De digitale
2012
“Voor mijn medestudenten en de docenten van de opleiding Pedagogiek 2012. Bedankt voor de inspirerende lessen!�
Voor u ligt de enige echte digitale veldwerkoriĂŤntatiekrant geschreven door pedagogiekstudenten (2012) van de SPO. Het is voortgekomen uit een opdracht van DaniĂŤl Lechner, waarin twee studenten een digitale krant moeten maken met de werkveldoriĂŤntatieverslagen van de studenten. Wij hopen dat u deze krant leest met veel plezier, interesse en bewondering voor de mensen die al in het werkveld hun pedagogische kunsten vertonen! Patricia Vernimmen en Sjoert Fleurke
“Ieder jongere heeft een kamer tot zijn beschikking. De jongere kan zelf in en uit de kamer lopen. Naast de kamers van de jongeren, heeft het pand een gezamenlijke woonkamer, keuken en wasruimte….”
“Op kantoor hangt een groot bord met alle namen van de jongere. De jongere moet zijn kruisje van afwezig wijzigen in aanwezigheid…”
“Dit gezinshuis vangt kinderen op uit schippersfamilies en kermisfamilies, die niet meer thuis kunnen wonen in verband met hechtingsproblematiek.�
“Bij het MZO kun je anoniem melden, maar toch wordt er gestreefd naar open meldingen, omdat dat gewoonweg veel makkelijker is voor de hulpverlening om binnen te komen. Hoe kom je bij de ruziemakende buurman binnen als je niet kunt zeggen waar de melding vandaan komt.�
“Ik vind dat je als volwassene andermans kinderen zou moeten kunnen aanspreken. Helaas hebben veel mensen angst voor bijv. jongeren met een mes op zak, mensen maken elkaar daar bang voor. Samen naar oplossingen zoeken zou het beste zijn, maar veel mensen kennen hun buren niet meer.�
Le Chevalier school. Tegenwoordig is hier Intraverte gevestigd.
Een kast in de gymzaal in de kleuren van de pentabalans.
Materialen die gebruikt worden tijdens de therapie
“Door kinderen te ondersteunen in hun bewustwording hiervan helpen ze de kinderen te ”Worden wie ze zijn”. Ze streven ernaar elk kind zelfbewust en weerbaar te maken om straks zijn /haar plaats in de samenleving te kunnen innemen vanuit een islamitische levensbeschouwelijke identiteit.”
“BEAUTY IS IN THE EYE OF THE BEHOLDER” - ODE AAN DE RENN4 LEERLING – door Thea van der Veen Je kwam als een paradepaardje binnen, schoon en fris. Al snel kwamen er beetje bij beetje vuilen plekken op de mooie bekleding. Door onachtzaamheid van anderen. De eerste vuile plekjes werden nog schoon geveegd totdat er vanzelf een keer niet werd opgelet en de vuile plekken al zo in de stof waren getrokken dat de rottigheid niet meer weggepoetst kon worden. Door de jaren heen hoorde je steeds vaker mensen lachen om je uiterlijk. Je werd er niet mooier op zeiden ze. Zo kwamen er steeds meer lelijke geluiden. Je zal het wel slecht getroffen hebben wil je er uiteindelijk zo eruit zien. Je zal beslist geen Einstein zijn of het buskruit hebben uitgevonden wil je hier zitten. En jij? Jij kreeg nog meer smerigheid in de bekleding, want sommige mensen smeerden hun eigen vieze handen aan jou af en scheurden jouw bekleding kapot omdat ze hun eigen netjes wilde houden. Voor zij die jou afschreven en schrijven schrijf ik je dit: Wie jou niet ziet, ziet zichzelf niet. Want dit is wat ik zie:
“Het enthousiasme en het maatwerk wat het team binnen deze organisatie probeert te bieden heeft ons gefascineerd. Wij denken dat deze organisatie in ontwikkeling veel kan betekenen voor personen met een autisme spectrum stoornis.�
Heidi van ’t Hoff en de speelkamer
Op de foto hierboven is de ideeënboom te zien van Jimmy’s. Hier kan iedereen hun ideeën, tips en vragen op plakken, tevens is het een middel om gegevens uitwisselen. Het is een soort marktplaats van talenten.
Lisa Hahurij en Anna Pijl
Op de foto hiernaast: Jongeren die bij Jimmy’s aan het brainstormen zijn over het volgende grote Jimmy’s project: ‘De doe dag’. Op de achtergrond de ideeënboom en kunstwerken gemaakt door jongeren.
“Wij vonden de leeftijd vanaf 12 jaar wel wat jong, maar het antwoord daarop was dat er al wel kinderen van die leeftijd naar de stad mogen van hun ouders. De jongerenwerker gaat ook niet beslissen of een kind wel of niet mag, dat is een besluit van de ouders.�
Nathalie Wagenmakers en Linda Wierenga
“Meneer, bedankt voor de mooie film!”
“Vanaf het begin moet je contact maken met je publiek. Als je als verteller maar gelooft in wat je zegt, ziet iedereen het, anders niet. Van Dorts motto “Eerst geloven, dan zien” brengt mensen in het ‘nu’. En als je dan in het ‘nu’ geweest bent en ademloos hebt zitten luisteren, ervaar je het verhaal als een film, net als die kleuter.”
Heleen Terwijn
“Met vrolijke kleuren, veel speelgoed en een mooie buitenruimte (zowel bij De Bron als bij De Stee) zag het er heel kindvriendelijk en uitnodigend uit.”
“Hij had samen met zijn vrouw de droom om zelf een gezinshuis op te zetten omdat zij van mening zijn, dat de zorg en begeleiding van kinderen in woonvormen beter zou moeten kunnen. Zij vinden dat de zorg en begeleiding voor het individuele kind is verslechterd. Dit ligt niet aan de medewerkers maar vooral door de bezuinigingen en de opkomst van parttime-werkers…”
“Met dank aan een ieder die heeft meegewerkt, de geïnterviewden en de interviewers en natuurlijk Daniël Lechner!”