volume #1
ARRIVALS
WELCOME
Χαρτιά γεμάτα κηλίδες από μελάνι. Απλά στη σωστή σειρά. Αν όλο αυτό είναι καθαρό, λόγισέ με για λεκέ, αν εδώ είναι ένα λευκό χαρτί που περιμένει να ζωγραφιστεί, πάρε με για μουντζούρα. Μόνο μην πιστεύεις πως υπάρχει κάτι για να λερωθεί, μόνο πίστεψε πως υπάρχει ένα λευκό χαρτί για να αφήσεις κι εσύ το σημάδι σου. Αρτίως αφιχθείς εν μέσω περιόδου αναχωρήσεων, στοχεύουμε στο να φέρουμε στο φως ό,τι έχει χαθεί ή και ό,τι δε βρέθηκε ποτέ. Με τη βοήθεια και την υποστήριξη νέων καλλιτεχνών, θέλουμε να δράσουμε, να συστήσουμε μία νέα ομάδα που με φαντασία και δημιουργικότητα θα εμπνέει και θα μεταδίδει το πάθος της σε κάθε νέο και μη. Ως εκ τούτου η δημιουργία είναι ο πρωταρχικός σκοπός αυτής εδώ της προσπάθειας αλλά όχι και ο αυτοσκοπός. Το επόμενο βήμα μας είναι η επικοινωνία και ευελπιστούμε να επιτευχθεί ήδη από αυτό εδώ το πρώτο τεύχος του «Stain». Οι άνθρωποι που συμμετέχουν και θα συμμετέχουν στα επόμενα «Stain» με τα έργα τους, τείνουν να χτίσουν μία γέφυρα ανάμεσα σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης και σε όλους εμάς που με λειψά εφόδια επιθυμούμε να τη γνωρίσουμε. Γνωρίζουμε, γνωριζόμαστε, δρούμε, δημιουργούμε, επικοινωνούμε, ελπίζουμε, χτίζουμε, αγαπάμε, φτάσαμε.
Papers full of ink spills. Just in the right order.If all this is clean, see me as a stain,if right here there is a blank piece of paper waiting to be painted on, take me for a doodle. Only do not believe that there exists something to be stained, Only believe that there exists a blank piece of paper For you, too ,to leave your mark. Having just arrived in the middle of leave-takings, we aim to bring light onto anything which has been lost or anything which was never found. With the help of and support from new artists, we want to act, to compose a new team which, with imagination and creativity, will inspire and spread its passion to every person, of youth or not. Therefore, creation is the primary goal of this attempt but not its reason for existing. Our next step is communication and we sincerely hope that it will be successful from this very first volume of “Stain.”The people who have contributed and will contribute with their work in the next volumes of “Stain” are pointing toward building a bridge between any form of art and all of us who, with imperfect equipment, wish to know it. We get to know; we meet; we act; we create; we communicate; we hope; we build; we love; we arrive.
Anna-Maria Iakovou
www.peplofantasias.gr
2
Wire Attitude
Nikoletta Antonakou
nantonakou@hotmail.com. nick_all25@yahoo.gr
www.nikolettaantonakou.wordpress.com
3
Δεν παρατήρησα το φόρεμά σου παρά μόνο, όταν έμεινε άδειο απ’ το κορμί σου. I never noticed your dress, until it was left empty of your body.
daily folk
Konstantinos Doumpenidis 7
doumpe.blogspot.com
folk |fōk| (also folks) plural noun 1 informal people in general : some folk will do anything for money | an old folks’ home. • a specified group of people : some city folk cringe at the notion of consuming these birds. • ( folks) used as a friendly form of address to a group of people : meanwhile, folks, why not relax and enjoy the show? • ( one’s folks) the members of one’s family, esp. one’s parents : I get along all right with your folks. 2 folk music : a mixture of folk and reggae.
committed suicide
11
Τίποτα δεν ήταν πια δικό του, εκτός από το όνομά του. Nothing was his anymore but his name.
marika bigoni
sognifilanti.blogspot.com
Όλα τα άλλα ανήκαν σ’ εκείνη. Κι οι κηλίδες του αίματος –της- στα κρύα πλακάκια του μπάνιου. Everything else belonged to her. And the stains of - her - blood on the cold bathroom tiles.
thank god, there’s moleskine || chrysanthos christodoulou || chryschristodoulou.blogspot. com
15
TATI KAMI
TALKING ABOUT TATIPHOTO SHOOT.MAJOR WHITE.COM 17
Η μαμά στην κουζίνα χτυπάει τ’ αυγά. Κάτι με αλεύρι θα φτιάξει που θα φουσκώσει μοναχό του. Ίσως κάποια γλυκιά πίτα. Από ‘κείνες που η οικογένεια πάντα έτρωγε με ευχαρίστηση μονάχα ένα κομμάτι κι ύστερα απομακρυνόταν απ’ το ταψί. Για να μην υποχρεωθεί κανείς για δεύτερο. Βάρη στο στομάχι, βάρη στην συνείδηση. Ο σκύλος είναι πάντα κουλουριασμένος στα πόδια της. Ρούπι χωρίς αυτήν. Τον λατρεύει. Μάλλον γιατί της είναι εντελώς πιστός. Όχι όπως εμείς. Καμιά φορά, όπως αλλάζει πλευρό γρυλίζει και κλάνει. Μεγάλωσε πια, κι η μαμά γελάει. Πνιχτά. Μπροστά μας πάντα τον μαλώνει τάχα πως την ενοχλεί. Εμείς στον κήπο. Χόρτα διαφόρων ειδών τριγύρω, δίπλα μας, πάνω μας. Άλλα σκοπίμως φυτεμένα κι άλλα ζιζάνια. Ήχοι από διάφορα ζώα που τριγυρνάνε. Άλλος με ζακέτα κι άλλος με αμάνικο. Η έλλειψη συνοχής είναι αυτή που μας ενώνει.
ORDINARY Τέσσερα μυαλά, τέσσερα κορμιά οχτώ μάτια. Ουδεμία σύμπνοια. Ουσιαστικά διαφορετικές αντιλήψεις. Μια κανάτα με παγωμένη λεμονάδα στο κέντρο κι από δυο ποτήρια ο καθένας. Ένα του νερού και ένα της λεμονάδας. Τυπική μαμά. Όσο κι αν κάτσουμε ανταλλαγή απόψεων δεν συμβαίνει. Ο καθένας στα χαρτιά του. Θα πεταχτεί μια κουβέντα, θα σηκώσουμε τα μάτια κι ύστερα πάλι όλα κάτω. Όσο να φτάσουν οι γέννες, όλα τα μάτια κάτω. Κανείς δεν θα νοιαστεί για τίποτα πέρα από τα μωρά του, τα παιδιά του. Ανάγκες εκ γενετής δοσμένες να τις διεκπεραιώνουμε. Η χαρά της άφιξης δεν αποπληρώνεται μα ούτε και ξεπουλιέται εις μνήμην καμιάς φθοράς. Αγαπήσαμε όσα κάναμε και ξεχάσαμε όσα χάσαμε κάνοντάς τα. Άμα ακουστεί το πρώτο κλάμα σταματάμε. Γελάμε. βαφτίζουμε κι όποιος δεν τελείωσε τον περιμένουμε να φτάσει. Γελάει η μαμά από μακριά. “ Έκανα γλυκό. Μαζευτείτε. Η μνήμη μας δεν βαστάει πολύ. Ασθενεί κι επανακκινήται κάθε φορά που περνάει καλά. Μαγκιά μας. Έτσι μας γέννησαν, έτσι θα μεγαλώσουμε τα μωρά. Κάνουμε λάθη γιατί τα αγαπάμε. Τα ξεχνάμε και τα ξανακάνουμε. Αυτοί είμαστε. ”
25
Mum is in the kitchen beating eggs. She’ll bake something with flour, the special kind that rises all by itself. Maybe some sweet pie. One of those the family would eat just one slice and then get away from the tray. Just so they are not tempted to go for seconds. Heavy in the stomach, heavy in their conscience. The dog is always resting at her feet. Not a step without her. She adores him. Probably because he’s completely faithful to her. Unlike us. Sometimes, as he switches sides, he growls and farts. He is old now, and mum laughs. Secretly. In front of us she is always playing at scolding him for annoying her. We are out in the garden. Different kinds of vegetation around, near us, above us. Some planted, some unwanted. Sounds of wandering animals. Someone in a light jacket and someone in a sleeveless shirt. It’s this lack of cohesion that unites us. Four minds, four bodies, eight eyes. No concurrence. Basically, dif-
FAMILIES ferent states of mind. A pitcher of iced lemonade in the middle of the table and two glasses each. One for the water and one for the lemonade. Typical mum. No matter how long we sit there, there is no exchange of ideas. Each bending over their papers. A word will be uttered, we will raise our eyes, and then back down again. Until the birthing begins, all eyes downcast. No one will care a fig for anything other than their babies, their children. Genetic needs to be carried through. The joy of arrival cannot be compensated, but neither can it be sold short for any memory of some wear and tear. We loved what we did and we forgot what we lost while doing it. Once the first cry is heard, we stop. We laugh, baptize, and whoever is not done, we wait for them to arrive. Mum laughs from afar. “I baked. Come closer. Our memory will not hold for long. It’s getting weak and restarts every time it’s having fun. Koodos to us. It’s how we were born, so that’s how we’ll raise the babies. We make mistakes because we love them. We forget them and we make them again. That’s who we are.”
Stergios Vrizas
Lucia Calfapietra
luciacalfapietra.blogspot.com
27
Βόδι//Ox Σκόρπα με. Ξάπλωσε με και ρούφα ό,τι έχει απομείνει. Σε διάλεξα και δεν με νοιάζει. Θα ξαπλωθώ στο χώμα κι αγόγγυστα θα περιμένω. Στράγγιξέ με. Πόσα υγρά μπορεί να έχω άλλωστε; Εδώ. Για ‘σενα έμεινα κι εδώ θ’ αποκοιμηθώ.
//
Scatter me. Lay me down and suck whatever is left of me. I chose you and I don’t care. I will lie down on the ground and wait uncomplaining. Drain me. How much juice do I have, anyway? Here. For you, I stayed, and here I will fall asleep.
Looking for an Avatar Yana Louloudi gianna_lld@hotmail.com
31
35
wait, until the silence arrives
chloe pissa
chloepissa.blogspot.com
...σ’ ένα παραγεμισμένο από μυρουδιές σπίτι. ....in a home overflowed with scents.
EMOTO I NS Lisa Zissis
www.behance.net/Liz_Bit
39
Selfproduction E-MAIL: stainproject@gmail.com BLOG: stainproject.blogspot.com TEAM Chloe Pissa Anna-Maria Iakovou Stergios Vrizas Chrysanthos Christodoulou ARTISTS Nikoletta Antonakou Kwstantinos Doumpenidis Marika Bigoni Chrysanthos Chistodoulou Tati Kami Lucia Calfapietra Yana Louloudi Chloe Pissa Liza Zissis
IN
WORDS Anna-Maria Iakovou Stergios Vrizas ENGLISH Evdokia Valiou evdokia.valiou@gmail.com COVER by STAIN
p.2 WELCOME p.3 WIRE ATTITUDE p.7 DAILY FOLK p.11 COMMITTED SUICIDE p.15 THANK GOD, THERE’S MOLESKINE p.17 TALKING ABOUT
DEX p.25 ORDINARY FAMILIES
p.31 LOOKING FOR AN AVATAR
p.27 GOING TO THE HEAVENLY HOME
p.35 WAIT, UNTIL THE SILENCE ARRIVES p.39 EMOTIONS
Selfproduction