Përralla dhe histori të vërteta
Ali Podrimja Këtë poezi poeti i madh kosovar A.Podrimja ia kushton birit të tij, Lumit. Poezia është shkruar në çastin kur Lumi vuante nga një sëmundje e pashërueshme.
Me j etue
Erdh Nuk e në jet ë Krye ka më n e s Këtë orja të vojë pë r ku je gur je lu ta h tosh tje e dhës Pran hm daj ë lar t se Unë Sa m Dhe ë pak sh Ai q kurrë m ikoje ve ë t Ai q ka ekz os mend en në p istu ë do asqy o Ip a Për rë ëndr të kujde r para t ari eje j Me p set p rat e am ër leh k m urrë ia e qe ditët e Unë t m mos ë në p u pa sinë je T ia të m i bram jto: N i Asgj kë të va a ë xirre p Rast mos rr ës. në g t ë i t i j , n ysm asgj atës Den humb ë ëm u d Mun ësohet r nuk je os krij d edhe o me Në b ta kalo dh pse s o h t pylli unë natë Dhe ë n në K Krye si të dua ullën s s o h time rja: Ti L Dhe J të ve u e tmu E sa pa të m tën ta je mi ar b j Bash e zezë etur në tosh pa e këm Ta p këushë bë n vrarë tari rovo d onjë im jmë ther vetv rë eten deri sa k emi frym ë.
139