Petals
Petals
anno 2017
Achteloos dwarrelen bloemblaadjes van uitgebloeide klaprozen in de wind, blijven hangen aan een tak, vallen op de grond. Soms worden ze opgewaaid en landen verder in een plas en allemaal verwelken ze na een paar dagen, slap in slaap...
Zoals een late herfst verkleuren ze dieprood tot bruin en wie tijd heeft en wat verbeelding ziet, ziet een wereld van gradaties voorbijtrekken in die paar dagen en kan de fantasie de vrije loop laten.
De serie Petals gaat hierover.
We vergeten even de voortplantingskracht van de Papaver somniferum, de slaapdragende papaver, in de volksmond gekend als poppy omdat de bloem opeens verschijnt uit een groen doosje, en we vergeten ook de mythe van In Flanders'Field want Petals gaat niet hierover.
Petals gaat over de schoonheid van het verval en de wonderlijke wereld van het detail, het gaat zelfs niet over bloemen.
Zowel Ezra Pound als Emily Dickinson vertellen hetzelfde verhaal als de Petals van Si BollĂŠ, het verhaal van mensen, vreemdelingen die je per toeval tegenkomt in een Parijs'metrostation of een dichteres die metamorfoseert in een bloem...
Bloemblaadjes, spiegels voor de toeschouwer, complete werelden voor de blik die kan en wil doordringen in de trompe-l'oeil die schilderkunst heet. Doordringen doorheen de lagen acrylverf en aquarel op doek ( want meer is het niet) in vreemde werelden die niet meer zijn dan de reflectie van de eigen wereld. De kunstenaar maakt het werk, de toeschouwer met een open geest geeft er zin aan en de dialoog maakt van het werk een kunstwerk. Zoveel toeschouwers, zoveel verhalen, en elk verhaal is anders.
Vragen die de mens zichzelf stelt zonder antwoord.
Bloemblaadjes zijn levens, ontelbare levens, eigen leven en dat van anderen. Anderen die je kent en veel meer anderen die je niet kent.
Bloemblaadjes kunnen gezichten zijn, of ogen, of vingers.
Of: Life is a stream On wich we strew petal by Petal the folwer of your heart; The end lost in dream, They float past our view, We only watch their glad, early start. Freighted with hope, Crimsoned with joy, We scatter the leavesof our opening rose; Their widening scope, Their distant employ, We never shall know. And the stream as it flows Sweep them away, Each one is gone Ever beyond into infinite ways. We alone stay While years hurry on, The flower fared forth, through its fragrance still stays. Amy Lowell
Fingers Every time I look at my hands with my fingers open on my lap I am moved Tiny fingers are pulsating as if they were petals of the flowers that bloomed in me They look proud They look happy sunggling with each other As if they had never been forced tot do anything mean anything despictable by me Michio Mado
Si BollĂŠ's visuele haikus nodigen de toeschouwer uit tot poĂŤtische introspectie. Stellen ze bloemblaadjes voor? Misschien. Is dit figuratieve schilderkunst? Misschien. Is het eerder abstracte schilderkunst? Misschien. De kunstenares biedt het beeld aan dat ze gemaakt heeft. Het is aan de toeschouwer om te ontdekken of het verhalend is of niet. Lineair als een film is het beslist niet en het zet ook geen puntjes op de i. Vragen stellen is het onderwerp van kunst.
Petals anno 2017 Si BollĂŠ +32/488.177.408 parfois@at-symbol.be issuu.com/sibo @SYMBOL bvba
Petals