrouw van Kempen uit Lent was als jong meisje de uitverkorene om koningin Wilhelmina welkom te heten in Lent en haar een bos bloemen te overhandigen.

Er kwam een einde aan het fileleed aan de Veerdam van wachtende fietsers, voetgangers en gemotoriseerd verkeer op de gierpont en voortaan kon men zonder te betalen over de Waalbrug naar Nijmegen gaan. Maar Lent was definitief in stukken gehakt. Lent-west zat gevangen tussen de nieuwe rijksweg en de hoge spoordijk en is door de rijksweg praktisch afgesloten van Lent-oost.

Na de oorlog werden de tuinbouwpercelen van Lent volgebouwd met kassen en kreeg het dorp zijn karakteristieke uitstraling met tegen elkaar aan gebouwde tuinbouwkassen voor de potplantenteelt.

In 1996 is er een groots feest gevierd ter ere van 800 jaar Lent. Lent is al veel langer bewoond dan 800 jaar maar uit het jaar 1196 stamt het eerste

De opening van de Waalbrug op 16 juni 1936 door koningin Wilhelmina.

document waarin Lent met name genoemd wordt. Het betreft een oorkonde van keizer Hendrik VI waarin hij melding maakt van een hospitaal dat in Nijmegen was gesticht door Alardus, burggraaf van het Valkhof en diens vrouw Uda, de Commanderie St. Jan. Graaf Allard schenkt een aantal hoeves en landerijen waaronder de Lentse landgoederen Broodkorf, Visveld en De Laauwik aan het hospitaal.

Koningin Wilhelmina, met bloemen, luistert naar de openingsspeech van burgemeester Hustinx van Nijmegen.

Deze vermelding van Lent en haar landerijen was een mooie aanleiding voor Lent om zich nog een keer als dorp te manifesteren. Nijmegen stond namelijk op het punt om Lent te ‘annexeren’. De gemeentelijke herindeling stond voor de deur en hierbij zouden Lent en Oosterhout van de gemeente Elst naar de gemeente Nijmegen overgeheveld worden. Nijmegen kon dan met zijn gewenste Waalsprong beginnen.

Onder het credo ‘Lent van begin tot end’ vond er een tweedaagse grote reünie plaats in een grote tent op de oude veerdam. Elke straat in Lent had een ereboog opgetuigd om nog een keer het dorpse karakter te tonen. Alle aanwezigen voelden de weemoed: Nu is het gebeurd met Lent. De dorpsraad heeft zich altijd ingezet om op te komen voor de leefbaarheid van het oude centrum, maar het is niet gelukt om het dorpse karakter te bewaren. Vanuit Nijmegen is er te weinig aandacht geweest voor oud Lent. Men was te druk bezig met de nieuwe wijken te bouwen en had geen oog voor het oude dorp.

Het nieuwe stadsdeel zou Nijmegen-Noord gaan heten, maar voor Lent is men hiervan afgestapt. De dorpsraad Lent heeft zich bij de gemeente Nijmegen hard gemaakt voor behoud van de eigen dorpsnaam. Met de actie ‘Lent mot Lent blieve’, hebben bewoners de naam Lent weten te behouden.

Met de bouw van de Waalsprong is een groot deel van het tuinbouwverleden van Lent uitgewist. De meeste kassen zijn verdwenen en de nieuwe bewoners hebben geen binding met de tuinbouwcultuur. De Warmoes Historische Tuinderij houdt de geschiedenis nog levend met exposities en groente- en fruitteelt.

Frank van Nuenen

Riek van Kempen uit Lent mocht als jong meisje koningin Wilhelmina welkom heten in Lent en haar een bos bloemen overhandigen

Riek van Kempen

Gerard Knutselaar

oud

Lente naren

Riet

Vrijwilliger De Kleine Kern

Henk

Mathieu Doodgraver

Azar

Henk en Hennie

Twee vrienden uit het oude Lent. Henk staat bij velen bekend als de timmerman van Lent. Zijn winkel en werkplaats in de Lentse Tuinstraat is nog altijd open. Vele klussers en vrienden van Henk maken nog altijd dankbaar gebruik van de ouderwetse werkplaats. Hier heb ik ook Hennie ontmoet, die er vrijwel dagelijks rondhing. Hennie was een man van vele ambachten. Van schipper tot kroegbaas, van kermisbaas tot ... Hennie was een kleurrijk figuur, onverschrokken en eigenzinnig. Hij liet zich door niemand de les lezen en was voor de duvel en de dood niet bang.

“Je komt toch wel op mijn begrafenis?” vroeg hij mij eens uit het niets. Door de COVID pandemie hoorde ik pas maanden later dat Hennie was overleden. Ik had je graag de laatste eer bewezen, maar het was te laat.

Hennie en Henk

OUD LENTENAREN

Deze foto is te zien in de winkel van Henk Boerboom.

Henk begon als 16-jarige jongen na de ambachtsschool als leerling timmerman voor 10 cent per uur bij een aannemer in Lent te werken. 10 jaar later kon hij beginnen bij Gerrit in de werkplaats waar hij nu nog altijd werkt, inmiddels 82 jaar. De timmerwinkel annex werkplaats aan de Lentse Tuinstraat is een curiosum in het dorp. Als je de deur binnenstapt kom je in een ruimte waar de tijd heeft stil gestaan. Wat vroeger een goedlopende winkel voor klussers was, is nu een verzameling halflege schappen met wat overgebleven kwasten, potjes verf, klein gereedschap en heel veel doosjes met schroeven en bouten. Toch weet een enkeling nog zijn winkel te vinden, meestal op zoek naar dat ene ontbrekende schroefje of boutje.

Achter de winkel is de werkplaats die Henk samen met Gerrit na een brand uitgebouwd heeft tot wat hij nu is. Ze doopten de zaak Phoenix, naar de uit de as verrezen mythische vogel, die nog altijd buiten en binnen aan de muur hangt.

Samen bestierden ze de winkel en werkplaats en deden al het onderhoud aan de Lentse huurwoningen voor de woningbouwvereniging. Toen Gerrit op zijn 82e overleed, nam Henk de winkel en het naastgelegen woonpand over en ging hij zich geheel toewijden aan de

winkel en werkplaats. “Als je alleen bent moet je er altijd zijn, als klanten voor een gesloten deur staan krijg je praatjes van: daar hoef je niet naar toe te gaan, die is er toch nooit”. Zo werd de werkplaats van Henk een pleisterplaats van klusminnende Lentse mannen die in Henk een zachtaardige en hulpvaardige gastheer zagen. Henk was altijd bereid de handen uit de mouwen te steken om klanten en kennissen uit de brand te helpen met lastige timmermansklusjes en hij stelt zijn werkplaats nog altijd open voor andere doe-het-zelvers die dankbaar van zijn oude machines en werkbanken gebruik komen maken. “Laatst had ik nog een man die een sleuf uit zijn deur gezaagd wilde hebben. Ik zei: dat gaat niet lukken met mijn zaagmachine. Hij had zijn zoon bij zich en die is toen op de machine gaan staan om de deur rechtop te houden en toen konden we de sleuf toch nog zagen. Maar het is eigenlijk niet verantwoord natuurlijk.”

In de timmerwinkel van Henk leeft het dorpse Lent zo nog een beetje voort. Nu Henk zelf 82 is denkt hij er toch wel over om de zaak en het huis te verkopen, maar om niets meer omhanden te hebben is dan ook weer geen prettig vooruitzicht. “Wa mojje dan, de hele dag hier binnen zitten?” Henk mijmert volop dat er zoveel veranderd is in Lent en wil dan ook het liefste zijn eigen dorpse wereldje behouden.

“Ja jong, tis allemaal wat. Nu woon ik al 82 jaar in Lent en kan ik de weg in mijn dorp niet meer vinden”

EXPOSITIE

In de winkel van Henk zijn verschillende foto’s op groot formaat te zien

Harrie Voetbalcoach

Wil en Henk

Martine Heftruck chauffeur

Arie

OUD LENTENAREN Ben en Helma van Ewijk

Ben van Ewijk (geboren in 1928 en overleden in 2015) woonde in een seniorenwoning in het oude Lent. Hij herstelde van een zwaar hartinfarct. De dagen waren gevuld met revalidatie, wandelen en rusten. Meer had hij niet nodig.

Dit interview stamt uit 2014 en is destijds gemaakt in opdracht van Waalsprong Nijmegen.

Ben is van oorsprong Oosterhouter, maar woont al 49 jaar in Lent. Sinds hij zijn vrouw leerde kennen. “Zij was bevriend met mijn zussen. Als ze in Oosterhout waren geweest, moest iemand haar naar huis in Lent brengen. Nou dat wilde ik wel. We trouwden toen ik 29 jaar was. Ja, ik heb een goede jonge tijd gehad. De meeste mensen trouwen veel te vroeg. Toen ik trouwde was helemaal uitgeraasd en ging ik serieuzer leven, zeker toen de kinderen kwamen.”

Honderd kippen en een haan “Zonder enige opleiding werd ik bloemist bij kwekerij Ibis. ‘Met honderd kippen en een haan, heb je bestaan’. Dat was de moraal in die tijd. Ik leerde het vak in de praktijk. Viooltjes en afrikaantjes opkweken. Veel was bestemd voor de Belgische markt. Dat deed ik 33 jaar lang. Daarvan was ik één week ziek: griep.”

Granaat

“Ik mis een deel van mijn hand. Dat gebeurde net na de oorlog. Van een afweergeschut waren mortieren onschadelijk gemaakt. Dat waren exemplaren die ze konden afstellen met een uurwerk. Zo één hadden we thuis op de schouw staan. Ik wilde dat ding wel even met een combinatietang uit elkaar halen. Ik gaf er een tik op en toen ging ie af. 15 jaar was ik.”

Omleidingen

Ben woont nu drie maanden in zijn seniorenwoning. Tot vorig jaar fietste hij nog dagelijks veertig kilometer. ’s Avonds maakte hij nog vaak een wandelingetje. “Een jaar geleden kwam ik een kennis van me tegen die riep: ‘Ben kom erbij, want je bent niet goed.’ Ik stond inderdaad een beetje te wankelen. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan en daar hebben ze me geopereerd. Ik heb nu zes omleidingen bij mijn hart. Dat ik hier woon, heeft er niets mee te maken. Ik had het al aangevraagd. In mijn vorige huis had ik vier slaapkamers. Wat moet ik ermee? Ik ben alleen. Mijn vrouw is twee jaar geleden

Dochter Helma

Helma, de dochter van Ben, werkte jarenlang bij de bakker in Lent toen ze in 2016 besloot om een eigen zaak te beginnen. Pal achter de bakkerij opende ze ijssalon ‘Hemels’.

Hé de, bakker verkoopt ook ijs, dacht iedereen in Lent. Maar ‘Hemels’ werd een volwaardige zelfstandige ijssalon en is inmiddels een geliefde pleisterplaats liefhebbers van zelfgemaakt schepijs. In het begin was er alleen een afhaalvitrine en een klein terrasje, maar inmiddels is het een heuse salon geworden met een gezellige binnenruimte voor minder warme dagen. Komende winter wil Helma dan ook voor het eerst open blijven. Je kunt je verlekkeren aan de mooi opgemaakte ijsvitrine en wel 125 verschillende smaken uitproberen, van sinaasappel-sangria tot spekkoekijs. Allemaal zelfgemaakt met zo min mogelijk gebruik van kleurstoffen. Komende winter zullen er ook winterse lekkernijen te proeven zijn.

overleden na 47 jaar huwelijk. Nu heb ik haar heel hard nodig, en nu is ze er niet meer… Als het kan, ga ik naar het kerkhof om de bloemen te verzorgen.”

Het oude dorp

“Ach, Nijmegen. Als ik het zo hoor van deze of gene, zijn ze er niet echt kapot van dat Nijmegen hier de boel overneemt. We zitten bij elkaar op de lip. Dat geeft veel overlast, denk ik. Burengerucht, dat wordt zo alleen maar erger. Hier merk ik er niet zoveel van. Het mij maakt mij ook niet zoveel uit. Het is wel vreemd dat er best veel nieuwbouwhuizen opnieuw te koop staan. Ik vind het ook erg dat de kassen allemaal verdwijnen.

Daar heb ik meer dan dertig jaar in gewerkt. Verder wordt het druk met auto’s. Ze rijden ook allemaal zo hard door het dorp. Als ik jonger was zou ik verhuizen. Maar voor dat poosje dat ik er nog ben, kan ik het nog wel leuk vinden. Ik word goed verzorgd. Alles is goed geregeld.”

“Maar als ik jonger zou zijn, verhuisde ik uit Lent. Veel te druk”

Tuinders- en voetbal

Dat we zo’n 50 jaar geleden met ’t beruch te Disveld voetbaltoernooi zijn begonnen komt vooral omdat we in de jeugdjaren niks anders deden dan voetballen.

Elke dag voor schooltijd bij ome Thé tegen de muur van de kerk. Tussen de middag snel ’n potje bij ome Cris en ome Ton bij de kolk met zo’n rubberen bal.

Na schooltijd bij Dries van Kempen onder de bomen naast de bloemenkas van ome jan, ome Nol, Ome Piet

en ome Wim. Daar deed Pietje van Ekeren ook altijd aan mee. Die had van die grote rubberen laarzen. Altijd maar voetballen. Ook de uitwedstrijden tegen de Vosse pels bij de proeftuin ging er vaak hard aan toe.

Hierna begon ’t serieuzere werk, uit naar Zaandam waar we voetbalde tegen de jongen van Ome Geert en tante Annie, de Zaanse Boys. Toen werd er ook al een biertje gedronken, we bleven slapen bij de familie of be kenden. Als je dan nadorst had dronk je water dat uit de

40-jarig jubileum Disveld voetbaltoernooi 2022

familie Disveld

Noordzee kwam zodat je dorst bleef houden. Dat waren onvergetelijke tijden. Daarna begonnen de toernooien bij DVOL, de plaatselijke voetbalvereniging waar ieder een lid van was. Dit werd opgezet als extra inkomsten voor de club (’n zeer natte bierdag). Dan deden er soms wel 12 teams mee, heel leuk met veel bier en BBQ. Ook de familie uit Zaandam kwam dan over, dat riep veel emoties op in en rondom het veld. Zo erg dat Piet je van ome The met een zakdoek in zijn hand voetbalde.

Daarna natuurlijk de prijsuitreiking. Pietje uit Zaandam lulde alles aan elkaar, dat zijn hilarische herinneringen. De familie sliep dan bij tante Door en ome Ben van ’t witte huis. De hele familie Disveld kwam dan kijken of meedoen, uit Zaandam Haalderen en lent. Nu is het toernooi uitgegroeid tot een ven de bekendste uit de regio met live muziek, nog steeds veel bier en BBQ.

Geert Disveld Topkeeper van het eerste uur

Deze foto is te zien op groot formaat in Restaurant Zijdewinde.

EXPOSITIE

In Zijdewinde zijn verschillende foto’s op groot formaat te zien

Restaurant Zijdewinde

De geschiedenis van de familie Disveld gaat terug tot in de 19de eeuw, toen stamvader Piet Disveld (1887-1974) in het dorp Oosterhout werd geboren. In 1913 trouwde hij met Mina Tap en vestigde zich op het Lentseveld. Uit dit huwelijk werden negen kinderen geboren. Piet Disveld was één van de eerste geraniumkwekers in Lent en twee van zijn zoons, Chris en Ton, zetten deze traditie voort. Chris en Ton kweekten Cyclamen en dat liep zo goed dat ze bij collega kwekers in Lent de Cyclamen opkochten en exporteerden naar Frankrijk. Ze kochten er flink wat grond bij om nieuwe kassen te bouwen.

Nieuwe generatie

Chris trouwde met Anny en samen kregen zij een dochter en vier zoons. Twee zoons, Geert en Frans, begonnen een kwekerij aan de Laauwikstraat en bouwden in 1977 een enorme kas die zou uitgroeien tot de grootste van Lent.

Pierre Disveld, de derde zoon van Chris en Anny, begon in 1977 met het kweken van potplanten in bloemenkassen: Cyclamen, Primula’s, Fuchsia’s en Geraniums. Door schaalvergroting in het westen van het land kwamen de prijzen steeds verder onder druk

ADVERTENTIE

te staan. In 2010 werden de kassen afgebroken en de grond verkocht aan de gemeente Nijmegen. Pierre gooide het roer volledig om en bouwde restaurant Zijdewinde:“Door de Waalsprong en de toenemende bevolking durfde ik de gok te wagen.” www.zijdewinde.nl

Pierre Disveld

Anny Disveld

Bellis bloemenkiosk

Er is altijd een reden voor een bloemetje

Op 1 augustus 2021 hebben wij, Anita en Remko, bloemenkiosk Bellis overgenomen van Geert en Miriam Disveld. Sindsdien staat de kiosk als Bloemwerk

Nijmegen ingeschreven bij de KVK. Maar blijven we de naam Bellis met trots gebruiken. Gelukkig zijn Geert en Miriam nog volop betrokken. Geert doet de inkoop en Miriam werkt nog twee dagen in de week in de kiosk.

Voordat ik naar de Groenestraat kwam, heb ik 28 jaar gewerkt in de in- en verkoop van bloemen en planten. Anita is vooral achter de schermen druk met de bloemwinkel, zij houdt zich bezig met de administratie.

Op zaterdag krijgen we vaak hulp van Mieke die ook jarenlange ervaring heeft in het bloembinderij vak.

Dus met Miriam, Mieke en Remko samen goed voor ruim 100 jaar ervaring in bloembinden en bloemsierkunst. U kunt bij ons dan ook terecht voor alle gelegenheids bloemwerk, zoals bruidswerk, rouwwerk, kamerplanten, tuinplanten en boeketten.

Ook kunt u bij ons terecht voor een klein kadootje of bedankje. (het zijn de kleine dingen die het doen). Mocht u opzoek zijn naar die ene plant die-maar nergens kunt vinden? Kom even langs met een foto of naam en wij gaan ons best doen! Ons assortiment wisselt elke week dus kom regelmatig even kijken.

Miriam, Remco en Geert Disveld voor hun kiosk aan de Groenestraat in Nijmegen.

Chiropro Chiropractiepraktijk

Annique Holleman, moeder van drie kinderen en eigenaresse van Chiropro, runt haar praktijk met veel enthousiasme en energie. Dit jaar is de praktijk volledig gerenoveerd, onder andere om een extra behandelkamer te realiseren en zo de blijvende groei te faciliteren.

Hoe jong is je praktijk?

“Na veel ervaring opgedaan te hebben in verschillende praktijken besloot ik in 2014 mijn droom waar te maken en voor mezelf te beginnen. Ik ben in mijn eentje gestart, waar nodig ondersteund door mijn moeder, maar al snel was de eerste werknemer een feit en inmiddels telt Team Chiropro vier chiropractoren en drie secretaresses. De praktijk is vijf dagen in de week geopend en op dinsdag hebben we een avondspreekuur. Afspraken maken kan telefonisch of per e-mail en tegenwoordig ook via een online agenda op de website. Contact via Whatsapp behoort sinds kort ook tot de mogelijkheden.”

Waarom in Lent?

“Mijn ouders komen beiden uit Nijmegen en daarmee is de voorliefde voor deze stad en haar omgeving met de paplepel ingegoten. Vooral de Waal en daarmee ook Lent hebben mij altijd enorm aangetrokken. Toen ik in mijn zoektocht naar een geschikte ruimte een pand in Lent vond heb ik, ondersteund door mijn man Jan Michiel, de stap gewaagd. Mede door de als maar groeiende populatie in het gebied rondom Lent blijkt onze huidige locatie een fantastisch plek om gevestigd te zijn als praktijk.”

Wat doet een chiropractor?

“Een chiropractor benadert het lichaam vanuit het bewegingsstelsel, bestaande uit spieren, gewrichten en zenuwen. Een behandeling bij de chiropractor

bestaat uit het corrigeren (het ‘manipuleren’) van dit bewegingsstelsel en advies over houding en oefeningen. Dit kan uitkomst bieden bij breed spectrum aan klachten waaronder hoofd-, nek, en rugpijn, duizeligheid, bekkenklachten en voorkeurshouding. Maar ook met sportblessures kunt u bij ons terecht. De chiropractoren bij Chiropro zijn gespecialiseerd in het behandelen van moeder en kind en functionele neurologie.”

Ondernemen in Lent

“Door de gunstige ligging van Chiropro heb ik al vele langdurige samenwerkingsverbanden kunnen realiseren met andere ondernemers in de omgeving, waaronder fysiotherapeuten, verloskundigen en huisartsen. Waar nodig verwijzen we graag naar elkaar door, want uiteindelijk gaat het er om dat de patiënt baat heeft bij de behandeling. Ons motto is dan ook ‘Professionele en persoonlijke zorg verlenen zoals we zelf behandeld zouden willen worden’.”

www.chiropro.nl

Verdwenen

Met de komst van de Waalsprong en later de realisatie van de nevengeul ging Lent volledig op de schop. Veel markante plekken zijn hierdoor gesneuveld en inmiddels in de vergetelheid geraakt. Deze serie laat zien wat er ooit gestaan heeft.

plekken

Van links naar rechts met de klok mee: Lentseveld, Nevengeul, De Oversteek en de Griftdijk Noord (daar staat nu het van de Valk Hotel).

Lentse Warande

N325, ter hoogte van het Witte Huis. Deze foto is te zien op groot formaat in de boomgaard van de Warmoes.

Van links naar rechts met de klok mee: Oude trappen Waalbrug, Onder de Waalbrug, het viaduct over de N325, het viaduct, de bocht onder het tunneltje, het Dorpsplein.

Verdwenen plekken

Het huis van de familie Pluym wordt afgebroken. Deze foto is te zien op groot formaat in de boomgaard van de Warmoes.

Het gebied tussen Bemmel en Lent langs de Vossenpels stond sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw bekend om zijn glastuinbouw. Eerst groenten in lage kweekbakken, later voornamelijk potplanten in de zogenaamde Venlokassen. De laatste decennia werd de glastuinbouw verplaatst naar nieuwe locaties met modernere technieken, onder andere naar Huissen. De oude kassen langs de Vossenpels kwamen leeg te staan en raakten in verval.

Toen de kassenlocaties werden toegevoegd aan het nieuwe Park Lingezegen, zouden alle oude kweekkassen gesloopt worden. De Stichting Natuurtuin Lingezegen wist, samen met provincie, de gemeente Lingewaard, Park Lingezegen en omwonenden, een deel van die kassen te behouden. Zo houden we een stukje cultureel erfgoed in ere.

Deze foto is te zien op groot formaat in het Kasje van Doornik.

oude Kassen

Autobedrijf Buurman

EXPOSITIE

In het Kasje van Doornik zijn verschillende foto’s op groot formaat te zien

Kasje van Doornik

Op Landgoed Doornik vindt u Natuurtuin en Theehuis Lingezegen. In het ‘Kasje van Doornik’ kunt u koffie en thee drinken.

Deze kas is bewaard gebleven als aandenken aan de vele kassen die hier hebben gestaan. www.parklingezegen.nl/kasje-van-doornik

Van links naar rechts met de klok mee: Kasje Doornik, Kwekerij Hoefnagels (nog steeds in bedrijf), Kwekerij Ibis, de kas aan de Stelsestraat en de kas van de familie Disveld.

EXPOSITIE

Warmoes Historische tuinderij

De Warmoes is een bijzondere groene plek in Lent. Het is een historische tuinderij waar je kan ervaren hoe Lent er vroeger heeft uitgezien, toen Lent nog een echt warmoezeniersdorp was en de stad Nijmegen van groente en fruit voorzag. Dat doet de Warmoes nog steeds. Nu kun je zelf komen oogsten en plukken en ligt de verse oogst op de kraam. Er is een tuincafé, een klein museum, een bloemenpluktuin, een gastenverblijf en natuurlijk de tuinderij met grote boomgaard, groente-akkers en inspiratie siertuin. De Warmoes is een goede doelen stichting en alle oogst is onbespoten. www.dewarmoes.nl

In boomgaard van de Warmoes zijn verschillende foto’s op groot formaat te zien

Oude fruitbomen worden verplaatst op de Warmoes.

oude en nieuwe Lente naren

Janine

Deze portretten zijn te zien in Gezondheidscentrum De Boog.

Trots op ons nieuwe Gezondheidsplein De Boog

Na ruim vijf jaar voorbereiding is het nieuwe gezondheidscentrum in De Boog op 10 september 2022 officieel geopend. Als initiatiefnemer en medegebruiker van het centrum is Rob van Damme (huisarts) blij dat de droom van één gebouw voor sport, zorg en welzijn ook echt is gelukt.

V aak is er eerst een gebouw en dan worden er plannen gemaakt hoe dit het beste kan worden ingevuld. Dat levert dan een bedrijfsverzamelgebouw op met los van elkaar werkende hulpverleners. Wij wilden dat nadrukkelijk anders doen. Gesteund door de toenmalige eerstelijns zorggroep Stielo is er in samenwerking met de welzijnsorganisaties en de gemeente Nijmegen eerst een visie voor een Gezond Nijmegen Noord ontwikkeld. Daarbij stond het begrip Positieve Gezondheid Centraal. Vervolgens zijn er vier pijlers gekozen om inhoud aan het centrum te gaan geven: ontmoeten, samenwerken, kennis delen en innoveren.

Vanaf links met de klok mee: Bertine, Rob, Marije en Noortje

Met deze visie zijn we samen met een architect aan de tekentafel gaan zitten om het gebouw te ontwerpen. Dat moest ook passen bij de omgeving en historie van het gebied. Wie goed naar het gebouw kijkt zal in de vormgeving en het gebruik van materialen niet alleen de historische verbinding met de oversteek herkennen, maar ook de ambitie om van Nijmegen-Noord de leukste en gezondste woonwijk van Nijmegen te maken. Het resultaat is een modern gebouw met veel licht dat de gebruikers stimuleert om elkaar actief op te zoeken en ieder vanuit zijn of haar deskundigheid bij te dragen aan de gezondheid van de bewoners.

EXPOSITIE

Nagenoeg alle eerstelijns disciplines zijn in het centrum aanwezig, net als de buurtteams, het Stip en het gemeentelijk sportbedrijf. De voorzieningen zijn geschikt voor ongeveer 10.000 bewoners. De zorgverleners vormen samen een coöperatie waarin de onderlinge afstemming plaats vindt.

Huisartsenpraktijk Bast en Van Damme geeft invulling aan de huisartsenzorg in het centrum. We willen een laagdrempelige praktijk zijn waar iedereen zich welkom voelt benadrukt Rob van Damme. Ook als we groter gaan worden willen we persoonlijke aandacht en kwalitatief hoogstaande blijven zorg bieden. De praktijk heeft nauwe banden met de Radboud Universiteit en de Hogeschool Arnhem Nijmegen. We hechten veel waarde aan het opleiden van nieuwe zorgmedewerkers en het verzamelen en delen van kennis. Daarnaast proberen we onze zorgverlening te blijven vernieuwen en aan te laten sluiten bij de wensen van de bewoners in de wijk. De basis is aanwezig. Nu is het aan ons, onze samenwerkingspartners en de burgers om de droom van de gezondste wijk ook echt waar te gaan maken.

En nu aan de slag...

In De Boog zijn twee series portretten te zien

Aanleg damwand voor de Nevengeul. Deze foto is te zien op groot formaat in Thermion.

De grote verandering

EXPOSITIE

In De Waalsprong zijn verschillende foto’s op groot formaat te zien

Gemeentelijk Informatiecentrum De Waalsprong

Voor dit magazine ging ik in gesprek met Paul de Wit, projectontwikkelaar bij de Gemeente Nijmegen. Paul is in deze functie al sinds 1996 verbonden aan de Waalsprong en daarom bij uitstek iemand om te interviewen.

“Als projectontwikkelaar van de Gemeente Nijmegen leid ik in de kern integraal processen (inhoudelijk en financieel) die bijdragen aan de realisatie van stedelijke ontwikkelingsprojecten en in dit geval de Waalsprong. Hierbij zijn kernbegrippen als haalbaar, maakbaar en betaalbaar van toepassing. Het is veel omvattend werk, maar het komt erop neer dat ik samen met een team van deskundige en enthousiaste collega’s verantwoordelijk ben voor o.a. het doorlopen van allerlei langdurige en complexe procedures, waaronder bestemmingsplannen, die nodig zijn om het bouwen van woningen mogelijk te maken. Nadat een deelgebied bouwrijp is gemaakt door de gemeente, worden de woningen gerealiseerd door private opstalontwikkelaars, zoals BPD, Van Wonen, Klokgroep etc., maar ook door Nijmeegse woningbouwcorporaties. Nadat de woningen zijn gebouwd, wordt het openbare gebied vervolgens definitief door de gemeente ingericht.”

Ontstaan van de Waalsprong

Vervolgens vraag ik Paul of hij een stukje over het ontstaan van de Waalsprong kan vertellen. “In de jaren ’70 en ’80 was er, net als nu overigens, veel behoefte aan woningen. In Nijmegen werd in die periode het merendeel van de wijken Lindenholt en Dukenburg gerealiseerd. Daarmee was de ruimte om grootstedelijke projecten te bouwen binnen de toen geldende gemeentegrenzen vol, terwijl de behoefte aan woningen echter nog steeds erg groot was, en niet alleen in Nijmegen. Het Rijk heeft in de jaren negentig met een nationaal ruimtelijk plan ingespeeld op de grote vraag naar nieuwbouwwoningen. In plaats van ‘versnipperde’ uitbreiding in alle uithoeken van Nederland koos het Rijk voor concentratie en bundeling van verstedelijking. Dat alles om automobiliteit te beperken en de positie van bestaande (middel) grote steden te versterken. Nijmegen hoorde bij de aangewezen steden om uitvoering te geven aan dat nationaal ruimtelijk plan. De nieuwe uitbreidingslocatie kon Nijmegen alleen maar buiten haar eigen gemeentegrenzen realiseren.

Op basis van uitgebreide locatieonderzoeken werd het gebied ten noorden van de Waal het meest geschikt bevonden om de beoogde 11 tot 12 duizend woningen te bouwen. Grote delen van de toenmalige aangrenzende gemeenten Elst, Valburg en Bemmel zijn toen bij Nijmegen gevoegd. En zo is het gebied de Waalsprong ontstaan, ca. 1.300 hectare (= ca. 1.700 voetbalvelden) groot.”

Veranderende inzichten

In zo’n grote en omvangrijke ontwikkeling als de Waalsprong kan het bijna niet anders dan dat er ook weleens zaken anders gaan dan gepland. Kan Paul daar wat over vertellen?

“Vanaf de start van de Waalsprong tot heden hebben we diverse hick-ups gehad in het proces. Zo werd bijvoorbeeld Nijmegen geconfronteerd met een Rijksbesluit waarbij ook Nijmegen uitvoering moest geven aan het project ‘Ruimte voor de Rivier’. Dat project moest vanuit het Rijk voorrang krijgen. Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in een dijkteruglegging.

Door deze niet voorziene ingreep moesten we gedwongen een pauze inlassen in het planproces. Dat gaf tegelijkertijd wel meteen de ruimte om bepaalde zaken opnieuw tegen het licht te houden. Tijd voor herbezinning: ruimtelijk, procesmatig en financieel. In ruimtelijke zin heeft dat voor Nijmegen naar mijn optiek goed uitgepakt. In de plannen van vóór de dijkteruglegging zou de Waalsprong als een ‘wijk achter de dijk’ gerealiseerd worden. Er was in het oorspronkelijke plan dus nauwelijks relatie met de bestaande stad. Het centrum van de Waalsprong was in die visie dan ook in het midden bedacht, met de bebouwing eromheen.”

Paul de Wit

“Er kwam in de gedwongen pauze een nieuw inzicht dat resulteerde in ‘Stad aan de Rivier’. Daarbij kwam het centrum niet meer in het midden van de Waalsprong te liggen, maar op de plek waar het centrum nu wordt gebouwd, namelijk in Hof van Holland. Er werd meer gebruikt gemaakt van de ligging van de Waal als kwaliteitsdrager voor niet alleen de bestaande stad, maar ook voor de Waalsprong. Nijmegen in z’n geheel omarmt optimaal op die wijze de Waal.”

“Verder zijn de plannen in de loop der tijd steeds meer vraaggericht gestuurd. Waar eerder op de tekentafel plannen werden gemaakt die vervolgens werden uitgevoerd, gaat dat nu veel meer in overleg met de markt(partijen). Er wordt beter gekeken naar wat goed is voor de stad.”

“Nog een verandering is dat in het begin van de Waalsprongontwikkeling in deelgebieden werd gebouwd waar relatief gezien weinig mensen woonden. We zijn nu met de bouw al vergevorderd en bouwen we dus nu in een meer bebouwde en bewoonde omgeving.

De Waalsprong verschiet daarmee van kleur: van een uitbreidingslocatie naar een inbreidingslocatie. Dat maakt wel dat er veel meer sprake is van participatie. Bewoners zijn en voelen zich erg betrokken bij de planvorming. Mijn collega’s en ik gaan dan ook regelmatig met hen in gesprek.”

Klimaatadaptatie en biodiversiteit

Als ik van Paul wil weten waar hij trots op is als hij kijkt naar wat er al is gerealiseerd, beginnen zijn ogen te glimmen als hij daar over vertelt.

“Ik ben er trots op dat er in de Waalsprong niet alleen woningen en voorzieningen worden gebouwd, maar dat er ook oog is voor duurzaamheid. De Waalsprong kent bijvoorbeeld een gesloten watersysteem dat uit een stelsel van wadi’s, watergangen en plassen (Oosterhoutse en Lentse plas) bestaat. Elke

regendruppel die in de Waalsprong valt, blijft daarmee in de Waalsprong. Dat past binnen de gemeentelijke ambities op het gebied van klimaatadaptatie.”

“Verder worden de woningen niet met gas verwarmd, maar wordt het warmtenet in de Waalsprong voorzien van restwarmte vanuit de ARN in Weurt. Ook is er in de Waalsprong een fijnmazig fietsnetwerk gerealiseerd, waardoor fietsen wordt gestimuleerd en autogebruik wordt ontmoedigd.” Paul geeft verder aan dat Nijmegen veel waarde hecht aan het natuur inclusief bouwen. “Vergroening leidt tot verkoeling! In de Waalsprong wordt om die reden veel groen in de openbare ruimte aangelegd. Bij de inrichting daarvan wordt ook aandacht besteed aan de toepassing van veel diversiteit in bomen en struiken. Daarnaast voorzien veel nieuwbouwplannen in de aanleg van groene hagen op de perceelsgrenzen en worden nestkastjes voor huismussen, gierzwaluwen, vleermuizen in de gevels van woningen geïntegreerd. Deze, en vele andere maatregelen, dragen bij aan het versterken van de biodiversiteit in de Waalsprong.”

Cindy, Henk en Anita van Informatiecentrum De Waalsprong

Paul wijst er verder op dat onder vele bruggen en wegen zogeheten faunapassages zijn gerealiseerd. Onlangs is nog gestart met de aanleg van een faunapassage onder de Graaf Allardsingel. Marterachtige dieren, maar ook bijvoorbeeld egels en amfibieën, kunnen dan via die voorzieningen veilig oversteken.

Verwachtingen

We leven in een roerige tijd. Hoe kijkt Paul daar naar? Wat zijn verwachtingen voor de komende tijd als het gaat om de Waalsprong?

“Op dit moment is er ruim driekwart van het aantal geplande woningen gebouwd. Er moet dus nog circa een kwart van de hoeveelheid gerealiseerd worden. Die woningen komen met name in de plangebieden Hof van Holland, Zuiderveld, Koudenhoek en Vossenpels Noord. Verder zijn er nog de ontwikkelingen rondom het Stadseiland (Hoge Bongerd en Veur Lent) en het bedrijventerrein de Grift. Nog genoeg te doen dus. Bij de start van de Waalsprong dachten we dat het 17 jaar zou duren om de Waalsprong af te krijgen. Inmiddels is deze verwachting bijgesteld naar 33 jaar. Dan zou de Waalsprong dus omstreeks 2030 klaar moeten zijn.”

We leven nu in een onzekere tijd met materiaalkosten die blijven stijgen, personeelstekorten, rentestijgingen en koopkrachtdaling. Hoe ga je daar mee om? “In het verleden hebben we vaker lastige tijden gekend. Het is echter niet ondenkbaar dat door de huidige economische omstandigheden vertraging komt in de resterende bouwstroom. Maar de vraag naar woonruimte zal aanhouden. We gaan dan ook zeker door en blijven, net als de afgelopen 25 jaar samen met de realisatoren zoeken naar creatieve oplossingen om de woningbouw te continueren.”

Toekomstmuziek

Ik vraag Paul om eens 10 jaar vooruit te kijken. Wat hoopt hij dan te zien?

“Dat de opgave Waalsprong klaar is en alle nieuwe ontwikkelingen zijn afgerond. Dat zowel planvormers als bouwers met trots terug kunnen kijken op wat er gerealiseerd is, maar bovenal als bewoners blij zijn en het gevoel hebben dat de Waalsprong van hen is en zich er thuis en gelukkig voelen.”

Een plek voor iedereen

We zijn aan het einde van het interview gekomen en vraag ik Paul of hij nog iets kwijt wil. Iets dat wellicht nog niet aan bod is gekomen.

“Als je al zo lang aan, voor en met de Waalsprong werkt voelt het een beetje als je kindje. Een gebied dat gekenmerkt wordt door een verscheidenheid in woonmilieus, woontypologieën, prijsklassen etc. Oftewel, ik heb de Waalsprong zien uitgroeien tot een plek voor iedereen. Dat ik daar in de afgelopen 25 jaar vanuit mijn rol en verantwoordelijkheid een bijdrage heb kunnen leveren, maakt mij blij en trots.” En dat lijkt mij een mooie afsluiter voor ons gesprek.

Mireille Peters

Stadsontwikkeling, Gemeente Nijmegen,

De N325 werd tijdelijk verschoven richting Ben Brouwer zodat de verlengde Waalbrug gebouwd kon worden.

Van links naar rechts met de klok mee: Vrouwe Udasingel (tweemaal), aanleg van de fietstunnel onder de N325, de verlengde Waalbrug.

Oud Veur-Lent vanaf De Waalbrug. Deze foto is te zien op de expositie in Thermion.

Van links naar rechts met de klok mee: Houten mal voor de verlengde Waalbrug, zandwinning Nevengeul, realisatie nieuw station, grondverzet Nevengeul

Sloop hal Lentse potgrond

Deze

groot formaat

De Waalsprong.

Foto: Paul Beckers, Kwestie van Lef

EXPOSITIE

Huisartsenpraktijk Thermion

Huisartsenpraktijk Thermion heeft 25 vaste medewerkers waarvan 8 huisartsen en een bestand van ongeveer 11.500 patiënten. Wij werken intensief samen met andere zorgverleners binnen en buiten Thermion. Daarnaast zijn we een academische praktijk wat inhoudt dat we regelmatig meewerken aan onderzoek om de huisartsenzorg verder te verbeteren. Ook vinden we het belangrijk om nieuwe zorgverleners op te leiden en bieden continu in diverse disciplines binnen de huisartsenzorg opleidingsplaatsen aan. Wij proberen als praktijk te streven naar een praktijk waar u zich thuis voelt, waar u makkelijk terecht kunt en waar u weet wie uw huisarts is. Zorg dichtbij huis in een vertrouwde omgeving, waar u alleen naar het ziekenhuis hoeft als dat echt nodig is.

In

verschillende foto’s op groot formaat

zien

Huisartsenpraktijk

Floris

Apotheek De Waal

Apotheek de Waal verzorgt al sinds 1999 de farmaceutische zorg in de Waalsprong. Naast de bestaande vestigingen in het Thermion gebouw in Lent en aan de Jonagoldstraat in Nijmegen-Noord, komt er een servicepunt bij het nieuwe gezondheidscentrum in de Boog. Vanuit het servicepunt kunnen de in de andere vestigingen klaargemaakte medicijnen afgegeven worden en kan voorlichting gegeven worden.

Daarnaast hebben we een assortiment middelen die zonder recept verkrijgbaar zijn. Tevens hebben we een afhaalautomaat (kluisjes systeem), waar onze klanten 24/7 hun medicatie uit kunnen halen. We gaan ongeveer half oktober open. Naast apothekers Axel Haak, Claire Linssen en Esther en Almar Nijholt staat ons hele team voor u klaar.

Apotheken de Waal Thermionpark 2 6663 MM Lent

Jonagoldstraat 55 6515 EN Nijmegen-Noord

AxelAlmar

Ode Verloskundigen

Maak kennis me ons enthousiaste team! Wij willen jullie, als aanstaande ouders, op een persoonlijke manier begeleiden met zorg op maat. Met ons hele team zetten wij ons in om van jullie zwangerschap en bevalling een veilige en bijzondere ervaring te maken, waarbij we open staan voor jullie eigen inbreng. De begrippen rust, laagdrempeligheid en aandacht staan voorop.

Wat bieden wij: Pretecho’s, Geslachtsbepaling, Hartjes Spreekuur en 2 x per week avondspreekuur.

Ode Verloskundigen Thermionpark 12 6663 MM Lent www.odeverloskundigen.nl

Esperance Echocentrum

Espérance is al ruim 15 jaar specialist in het maken van medische echo’s tijdens de zwangerschap, zoals de 13- en 20-weken echo. Ook kun je bij ons terecht voor het maken van groei- en liggingsecho’s. Onze spreekuren zijn in Thermion, Arnhem(hoofdlocatie) en Zevenaar, waar we je van harte welkom heten na een verwijzing van je verloskundige of gynaecoloog. In Thermion vind je ons op de tweede verdieping naast Ode Verloskundigen.

Espérance Echocentrum

MM Nijmegen www.echocentrum-esperance.nl

oude en nieuwe Lente naren

Cobie en Chico

honden, geiten en schapen in de buurt

Frans en Borre

Petra en Kuul

Van links naar rechts met de klok mee: Miriam en Juultje Harrie, Ans en Mollie Harrie en Luna Wil, MC en Takkie Helmi, Erik en Didge Josephine en Shiva

In

Wie komt ons verzorgen?

Wij zoeken nieuwe vrijwilligers die enkele uren per week in de ochtend de dieren komen verzorgen en het park onderhouden. Interesse? Neem dan contact met ons op via 06 36144370

De Kleine Kern

Dierenparkje bestaat ‘De Kleine Kern’ is in 1977 geopend door burgemeester van Hovell tot Westerflier uit Elst. Lent hoorde toen nog bij de gemeente Elst. Er zijn veel verschillende dieren te zien, zoals konijnen, herten, pony’s, geiten, schapen, kippen, eenden en vogels. Het park wordt al 45 jaar onderhouden en beheerd door vrijwilligers. ‘De Kleine Kern’ is op zoek naar vrijwilligers die enkele uren per week in de ochtend onze dieren komen verzorgen en het park onderhouden.

Ze ligt altijd aan mijn voeteneinddraait rondjes voor ze liggen gaatplet zo het denkbeeldig gras

Ze ziet me als een soortgenootgehandicapt want zonder staartmet een neus van niets

Ze leert me veel zoals het belang van slapen overdagvan altijd alert zijn als je buiten bent

Ik heb haar lief gun haar de ruimte met mijn voetenschik me, draai voor haar mijn eigen rondjes

Zomers begeleiden zwaluwen onze tochtenzoals dolfijnen een schip op zee‘s winters krommen we onze rugtrotseren hagel en sneeuwin de herfst lopen we in de regenschudden thuis onze vachten uit

zo vieren we de lente elke dag, jaar in, jaar uit

Jan van Avezaath

Wandelaar

Lent art

Projecten van Lentse kunstenaars

Elvira Duives tekent

portretjes sinds een jaar of tien. Ze tekent ze met stift, markers en kleurpotlood. Het formaat is 4 x 5,5 cm. Ze heeft er meer dan duizend getekend en dat doet ze nu en dan nog steeds omdat ze het niet laten kan. www.instagram.com/elvira_duives

Deze sporen heb ik vastgelegd in mijn fotoboek ‘Eindhovenseweg 56’. Toen in 2007 mijn moeder overleed, bleef mijn vader achter in een groot huis.

Het ouderlijk huis waar mijn ouders sinds 1969 woonden en ik ben opgegroeid. Eindhovenseweg 56, een huis vol herinneringen en dromen.

Op het moment dat mijn vader de spullen ging opruimen, besloot ik alle losse voorwerpen die mijn ouders bezaten te fotograferen: kunstwerken, oude fototoestellen, stekkerdozen, brillen en een versleten voetbal. Het resultaat is een omvangrijk fotoarchief van ruim vijfduizend foto’s. Samen met ontwerper Jeremy Jansen heb ik van dat archief een fotoboek gemaakt.

Het boek ‘Eindhovenseweg 56’ is een ode aan het leven van mijn ouders en mijn jeugd, maar ook een archeologisch verslag van een recente geschiedenis. Een ontdekkingsreis tussen droom en werkelijkheid, waar je als toeschouwer je eigen herinneringen in zal herkennen en uit het oog verloren objecten een nieuw leven krijgen.

Het boek is te koop bij o.a. boekhandel Roelants en bij Dekker v.d. Vegt. Je kunt ook rechtstreeks met me contact opnemen via teungro@hotmail.com.

Ton Grote, Lentenaar sinds 1993

Het vastleggen van voorwerpen is een vorm van bewaren en wat bewaard blijft, vertelt een geschiedenis. Het zijn de sporen van een bestaan.

Fotostudio Geert van de Ven

Meesterprinter

Kunstenares Jessie Hoekstra maakt composities van voorwerpen die zij heeft gevonden aan de oevers van de Waal bij Lent. Elk voorwerp, versleten, verroest of gebroken, meegevoerd door de rivier, vertelt zijn eigen verhaal. www. jessiehoekstra.com

Andreas Hetfeld won in 2017 de Ideeënwedstrijd ‘Nijmegen langs de Waal’ met zijn plannen voor een artistieke interpretatie van het Romeinse masker, die hij uiteindelijk samen met gemeente Nijmegen en Stichting De Uitkijk kon realiseren. Het masker op stadseiland Veur-Lent biedt bezoekers zicht op het prachtige, weidse Nijmeegse landschap, alsof ze vanuit het verre verleden naar het heden kijken.

Het Gezicht van Nijmegen

“Het was de dag nadat het beeld voor het eerst de grote constructiehal van de Millingse scheepswerf had verlaten. De gigantische schuifdeuren waren opengegaan en daar was het dan: het Romeinse masker. Met een grote kraan werd het voorzichtig op een ponton gehesen en vastgesjord voor zijn grote reis.

Koortsachtig keek ik uit naar de volgende dag, de dag van de overtocht. Het varen op de rivier was majestueus en magisch. Door het samenspel van zon en water ontstonden adembenemende lichtreflecties op de zilver- en goud gepolijste huid van het beeld. Het gezicht leek tot leven te komen en straalde een haast onwerkelijke, buitenaardse schoonheid uit. Na meer

dan een jaar lang zwoegen en zweten werd ik overmand door emoties. Wat was het onbeschrijfelijk mooi!

Dagen- en wekenlang kon ik na de plaatsing geen afstand nemen van het beeld. Dagelijks zocht ik het op. Vaak meerdere keren per dag. Ik móest ernaartoe. Effe kijken of het er nog is, of het goed gaat, of ik iets kan doen. Het duurde weken en maanden voor het vanzelfsprekender werd dat het er gewoon was, mijn bezoeken normalere proporties kregen. De sculptuur veranderde langzaamaan in het Gezicht van Nijmegen.”

Andreas Hetfeld, kunstenaar

Bewoners nieuwe wijk De Stelt

Tim Eline Robin Yara

Annabel Ben Niels

Marijke

EXPOSITIE

In Stroom zijn verschillende foto’s op groot formaat te zien

Medewerkers Stroom

Nina en Frank, eigenaren Stroom

Lentse kamers

Met de nieuwe bewoners van de Waalsprong ontstaat een nieuw Lent met moderne nieuwbouwhuizen en een grote variatie aan inrichtingen. De traditionele dorpsinrichting met grote eiken meubilair en vloerbedekking wordt aangevuld met tal van creatieve stijlen die de persoonlijkheid van de bewoners laten zien.

Foto Grijpink Vakkundig advies

Luc, Niek en Thomas

De overkant was de overkant

Rob Jaspers oud-journa list van de Gelderlander en volger van de Waal sprong van het eerste uur blikt terug op de ontwik keling van de Waalsprong.

Eind jaren 80 was Nijmegen een ingedutte stad. Het inwoneraantal liep op een gegeven moment zelfs terug van 150.000 naar 140.000. Toenmalig burgemeester Ien Dales, bijnaam Ma Flodder, wilde dat Nijmegen zich meer ging profileren en durfde het aan om uitbreiding van de stad over de Waal te maken. De Waalsprong was al een oud idee voor uitbreiding maar het was nooit eerder aangedurfd. De overkant van de Waal was namelijk historisch en cultu reel een andere wereld. Daar ligt de protestantse Betuwe met tuindersdorpjes en fruitteelt. Nijmegen is een katholiek bolwerk met een universiteitstraditie. Met name de tegenstellingen protestant – katholiek en stad-dorp waren toen gigantisch. De overkant was de overkant, ver weg.

H et is nu moeilijk voor te stellen maar die werelden waren enorm gescheiden. Aan de overkant voelden ze dat ook zo. De eerste plannen voor uitbreiding van de stad naar Lent en Oosterhout werden dan ook niet warm ontvan gen. ‘Wij moeten die stadsen niet’, was het dominante sentiment. Andersom reageerde de Nijmeegse politiek vaak arrogant op dit verzet. Dat heeft Jaspers altijd een grote fout van de bestuurders gevonden. “Er is nooit een bestuurder langsgekomen om eens te luisteren naar de verhalen achter het verzet. Aan de andere kant zat er ook altijd iets dubbels in de houding van de Lentenaren ten opzichte van Nijmegen. Ze vervloekten de stad maar ze leverden wel hun plantjes in de stad en stonden er op de markt.”

Nu kijkt Rob Jaspers terug op de Waalsprong als een ge slaagd project. “Sinds een paar jaar zie ik dat de overkant bij de stad is gaan horen. De nieuwe brug, de fietsbrug en de nevengeul hebben de overkant dichterbij gebracht. Je ziet dat veel mensen een rondje maken, wandelen, hard lopen of fietsen. Er is veel meer recreatief verkeer naar de overkant en terug.”

“De waalsprong is in de loop van de jaren wel 10 x veran derd en de ontwikkeling heeft ook veel langer geduurd. De bouw van de nevengeul en de crisis zijn grote facto ren geweest die voor vertraging hebben gezorgd en dat heeft weer initiatieven voor verandering opgeleverd. Achteraf is de traagheid een zegen voor de waalsprong gebleken. In plaats van een pure vinexlocatie is het nu een kleinschaliger en heterogener geheel geworden. Zon der de crisis was bijvoorbeeld Plant je Vlag er nooit geko

men. En in de Hof van Holland is nu het groen gered. Het zou eigenlijk een klein Ravenstein zijn geworden met compacte bebouwing en parkeren onder de grond. Nu wordt het veel leger ingevuld en blijven oude boomgaar den behouden en blijven er historische groene plekken rond het fort.” “Ik koester nu de traagheid”, mijmert Rob Jaspers. “Ik zie dat er mooie dingen gebeuren.” Hij noemt een festival De Oversteek, en de komst van horecagele genheden als Zijdewinde, het Ketelhuis en pas geopend Baiana, voormalig de Sprok, maar ook de natuurontwik keling van Park Lingezegen als trekpleisters voor Nijme genaren die steeds meer ontdekt worden. De Waalsprong heeft nu ook een aantrekkingskracht voor jonge mensen die de combinatie van ruimte in een stedelijke omgeving waarderen. De stad groeit weer.

“Ik zag onlangs in een rapport dat Nijmegen in de bele ving van mensen van elders als een ‘waterstad’ gezien wordt. Het is voor het eerst dat de term ‘waterstad’ op duikt. Volgens Jaspers is dat de kracht van de Waalsprong geweest. Het heeft de rivier weer in het hart van de stad gebracht. Ik zeg altijd: ‘laat op de kaart van Nijmegen de bocht van de Waal zien, dan zie je dat je in de Waal sprong overal dichtbij de rivier bent, maximaal 1600 meter. De Hazenkamp is al verder van de Waal.’” Inmiddels zeg ik:

Het is de stad geworden”

“De overkant is de overkant niet meer.

Wijkraad Lent

Wijkraad Lent is een participatie-platform voor alle Lentenaren, waarbij het algemeen belang en de leefbaarheid de drijfveren zijn. Met bestaande en nieuwe werkgroepen willen we van Lent een fijne woonplek maken voor jong, oud en nieuw. En dat kan alleen als we het samen doen.

www.lentselucht.nl/pagina/wijkraad-lent

Leonie Schuyt

Onafhankelijk belangenbehartiger voor Lent

EXTRA

EENMALIGE SPECIALE

VOOR

DOOR

Aan Lentse Lucht werken mee

Jorg VerweijKarin Veenendaal

Meis Thewissen

Janneke Jansen Marieke van Stippent

Floris van de Laar

Gerco Hiddink

Marijke Munnichs

Léonie Schuijt-Overgoor

Henry Jansen

Lenny Rijken

Hans DekkerAnne-Rie Bus

Joop Koopman

Marloes Müller Marianne van der Pol

Martin Bos Marije Braakman

Wendy Marechal

Marion ZwartKrijn van der Velden

Marc Jeuken

Paul Reuling

Een mini-Lentse Lucht

Uit de lucht

Lentse Lucht mocht van Paul Breuker in zijn uitgave over Lent niet ontbreken. Wij vinden het dan ook een hele eer dat we een plek kregen in dit prachtige magazine vol markante portretten van mede-Lentenaren. We hopen dat u met veel plezier deze mini-Lentse Lucht leest. Net als de maandelijkse editie, volledig gemaakt door vrijwilligers. En dat zijn er heel wat! Hiernaast ziet u hoeveel mensen er mee werken aan Lentse Lucht.

Helaas is er geen ruimte om iedereen uitge breid een plek te geven in deze mini-uitgave. Daarom zetten we de schijnwerpers op twee van onze steunpilaren: Anne-Rie Bus, bestuurslid/redacteur van het eerste uur en Joop Koopman, een redacteur die nooit om ideeën verlegen zit. Ook leest u een interview met Frans Mikx. Hij verzorgde jarenlang de Dorpsschuurpagina in Lentse Lucht en was historische vraagbaak over alles in en rond Lent.

Paul stond erop dat ook vormgever Gerco Hid dink en redacteuren/fotografen Marion Zwart en Karin Veenendaal een plekje kregen. Zij leverden een bijdrage aan dit gedeelte. In plaats van een interview te geven, laten Gerco, Marion en Karin iets zien van hun leven buiten Lentse Lucht. Want dat is er ook nog! De foto’s zijn uiteraard van Paul.

We hopen dat u groots zult genieten van deze kleine uitgave!

Luchtige groeten, medewerkers Lentse Lucht

Marion Zwart

In 2017 is Paul Breuker bij ons thuis geweest om ons gezin, dat toen nog uit vier personen bestond, te fotograferen. In 2022 kwam hij nogmaals een gezinsfoto maken.

De energie van Joop Koopman

Vandaag heb ik de eer om Joop Koopman (78) te interviewen. Joops reputatie snelt hem vooruit, want waar of bij wie je ook komt in Lent, vrijwel iedereen kent Joop.

Tot nu toe interviewde ik alleen mensen die ik nog niet kende, maar Joop ken ik al enkele jaren. We zijn collega’s bij Lentse Lucht. Ik durf wel te zeggen dat Joop de meest actieve persoon is die ik ken. Bij zijn boerderijtje aan de dijk houdt hij schapen, bijen en kippen. Lentenaren komen graag bij hem langs voor een potje honing of een doosje eieren. Ook in de boomgaard en de moestuin gaat behoorlijk veel werk zitten. Gelukkig komt zijn zoon elke week een dag helpen. Achterin de tuin staat een vakantiehuisje, dat hij samen met zijn vrouw Ineke bestiert. Met Ineke samen is hij ook altijd in beweging. Je ziet ze wandelen en fietsen. Of ze zitten gezellig bij Stroom.

Joop maakt graag muziek en treedt regelmatig op. Hij schrijft voor Lentse Lucht en zit altijd boordevol ideeën. Zo lang Joop bij Lentse Lucht blijft, zullen we nooit zonder kopij zitten. Iedereen die in zijn tuin komt, mensen die op de dijk voorbij komen, mensen die hij op straat tegenkomt - echt iedereen is een mogelijk onderwerp voor een artikel. Van origine is hij dierenarts, dus de natuur ligt hem na aan het hart. Hij schrijft hier zowel in Lentse Lucht als in De Gelderlan der een column over. En hoeveel hij ook te doen heeft, er is altijd tijd en ruimte voor een lach, een praatje, een bakje koffie. Het is wel duide lijk: ik hou van Joop! Ik hou van zijn energie en zijn daadkracht.

De grond werd een meter opgehoogd en een nieuw huis werd gebouwd. Zoveel mogelijk in de oude stijl. ‘Met de moestuin was ik al begonnen voordat het huis officieel van mij was. Dat was een flinke klus, driehonderd vierkante meter keiharde kleigrond omspitten. Maar het lukte, de moes tuin is nu nog op dezelfde plek.’ Het is 1980 als hij een advertentie ziet voor een bijencursus. Als de bijen uiteindelijk hun intrede doen op de boerderij, volgen al snel kippen en schapen. ‘Zo werd het weer het kleine bedrijfje dat het ooit was.’

In 1987, Joop is inmiddels gescheiden, bezoekt hij een congres in Krasna polsky in Amsterdam. Daar achter een inschrijfbalie zit een vrouw op wie hij op slag verliefd wordt. Haar naam is Ineke. Ze is daar namens de universiteit van Utrecht, haar werkgever. ‘Het was echt liefde op het eerste gezicht. Ons leeftijdsverschil van veertien jaar deed er ook helemaal niet toe.’ Na een aantal jaren verhuist Ineke dan ook naar het huis aan de dijk. En in 1998 wordt hun liefde nog eens extra bezegeld met de geboorte van dochter Jasmijn.

Terwijl ik op zijn onderzoekstafel lag vroeg

Ton me of ik misschien in de redactie wilde

Maar hoe kwam hij eigenlijk terecht in Lent? (Officieel is het trouwens net over de grens met Bemmel.) Joop vertelt: ‘In 1970 ging ik werken voor de Radboud Universiteit. Mijn toenmalige vrouw en ik gingen wonen in Beek. De liefde voor dieren en (moes)tuinieren heb ik van mijn vader geërfd en al snel ging het dus weer kriebelen. Ik heb daar in Beek tegenover mijn huis nog een poging gewaagd op een hoekje land van een boer, maar toen hij het land uiteindelijk toch zelf nodig had, wist ik dat het tijd was om een huis met een grote tuin te zoeken.’ Uiteindelijk vond Joop in 1974 het huis aan de dijk waar hij nu nog steeds woont. Een collega op het labora torium wilde het verkopen. ‘Het was de tijd van de oliecrisis. De olie zou opraken en het was dus niet vanzelfsprekend om auto te kunnen blijven rijden. Daarom zochten we iets op fietsafstand van mijn werk. De locatie was ideaal. Het stokoude huis vertoonde echter wat gebreken. Zo lag het erg laag en hadden we veel last van kwelwater.’ Nadat Joop met vrouw en inmiddels twee kinderen een aantal jaren in het vochtige huis had gewoond, verhuisde het gezin naar een stacaravan achter in de tuin en werd het huis helemaal afgebroken.

Intussen was Joop van onderzoeks medewerker opgeklommen tot hoofd van het lab. ‘Toen ik studeerde voor dierenarts in de jaren zestig was het mijn droom om mijn eigen praktijk te hebben en met de auto alle bedrijven langs te tuffen. In die tijd kwam echter ook de bio-indus trie op. Als dergelijke grootschalige boerderijen de toekomst waren, dan paste dat totaal niet bij mij. Boven dien speelde ik in een band; met een eigen praktijk zou ik niet kunnen optreden in de weekenden. Tijdens mijn studie ontwikkelde ik een fascinatie voor de wetenschap en zo kwam ik dus bij de Radboud Universiteit terecht. En daar ben ik 35 jaar gebleven, tot mijn pensioen.’

In de wachtkamer bij de huisarts leest Joop op een keer een nummer van Lentse Lucht. Die krijgt hij niet in de bus, omdat zijn huis officieel net buiten de grens van Lent ligt. ‘Ton Serrarens, de initiatiefnemer van Lentse Lucht, was mijn huisarts. Terwijl ik op zijn onderzoekstafel lag vroeg hij me of ik misschien in de redactie wilde. Ik begon met een natuurcolumn onder het pseudoniem Johannes, inmiddels heb ik er al 210 gemaakt. Schrijven kon ik wel. Dat had ik geleerd in mijn tijd als wetenschappelijk medewerker. Al snel breidde mijn repertoire zich dus uit en schreef ik over allerlei uiteenlopende zaken.’

Ook nu nog kunnen we maandelijks genieten van de bijdragen van Joop aan Lentse Lucht. En ik hoop met heel mijn hart dat dit nog lang het geval zal blijven.

Tekst Marion Zwart

Karin Veenendaal

Karin is een vrouw met een heldere blik en een creatief multitalent: ze schrijft, ze fotografeert en maakt ook nog collages. Voor de collage hiernaast haalde zij haar inspiratie uit Lent.

Gerco Hiddink

Als grafisch ontwerper maakt Gerco prach tige ontwerpen, die vaak geïnspireerd zijn op de natuur of de geschiedenis. Zijn meest in het oog springende ontwerp vindt u op de zijmuur van het casino bij de Waalkade, waar de Byzantijnse prinses Theophanu te zien is.

Foto: Anton Houtappels

Frans Mikx

Misschien ben ik wel met een gouden lepel in mijn mond geboren

Frans Mikx woont al meer dan zijn halve leven in Lent. In het markante lichtgele vierkante huis aan de dijk, net voorbij de spoorbrug. Hij kocht het ooit met een vriend en stichtte er zijn gezin. Na een rijk leven, waarin hij zich vol inzette voor Lent, woont hij er nu met zijn hond Borre.

Het is hartje zomer. Via een wit houten hek betreed ik een groene oase. Een stenen trap geeft toegang tot een klein bordes. Als ik aan de ouderwetse porseleinen knop trek, komt Borre luid blaffend aangelopen. Zijn baasje volgt wat later. Even is er lichte verwar ring. Maar Frans herpakt zich snel en als we op het bordesje zitten, steekt hij van wal.

Swift en was lid van dispuut De Toorts. Uitein delijk ben ik afgestudeerd op waterzuivering en kreeg ik een baan bij… tandheelkunde! Ze wilden iemand die niets van tanden wist, maar wel alles van bacteriën. Uiteindelijk ben ik zelfs gepromoveerd. Misschien ben ik wel met een gouden lepel in mijn mond geboren. Alles wat ik wilde, lukte ook.

Mijn stamkroeg was de City Bar in de Houtstraat. Hier vertelde mijn vriend Dan me, dat er een huis aan de Lentse dijk te koop stond. Hij spoorde me aan het samen met hem te kopen. Hanne, mijn latere echtgenote, was daar ook bij. Bleek dat het huis van haar oma was geweest. Zo is het gekomen… Wij trokken in de ene helft van het huis, Dan bewoonde de andere helft. Later – de kinderen waren er al – kochten we Dan uit en was het huis helemaal voor ons.

Mijn Hanne was een echte Lentse en heel actief in en voor het dorp. Haar betrokkenheid was aanstekelijk. Samen streden we tegen de annexatie van Lent. Verder zette ik me met de werkgroep Boom in voor het behoud van een aantal monumentale bomen. En via de Dorps raad was ik actief betrokken bij de plannen voor de aanleg van de nevengeul. Ik herinner me met plezier een protestactie van tuinders: ze blokkeerden de Waalbrug en deelden tijdens de spits cactussen uit aan automobilisten.

Met de Dorpsraad vergaderden we altijd in de schuur aan de Oosterhoutsedijk. Dit fraaie gebouw stond ook op de nominatie voor afbraak. Jan Rikken heeft dit gelukkig weten te voorkomen. En zo ontstond de Dorpsschuur Lent, een multifunctionele plek voor en door Lentena ren. Tot voor kort was ik de voorzitter. Maar ik heb niet meer de alertheid van vroeger, dus ik ben gestopt.

Ik heb het hier echt getroffen

“De eerste jaren woonden we in Rotterdam. Ik zat bij de nonnen op de bewaarschool, zoals die toen heette. Ik zie ons nog keurig in rijen van twee de straat oversteken. Mijn vader was docent en kreeg een nieuwe baan als directeur van een nieuw op te richten ambachtsschool

in Oldenzaal. We zijn toen rond mijn zesde verhuisd. Mijn vader was altijd druk. Niet tot genoegen van mijn moeder trouwens. Moest er een nieuwe speeltuin komen? Dan schakelde hij gewoon de docenten en leerlingen van de ambachtsschool in. Mijn moeder vond het alle maal maar niks. Helemaal niet, toen hij ook nog met een hond kwam aanzetten. Niet gek natuur lijk, want ze had het druk zat met zes kinderen. Met mijn vader maakte ik eindeloze wandelingen. Nog steeds kan ik mijn hand in zijn hand voelen. De fietstochten die ik met de verkenners maakte, zijn me ook dierbaar. En meezingen in de kerk.

Uit enthousiasme zong ik vaak te hard. Dan zag je mensen wel eens omkijken. Och, dat zijn allemaal mooie, maar ook emotionele herinneringen.

Na de HBS koos ik voor Biologie aan de Nij meegse Katholieke Universiteit. Ik zat op kamers ergens in de buurt van schoenfabriek

Klagen doe ik niet. Ik heb het geweldig getroffen hier. Mijn zoon woon in Lent en ik geniet volop van de kinderen van mijn dochter, die in Den Haag woont. En eerlijk is eerlijk: we hebben er mooie natuur bij gekregen en ook veel jonge bewoners. Ik wandel graag met Borre en er zijn genoeg mensen die een oogje in het zeil houden. De buren ook, ja. Hier voel je nog echt de saamhorigheid van vroeger. Toen Borre laatst weggelopen was, heeft een buurman geholpen om hem terug te krijgen. Fantastisch! Ja, ik heb het echt getroffen.”

Tekst Karin Veenendaal

De Lentse Lucht loopbaan van Anne-Rie

Het is een grijze dinsdagochtend als ik neerstrijk in de woonkamer van Anne-Rie Bus. Terwijl zij nog even een telefoontje afhandelt, neem ik de omgeving in mij op. De poes kijkt me van onder een tafeltje argwanend aan. Aan de muren hangen schilderijen in de kleuren van een zonsondergang. Het ruikt naar exotische kruiden. Voordat ik het interieur verder kan bestuderen, rondt Anne-Rie het telefoontje af en kunnen we het hebben over datgene waarvoor ik kom: de geschiedenis van Lentse Lucht. Anne-Rie is hiervoor de juiste persoon, want zij was er vanaf het begin bij. Sterker nog: de oprichtingsvergadering op 29 april 1998 was bij haar thuis. Tot op de dag van vandaag is ze belangrijk voor Lentse Lucht, inmiddels dus al 24 jaar.

Maar hoe is dat zo gekomen? Anne-Rie vertelt: ‘In 1992 kwamen Hans (haar partner, red.) en ik in Lent wonen. Om wat meer voeling met de omgeving te krijgen en contacten te leggen, werden we in 1993 actief in de wijkraad, toen nog Dorpsraad. Ton Serrarens kwam met het idee om een dorpskrant op te richten, dat kwam ons ter ore en zo is het balletje gaan rollen.’ AnneRie voelde zich wel aangetrokken tot het doel dat Ton voor ogen stond: het verbinden van oud en nieuw in Lent. Informatie verstrekken over alle plannen van de Waalsprong, het delen van de geschiedenis van Lent. Een blad maken voor en door Lentenaren, waarin alle bewoners zich zouden kunnen herkennen.

Na de oprichtingsvergadering duurde het nog een half jaar voor het eerste nummer uitkwam. In die periode dacht de oorspronke lijke redactie goed na: over hoe het blad er uit moest zien, welke rubrieken erin moesten en hoe alles praktisch aangepakt moest worden met bijvoorbeeld de drukker. De harde kern van zeven mensen die de redactie en ook het bestuur vormden, bleef tien jaar bestaan. Anne-Rie deed in die tijd voornamelijk de eindredac tie. Hier ging veel meer tijd in zitten dan tegenwoordig. Vaak was zij tot diep in de nacht bezig met alles klaarmaken voor de drukker. Zo maakte zij een dummy, een overzicht van alle pagina’s waarin te zien was waar alle tekst en foto’s geplaatst moesten worden. Ook de correctie van de tekst nam zij voor haar rekening, samen met Hans Spaans, die er ook heel wat uurtjes in heeft gestoken. Als dit allemaal klaar was, ging de dummy met alle platte tekst en de foto’s naar de drukker. Soms zat zij daar samen met Hans wel een paar uur om alles door te spreken. De rubriek ‘Uit de lucht’ schreef ze wel, maar verder bleef er niet veel tijd over om te schrijven, tot haar grote spijt.

Door de toenemende digitalisering en een andere rolverdeling ontstond er ruimte om artikelen te gaan schrijven en dit doet zij tot op de dag

is

en nieuw Lent

van vandaag. Haar liefde gaat vooral uit naar persoonlijke verhalen over Lentse mensen. Daarom zie je haar naam regelmatig onder de rubriek ‘In Beeld’ staan, waar steeds een andere Lentenaar in de schijnwerpers wordt geplaatst. Daarnaast is zij sinds 2013 lid van het bestuur. Eerst korte tijd als inval-penningmeester, daarna als lid en inmiddels alweer enkele jaren als secreta ris. Ook de coördinatie van de distributie heeft zij onder haar hoede. Anne-Rie is een bezig bijtje dus. En dit is alleen nog maar wat ze voor Lentse Lucht doet!

Als hoogtepunten in het bestaan van Lentse Lucht noemt Anne-Rie de prijzen die het blad in 2000 en 2002 heeft gewonnen (de eerste was de wijkprijs via De Gelderlander, de tweede via het Panel Toetsing BuurtWijk- en Dorpskranten). Maar vooral vertelt ze hoe het blad is meegegroeid met Lent. Het uiterlijk van het blad is in de loop der jaren steeds veranderd, maar dat geldt ook voor de inhoud. Er zijn veel pagina’s bijgekomen en de inhoud heeft zich aangepast aan de behoeften van de lezers. Nog steeds is het blad dermate gewild en geliefd dat nieuwe bewoners haar bellen of ze het blad ook kunnen ontvangen, of mensen haar bellen waar Lentse Lucht blijft.

Tot slot zegt ze: ‘Lentse Lucht maakt iets los bij de mensen die er aan werken. Een bepaalde sprankeling, een passie, waardoor ze er helemaal voor gaan.’ En dat laatste, kan ik u vertellen, klopt als een Bus.

Tekst Marion Zwart

Colofon

Fotografie: Paul Breuker

Luchtfoto Lent: Paul Beckers

Tekst: Frank van Nuenen, Mireille Peters, Paul Breuker

Samenstelling, opmaak en tekstredactie: Luc Dinnissen

Drukkerij: Antilope De Bie

Dit project is mede tot stand gekomen door VSB Fonds, Mondriaan Fonds, Prins Bernhard Fonds, Verleden verbeeld, Gemeente Nijmegen, Stichting Lachend Water.

Dank aan Jeroworld, Johan Koeleman en alle Lentenaren die dit project mogelijk hebben gemaakt.