54
Anitta Maksymowicz
Boga prawdziwego. Chcemy go prosić, aby czuwał nad Zieloną Górą, nad jej problemami i sukcesami, nad życiem codziennym zielonogórzan i nad wielowiekową kulturą i tradycją naszego miasta związanego z winiarstwem i z winobraniem jako świętem plonów. Jesteśmy przekonani, że taki Patron wpłynie pozytywnie na rozwój kultury duchowej i materialnej Winnego Grodu1.
Aby inicjatywa obywatelska mogła trafić pod obrady wystarczyło, by poparło ją co najmniej 400 mieszkańców miasta, tymczasem Społeczny Komitet zebrał blisko ponad 1800 popisów, co było silnym dowodem na to, iż zielonogórzanie chcą mieć – wzorem wielu innych miast – swego świętego patrona. Pismo z apelem mieszkańców wpłynęło do biura Rady Miasta 13 listopada 2009 roku, a w odpowiedzi na nie już 24 listopada 2009 roku na sesji Rady Miasta uchwalono, że Rada wesprze inicjatywę i zwróci się do władz kościelnych o podjęcie kolejnych kroków, które umożliwią realizację złożonego przez zielonogórzan projektu. Zgodnie z procedurą, przewodniczący Rady Miasta wystąpił do biskupa diecezji zielonogórsko-gorzowskiej ks. Stefana Regmunta, aby ten zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o ustanowienie św. Urbana patronem Zielonej Góry. Patronów miast tradycyjnie zatwierdza Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a czynności z tym związane trwają zazwyczaj około dwóch lat. Jednak w wypadku zielonogórskiego patrona już w zaledwie kilka miesięcy z Watykanu nadeszła pozytywna odpowiedź: dekret z 22 czerwca 2010 stwierdza, że św. Urban – patron winiarzy, winnic, rolników i dobrych zbiorów – został ustanowiony patronem Zielonej Góry i obejmie opiekę nad miastem. Pełen spisany po łacinie tekst Dekretu w tłumaczeniu brzmi następująco:
1
Fragment listu ze strony internetowej Zielonogórskiego Stowarzyszenia Winiarskiego, [online], [dostęp 30.10.2010], dostępny w Internecie: http://www.winiarze.zgora.pl/index.php?option=com_content&task=view &id=256&Itemid=2.