De tegenstand in de eerste ronde van de playoffs kwam
van de Chicago Bulls. Die hadden slechts 30 wedstrijden gewonnen maar moesten tijdens het reguliere seizoen Michael Jordan lang missen. Jordan was dus fris en wilde laten zien wat hij in zijn mars had. Hij scoorde 49 punten in Game 1 en 63 punten in Game 2. Maar het teamwerk van de Celtics was té goed en ze stuurden de Bulls na drie wedstrijden op vakantie.
In de tweede ronde wachtten de opkomende Atlanta
Hawks van scoring champion Dominique Wilkins en dunk champion Spud Webb. De Celtics lieten niets aan branden en wonnen de eerste drie wedstrijden. Een sterke prestatie van Webb, 21 punten en 12 assists, zorg de voor het eerste verlies van de Celtics in de playoffs.
Tijdens Game 5 lieten de Celtics echter weinig heel van
de Hawks. Een derde kwart van 366, waaronder een run van 240, zorgde voor een klinkende overwinning. “Ik noem dit de manier waarop basketball gespeeld dient te worden”, zei Ainge achteraf.
Volgende tegenstanders: de Milwaukee Bucks. Die
hadden onder leiding van Sidney Moncrief 57 wedstrijden gewonnen. Maar Moncrief had last van een blessure en net als in de reguliere competitie konden de Bucks niet winnen van de Celtics. Slechts één wedstrijd werd beslist met minder dan tien punten verschil. Vooral het duo McHale Parish was niet te stoppen. Voor Game 2 werd Bill Walton gekroond tot ‘Sixth Man of the Year’.
De Celtics bereikten voor de derde keer op een rij de
NBA Finals. De tegenstanders waren deze keer niet de Lakers. Die werden verrast door de jonge Houston Rockets van ‘Twin Towers’ Hakeem Olajuwon en Ralph Sampson. De Celtics wonnen de eerste twee wedstrijden. De Rockets hadden nog geen thuiswedstrijd verloren in de playoffs en wonnen Game 3 door 24 punten en 22 rebounds van Sampson, hoewel de Celtics bijna de hele wedstrijd op voorsprong stonden. Hetzelfde verhaal deed zich voor in Game 4 maar nu konden de Celtics wel standhouden. Na een nederlaag in Game 5, ondanks de uitsluiting van Sampson na een opstootje met Sichting, maakten de Celtics het thuis af in Game 6. De Celtics stonden op een bepaald moment 30 punten voor. Grote man was, niet verrassend, Larry Bird. Die tekende voor een tripledouble met 29 punten, 11 rebounds en 12 assists.
Bill Walton zei na de prestatie van zijn teamcaptain: “Je
weet niet hoe speciaal Larry Bird is voordat je hem elke dag ziet. Dan blijkt hij nog beter.” Het laatste woord is aan The Legend zelf: “Ik denk dat ik mijn max bereikt heb. Nooit was ik zo gemotiveerd voor een wedstrijd. Ik speelde niet super, maar één ding weet ik zeker: ik kwam om te vechten. Ik heb ervan genoten. Er is geen beter gevoel dan in eigen huis als winnaar van het veld te lopen en het kampioenschap te winnen.”