LOU BOUC E LOU LU ËNT LA CAPELLA ‘D ROURA Occitano Val Pellice Fonte: Jean Jalla La coza dev esse arivà 150 ou 160 ann pasà: aloura, la paroquia catolia dë Rourà avìa mac na capella piteust povra. Couand la fëzìa aria 'n poc forta, l'us së druvìa e sarava. Dar leirè dë Travërset e Guliana, la lh'era pa li bei pra e camp quë la Ih 'è oura. La lh'era dë bouisoun; la së dizìa: la Ruà di bouisoun. Lë crave endàvën libramënt ën pastura,e la poulìa 'dcò trouvasse dë lu. Un di quë la tirava aria 'n poc forta, un troup dë crave e 'dcò un bouc érën ën pastura. Lh'i ariva lou lu; lë crave scàpën e lou lu ëncapita dë coure apreu dar bouc. Un apreu l'aoute, ënte cuat saout, i arìvën a la capella. Lou bouc vèi la porta duverta, a intra, e lou lu qu'era li-lì për chapà-lou së fica 'dcò outa. Un soufi d'aria 'n poc font sara l'us... Lou bouc saouta sùbit sur pergou e lou lu, viënt-se sarà dedin, s'agranha ënt un caire. Ma lou bouc quë vëìa lou lu lì tant dapé, countinuava dë soufiâ fort e pistâ dë la piotta, coum àn coustuma dë fâ lë crave couand la i è un perìcoul. Lou prève od coueic tabus, a vai a la capella ve coza la Ih è; a dreuv l'us e a vèi louta sur pergou una testa e dë gros corn: «Al è 'l diaou, al è pa d'aout qu'ël diaou. Coza qu'a ven fè da mi, povr'om?», e al à riscà dë toumbâ arvers dë poûr. A cour dëmandâ so vëzin, un valdes: «Mourel! Qu'a ven-a 'n poc vëdi, a i è 'l diaou ën ceza. Gezù Marìa, mi voun pi nèn ën ceza». «Mah! Coza qu'a ven countè lì? 'L diaou ën ceza? Qu'a fasa grasia». «Qu'a ven-a vëdi, al è là sul pùlpit qu'a tabusa. Gezù Marìa, mi voun mai pi ën ceza». Lou valdes vai a la capella (lou prève stava al largou), a dreuv l'us e al arcounhès sùbit lou bouc di Cafré. Ma coz'àlou a pistâ d' la piota? A buca daré l'us, e a vè 'n lu ëncantounà qu'argrinhava li dent... (Ah!... Seus-tu lì?). «Sour priour! Qu'a ven-a vëdi; a i n'a i è n'aout ëncoura pi brut daré d' l'us». «Gezù Marìa! Coza qu'a ven-ou fè da mi coui diaou?»