Project Magazine - Novembernummer by Veerle ProjectMagazine

Met verhalen, quizzen, free stuff & nog veel meer! â&#x2122;Ľ

Vocaloid

Over plezier, zenuwen en theater.

Leuk dat je het eerste nummer van Project Magazine leest! We hebben ontzettend hard gewerkt deze maand en er waren helaas wat problemen, maar uiteindelijk is alles afgekomen, en ik ben er heel trots op! Het thema van dit nummers is ‘Live on Stage’ en (bijna) alle artikelen hebben daar dan ook mee te maken. Het idee om een tijdschrift te beginnen had ik al een hele tijd geleden. Ik had op dat moment een erg inactieve blog (die nu verwijderd is) en wilde eigenlijk wel graag iets nieuws starten. Ik maakte al een hele tijd websites met de kennisnet websitemaker (Verellya, Aellureality, klinkt misschien bekend?) en wilde eigenlijk wel een keer iets anders. Dus toen dacht ik: Hé! Ik ga een tijdschrift beginnen! Ik maakte er een website voor en stelde een lijst met functies op. Helaas stroomden de aanmeldingen nog niet zo snel binnen. Het beetje reclame dat ik maakte hielp ook niet echt, maar uiteindelijk had ik toch een groep van getalenteerde mensen verzameld die graag mee wilden helpen. En zo ontstond dus het team dat er nu is, en daarna dit tijdschrift. Ik ben ontzettend blij nu ik het zo helemaal af zie, en ik hoop dat jullie er ook vrolijk van worden! Reacties hoor ik ontzettend graag en ik hoop op een dag het internet te veroveren met dit nieuwe online magazine, haha ;D!



The Magic of Music bladzijde 3



1D to Holland bladzijde 5



Auditie! – deel 1 bladzijde 7



Namenwedstrijd bladzijde 9



Vocaloid & Utaite-special bladzijde 10



Wallpaper van de maand bladzijde 24



Verhaal: Droom en Daad bladzijde 25



Auditie! – deel 2 bladzijde 28



Internetspotter bladzijde 31



Quiz: Hoe spontaan ben jij? bladzijde 33



Column: Fuifnummers en Pretletters bladzijde 35



Printables bladzijde 36



Invulverhaal bladzijde 37



Slotwoord bladzijde 38



Meet the team bladzijde 39

The Magic of Music In de week van 11 t/m 18 augustus stonden er, verspreid over heel Tilburg en omgeving, meer dan 100 piano's. Ze waren overal te vinden: in straten, op pleinen, voor belangrijke gebouwen, enzovoort. Iedereen die wilde kon erop spelen, alle leeftijden, stijlen en niveaus. Ik weet dat het lang geleden is, maar ik wilde dit stuk heel graag schrijven omdat het heel belangrijk voor me is.

Op woensdagavond 14 augustus gingen we met een groep vrijwilligers van de Twern de stad in om een piano te bemachtigen. We hadden verschillende songteksten bij en onze 3 pianisten hadden liedjes geleerd op de piano die wij mee konden zingen. Zo wilden wij een soort optreden geven in de open lucht. Die avond ontdekte ik de magie van muziek... Het begon met gezellig wat eten bij de McDonalds, waar we eerst de medewerkster moesten overhalen voordat de helft van onze groep (waaronder ik; ik ben vegetariër dus had ik weinig keus) er met onze broodjes van de Subway bij mochten zitten. Na een hele discussie gaf de "maar we ruimen het netjes op" van A. de doorslag en mocht het. Het hele gesprek daar bestond alleen maar uit (té) slechte grappen, en juist daardoor lagen we af en toe helemaal dubbel.

Na het eten gingen we op zoek naar een piano. De eerste die we tegenkwamen was zó vals dat we maar snel doorliepen en uitkwamen op het

Foto’s: peptryh.blogspot.com, streetpianos.com, fontyshogeschoolvoordekunsten.nl

Pieter Vreedeplein, het drukste (en nieuwste) plein van de stad, bij het overdekte winkelcentrum. Midden op het plein stond, op een verhoging die daar toevallig al was, een piano. Daar begon het magische moment... De pianisten onder ons speelden liedjes, wij haalden songteksten tevoorschijn en zongen mee. Het mooiste was toch wel het lied Hallelujah, toen we met zijn vieren (A., W., P. en ik) uit volle borst meezongen, niks ingehouden, geen zenuwen. De sfeer kwam al snel op gang, er werd gespeeld en gezongen. N. en haar man dansten samen boogiewoogie, wat ze heel goed bleken te kunnen. Met zijn allen maakten we er een echt feestje van, met afwisseling tussen pop en andere stijlen, maar vooral veel improvisatie ("Wie kent er nog iets leuks?" "Oh kom we zingen mee!").

Heel bijzonder was toen een professionele pianist die we daar hadden ontmoet en die al een tijdje gezellige met ons meedeed samenwerkte met een rapper, waardoor een fantastische rap met pianobeat ontstond. Ook bijzonder was hoe iemand begon te spelen en er spontaan twee mensen invielen, waardoor ze met zijn drieën achter één piano samen muziek zaten te maken, en hoe A. en ik naast elkaar stonden te zingen, af en toe elkaar

aankijkend. De muziek schepte echt een band, zowel tussen de mensen die elkaar al kenden als tussen de mensen die mee kwamen doen en/of kwamen kijken. De avond werd ‘gemaakt’ door de muziek. Het was gewoon geweldig om zo samen met muziek bezig te zijn, ieder op zijn eigen manier, maar tóch samen. Op dat moment ontdekte ik hoe magisch muziek eigenlijk is.

♪ Hoe pianospel, zang en (boogiewoogie)dans worden gecombineerd en het

een waar feestje wordt

waar iedereen vrolijk van wordt, de mensen die meedoen maar ook voorbijgangers.

♪ Als voorbijgangers even blijven staan en er een groep ontstaat rondom de piano, kijkend en luisterend, om daarna allemaal weer verder te gaan naar hun eigen bestemming.

♪ Een wat ouder stel dat erbij komt staan, armen om elkaar heen, zichtbaar genietend van de muziek. ♪ Een professionele pianist en een beginnende rapper die al improviserend samenwerken waardoor een geweldige rap ontstaat op een pianobeat, wat een heel bijzonder effect geeft.

♪ Hoe tijdens het zingen de aanwezigheid van P. naast en tegenover me duidelijk voelbaar is. Ik voel echt dat ze daar is zonder naar haar te kijken, en het geeft steun en vertrouwen.

♪ Het lied Hallelujah, het moment dat iedereen durft te zingen, niemand nerveus of onzeker, niemand die zich inhoudt. Sinds deze avond ben ik muziek steeds meer gaan waarderen en ook steeds meer gaan geven om ‘echte’, goede muziek, niet alleen de bekende feestnummers. Ik ontdekte steeds meer de kracht van muziek, zag hoeveel muziek met je kan doen, hoe het je kan raken tot diep vanbinnen. En ik wist: Dit was nog maar het begin van nog veel meer magische muziekmomenten...

Laurel

De foto’s in dit artikel zijn niet door mij gemaakt en ProjectMagazine claimt deze dan ook niet als haar eigendom.

- Ergens in augustus begon er een wedstrijd tussen vier landen (Duitsland, Nederland, ItaliĂŤ en Zweden) om One Direction, een boyband uit Engeland naar je eigen land te halen. Uiteindelijk wonnen alle landen en dus ook Nederland. Dus One Direction kwam op 5 oktober naar Nederland! | | Eerst dacht iedereen dat het een concert zou worden, pas ergens in 2012. Maar het bleek dat ze al in oktober kwamen voor een Q&A. Alles was wel gratis, maar er mochten maar een aantal mensen naar binnen. Dus je zou eerst een polsbandje op moeten halen, maar omdat veel fans niet een bandje konden halen besloot Sony een andere actie te houden: e-mails sturen. Toen was je kans 2958574734 x kleiner omdat random mensen die dachten "oh wel leuk, geen idee wie ze zijn maar laat ik maar gewoon een e-mail sturen.." ook uitgekozen konden worden. Degene die er 5 oktober bij mochten zijn kregen een mailtje terug. En helaas kreeg ik er geen.. Totdat sony meldde dat sommige mensen niet konden en er opnieuw een paar mailtjes verstuurd zouden worden. En yeah! Ik kreeg er op het laatste moment nog eentje! Superblij dus en ik mocht een vriendin meenemen. (: Dus gingen mijn vriendin T. en ik woensdag dolgelukkig naar Amsterdam, Hotel Arena. Toen we daar aankwamen stond er een hele lange rij met alleen maar meisjes. We sloten achteraan in de rij toen we twee andere vriendinnen die ook waren uitgekozen ook zagen komen aanlopen. We moesten drie kwartier wachten maar omdat we met zijn vieren waren was het heel gezellig, ook omdat we met andere fans liedjes van One Direction gingen zingen. (: Toen we na drie kwartier eindelijk naar binnen mochten kregen we daar een polsbandje, kaartje waar 1D handtekeningen op kon zetten en een button, die ik jammer genoeg ben kwijt geraakt. We wilden de zaal inlopen toen we een wit bord zagen staan waar je op kon schrijven. We waren best wel laat dus het bord was al bijna vol. Toch hebben we er nog een klein berichtje op geschreven! Daarna gingen we de zaal in. Daar stond de muziek aan van 1D en steeds als we heel hard gilden sprongen er

lampen aan. Er hing ook een groot bord met Twitter berichtjes en als iemand een berichtje van haar zag begon die heel hard te gillen waardoor we dachten dat 1D op het podium was.. Fail. Maaaaar, na een kwartiertje kwamen ze het podium op! Ik en mijn vriendinnen en volgens mij iedereen in de zaal begon heel hard te gillen en konden niet geloven dat ze daar echt stonden! Het was een Q&A dus er werden vragen gesteld die fans via Twitter hadden gestuurd, ik had gehoopt dat die van mij erbij zat (‘What would be your name if you were a girl?’) maar dat was helaas niet zo. ): Er werden een stuk of 10 vragen gesteld, maar ik kon er maar een paar van verstaan waar ik er 2 nog van weet haha fail. Wat zou je doen als je voor 1 dag een meisje was? Louis: “Ik zou in de spiegel naar mezelf staren, naked.” & Wat is jullie favoriete Nederlandse woord? Harry *met een heel leuk accent*: Ik hou van jullie.

~door Danielle

Mja, en toen werd de hele zaal gek. Daarna gingen ze nog een stukje van What Makes You Beautiful zingen en daarna begon de signeersessie. We hadden allemaal dingetjed gekocht om aan One Direction te geven, maar het ging zó snel, je vergat alles. Je kon alleen maar denken: "omfg, one direction." En toen moest je alweer weg. Maar gelukkig vroeg mijn vriendin T. aan Harry of hij ons een high five wilde geven en dat deed 'ie! Dus wij liepen heel gelukkig de zaal uit. We trilden nogal dus pakten we een bekertje drinken, in de gang wachtten we op onze andere vriendinnen E. en I. We wilden naar buiten lopen toen ze kwamen maar toen vroeg een man aan ons of we geïnterviewd wilden worden voor SBS6. Dat wilden we wel dus werden er een paar vragen aan ons gesteld. Daarna gingen we naar buiten, wachten tot One Direction weer langs kwam rijden met de auto en ze uitzwaaien. We waren weer wat liedjes aan het zingen en aan het kletsen met wat andere fans toen sommige meisjes opeens heel hard begonnen te gillen. Wat bleek; One Direction kwam het hotel uit! Ze gingen even naar ons kijken en zwaaien haha. Wij begonnen toen What Makes You Beautiful te zingen en Liam ging mee dansen, toen we klaar waren met zingen ging 'ie voor ons klappen. Het was echt een leuke en gezellige dag om nooit te vergeten! :D

Een beetje ongemakkelijk wacht ik tot iemand uitleg komt geven. Een paar mensen kennen elkaar al en voeren een gesprek, verder is het best stil. Ik kijk de ruimte rond. Het is een gezellige, huiskamer-achtige ruimte met veel posters van allerlei voorstellingen en projecten. Het doet me wel wat denken aan een speelhal op een camping, door de oude, grijze muren, de pingpongtafel en de loungehoek, maar dan groter, met een keuken, grote tafels en meer kleur en posters. Een vrouw stelt zich voor en legt uit wat er gaat gebeuren. “Allereerst: de auditie is individueel, je gaat dus niet met een groep naar binnen maar helemaal alleen... De auditie is meteen een soort rondleiding door het gebouw,” vertelt ze. “Er is met groene pijlen een route aangegeven. Op die route vind je vier ruimtes, te herkennen aan het rode kruis op de deur. Als je bij zo'n deur aankomt, klop je aan. Een regisseur zit dan binnen op je te wachten. In de drie minuten die je per ruimte krijgt, zal deze regisseur je één of meerdere opdrachten geven om jou en je spelkwaliteiten te leren kennen. Na deze drie minuten klopt de volgende aan en ga je verder naar de volgende ruimte.” Nadat ik nog even naar het toilet ben geweest en vooral heb gewacht is het dan eindelijk echt mijn beurt. Dezelfde vrouw die net de uitleg gaf, geeft me een naamsticker, maakt een foto van me met haar iPad en wijst me de weg naar de eerste ruimte. Ik haal diep adem en klopt op de deur. "Binnen!" De regisseur stelt zich voor en vraagt me achter een bureau te gaan zitten, waar een toetsenbord, lamp en mobiel (of meer een koelkast, het is een soort Samsung Prehistoria, Editie 2, jaar nul) klaarliggen. Zo goed mogelijk probeer ik de

opdracht die hij geeft uit te voeren, maar dat blijkt veel moeilijker dan het lijkt. Tegelijkertijd bedenken wat ik wil zeggen, dat typen en op hetzelfde tempo uitspreken, en ondertussen ook nog sms’en... De drie minuten vliegen voorbij en al snel sta ik in de volgende ruimte, een repetitieruimte, mijn monoloogje (een stukje tekst dat je in je eentje opzegt, alsof je in jezelf praat of iets presenteert), dat ik van tevoren uit mijn hoofd heb moeten leren, op te voeren. Eerst zoals ik hem heb geoefend, dan als iemand die een oude oma probeert over te halen om het internet te gaan gebruiken en alsof dat niet genoeg is, is de volgende opdracht om hetzelfde te doen maar dan als iemand met heftige ADHD. En daarna als iemand die HELEMAAL flipt omdat zijn computer vastloopt, zoals je in sommige Youtubefilmpjes ziet. Ook hier gaat de tijd echt veel te snel. Als ik de groene pijlen verder volg door een decor- en rekwisietenopslagruimte valt het me op dat de sfeer in dit gebouw echt heel fijn is. Het gebouw doet echt denken aan theater, overal zijn tekenen van toneel en theater, decorstukken, rekwisieten, posters, de ruimtes maar ook de mensen; ik voel me er helemaal thuis. Dat zal zeker hebben bijgedragen aan de zelfverzekerdheid waarmee ik alle opdrachten uitvoer, veel minder nerveus dan ik had verwacht. Net als dat de hulp van A. bij het nadenken over mijn monoloog (via msn) en het weten dat ze aan me denkt, ook echt helpt. En het groepsgesprek met A. en L. op msn, vlak voordat ik ging, dat je dan ineens steun krijgt uit een onverwachtse hoek. Maar natuurlijk ook dat ik sinds de zomer, vooral sinds KinderVakantieWerk (ik was daar vrijwilliger, het is een geweldig fijne groep), veel meer zelfvertrouwen heb gekregen. Toen ik ook nog de eerste week

van school in een totaal vreemde klas moest doorbrengen, waar de sfeer echt niet om uit te houden was, totdat ik eindelijk werd overgeplaatst naar de klas van mijn vriendinnen, heb ik wel echt geleerd dat ik best wat zelfverzekerder mag zijn en dat ik veel meer alleen kan dan ik dacht. Helaas heb ik niet lang de tijd om rond te blijven kijken en van de sfeer te genieten, dat zou allemaal van mijn volgende drie minuten afgaan, dus ik loop snel door en klop aan bij de volgende deur. Ook hier wordt er weer gebruik gemaakt van mijn monoloog. Na hem weer één keer op mijn manier te hebben uitgevoerd, mag ik hem spelen als een heel arrogant, té zelfverzekerd type dat denkt dat ze alles is, eigenlijk het tegenovergestelde van hoe ik het net deed. Daarna vraagt ze me, net als alle andere regisseurs, naar mijn toneelervaring, en vertel ik (mijn praatje wordt, net als mijn acteerwerk, iedere keer dat ik het doe weer een stukje beter) dat ik musicallessen volg. “Maar dan kun je dus ook zingen?” vraagt ze enthousiast. Nog voor ik echt antwoord kan geven, geeft ze me een bijzondere opdracht. Of ik mijn monoloog niet even voor haar kan zingen, als serenade, "en ga maar op die stoel staan"... Ik haal diep adem, dit was wel het laatste wat ik had verwacht, ik heb echt geen idee hoe ik dit aan moet pakken. Maar ik heb maar weinig tijd, dus laat ik maar gewoon beginnen, hopelijk komt er dan iets goeds uit... Ik stap op de stoel en zet in. Dat komt er verassend makkelijk uit! Met overdreven, dramatische armbewegingen en gezichtsuitdrukkingen doe ik voor haar de "serenade". Als ik klaar ben spring ik van de

stoel. Yes, ze vindt het leuk. Grappig zelfs, als ik haar gezicht zie. "Daar zou je zo een hele musicalscène omheen kunnen bouwen," zegt ze. En inderdaad, nu ze het zo zegt merk ik dat ik zelf ook ineens vol inspiratie zit voor komische scènes met dit soort gekke dingen erin. Met deze serenade is mijn tijd meteen voorbij, nog maar één ruimte te gaan! Dit blijkt ook meteen, op het tegelijk typen en praten na, de moeilijkste ruimte. In plaats van één regisseur zitten hier twee mensen, maar één persoon neemt het woord. Bij deze opdracht ben ik de techneut van het theater. Ik ben druk bezig van alles te regelen, ondertussen doe ik mijn monoloog op allerlei manieren die hij me vraagt. Monotoon en saai beginnen en dan Super enthousiast eindigen en andersom, druk aan het werk zijn en dan ineens een muis zien, net te horen hebben gekregen dat je bent ontslagen en dan ineens een idee krijgen waardoor je het niet meer erg vindt... Allerlei improvisatieopdrachten moet ik doen. Maar ondertussen moet ik wél mijn rol van techneut aanhouden, wat toch erg lastig blijkt... En dan sta ik weer in de gezamenlijke ruimte. De 12 minuten zijn echt voorbij gevlogen en hebben me van heel rustig naar super hyperactief en enthousiast gemaakt! Ik ben heel tevreden over de auditie. Ondanks dat vooral de eerste maar ook de laatste opdracht erg moeilijk waren en niet helemaal soepel gingen, denk ik dat ik het er toch goed vanaf heb gebracht. Ik heb alles met veel zelfvertrouwen gedaan, de sfeer was fijn en met die serenade ben ik zeker opgevallen. Door of niet, ik ben helemaal tevreden!

Pling! You've got mail... In de routine begin ik de mailtjes van Facebook en Twitter weg te klikken. Dan schrik ik. Tussen alle meldingen en dagelijkse dingen zie ik een opvallende titel: ´Uitslag auditie expeditietheater’... Mijn hart maakt een sprongetje, zou er dan toch een kans zijn? Ik zet de tv uit, pak mijn laptop nog wat dichterbij en open de mail. "Van harte" staat er in grote, opvallende gekleurde letters. Ik kan mijn ogen niet geloven, zou dat betekenen dat...? Snel lees ik de mail door, bij iedere zin groeit mijn blijdschap. Ik ben door! Ik mag meedoen met expeditietheater van Het Zuidelijk Toneel! Dat wordt een middag springen, zingen en wild door het huis dansen van blijdschap!

Wil je weten hoe Laurels toneelavontuur verderging?  Lees meer op bladzijde 28!

WEDSTRIJD! Zoals je al gezien hebt heeft dit magazine geen super originele naam. Nee, dat is niet omdat we er snel vanaf wilden zijn, maar… Omdat we jullie graag een kans willen geven om een leuke naam te verzinnen! Daarom is hier… DE NAMENWEDSTRIJD! De Regels De regels zijn niet al te ingewikkeld. Wil je meedoen? Verzin een leuke naam en mail hem naar projectmagazine@hotmail.nl. Je mag tot 3 namen insturen. Uiteindelijk kiezen wij met het hele team de winnaar en natuurlijk is er ook een tweede en derde plaats! =) Wat kun je winnen? Eerste plaats: Als jouw naam écht heel leuk is wordt hij gebruikt als definitieve naam van het magazine en je krijgt sowieso een leuk prijzenpakket! Met… -

Een award 1 wallpaper met afbeeldingen naar keuze, van mij of van onze designer Flore. 2 printables (bijvoorbeeld boekenleggers of briefpapier) naar keuze van Flore. 1 tekening van onze tekenaar. En als je dat wilt, een eigen pagina in het derde nummer van Project Magazine.

Tweede plaats: -

Een award 1 wallpaper 2 printables

Derde plaats: -

Een award 1 wallpaper

Xx.Veerle

Vocaloid is een programma waarmee je doormiddel van ingesproken stemmen liedjes kunt maken. De eerste Vocaloid was Engels, maar de meest Bekende zijn toch wel de Japanse, die daarna kwamen. Daar zal ik het in dit artikel dan ook vooral over hebben!

Huh? Wat? Een programma waarmee je door middel van ingesproken stemmen liedjes kan maken? Hoe werkt dat dan? Goede vraag! Het basisidee is dat door mensen ingezongen lettergrepen aan elkaar worden geplakt en op een bepaalde toonhoogte worden gezongen. Zo ontstaan woorden, en daarna hele liedjes! Ook kun je nog dingen doen zoals vibrato toevoegen en allerlei dingen aanpassen. Behoorlijk ingewikkeld en daarom is Vocaloid ook vooral bedoeld voor de wat professionelere mensen, die graag muziek maken maar geen zanger of zangeres hebben om hun liedjes te zingen.

Hatsune Miku, de meest bekende Japanse Vocaloid

Op het moment zijn er 28 verschillende Vocaloids, maar er zijn al meerdere bekend die nog uit moeten komen. Hieronder staan ze allemaal op een rijtje! (op chronologische volgorde)

Vocaloid 1

Leon (Engels)

Lola (Engels)

Miriam (Engels)

Meiko (Japans)

Kaito (Japans)

Vocaloid 2

Sweet Ann (Engels)

Hatsune Miku (Japans)

Megpoid (Japans)

Sonika (Engels)

Tonio (Engels)

Lily (Japans)

Kagamine Rin/Len (Japans)

SF-02 Miki (Japans)

VY1 (Japans)

Prima (Engels)

Kaai Yuki (Japans)

Gachapoid (Japans)

Gackpoid (Japans)

Kiyoteru Himaya (Japans)

Nekomura Iroha (Japans)

Megurine Luka (Japans)

Big Al (Engels)

Utatane Piko (Japans)

VY2 (Japans)

Vocaloid 3

Mew (Japans)

SeeU (Koreaans)

Dat zijn een hóóp Vocaloids. Maar laat je niet afschrikken hoor. Op de volgende pagina’s ga ik het alleen over de bekendste en populairste Vocaloids hebben. Dus blader maar door!

Megpoid V3 (Japans)

VY1 V3 (Japans)

Meiko is de eerste Japanse Vocaloid. Ze is gemaakt door Crypton en haar stem komt van Meiko Haigō. Ze werd gelanceerd op 5 november 2004. Helaas is ze niet zo populair, maar heeft toch een aantal erg goede liedjes.

Note: De namen tussen haakjes zijn de namen van de producers. Producers zijn mensen die vocaloidliedjes maken. Over hen vind je straks meer!

♪ Noise [MIJIPIN-P] ♪ Various Feelings [shu-tP] ♪ Thought To Tell [shu-tP] ♪ Tsugai Kogarashi (met Kaito) [ShigotositeP] ♪Destroy Destroy [yuuki]

Cantarella (met Miku) [Kurousa-P] Cendrillon (met Miku) [Signal-P]♫ When I Get Home My Wife Always Pretends To Be Dead ♫ [Hobohi] To You [Iceimo-P] ♫ Judgement of Corruption [Akuno-P]♫

Kaito is de tweede Japanse Vocaloid, gelanceerd op 17 februari 2006. Hij is net als Meiko gemaakt door Crypton en zijn stem komt van Naoto Fūga. Kaito was eerst niet zo populair, maar is in korte tijd veel bekender geworden. Nu hoort hij bij de populairste Vocaloids.

Hatsune Miku is zoals je al had gelezen de bekendste Vocaloid. Ze is de eerste Japanse Vocaloid 2 en werd op 31 augustus 2007 uitgebracht. Haar stem komt van Saki Fujita en ze is net als Kaito en Meiko gemaakt door Crypton. Samen met Megurine Luka en Kagamine Len en Rin heeft ze al meerdere live-concerts gehad, waarvan één in de VS! ♪The Disappearance of Hatsune Miku (Live) [CosMo] ♪World is Mine [Ryo/Supercell] Mijn eerste vocaloidliedje! ♪Magnet (met Luka) [Minato] ♪BadBye [Koman] Ik houd van deze. De tekst is cool <3. ♪Melt [Ryo/Supercell] A classic <3

♪ Torinoko City [40mP] ♪Ai Kotoba [DECO*27] ♪World’s End Umbrella [Hachi] ♪Two-Faced Lovers [Wowaka] fimpje=weird ♪ Uta ni Katachi wa nai Keredo [Doriko]

♪Rolling Girl [Wowaka] ♪Secret Police [BuriruP] ♪Last Night, Good Night [kz] ♪Dear [19′s Sound Factory]

♪SPiCA+ARiA [Toku-P] ♪ Freely Tomorrow ♪From Y to Y [JimmyThumb-P] ♪Glow [keeno]

♪Love is War [Ryo/Supercell]♪One-Way Route [Yucha-P]

Rin Meltdown [Iroha] I like you, I love you [JevanniP] Kokoro [Toraboruta-P] Melancholic [Junky] Antichlorobenzene [Otawa-P] Love is War R184mm Remix [Original: Ryo, remix: Yuuyu] Butterfly on Your Right Shoulder [Nori P]

Samen Gekokujou [ichigyouP] Trick and Treat [OSTER-project] Rin Rin Signal [Signal-P] Gemini [DixieFlatline] Adolescence [shigunaruP] Karakuri Burst (Note: Het teken in de titel (als je op het filmpje klikt) is NIET het teken van de nazi’s. Het wijst de andere kant uit. In het filmpje is het op Lens mouw soms omgedraaid, maar het heeft echt niks met Hitler te maken (aangezien het ook een symbool van allerlei andere dingen is).

Just Be Friends [DixieFlatline] Double Lariat [Agoaniki-P] Dit gaat over het bereiken van een doel, hoe je steeds beter wil worden en steeds harder probeert, waardoor je uiteindelijk je doel bereikt en terugkijkt naar waar het mee begon, en hoe belangrijk die dingen eigenlijk voor je zijn. Ik houd van de tekst <3, want ookal is dit een beetje de boodschap, je kunt het toch op allerlei verschillende manieren opvatten. Akahitoha (A Single Red Leaf) [Kurousa-P] No Logic [JimmyThumb-P] Laat dit maar eens aan alle leraren en strenge ouders zien! Secret [Ryuuuu] Een zeer apart Engelstalig Luka-liedje. Tower [Hayashikei (KEI)] Leia [Yuyoyuppe] Stardust Utopia [Otetsu]

Kagamine Rin en Kagamine Len zijn twee Vocaloids die bij elkaar horen en worden samen verkocht. Ze zijn vaak gezien als een tweeling, maar Crypton die ze gemaakt heeft, heeft besloten daar niks over vast te stellen, zodat iedereen zelf kan verzinnen of ze nou een tweeling, spiegelbeelden, twee versies van dezelfde persoon of wat dan ook zijn. Rin en Len zijn erg populair. Ze waren de tweede Vocaloids 2 en werden op 27 december 2007 uitgebracht. Hun stemmen komen allebei van Asami Shimoda. Rin en Len worden vaak samen in liedjes gebruikt, maar ook gewoon apart.

Len Kokoro Kiseki [Jun-P] Paradichlorobenzene [Otowa-P] Butterfly on Your Right Shoulder [Nori P] The Riddle Solver who can’t solve Riddles [Hinata Haruhana]

Megurine Luka is de vierde Japanse Vocaloid 2 en de derde Crypton Vocaloid. Haar stem komt van Yū Asakawa. Op 30 januari 2009 kwam ze op de markt. Ze heeft een Engelse en een Japanse voicebank, wat inhoudt dat ze in het Engels kan zingen (wel met een accent), maar het programma zelf is nog wel in het Japans. De meeste lukaliedjes zijn dan ook in die taal.

Gackpoid is de derde Japanse Vocaloid 2. Zijn ‘avatar’ (de man met het paarse haar) heet Kamui Gakupo en de software zelf heet Gackpoid. Zijn stem komt van J-rock zanger Gackt. Hij is de eerste door INTERNET Co.,Ltd gemaakte Vocaloid en werd op 31 juli 2008 uitgebracht. Dancing Samurai [Kanimiso-P] Paranoid Doll [natsu-P & Kokutoupokky-P] The Gale [Nori-P] World’s Crying [otetsu] Breathe [Team Aburitoro-don]

Megpoid Gumi Megpoid is net als Gackpoid gemaakt door INTERNET Co.,Ltd. Ook haar avatar heeft een naam: Gumi. Haar stem komt van Megumi Nakajima. Megpoid klinkt erg realistisch. Haar liedje Aitai (I want to meet you) is daar een goed voorbeeld van. Ondertussen is er ook een Vocaloid 3 versie van Megpoid uit. Daar zijn vier verschillende ‘voicebanks’ van. Sweet , Power, Adult en Whisper. Die zijn sinds 21 oktober dit jaar uit. De Vocaloid 2 Megpoid is al sinds 26 juni 2009 uit.

Coward Montblanc <3 [DECO*27] Mozaik Role [DECO*27] Panda Hero [Hachi]=3 Ten-Faced [YM] Pokerface (GEEN Lady Gaga) [Yucha-P] Eraser [ep0d] For My Soul [Junky] Sorry for Being a Closet Otaku [Katahotori-P] Ah, It’s a Wonderful Cat’s Life (met Kagamine Len) [Nem] Eyesight Test [40mP] Happy Synthesizer (met Megurine Luka) [EasyPop]

SeeU is de eerste Koreaanse Vocaloid en ze is gemaakt door SBS Artech. Haar stem komt van Kim Dahi, zangeres van de K-pop band ‘Glam’. Ze is pas sinds 21 oktober dit jaar uit en heeft gemengde reacties ontvangen. Sommigen vinden haar niks, andere vinden haar geweldig. SeeU’s design vind ik in ieder geval erg leuk. Behalve een Koreaanse voicebank heeft ze ook een Japanse. Beide hebben al veel kritiek gekregen, maar door al die publiciteit is ze al wel erg bekend :D!

SeeU’s demo songs: Run Never Let You Go_Remix Shining Star I=Fantasy - met Kim Dahi samen Umbrella Originele liedjes: Falling Rain Hot Winter Silent Dream Demon with Angel Ring If Delivered

Nekomura Iroha is weer een Japanse Vocaloid. Ze kwam uit op 22 oktober 2010 en is gemaakt door AH Software. Haar ‘voiceprovider’ (de persoon waar haar stem van komt) is onbekend. Iroha is niet zo heel populair, maar ze is echt een goede vocaloid. Haar stem is krachtig en diep, in tegenstelling tot haar schattige race-kitty design, maar dat vind ik juist zo leuk aan haar. =) Deze Panda Hero cover is geweldig, zó echt. Eigenlijk is alles van Fruutella met Iroha heel goed. Zijn Freely Tomorrow gecoverd door Iroha is ook love. Original Iroha songs: Neko Neko Super Fever Night [samfree] Sunny Sunny Notebook [Nakimurya] HEART [Mermaid-P]

Persona Alice THE WORLD END UMBRELLA Hold, Release; Rakshasa and Carcasses Qualia Mrs.Pumpkin’s Comical Dream clock lock works WORLD'S END UMBRELLA (The World End Umbrella remake) Wonderland and the Sheep's Song Lynne Matryoshka Panda Hero Hachi is echt een van mijn favo producers omdat zijn liedjes altijd erg interessante teksten of mooie verhalen hebben, en die waarbij je denkt ‘Waar gáát dit over?’ zijn gewoon leuk om naar de luisteren. Hachi heeft die bijzondere ‘Hachi-stijl’ en behalve goed liedjes maken, kan hij ook nog fantastisch tekenen. Veel van zijn video’s zijn door hemzelf gemaakt, een groot deel met de muis! (vandaar de bijnaam ‘Mouse Warrior Hachi’, hij heeft nu ondertussen een tablet xD) Yes this dude is pretty amazing.

Hier staan de producers waar ik het meest bekend mee ben!

Terwijl ik meer liedjes van 40mP opzoek kom ik er langzaam achter dat ik ze eigenlijk allemaal leuk vind. Om de een of andere reden slagen ze er allemaal in om me goed te laten voelen. 40mP’s naam komt van een van zijn video’s, waarbij de verhoudingen tussen Miku en de achtergrond niet echt klopten. Een aantal mensen plaagden hem ermee door te zeggen dat Miku wel 40 meter was, en zo komt deze producer dus aan zijn naam. Leuk weetje: 40mP is ondertussen getrouwd met Chano, iemand die covers van vocaloidnummers zingt en er komt een baby aan =3. Gigantic Girl Torinoko City Blue Skyline Delusion Sketch Your Star Cutoff Line Jenga Karakuri Pierrot Life Size Eye Examination Time Machine (met 164, een andere producer)

Haruichi Ai Kotaba Shinkai Summit Two Breaths Walking No You, No Me Sin and Punishment Kimi Ijou, Boku Miman Dummy Dummy

Lovegazer Coward Montblanc Mozaik Role Once Upon A Me Bird Love Song Pedal Heart Non-vocaloid: Love-Lost Elegy

Sinds ik Coward Montblanc , Ai Kotaba, Mozaik Role en Two Breaths Walking heb gehoord staat DECO*27 in mijn lijstje met favoriete producers. Coward Montblanc is zo’n beetje mijn favoriete Gumi-liedje en ik houd erg van de tekst van Two Breaths Walking. Meer DECO*27-liedjes opzoeken was leuk en ik heb weer een aantal hele leuke ontdekt. Vooral ’t filmpje van Once Upon A Me sprak me erg aan, hihi.

Melt Love is War World is Mine Black Rock Shooter When the First Love Ends Kocchi Muite Baby

Ryo is een van de bekendste vocaloidproducers en is lid van de groep Supercell. Supercell was eigenlijk ontstaan door een misverstand tussen Ryo en de artiest die het plaatje gebruikt in het liedje [Melt] had gemaakt. Ryo had het voor zijn liedje gebruikt zonder toestemming van de maker en uiteindelijk besloten ze samen te werken en Supercell te vormen. Tegenwoordig focussen ze zich meer op niet-vocaloidsongs, Ryo is nog steeds een van de grote producers met een aantal enorme hits. Zijn [World is Mine] is ontzettend bekend en was ook het liedje dat mij in dit fandom kreeg!

Non-Vocaloid Perfect Day Sayonara Memories Let’s Promise I’ll Teach You [World is Mine vervolg]

Wowaka heeft echt een eigen stijl die je meteen herkent en gebruikt ook altijd alleen maar zwart, wit en grijs in zijn filmpjes. Ik kan de ‘Wowaka-style’het niet echt goed beschrijven, dus luister maar gewoon! Ik vind niet ál Wowaka’s liedjes geweldig (wel veel xD), maar ik ben toch wel een beetje een fan. Op het eerste gezicht lijken veel van zijn liedjes op elkaar, maar toch zijn ze allemaal catchy op hun eigen manier.

Toosenbo Two-Faced Lovers Zureteiku (Out of Step) Rolling Girl World’s End Dancehall - Andere video Unhappy Refrain Prism Cube

Story of Evil Daughter of Evil Servant of Evil Regret Message Daughter of White Twiright Prank (Re_Birthday ) Mothy/Akuno-P Akuno-P, ook wel bekend als Mothy is vooral bekend van zijn ’Evil Series’. Ook heeft hij de ‘Seven Deadly Sin Series’ en de ‘Clockwork Lullaby’ series gemaakt. Allemaal zijn ze met elkaar verbonden. Ik zal even een lijstje geven met de liedjes in een beetje logische volgorde. Waarschuwing: Nooit de reacties lezen voordat je de video hebt gezien!

Clockwork Lullaby Spring-Powered Lullaby Girl of a Miniature Garden Re_Birthday Heartbeat Clocktower Chrono Story Capriccio Farce

Seven Deadly Sins Daughter of Evil Servant of Evil Evil Food Eater Conchita The Tailor Shop on Enbizaka Madness of Duke Venomania Judgement of Corruption Gift from the Princess who Brought Sleep

Original Sin Series: Moonlit Bear Abandoned on a Moonlit Night Excerpt

Utaites, ook wel Nico Nico Singers genoemd zijn getalenteerde mensen die vocaloid- of animeliedjes coveren en op ‘Nico Nico Douga’een soort Japanse youtube plaatsen. Er zijn al verschillende live-concerten met Nico Nico Singers geweest en sommige zijn zelfs pro gegaan. Hieronder een paar van mijn favorieten!

Clear is de eerste mannelijke utaite die ik ontdekt heb en nog steeds een van mijn favorieten. Hij heeft een heel mooie stem en ik heb eigenlijk nog nooit een slechte cover van hem gezien. Ondertussen heeft Clear al meerdere albums uit, waarvan één collab-album met Nero. Ook is hij lid van PointFive(.5), een groep van vijf Nico Nico Singers. Clear=Awesome.

Enkele Covers van Clear zijn:  Iroha Uta Ook wel ‘Eroha Uta’ (Erotic Song) genoemd als het over Clears cover gaat, haha. Yep, dit wordt als ‘sexy’ beschouwd. (I can’t disagree.)  Fire Flower  Magnet (DasoClear) Volgens youtube-commentaar veroorzaakt dit ernstige bloedneuzen en ‘(cl)eargasms’. We zullen zien…  Cantarella (CleaNero) Ik kon de stemmen van Nero en Clear hierin eerst echt niet uit elkaar halen, nu eigenlijk nogsteeds niet “Orz.  Melody in the Sky Mijn eerste Clear-liedje :3. Heel rustgevend. Echt zo’n liedje wat je luistert na een drukke schooldag om lekker te relaxen en je goed te voelen.  Little Traveler En dit was mijn tweede Clear-cover^^.  Als je meer van Clear wilt horen, luister dan naar de Youtube-afspeellijst voor Clear!

Naam: クリア (Kuria) [Dat betekent ‘Clear’.] Leeftijd: 27/28? Verjaardag: 27 augustus Waarom ik hem zo geweldig vind: Zijn stem is gewoon <33. Echt heel… clear xD. Ik weet niet zo goed hoe ik ’t in gewoon Nederlands moet omschrijven, dus luister maar gewoon!

Enkele Covers van Yamai zijn: Eh? Aa, Sou. Is een erg cool liedje. Veel beter dan het origineel en ook andere covers lijken vergeleken met deze tien keer niks. (Let alleen niet op het filmpje en het is misschien maar goed dat je de tekst niet kan verstaan. Die is namelijk erg pervy.) Last Song Een heel mooi liedje en een érg goede cover. Niet denken ‘OMG, HOE KAN EEN LIEDJE OOIT 9 MINUTEN LANG ZIJN?’ Het zijn een meisjes- en jongensversie achter elkaar. Het verschil hoor ik alleen niet zo. Akahitoha (A Single Red Leaf) De muziek zelf hierin is erg mooi. Eerst luisterde ik soms dan ook gewoon naar de instrumentele versie, haha. Nu doe ik dat eigenlijk nooit meer, want Yamai’s versie is gewoon zo goed. Flawless as always Yamai-san! Sayonara no kwari ni, Hanataba wo Weer een hele mooie cover van Yamai. De titel betekent ‘Het Boeket in plaats van het Afscheid/The Bouquet instead of the Goodbye’. Ik heb geen vertaling van het hele lied kunnen vinden, maar een interpretatie van iemand op Youtube is: “Wauw, dus tijd is verstreken en nu ben je weg, en alles wat ik van je over heb om je te herinneren zijn bloemen.” Just Be Friends – Piano Version Een mooie langzame pianoversie van het bekende ‘Just Be Friends’. Daarvan zul je in dit artikel nog meerdere versies horen. Vooral het jazzy einde is nice. Love is War (Ook wel ‘Koi wa Sensou’.) Je móet hier gewoon even naar luisteren. Niet perse het hele liedje, maar je moet gewoon écht even Yamais geweldige schreeuw op het begin horen. Een van de krachtigste van alle covers die ik heb gehoord.

Yamai is met haar ‘Just Be Friends  Yamai heeft nog veel meer covers. Te veel om allemaal in dit artikel op te piano versie’ de eerste vrouwelijk sommen. Daarom verwijs ik je door naar de Youtube-afspeellijst voor Yamai Nico Nico Singer die ik hoorde. Ze heeft een mooie diepe stem die je meteen herkent. Naam: ヤマイ(Yamai) Tegenwoordig is ze een professional onder de naam Leeftijd: 25 ‘KANAN’, maar ze maakt ook deel uit van ‘UsaColony’, Verjaardag: 23 maart samen met Usa en Tourai en heeft met die band al meerdere albums gemaakt. Wat ik zo geweldig aan haar vind:

Ze heeft een prachtige stem en al haar covers zijn gewoon heel goed, heb ik meer uitleg nodig? Ook is ze een van mijn eerste utaites! <3 Usa maakt ook deel uit van UsaColony en zingt dan ook veel duetten met Yamai en Tourai. Haar naam betekent konijn in het Japans en heeft dus niks met de V.S. te maken. De eerste cover die ik van haar hoorde was ‘Just Be Friends [Band Edition]’ en sindsdien ben ik een fan.

 Just Be Friends [ Band Edition]  Dear Ik houd van Dear. Het is echt een heel mooi liedje. Usa’s cover is ook erg goed!  Sadistic Vampire Een heel cool badass liedje.  Shirayuki Vond dit liedje toen ik naar nieuwe Osu!-beatmaps zocht. Ik zag Usa’s naam en dacht meteen ‘download-download-download’. Het was het waard hoor^^.  Koko ni Aru Koto Een mooie ballad van Usa =).  Hajimete no Koi ga Owaru Toki (When the First Love Ends) Een mooi verdrietig liefdesliedje.  Senbonzakura De titel betekent ‘Duizend Kersenbloesems’. Er zijn óntzettend veel Senbonzakura-covers op het moment, en die van Usa is een hele goede.  Tsugai Kogarashi (Paired Wintry Winds) Met Tourai De mannelijk stem hierin is Tourai, een utaite én producer/componist van vocaloidliedjes! Hij is best wel cuwl =).  Wil je meer van Usa horen? Hier is een youtube-afspeellijst voor Usa (｡･ｘ･)つ!

Naam: うさ(Usa) Leeftijd: ? Verjaardag: 29 september Waarom ze en van mijn favorieten is: Haar stem heeft iets rustgevends en veel van haar covers zijn erg goed.

Zebra I love Zebra =D. Sinds ik zijn Matryoshkacover met Hashiyan heb gehoord ben ik meer van hem op gaan zoeken en nu ben ik een fan ;D. Helaas uploadt hij niet zo vaak iets. Hij heeft een band genaamd ‘Naked City’ en maakt deel uit van een ‘sound production team’ genaamd MONI-FACE.

Naam: ゼブラ(Zebura) Leeftijd: 23 Verjaardag: 5 november Waarom ik Zebra zo cool vind: Zijn naam lijkt op mijn twitternaam (RandomZebrah, haha) xD. - Hij heeft een cuwl vestje. - Ik houd gewoon van zijn stem <3. - Zijn covers zijn awesome.

Enkele Covers van Zebra zijn:

♫ Matryoshka (met Hashiyan) Awesome song, awesome voices, awesome art, awesome comments =3. (WAARSCHUWING: Dit blijft waarschijnlijk nog weken in je hoofd zitten en je hebt grote kans dat je niks anders meer wil tekenen dan awesome Matryoshka-style.) ♫ Just Be Friends (met Rapbit) JUST BE FRIENDS STRIKES AGAIN! Met een coole eigen video, leuke rap en Zebra, wat wil je nog meer? ;D ♫ Just Be Friends (Solo) ♫ Double Lariat Double Lariat is nog altijd een van mijn favoriete liedjes en Zebra’s cover verandert daar niks aan. Het was even zoeken naar goede covers voor dit liedje, maar toen ontdekte ik deze <3. Hier naar luisteren maakt me altijd happy =). (Hier is trouwens nog een mix met Clears versie erbij!) ♫ When the First Love Ends ‘Alweer dat liedje?!’ Yup, met alweer gratis achtergrondgerommel op het begin erbij. Dat hoort gewoon zo, maar vraag me niet waarom. ♫ Piano x Forte x Scandal (met Rumdarjun) Rumdarjun is ook behoorlijk cool! Meer covers van Zebra vind je in deze playlist.

Als we het dan tóch over Matryoshka hebben; Vip-Tenchou & 96Neko’s cover is hilarisch. En vergeet niet dat Vip-Tenchou (die in het groene vest) een MAN is. (En 96Neko is een vrouw.) Confusing eh?

Oh, god, Choucho. Wat zal ik nou weer eens over haar zeggen? ZE IS AWESOME. Ze heeft de opening songs van de animes Kamisama no Memochou en Mashiroiro Symphony gezongen en ze heeft nu een album uit genaamd ‘Lapis’. Haar naam betekent vlinder. Enkele Covers van Choucho zijn:

Naam: ちょうちょ (Choucho) Leeftijd: ? Verjaardag: 25 juni Waarom Choucho awesome is: Ze is gewoon erg goed en ze heeft ‘World is Mine’ 10 x cooler gemaakt. Bovendien klinkt ze altijd heel aardig/lief in haar covers.

 Just Be Friends Alweer Just Be Friends! Ja, alweer just be friends. Dit is waarschijnlijk mijn favoriete ‘normale’(dus geen rap/band edition/piano versie) cover. Het beetje ad-lib op het eind is leuk. Way to go, Choucho!  Black Rock Shooter [Band Edition] Ik vond het liedje Black Rock Shooter eerst maar niks, maar dankzij Choucho vind ik ’t nu wel oké. En Band Editions zijn gewoon altijd leuk ;).  Melt – 3M Mix Melt is een heel mooi en cute liedje en dit is een erg goede cover! Lalalalalalala~.  World is Mine [Band Edition] World is Mine was mijn eerste Vocaloidliedje en eigenlijk vind ik de Band Edition nog leuker! Yep, zeker weten een van mijn favoriete versies.  Hajimete no Koi ga Owaru Toki (When the First Love Ends) En alweer When the First Love Ends. Maar dit is gewoon een hele goede Choucho-cover, dus hij moest er wel even bij!  Meer van Chouch horen? Hier is een playlist met meer van haar covers!

Dat waren een paar van mijn favorieten, maar er zijn natuurlijk nog veel meer goede nico nico singers! Daarom zal ik er nog een paar noemen en nog wat vertellen over een speciale categorie. De….

Trap singers, zijn zangers/zangeressen die kunnen zingen als iemand van het andere geslacht (zoals Vip-Tenchou en 96Neko). Een bekende mannelijke trap singer is Piko (waar ik trouwens geen fan van ben xD). Hij doet waat collabrations met Sekihan, een andere trap singer. Piko’s Just Be Friends, Sekihan & Piko’s Cendrillon. Piko is nu een professional en er is zelfs een Vocaloid van hem gemaakt! Utatane Piko!

Valshe is een vrouwelijke trap singer (en ze is goeeeeed). Deze Boss Death cover is hélemaal door haar gezongen. Met haar meisjesstem (het liedje is Luka Luka Night Fever). Tokyo Rock City is ook erg goed. Valshe heeft ondertussen ook al albums uit, jongens! Daarvoor heeft ze veel samengewerkt met Minato (die dus ook Tourai is). Yes, Valshe is cool! Andere vrouwelijke trap singers zijn Che:Sakurai, Hitori. Dit is hun Magnet cover.

Torinoko City – ENE Melt – Gazelle (Gazelle is de zangeres van Supercell! Daar heet ze ‘Nagi’.) SPiCA – Noir Ur-Style – Airi PONPONPON – KanzentaiCell (mijn wekkermuziekje xD) Eyesight Test – KanzentaiCell One-Way route – KanzentaiCell No Logic – Kuripurin Clock Lock Works – ASK & Faneru Jenga – Chibita Ah, it’s a Wonderful Cat’s Life – Ryo-kun & Maruru En dan heb je ook nog een hele bende 千本桜 (senbonzakura)-covers. Zoek die zelf maar op!

♪ Alice - Lovely en ontspannend ♪ Hello/How are you? – Cute <3 ♪ Meltdown – die hoge noten o.o ♪ Sakura no Ame

Deze zijn hilarisch: Magnet – Faneru, Gero & ASK Double Lariat – Faneru & Gero Alice Human Sacrifice – Faneru & Gero Shota Shota Night Fever – Gero & Roro

Tip: Yoppei maakt ongelofelijk gestoorde schreeuwerig covers waarvan je meteen in een deuk ligt. Een paar daarvan zijn Meltdown, Rolling Girl, Mrs. Pumpkin, BRS, Romeo and Cinderella en World is Mine.

Wotamin ♪ Letter Song ♪ Proof of Life (met Valshe) ♪ Love is War ♪ Karakuri Pierrot ♪ Two Breaths Walking

Hanatan ♫ Aitai ♫ Catfood ♫ Like Dislike (met ASK) ♫ Cendrillon (met Pokota)

Dit was het einde van de Vocaloidspecial. Hopelijk vond je het leuk~!

Iedere maand zal hier een wallpaper komen de staan die ik of Flore voor jullie maak. De wallpaper van deze maand is gemaakt door Veerle en heeft twee versies. Het plaatje dat erop staat is van Hatsune Miku uit het Vocaloidartikel. Ze zijn er in widescreen-formaat en in gewoon fromaat. Hopelijk vind je ze mooi~! (Klik op de wallpapers voor de grote versie.)

Blauw, paars, wit en het wolkenachtige effect geven een dromerige en serene uitstraling.

Wat groen erbij en een andere texture maken het toch weer heel anders!

Door Reym

‘Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren.’ Dat was een van de dichtregels die de man vaak citeerde – van een of andere Nederlandse schrijver, Elschot, geloofde de jongen. Hij hoopte dat hij op een dag de wetten en praktische bezwaren kon laten vallen, maar hoe zwaar de droom en daad toch wogen, de wetten stonden er toch altijd recht tegenover. Hij moest het aan zich voorbij laten gaan, want een leraar van het meest strenge soort, die het geweldig vindt als ze je honderden strafregels op kon geven, was net als een stuk schimmel: je kan de schimmel net zo hard wegsnijden als je wil, maar het ding is hardnekkig en heeft zich diep in de grond geworteld; met als resultaat dat het telkens weer de kop opsteekt. Om deze reden deed hij altijd zijn best om kalm te blijven in zijn les, ook al ging dat meestal met grootse moeite en tegenzin. Hij begon langzamerhand te snappen hoe Jozef K. zich gevoeld moest hebben in Het Proces. Zou Franz Kafka ook zo’n leraar gehad hebben?

zijn vingers, dat zich tintelend verspreidde over zijn lichaam. Op een dag, als hij van deze afgrijselijke school, met de verschrikkelijke martelsessies ook wel bekend als lessen, af zou zijn, zou hij de wereld eindelijk kunnen laten zien wat hij waard was. Iedereen op aarde streeft naar geluk, en hij zou het zijne verkrijgen door gitaar te spelen, datgene waar hij echt naar verlangde tijdens dit kruisvuur van theorie over vergelijkingen in de taal. De bel schrok hem op, en hij greep zijn tas en liep door de volle gangen van het gebouw heen. Eindelijk, daar was het lokaal. Toen hij de deur opendeed, hoorde hij verschillende zangstemmen – hij waande zich in het paradijs. Hij pakte de gitaar waar hij altijd op speelde en aaide zachtjes over de snaren. Uit zijn zak haalde hij zijn favoriete plectrum en begon een nummer te spelen. Het was een nummer dat hij zelf aan het schrijven was voor een praktische opdracht; hij had besloten om er al zijn woede in te gooien over deze school, een rechtsgang zonder einde en zonder advocaten.

‘Als hij zijn gitaar liefkozend oppakte en er een paar tonen op speelde, vergat hij de wereld om zich heen’

Hij was net bezig aan het refrein, toen de muziekleraar binnenkwam. “Jongens, ik heb een mededeling!” riep hij opgewekt. “Volgende week moeten jullie de praktische opdracht inleveren, die ik jullie lang geleden heb opgegeven. Jullie weten dat de week erna een schoolfeest wordt gehouden, en een aantal van jullie mogen daar optreden!”

Waarom ging het schooljaar, en in het speciaal deze les niet vanzelf voorbij? Het zand van de tijd sijpelde maar al te langzaam, alsof iemand er een teerveld in had uitgesmeerd. Hij staarde naar het bord en probeerde iets op te steken van wat uitgelegd werd, maar snapte er nog steeds helemaal niks van. Als hij maar lang genoeg wachtte, liep de tijd vanzelf door en zou het einde van de les vanzelf komen. Na deze les zou hij een blokuur muziek hebben – zijn lievelingsvak. Als hij zijn gitaar liefkozend oppakte en er een paar tonen op speelde, vergat hij de wereld om zich heen en kreeg hij een warm gevoel in

Er was een probleem met zijn lied. De melodie was al geschreven, maar het moeilijkste was om een tekst te schrijven die zijn gevoelens beschreef. Telkens als hij dacht een mooi woord te hebben gevonden, dreef het weg in een rumoerige zee van gedachten, geen reddingsboei nabij.

“Verdwaald in een wereld die jij kent, maar ik niet, ben in de war, mijn doel vergeten, wat ligt in het verschiet?”

Hij had geen schijn van kans, althans, dat dacht hij toen hij het podium betrad. Als hij niet wist dat er mensen in de zaal zaten, had hij leeuwen verwacht, klaar om hem te verscheuren als hij de arena zou betreden. Hij gaf een zenuwachtig, doch vriendelijk knikje tegen de andere leerlingen op het podium, die bas, drum en keyboard bezetten. Dit was een gevecht. Een gevecht in elk opzicht zoals een gevecht heeft. Op leven en dood, voor eer, erop of eronder. Dit was het. Dit zou het zijn. En het was ook zo.

“Ik heb geen schijn van kans meer, met de regels van het spel Volgde mijn hart, speelde vals, voelde mij toch geen rebel De vrijheid is een waarheid, de wereld is een leugenstroop Ik zal dit toch nooit winnen, wat geeft mij nu nog hoop? Het Niets is nu mijn helper, het Alles ging verloren”

De menigte viel stil, in afwachting van wat er gebeuren zou. Het was juist door de stilte dat het hem opviel hoeveel mensen er in de zaal waren. Al deze mensen verwachtten een optreden. Zouden ze zich gerealiseerd hebben dat er maanden werk vooraf waren gegaan aan deze avond? Dat er voor deze vijf minuten aan geluid er dagenlang geoefend was, en dat het schrijven van de liedtekst de schrijver haast een traumatische ervaring had opgeleverd? En daar, het werd nog erger. Hij stond in de zaal, de man die een blokkade gebouwd had van woorden. Een ijzeren muur, die tussen hem en de vrijheid stond.

Wat rijmde nou op verloren? Bekoren? Wat moest hij dan bekoren? Toch niet die leraar? En klonk leugenstroop niet idioot? Dat sloeg toch helemaal nergens op? Hij kon het dichten maar beter aan een echte dichter overlaten. Probleem. Dichters vind je overal, maar waar vind je een echte dichter? De echte dichter zou toch in het hart moeten zitten? Hij zat gevangen in zijn eigen verwachtingen. Hij was leeg van geest, een leerlingnummer, geen nummer dat aan een gevangene werd toegekend, ook al leek het daarop. Kende hij zichzelf? Kende hij de wereld? Was hij zichzelf vergeten in het leven van alledag, omdat hij zichzelf had achtergelaten als een schim in de droomwereld?

‘Hij stond in de zaal, de man die een blokkade gebouwd had van woorden’ Een gitaarakkoord verbrak de stilte. Geen speech nodig. Geen aftelling. Geen epische opgang. Dat zou het begin alleen maar verder uitstellen. Het was begonnen.

Hetgeen hij op het bureau van de muziekleraar legde was een blaadje met daarop een liedtekst en akkoorden, in donkerblauwe inkt. De leraar bekeek het blaadje en liet zijn ogen aandachtig langs de regels tekst glijden. “Wil je het misschien voorspelen op de gitaar? Ik zou graag horen hoe het klinkt als het gezongen wordt.”

“Ken ik mijzelf – het is de vraag of ikzelf mij wel ken, Een naam of nummer, wat voor entiteit ik ben” … “Ik was een nummer! Moest ik mijzelf vergeten, om in deze afgrond te kunnen overleven? Zonder identiteit, ben ik nog wel een mens? Wie is de ware ik, wat is mijn grootste wens?”

Kende hij zichzelf? Kende hij de wereld? Was hij zichzelf vergeten in het leven van alledag, omdat hij zichzelf had achtergelaten als een schim in de droomwereld?

Daar, hij kwam aan bij het refrein!

â&#x20AC;&#x153;Want de vrijheid is een waarheid en de wereld is een leugen Ben ik degene die binnen zit Of zit ik juist buiten? Door vrij van geest te blijven, kom je dichter bij jezelf, Ze hebben mij nu wel, Maar ik heb mijn eigen geest nog, mijzelf!â&#x20AC;? Hij? Hij zag hem niet meer. Hij zag alleen de juichende menigte, de lichten en de snaren van zijn gitaar. Het maakte hem niet uit of dit een succes zou worden. Voor hem voelde het als een succes. Het podium voelde opeens vertrouwd aan zijn voeten. Hij voelde zich thuis.

De échte repetities beginnen op de eerste maandag van de herfstvakantie, half 11. Het systeem zit bijzonder in elkaar: op basis van onze rol zijn we eerder al in 4 groepen verdeeld, iedere groep met een eigen regisseur. De repetities bestaan uit afwisseling tussen het repeteren met die regisseur en doorlopen van de voorstellingen samen met de ‘hoofdregisseur’ die meer kijkt naar het geheel, terwijl de andere regisseurs allemaal op hun eigen groep letten. De hoofdregisseur geeft aanwijzingen die de regisseurs daarna weer ieder met hun eigen groep gaan uitwerken. Ook de voorstelling zit heel speciaal in elkaar: als publiek zie je constant 18 kamertjes van 1 vierkante meter. In iedere kamer bevindt zich een personage die daar, ook als hij/zij geen tekst heeft, aanwezig en zichtbaar is en zijn/haar eigen ding doet, ondertussen online op internet, zoals je dat thuis normaal ook doet. Je ziet dus mensen hun haren kammen, een boek lezen, tekenen, zich opmaken, eten, enz. Er is overal wel wat te zien, je zou zomaar één personage kunnen gaan volgen en een hele verhaallijn ontdekken. Terwijl dit gebeurt zijn er steeds een aantal mensen in gesprek. Via internet, dus zonder uit hun kamertje te komen, maar toch hebben ze contact. Iedereen zit eigenlijk heel alleen en eenzaam, maar is ondertussen heel sociaal bezig (klinkt bekend?). Als publiek is het een soort pingpongspel om te ontdekken waar de tekst vandaan komt en de gesprekken te volgen. Doordat iedereen voortdurend aanwezig is worden de verhaallijnen extra versterkt. Zo zijn er twee meiden die een profielwerkstuk maken op Youtube over ‘de sociale verhoudingen tussen middelbare scholieren’, dus eigenlijk dat waar het hele stuk over gaat, is er een meisje dat bij een psycholoog loopt en wordt buitengesloten, is deze psycholoog van 24 verliefd op een jongen van 20 die ze op internet heeft ontmoet, totdat ze ontdekt dat hij eigenlijk een meisje van 14 is, wordt er op een gegeven moment flink gefeest en daarna ook flink uitgebrakt, enz. Deze verhalen en de verhoudingen tussen de personages worden allemaal duidelijk door msngesprekken, sms-jes, twitterberichten, enz. Ondertussen komt af en toe de “googlegroep” voorbij, met grappige google zoekopdrachten, twitterberichten, GeenStijl reacties, spam-popups enz.

Het decor De week begint voor sommigen nog een klein beetje onwennig. We kennen onze groepsgenootjes al wel een beetje van de repetities op zondagen, maar écht goed kennen we elkaar nog niet (sommigen zijn hier met klasgenoten of vrienden, maar ik ken nog niemand). We moeten nog een beetje ontdekken hoe iedereen is maar in de loop van de week worden de repetities en de pauzes steeds gezelliger. Steeds meer mensen, ook buiten de eigen repetitiegroep, leren elkaar kennen en we blijven niet meer alleen in de buurt bij de mensen die we al kenden, we gaan allemaal steeds meer de groep in, zo zou je het kunnen zien. Het wordt écht heel gezellig als de dagen aankomen (vanaf donderdag) dat we ook ’s avonds repeteren. We eten ’s avonds met zijn allen in de gezellige gezamenlijke ruimte. Omdat we ons niet willen verdelen over de verschillende tafels zetten we alle tafels tegen elkaar, waardoor er één lange tafel ontstaat waaraan we met zo’n 40 mensen zitten te eten. De sfeer is fantastisch, iedereen kan het wel met elkaar vinden. Als je in de gezamenlijke ruimte zit, lekker op de bank, onderuitgezakt in één van de zitzakken of gezellig aan tafel, hoor je overal om je heen groepjes mensen vrolijk kletsen en vooral heel veel gelach. Regelmatig gebeurt het dat je ineens een hoop gegil hoort en er ergens iemand van 3 mensen tegelijk de kieteldood krijgt, dat twee mensen elkaar achterna zitten omdat de één kokospudding op de neus van de ander heeft gesmeerd, dat mensen ineens allemaal over elkaar heen op een zitzak liggen of dat een groepje onder veel gelach (of heel serieus, ook dat is totaal niet vreemd) allerlei yoga-achtige oefeningen ligt te doen op de grond. Alles kan, niets is raar en je zult hier nooit voorschut staan, omdat voorschut hier simpelweg niet bestaat. Alleen al om gewoon zo te zitten, om je heen te kijken en de sfeer te ervaren is geweldig en voelt heerlijk fijn. Als je dan bedenkt dat jij zelf deel uitmaakt van deze fantastische sfeer voel je je helemaal gelukkig.

Het is een ongelooflijk goede en fijne groep, het is heel moeilijk om uit te leggen. Iedereen is anders en heeft zijn eigen verhaal en leven, toch zijn we allemaal hetzelfde. Met zijn allen werken we hier samen om iets moois te maken samen zijn we bezig met dat waar we het meest van houden: acteren, optreden. Sommigen hebben al heel veel ervaring en volgen een theateropleiding, anderen waaronder ik zijn ‘amateurs’ (er is natuurlijk wel een bepaald niveau, er zijn tenslotte audities geweest) maar dat maakt allemaal helemaal niet uit, net als de leeftijd, die vanaf 14 tot 22 gaat. Het samen bezig zijn met deze voorstelling schept een geweldige band, de verschillen zijn totaal niet belangrijk, hooguit in positieve zin. De leukste repetitie is toch wel op donderdag, de dag dat de ‘hoofdregisseur’ er niet bij is. Niet omdat hij er niet is, hij is een hele goede regisseur en geweldig om mee te werken, maar omdat de 4 regisseurs nu meer samenwerken, de 4 groepen meer tot één groep worden gemaakt. We beginnen de dag met een aantal energieke warming-ups, waarbij we allemaal lekker loskomen. Bij het laatste nummer is het de bedoeling dat we allemaal compleet losgaan en we stellen ons allemaal vreselijk aan, brullen vals mee, dansen en springen erop los met lelijke gezichten, het ziet er belachelijk uit. Hierna is iedereen weer helemaal opgeladen met energie en ben ik in één klap van rustig en moe naar hyperactief en vol met energie omgeslagen. Ook de doorlopen worde nu steeds leuker. Nu we ook ’s avonds doorlopen doen, als het echt donker is in de zaal, is er veel meer sfeer. Het decor wordt steeds verder af gemaakt, er komt steeds meer belichting, geluid en muziek wordt toegevoegd, kortom het begint steeds meer op een echte voorstelling te lijken. De sfeer wordt nog steeds alsmaar beter en beter, we worden steeds meer één groep en het wordt steeds meer duidelijk wat voor geweldige band dit schept. Ik heb het al vaker meegemaakt met muziek, maar als je je grootste hobby met anderen kan delen doet dit echt heel veel met je. Als deze hobby dan ook nog acteren is, waarbij geldt ‘hoe gekker hoe beter’ kan de sfeer echt niet meer stuk!

Hoi, ik ben Belle. En ik ben internetspotter voor het magazine dat je nu leest. Dat houdt in dat ik elke maand leuke dingen op het internet spot die met het thema van het nummer te maken hebben. En aangezien het thema van deze maand live on stage is, heb ik wat leuke auditiefilmpjes voor jullie.

Deze heeft Ăets te veel zelfvertrouwen:

En dit is gewoon ronduit slecht:

Tsja, niet iedereen heeft dezelfde smaak:

Wie houdt er nou niet van konijnen?!

Blijkbaar heeft Amerika toch wĂŠl talent:

Dit was het alweer. Tot volgende maand! x Belle

Als je graag een ster die overal optreedt wil worden moet je wel een beetje zelfvertrouwen hebben, en ook als je dat niet wilt kan het geen kwaad om een wat spontaner te zijn. Dus test het hier! En ben je erg verlegen of misschien een beetje té spontaan? Bij elke uitkomst staan een paar goede tips waar je zeker wat aan hebt. Zo vind jij de goede balans!

1. Je komt in een nieuwe klas en zit naast een meisje dat je (nog) niet kent. Ze ziet er aardig uit en je zou graag kennismaken. Wat doe je? a. Ik vraag haar hoe ze heet en waar ze vandaan komt. Als ze vraagt waar ik vandaan kom, begin ik meteen enthousiast te vertellen over mijn woonplaats. b. Ik wacht eventjes of ze iets gaat zeggen, maar vraag uiteindelijk zelf naar haar naam. Ik stel mezelf netjes voor en vraag wat naar haar hobby’s tot er een gesprekje op gang komt. c. Ik kijk verlegen een beetje rond en wacht tot ze zelf een gesprek begint. Ik wil wel, maar ik ben zo zenuwachtig… 3. Het meisje blijft de hele middag. Na afloop… a. Baal ik, het was zo super gezellig en we zijn nog lang niet uitgekletst! We wisselen msn uit en beloven elke dag te mailen. b. Vind ik het erg jammer dat ze gaat, het was erg leuk! We wisselen msn en e-mail uit zodat we elkaar nog eens kunnen vertellen over hoe het gaat. c. Vind ik het jammer dat ze gaat, maar aan de andere kant heeft het ook wel weer lang genoeg geduurd voor iemand die ik nog niet zo goed ken. Ik geef haar mijn msn, maar weet nog niet zo goed of ik er iets mee ga doen.

2. Je bent jarig en je hebt je familie uitgenodigd voor een feest. Je buurmeisje en je nichtje zijn er ook en jullie zijn lekker aan het kletsen op jouw kamer. Onverwachts komt er visite van een meisje dat je vroeger kende. Je hebt haar al vijf jaar niet gezien en hebt ondertussen geen contact met haar gehad. Hoe reageer jij? a. Super, gezellig! Ik begroet haar vrolijk en begin meteen een enthousiast gesprek. Ik herinner me meteen weer wat leuke dingen over haar… Terwijl we lekker praten neem ik haar met mijn nichtje en buurmeisje mee naar mijn kamer. b. Leuk! Ik stel haar voor aan mijn nichtje en buurmeisje en vraag dan voorzichtig of ze mee naar boven gaat, waar we een beetje verlegen gaan zitten. In het begin zijn we een beetje giegelig en zenuwachtig, maar na een tijdje komt er toch een leuk gesprek op gang tussen mij, mijn buurmeisje, mijn nichtje en haar. c. Leuk, maar wel een beetje eng… Ik haal mijn buurmeisje en nichtje en stel ze zenuwachtig aan het meisje voor. Na een lange stilte vraag ik zachtjes of ze iets wil drinken. Uiteindelijk breekt mijn buurmeisje het ijs door te vragen of ze mee naar boven gaat. Ik houd me wat op de achtergrond tot ik me langzaam een wat beter op mijn gemak voel en me een beetje in het gesprek tussen mijn buurmeisje en het meisje meng.

5. Een docent vraagt of iemand uit jullie klas wil helpen met de open dag. Je gaat dan in een klaslokaal staan en vertelt over je school als mensen iets aan je vragen. Uiteraard krijg je ook een consumptie. Je hoort van anderen dat het vorig jaar heel gezellig was. Geef jij je op? a. Natuurlijk! Ik steek meteen mijn hand op als ze vraagt wie er wil helpen en vraag mijn vriendinnen om gezellig mee te doen! Zenuwen? Ach, wat kun je nou fout doen, die mensen weten toch niet of je gelijk hebt of niet! b. Ik denk er nog even over na. Uiteindelijk geef ik me samen met mijn BFF op om te helpen. Ik blijf wel bij haar in de buurt maar beantwoord ook steeds sneller zelf vragen naarmate ik er langer ben. c. Echt niet! Dat vind ik maar eng, dat mensen je allemaal vragen gaan stellen… Daar ben ik veel te verlegen voor! Als het toch zou moeten, zou ik het alleen samen met een vriendin doen, en haar het woord laten doen…

4. Jouw vriendinnen praten over het weekend. Jij… a. Vertelt enthousiaste verhalen over alles wat je hebt gedaan. Ook al heb je alleen maar op de bank gehangen, jij weet altijd wel iets leuks te vertellen! Als één van je vriendinnen begint te vertellen over de Efteling, herinner jij je meteen weer een grappig verhaal en vertelt het in geuren en kleuren. b. Praat gezellig met je vriendinnen, maar hebt niet zoveel te zeggen omdat je weinig hebt gedaan. Je luistert naar wat ze te vertellen hebben en vertelt wat over wat jij hebt gedaan. Als één van je vriendinnen enthousiast begint te vertellen over de Efteling, lach je vrolijk mee en vertel je een leuke blooper die je nichtje maakte toen jullie daar samen waren. c. Luistert naar wat de anderen vertellen en lacht gezellig mee om hun grapjes. Je beantwoordt hun vragen maar vertelt zelf niet zoveel, hun verhalen zijn toch veel interessanter en je vindt het wel best dat jij niet steeds degene bent die alles vertelt.

6. Je loopt door de school met een nieuwe klas. Voor je loopt een meisje dat je heel aardig lijkt, ze is ook alleen. Je ziet meteen dat jullie goede vriendinnen zullen zijn. Wat is je openingszin? a. Weet je wat ik vind? Ik vind dat wij vriendinnen moeten worden! b. Hoi, ik zie dat je ook alleen bent… Ik ben [jouw naam], hoe heet jij? c. Uhm… Hoi… Uh… Hoe heet je?

8. Je komt onverwachts een klasgenoot tegen. Het is niet echt een vriendin van je maar je vindt haar wel aardig. Hoe begroet je haar? a. (Vrolijk) “Heee!” b. “Hoi!” c. (Nadat de ander je heeft begroet) “O, hoi…”

Tel het aantal keer A, B en C dat je hebt geantwoord kijk dan hier voor de uitslag en tips!

Meeste A: Superspontaan! Jij bent heel erg spontaan en kunt goed vrienden maken. Je praat graag over dingen waar je enthousiast over bent en ontmoetingen met anderen gaan meestal meteen erg goed. Punten waar jij misschien wel op moet letten, zijn: - Constant Convo Take-over (=Constante gesprek overnemer): Juist omdat jij zo spontaan en enthousiast bent, kan het soms voorkomen dat je zó graag praat over iets dat je een gesprek steeds “overneemt”. Dat wil zeggen dat als iemand iets zegt jij jezelf daar meteen op de één of andere manier in herkent, en erover begint te vertellen. Dat is heel leuk en gezellig, maar let daarbij wel op dat jij niet de enige bent die praat, laat de anderen ook iets vertellen over iets dat zíj leuk of juist vervelend vinden - Houd er ook een beetje rekening mee dat niet iedereen superspontaan is, voor sommigen kan het best moeilijk zijn om contact te maken. Denk er dan ook aan dat je vriendinnen misschien wat meer verlegen zijn en misschien wat minder durven en willen dan jij. Jij kunt ze daarbij helpen door ze te leren wat meer voor zichzelf op te komen en hun angsten te overwinnen bij bijv. presentaties. Maar weet het ook te accepteren als iemand iets niet wil of durft, dat kan en mag ook gewoon!

7. In een gesprek… a. Vertel je het liefst over dingen waar je enthousiast over bent, zoals je hobby’s. Je kan daar heel enthousiast over praten, ook tegen mensen die je nog niet goed kent vertel je hier vrolijk over. b. Praat je het liefste over leuke dingen zoals je hobby’s. Met vriendinnen praat je ook wel eens over persoonlijke dingen, maar bij mensen die je niet zo goed kent praat je liever over “gewone” dingen c. Heb jij het het liefste over “normale” dingen, en niet te persoonlijk. Je hebt ook niet de behoefte om zelf veel te praten, zeker met onbekenden vind je dit wat spannend.

9. Wat doen jouw handen tijdens een gesprek? a. Ze maken uitgebreide, enthousiaste gebaren en bewegingen bij mijn verhaal b. Ik speel wat met mijn vingers. Soms gebruik ik mijn handen om iets duidelijk te maken bij wat ik zeg c. Ze hangen naast mijn lichaam, maar mijn vingers friemelen en frunniken de hele tijd aan mijn kleding, elkaar of een sieraad.

Meeste B: The perfect balans Jij bent niet heel verlegen, maar kan soms wel een beetje zenuwachtig of nerveus zijn. En terecht! Gelukkig weet jij hier heel goed mee om te gaan en probeer je het wel. Als je jezelf eenmaal over je zenuwen hebt heen gezet voel je je weer vertrouwd en kun je goed contact maken. Je houdt je wel wat op de achtergrond bij de populairdere mensen die een grote invloed hebben op anderen, maar weet wanneer je voor jezelf moet opkomen en doet dat ook als het moet.Tips voor jou: - Ga zo door! Laat je vooral niet stoppen door anderen en kom op tijd voor jezelf op. - Bij vriendinnen mag je best wat meer op de voorgrond zijn. Bij hen kun je gerust wat meer van jezelf laten zien, jouw verhalen zijn minstens zo interessant als die van hen!

Meeste C: Verlegen Jij bent best verlegen. Daar is op zich niets mis mee, als je maar niet over je heen laat lopen! Voor jou is het belangrijk dat jij je niet te veel van anderen aantrekt en op tijd voor jezelf op komt. Dit kan soms spannend zijn, maar het is wel heel belangrijk! Kennismaken met onbekenden vind je best wel eng. Dat is hartstikke logisch, want wat weet je nou eigenlijk van ze? Probeer toch eens over je angsten/zenuwen heen te zetten en iets te doen dat je normaal gesproken niet zo goed durft, zoals wat meer tekst zeggen tijdens een presentatie of op iemand afstappen die je nog niet (goed) kent. Het is even spannend, maar achteraf lucht het op! Vind je het toch moeilijk om contact te maken of voor jezelf op te komen en zou je graag wat meer durven? Een toneelclubje kan je helpen om langzaam maar zeker wat meer zelfvertrouwen te krijgen en wat meer te durven en doen. Ook dit kan even eng zijn, maar het werkt echt (ik spreek uit ervaring, heb dit bij meerdere kinderen gezien)!

Fuifnummers en pretletters Iedere maand schrijft Azure een leuke column voor jullie. Deze maand gaat die over haar grote liefde voor feesten.

Een tijdje geleden werd onze school weer verblijd met de komst van een schoolfeest. Een geweldig gezellige aangelegenheid waarbij alle bovenbouwers uitgenodigd zijn naar een vage beachclub genaamd “Kokomo” te komen voor een gezellig avondje zuipen. Natuurlijk komen er wel wat leraren-die-denken-dat-ze-heel-watzijn mee, zoals die zuurpruim van natuurkunde, maar de school heeft de verantwoordelijkheid niet. Terwijl we braaf onze tekeningen van sterren en planeten in zaten te kleuren tijdens kunst vertelde jaargenoot D. me dat ze met W. wat wiet op de kop had getikt, en diverse mensen hadden zin om eens lekker los te gaan. “Ik wil een jongen in me voelen!” aldus wilde stamgroepgenoot J.

met kinderen in de leeftijd onder de tien werden dan uitgenodigd voor een zeer gezellige bijeenkomst. Al maanden van tevoren begon de pret: dan werd er een formulier thuisbezorgd met daarop zo’n zes mogelijke cadeautjes – drie voor ’t ene geslacht, drie voor ’t ander – waaruit een keuze gemaakt diende te worden. Ze varieerden van jojo’s tot My Little Pony’s tot Wibra-potloden waarvan de punten altijd zo snel afbreken tot van die plastic Hot Wheels-karretjes waarmee ik als maagdelijk onschuldige driejarige ooit eens een dure, “emotioneel waardevolle” vaas van mijn moeder letterlijk mee van de tafel heb geraced – dat trouwens compleet terzijde. De kiddo’s werden geacht een eerste en een tweede keus aan te strepen: vaak kreeg je datgene wat het goedkoopst in grote partijladingen opgekocht kon worden.

Ik behoor tot de kleine groep mensen die niet gaan (verder bestaat die alleen uit vriendin S. en een heleboel bruggers en ander gespuis dat bij de wet nog geen alcohol mag drinken). Ik heb namelijk al wel genoeg feest gehad in mijn leven. Enerzijds in de vorm van schoolfeesten – tijdens het Halloweenfeest van klas twee dronken we nog allemaal braaf één blikje energy en verder fris, én sleepte ik de prijs voor “engste outfit” in de wacht – maar anderzijds van de vele feesten in familieverband die ik al heb moeten doorstaan. Ken je dat, die saaie bijeenkomsten waarbij al je stokoude ooms en tantes in een bubbelige cirkel om een salontafel zitten, hard roepend en schreeuwend over voetbal en politiek met ’n jenevertje en ’n roomhoorn in de hand? Dat dus, maar dan tijdens Sinterklaas.

En dan… de feestavond zelf. Een donkere ruimte vol sigarettenrook en verschaald bier; afgekoelde bitterballen met mayonaise die erg veel op een bepaald lichaamsvocht leek; en overal lagen slappe pepernoten, vaak half vertrapt door profielzolen van de degelijke schoenen waarop de vrouwen der arbeiders naar de avond kwamen. Vermoeid haalden de moeders een hand door hun verstandige moederkapsels, starend naar hun lustig rondrennende kroost en hun luid converserende mannen, en telde de minuten af tot de Sint zou komen om de pakjes te overhandigen. De goede man gebruikte een telefoongids als Groot Boek en droeg een spijkerbroek onder zijn tabberd- en toen ik dat opmerkte, was het abrupt gedaan met de feestvreugde.

Films en reclamespotjes – die van de Albert Heijn van vorig jaar was wel het absolute dieptepunt – geven ons het beeld dat Sinterklaas een festijn is wat je “gezellig” met je “dierbaren” viert. Voor mij is niets minder waar. Want ieder jaar, ongeveer tussen de tijd dat Klaas arriveerde en hij uiteindelijk zijn zak vol cadeautjes afleverde, was er het Sinterklaasfeest van de gemeente. Mijn vader werkt daar, en hij en al zijn collega’s

Dit, opgeteld bij het feit dat ik vier ooms en vier tantes heb die elk jaar weer jarig zijn, maakt dat ik een gruwelijke hekel heb aan feestjes. Nee, laat mij maar wat achter mijn schermpje hangen, luisterend naar Omnia… maar daarover in het volgende nummer meer. Azure 35

Printables, eigenlijk gewoon â&#x20AC;&#x2DC;uitprintbare dingenâ&#x20AC;&#x2122; zijn dingen zoals boekenleggers, briefpapier en kaartjes. Flore maakt die met plezier en in ieder tijdschriftnummer staan daarom een paar mooie printables voor jullie. Ze staan hier in het klein. Klik erop voor de grote versie :D! Je komt dan op de Project Magazine-website waar je ze kunt downloaden en uitprinten. =)

Twee boekenleggers met anime-plaatjes van Veerle.

Lady Gaga-briefpapier voor de echte fans!

Vul in! =D

Het was een warme zomerdag, en jij was met je beste vriend(in) op weg naar de ijssalon. Jullie waren net van plan om beste vriendin een

voorzetsel

jullie ongebruikelijk vervoersmiddel te starten, toen dezelfde

raar geluid hoorde. Het klonk als het geluidswerkwoord van een schattig dier .

Jij vond dit maar bijwoord en besloot om even naar de onderdeel van een auto te kijken. Er was helemaal niks te zien. “Kijk,” zegt je BFF , “daar loopt enge leraar ! Wat heeft die nou voor een bijv. naamwoord + kledingstuk aan!”

Oh jee, hij zou het toch niet gehoord hebben?

Diezelfde enge leraar loopt

op jullie hetzelfde vervoersmiddel en vraagt wat er aan de hand is.

Gelukkig geeft desbetreffende leraar vak dat de enge leraar geeft , dus die kan jullie auto-onderdeel mooi repareren. Jullie starten het hetzelfde vervoersmiddel en rijden bijna lelijke jongen van zijn sloffen. Als jullie bij de ijssalon aankomen, zijn er gelukkig nog genoeg smaken om uit te kiezen. Jij wil graag vul rare ijssmaak in en je vriendin kiest een andere rare ijssmaak. Je grijpt naar je kinderachtig tv-programma –portemonnee en wil afrekenen, maar er zit geen geld in! Dat is zeker weggetoverd door bekende tovenaar/heks , die een andere rare ijssmaak ijsje aan het eten is. Gelukkig zit lekkere hunk/chick ook in de ijssalon, en hij biedt aan om jullie ijsjes te betalen. Jullie gaan bij hem aan het tafeltje zitten, maar er ligt een enorme vlek vloeibaar spul op de stoel van dezelfde lekkere hunk/chick , dus zijn raar kledingstuk wordt helemaal vies! Ach wee, jij mag het gaan schoonmaken. Maar dat vind je niet erg, want jij vindt zijn onopvallend lichaamsdeel helemaal geweldig! Hij is je zo dankbaar, dat hij jou en je vriendin vanavond uitnodigt in zijn jouw lievelingsmuziek

bijvoeglijk naamwoord , kleur, soort onderdak om

een gigantisch

feest te vieren, waar ook jouw favoriete artiest gaat spelen! Dat was echt de

aller overtreffende trap zomerdag van je hele leven!

Door Reym

Heel erg bedankt voor het lezen van Project Magazine! Wij hopen dat je het leuk vond en dat je net als wij uitkijkt naar het volgende nummer dat over een maand gaat

verschijnen. Als je wat kwijt wil kun je het altijd vertellen op de Project Magazine Blog. Opmerkingen, vragen of opbouwende kritiek zijn altijd welkom en wij hopen dan ook dat het volgende nummer nog beter wordt!

Het Project Magazine Team

Meet the team! Iedereen die meewerkt aan dit tijdschrift verdient een plekje op deze pagina! Veerle Hoofdredactrice& vormgever

Azure Columniste & schrijfster

Flore Designer

Belle Internetspotter

Danielle Interviewer

Laurel Interviewer en fotografe

Reym Schrijfster

Kiek Tekenaar

Wil je ook graag meehelpen aan dit tijdschrift? Ga naar www.projectmagazinex3.blogspot.com, lees de vacatures en schrijf je in!