Babsen Nieuws Provincie Groningen november 2011
In dit nummer
Intro Pagina
Intro
1
Nieuws: − van het bestuur
1
Veendam 29 september
3
Jayne's column
4
Boekbespreking
4
Roze zaterdag
5
In het nieuws...
6
Afscheid
7
Wie is wie …
8
Wat hebben we donderdag 29 september een gezellige najaarsaktiviteit gehad op uitnodiging van de gemeente Veendam. De zon scheen uitbundig bij aankomst waarna de warmte voelbaar bleef. Er was oogcontact en de glimlach was volop te zien. Weet u trouwens dat zo'n contact en zo'n lach essentieel zijn bij het flirten? Weet U dat daarbij ook uw ogen groter, uw pupillen wijder en uw lippen voller worden? Onlangs zag ik dat men zelfs een workshop flirten kan volgen. Natuurlijk is het van belang om contact te maken met die ander. Als er eenmaal contact is dan kan weer een andere workshop gevolgd worden: “Leer je hartenkreet te formuleren”. Hoe verwoorden wat je op je hart hebt, hoe het vuur van de passie laten oplaaien? Kortom: hoe schrijf je een liefdesbrief? Dan is er ook nog de workshop “Ontdek de liefde”, en vervolgens moet het raar lopen wil je te zijner tijd geen liefdespartner vervoveren. Na de workshop “Hoe plan ik mijn huwelijk” zul je uiteindelijk bij een Babs terecht komen. Dankzij al deze workshops zullen wij als Babsen aan de bak blijven. En zo hopen wij elkaar te kunnen blijven treffen op de volgende ontmoeting tijdens onze voorjaarsvergadering: woensdagavond 28 maart. Tot dan! Freddy Rietema-Wouda, voorzitter
Nieuws van het bestuur Uit het zittende bestuur is een nieuwe voorzitter naar voren gekomen: Freddy Rietema-Wouda. Daarnaast hebben Sylvia Drenth-de Vries en Aukje Hamming het bestuur versterkt. Aukje zal in de voorjaars-ledenvergadering officieel benoemd worden. Volgens het rooster van aftreden zullen Jac Boeré en Henk Graafhuis het bestuur in het voorjaar verlaten, tenzij zij zich herkiesbaar stellen. Voelt u zich geroepen om de plaats van één van hen in te nemen? Neemt u dan vooral contact op met het bestuur. Op de volgende pagina kunt u nader kennis maken met Freddy, Sylvia en Aukje.
Het huwelijk is als een belegerde vesting: zij die buiten zijn willen er in, en zij die er binnen zijn willen eruit. (Arabisch spreekwoord) Babsen Nieuws november 2011
pagina 1
De nieuwe voorzitter: Freddy Rietema-Wouda Vanaf 1994 ben ik Babs in de gemeente De Marne en sinds vijf jaar dien ik ook de gemeente Winsum. Drie jaar geleden kwam ik op het secretariaat in het bestuur en afgelopen juni werd ik benoemd tot voorzitter van deze bijzondere vereniging. Ik ben geboren in Ulrum, gemeente De Marne op 5-5-'55. Dankzij onze alerte huisarts werd ik om 5 uur 55 geboren. Dus de vijf werd mijn geluksgetal. Mijn opleiding was kleuterkweek maar ik zwenkte op het laatst af naar het grootste garnalen verwerkingsbedrijf van Europa: Heiploeg, waar ik op het secretariaat werkte. Na mijn huwelijk met mijn grote liefde Menno op 4 september 1981, stopte ik met werken toen ik zwanger werd. Wij kregen twee zonen: Herman & Klaas Pieter. Inmiddels bewonen we het landbouwbedrijf dat al generaties lang wordt geĂŤxploiteerd door Menno's familie en dat voortgezet zal worden door Klaas Pieter. Wij hebben de GBM-handel (Gewas Beschermings Middelen) verbreed en kozen in de jaren 90 voor een solitaire windmolen. Zo wonen wij al jaren onder de eerste molen achter het dorp Hornhuizen aan de Groninger kust. Graag zing ik in 'het Lichte Koor', speel boerenbridge en klaverjas, fotografeer, reis en wandel. Daarbij hou ik van de zon, de warmte en het leven. Met ons gezin, familie en vrienden, vierden we onlangs ons 30-jarig huwelijksfeest, wat we als heel dierbaar hebben ervaren. Het contact met mijn medemens vind ik ,verrijkend waarin mijn activiteiten als Babs in al zijn facetten goed past. Sylvia Drenth-de Vries: nieuw op het secretariaat. Ik ben 37 jaar en sinds 2008 Babs in de Gemeente Groningen. Ik woon samen met Chris, dochter Lenja (12 jaar) en hond Sem. Op 27 mei 2011 zijn we getrouwd en mag ik me Sylvia Drenth noemen en Chris mijn man. Naast mijn werkzaamheden als Babs werk ik al ruim 13 jaar ook als bode op het stadhuis in Groningen. Dit heb ik eerst fulltime gedaan, maar sinds een aantal jaren parttime. Ik doe dat nog steeds met heel veel plezier. Elke huwelijksvoltrekking is uniek. Vaak zijn
er leuke momenten. Zo bracht een poosje geleden een hele familie het bruidspaar swingend binnen. Ook werk ik nog 1 of 2 dagen in de week op kantoor bij mijn man. Chris heeft een aannemersbedrijf en ik verzorg daar de administratie en de boekhouding. Mijn hobbies zijn: zingen en lezen. Sinds kort ben ik begonnen met gitaarles, maar mijn grootste hobby is mijn gezin: we trekken er graag op uit met ons allen! Aukje Hamming: nieuw bestuurslid Ik ben geboren en getogen in Emmen, maar ik woon al 40 jaar met veel plezier in Groningen. Ik voel me echt Gronings. Vanaf 1993 ben ik Babs in de gemeente Groningen en ik heb dus inmiddels heel wat paren getrouwd. Ik vind het altijd leuk na verloop van tijd echtparen nog eens tegen te komen en dan te zien dat ze nog steeds gelukkig getrouwd zijn. Tot juli van dit jaar was ik werkzaam als sociaal juridisch medewerker bij de ambtenaren bond Abvakabo FNV. Nu heb ik een lange tijd verlof en daarna ga ik gebruik maken van een flexpensioenregeling. Zo heb ik meer tijd voor huwelijksvoltrekkingen maar ook tijd om in bestuurlijke zin nog iets te doen. Daarom heb ik ja gezegd toen ik gevraagd werd voor het bestuur van de Babsenvereniging. Mijn vrije tijd vul ik verder met sporten op de sportschool en lange afstandswandelingen, hetgeen ook veel tijd kost. Verder doe ik nog wat sociaal juridisch advieswerk en ga ik mogelijk ook binnenkort als vrijwilliger bij het Groninger Landschap aan de slag. Daarnaast lees en kook ik graag, en bovendien hou ik van reizen. Ik ben inmiddels 31 jaar getrouwd en woon samen met mijn echtgenoot in Ruischerbrug, dus aan de mooiste kant van de stad. In dit voorjaar heb ik een aantal lessen Gronings lessen gevolgd en ik hoop daar deze winter mee verder te gaan, ook om hiermee als Babs iets te kunnen doen.
Babsen Nieuws november 2011
pagina 2
Najaarsactiviteit: bezoek aan Veendam 29 september 2011 door Jac. Boeré
Vanaf 10 uur vond in de raadszaal van het gemeentehuis van Veendam de ontvangst plaats van de jaarlijkse Najaarsbijeenkomst. De raadszaal is gebouwd in renaissance stijl en is een replica van de Ridderzaal in Den Haag met een zelfde eikenhouten plafondbetimmering, die eruit ziet als een schip op z'n kop. Voor de ‘vaste’ deelnemers is deze dag altijd een plezierig evenement met collegae. Een ontmoetingsdag waar banden worden aangeknoopt of nieuwe gesmeed. De voorzitter opende de dag met een hartelijk welkom. Onder het motto: “ Er is meer dan alleen Groningen, er is ook Veendam”, bedankte zij de gemeente voor de organisatie van deze dag. Het programma zag er fantastisch uit. De voorzitster benadrukte de onderwerpen die in de vereniging actueel zijn; oproep tot nieuwe bestuursleden, inventarisatie van de arbeidsvoorwaarden, aandacht voor foto's en verhalen voor de website. De burgemeester, de heer E. Meijerman, kreeg het woord en vertelde over de toekomstvisie van Veendam, die in 2011 werd geformuleerd. Mensen die zich vestigen in Veendam zijn enthousiast over het woonklimaat en het voorzieningenniveau. Misschien te groot voor het servet, en te klein voor het tafelkleed, maar dat geeft Veendam tegelijkertijd zijn kracht. Het motto van Veendam is dan ook: van turfstad tot durfstad. Dan volgt een historisch overzicht aan de hand van een power-point presentatie door de heer Wim Dussel, die later in het Veenkoloniaal museum nog het lied van de kiepkerel zou zingen/voordragen Zo vertelde hij dat Veendam in 1865 net zoveel kapiteins had als Amsterdam en Rotterdam
samen, nl. ongeveer 220. Geen wonder dat men sprak van de Veendammer Wind, d.w.z. dat het snakkers en pochers waren. Op de glas-en-lood ramen van de zaal bevinden zich wapenschilden van Nederland, Veendam en belangrijke families. Onder de zuilen in de raadszaal zijn links en rechts tegenover elkaar vier figuren uitgebeeld. Op de eerste zuil de uil, symbool van wijsheid, ter hoogte van B&W waar het huwelijk wordt voltrokken. Op de tweede zuil de adelaar/arend, symbool van kracht, ter hoogte van de gemeenteraad. Op de derde zuil de pelikaan, symbool van zorgzaamheid, ter hoogte van de samenleving. In dit geval is de pelikaan zonder de drie jongen die er normaliter bij afgebeeld worden en die ze volgens de legende met haar eigen bloed voedt. Op de vierde zuil de haan, symbool van waakzaamheid, ter hoogte van de publieke tribune De paardentram staat buiten gereed om daarmee naar Borgerswold te rijden voor een voortreffelijk lunch in de tuin met prachtig weer en veel gezelligheid. Na de lunch arriveren bij het veenkoloniaal museum, het oude Winkler Prins college. Zijn standbeeld staat nog voor het museum. We krijgen de gelegenheid om de historie van Veendam met haar veengronden en kartonindustrie te bewonderen. Ons werd een reis door de tijd met medewerking van de groep Déjà Vu voorgeschoteld. Vele kostuums uit vervlogen tijden werden op originele wijze in het trappenhuis aan ons getoond. Met een afsluitend kopje koffie en een presentje van de Gemeente Veendam gingen we naar huis na een dankwoord van de voorzitster.
Babsen Nieuws november 2011
pagina 3
Jayne's column
boekbespreking
Liefde is.
De familieblues, door Yvonne Kroonenberg, 2011, uitgeverij Contact Amsterdam/Antwerpen.
Het huwelijk dat op mij verreweg de meeste impact heeft gehad vond plaats op een dinsdagochtend om 9.00 uur, een gratis tijdstip. Vaak gaat het dan om de wat 'oneerbiedig' genoemde hamerstukken. Men wil enkel trouwen. Een kennismakingssgesprek is zelden nodig. Op de aangifte had ik het enorme leeftijdsverschil al gezien. Voor de bruidegom was dit bovendien zijn derde huwelijk. De bruid had zijn dochter kunnen zijn, maar was de moeder van hun driejarig zoontje. Weliswaar in de veronderstelling dat geen prijs zou worden gesteld op een uitgebreide toespraak belde ik voor de goede orde toch het bruidspaar. Bij de eerste poging kreeg ik geen gehoor. Toen ik eindelijk contact kreeg bleek het niet een gelegen moment. Een norse stem deelde me mee dat de bruid ziek was en dat ik over een paar dagen maar moest terugbellen. De toon was gezet. Een week later belde ik weer, maar ook ditmaal kwam het niet uit. Ik stelde voor dat men mij maar moest bellen. De rest was de week hoorde ik niets. Tot vrijdagmorgen 8 uur! Voor mij spitsuur waarop ik twee kids moet klaar stomen voor school. Toen ik de chagrijnige bruidegom hoorde was ik er klaar mee. Bits zei ik dat het nu voor mij volstrekt ongelegen uitkwam en vroeg hem om het over een uur weer te proberen. Toen hij dat inderdaad deed bevestigde de man mijn aanname: geen poespas. Prima, want dit bruidspaar zou de absolute primeur hebben van een huwelijk dat ik met tegenzin voltrok. Die dinsdagochtend vroeg de bode of het kussentje voor de ringen moest worden klaargelegd. Ik had geen idee. Daar moest ze nog maar even snel zelf naar informeren. Toen de bode me kwam halen brieste ze: “Wat een hork!” De ringen droegen ze al. Wat ons betreft kon de bruidegom zijn hamerstuk op zijn hoofd krijgen! In de trouwzaal stond een prachtig mooie blonde bruid. De grijze lelijkerd naast haar droeg een klein, licht gehandicapt ventje in een maat-kostuumpje. Een bizar beeld. Maar de blik van de jonge moeder op de vader van haar kind, getuigde van zoveel intense liefde dat al mijn weerstand wegviel. Dit was het dus. Hier ging het uiteindelijk om. Waar wij een botte, oude bijl zagen, zag zij iets heel anders. Hun kindje was met zijn blonde krullen het evenbeeld van De Kleine Prins, zoals geïllustreerd in het wonderwerk van Antoine de Saint-Exupéry, wiens woorden hier ter plekke tot leven kwamen: het wezenlijke is onzichtbaar voor het oog. Dit was liefde in haar meest pure vorm. Onvoorwaardelijke liefde. Liefde die is.
Het nieuwste boek De familieblues van Yvonne Kroonenberg heb ik in één ruk uitgelezen, zo boeiend en in zekere zin herkenbaar vond ik het. Na lezing van het boek begrijp je beter hoen je eigen familie in elkaar zit. Maar dit boek is ook een grote uitnodiging om na te denken over hoe het bij jou thuis was. Het besef dat je onlosmakelijk verbonden bent met je ouders, broers en zussen, hoe je over ze denkt. Ook zal zie je ze niet, ze zijn er toch. Familierelaties zijn heel intens; je familie verlies je nooit. Dat trekt een wissel op die relatie. Vandaar de titel. De blues is een droevig lied. Het verwijst naar omstandigheden die onveranderlijk zijn. Zelfs mensen die het leuk hebben met hun familie, vinden vaak dat ze te kort schieten. Dat ze hun ouder te weinig zien. Dat ze een zus die een moeilijke tijd doormaakt te weinig steunen. Melancholie noem ik day en ik heb dat zelf ook, aldus Kroonenberg. De schrijfster maakte een rondgang langs allerlei families, ook haar eigen familie. In dit toch vrolijke boek legt ze uit waarom broers liever niet op elkaar lijken en zussen juist wel. Waarom oma's elkaar niet aardig vinden en ooms flauwe grappen maken. Ze ziet hoe sommige schoondochters oppermachtig zijn, terwijl andere als voetveeg worden gebruikt. De schrijfster (1950) is psycholoog en schreef al meerdere bestsellers, o.a. “Alles went behalve een vent” en “Monogamie voor beginners”. Haar ouders waren Joods. Het waren opstandige mensen die nooit volwassen zijn geworden, zegt ze. Midden in hun adolescentie zaten zij ondergedoken. Na de oorlog kregen in een razend tempo vier kinderen. Ik heb een rare opvoeding gehad, vertelt Kroonenberg. We mochten veel, maar er was weinig individuele aandacht. Als broer en zussen zijn we altijd dol op elkaar geweest.
Het grootste levensgeluk is de zekerheid dat iemand van ons houdt, van ons houdt zoals wij zijn, of eigenlijk: van ons houdt ondanks dat wij zijn zoals wij zijn. Victor Hugo
Babsen Nieuws november 2011
pagina 4
2 juli 2011: Roze zaterdag in Groningen door Jac. Boeré en Calista van Haastert Nou zeg, dat was me een feest op zaterdag 2 juli 2011. De Stad stond op de kop. ROZE ZATERDAG in Groningen! Met een aantal collegae hebben we dat geweten. Als Ambtenaar van de Burgerlijke Stand der Gemeente Groningen, hebben we die middag ca. 20 paren de liefde kunnen laten verklaren. Het was een idee van OCSW (onderwijs, cultuur, sport en welzijn) van de gemeente. We deden mee aan een inloopceremonie in de Martinikerk in Groningen voor iedereen die op deze dag de liefde aan elkaar wilde (her)bevestigen. Dus geen officiële akte, geen getuigen, kortom geen wettelijke verbintenis, maar een gezellige happening met mensen die elkaar wilden laten weten, ten overstaan van de Buitengewoon Ambtenaar van Burgerlijke Stand, dat ze met elkaar verbonden zijn. Wat een stad! Ik was er al trots op en dat zal wel blijvend zijn. Voorafgaande aan de inloopceremonie was er een dienst in de kerk. Het was er bomvol, e.e.a. liep uit, maar het was enorm inspirerend voor de 800 mensen die er waren. Voor de inloopceremonie was in het koor van de kerk een kapel gemaakt van fraai aan elkaar gelaste fietsonderdelen met een altaartje in het midden. Eeuwe Zijlstra speelde, op het koororgel van de kerk de mooiste muziek. De diversiteit en de toeloop waren ver boven verwachting. Het was ontzettend druk, ludiek, emotioneel en hartverwarmend hoeveel mensen gelukkig nog om elkaar geven. We noemen een paar voorbeelden. Er was een man die zijn vrouw de kerk in loodste met een smoes om het gewelf te bewonderen. Even later stonden ze voor me. Na 40 huwelijksjaren verklaarde hij aan zijn vrouw opnieuw zijn liefde en prees haar om haar uitstekende 'omakwaliteiten'. Nog een man en vrouw met twee schattige dochters. Hij was ook in totale verwarring en nietsvermoedend binnen gehaald door zijn vrouw en de kinderen. Zij had net een miskraam gehad en wilde haar man na alle zware weken ten huwelijk vragen, de kinderen hadden de ringen zelf gemaakt. Twee dames, door Calista in 2004 getrouwd, nu met drie kinderen, wilden elkaar opnieuw vertellen hoe blij ze met elkaar waren en dat ook in gezelschap van hun vier mannelijke roze getuigen!!! Het was een ware happening daar op het podium. Het paar herkende Calista nog en zij
vond het bijzonder om dit met de kindjes op de tafel, doodstil luisterend voor ze te mogen doen!!! Twee gehuwde dames met drie zonen die de ringen hadden. De oudste zoon (ca. 10 jaar) mocht getuige zijn en de ringen aan z'n ouders geven. De jongen voelde zich de rest van die dag de belangrijkste man.Top! Twee jongens, één uit Argentinië en één uit Uithuizermeeden. liet ik elkaar na het afleggen van de verklaring een zoen geven. O Gut, en dat deden ze: er leek geen einde aan te komen. Ja, je zal alles maar opgeven in Argentinië voor een vriendje in een ver 'polderland' in Nederland en dan nog wel in Noord-Groningen. En dan een Engels sprekende stel van in de twintig, uit Canada, die een jaar geleden in Toronto waren getrouwd. Hun grootvader heeft in het Canadese leger meegevochten om Groningen in 1945 te bevrijden. Zij wilden op deze dag, precies een jaar later, in de Martinikerk, hun liefde voor elkaar herbevestigen en daar vervolgens opa in Canada van laten meegenieten. Er was een hetero-ouderpaar met twee kinderen die niet eerder officieel willen trouwen dan op het moment dat hun oudste zoon 18 jaar wordt en dan wettelijk voor hen mag getuigen. Hij is nu 11 jaar. Dat duurt dus nog even. Dan maar op deze feestelijke dag met de kinderen elkaar de liefde verklaren. Ze hadden er speciaal ringen voor gekocht. Twee giechelende dames verklaarden elkaar de nachtvlinderliefde. Zij vinden zich zelf fladderaars. Het was enorm gezellig en ontspannen. De ontmoeting, de diversiteit, wat wil een Babs nog meer! Gemeente en organisatie ontvingen vele dankbetuigingen. Deze dag heeft ons enorm goed gedaan, we hebben er met groot plezier aan meegewerkt..
Babsen Nieuws november 2011
pagina 5
In het nieuws... Moeder trouwt zoon Vrijdag 20 mei jl. om uur hebben Wout Beukema en Els Roelevink elkaar het ja-woord gegeven in het gemeentehuis van Leek. Deze huwelijksvoltrekking is gedaan door mevrouw Jennie Beukema-Stoffers. Zij is Babs in de Gemeente Leek sinds juni 2000. In de afgelopen jaren heeft zij al bijna 250 huwelijken gesloten. Dit huwelijk echter was toch wel heel speciaal voor haar, omdat ze deze keer het huwelijk tussen haar zoon en haar aanstaande schoondochter mocht voltrekken. Opkomst weddingplanner Het komt steeds vaker voor dat een Babs zich laat inschrijven bij de Kamer van Koophandel, een eigen praktijk begint als ceremonieel expert en zichzelf verkoopt als onafhankelijk beëdigd trouwambtenaar. Deze freelancer is dan een zzper (zelfstandige zonder personeel) met een eigen toga en meestal een eigen website waarop reclame wordt gemaakt met woorden als: ‘kies een trouwambtenaar die je begrijpt en een betrokken verhaal houdt’ of ‘geen saaie ceremonie, maar een bijzondere plechtigheid’. Het tarief is dan nader overeen te komen en afhankelijk van plaats en tijd waar men de trouwplechtigheid wil hebben: op het strand, in een kroeg of in een kasteeltje in Frankrijk. Weddingplanners sturen daar ook vaak op aan: trouw simpel voor de wet en pak dan uit zoals het bruidspaar dat zelf wil. ( uit: B&R, juli/aug. 2011)
1.600 minder dan in dezelfde periode van 2010. Er lijkt dus sprake van een dalende trend. Het aantal echtscheidingen bedroeg in 2010 (inclusief ontbinding van partnerschapregistraties) 33.247. Daar lijkt dit jaar sprake van een stijgende lijn: in de eerste 5 maanden van 2011 al ruim 14.300 tegen 13.500 in dezelfde periode van 2010. ( Uit B&R juli/aug.2011) Ja zonder Amen De Volkskrant kopte op 16 augustus dat de huwelijksplechtigheid op het gemeentehuis zo onpersoonlijk is, dat stellen daarom als trouwlocatie toch voor een kerk kiezen. Mevrouw Westerhof-Palmbergen, Babs in Loppersum klom daarover in de pen. Zij schreef: “Wat ik erg vind is de suggestie dat wij als Babsen ons ervan zouden afmaken. Wij genieten van elk huwelijk,afgesloten op welke locatie dan ook. Alle bruidsparen krijgen bij mijn weten waar ze recht op hebben en dat is een mooie plechtigheid, doorgesproken en aangepast aan hun eigen wensen”. (Volkskrant 16/19 augustus 2011) Historisch huwelijk in Slochteren Het 200 jarige bestaan van het burgerlijk huwelijk werd 1 oktober opgeluisterd door een huwelijk in historische stijl op de Fraeylemaborg in Slochteren. Rob Kloosterman en Janet Tammenga uit Harkstede hadden zich aangemeld voor dit huwelijk. De trouwgasten, allen in historische kledij, vertrokken rond 12.30 in vijf koetsen richting Slochteren. Zij werden op de borg ontvangen met trompetgeschal. Jan Evenhuis, in slipjas en hoge hoed, voltrok het huwelijk al 'Ambtenaar van den Burgerlijke Stand der gemeente Slochteren, Arrondissement en provincie Groningen'. Na de plechtigheid sneedt het bruidspaar op het voorterrein de bruidstaart aan.
Minder huwelijken In
2010 zijn er 82.758 huwelijkssluitingen geweest. Dit is inclusief ongeveer 10% partnerschapregistraties, want vanaf januari 2010 worden huwelijkssluitingen en partnerschapregistraties door het CBS niet meer apart bijgehouden. Vergelijk: in 2009 waren er 73.477 huwelijken en 9.497 partnerschapregistraties; in totaal toen dus ruim 200 meer. In de eerste vijf maanden van 2011 zijn er in totaal 26.704 huwelijkssluitingen geteld; bijna
Babsen Nieuws november 2011
pagina 6
Afscheid van voorzitter: Carla Timmerman-Houwen Carla Timmerman-Houwen was de eerste en tot nu toe enige voorzitter van onze Groningse Babsen Vereniging. Reden genoeg om haar te interviewen. Door omstandigheden werd het een schriftelijk interview. Sinds wanneer ben jij Babs in Groningen? Sinds Augustus 1993 Wat was de reden dat je Babs wilde worden? Ik heb de eer gehad gevraagd te worden of ik het leuk zou vinden om Ambtenaar van de Burgerlijke stand te worden. Wat vind je het leuke van dit werk? Door dit werk maak ik kennis met veel jonge en oudere mensen met enthousiaste toekomst plannen. De Babsenvereniging is in 2003 opgericht, meen ik, en jij bent er vanaf het begin bij betrokken. Hoe kwam dat? Soms rol je zomaar ergens in omdat je er bij betrokken voelt. Waarom werd je voorzitter? Omdat ik enige ervaring had in het voorzitten bij diverse organisaties, zoals plattelandsvrouwen (nu Vrouwen van nu), Vrouwen Kabinet, Winkeliers-vereniging Nieuwe Ebbingestraat, Landelijke Porselein Schildergenootschap en ik was negen jaar Voorzitter van de CliĂŤntenraad van het verpleeghuis Nieuw Mellens te Leeuwarden. Wat vond jij het moeilijkste wat je ooit moest doen als voorzitter? Echt moeilijke dingen ben ik eigenlijk niet tegen gekomen! Maar spannende momenten waren er soms wel. Bijvoorbeeld het ontvangen van personen zoals een burgemeester.
Wat deed je nog naast het voorzitterschap? Meewerken in ons bedrijf Banketbakkerij Timmerman. Ik pas ook regelmatig op onze kleinkinderen (2 baliekluivers), ik quilt en naai graag ,schilder porselein, Bak en Kook graag op mijn AGA - Fornuis en tussendoor wandel ik met onze Beagles (Teun & Jet). Heb je ooit hetzelfde bruidspaar opnieuw getrouwd? Nee, gelukkig niet. Heb je ooit een reparatiehuwelijk voltrokken? D.w.z. hetzelfde bruidspaar na een scheiding opnieuw getrouwd? Dat was mijn allereerste huwelijk wat ik voltrok en dat was erg leuk. Welke leeftijd had de oudste bruid/bruidegom tijdens jouw Babsencarrière? Een bruidegom van 82 jaar en de bruid was 79 jaar. De Kinderen wisten van niets! Welke leeftijd had de jongste bruid/bruidegom? 2 mannen van 21 en 24 jaar. Is het je ooit overkomen dat een bruidspaar niet kwam opdagen? Wat deed je toen? Dat is mij nooit overkomen. Jij bent zelf al ...jaar getrouwd. Welk advies heb je als ervaringsdeskundige voor een bruidspaar? Al 43 jaar Gelukkig en mijn advies Het leven is geven en nemen soms is het veel geven en nog meer nemen. En aan ons? Ik denk dat jullie als Babsen dat heel goed zelf in kunnen vullen. Heb je nog advies/tips voor je opvolgster? Zoals ik Freddy Rietema heb leren kennen, heeft ze haar eigen goede stijl.
Wat was het leukste wat je ooit als voorzitter overkwam/moest doen/deed? De samenwerking met de bestuursleden, de gezellige vergaderingen bij mij thuis en het enthousiasme van alle Babsen. Hoeveel tijd kostte het voorzittershap? Bij elkaar ongeveer 1 dag per maand Welk onderdeel kostte je de meeste tijd? De voorbereiding van de vergadering.
Babsen Nieuws november 2011
pagina 7
Wie is wie... Bestuur voorzitter
Freddy Rietema-Wouda 06-22567345 rietema@xs4all.nl vice-voorzitter Jac. Boeré 050-5423060 jw.boeredeelman@home.nl penningmeester Henk Graafhuis 050-5258101 hgraafhuis@tele2.nl secretariaat Eiske Rutgers-Dijkstra 050-5711814 eiske40@hotmail.com secretariaat Sylvia de Vries sylvri@home.nl 06-54730076 bestuurslid Aukje Hamming hammingaukje@hetnet.nl 06-23324171 bestuurslid Jelske Kleefsman-van der Wal 0598-422937 wal002@zonnet.nl
Redactie Jelske Kleefsman-van der Wal 0598-422937 wal002@zonnet.nl eindredactie, opmaak en fotografie Jolien Berendsen-Prins 050-5348522 jolien.berendsen.prins@planet.nl editor Jayne Bakker-van den Hende 0597-591171 njb_13@hotmail.com columnist Webmaster Jan Niemijer 06-43906530 gewoonjan@ziggo.nl www.trouwenindeprovinciegroningen.nl
Opnieuw dus een oproep tot het inzenden van uw prachtige verhalen, ervaringen, gedichten en anecdotes. Ook deze krant staat er op zodat u alles ook daar nog eens rustig kunt nalezen. Ledenvergadering voorjaar 2012 Op woensdag 28 maart zal de ledenvergadering worden gehouden in restaurant “De Twee Provinciën”, Meerweg 245 in Haren. Er is op veler verzoek weer gekozen voor een avond, zodat het de werkende collega's niet een extra vrije (mid)dag kost. Het restaurant ligt aan het Paterswoldse meer, te herkennen aan het vuurtorentje. Er is ruim parkeergelegenheid. Voor meer informatie: www.detweeprovincien.nl Copij Babsen Nieuws Na de ledenvergadering hopen we weer een nieuwe krant voor u te maken. We zijn blij met het nieuws dat u ons gestuurd hebt: hartelijk dank! Heeft u interessante copij voor het volgende nummer, dan kunt u dat uiterlijk 30 maart insturen. De redactie behoudt zich het recht voor stukken te redigeren en/of in te korten. Enquète arbeidsvoorwaarden Van mei tot november heeft een inventarisatie plaats gevonden van de arbeidsvoorwaarden van de Buitengewone Ambtenaren Burgerlijke stand in de Provincie Groningen. Eén in ander werd uitgevoerd in samenwerking met de Drenthse vereniging. De respons was groot. 65 Babsen hebben de vragenlijst ingevuld, wat neerkomt op een respons van 41%. Op dit moment worden de resultaten verwerkt. De uitkomsten kunt u naar verwachting vanaf medio december lezen op onze website www.trouwenindeprovinciegroningen.nl. Tevens kunt u daarop lezen welke vervolgstappen worden ondernomen naar aanleiding van de uitkomsten van de inventarisatie. Mocht u vragen hebben dan kunt u ons bereiken via babsengroningen@hotmail.com. Namens het bestuur, Eiske Rutgers-Dijkstra
Overige informatie Bank Rabobank Groningen nummer 1485 73 088 Vereniging Buitengewoon Ambtenaren Burgerlijke Stand Provincie Groningen Website Ook de website gaat vernieuwen en neemt de nieuwe huisstijl aan. Om de site aantrekkelijk te maken is veel nieuwe informatie nodig, zodat u veelvuldig gebruik kunt maken van de site.
Babsen Nieuws november 2011
pagina 8