Figuur 1 Vier verschillende posities voor het uitvoeren van een lp bij de zuigeling: a) zijligging zonder heupflexie; b) zijligging met heupflexie; c) zittende houding zonder heupflexie; d) zittende houding met heupflexie. In de rechter onderhoek is de gemiddelde interspinale ruimte in millimeters aangegeven voor de desbetreffende positie.1
182
Literatuurstudie Om meer inzicht te verkrijgen in de meest gunstige positie voor het uitvoeren van een lp bij een zuigeling, werd een literatuurstudie verricht. Hieruit kwam al snel naar voren dat de zittende houding bij de zuigeling een goed alternatief zou kunnen zijn. De zuigeling zit in een natuurlijke voorovergebogen houding, waardoor flexie van de wervelkolom wordt gecreëerd zonder forcering. Aangezien het hoofd in deze positie gemakkelijk kan worden ondersteund, wordt overmatige flexie van de nek voorkomen. Deze positie is door een meer ‘natuurlijke’ flexiehouding comfortabeler voor de zuigeling en oogt daardoor ook minder indrukwekkend voor ouders. Ouders zijn bij deze houding beter in staat hun kind te troosten. Het is al lange tijd bekend dat de interspinale ruimte bij volwassenen en kinderen het grootst is in zittende positie, waarbij de knieën worden opgetrokken.2 Een recente studie heeft door middel van echografische metingen in verschillende posities aangetoond dat ook bij zuigelingen de interspinale ruimte significant groter is in de zittende positie dan in zijligging.1 Dit significante verschil ten opzichte van de zijligging werd zowel gezien in de zittende houding met
Praktische Pediatrie nummer 3 - september 2014 Huidziekten
maximaal geflecteerde heupen (knie-borsthouding), als in de zittende houding zonder additionele flexie in de heupen (zie figuur 1). Een toename in interspinale ruimte zou in theorie de slagingskans van de lp moeten vergroten. Figuur 2 Twee verschillende handgrepen voor de fixatie van een zuigeling in zittende positie.