homegrown
T e k s t: W a r d D u pa n i f o t o : p h i l i p p e w e r k e r s
15
De zusjes Loesje en Martha Maieu zijn het gezicht van Blackie & The Oohoos. De Antwerpse groep rond de twee zwartharige nimfen grossiert op hun toepasselijk getitelde tweede langspeler ‘Song For Two Sisters’ in mysterie, schoonheid en verleiding. Het donkere en rijke geluid komt uit de knoppen van Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove, Broken Glass Heroes,...), maar vooral ook uit een groep in vorm. De zusjes wonen sinds kort samen met hun lawaaierig speelse hond Miel, die meer dan eens de getuige is van het ontstaan van nieuwe nummers, gekke ideeën en het levensritme van twee creatieve baasjes... Loesje Maieu: “Het begon allemaal zo’n vijf jaar geleden. Voor mijn eindwerk aan Studio Herman Teirlinck heb ik eigen nummers gemaakt. In die zomer is Blackie & The Oohoos ontstaan. Ik wou al lang samen met Martha iets doen. We hebben er muzikanten bijgehaald en samen zijn we beginnen bouwen aan die songs. We gaven ons eerste concert in het nu opgedoekte café Bottom Line in Antwerpen en we namen al vrij snel onze eerste videoclip op. “Daarna begonnen we langzaam aan te groeien. Een jaar later kwamen we terecht bij Bestov!, dat nog steeds ons managementkantoor is. Het duurde een tijdje voor we onze eerste plaat opnamen. Toen we de wedstrijd van Theater Aan Zee wonnen, hadden we de financiële mogelijkheid om aan ons eerste album te werken. Dat was gebaseerd op de nummers die ik gemaakt heb. Het nieuwe album is wel echt een groepsplaat.” Een groepsplaat, maar jullie twee zijn wel het gezicht van de groep. Loesje: “Dat is eerder een promotionele keuze. Twee meisjes... dat verkoopt goed! (lacht) Wij twee doen ook de interviews, maar ‘Song For Two Sisters’ is het werk van heel Blackie & The Oohoos.” De plaat klinkt minder lofi en is een stuk rijker van klank dan de vorige. Martha Maieu: “Voor mij klinkt hij vooral veel vrijer, omdat de nummers vaak ontstaan zijn door het jammen en improviseren op repetities met de hele groep.” Loesje: “De vorige plaat was meer songgericht. Pascal Deweze heeft de nieuwe plaat geproductet. Niet zoals vele producers vaak volledige nummers veranderen of zelfs terug van nul laten beginnen. Dat was bij ons niet het geval. De nummers waren af en de instrumenten en klanken lagen vast, daar moest niet veel meer aan gebeuren. We zijn nogal koppig. Alles moet zijn zoals wij het willen. Dat zorgt misschien vaak voor conflicten, maar op een positieve manier.”
steken en bijvoorbeeld melodielijnen laten vallen om zo ruimte te maken voor de strijkers. Als we allemaal tezamen spelen, kan het immers nogal bombastisch klinken. Maar het is erg plezant om te doen.” Het artwork van ‘Song For Two Sisters’ en de videoclip voor ‘Black Hole’ zijn prachtig. Loesje: “Dat is het werk van de kunstenaar Philippe Werkers. Uit de videoclip hebben we beelden genomen om het artwork van de plaat te maken. Philippe is een vriend van ons. Hij heeft ook onze promofoto’s gemaakt. We hebben wel eerst samen rond de tafel gezeten om een concept uit te denken. Dat hebben we een paar keer moeten doen; we willen het immers altijd veel te moeilijk maken. We hebben soms zoveel ideeën dat dit voor stress zorgt bij diegene die iets moet uitvoeren. Nu hebben we net onze tweede clip opgenomen voor het nummer ‘When The Light Falls In’. Het heeft veel tijd in beslag genomen omdat we zo veeleisend zijn, maar dat is niet per se negatief.” Jullie plaat komt nu ook uit bij een label. Martha: “Dat zal heel wat veranderen, hopen we.” Loesje: “Vroeger hadden we een promoman, maar dat liep niet zo vlot. We kregen niet zo veel aandacht, ondanks dat het feit dat we toch veel optraden. We deden het voorprogramma van Dez Mona, maar hadden dat eigenlijk helemaal zelf geregeld. Ik heb nu het idee dat het een stuk beter werkt en het vlotter zal lopen. We kijken er alvast erg naar uit.”
Positieve conflicten
Jullie zijn zussen, spelen in dezelfde groep en wonen nu ook samen. Maakt dat het moeilijker, of net omgekeerd? Loesje: “Het gaat heel goed op die manier. Uiteraard hebben we wel eens ruzie, maar dat is niet anders dan met de andere muzikanten. Net omdat we elkaar zo goed kennen, zijn we heel eerlijk met elkaar. We kunnen bij Blackie & The Oohoos helemaal onszelf zijn.” Martha: ”Nu we samenwonen gaat het musiceren zelfs nog vlotter dan voorheen.” Loesje: “We zien elkaar meer. Voor we samenwoonden zagen we elkaar voornamelijk op repetities...” Martha: “... en toen babbelden we alleen over muziek. Omdat we al lang samenspelen, is het gemakkelijk om een nummer rustig te ontleden. Je weet dat de bandleden het geduld zullen hebben om te luisteren. Ik durf dat bij muzikanten die ik niet goed ken, minder dan in mijn eigen groep. Het duurt bij ons ook erg lang om een nummer af te werken. We hebben vaak wel vijf verschillende versies van eenzelfde song. Bij Blackie moet je dus wel geduld hebben.” Op de koop toe speelt bijna de volledige groep ook bij Flying Horseman. Loesje: “Eigenlijk is het bijna net dezelfde groep, alleen Bert Dockx, de frontman van Flying Horseman speelt niet bij Blackie en beide groepen hebben een andere bassist. Maar eerst was er Blackie & The Oohoos. Toen is Bert nummers beginnen schrijven en brachten we zijn nummers als een trio. Martha, ik en Bert. Maar Bert is verliefd geworden op onze muzikanten. In het begin was dat niet makkelijk. Op de koop toe waren wij een koppel. Een vreemde situatie dus. Nu is het normaal geworden voor ons. Beide groepen hebben hun eigen plek gevonden, maar we liggen natuurlijk dicht bij elkaar. We hebben dezelfde muzikanten, managementbureau, boekingskantoor...”
Veel te veel ideeën Jullie gebruiken niet alledaagse instrumenten, zoals de ondes martenot. Loesje: “Dat is een oud, barok instrument dat qua klank gelijkt op de theremin. Het is een van de eerste elektronische instrumenten. We gebruiken het klavier wel op de plaat, want het is nogal een omslachtig ding. Het duurt bijna een halve dag om de ondes martenot op te warmen. We gebruiken hem wel in een soort zijproject van ons, waar we nummers samen met een strijkkwartet en de ondes martenot spelen. Het project is ontstaan dankzij de organisatie van de concertzaal de Brakke Grond in Amsterdam. Zij hadden een budget vrijgemaakt voor ons, waar we iets mee mochten doen. We wilden altijd al eens samenspelen met strijkers. Een componist heeft toen arrangementen gemaakt voor een kwartet, die perfect bij onze muziek passen.” Treden jullie nog op in deze bezetting? Loesje: “We hebben een viertal optredens gedaan en in de toekomst zal dat misschien nog wel gebeuren, maar het is natuurlijk een kostelijk zaakje om al die muzikanten te betalen. Op onze plaat staan er geen strijkers, maar we zouden we er toch graag eens een album mee opnemen. Dan moeten we er wel meer tijd in
on stage 3 november: instore Fnac, Antwerpen 6 november: AB Flex (w/ Sophie Hunger) 10 november: instore Music Mania, Gent 15 november: Mezz, Breda 17 november: Don’t Hype Festival @ Vooruit, Gent (w/ Raketkanon, Flying Horseman, Love Like Birds, Pomrad, Team Panini, Waxdolls, ‘t Hof Van Commerce…) 22 november: Trix, Antwerpen (w/ Orphan Fairytale) 6 december: Brakke Grond, Amsterdam (w/ Ansatz Der Machine, Chris Kok & Civil Union) 8 december: Spiegeltent, Antwerpen 14 december: Glimps Festival, Gent (w/ Dans Dans, I Got You On Tape,Mary & Me, Roscoe, Oscar & The Wolf…)
Blackie & The Oohoos ‘Song For Two Sisters’ Unday/N.E.W.S.
De zusjes Maieu en hun Oohoos hebben op ‘Song For Two Sisters’ gekozen voor de donkere, mysterieuze benadering die ook broedergroep Flying Horseman karakteriseert. Een zelfde intensiteit, even geheimzinnig, maar dan toch ook anders. Hier staan de twee meisjes aan het roer om de bluesy gitaar, spooky synths en rollende drums in de goede richting te zingen met hun strelende stembanden. De Belgische Coco Rosietjes hebben de lofifolkliedjes vervangen door een meer duister en sexy variant. Cover ‘Chelsea Girls’ van Nico is een fris tussendoortje, maar past toch volledig in het geluid van de groep. Veel sfeer, kleine weerhaakjes en een stevig robbertje mysterieuze verleiding. Schone plaat! (dw)
Blackie & The Oohoos