Peter!
DOPING! Doping! Overal is doping! Man,
wielrennen ging harder op zijn smoel dan toen Fabio Casartelli tijdens de Tour van 1995 op zijn bek ging tijdens het afdalen van de Portetd'Aspet. Morsbloedjedood. Ja, Casartelli ook, maar ik bedoelde de sport. Voetbal, tennis en zelfs in het keurige hockey is onlangs doping geconstateerd. Althans, nasaal waspoeder en MDMA. Hoewel ik dan weer geen enkele reden kan verzinnen waarom MDMA de sportprestaties zou verbeteren. Tenzij je bij een strafcorner een half uur dromerig naar de lucht wil staren. Afijn, noem me naïef, maar ik geloofde dus tot voor kort dat de NBA volledig dopingvrij was. Maar ik twijfel nu aan alles.
Matthijs!
Dat is een normale menselijke gedachte.
Alles wat je bemint is vrij van zonden. Je vriendin, je favoriete club en dus ook NBA spelers. Right. Uhuh. Tot zo ver het sprookje. De eerste NBAschorsing van 2013 is al een feit. Hedo Turkoglu van de Orlando Magic heeft reeds 20 wedstrijden aan zijn broek hangen wegens het gebruik van steroïden. Niet dat je dat bij hem in zijn resultaten terug kon zien. Hedo is na 13 seizoenen in de NBA net zo mediocre als de gehele Rabo wielerploeg in de Tour de France. Je zou bijna denken: als je dan toch aan de dope gaat, gebruik dan in ieder geval de shit waardoor je aantoonbaar beter gaat presteren. Mijn motto is derhalve: gebruik geen Turkogludope maar Armstrongdope!
Peter!
Okee. Doping in de NBA. Vooruit. Laat ik het dan maar accepteren. Maar als je het doet, doe het dan inderdaad goed. Laat Dwight Howard dan vrijeworpium slikken. En monteer een Iron Manachtig exoskelet om die rug heen. Bestaat er trouwens een middel waardoor je teamgenoten die vrij staan beter gaat zien? Misschien kunnen ze dat aan Carmelo Anthony geven. Zo'n speler noemen wij een 'zwart gat'. Als je de bal daarheen passt, verdwijnt deze in een andere dimensie en zie je hem nooit meer terug. Echt, Stevie Wonder