Dövüş Kulübü 1

“Aciya dön” diyor Tyler.

Bu, destek gruplarinda kullanilan rehberli meditasyon gibi.

Acikelimesini asla düsünme.

Rehberli meditasyon kansere faydali olabiliyorsa, buna da olmali.

“Eline bak” diyor Tyler.

Daglamak veya ten veya yara veya kavrulmak kelimelerini düsünme.

Agladigini duyma.

Rehberli meditasyon.

Irlanda’dasin. Gözlerini kapa. Üniversiteden ayrildiktan sonra ki yaz Irlanda’dasin ve hergün otobüsler dolusu Ingiliz ve Amerikan turistin Blarney tasini öpmek için geldigi kalenin yanindaki pub’da içki içiyorsun.

“Buna son verme” diyor Tyler. “Sabun ve insanlarin kurban edilisi el ele.”

Insan kalabaligi içinde pub’dan çikar, henüz yagan yagmurdan islanmis sokaklardaki sessiz araba siralari içinde yürürsün. Blarney tasinin bulundugu kaleye varana kadar gece olur.

Kaledeki yerler çürümüstür ve her adim atista etraftaki karanligin derinlestigi tas merdivenleri tirmanirsin.

Herkes tirmanisa ve bu küçük asilik hareketinin gelenegine karsi sessizdir.

“Beni dinle” diyor Tyler. “Aç gözlerini.

“Eski tarihte, insanlar bir nehrin yukarisindaki tepede kurban edilirlerdi. Binlerce insan. Dinle beni.

Kurban edilme islemi yapilir ve kurban edilen cesetler bir odun yigininin üstünde yakilirdi.

“Aglayabilirsin” diyor Tyler, “Lavaboya kosup, elini suyun altina sokabilirsin ama öncelikle aptal oldugunu ve ölecegini bilmelisin. Bana bak!

“Bir gün” diyor Tyler, “öleceksin, ve bunu belleyene kadar benim için bes para etmezsin!”.

Irlanda’dasin.

“Aglayabilirsin,” diyor Tyler “ama elinin üstüne düsecek her damla, elinde bir sigara yanigi yarasi açacaktir.”

Rehberli meditasyon. Üniversiteden ayrildigin yaz Irlanda’dasin ve belki de burasi ilk kez anarsi istedigin yer. Tyler Durden’la tanismadan yillar önce, ilk kremali tatliya isemeden önce, küçük asilikler ögrenmistin.

Irlanda’da.

Kaledeki merdivenlerin sonundaki platformun üstünde duruyorsun.