Τα Ελληνάκια
Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριό κοντά στη θάλασσα ζούσε η κυρά Λένη. Ο άντρας της ο καπετάν Νικόλας ταξίδευε. Η κυρά Λένη καμάρωνε τα δίδυμά της το Γιώργη και τη Μαρία!
Η κυρά Λένη δε βλέπει πια να κεντήσει. Τα δίδυμα μεγάλωσαν. Η Μαρία έγινε ολόκληρη κοπέλα.
Αλλά και ο Γιώργης δεν πάει πίσω. Παλικαράκι με στριφτό μουστάκι και μάτια σαν ελιές. Δουλειά στα χωράφια. Πολλά τσουβάλια στάρι άλλα τα μισά, όπως πάντα, θα τα πάρει ο Αφέντης ο Αγάς!
Όταν έβγαινε βόλτα ο Αφέντης ο Αγάς, όλοι έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι. Χρόνια τώρα ο Αφέντης ο Αγάς έκανε ό,τι ήθελε!
Μια μέρα ο Αφέντης ο Αγάς φώναξε τον Γιώργη και του ζήτησε να του φέρει τη γοργόνα. «Αν δεν τη φέρεις πίσω, θα πάρω την αδερφή σου τη Μαρία» του είπε. Ο Γιώργης μόλις αντίκρισε τη γοργόνα τα ‘χασε από την ομορφιά της. Αλλά η γοργόνα τον συμβούλεψε να γυρίσει πίσω.
Νύχτα γύρισε στο χωριό ο Γιώργης. Το χωριό ήταν έρημο. «Φύγανε» του φώναξε το Παγόνι, το αγαπημένο πουλί της Μαρίας και τους διηγήθηκε ό,τι έγινε.
Την Κυριακή γινόντουσαν οι γάμοι του Γιάννου και της Παγώνας. Όλοι ήταν χαρούμενοι μέχρι που εμφανίστηκε ο Αφέντης ο Αγάς. «Κρασί και μεζέ για τα παλικάρια μου και εσύ Μαρία σήκω να χορέψουμε» φώναξε. Αρκετά φώναξε ο Γιώργης και τράβηξε το σπαθί του…
Εμπρός λοιπόν όλοι για το βουνό! Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Ήταν η φωνή της Μαρίας. Με φτερά στα πόδια ο Γιώργης και οι άλλοι ανέβαιναν στο βουνό. Ήταν 22 Μαρτίου του 1821.