112
Izabela Korniluk
traktując te zlecenia jako działanie osobiste. Od kilku miesięcy toczy się spór o wydatki personalne niektórych członków Klubu32.
Głównymi „winowajcami” byli J. Łomski i T. Janowska, o których niektórzy członkowie Prezydium mówili, że o wszystkim decydują. Niewątpliwie Łomski i Janowska należeli do najbardziej błyskotliwych, pracowitych i wyróżniających się osób w Klubie. Zdolności realizatorskie Łomskiego wielokrotnie chwalono i nagradzano, bez jego talentu, wiedzy, filmowego zmysłu nie powstałoby wiele wspaniałych obrazów. Był to absolwent Łódzkiej Szkoły Filmowej, jako jedyny członek klubu posiadał wykształcenie filmowe, chociaż dyplomu nie osiągnął. Nalegałem nań, aby przystąpił do końcowych egzaminów, zależało mi bowiem, aby ten zdolny człowiek zrobił jakąś korzystniejszą karierę w życiu. Nie mógł nie posiadając dyplomu korzystać z wyższych stawek za swoją pracę, a zatrudniony był u nas na etacie jako magazynier i konserwator sprzętu LKF, którego wartość w ciągu lat wzrosła do przeszło miliona złotych. Mogliśmy mu co pewien czas dawać tylko jakieś nagrody. […] Jak to często bywa ze zdolnymi ludźmi, okazywał się on dość nieporadny życiowo, zawsze brakowało mu gotówki niezbędnej do życia, a gdy ją miał, szybko jakoś się rozchodziła. Musiał więc szukać dodatkowych zarobków, co utrudniało mu później, po założeniu rodziny pracę w LKF33.
Sam Łomski, co kilkakrotnie zanotowano w protokołach zebrań, stwierdzał, że tylko on zawiaduje pracami Klubu, gdyż inni członkowie zajęci są swoją pracą zawodową: „Pan Łomski stwierdził, że praca członków Klubu jest minimalna, gdyż wszyscy pracują zawodowo i praktycznie w Klubie został on sam. Wyraził również wątpliwość czy podoła swoim obowiązkom” 34. Jako szef Klubu 32
Protokoły Lubuskiego Towarzystwa Kultury 1960, Protokół nr 5 posiedzenia Prezydium LTK, Zielona Góra, 2 maja 1960 r. 33 W. Sauter, op. cit., s. 34 Protokoły Lubuskiego Towarzystwa Kultury 1960, Protokół nr 6 posiedzenia Prezydium LTK, Zielona Góra, 9 maja 1960 r.