Συλλογή άρθρων για νεπάλ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΝΕΠΑΛ Προλεταριακή Σημαία δεύτερη έκδοση Μάης 2006

2

\

3

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΝΕΠΑΛ (ΜΑΟΪΚΟ) ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ 17 Απρίλη 2006 αναδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία, αρ.φ. 547, 26/4/2006

Το μαζικό κίνημα σε όλη τη χώρα που ξεκίνησε μετά τις συμφωνίες στις 22 Νοέμβρη του 2005 και στις 19 Μάρτη του 2006 ανάμεσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό) και τα επτά πολιτικά κόμματα οδεύει προς τη νίκη με τη, χωρίς προηγούμενο, συμμετοχή του λαού, την ενεργή αντίσταση και αυτοθυσία των μαζών. Αντιμετωπίζοντας κάθε είδους καταστολή, όπως την φασιστική απαγόρευση κυκλοφορίας και το διάταγμα απαγόρευσης της γενικής απεργίας, το κίνημα ανυπακοής και οι τεράστιες μαζικές διαδηλώσεις ιδιαίτερα μετά τις 6 Απρίλη του 2006, η ενεργή και ενθαρρυντική συμμετοχή που είδαμε από τεράστιο αριθμό Νεπαλέζων από κάθε τάξη και στρώμα που συμπεριλαμβάνει αγρότες, εργάτες, φοιτητές, γυναίκες, νταλίτ, εθνικές μειονότητες, δασκάλους, καθηγητές, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, δημόσιους υπαλλήλους, επιχειρηματίες, βιομηχάνους και πολίτες έχει μετατρέψει αυτό το κίνημα σε ένα πραγματικό ενωμένο μαζικό κίνημα όλων των δημοκρατικών αντιμοναρχικών δυνάμεων. Συνεπώς, αυτό το κίνημα δεν παρέμεινε το κίνημα επτά πολιτικών κομμάτων ή του ΚΚΝ(Μ) ή της κοινωνίας των πολιτών ή οποιασδήποτε συγκεκριμένης ομάδας αλλά μετατράπηκε σε ένα ενωμένο κίνημα όλων των πραγματικών δημοκρατικών δυνάμεων που εξαπατήθηκαν επανειλημμένα από την φεουδαρχική, απολυταρχική μοναρχία από το 1949. Κατανοώντας με εντιμότητα και υπευθυνότητα ότι αυτό το αντικειμενικό γεγονός συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του Νεπάλ, και αποκλείοντας κάθε διασπαστική τάση μέσα στο κίνημα, απευθυνόμαστε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, την κοινωνία των πολιτών και τις πλατιές μάζες να προχωρήσουν μέχρι τον τελικό τους στόχο μέσα από την παραπέρα ενότητα, την ενίσχυση και ενδυνάμωση αυτού του κινήματος. Έφτασε ο καιρός για να διώξουμε από το προσκήνιο της ιστορίας τα βασιλικά, φασιστικά στοιχεία, που ονειρεύονταν την διατήρηση της ετοιμοθάνατης φεουδαρχικής απολυταρχικής εξουσίας με την δύναμη της φασιστικής καταστολής, της τρομοκρατίας, των σφαγών, τις γκεμπελικές μεθόδους προπαγάνδας, την κατάχρηση των κρατικών πόρων κ.λπ., δίνοντας το τελικό χτύπημα τώρα. Γι’ αυτό, είναι πολύ αναγκαίο να συγκεντρώσουμε την φλόγα του κινήματος, που τώρα αγκαλιάζει ολάκερη τη χώρα, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα το Κατμαντού, να επιβάλλουμε ολοκληρωτικό οικονομικό αποκλεισμό στην βασιλική εξουσία και να διαλύσουμε τον κυβερνητικό μηχανισμό και τον μηχανισμό ασφαλείας. Σ’ αυτή την πορεία, εκφράζοντας πλήρη συμπαράσταση στην τεράστια διαμαρτυρία που κάλεσαν τα επτά πολιτικά κόμματα από τις 20 Απρίλη απευθυνόμαστε ολόψυχα σε όλους τους πολιτικούς αγωνιστές, τις μαζικές οργανώσεις, τα εθνοτικά και τοπικά μέτωπα και τις πλατιές μάζες να συμμετέχουν πιο πλατιά και ενεργά. Παρόμοια, καλούμε όλους να μην πληρώνουν κανένα φόρο, ή δασμό, στους κυβερνητικούς αξιωματούχους και τα στελέχη των εταιρειών, να σταματήσουν να δουλεύουν και να δείξουν ανυπακοή σε όλες τις εντολές από το βασιλικό κράτος και τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του βασιλικού στρατού, τους ένοπλους αστυνομικούς και τους χωροφύλακες, να δείξουν ανυπακοή στην βασιλική εξουσία. Καλούμε όλους να συνεχίσουν την γενική απεργία σε όλη τη χώρα, τις διαδηλώσεις και τη λαϊκή αντίσταση μέχρις ότου ο στόχος του κινήματος επιτευχθεί. Με την ανάπτυξη του κινήματος, μια ισχυρή φωνή υψώνεται από όλες τις πλευρές για να θέσει ένα συγκεκριμένο στόχο και προορισμό του κινήματος που είναι και προφανής και δίκαιος. Παρά την ορολογία για «να τεθεί τέλος στην απόλυτη μοναρχία και την εδραίωση πλήρους δημοκρατίας» που χρησιμοποιήθηκε για να συμπεριλάβει τη στάση όλων των κομμάτων στη συμφωνία των 12 σημείων μεταξύ του ΚΚΝ(Μ) και των Κοινοβουλευτικών, η βασική σημασία της ήταν η κατάργηση της μοναρχίας και η εγκαθίδρυση της λαϊκής δημοκρατίας, και πάνω σ’ αυτό υπήρξε δέσμευση να θεσμοθετηθεί μέσα από ελεύθερες και τίμιες εκλογές και συνταγματική συνέλευση. Η μεγάλη ανάπτυξη του κινήματος και τα συνθήματα που φωνάζει ο λαός σε όλη τη χώρα

4

δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η μεγάλη πλειοψηφία έχει επικυρώσει τον ξεκάθαρο προορισμό της λαϊκής δημοκρατίας. Οποιοδήποτε άλλο αίτημα που είναι κατώτερο από την δημοκρατία μέσα από συνταγματική συνέλευση δεν μπορεί να παρέχει μια θετική διέξοδο στην δεκαετή σύγκρουση και δεν μπορεί να εκπληρώσει τις προσδοκίες του λαού για δημοκρατία, ειρήνη και πρόοδο στη χώρα. Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία του δημοκρατικού κινήματος από το 1949, τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισμούς στη χώρα και την επιθυμία του λαού να είναι κυρίαρχος από όλες τις απόψεις, πιστεύουμε ακράδαντα ότι το κίνημα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να σταματήσει ή να καταλήξει σε συμβιβασμό μέχρις ότου ο στόχος της λαϊκής δημοκρατίας επιτευχθεί μέσα από την αδιαπραγμάτευτη συντακτική συνέλευση. Αντίθετα, αν υπάρξουν προσπάθειες να εκφυλιστεί αυτό το κίνημα στα μισά, μέσα από έναν απατηλό συμβιβασμό όπως έγινε το 1949 και το 1990, εμείς απευθυνόμαστε συγκεκριμένα σε όλες τις γνήσιες δημοκρατικές δυνάμεις, την κοινωνία των πολιτών και τις πλατιές μάζες να προχωρήσουν μπροστά και να αντισταθούν σθεναρά σε μια τέτοια εξέλιξη. Είναι αναγκαίο για τις δυνάμεις που πρωταγωνιστούν στις κινητοποιήσεις να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι το σημερινό κίνημα στοχεύει στην προοδευτική αναδιάρθρωση του κράτους και όχι στην απλή ρύθμιση της εξουσίας. Η εισαγωγή της ιστορικής συμφωνίας των 12 σημείων που δηλώνει ότι «είναι αδιαπραγμάτευτη ανάγκη να υλοποιηθεί η αντίληψη της πλήρους δημοκρατίας μέσα από την προοδευτική αναδιάρθρωση το κράτους για να λυθούν τα προβλήματα που αφορούν ζητήματα ταξικά, εθνοτικά, περιφερειακά, φύλων κ.λπ., σε κάθε πεδίο, είτε πρόκειται για πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό μέσα από την εδραίωση της πλήρους δημοκρατίας και βάζοντας τέλος στην απόλυτη μοναρχία» τη δικαιώνει πλήρως. Είναι αυτονόητο ότι το επερχόμενο νέο δημοκρατικό κράτος δεν θα είναι το κοινοβουλευτικό σύστημα όπως το γνωρίσαμε πριν από την 1η Φλεβάρη του 2005 και τις 4 Οκτώβρη του 2002, αλλά μια προοδευτική πολυκομματική λαϊκή δημοκρατία με τους όρους που θα εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή των φτωχών αγροτών και εργατών στην κρατική εξουσία, αυτονομία των καταπιεσμένων εθνοτήτων, των περιφερειών, καθώς και το δικαίωμα για αυτοδιάθεση, ειδικά προνόμια στις γυναίκες και τους νταλίτ, το βασικό δικαίωμα για όλους στην εκπαίδευση, την περίθαλψη και τη δουλειά, αναδιανομή της γης με βάση την αρχή «η γη σ’ αυτούς που την καλλιεργούν», βάζοντας τέλος στις φεουδαρχικές σχέσεις για τη γη, την ανάπτυξη της εθνικής βιομηχανίας και της αυτοδύναμης οικονομίας κ.λπ. Η μη κατανόηση τού ποια είναι η σημασία και το πόσο σημαντική είναι η πλατιά συμμετοχή που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία, των απόκληρων και φτωχών μερίδων της κοινωνίας, των καταπιεσμένων μαζών στην ύπαιθρο, των εθνοτικών ομάδων, των γυναικών, των νταλίτ κ.λπ. καθώς και της γενναίας αντίστασής τους ενάντια στη βία και την καταστολή της βασιλικής εξουσίας στο σημερινό κίνημα στις πόλεις, θα είναι μεγάλη ειρωνεία. Επομένως, είμαστε σε εγρήγορση στην περίπτωση που χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε τη μοιραία τάση της ολοκληρωτικής άρνησης του λαϊκού πολέμου που διήρκεσε δέκα χρόνια που ακούγεται και παρατηρείται κατά καιρούς στο σημερινό κίνημα ή την καθεστωτική τάση διατήρησης των συσχετισμών που μιλάει γενικά για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» και απευθυνόμαστε με ειλικρίνεια σε όλους να κάνουν αυτό το κίνημα να φτάσει στο δηλωμένο στόχο του, προωθώντας τον ενωμένα. Τέλος, επαναβεβαιώνουμε τη σταθερή μας δέσμευση στη συμφωνία των 12 σημείων και τη δεύτερη συμφωνία με τα επτά κοινοβουλευτικά κόμματα και απορρίπτουμε με περιφρόνηση κάθε εκστρατεία παραπληροφόρησης που έχει εξαπολύσει το φασιστικό βασιλικό κράτος, εκφράζουμε την δέσμευσή μας να βοηθήσουμε το ειρηνικό ενωμένο μαζικό κίνημα να φτάσει στο σημείο της επιτυχίας με την ενεργή συμμετοχή μας στο κίνημα.

5

Μπαμπουράμ Μπαταράι (Συντονιστής της Οργανωτικής Επιτροπής της Πλατιάς Εθνικής Πολιτικής Σύσκεψης και του Ενωμένου Επαναστατικού Λαϊκού Συμβουλίου του Νεπάλ) Πρατσάντα (Πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Νεπάλ (Μαοϊκό) και Ανώτατος Διοικητής του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Νεπάλ

6

Πρατσάντα: Σύντομα το Νεπάλ θα είναι λαϊκή δημοκρατία! Η συνέντευξη του Pushpa Kamal Dahal, γνωστού σαν Πρατσάντα, ηγέτη του ΚΚ Νεπάλ (μαοϊκού), στην οποία για πρώτη φορά υπήρξε απευθείας συζήτηση και βιντεοσκόπηση, δόθηκε στο δημοσιογράφο Τσαρλς Χάβιλαντ, του BBC, ενόψει της 10ης επετείου από την έναρξη της λαϊκής επανάστασης. Τη μετάφραση έκανε η Χρυσή Περπερίδου. Ο πόλεμός σας διαρκεί δέκα χρόνια πια. Η οικονομία έχει καταστραφεί, ο τουρισμός εμφανίζει κάθετη πτώση. Οι φτωχοί αγρότες παράτησαν τα σπίτια τους και ζουν μέσα στον τρόμο. Και 13.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει. Είναι μια συμφορά, σωστά; Πρατσάντα: Σίγουρα εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι όλα είναι μια χαρά. Όταν αρχίσαμε τη λαϊκή μας επανάσταση προσπαθήσαμε να προωθήσουμε τις ανάγκες του λαού και της κοινωνίας με ειρηνικό τρόπο. Αυτό το κίνημα έχει στόχο να παραχωρήσει δημοκρατικά δικαιώματα στους Νεπαλέζους; Πρατσάντα: Όλοι γνωρίζουν ότι όταν ήμασταν στο κοινοβούλιο, ακολουθώντας τις διαδικασίες του, θέσαμε 40 ζητήματα ώστε να λυθούν τα προβλήματα του νεπαλέζικου λαού ειρηνικά. Αλλά όταν οι άρχουσες τάξεις και οι φεουδάρχες δεν είχαν τη διάθεση να λύσουν αυτά τα προβλήματα ειρηνικά και, αντίθετα, άρχισαν να διώκουν τα μέλη του κόμματός μας και το λαό που μας υποστήριζε με έναν απάνθρωπο και παράνομο τρόπο, ανάγκασαν και εμάς και το νεπαλέζικο λαό να πάρουμε τα όπλα. Αυτό δεν σημαίνει ότι χαιρόμαστε που 13.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Σίγουρα μας προκαλεί θλίψη αυτό το γεγονός. Η ευθύνη όμως δεν είναι δική μας. Η ευθύνη είναι μιας μικρής κλίκας προνομιούχων που θέλει να παραμείνει το Νεπάλ μια μεσαιωνική φεουδαρχική χώρα. Αυτό πιστεύουμε και αυτό είναι η αλήθεια. Ένας λόγος που φοβάται ο κόσμος και οι Αμερικάνοι μαζί είναι ότι φαντάζονται μια εφιαλτική τροπή των πραγμάτων -μια κατάληψη της εξουσίας από τους μαοϊκούς που θα μπουν και θα κυριεύσουν το Κατμαντού και τότε θα χυθεί άφθονο αίμα. Αυτός είναι ο στόχος σας, να κυριεύσετε το Κατμαντού στρατιωτικά; Πρατσάντα: Ό,τι και αν σκέφτονται οι Αμερικάνοι, κάνουν λάθος. Οι Αμερικάνοι είναι εκείνοι που είναι τόσο αιμοδιψείς. Αυτοί επιτίθενται και δολοφονούν αθώους αμάχους. Εμείς δεν είμαστε το ίδιο. Σίγουρα θέλουμε να καταλάβουμε την Κατμαντού για χάρη του νεπαλέζικου λαού, για τη δημοκρατία και την ειρήνη. Είναι σημαντικό ότι ο νεπαλέζικος λαός πρέπει να νικήσει, και εμείς θέλουμε να πάμε στο Κατμαντού. Δεν είναι αλήθεια ο αμερικάνικος εφιάλτης, ότι θα υπάρξει ένας ποταμός αίματος. Εμείς θέλουμε να καταλάβουμε το Κατμαντού με λαϊκή εξέγερση. Έτσι λοιπόν πιστεύετε ότι μπορείτε να κυριεύσετε το Κατμαντού, στρατιωτικά; Πρατσάντα: Δεν μιλάμε μόνο στρατιωτικά. Πιστεύω ότι μπορούμε και ότι πρέπει να κυριεύσουμε το Κατμαντού και στρατιωτικά και πολιτικά. Αυτό είναι σίγουρο. Δεν το σκεφτόμαστε μόνο με ένα στρατιωτικό τρόπο και γι’ αυτό μιλάμε για δημοκρατία και ειρήνη, και γι’ αυτό έχουμε κάνει συμφωνίες με τα πολιτικά κόμματα. Αυτό δείχνει ότι δεν θέλουμε να μπούμε στο Κατμαντού με ένα καθαρά στρατιωτικό τρόπο, αλλά με έναν πολιτικό και στρατιωτικό ταυτόχρονα.

7

Υπογράψατε μια συμφωνία στην Ινδία τον περασμένο Νοέμβρη με τα βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτή η συμφωνία μιλούσε για σας, τους μαοϊκούς, ότι « κινείστε σαν ένα ειρηνικό πολιτικό ρεύμα». Ετοιμάζεστε για ειρήνη; Πρατσάντα: Είμαστε πάντοτε έτοιμοι για την ειρήνη, και όταν ξεκινήσαμε το λαϊκό μας πόλεμο, ύστερα από λίγο είπαμε ότι αν οι άρχουσες τάξεις ήθελαν να λύσουν τα προβλήματα του νεπαλέζικου λαού ειρηνικά, εμείς είμαστε έτοιμοι. Το δικό μας όραμα για το μελλοντικό Νεπάλ είναι να μην υπάρχει ταξική εκμετάλλευση. Τώρα, στη συμφωνία με τα κόμματα λέμε ακόμη ότι αν υπάρχει ένα περιβάλλον όπου ο λαός μπορεί να δώσει τη δική του ετυμηγορία μέσα από την εκλογή μιας συντακτικής συνέλευσης, όπου ο λαός θα έχει λόγο για το είδος της διακυβέρνησης που επιθυμεί, εάν αυτό το δικαίωμα ανήκει στο λαό, τότε είμαστε έτοιμοι να ανταγωνιστούμε πολιτικά με τα κόμματα. Και αυτό είναι αλήθεια. Αυτό είναι ουσιαστικά το κύριο πολιτικό σας αίτημα -μια εκλεγμένη συνέλευση που θα σχεδιάσει ένα νέο σύνταγμα. Αν αυτή η εκλεγμένη συνέλευση σχεδίαζε ένα σύνταγμα που θα διατηρούσε τη βασιλεία στο Νεπάλ θα ήσασταν ευχαριστημένοι; Πρατσάντα: Έχουμε πει ότι πρέπει να υπάρχει λαϊκή δημοκρατία στο Νεπάλ. Ο αγώνας γίνεται για μια λαϊκή δημοκρατία. Έχουμε πει όμως ότι ο λαός δεν πρέπει να υποφέρει παρά όσο το δυνατόν λιγότερο. Και αν το πρόβλημα λυθεί μ’ έναν ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο, εμείς είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό -και γι’ αυτό καλούμε σε μια συνταγματική συνέλευση. Πιστεύουμε ότι με την εκλογή μιας συνταγματικής συνέλευσης θα δημιουργηθεί μια λαϊκή δημοκρατία στο Νεπάλ. Και αυτό θα λύσει όλα τα προβλήματα του νεπαλέζικου λαού και θα οδηγήσει τη χώρα σε έναν πιο προοδευτικό δρόμο. Και μια και έχουμε πει ότι θα προχωρήσουμε σε ειρηνικές εκλογές της συνταγματικής συνέλευσης, είμαστε έτοιμοι να συμφωνήσουμε με την όποια ετυμηγορία του λαού. Το έχουμε δηλώσει επανειλημμένα. Θα δεχτούμε τη λαϊκή ετυμηγορία. Όποια απόφαση και αν πάρει ο λαός, εμείς είμαστε έτοιμοι να την αποδεχτούμε. Θέλω να σας ρωτήσω για την Ινδία. Έχει τους δικούς της μαοϊκούς στις αγροτικές περιοχές, τους ναξαλίτες. Συνεργάζεστε μαζί τους, τους στηρίζετε; Πρατσάντα: Δεν έχουμε σχέση συνεργασίας με τους μαοϊκούς εκεί. Από τη στιγμή που είναι και είμαστε κομμουνιστές, έχουμε μια κοινή ιδεολογική σχέση. Το κίνημα και η επανάσταση όμως δεν είναι ζήτημα εισαγωγών και εξαγωγών. Έτσι αυτό που θέλουν να κάνουν στην Ινδία είναι δική τους υπόθεση. Και αυτό που εμείς πρόκειται να κάνουμε στο Νεπάλ είναι δική μας. Συνεπώς δεν έχουμε μια άμεση λειτουργική σχέση ή μια συνεργασία. Για ιδεολογικά ζητήματα συναντιόμαστε πότε-πότε και έχουμε τις συζητήσεις, τις ανοιχτές εκδηλώσεις και τις συσκέψεις μας. Έτσι ό,τι κάνουν στην Ινδία είναι δική τους δουλειά και ό,τι κάνουμε στο Νεπάλ είναι δική μας. Δεν το βλέπουμε σαν κάτι που μπορεί να εισαχθεί και να εξαχθεί. Ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι πιθανόν προσπαθείτε να κάνετε εξαγωγή της επανάστασης στην περιοχή. Το αρνείστε; Πρατσάντα: Ιδεολογικά θέλουμε να προωθήσουμε την παγκόσμια επανάσταση. Θέλουμε να διδαχτούμε από τις θετικές και αρνητικές εμπειρίες του 20ου αιώνα, από τις επαναστάσεις και τις αντεπαναστάσεις. Σε παγκόσμια κλίμακα οι καταπιεσμένες τάξεις πρέπει να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους -και αυτό θέλουμε. Αλλά σαν ζήτημα αρχών δεν πιστεύουμε ότι ο στρατός μιας χώρας μπορεί να μπει σε μια άλλη και να πολεμήσει γι’ αυτό. Ιδεολογικά θέλουμε να υπάρξει επανάσταση στις ΗΠΑ ακόμη και στη δική σας χώρα, τη Βρετανία, και ακόμη ότι πρέπει να κυβερνά η εργατική τάξη. Αυτό δεν σημαίνει ότι μόλις πάρουμε την εξουσία στο Νεπάλ θα πάμε να διαδώσουμε την επανάσταση σε άλλες χώρες. Σίγουρα όμως θα την υποστηρίξουμε ιδεολογικά. Είμαστε τμήμα της παγκόσμιας επανάστασης, αλλά δεν πιστεύουμε ότι η επανάσταση είναι κάτι προς εξαγωγή.

8

Θέλω να σας ρωτήσω για το όραμά σας για την κοινωνία στο μελλοντικό Νεπάλ. Έχετε κηρύξει πόλεμο κατά του αλκοόλ και του τζόγου. Υπάρχουν αναφορές ότι κάποιοι εκτελέστηκαν γιατί έπαιζαν χαρτιά. Θέλετε να κηρύξετε εκτός νόμου τις «πρόστυχες ινδικές ταινίες». Ακούγεται πολύ πουριτανικό. Πρατσάντα: Έχουμε δοκιμάσει πολλά πράγματα. Αλλά το όραμά μας για το μελλοντικό Νεπάλ είναι να απελευθερωθεί από την ταξική εκμετάλλευση που υπάρχει στο Νεπάλ. Ολες οι τάξεις πρέπει να απελευθερωθούν από τη φεουδαρχική εκμετάλλευση. Στο Νεπάλ υπάρχει και εκμετάλλευση μέσα από τις κάστες. Και οι καταπιεσμένες κάστες πρέπει να απελευθερωθούν. Οι καταπιεσμένες κάστες υφίστανται την εκμετάλλευση από τις φεουδαρχικές κάστες. Και εμείς θέλουμε να απελευθερωθούν από αυτές. Έχουμε ακόμη εκμετάλλευση κατά περιοχές. Όπως στο Καρνάλι, μια απομακρυσμένη περιοχή. Η άρχουσα τάξη του Κατμαντού ποτέ δεν φρόντισε για την πρόοδο αυτών των ανθρώπων. Οι άνθρωποι από περιοχές όπως το Σέτι, το Μαχακαλί και το Καρνάλι (στο δυτικό και κεντροδυτικό Νεπάλ) πρέπει επίσης να έχουν τα δικαιώματα τους. Ανάλογα και η διπλή ή τριπλή καταπίεση των γυναικών -τις εκμεταλλεύονται και η φεουδαρχική τάξη και οι άνδρες. Πρέπει να απελευθερωθούν από αυτή την εκμετάλλευση. Οι γυναίκες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και ίση συμμετοχή στα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά μέτωπα. Αυτό που λέμε είναι ότι στο μέλλον θα απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση, είτε την ταξική είτε από τις κάστες είτε λόγω φύλου είτε λόγω περιοχής. Το Νεπάλ πρέπει να γίνει η κοινή πατρίδα για όλες τις ομάδες. Ταυτόχρονα οι πολιτιστικές, πολιτικές και οικονομικές υποθέσεις της χώρας πρέπει να καθορίζονται από το λαό. Το δικαίωμα στις αποφάσεις ανήκει σε όλους. Και πρέπει να είναι προοδευτικό. Πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση μιας προοδευτικής κουλτούρας. Αυτό πιστεύουμε. Σίγουρα έχουμε δηλώσει ότι τα βρόμικα και πρόστυχα υλικά και η λογοτεχνία από την Αμερική ή η φτηνή και βρόμικη φιλολογία από την Ινδία πρέπει να απαγορευτούν. Το πιστεύαμε και το πιστεύουμε. Είναι σίγουρο ότι θέλουμε να εξαλείψουμε τις κακές συνήθειες, όπως το αλκοόλ και ο τζόγος, από τα χωριά. Αυτό που πιστεύουμε είναι ότι στα 10 χρόνια της Λαϊκής Επανάστασης οι ρίζες της φεουδαρχίας ξεριζώθηκαν και ότι υπάρχει μια κατάσταση ελευθερίας. Ο λαός υποφέρει λόγω του πολέμου. Αλλά αν κοιτάξετε στις καρδιές των ανθρώπων στα χωριά, δεν νιώθουν ότι τους εκμεταλλεύονται όπως ένιωθαν στο παρελθόν. Εχουν αυτοσεβασμό. Μια φτωχή γυναίκα σ’ ένα χωριό με ένα όπλο που κινείται προς την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας νιώθει ότι η ζωή της σαν γυναίκα έχει ανέβει. Στα χωριά υπάρχει σεβασμός ακόμη και για τους φτωχούς. Και οι καταπιεσμένοι αισθάνονται ότι έχουν μια νέα ζωή σαν ανθρώπινα όντα. Φτιάχνουμε νέες ζωές σ’ αυτά τα χωριά. Δεν θα βρείτε εκμετάλλευση και αδικία στα χωριά, όπως οι διακρίσεις ενάντια στους Νταλίτ. Και η πρακτική των «ανέγγιχτων» έχει σταματήσει. Υπάρχει μια έντονη αίσθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Μ’ αυτό τον τρόπο έχουμε φέρει σαρωτικές αλλαγές στα χωριά. Και μόλις τελειώσει ο πόλεμος πιστεύουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε και να αναπτυχθούμε οικονομικά και σε άλλους τομείς με πολύ γρήγορα βήματα. Αν έχετε τόσο μεγάλη υποστήριξη, γιατί χρειάζεται να καταφεύγετε στη βία; Για παράδειγμα, κηρύξατε μια απεργία την περασμένη εβδομάδα, αναγκάζοντας τον κόσμο να κλείσει τις δουλειές του, να μην οδηγεί τα αυτοκίνητά του κ.λπ. Κάποιοι δικοί σας στο Κατμαντού σκότωσαν έναν οδηγό ταξί γιατί δεν υπάκουσε. Τι σημαίνει αυτό, όταν ο κόσμος υπακούει μόνο και μόνο από φόβο; Πρατσάντα: Το πρώτο ζήτημα είναι ότι δεν αρχίσαμε εμείς τη βία. Όταν ήμασταν στο κοινοβούλιο, στις περιοχές που είχαμε τη μεγαλύτερη υποστήριξη η αστυνομία και ο στρατός χρησιμοποιούσε βία ενάντια στο λαό. Εκείνοι ανάγκασαν το λαό να ξεσηκωθεί ενάντια σ’ αυτό. Πότε γινόμαστε βίαιοι; Μόνο όταν οι άρχοντες χρησιμοποιούν βία κατά του λαού. Σίγουρα επειδή έχουμε πολύ μεγάλη στήριξη από το λαό καταφέραμε να ξεσηκωθούμε. Όσο οι φεουδάρχες δεν σταματούν να δολοφονούν το λαό, θα υπάρχει

9

ξεσηκωμός ενάντια σ’ αυτό. Αυτή η εξέγερση είναι δικαίωμα του λαού. Αυτό που λέμε είναι ότι στη σημερινή κατάσταση στο Νεπάλ το δικαίωμα της εξέγερσης των καταπιεσμένων είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν υπάρχει σπουδαιότερο ανθρώπινο δικαίωμα από το δικαίωμα του λαού να αγωνίζεται για τα δίκαιά του. Όσο γι’ αυτό που είπατε για τον οδηγό ταξί, δεν γνωρίζω αν έγινε από δικούς μας ή από κάποιον άλλο. Αυτή τη στιγμή ο λαός στρέφεται κατά του βασιλιά και ενάντια στις λεγόμενες εκλογές του, και οι βίαιες πράξεις μπορούν να προέρχονται από οπουδήποτε. Δεν γνωρίζω να ήταν δικοί μας αυτοί που σκότωσαν τον οδηγό ταξί. Το ερευνούμε ψάχνουμε να βρούμε ποιος τον σκότωσε. Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι τον σκοτώσαμε εμείς. Σ’ αυτή τη σύγκρουση η πλευρά σας έχει σκοτώσει περισσότερα παιδιά από την άλλη πλευρά. Οι βόμβες σας σκότωσαν και ακρωτηρίασαν παιδιά. Έχετε στρατολογήσει παιδιά κάτω των 12 ετών. Δεν είναι ντροπή αυτή η μεταχείριση των παιδιών; Πρατσάντα: Δεν είναι κεντρική πολιτική του κόμματός μας να στρατολογούμε παιδιά. Ούτε καν εκπαιδεύουμε σαν πολιτοφύλακες παιδιά κάτω των 16 ετών. Παιδιά έχουν σκοτωθεί από ατυχήματα, και αυτό μας λυπεί. Όμως η κατάσταση δεν έχει καμιά σχέση με την προπαγάνδα της άρχουσας τάξης και των φεουδαρχών. Η ευθύνη του κόμματος είναι να φροντίζει τα παιδιά που οι γονείς τους σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Γι’ αυτό και αναγκαζόμαστε να φροντίζουμε για την εκπαίδευση και να παρέχουμε δουλειά σε εκατοντάδες παιδιά, ακόμα και σε αυτά που είναι 12 έως 15 ετών. Αυτό έχει προκύψει σαν ανάγκη από τον πόλεμο. Έχει αναδειχτεί με έναν ψεύτικο τρόπο σαν στρατολόγηση παιδιών από τα φεουδαρχικά στοιχεία. Όσο για τα παιδιά που σκοτώθηκαν από ατύχημα, λυπούμαστε πολύ γι’ αυτό. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα επαναληφθούν τέτοια ατυχήματα. Κάνουμε ό,τι μπορούμε και αυτή είναι η πραγματικότητα. Συνάντησα οικογένειες ανθρώπων που δολοφονήθηκαν από τους μαοϊκούς γιατί δήθεν βοήθησαν το στρατό. Και όμως ξέρετε πολύ καλά ότι και οι δυο πλευρές τούς αναγκάζουν να τους βοηθούν, να τους δίνουν τροφή. Δεν είναι σφάλμα να τους σκοτώνετε στη βάση αυτών των υποτιθέμενων «στοιχείων»; Πρατσάντα: Κατ’ αρχήν δεν είναι αλήθεια ότι εξαναγκάζουμε το λαό να μας υποστηρίζει. Γιατί πριν δεν είχαμε ούτε στρατό ούτε όπλα. Προχωρήσαμε μπροστά λόγω της υποστήριξης και της βοήθειας του λαού. Επομένως είναι απίθανο ότι θα χρησιμοποιούσαμε βία κατά του λαού. Όσο για τους εχθρούς μας, τα φεουδαρχικά στοιχεία και τους υποτακτικούς τους, αφού άρχισε η εξέγερση, υπάρχουν πολλά περιστατικά που αυτοί βίασαν γυναίκες, έκαψαν σπίτια και χωριά, όπου ο στρατός τα περικύκλωνε και τους ανάγκαζε να κουβαλούν έξω τα πράγματά τους. Αυτά τα έκαναν τα φεουδαρχικά στοιχεία και όχι ο στρατός μας. Μπορεί να το ακούσατε να προβάλλεται, αλλά δεν είναι αλήθεια. Αν δείτε στα χωριά, όταν υπάρχει εκεχειρία, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός μας δουλεύει στα χωράφια με το λαό, δουλεύουν σαν εργάτες για να φτιάξουν δρόμους για το λαό -αυτό κάνουν. Γι’ αυτό το να λες ότι ο στρατός μας εξαναγκάζει το λαό είναι εντελώς αναληθές. Σε καιρούς πολέμου, σε δύσκολες συνθήκες, τα πράγματα μπορεί να μη γίνονται όπως τα προγραμματίζεις. Όμως γενικά από την πλευρά μας δεν υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει εξαναγκασμός απέναντι στο λαό. Έχετε πει, για παράδειγμα, ύστερα από μια θηριωδία τον περασμένο Ιούνη, όταν οι αντάρτες χτύπησαν με βλήματα ένα λεωφορείο, σκοτώνοντας σχεδόν 40 άτομα και λίγους στρατιώτες, είπατε ότι «λυπάστε» γι’ αυτό. Και όμως, το γραφείο του ΟΗΕ στο Νεπάλ λέει ότι δεν έχει στα χέρια καμιά απόδειξη ότι έχετε τιμωρήσει τους δράστες αυτών των ενεργειών. Γιατί δεν μπορείτε να παρέχετε τέτοια στοιχεία;

10

Πρατσάντα: Νομίζω ότι πιθανώς δεν το γνωρίζετε, αλλά μετά το περιστατικό στο Μαντί, όταν έγινε μια έκρηξη στο λεωφορείο, μείναμε κατάπληκτοι. Τα άτομα που ήταν μπλεγμένα σ’ αυτή την υπόθεση διαγράφτηκαν από το κόμμα και από το στρατό και δόθηκε μια έκθεση στον ΟΗΕ για το πώς έγιναν τα πράγματα. Τους ενημερώσαμε για το ποιος τιμωρήθηκε, ποιος έκανε τι, το είδος των εγκλημάτων και το είδος των ποινών. Δόθηκαν όλες αυτές οι πληροφορίες. Πιστεύετε στο πολυκομματικό σύστημα ή θα προτιμούσατε το κόμμα σας να είναι το μόνο κόμμα που θα κυβερνάει στο Νεπάλ κάποια στιγμή στο μέλλον; Πρατσάντα: Το ερώτημα σας θέτει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Πριν από τρία χρόνια, σε μια σύσκεψη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός μας, που ασχολήθηκε με την εμπειρία των κομμουνιστικών χωρών στον 20ό αιώνα, θέσαμε μια πρόταση για την εξέλιξη της δημοκρατίας. Στον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να έχουμε το ίδιο κράτος, όπως εκείνα του 20ού. Γι’ αυτό και η Κεντρική Επιτροπή μας αποφάσισε ομόφωνα πάνω στο ζήτημα της εξέλιξης της δημοκρατίας στον 21ο αιώνα. Το πνεύμα αυτής της απόφασης είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει ειρηνικός συναγωνισμός ανάμεσα σε όλα τα πολιτικά κόμματα κατά της φεουδαρχίας και των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και ότι θα πρέπει να υπάρχει πολυκομματικός συναγωνισμός. Από τότε έχουμε πει ότι θα πρέπει να υπάρχει μέσα από τη συγκεκριμένη συνταγματική πρόνοια πολυκομματικός συναγωνισμός εφόσον είναι ενάντια στη φεουδαρχία, ενάντια στην ξένη ιμπεριαλιστική ανάμειξη, και όλα τα πολιτικά κόμματα μπορούν να συναγωνίζονται μεταξύ τους. Αυτό το ντοκουμέντο πέρασε ομόφωνα με ξεκάθαρους όρους. Στη συμφωνία που κάναμε πρόσφατα με τα πολιτικά κόμματα έχουμε δηλώσει ξεκάθαρα ότι συμφωνούμε με τον πολυκομματικό συναγωνισμό. Αυτό που είδαμε από τον 20ό αιώνα και τα μαθήματα που πήραμε από τις εμπειρίες του 20ού αιώνα, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα ήταν ότι για να κατανοήσουμε το ζήτημα της δημοκρατίας και της δικτατορίας πρέπει να αναπτύξουμε μια νέα συνείδηση. Και εμείς το περάσαμε αυτό. Οι αντίπαλοί μας, μας έχουν αντιληφθεί με ένα δογματικό τρόπο. Δεν είμαστε δογματικοί, οι αντίπαλοί μας όμως είναι. Μας αντιμετωπίζουν με το βλέμμα του 20ού αιώνα. Εμείς όμως έχουμε ήδη προχωρήσει στον 21ο. Κοιτάζουμε στο είδος του κράτους που είναι δυνατόν να υπάρξει στον 21ο αιώνα. Πώς να δώσουμε στο λαό όσο το δυνατόν περισσότερα δικαιώματα, πώς θα οργανώσουμε το συναγωνισμό και πώς θα εξασφαλίσουμε ότι αυτός ο συναγωνισμός δεν θα οδηγήσει στην καταπίεση και στην καταστολή. Εν συντομία, δημοκρατία και δικτατορία… Πώς θα χρησιμοποιήσουμε την αντίθεση μεταξύ τους -το αναπτύσσουμε. Και από αυτή τη διαδικασία εξέλιξης έχουμε ορίσει την εξέλιξη της δημοκρατίας. Ο κόσμος νομίζει ότι η δέσμευσή μας στον πολυκομματικό συναγωνισμό είναι μόνο ζήτημα τακτικής και ότι προσπαθούμε να τους εξαπατήσουμε. Όμως στην πραγματικότητα πήραμε την εμπειρία ενός ολάκερου αιώνα, τη συζητήσαμε, την αναλύσαμε στο κόμμα μας και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η εξέλιξη της δημοκρατίας είναι αναγκαία στον 21ο αιώνα. Γι’ αυτό παίρνουμε πολύ σοβαρά τον πολυκομματικό συναγωνισμό. Θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Ακόμα και στη συνεννόησή μας με τα κόμματα είπαμε ότι δεν θέλουμε αυταρχισμό. Ποια ήταν η αρνητική εμπειρία του 20ού αιώνα, που ο λαός έπρεπε να είναι πιο δυνατός και θα έπρεπε να έχει περισσότερα δικαιώματα και δεν τα είχε; Πρατσάντα: Το μελετάμε. Γιατί δεν μπορούσε να γίνει την περίοδο του Στάλιν, κατά πόσο έγινε την περίοδο του Μάο -το μελετάμε και είμαστε σε μια διαδικασία ανάπτυξης ενός νέου συστήματος σκέψης. Το ζήτημα του επικεφαλής του κράτους δεν είναι μείζον ζήτημα. Το μείζον ζήτημα είναι η ανάπτυξη μιας ιδεολογίας που θα μπορούσε να αναδειχτεί παγκόσμια για να νικήσει η εργατική τάξη -σ’ αυτό εστιάζουμε. Γι’ αυτό και ο κόσμος μπορεί να δυσκολεύεται να μας καταλάβει. Αυτοί που μας βλέπουν με τα μάτια του 20ού δεν θα μπορούσαν να μας καταλάβουν γιατί μιλάμε για

11

δημοκρατία. Στον 20ό αιώνα ο ολοκληρωτισμός προπαγανδιζόταν πολύ έντονα. Ο κόσμος μπορεί να το βρει εκπληκτικό. Η βασική διαφορά σε μας είναι ότι όταν μιλάμε για το μαρξισμό-λενινισμό-μαοϊσμό και την ιδεολογία τους, πιστεύουμε ότι πρέπει να εξελιχθεί. Μόνο η εφαρμογή τους δεν αρκεί. Είναι αναγκαίο να προστατευτεί, να εφαρμοστεί και να εξελιχτεί. Η ευθύνη της εξέλιξης πέφτει σε κάθε επιστημονικά σκεπτόμενο άτομο. Μετά από 10 χρόνια αγώνων για το λαό, πιστεύουμε ότι αυτή η ευθύνη πέφτει και σε μας. Σε ποια κατάσταση πιστεύετε ότι θα βρίσκεται το Νεπάλ σε 5 χρόνια; Πρατσάντα: Πιστεύω ότι θα είναι ένα δημοκρατικό κράτος και μάλιστα σε λιγότερο από 5 χρόνια. Πιστεύω ότι πολύ σύντομα το Νεπάλ θα είναι μια λαϊκή δημοκρατία. Υπάρχει η λαϊκή αντίσταση. Με την ενότητα που αναπτύχθηκε ανάμεσα στα 7 πολιτικά κόμματα, ανάμεσα σε μας και την κοινωνία των πολιτών, και τον τρόπο που η αυταρχική μοναρχία και ο βασιλικός στρατός στριμώχτηκαν στη γωνία, με όλα αυτά πολύ σύντομα το Νεπάλ θα γίνει μια δημοκρατία. Ακόμη και στη διεθνή κοινότητα τα φεουδαρχικά στοιχεία έχουν στριμωχτεί και οι πράξεις τους έχουν αποκαλυφθεί. Σε μια τέτοια κατάσταση πιστεύουμε ότι ο νεπαλέζικος λαός θα προχωρήσει προς μια δημοκρατία και με ένα ειρηνικό τρόπο θα προχωρήσει σε μια διαδικασία ανοικοδόμησης του Νεπάλ. Ο βασιλιάς πού θα βρίσκεται; Πρατσάντα: Θα τσακιστεί. Πιστεύω ότι ο βασιλιάς είτε θα εκτελεστεί από τα λαϊκά δικαστήρια είτε θα εξοριστεί. Δεν υπάρχει μέλλον για το βασιλιά στο Νεπάλ. Δεν βλέπουμε μέλλον γι’ αυτόν, ούτε και ο νεπαλέζικος λαός. Ο βασιλιάς είτε θα εκτελεστεί είτε θα φύγει για να σωθεί.

12

Η Κόκκινη Σημαία της απελευθέρωσης στην κορυφή του κόσμου!

Η πραγματικότητα στο ελεύθερο επαναστατικό Νεπάλ της Hisila Yami (com. Parvati), μέλος του ΠΓ του ΚΚΝ (Μ)

Σημαντικές εξελίξεις σημειώνονται στο Νεπάλ, το τελευταίο διάστημα, προμηνύοντας αλλαγές που πρόκειται να συμβούν, ίσως όχι, σε μακρινό χρόνο. Υστέρα από διαπραγματεύσεις, που ορισμένες έγιναν ανεπίσημα στο Νέο Δελχί, ανακοινώθηκε η συγκρότηση του αντιπολιτευτικού - αντιμοναρχικού μετώπου των επτά μεγαλύτερων αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων με το ΚΚ Νεπάλ(Μαοϊκό), πάνω σε 12 σημεία που προβλέπουν -εκτός των άλλων- την αντικατάσταση της μοναρχίας από συντακτική συνέλευση που θα εκλεγεί από ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές. Τη συμφωνία χαιρέτησαν ο ΟΗΕ και η Ινδία, ενώ προκάλεσε αμηχανία και εκνευρισμό στο μοναρχικόαντιδραστικό καθεστώς στο Κατμαντού. Σε σημείο μάλιστα να αποφασιστεί το κλείσιμο ενός ραδιοσταθμού του «Sagarmatha FM» που αναμετάδωσε την συνέντευξη που έδωσε ο ηγέτης του ΚΚ, Πρατσάντα, στο BBC και εξηγούσε τους λόγους που οδήγησαν στην συμφωνία. Ηταν από καιρό κοινό μυστικό για τους προσεκτικούς παρατηρητές των Νεπαλέζικων εξελίξεων, πως η Ινδία είχε πάρει αποστάσεις από τον βασιλιά Γκανιέντρα, (ο οποίος προχώρησε στο πραξικόπημα του Φλεβάρη του 2005) και πίεζε -κυρίως αυτήγια μια δημοκρατική μετάβαση, φοβούμενη πως διαφορετικά η ισχύς του αντάρτικου θα οδηγήσει σε μια ολοκληρωτική κατάρρευση το καθεστώς, συμπαρασύροντας και την Ινδική παραδοσιακή επιρροή στην χώρα. Ανάλογη προσέγγιση ακολουθούν τόσο ο ΟΗΕ αλλά και οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αγγλική κυβέρνηση, μέσω της πρεσβείας της στο Νεπάλ με προσεκτική ανακοίνωση ζητάει από τον βασιλιά να δεχθεί διαπραγματεύσεις με την αντιπολιτευόμενη συμμαχία και από το ΚΚ Νεπάλ(Μαοϊκό) να διατηρήσει την εκεχειρία. Οι Αμερικάνοι μέχρι τώρα δεν έχουν κάνει επίσημο σχολιασμό. Ο βασιλιάς -από την άλλη- αφήνει να εννοηθεί πως θα στραφεί για βοήθεια στην Κίνα η οποία παρακολουθεί προς το παρόν σιωπηλή. Από εδώ και πέρα οι εξελίξεις θα γίνουν πιο σύνθετες αλλά και ανοικτές σε διάφορα ενδεχόμενα. Το αντάρτικο φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως θα συνεχίσει να τηρεί την εκεχειρία που κήρυξε μονομερώς το Σεπτέμβρη, θα βρίσκεται όμως σε πολεμική ετοιμότητα και φυσικά δεν πρόκειται να καταθέσει τα όπλα. Τα λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα του Νεπάλ, μπαίνει σε μια φάση που ενέχει και κινδύνους αλλά και δυνατότητες και είναι σημαντικό να παρακολουθήσουμε όσο γίνεται πιο κοντά αυτό το εγχείρημα. Η «Προλεταριακή Σημαία» είναι ίσως το μοναδικό έντυπο στην Ελλάδα, που τα τελευταία χρόνια έχει προσπαθήσει συστηματικά να κάνει γνωστό τον αγώνα του Νεπαλέζικου λαού, δημοσιεύοντας αναλύσεις και μεταφράσεις κειμένων του ΚΚ Νεπάλ(Μαοϊκού). Με αφορμή τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που θα γίνουν τις επόμενες ημέρες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, δημοσιεύουμε σήμερα ένα σημαντικό άρθροπαρουσίαση της κατάστασης και των κατακτήσεων στο ελεύθερο Νεπάλ. Είναι γραμμένο από το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Νεπάλ(Μαοϊκού), την Χισίλα Γιάμι γνωστή και σαν «συντρόφισσα Παρβάτι». Γεννημένη στην επαρχία Γκόρκα, η Χισίλα Γιάμι είναι επαγγελματίας αρχιτέκτονας. Αποφοίτησε το 1982 από τη σχολή Σχεδίου και Αρχιτεκτονικής του Νέου Δελχί και τώρα δουλεύει στις απελευθερωμένες περιοχές. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην τελευταία έκδοση του αμερικάνικου «Monthly Review» (τεύχος Νοεμβρίου 2005) με τίτλο «Η ηγεσία των Γυναικών και η Επανάσταση στο Νεπάλ». Την μετάφραση έκανε η Χρυσή Περπερίδου. Από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Νεπάλ το 1949, η καταστροφή του παλιού μοναρχικού καθεστώτος και η οικοδόμηση του Νέου Δημοκρατικού κράτους ήταν το πολυπόθητο όνειρο των περισσότερων ανθρώπων στο Νεπάλ. Από την έναρξη του Λαϊκού Πολέμου το 1996 μέχρι σήμερα, γύρω στο 80% του Νεπάλ βρίσκεται κάτω από

13

τον έλεγχο του ΚΚ Νεπάλ (Μαοϊκό), ενώ η παρουσία του παλιού κράτους περιορίζεται σήμερα στην πρωτεύουσα, τα περιφερειακά διοικητικά κέντρα και τους αυτοκινητόδρομους. Το χαρακτηριστικό του Λαϊκού Πολέμου στο Νεπάλ είναι η ταχύτητα με την οποία το παλιό κράτος καταρρέει, αναγκάζοντας τις ιμπεριαλιστικές χώρες να χαρακτηρίζουν το παλιό καθεστώς «αποτυχημένο κράτος». Σήμερα η τελευταία δύναμη σωτηρίας του βασιλιά, ο Βασιλικός Στρατός του Νεπάλ, είναι περιορισμένος στους καταυλισμούς με περιστασιακές επιδρομές και υποχωρήσεις σε αγροτικές περιοχές. Αυτό έγινε δυνατό εξαιτίας πολλών παραγόντων, με πρώτο τη δυνατότητα του νέου κράτους, με την μορφή των λαϊκών επιτροπών, να είναι στρατηγικά σταθερό και τακτικά ευέλικτο στον χειρισμό των αντιθέσεων ανάμεσα στα διεθνή, εθνικά και τοπικά ζητήματα. Δεύτερον, κατάφερε να θέσει τις πολιτικές πρωτοβουλίες μπροστά από τις στρατιωτικές επιθέσεις. Τρίτον, αναλαμβάνει έργα οικοδόμησης πλάι-πλάι με την καταστροφή του παλιού κράτους. Τέταρτον, έχει αντιμετωπίσει ζητήματα εθνικότητας, φύλου, κάστας και περιφερειακής καταπίεσης που είχαν παραμεληθεί για πολύ χρόνο από το παλιό κράτος. Πέμπτον, είναι ντόπιο κίνημα που χρησιμοποιεί δημιουργικά τον Μαρξισμό-ΛενινισμόΜαοϊσμό για τη συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης στο Νεπάλ και για να μετατρέψει αυτή την ανάλυση σαν βάση της συγκεκριμένης δράσης. Τελικά, μέσα από τη στρατηγική του ολοκληρωτικού πολέμου κατάφερε να υπονομεύσει το παλιό κράτος σε κεντρικό επίπεδο χρησιμοποιώντας πολιτικές επιθέσεις και σε τοπικό επίπεδο μέσα από στρατιωτικά χτυπήματα καταστρέφοντας παλιά επαρχιακά οχυρά και συμπληρώνοντας το κενό με τις λαϊκές επιτροπές. Η καθολική προσέγγιση του Λαϊκού Πολέμου δυσκολεύει τις ιμπεριαλιστικές χώρες να χαρακτηρίσουν το Μαοϊκό κίνημα στο Νεπάλ σαν «τρομοκρατικό» πόλεμο. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλα αυτά έγιναν δυνατά μέσα από τις θυσίες χιλιάδων συνειδητών μαρτύρων και πολλών στελεχών του νέου κράτους. Θεωρητικές προϋποθέσεις Το ζήτημα της κρατικής εξουσίας είναι κεντρικό για την επανάσταση. Σε μια χώρα όπου έχει εξαπολυθεί Παρατεταμένος Λαϊκός Πόλεμος, το ζήτημα της ανάπτυξης των βάσεων ελέγχου έχει στρατηγική θέση σε σχέση με την άντληση ενεργού ανθρώπινου δυναμικού, την επιμελητεία του στρατού για τον πόλεμο και την ψυχολογική και ιδεολογική καλή κατάσταση. Με τον πόλεμο να μπαίνει σε ένα στρατηγικό επιθετικό στάδιο, το ζήτημα της ενίσχυσης των βάσεων ελέγχου γίνεται όλο και πιο σημαντικό. Ευθύς εξαρχής, ακόμη και πριν αρχίσει ο λαϊκός πόλεμος, το ΚΚΝ(Μ) ήταν ξεκάθαρο για την φύση του νέου κράτους. Οραματιζόταν ένα Νέο Δημοκρατικό κράτος, που θα ασκούσε τη λαϊκή δικτατορία στις φεουδαρχικές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, συμπεριλαμβάνοντας τα επεκτατικά κράτη ενώ θα παραχωρούσε δημοκρατία στις καταπιεσμένες τάξεις, κάστες, εθνότητες, περιφέρειες και τις γυναίκες. Όμως, έγινε επίσης ξεκάθαρο ότι αυτή η επανάσταση μπορεί να χρειαζόταν να περάσει μέσα από διάφορα στάδια και ζιγκ ζαγκ παίρνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες γεωπολιτικές συνθήκες του Νεπάλ. Ετσι στην περίπτωση του Νεπάλ, το Κόμμα έχει ήδη προβλέψει ότι το Νέο Δημοκρατικό κράτος του Νεπάλ θα πάρει τη μορφή ενός ταξικού, εθνικού και περιφερειακού Ενωμένου Μετώπου κάτω από την ηγεσία του προλεταριάτου. Αυτό ισχύει, γιατί ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού του Νεπάλ ανήκει στις καταπιεσμένες τάξεις, με πολλές διαφορετικές εθνότητες και περιφερειακές διαιρέσεις. Παίρνοντας υπόψη τα μαθήματα από τις αντεπαναστάσεις στα σοσιαλιστικά κράτη, το ΚΚΝ(Μ) έβγαλε μια απόφαση το 2003 για την «Ανάπτυξη της Δημοκρατίας στον 21ο αιώνα». Αυτή η απόφαση αναφέρει ότι το ζήτημα του συνεχούς εκδημοκρατισμού της κρατικής εξουσίας που οδηγεί στην απονέκρωση του κράτους είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο και περίπλοκο από το πάρσιμο της εξουσίας. Έτσι το ζήτημα-κλειδί είναι το πώς να συνδυάσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου με στοιχεία συνεχούς επανάστασης στην διακυβέρνηση του κράτους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν βάλουμε την πολιτική στο τιμόνι και αν το κράτος υπόκειται στον έλεγχο, την επίβλεψη και την παρέμβαση των μαζών έτσι ώστε να διευρύνεται το λαϊκό μέτωπο ενώ η βάση της αντίδρασης να συνεχίζει να συρρικνώνεται.

14

Ανάπτυξη της Λαϊκής Εξουσίας Η αντίληψη του Νέου Δημοκρατικού κράτους πήρε συγκροτημένη μορφή μόνο μετά την πρωτοβουλία του Λαϊκού Πολέμου. Η ταχύτητα με την οποία η τοπική λαϊκή εξουσία άνθισε σε διαφορετικά τμήματα στο Νεπάλ μπορεί να κριθεί από τον τρόπο που ο Λαϊκός Πόλεμος από τον δεύτερο χρόνο δημιούργησε ένα κενό εξουσίας σε διάφορες αγροτικές περιοχές, κυρίως στο δυτικό Νεπάλ. Διαφορετικά επίπεδα λαϊκής εξουσίας σε εμβρυϊκό στάδιο άρχισαν να συμπληρώνουν το κενό κάτω από τις τρεις περιφερειακές διοικήσεις με τη μορφή των Ενωμένων Λαϊκών Επιτροπών. Αρχικά, αυτές οι περιοχές είχαν οριστεί στρατιωτικά με τη σειρά της κύριας, δευτερεύουσας και της περιοχής προπαγάνδας. Μέσα σε δυόμισι χρόνια συζητιόταν ήδη η δημιουργία μιας περιοχής ελέγχου στην κύρια περιοχή της δυτικής περιφέρειας, εξαιτίας τη ισχυρής μαζικής βάσης, της ισχυρής παρουσίας του Κόμματος, το ευνοϊκό έδαφος, την εξαφάνιση των κοινωνικών ταξικών εχθρών από τις αντάρτικες ομάδες και σε κάποιο βαθμό την ήττα τη τοπικής στρατιωτικής δύναμης του αντιδραστικού καθεστώτος. Ετσι έγινε ένα κάλεσμα για την μετατροπή της κύριας ζώνης σε περιοχή ελέγχου και η δευτερεύουσα ζώνη σε ζώνη αντάρτικου. Τον πέμπτο χρόνο από την κήρυξη του Λαϊκού Πολέμου, το Κόμμα ανέδειξε το σύνθημα «Ενισχύστε και επεκτείνετε τις Περιοχές Ελέγχου. Εμπρός να σχηματίσουμε τη Νέα Δημοκρατική Κεντρική Κυβέρνηση». Την ίδια χρονιά διοργανώθηκε το Πρώτο Εθνικό Συνέδριο του Επαναστατικού Ενωμένου Μετώπου που αποτελούνταν από εκπροσώπους του ΚΚΝ(Μ), του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ), διάφορες ταξικές και μαζικές οργανώσεις, τοπικές Λαϊκές Επιτροπές και γνωστές προσωπικότητες (Σεπτέμβριος 2001), που ίδρυσε το Ενωμένο Επαναστατικό Λαϊκό Συμβούλιο του Νεπάλ. Με αυτό το σχήμα, αναδείχτηκε μια διαλεκτική σχέση με το κεντρικό Ενωμένο Μέτωπο, στο οποίο το Ενωμένο Επαναστατικό Λαϊκό Συμβούλιο παρέμβαινε πολιτικά, καλούσε σε απεργίες και μποϋκοτάζ και σε διάλογο για συνταγματικές αλλαγές, κλπ, το παλιό κράτος σε κεντρικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα ασκούσε τη Λαϊκή Εξουσία μέσα από διάφορες λαϊκές επιτροπές σε τοπικό επίπεδο. Αυτό σήμαινε μια ολόπλευρη επίθεση στο παλιό κράτος. Τον έβδομο χρόνο του Λαϊκού Πολέμου (2003), δημιουργήθηκαν εννιά εθνικές και τοπικές αυτόνομες περιοχές σε όλη τη χώρα, από την Ανατολή ως τη Δύση. Αυτές είναι: 1. Σέτι–Μαχακάλι. 2. Μπέρι–Καρνάλι. 3. Θαρουάν. 4. Μαγκαράτ. 5. Ταμουγουάν.

6. Ταμάνγκ. 7. Μαντές. 8. Νεουάρ. 9. Κιράτ. Από αυτές οι δυο πρώτες είναι εδαφικές αυτόνομες περιοχές και οι υπόλοιπες είναι εθνικές αυτόνομες περιοχές. Τοπικές Περιφέρειες και Ζώνες στο Νεπάλ Σ’ αυτές τις περιφέρειες οι Λαϊκές Επιτροπές λειτουργούν κατευθείαν από το συνοικιακό σε επίπεδο χωριού και σε επίπεδο τομέα. Ενώ πολλές από αυτές τις επιτροπές διορίζονται, κάποιες εκλέγονται. Η σημερινή τάση είναι να συνεχίσει η αύξηση των εκλεγμένων επιτροπών. Για να ενισχύσουμε, να συγκεντρώσουμε και να ενοποιήσουμε το έργο της Λαϊκής Εξουσίας, κάποιες λαϊκές επιτροπές περιφερειακού επιπέδου, συνεργάστηκαν για να σχηματίσουν τα Χωριά Πρότυπα, όπου σχεδόν κάθε μέλος των νοικοκυριών είναι οργανωμένο στο Κόμμα, στο μαζικό μέτωπο ή την πολιτοφυλακή, κάνοντάς τα έτσι ατσάλινα φρούρια του Λαϊκού Πολέμου. Σ’ αυτά τα χωριά-μοντέλα οι γυναίκες και οι Νταλίτ έχουν ειδικά δικαιώματα εκπροσώπησης στις λαϊκές επιτροπές, στις γυναίκες έχει παραχωρηθεί ίσο δικαίωμα στην πατρική περιουσία, και ο εξοστρακισμός των Νταλίτ απαγορεύεται. Στα σχολεία χρησιμοποιείται το νέο σχολικό πρόγραμμα που ετοιμάστηκε από το εκπαιδευτικό τμήμα του ΚΚΝ(Μ) και οι σπουδαστές διδάσκονται στη μητρική τους γλώσσα. Σήμερα λειτουργεί ένας αριθμός από κομμούνες σε διάφορα στάδια ανάπτυξης, μαζί με αρκετούς αγροτικούς συνεταιρισμούς που λειτουργούν στις περιοχές ελέγχου σε όλη τη χώρα. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ένας από τους λόγους, που η λαϊκή εξουσία κατάφερε να εξαπλωθεί και να ενισχυθεί τόσο γρήγορα σε όλο το Νεπάλ, είναι εξαιτίας της προετοιμασίας από το Ενωμένο Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΜ), ένα νόμιμο μέτωπο για το τότε παράνομο ΚΚΝ(Μ), πριν ξεκινήσει ο Λαϊκός Πόλεμος. Το ΕΛΜ μπόρεσε να ξεσκεπάσει το

15

τότε μοναρχικό κοινοβουλευτικό σύστημα και να προπαγανδίσει υπέρ της Νέας Δημοκρατικής επανάστασης (ενώ είχε θέση και στο κοινοβούλιο και δρούσε και έξω από αυτό), απλώνοντας ένα οργανωτικό δίκτυο σε όλη τη χώρα, που διευκόλυνε την μετατροπή των τοπικών οργάνων του ΕΛΜ σε λαϊκές επιτροπές αφότου άρχισε ο Λαϊκός Πόλεμος. Το σημερινό κράτος της Λαϊκής Εξουσίας στις Περιοχές Ελέγχου Από τις τρεις διοικήσεις -Δυτική, Μέση και Ανατολική- που καλύπτουν όλη τη χώρα, επιλέχτηκε η Μέση Διοίκηση γι’ αυτό το άρθρο σαν σημείο εστίασης διότι ο Λαϊκός Πόλεμος έχει την μεγαλύτερη επιρροή σ’ αυτή την περιοχή. Σ’ αυτή τη διοίκηση υπάγονται δυο υπο-περιφερειακές διοικήσεις: το Γκαντάκ και η Ειδική υπο-περιφέρεια. Μέσα στην Ειδική υπο-περιφέρεια όλα τα τμήματα που αποτελούν τη Ρόλπα, το Ρουκούμ και το Σαλιάν στην αυτόνομη περιφέρεια Μαγκαράτ οργανώνονται ως η κύρια περιοχή ελέγχου. Ανάμεσά τους, η κύρια περιοχή ελέγχου στη Ρόλπα είναι σχετικά παλιότερη, πιο σταθερή και ενισχυμένη από τις υπόλοιπες. Μέσα την υπο-περιφέρεια Γκαντάκ οργανώνονται δευτερεύουσες περιοχές ελέγχου, στην αυτόνομη περιφέρεια Ταμουγουάν στο Βόρειο Γκαντάκ και στην αυτόνομη περιφέρεια Μαγκαράτ στο νότιο Γκαντάκ. Αυτές οι περιοχές ελέγχου, όμως, είναι σχετικά ασταθείς. Σ’ αυτές τις περιοχές που βρίσκονται ανάμεσα στην κύρια βάση ελέγχου και τις δευτερεύουσες περιοχές ελέγχου, το κενό που δημιουργήθηκε εξαιτίας της διάλυσης του παλιού κράτους συμπληρώνεται από λαϊκές επιτροπές που βρίσκονται σε εμβρυακό στάδιο. Ανάλογες καταστάσεις, με ορισμένες διαφοροποιήσεις, υπάρχουν στις υπόλοιπες διοικήσεις σε όλη τη χώρα. Η πρωτεύουσα Κατμαντού και τα περιφερειακά διοικητικά κέντρα είναι ακόμη κάτω από τον έλεγχο του παλιού κράτους, παρόλο που τα νέα κράτη που την περιβάλλουν είναι ικανά να εμποδίσουν τη λειτουργία της μέσα από εθνικές, περιφερειακές και τοπικές απεργίες και αποκλεισμούς που συχνά παραλύουν τη ζωή στην πρωτεύουσα. Με τη δημοσιοποίηση της Κοινής Μίνιμουμ Πολιτικής και του Προγράμματος του Ενωμένου Επαναστατικού Λαϊκού Συμβουλίου και το πέρασμα των Κατευθύνσεων της Λαϊκής Εξουσίας σαν γραμμή διακυβέρνησης του νέου κράτους, οι περιοχές ελέγχου άρχισαν να παίρνουν οργανωμένο, συστηματικό σχήμα. Διαφορετικά στοιχεία της Λαϊκής Εξουσίας Μια από τις πρώτες ενδείξεις της αποτυχίας του παλιού κράτους και της εμφάνισης του νέου βρίσκεται στο δικαστικό σύστημα. Το κινητό, βασισμένο στους ντόπιους λαϊκό δικαστήριο, αντικατέστησε σύντομα το παλιό επίσημο δικαστικό σύστημα. Το λαϊκό δικαστήριο ήταν τόσο δημοφιλές που ακόμη και αυτοί που δεν δέχτηκαν αμέσως την εξουσία του νέου κράτους δέχτηκαν τις υπηρεσίες που παρέχονταν από το νέο λαϊκό δικαστήριο. Σήμερα ο Δημόσιος Κώδικας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Νεπάλ του 2003 ρυθμίζει και συστηματοποιεί τη λειτουργία του νομικού συστήματος σε όλη τη χώρα. Το 2005, μέσα στην Ειδική Περιφέρεια, ένας άνδρας και μια γυναίκα σε επίπεδο επιτροπής συνοικίας από κάθε μια από τις ένδεκα συνοικίες έχουν εκπαιδευτεί και είναι ικανοί να λειτουργούν στο κινητό λαϊκό δικαστήριο. Ανάλογα και ένα σύστημα ανοιχτών φυλακών διευκολύνει την μετατροπή των καταδίκων σε χρήσιμους πολίτες. Παρόλα αυτά υπάρχει έλλειψη κόκκινου και ειδικευμένου ενεργού ανθρώπινου δυναμικού. Παρόλο που το Κόμμα και οι Λαϊκές Επιτροπές είναι πια σχετικά ελεύθερες από τη συμμετοχή τους στην καθημερινή λειτουργία του δικαστικού συστήματος, υπάρχουν ακόμη τάσεις να αποδίδεται δικαιοσύνη κατευθείαν από το Κόμμα ή τις Λαϊκές Επιτροπές χωρίς να σχηματίζονται ξεχωριστές δικαστικές επιτροπές. Καθώς οι περιοχές ελέγχου επεκτείνονται και ενισχύονται, το οργανωτικό δίκτυο του δικαστικού συστήματος πρέπει να αναπτυχθεί παραπέρα. Η αποτελεσματική και ικανοποιητική λειτουργία του δικαστικού συστήματος βοηθάει στο να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των μαζών στο νέο κράτος και από κει και πέρα στην ενίσχυσή του. Αυτό βοηθάει και στο να αλλάξουμε τους ανθρώπους, κάτι που είναι ένα σημαντικό κομμάτι του Παρατεταμένου Λαϊκού Πολέμου. Συμπληρωματικά και κάτω από το φως της έκκλησης του ΚΚΝ(Μ) στον ΟΗΕ και άλλους

16

διεθνείς οργανισμούς για την εκπροσώπηση της λαϊκής εξουσίας (ενώ αντιτίθεται στη λεγόμενη αντιπροσώπευση του στρατιωτικό-φασιστικού παλιού κράτους), η επιστημονική λειτουργία του δικαστικού συστήματος από τις νέες τοπικές αρχές θα δώσει παραπέρα νομιμοποίηση σ’ αυτή τη διεκδίκηση. Οι λαϊκές επιτροπές με τη μορφή διορισμένων σωμάτων φτιάχτηκαν μόλις δημιουργήθηκε ένα κενό εξουσίας από τη διάλυση των αστυνομικών τμημάτων και την καταστροφή του παλιού κρατικού μηχανισμού. Μόνο αφού σταθεροποιήθηκε η κατάσταση οι λαϊκές επιτροπές άρχισαν να εκλέγονται. Σήμερα σε κεντρικό επίπεδο υπάρχει το Ενωμένο Επαναστατικό Λαϊκό Συμβούλιο που προαναφέραμε, σε περιφερειακό επίπεδο υπάρχουν διάφορες εθνικές ή εδαφικές αυτόνομες περιφέρειες, και κάτω από αυτές τις αυτόνομες τοπικές περιοχές υπάρχουν χωριά και αστικοί τομείς. Σε όλα τα επίπεδα λειτουργούν λαϊκά αντιπροσωπευτικά σώματα και ενωμένα λαϊκά συμβούλια. Εκτός από τα περιφερειακά διοικητικά κέντρα και κατά μήκος των εθνικών δρόμων, η υπόλοιπη χώρα βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του νέου κράτους. Στις περιοχές ελέγχου οι λαϊκές επιτροπές έχουν πάρει μια σχετικά πιο ενισχυμένη, ενοποιημένη και συγκεντρωτική μορφή εξουσίας, ενώ στις περιοχές επέκτασης των περιοχών ελέγχου οι λαϊκές επιτροπές δεν είναι και τόσο ενισχυμένες, με περιστασιακή ανάμειξη από το παλιό κράτος, δίνοντας έτσι την εντύπωση μερικές φορές ότι υπάρχουν δυο κράτη. Η κατανόηση ότι οι λαϊκές επιτροπές είναι ξεχωριστές από τις Κομματικές επιτροπές πρέπει να σφυρηλατείται συνεχώς στα στελέχη και στις μάζες ώστε μια πιο αποτελεσματική και τοπικά υπόλογη λειτουργία της νέας κρατικής εξουσίας να είναι δυνατή και οι λαϊκές επιτροπές να έχουν περισσότερη αρμοδιότητα να δρουν ανεξάρτητα. Συνεπώς όπου είναι δυνατόν πρέπει να διεξάγονται τακτικές εκλογές στις λαϊκές επιτροπές με πλήρη απολογισμό, ώστε να βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο, την επίβλεψη και την παρέμβαση των μαζών. Η δημόσια διοίκηση δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη σαν ξεχωριστό σώμα. Τα στελέχη που εργάζονται στις λαϊκές επιτροπές φέρνουν σε πέρας την διοικητική δουλειά μόνοι τους. Καθώς ο αγώνας προχωράει, ξεχωριστά επιτελεία, βοηθοί στελεχών και ειδικές διοικητικές επιτροπές άρχισαν να αναδεικνύονται. Πολλές φορές σχηματίζονται εξειδικευμένες επιτροπές για να προλαβαίνουν το διοικητικό μπλοκάρισμα. Με τα αυξημένα πολεμικά έξοδα γίνεται ένας τακτικός έλεγχος καταγραφής εξόδων. Η πιο εμφανής παρουσία της διοικητικής δουλειάς είναι το σύστημα των ταχυδρομείων, με τη μορφή της διατήρησης κινητών ταχυδρομείων σε διαφορετικά σημεία επικοινωνίας. Λόγω της απουσίας ενός ξεχωριστού διοικητικού σώματος, στα στελέχη των λαϊκών επιτροπών παρέχεται μια στοιχειώδης διοικητική εκπαίδευση. Παρόλα αυτά μέσα στις περιοχές ελέγχου χρειάζεται να αναδειχτεί ένα ξεχωριστό διοικητικό σώμα που θα μπορέσει να ανακουφίσει τα στελέχη των λαϊκών επιτροπών ώστε να επικεντρωθούν στη μαζική δουλειά. Η λαϊκή ασφάλεια Μια από τις κύριες λειτουργίες της Λαϊκής Ασφάλειας με τη μορφή της Πολιτοφυλακής είναι να παρέχει ασφάλεια στις περιοχές ελέγχου και τις λαϊκές επιτροπές σε διάφορα στάδια, με λίγα λόγια να περιφρουρεί τις κατακτήσεις του Λαϊκού Πολέμου σε λαϊκό επίπεδο. Υπάρχουν πολιτοφύλακες που λειτουργούν είτε με πλήρη είτε με μερική απασχόληση και στην ουσία είναι μελλοντικοί στρατιώτες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Στην πραγματικότητα έχει δοθεί το δικαίωμα σε όλες τις περιφερειακές και εθνικές αυτόνομες περιοχές να δημιουργήσουν τη δική τους πολιτοφυλακή στις αντίστοιχες περιοχές. Σε μεγάλες επιδρομές συμμετέχουν σαν δύναμη υποστήριξης για τις δυνάμεις του ΛΑΣ. Όχι μόνο παρέχουν προστασία σε κάθε κεντρικό ή τοπικό πρόγραμμα που διοργανώνεται στις περιοχές τους αλλά και επιμελητειακή υποστήριξη. Παρέχουν προστασία σε τραυματίες του ΛΑΣ που αναρρώνουν στις περιοχές ελέγχου μετά από κάθε μεγάλο στρατιωτικό χτύπημα. Επίσης παρέχουν βασική στρατιωτική εκπαίδευση στους ντόπιους. Εκτός από την παροχή ασφάλειας δουλεύουν και σαν παραγωγικές ταξιαρχίες στην οικοδόμηση δημόσιων έργων. Τον ελεύθερο χρόνο τους εργάζονται και σαν οργανωτές. Εξαιτίας της στοιχειώδους στρατιωτικής εκπαίδευσης των

17

πολιτοφυλάκων, δεν μπορούν να παρέχουν πλήρη προστασία στην περιοχή που τους αναλογεί όταν οι αντιδραστικές δυνάμεις εξαπολύουν τις επιθέσεις τους. Ομως όταν ο εχθρός εξαπολύει μεμονωμένες επιθέσεις, μπορούν να υπερασπιστούν τον κόσμο σε συνεργασία με τις ντόπιες μάζες. Οικονομική Διάρθρωση και Ανάπτυξη της Υλικής Υποδομής Οι κοινωνικο-πολιτικές κατακτήσεις του Λαϊκού Πολέμου, συμπεριλαμβάνοντας και τη λαϊκή εξουσία, μπορούν να διατηρηθούν μόνο με την οικοδόμηση μιας νέας οικονομικής βάσης. Σε μια χώρα όπως το Νεπάλ όπου ο κρατικός μηχανισμός, η παραγωγή, οι αγορές και οι κοινοτικοί θεσμοί έχουν υποβαθμιστεί, στρεβλωθεί, και διαμορφωθεί από την αυτοδύναμη ανάπτυξη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος στη διάρκεια των τελευταίων δυόμισι αιώνων, μια διαδικασία που ο Μαρξ περιέγραψε χρησιμοποιώντας τον χεγκελιανό όρο «υποταγή μέσω της ενσωμάτωσης» και ο Μάο αναφέρθηκε σ’ αυτό με τους όρους «μισο-αποικιακό» και «μισο-φεουδαρχικό», ο στόχος της Νέας Δημοκρατικής επανάστασης είναι να αναπτύξει ένα εθνικό οικονομικό σύστημα, με σοσιαλιστικό προσανατολισμό κάτω από την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το νέο κράτος έχει δώσει σωστά έμφαση στον αγροτικό τομέα ώστε να μπορεί η βιομηχανία να αναπτυχθεί ξανά, πάνω σ’ αυτή τη βάση. Έχει σημασία να σημειώσουμε ότι η οικοτεχνία άκμαζε μέχρι το 1920 και διαλύθηκε από τις επιταγές της Παγκόσμιας Τράπεζας στη δεκαετία του ’90. Στις λοφώδεις περιοχές λόγω της μικρής γαιοκτησίας, η έμφαση δόθηκε στο σχηματισμό ενός συνεταιριστικού αγροτικού συστήματος, ενώ στην περιφέρεια Τεράι η έμφαση δόθηκε στην διανομή μεγάλων κομματιών γης, δημευμένης από τους τσιφλικάδες, στις καταπιεσμένες μάζες. Πολλή γόνιμη γη που εγκαταλείφθηκε από τα αντιδραστικά στοιχεία και τους τοκογλύφους και δημόσια γη που προηγουμένως άρπαζαν οι αξιωματούχοι του παλιού κράτους έχει μετατραπεί σε πρότυπο αγροτικής καλλιέργειας στο οποίο παράγονται και πωλούνται νέοι σπόροι και νέες ποικιλίες λαχανικών και σιτηρών, σαν μια εκδήλωση της αλλαγής των σχεδίων καλλιεργειών και των διατροφικών συνηθειών του λαού. Σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της υλικής υποδομής, πολλά μικρής κλίμακας αρδευτικά έργα, υδροηλεκτρικά έργα, νερόμυλοι, και οδικά δίκτυα έχουν δημιουργηθεί για να ενισχύσουν την αγροτική παραγωγή. Δασικά φυτώρια, δεξαμενές νερού, υδροφράκτες, μαζί με μια δύναμη προστασίας του δάσους έχουν σταματήσει την διαδικασία της αποψίλωσης των δασών, η οποία ήταν ανεξέλεγκτη και τώρα πια προχωράνε στην αναδάσωση. Ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα του ελέγχου της δασικής καταστροφής από τις κοινότητες είναι το δάσος Τζαλτζάλα που έθετε σε κίνδυνο το χωριό Θαγουάνγκ, στην κύρια περιοχή ελέγχου στη Ρόλπα, λόγω των συχνών πλημμυρών του ποταμού που διασχίζει το χωριό. Υπάρχουν τρεις κομμούνες που λειτουργούν σε διαφορετικά στάδια μέσα στη Ρόλπα και το Ρουκούμ, και αποτελούν πρότυπο προς μίμηση για όσους εμπλέκονται στην συνεταιριστική καλλιέργεια. Η αγροτική δουλειά συγκεντρώνεται στις κύριες περιοχές ελέγχου, κτηνίατροι παρέχουν μια βασική εκπαίδευση 1-2 μηνών στα χωριά και στους εργάτες του Κόμματος. Ομως υπάρχει πρόβλημα προστασίας αυτών των επιτηρούμενων πρότυπων αγροκτημάτων από τον αντιδραστικό στρατό και τις επιδρομές του. Πολλά σπίτια στην κομμούνα Ζελγουάνγκ κάηκαν σε μια στρατιωτική επιχείρηση έρευνας. Σε πολλές περιοχές ελέγχου λειτουργούν εργοστάσια τροφίμων, βαμβακιού, ειδών ρουχισμού, σαπουνιού, κεριών, χαρτιού, καθώς και βυρσοδεψεία. Καλύπτουν κυρίως τις ανάγκες του Κόμματος, του ΛΑΣ και τις λαϊκές επιτροπές. Όμως υπάρχει πρόβλημα στην προμήθεια πρώτων υλών που εισάγονται κυρίως από την Ινδία. Επίσης, υπάρχει ένα πρόβλημα παραγωγής προϊόντων καλής ποιότητας. Σχετικά με τα οικονομικά, το εμπόριο και τα έσοδα στις περιοχές ελέγχου, υπάρχουν πολλά καταστήματα καταναλωτικών συνεταιρισμών, μαζί και εστιατόρια που διευθύνονται από διάφορα μαζικά μέτωπα και λαϊκές επιτροπές. Έγιναν προσπάθειες να ρυθμιστούν οι ιδιωτικές, βιομηχανικές και εμπορικές αναλήψεις έργων με το να συμπεριλαμβάνονται στο φορολογικό καθεστώς του νέου κράτους. Σε σχέση με την

18

τραπεζική λειτουργία, υπάρχει μια στοιχειώδης μορφή κινητής τραπεζικής λειτουργίας συγκεντρώνοντας κεφάλαια από τη Ρόλπα, το Ρουκούμ και το Σάλυαν. Προς το παρόν, στη Ρόλπα μόνο, συγκεντρώθηκαν 1 εκατομμύριο ρουπίες από το Θαγουάνγκ, 400 χιλιάδες ρουπίες από το Μπαγουάνγκ και 100-150 χιλιάδες από το Κουρελί ώστε να λειτουργήσει σαν τράπεζα με επιτόκιο 13%. Λόγω των προβλημάτων της ασφάλειας, της περιφρούρησης και της δικτύωσης είναι δύσκολο να λειτουργήσει ένα τραπεζικό σύστημα. Επίσης υπάρχει έλλειψη εμπειρίας στην διαχείριση ενός λαϊκού τραπεζικού συστήματος με επαγγελματικό τρόπο. Γι’ αυτό το λόγο αυτές οι τράπεζες παρέχουν μόνο στοιχειώδεις υπηρεσίες. Μετά τα κινητά λαϊκά δικαστήρια, το έργο της υλικής υποδομής είναι από αυτά που δίνεται ιδιαίτερο βάρος. Τα λαϊκά έργα υλοποιούνται από τα διάφορα μαζικά μέτωπα, τον ΛΑΣ, και τις λαϊκές επιτροπές και περιλαμβάνουν τη δημιουργία μονοπατιών για διαβάτες, για άλογα, αρδευτικά συστήματα, έργα κατασκευής μύλων, νέων σχολικών κτιρίων, παιδικών σταθμών και άλλων δημόσιων κτιρίων. Επίσης περιλαμβάνουν την λιθόστρωση δρόμων στα χωριά, τη δημιουργία καλλιεργήσιμων ζωνών, την παροχή πόσιμου νερού με σωλήνες, το σκάψιμο δεξαμενών, την αποθήκευση βρόχινου νερού, την ανακατασκευή καμένων σπιτιών, την κατασκευή καταφυγίων και μνημείων για τους μάρτυρες. Με λίγα λόγια όλες αυτές οι δραστηριότητες είναι απόδειξη τού πώς το νέο κράτος μπορεί να απελευθερώσει το ταλέντο και την ενεργητικότητα του πληθυσμού. Πρόσφατα, η κατασκευή από το λαό ενός αυτοκινητόδρομου μήκους 91 χιλιομέτρων από το Νταχαβάν έως το Τσουνβάνγκ και το Θαγουάνγκ στη περιφέρεια Ρόλπα είναι αξιοσημείωτη. Αυτό ανέδειξε την εικόνα του Μαοϊκού Κόμματος σαν ένα υπεύθυνο, ώριμο Κόμμα ικανό όχι μόνο να καταστρέφει το παλιό κράτος αλλά και να οικοδομεί το νέο. Παροχή λαϊκής περίθαλψης, εκπαίδευσης και πολιτισμού Αυτό που άρχισε σαν μια ιατρική ομάδα του πεδίου μάχης για την φροντίδα των μελών του λαϊκού στρατού επεκτεινόταν όλο και περισσότερο στην εξυπηρέτηση πολιτών. Σήμερα η ιατρική ικανότητα της ιατρικής ομάδας του Λαϊκού Στρατού συνεχίζει να αυξάνεται με τον αναπτυσσόμενο σχηματισμό του στρατού σε υψηλού επιπέδου στρατιωτικές ενέργειες. Σήμερα, εκτός από περίπλοκα κατάγματα και τραύματα στην κοιλιά και το κεφάλι, οι περισσότερες θεραπείες γίνονται από τις ιατρικές ομάδες του Λαϊκού Στρατού. Δημοσιοποιήθηκε μια οδηγία για την συνεταιριστική ιατρική διαχείριση και τη δημόσια υγεία, επιτρέποντας στα συνεργατικά ιατρικά κέντρα να παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες. Νέοι εργαζόμενοι στην υγεία από διαφορετικά επίπεδα βγαίνουν μέσα από την παροχή ιατρικής εκπαίδευσης που γίνεται από έμπειρους παραϊατρικούς θεραπευτές που συμμετέχουν στο κίνημα. Με την πρακτική τέτοιοι νεοσύλλεκτοι μπορούν να αναπτύξουν τις ικανότητές τους πολύ γρήγορα. Κινητές ιατρικές ομάδες είναι στενά δεμένες με τις κοινότητες και αποτελούν μια γραμμή ζωής για τα τραυματισμένα θύματα του πολέμου, ακόμη και τα τραυματισμένα μέλη του ΛΑΣ, κι έτσι μπορούν να παρέχουν πολύ πιο αποτελεσματικές υπηρεσίες από ό,τι το κυρίαρχο ιατρικό κατεστημένο, που σε μεγάλο βαθμό προκαλεί αντικρουόμενα αισθήματα στην ύπαιθρο έξω από τα αστικά κέντρα. Παρόλα αυτά, οι ιατρικές ομάδες έχουν έλλειψη από έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό, ειδικά από εξειδικευμένους γιατρούς στην χειρουργική και άλλες ειδικότητες. Οι παλιοί ιατρικοί σταθμοί που διευθύνονται από το παλιό κράτος διοικούνται από το νέο, ζητώντας τους να ακολουθήσουν ένα νέο κώδικα συμπεριφοράς κάνοντάς τους υπόλογους στο λαό. Επίσης οι παλιοί υγειονομικοί σταθμοί δωρίζουν ορισμένες ποσότητες των φαρμάκων τους στις ιατρικές ομάδες του νέου κράτους. Στον τομέα της εκπαίδευσης, ο Λαϊκός Πόλεμος παρεμβαίνει άμεσα στα υπάρχοντα σχολεία με την εισαγωγή ενός νέου σχολικού προγράμματος και τη διδασκαλία στη μητρική γλώσσα. Σε κάποια μέρη, ιδιαίτερα σε χωριά-πρότυπα, χτίζονται νέα σχολεία που διευθύνονται από το νέο κράτος. Η διδακτέα ύλη και ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τις τρεις πρώτες τάξεις έχει ετοιμαστεί καθώς και ένα προσχέδιο της διδακτέας ύλης για τις επόμενες τάξεις (4-10). Αντίστοιχα μια Νέα Λαϊκή Εκπαίδευση: εισαγωγικό εγχειρίδιο

19

διδακτέας ύλης για την εκπαίδευση των δασκάλων του 2004 έχει ετοιμαστεί και ήδη τριάντα ένας δάσκαλοι που διδάσκουν σε σχολεία που διευθύνονται από το νέο κράτος στη Ρόλπα έχουν εκπαιδευτεί. Τα ιδιωτικά σχολεία απαγορεύονται τελείως σε όλες τις κύριες περιοχές ελέγχου. Στις περιοχές επέκτασης των περιοχών ελέγχου, αντίθετα, εφαρμόζεται μια πολιτική επιμέρους παρέμβασης στα υπάρχοντα σχολεία, ζητώντας από τους δασκάλους να μη διδάσκουν τίποτε που θα ενίσχυε το παλιό καθεστώς. Ο εθνικός ύμνος που επαινεί τη μοναρχία απαγορεύεται και έχει αντικατασταθεί είτε από ένα διεθνές τραγούδι ή κάποιο άλλο. Η λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων αποθαρρύνεται. Στα αστικά και τα περιφερειακά διοικητικά κέντρα είναι σε εξέλιξη οι αγώνες ενάντια στη μείωση των παροχών ενώ επιβάλλονται φόροι στα ιδιωτικά σχολεία. Παρόλα αυτά υπάρχει ένα πρόβλημα αναγνώρισης του εκπαιδευτικού προγράμματος μετά την δέκατη τάξη. Επίσης υπάρχει έλλειψη έμπειρων εκπαιδευτικών. Καθώς ο μετασχηματισμός των ανθρώπων είναι μια από τις σημαντικές πλευρές του Παρατεταμένου Λαϊκού Πολέμου, η διαδικασία της καταστροφής της παλιάς φεουδαρχικής κουλτούρας και η αντικατάστασή της από μια νέα προοδευτική είναι σε εξέλιξη. Ειδικότερα στις περιοχές ελέγχου, στη θέση της παλιάς κουλτούρας εμφανίζεται μια νέα, τιμώντας την 8η Μάρτη, την ιστορική ημέρα έναρξης του Λαϊκού Πολέμου και μια εβδομάδα αφιερωμένη στους Μάρτυρες. Οι παλιές πρακτικές όπως γάμοι μεταξύ παιδιών, η πολυγαμία, η πολυανδρία, καθώς και οι δανεισμοί για γεννήσεις, και τελετές γάμων και κηδειών αντικαθίστανται σιγά-σιγά από νέες πρακτικές: γάμοι που βασίζονται στην αγάπη μετά την ενηλικίωση (είκοσι χρονών για τις γυναίκες και είκοσι δύο για τους άνδρες), μονογαμία και πιο απλές τελετές γεννήσεων, γάμων και κηδειών. Αντίστοιχα η κατανάλωση του οινοπνεύματος είναι υπό έλεγχο, ανακουφίζοντας έτσι τις γυναίκες από τις παρενοχλήσεις και την εξαθλίωση. Εκστρατείες ενάντια στο αλκοόλ σε επίπεδο χώρας, περιφέρειας και τοπικό έχουν βοηθήσει στον περιορισμό της κατανάλωσης. Στις περιοχές ελέγχου επιτρέπεται η περιορισμένη χρήση αλκοόλ (μιας και η κατανάλωση αλκοόλ είναι μέρος της παράδοσης των Μαγκάρ) με τον όρο ότι δεν ενοχλεί τη δημόσια ηρεμία. Στις περιοχές ελέγχου απαγορεύεται εντελώς το εισαγόμενο αλκοόλ όπως και η πώληση των ντόπιων οινοπνευματωδών ποτών. Στις αστικές περιοχές και στις περιφερειακές διοικητικές περιοχές γίνονται εκκλήσεις για να απαγορευτούν οι διαγωνισμοί ομορφιάς και στέλνονται επιστολές να μη συμμετέχουν νέες κοπέλες σ’ αυτούς κι αν συμμετέχουν να μην αποδεχτούν τους τίτλους τους. Αντίστοιχα αποθαρρύνεται και η σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών σε σαλόνια μασάζ, μπαρ και εστιατόρια με απειλές για δολιοφθορές. Στην θέση των παλιών ιδεαλιστικών φεουδαρχικών τραγουδιών, χορών και θεατρικών έργων προωθούνται προοδευτικά τραγούδια, χοροί και θεατρικά έργα. Δεισιδαιμονικές πρακτικές τίθενται υπό έλεγχο. Παντού, ενθαρρύνεται κάθε κοινοτικό πρόγραμμα. Αυτό αντανακλάται ιδιαίτερα στην κοινοτική συλλογή ζωοτροφών, στην καλλιέργεια και στη δουλειά των συζύγων (ανδρών) που είναι μέρος του αγροτικού συνεταιριστικού κινήματος. Με περιστασιακές εκστρατείες για την υγιεινή που ξεκινούν από διάφορα μαζικά μέτωπα μαζί και το νέο κράτος, οι άνθρωποι αποκτούν συνείδηση της σημασίας τού να διατηρούν καθαρό το περιβάλλον μέσα και έξω από τα νοικοκυριά τους. Κοινωνική Πρόνοια Αρκετές νέες οργανώσεις όπως η Οικογένεια Μαρτύρων, η Οικογένεια των Θυσιών Πολέμου του Λαού, η Οικογένεια του Λαϊκού Στρατού και η Οικογένεια των Στελεχών

20

δημιουργήθηκαν για να αντιμετωπίσουν τις ειδικές ανάγκες των οικογενειών αυτών των ανθρώπων. Οργανώθηκαν για να γίνουν ενεργά μέλη στο νέο κράτος. Έχουν δημιουργηθεί πολλά κέντρα παιδικής μέριμνας και ξενώνες για να στεγάσουν τα παιδιά που οι γονείς τους έγιναν μάρτυρες, ή είναι εργάτες με πλήρη απασχόληση και για τις φτωχές μάζες. Οργανώθηκαν αρκετά χωριά-πρότυπα στις περιοχές ελέγχου για να ενισχύσουν τη λαϊκή εξουσία. Χωρίς την εκμετάλλευση των γυναικών, παραχωρήθηκε στις γυναίκες του χωριού ίσο δικαίωμα στην πατρική περιουσία και ένα ειδικό δικαίωμα για ίση εκπροσώπηση μέσα στο νέο κράτος (50%). Ανάλογα, δόθηκε και στους Νταλίτ ένα ειδικό δικαίωμα εκπροσώπησης στο νέο κράτος (20%). Σ’ αυτά τα χωριά-πρότυπα όλα τα μέλη των οικογενειών είναι οργανωμένα σε κάποιο μαζικό μέτωπο και έτσι στέκουν σαν ατσάλινο φρούριο για τον Λαϊκό Πόλεμο. Εδώ είναι σημαντικό να σημειώσουμε την χρήση του Νεπάλ FM Ράδιο που διευθύνεται από το Κόμμα για να μεταδίδει μαζί με τα νέα και τα νέα μέτρα που αφορούν τα πολιτιστικά ζητήματα και την κοινωνική πρόνοια στις κοινότητες. Οδηγίες όπως το να ζητούν από τους γονείς να δίνουν ίσα περιουσιακά δικαιώματα στις κόρες τους, ζητώντας να απορρίψουν τα μακριά βαριά φορέματα για πιο ευκολοφόρετα ρούχα, να απορρίψουν τα μακριά μαλλιά και να προτιμούν τα κοντά κλπ. προπαγανδίζονται καθημερινά. Παρόμοια, μεταδίδονται προειδοποιήσεις σχετικά με τις διακρίσεις ενάντια στους Νταλίτ. Το να ακούν ραδιόφωνο έχει γίνει τρόπος ζωής για τον κόσμο στην ύπαιθρο του Νεπάλ. Κατακτήσεις, Περιορισμοί και Δυνατότητες Μπορεί να ισχυριστεί κανείς με περηφάνια ότι το κατά τα άλλα μικρό, οπισθοδρομικό αρχαϊκό μοναρχικό κράτος του Νεπάλ, που με μεγάλη δυσκολία εμφανιζόταν στον πολιτικό χάρτη του κόσμου, είναι σήμερα στο κέντρο της προσοχής όχι μόνο σ’ αυτή την περιοχή αλλά και σε όλο τον πλανήτη. Σήμερα αξιωματούχοι του ΟΗΕ επισκέπτονται συχνά το Νεπάλ. Αυτό έγινε δυνατό όχι μόνο μέσα από τη δύναμη της εξέγερσης αλλά επειδή αυτή η εξέγερση παρουσίασε ένα νέο κρατικό σύστημα, μια νέα αξία ζωής που βασίζεται στην επιστήμη και όχι στη θρησκεία, στις ευθύνες και όχι στα δεσμά και τα χρέη, σε μια καθολική θεώρηση, όχι σε οπισθοδρομικές αξίες του παρελθόντος, στην απελευθέρωση των γυναικών, των Νταλίτ και των καταπιεσμένων εθνικοτήτων και περιφερειών όχι παίζοντας με την αδυναμία και την καταπίεση τους. Και όλα αυτά τα κατάφεραν οι κολασμένοι της γης που σε άλλα μέρη του κόσμου ακόμη και του λεγόμενου ανεπτυγμένου μαραζώνουν. Ο Λαϊκός Πόλεμος έχει πράγματι απελευθερώσει την δημιουργικότητα και την ενέργειά τους, μετατρέποντάς τους στους νέους κυρίαρχους, με περισσότερες ευθύνες ακριβώς επειδή ανήκουν στην πλειοψηφούσα ανθρώπινη παραγωγική δύναμη που παράγει πλούτο όχι για την ατομική συσσώρευση αλλά για το συλλογικό όφελος, κάνοντας τους ανθρώπους αληθινά κοινωνικούς. Μέσα στο Νεπάλ το νέο ανερχόμενο κράτος έχει μετατρέψει την επικεντρωμένη προς την πρωτεύουσα Κατμαντού πολιτική σε πολιτική επικεντρωμένη στις αγροτικές περιοχές. Σήμερα ο κόσμος και τα συμφέροντα που αποτελούν το παλιό κράτος μαζί και τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν παραμελημένα για καιρό ζητήματα. Ο Λαϊκός Πόλεμος έχει υπονομεύσει την φεουδαρχική βάση του παλιού κράτους που εξακολουθεί να υπάρχει στις λεγόμενες δημοκρατικές χώρες. Όμως η πρόκληση σήμερα είναι να οικοδομήσουμε μια εθνική καπιταλιστική οικονομική βάση με σοσιαλιστικό προσανατολισμό κάτω από την καθοδήγηση του προλεταριακού Κόμματος. Καταλήγοντας, αυτός ο αγώνας, έχει σπείρει την ελπίδα στις εργατικές τάξεις του κόσμου ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και ότι δεν θα έρθει το τέλος της ιστορίας παρά τις επιθυμίες των προπαγανδιστών της άρχουσας τάξης όσο οι λαοί θα παλεύουν. Υπάρχουν ενδογενείς αντιθέσεις στην αντικειμενική πραγματικότητα. Παρόλο που σύμφωνα με τις αναφορές του ΟΗΕ, αυτή η χώρα είναι η δεύτερη πιο φτωχή χώρα στον κόσμο, είναι ο τόπος όπου οι πιο κολασμένες μάζες εφαρμόζουν την πιο προωθημένη επιστημονική ιδεολογία για να καταργήσουν το καθυστερημένο πολιτικό τους σύστημα. Έτσι είναι σίγουρο ότι υπάρχουν κάποιες αντιθέσεις μεταξύ υποκειμενικών προσπαθειών και αντικειμενικής πραγματικότητας, και μέσα στο Κόμμα και έξω από αυτό. Άλλη μια αντίθεση είναι το γεγονός ότι παρόλο που από τη μια οι Μαοϊκοί ελέγχουν το μεγαλύτερο

21

μέρος της χώρας, η κεντρική κρατική εξουσία παραμένει συγκεντρωμένη στο Κατμαντού κάτω από τον έλεγχο του παλιού κράτους. Σαν αποτέλεσμα, η διοίκηση ενός νέου κράτους δεν μπορεί να πάρει μορφή μεγάλου εύρους. Ακόμη και μέσα στο νέο κράτος που διοικείται από το ΚΚΝ(Μ) υπάρχουν πολλές αδυναμίες πολιτικής και τεχνικής φύσης. Συχνά οι στρατιωτικές νίκες δεν καταλήγουν στην ενίσχυση των περιοχών ελέγχου ή της υπάρχουσας λαϊκής εξουσίας και της επέκτασής τους. Αυτό μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε μια στρατοκρατική τάση, απομονώνοντας το Κόμμα από τις μάζες. Υπάρχουν ακόμη κάποια προβλήματα λειτουργίας λόγω του υπερβολικού ζήλου των λαϊκών επιτροπών, που βασίζεται περισσότερο στην επιβολή παρά στην πολιτική πειθώ, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει σχέση με την αλλαγή παλιών συνηθειών και την υιοθέτηση νέων. Πρέπει να γίνουν ξεκάθαρα τα όρια ανάμεσα στις κομματικές λειτουργίες και τη λειτουργία των λαϊκών επιτροπών ώστε οι λαϊκές επιτροπές να μπορούν να ασκούν περισσότερη εξουσία και να λειτουργούν ομαλά. Θεωρώντας ότι ο Λαϊκός Πόλεμος είναι παρατεταμένος, είναι σημαντικό να συγκεντρώσουμε τις υπάρχουσες ικανότητες και εγκαταστάσεις έτσι ώστε να πετυχαίνουμε πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα παρά να σπαταλούμε ενέργεια σε πολλούς τομείς χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να γίνουν περισσότερα χωριά-πρότυπα. Επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η υπερβολική εμπλοκή των μαζών σε προγράμματα και κομματικές συσκέψεις ενώ δεν εκπροσωπούνται αρκετά στην διοίκηση του κράτους θα τους αποξενώσει επίσης. Επομένως, όπου είναι δυνατόν, πρέπει να διεξάγονται τακτικές εκλογές στις λαϊκές επιτροπές. Αυτό βοηθάει στον έλεγχο της γραφειοκρατίας του νέου κράτους θέτοντάς τον κάτω από τον έλεγχο, την επίβλεψη και την παρέμβαση των μαζών. Τελευταίο, μόνο με την υπεράσπιση, την εφαρμογή και την ανάπτυξη της προλεταριακής επιστήμης της επανάστασης μπορεί το νέο ανερχόμενο κράτος στο Νεπάλ να αμυνθεί και να αναπτυχθεί. Από αυτή την άποψη, «Η ανάπτυξη της Δημοκρατίας στον 21ο αιώνα» χρειάζεται να μπει στην πράξη και να ειδωθεί στο νέο κράτος. Είναι καθήκον και των άλλων επαναστατικών κομμουνιστικών δυνάμεων και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος να υπερασπίσουν, να εφαρμόσουν και να αναπτύξουν την προλεταριακή επιστήμη της επανάστασης έτσι ώστε να βοηθήσουν να ξεδιπλωθεί η κόκκινη σημαία πάνω από το Εβερεστ στο Νεπάλ, την κορυφή του κόσμου! Παρατηρήσεις 1. Στην απογραφή του 1991, την τελευταία πριν την έναρξη του Λαϊκού Πολέμου το 1996, ο συνολικός πληθυσμός του Νεπάλ ειπώθηκε ότι ήταν 18.492.097 άτομα. Σήμερα υπολογίζεται ότι πλησιάζει τα 25 εκατομμύρια. Στην απογραφή του 1991, οι διάφορες εθνοτικές-εθνικές μειονότητες αποτελούσαν το 25% του πληθυσμού, και οι τρεις μεγαλύτερες Νταλίτ κάστες (που αποκαλούνταν προηγουμένως «παρίες») αποτελούσαν το 10% του πληθυσμού. Οι Βραχμάνοι και οι Τσέτρι υψηλές κάστες των Χιντού, διαπιστώθηκε ότι αποτελούσαν το 30% του πληθυσμού. Για πολλούς από αυτό το 30% το πλεονέκτημα της υψηλής κάστας είναι ασήμαντο, και οι πολιτικές και οικονομικές σχέσεις στις οποίες βλέπουν τους εαυτούς τους σαν καταπιεσμένους κυρίαρχους.

2. Στις εκλογές του 1991, η μελλοντική αρχική βάση ελέγχου της Ρόλπα εξέλεξε στο Κοινοβούλιο τους δυο υποψήφιους των Ενωμένου Λαϊκού Μετώπου, τον Μπάρμαν Μπούντα Μαγκάρ, και τον Κρίσνα Μπαχαντούρ Μαχάρα, και οι δυο ντόπιοι από την περιοχή. Ο Κρίσνα Μπαχαντούρ Μαχάρα είναι σήμερα ο εκπρόσωπος τύπου του ΚΚΝ(Μ). Για τους αναγνώστες που δεν έχουν γνώση για το Νεπάλ, η σημασία της κλίμακας δεν μπορεί να υπερεκτιμάται όταν φαντάζονται αυτές τις προσπάθειες ανάπτυξης. Εκτός από τον ένα αυτοκινητόδρομο που προαναφέρθηκε και τα μονοπάτια για άλογα και μουλάρια στην κοιλάδα του ποταμού Γκαντάκι οι δρόμοι που αναφέρονται είναι μονοπάτια. Τα αρδευτικά έργα σχετίζονται κυρίως με το χτίσιμο και τη συντήρηση τάφρων απαραίτητων για να διανέμουν το νερό στις πεζούλες που υπάρχουν τις πλαγιές των λόφων. Τα σχέδια για υδροηλεκτρισμό και νερόμυλους αφορούν την διοχέτευση νερού με τάφρους για να κινηθεί ένας νερόμυλος ή μια μικρή γεννήτρια. Όσο μικρά κι αν είναι, απαιτούν εντατική

22

συλλογική προσπάθεια και είναι κρίσιμα για τη σταδιακή βελτίωση της ζωής στους λόφους του κεντρο-δυτικού Νεπάλ. Σημειώστε ότι η αστυνομία και ο στρατός του παλιού κράτους συνεχίζουν να ελέγχουν τα αστικά κέντρα και τα περισσότερα περιφερειακά διοικητικά κέντρα. Παρόλα αυτά ο βαθμός υποστήριξης της επαναστατικής υπόθεσης είναι τόσο μεγάλος που ακόμη και όταν δεν υπάρχει ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, μπορεί να επηρεάσει την οργάνωση των σχολείων και πολλών επιμέρους τομέων της καθημερινής ζωής.

23

Η πραγματική ουσία του βασιλικού πραξικοπήματος του Baburam Bhattarai Παρά τις δυσκολίες που δημιούργησε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η ασφυχτική λογοκρισία στα ΜΜΕ, οι εξελίξεις στο Νεπάλ συνεχίζουν να συγκεντρώνουν το διεθνές ενδιαφέρον. Η κατάσταση στη χώρα παραμένει τεταμένη, οι μαζικές συλλήψεις συνεχίζονται και στην ύπαιθρο ο Βασιλικός Στρατός συνεχίζει τη δολοφονική πολιτική του. Τόσο ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός όσο και η αστική αντιπολίτευση ξεκίνησαν από τις αρχές του Απρίλη ένα εικοσαήμερο κινητοποιήσεων και αποκλεισμών. Από την άλλη, το καθεστώς, αντιμέτωπο με τη διεθνή απομόνωση, προσπαθεί να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με το Πακιστάν και την Κίνα, παίζοντας κυριολεκτικά με τη «φωτιά» και τα «νεύρα» της Ινδίας. Το Πακιστάν έστειλε τις προηγούμενες ημέρες κυβερνητική αντιπροσωπεία στο Κατμαντού και ανακοίνωσε την παροχή στρατιωτικής βοήθειας. Από την άλλη, στις 31 του Μάρτη έφτασε στο Νεπάλ ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας για επίσημη επίσκεψη. Είναι η πιο υψηλόβαθμη ξένη επίσκεψη που έγινε στη χώρα από την κήρυξη του πραξικοπήματος και το καθεστώς φρόντισε να την προβάλει δεόντως. «Ήταν ένα μεγάλο καρδιοτονωτικό» για τη μοναρχία, έγραψαν οι λογοκριμένες νεπαλέζικες εφημερίδες, ενδεικτικό του άθλιου και αντιδραστικού ρόλου του Πεκίνου στην περιοχή. Όλα αυτά συνθέτουν μια επικίνδυνη τροπή στις ισορροπίες στην περιοχή, που μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Οι στρατιωτικοί παρατηρητές στην Ινδία στα τέλη του Μάρτη διαπίστωναν πως τίποτε δεν έχει αλλάξει στο στρατιωτικό ισοζύγιο ανάμεσα στους αντάρτες κα το Βασιλικό Στρατό, παρά την προπαγάνδα του τελευταίου που ανακοινώνει συχνά «επιτυχίες». Η ηγεσία των ανταρτών έχει βάλει σε εφαρμογή την εκστρατεία των «Τρία-sa», δηλαδή έλεγχο των δρόμων, των επαρχιακών πόλεων και των κέντρων περιοχών και ενισχύει τις θέσεις εποπτείας στην ευρύτερη περίμετρο της πρωτεύουσας. H γενική απεργία που ξεκίνησε στις 2 του Απρίλη, σύμφωνα με ανακοίνωση των ανταρτών, έχει μεγάλη επιτυχία. Το άρθρο του Μπαμπουράμ Μπαταράι, νούμερο-δύο στην κομματική ηγεσία του ΚΚ, δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του κόμματος στις 15 του Μάρτη με το γενικό τίτλο «Το βασιλικό πραξικόπημα και το ζήτημα της Λαϊκής Δημοκρατίας». (Προλεταριακή Σημαία α. φ.522, 09/04/05 και 523, 23/04/05)

Στο διάσημο έργο του «Η δεκάτη ογδόη Μπριμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» ο Μαρξ έλεγε: «Ο Χέγκελ παρατηρεί κάπου ότι όλα τα μεγάλα γεγονότα και οι προσωπικότητες της ιστορίας εμφανίζονται δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: την πρώτη φορά ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα». Συσχέτιζε έτσι το πραξικόπημα του ανιψιού του Ναπολέοντα, Λουδοβίκου Βοναπάρτη, στα 1851, οπότε αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας, με το ναπολεονικό πραξικόπημα του 1799. Φυσικά όλα αυτά με σατιρική διάθεση. Φαίνεται ότι ο νόμος της χεγκελιανής διαλεκτικής ισχύει και για το Νεπάλ. Ενώ ο πατέρας, ο Βασιλιάς Μαχέντρα, οργάνωσε στρατιωτικό πραξικόπημα στις 16 Δεκέμβρη 1960 ενάντια στην πρώτη κοινοβουλευτική δημοκρατία, ώστε να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του, ο γιος του τώρα, ο βασιλιάς Τζιανέντρα, οργάνωσε ένα άλλο στρατιωτικό πραξικόπημα την 1η Φλεβάρη 2005 ενάντια στη δεύτερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, που αποκαταστάθηκε το 1990, και συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Πάντως για τους πολιτικά γνώστες δεν είναι δύσκολο να δει κανείς κάτω από την επιφάνεια και να διαπιστώσει ότι αυτό το επεισόδιο της 1ης Φλεβάρη είναι απλά η συνέχεια ή η κατάληξη του επεισοδίου της 1ης Ιούνη 2001, όταν ο σχετικά πιο αδύναμος ή πιο φιλελεύθερος βασιλιάς Μπιρέντρα μαζί με όλη του την οικογένεια σφαγιάστηκε και μια νέα δυναστεία υπό τον Τζιανέντρα ήρθε στο προσκήνιο. Κατ' αυτόν τον τρόπο, η «Πρώτη Φλεβάρη» της νεπαλέζικης ιστορίας μοιάζει πιστό αντίγραφο της «Δεκάτης ογδόης Μπριμέρ» της γαλλικής ιστορίας. Μένει όμως να ιδωθεί αν θα είναι πιο «τραγική» ή πιο «φαρσική». Σε όλες τις δημόσιες ομιλίες του μετά το πραξικόπημα, συμπεριλαμβανομένης και της «βασιλικής διακήρυξης» της 1ης Φλεβάρη, ο Τζιανέντρα προσπάθησε σκληρά για να περάσει την άποψη ότι η τωρινή κίνησή του σχεδιάστηκε για να επαναφέρει την «ειρήνη» και να σταθεροποιήσει την «πολυκομματική δημοκρατία», εξορκίζοντας το

24

φάντασμα της «τρομοκρατίας», και ότι αυτό θα ισχύσει μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, δηλαδή για τρία χρόνια. Ταυτόχρονα, μιλώντας σε μια ομάδα επιλεγμένων ΜΜΕ στις 24 Φλεβάρη, πάσχισε να παρουσιάσει τον εαυτό του σαν ένα γνήσιο Μεσσία της δημοκρατίας και εξορκιστή της «τρομοκρατίας» και απαίτησε από τα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα και όλη τη διεθνή κοινότητα να συνεργαστεί μαζί του. Έτσι προσπάθησε να προβάλει τον εαυτό του σαν τον πραγματικό οπαδό του Αμερικανού προέδρου Μπους στη διεθνή σταυροφορία του ενάντια στην «τρομοκρατία» και ικέτευσε να νομιμοποιηθεί το δεσποτικό στρατιωτικό καθεστώς του. Φαίνεται ότι πήρε μερικά μαθήματα από το στρατηγό Μουσάραφ του Πακιστάν. Όμως όλες αυτές οι πολιτικές ίντριγκες του Τζιανέντρα δεν έχουν απήχηση στις μάζες, αφού είχε εικόνα σκληροπυρηνικού και δεσποτικού ακόμη και μέσα στο παλάτι από την εποχή του πατέρα και του αδερφού του, και είναι ιδιαίτερα μισητός από το λαό ως ο πατροκτόνος και αδελφοκτόνος ένοχος της σφαγής της 1ης Ιούνη 2001. Ιδιαίτερα μετά την επαναφορά παλιών παλατιανών ανδρείκελων, γνωστών αντιδημοκρατικών πεποιθήσεων, όπως οι Tulsi Giri και Kirti Nidhi Bista, ως βασικών πολιτικών συνεργατών του και την κατάργηση όλων των θεμελιωδών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού με την κατάσταση ανάγκης που κήρυξε σε όλη τη χώρα, η ουσία της δεσποτικής στρατιωτικής διακυβέρνησης έχει πλήρως αποκαλυφθεί. Παρά το συνεχή παπαγαλισμό περί αφοσίωσης στην «πολυκομματική δημοκρατία» και τη «συνταγματική μοναρχία», όλες οι κινήσεις του ως τώρα, συμπεριλαμβανομένης της καταστολής των πολιτικών κομμάτων, των ηγετών τους, της ελευθερίας των ΜΜΕ και των ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κατάφωρης παραβίασης των λιγοστών δημοκρατικών άρθρων του παλιού συντάγματος, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι το απαθές κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα έχει σβήσει και η δεσποτική μοναρχία έχει παλινορθωθεί στη χώρα. Τίθεται επομένως το ερώτημα: Πώς έγινε δυνατό να καταργηθεί το περιορισμένο δημοκρατικό σύστημα του 1990 και να παλινορθωθεί η δεσποτική μοναρχία τόσο εύκολα; Δεν θα 'πρεπε ο τροχός της ιστορίας να στρέφεται προς τα μπρος αντί για πίσω; Για να δώσει κάποιος τις σωστές απαντήσεις θα πρέπει να κατανοήσει τους νόμους της κοινωνικής ανάπτυξης με επιστημονικό και αντικειμενικό τρόπο και να εκτιμήσει σωστά τις αδυναμίες και τους περιορισμούς που είχε το χρόνια άρρωστο κοινοβουλευτικό σύστημα του 1990. Πρώτον, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πάλη μεταξύ των κοινωνικών τάξεων είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής ανάπτυξης. Η τωρινή νεπαλέζικη κοινωνία είναι σε ένα μισο-φεουδαρχικό και μισο-αποικιακό στάδιο, είναι μια πολυταξική κοινωνία και η κύρια διαπάλη διεξάγεται ανάμεσα στη φεουδαρχική, την αστική και προλεταριακή τάξη. Όλες αυτές οι βασικές συγκρουόμενες τάξεις έχουν συμμάχους. Η παραδοσιακά κυρίαρχη φεουδαρχική τάξη έχει μαζί της την κομπραδόρικη και τη γραφειοκρατική αστική τάξη. Η μικρή και αδύναμη αστική τάξη έχει μαζί της ένα τμήμα της αγροτιάς και της μικροαστικής τάξης. Και το προλεταριάτο έχει μαζί του την τεράστια πλειονότητα των φτωχών αγροτών και του μισο-προλεταριάτου. Αυτή η τριγωνική διαπάλη γίνεται όλο και περισσότερο διπολική μετά την έναρξη και την ανάπτυξη του επαναστατικού Λαϊκού Πολέμου από το 1996 με την καθοδήγηση του προλεταριάτου. Μ' άλλα λόγια, σύμφωνα με τους νόμους της ταξικής πάλης και της κοινωνικής ανάπτυξης, οι παρασιτικές αντιδραστικές τάξεις πολώνονται προς τη μια μεριά κάτω από την καθοδήγηση της πιο ικανής και ισχυρής τάξης, και από την άλλη συσπειρώνονται οι εργαζόμενες τάξεις και οι προοδευτικές τάξεις κάτω από την καθοδήγηση της πιο προοδευτικής τάξης, του προλεταριάτου. Καθώς η μοναρχία, που αντιπροσωπεύει τη φεουδαρχική και την κομπραδόρικη και γραφειοκρατική αστική τάξη, είναι ιστορικά ο ισχυρότερος αντιπρόσωπος των αντιδραστικών τάξεων του Νεπάλ, οι παρασιτικές τάξεις που έχουν χτυπηθεί πιο πολύ από τον επαναστατικό Λαϊκό Πόλεμο συσπειρώνονται όλο και περισσότερο κάτω από την καθοδήγηση της μοναρχίας. Αυτή είναι η λογική και η ουσία πίσω από το σημερινό βασιλικό πραξικόπημα ή την παλινόρθωση της δεσποτικής μοναρχίας με κοινωνικούς ταξικούς όρους. Η οπισθοδρομική πορεία των αντιδραστικών τάξεων σε αντίθεση με την προοδευτική πορεία των εργατικών τάξεων είναι σε πλήρη αντιστοιχία με το διαλεκτικό νόμο περί κοινωνικής ανάπτυξης.

25

Δεύτερο, κοιτάζοντάς το με πιο πολιτική ματιά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι εγγενείς ατέλειες και αδυναμίες της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που εγκαθιδρύθηκε το 1990 και η γενική ανικανότητα και αδυναμία των μεσαίων στρωμάτων και δυνάμεων παρείχαν επίσης μια αντικειμενική βάση για το τελικό φεουδαρχικό δεσποτικό πραξικόπημα. Ιστορικά οι μεγάλες κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή το Κογκρέσο και αργότερα το ρεβιζιονιστικό ΕΜΛ, δεν είχαν μια ανεξάρτητη ταξική βάση δική τους και τείνουν να εκπροσωπούν ένα συνονθύλευμα ταξικών δυνάμεων που εκτείνεται από τους φεουδάρχες και την κομπραδόρικη και γραφειοκρατική μπουρζουαζία μέχρι τη μικροαστική τάξη, με αποτέλεσμα να παίρνουν συνεχώς ταλαντευόμενες και συμβιβαστικές πολιτικές θέσεις. Αντίθετα, η μοναρχία παραδοσιακά έλκει τη δύναμή της από την επικρατούσα φεουδαρχική ιδιοκτησία και τις πολιτιστικές σχέσεις και κυρίως από τη μονοπωλιακή της κυριαρχία πάνω στο Βασιλικό Στρατό του Νεπάλ (ΒΣΝ). Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, η πολιτική αλλαγή και το σύνταγμα του 1990 δεν έλυσε τελειωτικά το ζήτημα της «κρατικής κυριαρχίας», που παραδοσιακά διεκδικείται από τη μοναρχία, και άφησε την «κρατική εξουσία» και τον έλεγχο του ΒΣΝ στα χέρια της μοναρχίας. Αυτή η «ιστορική γκάφα» (για να παραφράσουμε τον Ινδό Jyoti Basu) έστρωσε το δρόμο στη μοναρχία ώστε σταδιακά να καταβροχθίσει το κοινοβούλιο και το σύνταγμα και να ολοκληρώσει με επιτυχία το πρόσφατο πραξικόπημα. Επιπλέον, οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις στα δώδεκα χρόνια της εξουσίας τους δεν έκαναν τίποτε προς την κατεύθυνση ενός προοδευτικού μετασχηματισμού μιας παραδοσιακά φεουδαρχικής και αυξανόμενα κομπραδόρικης και γραφειοκρατικής καπιταλιστικής κοινωνικο-οικονομικής και πολιτιστικής βάσης της κοινωνίας. Στην κατοπινή περίοδο, ειδικότερα με τη ραγδαία ανάπτυξη του επαναστατικού Λαϊκού Πολέμου, η ταξική και πολιτική τους βάση διαβρώθηκε ακόμη περισσότερο. Σαν αποτέλεσμα, τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας που είχαν υποστηρίξει τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις μετά την πολιτική αλλαγή του 1990 άρχισαν να γυρίζουν σταδιακά πίσω στις αγκάλες της μοναρχίας, ενώ τα μικρά και ένα τμήμα των μεσαίων στρωμάτων φυσιολογικά πολώθηκαν γύρω από τον επαναστατικό Λαϊκό Πόλεμο. Αυτό το δίλημμα των ρεφορμιστικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων συνοψίστηκε στην πρόσφατη δήλωση του προέδρου σ. Πρατσάντα με αφορμή την επέτειο του Λαϊκού Πολέμου: «Τελικά, η λεγόμενη βασιλική διακήρυξη της 1ης Φλεβάρη δεν ξεσκέπασε μόνο την ασχετοσύνη του ρεφορμισμού σχετικά με τα νεπαλέζικα πολιτικά πράγματα, αλλά και συνέτριψε το συλλογικό λήθαργο των κοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων». Τρίτο, από στρατιωτική άποψη, αυτή η ενέργεια πλήρους συγκεντροποίησης της παλιάς κρατικής εξουσίας στα χέρια της απόλυτης μοναρχίας μπορεί να ιδωθεί σαν μια απόπειρα των ετοιμοθάνατων αντιδραστικών τάξεων να εξαπολύσουν μια τελική μάχη ενάντια στις επαναστατικές δυνάμεις σ’ αυτόν το συνεχή ταξικό αγώνα. Λαμβάνοντας υπ' όψη την πρόσφατη διακήρυξη του ΚΚΝ (Μαοϊκό) για το πέρασμα του 9χρονου Λαϊκού Πολέμου στο τελικό και αποφασιστικό στάδιο της στρατηγικής επίθεσης, δεν είναι αφύσικο, αν και ανόητο, να αποπειρώνται οι φοβισμένες αντιδραστικές τάξεις να εξαπολύσουν μια τελική μάχη ζωής και θανάτου κάτω από την άμεση ηγεσία της μοναρχίας, η οποία είχε την ανώτατη καθοδήγηση του ΒΣΝ από την ίδρυσή του. Πάντως, όπως θα γνωρίζει κάθε απλός σπουδαστής της στρατιωτικής επιστήμης, η νίκη ή η ήττα ενός στρατού εξαρτάται πιο πολύ από την κοινωνική του βάση και τους πολιτικούς του στόχους παρά από τις ηγετικές ικανότητες του επικεφαλής του, και μ’ αυτήν την έννοια η τελική ήττα του αντιδραστικού ΒΣΝ είναι προαποφασισμένη και τα όνειρα του Τζιανέντρα δεν είναι παρά χίμαιρες. Ο ρόλος των διεθνών δυνάμεων Στη σημερινή εποχή της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης κάθε εσωτερικό πολιτικό γεγονός έχει πιο πολλές διεθνείς περιπλοκές από ποτέ. Έτσι, το βασιλικό πραξικόπημα της 1ης Φλεβάρη προκάλεσε παγκόσμιες αντιδράσεις και όλες οι μεγάλες αλλά και τοπικές δυνάμεις και οργανισμοί (ΟΗΕ, ΗΠΑ, Βρετανία, ΕΕ, Ινδία, Κίνα κ.λπ.) έβγαλαν ανακοινώσεις για το θέμα. Παραδόξως κανείς από τους κύριους διεθνείς παίκτες δεν

26

υποστήριξε ως τώρα τις αντιδραστικές κινήσεις του Τζιανέντρα. Όχι μόνο οι μεγάλες δυνάμεις, όπως ΗΠΑ, Βρετανία, ΕΕ, Ινδία, που ήταν οι μεγάλοι υποστηρικτές των αντιδραστικών καθεστώτων του Νεπάλ, αποδοκίμασαν δημόσια τις τελευταίες εξελίξεις, αλλά και άλλοι, όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές κ.λπ., δήλωσαν ότι τα γεγονότα αυτά αποτελούν «εσωτερική υπόθεση του Νεπάλ». Η πιο σημαντική διεθνής εξέλιξη ήταν η αναστολή της στρατιωτικής βοήθειας από την Ινδία και τη Βρετανία (και οι ΗΠΑ φαίνεται ότι ακολουθούν την ίδια γραμμή) και η αναστολή της «βοήθειας για την ανάπτυξη» από μια σειρά χώρες της ΕΕ. Διεθνείς οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η Διεθνής Αμνηστία, η Human Rights Watch κ.ά., κατήγγειλαν δημόσια το βασιλικό καθεστώς για τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού. Ετσι, το δεσποτικό βασιλικό καθεστώς έχει απομονωθεί πλήρως από τη διεθνή κοινότητα ως τώρα, εξέλιξη που διαγράφεται ευνοϊκή για το δημοκρατικό κίνημα. Όμως το δεσποτικό καθεστώς προσπαθεί απεγνωσμένα να εκμεταλλευτεί δυο ζητήματα για να κερδίσει τη διεθνή υποστήριξη. Το πρώτο είναι το χαρτί της «αντιτρομοκρατίας», το δεύτερο είναι το «γεωπολιτικό» χαρτί. Το χιλιοειπωμένο χαρτί της «αντιτρομοκρατίας», που το εκμεταλλεύτηκαν όλοι οι μικρο-δικτάτορες και τα αντιδραστικά καθεστώτα μετά την 11η Σεπτέμβρη, έχει χάσει ήδη πολλή από την αρχική του ορμή και δεν φαίνεται προς το παρόν με ποιον τρόπο θα βοηθήσει τον Τζιανέντρα. Είναι πάντως σίγουρο ότι η ενημερωμένη παγκόσμια κοινή γνώμη δεν θα ξεγελαστεί εύκολα από τους «αντιτρομοκρατικούς» ισχυρισμούς προσώπων σαν τον Τζιανέντρα, τα χέρια του οποίου είναι βαμμένα με το αίμα της παλατιανής σφαγής και ο οποίος έχει εξαπολύσει τον τρόμο στη χώρα, αναστέλλοντας όλα τα πολιτικά και θεμελιώδη δικαιώματα του λαού. Πάντως, καθώς όλες οι αξίες και οι κανόνες σε μια ταξικά χωρισμένη κοινωνία υπόκεινται σε ταξικά συμφέροντα, δεν θα μας εκπλήξει το γεγονός ορισμένοι αντιδραστικοί ηγέτες στον κόσμο να υποστηρίξουν τελικά το αντιδραστικό βασιλικό καθεστώς, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα. Οσον αφορά το «γεωπολιτικό» χαρτί, δηλ. τη στρατηγική θέση της χώρας ανάμεσα σε δυο μεγάλα κράτη, Ινδία και Κίνα, οι προσπάθειες του Τζιανέντρα να επαναλάβει τον επιδέξιο διπλωματικό ελιγμό του πατέρα του, Μαχέντρα, την εποχή του ψυχρού πολέμου και να στρέψει τον ένα γείτονα ενάντια στον άλλο δεν αναμένεται να αποφέρει καρπούς στο σημερινό διαφορετικό διεθνή συσχετισμό δυνάμεων και τις σημερινές σινο-ινδικές σχέσεις. Η πρόσφατη προσέγγιση ΗΠΑ και Ινδίας και η συντονισμένη πολιτική τους θέση ενάντια στο βασιλικό πραξικόπημα μπορεί να ωθήσει τον Τζιανέντρα να παίξει το χαρτί της Κίνας. Έχει κάνει ήδη μερικές νύξεις με το να τοποθετήσει τον παλιό φιλοβασιλικό Kirti Nidhi Bista, γνωστών φιλοκινεζικών τάσεων, ως έναν από τους βασικούς του συνεργάτες στην κυβέρνηση. Παρομοίως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, με παραδοσιακές αντιθέσεις με την Ινδία, μπορεί να του δώσουν χρόνο να ανασάνει. Κάποιες ενδείξεις υπήρξαν ήδη από τον πακιστανό πρεσβευτή στην Κατμαντού. Όμως, αν αναλογιστούμε την ιδιαίτερα ασταθή θέση και το αβέβαιο μέλλον του ίδιου του Τζιανέντρα, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι κάποιος από τους γείτονες θα ξεπεράσει τις διπλωματικές αβρότητες και θα του δώσει κάποια σημαντική υλική βοήθεια. Παρομοίως, οι επαναστατικές προλεταριακές δυνάμεις θα πρέπει με σωφροσύνη να επιδείξουν στρατηγική σταθερότητα και τακτική ευελιξία στα θέματα των διπλωματικών σχέσεων ιδιαίτερα με τους κοντινούς γείτονες. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας σήμερα είναι η ένδειξη για ορισμένες θετικές αλλαγές στη συμπεριφορά των μεγάλων διεθνών και τοπικών δυνάμεων απέναντι στις επαναστατικές δυνάμεις του Νεπάλ. Λόγω των στρεβλών ταξικών τους απόψεων και συμφερόντων, αυτές οι μεγάλες δυνάμεις θεωρούσαν στο παρελθόν τη μοναρχία και τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις σαν τις δυο «κολόνες της σταθερότητας» και προσπαθούσαν σκληρά για τη σύμπηξη μιας μεγάλης συμμαχίας αυτών των δύο ενάντια στις επαναστατικές δημοκρατικές δυνάμεις. Τώρα φαίνεται ότι στρέφονται προς μια θεωρία «τριών κολονών», συμπεριλαμβανομένων και των επαναστατικών δυνάμεων. Αυτό είναι βέβαια ένα βήμα μπροστά. Όμως η ιστορική αναγκαιότητα και η νέα αντικειμενική πραγματικότητα στη χώρα είναι ότι οι νέες «δύο κολόνες» των κοινοβουλευτικών και των επαναστατικών δημοκρατικών δυνάμεων να ενωθούν για να ξεριζώσουν την

27

ξεπερασμένη και σάπια τρίτη «κολόνα» της μοναρχίας. Το ΚΚΝ(Μαοϊκό) έχει ήδη εκδώσει πολιτική απόφαση πάνω σ' αυτό, όπως φαίνεται και στην πρόσφατη επετειακή διακήρυξη του προέδρου σ. Πρατσάντα. Το ζήτημα της Λαϊκής Δημοκρατίας Μετά το πραξικόπημα της 1ης Φλεβάρη υπήρξαν ορισμένες σημαντικές εξελίξεις στην εσωτερική πολιτική κατάσταση. Ενώ παλιότερα η εθνική πολιτική σκηνή χωριζόταν σε τρία ρεύματα, μοναρχία, κοινοβουλευτική δημοκρατία και επαναστατική λαϊκή δημοκρατία, τώρα σταδιακά πολώνεται στα δυο πλατιά ρεύματα, της μοναρχίας και της δημοκρατίας. Ειδικότερα, οι ηγέτες, τα στελέχη και οι οπαδοί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κατάλαβαν καλά τις αντιδημοκρατικές μανούβρες και την πολιτική «διαίρει και βασίλευε» της μοναρχίας κατά το παρελθόν και η συλλογική τους οργή κατά της μοναρχίας έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Παρόλο που υπάρχουν υποκινούμενες λαϊκές συγκεντρώσεις και δηλώσεις υπέρ της δεσποτικής μοναρχίας σε καθημερινή βάση, κανένα από τα γνωστά πολιτικά κόμματα ή τους ηγέτες τους δεν έχουν ενστερνιστεί τη βασιλική κίνηση ως τώρα. Ενώ το βασιλικό καθεστώς κοπιάζει να πείσει με την προπαγάνδα ότι τα σκληρά μέτρα στρέφονται αποκλειστικά ενάντια στους «τρομοκράτες» (δηλαδή τους μαοϊκούς επαναστάτες), ο λαός καταλαβαίνει όλο και περισσότερο ότι στρέφονται ενάντια σ' όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις. Παρομοίως, όλα σχεδόν τα μέλη της «κοινωνίας των πολιτών», οι δημοσιογράφοι, οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επαγγελματικές οργανώσεις κ.λπ. βγήκαν ανοιχτά ενάντια στο βασιλικό πραξικόπημα. Αυτό προφανώς είναι καλό σημάδι για το μέλλον της δημοκρατίας στη χώρα. Από την άλλη όμως είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι ένα μήνα μετά το πραξικόπημα οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να καταστρώσουν ένα αποτελεσματικό και συντονισμένο σχέδιο, πρόγραμμα ή πλάνο αντίστασης ενάντια στη δεσποτική μοναρχία. Το ΚΚΝ(Μαοϊκό) προσπάθησε να δώσει μια αρχική ώθηση στο αντιστασιακό κίνημα, οργανώνοντας μια τριήμερη γενική απεργία και ένα δεκαπενθήμερο μπλόκο όλων των μεταφορών το Φλεβάρη και σχεδιάζει ακόμη πιο πλατιές κινητοποιήσεις και στρατιωτικές ενέργειες για τους επόμενους μήνες. Οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις οργάνωσαν κάποιες προπαγανδιστικές κινήσεις στην Ινδία και συμβολικά συλλαλητήρια στη χώρα και ετοιμάζουν ειρηνικές κινητοποιήσεις για το μέλλον. Όμως οι επιθυμητές οξείες επιθέσεις ενάντια στη μοναρχία με έναν ενιαίο τρόπο, είτε από τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις είτε από κοινού με τις επαναστατικές δημοκρατικές δυνάμεις, δεν έχουν υλοποιηθεί προς το παρόν. Ενώ το Κογκρέσο βγήκε πιο επιθετικά ενάντια στη μοναρχία, το λεγόμενο «αριστερό» ΕΜΛ είχε μια σχετικά πιο ήπια αντίδραση απέναντι στο βασιλικό πραξικόπημα. Αυτό φυσικά δημιούργησε ορισμένες ανησυχίες ανάμεσα στις μάζες, που αναρωτιούνται αν μια νέα «ραγιαματζική» τάση είναι στα σκαριά. (Αναφέρονται δηλαδή στη συνθηκολόγηση με τη μοναρχία, τη δεκαετία 1960, του τότε γενικού γραμματέα του ΚΚΝ Κεσάρ Τζανγκ Ραγιαμάτζι). Έτσι κι αλλιώς, όμως, και μετά από τόση αιματοχυσία, η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά από τότε. Επομένως, ακόμη κι αν εμφανιστούν ορισμένοι Ραγιαμάτζι από την Αριστερά ή ορισμένοι Τούλσι Γκίρι από το Κογκρέσο, η συντριπτική πλειονότητα των ηγετών και στελεχών των πολιτικών κομμάτων και οι μάζες είναι σίγουρο ότι θα αγωνιστούν μέχρι το τέλος ενάντια στη δεσποτική μοναρχία. Επιπλέον, η ύπαρξη του επαναστατικού ΛΑΣ, που μάχεται ενάντια στον μοναρχικό ΒΣΝ, και η πιο ευνοϊκή διεθνής κατάσταση ενάντια στην απόλυτη μοναρχία δημιουργούν ένα νέο αντικειμενικό έδαφος για τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, ώστε να εξαπολύσουν μια ενιαία επίθεση ενάντια στη μοναρχία και να την εξαλείψουν για πάντα. Σ' αυτό ακριβώς το πλαίσιο, το ζήτημα του αντιμοναρχικού μίνιμουμ κοινού προγράμματος και κοινών συνθημάτων που θα είναι αποδεκτά από όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των κοινοβουλευτικών και επαναστατικών δημοκρατικών δυνάμεων και της διεθνούς κοινότητας, είναι πλέον κατάλληλο να τεθεί. Ήταν ώριμη θέση του ΚΚΝ(Μαοϊκό) ότι η εκλογή Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης και η εγκαθίδρυση μιας λαϊκής δημοκρατίας είναι η πιο ταιριαστή λύση στην περίπτωση. Το παλιό σύνθημα για παλινόρθωση του κοινοβουλίου ή για ενεργοποίηση και τροποποίηση

28

του συντάγματος του 1990, που προωθείται από τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις και τη διεθνή κοινότητα, είναι πλήρως ξεπερασμένο και ανεπαρκές στο νέο πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί. Μια σύντομη ανασκόπηση του ασταμάτητου αγώνα ανάμεσα στη μοναρχία και τη δημοκρατία από το 1950 δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι χωρίς την πλήρη κατάργηση του αρχαϊκού θεσμού της φεουδαρχικής μοναρχίας και της μαριονέτας του ΒΝΣ καμιά μορφή δημοκρατίας δεν μπορεί να θεσπιστεί και να διασφαλιστεί στο Νεπάλ. Έχει επανειλημμένα αποδειχτεί ότι η λεγόμενη «συνταγματική μοναρχία» που λειτουργεί σε κάποιες από τις πολύ αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες δεν μπορεί να αναπαραχθεί σε μια ημιφεουδαρχική και ημιαποικιακή χώρα. Επομένως, κάθε απόπειρα των κοινοβουλευτικών πολιτικών κομμάτων και των διεθνών δυνάμεων να διατηρήσουν τον τελείως σάπιο και ανυπόληπτο θεσμό της μοναρχίας, με αυτό ή το άλλο πρόσχημα, δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική αναγκαιότητα και τη ζωντανή πραγματικότητα του συσχετισμού δυνάμεων στη χώρα. Η λαϊκή δημοκρατία έχει μπει στην ημερήσια διάταξη της νεπαλέζικης πολιτικής. Όσον αφορά την ειλικρινή δέσμευση των επαναστατικών δημοκρατικών δυνάμεων, που στοχεύουν στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό μέσω μια νέας λαϊκής δημοκρατίας, το ΚΚΝ(Μαοϊκό) έχει επανειλημμένα ξεκαθαρίσει τη θέση αρχής του για την ιστορική αναγκαιότητα του περάσματος μέσα από ένα υπο-στάδιο λαϊκής δημοκρατίας που ανταποκρίνεται στις ιδιαιτερότητες του Νεπάλ. Ειδικότερα στο «Μια περίληψη της πρότασης του ΚΚΝ(Μαοϊκό) για τις συνομιλίες», που παρουσιάστηκε στις συνομιλίες του Απρίλη 2003 (βλ. Μερικά σημαντικά ντοκουμέντα του ΚΚΝ(Μαοϊκό), 2004), το μίνιμουμ περιεχόμενο και η διαδικασία υλοποίησης της λαϊκής δημοκρατίας μέσω μιας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης έχει διατυπωθεί με συγκεκριμένους όρους. Το γεγονός ότι η λαϊκή δημοκρατία σχεδιάζεται να θεσπιστεί μέσω μιας ελεύθερα εκλεγμένης Συντακτικής Συνέλευσης θα έπρεπε να απομακρύνει όλες τις αυταπάτες σχετικά με τα δημοκρατικά πιστεύω των επαναστατικών δυνάμεων. Άλλα συγκεκριμένα ζητήματα, όπως η δημιουργία ενός νέου εθνικού στρατού μετά τη διάλυση του μισθοφορικού ΒΝΣ, μπορούν να συζητηθούν κατά τη διάρκεια των συνομιλιών. Η τωρινή ανάγκη είναι η ενότητα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα λαϊκής δημοκρατίας. Αν κάτι υπολειπόταν ως τώρα είναι το αληθινό δημοκρατικό όραμα και η δύναμη της θέλησης από τη μεριά της ηγεσίας των μεγάλων πολιτικών κομμάτων. Επίσης είναι ώρα να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των λαϊκών μαζών μέσω μιας σωστής προβολής των δημοκρατικών ιδεωδών των πολιτικών κομμάτων. Η σωστή άσκηση των εσωκομματικής δημοκρατίας θα είναι ένα ουσιώδες συστατικό στοιχείο σ' αυτή την κατεύθυνση. Τέλος, θα ήταν χρήσιμο να ξαναθυμηθούμε τον Ένγκελς για να κατανοήσουμε γιατί ένα προλεταριακό κόμμα χρειάζεται να υπερασπίσει το πρόγραμμα μιας αστικής δημοκρατίας στις ιστορικές ιδιαιτερότητες μιας χώρας όπως το σημερινό Νεπάλ. Επικρίνοντας τους αναρχικούς του Μπακούνιν που είχαν αντιταχτεί στο άμεσο πρόγραμμα της δημοκρατίας στην Ισπανία του 19ου αιώνα, ο Ενγκελς είχε πει στο « Οι Μπακουνιστές επί το έργον»: «Όταν ανακηρύχτηκε η Δημοκρατία το Φλεβάρη του 1873, οι Ισπανοί-μέλη της Συμμαχίας (δηλαδή οι αναρχικοί του Μπακούνιν) βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Η Ισπανία είναι τόσο υπανάπτυκτη βιομηχανικά, που δεν μπορεί να τεθεί θέμα άμεσης και πλήρους χειραφέτησης της εργατικής τάξης. Η Ισπανία θα πρέπει πρώτα να περάσει από διάφορα προκαταρκτικά στάδια ανάπτυξης και να απομακρύνει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό εμποδίων από το δρόμο της. Η Δημοκρατία τής πρόσφερε την ευκαιρία να περάσει αυτά τα στάδια στο γρηγορότερο δυνατό χρόνο και να υπερπηδήσει γρήγορα τα εμπόδια. Όμως αυτή η ευκαιρία θα αξιοποιηθεί μόνον εφόσον η ισπανική εργατική τάξη παίξει δραστήριο πολιτικό ρόλο.»

29

Λαϊκός Πόλεμος στο Νεπάλ Συνέντευξη στην εφημερίδα Nepali Times του Baburam Bhattarai, μέλους του ΠΓ του ΚΚ Νεπάλ (Μαοϊκό) αναδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία, α.φ. 438, 22/9/01

Nepali Times: Μετά από πέντε χρόνια λαϊκού πολέμου στο Νεπάλ και πάνω από 2.000 νεκρούς, νομίζετε ότι άξιζε το τίμημα μέχρι τώρα; Μπαμπουράμ Μπατταράι: Αν και είναι αναχρονιστικό να μιλάμε για "τίμημα" σε μια εποχή δημιουργίας επαναστατικής διαδικασίας, όσον αφορά τις ανθρώπινες απώλειες, αισθανόμαστε ότι το "τίμημα" που πληρώνουν μέχρι τώρα οι νεπαλέζικες μάζες στα 6 χρόνια του λαϊκού πολέμου είναι μάλλον μικρό σε μέγεθος. Τέτοια "τιμήματα" σε γνήσιες επαναστάσεις πληρώνονται με εκατομμύρια και όχι με χιλιάδες. Θυμάστε τη Γαλλική Επανάσταση; λαμβάνοντας υπόψη τη δύναμη και την αίγλη που κερδίζεται από τις φτωχές και καταπιεσμένες μάζες της νεπαλέζικης υπαίθρου στη διάρκεια των τελευταίων έξι χρόνων, το "τίμημα" σίγουρα αξίζει. ΝΤ: Θα είναι ο ένοπλος αγώνας σας συνεχής στρατηγική ή βλέπεται την πραγματική πιθανότητα της λήξης για, ας πούμε, ένα διακανονισμό μετά από διαπραγματεύσεις; ΜΜ: Αν ο ένοπλος αγώνας διεξαχθεί ή όχι μέχρι το τέλος, δεν εξαρτάται από τους ευσεβείς πόθους μας, αλλά από τις αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες της επανάστασης, συγκεκριμένα από την πολιτική της άρχουσας τάξης. Ο ξεκάθαρα δηλωμένος σκοπός μας είναι η κρατική εξουσία για τις καταπιεσμένες μάζες. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Θα παραδώσει η άρχουσα τάξη την κρατική εξουσία μέσω ενός "διακανονισμού"; Θα έπρεπε να ρωτήσετε τα ίδια της τα μέλη. ΝΤ: Η κυβέρνηση λέει ότι το κόμμα σας δεν είναι σοβαρό όσον αφορά το διάλογο, πώς μπορούμε να πεισθούμε για το αντίθετο; ΜΜ: Το κόμμα μας πολλές φορές έχει εκφράσει την ετοιμότητά του για ουσιαστικό διάλογο, εάν η κυβέρνηση δημιουργήσει ατμόσφαιρα προσέγγισης, τουλάχιστον, μεταξύ άλλων, με τη δημοσιοποίηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες "αγνοούνται" περισσότερα από 200 άτομα που κρατούνταν από την κυβέρνηση. Αλλά η κυβέρνηση επανειλημμένως αποφεύγει κάτι τέτοιο. Μάλλον προκρίνει πιο φασιστικά μέτρα, όπως η έκδοση του επονομαζόμενου "νόμου της δημόσιας ασφάλισης", που ουσιαστικά αρνείται όλα τα στοιχειώδη και δημοκρατικά δικαιώματα που κέρδισε ο λαός το 1990. Πώς μπορείτε λοιπόν να μας κατηγορείται στο ζήτημα του διαλόγου; [...]

ΝΤ: Το κόμμα σας αναπτύσσει τη θεωρία ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Ινδίας και των ΗΠΑ συνωμοτούν για την περικύκλωση της Κίνας. Είναι αυτή μια αξιόπιστη υπόθεση για να εξηγηθεί η σφαγή στο παλάτι; ΜΜ: Δεν πρόκειται για "θεωρία", αλλά για αντικειμενικό γεγονός που παραδέχτηκαν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και οι Ινδοί επεκτατιστές. Θα έπρεπε να διαβάσετε αναλύσεις χρηματοδοτημένες από την CIA που προβλέπουν ότι η Κίνα θα είναι υπερδύναμη και ο κύριος ανταγωνιστής των ΗΠΑ μέχρι το 2025. Επίσης, θα έπρεπε να θυμηθείτε την πολυσυζητημένη δήλωση του τότε Ινδού υπουργού Αμύνης Τζορτζ Φερνάντες ότι η Κίνα είναι ο κύριος κίνδυνος για την ασφάλεια της Ινδίας. Ο καθένας ξέρει τη βεβιασμένη προσέγγιση ΗΠΑ και Ινδίας, ειδικά μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, σχεδιασμένη κυρίως για την περικύκλωση της Κίνας. Σ' αυτούς τους παγκόσμιους και περιφερειακούς γεωστρατιωτικούς υπολογισμούς που αλλάζουν συνέχεια, το Νεπάλ καταλαμβάνει σημαντικό χώρο εξ αιτίας της γεωγραφικής και ιστορικής του θέσης. Γι' αυτό οι ιμπεριαλιστές και οι επεκτατιστές δεν θα ανεχτούν κανένα καθεστώς, πολιτική δύναμη ή ηγέτη στο Νεπάλ που θα αρνηθεί να χορεύει στο ρυθμό τους. Τρέμουν την προοπτική μιας μαοϊκής κομμουνιστικής επανάστασης στο Νεπάλ, και ο βασιλιάς Μπιρέντρα έπρεπε να πληρώσει με τη ζωή του για τη φιλελεύθερη άποψή του όσον

30

αφορά το λαϊκό πόλεμο που καθοδηγεί το ΚΚΝ (Μαοϊκό) και για την παραδοσιακή του προσέγγιση με την Κίνα. Αυτή είναι η κρυμμένη αλήθεια πίσω από τη σφαγή στο παλάτι την 1 Ιούνη 2001. ΝΤ: Δεν είναι επίσης πρόωρο να ανακηρύξετε τώρα δημοκρατία στο Νεπάλ, ειδικά μετά τη γνήσια και αυθόρμητη έκφραση υποστήριξης για τη συνταγματική μοναρχία μετά τη βασιλική τραγωδία; ΜΜ: Ο θεσμός της παραδοσιακής μοναρχίας έχει καταρρεύσει κατά ένα μέρος με δική του ευθύνη και κατά ένα άλλο μέρος κάτω από την πίεση των ιμπεριαλιστικών και επεκτατιστικών δυνάμεων. Είναι γελοίο και ιστορικά εκτός χρόνου η προσπάθεια να αναδειχθεί μια άλλη μοναρχία για το συμφέρον των ιμπεριαλιστών και των επεκτατιστών. Η αυθόρμητη μαζική διαμαρτυρία μετά τη δολοφονία του βασιλιά Μπιρέντρα και ολόκληρης της οικογένειάς τους ήταν πρώτα και κύρια ενάντια στη συνωμοσία πίσω από τους φόνους και κατά ένα μέρος υπέρ των φιλελεύθερων απόψεων και των πατριωτικών τάσεων του βασιλιά Μπιρέντρα και όχι υπέρ της ανάδειξης μιας άλλης ψεύτικης δυναστείας. Γι' αυτό το κόμμα μας, το ΚΚΝ (Μαοϊκό) καλεί για τη θεσμοθέτηση της νεογέννητης δημοκρατίας, η οποία κερδίζει πλατιά υποστήριξη από το λαό σε ολόκληρη τη χώρα. [...]

ΝΤ: Ένα άλλο ερώτημα είναι η πουριτανική τάση του κόμματός σας για την επιβολή απαγόρευσης του αλκοόλ ή το αίτημα για εθνικοποίηση των σχολείων. Πιστεύετε πράγματι ότι τέτοιες ενέργειες θα μπορούν να υποστηριχθούν μακροπρόθεσμα; ΜΜ: Σας παρακαλώ μην μας μπερδεύετε με θρησκευτικούς φανατικούς όπως είναι οι Ταλιμπάν. Η φιλοσοφία που μας οδηγεί είναι ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός. Δεν έχουμε κανένα πρόγραμμα πουριτανικών τάσεων, όπως είναι η απαγόρευση του αλκοόλ. Φυσικά κατά διαστήματα κάνουμε καμπάνιες ενάντια σε κοινωνικές μάστιγες, όπως είναι ο αλκοολισμός, η χαρτοπαιξία, η πορνεία, η πορνογραφία κ.λπ. Παρακαλώ σημειώστε ότι η καμπάνια ενάντια στον "αλκοολισμό" δεν είναι το ίδιο πράγμα με την "απαγόρευση του αλκοόλ"! Όσον αφορά το ζήτημα της εθνικοποίησης της σχολικής εκπαίδευσης, ο καθένας θα συμφωνούσε ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει μόνο στην "κομμουνιστική" ατζέντα. Όταν οι περισσότερες από τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες έχουν εθνικοποιήσει τη σχολική εκπαίδευση γιατί όχι και μια φτωχή χώρα σαν τη δική μας να μην κάνει το ίδιο; αν συμφωνείτε ότι η εκπαίδευση δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα για τον κάθε πολίτη, είναι λογικό τότε το κράτος να παρέχει στον καθένα ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση. Δεν τίθεται ζήτημα αν μπορεί να "υποστηριχθεί" κάτι τέτοιο αλλά η αναγκαιότητά του για κάθε πολιτισμένη κοινωνία. ΝΤ: Προκρίνετε την εθνική βιομηχανία σε αντίθεση προς τις πολυεθνικές. Μπορεί μια τέτοια προσέγγιση να υποστηριχθεί στην εποχή της οικονομικής παγκοσμιοποίησης; Ή σκοπός είναι να δημιουργήσετε ένα κράτος σαν τη Βόρεια Κορέα; Από την άλλη, λέγεται ότι συγκεντρώνετε "προσφορές" από τις ίδιες τις βιομηχανίες που αντιπαλεύετε. ΜΜ: Αν είσαι εξοικειωμένος με την οικονομική ιστορία, δεν υπάρχει ξεχωριστή εποχή που να καλείται "εποχή της οικονομικής παγκοσμιοποίησης", αλλά μόνο η εποχή του ιμπεριαλισμού. Είμαστε στην εποχή του ιμπεριαλισμού εδώ και εκατό χρόνια. Μην μας πιάνει λοιπόν υπερβολικό δέος από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα της αποκαλούμενης παγκοσμιοποίησης. Εμείς μιλάμε μόνο για αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη, όπως όλες οι αναπτυγμένες χώρες. Αυτοδύναμη ανάπτυξη δεν σημαίνει αναρχική ανάπτυξη. Η αυτοδύναμη ανάπτυξη δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά και το μοναδικό δυνατό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Και γιατί θα έπρεπε να θέτεις τη Βόρεια Κορέα σαν το μοναδικό αρνητικό παράδειγμα; δεν υπάρχουν περισσότερες από 100 χώρες που είναι πολύ "δημοκρατικές" και είναι σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση από τη Βόρεια Κορέα; Δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση η Βόρεια Κορέα ή η Κούβα από τις μπανανίες που πατρονάρει η Διεθνής Τράπεζα και οι ΗΠΑ; Όσον αφορά το φόβητρο των "προσφορών" από τις βιομηχανίες, σίγουρα θα προτιμούσαμε να σπάσουμε το μονοπώλιο των

31

αντιδραστικών δυνάμεων να μαζεύουν φόρους από αυτές και να τους χρησιμοποιήσουμε καλύτερα. ΝΤ: Τα λίγα που ξέρουμε για την οικονομική και αναπτυξιακή στρατηγική του ΚΚΝ(Μ) είναι ό,τι γράψατε πριν μερικά χρόνια στην μπροσούρα για την πολιτικοοικονομική λογική ανάλυση του Λαϊκού Πολέμου. Ποια είναι η σημερινή σας πολιτική όσον αφορά την οικονομία, την ανάπτυξη και το εμπόριο; ΜΜ: Το βασικό πλαίσιο της νεοδημοκρατικής οικονομικής και αναπτυξιακής στρατηγικής παρέχεται στην μπροσούρα που αναφέρατε καθώς και σε άλλα ντοκουμέντα του κόμματος. Πολύ συνοπτικά, σκοπεύουμε να εισαγάγουμε μια σφριγηλή αυτοδύναμη, ανεξάρτητη, ισορροπημένη και σχεδιασμένη οικονομική ανάπτυξη της χώρας μέσω κυρίως ενός ριζοσπαστικού προγράμματος αγροτικών μεταρρυθμίσεων, βασισμένο στην πολιτική "η γη στους καλλιεργητές" και στην εθνική εκβιομηχάνιση. Η βασική ώθηση θα είναι η πλήρης διάλυση των οπισθοδρομικών ημι-φεουδαρχικών και ημι-αποικιοκρατικών σχέσεων παραγωγής στην αγροτική οικονομία, τη βιομηχανία και το εμπόριο και να αναπτύξουμε νέου τύπου εθνικών καπιταλιστικών σχέσεων με κατεύθυνση το σοσιαλισμό. Σίγουρα θα διατηρήσουμε τις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου στη βάση της ισότητας, του αμοιβαίου συμφέροντος και των εθνικών αναγκών. ΝΤ: Που βαδίζει ο "λαϊκός πόλεμος" και που βρισκόμαστε τώρα; ΜΜ: Έχοντας δεδομένη την οξεία κρίση της άρχουσας τάξης και την αυξανόμενη μαζική υποστήριξη των επαναστατικών δυνάμεων, στις μέρες που έρχονται ο λαϊκός πόλεμος βαδίζει σίγουρα προς μεγαλύτερες επιτυχίες. Αν οι πρόσφατες τάσεις κλιμακούμενων στρατιωτικών νικών και ογκούμενης μαζικής υποστήριξης συνεχιστούν, η επανάσταση θα κατορθώσει τελική επιτυχία συντομότερα από το αναμενόμενο. Φυσικά, ο κίνδυνος της εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης, συγκεκριμένα από τον ινδικό επεκτατισμό, είναι διαγράφεται πολύ πιθανός. Αλλά έχουμε εμπιστοσύνη στο ότι τελικά ο λαϊκός πόλεμος θα θριαμβεύσει. ΝΤ: Τι περιμένετε από την επιτροπή που φτιάξατε για το νοτιοασιατικό μαοϊκό συντονισμό, το ξεκίνημα αγώνα σε ολόκληρη τη Νότια Ασία; ΜΜ: Ναι, η Συντονιστική Επιτροπή των Μαοϊκών Κομμάτων και Οργανώσεων της Νότιας Ασίας (CCOMPOSA) ιδρύθηκε την 1 Ιούλη 2001 για να ενώσει και να συντονίσει την επαναστατική διαδικασία στην περιοχή. Καθώς η Νότια Ασία εξελίσσεται σε ένα από τα πιο ισχυρά ηφαιστειογενή κέντρα της επανάστασης κατά τον 21ο αιώνα, η πρωτοβουλία της CCOMPOSA υπήρξε επίκαιρη και σημαντική. Ολοι μας ισχυροποιούμε και επεκτείνουμε την CCOMPOSA που έρχεται να παίξει ιστορικό ρόλο στην περιοχή της Νότιας Ασίας. [...]

ΝΤ: Μπορείτε να μας δώσετε περισσότερες λεπτομέρειες για την "επαφή" με το βασιλιά Μπιρέντρα μέσω του Ντιρέντρα Σαχ, στην οποία αναφερθήκατε σε προηγούμενη δήλωσή σας; ΜΜ: Ναι, ο Ντιρέντρα Σαχ μας πλησίασε εξ ονόματος του αδελφού του βασιλιά Μπιρέντρα για να εκφράσει την ανησυχία του για τον επικείμενο κίνδυνο από τους Ινδούς επεκτατιστές και για να προσπαθήσει να οικοδομήσει την κατανόηση ανάμεσα στις πατριωτικές δυνάμεις της χώρας. Οι αντιπρόσωποι του κόμματός μας διεξήγαγαν αρκετούς γύρους συνομιλιών μαζί του. Είναι ιστορικά σημαντικό να το δηλώσουμε δημόσια ότι στην τελευταία συνάντησή του με τους αντιπροσώπους μας, λίγες βδομάδες πριν τη βασιλική σφαγή, ο Ντιρέντρα Σαχ εξέφρασε φόβους για τη ζωή τη δική του και των άλλων βασιλικών μελών. Αυτό είναι μια καθαρή απόδειξη που έχουμε για τη ευρύτερη συνομωσία γύρω από τη βασιλική σφαγή της 1 Ιούνη 2001. Η ιστορία σίγουρα θα αποκαλύψει κάποια μέρα την πραγματική αλήθεια…

32

Οι μαοϊκοί που έχουν οικοδομήσει δυνατές βάσεις στην ύπαιθρο χρησιμοποιώντας ιδεολογία και στρατηγική, θεωρούν ότι ένα πλατύ πολιτικό μέτωπο ενάντια στο βασιλιά είναι «ιστορική ανάγκη» του Ανικέτ Αλάμ που βρέθηκε στo Κατμαντού

Το Μαοϊκό αντάρτικο στο Νεπάλ, έχει διάρκεια ζωής μόνο 10 χρόνια αλλά έχει απλωθεί σ’ όλη τη χώρα και έχει τις περισσότερες αγροτικές περιοχές κάτω από τον έλεγχο του. «Οι Μαοϊκοί συμμετείχαν στις πρώτες εκλογές που έγιναν το 1991 και πήραν τις 9 από τις 205 έδρες» είπε ο Πραντέπ Νεπάλ, σημαντικό στέλεχος του UML (ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που συνεργάστηκε με τη μοναρχία στο κοινοβούλιο) σε μια συνέντευξή του τον Γενάρη στο Κατμαντού. Το Τζαν Μόρτσα, το τότε κόμμα των Μαοϊκών, πήρε και κάποιους δήμους. «Όμως η Νεπαλέζικη Συνταγματική κυβέρνηση και οι Κρατικές αρχές δεν συνεργάστηκαν μαζί τους και μπλόκαραν όλες τις αναπτυξιακές χρηματοδοτήσεις για τους εκλογείς τους – ούτε σχολεία, ούτε δρόμοι, ούτε έργα ύδρευσης» είπε ο Νεπάλ. Πολλοί από τους εκλεγμένους βουλευτές του Τζαν Μόρτσα ανήκαν σε γλωσσικές και εθνικές μειονότητες, με την δική τους κουλτούρα, η οποία ξεχωρίζει από την Newar -την κυρίαρχη Νεπαλέζικη κουλτούρα και γλώσσα. «Όταν οι βουλευτές φορούσαν τις εθνικές ενδυμασίες τους απαγορευόταν ακόμη και η είσοδος στο κοινοβούλιο από τους αστυνομικούς φρουρούς». Το Τζαν Μόρτσα απείχε από τις επόμενες εκλογές και από το 1995 κηρύχτηκε ο «λαϊκός πόλεμος» από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαοϊκό) ή ΚΚΝ (Μ). Πάντα υπήρχε μια φράξια μέσα στους Μαοϊκούς που ήθελε να συνεχίσει την ένοπλη πάλη, και πρώτη αναφορά σε επίθεση κατά ενός αστυνομικού τμήματος πάει μέχρι το 1986. Από την αναβίωση της ένοπλης πάλης το 1995 ο Μαοϊκός στρατός αυξάνεται με άλματα και σήμερα αποτελείται από τρεις μεραρχίες, εννιά ταξιαρχίες με 29 τάγματα. Σε πλήρη ισχύ αυτό πρέπει να περιλαμβάνει 29.000 στρατιώτες. Κυβερνητικές πηγές στο Νεπάλ ισχυρίζονται ότι αυτός ο στρατός αποτελείται μόνο από 8.000 στρατιώτες και 20.000 πολιτοφύλακες. Όποια όρολογία κι αν χρησιμοποιηθεί, μια επίσκεψη στο Νεπάλ έξω από το Κατμαντού επιβεβαιώνει ότι είναι τα Μαοϊκά όπλα που ελέγχουν ένα μεγάλο μέρος της χώρας. Το Νεπαλγκούντζ απέχει 4 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ινδία. Είναι το κύριο εμπορικό κέντρο και η διοικητική έδρα της κεντρο-δυτικής περιφέρειας του Νεπάλ καθώς και η έδρα της περιφέρειας Μπάνκε. Έχει μια μεγάλη φρουρά του Βασιλικού Στρατού του Νεπάλ (ΒΣΝ), την Ένοπλη Αστυνομία και την κανονική αστυνομία. Κάθε γωνιά των δρόμων και κάθε διασταύρωση, έχει ένα μόνιμα οπλισμένο οδόφραγμα, και οι βαριά οπλισμένες περίπολοι είναι μια συνεχής υπενθύμιση της στρατιωτικής παρουσίας. Στις 26 Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου, το ΚΚΝ (Μ) έβγαλε ένα διάγγελμα ζητώντας από τους εργαζόμενους της Βασιλικής Νεπαλέζικης Κυβέρνησης να σταματήσουν να δουλεύουν και είπαν στον κόσμο να «μποϊκοτάρει» το «παλιό καθεστώς». Από τότε κανένα κυβερνητικό όργανο δεν λειτουργεί. Όταν αυτός ο ανταποκριτής επισκέφτηκε την πόλη, την τρίτη εβδομάδα του Γενάρη, το Εφετείο ήταν εντελώς έρημο το μεσημέρι. Οι δικαστές ήταν όλοι εκεί, αλλά δεν υπήρχε κανείς για εκδίκαση υπόθεσης. Το ίδιο συνέβαινε και στα γραφεία της εφορίας, εκεί κοντά, όπου όλοι οι υπάλληλοι καθόντουσαν έξω και δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος από το κοινό. Ο προϊστάμενος, φανερά φοβισμένος από την άφιξη ενός αγνώστου (του ανταποκριτή), αρνήθηκε να μιλήσει. Ένας άλλος υπάλληλος είπε: «Φοβηθήκαμε τους Μαοϊκούς και σταματήσαμε να ερχόμαστε στο γραφείο καθώς δεν ερχόταν πια καθόλου κόσμος. Όμως οι στρατιωτικοί ήρθαν στα σπίτια μας και απείλησαν κι εμάς και τις οικογένειες μας ότι θα μας συλλάμβαναν σαν Μαοϊκούς αν δεν παρουσιαζόμασταν για δουλειά».

33

Έτσι, οι κυβερνητικοί υπάλληλοι βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί. Έρχονται και χτυπούν κάρτα στις υπηρεσίες τους, αλλά βγαίνουν αμέσως από το κτίριο και κάθονται στο γρασίδι ή στα πεζοδρόμια, μόνο και μόνο για να μπουν τρέχοντας μέσα όταν έρχεται η στρατιωτική περίπολος για επιθεώρηση. Είναι πράγματι τεντωμένο σκοινί. Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση –οι κυβερνητικοί υπάλληλοι συλλαμβάνονται ή κρατούνται συνήθως από το Στρατό χωρίς νομική κάλυψη με την κατηγορία ότι είναι Μαοϊκοί. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει σταθμός της ένοπλης αστυνομίας 100 μέτρα παρακάτω, οι Μαοϊκοί ανατίναξαν μια αίθουσα των γραφείων της εφορίας στις 15 Γενάρη στις 01.00 τα ξημερώματα σαν προειδοποίηση στους κυβερνητικούς υπαλλήλους να υπακούσουν στην διαταγή τους. Από τη στιγμή που τα όπλα, είτε των Μαοϊκών είτε του Βασιλικού Στρατού, φαίνεται ότι κυβερνούν τις ζωές των ανθρώπων, θα ήταν λάθος να νομίσεις ότι η επιτυχία των Μαοϊκών οφείλεται μόνο στα όπλα. «Στην πόλη Νεπαλγκούντζ έχουμε δυο εξουσίες, την Βασιλική κυβέρνηση και τους Μαοϊκούς. Στις αγροτικές περιοχές υπάρχει μόνο μια κυβέρνηση, η Μαοϊκή», λέει ένας δημοσιογράφος στη Νεπαλγκούντζ. Οι περισσότεροι πολιτικοί παρατηρητές συμφωνούν ότι σε τουλάχιστον 45 από τις 75 περιφέρειες, οι Μαοϊκοί έχουν τον πλήρη έλεγχο. Ακόμη και σε άλλες περιφέρειες ελέγχουν τα χωριά ενώ την έδρα της περιφέρειας ελέγχει η Βασιλική κυβέρνηση. Σε ένα πρόσφατο άρθρο εφημερίδας, ο ΒΣΝ παραδέχτηκε ότι ακόμη και στο Κατμαντού υπήρχαν περίπου 300 ένοπλοι Μαοϊκοί, παρόλο που είχαν περιορισμένο έλεγχο στην πόλη. Στις αγροτικές περιοχές της περιφέρειας Μπάνκε και της γειτονικής Μπαρντίγια, οι Μαοϊκοί πήραν τον έλεγχο χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης και την έδωσαν στους ακτήμονες, λέει ένας αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εργάζεται σαν παρατηρητής των συγκρούσεων στην Νεπαλγκούντζ. Ο δημοσιογράφος εξηγεί αυτή τη διαδικασία: «Οι Μαοϊκοί ξεκαθάρισαν ότι όση γη κι αν κατέχει ένα άτομο, πρέπει να καλλιεργείται μόνο από την οικογένεια του. Δεν επιτρέπεται καμιά πρόσληψη για εργασία». Λέει ότι αυτοί που είχαν μεγάλες εκτάσεις γης άφησαν τα χωριά για την σχετική ασφάλεια των πόλεων όπως η Νεπαλγκουντζ και το Κατμαντού αφήνοντας στους Μαοϊκούς την κατοχή της γης. «Οι Μαοϊκοί έχουν γίνει ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας στο Νεπάλ σήμερα». Προηγουμένως, πολλή από τη γη ήταν κάτω από το καθεστώς της μοιρασιάς της σοδειάς 50:50, με τις κοινότητες που θεωρούνταν κατώτερες κάστες όπως οι Τάρους και οι Καμάιγιας να καλλιεργούν στην πραγματικότητα τη γη. «Οι Μαοϊκοί με το σύνθημά τους, ”η σοδειά ανήκει στον πραγματικό καλλιεργητή” ουσιαστικά κατάργησαν αυτό το σύστημα», είπε ο δημοσιογράφος. Οι Μαοϊκοί φαίνεται πως έχουν φτιάξει μια ολόκληρη εναλλακτική δομή διακυβέρνησης στο Νεπάλ. Έχουν το δικό τους νομικό σύστημα και έχει επανειλημμένα αναφερθεί ότι «συνέλαβαν» και τιμώρησαν περίπου 1.000 γαιοκτήμονες, κυβερνητικούς υπαλλήλους και εργολάβους γιατί παρέβηκαν τα διατάγματά τους. Η πιο συνηθισμένη μορφή τιμωρίας, σύμφωνα με το αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι να επιβάλλουν την ποινή της εργασίας στους φυλακισμένους τους. Και τους αποκαλούν φυλακισμένους εργασίας. Οι Μαοϊκοί μαζεύουν και φόρους που κυμαίνονται από 5% για τους απλούς ανθρώπους έως και 40% για τους εργολάβους στα δάση και τους μεγάλους επιχειρηματίες. Έχουν δικό τους ραδιοσταθμό -τον Τζάνα Γκαναταντρίκ FM Ράδιο– που τα εξαρτήματά του τα κουβαλούν με καλάθια και τα στήνουν σε κορυφές λόφων για μετάδοση. Οι Μαοϊκοί άρχισαν και «αναπτυξιακά έργα». Στην περιφέρεια της Ρόπλα, στο κεντροδυτικό Νεπάλ, φτιάχνουν έναν ορεινό δημόσιο δρόμο μήκους 92 χιλιομέτρων, έχοντας 10.000 ανθρώπους να δουλεύουν κάθε μέρα, μαζί και τους φυλακισμένους εργασίας. Ήδη περίπου 30 χιλιόμετρα αυτού του δρόμου είναι έτοιμα για χρήση μόνο μετά από τρεις μήνες δουλειάς. Ξεκίνησαν να λειτουργούν μια συνεταιριστική τράπεζα, μια ιατρική σχολή και άλλα έργα. Στην περιφέρεια Ρουκούμ, οι Μαοϊκοί έχτισαν έναν μικρό υδροηλεκτρικό σταθμό στη λίμνη Σίσνε για να τροφοδοτήσουν με ηλεκτρισμό ένα γειτονικό χωριό που έχει λίγες χιλιάδες κατοίκους.

34

Επιπλέον οι Μαοϊκοί αποδείχτηκαν άριστοι στην στρατηγική με το να οικοδομήσουν μια κοινωνική βάση γι’ αυτούς στις αγροτικές περιοχές. Το 25% του αγροτικού πληθυσμού υποφέρει από κοινωνικές διακρίσεις κάθε είδους. Ενώ κάποιοι από αυτούς θεωρούνται «μιαροί», άλλοι αντιμετωπίζουν διαφορετικού βαθμού διακρίσεις και κοινωνικό αποκλεισμό. Οι Μαοϊκοί τα κατάργησαν όλα αυτά και υπάρχουν αναφορές ότι αυτοί που βρίσκονται να συνεχίζουν αυτή την πρακτική τιμωρούνται αυστηρότατα ή ακόμη και εκτελούνται. Αυτό έχει αναφερθεί ότι δημιούργησε φιλική προς αυτούς διάθεση στους χαμηλότερους κοινωνικά πληθυσμούς των αγροτικών περιοχών, ειδικότερα επειδή τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα δεν ασχολήθηκαν με τα προβλήματα της κοινωνικής καταπίεσης στα χωριά αφού σχημάτισαν την κυβέρνηση το 1991. Με έναν αριστοτεχνικό χειρισμό πολιτικής αντίληψης, οι Μαοϊκοί άρχισαν να δίνουν γη και στις οικογένειες των στρατιωτών του Βασιλικού Στρατού και του προσωπικού της αστυνομίας που σκοτώθηκαν σε μάχες μεταξύ τους. Το επιχείρημά τους είναι ότι ήταν «φτωχοί χωρικοί» που προσχώρησαν στις Βασιλικές δυνάμεις όχι για ιδεολογικούς λόγους αλλά για να επιζήσουν. Γι’ αυτό το λόγο λένε ότι είναι καθήκον τους να φροντίσουν τις οικογένειές τους, όπως κάνουν και για τα δικά τους στελέχη που σκοτώνονται στη μάχη. Σε ένα περιβάλλον που οι περισσότερες οικογένειες στρατιωτών που σκοτώνονται στη μάχη περιμένουν ακόμη να πάρουν μια ρουπία για αποζημίωση από την Βασιλική Κυβέρνηση του Νεπάλ, αυτή είναι μια στρατηγική που όχι μόνο ενισχύει τον ηθικό έλεγχο των Μαοϊκών στις αγροτικές περιοχές αλλά και τους παρέχει μια σταθερή ροή στρατολόγησης. «Κάθε οικογένεια ενός νεκρού στρατιώτη του Βασιλικού στρατού είναι μια πιθανή πηγή στρατολόγησης των Μαοϊκών», λέει ο δημοσιογράφος. Τέτοιες στρατηγικές έκαναν τους Μαοϊκούς την κυρίαρχη εξουσία στις αγροτικές περιοχές του Νεπάλ και έδωσαν στον σχετικά μικρό στρατό τους μια πολύ μεγαλύτερη ισχύ. Το άπλωμα και η ικανότητα του Μαοϊκού στρατού εκδηλώθηκαν δυο φορές όταν περικύκλωσαν το Κατμαντού, και ο Βασιλικός στρατός δεν μπορούσε να κάνει και πολλά πράγματα, παρά την υπεροχή του σε όπλα και αριθμό, για να τους διώξει. Οι περισσότεροι Νεπαλέζοι παρατηρητές και οι συμπαθούντες και οι αντίπαλοί τους συμφωνούν ότι παρά την εντυπωσιακή επιτυχία τους τα τελευταία χρόνια, οι Μαοϊκοί δεν είναι σε θέση να καταλάβουν την κρατική εξουσία στο Κατμαντού μόνο με τα όπλα. «Η γεωπολιτική κατάσταση είναι τέτοια που μια απλή κατάληψη της εξουσίας είναι αδύνατη», λέει ο Γκοβίντα Σάρμα Μπάντι, ένας δικηγόρος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Νεπάλ. Φαίνεται ότι και οι Μαοϊκοί κατανοούν τα όρια τους. Σε μια πρόσφατη δήλωση που ανακοινώθηκε στον τύπο μετά την κατάληψη της εκτελεστικής εξουσίας από τον βασιλιά Γκιανέντρα, ο Πρατσάντα κάλεσε τα «δημοκρατικά κόμματα» να σχηματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο με τους Μαοϊκούς εναντίον αυτού του «αδερφοκτόνου, τεχνητού βασιλιά» και υποσχέθηκε να κάνει τις απαραίτητες θυσίες και προσαρμογές» γι’ αυτό. Οι Μαοϊκοί είπαν ότι ένα ενιαίο μέτωπο με τα δημοκρατικά κόμματα εναντίον της μοναρχίας και του Βασιλικού στρατού είναι μια «ιστορική αναγκαιότητα». Ταυτόχρονα, κήρυξαν έναν απεριόριστο χρονικά αποκλεισμό από την ύπαιθρο και μια απεργία στις μεταφορές από τις 13 Φλεβάρη, την 10η επέτειο της ένοπλης εξέγερσής τους. Σήμερα, με το βασιλιά να φαίνεται να επιστρέφει στην αυταρχική μοναρχία της πριν του 1990 εποχής, φαίνεται ότι η απαίτηση των Μαοϊκών για μια δημοκρατική κυβέρνηση κερδίζει έδαφος…

35

Όταν ο αντιδραστικός στρατός παριστάνει το γιατρό και οι κοινοβουλευτικοί παριστάνουν τους επαναστάτες του Dharmendra, 25 Ιούνη 2003

Στις 23 Ιούνη η καθημερινή εφημερίδα του Νεπάλ Kantipur ανάφερε ότι μια γυναίκα γέννησε ένα μωρό στο δρόμο για το σπίτι της από τη δουλειά σε ένα χωριό του ανατολικού Νεπάλ, και ότι καθώς προσπαθούσε να το πλύνει σε ένα ρέμα, το μωρό παρασύρθηκε από τα νερά. Η γυναίκα προσπάθησε να το βρει αλλά δεν το κατάφερε και γύρισε στο χωριό χωρίς το μωρό. Την ίδια μέρα, η ίδια εφημερίδα ανάφερε ότι πάνω από 250 παιδιά έχουν προσβληθεί από χολέρα στην επαρχία Ramechhap του ανατολικού Νεπάλ και ότι τα σχολεία στην επαρχία Syanja έκλεισαν για 45 μέρες λόγω της επιδημίας. Πάλι την ίδια μέρα η εφημερίδα αναφέρει ένα περίεργο περιστατικό μιας ομάδας γιατρών του Βασιλικού Στρατού στο δυτικό Νεπάλ που σκότωσαν 8 μαοϊκούς στην επαρχία Jajarkot, και συνέλαβαν άλλους 10 στις επαρχίες Kailali και Doti. Σ’ αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε την παρούσα οξυμμένη πολιτική κατάσταση με φόντο την κατάσταση ζωής και θανάτου του νεπαλέζικου λαού. Πρώτα απ’ όλα πρόκειται για μια χώρα που κυβερνιέται από την αντιδραστική νεπαλέζικη φεουδαρχική μοναρχία εδώ και 234 χρόνια η οποία έχει αφήσει το λαό σε μια εξαιρετικά φρικτή κατάσταση. Εάν αυτή η γυναίκα ζούσε σε μια υπεύθυνη χώρα θα είχε ασφάλεια μητρότητας τουλάχιστον ένα μήνα πριν τον τοκετό. Όμως γέννησε στο δρόμο από τη δουλειά. Χωρίς βοήθεια γιατρού, νοσοκόμας ή μαίας, χωρίς καθαρό νερό αναγκάστηκε να το πλύνει στο ρέμα με το τραγικό αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα όμως από τη συγκεκριμένη περίπτωση, το περιστατικό αυτό αντανακλά τις συνθήκες ζωής της πλειονότητας των φτωχών νεπαλέζων. Δεύτερο, η αντιδραστική κυβέρνηση παριστάνει ότι εφαρμόζει την εκστρατεία των «ξυπόλητων γιατρών» του Μάο. Ο στρατός φαίνεται ότι μοιράζει χάπια, όμως στην πραγματικότητα «μοιράζει» σφαίρες ενάντια στους επαναστάτες, ενώ δεκάδες παιδιά στις ανατολικές επαρχίες πεθαίνουν κάθε βδομάδα από έλλειψη κατάλληλης θεραπείας. Και η επιδημία απλώνεται μέρα τη μέρα. Μεγάλος αριθμός άνεργων απόφοιτων του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Κατμαντού και άλλων ιατρικών σχολών διαδηλώνουν στους δρόμους της πόλης ζητώντας δουλειά, ενώ ο στρατός, επιδεικνύοντας μερικά χάπια παρακεταμόλης, επιτίθεται στις μαοϊκές βάσεις και σκοτώνει κόσμο κάθε βδομάδα. Επιπλέον όλο το έθνος βρίσκεται σε απεργία ενάντια στο αντιδραστικό καθεστώς. Οι συγκοινωνίες σταμάτησαν, τα σχολεία έκλεισαν, τα πανεπιστήμια βάλανε λουκέτο. Όλοι ζητούνε πολιτική διέξοδο, θέλουνε λύσεις στα επαγγελματικά τους προβλήματα και ζητάνε πολιτική λύση. Οι φοιτητές ζητάνε εγγύηση για τις σπουδές τους τουλάχιστον μέχρι την ανώτερη. Η κυβέρνηση απαντάει ότι δεν υπάρχουν χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση. Όμως έχει χρήματα για να αγοράζει νέα εξελιγμένα όπλα από τις ΗΠΑ και το Βέλγιο για να σκοτώνει αυτούς που ζητάνε ψωμί, παιδεία και βασικά δικαιώματα. Το ερώτημα είναι γιατί ο στρατός δεν είναι στην υπηρεσία αυτών που προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους, αλλά κινητοποιείται, συλλαμβάνει και σκοτώνει τους επαναστάτες που προσπαθούν να αλλάξουν αυτήν την αντιδραστική κοινωνία; Γιατί αυτά τα παιδιά δεν έχουν ιατρική περίθαλψη ενώ ο πάνοπλος στρατός, παριστάνοντας τους γιατρούς, περιφέρεται και ψάχνει για μαοϊκούς; Κάθε γιατρός έχει την υποχρέωση να ρωτά έναν ασθενή αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Όμως αυτοί οι στρατιωτικοί γιατροί κάνουν ερωτήσεις του στυλ: «Που είναι οι μαοϊκοί του χωριού; Που ζούνε; Τι φοράνε; Τι ώρα έρχονται στα σπίτια τους;» κλπ. Το Νεπαλέζικο καθεστώς έχει παραβιάσει κατάφωρα τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και τον κώδικα συμπεριφοράς, κινητοποιώντας το στρατό του, κάνοντας έρευνες ανάμεσα τους πολίτες, συλλαμβάνοντας σπουδαστές και σκοτώνοντάς τους κάτω από ύποπτες συνθήκες. Δεν υπάρχει διαφορά στις στρατιωτικές επιχειρήσεις από την περίοδο

36

της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Όμως το καθεστώς διατείνεται ότι τηρεί την κατάπαυση του πυρός. Ποια είναι ακριβώς η πολιτική κατάσταση στη χώρα; Η στρατηγική ισορροπία ανάμεσα στο παλιό καθεστώς και το νέο επαναστατικό καθεστώς οδήγησε σε κατάπαυση του πυρός στις 29 Γενάρη 2003. Σε κάθε κατάπαυση του πυρός ο κανόνας είναι να παραμένει κάθε πλευρά εκεί που βρίσκεται. Όμως ο βασιλικός στρατός παραβίασε την ανακωχή εισβάλλοντας σε διάφορες επαναστατικές περιοχές. Τότε συμφωνήθηκε ένας κώδικας συμπεριφοράς, όμως κι αυτός παραβιάστηκε όταν η κυβέρνηση σκότωσε στελέχη του κόμματος στις δυτικές και ανατολικές επαρχίες, ενώ πολλά στελέχη συνελήφθησαν και βρίσκονται στη φυλακή. Εν τω μεταξύ διεξήχθη ένας πρώτος γύρος συνομιλιών ανάμεσα στην κυβέρνηση και το ΚΚΝ (Μ). Οι συνομιλίες κατέληξαν σε έναν αυστηρό κώδικα συμπεριφοράς, γνωστοποίηση τού που βρίσκονται εξαφανισμένα επαναστατικά στελέχη και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε τη συμφωνία, αντίθετα παριστάνει το γιατρό, εξοπλίζεται και μαζεύει πληροφορίες. Ταυτόχρονα ο βασιλικός στρατός δήλωσε ότι ο νέος εξοπλισμός και η εκπαίδευση τον καθιστούν ικανό για νέες επιθέσεις ενάντια στους μαοϊκούς. Υπάρχουν αναφορές ότι ο βασιλικός στρατός έχει αλλάξει τη στολή του για να μοιάζει με τον Ινδικό. Το παλιό καθεστώς έχει συμφωνήσει να περιορίσει τον στρατό σε μια ακτίνα 5 χιλιομέτρων από τα στρατόπεδα του. Όμως την επόμενη αρνήθηκε ότι κάτι τέτοιο συμφωνήθηκε. Ό,τι εγκρίνει ο βασιλιάς, ο στρατός το παραβιάζει. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι ο μηχανισμός του παλιού καθεστώτος έχει περιέλθει στα χέρια του στρατού που υποστηρίζεται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Έτσι ο στρατός συνεχίζει να συλλαμβάνει και να σκοτώνει επαναστάτες μαοϊκούς. Μια γυναίκα διοικητής του ΛΑΣ σκοτώθηκε στην Okhal Dhunga, άλλοι σκοτώθηκαν στην Ramechhap και την Kailali ενώ 8 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην Jajarkot. Το ΚΚΝ(Μ) κάνει ως τώρα υπομονή και καλεί το παλιό καθεστώς και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα σε λογικές συνομιλίες. Όμως ούτε το παλιό καθεστώς ούτε τα κοινοβουλευτικά κόμματα κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Γιατί συνεχίζεται αυτή η πολιτική αποσύνθεση στο Νεπάλ; Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες πίσω απ’ αυτά τα φαινόμενα. Πρώτον, η ανακωχή κηρύχτηκε από την κυβέρνηση γιατί είχε δεχτεί σημαντικά πλήγματα από τον ΛΑΣ και αναγκάστηκε να καλέσει σε διαπραγματεύσεις. Έλπιζαν ότι οι επαναστάτες θα ηττιούνταν στις συνομιλίες αυτές. Όμως η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δεχτεί στην αρχή τα αιτήματα των επαναστατών και αργότερα να διακόψει τις διαπραγματεύσεις. Δεύτερο, το παλιό καθεστώς, και γενικότερα ο κρατικός μηχανισμός, συνειδητοποίησαν ότι είναι απομονωμένοι από τις μάζες. Τρίτο, οι σκυλοκαβγάδες των κοινοβουλευτικών γίνονται για την καρέκλα του πρωθυπουργού και δεν ασχολούνται με τα ζητήματα ζωής και δημοκρατίας. Τέταρτο, ο βασιλιάς έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου για την επιβίωση της φεουδαρχικής μοναρχίας. Το παλιό καθεστώς έχει εγκαταλείψει και την ανακωχή και τον κώδικα συμπεριφοράς αλλά δεν το δηλώνει ανοιχτά για δυο λόγους: Πρώτο, οι μαοϊκοί είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν τις διαπραγματεύσεις στη λογική τους ολοκλήρωση. Δεύτερο, το παλιό καθεστώς είναι πλήρως απομονωμένο πολιτικά από τις μάζες του νεπαλεζικου λαού, λόγω της παραβίασης της ειρηνευτικής διαδικασίας. Εν τω μεταξύ έχουν υπάρξει σημαντικές εξελίξεις. Μετά την ανακωχή ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός των καταπιεζόμενων λαών του κόσμου, παίζει άσχημα παιχνίδια παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά του Νεπάλ. Πρώτον, εκπαιδεύουν τον βασιλικό στρατό για να πολεμήσει ενάντια στους μαοϊκούς. Δεύτερο, διακόσιοι Αμερικάνοι στρατιώτες έχουν στρατοπεδεύσει στη χώρα παριστάνοντας τους συμβούλους. Τρίτο, έχουν δώσει 5.000 μοντέρνα όπλα για να σκοτώσουν νεπαλέζους. Τέταρτο, έκαναν δηλώσεις επηρεασμού των συνομιλιών. Πέμπτον, έβαλαν το ΚΚΝ(Μ) στην «τρομοκρατική» λίστα. Έκτο, υποχρέωσαν την κυβέρνηση να υπογράψει μια πενταετή αντιτρομοκρατική συμφωνία με σκοπό να καταπολεμήσουν τον επαναστατικό πόλεμο. Έβδομο, έβαλαν την πιο πιστή τους μαριονέτα στον πρωθυπουργικό θώκο. Η αλλαγή πρωθυπουργού είχε διπλό σκοπό. Πρώτο, να σταματήσει τους σκυλοκαβγάδες των κοινοβουλευτικών, πράγμα που έγινε. Οι κοινοβουλευτικοί απαιτούσαν να δοθούν αυξημένες αρμοδιότητες στον πρωθυπουργό. Αυτό έγινε με την

37

ταυτόχρονη αλλαγή πρωθυπουργού. Αυτή η κίνηση του βασιλιά αφόπλισε τους κοινοβουλευτικούς. Δεύτερο, να αντικατασταθεί η ημερήσια διάταξη που προτάθηκε από το ΚΚΝ(Μ) λόγω της παραίτησης του παλιού και της εγκατάστασης του νέου πρωθυπουργού. Στην πρώτη συνάντηση το ΚΚΝ(Μ) είχε καταθέσει την πρόταση του. Στο δεύτερο γύρο η κυβέρνηση συμφώνησε σ’ αυτήν την πρόταση, αποδεικνύοντας ότι στον πολιτικό τους πόλεμο με το ΚΚΝ(Μ) έβγαιναν πάντα νικημένοι. Έτσι βρέθηκαν με δυο επιλογές: είτε να αποδεχτούν την πρόταση για εκλογή συντακτικής εθνοσυνέλευσης ή να κερδίσουν χρόνο για καλύτερη στρατιωτική προετοιμασία. Το παλιό καθεστώς με τη βοήθεια των Αμερικάνων εγκεφάλων διάλεξε το δεύτερο παραδεχόμενοι ότι προετοιμάζονται για γενοκτονικό πόλεμο. Αυτοί είναι οι παράγοντες που οδήγησαν το αντιδραστικό καθεστώς να προτιμήσει τη στρατιωτική σύγκρουση από τις πολιτικές διαπραγματεύσεις. Και αν οι δημοκρατικές, πατριωτικές και προοδευτικές δυνάμεις δεν ενωθούν με τους μαοϊκούς επαναστάτες ώστε να εξαναγκάσουν τους δεσποτικούς φεουδάρχες, τους βασιλικούς κοινοβουλευτικούς και τους απολιθωμένους βασιλικούς κομμουνιστές να συμφωνήσουν στις συζητήσεις, τότε ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Η πραγματικότητα είναι ότι το παλιό καθεστώς, με τη βοήθεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, έχει ήδη παραβιάσει την εκεχειρία και καταφεύγει σε πόλεμο. Στον πόλεμο ανάμεσα στην πρόοδο και την αντίδραση το στοιχείο του status quo υπερθεματίζεται λανθασμένα. Ιστορικά οι ρεφορμιστές και οι ρεβιζιονιστές παίρνουν πάντα το μέρος της αντίδρασης. Όμως όταν τίθεται ένα κρίσιμο ζήτημα, όπως η απειλή κατά ενός έθνους, όλοι υποτίθεται ότι ενώνονται. Κι αυτό γιατί τίθεται ζήτημα ζωής και θανάτου. Γι’ αυτό το λόγο ακόμη και ο Τσιάνγκ Κάι Σεκ ενώθηκε με τους μαοϊκούς στην Κίνα. Όμως οι δικοί μας κοινοβουλευτικοί είναι τόσο ναρκωμένοι από το όπιο της καρέκλας που το μυαλό τους δεν συντονίζεται με τα συμφέροντα του έθνους και του λαού. Αν ήταν ειλικρινείς (ακόμη και ορισμένοι ηγέτες και πολλά στελέχη τους απαιτούν να πάρουν σωστή θέση) θα ξανασκέφτονταν το παρελθόν τους και τουλάχιστον θα καταλάβαιναν ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι η μισο-φεουδαρχική, μισο-αποικιακή κατάσταση της χώρας, κάτω από την κυριαρχία της φεουδαρχικής μοναρχίας, θα ενώνονταν με τους μαοϊκούς και θα συμφωνούσαν σε πολιτική λύση συνδιάσκεψης, προσωρινής κυβέρνησης και συντακτικής εθνοσυνέλευσης. Όμως δεν ακούν ούτε τα ηγετικά στελέχη τους. Ως τώρα η αντίθεσή τους με το βασιλιά είναι παρόμοια με ενός κουταβιού ενάντια σε ένα κουρασμένο σκυλί. Δεν υπάρχει λόγος να αρνούνται τις προτάσεις του ΚΚΝ(Μ) εκτός κι αν η καρδιά και η ψυχή τους είναι δοσμένες στη διαφθορά, τα χρήματα και τις υπουργικές καρέκλες. Να μην δέχεσαι αυτές τις προτάσεις σημαίνει να φοβάσαι τον ισχυρό και κυρίαρχο λαό. Μόνον οι εχθροί του λαού έχουν λόγους να φοβούνται το λαό και δεν υπάρχει λόγος κόμματα που ισχυρίζονται ότι είναι φίλοι με το λαό και δρουν ανάλογα να απογοητεύονται. Το ΚΚΝ(Μ) έχει ξεκαθαρίσει ότι τα αιτήματα που έχει θέσει για την ειρηνική επίλυση (συνδιάσκεψη, προσωρινή κυβέρνηση, συντακτική εθνοσυνέλευση) δεν είναι επαναστατικά αιτήματα. Είναι απλά αστικοδημοκρατικά αιτήματα που οι μαοϊκοί υποχρεώθηκαν να θέσουν στην παρούσα φάση συσχετισμού δύναμης. Αν τα αιτήματα γίνουν αποδεκτά τότε θα ανοίξει ο δρόμος σε επαναστατική κατεύθυνση. Όμως το ΚΚΝ(Μ) ξεκαθάρισε επίσης ότι αν το παλιό καθεστώς δεν δράσει σε θετική κατεύθυνση ή χρησιμοποιήσει τη συγκυρία για συνομωσίες συντριβής του απελευθερωτικού κινήματος, δεν θα ανεχτεί για πολύ αυτήν την κατάσταση. Οι κοινοβουλευτικοί είναι τόσο πολιτικά πλανεμένοι που, παρόλο που ο βασιλιάς δέχτηκε τα αιτήματα τους, διαδηλώνουν και πάλι για τα ίδια αιτήματα για τα οποία αγωνίζονταν προτού αναλάβει ο νέος πρωθυπουργός Surya Bahadur Thapa. Η επανάληψη των ίδιων αιτημάτων, δηλαδή είτε αποκατάσταση του διαλυμένου κοινοβουλίου είτε μια οικουμενική κυβέρνηση, είναι ευνουχισμένη. Όσο και να φωνάζουν δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Όσο κι αν αγωνίζονται γι’ αυτά τα αιτήματα ούτε οικουμενική κυβέρνηση κυρίαρχη και με εκτελεστικές εξουσίες θα συγκροτήσουν, ούτε το πεθαμένο σύνταγμα θα αναστήσουν. Η αντίληψή τους ότι η πρωθυπουργία γίνεται δημοκρατική αν την παραχωρήσει σ’ αυτούς ο βασιλιάς είναι τελείως ανόητη. Ακόμη κι αν ο βασιλιάς τούς δώσει την πρωθυπουργία ή εγκαθιδρύσει κοινοβούλιο, σε τι θα διαφέρει η κυβέρνησή τους από της τωρινής μαριονέτας; Δεν έχει ήδη δώσει ο βασιλιάς

38

«εκτελεστικές εξουσίες» στον πρωθυπουργό του; Τι διαφορετικού είδους εκτελεστικές εξουσίες περιμένουν από τον βασιλιά; Γιατί αυτοί οι απολιθωμένοι κοινοβουλευτικοί και βασιλικοί κομμουνιστές δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που παραχωρεί ο βασιλιάς σε μια συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να το αποσύρει σε μια διαφορετική κατάσταση; Γιατί τα εγκεφαλικά κουτάκια τους δεν άνοιξαν ακόμη μετά από 12 χρόνια μοναρχικής κοινοβουλευτικής ιστορίας, διάλυσης κοινοβουλίων, κατάργησης του συντάγματος, εκδίωξης και διορισμού πρωθυπουργών; Η απάντηση είναι στην έλλειψη πολιτικής λογικής των κοινοβουλευτικών. Οι κοινοβουλευτικοί ζητούν να τους δοθεί η πρωθυπουργία γιατί είναι λένε αντιπρόσωποι του λαού και κυβέρνησαν για 12 χρόνια. Και για να δικαιολογήσουν το αίτημα τους λένε ότι αφού εκλεγούν είναι πλέον κοινοβουλευτικοί για πάντα, ανεξάρτητα από διαλύσεις κοινοβουλίων, απολύσεις κυβερνήσεων, κατάργησης συντάγματος. Πόσο αντέχει αυτή η λογική τους; Αν δεχτούμε τα λεγόμενά τους, τότε αυτοί κυβέρνησαν για 12 χρόνια αλλά ο βασιλιάς κυβέρνησε για 234 χρόνια! Η λογική τους δε στέκει, δεν είναι ρεαλιστική. Αν θέλουν να είναι ρεαλιστές πρέπει να δεχτούν τα εξής: το παλιό οικοδόμημα είναι νεκρό, μια στρατιωτική χούντα με επικεφαλής το βασιλιά που υποστηρίζεται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό είναι κυρίαρχη στο κράτος, μια νέα πολιτική εξουσία του νεπαλέζικου λαού κάτω από την ηγεσία του ΚΚΝ(Μ) είναι κυρίαρχη στην ύπαιθρο, κι έτσι υπάρχουν δυο κράτη, δυο στρατοί και δυο ιδεολογίες στο Νεπάλ. Σ’ αυτό το πλαίσιο μόνο με την πλήρη ανατροπή του συστήματος μπορεί να γίνει κυρίαρχος ο νεπαλέζικος λαός. Ο ειρηνικός δρόμος είναι μέσω συνδιάσκεψης, προσωρινής κυβέρνησης και συντακτικής εθνοσυνέλευσης ώστε ο λαός να πάρει τις τύχες στα χέρια του. Η μεταρρύθμιση του συντάγματος είναι σκέτη αυταπάτη. Οι καιροί καλούν τους κοινοβουλευτικούς να απαλλαγούν απ’ αυτές τις αυταπάτες και να βγουν στον καθαρό αέρα. Όμως αυτοί προτιμούν να θεωρούν τους εαυτούς τους τα «κυρίαρχα» κόμματα του Νεπάλ, να παίζουν παιχνίδια με τους αντιδραστικούς και να φωνάζουν «είμαστε τα κυρίαρχα κόμματα!» Στην πραγματικότητα η μεγάλη τους αγάπη και το ενδιαφέρον τους δεν είναι η εξουσία αλλά η καρέκλα. Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στην εξουσία και την καρέκλα; Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα: αν ήθελαν την εξουσία θα συμμαχούσαν με τους μαοϊκούς, θα έψαχναν τρόπους για να βρεθεί λύση, θα απαιτούσαν είτε την εκλογή συντακτικής εθνοσυνέλευσης είτε την επιβολή δημοκρατίας με βίαια μέσα. Όμως ψάχνουν σε αντιδραστική κατεύθυνση, και ζητάνε την αναβίωση του νεκρού συντάγματος, την αποκατάσταση του νεκρού κοινοβουλίου και την «καλή συμπεριφορά» της «συνταγματικής μοναρχίας». Εάν ενδιαφέρονταν για την εξουσία θα πίστευαν στο λαό, όμως αντί να υπηρετούν το λαό υπηρετούν τη μοναρχία. Φυσικά εξουσία και καρέκλα έχουν σχέση. Το κεντρικό τους σύνθημα είναι: «Εξουσία στο βασιλιά, καρέκλα στους κοινοβουλευτικούς, συνθήματα για το λαό!». Η πιο ντροπιαστική μέρα για τη Νεπαλέζικη αστική τάξη ήταν όταν τη μια μέρα φώναζαν υπέρ της κατάργησης της μοναρχίας, και όταν ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε έγιναν σε μια μέρα οι πιο πιστοί οπαδοί της φεουδαρχικής μοναρχίας! Ζήτω λοιπόν η εξουσία του βασιλιά! Ζήτω η καρέκλα για τους κοινοβουλευτικούς! Ζήτω τα συνθήματα για το λαό! Υπάρχουν κι άλλα παράδοξα. Όπως ο πάνοπλος στρατός μοιράζει ταυτόχρονα χάπια παρακεταμόλης και σφαίρες, κατά τον ίδιο τρόπο οι κοινοβουλευτικοί μας παίζουν δυο ρόλους: στο βασιλικό παλάτι είναι πιο πιστοί υπήκοοι και στο δρόμο οι πιο φλογεροί επαναστάτες! Εδώ συνυπάρχουν η τραγωδία και η φάρσα. Η απόρριψη από το βασιλιά του αιτήματός τους για πρωθυπουργοποίηση ήταν τραγωδία. Χάρηκαν αφάνταστα με τη διάλυση της κυβέρνησης Lokendra. Όμως το μυαλό τους δεν μπορούσε να συλλάβει το ότι οι κυβερνήσεις είναι όπως οι μύγες για το βασιλιά, που τις διώχνει όποτε κουνήσει το χέρι του. Όταν διόρισε ο βασιλιάς τον Thapa οι καρδιές τους ράγισαν. Τα έχασαν. Ο βασιλιάς πρόδωσε το κοινοβούλιο! Ακόμη χειρότερα, δεν βρέθηκε κανένας άνθρωπος στον κόσμο να τους συμπαρασταθεί σ’ αυτήν την τραγωδία. Ακόμη και τότε όμως δε μειώθηκε η θερμή τους αγάπη για τη μοναρχία. Όπως έχει πει και ο Μαρξ, η ιστορία επαναλαμβάνεται δυο φορές, τη μια ως τραγωδία, την άλλη ως φάρσα. Έτσι και ο αγώνας των κοινοβουλευτικών την πρώτη φορά ήταν τραγωδία, τη δεύτερη φάρσα!

39

Είναι αλήθεια ότι αγωνίζονται, όμως ο αγώνας δε φτάνει για να τους κάνει μεγάλους. Εάν πρόκειται για αγώνα πολιτικού κόμματος και εάν είναι προς το συμφέρον των νεπαλέζικων μαζών τότε αυτός ο αγώνας πρέπει να είναι πολιτικά προσανατολισμένος και αποφασιστικός προς την κατεύθυνση της σωστής διεξόδου από την παρούσα πολιτική κρίση. Η υποταγή, οι εκβιασμοί, τα παζάρια με τη μοναρχία, ενώ ταυτόχρονα γίνονται πιόνια στα χέρια διεθνών κέντρων εξουσίας, δεν πρόκειται να βοηθήσουν στην πολιτική λύση υπέρ των συμφερόντων του νεπαλέζικου λαού. Παρά τον αγώνα τους ο προσανατολισμός τους είναι τελείως λαθεμένος. Ο αγώνας πρέπει να είναι ενιαίος, αποφασιστικός και ξεκάθαρος στην κατεύθυνση συνδιάσκεψης, προσωρινής κυβέρνησης και συντακτικής εθνοσυνέλευσης. Αυτή είναι η πρώτη και κύρια υποχρέωση κάθε πατριώτη, δημοκράτη και προοδευτικού. Όμως το παράδοξο των κοινοβουλευτικών είναι ότι είναι πολιτικά διφορούμενοι. Στην παρούσα φάση της ευμετάβλητης πολιτικής κατάστασης ο βασιλικός στρατός παραβιάζει μονομερώς την εκεχειρία και τον κώδικα συμπεριφοράς. Ενθαρρυμένος από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και μερικά εισαγόμενα όπλα πληρωμένα με το αίμα του λαού, ο αντιδραστικός στρατός «ανεβάζει» ένα άσεμνο δράμα. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι αντιδραστικοί και οι ιμπεριαλιστές είναι ότι έχουν απέναντι τους τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, που βασίζεται στις μάζες, μάχεται για τα συμφέροντα του λαού και είναι ιδεολογικά, πολιτικά και στρατιωτικά εξοπλισμένος. Ο λαϊκός αυτός στρατός είναι εξοπλισμένος με τα σύγχρονα όπλα που άρπαξε από τον βασιλικό στρατό με μόνα όπλα την ιδεολογία και την πολιτική. Παρόλο που ο ΛΑΣ είναι εξοπλισμένος με σύγχρονα όπλα σύντομα, όπως είπε και ο πρόεδρος Prachanda, «θα έρθουν στα χέρια του λαού και τα νέα όπλα» εφόσον το παλιό καθεστώς εξακολουθήσει να υπονομεύει τα συμφέροντα των νεπαλέζικων μαζών. Εάν αυτός ο πάνοπλος βασιλικός στρατός θέλει να υπηρετήσει το λαό, να σταματήσει να μοιράζει χάπια. Αυτό είναι δουλειά των γιατρών. Η δικιά τους δουλειά είναι να διασφαλίσουν τη χώρα από την ιμπεριαλιστική κυριαρχία και την φεουδαρχική καταπίεση. Εάν ο στρατός είναι ειλικρινής, θα πρέπει να κοιτάξουν την αδελφή τους που έχασε το μωρό στο ποτάμι, να κοιτάξουν τα παιδιά τους που πεθαίνουν χωρίς φάρμακα, να κοιτάξουν τα αδέρφια τους που περιφέρονται θεονήστικα, να καταλάβουν ότι αυτά είναι τα αποτελέσματα μιας φεουδαρχικής μοναρχίας 234 χρόνων, της μισοφεουδαρχικής, μισο-αποικιακής κατάστασης της χώρας. Το καθήκον σας δεν είναι να σκοτώνετε τους γενναίους νεπαλέζους που αγωνίζονται να ανατρέψουν αυτό το αντιδραστικό σύστημα, αλλά να ενωθείτε μαζί τους στη μεγάλη ιστορική διαδικασία οικοδόμησης ενός νέου Νεπάλ. Αυτά τα σύγχρονα όπλα, απ’ όπου κι αν εισάγονται, από Αμερική, Βέλγιο ή Ινδία, έχουν αγοραστεί με το αίμα του νεπαλέζικου λαού, με το δικό σας αίμα. Αυτά τα όπλα σκοτώνουν τις αδελφές και τους αδελφούς σας. Αν είστε ειλικρινείς δεν θα πρέπει να τα χρησιμοποιείτε ενάντιά τους αλλά να τα παραδώσετε στο λαό για να διασφαλίσουμε τη λαϊκή κυριαρχία του Νεπάλ. Όταν έρθει η ώρα ο νεπαλέζικος λαός θα αποδώσει δικαιοσύνη όσον αφορά την αγορά των όπλων.

40

Έξι χρόνια Λαϊκού Πολέμου Ανακοίνωση του ΚΚΝ(Μαοϊκό), 19-12-2001

Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός καυχιέται για την σύγχρονη εποχή ότι είναι η "εποχή της πληροφορίας". Μ’ αυτό εννοεί την αυξανόμενη δυνατότητά του να παράγει παραπληροφόρηση μέσα από το μονοπωλιακό του έλεγχο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης -έντυπα και ηλεκτρονικά- με μοναδικό σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Καθώς ιμπεριαλισμός σημαίνει "πολεμικός καπιταλισμός" , η παραπληροφόρηση είναι ένα σπουδαίο όπλο στους άδικους πολέμους που διεξάγουν ο ιμπεριαλισμός και οι λακέδες του σε όλο τον κόσμο. Η νεπαλέζικη αντιδραστική τάξη που κυβερνά δεν αποτελεί εξαίρεση. Η εκστρατεία παραπληροφόρησης, πιστή στην παράδοση του γκεμπελισμού, πάντα υπήρξε όπλο στους αντιδραστικούς του Νεπάλ κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι ετών του Λαϊκού Πολέμου. Από την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στις 26 Νοέμβρη και την αναστολή όλων των στοιχειωδών πολιτικών δικαιωμάτων του λαού, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος στην πληροφόρηση, που δίνεται στο ίδιο τους το σύνταγμα, η εκστρατεία παραπληροφόρησης είναι η πιο σημαντική ασχολία των αντιδραστικών κυβερνώντων. Δεν έχουν μόνο καταφύγει σε συμβατικά ψέματα για να απεικονίσουν την πραγματική κατάσταση στο πεδίο των μαχών και συχνά πρόβαλαν υπερβολικούς ισχυρισμούς για τα κατορθώματά τους για να καλύψουν τις δικές τους αληθινές ήττες, αλλά χωρίς ντροπή έχουν εκτοξεύσει γελοίες κατηγορίες ότι τα μέλη του ένδοξου Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ) έχουν αποκεφαλίσει τους νεκρούς ήρωές τους για να κρύψουν την ταυτότητά τους, και ψάχνουν να βάλουν μια κακόβουλη σφήνα ανάμεσα στους κορυφαίους ηγέτες του κόμματος, χαλκεύοντας τις επονομαζόμενες "σκληρή" και "ήπια" πτέρυγες. Επειδή όλες οι εφημερίδες με επαναστατική χροιά έχουν κλείσει, προοδευτικοί δημοσιογράφοι φυλακίστηκαν και ανεξάρτητα μέσα εμποδίστηκαν να δημοσιεύσουν την αλήθεια, ο άδολος λαός υποβάλλεται σε καθημερινές δόσεις από σκέτα ψέματα ή μισές αλήθειες και δεν έχει άλλα μέσα για να επιβεβαιώσει την αλήθεια. Αυτό το δελτίο ειδήσεων, αν και με πολύ ταπεινό και αρκετά ανεπαρκή τρόπο, ζητά να δώσει την άλλη πρόσβαση στην αλήθεια. Εμείς σαν οι αυθεντικοί επαναστάτες, εκπρόσωποι του προλεταριάτου δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε από το λαό. Επίσης είναι χαρακτηριστικό του ώριμου προλεταριακού κόμματος να μαθαίνει από τα λάθη του. Γι’ αυτό υποσχόμαστε να νικήσουμε την εκστρατεία παραπληροφόρησης του εχθρού, χτυπώντας την με αληθινές πληροφορίες που μπορεί μερικές φορές να μην είναι ευνοϊκές για μας. Περιμένουμε όλοι οι συμμαχητές και γενικά αυτοί που αγαπούν την αντικειμενική αλήθεια να τις χρησιμοποιήσουν και να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να τις διαδώσουν όσο πιο πλατιά μπορούν. Ποιος έσπασε τις συνομιλίες και γιατί; Έχει εξαπολυθεί μια εκστρατεία από τους αντιδραστικούς κυβερνώντες για να διαμορφώσουν την άποψη ότι ήταν οι Μαοϊκοί που έσπασαν τις συνομιλίες και παραβίασαν την τετράμηνη ανακωχή. Και έχουν χαλκεύσει το μύθο των δύο γραμμών στο Κόμμα για να δικαιολογήσουν την κατηγορία τους. Αλλά ποια είναι τα γεγονότα; Το πρώτο ξεκάθαρο γεγονός είναι ότι η δολοφονική κλίκα Τζιανεντρά που προκαλούσε τα χτυπήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της ανακωχής για να σταθεροποιήσει την αδύναμη θέση της, κινητοποιώντας το βασιλικό στρατό τορπίλισε όλες τις προσπάθειες από την πλευρά μας για να βρεθεί πολιτική λύση με τη δημιουργία μεταβατικής κυβέρνησης, νέο σύνταγμα και θεσμοθέτηση της δημοκρατίας. Ο Ντεμπουά ήταν ένα αδύναμο πιόνι στα χέρια της κλίκας Τζιανεντρά και Τζιρίτζα. Σ’ όλη τη διάρκεια των τριών γύρων των συνομιλιών μεταξύ 30 Αυγούστου και 13 Νοέμβρη που είχαμε με το παλιό καθεστώς, η κυβέρνηση Ντεμπουά δεν έκανε ούτε μία πολιτική πρόταση για να λύσει τα προβλήματα της χώρας, αλλά επέμενε να απορρίπτει

41

όλες ακόμη και τις πιο ήπιες και πρακτικές προτάσεις που εμείς θέταμε. Όταν προσφερθήκαμε να πάμε για εκλογές για μια συντακτική συνέλευση για να θέσουμε το ερώτημα της δημοκρατίας στον τρίτο και τελευταίο γύρο των συνομιλιών, την απέρριψαν συνολικά χωρίς να κάνουν οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική πρόταση. Ποιος λοιπόν θα ήταν ο λόγος να συνεχίσουμε με τους ατέλειωτους γύρους συνομιλιών χωρίς καμιά διαφαινόμενη πολιτική λύση; Εν τω μεταξύ η κλίκα Τζιανεντρά, που ελέγχει σημαντικά τον παραδοσιακό βασιλικό στρατό και μέσω του οποίου εγκαθίδρυσε βασιλικό πραξικόπημα τον περασμένο Ιούνη, καθαρίζοντας όλη την οικογένεια του βασιλιά Μπιρεντρά, έκανε μαζικές στρατιωτικές προετοιμασίες σ’ όλη τη χώρα κατά των επαναστατικών δυνάμεων. Το στρατόπεδο της Νταγκ και στρατιωτικές αποθήκες ήταν το κέντρο της στρατιωτικής επιθετικότητας που προετοίμαζαν κατά των επαναστατικών βάσεων στην Ράπτι Ζόουν (δηλαδή στις περιοχές Ρόλπα, Ρουκούμ, Σάλλιαν κ.λπ.). Έτσι ήταν φανερό ότι αυτή η αντεπαναστατική κίνηση κάτω από το κάλυμμα των "ειρηνευτικών συνομιλιών" ήταν προαποφασισμένη. Και αυτό ήταν που συνέβη στις 23 Νοέμβρη . Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του κόμματος Πρατσάντα στη συνέντευξή του στο The Times of India (2/11/01), το κόμμα μας είναι ακόμη ανοιχτό στην πρόταση των συνομιλιών, εάν προσφέρεται μια σταθερή πολιτική λύση στο πρόβλημα της χώρας (π.χ. κατάργηση της μισητής μοναρχίας και θεσμοθέτηση της δημοκρατίας). Για να κρύψουν την ταραχή τους για την εξαπλούμενη στρατιωτική ήττα τους και τις ατελείωτες μάχες για εξουσία εντός των τάξεών τους, οι αντιδραστικοί κυβερνώντες έχουν κατασκευάσει την ονομαζόμενη προστριβή ανάμεσα στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του κόμματος. Προσπάθησαν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η αποκαλούμενη στρατιωτική πτέρυγα με επικεφαλής τον σ. Μπαντάλ ήταν υπεύθυνη και πίεσε την καθοδήγηση του κόμματος να αναλάβει την τωρινή δραστηριότητα. Αυτά είναι όμως πλάσματα της φαντασίας των αντιδραστικών, αν δεν είναι σκόπιμη παραπληροφόρηση για να μπερδέψουν το λαό. Η πραγματικότητα είναι ότι το κόμμα μας έχει αναπτύξει μια ενωμένη και κεντρική καθοδήγηση με επικεφαλής τον πρόεδρο Πρατσάντα και όλες οι μεγάλες αποφάσεις έχουν παρθεί ομόφωνα. Οι πρώτες αποτυχίες της επιχείρησης του Βασιλικού Στρατού Η κήρυξη της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και η ενεργοποίηση του βασιλικού στρατού από τις 26/11 έχει αρχικά πλήρως αποτύχει. Σύμφωνα με πληροφορίες που φθάνουν από διάφορες περιοχές, ο βασιλικός στρατός είναι συνεχώς αποκλεισμένος στα αντιδραστικά στρατόπεδα, δεν έχει τολμήσει να μπει ακόμα στις κύριες βάσεις των επαναστατημένων περιοχών και έχει κάνει μόνο σποραδικές αεροπορικές επιδρομές με ελικόπτερα σε διάφορα μέρη της χώρας. Εν τω μεταξύ έχουν προσφύγει σε σφαγές άοπλων ανθρώπων σε περιοχές της περιφέρειας. Στις 27/11 ο βασιλικός στρατός έσφαξε 11 φτωχούς χωρικούς της καταπιεζόμενης εθνικότητας Θαρού στην Νταγκ, που μάζευαν το ρύζι στα χωράφια ενός τσιφλικά. Εδώ σημειώνουμε ότι ο Πανεπαλικός Σύνδεσμος Αγροτών (Επαναστατικός) έχει καλέσει να εφαρμοστεί το σύστημα ‘τρικαντί’ (δηλ. το ένα τρίτο στον τσιφλικά και τα δύο τρίτα στον κολλήγο-ενοικιαστή) και οι φτωχοί κάτοικοι ειδικά των βόρειων πεδιάδων το έχουν δεχτεί με ευγνωμοσύνη. Επιστολή στην διεθνή κοινότητα Την ώρα που το παραπαίον παλιό καθεστώς του Νεπάλ αναζητά στρατιωτική και άλλη βοήθεια από ξένες δυνάμεις για να σώσει το τομάρι του, το ΚΚΝ(Μαοϊκό), ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός και το Ενωμένο Επαναστατικό Λαϊκό Συμβούλιο έχουν υπογράψει ενιαία επιστολή προς τη διεθνή κοινότητα, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών, της Ινδίας, της Κίνας, των ΗΠΑ, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζητώντας τους να μην αναμιγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις του Νεπάλ και να αφήσουν τον νεπαλέζικο λαό να καθορίσει το δικό του πολιτικό μέλλον. Η επιστολή υπογράφεται από τον σ. Παρτσάντα εκ μέρους του κόμματος και του στρατού και τον σ.

42

Μπαντουράμ Μπατάραϊ εκ μέρους του λαϊκού συμβουλίου και στάλθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2001.

43

Το νέο Νεπάλ μέρος της παγκόσμιας επανάστασης του 21ου αιώνα αναδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία αρ.φ. 524, 7/5/2005 Στο τεύχος της 24ης Απρίλη του αμερικάνικου περιοδικού “Time” δημοσιεύτηκε συνέντευξη του ηγέτη του ΚΚ Νεπάλ (μαοϊκού), Πρατσάντα, που δόθηκε μέσω του διαδικτύου στον υπεύθυνο του περιοδικού στη Νότια Ασία, Alex Perry. Η συνέντευξη δόθηκε στις 25 Φλεβάρη και συμπεριλαμβάνεται σε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα του περιοδικού μαζί με μια συνέντευξη του βασιλιά Gyanendra. Η «Προλεταριακή Σημαία» αναδημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα αυτής της συνέντευξης του Πρατσάντα, στο πλαίσιο μιας συνεχούς ενημέρωσης για τις νεπαλέζικες εξελίξεις και τις θέσεις των κομμουνιστών. Στο μεταξύ, το μοναρχικό-φασιστικό καθεστώς με μια νέα προσπάθεια ελιγμού προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη διεθνή κατακραυγή και την εσωτερική λαϊκή αντίσταση. Ανακοίνωσε την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης από το βράδυ της 30 του Απρίλη, τρεις μήνες από την επιβολή της. Η λογοκρισία, όμως, καθώς και η απαγόρευση των συγκεντρώσεων παραμένουν σε ισχύ με άλλους νόμους και η κράτηση στις φυλακές εκατοντάδων Νεπαλέζων συνεχίζεται. Απελευθέρωσε ορισμένα ηγετικά στελέχη της αστικής αντιπολίτευσης μόνο, για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Παράλληλα ο βασιλιάς συναντήθηκε στην Τζακάρτα με τον Ινδό πρωθυπουργό και φαίνεται ότι του απέσπασε την υπόσχεση για επανάληψη της στρατιωτικής ενίσχυσης.

Time: Σε ποιο σημείο βρίσκεται η επανάστασή σας αυτή τη στιγμή; Πρατσάντα: Ο μεγάλος Λαϊκός Πόλεμος έχει μπει στο τελικό του στάδιο. Όταν το κόμμα μας ξεκίνησε τον Λαϊκό Πόλεμο, το ‘96, δεν είχαμε ούτε ένα σύγχρονο όπλο ούτε εκπαιδευμένες ένοπλες δυνάμεις. Είχαμε μόνο μια ιδεολογική, πολιτική και στρατιωτική γραμμή και. σχεδιασμό. Στο σχεδιασμό μας καθορίσαμε τρία στρατηγικά στάδια; αμυντική στρατηγική, στρατηγική εξισορρόπησης και επιθετική στρατηγική. Έχουμε ένα δυνατό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, έχουμε απελευθερώσει τεράστιες αγροτικές βάσεις και αναπτύσσουμε γρήγορα την πολιτική μας εξουσία στις αγροτικές περιοχές της χώρας. Έχουμε εμπιστοσύνη στις μάζες και πεποίθηση για την τελική νίκη, παρόλο που δεν μπορούμε να προβλέψουμε το ακριβές χρονικό πλαίσιο. Ήδη έχουμε περιορίσει το Βασιλικό Στρατό του Νεπάλ (ΒΣΝ) σε αμυντικές θέσεις και τους κρατούμε μέσα στην πρωτεύουσα, στα αρχηγεία τους και στους καταυλισμούς τους. Η στρατηγική μας σε ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο στάδιο είναι να συγχωνεύσουμε την εξέγερση στις πόλεις στον παρατεταμένο Λαϊκό Πόλεμο.

Time: Πιστεύετε ότι ο βασιλιάς Gyanendra έκανε μια πολιτική γκάφα με το να καταλάβει την εξουσία; Θεωρείτε ότι έχει τουλάχιστον δίκιο στο ότι τα πολιτικά κόμματα είχαν απογοητεύσει το λαό; Πρατσάντα: Αυτή τη στιγμή υπάρχει, μια μεγάλη πολιτική αναταραχή στο Νεπάλ. Τα απομεινάρια του μεσαιωνικού φεουδαρχικού δεσποτισμού, ο κακόφημος αδερφοκτόνος και βασιλοκτόνος βασιλιάς Gyanendra καταφεύγει απελπισμένα σε μια τελευταία κίνηση τρομοκρατίας για να καταστείλει τις δημοκρατικές προσδοκίες του νεπαλέζικου λαού. Δεν νομίζω πως ο βασιλιάς έχει δίκιο, μιας και επανειλημμένα έχει αποδειχτεί ότι είναι οι συνωμοσίες του που προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν μια φεουδαρχική στρατιωτική δικτατορία. Από την άλλη, το κόμμα μας έχει κάθε δικαίωμα να κατηγορεί τα κοινοβουλευτικά κόμματα για τη συμβιβαστική προσέγγιση της φεουδαρχικής δικτατορίας. Εμείς εκπροσωπούμε την επαναστατική εναλλακτική λύση. Ηγούμαστε του αντιφεουδαρχικού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού αγώνα, καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να συντρίψουμε τη φεουδαρχική δικτατορία. Είναι η φεουδαρχική δικτατορία ενάντια στη λαϊκή δημοκρατία. Και εμείς πιστεύουμε ότι οι μάζες είναι οι πραγματικοί δημιουργοί της ιστορίας και δεν πρόκειται ποτέ να υποταχθούν σε μια τέτοια φεουδαρχική δικτατορία.

Time: Ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα πεθάνουν σε αυτή τη σύγκρουση που επιδεινώνεται. Έτσι δεν είναι;

44

Πρατσάντα: Ο ΒΣΝ θα προσπαθήσει να εξαπολύσει ένα νέο κύμα τρομοκρατίας και βίας ενάντια στις μάζες και θα μακελέψει άοπλους και αθώους. Ήδη τα ελικόπτερα του ΒΣΝ βομβαρδίζουν σπίτια και άοπλους. Αλλά δεν θα καταφέρουν ποτέ να συντρίψουν την αυξανόμενη αντίσταση των μαζών ή τα σαρωτικά χτυπήματα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, που έχει έναν σχεδιασμό για να προστατέψει τις μάζες μέσα από μια σειρά επιθέσεων σε στρατηγικά σημεία του ΒΣΝ. Στον πόλεμο είναι αναπόφευκτο να πεθάνουν κάποιοι άνθρωποι. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να ελαχιστοποιήσουμε τις θυσίες του λαού.

Time: Οι οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορούν και εσάς και τον ΒΣΝ για βαρβαρότητα, βασανιστήρια και δολοφονίες. Ποια είναι η απάντηση σας σε αυτούς τους ισχυρισμούς και η χρήση, όπως αναφέρεται εκτενώς, από εσάς παιδιώνστρατιωτών; Πρατσάντα: Εμείς αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση των μαζών, ενώ ο ΒΣΝ πολεμάει ενάντια στις μάζες. Είναι αδύνατο να γίνει σύγκριση. Χιλιάδες εξαφανίσεις, χιλιάδες καμένα και λεηλατημένα σπίτια, χιλιάδες βιασμοί, χιλιάδες περιπτώσεις βασανιστηρίων και δολοφονίες του λαού. Αυτά είναι οι πρακτικές του ΒΣΝ. Την ίδια στιγμή ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός έχει συλλάβει εκατοντάδες και εκατοντάδες από το προσωπικό του ΒΣΝ και της αστυνομίας, τους φερθήκαμε ανθρώπινα, τους σεβαστήκαμε σαν αιχμαλώτους πολέμου και τους ελευθερώσαμε. Επίσης αντιμετωπίζουμε πολύ υπεύθυνα τους Νεπαλέζους που εγκατέλειψαν τα χωριά, ακόμη και τη χώρα. Τακτικά κάνουμε εκκλήσεις στον κόσμο να επιστρέψει στην πατρίδα και λέμε ότι θα φροντίσουμε για την ασφάλειά του. Και όλο και περισσότεροι από αυτούς που έφυγαν, επιστρέφουν. Λόγω του ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο δεν μπορώ να αποκλείσω τα λάθη, αλλά, όποτε τα αντιλαμβανόμαστε, προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Θέλω να απευθύνω έκκληση στα δημοκρατικά ιδρύματα και στους λαούς σε όλο τον κόσμο να μην μπερδεύονται από την κίτρινη προπαγάνδα του ΒΣΝ. Η προπαγάνδα που σχετίζεται με τη χρησιμοποίηση παιδιών στο Λαϊκό Στρατό είναι ανυπόστατη. Δεν επιτρέπουμε, με αυστηρότητα, να καταταγούν άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών. Όμως ένα πράγμα που μπερδεύει τους σχολιαστές είναι τα χιλιάδες ορφανά των μαρτύρων μας. Φυσικά το κόμμα μας αναλαμβάνει να τα σιτίσει, να τα μορφώσει και να τα εκπαιδεύσει ώστε να γίνουν καλοί συνεχιστές των γονιών τους. Ποτέ δεν θα τα χρησιμοποιήσουμε στη μάχη, αλλά τα διαπαιδαγωγούμε και έχουν μια πειθαρχία σαν μια παιδική οργάνωση.

Time: Για τους ξένους, ο πόλεμος στο Νεπάλ ανάμεσα στο βασιλιά και τον κομμουνιστικό στρατό μοιάζει σαν να ανήκει σε προηγούμενη εποχή. Το Νεπάλ αντιμετωπίζει τις μάχες τον περασμένου αιώνα; Πρατσάντα: Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Καταρχήν το κόμμα μας δεν εκπροσωπεί ούτε το δογματισμό ούτε το ρεβιζιονισμό. Προσπαθούμε να υπερασπίσουμε, να εφαρμόσουμε και να αναπτύξουμε την κομμουνιστική μας επιστήμη στην εθνική και διεθνή κατάσταση. Είμαστε διαφορετικοί απ’ ό,τι μας φαντάζονται οι ξένοι: παραμένουμε ακλόνητοι στον ιδεολογικό προσανατολισμό μας, αλλά είμαστε πολύ ευέλικτοι σε διάφορα ζητήματα. Ο μαρξισμός-λενινισμός-μαοϊσμός είναι μια ενιαία επιστήμη της κοινωνικής επανάστασης του προλεταριάτου, που αναπτύχθηκε μέσα από την πάλη των μαζών. Όντας επιστήμη, αξιώνει συνεχή και επίμονη εξέλιξη. Το «μονοπάτι Πρατσάντα» είναι η εφαρμογή του στις συνθήκες του Νεπάλ και ο εμπλουτισμός του. Ο Λαϊκός μας Πόλεμος είναι ένας νέος πόλεμος του 21ου αιώνα. Το κόμμα μας δεν πολεμάει μόνο τη δικτατορική μοναρχία -τόσες πολλές χώρες έχουν ήδη εκπληρώσει αυτή την αποστολή πριν από αιώνες- αλλά και το κακό του ιμπεριαλιστικού κόσμου, την υποκρισία της λεγόμενης δημοκρατίας που μια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ εκπροσωπεί. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτές οι λεγόμενες δημοκρατικές χώρες δεν στηρίζουν τις δημοκρατικές απαιτήσεις του νεπαλέζικου λαού, αλλά προτιμούν να στηρίζουν αυτή τη μισητή τυραννική μοναρχία με τεράστια στρατιωτική βοήθεια.

Time: Στ' αλήθεια πιστεύετε ότι η επανάσταση σας θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο;

45

Πρατσάντα: Η παγκόσμια ιμπεριαλιστική τάξη κάνει μια χούφτα πλούσιους πλουσιότερους και την τεράστια πλειονότητα απάνθρωπα φτωχότερη. Δημιουργώντας οξείες αντιθέσεις ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες ενεργοποιεί τη βάση για την παγκόσμια επανάσταση. Ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει την εντεινόμενη παγκόσμια αναστάτωση σε αυτή την παγκόσμια τάξη. Πιστεύουμε βαθιά ότι αυτό που ξεκινάμε στο Νεπάλ είναι μέρος μιας παγκόσμιας επανάστασης του 21ου αιώνα.

Time: Πόσο σημαντική είναι η κομματική πειθαρχία και πίστη; Υπάρχει κίνδυνος ολοκληρωτισμού ή προσωπολατρίας σε σας; Πρατσάντα: Το κόμμα μας αναλύει σοβαρά τα μαθήματα της ιστορίας, ειδικά των μεγάλων επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων του 20ου αιώνα. Ύστερα από εξαντλητική δημόσια συζήτηση έχουμε θέσει μια νέα ιστορική πρόταση που λέγεται η «ανάπτυξη της δημοκρατίας στον 21ο αιώνα», που εγγυάται ότι το νέο κράτος θα είναι υπό την επίβλεψη, τον έλεγχο και την ηγεμονία των μαζών συνολικά. Θα υπάρχει ελεύθερος ανταγωνισμός μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, με την προϋπόθεση ότι αυτά αντιτίθενται στη φεουδαρχία και στον ιμπεριαλισμό και δουλεύουν για να υπηρετούν τις μάζες. Προτείνουμε το κόμμα μας ότι θα πρέπει να διαχωριστεί σε ένα τομέα που θα δουλεύει ανάμεσα στις μάζες και σε έναν που θα χειρίζεται την κρατική δουλειά. Έπειτα από κάποιο διάστημα αυτός ο διαχωρισμός θα εναλλάσσεται για να ελέγξει το κόμμα και το κράτος από τον κίνδυνο του γραφειοκρατικού καπιταλισμού και του ολοκληρωτισμού. Οπωσδήποτε το βασικό είναι ότι προσπαθούμε να οικοδομήσουμε έναν νέο τύπο κόμματος που συνεχώς επαναστατικοποιείται μέσα από επίμονη ιδεολογική και ταξική πάλη. Πέρα από την αναγκαιότητα για συγκεντρωτική καθοδήγηση, δεν υπάρχει ζήτημα προσωπολατρίας. Κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αναπτύξουμε ένα σύστημα συλλογικής ηγεσίας και μια ροή νέων ηγετικών στελεχών.

Time: Έχετε εξωτερική υποστήριξη; Πρατσάντα: Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να κατανοήσει τη φεουδαρχική, δεσποτική φύση του βασιλιά και τη δημοκρατική φύση των μαοϊκών. Η σημερινή άρχουσα τάξη της Κίνας ονειρεύεται να γίνει η νέα υπερδύναμη, κάτι που είναι σε άμεση αντίθεση με το δρόμο που χάραξε ο Μάο Τσε Τουνγκ. Η Κίνα φοβάται την επιστροφή του Μάο στο Νεπάλ. Όμως υπάρχουν άλλες δυνάμεις που είτε άμεσα είτε έμμεσα υποστηρίζουν την πρόταση μας για διεθνή μεσολάβηση ή μέσω του Ο-ΗΕ και έχουμε πολλούς φίλους και ιδρύματα με τους οποίους έχουμε τακτικές επαφές, αλλά για ευνόητους λόγους μου είναι αδύνατο να αποκαλύψω την ταυτότητα τους.

Time: Πώς γίνατε αυτό που είστε; Τι σας ενέπνευσε; Πρατσάντα: Ταξικά προέρχομαι από μια φτωχή αγροτική οικογένεια. Οι γονείς μου άφησαν το χωριό τους και εγκαταστάθηκαν στο Chitwan και εκεί ανέβηκαν στη θέση της μεσαίας αγροτιάς. Όμως από την παιδική μου ηλικία γνώρισα τι σημαίνει φτώχεια και απάνθρωπη εκμετάλλευση. Και επειδή το Chitwan ήταν μια νεόκτιστη περιφέρεια, όπου μαζευόταν κόσμος από όλη τη χώρα, είχα τη δυνατότητα να συναντήσω ανθρώπους από διαφορετικές τάξεις, κάστες και πολιτιστικό υπόβαθρο. Στο γυμνάσιο ήρθα σε επαφή με την κομμουνιστική ιδεολογία, συμμετείχα στο φοιτητικό κίνημα και όταν αποφοίτησα ήμουν ήδη κομμουνιστής. Από τότε πήρα μέρος σε κάθε είδος μικρούς και μεγάλους αγώνες, και αυτό με οδήγησε εδώ που είμαι σήμερα. Το όραμα μου για ένα καινούργιο Νεπάλ είναι ένα δημοκρατικό νέο Νεπάλ, ελεύθερο, από την εκμετάλλευση της φεουδαρχίας, που να αναπτύσσεται για την οικονομική και πολιτιστική ευημερία του λαού του.

Time: Έχετε ποτέ αμφιβολίες γι’ αυτά που κάνετε; Σκέφτεστε ποτέ πώς θα ήταν μια διαφορετική ζωή; Πρατσάντα: Αυτός ο πόλεμος με βοήθησε να κατανοήσω την τεράστια ενέργεια και το βάθος των αισθημάτων που έχουν οι μάζες. Είμαι περήφανος γι' αυτήν την κατανόηση. Δεν ονειρεύτηκα ποτέ και ούτε πρόκειται να σκεφτώ μια ζωή ξεκομμένη από τις μάζες. Όχι! Δεν είχα ποτέ αμφιβολίες για την αφοσίωση κάποιου στον ευγενή σκοπό

46

της απελευθέρωσης των μαζών. Δεν ανησυχώ ποτέ για την προσωπική επιτυχία ή αποτυχία, αλλά έχω απόλυτη πεποίθηση στη νίκη των μαζών. Το να θυσιαστώ για να αλλάξει ο κόσμος, για τη βελτίωση της ανθρωπότητας, να παλεύω ενάντια στο σατανικό σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αυτό είναι το πρώτο και τελευταίο όνειρο μου.

47

Οι γυναίκες στο απελευθερωμένο Νεπάλ της Li Onesto

Ο ήλιος χαμήλωνε στον ορίζοντα. Όμως πάνω ψηλά στα Ιμαλάια, το σούρουπο πέφτει και νυχτώνει γρήγορα. Κι εγώ ανησυχούσα γιατί θα σύντομα θα ήταν πολύ σκοτεινά για να βγάλω μια καλή φωτογραφία. Οι τέσσερις γυναίκες χρειάστηκαν 10 λεπτά για να καλύψουν τα πρόσωπα τους με μαντήλια. Τελικά όμως, μπήκαν στη σειρά με τα όπλα τους κρεμασμένα στους ώμους. Χαμογέλασαν ντροπαλά όταν τις ρώτησα αν μπορούσα να τις φωτογραφήσω. Τώρα όμως το βλέμμα τους ήταν σοβαρό. Πέρασαν τρία χρόνια από τότε που πήγα στο Νεπάλ και ταξίδεψα βαθιά μέσα στις αντάρτικες ζώνες του Μαοϊκού Λαϊκού Πολέμου. Και συχνά σκέφτομαι τις τέσσερις μαχήτριες που πόζαραν μπροστά από την φωτογραφική μηχανή μου. Πολύς κόσμος είδε αυτή τη φωτογραφία και ένιωσε να προκαλείται και να εμπνέεται. Οι άνθρωποι κοιτούν γύρω τους στον κόσμο και βλέπουν την εξαθλίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων γυναικών αγροτών - που ζουν σε απόλυτη φτώχια και αντιμετωπίζουν την βαρβαρότητα των οπισθοδρομικών παραδόσεων. Οι άνθρωποι βλέπουν τις θρησκευτικές τελετουργίες και τις φεουδαρχικές σχέσεις που συντρίβουν το πνεύμα μιας κοπέλας και καταστρέφουν τις ελπίδες μιας νέας γυναίκας –η μπούρκα, η προίκα, οι κανονισμένοι γάμοι, τα παιδιάνύφες, η πολυγαμία. Οι άνθρωποι βλέπουν πως οι φεουδαρχικές αλυσίδες στην ύπαιθρο είναι στενά δεμένες με τη σκλαβιά των πόλεων αλλά και παγκόσμια, των εργοστασίων, των οίκων ανοχής και των συνοικεσίων μέσω internet. Οι τέσσερις αντάρτισσες, και εκατομμύρια άλλες γυναίκες στο Νεπάλ, αντιμετωπίζουν την ίδια καταπίεση που γεννά ισόβιους εφιάλτες στις γυναίκες σε πολλές γωνιές του πλανήτη. Όμως οι επαναστάτριες γυναίκες στο Νεπάλ πήραν το μέλλον στα ίδια τους τα χέρια. Μαζί με τους άνδρες, ξεκίνησαν έναν ένοπλο αγώνα για να ανατρέψουν ένα διεφθαρμένο και καταπιεστικό καθεστώς. Και πολλές από αυτές τις γυναίκες δίνουν και τη ζωή τους για να αλλάξουν τον κόσμο. «Στις αγροτικές περιοχές οι γυναίκες καταπιέζονται από την οικογένεια, την πεθερά και τον σύζυγο και μερικές γυναίκες δολοφονούνται για λόγους προίκας. Αυτό το πρόβλημα υπάρχει σ’ όλη την χώρα, και στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Η σκέψη στην κοινωνία είναι ότι οι γυναίκες έρχονται στο σπίτι για να υπηρετήσουν τον σύζυγο και να κάνουν παιδιά –γι’ αυτό είναι καλές μόνο. Για να λύσουμε τέτοια προβλήματα προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε τις γυναίκες, να δείξουμε ότι δεν υποφέρουν εξαιτίας της πεθεράς τους, του άντρα τους κλπ, αλλά φταίει η κοινωνική δομή που προστατεύεται από το κράτος και που εμείς πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς με την επανάσταση. Διαπαιδαγωγούμε τις γυναίκες σ’ αυτή τη λογική», αναφέρει η Ρέκα Σάρμα, Πρόεδρος όλων των Γυναικείων Συλλόγων στο Νεπάλ (επαναστατικών). Σήμερα είναι μέλος του Ενωμένου Επαναστατικού Λαϊκού Συμβουλίου, ενός οργάνου που σχηματίστηκε πρόσφατα για να αναλάβει διοικητικές, νομοθετικές και πολεμικής περιόδου λειτουργίες των απελευθερωμένων περιοχών. Καθώς ταξίδευα στην ύπαιθρο, οι αγρότισσες μου έλεγαν ιστορίες για απίστευτα σκληρή δουλειά, ανισότητα και διακρίσεις. Οι ιστορίες τους μου έδωσαν μια πραγματική αίσθηση πως η καταπίεση των γυναικών στο Νεπάλ είναι στενά δεμένη με το δίχτυ της φεουδαρχίας και του καπιταλισμού. Και άρχισα να καταλαβαίνω, με ένα βαθύτερο τρόπο, πως ακόμη και οι μεγαλύτερες κατακτήσεις των ρεφορμιστικών γυναικείων οργανώσεων στο Νεπάλ -που επικεντρώνουν σε ζητήματα όπως η θέσπιση νόμων, οι επιχορηγήσεις νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ή η παροχή εκπαίδευσης για τις γυναίκες- δεν μπορούν ποτέ να λύσουν το πρόβλημα της γυναικείας καταπίεσης. Είδα ότι ο στόχος της γυναικείας απελευθέρωσης είναι συστατικό μέρος του Λαϊκού Πολέμου, που καθοδηγείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Νεπάλ (Μαοϊκό). Κατάλαβα τελικά γιατί δεκάδες χιλιάδες νεαρές αγρότισσες προσχώρησαν στον Λαϊκό Στρατό πιστεύοντας ότι ο ένοπλος αγώνας για να ανατρέψουν την κυβέρνηση είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχουν την απελευθέρωσή τους. Και στις περιοχές όπου καθιερώνεται μια νέα λαϊκή εξουσία, είδα πως η επανάσταση έχει αρχίσει στα αλήθεια να διαλύει και να

48

καταργεί τους πολλούς κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτιστικούς θεσμούς της καταπίεσης των γυναικών. Γη στους καλλιεργητές – και στις γυναίκες! Όπου κι αν πήγα οι χωρικοί μού έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να ταΐσουν τις οικογένειες τους με τους μικρούς κλήρους γης που καλλιεργούν. Στο Νεπάλ το 80% του λαού ζει στην ύπαιθρο καλλιεργώντας τη γη. Όμως οι φτωχοί αγρότες που αποτελούν το 65% του πληθυσμού κατέχουν μόνο το 10% της γης, ενώ οι πλούσιοι αγρότες και οι γαιοκτήμονες, που είναι μόνο 10% του πληθυσμού, κατέχουν το 65% της γης. Η οικονομική καταπίεση των γυναικών στο Νεπάλ είναι ριζωμένη σ’ αυτόν τον φεουδαρχικό και μισό-φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής ο οποίος είναι πολύ πατριαρχικός. Σχεδόν όλες οι γυναίκες με τις οποίες συζήτησα στο Νεπάλ μίλησαν με οργή για το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να κληρονομούν και να κατέχουν γη με ίσους όρους με τους άνδρες. Στην περιοχή της Τεράι, παράλληλα με τα νότια σύνορα με την Ινδία, όπου υπάρχουν περισσότεροι γαιοκτήμονες, άκουσα ιστορίες σκλαβιάς από χρέη όπου γυναίκες αναγκάστηκαν σε «εθελοντικό» σεξ και εργασία για να βοηθήσουν τις οικογένειες τους να πληρώσουν τα χρέη τους στους γαιοκτήμονες. Το επίπεδο παραγωγής στο Νεπάλ είναι πολύ χαμηλό (πίσω) υπανάπτυκτο -από τη στιγμή που βρέθηκα στην απόμερη ύπαιθρο, δεν είδα ούτε ένα μηχανοκίνητο όχημα, παρά μόνο ένα τρακτέρ. Η καλλιέργεια εξαρτάται βασικά από την δουλειά των ανθρώπων και των ζώων με τη χρήση απλών εργαλείων, όπως δρεπάνια, τσάπες και φτυάρια. Οι συνθήκες ζωής είναι γενικά πολύ πρωτόγονες -πράγμα που σημαίνει ότι οι γυναίκες πρέπει να αφιερώνουν πολλές ώρες σε κουραστικά και χρονοβόρα καθήκοντα όπως κουβάλημα νερού, μάζεμα καυσίμων και βοσκή των ζώων. Μια νεαρή 27χρονη αγρότισσα μού περιέγραψε την ημέρα της, και μου είπε: «σηκώνομαι στις πέντε το πρωί, ετοιμάζω μια απλή σούπα για την οικογένεια, μαζεύω χόρτο για την κατσίκα (και χρειάζονται πέντε ώρες γι’ αυτό) και γυρίζω γύρω στο μεσημέρι. Τότε πρέπει να πλύνω τις κατσαρόλες και τα πιάτα. Ετοιμάζω φαγητό, τρώω και μετά παίρνω τις κατσίκες και τις αγελάδες για να βοσκήσουν… Τα πηγαίνω μακριά στην ίδια περιοχή για να βοσκήσουν. Επίσης μαζεύω ρίζες στο δάσος, που βράζονται και μπαίνουν στο αλάτι και τη στάχτη για να φύγει η πικράδα. Όταν φτάνω στο σπίτι μετά τη βοσκή η ώρα είναι πια πέντε το απόγευμα. Τότε πρέπει να ετοιμάσω ακόμη ένα γεύμα και να μαζέψω καυσόξυλα από το δάσος. Τελικά πέφτω για ύπνο στις εννιά». Όλα αυτά κάνουν το ζήτημα της γης, ένα κεντρικό κομμάτι της επανάστασης στο Νεπάλ. Και σε πολλά χωριά στις αντάρτικες περιοχές, οι επαναστάτες μου έδειχναν περήφανα τι κατασχέθηκε από τους γαιοκτήμονες, τοκογλύφους, διεφθαρμένους πολιτικούς και άλλους που εξαπατούσαν και λήστευαν το λαό. Θυμάμαι μια μέρα, που καθόμουν κάτω για να φάω ένα συνηθισμένο Νεπαλέζικο φαγητό, φακές με ρύζι και οι αντάρτες μου είπαν χαμογελώντας: «το ρύζι που τρως καλλιεργήθηκε σε γη που κατασχέθηκε από έναν δυνάστη». Οι Μαοϊκοί άρχισαν επίσης να καθιερώνουν αρχικές μορφές συλλογικής καλλιέργειας, κατά την οποία οι χωρικοί μοιράζονται αγροτικά εργαλεία και ζώα και βοηθούν ο ένας τον άλλο να δουλέψουν τη γη. Με αυτή τη ρύθμιση, αγρότες που δεν έχουν μεγάλη οικογένεια ή ζώα και εργαλεία, αντιμετωπίζουν λιγότερες δυσκολίες. Και η συλλογική καλλιέργεια βοηθάει εκείνες τις γυναίκες που οι άντρες και οι γιοι τους σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Η Μαοϊκή αγροτική επανάσταση στο Νεπάλ υλοποιείται σύμφωνα με την αρχή: «γη στον καλλιεργητή» και «ίσο δικαίωμα των γυναικών στην ιδιοκτησία». Κι αυτό σήμαινε ότι για πρώτη φορά οι γυναίκες άρχισαν να έχουν ίση ιδιοκτησία της γης. Νέοι Ρόλοι για τις Γυναίκες

49

Η πατριαρχική παράδοση και τα ταμπού, βαθιά ενσωματωμένα στην φεουδαρχική και θρησκευτική κουλτούρα στην ύπαιθρο του Νεπάλ, υπαγορεύουν έναν αυστηρό διαχωρισμό της εργασίας. Ενώ οι γυναίκες κάνουν πολλή από τη χειρωνακτική δουλειά, δεν έχουν κανένα έλεγχο στην οικονομική και κοινωνική ζωή της οικογένειας και του χωριού τους. Είναι ουσιαστικά υπηρέτριες στους άντρες τους. Ο σκοπός τους είναι να παράγουν γιους, να φροντίζουν τα παιδιά, να περιποιούνται τα ζώα και να μαγειρεύουν. Αυτό το γεγονός, δηλαδή το να έχουν οι γυναίκες συγκεκριμένα καθήκοντα, προωθεί την ιδέα της γυναικείας κατωτερότητας. Είναι αποδεκτό να δέρνουν οι άντρες τις γυναίκες τους. Και για κορίτσια ηλικίας μέχρι και εννιά ετών, η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη από «συνοικέσια», όπου οι γονείς διαλέγουν τους άντρες τους. Τα μικρά κορίτσια θεωρούνται χρήσιμα γιατί μπορούν να κάνουν τις αγγαρείες. Όμως αφού παντρευτεί μια κοπέλα, η παράδοση λέει ότι πρέπει να ζήσει με την οικογένεια του άντρα της και να φροντίζει το νοικοκυριό του. Έτσι πολλοί γονείς πιστεύουν ότι «το να έχεις κορίτσι, είναι σαν να ποτίζεις το δέντρο του γείτονα. Έχεις όλο το μπελά και τα έξοδα της φροντίδας του αλλά τα φρούτα τα μαζεύει κάποιος άλλος». Όταν μου έλεγαν οι γυναίκες πως οι πατεράδες τους δεν τις άφηναν να πάνε σχολείο… όταν άκουγα πονεμένες ιστορίες νέων κοριτσιών που παντρεύτηκαν γέρους που τα κακοποιούσαν… όταν συζητούσα με γυναίκες που είχαν παγιδευτεί σε γάμους χωρίς αγάπη, όλα αυτά μου θύμιζαν πως εκατοντάδες εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη αντιμετωπίζουν ανάλογες συνθήκες βαρβαρότητας -και πως αυτή η κατάσταση φωνάζει για πραγματική, ουσιαστική αλλαγή. Στις περιοχές των ανταρτών, όπου οι Μαοϊκοί δημιουργούν μια νέα λαϊκή εξουσία, είδα πως η επανάσταση άρχισε πραγματικά να σκάβει τα θεμέλια της γυναικείας καταπίεσης. Και είδα πως ο Λαϊκός Πόλεμος δίνει στις γυναίκες ίσα δικαιώματα και έναν ολότελα νέο ρόλο και σκοπό στην κοινωνία. Υπήρχαν πολύ λίγοι άντρες στα χωριά που επισκέφτηκα στις ζώνες των ανταρτών. Για πολλούς χωρικούς, η καλλιέργεια της γης ταΐζει την οικογένειά τους μόνο για το μισό χρόνο. Τον υπόλοιπο χρόνο οι άντρες αναγκάζονται να ψάξουν για δουλειά στις πόλεις του Νεπάλ ή στην Ινδία. Εκτός από αυτό, στις ζώνες των ανταρτών, πολλοί άντρες αναγκάστηκαν να βγουν στην παρανομία, γιατί η αστυνομία έρχεται συχνά στα χωριά, κάνει μπλόκα, συλλαμβάνει και βασανίζει «ύποπτους συμπαθούντες των Μαοϊκών». Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι γυναίκες μένουν για να καλλιεργήσουν τα χωράφια και να κρατήσουν τα χωριά. Και η επανάσταση τις ενθαρρύνει να αναλάβουν πολλά καθήκοντα που δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ πριν, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής δουλειάς, της οργάνωσης, της υποστήριξης για τον Λαϊκό Πόλεμο. Αυτό έδωσε στις γυναίκες νέες εμπειρίες και νέα σιγουριά -θυμάμαι μια γυναίκα μου είπε: «τώρα νιώθουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα». Και μαζί με όλα αυτά, η σκέψη των ανδρών και των γυναικών πέρασε από αμφισβήτηση και άλλαξε. Σε μια περιοχή των ανταρτών στη Ρόλπα, όπου ο Λαϊκός πόλεμος υπερισχύει, μια γυναίκα μου είπε: «Έγιναν πολλές αλλαγές στον τρόπο που σκέφτονταν οι άνθρωποι από τότε που άρχισε ο Λαϊκός πόλεμος. Οι πατεράδες και οι αδερφοί τώρα πια ασχολούνται με πράγματα όπως το μαγείρεμα. Το κουβάλημα του νερού, το πλύσιμο των πιάτων. Υπάρχει αλλαγή και στον τρόπο σκέψης των γυναικών. Πριν δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να φτιάχνουν την στέγη του σπιτιού, ή να οργώνουν τα χωράφια. Τώρα όμως, όπου προχωράει ο Λαϊκός Πόλεμος, είναι εύκολο για τις γυναίκες να το κάνουν αυτό. Πριν οι γυναίκες δεν έκαναν καλάθια και ψάθες, σύμφωνα με την παράδοση. Και οι γυναίκες πίστευαν ότι δεν ήταν αρκετά καλές για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Όμως όταν τολμήσαμε να την κάνουμε αυτή τη δουλειά ήταν εύκολο. Έτσι αν τολμήσουμε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα-δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ αντρών και γυναικών». Η γυναίκα αυτή μίλησε και για το πώς χρειάστηκε να παλέψει ενάντια στην οικογένεια της για να συμμετέχουν στην επανάσταση: «στην αρχή, ο αδερφός του πατέρα μου δεν μου έδινε την άδεια να συμμετέχω στη γυναικεία οργάνωση (ήταν ο αρχηγός του σπιτιού μας). Επαναστάτησα ενάντια σ’ αυτό και για έξι μήνες έζησα κάπου αλλού. Όταν γύρισα πίσω στο σπίτι, τα μέλη της οικογένειας δεν με δέχονταν εξαιτίας αυτού που έκανα».

50

Η ιστορία αυτής της γυναίκας είναι ίδια με αυτήν πολλών άλλων νεαρών επαναστατριών που συνάντησα. Το έσκασε από έναν γάμο από συνοικέσιο, προσχώρησε στην επανάσταση, και σε μια κοινωνία που αποδοκιμάζει μια γυναίκα όταν ξαναπαντρεύεται, αυτή παντρεύτηκε δεύτερη φορά -με κάποιον που αγαπάει, ένα μέλος του λαϊκού στρατού. Ταξιδεύοντας με τους αντάρτες, είδα ότι οι επαναστάτες άντρες, κάνουν πράγματα που παραδοσιακά γίνονταν από τις γυναίκες, όπως το μαγείρεμα και το πλύσιμο των πιάτων. Σε κάποια χωριά, παρατήρησα ότι οι γυναίκες του σπιτιού ετοίμαζαν ακόμη το φαγητό και σερβίριζαν πρώτα τους άντρες και μόνο αφού αυτοί τελείωναν, έτρωγαν κι αυτές χωριστά. Όμως στις ομάδες του λαϊκού στρατού αυτό δεν γινόταν ποτέ. Πολλές φορές φτάναμε σε ένα χωριό αφού ταξιδεύαμε όλη τη μέρα, κάποτε και αργά τη νύχτα, και οι άνδρες της ομάδας μάζευαν ξύλα για τη φωτιά, ετοίμαζαν και σερβίριζαν το φαγητό. Στην κοινωνία του Νεπάλ, αυτό είναι πολύ ριζοσπαστικό! Οι γυναίκες στις απελευθερωμένες περιοχές βλέπουν πως η νέα λαϊκή εξουσία και τα λαϊκά δικαστήρια μπορούν να αποδώσουν πραγματική δικαιοσύνη -κάτι που ο λαός δεν μπορεί ποτέ να πάρει από το διεφθαρμένο νομικό σύστημα της κυβέρνησης. Τα λαϊκά δικαστήρια εκδικάζουν υποθέσεις διαμάχης για τη γη -σε πολλές περιπτώσεις η γη επιστρέφεται σε χήρες που τους έκλεψαν τη γη οι τοκογλύφοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί. Οι γυναίκες που στην παραδοσιακή κοινωνία δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ένα βάναυσο σύζυγο, αποκτούν το δικαίωμα να χωρίζουν στα λαϊκά δικαστήρια. Οι βιαστές και οι προαγωγοί έρχονται αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη σ’ αυτά τα νέα επαναστατικά δικαστήρια. Είδα ακόμη πως μια νέα επαναστατική κουλτούρα δημιουργείται στο Νεπάλ συνεχίζεται η πάλη ενάντια στα φεουδαρχικά και θρησκευτικά τυπικά που καταδυναστεύουν τις γυναίκες. Για παράδειγμα την ημέρα του «τιζ» είναι έθιμο να κάνουν οι γυναίκες μια τελετή γιορτασμού της «μητρότητας» και «ευχής για ένα καλό σύζυγο». Αλλά στο επαναστατικό κίνημα αυτή η ημέρα αντικαταστάθηκε από μια μέρα που επισκέπτονται τις οικογένειες των «επαναστατών μαρτύρων». Άκουσα ιστορίες για γενναίες κοπέλες αντάρτισσες που ριψοκινδύνεψαν τις ζωές τους στη μάχη. Κι ακόμη είδα μικρότερα δείγματα θαρραλέας εξέγερσης. Για παράδειγμα, μια από τις πρώτες αντάρτισσες που συνάντησα στη Ρόλπα ήταν μια 18χρονη κοπέλα που είχε κόψει τα μαλλιά της κοντά σαν άντρας. Αυτή ήταν μια θαρραλέα κίνηση, γιατί αυτό σε προσδιορίζει σαν Μαοϊκή αντάρτισσα – και η αστυνομία σε πυροβολεί με το που σε βλέπει. Θυμάμαι επίσης όταν συνάντησα δυο κοπέλες που οι άντρες τους -και οι δύο μέλη του λαϊκού στρατού– είχαν δολοφονηθεί από την αστυνομία. Φορούσαν και οι δυο ανοιχτά χρώματα και κοσμήματα περιφρονώντας στα ίσια την φεουδαρχική παράδοση, που λέει ότι μια χήρα θα πρέπει να φοράει σκούρα ρούχα και να μη φορέσει ποτέ κοσμήματα για την υπόλοιπη ζωή της. Μου έκανε ακόμη μεγάλη εντύπωση, ο τρόπος που πολλά ζευγάρια μου συστήνονταν λέγοντας με περηφάνια ότι ο δικός τους γάμος ήταν «από αγάπη», που βασιζόταν στην πολιτική ενότητα και αφοσίωση στην επανάσταση. Οι άνθρωποι μου έλεγαν με περηφάνια ότι παντρεύτηκαν από διαφορετικές κάστες ή από διαφορετικές εθνικότητες. Το Ινδικό σύστημα της κάστας αποδοκιμάζει τέτοιους γάμους. οι ανώτεροι Βραχμάνοι και οι Τσέτρι δεν συνηθίζουν να συγχρωτίζονται -πόσο μάλλον να παντρεύονται- άτομα από κατώτερες κάστες και εθνικές ομάδες. Η ιστορία της Σανσάρα Οι περισσότερες από τις γυναίκες που συνάντησα στο λαϊκό στρατό ήταν νέες έφηβες ή λίγο μετά τα είκοσι. Και στα χωριά, οι ηγέτες των επαναστατικών γυναικείων οργανώσεων ήταν κύρια νεαρές. Όμως συνάντησα και κάποιες μεγαλύτερες γυναίκες που εγκατέλειψαν τις οικογένειες τους, και άλλαξαν τη ζωή τους εντελώς, αψήφησαν την παράδοση και τις φεουδαρχικούς κανόνες και προσχώρησαν στην επανάσταση. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω μια γυναίκα, την Σανσάρα. Ήταν μέλος της ομάδας που ταξίδευαν μαζί μας αφού περάσαμε τα σύνορα, από τη Ρόλπα προς το Ρουκούμ, ένα

51

ακόμη οχυρό του Λαϊκού Πολέμου. Η Σανσάρα δε μιλούσε ούτε λέξη Αγγλικά, αλλά από την πρώτη στιγμή που την γνώρισα, μπορούσα να καταλάβω από τα βλέμματά της και τα νοήματά της ότι ήθελε να επικοινωνήσουμε πάρα πολύ. Μέσω ενός μεταφραστή, μου είπε: «αν μπορούσαμε να μιλήσουμε την ίδια γλώσσα θα συζητούσαμε όλη τη νύχτα, ανταλλάσσοντας τις εμπειρίες μας». Έμαθα ότι η Σανσάρα ήταν μόνο πενήντα ετών, κάτι που μου προξένησε έκπληξη γιατί νόμιζα πως ήταν πολύ μεγαλύτερη. Όμως η σκληρή ζωή στην ύπαιθρο συντομεύει τη ζωή των χωρικών, ιδιαίτερα των γυναικών. Οι άθλιες συνθήκες ζωής, η σκληρή δουλειά, η κακή διατροφή και η έλλειψη περίθαλψης επηρεάζουν πολύ άσχημα την φυσική κατάσταση και την εμφάνιση των ανθρώπων. Κι αυτό ισχύει ειδικά για γυναίκες που γέννησαν και μεγάλωσαν πολλά παιδιά. Οι άντρες στο Νεπάλ έχουν πολύ χαμηλό προσδόκιμο όριο ζωής, τα 55 χρόνια. Οι γυναίκες έχουν ακόμη πιο μικρό, τα 52. Η Σανσάρα δραστηριοποιούνταν στην τοπική επαναστατική γυναικεία οργάνωση. Και η ιστορία αποκαλύπτει με πολλούς τρόπους γιατί τόσες πολλές γυναίκες στο Νεπάλ νιώθουν ότι «δεν έχουν να χάσουν τίποτε παρά μόνο τις αλυσίδες τους». Και βλέπουν την ελπίδα της πραγματικής απελευθέρωσης στην Μαοϊκή επανάσταση. Η Σανσάρα, όπως το 60% τουλάχιστον των γυναικών στο Νεπάλ, δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει και να γράφει. Ο άντρας της πέθανε όταν τα παιδιά της ήταν πολύ μικρά. Η αστυνομία έκανε επιδρομή στο χωριό της ψάχνοντας για «συμπαθούντες των Μαοϊκών», και συνέλαβαν πάνω από 20 άτομα. Η αστυνομία συνέχισε να έρχεται, τρομοκρατώντας τους χωρικούς και η Σανσάρα και πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να φύγουν για να σωθούν. Όταν συνάντησα την Σανσάρα, τα παιδιά της ζούσαν με συγγενείς και έκανε μήνες για να τα δει. Η Σανσάρα μου είπε ότι ήταν πολύ ευτυχισμένη που δούλευε με τους Μαοϊκούς γιατί παρόλο που δεν πήγε σχολείο, τώρα διαπαιδαγωγούνταν στην επαναστατική θεωρία και πολιτική. Όπως πολλές από τις νεαρές αντάρτισσες που συνάντησα, είχε τώρα την ευκαιρία να μάθει να διαβάζει και να γράφει. Μου είπε: «Νιώθω πως η συλλογική ζωή είναι πιο ευτυχισμένη από την ατομική. Όταν ζούσα στο σπίτι μου, συνάντησα πολλούς συντρόφους και μιλούσα μαζί τους. Μοιραζόμασταν τις χαρές και τις λύπες. Τώρα είμαι διατεθειμένη να θυσιαστώ με οποιοδήποτε τρόπο για απελευθερωθεί η τάξη μας. Πριν από τη μύησή ήμουν πολύ καταπιεσμένη, από τη μια από την κυβέρνηση και από την άλλη από τους άντρες στην οικογένεια. Όλες οι δουλειές του σπιτιού γίνονταν από τις γυναίκες. Μετά την μύησή μου στον Λαϊκό Πόλεμο έγιναν πολλές αλλαγές. Όλες οι δουλειές του νοικοκυριού γίνονται και από άντρες και από γυναίκες. Εκτός από αυτό, οι άντρες μάς ωθούν να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, να παλέψουμε να απελευθερώσουμε τις γυναίκες και να συμμετέχουμε στον Λαϊκό Πόλεμο. Όταν επισκέπτομαι τα παιδιά μου, τους λέω ότι θέλω να ζήσω μαζί τους αλλά είναι αδύνατο γιατί αν το κάνω η αστυνομία θα έρθει και θα με συλλάβει. Γι’ αυτό είναι καλύτερο να δουλεύω στο κόμμα παρά να ζω σ’ αυτό το σπίτι. Είναι καθήκον μου σ’ αυτές τις συνθήκες γιατί ο Λαϊκός Πόλεμος δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Είμαστε όλοι ταγμένοι στο Λαϊκό Πόλεμο για να φτάσουμε στη νίκη. Και σεις θα συμμετέχετε στο πόλεμο όταν μεγαλώσετε». Συνάντησα πολλές άλλες γυναίκες που είχαν αφήσει τα παιδιά τους σε συγγενείς τους για να μπορούν να εκπληρώνουν απερίσπαστες τα επαναστατικά τους καθήκοντα. Άλλες γυναίκες που ήταν οργανώτριες ταξίδευαν με τα παιδιά τους. Στις περιοχές που ελέγχουν οι αντάρτες, ξεκινά η προσπάθεια σχεδιασμού ανάπτυξης πιο συλλογικών μορφών φροντίδας των παιδιών. Και πολλές νέες γυναίκες αποφάσισαν να μην κάνουν παιδιά αμέσως, ώστε να μπορούν να είναι πλήρη μέλη του Λαϊκού Πόλέμου. Οι επαναστάτριες στο Νεπάλ πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν από την βαθιά καταπίεση των γυναικών είναι να απαλλαγούν από την ταξική κοινωνία και να ξεριζώσουν όλες τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές σχέσεις της φεουδαρχίας και του καπιταλισμού. Πιστεύουν ότι ο δρόμος της Μαοϊκής επανάστασης, η ανατροπή του σημερινού καθεστώτος και η οικοδόμηση ενός ολάκερου οικονομικού και πολιτικού συστήματος είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχουν πραγματική απελευθέρωση. Και μαζί με τα εκατομμύρια των ανδρών που πολεμούν στον Λαϊκό Πόλεμο, είναι αποφασισμένες να πάρουν την εξουσία και χτίσουν μια ολάκερη νέα κοινωνία.

52

Οι επαναστάτριες στο Νεπάλ εκπέμπουν μια λάμψη που μπορεί να εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο. Που ονειρεύονται κι αυτοί την ημέρα που οι ιστορίες για την βαρβαρότητα της καταπίεσης των γυναικών θα υπάρχουν μόνο στα βιβλία της ιστορίας.

53

Οι γυναίκες στον αγώνα για την απελευθέρωση! αναδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία, 26/2/2005

Εκατομμύρια γυναίκες στο απελευθερωμένο Νεπάλ, συμμετέχουν σε μια εκ βάθρων ανατροπή των προαιώνιων φεουδαρχικών και πατριαρχικών δομών. Η Ρέκχα Σάρμα, Πρόεδρος των επαναστατικών γυναικείων συλλόγων και μέλος του Επαναστατικού Λαϊκού Συμβουλίου υπογραμμίζει. «Στις αγροτικές περιοχές οι γυναίκες καταπιέζονται από την οικογένεια, την πεθερά και τον σύζυγο και αρκετές γυναίκες δολοφονούνται για λόγους προίκας. Αυτό το πρόβλημα υπάρχει σ’ όλη την χώρα, και στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Η διαδεδομένη άποψη στην κοινωνία είναι ότι οι γυναίκες έρχονται στο σπίτι για να υπηρετήσουν τον σύζυγο και να κάνουν παιδιά. Για να λύσουμε τέτοια προβλήματα προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε τις γυναίκες, να δείξουμε ότι δεν υποφέρουν εξαιτίας της πεθεράς τους, του άντρα τους κλπ, αλλά φταίει η κοινωνική δομή που προστατεύεται από το κράτος και που εμείς πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς με την επανάσταση. Διαπαιδαγωγούμε τις γυναίκες σ’ αυτή τη λογική». Στο Νεπάλ, το 80% του λαού ζει στην ύπαιθρο, καλλιεργώντας τη γη. Όμως οι φτωχοί αγρότες που αποτελούν το 65% του πληθυσμού, κατέχουν μόνο το 10% της γης, ενώ οι πλούσιοι αγρότες και οι γαιοκτήμονες που είναι μόνο 10% του πληθυσμού, κατέχουν το 65% της γης. Η οικονομική καταπίεση των γυναικών στο Νεπάλ είναι ριζωμένη σ’ αυτόν τον φεουδαρχικό και μισό-φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής ο οποίος είναι πολύ πατριαρχικός. Η πατριαρχική παράδοση και τα ταμπού, βαθιά ενσωματωμένα στην φεουδαρχική και θρησκευτική κουλτούρα στην ύπαιθρο του Νεπάλ, υπαγορεύουν έναν αυστηρό διαχωρισμό της εργασίας. Ενώ οι γυναίκες κάνουν πολλή από τη χειρωνακτική δουλειά, δεν έχουν κανένα έλεγχο στην οικονομική και κοινωνική ζωή της οικογένειας και του χωριού τους. Είναι ουσιαστικά υπηρέτριες στους άντρες τους. Ο σκοπός τους είναι να παράγουν γιους, να φροντίζουν τα παιδιά, να περιποιούνται τα ζώα και να μαγειρεύουν. Τα ταμπού ενάντια στο να κάνουν οι γυναίκες συγκεκριμένα καθήκοντα προωθούν την ιδέα της γυναικείας κατωτερότητας. Είναι αποδεκτό να δέρνουν οι άντρες τις γυναίκες τους. Και για τα κορίτσια ηλικίας από εννιά ετών, η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη από «συνοικέσια» - όπου οι γονείς διαλέγουν τους άντρες τους. Τα μικρά κορίτσια θεωρούνται χρήσιμα γιατί μπορούν να κάνουν τις αγγαρείες. Όμως αφού παντρευτεί μια κοπέλα, η παράδοση λέει ότι πρέπει να ζήσει με την οικογένεια του άντρα της και να φροντίζει το νοικοκυριό του. Έτσι πολλοί γονείς πιστεύουν, ότι το να έχεις κορίτσι, είναι σαν να ποτίζεις το δέντρο του γείτονα. "Έχεις όλο το μπελά και τα έξοδα της φροντίδας του αλλά τα φρούτα τα μαζεύει κάποιος άλλος"(!) διατείνονται. Η επανάσταση όμως άρχισε να υποσκάπτει τα θεμέλια της γυναικείας καταπίεσης. Ενθαρρύνει τις γυναίκες να αναλάβουν πολλά καθήκοντα που δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ πριν, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής δουλειάς της οργάνωσης της υποστήριξης για τον λαϊκό πόλεμο. Αυτό έδωσε στις γυναίκες νέες εμπειρίες και νέα σιγουριά. "Τώρα νιώθουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα" δηλώνουν σε συνεντεύξεις σε δυτικούς δημοσιογράφους. Και μαζί με όλα αυτά, οι αντιλήψεις των ανδρών και των γυναικών περνούν από αμφισβήτηση και αλλάζουν. Σε μια περιοχή των ανταρτών στη Ρόλπα, μια γυναίκα εξομολογείται : «Έγιναν πολλές αλλαγές στον τρόπο που σκέφτονταν οι άνθρωποι από τότε που άρχισε ο λαϊκός πόλεμος. Οι πατεράδες και οι αδερφοί τώρα πια ασχολούνται με πράγματα όπως το μαγείρεμα, το κουβάλημα του νερού, το πλύσιμο των πιάτων. Υπάρχει αλλαγή και στον τρόπο σκέψης των γυναικών. Πριν, δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να φτιάχνουν την στέγη του σπιτιού, ή να οργώνουν τα χωράφια. Τώρα όμως, όπου προχωράει ο λαϊκός πόλεμος, είναι εύκολο για τις γυναίκες να το κάνουν αυτό. Έτσι αν τολμήσουμε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα-δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ αντρών και γυναικών». Η γυναίκα αυτή μίλησε και για πως χρειάστηκε να παλέψει ενάντια στην οικογένεια της για να συμμετέχουν στην επανάσταση: «στην αρχή, ο αδερφός του πατέρα μου δεν μου έδινε την άδεια να συμμετέχω στη γυναικεία

54

οργάνωση (ήταν ο αρχηγός του σπιτιού μας). Επαναστάτησα ενάντια σ’ αυτό και για έξι μήνες έζησα κάπου αλλού. Όταν γύρισα πίσω στο σπίτι, τα μέλη της οικογένειας δεν με δέχονταν εξαιτίας αυτού που έκανα». Η ιστορία αυτής της γυναίκας είναι ίδια με πολλές άλλες. Το έσκασε από έναν κανονισμένο γάμο, προσχώρησε στην επανάσταση, και σε μια κοινωνία που αποδοκιμάζει μια γυναίκα όταν ξαναπαντρεύεται, αυτή παντρεύτηκε δεύτερη φορά, με κάποιον που αγαπάει. Οι γυναίκες στις απελευθερωμένες περιοχές βλέπουν πως η νέα λαϊκή εξουσία και τα λαϊκά δικαστήρια μπορούν να αποδώσουν πραγματική δικαιοσύνη -κάτι που ο λαός δεν μπορεί ποτέ να πάρει από το διεφθαρμένο νομικό σύστημα της κυβέρνησης. Τα λαϊκά δικαστήρια εκδικάζουν υποθέσεις διαμάχης για τη γη -σε πολλές περιπτώσεις η γη επιστρέφεται σε χήρες που τους έκλεψαν τη γη οι τοκογλύφοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί. Οι γυναίκες που στην παραδοσιακή κοινωνία δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ένα βάναυσο σύζυγο, αποκτούν το δικαίωμα να χωρίζουν στα λαϊκά δικαστήρια. Οι βιαστές και οι προαγωγοί έρχονται αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη Μια νέα επαναστατική κουλτούρα δημιουργείται στο Νεπάλ ανατρέποντας τα φεουδαρχικά και θρησκευτικά τυπικά. Για παράδειγμα την ημέρα του «τιζ» είναι έθιμο να κάνουν οι γυναίκες μια τελετή γιορτασμού της «μητρότητας» και «ευχής για ένα καλό σύζυγο». Αλλά στο επαναστατικό κίνημα αυτή η ημέρα αντικαταστάθηκε από μια μέρα που επισκέπτονται τις οικογένειες των «επαναστατών μαρτύρων». Επίσης μια σειρά παλιές συνήθειες και κοινωνικές δομές ανατρέπονται. Μια από αυτές, η καθιέρωση των γάμων χωρίς περιορισμό ανάμεσα σε κάστες και κοινωνικές ομάδες, η δυνατότητα του δεύτερου γάμου, η ελεύθερη επιλογή του άνδρα κλπ. Οι περισσότερες γυναίκες στο λαϊκό στρατό είναι νέες. Και στα χωριά, οι επικεφαλής των επαναστατικών γυναικείων οργανώσεων είναι κυρίως νεαρές. Υπάρχουν όμως και αρκετές μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες που εγκατέλειψαν τις οικογένειες τους, και άλλαξαν τη ζωή τους, αψηφώντας την παράδοση και τους φεουδαρχικούς κανόνες Οι γυναίκες στο Νεπάλ πείθονται όλο και μαζικότερα, ότι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν από την βαθιά καταπίεση των ανδρών είναι να απαλλαγούν από την ταξική κοινωνία και να ξεριζώσουν όλες τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές σχέσεις της φεουδαρχίας και του καπιταλισμού. Πιστεύουν ότι ο δρόμος της ανατροπής του σημερινού καθεστώτος και η οικοδόμηση ενός νέου οικονομικού και πολιτικού συστήματος -είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχουν πραγματική απελευθέρωση. Και μαζί με τα εκατομμύρια των ανδρών που πολεμούν στον λαϊκό πόλεμο είναι αποφασισμένες να πάρουν την εξουσία και χτίσουν μια νέα κοινωνία. Οι επαναστάτριες στο Νεπάλ εκπέμπουν μια λάμψη που μπορεί να εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο.

55

Η επέμβαση των ΗΠΑ στη διαδικασία των επαναστατικών αλλαγών στο Νεπάλ Ομιλία του Binod Tiwani, εκ μέρους του περιοδικού εκδόσεων «Λαϊκός Στρατός» στις εκδηλώσεις «Θεσσαλονίκη Αντίσταση 2003» τον Ιούνιο του 2003

Αγαπητοί σύντροφοι Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τους οργανωτές του «Θεσσαλονίκη Αντίσταση 2003» που μου δίνουν την ευκαιρία να εμπιστευτώ τα αισθήματά μας σε μια τέτοια ξεχωριστή συνάθροιση. Η συγκεκριμένη γεωπολιτική θέση του Νεπάλ του σφιχτού εναγκαλισμού της Ινδίας, όπως και των εξωτερικών ταξικών σχέσεων, επιβάλουν μια ευμετάβλητη κυριαρχία στην ανάπτυξη της δυναμικής του Νεπάλ. Η αύξηση της οικονομικής και πολιτικής επέμβασης και η επέκταση της κυριαρχίας του μονοπωλιακού καπιταλισμού της Ινδίας και του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στο Νεπάλ είναι πιθανό να οξύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στον Νεπαλέζικο Εθνικισμό, τον επεκτατισμό της Ινδίας και τον Αμερικάνικο Ιμπεριαλισμό. Ο ιμπεριαλισμός γίνεται το μεγαλύτερο πρόβλημα στον σημερινό κόσμο. Ο ιμπεριαλισμός μπορεί μόνο να δημιουργεί προβλήματα και όχι να τα λύνει. Προς το παρόν κυρίως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δυναστεύουν τους δίκαιους πολέμους με άδικους πολέμους παγκοσμιοποιώντας τον κόσμο για να καλύψουν τις οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές και άλλες κρίσεις. Πιστεύουμε ότι αυτοί οι άδικοι πόλεμοι μπορούν να νικηθούν από τις μαρξιστικές-λενινιστικές-μαοϊκές και αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις στον κόσμο. Προς το παρόν ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός έχει επιταχύνει έντονα την πολιτική εκμετάλλευση, κατάπνιξη και υπερβολική καταπίεση πάνω στους λαούς των καταπιεσμένων εθνών χρησιμοποιώντας την αντιδραστική άρχουσα τάξη. Οι ιμπεριαλιστές εκμεταλλεύονται την φθηνή εργασία, τις πρώτες ύλες κλπ και χρησιμοποιούν την οικονομία των καταπιεσμένων εθνών σαν δικό τους ενσωματωμένο τμήμα. Το χάσμα μεταξύ των φτωχών και πλούσιων χωρών μεγαλώνει μέρα με την μέρα. Εξαιτίας αυτής της διαφοράς η κατάσταση της επανάστασης στον κόσμο έχει αλλάξει και έχει ωριμάσει. Η ανάπτυξη του λαϊκού νεπαλέζικου πολέμου ήταν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης. Κάθε λαϊκός πόλεμος είναι βασικά το αποτέλεσμα των αντιθέσεων της κυρίαρχης τάξης στην κοινωνία. Μ’ αυτή την έννοια ο σημερινός Λαϊκός πόλεμος είναι μια προσπάθεια επανακανονισμού των κοινωνικών αντιθέσεων που έχουν οξυνθεί στη διάρκεια του χρόνου. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα μετά την δεκαετία του 1950 όταν οι ρίζες του παραδοσιακού φεουδαλισμού είχαν κατά κάποιο τρόπο ταρακουνηθεί. Όμως εκμεταλλευόμενος εν μέρει τον τότε διεθνή ψυχρό πόλεμο ο ντόπιος φεουδαλισμός ξαναοργανώθηκε κάτω από την απόλυτη δικτατορία της μοναρχίας, και το 1960 με ευκολία κατάργησε τον πολιτικό φιλελευθερισμό (πολυκομματική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία) που είχε εισαχθεί από το εξωτερικό το 1950. Από τότε ο τύπος της κρατικής πολιτικής ήταν η μονοκομματική μοναρχική φεουδαλική αυτοκρατορία γνωστή και σαν σύστημα Panchayat. Όμως, μετά τη δεκαετία του 1960 σαν αποτέλεσμα του πρωτοφανούς δυναμισμού που κατάφερε ο διεθνής καπιταλισμός και η φυσική συμμαχία ανάμεσα στον φεουδαλισμό και τον ιμπεριαλισμό στις χώρες του τρίτου κόσμου, υπήρξε ραγδαία επέκταση του εξωτερικού εμπορίου και του οικονομικού καπιταλισμού και στο Νεπάλ, και η παλιά φεουδαλική τάξη σταδιακά μεταμορφώθηκε σε μεταπρατική καπιταλιστική τάξη. Ο περιορισμένος καπιταλισμός που αναδυόταν από την πρώην αγροτική κοινωνία σταδιακά επεκτάθηκε περισσότερο στην ανταλλαγή και κατανάλωση εισαγόμενων πολυτελών αγαθών παρά σε παραγωγικές δραστηριότητες. Σαν αποτέλεσμα η εθνική οικονομία παρέμεινε υπανάπτυκτη και η τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού παγιδεύτηκε στον φαύλο κύκλο της φτώχιας και της εκμετάλλευσης.

56

Χωρίς να κατεδαφίσει τη βασική δομή του κράτους, η γραφειοκρατική καπιταλιστική τάξη από θέση ισχύος θέλησε να κάνει αλλαγές διαλέγοντας το πολυκομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα στο Νεπάλ. Με απουσία εναλλακτικής οργανωμένης επαναστατικής δύναμης, έφερε μεγάλη σύγχυση στο λαό. Μαθαίνοντας από το κίνημα της δεκαετίας του 1990 (Παλινόρθωση της επονομαζόμενης δημοκρατίας) τα επαναστατικά κόμματα ήθελαν να χτίσουν ένα δυνατό επαναστατικό κόμμα και δημιούργησαν το Ενωτικό Κέντρο. Αφού έχτισαν ένα επαναστατικό κόμμα, μετατράπηκε στο ΚΚΝ(Μαοϊκό) και κήρυξαν την διεξαγωγή του Λαϊκού Πολέμου στο Νεπάλ. Ο λαϊκός πόλεμος του Νεπάλ ξεκίνησε στις 13 Φεβρουαρίου 1996. Η διαδικασία της επαναστατικής αλλαγής της παρούσας ημιφεουδαλικής και ημιαποικιακής Νεπαλέζικης κοινωνίας με τον λαϊκό πόλεμο έχει συμπληρώσει 8 χρόνια. Σήμερα ο λαϊκός πόλεμος έχει καθιερωθεί σαν η μόνη επαναστατική εναλλακτική λύση στο Νεπάλ σπάζοντας αναρίθμητους κύκλους καταπίεσης από τους αντιδραστικούς και αντιθέσεις από τους ρεβιζιονιστές. Στη διαδικασία της καταστροφής της παλιάς κρατικής εξουσίας και στην εγκαθίδρυση καινούργιας, ο λαϊκός πόλεμος σήμερα έφτασε στην κατάσταση να ασκεί τοπική δημοκρατική κρατική εξουσία στις πιο πολλές περιοχές του Νεπάλ. Από στρατιωτική άποψη, ο λαϊκός πόλεμος έχει φθάσει σε ένα σημείο «στρατηγικής ισορροπίας». Πρακτικά ανοίγοντας τις πύλες μιας νέας κρατικής δομής με τη μορφή ενός νέου δημοκρατικού επαναστατικού λαϊκού μετώπου από διαφορετικές τάξεις, εθνικότητες και περιοχές που καταπιεζόταν για αιώνες, ο λαϊκός πόλεμος δείχνει στη διαδικασία της ανάπτυξης το μονοπάτι της δικιάς του αυτοσυντήρησης, ανάπτυξης και νίκης. Στη θέση της διεφθαρμένης, ανήθικης, αθέμιτης και εξαιρετικά ατομικιστικής, αναρχικής κουλτούρας του παλιού καθεστώτος, ο λαϊκός πόλεμος έχει αναπτύξει μια νέα συλλογική και ευγενικότερη κουλτούρα βασισμένη σε θυσία, ιδεολογική αφοσίωση και αυτοθυσία. Τώρα στο Νεπάλ, οι επαναστατημένες μάζες των χωριών καταστρέφουν την εξουσία ανδρείκελο των ιμπεριαλιστών και δημιουργούν μια καινούρια. Το ενδιαφέρον της οικονομικής διπλωματίας των ιμπεριαλιστών στραγγαλισμού του Νεπάλ γίνεται μισητό και οι άνθρωποι το κατανοούν σαν την πηγή της εκμετάλλευσης. Η οικονομική κυριαρχία του λαού εγκαθιδρύεται σε αρκετές περιοχές παρά το πλήθος των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων διαφόρων οργανισμών των ιμπεριαλιστών. Το νέο επίπεδο του λαϊκού πολέμου έχει μεταμορφώσει την κοινωνική ζωή των ανθρώπων σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα απ’ ό,τι ο αντιδραστικός φασισμός και η ιμπεριαλιστική επέμβαση. Η φασιστικοποίηση των ντόπιων αντιδραστικών είναι η αιτία της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Ο επαναστατημένος νεπαλέζικος λαός θέλει να αυξήσει την διεθνή αλληλεγγύη. Ο τρόπος του λαϊκού πολέμου του Νεπάλ που έχει παρατεταμένη μορφή, έχει γίνει το ειδικό μανιφέστο της νεπαλέζικης επανάστασης. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο λαϊκός νεπαλέζικος πόλεμος έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα ηχηρό χαστούκι στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ο οποίος περνάει μια νέα οικονομική και πολιτική κρίση. Η συνεχής ανάπτυξη του λαϊκού νεπαλέζικου πολέμου έχει αρχίσει να ξεσκεπάζει όχι μόνο τον εθνικό ρεβιζιονισμό αλλά επίσης και τον παγκόσμιο ρεβιζιονισμό. Γίνεται τώρα καθαρό ότι ο λαϊκός νεπαλέζικος πόλεμος θα έχει έναν ιστορικό ρόλο στην ανάπτυξη του νέου κύματος της παγκόσμιας επανάστασης στο κοντινό μέλλον. Έτσι απ’ τη μια μεριά ο λαϊκός νεπαλέζικος πόλεμος έχει γίνει μια καινούργια πρόκληση για τον διεθνή ιμπεριαλισμό και ρεβιζιονισμό και απ’ την άλλη, μια νέα πηγή έμπνευσης για τους

57

κομμουνιστές επαναστάτες. Οι επαναστάτες μαχητές του λαϊκού νεπαλέζικου πολέμου έχουν γίνει κοινό πλεονέκτημα των κομμουνιστών επαναστατών σε όλο τον κόσμο. Οι ιμπεριαλιστές και οι Ινδοί επεκτατιστές παρακολουθούσαν την τετραπλή συμμαχία των ιμπεριαλιστών, επεκτατιστών, της ομάδας της σκληρής γραμμής εντός των φεουδαλιστών, να καταφέρνουν να πετύχουν τη συνομωσία του σκανδάλου της βασιλικής σφαγής στις 1 Ιουνίου 2001. Η βασιλική σφαγή είχε φυσικά προσχεδιαστεί γεγονός που έχει αρνητικές συνέπειες στην αναδυόμενη αντίθεση εντός της αντιδραστικής τάξης και στην αναγκαιότητα του οπισθοδρομικού βήματος για να λυθεί η κρίση για την ηγεσία του παλιού καθεστώτος. Προς το παρόν η ανάπτυξη της επανάστασης έχει ενεργοποιήσει τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους Ινδούς επεκτατιστές στα πολιτικά πράγματα του Νεπάλ με διάφορους τρόπους. Δίνουν όπλα, εκπαίδευση και άλλα πολεμικά υλικά στο παλιό καθεστώς για να κυριαρχήσει στην επανάσταση. Αλλά ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός υποστηρίζει το παλιό καθεστώς επειδή η Νεπαλέζικη επανάσταση γίνεται η έμπνευση των κομμουνιστών όλου του κόσμου. Εκτός απ’ αυτό, ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θέλει να περικυκλώσει την γειτονική Κίνα που μετατρέπεται σε υπερδύναμη στο κοντινό μέλλον (όπως είπαν οι ΗΠΑ). Τώρα βρισκόμαστε στη φάση της κατάπαυσης του πυρός. Η βάση των ειρηνευτικών συνομιλιών είναι ο εκδημοκρατισμός της χώρας. Γνωρίζετε ότι ο Νεπαλέζικος λαός θέλει να κλιμακώσει τον εκδημοκρατισμό μέσα από μια συντακτική εθνοσυνέλευση αλλά η αντιδραστική κυβέρνηση εμποδίζει την διεξαγωγή της. Πρόσφατα ο νούμερο 1 τρομοκράτης του σημερινού κόσμου οι ΗΠΑ και η νεπαλέζικη αντιδραστική κυβέρνηση έχουν υπογράψει 5ετή συμφωνία πολεμικής βοήθειας. Απ’ την άλλη η Αμερικανική κυβέρνηση επιμένει να συγκαταλέγει τους νεπαλέζους επαναστάτες στη λίστα των «τρομοκρατικών ομάδων». Αλλά ο μεγάλος ηγέτης των νεπαλέζων επαναστατών ο σύντροφος Παρτσάντα τους προειδοποιεί να συγκαταλέξουν τον εαυτό τους. Τώρα οι αντιδραστικοί αγνοούν ξανά τη βάση της κατάπαυσης του πυρός, και οι επαναστάτες είναι έτοιμοι να συντρίψουν την ανίερη συμμαχία με οποιοδήποτε κόστος. Ας ελπίσουμε να μην υπάρξει άλλη λύση παρά οι επαναστατικές αλλαγές. Ευχαριστώ

58

Η αλήθεια για τον λαϊκό πόλεμο! Άρθρο του Baburam Bhattarai, μέλους της ΚΕ του ΚΚΝ (Μαοϊκού) και σύνεδρου του Ενιαίου Επαναστατικού Λαϊκού Συμβουλίου του Νεπάλ, αναδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία

Ο πραγματικός λαϊκός πόλεμος ανάμεσα στις μοναρχικές και στις δημοκρατικές δυνάμεις στο Νεπάλ είναι πλέον ζήτημα σημαντικού ενδιαφέροντος για όλους τους ενημερωμένους πολίτες και τις πολιτικές δυνάμεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε όλη τη διεθνή κοινότητα. Η πρόσφατη πλημμύρα «κοινών ανακοινωθέντων» από πολλούς και διάφορους που καλούν σε διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων, καθώς και νέες πρωτοβουλίες, κρυφές και φανερές, που αναλαμβάνονται από διεθνείς δυνάμεις, πιστοποιούν το γεγονός. Όμως είναι φανερή η έλλειψη καθαρότητας σε ορισμένα βασικά ζητήματα, καθώς και πλήρης παρανόηση σε πολλά άλλα. Αυτό είναι φυσιολογικό καθώς μεσολάβησε μια μεγάλη περίοδος κατάστασης έκτακτης ανάγκης, όπου ανεστάλησαν όλα τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ανάμεσα σ’ αυτά και το δικαίωμα στην πληροφόρηση, ενώ ταυτόχρονα εξαπολύθηκε μια διαρκής εκστρατεία παραπληροφόρησης από τα Μέσα που ελέγχονται από το βασιλικό στρατό. Είναι επομένως επιτακτικό πολλές απ’ αυτές τις παρανοήσεις και ψέματα να απομυθοποιηθούν και να φωτιστούν και τα πραγματικά γεγονότα να παρουσιαστούν, ώστε να μπορέσει να βρεθεί μια πραγματικά πολιτική λύση στο επίμαχο ζήτημα. Η πραγματικότητα του «Εμφύλιου Πολέμου» Το πρώτο βήμα προς μια λύση του κυρίαρχου προβλήματος είναι η σωστή διάγνωση. Όμως το δίλημμα που βάζουν οι ειρηνιστές μας είναι το ίδιο αστείο με τον παροιμιώδη προβληματισμό του τυφλού για τον «ελέφαντα». Είναι άραγε «τρομοκρατία»; Ή μήπως ανοιχτός «εμφύλιος»; Χωρίς να θέλουμε να εντρυφήσουμε στη σημειολογία, αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι αυτό που συμβαίνει είναι ένας ανοιχτός εμφύλιος πόλεμος. Εάν κοιτάξουμε την έννοια «πόλεμος» σε οποιοδήποτε διεθνές νομικό βιβλίο ή σε άρθρα των διαφόρων Συμφωνιών και Πρωτοκόλλων της Γενεύης για τον πόλεμο, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι η συνεχιζόμενη σκληρή ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα στον Νεπαλέζικο Βασιλικό Στρατό (ΝΒΣ) και τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΛΑΣ) σε όλη τη χώρα είναι ένας ολοκληρωτικός εμφύλιος πόλεμος. Δεν είναι μυστικό το ότι η χώρα είναι πλέον διαιρεμένη σε δυο στρατούς, δυο κράτη, δυο οικονομίες και δυο κουλτούρες. Ενώ ο ΝΒΣ είναι περιορισμένος κυρίως σε επαρχιακά στρατηγεία, αστικά κέντρα και κοντά στους οδικούς άξονες, ο ΛΑΣ ελέγχει το υπόλοιπο της υπαίθρου, που είναι πάνω από τα 2/3 της χώρας. Τακτικές ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα στους δυο αντίπαλους στρατούς αναφέρονται στις 73 από τις 75 επαρχίες της χώρας. Η τοπική λαϊκή εξουσία ασκείται μέσα από ένα δίκτυο Επαναστατικών Λαϊκών Επιτροπών, που συντονίζονται σε κεντρικό επίπεδο από το Ενιαίο Επαναστατικό Λαϊκό Συμβούλιο (ΕΕΛΣ), μια εμβρυακή μορφή της Οργανωτικής Επιτροπής της Κεντρικής Λαϊκής Κυβέρνησης, και καθοδηγείται από το ΚΚΝ (Μαοϊκό). Δεν είναι γελοίο και αυταπάτη να βαφτίζουμε ή να απορρίπτουμε ένα τέτοιο επαναστατικό πολιτικό κίνημα σαν απλή «τρομοκρατία»; Που και πότε «τρομοκράτες» είχαν αποκτήσει τέτοια μαζική υποστήριξη; Και είναι ακόμη πιο παράδοξο το γεγονός ότι η Βελγική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να δει αυτήν την αντικειμενική πραγματικότητα και συμφώνησε πρόσφατα να εφοδιάσει με σύγχρονα όπλα τον ΝΒΣ σε ευθεία παραβίαση του Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΕ του 1998 που απαγορεύει την πώληση όπλων σε παρατάξεις που ενέχονται σε «εσωτερικές συγκρούσεις». Εάν αυτή δεν είναι «εσωτερική σύγκρουση», τότε τι είναι, κύριοι; Η αποτυχία του πολιτισμένου κόσμου να παραδεχτεί ότι η συνεχιζόμενη ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα σε δυο ένοπλες δυνάμεις είναι «εμφύλιος πόλεμος», ενθάρρυνε τον ΝΒΣ να προβεί ατιμώρητα σε εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου, όπως ανεξέλεγκτες εκτελέσεις εκατοντάδων αιχμαλώτων πολέμου, σφαγές χιλιάδων αμάχων και άγρια

59

βασανιστήρια, βιασμούς και πυρπολήσεις ενάντια στον πληθυσμό. Μια σειρά εθνικών και διεθνών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν καταγράψει τέτοια εγκλήματα πολέμου, που ως τώρα έχουν αποσιωπηθεί χάρις στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Επομένως το πρώτο και σημαντικότερο καθήκον κάθε καλοπροαίρετου ειρηνιστή που είναι πρόθυμος να ξεκινήσει πρωτοβουλίες για διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων είναι να δεχτεί ότι αυτή η σύγκρουση είναι «εμφύλιος πόλεμος» και να επικαλεστεί τις διατάξεις του διεθνούς δικαίου, των συμφωνιών και των πρωτοκόλλων για να σταματήσουν τα εγκλήματα πολέμου. Το Βασικό Ζήτημα: Μοναρχία ή Δημοκρατία Δεύτερον, πρέπει να κατανοηθεί σωστά το βασικό ζήτημα της σύγκρουσης, ή το βασικό πολιτικό ζήτημα που βάζει στην ημερήσια διάταξη ο πόλεμος. Γιατί, όπως και ο γερο-Καρλ φον Κλαούζεβιτς έχει διατυπώσει, «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα (δηλ. βίαια) μέσα». Όμως έχουν υπάρξει δυο διαμετρικά αντίθετες παρανοήσεις για τον τελικό πολιτικό στόχο ή τη φύση αυτού του πολέμου. Ενώ η μια πλευρά (σκόπιμα ή από άγνοια) προτιμά να πιστεύει ότι ο τελικός στόχος δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια κομμουνιστική δημοκρατία, η άλλη πλευρά συνεχίζει το βιολί της λέγοντας ότι δεν είναι τίποτε άλλο από άσκηση πίεσης για να πάρουμε ένα μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα στο σημερινό μοναρχικό καθεστώς. Και οι δυο απόψεις δεν απέχουν μόνο παρασάγκες από την αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά έχουν ως τώρα μπλοκάρει και κάθε ουσιώδη διάλογο προς μια ικανοποιητική πολιτική επίλυση του ζητήματος. Κάθε ένας που παρακολουθεί από κοντά και κατανοεί σωστά τα επίσημα ντοκουμέντα και τα ανακοινωθέντα του Κόμματος και του Ενιαίου Μετώπου, αρχίζοντας από τα γνωστά 40 σημεία του τότε Ενιαίου Λαϊκού Μετώπου (προάγγελου του ΕΕΛΣ) που κατατέθηκαν το 1996, μέχρι την τελευταία δήλωση του Προέδρου Πρατσάντα, δεν θα έχει καμιά δυσκολία στο να καταλάβει ότι η αστική (καπιταλιστική) δημοκρατική επανάσταση είναι ο άμεσος πολιτικός στόχος και η κατάργηση της μοναρχίας είναι το κεντρικό ζήτημα του όλου εγχειρήματος. Τελευταία οι άμεσες διεκδικήσεις έχουν αποκρυσταλλωθεί στα παρακάτω: Προσωρινή κυβέρνηση, εκλογές για εθνοσυνέλευση και εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Η φεουδαρχική δεσποτική μοναρχία είναι ο κύριος στόχος γιατί είναι η ιστορική έπαλξη κάθε ταξικής, φυλετικής, εθνικής, τοπικής και θρησκευτικής καταπίεσης και το κύριο εμπόδιο στον πλήρη εκδημοκρατισμό της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτισμού. Φυσικά υπάρχει μεγάλη αυταπάτη και παρανόηση σχετικά με τη λεγόμενη «συνταγματικότητα» της παραδοσιακής μοναρχίας μετά την επαναφορά του παραμορφωμένου και ανάπηρου κοινοβουλευτικού συστήματος το 1990. Κατοπινά γεγονότα, ιδιαίτερα μετά την σφαγή στο παλάτι την 1η Ιούνη 2001, και πιο ειδικά η δραματική διάλυση του κοινοβουλίου στις 22 Μάη 2002, θα ‘πρεπε να έχουν διαλύσει όλες αυτές τις αυταπάτες και να αποδείξουν πέραν πάσης αμφιβολίας πως η μοναρχία είναι η πραγματική εξουσία στη χώρα. Υποστηρίζαμε πάντοτε ότι συντακτική εθνοσυνέλευση από τους τοποθετημένους αντιπρόσωπους του βασιλιά το 1990 και η συνεχιζόμενη πίστη του ΝΒΣ στο φεουδαρχικό παλάτι, έδωσαν τη δυνατότητα στη μοναρχία να διατηρήσει την απόλυτη εξουσία και να κραδαίνει την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κοινοβούλιο. Τα τελευταία γεγονότα επιβεβαίωσαν πλήρως αυτές τις θέσεις μας και πολλά ακόμα είναι πολύ πιθανόν να ακολουθήσουν στο κοντινό μέλλον. Επομένως η άποψη μας είναι ότι αν δεν συνταχτεί ένα νέο σύνταγμα από εκλεγμένη εθνοσυνέλευση και αν οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας δεν τεθούν κάτω από τον απόλυτο έλεγχο των λαϊκών αντιπρόσωπων, καμιά μορφή δημοκρατίας δεν μπορεί να ανθίσει και να διατηρηθεί στη χώρα. Αυτά για να ξεκαθαριστεί μια και καλή ότι η τωρινή σύγκρουση στο Νεπάλ είναι μια ιστορική μάχη ανάμεσα στη φεουδαρχική μοναρχία και την προοδευτική αστική δημοκρατία όπως την είδαμε στη Βρετανία το 1648 ή στη Γαλλία το 1789. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο!

60

Στη Δίνη της Διεθνούς Σύγκρουσης Τρίτον, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή των ειρηνιστών μας στον κίνδυνο να τραβηχτεί η εσωτερική σύγκρουση στο Νεπάλ μέσα στη δίνη μιας μεγαλύτερης διεθνούς σύγκρουσης. Αν δεν κατανοήσουμε σωστά το ρόλο των διεθνών δυνάμεων στην εσωτερική δυναμική της χώρας, τότε ίσως δεν θα μπορέσουμε να βρούμε μια γνήσια πολιτική λύση στο πρόβλημα. Είναι όμως πολύ αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι μια μεγάλη μερίδα ντόπιων διανοουμένων (κυρίως μορφωμένων στη Δύση), καθώς και πολιτικά κόμματα της χώρας δεν μπορούν να καταλάβουν τις καταστροφικές επιπτώσεις ενός ολοένα αυξανόμενου «πάρε-δώσε» των μοναρχικών δυνάμεων με εξωτερικές δυνάμεις ενώ αντίθετα σπέρνουν αβάσιμες κακολογίες ενάντια στις επαναστατικές δυνάμεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο είναι πρώτα απ’ όλα σημαντικό να καταλάβουμε το βρώμικο ρόλο που παίξανε οι διεθνείς δυνάμεις στο στυγερό παλατιανό πραξικόπημα της 1ης Ιούνη 2001. Υπάρχουν τώρα πια πολλές ενδείξεις ανάμιξης της CIA. Οι πρόσφατες ομοιότητες ανάμεσα στις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου του Νεπάλ υπέρ του [πρωθυπουργού] Sher Bahadur Deuba και του Ανώτατου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας υπέρ των ηγετών του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος, δείχνουν ότι υπήρξε δικαστική χειραγώγηση από τη CIA. Η ανοιχτά ενεργή ανάμιξη της αμερικάνικης κυβέρνησης που στηρίζει τον ΝΒΣ και παρακινεί τους συμμάχους της (ή δορυφόρους;) να κάνουν το ίδιο φαίνεται από όλους. Επομένως μια τέτοια επεμβατική τακτική από τη μοναδική υπερδύναμη σε μια γεωστρατηγικά ευαίσθητη περιοχή, συμπιεσμένη ανάμεσα σε δυο μεγάλες χώρες την Ινδία και την Κίνα, ενέχει τον κίνδυνο να τραβηχτεί η χώρα στη δίνη της διεθνούς σύγκρουσης. Ο αυξανόμενος στρατηγικός στραγγαλισμός του Νεπάλ από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό έχει βασική επιδίωξη την περικύκλωση της Κίνας και την επόπτευση της Ινδίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και οι δυο γιγάντιοι γείτονες είναι βέβαιο ότι θα προκληθούν και έτσι το Νεπάλ θα βρεθεί στην μη ζηλευτή θέση να τα βάλει με όλους. Αν και σήμερα οι φιλοαμερικάνικες μοναρχικές δυνάμεις καυχώνται ότι υποστηρίζονται από όλες τις ξένες δυνάμεις, αυτό είναι προσωρινό και σύντομα το καθεστώς θα απομονωθεί απ’ όλους. Ακόμη και στην Ινδία υπάρχει αυξανόμενη δυσαρέσκεια ενάντια στην φιλοαμερικάνικη κλίση του Ινδουιστικού φονταμενταλιστικού καθεστώτος και η πρόσφατη υποστήριξη που δέχτηκε το μοναρχικό καθεστώς από τις επεκτατικές άρχουσες τάξεις της Ινδίας μπορεί να μην κρατήσει πολύ. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο το ΚΚΝ(Μαοϊκό) και το ΕΕΛΣ απευθύνθηκαν σε όλες τις ξένες δυνάμεις, ιδιαίτερα στους δυο θεόρατους γείτονες, την Ινδία και την Κίνα, και ζήτησαν να μην ενισχύουν το φεουδαρχικό δεσποτικό καθεστώς και να μην εμποδίσουν τη διαδικασία πλήρους εκδημοκρατισμού της χώρας. Οι μέρες όπου η φεουδαρχική μοναρχία εμφανιζόταν σαν παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης έχουν πια περάσει και τώρα μόνον ένα πλήρως δημοκρατικό Νεπάλ μπορεί να εγγυηθεί παρατεταμένη ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή των Ιμαλαΐων. Παρομοίως, μόνο κρατώντας απ’ έξω τις ξένες δυνάμεις και αφήνοντας το Νεπαλέζικο λαό να αποφασίσει μόνος του για τις τύχες του μπορεί η παρούσα σύγκρουση να λυθεί ικανοποιητικά. Αυτό ας το καταλάβουν καλά ορισμένοι, όπως οι κύριοι του «Ιδρύματος Νεπαλέζων στην Αμερική». Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης και Εκλογές είναι Αντίθετα Τέταρτον, υπάρχουν μερικά ερωτήματα, όπως αν η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και οι εκλογές μπορούν να συνυπάρξουν, ή αν υπάρχει κάποια πιθανότητα να συμμετέχουμε στις λεγόμενες πρόωρες εκλογές του Νοέμβρη. Η καθαρή απάντηση και στα δυο είναι ένα εμφατικό «όχι». Η κοινή λογική λέει ότι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία αναστέλλει όλα τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού, είναι αντίθετη με κάθε μορφή εκλογών. Επιπλέον, είναι αρκετά κωμικό το γεγονός ότι το προηγούμενο κοινοβούλιο διαλύθηκε βίαια γιατί αρνήθηκε να παρατείνει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και το νέο κοινοβούλιο θα εκλεγεί κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς ώστε να δεχτεί υποτακτικά κάθε

61

παράταση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στο μέλλον. Ποια λοιπόν είναι η χρησιμότητα εκλογών ή κοινοβουλίου αν πρόκειται να έχουμε συνεχώς καθεστώς έκτακτης ανάγκης όποτε το θέλει ο ΝΒΣ; Ίσα - ίσα για να ξεγελάνε το εύπιστο κοινό ή τη διεθνή κοινότητα; Δεν θα πρέπει πια κανείς να έχει την αυταπάτη ότι τα περιορισμένα δημοκρατικά δικαιώματα και οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί που κατακτήθηκαν μετά το λαϊκό κίνημα του 1990 έχουν ανατραπεί από το δεσποτικό μοναρχικό καθεστώς μέσω του μονοπωλιακού ελέγχου πάνω στον ΝΒΣ, και δεν μπορούν να ξανακερδηθούν και να επεκταθούν μέσω εκλογών - φάρσας κάτω από την αιγίδα του γνωστού ΝΒΣ, αλλά μόνο μέσω ενός νέου λαϊκού κινήματος που βάζει υψηλότερους και πλατύτερους στόχους. Όσον αφορά το ζήτημα της συμμετοχής στις εκλογές - φάρσα, αν καταφέρουν να τις κάνουν ακόμα και μέσα στα στρατόπεδα του ΝΒΣ, απλώς θα νομιμοποιήσουν τη βασιλική στρατιωτική δικτατορία. Ενώ το αστικό Νεπαλέζικο Κόμμα του Κογκρέσου κατανόησε σωστά ως τώρα την βασιλική συνωμοσία και επιφυλάχτηκε να πάρει την τελική του απόφαση, είναι παράδοξο αλλά και ντροπιαστικό το γεγονός ότι το αντιπολιτευόμενο UML (Ενιαίο Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα) βιάστηκε να συμμετάσχει στο εκλογικό τσίρκο. Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για να υποθέσουμε ότι αυτή η οπορτουνιστική ρεβιζιονιστική κλίκα δελεάστηκε από το βασιλικό παλάτι και κάποιες ξένες δυνάμεις ώστε να δώσει ένα «φιλελεύθερο πρόσωπο» στη μοναρχία και να στρατευτεί ενάντια στις επαναστατικές δυνάμεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση αυτό θα σημάνει το κατρακύλισμα της κλίκας του UML στο σοσιαλφασισμό. Το μέλλον θα δείξει ποιο τραγικό τέλος θα έχει αυτή η κλίκα. Σ’ αυτό το πλαίσιο το ΚΚΝ (Μαοϊκό) και το ΕΕΛΣ πρότειναν πρόσφατα μια πλατιά πολιτική συνδιάσκεψη όλων των πολιτικών δυνάμεων, οργανώσεων και σημαντικών προσωπικοτήτων που αντιτίθενται στη βασιλική στρατιωτική δικτατορία για να βρεθεί μια πολιτική λύση στο πρόβλημα. Πιστεύουμε ότι οι καιροί είναι ώριμοι για τις δημοκρατικές δυνάμεις, μέσα και έξω από το κοινοβούλιο, να πάρουν πρωτοβουλίες και τις τύχες στα χέρια τους. Πόλεμος και Διαπραγματεύσεις Μπορούν να Συνυπάρξουν Πέμπτον, υπάρχουν κάποια ερωτήματα και προτάσεις ως προς το εάν πρέπει να κηρύξουμε μονομερή ανακωχή και να αναστείλουμε τη Γενική Απεργία της 16ης Σεπτέμβρη, μιας και έχουμε κάνει επανειλημμένες προτάσεις διαπραγματεύσεων για πολιτική λύση. Ξανά λέμε ένα εμφατικό «όχι». Επειδή πιστεύουμε ότι ο πόλεμος και οι διαπραγματεύσεις μπορούν και πρέπει να πάνε μαζί. Όπως είναι γνωστό, ο πόλεμος και οι διαπραγματεύσεις είναι απλά διαφορετικές μέθοδοι επίτευξης πολιτικών στόχων. Και η ιστορία όλων των μεγάλων επαναστάσεων πιστοποιεί ότι αυτά τα δυο μέσα δεν είναι αντιθετικά αλλά συμπληρωματικά. Στην περίπτωση μας, από την εποχή που η τότε κυβέρνηση αρνήθηκε να συζητήσει τα 40 σημεία και από όταν ξεκίνησε ο Λαϊκός Πόλεμος το 1966, ο πόλεμος και οι διαπραγματεύσεις, με τη μια ή την άλλη μορφή, συνεχίστηκαν και θα συνεχίζονται μέχρις ότου εκπληρωθούν οι πολιτικοί στόχοι. Εμείς, επομένως, εκτιμάμε τις πρόσφατες εκκλήσεις των δέκα κοινοβουλευτικών κομμάτων και αρκετών διανοουμένων για διαπραγματευτική επίλυση του προβλήματος, αλλά αδυνατούμε να κατανοήσουμε πως μπορούμε να χειροκροτούμε μόνο με το ένα χέρι. Επίσης έχουν ακουστεί πολλοί υπαινιγμοί ότι μιας και εμείς διακόψαμε τις τελευταίες συνομιλίες εμείς θα πρέπει και να τις ξαναρχίσουμε. Απορρίπτουμε και πάλι σθεναρά τέτοιους υπαινιγμούς. Αυτό που βασικά ξεφεύγει, ακόμη και από τα πιο ενημερωμένα και «φωτεινά» πολιτικά μυαλά την ώρα που κάνουν τέτοιους ισχυρισμούς, είναι ότι οι συνομιλίες που διεξάγονται ανάμεσα σε δυο εμπόλεμες δυνάμεις δεν γίνονται για τσάι πάρτι αλλά για συγκεκριμένες πολιτικές λύσεις στο κοινό πρόβλημα. Θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι η άλλη πλευρά με τη μη συμφωνία της στις πολιτικές μας προτάσεις (τα παραπάνω 3 σημεία που αργότερα έγιναν 2) και με την μη παρουσίαση κάποιας άλλης εναλλακτικής πρότασης έκλεισε ουσιαστικά την πόρτα σε κάθε πολιτική λύση και διέκοψε τις συνομιλίες. Αυτό το ανακοινώσαμε δυο ολόκληρες μέρες πριν επαναλάβουμε την

62

ένοπλη δράση. Είναι επομένως γελοίο από μεριάς Deuba να μας κατηγορεί συνέχεια γι’ αυτό το ζήτημα. Όσον αφορά τις μαζικές διαδηλώσεις και την πρόταση για τη Γενική Απεργία της 16ης Σεπτέμβρη, αυτές είναι νόμιμες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στα εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου του ΝΒΣ. Η Γενική Απεργία είναι μια ντόπια μορφή μαζικής πολιτικής απεργίας που πιστεύουμε ότι είναι η πιο κατάλληλη στην τωρινή κρίσιμη φάση.

63

Εσωτερική διαλογική αντιπαράθεση στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος Νεπάλ Μαοϊστικό, ΚΚΝ(Μ) Περιοδικό Monthly Review, Σεπτέμβριος 2005

Τον περασμένο χειμώνα ακούσαμε αναφορές για μια έντονη διαφωνία ανάμεσα στην ηγεσία του ΚΚΝ(Μ), του κόμματος το οποίο ηγείται του επαναστατικού αγώνα στο Νεπάλ. Το παλαιό καθεστώς του Νεπάλ, μια στυγνή στρατιωτική δικτατορία υπό τον βασιλιά Gyanendra Shah, την 1η Φεβρουαρίου του 2005, διενήργησε πραξικόπημα ενάντια στα υπολείμματα νομιμότητας που υπάρχουν στο κομμάτι της χώρας το οποίο εξακολουθούσε να ελέγχει. Δηλαδή στην κεντρική κοιλάδα του Νεπάλ, η οποία περιλαμβάνει την πρωτεύουσα Κατμαντού και τις περιοχές που περιβάλλουν τις οχυρωμένες περιφερειακές πόλεις. Το υπόλοιπο της χώρας έχει απελευθερωθεί και αυτοκυβερνάται υπό επαναστατική ηγεσία στην οποία βασικό ρόλο διαδραματίζει το ΚΚΝ(Μ). Όμως στο Νεπάλ οι ελάχιστες δίοδοι επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο βρίσκονται συγκεντρωμένες στο Κατμαντού, οπότε η βασιλική στρατιωτική κυβέρνηση μετά το πραξικόπημα της 1ης Φεβρουαρίου πέτυχε στο να κόψει τις διόδους τις οποίες δεν ήλεγχε. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν ήταν δυνατό να προσδιοριστεί η αξιοπιστία των διαφόρων αναφορών για τη διαφωνία στους κόλπους της ηγεσίας του ΚΚΝ(Μ). Μόνο πρόσφατα όταν ο δρ. Baburam Bhattarai εστάλη από το ΚΚΝ(Μ) στην Ινδία με σκοπό να εξηγήσει τη θέση του κόμματος κατέστη δυνατό να επιβεβαιωθεί πως τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο Monthly Review στην πραγματικότητα αντικατόπτριζαν τις θέσεις που προκαλούσαν την διαφωνία και πως το ΚΚΝ(Μ) ήταν αυτό που θέλησε να γίνει η διαφωνία γνωστή προς τα έξω. Οπότε τώρα εκθέτουμε τα κείμενα χωρίς όμως να επιχειρήσουμε σχολιασμό τους, κάτι που σε ανάλογες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητο ούτως ώστε να γίνουν κατανοητά στην πλειοψηφία των αναγνωστών. Λυπούμαστε γι’ αυτό και ο λόγος είναι πως δεν μπορέσαμε να έρθουμε σε επαφή με τους συντάκτες των κειμένων για διευκρίνιση κάποιον σημείων για τα οποία δεν είμαστε βέβαιοι. Δεδομένου του μεγάλου θαυμασμού που τρέφουμε για την έως τώρα υποδειγματική επαναστατική πρακτική του ΚΚΝ(Μ) και με βάση τόσο την απόσταση όσο και την έλλειψη των απαραίτητων επαφών ούτως ώστε να ξεδιαλύνουμε τις απορίες μας, αρνούμαστε στο να κάνουμε υποθέσεις πως ξέρουμε αρκετά για έναν απόλυτα ακριβή σχεδιασμό και δεν συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο. Θεωρούμε επαρκές σχόλιο πως τα ζητήματα της ελευθερίας της κριτικής και της εσωκομματικής δημοκρατίας τα οποία αναδείχθηκαν από αυτήν τη διαλογική αντιπαράθεση είναι υψίστης σημασίας. Τα πιο κάτω αποσπάσματα της συνέντευξης του Baburam Bhattarai θεωρούμε πως επαρκούν ως εισαγωγή για τα κείμενα που θα δημοσιευθούν μελλοντικά. Η συνέντευξη δόθηκε στην εβδομαδιαία Ινδική εφημερίδα Tehelka και δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 9ης Ιουλίου 2005. ΕΡ.: Οι Μαοϊστές λένε πως το κίνημα έχει εισέλθει στην τελευταία φάση της στρατηγικής επίθεσης. Κατά πόσο αληθεύει αυτό; ΑΠ.: Ακόμα και ξένοι αναλυτές αναγνωρίζουν πως οι επαναστατικές δυνάμεις ελέγχουν ολόκληρη την ύπαιθρο. Αντίθετα οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν περιοριστεί στην πρωτεύουσα και στις περιφερειακές έδρες. Κάποια εσωτερικά προβλήματα ιδεολογικού και πολιτικού προσανατολισμού προέκυψαν πρόσφατα. Αν μπορέσουμε ν’ απαντήσουμε ορθά σ’ αυτά τα ζητήματα, κανένας δεν θα μπορέσει να σταματήσει την νίκη της επανάστασης στο Νεπάλ. ΕΡ.: Είναι το μονοπάτι Prachanda αποτέλεσμα συλλογικής σκέψης; Κι αν είναι, γιατί η ιδεολογία αυτή ονομάζεται μονοπάτι Prachanda;

64

ΑΠ.: Στη Μαρξιστική-Λενινιστική-Μαοϊστική (Μ-Λ-Μ) θεωρία όλες οι ιδέες αποτελούν συσσωρεμένη και αλληλεπιδρώμενη αντανάκλαση του υλικού κόσμου, όπου περιλαμβάνονται οι συλλογικές ανθρώπινες δραστηριότητες, στην ανθρώπινη συνείδηση. Ως εκ τούτου κανένας δεν πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία πως το μονοπάτι Prachanda είναι αποτέλεσμα της συλλογικής σκέψης της πρωτοπορίας της Νεπαλέζικης εργατικής τάξης. ΕΡ.: Το μονοπάτι Prachanda αναφέρεται ως βελτίωση της Μ-Λ-Μ ιδεολογίας και ταιριάζει στις γεο-ιδιαιτερότητες του Νεπάλ. Σε τι διαφέρει από αυτήν την ιδεολογία; ΑΠ.: Όπως κάθε άλλη επιστήμη ή σκέψη, η επιστήμη της προλεταριακής επανάστασης, ο επονομαζόμενος Μ-Λ-Μ βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και ανάπτυξη. Ως εκ τούτου το μονοπάτι Prachanda αποτελεί μια συγκεκριμένη έκφραση της εφαρμογής και ανάπτυξης του Μ-Λ-Μ στα πλαίσια του Νεπάλ. Η άποψη του κόμματός μας είναι πως χρειάζεται να υπερασπιζόμαστε, να εφαρμόζουμε και να αναπτύσσουμε με ένα ορθό τρόπο τον Μ-Λ-Μ, συμβαδίζοντας με τις συγκεκριμένες συνθήκες του 21ου αιώνα. Επίσης στα πλαίσια της διαδικασίας αυτής θα πρέπει να παλεύουμε τόσο ενάντια στο δογματισμό όσο και ενάντια στον πραγματισμό. Ένα από τα βασικά ζητήματα της τρέχουσας διαλογικής αντιπαράθεσης, στα πλαίσια του κόμματος, είναι το ζήτημα της κατανόησης του μονοπατιού Prachanda. Πρόκειται για μια συγκεκριμένη έκφραση του Μ-Λ-Μ στα πλαίσια του Νεπάλ ή έχει αποκτήσει παγκόσμιο χαρακτήρα; Η προσωπική μου άποψη είναι πως η ανάπτυξη του μονοπατιού Prachanda δεν έχει ακόμη αποκτήσει παγκόσμιο χαρακτήρα και είναι λάθος να αποκαλείται μονοπάτι Prachanda. ΕΡ.: Πριν το πραξικόπημα τα πολιτικά κόμματα δεν προσέρχονταν σε συνεννόηση με τους Μαοϊστές για ένα κοινό μίνιμουμ πρόγραμμα διότι δεν ήταν διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε καταστατική συνταγματική συνέλευση. Τώρα που άρχισαν να πιέζουν για καταστατική συνταγματική συνέλευση ποιες είναι οι απαιτήσεις σας; ΑΠ.: Εάν παρακολουθείτε τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στο Νεπάλ και πιο συγκεκριμένα την έκκληση των επτά κοινοβουλευτικών κομμάτων προς το ΚΚΝ(Μ) στις 18 Ιουνίου και τη θετική απάντηση του ΚΚΝ(Μ) προς αυτή στις 19 Ιουνίου, θα δείτε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για συγκρότηση κοινού μετώπου στη βάση ενός κοινού μίνιμουμ προγράμματος, ενάντια στην αυταρχική μοναρχία σύντομα. Το ΚΚΝ(Μ) είναι διατεθειμένο να συνεργαστεί με τα κοινοβουλευτικά κόμματα ενάντια στην αυταρχική μοναρχία. Γι’ αυτόν το λόγο, το κόμμα μας έχει κηρύξει παύση όλων των μορφών βίας έναντι σε άοπλους, ηγέτες και μέλη άλλων πολιτικών κομμάτων ακόμα κι αν υπάρχουν ποινικές διώξεις εναντίον τους. ΕΡ.: Μια από τις διαφωνίες σου με το Νo. 1 του κόμματος (Prachanda) είναι για θέματα συγκεντρωτισμού. ΑΠ.: Όσον αφορά τη διαλογική αντιπαράθεση για το ζήτημα του συγκεντρωτισμού, η αντιπαράθεση δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο θα πρέπει να υπάρχει συγκεντρωτισμός ή όχι. Τη διαλογική αντιπαράθεση την απασχολεί το ποια η φύση και η μέθοδος του συγκεντρωτισμού. Η θέση του Μ-Λ-Μ πάνω στο ζήτημα είναι πως όπως υπάρχει αυταρχικός συγκεντρωτισμός στη δουλεία και τη φεουδαρχία και γραφειοκρατικός συγκεντρωτισμός στον καπιταλισμό, υπάρχει ή θα έπρεπε να υπάρχει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός στο σοσιαλισμό. Μετά τις πικρές εμπειρίες των γραφειοκρατικών διαστρεβλώσεων στην εφαρμογή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού ιδιαίτερα κατά την τελευταία περίοδο του Στάλιν, ο Μάο επαναδιατύπωσε τη Λενινιστική αντίληψη για το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ως “συγκεντρωτισμός στη βάση της δημοκρατίας και δημοκρατία υπό την καθοδήγηση του συγκεντρωτισμού”. Επίσης επαναδιατύπωσε τη θεωρία του προλεταριακού συγκεντρωτισμού ως “ενός συγκεντρωτισμού ορθών ιδεών, στη βάση των οποίων επιτυγχάνεται η ενότητα της κατανόησης, της τακτικής, του σχεδιασμού, της διοίκησης και της πράξης”.

65

Ο Λένιν, επιπλέον, αποκάλεσε τον προλεταριακό συγκεντρωτισμό ως “εθελοντικό συγκεντρωτισμό” και όχι επιβαλλόμενο ή πλανερό συγκεντρωτισμό όπως τον φεουδαρχών ή των αστών. Εξάγοντας συμπεράσματα από τις θετικές και αρνητικές εμπειρίες των προλεταριακών επαναστάσεων του 20ου αιώνα. το ΚΚΝ(Μ) εξέδωσε μια ανάλυση για την “ανάπτυξη της δημοκρατίας στον 21ο αιώνα” τον Μάιο του 2003. Σ’ αυτήν την ανάλυση δηλωνότανε κατηγορηματικά, ανάμεσα σ’ άλλα, πως η ηγεσία του κόμματος, του στρατού και του κράτους δεν θα πρέπει να συγκεντρωθούν στα χέρια ενός ανθρώπου όπως είχε γίνει στο παρελθόν στις σοσιαλιστικές χώρες. Σ’ αντίθεση μ’ αυτήν την ιστορική ανάλυση, η Κ.Ε. του κόμματος τον Αύγουστο του 2004 αποφάσισε να συγκεντρώσει την ηγεσία του κόμματος, του στρατού και του κράτους σε ένα άτομο και όπως αναμενόταν δημιουργήθηκε σοβαρή διαλογική αντιπαράθεση μέσα στο κόμμα. Υπάρχει μια τάση στα πλαίσια του κομμουνιστικού κινήματος η οποία θεωρεί πως η φεουδαρχία είναι πιο προοδευτική από τον καπιταλισμό. Θα πρέπει να την αντιπαλέψουμε. Η αντίθεση του Νεπαλέζικου λαού με την μοναρχία είναι οξύτερη σε σχέση με την αντίθεσή του έναντι των Ινδικών αρχουσών τάξεων. Οποιαδήποτε σύγχυση σε σχέση μ’ αυτό θα προκαλέσει κακό στην επανάσταση. ΕΡ.: Το κόμμα σε απάλλαξε από τα καθήκοντά σου, υποτίθεται λόγω του ότι δημοσιοποίησες τις διαφωνίες σας. Τώρα το κόμμα έχει ανακοινώσει πως θα δημοσιοποιήσει όλες τις διαλογικές αντιπαραθέσεις που έλαβαν μέρος στους κόλπους του. Το βλέπεις ως μια νίκη; ΑΠ.: Δεν αληθεύει πως πάρθηκαν μέτρα εναντίον μου για τη δημοσιοποίηση των διαφωνιών μου με το σ. Prachanda. Όπως θα φανεί απ’ τα κείμενα και των δύο πλευρών, τα οποία έχουν πλέον δοθεί στη δημοσιότητα, βασικά πρόκειται για μια περίπτωση σοβαρών ιδεολογικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων τις οποίες λανθασμένα το Π.Γ. επιχείρησε να λύσει με διοικητικά ή οργανωτικά μέσα. Είναι ειρωνικό πως ενώ όλα αυτά τα χρόνια προσπαθήσαμε να μάθουμε από τα λάθη του Στάλιν και κυρίως όσον αφορά το θέμα του χειρισμού των εσωκομματικών αντιθέσεων, το κόμμα επανέλαβε τα ίδια λάθη κι εγώ έγινα θύμα των λαθών αυτών. Η παρουσίαση των απόψεών μου γίνεται στο γράμμα των δεκατριών σημείων και στο “σημείωμα διαφωνίας”, η ουσία των οποίων είναι το να μάθουμε από τα λάθη του Στάλιν και να προχωρήσουμε πέρα από το Μάο, ειδικά στο ζήτημα της οικοδόμησης του νέου τύπου κόμματος, στρατού και κράτους. Είμαι χαρούμενος που τώρα επιχειρούμε να επιστρέψουμε στις μέρες του Λένιν και να εξασκήσουμε την πολύ γνωστή φράση του, της “ελευθερίας στην κριτική και της ενότητας στην πράξη”. ΕΡ.: Θεωρείς πως η φεουδαρχική μοναρχία αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για του Μαοϊστές απ’ ό,τι μια καπιταλιστική δημοκρατία, η Ινδία, ενώ το κόμμα θεωρεί το αντίθετο. Πως και το κόμμα έστειλε εσένα για τις συζητήσεις με τους Ινδούς ηγέτες; ΑΠ.: Η διαλογική αντιπαράθεση περί φεουδαρχίας και καπιταλισμού δεν αφορά κατ’ ανάγκη μονάχα την μοναρχία και την Ινδία. Πρώτον, πρέπει να διαχωρίσουμε το ρόλο της φεουδαρχίας και του καπιταλισμού στην προλεταριακή επανάσταση με ευρύτερους όρους. Και κατά δεύτερον θα πρέπει να δούμε την αντίθεση του Νεπαλέζικου λαού με τη μοναρχία και τις Ινδικές άρχουσες τάξεις με πιο συγκεκριμένους όρους. Εάν μπερδέψουμε αυτές τις δυο όψεις θα υπάρξει πλήρης σύγχυση και μεγάλη παρέκκλιση στα πλαίσια του επαναστατικού κινήματος. Παρόλο που ο καπιταλισμός είναι πιο προοδευτικός απ’ ό,τι η φεουδαρχία, η ύπαρξη του γραφειοκρατικού καπιταλισμού που είναι μια διασταύρωση φεουδαρχίας και ιμπεριαλισμού περιπλέκει το ζήτημα. Οπότε τα πράγματα δεν θα πρέπει να κρίνονται με βάση τη θεωρητική τους αξία. Ακόμα και τότε όμως, μια τάση η οποία θεωρεί την φεουδαρχία πιο προοδευτική από τον καπιταλισμό και η οποία υπάρχει στα πλαίσια του κομμουνιστικού κινήματος από την εποχή του Μαρξ, θα πρέπει να αντιπαλευτεί δυναμικά. Σε όρους τακτικής, αυτή τη στιγμή η αντίθεση του Νεπαλέζικου λαού είναι οξύτερη σε σχέση με τη μοναρχία παρά σε σχέση με τις Ινδικές άρχουσες τάξεις και η όποια σύγχυση ή αμφιταλάντευση πάνω σ’ αυτό το ζήτημα θα κάνει μεγάλη ζημιά στην επανάσταση. Δεν υπάρχει λόγος να διαβάσει κάποιος

66

περισσότερα όσον αφορά την τρέχουσα γραμμή τακτικής έναντι στη μοναρχία και τις Ινδικές άρχουσες τάξεις. ΕΡ.: Κάποιοι ειδικοί συνδέουν την επίσκεψή σας στην Ινδία με την επιθυμία του ΚΚΝ(Μ) στο να μεσολαβήσει η Ινδία. ΑΠ.: Όντας Μαρξιστές βλέπουμε την Ινδία με ταξικούς όρους και όχι ως μονόλιθο. Άρα όταν αναφερόμαστε στην Ινδία δεν βλέπουμε μόνο το Ινδικό κράτος και τις άρχουσες τάξεις, αλλά επίσης, κι ακόμη περισσότερο, τους Ινδούς επαναστάτες και προοδευτικούς και τα διάφορα πολιτικά και προοδευτικά πολιτικά κόμματα. Η επίσκεψή μου στην Ινδία θα πρέπει να ιδωθεί υπό αυτό το πρίσμα. Δεν ζητάμε τη μεσολάβηση κανενός. Απλά την καλή διάθεση όλων όσον αφορά τη δημοκρατική πάλη που λαμβάνει χώρα στο Νεπάλ. ΕΡ.: Μπορεί η διαμάχη στο Νεπάλ να λυθεί χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων; ΑΠ.: Προτιμούμε η διαμάχη στο Νεπάλ να λυθεί χωρίς οποιαδήποτε εξωτερική μεσολάβηση. Όμως αντιλαμβανόμαστε πως για μια σταθερή λύση χρειάζεται η καλή θέληση όλων των μεγάλων διεθνών παικτών και ιδιαίτερα των άμεσα γειτονικών μας, Ινδίας και Κίνας. ΕΡ.: Αυτή τη στιγμή είναι δυνατές ειρηνευτικές συνομιλίες με το βασιλιά; ΑΠ.: Μετά από συνεχείς προδοσίες της χώρας και του λαού εκ μέρους του βασιλιά και των δικών μας πικρών εμπειριών απ’ τους δυο γύρους συνομιλιών που προηγήθηκαν, δεν βλέπουμε ούτε την αναγκαιότητα, ούτε τη δυνατότητα για οποιεσδήποτε ειρηνευτικές διαδικασίες με το βασιλιά. Η αναγκαιότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι της πλήρης κατάργησης της φεουδαρχικής, αυταρχικής μοναρχίας και η διακήρυξη μιας δημοκρατικής δημοκρατίας της χώρας. Το πιο πρόσφατο κείμενο είναι το Ανακοινωθέν της 27 ης Μαΐου στο οποίο ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΝ(Μ), σ. Prachanda δηλώνει την απόφαση δημοσιοποίησης της εσωτερικής διαλογικής αντιπαράθεσης. Ακολούθησε το κείμενο “Για το γράμμα και άλλες δραστηριότητες του σ. Laldhog (Baburam Battarai)” από τις αρχές Ιανουαρίου 2005. Το “σημείωμα διαφωνίας του σ. Laldhog” της 30ης Ιανουαρίου του 2005 και ακολούθησαν τα 13 σημεία (“Βασικά σημεία για εσωκομματικές συζητήσεις”) της 30ης Νοεμβρίου του 2004. Απ’ ότι ξέρουμε, τα τελευταία δύο κείμενα δεν είχαν εμφανιστεί στο παρελθόν στο διαδίκτυο.

67

68

Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι!

69