Περιεχόμενα Copyright Παράρτημα Πίνακες Πρόλογος Αντί εισαγωγής Κεφάλαιο 1 Η Ελλάδα στα άγρια «νύχια», με εξοντωτικά «ραμφίσματα», διεθνών κερδοσκόπων Κεφάλαιο 2 Μετά την προεκλογική «δωροδοκία» άρχισε η λεηλασία του ελληνικού λαού! Κεφάλαιο 3 Σα να ήταν βαλτός να βουλιάξει τη χώρα, με «τρομολάγνες» δηλώσεις! Κεφάλαιο 4 Απέρριπταν την αναγκαία αναδιάρθρωση με διάφορα «έπεα πτερόεντα»! Κεφάλαιο 5 Οι δόσεις του «μνημονιακού» δανείου εξαφανίζονταν από τις σπατάλες και τους τόκους Κεφάλαιο 6 Η θεία «Νέμεσις» σιγά- σιγά αποκαλύπτει τους ολετήρες, αλλά… Κεφάλαιο 7 Μετά από ενάμισι χρόνο η τρόικα επιμένει στο «κούρεμα» των ελληνικών νοικοκυριών! Κεφάλαιο 8 Κύριο μέλημα η λήψη των «μνημονιακών» δόσεων με «παραμύθια» στην τρόϊκα! Κεφάλαιο 9 Κι όμως, αμετανόητοι, συνέχιζαν τη λεηλασία «δουλεύοντας ψιλό γαζί»! Κεφάλαιο 10 Ο Λ. Παπαδήμος συζητά για μισθούς και συντάξεις με εκείνους που κατήγγελλε ως «γενναιόδωρους! Κεφάλαιο 11 Κατάρτιση προϋπολογισμών με «παπαραλογίες» και συνεχή μείωση των εισοδημάτων! Κεφάλαιο 12 Η ελληνική τραγωδία με μερικές διδακτικές επετειακές αναδρομές Κεφάλαιο 13 Ο νέος πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος αντιμέτωπος με τον εαυτό του και το… χάος! Κεφάλαιο 14 Να, γιατί και πώς κατέρρευσε η χώρα από ανάξιους διαχειριστές Κεφάλαιο 15 Να μη μείνει ατιμώρητο το συνεχές έγκλημα της σπατάλης εθνικών πόρων Κεφάλαιο 16 Και, τελικά, η ιστορία στην Ελλάδα επαναλαμβάνεται ως … ιλαροτραγωδία! Ποιός είναι ο Δημήτρης Στεργίου Τα άλλα επτά βιβλία - κατηγορητήριο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Λ. ΣΤΕΡΓΙΟΥ «ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ» Copyright © 2012 - 2013 STERGIOU LIMITED web: stergioultd.com email: info@stergioultd.com Απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αντιγραφή, η διανομή με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Η Stergiou Limited και ο συγγραφέας επιφυλάσσονται για τη χρήση κάθε νομίμου δικαιώματος που αφορά στην προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων τους.
Παράρτημα Συνήθως, τα βιβλία παραθέτουν τα παραρτήματα και τους πίνακες στο τέλος. Σε αυτό το βιβλίο αλλάζουμε τη σειρά, προκειμένου ο αναγνώστης να προετοιμαστεί για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Το χρονικό των προειδοποιήσεων, συστάσεων και αρνητικών χαρακτηρισμών * ΟΟΣΑ 1987: Άρση δομικών και θεσμικών εμποδίων: (Κατάληξη της έκθεσης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για την ελληνική οικονομία, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα αρχές Μαΐου του 1987): * Ευρωπαϊκή Επιτροπή 1988:Διευρύνεται το χάσμα με την ΕΟΚ: (Από στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιεύθηκαν τότε). * ΕΟΚ 1989: Επικίνδυνος κατήφορος: (Από διαπιστώσεις Οικονομικής Έκθεσης της ΕΟΚ του Φεβρουαρίου 1989). * Σκληρές συστάσεις ΔΝΤ το 1989: (Από την Έκθεση του ΔΝΤ, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα τον Απρίλιο του 1989). * Κριστόφερσεν 1989: Προλάβετε την έκρηξη : (Από δηλώσεις σε συνέντευξη Τύπου στις 28 Ιουνίου 1989 του αρμόδιου επιτρόπου της ΕΟΚ Δανού Χένινγκ Κριστόφερσεν κατά την ανακοίνωση της Οικονομικής Έκθεσης για την Ελλάδα. Πρέπει να αναφερθεί ότι στις διαπιστώσεις και τις ζοφερές προβλέψεις της Έκθεσης αυτής δεν είχαν ληφθεί υπόψη οι επιπτώσεις της τακτικής «Τσοβόλα δώστ΄ όλα»!). * Ευρωπαϊκή 1989: Χαμένη δεκαετία: Στις 19 Οκτωβρίου 1989 δόθηκε στη δημοσιότητα η Οικονομική Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, που ήταν καταπέλτης για την οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του 1980. * ΟΟΣΑ 1989! Επιδείνωση: (Από την έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα το Δεκέμβριο του 1989 και η οποία κατέληγε ως εξής: «Για το σκοπό αυτό (σ.σ. την επίτευξη των προτεινόμενων μέτρων, δηλαδή ιδιωτικοποίηση, κατάργηση ΑΤΑ, ανάγκη εξυγίανσης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος κ.λπ.), χρειάζεται ισχυρή θέληση και συναίνεση»...) * ΟΟΣΑ 1990: Τραγική η δεκαετία του 1980: (Από τις διαπιστώσεις έκθεσης του ΟΟΣΑ, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές Φεβρουαρίου 1990 και η οποία συνοδευόταν από μελαγχολικά στοιχεία για τη χαμένη δεκαετία κατά τομείς). * ΟΟΣΑ 1990: Άδεια ασφαλιστικά ταμεία: (Από Έκθεση του ΟΟΣΑ του Φεβρουαρίου 1990) * Δραματική επιστολή Ντελόρ: Με ημερομηνία 19 Μαρτίου 1990, ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ έστειλε στον τότε πρωθυπουργό Ξεν. Ζολώτα πολυσέλιδη επιστολή με δραματικό περιεχόμενο για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και έκανε δραματική έκκληση για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων. * ΔΝΤ 1990: Προτείνει, αλλά...Μετά τα οικονομικά μέτρα που εξήγγειλε η νέα τότε κυβέρνηση της
Νέας Δημοκρατίας τον Απρίλιο του 1990, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) κατάρτισε συμπληρωματική έκθεση για την ελληνική οικονομία (δόθηκε στη δημοσιότητα περί τα μέσα Ιουνίου 1990) στην οποία πρότεινε αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας μας και απόλυση των υπεράριθμων εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, σημαντική μείωση των δημοσίων δαπανών, διεύρυνση της φορολογικής βάσης και πάταξη της φοροδιαφυγής. * ΟΟΣΑ 1990: Αύξηση της ανεργίας: (Από Έκθεση του ΟΟΣΑ, που δόθηκε στη δημοσιότητα το Δεκέμβριο του 1990) * Νέα σκληρή Έκθεση της ΕΟΚ το 1992: Τον Απρίλιο 1992 δόθηκε στη δημοσιότητα η νέα –τρίτη από τότε που συμφωνήθηκε η χορήγηση του δανείου- έκθεση η οποία είχε ξεπεράσει σε σκληρότητα και αντίστοιχες ακόμη του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ. * Ζακ Ντελόρ 1992: Αμέτοχη η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή πορεία:Στις 26 Μαϊου 1992 ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ ήταν προσκεκλημένος για να τιμηθεί με το βραβείο Ωνάση και για να συμμετάσχει στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. Έκανε σκληρές δηλώσεις και αποκάλυψε την ολιγωρία ή την αδιαφορία των τότε κυβερνήσεων στην προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που θα έφερναν τη χώρα μας πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. * Υπό επιτήρηση από το 1994! Στις 19 Σεπτεμβρίου 1994 συζητήθηκε στο Συμβούλιο ECOFIN το Πρόγραμμα Σύγκλισης 1994 – 1998 που είχε καταθέσει η τότε ελληνική κυβέρνηση προς έγκριση. Στο κείμενο συμπερασμάτων του ECOFIN τονίζονται και τα ακόλουθα: «Το Συμβούλιο συμφώνησε να επανεξετάσει, στο πλαίσιο των διαδικασιών πολυμερούς εποπτείας της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της διαδικασίας ελέγχου των υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων, την εφαρμογή του Προγράμματος Σύγκλισης σε ετήσια βάση καθ΄ όλη την περίοδο που ισχύει αυτό το πρόγραμμα (1994 – 1998)» * ΔΝΤ 1997: Προχωρήστε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις: Το 1997, έρχεται το ΔΝΤ, με τις σκληρές επισημάνσεις και συστάσεις που περιέχονται στα «εμπιστευτικά» προκαταρκτικά συμπεράσματά του για τις διαβουλεύσεις για το 1997 (βάσει του άρθρου IV), να ταράξει για μια ακόμη φορά την ελληνική κυβερνητική μακαριότητα και τις παραπάνω γνωστές «χαρούμενες» προβλέψεις και προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. * Ευρωπαϊκή Επιτροπή 1998: Ικανοποιείται ένα μόνο κριτήριο του Μάαστριχτ: Οι προβλέψεις των εκθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ινστιτούτου για την πορεία πραγματοποίησης των κριτηρίων του Μάαστριχτ από την Ελλάδα, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 26 Μαρτίου του 1998, συνέτριψαν τις συστηματικά αισιόδοξες προβλέπεις και επισημάνσεις της τότε ελληνικής κυβέρνηση και διαπίστωναν ότι μόνο ένα (έλλειμμα) από τα κριτήρια του Μάαστριχτ θα ικανοποιούσε το 1999 η χώρα μας και ότι, συνεπώς, παρά την υποτίμηση της δραχμής, η ένταξη στην ΟΝΕ με βάση τα ονομαστικά κριτήρια δεν φαινόταν πιθανή. * Νέα έκθεση – κόλαφος του ΔΝΤ το 2001: Η πολυσέλιδη Έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα το 2001, είναι νέος κόλαφος για τη χώρα μας και την οικονομική πολιτική που εφαρμοζόταν και τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προωθηθούν (αναφέρονται αναλυτικά). * Νέος κόλαφος το 2003: Χαμένη δεκαπενταετία: Δύο σημαντικές εκθέσεις, μία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μια του Economist Corporate Network (τμήματος του ομίλου The Economist) με
θέμα «Μαθήματα για την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ιρλανδία», απετέλεσαν νέο κόλαφο για τη χώρα μας το φθινόπωρο του 2003. Με την πρώτη, την εξαμηνιαία φθινοπωρινή, έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (δόθηκε στη δημοσιότητα στις 29 Οκτωβρίου 2003), υπενθύμιζε την πάγια αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να χαλιναγωγήσει την ανεργία, τον πληθωρισμό ή τα ελλείμματα και εξέφρασε την ανησυχία της για το οικονομικό αύριο της Ελλάδος. Όσον αφορά στην έκθεση του Economist Corporate Network, σημειώνεται ότι ασχολείτο με τα διδάγματα που πρέπει να αντλήσουν οι προς ένταξη χώρες της Κεντρικής Ευρώπης από τις άλλες μικρές χώρες και κατέληγε ότι η ελληνική οικονομία δεν πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τις νέες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης! «Η Ελλάδα, τονιζόταν, έγινε μοντέλο για οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά μετά την ένταξη στην ΕΕ». Ντοκουμέντα αναξιόπιστων στοιχείων που κατέθεταν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στην Eurostat Στη συνέχεια, παραθέτουμε το χρονικό των παρεμβάσεων της Eurostat από το 1994 , με τις οποίες αναθεωρήθηκαν επί το δυσμενέστερον τα ωραιοποιημένα στοιχεία που κατέθεταν οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις: Το 1994: Στις 19 Σεπτεμβρίου 1994 συζητήθηκε στο Συμβούλιο Ecofin το Πρόγραμμα Σύγκλισης 1994 – 1998 που είχε καταθέσει η τότε ελληνική κυβέρνηση προς έγκριση. Στο κείμενο συμπερασμάτων του Ecofin, υπήρχε στο τέλος και η «βόμβα» της υπαγωγής της χώρας μας «στη διαδικασία ελέγχου του υπερβολικού ελλείμματος! Συγκεκριμένα, αναφέρονται τα ακόλουθα: «Το Συμβούλιο συμφώνησε να επανεξετάσει, στο πλαίσιο των διαδικασιών πολυμερούς εποπτείας της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της διαδικασίας ελέγχου των υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων, την εφαρμογή του Προγράμματος Σύγκλισης σε ετήσια βάση καθ΄ όλη την περίοδο που ισχύει αυτό το πρόγραμμα (1994 – 1998)». Το 2000: Η αναξιοπιστία της χώρας μας είχε γίνει «βούκινο» στην Eurostat ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 με τα στοιχεία που αποστέλλονταν με βάση την περιβόητη «Δημιουργική Λογιστική»! Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται και από τη διάψευση των ισχυρισμών του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη από το διευθυντή της Eurostat Γκίντερ Χανραϊχ. Συγκεκριμένα, στις 28 Δεκεμβρίου του 2004 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς» επιστολή του Γκίντερ Χάνραϊχ ως απάντηση σε άρθρο του Κώστα Σημίτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην ίδια εφημερίδα μια εβδομάδα πριν (21 Δεκεμβρίου 2004) υπό τον τίτλο «Η αναθεώρηση του ελληνικού ελλείμματος έβλαψε την Ευρώπη» και στην οποία επισημαινόταν ότι η αναθεώρηση των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων οφείλεται στην αναδρομική εφαρμογή νέων κανόνων. Ο Χάνραϊχ διαψεύδει τον Κώστα Σημίτη υπογραμμίζοντας ότι η κυβέρνησή του παρουσίαζε ψευδή στοιχεία για τις αμυντικές δαπάνες, τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και τους κεφαλαιοποιημένους τόκους από κρατικά ομόλογα, στα οποία αναφερθήκαμε αναλυτικά πιο πάνω. Η επιστολή του Γκίντερ Χάνράϊχ έχει ως εξής: «Κύριε διευθυντά, Διάβασα με ενδιαφέρον στις 21 Δεκεμβρίου 2004 το άρθρο «Η αναθεώρηση του ελληνικού ελλείμματος έβλαψε την Ευρώπη» του τέως πρωθυπουργού της Ελλάδος Κώστα Σημίτη. Η Eurostat συμφωνεί με τον κ. Σημίτη ότι χρειάζεται να βελτιωθεί η επίβλεψη των λογιστικών στοιχείων των εθνικών Κυβερνήσεων. Η Eurostat συμφωνεί, επίσης, ότι το δημόσιο χρέος και τα στοιχεία περί του ελλείμματος πρέπει να μην επηρεάζονται από τον κύκλο των πολιτικών
γεγονότων. Ωστόσο, η Eurostat δεν μπορεί να συμφωνήσει με ορισμένους άλλους ισχυρισμούς του κ. Σημίτη, ειδικότερα ότι η αναθεώρηση των ελληνικών στοιχείων οφείλεται στην αναδρομική εφαρμογή νέων κανόνων. Τα ζητήματα αυτά έχουν καλυφθεί λεπτομερώς από την Έκθεση που παρουσίασε η Eurostat στην Κομισιόν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) την 1η Δεκεμβρίου 2004 και στο Ecofin στις 7 Δεκεμβρίου 2004. Η Έκθεση αυτή είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα της Eurostat. Μεταξύ των άλλων, η Έκθεση δείχνει ότι οι ελληνικές αρχές είχαν σαφώς υποτιμήσει στις αναφορές τους τις αμυντικές δαπάνες, ανεξάρτητα από τον τρόπο καταγραφής τους, είχαν υπερτιμηθεί τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και υπολόγιζαν λανθασμένα τους κεφαλαιοποιημένους τόκους από τα κρατικά ομόλογα. Η Eurostat διαπίστωσε ότι παρά τις διαβεβαιώσεις των ελληνικών αρχών ότι θα εφαρμόσουν τους κατάλληλους λογιστικούς κανόνες, αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε σωστά. Η αναφορά, επίσης, καταδεικνύει ότι, παρά τις ανησυχίες που είχε κατ’ επανάληψη εκφράσει δημοσίως η Eurostat , οι πληροφορίες που παρείχαν οι ελληνικές αρχές δεν επέτρεπαν να καταλήξει στα σωστά μεγέθη του ελληνικού ελλείμματος. Προκειμένου να αποφευχθούν αντίστοιχα προβλήματα στο μέλλον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έλαβε σειρά από πρωτοβουλίες. Η Κομισιόν υιοθέτησε στις 22 Δεκεμβρίου 2004 αναφορά προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, προτείνοντας σειρά μέτρων, όπως: η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της Eurostat στην παρακολούθηση και την εξονυχιστική εξέταση των δημοσιονομικών δεδομένων, η ενίσχυση του προσωπικού και των οικονομικών μέσων της Eurostat, ώστε να διευκολυνθεί η επιτόπια επαλήθευση των δεδομένων που παρέχουν τα κράτη – μέλη, και η εξασφάλιση ελάχιστων προδιαγραφών ανεξαρτησίας και ακεραιότητας των στατιστικών υπηρεσιών. Άπαξ και εφαρμοσθούν, τα στοιχεία αυτά θα ενισχύσουν σημαντικά την αξιοπιστία των στοιχείων ως προς το δημόσιο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα». Το 2002: Eurostat είχε επιχειρήσει απογραφή της πραγματικής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας από τον Ιούνιο του 2002, δηλαδή επί κυβέρνησης Σημίτη. Έως τον Ιούνιο του 2002, όταν παρενέβη η Eurostat και αναθεώρησε βασικά δημοσιονομικά μεγέθη, τα στοιχεία αυτά παρουσιάζονταν, μετά το 1999, ωραιοποιημένα και στις Εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος. Μόνο μετά την παρέμβαση της Eurostat, η Τράπεζα της Ελλάδος δημοσίευε στις ετήσιες και εξαμηνιαίες εκθέσεις της τα αναθεωρημένα στοιχεία. «Οι μεγαλύτερες αναθεωρήσεις του χρέους, τονίζει στην έκθεσή της η Τράπεζα της Ελλάδος, αφορούν τα έτη 2000 (3,6 εκατ. μονάδες) και, ιδιαίτερα, το 2001 (7,6 εκατ. μονάδες), λόγω της έκδοσης νέων μορφών χρηματοοικονομικών προϊόντων (π.χ. τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων, έκδοση προμετόχων κ.λπ), τα οποία, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς της Eurostat, δεν περιλαμβάνονταν αρχικά στο χρέος». Το 2003, δηλαδή επί κυβέρνησης Σημίτη, υπήρξε και νέα αναθεώρηση στοιχείων, τα οποία απεστάλησαν στην Eurostat στο πλαίσιο της «Διαδικασίας του Υπερβολικού Ελλείμματος». Το 2004: Στις 27 Φεβρουαρίου 2004, δηλαδή δέκα περίπου ημέρες πριν από τις εκλογές, υπεβλήθησαν δημοσιονομικά στοιχεία στην Eurostat από την τότε κυβέρνηση Σημίτη, στο πλαίσιο της «Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος» (στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής υποχρεούνται όλες οι χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υποβάλλουν στοιχεία στην Eurostat δύο φορές το χρόνο, δηλαδή την άνοιξη και το φθινόπωρο). Με βάση τα στοιχεία αυτά, γινόταν από την τότε
κυβέρνηση η εκτίμηση ότι το έλλειμμα θα διαμορφωνόταν στο 1,7% του ΑΕΠ το 2003 και θα περιοριζόταν στο 1,2% του ΑΕΠ το 2004. Είχαν προηγηθεί οι προβλέψεις της τότε κυβέρνησης Σημίτη για δημόσιο έλλειμμα 2% του ΑΕΠ και η επικαιροποίηση για 1% του ΑΕΠ το 2003. Για το δημόσιο χρέος οι εκτιμήσεις ήταν για 102,4% του ΑΕΠ και στο 97,7% του ΑΕΠ αντίστοιχα. Είχαν προηγηθεί όμως οι προβλέψεις για δημόσιο χρέος 90,5% του ΑΕΠ και η επικαιροποίηση για 94,4% του ΑΕΠ! Στη σχετική ανακοίνωση της Eurostat επισημαινόταν ότι «επειδή συνεχίζονται οι συζητήσεις με τις στατιστικές αρχές στην Ελλάδα, κυρίως όσον αφορά το πλεόνασμα των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, τα γνωστοποιηθέντα στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος πρέπει να θεωρούνται προσωρινά και είναι δυνατόν να αναθεωρηθούν».Όπως λένε και τώρα δηλαδή! Πράγματι, στις 20 Μαρτίου 2004 η νέα, τότε, κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπέβαλε αρχικά αναθεωρημένα προσωρινά στοιχεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, εκτιμάτο ότι το έλλειμμα το 2003 διαμορφωνόταν στο 2,95% του ΑΕΠ και προβλεπόταν ότι θα διαμορφωθεί στο 2,9% του ΑΕΠ το 2004, ενώ το δημόσιο χρέος στο 103% του ΑΕΠ και 98,3% του ΑΕΠ αντίστοιχα. Ύστερα από διαβουλεύσεις με την Eurostat, το έλλειμμα αναθεωρήθηκε στο 3,2% του ΑΕΠ για το 2003, ενώ οι άλλες εκτιμήσεις δεν μεταβλήθηκαν. Τα νέα στοιχεία υποβλήθηκαν στις 3 Μαίου 2004 και δημοσιεύθηκαν στις 7 Μαίου 2004 από την Eurostat, η οποία όμως επεσήμαινε ότι «δεν είναι σε θέση να επικυρώσει πλήρως τα στοιχεία του ελλείμματος και του χρέους για το 2003 και ενδεχομένως για προηγούμενα έτη…» Στις 31 Αυγούστου 2004 υποβλήθηκαν νέα αναθεωρημένα στοιχεία, τα οποία δόθηκαν στη δημοσιότητα από την ελληνική κυβέρνηση στις 22 Σεπτεμβρίου 2004, αφορούσαν την περίοδο 2000 – 2004 και επικυρώθηκαν από την Eurostat με ανακοίνωση που εκδόθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2004. Με βάση τα στοιχεία αυτά, αναθεωρήθηκαν σημαντικά προς τα πάνω τόσο το έλλειμμα όσο και το δημόσιο χρέος για όλα τα έτη της περιόδου 2000 – 2004. Τελικά, ύστερα από συστάσεις και συνεχείς αναθεωρήσεις τα στοιχεία για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος διαμορφώθηκαν σε επίπεδα που απέχουν παρασάγγας από εκείνα που έδιναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για την περίοδο 2000 – 2004. Συγκεκριμένα, το δημόσιο έλλειμμα διαμορφώθηκε στο 7,2% του ΑΕΠ το 2003 και στο 7,8% του 2004, ενώ το δημόσιο χρέος στο 109,3% του ΑΕΠ το 2003 και στο 108,5% το 2004. Το 2009: Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση προανήγγειλε τη δική του «Απογραφή», την οποία κατήγγελλε λυσσωδώς ως αντιπολίτευση. Και υπενθυμίζουμε τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση και ο πρόεδρός του και σημερινός πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου για την «Απογραφή» της Νέας Δημοκρατίας, κατά την ομιλία του στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος στις 5 Απριλίου 2005: «Και έχουμε την απογραφή του κ. Καραμανλή, την απογραφή του κ. Αλογοσκούφη, που έθεσε υπό αμφισβήτηση την οικονομία της χώρας. Σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τώρα ανακαλύπτουν την έκταση των προβλημάτων της οικονομίας. Ψεύδονται. Ψεύδονται όχι μόνο διότι δεν κάνανε απογραφή με διαφάνεια, κάτι το οποίο εμείς ζητήσαμε, αλλά και γιατί είκοσι μέρες μετά την ανάληψη της Κυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία στέλνει επίσημο έγγραφο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να την ενημερώσει για την κατάσταση στην ελληνική οικονομία...» Δηλαδή, έκανε ακριβώς ό,τι έκανε η Νέα Δημοκρατία, την οποία κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ. Και δεν σύστησε μόνο Επιτροπή για την «Απογραφή», αλλά ο κ. Παπακωνσταντίνου έστειλε, όπως και η Νέα Δημοκρατία το 2004, επιστολή στον κοινοτικό επίτροπο, αρμόδιο για τα οικονομικά κ.
Χοακίμ Αλμούνια, με την οποία τον ενημερώνει ότι υπάρχει απόκλιση της τάξης του 1% τελικώς στους στόχους που είχε θέσει το προηγούμενο οικονομικό επιτελείο με τα μέτρα που είχε ανακοινώσει το καλοκαίρι για τη μείωση του ελλείμματος. Όπως αναφέρεται στην επιστολή, η μείωση του ελλείμματος που επετεύχθη με την εφαρμογή αυτών των μέτρων ήταν τελικώς της τάξης των 2,3 δισ ευρώ, έναντι πρόβλεψης που έκανε λόγο για 4 δισ ευρώ. Έτσι, καταρρίπτεται κι ο άλλος στόχος, που έκανε λόγο για μείωση του ελλείμματος κατά 1,7% του ΑΕΠ έως το τέλος του 2009. Επίσης, αναφέρεται ότι εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι οι προβλέψεις που έγιναν το περασμένο καλοκαίρι ήταν υπέρ το δέον αισιόδοξες, ενώ την κατάσταση επιβάρυνε και το γεγονός ότι ορισμένα άλλα μέτρα, στα οποία είχαν επενδυθεί πολλά, όπως, για παράδειγμα, η τακτοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων, δεν προχώρησαν λόγω νομικών προβλημάτων που προέκυψαν. Τα 50 ηχηρά ντοκουμέντα προεκλογικού κομματικού λαϊκισμού του Γιώργου Παπανδρέου Παραθέτουμε μερικά ντοκουμέντα «δωροδοκίας» του ελληνικού λαού από τον. Γιώργο Παπανδρέου κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο: 12 Σεπτεμβρίου 2009: Από την ομιλία στη ΔΕΘ: « Η πρόταση που ακούσαμε πριν από μια εβδομάδα (σημείωση: αφορούσε στο πάγωμα των μισθών και των συντάξεων που είχε εξαγγείλει ο Καραμανλής) , ήταν και είναι καταστροφική για τη χώρα. Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους. Και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης…» «Δεσμευόμαστε λοιπόν για στήριξη του εισοδήματος. Με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό». Debate: Αποφράδα εκπομπή για την πολιτική αναξιοπιστία: Στις 30 Σεπτεμβρίου 2009 διοργανώθηκε το γνωστό debate μεταξύ των δύο πολιτικών αρχηγών των μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας μας, δηλαδή του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου, η οποία συνοδεύθηκε από μιαν προκλητική «τηλεωραιολογία» σε μιαν απαράδεκτη «τηλεμαχία»… Παραθέτουμε μερικές από τις απαντήσεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου στην «τηλεμαχία», οι οποίες έχουν συντριβεί (έως τώρα) από τις αποφάσεις και μέτρα του ως πρωθυπουργού: « Ή θα έχουμε μια κυβέρνηση που θα συνεχίσει να σπαταλά το χρήμα με πελατειακές εξυπηρετήσεις, ή θα έχουμε μία κυβέρνηση που θα νοικοκυρέψει τον τόπο, με δίκιο φορολογικό σύστημα και να δώσει ανάσα στην αγορά. Ή θα έχουμε μία κυβέρνηση που θα παγώσει και θα γονατίσει την οικογένεια, ή μία που θα της δώσει ελπίδα και ευμάρεια. Τα λεφτά δεν λείπουν… Εμείς ξέρουμε που θα βρούμε τα λεφτά. Το κόστος των μέτρων που έχουμε εξαγγείλει υπολογίζεται σε 2,5-3 δισ. ευρώ τα οποία θα βρεθούν στους ανείσπρακτους φόρους, στη φοροδιαφυγή, την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και την αξιοποίηση των ακινήτων του Δημοσίο». «Κατέθεσα σχέδιο 100 ημερών στη ΔΕΘ και ότι αν δεν ξεκινήσει η οικονομία «ούτε φόρους δεν θα εισπράξουμε». Οι προτάσεις μου, δεν είναι δικό μου εφεύρημα, γίνεται σε όλο τον κόσμο. «Εσείς μιλάτε για πάγωμα μισθών συντάξεων. Πόσα θα βγάλετε; 500 εκατομμύρια; Δεν μπορείτε να τα βρείτε από τους ανείσπρακτους φόρους, ή από τη φορολόγηση του πλούτου και ζητάτε από τον
μέσο Έλληνα να πληρώσει αυτήν την πολιτική;» Εμείς μιλάμε για ουσιαστική στήριξη του εισοδήματος, με αύξηση πάνω από τον πληθωρισμό και μέτρα αναθέρμανσης της αγοράς…Αντί να έχουμε ανάπτυξη σήμερα έχουμε μία ουσιαστική συρρίκνωση της οικονομίας». «Ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν για τη χώρα το ξέρει ο ελληνικός λαός. Εμείς, έχουμε μιλήσει για δίκαιο φορολογικό σύστημα, μιλάμε για αναδιανομή του πλούτου, για ένεση στην οικονομία, για ανάπτυξη».. «Απέναντι στη φιλοσοφία που βλέπει το κοινωνικό κράτος ως φιλοδώρημα, συμπιέζει κοινωνικές παροχές και μισθούς και η οποία αποτελεί συνταγή καταστροφής, το ΠΑΣΟΚ λέει ότι για να μπορέσει να προχωρήσει η χώρα πρέπει να επενδύσουμε στο εργατικό δυναμικό, το ανθρώπινο δυναμικό. Και αυτό σημαίνει να αισθάνεται σιγουριά ο πολίτης, να μην έχει φόβο ότι δεν θα μπορέσει να πληρώσει για την υγεία, την Παιδεία ή ότι δεν θα μπορέσει να πάρει σύνταξη. Το ΠΑΣΟΚ έχει μιλήσει για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων εργαζομένων, για την υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων με συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας. «Για εμάς είναι δικαίωμα η δουλειά, η υγεία, η παιδεία, η σωστή σύνταξη. Για το ασφαλιστικό το ΠΑΣΟΚ μιλά για βασική σύνταξη δίκαιη για όλους ως αφετηρία πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε και περαιτέρω συντάξεις ανάλογα με τα χρόνια». «Από την άλλη, υπάρχει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ που λέει ότι η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες ως χώρα. Μια πολιτική που θέλει κυβέρνηση με βούληση να πραγματοποιήσει αλλαγές, που θέλει να τονώσει την αγορά τις 100 πρώτες μέρες με σχέδιο, με 3 δισ. ευρώ, που θα είναι η βάση για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο που θα δώσει ελπίδα στους πολίτες. Δεν λέω ότι η πολιτική είναι εύκολη, αλλά ότι είναι εφικτή». Από την ομιλία Γιώργου Παπανδρέου στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση Μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση τού κόμματος, στο Πεδίο του Άρεως την 1 Οκτωβρίου 2009: «Η χώρα, τόνισε ο κ. Παπανδρέου, χρειάζεται μια νέα ηγεσία, μια ηγεσία αξιών, που θα έχει τα χέρια της λυμένα από εξαρτήσεις, που δεν θα λησμονεί ποτέ ότι η εξουσία δίνεται από το λαό, χαράσσεται με το λαό και ασκείται για τον ίδιο το λαό και για κανέναν άλλο. Ενώ, τόνισε χαρακτηριστικά ότι δεν ζητεί ανοχή, αλλά συμμετοχή». «Όποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα της χώρας μπορεί να λυθεί με το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων είναι βαθιά νυχτωμένος. Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι σήμερα η Ελλάδα έχει καταντήσει να είναι μια χώρα χωρίς προοπτική». «Δεν είναι τυχαίο ότι ο δημόσιος διάλογος σε όλη την προεκλογική περίοδο γίνεται με βάση το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και πρόσθεσε ότι από εκείνους που κυβέρνησαν έξι ολόκληρα χρόνια δεν ακούσαμε τίποτα, λες και δεν κυβέρνησαν ποτέ. Απέναντι στις λύσεις που προτείνουμε εκείνοι απαντούν με ψέματα, με υπεκφυγές και με κατηγορίες και χρησιμοποιούν τη διεθνή κρίση ως πρόφαση. Προσπαθούν να επιβάλλουν την ηττοπάθεια, να σπείρουν το φόβο και την ανασφάλεια, να χειραγωγήσουν τη δύναμη των Ελλήνων και να καταλαμβάνουν την εξουσία για να τη νέμονται προς όφελός τους και προς όφελος λίγων ευνοουμένων». «Απαντώ στο ερώτημα που θέτει η κυβέρνηση, πού θα βρει τα χρήματα. Θα τα βρούμε εκεί που τα
χάρισαν εκείνοι, εκεί που τα σπατάλησαν, εκεί που δεν τόλμησαν να τα αναζητήσουν και να τα βρουν». «Σε όσους ρωτούν αν όσα αναφέρει μπορούν να γίνουν πράξη, προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ είπε «καθαρά λεφτά, καθαρό περιβάλλον, καθαρές κουβέντες». Αυτό το τηρήσαμε και είναι ο δικός μας λόγος τιμής. Έτσι, δεσμεύομαι να κυβερνήσουμε. Και το ίδιο δεσμεύομαι για την άμεση ανάταξη της οικονομίας της χώρας». «Θα δώσουμε μέσα στις εκατό πρώτες μέρες οξυγόνο στην οικονομία, στην καταπολέμηση της ακρίβειας και των άθλιων πρακτικών σε βάρος του πολίτη, τραβώντας κόκκινη γραμμή στην ασυδοσία των καρτέλ. Επίσης, θα δοθούν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και θα δημιουργηθεί ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα ως εργαλείο αναδιανομής του εισοδήματος». «Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εθνικής ανάτασης για να αλλάξει πορεία η χώρα και ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. Και αυτός είναι η αλλαγή πολιτικής ηγεσίας του τόπου, γιατί από εκεί ξεκινούν όλα». Από την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στο Ζάππειο 30 Σεπτεμβρίου 2009 Παραθέτουμε, ακόμα, μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την ομιλία (Διακαναλική Συνέντευξη Τύπου) του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο στις 30 Σεπτεμβρίου 2009: «Η νέα κυβέρνηση θα έχει μικρότερο αριθμό μελών και θα έχει συλλογική και αποτελεσματική λειτουργία…». «Στόχος είναι η διοίκηση να στελεχωθεί από άριστους και όχι από τους αρεστούς. Όλες οι θέσεις πολιτικής ευθύνης από τον διευθυντή ενός περιφερειακού νοσοκομείου έως και τους γενικούς γραμματείς θα δημοσιοποιηθούν άμεσα στο Διαδίκτυο ώστε κάθε πολίτης που ενδιαφέρεται να μπορεί να θέσει υποψηφιότητα. Θέλουμε να βάλουμε ένα τέλος με αυτόν τον τρόπο στη λογική του ρεβανσισμού, του κράτους λάφυρου και στον χωρισμό του λαού σε δικούς μας και άλλους. Θα καθιερωθεί ασυμβίβαστο μεταξύ κρατικών και κομματικών αξιωμάτων και κάθε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που θα κριθεί ότι μπορεί να αναλάβει μια δημόσια θέση, θα πρέπει να παραιτηθεί προηγουμένως από το κομματικό του αξίωμα». «Αυτό που κρίνεται ουσιαστικά στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου δεν είναι απλά ποιά θα είναι η επόμενη κυβέρνηση αλλά σε ποιά Ελλάδα θα ζήσουμε. Σε μια Ελλάδα υποταγμένη, σε μια Ελλάδα καθηλωμένη στην παρακμή ή σε μια Ελλάδα που μπαίνει σε μια νέα πορεία ανάτασης προσανατολισμένη στο μέλλον. Τα προβλήματα στη χώρα δεν ξεκίνησαν με τη διεθνή κρίση και όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο θέλουν να κρύψουν τις ευθύνες που έχουν για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Ακόμα και όταν περάσει η κρίση και δεν αλλάξουν πολλά πράγματα στη χώρα, η Ελλάδα θα παραμείνει αιχμάλωτη της διαφθοράς, του πελατειακού συστήματος και της ατιμωρησίας χωρίς αναπτυξιακή προοπτική». « Είναι μεγάλο λάθος να θεωρεί κάποιος ότι το πρόβλημα της χώρας λύνεται με το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων. Αντίθετα, απαιτείται άμεση αναθέρμανση της οικονομίας και το ΠΑΣΟΚ έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης, θέσεις με βάση τις οποίες διεξάγεται ο δημόσιος διάλογος προεκλογικά». «Η χώρα οδηγήθηκε στο σημερινό τέλμα, από το οποίο πάντως θα βγει στις 4 Οκτωβρίου, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ».
«Απαντώ σε ερωτήσεις για τις κατηγορίες που δέχομαι από την κυβέρνηση ότι φοβάμαι και κρύβομαι, ή ότι έχω κρυφή ατζέντα και δεν λέω πού θα βρεθούν τα χρήματα: ο κ. Καραμανλής είναι εκείνος ο οποίος κρύβεται έξι χρόνια τώρα από τα προβλήματα του λαού. Για τα χρήματα ήδη έχουν δοθεί απαντήσεις για το πού θα βρεθούν, αλλά το θέμα δεν είναι ούτε πού θα βρεθούν τα χρήματα, ούτε πόσα χρειάζονται, αλλά που πηγαίνουν τα χρήματα και πώς τα διαχειριζόμαστε». «Είναι ψέμα της Νέας Δημοκρατίας όσα αναφέρει για τα περί κόστους δέκα δισ. ευρώ του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Κοστίζει περί τα 2,5 έως 3 δισ.». «Θα προχωρήσουμε σε νοικοκύρεμα λαμβάνοντας σκληρά μέτρα, αλλά δίκαια προκειμένου να γίνει η αναδιανομή του εισοδήματος. Και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση λέει ναι στο νοικοκύρεμα, αλλά παράλληλα ζητά και ανάπτυξη των οικονομιών των χωρών μελών». «Απαντώ και στην κατηγορία που απευθύνει ο κ. Καραμανλής ότι δεν έχω αναγγείλει ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο: ο πρωθυπουργός πήρε δυσάρεστα μέτρα για τους πολλούς και ευχάριστα για πολύ λίγους. Εμείς θα προχωρήσουμε στην αναδιανομή και θα πληρώσουν οι πλούσιοι με τους οποίους ποτέ δεν συγκρούστηκε ο κ. Καραμανλής. Θα πληρώσουν ανάλογα με τη φοροδοτική τους ικανότητα και θα υπάρξει γι αυτούς άνοδος της φορολογίας, όπως για παράδειγμα στα μερίσματα, η οποία θα φτάσει από 15 έως 40%. Δεν πρόκειται να φορολογήσουμε περισσότερο τους μεσαίους από ότι πληρώνουν σήμερα, ενώ θα υπάρξουν φορολογικές μειώσεις για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα μικρότερο των 30.000 ευρώ». «Θα αναθεωρηθούν οι υπέρογκες αμοιβές των στελεχών των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Όλοι, θα επαναξιολογηθούν» Άλλες προεκλογικές υποσχέσεις Παπανδρέου Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου επισκέφθηκε λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές το 1ο ΚΑΠΗ Αργυρούπολης, όπου σε ομιλία του σε συνταξιούχους στην για κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και χρεοκοπία τους από τη διαχείριση της ΝΔ, πάγωμα συντάξεων, τεράστια ταλαιπωρία με τον ΑΜΚΑ αλλά και εμπαιγμό πάνω από 100.000 συνταξιούχων που περιμένουν το επίδομα, πηγαίνουν στις τράπεζες και δεν το παίρνουν. Αξίζει να παραθέσουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το σχετικό ρεπορτάζ,: «Αυτή η πολιτική πρέπει να σταματήσει, να γυρίσουμε σελίδα, να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες δομές στήριξης των πιο αδύναμων», είπε ο κ. Παπανδρέου, προσθέτοντας ότι δεσμευσή μας είναι να φτιάξουμε πιο ανθρώπινη κοινωνία. Στο διάλογο που προηγήθηκε με τους συνταξιούχους ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε, ότι «δεν τάζουμε λαγούς με πετραχείλια, αλλά ζητάμε αξιοπρέπεια και σεβασμό για τα περήφανα γηρατιά, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου». «Μας λένε από την άλλη πλευρά ότι όλα πάνε μια χαρά, ότι όλα γίνονται σωστά και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και εγώ ρωτώ δεν δόθηκαν φορολογικά δώρα στους πολλούς; Δεν υποβαθμίστηκαν οι κοινωνικές υποδομές; Δεν κόπηκαν οι συντάξεις και τα επιδόματα σε πάνω από 100.000 ανθρώπους; Δεν είχαμε κακοδιαχείριση στα ασφαλιστικά ταμεία με αποκορύφωμα την απάτη των δομημένων ομολόγων, όπου αν δεν είχαμε φωνάξει θα είχαν επενδυθεί τα χρήματά σας σε τοξικά προϊόντα;», είπε ο κ. Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεσμεύτηκε για επέκταση του ΕΚΑΣ σε 300.000 επιπλέον άτομα και
κατώτατη σύνταξη 550 ευρώ ατομικά και 950 ανά ζευγάρι, καθώς και για χτύπημα της διαφθοράς στο σύστημα υγείας «από τις φαρμακοβιομηχανίες ως την εξεύρεση κρεβατιού, όπως είπε χαρακτηριστικά, επικρίνοντας τη ΝΔ ότι δεν τολμούν να προχωρήσουν σε αλλαγές, γιατί εκπροσωπούν τα μεγάλα συμφέροντα. Είναι πολλά που πρέπει να κάνουμε, είπε ο κ. Παπανδρέου απαντώντας και στα πεντέμισι τελευταία χρόνια, τα οποία δεν θα είναι για πολύ ακόμη, έχουν γίνει πολλές ζημιές. Ο κ. Παπανδρέου είπε στη συνέχεια, ότι οι προνοιακές δομές θα μεταφερθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μαζί με τη μεταφορά πόρων, όσοι δουλεύουν σε μόνιμες ανάγκες υπηρεσιών θα μονιμοποιηθούν, ενώ μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα κάνει το πρώτο βήμα για κατώτερη σύνταξη για όλους. Σε ό,τι αφορά στην εξεύρεση πόρων ο κ. Παπανδρέου είπε, πώς βρέθηκαν χρήματα και χάρισαν δισ. ευρώ σε μεγαλομετόχους εταιριών και τους πλουσιότερους, πού πήγαν τα χρήματα από τα επιπλέον 80 δισ. ευρώ που δανείστηκε η χώρα, ενώ έκανε λόγο για αδικία και βαρβαρότητα από το γεγονός ότι δεν τα βγάζει πέρα ο συνταξιούχος και ο αδύναμος και την ίδια στιγμή διακινούνται μαύρα λεφτά από τους ισχυρούς και υπάρχει διαφθορά σε ανώτατο επίπεδο. «Εγγυόμαστε τη διαφάνεια και ότι θα πιάσουν τόπο τα λεφτά του ελληνικού λαού, θέλουμε να ξαναφέρουμε την αξιοπρέπεια και δεσμεύομαι ότι από κοινού θα λύσουμε τα προβλήματα αξιοποιώντας την εμπειρία των παλιών, βάζοντας μπροστά και τους νέους και αλλάζοντας το ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουμε την Ελλάδα», κατέληξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ Παραθέτουμε μερικά στοιχεία από το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που κυκλοφόρησε μόλις τρεις ημέρες προ των εκλογών, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε! Επρόκειτο για ένα συνοπτικό πρόγραμμα 92 σελίδων, όπου περιγραφόταν ο τρόπος που θα κυβερνήσει και επαναλαμβάνονταν όλες οι γνωστές υποσχέσεις του αρχηγού του Γιώργου Παπανδρέου για την οικονομία, την παιδεία, το κράτος και την πράσινη ανάπτυξη που αποτελούσε τον κεντρικό στόχο του προγράμματός του. Στο προοίμιο γίνεται αναφορά «στο σχέδιο 100 ημερών για τη στήριξη της αγοράς, την ενίσχυση των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων και τον περιορισμό της κρατικής σπατάλης» και στη συνέχεια περιγράφονται οι κυβερνητικές δεσμεύσεις ανά τομέα. Στις βασικές οικονομικές υποσχέσεις περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η εφαρμογή μιας νέας τιμαριθμοποιημένης φορολογικής κλίμακας (στην οποία δεν θα υπάγονται οι αγρότες) σε όφελος των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, η κατάργηση του ΕΤΑΚ, η επαναφορά του φόρου κληρονομιάς και των γονικών παροχών μεγάλων περιουσιών, η φορολόγηση των μερισμάτων και οι στοχευμένες εισοδηματικές ενισχύσεις σε ευάλωτες ομάδες που πλήττονται λόγω της κρίσης. Στο πλαίσιο αυτό υπάγεται και η δέσμευση για αυξήσεις άνω του πληθωρισμού και η σταδιακή αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού. Επίσης, χωρίς να κατονομάζονται, το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται να καταργήσει «μια σειρά από πελατειακές φοροαπαλλαγές της Ν.Δ.», ενώ στον τομέα των ΔΕΚΟ επαναλαμβάνεται η πρόθεση «ανάκτησης του ελέγχου του ΟΤΕ από το Δημόσιο» και «της κατοχύρωσης του δημοσίου συμφέροντος για τον Λιμένα Πειραιώς». Στην Παιδεία επαναλαμβάνεται η δέσμευση χρηματοδότησης 1 δισ ευρώ από το 2010 και ο στόχος διάθεσης του 5% του ΑΕΠ στην τετραετία.
Οι προγραμματικές δηλώσεις της τότε νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (2009) Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 4 Οκτωβρίου 2009 το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε περιφανή νίκη με διαφορά δέκα περίπου εκατοστιαίων μονάδων από τη Νέα Δημοκρατία. Κι έτσι, παραθέτουμε βασικά στοιχεία από τις προγραμματικές δηλώσεις του νέου τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή, όπου εξήγγειλε πακέτο παρεμβάσεων, με πολλαπλές δράσεις, από τις οποίες πολλές αναίρεσε ή απαρνήθηκε μόνο σε λίγες μόνο μέρες: Εκτακτο επίδομα αλληλεγγύης στα χαμηλά εισοδήματα, Αναδρομική αύξηση των συντάξεων του ΟΓΑ, ύψους 30 ευρώ, αρχής γενομένης από την 1η Οκτωβρίου του 2009, Αυξήσεις πάνω απ' τον πληθωρισμό το 2010 σε μισθούς και συντάξεις με αντίστοιχο πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ. Αύξηση της χρηματοδότησης του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων στο 4% του ΑΕΠ, με στόχο να προσεγγίσει το 5% στο τέλος της τετραετίας. Πάταξη της φοροδιαφυγής, Αυστηρός έλεγχος των δημοσίων οικονομικών, Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα κατατεθεί μέσα στο προσεχές τρίμηνο, και θα προβλέπει 1. ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη, φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα από εργασία και μερίσματα, Αναμορφώνεται ο θεσμός του «πόθεν έσχες» των βουλευτών Ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων, Καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, ΕΣΥ με δημόσιο χαρακτήρα, δωρεάν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, Αύξηση του επίδοματος ανεργίας σταδιακά, ώστε να φθάσει στο 70% του βασικού μισθού, Γενναίο πρόγραμμα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών των νέων εργαζομένων για τέσσερα χρόνια. Απογκετοποίηση περιοχών στον αστικό ιστό - «καμία περιοχή δεν θα αποτελεί άβατο από εδώ και στο εξής». Αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας του Ασύλου και υποδοχής των προσφύγων Καταβολή 1 επιπλέον δισ. ευρώ από τον πρώτο Προϋπολογισμό, «παρά την εξαιρετικά δυσμενή οικονομική κατάσταση» Η συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στις 11 Φεβρουαρίου 2010 Ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής, σε αντίκρουση των κατά σχήμα πρωθύστερον αντιδράσεων της αντιπολίτευσης για τα όσα είπε ο Στρος - Καν, επικαλέσθηκε και τις δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου στη Συνέντευξη Τύπου μετά την άτυπη Συνεδρίαση του
Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες στις 11 Φεβρουαρίου 2010. Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της συνέντευξης αυτής όπως κυκλοφόρησε από το Γραφείο του πρωθυπουργού: «Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Καλησπέρα σας. Ολοκληρώθηκε η άτυπη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Τον λόγο έχει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Παπανδρέου. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, η Ελλάδα, δυστυχώς, από καταστροφικές πολιτικές του πρόσφατου παρελθόντος. Οι Έλληνες βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτής της ανεύθυνης πολιτικής στην καθημερινή ζωή πια. Όπως έχω πει προ αρκετών μηνών, προεκλογικά, μπήκαμε σε αυτή τη διεθνή κρίση και απροστάτευτοι, και ήδη θαλασσοδαρμένοι. Αυτή η έλλειψη υπεύθυνης πολιτικής, μας έφερε στο σημείο να χάσουμε ως χώρα ακόμα και την αξιοπιστία μας στα μάτια των ίδιων των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η σημερινή Κυβέρνηση έχει τη βούληση και το έχει αποδείξει. Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε κάθε τι, για να ανακτήσουμε ξανά την αξιοπιστία, αλλά και την ισχύ της πατρίδας μας, της Ελλάδας. Είναι και αίτημα, απαίτηση, βούληση του ελληνικού λαού. Αυτή η βούληση εκφράστηκε και μέσα από το Πρόγραμμά Σταθερότητας και Ανάπτυξης που ήδη εφαρμόζουμε. Αυτή η βούληση εκφράστηκε και από τα επιπλέον μέτρα που έχουμε πάρει πρόσφατα. Αυτή η βούληση εκφράζεται από την απόφασή μας να κάνουμε ό,τι χρειάζεται, για να πετύχουμε το στόχο μας. Έναν καθαρό στόχο, που είναι η μείωση του ελλείμματος το 2010 κατά 4 μονάδες, για να μπούμε σε μια νέα αναπτυξιακή τροχιά, μέσα από ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που θα μας κάνει ανταγωνιστικούς, αλλά παράλληλα και μία πολιτική προστασίας των αδύναμων, της ελληνικής οικογένειας, που δεν έφταιξαν γι’ αυτή την κρίση. Αυτήν ακριβώς τη βούλησή μας να αλλάξουμε, εκτίμησαν, αξιολόγησαν, διαπίστωσαν οι εταίροι μας. Πείσαμε, μετά από μεγάλη προσπάθεια. Πράγματι, προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε και χρειάζεται να συνεχίσουμε. να παλεύουμε για να εφαρμόσουμε αποτελεσματικά το Πρόγραμμα, για το οποίο έχουμε δεσμευτεί. Και αυτό, δηλώνω ότι θα το καταφέρουμε. Γι’ αυτό σήμερα, είναι σημαντική η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η απόφαση της Ευρωζώνης, μια απόφαση κι ένα καθαρό μήνυμα. Απόφαση για συντονισμένη δράση – εάν χρειαστεί – για να διασφαλιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα στο σύνολο της Ευρωζώνης. Σήμερα, η Ευρώπη στέλνει ένα καθαρό μήνυμα σε όλους, στις αγορές, σε πιθανούς κερδοσκόπους. Στέλνει το μήνυμα της στήριξης και της ελληνικής οικονομίας. Σε αυτό το σαφές πολιτικό μήνυμα, εμείς οι Έλληνες θα ανταποκριθούμε με τις απαραίτητες μεγάλες τομές και αλλαγές στη χώρα μας. Και θα πετύχουμε ως Έλληνες, γι’ αυτό είμαι σίγουρος. Να είστε όλοι σίγουροι. Δεν χρειάζεται να προσθέσω πολλά, διότι νομίζω αυτό είναι το κύριο αντικείμενο των ενδιαφερόντων σας. Βεβαίως, έχει σημασία ότι και σήμερα, στο άτυπο Συμβούλιο Κορυφής, συζητήσαμε τις αναπτυξιακές προοπτικές ολόκληρης της Ευρώπης. Αυτή η αναπτυξιακή προοπτική βασίζεται σε τρεις προτεραιότητες: Την ανάπτυξη που είναι βασισμένη στη γνώση και την καινοτομία, στην εκπαίδευση και την ψηφιακή κοινωνία, την ανάπτυξη που παράγει μια κοινωνία υψηλής απασχόλησης χωρίς αποκλεισμούς, απασχόληση, δεξιότητες και αγώνας κατά της φτώχειας, και την ανάπτυξη που είναι η πράσινη ανάπτυξη, η
ανταγωνιστική, και με βιώσιμη οικονομία, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της αλλαγής του κλίματος, να έχουμε καθαρή και αποδοτική ενέργεια, να είμαστε και ως οικονομία ευρωπαϊκή και ανταγωνιστική. Αυτά ήθελα να πω εισαγωγικά και είμαι έτοιμος για τις ερωτήσεις σας. Γ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ («ALTER»): Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να σας ρωτήσω για την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ουσιαστικά στην επιτήρηση, θα έλεγα, της εφαρμογής του Προγράμματος Σταθερότητας. Ήθελα να ρωτήσω, το ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, να ξέρετε ότι η ελληνική Κυβέρνηση έχει ήδη από καιρό ζητήσει τη συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε θέματα τεχνικής φύσης και, βεβαίως, έχει συνδράμει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προς αυτή την κατεύθυνση. Σε παρόμοιες κρίσεις, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτός Ευρωζώνης έχει δείξει την τεχνογνωσία του, την οποία και έχουμε ζητήσει για να μας συνδράμει προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν έχει αυτή την τεχνογνωσία η Ευρωπαϊκή Ένωση σε παρόμοιες κρίσεις. Δεν έχει την τεχνογνωσία η Ευρωζώνη σε παρόμοιες κρίσεις. Είναι σημαντική λοιπόν αυτή η τεχνογνωσία, όπως το να βοηθήσει π.χ. στις διοικητικές αλλαγές, ώστε να μπορούμε να έχουμε μία πιο διαφανή και αποτελεσματική λειτουργία και εφαρμογή του προϋπολογισμού μας. Παίρνω απλώς ένα παράδειγμα. Με αυτή τη λογική βεβαίως, εμείς θα είμαστε πρόθυμοι και θα είναι και χρήσιμη αυτή η συνεργασία μας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. κ. ΣΑΠΛΙΝ («REUTERS»): Μήπως μπορείτε να μας πείτε πότε θα αποφασίσουν και ποιοι παράγοντες είναι εκείνοι οι οποίοι θα συνεισφέρουν σε αυτή τη θέση σας; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εμείς ποτέ δεν ζητήσαμε έξτρα, συμπληρωματική βοήθεια. Ήμασταν ιδιαίτερα σαφείς εν προκειμένω. Πρέπει να πω ότι περιμένουμε και ελπίζουμε ότι, στην υποβολή την οποία θα κάνουμε όσον αφορά τη βοήθεια για την ανάπτυξη, θα έχουμε άμεση υποστήριξη. ΕΙΡ. ΚΑΡΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ («ΤΑ ΝΕΑ»): Καλησπέρα κ. Πρόεδρε. Διαβάζω εδώ στη δήλωση των 27 ότι -αν το αντιλαμβάνομαι σωστά- θα έχουμε μια τριπλή επιτήρηση στην εφαρμογή του Προγράμματός μας. Θα είναι και η Επιτροπή, θα είναι και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα είναι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο οποίο αναφέρθηκε ο συνάδελφος πριν. Επίσης θα προταθούν και τα απαραίτητα, όπως λέει, πρόσθετα μέτρα. Όλα αυτά είναι αρκετά σκληρά, ας το πω έτσι, είναι αρκετά σφιχτά. Ήθελα να σας ρωτήσω, για να τα δεχθούμε αυτά τα πράγματα, το αντάλλαγμα, ας το πω έτσι, ποιο είναι; Θα εγγυηθούν οι εταίροι μας το δανεισμό μας; Θα μας δώσουν οι ίδιοι δάνεια; Θα σχηματίσουν κάποια ασπίδα προστασίας μας στις αγορές; Πώς ακριβώς θα γίνει αυτό το πράγμα; Αν μπορείτε να μας πείτε φυσικά. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νομίζω ότι το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και από το Συμβούλιο, και από τον Προεδρεύοντα, τον μόνιμο Πρόεδρο, κ. Βαν Ρομπόι. Νομίζω ότι και ο κ. Μπαρόζο έχει κάνει δηλώσεις, αλλά υπάρχει και από κράτη – μέλη, όπως είναι οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης, η Γερμανία και η Γαλλία, ένα καθαρό μήνυμα σε ό,τι αφορά τη στήριξη της Ευρωζώνης, αλλά και της ελληνικής οικονομίας. Από εκεί και πέρα, το ότι σήμερα μας επιτηρούν με – αν θέλετε εσείς να βάλετε τη λέξη – «σκληρό» τρόπο, αυτό είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών των τελευταίων ετών και της πλήρους έλλειψης αξιοπιστίας που
δυστυχώς, το λέω με πόνο, η Ελλάδα κατάφερε να δημιουργήσει. Όμως, εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα για τη διαφάνεια και γι’ αυτά τα οποία εφαρμόζουμε. Νομίζω αυτή είναι η καλύτερη απάντηση σε κάθε έναν, ο οποίος μπορεί να αμφιβάλλει ότι δεν έχουμε τη βούληση να εφαρμόσουμε αυτά που πρέπει να εφαρμόσουμε. Θα πάρουμε τις απαραίτητες αποφάσεις για να πετύχουμε το στόχο μας. Ι. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ («ΜΕGA»): Κύριε Πρόεδρε, επειδή ακριβώς πολλά ακούμε και επειδή είναι και κρίσιμη αυτή η Σύνοδος, θα ήθελα, όσο κι αν ακούγεται αφελές αυτό, να σας ρωτήσω, να το ξεκαθαρίσουμε. Ακούμε πάρα πολύ για συμπληρωματικά μέτρα. Εσείς έχετε πει ότι επιμένουμε στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και βλέπουμε και στην ανακοίνωση. Να καταλάβουμε ότι συμπληρωματικά μέτρα, πέραν του Προγράμματος Σταθερότητας, θα επιβληθούν από την Κομισιόν ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Επιτροπή, εφόσον δεν τηρήσουμε το Πρόγραμμα Σταθερότητας; Ή μας περιμένει κι άλλο κύμα μέσα στο Πρόγραμμα Σταθερότητας; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσω ότι θεσμικά υπεύθυνη είναι η Επιτροπή. Και βεβαίως, και το ECOFIN και το EUROGROUP. Οι άλλοι συνεπικουρούν με τις δυνατότητες που έχουν, αλλά οι αποφάσεις παίρνονται από τα όργανα αυτά, τα οποία είναι θεσμοθετημένα να παίρνουν τις αποφάσεις. Άρα λοιπόν, δεν είναι τρεις που θα αποφασίσουν. Είναι μία συγκεκριμένη διαδικασία. Δεύτερον, η εφαρμογή – και το έχουμε πει από την αρχή – του Προγράμματος. Το ίδιο το Πρόγραμμα προβλέπει ότι εάν δούμε στην πορεία ότι δεν πετυχαίνουμε το στόχο, εμείς είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε και τα απαραίτητα επιπλέον μέτρα, για να φτάσουμε σ’ αυτό τον στόχο. Πολύ απλά. κ. ΣΤΕΡΝ («BLOOMBERG»): Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κ. Πρωθυπουργέ. Τον Δεκέμβριο είπατε πως δεν θέλετε δώρα. Πήρατε σήμερα κάποιο δώρο; Κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, πόσο σημαντικό δώρο ήταν αυτό; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό για την ίδια την Ευρώπη το εξής: Ήταν μια κρίση, η οποία αν θέλετε δεν προβλεπόταν από τις συνθήκες. Η Ευρώπη έκανε ένα πολύ σημαντικό βήμα, πήρε μια πολύ σημαντική πολιτική απόφαση, έτσι ώστε να σταθεροποιήσει και να ενδυναμώσει την Ευρωζώνη, όποτε αυτό είναι απαραίτητο. Θεωρώ ότι αυτή είναι σημαντική πολιτική απόφαση. Δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Αφορά και στην Ελλάδα, αλλά είναι ένα καλό σημάδι για την πολιτική που πρέπει να χαράξει, ως Ένωση, η Ευρώπη. Β. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ («ΝΕΤ 105,8»): Κύριε Πρόεδρε, θέλω να σας ρωτήσω, συζητήσατε για τα θεσμικά ελλείμματα που παρατηρείτε και αναφέρατε κάποιο, για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να παρακολουθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα οικονομικά δεδομένα στις χώρες; Συζητήσατε γι’ αυτό το θεσμικό έλλειμμα και για την ανάγκη ρύθμισης κανόνων στις αγορές χρήματος; Και θα ήθελα και μια πρόσθετη ερώτηση αν μου δίνατε την ευκαιρία. Υπάρχουν κάποιοι διασφαλισμένοι πόροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ελλάδα. Αν έχετε συζητήσει κάτι για τις αγροτικές επιδοτήσεις και το ΕΣΠΑ ώστε να έχουμε κάποιες δυνατότητες διάθεσης και διαχείρισης νωρίτερα. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Τα κονδύλια για τα οποία μιλήσατε είναι υπαρκτά και βεβαίως μπορούμε να τα αντλήσουμε σύμφωνα με το Πρόγραμμά μας, και αποτελούν μια σημαντική βοήθεια. Είναι δεδομένη αυτή η βοήθεια από τις παλαιότερες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι το 2013. Και είναι ένα πρόγραμμα το οποίο αφορά και στις υποδομές, στην πράσινη ανάπτυξη, στην
κατάρτιση και επανακατάρτιση, στην εκπαίδευση, στη στήριξη και της αγροτικής οικονομίας, για να μπορεί να γίνει ανταγωνιστική, θα έλεγα και πράσινη. Σε ό,τι αφορά τα θεσμικά ελλείμματα, αναφέρθηκα στο θεσμικό ζήτημα που προέκυψε αυτές τις μέρες, πώς η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει παρόμοιες κρίσεις, αλλά νομίζω ότι η πολιτική βούληση υπάρχει. Βεβαίως, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε πολλά θέματα και σήμερα, που δεν αφορούν στενά στην Ευρώπη, αλλά αφορούν στη διεθνή οικονομική κρίση. Και εκεί, υπήρξαν πολλές προτάσεις από πολλούς, για την απαραίτητη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών, των Τραπεζών, σε παγκόσμιο επίπεδο. Πιστεύω ότι η Ευρώπη όλο και περισσότερο θα πάρει πρωτοβουλίες, μακάρι και την πρωτοπορία, προς αυτή την κατεύθυνση. Μ. ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ («ΑΠΕ»): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν αυτή η ενδεχόμενη ενίσχυση που θα υπάρξει αν κριθεί αναγκαίο, θα προέλθει συνολικά από την Ευρωζώνη ή εάν κάποιες χώρες θα έρθουν αρωγοί στην Ελλάδα ενδεχομένως. Και δεύτερον, εάν αυτό το σύστημα θα εφαρμοστεί εάν κριθεί αναγκαίο και στο μέλλον, που βέβαια κανένας δεν εύχεται να κριθεί για άλλες χώρες, αλλά αυτή η λογική θα ισχύσει και στο μέλλον; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κατ’ αρχήν, αυτό το οποίο έχει εκφραστεί είναι η πολιτική βούληση. Δεν έχουν συζητηθεί λεπτομέρειες μηχανισμών, ακριβώς διότι αυτή η πολιτική βούληση και στήριξη πιστεύουμε ότι θα είναι αρκετές για να μπορέσουν να σταθεροποιήσουν τα όποια προβλήματα πιθανώς να αντιμετώπιζε η Ευρωζώνη. Είναι όμως βεβαίως ένα ζητούμενο στο μέλλον, να δει κανείς εκείνες τις θεσμικές αλλαγές, οι οποίες θα επιτρέπουν η Ευρώπη να αντιμετωπίζει, εάν υπάρξουν, τέτοια προβλήματα, που ελπίζουμε να μην υπάρξουν ούτε στο μέλλον, με ένα συστηματικό και αποτελεσματικό τρόπο. Π. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ («ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»): Κύριε Πρόεδρε, είπατε ότι θα υπάρξουν επιπλέον μέτρα. Μπορείτε να τα προσδιορίσετε εάν θα έχουν να κάνουν σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις, με περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, με νέους φόρους; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, στόχος μας είναι να πετύχουμε την εφαρμογή του υπάρχοντος Προγράμματος, με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να είμαστε αξιόπιστοι και να μη χρειαστούν περαιτέρω μέτρα. Έχουμε βεβαίως πει ότι εάν για πολλούς λόγους υπάρξουν προβλήματα, εμείς είμαστε έτοιμοι, και θα κριθεί η αξιοπιστία μας εκεί, να κάνουμε αυτό που χρειάζεται για να πετύχουμε το στόχο της μείωσης του 4% του ελλείμματος στη χώρα μας για το 2010. Από εκεί και πέρα, ο στόχος μας είναι πάντα να μπορούμε να προστατέψουμε τους αδύναμους, να προστατέψουμε τον άνθρωπο που πασχίζει και παλεύει, την ελληνική οικογένεια, οι οποίοι εντέλει δεν είναι εκείνοι που έφταιξαν για την κρίση. Ούτε για τη διεθνή κρίση, ούτε βεβαίως για την ιδιαίτερη κρίση την οποία εμείς, ως Έλληνες, δημιουργήσαμε στη δική μας χώρα. Μ. ΠΟΛΛΑΤΟΣ («ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ»): Κύριε Πρόεδρε, πετύχατε μια γενική πολιτική στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορείτε να μας εξηγήσετε πώς θα ασκείται η επιτήρηση από την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Θα εγκατασταθούν στο Γενικό Λογιστήριο; Θα ελέγχουν την εκτέλεση του προϋπολογισμού γραμμή – γραμμή; Και εν πάση περιπτώσει ποιο είναι το όριο που βάζετε; Βάζετε μια κόκκινη γραμμή, ένα όριο για τα νέα μέτρα; Μέχρι πού ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να περιμένει νέα μέτρα; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αν κάνουμε καλά τη δουλειά μας, θα πάμε καλά. Άρα, λοιπόν, εμείς είμαστε αποφασισμένοι, και το κάνουμε και σήμερα, γραμμή – γραμμή να δούμε και τους
προϋπολογισμούς μας και τις σπατάλες και να χτυπήσουμε τη διαφθορά. Είναι ακριβώς αυτό που έχουμε πει ότι πρέπει να κατανοήσουμε όλοι, ότι η ευνομία, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, εάν συνεχιστούν ως πρακτικές, θα επανέλθουν ως μεγαλύτερα προβλήματα για όλους μας. Όλοι μας πρέπει να ανταποκριθούμε στην υποχρέωσή μας. Και εμείς, ακριβώς γι’ αυτό, διαμορφώνουμε ένα σύστημα δίκαιο, διότι πράγματι υπήρχαν πολλοί που έλεγαν, και δικαίως «γιατί να πληρώνουμε εμείς, όταν κάποιοι άλλοι φοροδιαφεύγουν ή κάποιοι άλλοι έχουν μεγάλα δώρα, μεγάλα προνόμια, απαλλαγές φόρων κλπ.;» Είδατε την πρότασή μας. Καθιερώνουμε ένα σύστημα πολύ πιο δίκαιο, μια αναδιανομή ουσιαστική. Αλλά αυτό σημαίνει ότι με την εφαρμογή αυτού του Προγράμματος, πρέπει όλοι να συμβάλουμε ουσιαστικά για την πατρίδα. Είναι η στιγμή ακριβώς να δείξουμε ο καθένας μας, ο κάθε πολίτης, τη στήριξή μας για να φύγουμε απ’ αυτή την κρίση. Κ. ΑΔΑΜ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Κύριε Πρόεδρε, θα επανέλθω στο θέμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Με δεδομένο ότι στις δημόσιες τοποθετήσεις σας μέχρι σήμερα το πρωί, έχετε κατηγορηματικά απορρίψει την πιθανότητα προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ, θα ήθελα να σας ρωτήσω κατά τη σημερινή πρωινή σύσκεψη με τους εταίρους σας, ποιος είχε την ιδέα της ενεργούς ανάμειξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην αντιμετώπιση ή διαχείριση της ελληνικής οικονομικής κρίσης; Και δεύτερον, αν αυτός ο συνδυασμός Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την αντιμετώπιση ή διαχείριση της ελληνικής κρίσης, αφορά αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα ή είναι μέτρο γενικό προς όλες τις χώρες της Ευρωζώνης; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, όχι προ μηνός, αλλά προ διμήνου και εγώ ζήτησα προσωπικά από τον Ντομινίκ Στρος Καν την αρωγή του σε τεχνική βοήθεια. Άρα, λοιπόν, είναι η Ελλάδα η οποία έχει ζητήσει αυτή την τεχνική υποστήριξη. Δεν ζητήσαμε την οικονομική στήριξη, δηλαδή την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ. Δεύτερον, η διαδικασία στην οποία έχουμε μπει, είναι μια διαδικασία επιτήρησης, δεν το κρύβω και δεν πρέπει να το κρύβουμε. Το έχω πει με τον πιο καθαρό και απόλυτο τρόπο, ότι έτσι όπως χειριστήκαμε τα οικονομικά μας, αφαιρείται και ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας. Και είναι εγκληματικό, και αυτό πρέπει να το ξαναπάρουμε πίσω. Με την αξιοπιστία μας, με το Πρόγραμμά μας, με την αυτοθυσία του καθενός, σύμφωνα βεβαίως με τις δυνατότητές του. Αυτό είναι δεδομένο, είτε γράφεται σε ένα χαρτί, είτε όχι. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών. Εμείς, κάνοντας τη δουλειά μας, θα μπορέσουμε το συντομότερο να μπορούμε να πούμε ξανά ότι η Ελλάδα είναι κυρίαρχη της δικής της τύχης και δεν είναι κάτω από αυτή τη συνεχή και σκληρή, όπως είπατε, επιτήρηση. ΜΠ. ΚΟΥΤΡΑΣ («ΣΚΑΪ»): Κύριε Πρόεδρε, θέλω να σας ρωτήσω. Η χώρα μας πρέπει να ικανοποιήσει, έχει ένα δανειακό πρόγραμμα το 2010. Μετά την πολιτική στήριξη που πήρατε σήμερα, η χώρα θα αναζητήσει στις αγορές αυτά τα χρήματα; Και δεύτερον, τι λέτε σε όλους αυτούς που αντιδρούν στα μέτρα που ανακοινώσατε; Γιατί έχουν προκηρυχθεί νέες απεργίες, υπήρχε μια απεργία χθες. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό είπαμε από την αρχή, ότι εμείς αναζητούμε χρήματα για τις δανειακές μας υποχρεώσεις στις αγορές. Αυτό το οποίο υπήρχε βεβαίως την τελευταία περίοδο ήταν και μια έλλειψη αξιοπιστίας, αλλά και η λειτουργία μιας αγοράς φοβισμένης, καθώς και πιθανές κερδοσκοπικές κινήσεις ακόμα. Πιστεύω λοιπόν ότι η πολιτική δήλωση που σήμερα βγήκε από την Ευρώπη, είναι ένα μήνυμα προς όλους αυτούς. Εγώ κατανοώ τις δυσκολίες που ο καθένας αισθάνεται στη χώρα μας. Αυτή τη στιγμή, η χώρα μας περνάει μία από τις πιο δύσκολες κρίσεις στην πρόσφατη ιστορία της. Και πρέπει να πάρουμε όλοι μας θέση, για το αν θέλουμε να συμβάλουμε στο να ξεπεραστεί η κρίση, ή απλώς να είμαστε απέναντι σε αυτές τις προσπάθειες. Εγώ πιστεύω ότι ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα θέλουν σήμερα να συμβάλουν ουσιαστικά
και δίκαια βεβαίως, μέσα από δίκαια μέτρα, για να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση, που δεν κάνει σε κανέναν μας καλό, δεν κάνει στην πατρίδα μας καλό, αλλά που θα μας απελευθερώσει αυτή η έξοδος από την κρίση, για να πάμε πραγματικά σε μια νέα πορεία ανάπτυξης. Και να κάνουμε αυτή την κρίση ευκαιρία, να λύσουμε και κάποια χρόνια προβλήματα, αντιλήψεις και πρακτικές, οι οποίες μας κρατούσαν πίσω και υπονόμευαν την πορεία μας, την ισχύ μας, την οικονομία μας, την ίδια την κοινωνική μας συνοχή. Β. ΝΕΔΟΣ («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»): Κύριε Πρόεδρε, επιβεβαιώνετε την πληροφορία και την τοποθέτηση επιτηρητή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τοποθετημένου από την Κομισιόν στην Αθήνα, προκειμένου να επιτηρεί αν τηρείται το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο, αλλά ξέρετε, δεν ζούμε στον μεσαίωνα, υπάρχει και το διαδίκτυο. Γ. ΠΙΤΤΑΡΑΣ («ALPHA»): Κύριε Πρόεδρε θα μου επιτρέψετε να επιμείνω σε ένα πολύ συγκεκριμένο πράγμα, που ρωτηθήκατε και νωρίτερα. Επειδή μιλήσατε για καθαρό στόχο και καθαρό μήνυμα, θέλω να σας ρωτήσω αν μπορείτε να πείτε καθαρά πως πρόκειται για μια καθαρή πολιτική στήριξη ή μια στήριξη με όρους και προϋποθέσεις; Το λέω αυτό, γιατί υπάρχουν και σημερινά δημοσιεύματα, ενδεχομένως τα έχετε διαβάσει, που έρχονται να συνδυάσουν αυτή τη διαδικασία τη σημερινή με συμφωνίες της Ελλάδας με Γερμανία και Γαλλία για αγορά οπλικών συστημάτων. Και θέλω να σας ρωτήσω καθαρά αν υπάρχει κάτι τέτοιο και μιλάμε τώρα για τις δύο χώρες, οι οποίες υποτίθεται ότι είναι πίσω από αυτή τη διαδικασία στήριξης της Ελλάδας. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θα ήταν περίεργο να κάνουμε μια προσπάθεια δημοσιονομικής εξοικονόμησης και, την ίδια στιγμή, να αγοράζουμε οπλικά συστήματα. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Και βεβαίως, όπως είπα, το αντάλλαγμα ήταν να εφαρμόσουμε το Πρόγραμμά μας και να φτάσουμε ακριβώς στον στόχο που έχουμε ρητά δηλώσει. ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ («ΒΕΤΟ»): Κύριε Πρόεδρε, θέλω να κάνω μια ερώτηση που ίσως ακουστεί αφελής, αλλά γιατί πιστεύετε ότι όσοι κερδοσκοπούν έναντι του ευρώ ή έναντι της χώρας μας, θα πειστούν από μια πολιτική δήλωση; Και αν μου επιτρέπετε, γιατί χρειάστηκε όλη αυτή η διαδικασία, η έκτακτη άτυπη Σύνοδος Κορυφής, να είμαστε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, για να εκδηλωθεί μια τυπική πολιτική στήριξη, που εκ των πραγμάτων πρέπει να διαθέτει κάθε χώραμέλος της Ευρωζώνης; Ευχαριστώ. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, «καταφέραμε» ως χώρα να γίνουμε το επίκεντρο μιας κρίσης ευρύτερης. Δυστυχώς, ήταν πρωτόγνωρες οι συνθήκες και βεβαίως οι αποφάσεις δεν ήταν απλώς – όπως είπατε – μια πολιτική δήλωση, αλλά μια ουσιαστική πολιτική βούληση, για να στηρίξουν την Ευρωζώνη και την ελληνική οικονομία. Νομίζω ότι αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη. ΣΤ. ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ («ΒΗΜΑ»): Κύριε Πρόεδρε εγώ θα σταθώ στην αξιοπιστία, να το πούμε καθαρά στο ότι πιστεύουν ότι είπαμε ψέματα και αποδεδειγμένα είπαμε. Αυτή η έλλειψη αξιοπιστίας, πιστεύετε ότι με τα μέτρα που πήραμε και καλύπτει σήμερα και το Συμβούλιο, θα αρχίσει να υποχωρεί. Ως τώρα αυτή η έλλειψη πίστης σε μας, αυτή η αναξιοπιστία την οποία αποκτήσαμε, μας ενόχλησε καθόλου στον διεθνή χώρο, στους διεθνείς στόχους μας, σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και όχι μόνον πολιτικής αλλά ακόμα και προωθήσεως προσώπων σε ορισμένες διεθνείς θέσεις; Ευχαριστώ.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Η έλλειψη αξιοπιστίας είναι ακριβώς ένα από τα βασικά προβλήματα, θα έλεγα το βασικό έλλειμμα που έχει η χώρα μας, διότι αυτό μεταφράζεται όχι μόνο σε έλλειψη πολιτικής αξιοπιστίας, αλλά ακόμα και στην οικονομία. Δηλαδή, το έχω πει και στη Βουλή πολλές φορές, είναι σαν να δανείζεις κάποιον και, κάποια στιγμή, καταλαβαίνεις ή υπάρχει η αίσθηση ότι αυτός δεν είναι αξιόπιστος, δεν είναι φερέγγυος. Αυτή λοιπόν ήταν η εικόνα που «καταφέραμε» να διαμορφώσουμε. Αυτή την εικόνα παλεύουμε και βήμα-βήμα ανατρέπουμε. Αυτή η εικόνα θα ανατραπεί πλήρως με την αξιόπιστη εφαρμογή των δεσμεύσεών μας, του Προγράμματός μας. Είναι σίγουρο ότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα. Είναι σίγουρο ότι αυτό αποτυπώνεται και στις δηλώσεις και στην πολιτική στήριξη που σήμερα είχε και η Ελλάδα, αλλά και η Ευρωζώνη. Αλλά αυτό, είναι κάτι που, δυστυχώς, μετά το 2004, θα κατακτιέται με κόπο και με ιδρώτα. Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο σημάδι αυτή τη στιγμή σε ό,τι αφορά την προώθηση κάποιου προσώπου ή σε διεθνείς Οργανισμούς, αλλά βεβαίως η ισχύς της Ελλάδας θα ήταν σε άλλη θέση, και στη διεθνή πολιτική σκηνή, εάν δεν είχε αυτή την οικονομική δυσπραγία και την κρίση. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι και εκεί εμείς δεν έχουμε δραστηριότητα. Αντιθέτως, εκεί εντείνουμε την προσπάθειά μας, και εγώ, και ο κ. Δρούτσας, κάνουμε την παρουσία μας αισθητή παντού. Μεθαύριο, θα είμαστε στη Ρωσία. Προχθές, ήμασταν στην Ινδία. Θα έχουμε και με πολλούς άλλους επαφές. Χθες, ήμουν στο Παρίσι. Με την παρουσία μας, λοιπόν διαφυλάττουμε και τη διεθνή μας αξιοπιστία, με τις δράσεις, την κινητικότητά μας και τις πρωτοβουλίες μας. ΑΘ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ («REAL NEWS»): Κύριε Πρόεδρε, με τη σημερινή απόφαση, με τη σημερινή κοινή δήλωση, βλέπουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καλεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να κάνει ένα κομμάτι της δουλειάς της, ένα κομμάτι της δουλειάς της Κομισιόν. Είναι λοιπόν προφανές ότι η Κομισιόν δεν μπορεί από μόνη της να εγγυηθεί την αξιοπιστία της εφαρμογής του Προγράμματος Σταθερότητας. Κι αυτό είναι λογικό ότι συμβαίνει, γιατί τα προηγούμενα χρόνια επικύρωνε κάποια νούμερα, δεχόταν κάποιες πολιτικές και απέδειξε ότι δεν είχε τον επαρκή έλεγχο τον οποίον θα έπρεπε να έχει. Πώς το σχολιάζετε αυτό; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εσείς λέτε λοιπόν ότι η έλλειψη αξιοπιστίας της χώρας μας επηρέασε ακόμα και την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι πιθανόν. Και είναι πιθανόν, και γι’ αυτό το λόγο, να θέλουν και περαιτέρω παρουσία άλλων, για να υπάρχει και η επιβεβαίωση των όσων γίνονται ή δεν γίνονται. Αυτό απλώς μας φορτώνει με μία ακόμα ευθύνη, την οποία έτσι κι αλλιώς έχουμε, να είμαστε απολύτως αποτελεσματικοί και επίμονοι, μέσα σε ένα δύσκολο κλίμα, διότι οι αλλαγές αυτές είναι μεγάλες και ακόμα πιο δύσκολες σε μία εποχή οικονομικών δυσχερειών. Για οποιαδήποτε χώρα θα ήταν πιο δύσκολο, όταν έχεις οικονομικά προβλήματα, να παίρνεις μεγάλες θεσμικές αποφάσεις και αλλαγές. Άρα, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, εμείς πρέπει να είμαστε αποτελεσματικοί, και με ένα δημόσιο τομέα που ξέρετε πώς δουλεύει στην Ελλάδα, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε και εκεί σημαντικές αλλαγές και τομές. Χρειαζόμαστε όμως ακριβώς αυτό τον απαραίτητο χρόνο, για να αρχίζουν να φαίνονται αυτά τα αποτελέσματα. Και πιστεύω ότι και η στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνει αυτό το οξυγόνο στις προσπάθειές μας. κ. ΚΑΝΤΟΝΑ («EURONEWS»): Κύριε Πρωθυπουργέ, τι σημαίνει ακριβώς «αλληλεγγύη» εν προκειμένω μέσα σε αυτό το πλαίσιο; Και πάνω απ’ όλα ποιος είναι ο ρόλος τον οποίο πρέπει να παίξει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ποια είναι η τεχνική υποστήριξη την οποία θα σας δώσει; Μπορείτε να μας το εξηγήσετε αυτό λίγο περισσότερο; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Όπως σας είπα και προηγουμένως, είμαι σε άμεση επαφή με τον Ντομινίκ Στρος Καν και, χωρίς αμφιβολία, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως ξέρετε, έχει αντιμετωπίσει πολλαπλώς τέτοιου είδους κρίσεις, βέβαια εκτός Ευρωζώνης. Έχει και τις τεχνικές
γνώσεις, και την υποδομή, και την τεχνογνωσία, η οποία δεν υπάρχει θεσμικά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ίσως η Ευρωπαϊκή Ένωση μάθει τώρα κάποιες πληροφορίες και αποκτήσει αυτή την τεχνογνωσία, για το πώς θα αντιμετωπίζει τέτοιου είδους κρίσεις. Και δεν αποκλείεται και στο μέλλον, η Ευρωπαϊκή Ένωση, βάσει αυτού του προηγουμένου, να δημιουργήσει τις υποδομές οι οποίες απαιτούνται, για να μπορέσει να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος, την οποία πρέπει να πάρουμε σοβαρά υπόψη. Η πολιτική θέση εν προκειμένω είναι πολύ συγκεκριμένη και σαφής, όπως και το πολιτικό μήνυμα. Λέμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα επιτρέψει, η Ευρωζώνη, ή αν θέλετε πιο συγκεκριμένα, η ελληνική οικονομία, να αποδιοργανωθεί και να αποδιοργανώσει το ευρύτερο πλαίσιο. Ας είμαστε σαφείς, είναι μία θεωρητική συζήτηση εδώ και τώρα, αλλά θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτό το θεωρητικό πλαίσιο θα καταδείξει ότι δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξουν μέτρα, τα οποία θα διακυβεύσουν την ηρεμία και την ισορροπία η οποία υπάρχει. Έτσι, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση με τον πιο αξιόπιστο τρόπο. ΣΠ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ («ΑΘΗΝΑ 98,4»): Κύριε Πρόεδρε καλησπέρα. Σήμερα, η χώρα μας εξασφάλισε μία μάλλον ρητή δήλωση πολιτικής στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέλω να ρωτήσω τι διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία με αυτή που ίσχυε προ διμήνου; Και προ διμήνου η δική σας Κυβέρνηση διατράνωνε την πολιτική της βούληση να εφαρμόσει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, να λάβει δε και επιπρόσθετα μέτρα εφόσον αυτό χρειαστεί. Σήμερα γιατί χρειάστηκε να καθυστερήσουμε επί διμήνου; Και το ρωτώ αυτό γιατί αυτό έχει και ένα κόστος για τη χώρα. Κόστος σε λεφτά, αφού τα spreads εκτινάχθηκαν κατά αυτό το δίμηνο και η Ελλάδα το πλήρωσε αυτό. Έχετε μια εκτίμηση γι’ αυτό; Ευχαριστώ. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν νομίζω ότι ήταν θέμα καθυστέρησης. Αντιθέτως, ήταν θέμα λειτουργίας των διεθνών αγορών, οι οποίες θεώρησαν ότι η Ελλάδα δεν είναι αξιόπιστη, πολύ απλά, δυστυχώς. Και αυτό βεβαίως επέτρεψε τη δημιουργία ενός κλίματος, είτε πανικού, είτε νευρικότητας, είτε βεβαίως και εκμετάλλευσης από κάποιους, οι οποίοι μπορούν και παίζουν με τις αγορές και μπορούν και κερδοσκοπούν. Άρα, λοιπόν, αυτή η δήλωση ήρθε όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά ήρθε και για τη στήριξη της Ευρωζώνης. Και είναι και ποιοτικά διαφορετική απ’ τις προηγούμενες δηλώσεις. Δ. ΜΠΟΤΩΝΗΣ («ΕΡΤ»): Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι αγορές δημιουργούν κλίμα και την τελευταία περίοδο δημιούργησαν αρνητικό κλίμα για τη χώρα μας, με πιέσεις, το ζήσαμε όλο αυτό το διάστημα. Σήμερα και πάλι μετά από αυτή την σημαντική πολιτική απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης, είχαμε και πάλι τις αγορές να κινούνται αρνητικά. Πιστεύετε ότι με αυτή την πολιτική απόφαση δηλαδή δεν την προεξοφλούν αρνητικά; Θέλουν κάτι περισσότερο; Και αν άμεσα θα κάνετε κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θεωρώ ότι έχουμε μία συνδυασμένη βούληση, η οποία είναι ένα καθαρό μήνυμα προς τις αγορές. Είναι πρώτα απ’ όλα η ίδια η βούληση της Ελλάδας, η βούλησή μας – και θα έλεγα ότι εκφράζει ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού, αν όχι το σύνολο – να ξεπεράσουμε την κρίση και να εφαρμόσουμε το Πρόγραμμα Σταθερότητας, Ανάπτυξης και, όπως εμείς το ονομάζουμε, και Ανασυγκρότησης. Διότι ακόμα και οι αγορές θέλουν να ξέρουν ότι επενδύουν σε κάτι που είναι και σε πέντε χρόνια και σε δέκα χρόνια βιώσιμο, που σημαίνει ότι αυτές οι αλλαγές που κάνουμε εμείς, δεν είναι αλλαγές προσωρινές, είναι αλλαγές που έχουν βάθος χρόνου. Δημιουργούν δηλαδή μία αξιόπιστη οικονομική πορεία της χώρας μας, για να είναι ανταγωνιστική, να έχει ανάπτυξη, να έχει σταθερότητα, κοινωνική συνοχή, να έχει τη δυνατότητα να είναι πραγματικά ανταγωνιστική στο διεθνές επίπεδο. Άρα, η μία πτυχή είναι η βούληση που
έχουμε δείξει εμείς ως χώρα να εφαρμόσουμε το Πρόγραμμα, να πάρουμε όποια μέτρα χρειάζονται και να πάρουμε και επιπλέον, αν αυτά χρειαστούν. Και το δεύτερο βεβαίως, που ήταν σημαντικό, είναι και η βούληση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μην επιτρέψει την αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης και να στηρίξει και την Ευρωζώνη, και μαζί βεβαίως και την Ελλάδα. Αυτά τα δύο, συνδυασμένα, είναι ένα πολύ ηχηρό μήνυμα προς τις αγορές. Άλλες αντίθετες δηλώσεις Κι επειδή ο κ. Πεταλωτής επικαλέσθηκε και δηλώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου (31 Ιανουαρίου 2010), αποσιωπώντας και μερικές δικές του από το αρχείο μας (είναι χρόνια η μανία μας για «φακέλωση») για το ίδιο θέμα, παραθέτουμε μερικές που τον διαψεύδουν (οι υπογραμμίσεις δικές μας): Μαρτίου 2010: Ο Γ. Παπακωνσταντίου στη Βουλή δηλώνει ότι «δεν είναι δυνατόν μια σύσκεψη στην Ουάσιγκτον (σ.σ. έδρα του ΔΝΤ) να δημιουργεί πανικό στην Αθήνα». Συμπληρώνει ότι «το ΔΝΤ έχει τους δικούς του κανόνες και ο Στρος Καν δήλωσε το προφανές για το αν η Ελλάδα προσέφευγε ποτέ, κάτι που όμως δεν πρόκειται να γίνει». 11 Δεκεμβρίου 2009: Ο Γ. Παπανδρέου σε δηλώσεις του από τις Βρυξέλλες αποκλείει το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ. «Δεν είμαστε στο χείλος του γκρεμού» δηλώνει και ζητά «να σταματήσει η παραφιλολογία των μέτρων». 16 Δεκεμβρίου 2009: «Δεν θέλω να γίνω ο υπουργός Οικονομικών που πήγε την Ελλάδα στο ΔΝΤ. Δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί σκοπεύουμε να κάνουμε αυτό που πρέπει», δηλώνει ο Γ. Παπακωνσταντίνου στη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ». 13 Ιανουαρίου 2010: Ο Γ. Παπανδρέου σε εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο Ζάππειο για τις 100 ημέρες της κυβέρνησης: «Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να φύγουμε από το ευρώ ούτε να προσφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν το έχουμε ανάγκη», δηλώνει. 13 Φεβρουαρίου 2010: Ανακοινώνεται η άφιξη μεικτού κλιμακίου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ και την Κομισιόν. Πηγές από τη Φραγκφούρτη αναφέρουν ότι η επίσκεψη έχει στόχο την υιοθέτηση «το συντομότερο δυνατόν» των μέτρων που έχουν ανακοινωθεί και την προσφορά τεχνογνωσίας σε συγκεκριμένους τομείς. 15 Φεβρουαρίου 2010: Στη συνεδρίαση του eurogroup ο Γ. Παπακωνσταντίνου υπογραμμίζει ότι «εάν χρειαστούν πρόσθετα μέτρα θα τα πάρουμε» και υποστηρίζει: «Η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει την πορεία του "Τιτανικού" και αυτό δεν μπορεί να γίνει σε μία μέρα». 18 Μαρτίου 2010: Ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας στην επιτροπή χρηματοπιστωτικής κρίσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σημειώνει: «...Λαμβάνουμε ήδη τα μέτρα του ΔΝΤ χωρίς τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από αυτό» και προσθέτει «εάν προσφύγουμε στο ΔΝΤ δεν θα μας ζητηθούν πρόσθετα μέτρα, έχουμε ήδη μιλήσει μαζί τους. Ομως, προτιμώ μια ευρωπαϊκή λύση...». 25 Μαρτίου 2010: Μετά την ανακοίνωση της γαλλογερμανικής συμφωνίας για το μηχανισμό στήριξης στον Γ. Παπανδρέου κατά την κοινή συνάντηση Μέρκελ, Σαρκοζί, Ρομπάι και Τρισέ, ο Γ. Πεταλωτής δηλώνει ότι «το σχέδιο απόφασης μας καλύπτει πλήρως». Χαρακτηρίζει «αναμενόμενη την ανάμειξη του ΔΝΤ...», κάτι που τον περασμένο Δεκέμβριο, πάλι στη σύνοδο κορυφής, είχε πλήρως αποκλειστεί από τον Γ. Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός επιμένει ότι «δεν θα χρειαστεί να προσφύγουμε στο μηχανισμό, το περίστροφο στο τραπέζι είναι μια θετική ένδειξη».
31 Μαρτίου 2010: Ο Γ. Παπακωνσταντίου στη Βουλή δηλώνει ότι «δεν είναι δυνατόν μια σύσκεψη στην Ουάσιγκτον (σ.σ. έδρα του ΔΝΤ) να δημιουργεί πανικό στην Αθήνα». Συμπληρώνει ότι «το ΔΝΤ έχει τους δικούς του κανόνες και ο Στρος Καν δήλωσε το προφανές για το αν η Ελλάδα προσέφευγε ποτέ, κάτι που όμως δεν πρόκειται να γίνει». 8 Απριλίου 2010: Οι τεχνοκράτες της τρόικας συγκεκριμενοποίησαν τους όρους λειτουργίας του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Μία ημέρα μετά τη δήλωση του Γ. Πεταλωτή ότι η Ελλάδα προς το παρόν δεν προσφεύγει, ο Γ. Παπακωνσταντίνου εξερχόμενος του Μαξίμου επαναλαμβάνει ότι «η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει χρήση του μηχανισμού». 18 Απριλίου 2010: Ο Γ. Πεταλωτής επικαλείται τη δήλωση του Γ. Παπακωνσταντίνου ότι τα μέτρα που εφαρμόζονται για το 2010 «είναι υπεραρκετά», περισσότερα από εκείνα που θα ζητούσε το ΔΝΤ. Το χρονικό των μετοχοποιήσεων, ιδιωτικοποιήσεων ή αποκρατικοποιήσεων Το χρονικό των μετοχοποιήσεων, ιδιωτικοποιήσεων ή αποκρατικοποιήσεων μετά το 1991 έχει ως εξής: 1991: Πώληση της Τράπεζας Πειραιώς σε Όμιλο επενδυτών υπό τον καθηγητή και τραπεζίτη Μιχάλη Σάλλα. 1991: Ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών με την ίδρυση των Συγκοινωνιακών Επιχειρήσεων (ΣΕΠ) 1993: Μετοχοποίηση και εσαγωγή της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζ’αχαρης στο Χρηματιστήριο. 1993: Πώληση της Τράπεζας Αθηνών στην Hanwha Fisrt Investment. 1996: Πρώτη μετοχοποίηση ΟΤΕ 1997: Αναγγελία μετοχοποίησης Ομίλου ΔΕΠ 1998: Πρώτη και δεύτερη μετοχοποίηση Καταστημάτων Αφορολογήτων ειδών (δημόσια έσοδα 20 δισ. δραχμές και 82 δισ. δραχμές αντίστοιχα) 1998: Πρώτη και δεύτερη μετοχοποίηση Χρηματιστηρίου Αθηνών (δημόσια έσοδα 22 δισ. δραχμές και 10 δισ. δραχμές αντίστοιχα) 1998: Δεύτερη και τρίτη μετοχοποίηση ΟΤΕ (δημόσια έσοδα 126 δισ. δραχμές και 302 δισ. δραχμές αντίστοιχα) 1998: Πώληση μετοχών Εθνικής Τράπεζας (δημόσια έσοδα 63 δισ. δραχμές) 1998: Πώληση Τράπεζας Κρήτης στην Eurobank (δημόσια έσοδα –προκαταβολή- 22 δισ. δραχμές) 1998: Μετοχοποίηση ΔΕΠ (δημόσια έσοδα 35 δισ. δραχμές) 1998: Τράπεζα Μακεδονίας – Θράκης από Τράπεζα Πειραιώς (έσοδα 27,3 δισ. δραχμές) 1998: Πώληση της Τράπεζας Κεντρικής Ελλάδος στην Εγνατία Τράπεζα (έσοδα 17,3 δισ. δραχμές) 1998: Μετοχοποίηση Ολύμπικ Κέτερινγκ (έσοδα 2,5 δισ. δραχμές)
1998: Μετοχοποίηση Γενικής Τράπεζας (έσοδα 14 δισ. δραχμές) 1998: Αναγγελία για την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο την περίοδο 1998 – 2000 των ακόλουθων κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων:Διώρυγα Κορίνθου, ΔΕΘ, Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου, ΕΥΔΑΠ, Οργανσιμοί Αποχέτευσης και Υδρευσης Θεσσαλονίκης, Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος, Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς, Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης, Ολύμπικ Κέτερινγκ, Ολυμπιακή τουριστική και Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ). 1999: Τέταρτη μετοχοποίηση ΟΤΕ (δημόσια έσοδα 341 δισ. δραχμές) 1999: Μετοχοποίηση Εθνικής Τράπεζας (δημόσια έσοδα 281 δισ. δραχμές) 1999: Τρίτη μετοχοποίηση Καταστημάτων Αφορολογήτων Ειδών (δημόσια έσοδα 127 δισ. δραχμές) 1999: Νέα μετοχοποίηση ΔΕΠ (έσοδα 50 δισ. δραχμές) 1999: Μετοποίηση ΔΕΠΑ (έσοδα 35 δισ. δραχμές) 1999: Μετοποίηση ΕΥΔΑΠ (έσοδα 60 δισ. δραχμές) 1999: Πώληση Ιονικής Τράπεζας στην Alpha Bank (έσοδα 272 δισ. δραχμές) 1999: Νέα μετοχοποίηση Ολύμπκ Κέτερινγκ (έσοδα 3 δισ. δραχμές) 1999: Μετοχοποίηση ΕΤΒΑ (75 δισ. δραχμές) 2001: Μετοχοποίηση της Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (έσοδα 10 εκατ. ευρώ) 2001: Μετοχοποίηση Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (έσοδα 20 εκατ. ευρώ) 2001: Νέα μετοχοποίηση ΟΠΑΠ (έσοδα 90 εκατ. ευρώ) 2002: Πώληση της ΕΤΒΑ στην Τράπεζα Πειραιώς (έσοδα 511 εκατ. ευρώ) 2002: Νέα μετοχοποίηση ΟΤΕ (έσοδα 652 εκατ. ευρώ) 2002: Νέα μετοχοποίηση ΟΠΑΠ (508 εκατ. ευρώ) 2002: Πρώτη και δεύτερη μετοχοποίηση ΔΕΗ (έσοδα 814 εκατ. ευρώ) 2002: Πώληση πακέτου 2,3% μετοχών που είχε η Εμπορική Τράπεζα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων στην Κρεντί Αγκρικόλ – CA (έσοδα 56 εκατ. ευρώ) 2002: Πώληση 58% της Ολύμπικ Κέτερινγκ στην Everest Α.Α. (έσοδα 18 εκατ. ευρώ) 2002: Πώληση 49% του Ελληνικού Καζίνου Πάρνηθας στην κοινοπραξία Hyatt –ET και Επενδύσεις (έσοδα 170 εκατ. ευρώ) 2002: Μακροχρόνια μίσθωση και επενδύσεις των Ακτών Αττικης (έσοδα 32 εκατ. ευρώ). Πώληση των Ελληνικών Ναυπηγείων (Ναυπηγεία Σκαραμαγκά) στην HDW.
2003: Τρίτη μετοχοποίηση ΔΕΗ (έσοδα 636 εκατ. ευρώ) 2003: Πώληση πακέτου 11% της Εθνικής Τράπεζας (έσοδα 490 εκατ. ευρώ) 2003: Δημόσια εγγραφή Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (έσοδα 55 εκατ. ευρώ) 2003: Πώληση πακέτου 33,4% της Ελληνικά Χρηματιστήρια Ελλάδος (έσοδα 89 εκατ. ευρώ) 2003: Τρίτη (24,61%) μετοχοποίηση ΟΠΑΠ (έσοδα 736 εκατ. ευρώ) 2003: Πώληση πακέτου 16,65% των Ελληνικών Πετρελαίων (έσοδα 326 εκατ. ευρώ) 2003: Πώληση πακέτου 40% των Καταστημάτων Αφορολογήτων Ειδών (έσοδα 174 εκατ. ευρώ) 2004: Πωληση πακέτου 8,21% των Ελληνικών Πετρελαίων (έσοδα 192 εκατ. ευρώ) 2004: Πώληση πακέτου 7,46% της Εθνικής Τράπεζας (562 εκατ. ευρώ). 2005: Διάθεση 16,44% μετοχών του ΟΠΑΠ (1.266 εκατ. ευρώ) 2005: Διάθεση 10% των μετοχών του ΟΤΕ (835 εκατ. ευρώ) 2006: Διάθεση του 7,18% των μετοχών της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος (328 εκατ. ευρώ) 2006: Κεφαλαιακή αναδιάρθρωση Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και μετοχική συνεργασίας με ΕΛΤΑ (436 εκατ. ευρώ) 2006:Εισαγωγή στο Χρηματιστήριο Αθηνών με τη διάθεση 34,84% των μετοχών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (612 εκατ. ευρώ) Διάθεση του 11,01% των μετοχών της Εμπορικής Τράπεζας (364 εκατ. ευρώ). 2007: Προσφορά 10,7% των μετοχών του ΟΤΕ κλπ(1.700 εκατ. ευρώ). 2008: Αποκρατικοποίηση των καζίνων Κέρκυρας και Πάρνηθας, της Τράπεζας της Αττικής και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (1.600 εκατ. ευρώ). Οι συνολικές παρεμβάσεις μας για την αναγκαία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους Πρώτο άρθρο (αναρτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2010) Γιατί, αντί της επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, προτείνουν μόνο επαχθή Μνημόνια! Ας διαβάσουν οι «τρομολάγνοι» τις ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και χώρες και τις οφειλέτιδες χώρες που επισημαίνει ο αείμνηστος καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος με έναν άλλο Αμερικανό συνάδελφό του (βραβείο Νόμπελ) σε άρθρο τους το 1989. Αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ανησυχίες για αναδιάρθρωση του χρέους ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Όλι Ρεν, σε άρθρο του στη Wall Street Journal με τίτλο «Ελληνική Αναγέννηση». «Γνωρίζω ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν δώσει τέλος στις ανησυχίες πως η Αθήνα θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Όμως, για πολλούς
αλληλένδετους λόγους, βρίσκω αυτές τις ανησυχίες αβάσιμες», επισημαίνει ο κ. Ρεν. Όπως αναφέρει η Ελλάδα πήρε δραστικά μέτρα για να αντιστρέψει την δύσκολη κατάσταση και τα μέτρα αυτά θα πείσουν. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, στην περικοπή των συντάξεων, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με μείωση της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τον επίτροπο, το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό, ενώ η πιστή εφαρμογή του είναι πολύ πιθανό να αυξήσει τον αριθμό ανάπτυξης από το αναμενόμενο. Αλλά, προς τι οι ανησυχίες; Το ερώτημα, ύστερα και από πολλές αντιδράσεις που εκδηλώνονται εντός και εκτός της χώρας μας για το θέμα αυτό είναι: γιατί προκαλεί ανησυχίες μια αναδιάρθρωση του (υψηλού) δημόσιου χρέους; Η απάντηση, προφανώς, εντοπίζεται στη διαπίστωση ότι όλοι αυτοί οι «τρομολογάνοι» της αναδιάρθρωσης του (ελληνικού) δημόσιου χρέους επιδιώκουν με συνεχή Μνημόνια να καταλύουν οιονεί την εθνική κυριαρχία με τις ιταμές παρεμβάσεις τους και να εξοντώσουν την ελληνική οικονομία και τη χώρα με τα «βάρβαρα» μέτρα που κάθε φορά προτείνουν. Διότι, η κακοδαιμονία του ελληνικού οικονομικού προβλήματος είναι γνωστή: δεν προωθούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις διότι δεν τις αντέχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Κι εκεί «πατάνε» και μιλούν για ανησυχίες στην περίπτωση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Την απάντηση σε όλους αυτούς «τρομολογάνους» την έχει δώσει ο καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος με τη συνεχή διεθνή αρθρογραφία του για την ανάγκη και τις επωφελείς επιπτώσεις μιας απόφασης για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους μιας (τριτοκοσμικής) χώρας. Το σχετικό τελευταίο δημοσίευμα του καθηγητή Άγγελου Αγγελόπουλου, σε συνεργασία με τον Αμερικανό καθηγητή Lawrence R. Klein (βραβείο Νόμπελ) του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια δημοσιεύθηκε στη Νέα Υόρκη το 1989. Στο άρθρο αυτό, επισημαίνονταν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η αδυναμία των χωρών του Τρίτου Κόσμου να εξοφλήσουν το εξωτερικό χρέος τους επιδεινώνει το χάος και απειλεί με κατάρρευση το παγκόσμιο τραπεζιτικό και πιστωτικό σύστημα με συνέπεια την έκρηξη μιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης σοβαρών διαστάσεων. Έτσι, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε το περιεχόμενο της παγκόσμιας στρατηγικής και να βρούμε ρεαλιστικές λύσεις προτού είναι πολύ αργά…» Και οι δύο καθηγητές προτείνουμ πράγματι, ρεαλιστικές λύσεις, όπως αναστολή για δέκα χρόνια όλων των πληρωμών με ένα επιτόκιο 4%, παράταση της προθεσμίας εξόφλησης του κεφαλαίου μετά περίοδο χάριτος δέκα ετών για είκοσι χρόνια ακόμη κλπ. Στο ίδιο άρθρο παρουσιάζονται και οι ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και για τις οφειλέτιδες χώρες (περίοδος ανάπαυλας για ανάκαμψη της οικονομίας, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, λήψη από τις δανείστριες τράπεζες ή χώρες ολόκληρου του δανείου με τους τόκους κλπ). Κι όμως, όλα αυτά ο κ. Ρεν τα χαρακτηρίζει ως … ανησυχίες. Και, φυσικά, προτείνονται κείμενα Μνημονίων, τα οποία συνυπογράφει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση… Δεύτερο άρθρο (αναρτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2010) Εξηγήστε μας, κύριε Παπαδήμο, γιατί δεν είναι «επιθυμητή» μία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους
Ο σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, δήλωσεσε διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Market News International ότι η Ελλάδα δεν θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. «Αυτό δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε πιθανό», είπε, προσθέτοντας ότι «η ελληνική Κυβέρνηση και οι ευρωπαϊκές αρχές το έχουν αποκλείσει». Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος επί σειράν ετών, ήταν «ορκισμένος εχθρός» του υψηλού δημόσιου χρέους της χώρας μας και, συνεχώς, επεσήμανε τις δυσμενείς επιδράσεις του στη διαμόρφωση των δημόσιων ελλειμμάτων (υψηλά τοκοχρεολύσια) και τους περιορισμούς που συνεπάγεται στην προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Επίσης, διετέλεσε και επί σειρά ετών και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία κι αυτή είναι μόνιμος εχθρός του υψηλού δημόσιου χρέους σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και, φυσικά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα που έγινε σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, δήλωσε διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Market News International ότι η Ελλάδα δεν θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. «Αυτό δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε πιθανό», είπε, προσθέτοντας ότι «η ελληνική Κυβέρνηση και οι ευρωπαϊκές αρχές το έχουν αποκλείσει». Για να το πει αυτό ο κ. Παπαδήμος, ως έμπειρος οικονομολόγος και κεντροτραπεζίτης κάτι ξέρει. Ναι, αλλά δεν μας το λέει! Δεν εξηγεί γιατί δεν είναι επιθυμητή μία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και προτιμά η χώρα μας ένα επαίσχυντο Μνημόνιο και απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Εμείς, σε προηγούμενα άρθρα μας είχαμε απαριθμήσει τις ευνοϊκές επιδράσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους στην οικονομία, τα δημοσιονομικά, τους φορολογούμενους και τα ελληνικά νοικοκυριά. Τις υπενθυμίζουμε γράφοντας τότε τα ακόλουθα: Ας διαβάσουν οι «τρομολάγνοι» τις ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και χώρες και τις οφειλέτιδες χώρες που επισημαίνει ο αείμνηστος καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος με έναν άλλο Αμερικανό συνάδελφό του (βραβείο Νόμπελ) σε άρθρο τους το 1989. Αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ανησυχίες για αναδιάρθρωση του χρέους ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Όλι Ρεν, σε άρθρο του στη Wall Street Journal με τίτλο «Ελληνική Αναγέννηση». «Γνωρίζω ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν δώσει τέλος στις ανησυχίες πως η Αθήνα θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Όμως, για πολλούς αλληλένδετους λόγους, βρίσκω αυτές τις ανησυχίες αβάσιμες», επισημαίνει ο κ. Ρεν. Όπως αναφέρει η Ελλάδα πήρε δραστικά μέτρα για να αντιστρέψει την δύσκολη κατάσταση και τα μέτρα αυτά θα πείσουν. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, στην περικοπή των συντάξεων, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με μείωση της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τον επίτροπο, το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό, ενώ η πιστή εφαρμογή του είναι πολύ πιθανό να αυξήσει τον αριθμό ανάπτυξης από το αναμενόμενο. Αλλά, προς τι οι ανησυχίες; Το ερώτημα, ύστερα και από πολλές αντιδράσεις που εκδηλώνονται εντός και εκτός της χώρας μας για το θέμα αυτό είναι: γιατί προκαλεί ανησυχίες μια αναδιάρθρωση του (υψηλού) δημόσιου χρέους; Η απάντηση, προφανώς, εντοπίζεται στη διαπίστωση ότι όλοι αυτοί οι «τρομολογάνοι» της αναδιάρθρωσης του (ελληνικού) δημόσιου χρέους επιδιώκουν με συνεχή Μνημόνια να καταλύουν οιονεί την εθνική κυριαρχία με τις ιταμές παρεμβάσεις τους και να
εξοντώσουν την ελληνική οικονομία και τη χώρα με τα «βάρβαρα» μέτρα που κάθε φορά προτείνουν. Διότι, η κακοδαιμονία του ελληνικού οικονομικού προβλήματος είναι γνωστή: δεν προωθούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις διότι δεν τις αντέχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Κι εκεί «πατάνε» και μιλούν για ανησυχίες στην περίπτωση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Την απάντηση σε όλους αυτούς «τρομολογάνους» την έχει δώσει ο καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος με τη συνεχή διεθνή αρθρογραφία του για την ανάγκη και τις επωφελείς επιπτώσεις μιας απόφασης για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους μιας (τριτοκοσμικής) χώρας. Το σχετικό τελευταίο δημοσίευμα του καθηγητή Άγγελου Αγγελόπουλου, σε συνεργασία με τον Αμερικανό καθηγητή Lawrence R. Klein (βραβείο Νόμπελ) του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια δημοσιεύθηκε στη Νέα Υόρκη το 1989. Στο άρθρο αυτό, επισημαίνονταν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η αδυναμία των χωρών του Τρίτου Κόσμου να εξοφλήσουν το εξωτερικό χρέος τους επιδεινώνει το χάος και απειλεί με κατάρρευση το παγκόσμιο τραπεζιτικό και πιστωτικό σύστημα με συνέπεια την έκρηξη μιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης σοβαρών διαστάσεων. Έτσι, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε το περιεχόμενο της παγκόσμιας στρατηγικής και να βρούμε ρεαλιστικές λύσεις προτού είναι πολύ αργά…» Και οι δύο καθηγητές προτείνουμ πράγματι, ρεαλιστικές λύσεις, όπως αναστολή για δέκα χρόνια όλων των πληρωμών με ένα επιτόκιο 4%, παράταση της προθεσμίας εξόφλησης του κεφαλαίου μετά περίοδο χάριτος δέκα ετών για είκοσι χρόνια ακόμη κλπ. Στο ίδιο άρθρο παρουσιάζονται και οι ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και για τις οφειλέτιδες χώρες (περίοδος ανάπαυλας για ανάκαμψη της οικονομίας, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, λήψη από τις δανείστριες τράπεζες ή χώρες ολόκληρου του δανείου με τους τόκους κλπ). Κι όμως, όλα αυτά ο κ. Ρεν τα χαρακτηρίζει ως … ανησυχίες. Και, φυσικά, προτείνονται κείμενα Μνημονίων, τα οποία συνυπογράφει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση… Τρίτο άρθρο (αναρτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2010) Δικαίωση από τον διάσημο οικονομολόγο Νούριελ Ρουμπινί για αναδιάρθρωση του χρέους Ο άνθρωπος που πριν από πέντε χρόνια προέβλεψε την παγκόσμια οικονομική κρίση, υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στον Αθανάσιο Έλλις («Καθημερινή» 24 Οκτωβρίου 2010) ότι θα γίνει οπωσδήποτε η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδος, δικαιώνοντας τη (μοναχική) αρθρογραφία μας για το μείζον αυτό θέμα. Στο άρθρο μας υπό τον τίτλο «εξηγήστε μας, κύριε Παπαδήμο, γιατί δεν είναι «επιθυμητή» μία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και στη συνέχεια ένα άλλο υπό τον τίτλο « Γιατί, αντί της επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, προτείνουν μόνο επαχθή Μνημόνια!», επιμέναμε ότι είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα και τους δανειστές της (πλην των «διεθνών κερδοσκόπων») μία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Την ίδια όμως στιγμή η κυβέρνηση, ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Πεταλωτής, ο σημερινός σύμβουλος του πρωθυπουργού, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Λουκάς Παπαδήμος, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βροντοφώναζαν σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να γίνει και δεν είναι επιθυμητή
μια τέτοια διαδικασία. Τώρα, ο διάσημος οικονομολόγος Νούριελ Ρουμπινί, ο άνθρωπος που πριν από πέντε χρόνια προέβλεψε την παγκόσμια οικονομική κρίση, υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στον Αθανάσιο Έλλις («Καθημερινή» 24 Οκτωβρίου 2010) ότι θα γίνει η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδος. «Παρά την εφαρμογή σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και επώδυνων μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στο τεράστιο χρέος που συσσωρεύεται και θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωσή του», υποστηρίζει ο κ. Ρουμπινί. «Αν δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε την αναδιάρθρωση υπό πίεση, αλλά είναι βέβαιο ότι θα συμβεί» επιμένει ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη Ιρανοεβραίος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει την Ελλάδα «LehmaBrothers της Ευρώπης» και θεωρεί πως ο δανεισμός από το ΔΝΤ και την Ε. Ε. το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αναβάλει την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση, με αποτέλεσμα όταν γίνει αυτή να μην είναι πλέον ελεγχόμενη. Ο κ. Ρουμπινί, τον οποίο το περιοδικό Time συμπεριέλαβε πέρυσι στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, οφείλει τη φήμη του στην πρόβλεψη που έκανε το 2005 περί επερχόμενης κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ και γενικευμένης οικονομικής καταστροφής. Το 2008 το περιοδικό Fortune ανέφερε ότι «όταν το 2005 ο Ρουμπινί έλεγε πως οι τιμές των ακινήτων επέπλεαν σε ένα κύμα εικασιών, το οποίο σύντομα θα βύθιζε την οικονομία, πολλοί τον περιέγραφαν ως Κασσάνδρα, αλλά τώρα αποδεικνύεται σοφός». Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «άρα, επιμένετε ότι η πτώχευση είναι αναπόφευκτη», η απάντησή του είναι η εξής: «Για μένα είναι αναπόφευκτη. Θα συμβεί. Διότι είναι αδύνατον να επιζήσει η Ελλάδα με ένα χρέος που φθάνει στο 150% του ΑΕΠ. Να αντικαταστήσει το ιδιωτικό χρέος με δημόσιο, να μπορέσει να αποπληρώσει το ΔΝΤ και την Ε. Ε. ύστερα από τρία χρόνια, και να επιστρέψει στις αγορές με τα spreads να παραμένουν στο ζενίθ. Θα χρειαστεί μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση. Αν δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε τη αναδιάρθρωση υπό πίεση. Εχει συμβεί τόσες φορές. Και κανείς δεν πιστεύει ότι δεν θα συμβεί και στην περίπτωση της Ελλάδας. Το ίδιο θα συμβεί στην πορεία και με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Θα έχουμε, λοιπόν, ουσιαστικές πτωχεύσεις (effective defaults), ίσως όχι επίσημες, αλλά ακόμη και εάν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε την βρώμικη λέξη «πτώχευση», θα είναι ελεγχόμενες αναδιαρθρώσεις χρέους οι οποίες θα αρχίσουν από την Ελλάδα. Δεν έχω καμία αμφιβολία επ' αυτού». Τέταρτο άρθρο (αναρτήθηκε 1 Δεκεμβρίου 2010) Τελικά, την «αναδιάρθρωση του χρέους» τώρα τη λένε … «επιμήκυνση»! Πλήρης δικαίωση του διάσημου οικονομολόγου Νούριελ Ρουμπίνι και της αρθρογραφίας μας, σε πείσμα της κυβέρνησης και στελεχών της τρόϊκας που επέμεναν να λένε ότι «δεν είναι επιθυμητή» και «αναγκαία»! Οι αναγνώστες μας θυμούνται την επίμονη αρθρογραφία μας για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, η οποία στηριζόταν στην εφιαλτική συσσώρευση τόκων και χρεολυσίων έως το 2015 εξαιτίας τν παλαιών δανείων και εκείνου των 110 δισ. ευρώ της τρόϊκας έως το 2014. Τότε, κυβέρνηση, στελέχη της κυβέρνησης και της τρόϊκας απέκλειαν μετά βδελυγμίας μια τέτοια περίπτωση, χαρακτηρίζοντάς την ως «μη επιθυμητή» και «ως μη αναγκαία» Τώρα, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, σε συνομιλία που είχε με Έλληνες
δημοσιογράφους, στο περιθώριο της δεύτερης ημέρας της Συνόδου Κορυφής Αφρικής-ΕΕ, στην Τρίπολη της Λιβύης, μίλησε για «θετική απόφαση γύρω από τη δρομολόγηση της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού δανείου» που «ουσιαστικά αίρει ένα σημαντικό βάρος της γρήγορης αποπληρωμής»,, τόνισε. Παραθέτουμε το σχετικό άρθρο μας υπό τον τίτλο «Δικαίωση από τον διάσημο οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπίνι για αναδιάρθρωση του χρέους»: «Ο άνθρωπος που πριν από πέντε χρόνια προέβλεψε την παγκόσμια οικονομική κρίση, υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στον Αθανάσιο Έλλις («Καθημερινή» 24 Οκτωβρίου 2010) ότι θα γίνει οπωσδήποτε η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδος, δικαιώνοντας τη (μοναχική) αρθρογραφία μας για το μείζον αυτό θέμα. Στο άρθρο μας υπό τον τίτλο «εξηγήστε μας, κύριε Παπαδήμο, γιατί δεν είναι «επιθυμητή» μία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και στη συνέχεια ένα άλλο υπό τον τίτλο « Γιατί, αντί της επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, προτείνουν μόνο επαχθή Μνημόνια!», επιμέναμε ότι είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα και τους δανειστές της (πλην των «διεθνών κερδοκόπων») μία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Την ίδια όμως στιγμή η κυβέρνηση, ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Πεταλωτής, ο σημερινός σύμβουλος του πρωθυπουργού, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Λουκάς Παπαδήμος, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βροντοφώναζαν σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να γίνει και δεν είναι επιθυμητή μια τέτοια διαδικασία. Τώρα, ο διάσημος οικονομολόγος Νούριελ Ρουμπινί, ο άνθρωπος που πριν από πέντε χρόνια προέβλεψε την παγκόσμια οικονομική κρίση, υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στον Αθανάσιο Έλλις («Καθημερινή» 24 Οκτωβρίου 2010) ότι θα γίνει η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδος. «Παρά την εφαρμογή σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και επώδυνων μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στο τεράστιο χρέος που συσσωρεύεται και θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωσή του», υποστηρίζει ο κ. Ρουμπινί. «Αν δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε την αναδιάρθρωση υπό πίεση, αλλά είναι βέβαιο ότι θα συμβεί» επιμένει ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη Ιρανοεβραίος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει την Ελλάδα «LehmaBrothers της Ευρώπης» και θεωρεί πως ο δανεισμός από το ΔΝΤ και την Ε. Ε. το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αναβάλει την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση, με αποτέλεσμα όταν γίνει αυτή να μην είναι πλέον ελεγχόμενη. Ο κ. Ρουμπίνι, τον οποίο το περιοδικό Time συμπεριέλαβε πέρυσι στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, οφείλει τη φήμη του στην πρόβλεψη που έκανε το 2005 περί επερχόμενης κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ και γενικευμένης οικονομικής καταστροφής. Το 2008 το περιοδικό Fortune ανέφερε ότι «όταν το 2005 ο Ρουμπινί έλεγε πως οι τιμές των ακινήτων επέπλεαν σε ένα κύμα εικασιών, το οποίο σύντομα θα βύθιζε την οικονομία, πολλοί τον περιέγραφαν ως Κασσάνδρα, αλλά τώρα αποδεικνύεται σοφός». Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «άρα, επιμένετε ότι η πτώχευση είναι αναπόφευκτη», η απάντησή του είναι η εξής: «Για μένα είναι αναπόφευκτη. Θα συμβεί. Διότι είναι αδύνατον να επιζήσει η Ελλάδα με ένα χρέος που φθάνει στο 150% του ΑΕΠ. Να αντικαταστήσει το ιδιωτικό χρέος με δημόσιο, να μπορέσει να αποπληρώσει το ΔΝΤ και την Ε. Ε. ύστερα από τρία χρόνια, και να επιστρέψει στις αγορές με τα spreads να παραμένουν στο ζενίθ. Θα χρειαστεί μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση. Αν
δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε τη αναδιάρθρωση υπό πίεση. Εχει συμβεί τόσες φορές. Και κανείς δεν πιστεύει ότι δεν θα συμβεί και στην περίπτωση της Ελλάδας. Το ίδιο θα συμβεί στην πορεία και με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Θα έχουμε, λοιπόν, ουσιαστικές πτωχεύσεις (effective defaults), ίσως όχι επίσημες, αλλά ακόμη και εάν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε την βρώμικη λέξη «πτώχευση», θα είναι ελεγχόμενες αναδιαρθρώσεις χρέους οι οποίες θα αρχίσουν από την Ελλάδα. Δεν έχω καμία αμφιβολία επ' αυτού». Επίσης, παραθέτουμε και το άρθρο μας υπό τον τίτλο «Γιατί, αντί της επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, προτείνουν μόνο επαχθή Μνημόνια!»: «Ας διαβάσουν οι «τρομολάγνοι» τις ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και χώρες και τις οφειλέτιδες χώρες που επισημαίνει ο αείμνηστος καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος με έναν άλλο Αμερικανό συνάδελφό του (βραβείο Νόμπελ) σε άρθρο τους το 1989. Αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ανησυχίες για αναδιάρθρωση του χρέους ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Όλι Ρεν, σε άρθρο του στη Wall Street Journal με τίτλο «Ελληνική Αναγέννηση». «Γνωρίζω ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν δώσει τέλος στις ανησυχίες πως η Αθήνα θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Όμως, για πολλούς αλληλένδετους λόγους, βρίσκω αυτές τις ανησυχίες αβάσιμες», επισημαίνει ο κ. Ρεν. Όπως αναφέρει η Ελλάδα πήρε δραστικά μέτρα για να αντιστρέψει την δύσκολη κατάσταση και τα μέτρα αυτά θα πείσουν. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, στην περικοπή των συντάξεων, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με μείωση της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τον επίτροπο, το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό, ενώ η πιστή εφαρμογή του είναι πολύ πιθανό να αυξήσει τον αριθμό ανάπτυξης από το αναμενόμενο. Αλλά, προς τι οι ανησυχίες; Το ερώτημα, ύστερα και από πολλές αντιδράσεις που εκδηλώνονται εντός και εκτός της χώρας μας για το θέμα αυτό είναι: γιατί προκαλεί ανησυχίες μια αναδιάρθρωση του (υψηλού) δημόσιου χρέους; Η απάντηση, προφανώς, εντοπίζεται στη διαπίστωση ότι όλοι αυτοί οι «τρομολογάνοι» της αναδιάρθρωσης του (ελληνικού) δημόσιου χρέους επιδιώκουν με συνεχή Μνημόνια να καταλύουν οιονεί την εθνική κυριαρχία με τις ιταμές παρεμβάσεις τους και να εξοντώσουν την ελληνική οικονομία και τη χώρα με τα «βάρβαρα» μέτρα που κάθε φορά προτείνουν. Διότι, η κακοδαιμονία του ελληνικού οικονομικού προβλήματος είναι γνωστή: δεν προωθούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις διότι δεν τις αντέχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Κι εκεί «πατάνε» και μιλούν για ανησυχίες στην περίπτωση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Την απάντηση σε όλους αυτούς «τρομολογάνους» την έχει δώσει ο καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος με τη συνεχή διεθνή αρθρογραφία του για την ανάγκη και τις επωφελείς επιπτώσεις μιας απόφασης για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους μιας (τριτοκοσμικής) χώρας. Το σχετικό τελευταίο δημοσίευμα του καθηγητή Άγγελου Αγγελόπουλου, σε συνεργασία με τον Αμερικανό καθηγητή Lawrence R. Klein (βραβείο Νόμπελ) του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια δημοσιεύθηκε στη Νέα Υόρκη το 1989. Στο άρθρο αυτό, επισημαίνονταν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η αδυναμία των χωρών του Τρίτου Κόσμου να εξοφλήσουν το εξωτερικό χρέος τους επιδεινώνει το χάος και απειλεί με κατάρρευση το παγκόσμιο τραπεζιτικό
και πιστωτικό σύστημα με συνέπεια την έκρηξη μιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης σοβαρών διαστάσεων. Έτσι, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε το περιεχόμενο της παγκόσμιας στρατηγικής και να βρούμε ρεαλιστικές λύσεις προτού είναι πολύ αργά…» Και οι δύο καθηγητές προτείνουν, πράγματι, ρεαλιστικές λύσεις, όπως αναστολή για δέκα χρόνια όλων των πληρωμών με ένα επιτόκιο 4%, παράταση της προθεσμίας εξόφλησης του κεφαλαίου μετά περίοδο χάριτος δέκα ετών για είκοσι χρόνια ακόμη κλπ. Στο ίδιο άρθρο παρουσιάζονται και οι ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και για τις οφειλέτιδες χώρες (περίοδος ανάπαυλας για ανάκαμψη της οικονομίας, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, λήψη από τις δανείστριες τράπεζες ή χώρες ολόκληρου του δανείου με τους τόκους κλπ). Κι όμως, όλα αυτά ο κ. Ρεν τα χαρακτηρίζει ως … ανησυχίες. Και, φυσικά, προτείνονται κείμενα Μνημονίων, τα οποία συνυπογράφει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση…» Πέμπτο άρθρο (αναρτήθηκε στις 12 Μαϊου 2011) Η τρόϊκα προτιμά το «κούρεμα» των ελληνικών νοικοκυριών και της ελληνικής οικονομίας και όχι των δανειστών! Πλήρης επιβεβαίωση της επίμονης αρθρογραφίας μας από τις νέες δηλώσεις του κοινοτικού επιτρόπου κ. Όλι Ρεν και άλλων στελεχών της τρόϊκας και της ελληνικής κυβέρνησης Από τις νέες δηλώσεις του κοινοτικού επιτρόπου κ. Ολι Ρεν, για τις «ολέθριες» επιπτώσεις από το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους προκύπτει πια ξεκάθαρα γιατί όλα τα στελέχη της τρόϊκας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) τάσσονται με πείσμα ενάντια σε κάθε σενάριο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Διότι, όπως επανειλημμένως έχουμε σχεδόν πρώτοι επισημάνει σε σειρά άρθρων μας, η τρόϊκα προτιμά το «κούρεμα» των ελληνικών νοικοκυριών και της ελληνικής οικονομίας από το «κούρεμα» των δανειστών μας, των κερδοσκόπων! Απολύτως, λοιπόν, αντιρεαλιστικό σενάριο, που η εφαρμογή του θα προκαλέσει ολέθριες επιπτώσεις, τόσον στην Ελλάδα όσον και στις χώρες της Ευρωζώνης, χαρακτήρισε για μιαν ακόμη φορά ο κοινοτικός επίτροπος κ. Ολι Ρεν, το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κατά τη διάρκεια συζήτησης σχετικά με τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση, χωρών όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, ο επίτροπος υποστήριξε ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αγνοούν τις ολέθριες επιπτώσεις που θα έχει μία τέτοια αναδιάρθρωση, τόσον για την ίδια την ελληνική οικονομία όσον και για την Ευρώπη, γενικότερα. Σε μία υποθετική κατάσταση, διευκρίνισε ο κ. Ρεν, όπου η Ελλάδα θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση του χρέους της, θα υφίσταντο ένα μεγάλο «κούρεμα» οι κάτοχοι ομολόγων και χρεωγράφων του ελληνικού δημοσίου (η υπογράμμιση δική μας). Οι ελληνικές τράπεζες, που έχουν στη διάθεση τους αξιόγραφα αξίας 48 δισ. ευρώ, τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και οι Ευρωπαίοι πιστωτές, θα δουν να εξανεμίζεται η αξία αυτών των χρεογράφων, διευκρίνισε ο επίτροπος. Μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, έστω και κατά 30%, τόνισε ο Ολι Ρεν, θα προκαλούσε μεγάλη μείωση των διαθέσιμων τραπεζικών κεφαλαίων, εξαέρωση των εγγυήσεων που έχουν λάβει οι τράπεζες και το κυριότερο, θα προκαλούσε μία άνευ προηγουμένου
συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας. Πολύ αμφιβάλλω, είπε ο επίτροπος, αν κάτι τέτοιο θα βοηθούσε πράγματι την Ελλάδα και την Ευρώπη. Η Ελλάδα, συνέχισε, έχει ακόμη ένα πολύ μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα το οποίο θα πρέπει να χρηματοδοτήσει. Σε μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της, όμως, ποιος θα της δώσει χρήματα αφού η πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές θα έχει εμποδιστεί, αναρωτήθηκε ο Επίτροπος. Ο κ. Ρεν παραδέχθηκε ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να ζει ακόμη πέρα από τις δυνατότητες και γι' αυτό, όπως είπε, χρειάζεται να εξασφαλίσει μία δημοσιονομική τάξη και ένα πρωτογενές πλεόνασμα του δημοσίου χρέους. Υπενθυμίζουμε ότι στο πρώτο άρθρο μας υπό τον τίτλο «Γιατί, αντί της επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, προτείνουν μόνο επαχθή Μνημόνια!» για το ίδιο θέμα σχολιάζαμε πάλι δηλώσεις του κ. Ρεν, επισημαίνοντας τα ακόλουθα: «Αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ανησυχίες για αναδιάρθρωση του χρέους ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Όλι Ρεν, σε άρθρο του στη Wall Street Journal με τίτλο «Ελληνική Αναγέννηση». «Γνωρίζω ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν δώσει τέλος στις ανησυχίες πως η Αθήνα θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Όμως, για πολλούς αλληλένδετους λόγους, βρίσκω αυτές τις ανησυχίες αβάσιμες», επισημαίνει ο κ. Ρεν. Όπως αναφέρει η Ελλάδα πήρε δραστικά μέτρα για να αντιστρέψει την δύσκολη κατάσταση και τα μέτρα αυτά θα πείσουν. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, στην περικοπή των συντάξεων, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με μείωση της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τον επίτροπο, το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό, ενώ η πιστή εφαρμογή του είναι πολύ πιθανό να αυξήσει τον αριθμό ανάπτυξης από το αναμενόμενο. Αλλά, προς τι οι ανησυχίες; Το ερώτημα, ύστερα και από πολλές αντιδράσεις που εκδηλώνονται εντός και εκτός της χώρας μας για το θέμα αυτό είναι: γιατί προκαλεί ανησυχίες μια αναδιάρθρωση του (υψηλού) δημόσιου χρέους; Η απάντηση, προφανώς, εντοπίζεται στη διαπίστωση ότι όλοι αυτοί οι «τρομολογάνοι» της αναδιάρθρωσης του (ελληνικού) δημόσιου χρέους επιδιώκουν με συνεχή Μνημόνια να καταλύουν οιονεί την εθνική κυριαρχία με τις ιταμές παρεμβάσεις τους και να εξοντώσουν την ελληνική οικονομία και τη χώρα με τα «βάρβαρα» μέτρα που κάθε φορά προτείνουν. Διότι, η κακοδαιμονία του ελληνικού οικονομικού προβλήματος είναι γνωστή: δεν προωθούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις διότι δεν τις αντέχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Κι εκεί «πατάνε» και μιλούν για ανησυχίες στην περίπτωση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Την απάντηση σε όλους αυτούς «τρομολογάνους» την έχει δώσει ο καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος με τη συνεχή διεθνή αρθρογραφία του για την ανάγκη και τις επωφελείς επιπτώσεις μιας απόφασης για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους μιας (τριτοκοσμικής) χώρας. Το σχετικό τελευταίο δημοσίευμα του καθηγητή Άγγελου Αγγελόπουλου, σε συνεργασία με τον Αμερικανό καθηγητή Lawrence R. Klein (βραβείο Νόμπελ) του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια δημοσιεύθηκε στη Νέα Υόρκη το 1989. Στο άρθρο αυτό, επισημαίνονταν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η αδυναμία των χωρών του Τρίτου Κόσμου να εξοφλήσουν το εξωτερικό χρέος τους επιδεινώνει το χάος και απειλεί με κατάρρευση το παγκόσμιο τραπεζιτικό και πιστωτικό σύστημα με συνέπεια την έκρηξη μιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και
πολιτικής κρίσης σοβαρών διαστάσεων. Έτσι, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε το περιεχόμενο της παγκόσμιας στρατηγικής και να βρούμε ρεαλιστικές λύσεις προτού είναι πολύ αργά…» Και οι δύο καθηγητές προτείνουν, πράγματι, ρεαλιστικές λύσεις, όπως αναστολή για δέκα χρόνια όλων των πληρωμών με ένα επιτόκιο 4%, παράταση της προθεσμίας εξόφλησης του κεφαλαίου μετά περίοδο χάριτος δέκα ετών για είκοσι χρόνια ακόμη κλπ. Στο ίδιο άρθρο παρουσιάζονται και οι ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και για τις οφειλέτιδες χώρες (περίοδος ανάπαυλας για ανάκαμψη της οικονομίας, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, λήψη από τις δανείστριες τράπεζες ή χώρες ολόκληρου του δανείου με τους τόκους κλπ). Κι όμως, όλα αυτά ο κ. Ρεν τα χαρακτηρίζει ως … ανησυχίες. Και, φυσικά, προτείνονται κείμενα Μνημονίων, τα οποία συνυπογράφει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση…». Μνημεία κορυφαίας πολιτικής αναξιοπιστίας Oι ομιλίες του Γιώργου Παπανδρέου στη ΔΕΘ το 2009 και το 2010 « Η πρόταση που ακούσαμε πριν από μια εβδομάδα (σημείωση: αφορούσε στο πάγωμα των μισθών και των συντάξεων που είχε εξαγγείλει ο Κ. Καραμανλής) , ήταν και είναι καταστροφική για τη χώρα. Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους. Και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης… Δεσμευόμαστε λοιπόν για στήριξη του εισοδήματος. Με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό». (12 Σεπτεμβρίου 2009) «Χρειάζεται αντίθετα να στηρίξουμε την οικονομική δραστηριότητα, τον τζίρο της αγοράς. Να μπει μπροστά η μηχανή. Γι' αυτό και θα θέσουμε σε άμεση εφαρμογή, στις πρώτες 100 ημέρες, ένα σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση. Ένα σχέδιο με τέσσερις άξονες, που αντιμετωπίζει άμεσα τα μεγάλα προβλήματα και βάζει τις βάσεις για τις μεγάλες αλλαγές» (12 Σεπτεμβρίου 2009). «Απευθύνομαι σήμερα: Στον μικρομεσαίο επιχειρηματία που αγωνιά για τις πληρωμές του. Στην εργαζόμενη γυναίκα που αναρωτιέται αν θα έχει εργασία αύριο. Στο νέο που βλέπει τα χρόνια να περνάνε, χωρίς να του δίνεται η δυνατότητα να φτιάξει τη ζωή του. Στον μισθωτό που ακούει έντρομος ότι η λύση για όλα τα προβλήματα της χώρας είναι να παγώσει ο μισθός του. Στον ελεύθερο επαγγελματία που ζητάει να είναι πραγματικά ελεύθερος να ασκήσει το επάγγελμά του. Στον αγρότη που βλέπει το εισόδημά του να χάνεται κάθε χρόνο. Στον συνταξιούχο που ταλαιπωρείται από μια πολιτεία που έπρεπε να τον σέβεται».( 12 Σεπτεμβρίου 2009) «Στην οικονομία εφαρμόζουμε άμεσα σχέδιο 100 ημερών για τη στήριξη της αγοράς, την ενίσχυση των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, τον περιορισμό της κρατικής σπατάλης. Στόχος μας; Να κρατήσουμε την αγορά ζωντανή, να δώσουμε ζωή στην οικονομία. Έτσι θα δημιουργήσουμε τη βάση για το επόμενο απαιτούμενο βήμα: της ανάπτυξης, με ριζική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο παράγουμε πλούτο» (12 Σεπτεμβρίου 2009). «Όλα όσα σας ανέφερα, στοχεύουν στην αναθέρμανση της αγοράς, την επανεκκίνηση της οικονομίας. Μόνο η ανάταξη της οικονομίας θα αποφέρει και νέα έσοδα σε μόνιμη βάση. Όσους φόρους και να βάλουμε, τα έσοδα θα είναι λίγα» (12 Σεπτεμβρίου 2009).
Δεν χρειάζεται να επιβαρύνουμε την κατάσταση μέσα από μετρολογία. Ευθύνη έχουν και τα ΜΜΕ» (10 Σεπτεμβρίου 2010). «Δεν έχω ακούσει τίποτα για νέα περικοπή μισθού. Αν εσείς έχετε τέτοια πληροφόρηση εγώ δεν έχω» (10 Σεπτεμβρίου 2010). «Λεφτά υπάρχουν: το ζήτημα είναι που πάνε» (10 Σεπτεμβρίου 2010). «Δεν υπάρχουν νέα μέτρα» (10 Σεπτεμβρίου 2010). Δύο περίπου εβδομάδας πριν από τα εγκαίνια της νέας ΔΕΘ άρχισαν να δημοσιεύονται άρθρα και σχόλια για το περιεχόμενο της ομιλίας του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου στην εκδήλωση αυτή. Εμείς θα αρκεσθούμε στην παράθεση χαρακτηριστικών αποσπασμάτων από ομιλίες ή συνέντευξη του κ. Παπανδρέου στο πλαίσιο της ΔΕΘ το 2009 και το 2010 (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας: Το πλήρες κείμενο της ομιλίας Γιώργου Παπανδρέου στις 12 Σεπτεμβρίου 2009 στη ΔΕΘ Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του κ. Γιώργου Παπανδρέου στο πλαίσιο της ΔΕΘ στις 12 Σεπτεμβρίου 2009: «Εδώ, από τη Βόρεια Ελλάδα, από τη Μακεδονία, από τη Θεσσαλονίκη, λέμε κάτι πολύ απλό. Είναι η ώρα των αποφάσεων. Η χώρα χρειάζεται αποφάσεις. Η οικονομία χρειάζεται αποφάσεις. Οι πολίτες χρειάζονται αποφάσεις. Αποφάσεις - όχι προφάσεις που επιχειρούν να δικαιολογήσουν τα σημερινά αδιέξοδα της χώρας. Αποφάσεις για το συνολικό συμφέρον της πατρίδας. Για ένα κράτος ευνομίας, ισχύος του δικαίου, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Για μια δυναμική παρουσία της χώρας μας στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Είμαι έτοιμος να πάρω αυτές τις αποφάσεις. Να αλλάξουμε την πορεία αυτής της χώρας. Να αλλάξουμε την πορεία μαζί. Απευθύνομαι σήμερα, από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, σε κάθε πολίτη της χώρας. Στον μικρομεσαίο επιχειρηματία που αγωνιά για τις πληρωμές του. Στην εργαζόμενη γυναίκα που αναρωτιέται αν θα έχει εργασία αύριο. Στο νέο που βλέπει τα χρόνια να περνάνε, χωρίς να του δίνεται η δυνατότητα να φτιάξει τη ζωή του. Στον μισθωτό που ακούει έντρομος ότι η λύση για όλα τα προβλήματα της χώρας είναι να παγώσει ο μισθός του. Στον ελεύθερο επαγγελματία που ζητάει να είναι πραγματικά ελεύθερος να ασκήσει το επάγγελμά του. Στον αγρότη που βλέπει το εισόδημά του να χάνεται κάθε χρόνο. Στον συνταξιούχο που ταλαιπωρείται από μια πολιτεία που έπρεπε να τον σέβεται. Απευθύνομαι σε κάθε πολίτη, που βλέπει να έχουμε Υπουργεία, να έχουμε υποδομές, να έχουμε υπαλλήλους, αλλά να μην έχουμε κράτος. Που πιστεύει πολλές φορές ότι και οι πολιτικοί δεν έχουν πια κάτι να προσφέρουν. Και τους λέω: Είμαι εδώ σήμερα για να σας μιλήσω για τις ευθύνες που αναλαμβάνουμε αύριο. Είμαι εδώ σήμερα για να σας πω ότι υπάρχει ελπίδα. Ότι στις 4 του Οκτώβρη αρχίζει μια νέα εποχή. Ξεκινάει μια νέα πορεία για τη χώρα με αποφάσεις για ένα Σχέδιο Εθνικής Ανάτασης. Ήρθε η ώρα να σηκώσουμε τα μανίκια, να δουλέψουμε όλοι μαζί, για να βγάλουμε τον τόπο από το τέλμα και να τον βάλουμε σε πορεία δημιουργίας. Και η σημερινή βαθιά κρίση είναι και ευκαιρία. Ευκαιρία να δούμε κατάματα τα προβλήματα του τόπου και να τα διορθώσουμε. Αλήθεια πρώτη: η παρακμή που βιώνουμε σήμερα δεν θα περάσει απλά, όταν ξεπεραστεί η διεθνής
κρίση. Μακάρι να ήταν έτσι. Διότι η δική μας παρακμή δεν αφορά μόνο την οικονομική κρίση. Συνδέεται δυστυχώς με πολιτική κρίση, κρίση θεσμών, κρίση αξιών. Και είμαι σήμερα εδώ, για να πω πώς θα οικοδομήσουμε το αύριο πάνω σε ό,τι καλύτερο έχει η πατρίδα. Πώς θα αξιοποιήσουμε τις δυνάμεις μας για να δημιουργήσουμε πλούτο. Πώς θα τον μοιράσουμε δίκαια σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Και πώς θα το κάνουμε με σεβασμό στις γενιές που έρχονται. Αλήθεια δεύτερη: η οικονομία μας έχει καθηλωθεί. Ό,τι και αν κάνουμε για να την ανακινήσουμε άμεσα, και θα κάνουμε, δεν θα οδηγήσει πουθενά, αν δεν συνοδεύσουμε τα άμεσα μέτρα με ριζικές αλλαγές στο πρότυπο ανάπτυξης. Αλήθεια τρίτη: φτάσαμε εδώ, διότι δημιουργήσαμε ένα πελατειακό συγκεντρωτικό κράτος που πνίγει κάθε πρωτοβουλία, δεν στηρίξαμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, αφήσαμε την αγορά ανεξέλεγκτη και παραδώσαμε το κράτος στην διαφθορά, να σέρνεται από κάθε παράγοντα με ισχύ. Το χειρότερο όμως είναι ότι φτάσαμε εδώ, διότι τα τελευταία έξι χρόνια κανείς δεν ανέλαβε τις ευθύνες του για την πορεία αυτής της χώρας. Φίλες και φίλοι, Στην πορεία μιας χώρας υπάρχουν στιγμές που καθορίζουν το μέλλον της. Στιγμές που οι λαοί πρέπει να δουλέψουν συλλογικά, ενωμένα, με σχέδιο. Στιγμές που απαιτούν ηγεσία με αίσθημα της ευθύνης μπροστά στην κρίση και την παρακμή. Η Ελλάδα βρίσκεται ακριβώς σε αυτή την συγκυρία. Στις επικείμενες εκλογές δεν συγκρούονται απλά δύο κόμματα ή δύο αρχηγοί. Συγκρούονται δύο τελείως διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις για τη χώρα και για την πολιτική. Εμείς ξέρουμε ότι όταν μία κοινωνία είναι σε παρακμή, η ηγεσία έχει ρόλο και αυξημένες ευθύνες. Αυτός είναι ο λόγος που για εμάς, σε αντίθεση με εκείνους, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, αν δεν αλλάξει πρώτα απ' όλα ο τρόπος, η νοοτροπία και η αντίληψη της άσκησης πολιτικής εξουσίας σ' αυτόν εδώ τον τόπο. Όραμά μου, να πάμε μαζί τη χώρα μπροστά. Να χτίσουμε μια Ελλάδα δυνατή, που μπορεί να διεκδικήσει μια αξιοπρεπή θέση στον κόσμο, που επιτέλους θα είναι μια Ελλάδα που σέβεται, αναγνωρίζει και επενδύει στην αξία των ανθρώπων της, του πλούτου της, της κληρονομιάς της. Μια Ελλάδα που θα κάνει τη φωνή του Έλληνα δυνατή σε κάθε γωνιά του κόσμου. Τον εθνικό μας πλούτο, τους ανθρώπινους και φυσικούς μας πόρους, μόνιμο μοχλό ανάπτυξης. Το κοινωνικό κράτος συνεχή πηγή σιγουριάς για τον πολίτη. Την παιδεία μας, μια από τις πιο ανταγωνιστικές στην Ευρώπη. Και το ελληνικό κράτος, εστία ασφάλειας, δημιουργίας και ανάπτυξης. Δεν οραματίζομαι το ανέφικτο. Οραματίζομαι το αυτονόητο. Το αυτονόητο που δικαιούται ο Ελληνικός λαός. Και είμαι εδώ για να σας πω ρεαλιστικά πώς μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα στη χώρα. Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε την Ελλάδα που όλοι οραματιζόμαστε. Στην οικονομία εφαρμόζουμε άμεσα σχέδιο 100 ημερών για τη στήριξη της αγοράς, την ενίσχυση των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, τον περιορισμό της κρατικής σπατάλης. Στόχος μας; Να κρατήσουμε την αγορά ζωντανή, να δώσουμε ζωή στην οικονομία. Έτσι θα δημιουργήσουμε τη βάση για το επόμενο απαιτούμενο βήμα: της ανάπτυξης, με ριζική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο παράγουμε πλούτο. Στο κράτος εφαρμόζουμε άμεσα μέτρα για την θωράκιση της αυτονομίας της πολιτικής και τη διαφάνεια στον τρόπο με τον οποίο δαπανώνται τα χρήματα, το κάθε ευρώ του Έλληνα πολίτη.
Έτσι θα χτίσουμε τα θεμέλια για την απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας στο κράτος και σε όλους τους λειτουργούς του. Έτσι θα οικοδομήσουμε και την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, το Ασφαλιστικό, την αγορά εργασίας, τον Πολιτισμό, ώστε το κράτος, αλλά και η αγορά, να υπηρετούν τον πολίτη, με ποιοτικές υπηρεσίες, διασφαλίζοντας τα δικαιώματά του. Κυρίες και κύριοι, Μας λένε ότι η επιλογή είναι ανάμεσα στον εύκολο και τον δύσκολο δρόμο. Κάνουν λάθος. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος. Το ερώτημα είναι, θα συνεχίσουμε στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο ή θα κάνουμε νέες επιλογές, που μας πάνε μπροστά ως χώρα, πάνε μπροστά τους πολίτες, τις οικογένειες, τις επιχειρήσεις μας, τους εργαζόμενους; Η πρόταση που ακούσαμε πριν από μια εβδομάδα, ήταν και είναι καταστροφική για τη χώρα. Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους. Και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης. Χρειάζεται αντίθετα να στηρίξουμε την οικονομική δραστηριότητα, τον τζίρο της αγοράς. Να μπει μπροστά η μηχανή. Γι' αυτό και θα θέσουμε σε άμεση εφαρμογή, στις πρώτες 100 ημέρες, ένα σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση. Ένα σχέδιο με τέσσερις άξονες, που αντιμετωπίζει άμεσα τα μεγάλα προβλήματα και βάζει τις βάσεις για τις μεγάλες αλλαγές. 1ο. Στήριξη του εισοδήματος. Με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό. Έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης. Μέτρα προστασίας των δανειοληπτών. Πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ για ένα χρόνο 2ο. Ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας. Με αύξηση των δημοσίων επενδύσεων στο 4% του ΑΕΠ από τον πρώτο προϋπολογισμό και επιτάχυνση του ΕΣΠΑ. Ένεση ρευστότητας στην αγορά. Αλλαγή του ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. 3ο. Προστασία και ενίσχυση της απασχόλησης και στήριξη των ανέργων. 4ο. Νοικοκύρεμα στα δημόσια οικονομικά με την καταπολέμηση της σπατάλης και την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων. Θα θέσουμε σε εφαρμογή αυτό το σχέδιο, ψηφίζοντας στις πρώτες 100 μέρες πέντε νομοσχέδια που αφορούν στην οικονομία.
Πίνακες
Η πλήρης σειρά στατιστικών της ελληνικής οικονομίας από το 1961 έως σήμερα από το αρχείο του Δημήτρη Στεργίου θα δημοσιευθεί με το ebook «Μισός Αιώνας - Η Ελλάδα Σε Αριθμούς», την 1η Νοεμβρίου 2012. Ενδεικτικά στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί στο ιστολόγιο dimitris-stergiou.eu και σε προηγούμενα βιβλία μου.
Πρόλογος Είχα αποφασίσει να ολοκληρώσω, με το προηγούμενο βιβλίο μου «Οι Αχρηστοι» (πρωθυπουργοί μετά το 1980), την υπερσαραντάχρονη δημοσιογραφική και συγγραφική μου πορεία στην οικονομία, καθώς από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας μας από τον Γιώργο Παπανδρέου διαπιστωνόταν με στοιχεία ότι συνεχιζόταν το πολιτικό και οικονομικό δράμα της Ελλάδος ως εντονότερος εφιάλτης. Η εισαγωγή του προηγούμενου βιβλίου μου κατέληγε ως εξής: «Έτσι φθάσαμε στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, οι οποίες ανέδειξαν ως κυβέρνηση το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε επανειλημμένως υπογραμμίσει ότι το 2005 είναι έτος διαρθρωτικών αλλαγών, διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε πολλούς τομείς της οικονομίας. Οι αντιδράσεις είναι ισχυρές, όπως έλεγε ο πρώην υπουργός Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου. Περιμέναμε τότε να δούμε ποια κουλτούρα θα επικρατούσε, όπως διερωτάτο το 2002 και ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γεράσιμος Αρσένης: η παραδοσιακή ή η μεταρρυθμιστική. Τελικά, επεκράτησε πάλι η παραδοσιακή! “Πίσω από το πολιτικό δράμα και από τις οικονομικές εξελίξεις στην περίοδο 1981 – 2001, τόνισε ο Γεράσιμος Αρσένης το 2002, κρύβεται μία βασική αντιπαράθεση της παραδοσιακής κουλτούρας, η οποία δεν θέλει ανοιχτούς ορίζοντες, φοβάται το καινούργιο, θέλει το κεκτημένο και την προστασία του κράτους, και της μεταρρυθμιστικής κουλτούρας, η οποία είναι οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν αποδεχτεί ότι ο τόπος πρέπει να αλλάξει». Τίποτε δεν άλλαξε. Έγιναν και οι εκλογές το 2007 και οι τελευταίες του Οκτωβρίου 2009, όταν πια κορυφώθηκε το πολιτικό και οικονομικό δράμα της χώρας μας, το οποίο, έτσι όπως πάμε, θα συνεχισθεί για πολλά ακόμα χρόνια…». Και συνεχίζεται! Συνεχίζεται με λεηλασία της ελληνικής οικονομίας και του εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών, με συντριβή του κύρους της χώρας και με τη συντριβή ακόμα περισσότερο όλων των οικονομικών νόμων. Θυμήθηκα ξανά αυτό που μού έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος ότι οι «οικονομικοί νόμοι είναι πολύ φιλέκδικοι». Η εκκωφαντική αυτή επισήμανση του Άγγελου Αγγελόπουλου όχι μόνο δεν προσέχθηκε ποτέ από καμία ελληνική κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αλλά όλες, όλο οι εκάστοτε διαχειριστές και υποτίθεται «ελεγκτές» της εξουσίας έκαναν τα πάντα για να προκαλούν ακόμα περισσότερο τους οικονομικούς νόμους και να εκδικηθούν ακόμα περισσότερο τη χώρα μας και, ιδιαίτερα, τους αθώους του εγκλήματος, δηλαδή τους παραγωγικούς εργαζόμενους, τους συνεπείς φορολογούμενους, τους Έλληνες νοικοκυραίους, τους πράγματι παραγωγικούς επιχειρηματίες. Αντίθετα, όλοι σχεδόν οι προκλητικοί παραβάτες των βασικών οικονομικών νόμων (εκάστοτε κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις ως φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί), αναλώμασι της οικονομίας, του κύρους της χώρας, του βιοτικού επιπέδου και των αναγκαίων υποδομών της χώρας, επιδίδονταν σε ένα ξέφρενο ανταγωνισμό μεταξύ κομματικού οφέλους και κόστους και σε μια απίστευτη για δανειοβίωτη χώρα εθνική σπατάλη. Όλα αυτά απετέλεσαν πρόκληση να αναθεωρήσω την απόφασή μου και να συνεχίσω τις
δημοσιογραφικές μου παρεμβάσεις με άρθρα, σχόλια, έρευνες, αφιερώματα και αναδρομές στο ιστολόγιό μου dimitris-stergiou.eu, με στόχο να συγκεντρωθεί υλικό για την τιμωρία, επιτέλους, και όλων εκείνων που οδήγησαν, με πράξεις και παραλείψεις, την Ελλάδα σε αυτή την πρωτόγνωρη λεηλασία της οικονομίας της, το λαό της στην εξαθλίωση και τη χώρα σε αναξιόπιστο επαίτη της Ευρώπης. Έτσι, αποφάσισα να συγγράψω το όγδοο αυτό οικονομικό βιβλίο με τον εγκιβωτισμό σε αυτό όλων των παρεμβάσεων αυτών, οι οποίες καταδεικνύουν από λεπτό σε λεπτό το πώς ολοκληρώθηκε η λεηλασία. Πρόκειται, μαζί με όλα τα προηγούμενα επτά οικονομικά βιβλία μου, για μια συμβολή μου στην ενίσχυση της διαδικασίας παραδειγματικής τιμωρίας από τη Δικαιοσύνη όλων αυτών των καταστροφέων διαχειριστών των εθνικών πόρων κατά την τελευταία τριακονταετία και ολετήρων της χώρας μας.
Αντί εισαγωγής Ως πρώτη πρόκληση για την ενίσχυση της διαδικασίας τιμωρίας από τη Δικαιοσύνη όλων εκείνων των διαχειριστών ή λαϊκιστών «ελεγκτών» τους , οι οποίοι επί τριάντα περίπου χρόνια, παραβίαζαν βασικούς οικονομικούς νόμους με απίστευτες παροχές και σπατάλη εθνικών πόρων, παραθέτω αντί Εισαγωγής μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά ντοκουμέντα που δημοσιεύονται στο παρόν βιβλίο. Φρονώ ότι τα ντοκουμέντα αυτά καθώς και όλα όσα δημοσιεύονται στα επόμενα κεφάλαια με τη μορφή «ημερολογίου» για τη νέα λεηλασία και σπατάλη, είναι αρκετά για να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία κατά των ολετήρων ελληνικής οικονομίας , των υπεύθυνων της λεηλασίας των ελληνικών νοικοκυριών και της συντριβής του διεθνούς κύρους της χώρας μας: 1. «Δεν υπάρχει δωρεάν πιάτο στην οικονομία, κάποιος το πληρώνει»! Ιδού τα «δωρεάν» τάχα πιάτα, τα οποία μάς «σέρβιραν» όλες οι κυβερνήσεις μετά το 1980 και τα οποία τα πλήρωναν οι δανειστές μας και άλλοι αθώοι φορολογούμενοι, και ιδού πώς φτάσαμε στα … μνημόνια και τη λεηλασία της οικονομίας. Παρουσιάσθηκαν σε άρθρο μας που αναρτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2012: «Οι απανωτές οριζόντιες, κάθετες και πλάγιες περικοπές εισοδημάτων των ελληνικών νοικοκυριών, οι οποίες τα τελευταία δύο περίπου χρόνια έχουν πάρει τη μορφή λεηλασίας, θύμισαν μιαν οικονομική επισήμανση την οποία έκανα σε όλα σχεδόν τα άρθρα μου, αναλύσεις, σχόλια και βιβλία μου τα τελευταία σαράντα χρόνια και η οποία είναι ένας βασικός οικονομικός νόμος, ότι δηλαδή «δεν υπάρχει δωρεάν πιάτο στην οικονομία, κάποιος το πληρώνει». Και καθώς, όπως μού έλεγε ο αείμνηστος ακαδημαϊκός και καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, οι οικονομικοί νόμοι είναι πολύ φιλέκδικοι, τρομάζω ακόμα με τη σκέψη ότι η «μήνις» τους θα συνεχιστεί αγριότερα. Θυμάμαι ότι σε όλη αυτήν περίοδο κάθε φορά που επεκαλούμην το «νόμο» αυτό σε άρθρα μου και σχόλια κυρίως στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και την εφημερίδα «Τα Νέα», συναντούσα έντονες αντιδράσεις από καθηγητές, από τους οποίους οι περισσότερο έγιναν ή είναι και σήμερα οικονομικοί υπουργοί! Οι καθηγητές αυτοί επέμεναν τότε ότι δεν ισχύει αυτό σε μιαν οικονομία, η οποία επιδιώκει την άρση … ανισοτήτων και την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων! Γινόταν, τότε, έντονη συζήτηση για το θέμα αυτό, αλλά πάντοτε ως ανταπάντηση υπογράμμιζα πάντα ότι δεν μπορεί να κάνει κανείς επεκτατική δημοσιονομική ή κοινωνική ή φιλολαϊκή πολιτική με χρήματα από … άδεια δημόσια ταμεία και, τουτέστιν, με … δανεικά! Συνέχιζαν, λοιπόν, όλες οι κυβερνήσεις μετά το 1980 να προσφέρουν αφειδώς «πιάτα» ως δωρεάν, ενώ πληρώνονταν από τους φορολογούμενους και, κατά ένα μεγάλο μέρος, από τους δανειστές μας, αφού τα δημόσια ελλείμματα, δηλαδή οι δανειακές ανάγκες, αυξάνονταν και πληθύνονταν, όπως, φυσικά, και το δημόσιο χρέος, το οποίο «μπούκωνε» από τα ελλείμματα αυτά. Υπενθυμίζω ότι το 1981 το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 34,5% του ΑΕΠ, το 1982 ήταν 41,3% του ΑΕΠ, το 1983 ήταν 41,9% του ΑΕΠ, το 1984 ήταν 48% του ΑΕΠ και το 1985 ήταν 54,7%. Σημειώνεται ότι έως το 1984 το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν μικρότερο από το αντίστοιχο μέσο κοινοτικό όρο! Το 1981 το δημόσιο χρέος της ΕΟΚ ήταν 41,9% του ΑΕΠ, το 1982 ήταν 45,5% του ΑΕΠ, το 1983 48,8% του ΑΕΠ, το 1984 ήταν 51,6% του ΑΕΠ και το 1985 ήταν 53,7% του ΑΕΠ, δηλαδή από το έτος αυτό, για πρώτη φορά, το κοινοτικό δημόσιο χρέος ήταν μικρότερο από το αντίστοιχο της Ελλάδος ή το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν υψηλότερο από το αντίστοιχο
κοινοτικό! Και έτσι ήρθε σκληρότατα το πλήρωμα του χρόνου. Και πληρώνουμε τώρα όλοι, είτε φάγαμε είτε δεν φάγαμε, πολύ ξινά τα «δωρεάν» τάχα αυτά πιάτα. Για να καταδειχθεί η άφρων οικονομική πολιτική, η οποία εφαρμοζόταν κυρίως τα τελευταία τριάντα χρόνια, αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα για το πώς «σερβίρονταν» τα «δωρεάν» αυτά τάχα πιάτα και πόσο κόστιζαν στην ελληνική οικονομία: Με την αύξηση σε ποσοστό πάνω από … 40% όλων των αμοιβών και μισθών, την οποία εξήγγειλε αμέσως, με τις εκλογές του 1981 το Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1981 ο νέος τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου! Με την καθιέρωση της περιβόητης Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ), η οποία (μολονότι μετριάστηκε σημαντικά με το σκληρό πακέτο μέτρων του 1985) δίδονταν αυξήσεις σε όλους, είτε ήταν παραγωγικοί, είτε αντιπαραγωγικοί, είτε κερδοφόροι, είτε ζημιογόνοι, είτε συνέβαλλαν στη μόνιμη αύξηση του κόστους ανά μονάδα προϊόντος. ¨Ετσι, η ανταγωνιστικότητα πήγαινε ολοένα και βαθιά στα «τάρταρα» και οι υποτιμήσεις της δραχμής αποτελούσαν, μαζί με το Τυπογραφείο του Χολαργού (εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος) η μόνη … λύση! Με την ένταξη το 1983 στον περιβόητο Οργανισμό «Ανασυγκρότησης» Επιχειρήσεων δεκάδων ζημιογόνων ή υπερχρεωμένων ιδιωτικών επιχειρήσεων, ο οποίος, πέρα από την καταστροφή μεγάλου εθνικού πλούτου από την κρατική διαχείριση επιχειρήσεων, κόστισε στον ελληνικό λαό πάνω από 1,5 τρισ. δραχμές! Με την εξαγορά από το κράτος ζημιογόνων ιδιωτικών επιχειρήσεων, ύστερα από συνδικαλιστικές πιέσεις. Εγκληματικό παράδειγμα αποτελεί η εξαγορά από το κράτος των Ελληνικών Ναυπηγείων» (Ναυπηγεία Σκαραμαγκά) στις 3 Σεπτεμβρίου του 1985 (μετά από ένα περίπου μήνα ανακοινώθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας Κων. Σημίτη το πιο σκληρό, έως τότε, πακέτο μέτρων αβάστακτης λιτότητας! Η εξαγορά αυτή, όπως προκύπτει από τα βιβλία μου, κόστισε πάνω από 13 εκατ. δολάρια (καταβλήθηκαν στον ιδιοκτήτη τους Σταύρο Νιάρχο», ενώ από την κρατική διαχείριση …. Το άγος αυτό των Ελληνικών Ναυπηγείων (Ναυπηγεία Σκαραμαγκά), ο γράφων το έχει χαρακτηρίσει ως ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην οικονομία μετά τη μεταπολίτευση και το έχει συμπεριλάβει μαζί με άλλα επτά στο βιβλίο «Αυτή είναι η Ελλάδα – Τα οκτώ μεγαλύτερα εγκλήματα στην οικονομία μετά τη μεταπολίτευση» (Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000). Από το τέταρτο κεφάλαιο υπό τον τίτλο «Η εξαγορά των Ελληνικών Ναυπηγείων από το κράτος» αναδημοσιεύω από τις 50 σελίδες του μια μικρή περίληψη, έτσι για να θυμόμαστε πώς φτάσαμε στα … μνημόνια. Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζαμε πώς τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έγιναν στις 3 Σεπτεμβρίου του 1985 «Ναυπηγεία του Λαού», αφού όμως ο ελληνικός λαός κατέβαλε στον Νιάρχο 14 εκατ. δολάρια, για να μη μείνουν άνεργοι οι εργαζόμενοι σε αυτό και για να μην τους «εκμεταλλεύεται» ο ιδιώτης επιχειρηματίας και να συνεχίζει συνεχώς να πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι, μολονότι οι εργαζόμενοι μειώνονταν συνεχώς αισθητά! Γράφαμε, λοιπόν: Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1985 συνετελέσθη στη χώρα μα ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην οικονομία μεταπολεμικά. Πρόκειται για την εξαγορά των Ελληνικών Ναυπηγείων (Ναυπηγεία
Σκαραμαγκά) από το κράτος, με την καταβολή 14 εκατ. δολαρίων στον έως τότε ιδιοκτήτη τους Σταύρο Νιάρχο. Αυτή την εξαγορά από την πρώτη στιγμή χαρακτηρίσαμε , σε άρθρα μας, σε σχόλια και σε έρευνες, ως το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στη χώρα μας. Στις 3 Σεπτεμβρίου, λοιπόν, συγκλήθηκε γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρείας, η οποία όρισε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο. Στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας, δηλαδή στις 4 Σεπτεμβρίου του 1985, «ιστορικές» δηλώσεις του νέου προέδρου, των υπουργών, των συνδικαλιστών και ρεπορτάζ με φωτογραφίες των εργαζομένων να χορεύουν στο Ναυπηγείο με το πανό να γράφει «Ναυπηγείο του Λαού»! Το άγος συνεχίζεται, διότι το «Ναυπηγείο του Λαού» συνεχώς παρουσίαζε ζημιές και το 1995 το Δημόσιο προέβη σε μιαν ελληνικής επινόηση «ιδιωτικοποίηση». Διότι, από την «ιδιωτικοποίηση» αυτή όχι μόνο δεν εισέπραξε χρήματα, όπως θα περίμενε κανείς, Ξεπουλώντας δημόσια περιουσία, όπως λένε συνεχώς οι «κρατικοδίαιτοι», αλλά επεβάρυνε επιπροσθέτως τους φορολογουμένους και με 140 δισ. ευρώ. Αυτό προκύπτει από την Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η οποία κατατέθηκε στη Βουλή στις 11 Δεκεμβρίου του 1995 με την ευκαιρία της τροπολογίας του τότε υπουργού Βιομηχανίας Αναστασίου Πεπονή για τους όρους και τις προϋποθέσεις «ιδιωτικοποίησης» (μεταβίβαση του 49% των μετοχών των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στους εργαζόμενους σε αυτά και διατήρηση του … 51% των μετοχών από το κράτος μέσω της ΕΤΒΑ!!!). Πρόκειται για μια τροπολογία «κόστους» 138,4 δισ. δραχμές. Από τα στοιχεία της Έκθεσης αυτής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους επιβεβαιώνεται η οικονομική και πολιτική ιστορία στη χώρα μας επαναλαμβάνεται συνεχώς ως τραγωδία, αφού το κείμενό της είναι σα να κυκλοφόρησε σήμερα: Ιδού, λοιπόν, πώς και πόσο «εκοστολογείτο» το άγος αυτό: Η ζημιά του Πολεμικού Ναυτικού από τις καθυστερήσεις στη ναυπήγηση τριών φρεγατών θα ανέλθει σε 12 δισ. δραχμές! Η απώλεια εσόδων του Δημοσίου από τη … διαγραφή χρεών της εταιρείας προς το κράτος θα φθάσει το ποσό των 38 δισ. δραχμών! Το ποσό για ανάληψη υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τους συμμετόχους στο επενδυτικό πρόγραμμα θα ανέλθει σε 18,7 δισ. δραχμών! Για την πρόωρη συνταξιοδότηση υπαλλήλων των Ναυπηγείων Ελευσίνος και Σκαραμαγκά θα δαπανηθεί το ποσό των 6 δισ. δραχμών! Για τη δυνατότητα μετάταξης υπαλλήλων των δύο ναυπηγείων σε άλλους οργανισμούς του Δημοσίου θα χρειαστούν άλλα 700 εκατ. δραχμές! Το εφάπαξ για την καταβολή αποζημιώσεων στο προσωπικό που αποχωρεί από τα δύο ναυπηγεία ανέρχεται σε 10 δισ. δραχμές (10 εκατ. δραχμές ο κάθε εργαζόμενος)!!! Η διαγραφή χρεών της εταιρείας προς τις πιστώτριες τράπεζες ανέρχεται σε 53 δισ. δραχμές! Με την καθιέρωση δωρεάν πρωινού εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες διόγκωσαν ακόμα περισσότερο (κατά δεκάδες δισ. δραχμές) τα εκρηκτικά ελλείμματα των συγκοινωνιακών φορέων της Αθήνας.
Με τη διανομή δωρεάν, σε φτωχούς ή πλούσιους, σε φορολογούμενους ή φοροφυγάδες, των σχολικών βιβλίων και των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων! Με τις αθρόες προσλήψεις (κυρίως κομματικών φίλων) στο εν στενή και ευρεία εννοία δημόσιο τομέα, ο οποίος στέναζε παντού από υπεράριθμους, από άσχετους και άχρηστους. Εκτιμάται ότι την περίοδο 1981 – 1989 διορίστηκαν πάνω από 1.500. άτομα, τα οποία προέρχονταν από την επαρχία και τα οποία άφησαν αγροτικές καλλιέργειες, επιχειρηματικές δραστηριότητες και ερήμωσαν την ύπαιθρο για να γίνουν … δημόσιοι υπάλληλοι. Με τις συνεχείς υπουργικές αποφάσεις και νόμους με τους οποίους αυξάνονταν ιλιγγιωδώς τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, συρρικνωνόταν συνεχώς ο συνταξιοδοτικός χρόνος, αυξάνονταν συνεχώς τα εφάπαξ και απονέμονταν συνεχώς … «αναπηρικές συντάξεις». Με την ευκολία που το κράτος όριζε ότι μερικές δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί και τράπεζες αναλάμβαναν να καλύπτουν (αντί … αυξήσεων στις αποδοχές!) τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία. Σε μερικές περιπτώσεις ισχύει ακόμα αυτό!!! Αυτά ως ενδεικτικά παραδείγματα, τα οποία παρουσιάζονται αναλυτικά και με στοιχεία σε όλα τα βιβλία μου. 2. Πρόσκληση και πρόκληση για διάλογο: Να «ποινικοποιηθούν» οι προεκλογικές υποσχέσεις! Με βάση τη ρήση του Ελευθερίου Βενιζέλου ότι «Οι μη τηρούμενες προεκλογικές υποσχέσεις συνιστούν μια μορφή δωροδοκίας του ελληνικού λαού» επαναφέρω με το άρθρο μου που αναρτήθηκε στις 27 Απριλίου 2012, προς συζήτηση, η οποία είχε αρχίσει στα μέσα της δεκαετίας του 1980 χωρίς … αποτέλεσμα, την περίπτωση ποινικοποίησης των μη τηρούμενων προεκλογικών υποσχέσεων: «Ήταν, πράγματι, εντυπωσιακά όλα αυτά τα γνωστά, τα οποία εξήγγειλε προεκλογικά ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς για την κοινωνία, τους θεσμούς, την οικονομία, τη φορολογία και την ασφάλεια του πολίτη από την εξέδρα του Ζαππείου. Επειδή όμως, συνήθως, οι προεκλογικές εξαγγελίες και υποσχέσεις είναι απλώς πομφόλυγες, οι οποίες σκάνε αμέσως μετά το σχηματισμό κυβερνήσεων, περιμέναμε, για να έχουν και κάποια προσδοκία, ότι θα συνόδευε τις εξαγγελίες αυτές και με μια μείζονος σημασίας που θα τις «κατοχύρωνε», δηλαδή εκείνη της … «ποινικοποίησης των προεκλογικών υποσχέσεων»! Διότι, καθώς οι εξαγγελίες και οι υποσχέσεις αυτές ακούγονται ακόμα υπό το γνωστόν «εκκωφαντικό» απόηχο «Λεφτά Υπάρχουν», της προεκλογικής περιόδου του 2009 και, φυσικά, και άλλων γνωστών ηχηρών συνθημάτων μετά το 1974, όπως εκείνο «Για Ακόμα Καλύτερες Ημέρες» κατά την προεκλογική περίοδο του 1985, οι οποίες έγιναν μετά από λίγους μήνες … εφιαλτικές, οι πολίτες έχουν γίνει πια … άπιστοι Θωμάδες! Υπενθυμίζω ότι, όπως αναφέρω στο τρίτο κεφάλαιο του προηγούμενου (ηλεκτρονικού βιβλίου μου «Οι Άχρηστοι» με ντοκουμέντα για τον «προεκλογικό λαϊκισμό και τη μετεκλογική απογύμνωσή του από αντίθετα μέτρα!), ότι με βάση τη ρήση του Ελευθερίου Βενιζέλου ότι «οι προεκλογικές υποσχέσεις συνιστούν μια μορφή δωροδοκίας του ελληνικού λαού», είχε αρχίσει μια ευρύτατη συζήτηση που στα μέσα της δεκαετίας του 1980 στη χώρα μας και, συγκεκριμένα, στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», η οποία μάλιστα κυριαρχούσε τότε και στον ευρωπαϊκό κυρίως Τύπο. Η συζήτηση αυτή αφορούσε στην «ποινικοποίηση» των μη τηρούμενων προεκλογικών υποσχέσεων
από τα κόμματα που ανέρχονταν στην εξουσία. Η συζήτηση αυτή είχε προκληθεί και τότε εξαιτίας της σοβούσης οικονομικής κρίσης στην (τότε) ΕΟΚ και, φυσικά, στην Ελλάδα, παρά τις αντίθετες υποσχέσεις για παροχές και ανάπτυξη των σοσιαλιστικών κυρίως κομμάτων που το ένα μετά το άλλο ανελάμβαναν την εξουσία σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα, την ίδια περίπου περίοδο μαινόταν πάλι η συζήτηση, όπως και τώρα, γύρω από την πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από την τότε ΕΟΚ εξαιτίας της δεινής δημοσιονομικής πάλι κατάστασης. Τότε μάλιστα είχε δοθεί και δάνειο από την ΕΟΚ προς την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, το οποίο «βγήκε ξινό» τόσο για το ΠΑΣΟΚ (θυμίζουμε τα σκληρά μέτρα του Οκτωβρίου του 1985) όσο και για τη χώρα μας (θυμίζουμε τις συνεχείς σκληρές δηλώσεις και επιστολές του τότε προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ για την Ελλάδα, που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις κοινοτικές υποχρεώσεις). Στη χώρα μας η συζήτηση αυτή στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και κυρίως με άρθρα του τότε διευθυντή του Γιάννη Μαρίνου ξεκίνησε και με την επίκληση της παραπάνω ρήσης του Ελευθερίου Βενιζέλου και την επισήμανση ότι, για το λόγο αυτό, οι προεκλογικές υποσχέσεις ως «δωροδοκία», πρέπει να τιμωρούνται. Η αλήθεια είναι ότι ούτε από τη συζήτηση αυτή βγήκε κανένα συμπέρασμα ή είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Απόδειξη ότι η ελληνική οικονομία, μολονότι επί τριάντα τώρα χρόνια ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, βρισκόταν συνεχώς σε χρεοκοπία ή στα πρόθυρα κατάρρευσης. Αυτό οφείλεται κυρίως στη διαπίστωση ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις, που άλλα υπόσχονταν προεκλογικά στον ελληνικό λαό, από το φόβο του περιβόητου πολιτικού κόστους, αντί της προώθησης γενναίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, αύξαναν ακόμα περισσότερο τα «σύνδρομα» που ταλάνιζαν και ταλανίζουν χρόνια τώρα τη χώρα μας. Η αποθέωση της ισοπέδωσης, της αναξιοκρατίας και της ανικανότητας, η θεοποίηση της μετριότητας και μακαριότητας στη δημόσια διοίκηση, η άμετρη στοργή σε μειοψηφίες συνδικαλιστών, φοιτητών, μαθητών, αγροτών εις βάρος της πλειοψηφίας ή, αντίθετα, η εγκληματική αδιαφορία προς την τραγική μειοψηφία των ανέργων, των επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι μερικά από τα σύνδρομα αυτά. Έτσι, αμέσως μετά την άνοδο στην εξουσία άλλου κόμματος «αποκαλυπτόταν» ότι υπάρχει «δημοσιονομικός εκτροχιασμός», «αναξιοπιστία» της χώρας μας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τα στοιχεία της δημιουργικής λογιστικής που στέλνονταν στην Eurostat, άδεια δημόσια ταμεία, τα οποία γέμιζαν και γεμίζουν με το γνωστό δυσβάσταχτο δανεισμό και φορομπηχτισμό. Πάντως, το μελαγχολικό αποτέλεσμα από τη συζήτηση αυτή είναι ότι αντί «ποινικοποίησης» των προεκλογικών υποσχέσεων παρατηρούνταν … ανταμοιβή όλων ολετήρων της οικονομίας με την επάνοδο στην εξουσία ή την «προαγωγή» τους σε ανώτερες θέσεις στη δημόσια ζωή της χώρας μας… 3. Κατευθείαν στο Γουδί για σπατάλη εθνικού ιδρώτα, ιδιαίτερα σήμερα!!! Η τροπολογία του Ευάγγελου Βενιζέλου στο πολυνομοσχέδιο για διάθεση εσόδων από … αποκρατικοποιήσεις για χρηματοδότηση ελλειμμάτων … κρατικών αστικών συγκοινωνιών συνιστά απιστίαν περί τη διαχείριση εθνικών πόρων , γράφαμε σε άρθρο μας που αναρτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2012: «H τροπολογία την οποία πρόσθεσε ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος σήμερα (31
Ιανουαρίου 2012) στη Βουλή στο πολυνομοσχέδιο συνιστά, για μιαν ακόμα φορά, προκλητική σπατάλη εθνικών πόρων, φορολογικών εσόδων και εσόδων από δημόσια περιουσία. Τη στιγμή μάλιστα που η τροπολογία αυτή έγινε όταν ο πρωθυπουργός έμμεσα προετοίμασε το έδαφος για την ανακοίνωση πρόσθετων εξοντωτικών μέτρων για την εξασφάλιση περίπου 4 δισ. ευρώ, η απόφαση αυτή του κ. Βενιζέλου τον οδηγεί απευθείας στο «Γουδί»! Διότι τόσο περίπου είναι το ποσό με το οποίο επιβαρύνθηκαν οι Έλληνες φορολογούμενοι με την ανάληψη χρεών του περιβόητου Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας, δηλαδή του ΟΑΣΑ. Η τροπολογία του κ. Βενιζέλου έχει ως εξής: «Τα ποσά που έχουν καταβληθεί από το λογαριασμό αποκρατικοποιήσεων στον ΟΑΣΑ ως προσωρινή ταμειακή διευκόλυνση για την κάλυψη διαφόρων υποχρεώσεών του, μέχρι να καταστεί εφικτή η δανειοδότηση του Οργανισμού με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, συμψηφίζονται με τις έναντι του Δημοσίου απαιτήσεις των εταιρειών του ομίλου ΟΑΣΑ που δημιουργήθηκαν, μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του 2010 (και όχι μέχρι την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου κατά την αρχική του διατύπωση)». Λοιπόν, το ιστορικό, για κάθε ενδιαφερόμενο, έχει ως εξής: Στις 12 Ιανουαρίου 2011 παρουσιάστηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο και στις 27 Ιανουαρίου κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο Νόμου «Εξυγίανση, αναδιάρθρωση και ανάπτυξη των αστικών συγκοινωνιών Περιφέρειας Αττικής και άλλες διατράξεις» που αφορούσε στην αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών. Μία από τις βασικότερες παρεμβάσεις ου προτείνονταν με το νομοσχέδιο αυτό ήταν η ανάληψη από το Δημόσιο των συσσωρευμένων χρεών συνολικού ύψους 3,8 δισ. ευρώ του ομίλου ΟΑΣΑ, δηλαδή ποσού ίσου περίπου που ζητάει τώρα ο κ. Παπαδήμος με την επιβολή πρόσθετων μέτρων! Το 2009 το ελλειμμα του ομίλου ΟΣΕ, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και του ομίλου ΟΑΣΑ αντιστοιχούθσε (αθροιστικά) στο 79% του συνολικού ελλείμματος των 52 δημοσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, οι οποίες με Νόμο της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ εντάχθηκαν στη γενική κυβέρνηση και, συνεπώς, το δημόσιο χρέος αυτό, που λαμβάνεται υπόψη από την Eurostat εξακολουθεί, παρά τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού να είναι σε ιλιγγιώδη επίπεδα. Όπως επανειλημμένως τόνιζε στις εκθέσεις του ως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος, τα έσοδα από απόκρατικοποιήσεις πρέπει να πάνε σε μείωση του δημόσιου χρέους, πέραν από το χαρακτηρισμό των ιδιωτικοποιήσεων ως διαρθρωτικών μέτρων. Τώρα (μολονότι δεν υπάρχουν έσοδα από αποκρατικοποιήσεις μετά το 2008) πάνε 3,8 δισ. ευρω για μιαν ακόμα θυσία στο βωμό των ελληνικών νοικοκυριών, της ελληνικής οικονομίας. Νισάφι, πια! Έλεος, πια!!! 4. «Φάγαμε» σε τριάντα χρόνια 1,1 τρισ. ευρώ! Μόνο και μόνο η αποκάλυψη αυτή αποτελεί αποχρώντα λόγο για … φυλακή όλων των ολετήρων διαχειριστών της τελευταίας τριακονταετίας! Σε άρθρο μας, που αναρτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2011, αποκαλύπταμε τον «πακτωλό» πόρων που εισέρευσαν στα δημόσια ταμεία μετά το 1981. Πάνω από 1,1 τρισ. ευρώ!!! Στην εισροή πόρων στα δημόσια ταμεία κατά την περίοδο αυτή συμμετέχουν οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι κατά 665,7 δισ. ευρώ, οι κοινοτικοί πόροι κατά 77,8
δισ. ευρώ, τα δάνεια κατά 324 δισ. ευρώ και οι αποκρατικοποιήσεις κατά 23 δισ. ευρώ: «Τελικά, δεν μας έφτασαν τα 1,1 τρισ. ευρώ που εισέρευσαν στα δημόσια ταμεία από το 1981 έως το 2010 και χρειαστήκαμε να υπογράψουμε ένα επαίσχυντο Μνημόνιο «αντί πινακίου φακής» για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και χρεοκοπίας, με οδυνηρές συνέπειες στην ελληνική οικονομία, τα ελληνικά νοικοκυριά και το κύρος της χώρας μας. Από το 1981 εισέρευσαν στη χώρα μας με τη μορφή άμεσων και έμμεσων φόρων (δηλαδή από τις φοροεισπρακτικές επιδρομές) 665,7 δισ. ευρώ, με τη μορφή καθαρών κοινοτικών πόρων 77,8 δισ. ευρώ, με τη μορφή ετήσιας αύξησης του δημόσιου χρέους κατά 324 δισ. ευρώ και με τη μορφή αποκρατικοποιήσεων 23 δισ. ευρώ. Πιο οδυνηρή για τους φορολογούμενους ήταν η τελευταία δεκαετία, αφού εισπράχθηκαν από άμεσους και έμμεσους φόρους περισσότερα δισ. ευρώ από ό,τι όλη την προηγούμενη εικοσαετία. Επίσης, οδυνηρή ήταν η τελευταία δεκαετία και ως προς τη θεαματική αύξηση του δημόσιου χρέους, αφού σε μιαν ολόκληρη εικοσαετία (1981 – 2000) διογκώθηκε κατά 132,2 δισ. ευρώ και την τελευταία δεκαετία κατά 324 δισ. ευρώ. Εκπληκτική είναι και η διαπίστωση ότι παρά τα συνεχώς υποστηριζόμενα για πακτωλό κοινοτικών πόρων, οι καθαρές δοσοληψίες της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση ανέρχονταν κατά την πρώτη εικοσαετία σε 40,2 δισ. ευρώ και κατά την τελευταία δεκαετία σε 37,6 δισ. ευρώ!
5. Το δημόσιο χρέος 120% του ΑΕΠ το… 2020 χαρακτηρίζεται ως «βιώσιμο», ενώ το 129,3 % του ΑΕΠ το 2009, χωρίς λεηλασία, δεν ήταν βιώσιμο!!! Η τότε κυβέρνηση στην πρώτη Εισηγητική Έκθεση επί του Προϋπολογισμού του 2010 είχε χαρακτηρίσει το δημόσιο χρέος του 2009 που ήταν 129,3% του ΑΕΠ ως «μεγάλη μακροοικονομική ανισορροπία», ως «Τιτανικό», ως «δημοσιονομικό εκτροχιασμό» κι άλλα τέτοια ηχηρά τρομολογνικά που προκαλούσαν συνεχώς τους αδίστακτους «διεθνείς κερδοσκόπους». Σε άρθρο μας που αναρτήθηκε την 1 Νοεμβρίου 2011 επισημαίναμε ότι η ίδια κυβέρνηση που χαρακτήριζε το δημόσιο αυτό χρέος ως «μη βιώσιμο», εκείνο (σενάριο» για 120% του ΑΕΠ το … 2010 ως … «βιώσιμο»:. Σημειώνεται ότι το 2010 το δημόσιο χρέος διαμορφώθηκε στο … 144,9% του ΑΕΠ, το 2011 (εκτίμηση) στο 161,7% του ΑΕΠ και για το … 2015 το σχετικό σενάριο πρόβλεπε 159,3% χωρίς παρεμβάσεις και 139,5% με παρεμβάσεις και αποκρατικοποιήσεις. Δηλαδή, πήγαν χαράμι τόσες θυσίες και λεηλασίες… Ένα μικρό αφιέρωμα με ντοκουμέντα για τον εμπαιγμό του ελληνικού λαού και της τρόικας και την πρωτοφανή λεηλασία της ελληνικής οικονομίας και των ελληνικών νοικοκυριών, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δύο ετών διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Στις 10 Οκτωβρίου 2011, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δύο ετών διακυβέρνησης της χώρας
από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, αναρτήθηκε υπό τον τίτλο «Να γιατί πάνε «χαράμι» οι αιματηρές θυσίες των ελληνικών νοικοκυριών…» ένα άρθρο –αφιέρωμά μας με ντοκουμέντα για τον εμπαιγμό του ελληνικού λαού και της τρόικας, την πρωτοφανή λεηλασία της ελληνικής οικονομίας και των ελληνικών νοικοκυριών και τις χαμένες θυσίες του ελληνικού λαού. Λίγες ημέρες αργότερα, δηλαδή στις 26 Οκτωβρίου 2011, η γνωστή απόφαση της Συνόδους Κορυφής για «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους επιβεβαίωσε πλήρως τις μελαγχολικές διαπιστώσεις του αφιερώματος αυτού: Μετά τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής ο κ. Παπανδρέου μίλησε από τις Βρυξέλλες για βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μετά την απόφαση για «κούρεμα» κατά 50%. «Μία καινούρια μέρα ξημερώνει σήμερα για την Ελλάδα », δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες. Επίσης, τόνισε ότι η κατανομή του βάρους αυτού είναι σοβαρή δεδομένου ότι ένα μεγάλο τμήμα του άχθους μεταφέρεται στις τράπεζες. Αυτό εξασφαλίζει ότι το 2020 το ελληνικό δημόσιο χρέος θα συρρικνωθεί στο 120% του ΑΕΠ και ότι η εικόνα που δίνεται στις αγορές είναι ότι το χρέος είναι πλέον βιώσιμο. Ο πρωθυπουργός ανέφερε, επίσης ότι η χώρα βρίσκεται σε μια νέα αφετηρία και το 2012 δεν θα έχει πλέον πρωτογενή ελλείμματα και θα παράγει πρωτογενή πλεονάσματα. Τόνισε επίσης ότι από το 2012 μειώνεται το βάρος των επιτοκίων και ότι αυτό θα έχει ιδιαίτερα θετικές επιπτώσεις. Ακόμα ανέφερε ότι με τη μείωση του βάρους από το χρέος δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την τόνωση της ανάπτυξης στην Ελλάδα! Υπενθυμίζουμε, λοιπόν, ότι το ύψος του δημοσίου χρέους το 2009 έφτασε 126,8% του ΑΕΠ ή 298 δισ. Ευρώ. Αυτό το δημόσιο χρέος, που ελάχιστα απέχει από εκείνο που θα διαμορφωθεί το … 2010, ύστερα από πολυετή λεηλασία της ελληνικής οικονομίας και των ελληνικών νοικοκυριών, επαίσχυντα Μνημόνια. Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα, «κουρέματα» και εθνική ντροπή με επιτηρήσεις και μόνιμους ελέγχους, το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση στην πρώτη Εισηγητική Έκθεση επί του Προϋπολογισμού του 2010 το είχε χαρακτηρίσει ως «μεγάλη μακροοικονομική ανισορροπία», η οποία «σε συνδυασμό με το έλλειμμα αξιοπιστίας που προκάλεσε η πλημμελής παροχή δημοσιονομικών στατιστικών στοιχείων προκάλεσε κρίση τόσο στην αναχρηματοδότηση του χρέους όσο και στη ρευστότητα του δημοσίου, αλλά και του ιδιωτικού τομέα και ιδιαίτερα του τραπεζικού συστήματος, καθώς και σημαντική αύξηση στο κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, γεγονός που επιτάχυνε τις εξελίξεις». Επίσης, την ίδια στιγμή ακούγονταν από τον πρωθυπουργό, υπουργούς και στελέχη του οι γνωστές κραυγές για» Τιτανικό», για «δημοσιονομικό εκτροχιασμό» κι άλλα τέτοια ηχηρά τρομολογνικά που προκαλούσαν συνεχώς τους αδίστακτους «διεθνείς κερδοσκόπους», όπως τους είχε χαρακτηρίσει κατά τις πρώτες ημέρες της θητείας του ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου τους … δανειστές μας. ΄Ετσι, άρχισαν οι «κρυφές» στην αρχή προσπάθειες αναζήτησης χρηματοδοτικών πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ την ίδια στιγμή στον ελληνικό λαό ο κ. Παπανδρέου έλεγε ότι θα αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τα προβλήματα! Αυτά είναι γνωστά και από το βιβλίο» μου «Οι Άχρηστοι». Έτσι, μολονότι η κυβέρνηση έκανε «τη δύσκολή», για την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από τη δημοσιονομική κρίση και την επαρκή χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών της, δημιουργήθηκε ο Μηχανισμός Χρηματοδοτικής Στήριξης των 110 δισ. ευρώ από τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Στο πλαίσιο αυτό καταρτίσθηκε το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής, που άρχισε εφαρμόζεται
We hope you enjoyed the preview. More details or orders at http://StergiouShop.com