Het leek allemaal zo mooi. Na bijna een
jaar vol ellende maakte Anthony anderhalf seizoen geleden dan eindelijk de overgang naar zijn geliefde New York Knicks. Op zoek naar een nieuwe uitdaging verliet hij Denver voor de spotlights in de Big Apple. Maar wat de Knicks, de fans en ‘Melo allemaal ook voor moois in gedachten hadden, het bleek tot op heden een illusie. Iedereen zat te wachten op een Carmelo Anthony die de Knicks voor het eerst sinds de jaren negentig weer naar het beloofde land van de Finals zou leiden. De realiteit was echter dat Anthony nog steeds dezelfde speler was als in Denver. Individualistisch. En dat de veelbesproken samenwerking met Amar’e Stoudemire toch niet zo succesvol was als gehoopt, kwam ook niet echt als een verrassing.
De in de NBA door vele spelers
ingehuurde individuele coach David Thorpe liet de volgende analyse los op Anthony. “Hij is de beste echt scorende small forward ter wereld. Als je één play neemt, is hij de moeilijkste match up voor een verdediger. Hij kan ver van buiten de driepuntslijn schieten, heeft een pullup jumper, een ijzer sterke dribbeldrive. Hij is super explosief als hij naar de basket gaat. James is de betere allround speler, maar Anthony is de betere scorer.” De essentie van deze analyse zit hem in het feit dat we het bij Anthony alleen hebben over scoren. En dat terwijl iedereen weet dat defense minstens zo belangrijk is op de weg naar het win nen van prijzen. James pakte ook al drie MVPawards, stond drie keer in de finale en won één ring. Anthony staat, niet zo verwonderlijk, in al deze categorieën nog op nul.
Carmelo Anthony is het school
voorbeeld van een speler die bij lange na zijn potentie niet heeft vervuld. En hij zit al negen seizoenen lang in de ontkenningsfase. Hij was tenslotte de speler die op highschool zelfs LeBron James versloeg. Hij was de speler die Syracuse Orange de NCAAtitel bezorgde. Hij was de