Getuigenissen
Hedwig,
12
53 jaar.
doen. We kunnen veel r, zei de ee nh ij m n oe d el Wij kunnen ve de zwaarste r a a m e, m witjas tegenover zelf komen. Even tenu inspanning moet va geworden dat de utmor k voren was duidelij end groot was. eig in mijn lijf bedr
Ik begreep pas later wat de code betekende, die het gezwel had meegekregen. De codering gaf exact de grens aan tussen de mogelijkheid om te overleven of genoegen te moeten nemen met de tijd die je nog rest. Een paar dagen later was allicht fataal geweest! Diezelfde dag nog besloot ik om te vechten voor elke kans. Vooral voor mijn kinderen. Die hadden nog heel veel nood aan sturing en bescherming. De diagnose bleef de ganse dag door mijn hoofd dreunen maar ik besloot om ‘s avonds toch te gaan spinnen. Het werd de meest intensieve sessie die ik ooit heb gedaan. Het zweet gutste in baantjes over mijn gezicht en kon op die manier de tranen verbergen die ik niet meer wou ophouden. Die ervaring zette de norm voor de volgende paar jaren. Het aftasten van de fysieke grenzen en de behandeling van kanker zijn onlosmakelijk verbonden.
92