No 214 NOEMBΡΙΟΣ 2016 by Parallaxi

Νοέμβριος 2016

# 214

ΠAΜΕ ΦΕΣΤΙΒAΛ

Η AΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝIΚΗ

ΟΙ ΤΑΙΝIΕΣ, ΤΑ ΓΕΓΟΝOΤΑ, ΤΑ SOS ΚΑΙ EΝΑΣ ΟΔΗΓOΣ ΕΠΙΒIΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠOΛΗ!

ΟΙ AΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΚΙΝΟYΝ ΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡIΕΣ ΣHΜΕΡΑ

ιδέες. ιστορίες. τάσεις. άνθρωποι. πόλη

â&#x201E;&#x2013; 214

Νοέμβριος 2016

№ 214

ΜEΣΑ ΑΠO ΤΑ ΜAΤΙΑ ΤΩΝ ΞEΝΩΝ Εικόνα εξωφύλλου: Μαρίνα Τούλα

NOEMBριοσ 2016 Τευχος 214 / Περιοδος Β’

Γιώργος Τούλας Διανέμεται δωρεάν σε 15.000 τεύχη και 320 σημεία διανομής Μαζί μας aυτό το μήνα έγραψαν, σχεδίασαν, φωτογράφισαν, σκέφτηκαν, έφαγαν, χόρεψαν, άκουσαν μουσική και βρήκαν διαφημίσεις οι: Εκδότρια / Διευθύντρια: Κατερίνα Καραμφυλίδου Αρχισυντακτρια: Κύα Τζήμου

α μεσημέρια στο κέντρο περπατάνε τουρίστες. Ίσως είναι, μαζί με τα παιδιά, οι μόνοι ξέγνοιαστοι άνθρωποι που περπατάνε στο κέντρο της πόλης. Οι υπόλοιποι έχουν βαρύ περπάτημα, έχουν συνήθως σκυμμένο το κεφάλι, σπάνια κοιτούν τον ουρανό ακόμα πιο σπάνια τα ωραία κτίρια του κέντρου. Πολλές φορές μιλούν έντονα στο κινητό, μαλλώνουν με κάποιον στην άλλη άκρη της γραμμής, προσπαθούν να διευθετήσουν, όσα δεν διευθετούνται. Στα φανάρια ή στα μποτιλιαρίσματα υπάρχει ένταση. Και μέσα στα λεωφορεία επίσης. Όλοι μοιάζουν να είναι στα κάγκελα. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ανεβαίνεις με τους ανελκυστήρες στις οικοδομές. Ακούς φωνές από διάφορα διαμερίσματα. Ένταση.

Συντονισμός Ιστοσελίδας: Κύα Τζήμου Συντάκτες: Γιάννης Ανδρέου, Μιχάλης Γουδής, Άκης Δήμου, Κωστής Ζαφειράκης, Σάκης Ιωαννίδης, Έυη Καρκίτη, Δημήτρης Κοπαράνης, Χρύσα Νάνου, Χριστίνα Παρασκευοπούλου, Άκης Σακισλόγλου, Έλενα Ταξίδου, Γιώργος Τσιτιρίδης, Αλίκη Τσιρλιάγκου Λονδίνο: Κωνσταντίνος Τσορμπατζίδης Νέα Υόρκη: Στέλλα Βακιρλή, Ντίνα Πίνος Φωτογράφοι: Γιάννης Σιμητόπουλος,

Αντίθετα οι τουρίστες, ως οφείλουν, είναι πραγματικά ξέγνοιαστοι. Περιδιαβαίνουν το κέντρο με χαλαρό βήμα. Κοιτάζουν όσα εμείς δεν βλέπουμε. Ανακαλύπτουν μια όμορφη πόλη. Με όλα της τα δεινά. Καμιά φορά τους παρακολουθώ από απόσταση. Φαίνεται να εκπλήσσονται ευχάριστα. Προσπαθώ να μπω στη θέση τους για λίγο. Να δω την πόλη με τα δικά τους μάτια. Να αφαιρέσω από τα δικά μου τα φίλτρα όλα αυτά που την ασχημαίνουν. Όσα με κάνουν καθημερινά να χάνω τον ενθουσιασμό μου. Έχει ενδιαφέρον το παιχνίδι αυτό. Δεν έχει πάντα επιτυχία αλλά μερικές φορές χρειάζεται να παίρνεις μια απόσταση για να δεις όσα πια μοιάζουν αόρατα.

Θανάσης Σταθόπουλος, Stereosis, Γιάννης Τζιμπρές, Μαρίνα Τούλα, Άγγελος Τσεκούρας. Εμπορική Διεύθυνση: Κατερίνα Καραμφυλίδου, katerina@parallaximag.gr Σχεδιασμός: dolphins // communication design Εκτύπωση, Βιβλιοδεσία: Χρωμοτύπ Α.Ε. ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΗΣ

Οκ, ξέρω πως όταν είσαι μέσα στον τυφώνα που σαρώνει τα πάντα, την ομορφιά του τοπίου δε μπορείς να τη δεις. Όμως μερικές φορές η λύση βρίσκεται δίπλα σου και δεν την βλέπεις από τη θολούρα. Οι τουρίστες που περπατούν δίπλα μας ξέγνοιαστοι στην πόλη μπορεί να είναι μέρος της λύσης του προβλήματος. Για σκέψου το λίγο! Όσοι πάντως ασχολούνται με τον τουρισμό αυτόν τον καιρό είναι οι άνθρωποι που αισιοδοξούν περισσότερο. Ίσως γιατί βλέπουν το βλέμμα των άλλων, που οι πιο πολλοί από μας δεν το βλέπουμε.

Παπαμάρκου 2 • 546 23 Θεσσαλονίκη MONTHLY CITY & CINEMA REVIEW 2 Papamarkou Str., 546 23 Thessaloniki, Greece Τ & f 2310 429050, 2310 429051 info@parallaximag.gr / www.parallaximag.gr

Νοέμβριος 2016

№ 214

EXIT Χριστίνα Παρασκευοπούλου

4 1. Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της Για όσους από μας είχαν την τύχη να δουν το 1982 τη ‘’Μάνα Κουράγιο’’ στο ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου, με τη Λίνα Λαμπράκη στον ομώνυμο ρόλο, η αναμονή έχει έναν ακόμα συμβολικό λόγο. Χρειάστηκαν 35 χρόνια για να ξανανέβει το έργο. Το κλασικό αντιπολεμικό αριστούργημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που γράφτηκε το 1939, ενώ ο συγγραφέας βρισκόταν αυτοεξόριστος στη Σουηδία, σηματοδοτεί μια διπλή επιστροφή. Ο Σέρβος σκηνοθέτης Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς επιστρέφει μετά από 13 χρόνια για να σκηνοθετήσει και η Λυδία Φωτοπούλου, 8 χρόνια μετά την τελευταία της συνεργασία με το ΚΘΒΕ, επιστρέφει στη κοιτίδα της για να ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο. Ο Μιλιβόγεβιτς επικεντρώνει στο σημερινό παραλογισμό της απληστίας. Που είναι μια από τις σημαντικότερες πληγές της κοινωνίας μας. *20/10/2016 - 29/1/2017 ΕΜΣ, Εθνικής Αμύνης 2, T: 2315 200 200 2. Το «Χειρόγραφο» της Χάρις Αλεξίου Μετά την θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς στην Αθήνα, η Χάρις Αλεξίου έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, για 8 παραστάσεις, για να διηγηθεί και να τραγουδήσει στιγμές από την ζωή της που η ίδια έγραψε, στη μουσικοθεατρική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Νανούρης. Μόνη στη σκηνή, άλλοτε μιλώντας κι άλλοτε τραγουδώντας, με συντροφιά ένα βιολοντσέλο, ένα πιάνο, ένα ακορντεόν και μια κιθάρα, η μεγάλη ερμηνεύτρια πιάνει το νήμα απ’τα παιδικά της χρόνια ως σήμερα. Το «Χειρόγραφο» ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά και αμέσως μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων του στη Θεσσαλονίκη, θα ταξιδέψει σε

πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. *4-13/11, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης Τ: 2310 895 800 3. Ψίθυροι Πρόκειται για έκθεση-παραγωγή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο, με έργα 24 γυναικών καλλιτεχνών από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και το έργο ενός άνδρα καλλιτέχνη. Η έκθεση διερευνά τις καταθέσεις των καλλιτεχνών σε ζητήματα φύλου, ζητήματα ταυτότητας, φόβου και διαπιστώσεων που αφορούν σε απαγορεύσεις και κοινωνικούς κώδικες. Ταυτόχρονα θίγεται η δύναμη της κατάδυσης στη διαδικασία της ζωής, χάριν της αναγνώρισης των τραυμάτων, αλλά και ο ψίθυρος του κυττάρου, καθώς βαίνει προς το γήρας. Η έκθεση εντάσσεται και στο πρόγραμμα του φετινού 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. *5/11/16 - 7/01/17 Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης Αποθήκη Β1, Λιμάνι 4. Λωξάνδρα Η Άννα Βαγενά, διασκεύασε και παρουσιάζει η ίδια το μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου «ΛΩΞΑΝΔΡΑ», σ’ έναν μονόλογο διάρκειας δυο ωρών. Πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας, που διαβάστηκε με και αγαπήθηκε από πολλές γενιές Ελλήνων. Η Λωξάντρα έζησε στην Κωνσταντινούπολη από το 1824 που γεννήθηκε, έως το 1914 που πέθανε. Μέσα από την ζωή της, βλέπουμε το ήθος και τον πολιτισμό των Ρωμιών της Πόλης. Μια παράσταση-ύμνος στην Κωνσταντινούπολη, όπου

Νοέμβριος 2016

№ 214

με τους συνεργάτες του το δικό τους ΔΟΓΜΑ και να κοιτάξει, ξανά, αυτό που είναι πυρήνας του θεάτρου: ο άνθρωπος. *18/11/2016 - 29/01/2017 Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών - Φουαγιέ, Εθνικής Αμύνης 2, T: 2315 200 200

3 έσμιγε η Δύση με την Ανατολή και οι λαοί συμβίωναν ειρηνικά, αλλά και στη χαρά της ζωής και στη δύναμη της γυναίκας. Μεταφερθείτε για δυο ώρες σε μια άλλη εποχή! *7 - 8/11, Θέατρο Αυλαία T: 2310257218 5. Γκεόργκι Λιτιτσέφσκι (Georgy Litichevsky) Opus Comicum Η Εννοιολογική Σχολή της Μόσχας είναι ένα κίνημα που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες 1970 και 1980 και συγκρίνεται σε αισθητική προσφορά και επιρροή μόνο με τα κινήματα της ρωσικής πρωτοπορίας των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κινήματος είναι ο συνδυασμός της εικόνας με τον γραπτό λόγο. Ο Γκεόργκι Λιτιτσέφσκι συνδιαλέγεται, όπως και οι υπόλοιποι εννοιολογικοί καλλιτέχνες, τη σχέση εικόνας και λόγου, όμως ο ίδιος ανέπτυξε ένα προσωπικό ύφος καθώς στράφηκε, σχεδόν αποκλειστικά, στην αισθητική του κόμικς και του γκράφιτι. Σήμερα, θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του κόμικς στην σύγχρονη ρωσική τέχνη. Στο έργο του υπάρχουν συχνές αναφορές στην ελληνική ιστορία την οποία μελέτησε και αγάπησε από τα φοιτητικά του χρόνια αφού σπούδασε αρχαία ελληνικά και έμαθε νέα ελληνικά. Η έκθεση θα συνοδεύεται από κατάλογο στα ρωσικά, τα ελληνικά και τα αγγλικά και εντάσσεται στο πρόγραμμα δράσεων για το Έτος Ελλάδας-Ρωσίας 2016. *9/11/2016 - 12/2/2017 Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Μονή Λαζαριστών 6. Οι δημοφιλείς Allah-Las Οι πολυαγαπημένοι του ελληνικού κοινού, Allah-Las, όπως συνηθίζουν πάντα μετά την κυκλοφορία νέου τους άλμπουμ, έρχονται στη χώρα μας, για να μας το παρουσιάσουν. Δύο μήνες μετά την κυκλοφορία του “Calico Review” θα δώσουν 3 club shows, σε μια μίνι περιοδεία σε Θεσσαλονίκη, Βόλο και Αθήνα. Η μουσική τους σερφάρει – όπως και οι ίδιοι – μεταξύ West Coast garage rock ήχων, latin κρουστών, ηλεκτρικών folk καταβολών και vintage

pop αισθητικής. Με πλούσιους ψυχεδελικούς χρωματισμούς και διαχρονικό ήχο που παραπέμπει στην εποχή των beatniks, των surfers και της νομαδικής ζωής. Τους συνατάμε τον Νοέμβριο στην σκηνή του Principal. *10/11, Principal Club Theater Ανδρέα Γεωργίου 56, T: 2310428088 7. ECOWEEK, ένα πράσινο συνέδριο Μετά από μια σειρά εκδηλώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό η ECOWEEK, που έχει σαν σκοπό την ευαισθητοποίηση σε θέματα περιβάλλοντος και αειφορίας, επιστρέφει και πάλι στη Θεσσαλονίκη. Το Διεθνές Συνέδριο, με τη συμμετοχή αρχιτεκτόνων από την Ελλάδα, Γερμανία, Αγγλία, Ιταλία, καθώς και τα Εργαστήρια Αειφόρου σχεδιασμού της ECOWEEK, στα οποία θα συμμετέχουν φοιτητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, πραγματοποιούνται με θεματολογία ‘’Placemaking in One Planet’’, εστιάζοντας και προτείνοντας νέες ιδέες και λύσεις για την πόλη. Το διεθνές συνέδριο της ECOWEEK είναι ανοιχτό στο ευρύ κοινό, ενώ για συμμετοχή στα εργαστήρια απαιτείται εγγραφή. Στα πλαίσια της ECOWEEK θα δούμε ακόμη παράλληλες δράσεις και εκδηλώσεις, όπως διαλέξεις, πάνελ και έκθεση. *14 - 20 /11/ 2016 ΔΕΘ-HELEXPO, AKTO 8. Οικογενειακή γιορτή Γνωρίσαμε το «Festen» μέσα από την πολύκροτη ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ, του 1998, την πρώτη ταινία του Δόγματος 95. Το 2004, ο βρετανός Ντέιβιντ Έλντριτζ διασκεύασε το σενάριο της ταινίας για το θέατρο, καταθέτοντας στο σύγχρονο δραματολόγιο ένα αριστουργηματικό έργο, που έχει ως κέντρο την οικογένεια και θα μπορούσε να θεωρηθεί μια σύγχρονη τραγωδία. Μια οικογενειακή γιορτή γίνεται αφορμή να διαταραχτεί η επίπλαστη αρμονία που για χρόνια επικρατούσε μέσα στο σπίτι της οικογένειας Χάνσεν. Με το Γιάννη Παρασκευόπουλο στο τιμόνι της παράστασης, που έχει ήδη σκηνοθετήσει 13 παραστάσεις του ΚΘΒΕ και εξομολογείται πως η τωρινή πρόκληση τού δημιουργεί την ανάγκη να δημιουργήσει

9. Ταξιδέψτε στην Philoxenia Η 32η διεθνής έκθεση τουρισμού Philoxenia, η σημαντικότερη τουριστική έκθεση της χώρας, υποδέχεται επαγγελματίες και κοινό για ένα τριήμερο στο Διεθνές Εκθεσιακό & Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, παράλληλα με τη διεθνή έκθεση ξενοδοχειακού και επαγγελματικού εξοπλισμού, Hotelia. Στόχος της φετινής Philoxenia είναι η περαιτέρω διεθνοποίησή της, καθώς την τελευταία τριετία ο σημαντικότερος κλάδος της ελληνικής οικονομίας -ο τουρισμός- παρουσιάζεται μέσα από μια άρτια οργανωμένη και πλήρη έκθεση. *18 - 20 /11 Διεθνές Εκθεσιακό & Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης 10. Στην Λογοτεχνική σκηνή Δημιουργήθηκε χάρη στο πείσμα και το μεράκι ενός ανθρώπου που η προσφορά του στα γράμματα είναι αμέτρητη, του Γιώργου Κορδομενίδη. Ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια στην Καλαμαριά σε συνεργασία με το Δήμο Καλαμαριάς και φέτος κάνει ένα βήμα προς το κέντρο της πόλης σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Καταξιωμένοι, νεότεροι αλλά και πρωτοεμφανιζόμενοι ποιητές και πεζογράφοι, από τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και άλλες πόλεις θα πλαισιώσουν την διοργάνωση αυτή τη χρονιά, ενώ δεν θα λείπουν και οι εμφανίσεις σκηνοθετών, χορογράφων, ηθοποιών και χορευτών. Ένα λογοτεχνικό φεστιβάλ ανοιχτό στο ευρύτερο κοινό που αγαπάει τη λογοτεχνία και τη δημόσια ανάγνωσή της, όπως αγαπά να γνωρίζει από κοντά και τους δημιουργούς της. *18 - 19 /11 Θέατρο Άνετον, Παρασκευοπούλου 42 T: 2310869869 11. Open House Τα κτίρια της πόλης ανοίγουν στο κοινό Το Open House είναι ένας από τους σημαντικότερους διεθνείς θεσμούς για την ανάδειξη και την προώθηση της Αρχιτεκτονικής. Η ιδέα ξεκίνησε από το Λονδίνο το 1992 και μέχρι σήμερα διαδόθηκε σε πολλές πόλεις ανά την υφήλιο αποκτώντας συστηματικούς επισκέπτες και υποστηρικτές. Για ένα Σαββατοκύριακο και φέτος, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν και η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, με εκθέματα τα ίδια της τα κτίρια και την αρχιτεκτονική της. Εκατοντάδες εθελοντές στηρίζουν το project κάθε χρόνο ενώ όλο και περισσότερα κτίρια συμμετέχουν. Ενδεικτικά πέρυσι 344 εθελοντές δήλωσαν συμμετοχή, ενώ στα 75 κτίρια που συμμετείχαν στο κυρίως πρόγραμμα και στις παράλληλες δράσεις σημειώθηκαν περίπου 31.000 επισκέψεις. *19 - 20 /10 /2016 www openhousethessaloniki.gr

Νοέμβριος 2016

№ 214

ζωή στην πόλη έχει αναβαθμιστεί χάρη στα projects και τα festivals που διοργανώνουν οι ομάδες της Θεσσαλονίκης που φαίνεται να κινούν τα νήματα της πόλης στη διαδρομή που ανοίγεται στο μέλλον της. Αστικές και καλλιτεχνικές δράσεις που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, μουσική, κινηματογράφο, φωτογραφία, γκράφιτι, ντοκιμαντέρ, χορό, workshops και περφόρμανς κάνουν τις ημέρες και τις νύχτες μας καλύτερες, λειτουργούν ως πόλος έλξης για τους επισκέπτες και επιβεβαιώνουν την παράδοση της Θεσσαλονίκης ως μια πόλη - δεξαμενή δημιουργικότητας και καινοτομίας.

H ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Eύη Καλλίνη

Μάνος Παπαδόπουλος (stereosis)

facebook: alibeerthessaloniki

1 2

Νοέμβριος 2016

1. Taratsa International Film Festival

Το φεστιβάλ που ανεβάζει το σινεμά ψηλά διοργανώθηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2014 υπό την ομπρέλα του Θεσσαλονίκη - Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας. Ο στόχος διπλός: Η αστική αναβίωση μιας παλιάς συνήθειας (τη δεκαετία του 1960 οι οικογένειες χρησιμοποιούσαν τις ταράτσες ως χώρους συγκέντρωσης για φαγητό) αλλά και η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο κέντρο, καθώς ανεβαίνοντας κανείς εκεί ψηλά, νιώθει ότι παίρνει μια ανάσα από τα προβλήματα της καθημερινότητας και βλέπει την πόλη με άλλη ματιά. Την αρχική ιδέα είχε ο Θάνος Αλεξόπουλος και γύρω απ’ αυτήν συσπειρώθηκε σιγά - σιγά μια ομάδα με κοινό άξονα την αγάπη για το σινεμά. Σήμερα αυτή η ομάδα αποτελείται από τους Γιώργο Μάνο, Γιώργο Μαντζουρανίδη, Σοφία Τόπη, Λάζαρο Αλληλόμη, Μάκη Ανανιάδη, Μιχάλη Θεοδωρίδη, Μαριαλένα Χρυσογονίδου και Δέσποινα Καβύρη. Το 3ο Taratsa International Film Festival, σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ., την Δ.Ε.Θ. και άλλους σημαντικούς φορείς, οργανισμούς και θεσμούς, σημείωσε μια αναπάντεχα ανοδική πορεία: Μέσα σε 5 ημέρες, 7 ταράτσες φιλοξένησαν 6.000 επισκέπτες που παρακολούθησαν 100 μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες από 37 χώρες του κόσμου! Στους μελλοντικούς στόχους της ομάδας είναι να υπάρχουν δράσεις όλο το χρόνο «όχι απαραίτητα σε ταράτσες», εξηγεί χαμογελώντας η καλλιτεχνική διευθύντριά του, Δέσποινα Καβύρη. Μάλιστα η πρώτη απ’ αυτές έχει ήδη προγραμματιστεί: Οι έξι βραβευμένες ταινίες του περσινού Taratsa θα προβληθούν στο πλαίσιο του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

2. Open House Thessaloniki

Κάθε χρόνο για ένα διήμερο, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν, μετατρέποντας την πόλη σε ένα μεγάλο μουσείο με εκθέματα τα ίδια της τα κτίρια και την αρχιτεκτονική της. Αυτή είναι εν συντομία η περιγραφή του Open House, ενός από τους σημαντικότερους διεθνείς θεσμούς για την ανάδειξη και προώθηση της αρχιτεκτονικής, που ξεκίνησε το 1992 από το Λονδίνο και σήμερα μετρά ένα παγκόσμιο δίκτυο με 30 πόλεις. Στη χώρα μας το πρώτο Open House διοργανώθηκε από την Open House Greece το 2012 στη Θεσσαλονίκη. Έκτοτε το ραντεβού με το κοινό ανανεώνεται κάθε φθινόπωρο στην πόλη μας (φέτος είναι 19 – 20 Νοεμβρίου) και κάθε άνοιξη στην Αθήνα. Η Ρενάτα Δούμα, υπεύθυνη επικοινωνίας του Open House Thessaloniki, μας είπε: «Πέρσι σημειώθηκαν περίπου 31.000 επισκέψεις σε 67 κτίρια. Φέτος στόχος μας είναι να αυξήσουμε τα κτίρια σε 100, ώστε να μην δημιουργούνται ουρές από τους επισκέπτες». Την ομάδα του OHT συμπληρώνουν οι Τατιάνα Αναγνωστάρα, Κατερίνα Δουδούμη, Δημήτρης Θεοδωράκος, Ιωάννα Καραμιχαηλίδου, Λιλή Λουίζη και Ανδρέας Μπατζιλής. Το διήμερο των Open Tours (αρχιτεκτονικές ξεναγήσεις) πλαισιώνεται με παράλληλες δράσεις που ξεκινούν από την προηγούμενη εβδομάδα, όπως τα: MADE IN Thessaloniki (ξεναγήσεις σε δημιουργικούς χώρους παραγωγής της πόλης, όπως εργοστάσια, εργαστήρια κα), Open School (οργανωμένες επισκέψεις σε κτίρια για σχολεία, σχολές και γκρουπ) και Open Bike (ξενάγηση με ποδήλατο).

3. Reworks Festival

Το Reworks διεκδικεί επάξια τον τίτλο του παλαιότερου μουσικού φεστιβάλ της πόλης, καθώς διοργανώνεται αδιάλειπτα από το 2005. Για την ακρίβεια είναι και το πρώτο, καθώς όταν ξεκίνησε δεν υπήρχε στην πόλη φεστιβαλική κουλτούρα γύρω από την μουσική. Όπως μας αποκαλύπτει ο ένας εκ των δύο εμπνευστών και δημιουργών του, ο Αναστάσιος Διολαντζής –ο άλλος είναι ο Τάσος Ανθόπουλος- «τα πρώτα δύο χρόνια έπρεπε να εξηγούμε στον κόσμο, γιατί του περνάμε το ειδικό βραχιολάκι εισόδου που του επέτρεπε να μπαινοβγαίνει στο φεστιβάλ και να επισκέπτεται όλους τους χώρους». Στόχος των δημιουργών του ήταν να κάνουν ένα φεστιβάλ στην πόλη με μουσική στόχευση αλλά και με εξωστρεφή χαρακτήρα, ώστε να γίνει η Θεσσαλονίκη σημείο συνάντησης φίλων της σύγχρονης μουσικής. Σήμερα το Reworks είναι ένα διεθνές φεστιβάλ σύγχρονων μορφών μουσικής με πρωτιές σε καλλιτέχνες (το φετινό line up είχε 15 νέα ονόματα), διεθνείς βραβεύσεις και διακρίσεις (το κορυφαίο περιοδικό Resident Advisor το κατατάσσει στα 10 καλύτερα φεστιβάλ του κόσμου για το μήνα Σεπτέμβρη). Η επόμενη τριετία είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς μπήκε στο πρόγραμμα «We are Europe» που υποστηρίζει την ανταλλαγή μεταξύ μεγάλων ευρωπαϊκών μουσικών φεστιβάλ και πλέον το ίδιο το φεστιβάλ αλλά και η διεθνής πορεία του αναμένεται να απογειωθούν. Τέλος, να πούμε ότι στην πρόσφατη 12η διοργάνωση το Reworks έδειξε να αποκτά και μια διαφορετική δυναμική διοργανώνοντας το νέο project Reworks Agora, μια πλατφόρμα με ομιλίες και προβολές για την τέχνη, την τεχνολογία και την πολιτιστική επιχειρηματικότητα.

№ 214

4. STAMP Festival

Με σημείο εκκίνησης την ιδέα της συνεργατικής οικονομίας και της ανάδειξης νέων δημιουργικών ομάδων της πόλης, οι Δημοσθένης Βαβάτσης, Δάνης Κοσμίδης και Ανδρέας Οικονόμου ίδρυσαν πριν από δύο χρόνια το STAMP Festival. Είχε προηγηθεί το 2013 το άνοιγμα του MAKE Creative Spaces, ενός πολυχώρου δημιουργίας που αποτέλεσε τη μαγιά για το φεστιβάλ. Το 1ο Stamp στήθηκε ως ένα μεγάλο open market στη στοά του Αγίου Μηνά με διάρκεια 20 ημερών και συμμετοχή περίπου 15 ομάδων. Στη δεύτερη διοργάνωσή του το φεστιβάλ «μετακόμισε» στην περιοχή της Βαλαωρίτου για 13 ημέρες, υπερδιπλασιάζοντας τη συμμετοχή των ομάδων, που έφτασαν τις 40! Στόχος του είναι να «εκπαιδεύσει» τις νέες ομάδες στους όρους λειτουργίας της αγοράς αλλά και να «περάσει» τις γνώσεις των δημιουργών που φιλοξενεί στους επισκέπτες του. Για το λόγο αυτό μεγάλη έμφαση δίνεται στα workshops που πέρσι ξεπέρασαν τα 25. Και τι μπορεί κανείς να βρει στο STAMP Festival; Από πράγματα που φτιάχνονται με το χέρι (σαπούνι, πηλός) μέχρι ενδύματα, κοσμήματα αλλά και σπάνιες ειδικότητες, όπως comics animation, ρομποτική και αγροτικό μάρκετινγκ. Παράλληλα «τρέχουν» διάφορα events και δράσεις, όπως εκθέσεις, συναυλίες στο δρόμο και περφόρμανς. Τι εύχονται οι ιδρυτές του για το μέλλον της πόλης; «Να τινάξουμε από πάνω μας τη νοοτροπία της εσωστρέφειας. Η πόλη δεν θα αλλάξει παρά μόνο αν καθίσουμε από κοινού σε ένα τραπέζι, να βρούμε τρόπους να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον στα κοινά μας θέλω».

5. ΠIk ΝIK Urban Festival και IN-EDIT Festival

Το Αύγουστο του 2012 διοργανώθηκε για πρώτη φορά στη Ρωμαϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης ένα φεστιβάλ που καλούσε τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης να κάνουν πικ νικ, να ακούσουν μουσική και να δούνε κινηματογραφικές προβολές σε έναν αρχαιολογικό χώρο. Η ιδέα γεννήθηκε πέντε χρόνια πριν, στο κάστρο του Μονζουίκ της Βαρκελώνης, όπου οι ιδρυτές της ομάδας Parenthesis -που «τρέχει» το projects στην Ελλάδα- παρακολούθησαν ένα ανάλογο φεστιβάλ. Έτσι πήρε σάρκα και οστά το ελληνικό ΠIK ΝIK Urban Festival με στόχο να στηθεί ένα μεγάλο υπαίθριο αστικό πικ νικ σε χώρο άγνωστο στο ευρύ κοινό, ώστε να αποκτήσει νέο ρόλο και χρήση. Αλλά η Parenthesis δεν «κλείνει» εδώ. Η ίδια ομάδα, που στον πυρήνα της αποτελείται από τους Κωνσταντίνο Κουλουζάκη, Μιχάλη Σπανό, Χρήστο Ζούτσο και Αθηνά Ριζοπούλου, έφερε στη χώρα μας και το μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικού ντοκιμαντέρ στον κόσμο, το «IN-EDIT», το οποίο ξεκίνησε το 2014 και πλέον πραγματοποιείται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τέλη Οκτώβρη και τέλη Μάρτη αντίστοιχα. Φέτος η διοργάνωση της Αθήνας «ανέβηκε» επίπεδο, καθώς φιλοξενήθηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Τέλος, πέρσι τον Μάιο, η Parenthesis διοργάνωσε και το Offside Festival, το πρώτο φεστιβάλ ποδοσφαιρικού ντοκιμαντέρ στη Θεσσαλονίκη. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας τους; Μας το αποκαλύπτει η υπεύθυνη οπτικής επικοινωνίας της ομάδας, Αθηνά Ριζοπούλου: «Ήμασταν φίλοι από πριν, τα πάντα ξεκίνησαν από την ομάδα. Αλλά και στην πορεία συνεχώς επαναφέρουμε το ερώτημα, γιατί είμαστε εδώ. Προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε, που θα επιβιώσουν και που θα μας κάνουν να λέμε ότι άξιζε τον κόπο που μείναμε στην Ελλάδα».

g 4

Νοέμβριος 2016

6. Street Mode Festival Thessaloniki

Το μεγαλύτερο open air φεστιβάλ στη χώρα για την κουλτούρα του δρόμου και ό,τι αυτή εμπεριέχει, από το skateboard και το graffiti μέχρι το χορό breakdance και streetdance, τα σπορ δράσης, όπως το παρκούρ και το freerunning και τη μουσική, με ζωντανές συναυλίες και dj sets, διοργανώνεται κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη από το 2009. Τα πρώτα πέντε χρόνια φιλοξενούνταν στην κεντρική πλατεία του Δήμου Θέρμης –«προίκα» του φεστιβάλ τα γκράφιτι στο υπόγειο τούνελ της πλατείας- ενώ από το 2014 βρήκε νέα στέγη στην Αποθήκη Γ, στο Λιμάνι. Όπως μας εξηγεί ο εμπνευστής και «ψυχή» του φεστιβάλ, Γιάννης Ευσταθίου (Νox1), σκοπός του Street Mode είναι «να καταλάβουμε έναν δημόσιο χώρο μέσα στον οποίον θα πραγματοποιήσουμε τις δράσεις μας, θα κάνουμε την δική μας γιορτή» και με περηφάνεια δίνει στοιχεία για τις πρωτιές του φεστιβάλ: «Πρώτοι δείξαμε breakdance σε ανοιχτό κοινό ενώ στο διαγωνισμό του παρκούρ οι νικητές μας μπαίνουν στα προκριματικά του παγκόσμιου πρωταθλήματος freerunning, Red Bull Art of Motion στη Σαντορίνη». Σημαντικό κομμάτι είναι πλέον και το μουσικό, καθώς φέτος συμμετείχαν 17 σχήματα (χιπ χοπ, πανκ ροκ και εναλλακτική σκηνή) ενώ για πρώτη φορά διοργανώθηκε και μια μικρή αγορά με χειροποίητα προϊόντα και πράγματα από δεύτερο χέρι, όπως βινύλια και κασέτες. Την ομάδα του Street Mode συμπληρώνουν οι Απόστολος Αριστείδου (υπεύθυνος χορού), Γιώργος Μαυρίδης (παρουσίαση), Γιώτης Ποσπορέλι (υπεύθυνος μουσικής) και Δημήτρης Καϊμακάμης (υπεύθυνος παρκούρ).

facebook: alibeerthessaloniki

6 5

№ 214

facebook: alibeerthessaloniki

7. Stereosis on View/99 hours

Μία από τις πιο γνωστές ομάδες στην πόλη με μακρόχρονη παρουσία στον χώρο της δημιουργικής φωτογραφίας διοργανώνει την ετήσια έκθεση Stereosis on View/99 hours με κεντρικό άξονα τη δουλειά νέων φωτογράφων της πόλης. Όπως θυμάται ο φωτογράφος Κοσμάς Παυλίδης, μέλος της ομάδας Stereosis, όλα ξεκίνησαν το 2005 από την επιθυμία να βγει η φωτογραφία από τον κλειστό χώρο στον εξωτερικό: «Ήταν πρόκληση για εμάς να κάνουμε μια υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας, να μπορούν να την βλέπουν επισκέπτες και περαστικοί κάθε στιγμή της ημέρας». Παρά τη συνεχόμενη λειτουργία της έκθεσης (στην ουσία πρόκειται για τέσσερις συνεχόμενες ημέρες) και την επιλογή κεντρικών σημείων (πεζόδρομος Ζεύξιδος και Ικτίνου, Ο Κήπος του απογευματινού ήλιου στη Νέα Παραλία) δεν έχει προκληθεί ποτέ βανδαλισμός στα έργα, μας λέει ο Εμμανουήλ Παπαδόπουλος, έτερο μέλος της ομάδας την οποία συμπληρώνουν οι Άγγελος Ζυμαράς και Πασχάλης Τσεϊνές. Συναυλίες, ζωντανή μουσική και προβολή ταινιών σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συνθέτουν το παράλληλο πρόγραμμα που πλαισιώνει την έκθεση. Τέλος, να πούμε ότι πυλώνας του φωτογραφικού κέντρου Stereosis είναι τα σεμινάρια που διοργανώνει από το 2001 για τη φωτογραφία και την τεχνική της με χρήση αναλογικού μέσου ενώ στις δραστηριότητες της ομάδας ανήκει και το Photoday, μια εκδήλωση που οι ίδιοι περιγράφουν ως «γιορτή για τη φωτογραφία με διαγωνιστικό χαρακτήρα».

8. TEDxThessaloniki

Το πρώτο TEDx διοργανώθηκε στην Ελλάδα στη Θεσσαλονίκη, το 2010. «Πρόκειται για μια πλατφόρμα διάδοσης ιδεών που στόχο έχει να αλλάξει τον κόσμο. Είναι σαν να δίνουμε ένα ερέθισμα στον καθένα από εμάς να σκεφτεί διαφορετικά, να εμπνευστεί και να τολμήσει να δημιουργήσει το σήμερα και το αύριο που επιθυμεί» μας εξηγεί η Έλενα Παπαδοπούλου, curator του TEDxThessaloniki. Πέρα από τους καταξιωμένους, γνωστούς ομιλητές, στη σκηνή ανεβαίνουν και άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Κι αυτό γιατί η ανάδειξη των τοπικών ιδεών και των τοπικών «ηρώων», των ανθρώπων δηλαδή που τις εφάρμοσαν, αποτελεί βασικό στόχο των κατά τόπους TEDx. Οι ομάδες των TEDx είναι εθελοντικές –στη Θεσσαλονίκη η βασική ομάδα αποτελείται συνολικά από 30 άτομα. Το δε περσινό event, το οποίο παρακολούθησε για πρώτη φορά εκπρόσωπος του παγκόσμιου οργανισμού TED, φιλοξενήθηκε στον χώρο Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης –προηγήθηκαν ως χώροι φιλοξενίας ο κινηματογράφος «Ολύμπιον» και το Βασιλικό Θέατρο του ΚΘΒΕ. «Για μένα το TEDxThessaloniki ήταν ένα δώρο και είναι ένα ταξίδι ζωής» εξηγεί η Έλενα Παπαδοπούλου και συνεχίζει: «Οι άνθρωποι που γνωρίζεις, οι σπίθες που βλέπεις στα μάτια, η θετική ενέργεια ενός αγγίγματος ή μιας αγκαλιάς, σου δίνουν τη βεβαιότητα ότι ζούμε το σήμερα που θέλουμε και ονειρευόμαστε το αύριο που μας αξίζει».

Νοέμβριος 2016

i 9. Street Outdoors

Η ιδέα του blog party, δηλαδή ενός πάρτι που μεταφέρεται από περιοχή σε περιοχή, ξεκίνησε το 2012. Το Street Outdoors ξεκίνησε ως ένα πείραμα, ένα απόγευμα με μουσική και φίλους στο Fragile της Βαλαωρίτου. «Συνειδητοποίησα πως έγινε κανονική δουλειά την ημέρα που παραιτήθηκα από τη δουλειά που είχα στην Ολλανδία και επέστρεψα μόνιμα στη Θεσσαλονίκη» θυμάται ο Ιωάννης Πατελιώτης, δημιουργός της ομάδας. Μόνο μουσική από νωρίς το απόγευμα μέχρι όσο πάει είναι η βασική ιδέα αυτών των απογευματινών πάρτι που στο εξωτερικό κάνουν θραύση. Οι μουσικές υπηρετούν χορευτικούς ρυθμούς, από house και disco μέχρι ηλεκτρονικούς ήχους και βραζιλιάνικη σάμπα. «Πλέον κάνουμε περίπου πέντε πάρτι ετησίως στη Θεσσαλονίκη και άλλα τόσα στην Αθήνα αλλά στόχος μας είναι να μεταφέρουμε το Street Outdoors και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας που δεν έχουμε πάει, όπως η Κρήτη και η Χαλκιδική αλλά και στο εξωτερικό». Και ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία ενός τέτοιου event; «Η εξεύρεση χώρων, καθώς θέλουμε να αλλάζουμε διαρκώς, να μην μένουμε στα ίδια. Αλλά –συμπληρώνει με ένα μικρό παράπονο- και η ανεπαρκής στήριξη των φορέων». Μαζί με τους Πολατίδη Κώστα και Ζάμπα Γιώργο οι οποίοι συμπληρώνουν την ομάδα του Street Outdoors, ετοιμάζουν ένα μεγάλο πάρτι με 2 σκηνές και 9 djs στις 4 Νοέμβρη στον πολυχώρο του Μύλου, σε συνεργασία με το γνωστό ευρωπαϊκό Dekmantel Festival.

10. Street Art Festival Thessaloniki

Με βασικό βραχίονα τις συναυλίες και ιδεολογικό background τη συνάντηση νέων καλλιτεχνών, το Street Art Festival δίνει ηχηρό «παρών» στη Θεσσαλονίκη από το 2013. Στο 4ο Street Art Festival που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούνιο συμμετείχαν περισσότεροι από 300 καλλιτέχνες graffiti, street artists, μουσικοί, εικαστικοί, χορευτές, skaters και riders από την Ελλάδα και το εξωτερικό ενώ είχε μεγάλη προσέλευση κόσμου από τα Βαλκάνια. Εκτός από τις συναυλίες διοργανώθηκαν σεμινάρια, shows, εικαστικές παρεμβάσεις και άλλες δράσεις, όπως ο λογοτεχνικός διαγωνισμός «Βρώμικες ιστορίες» και η έκθεση Poster Bikeart.gr με θεματική το ποδήλατο. Στόχοι του φεστιβάλ είναι να προωθήσει την πολιτιστική κληρονομιά της νέας γενιάς αλλά και να τοποθετήσει τη Θεσσαλονίκη στον παγκόσμιο χάρτη των νεανικών φεστιβάλ. «Το ένα τρίτο των καλλιτεχνών που συμμετέχουν έρχεται από το εξωτερικό» αποκαλύπτει ο project manager του SAF, Αλέξανδρος Μαραντέλος, ο οποίος μαζί με τους Κώστα Γουναρόπουλο και Αλκιβιάδη Ζαχαρίου συνθέτουν τον πρωταρχικό πυρήνα της ομάδας, που συμπληρώνεται από πολλούς και άξιους συνεργάτες. Το 1ο SAF έγινε στο στρατόπεδο Κόδρα, γνώρισε μεγάλη επιτυχία αλλά από την επόμενη κιόλας χρονιά γεννήθηκε η ανάγκη να μετακινηθεί σε κεντρικότερο σημείο. Έτσι «κατέβηκε» στην καρδιά της πόλης στον εμβληματικό χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Και ποιος είναι ο στόχος για το επόμενο SAF; «Να φτιάξουμε ένα ακόμη μεγαλύτερο φεστιβάλ, με περισσότερες ομάδες και δράσεις αλλά και να δουλέψουμε επάνω στο προφίλ της εξωστρέφειάς του».

№ 214

ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ

Πρόδρομος Νικηφορίδης

Άγγελος Τσεκούρας, Πρόδρομος Νικηφορίδης

Πρόδρομος Νικηφορίδης, ο ένας από τους δυο αρχιτέκτονες της Νέας Παραλίας θέτει τα κακώς κείμενα σε δημόσια θέα. Τα βραβεία, οι διακρίσεις και οι δημοσιεύσεις σε πολλά βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες όλου του κόσμου μας επισημαίνουν ότι το αγαθό που αποκτήσαμε όλοι από την ανάπλαση της Νέας Παραλίας είναι μοναδικό. Δυστυχώς δεν μπορούν ούτε να το προστατέψουν, ούτε να το συντηρήσουν.

Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ μόλις επέστρεψε από την Τριενάλε του Βουκουρεστίου με ένα ακόμα βραβείο. Από την ολοκλήρωση του πρώτου τμήματος μέχρι σήμερα έχει βραβευτεί και διακριθεί σε πολλούς διαγωνισμούς, με συνολικά 12 βραβεία. Δύο βραβεία ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ, το 2009 και το 2013. Βραβείο από το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής το 2009, έπαινος από τον ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ το 2011 για το 1ο τμήμα της ανάπλασης. Βραβείο ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ για το 2ο τμήμα της ανάπλασης. Διάκριση ως ένα από τα 40 καλύτερα έργα για το βραβείο Mies Van der Rohe το 2015, μοναδικό έργο ανάπλασης μαζί με την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Μασσαλίας του πολυεθνικού γραφείου Norman Foster. Βραβείο ARCHMARATHON επίσης το 2015. Το 2016 της απενεμήθη το Yuan Ye Award 2015 στην Κίνα ενώ βραβεύτηκε και στη Τριενάλε του

Νοέμβριος 2016

5 Βουκουρεστίου. Το 2016 το γραφείο των Μπερνάρ Κουόμο - Πρόδρομου Νικηφορίδη διακρίθηκε για την ανάπλαση της Νέας Παραλίας στα πλαίσια της FUORIBIENNALE. «Αυτό το έργο μας ανήκει, ανήκει σε όλους εμάς και κατά κύριο λόγο ανήκει στο Δήμο Θεσσαλονίκης που διαχειρίζεται τη Νέα Παραλία. Σχεδόν 3 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του έργου και 8 χρόνια από την παράδοση του 1ου τμήματος θα ήθελα να πω δυο-τρία για αυτήν, δυο-τρία πράγματα που δεν μου αρέσουν.»

1 1. ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ; Το Φεγγάρι δεν φωτίζει πια τη Νέα Παραλία. Το Φεγγάρι του γλύπτη Παύλου Βασιλειάδη το βρήκαμε στη Νέα Παραλία όταν ξεκίνησαν τα έργα της ανάπλασης. Θα μπορούσαμε να είχαμε προτείνει τη μετακίνηση του όπως κάναμε με τις Ομπρέλες. Δεν το κάναμε γιατί ήτανε σαν να το είχαμε σχεδιάσει να τοποθετηθεί σε αυτό το σημείο. Η Ανάπλαση το ανέδειξε και το Φεγγάρι ανέδειξε την ανάπλαση. Ο κόσμος το αγάπησε και οι φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα αμέτρητες. Όμως δεν άρεσε σε κάποιους… Οι κάποιοι μετά από πολλές απόπειρες κατάφεραν να το πετάξουν στη θάλασσα. Η απόφαση του Δήμου ήταν να το αποσύρει για να το τοποθετήσει μελλοντικά αλλού. Απόφαση ήττας, οι βάνδαλοι κανιβάλισαν το Φεγγάρι και όλους εμάς και εμείς το αποδεχτήκαμε. Όσο είναι καιρός το Φεγγάρι πρέπει να γυρίσει στη Νέα

Παραλία ενισχυμένο, στη θέση που του ανήκει και να ξανά συνοδεύει τους περιπάτους μας μέρα και νύχτα. 2. Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΕΣΕ ΒΑΡΥΣ; Ο Κήπος του Ίσκιου θα φιλοξενούσε αυτό το κτίριο και θα διαμόρφωνε μία σκιερή πλατεία για το μεγάλο αυτό δημοτικό αναψυκτήριο. Το Μεγάλο Δημοτικό Αναψυκτήριο, πρώην Θεσσαλονίκη Παλλάς, Interni και Maison Crystal Δυστυχώς ο Κήπος του Ίσκιου εξαιρέθηκε από την τελική φάση της μελέτης και βέβαια από την κατασκευή. Το καλοκαίρι του 2013 ο χώρος απελευθερώθηκε και έκτοτε αναζητά μία νέα χρήση. Έχουν περάσει 3 χρόνια, το κτίριο λεηλατήθηκε και με εξαίρεση κάποιες εκδηλώσεις των Δημητρίων δεν έχει αξιοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Κατά καιρούς έχουμε διαβάσει και ακούσει προθέσεις που δεν υλοποιούνται. Η απαξίωση της περιοχής όσο συνεχίζεται η εγκατάλειψη του κτιρίου θα είναι ραγδαία, ενώ η μη αξιοποίηση προκαλεί πολλά ερωτηματικά στους Θεσσαλονικείς. 3. ΠΑΜΕ BANGLADESH; Το 2002 σε συνέχεια του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού της Νέας Παραλίας η Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου μας ανέθεσε μία προμελέτη για την περιοχή των Ομίλων. Οι κατευθύνσεις ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκές για τους Ομίλους και το αποτέλεσμα επίσης. Σύγχρονα κτίρια, ενοποιημένες λειτουργίες, βιοκλιματικός σχεδιασμός, αξιοποίηση της θέσης και της σχέσης με την θάλασσα. Για λόγους που σίγουρα δεν είναι προς το συμφέρον της πόλης και των κατοίκων οι Όμιλοι με τους γνωστούς τρόπους κατάφεραν να ακυρώσουν την προσπάθεια της Κ.Ε.Δ. και να παραμείνουν στις παράγκες και τα

№ 214

παραπήγματα. Πολλοί από εσάς θα αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν να μη δεχτείς την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων σου, ιδιαίτερα όταν αυτή θα γίνει με κοινοτικά χρήματα; Κάποιοι ξέρουν, εμείς όχι. Τελευταία ελπίδα τα νέα Διοικητικά Συμβούλια, οι νέοι πρόεδροι, η παραχώρηση της περιοχής στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Τρία αιτήματα σε σχέση με την σημερινή κατάσταση. •Να καταργηθούν οι χώροι στάθμευσης δίπλα στη θάλασσα γιατί προϋποθέτουν την κάθετη διέλευση του πλακόστρωτου που έχει κριθεί ως άκρως επικίνδυνη και απαγορεύεται σύμφωνα με την κυκλοφοριακή μελέτη. •Να αποδοθεί ο ελεύθερος χώρος γύρω από τα κτίρια των Ομίλων σε δη-

μόσια χρήση γιατί ο ελεύθερος χώρος δεν έχει παραχωρηθεί στους Ομίλους. •Σε συνέχεια της ανάπλασης, ένα μεγάλο τμήμα δίπλα στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο «γλίστρησε» από τον Δήμο και από χώρος πρασίνου έγινε μία αλάνα που περιστασιακά χρησιμοποιείται από τους πελάτες του εστιατορίου του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου. Να επανέλθει ως χώρος πρασίνου. 4. Ο ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ! Ο Κήπος του Νερού στο δυσκολότερο σημείο της Νέας Παραλίας λόγω στενότητας του διαθέσιμου χώρου, είναι σίγουρα ο πλέον δημοφιλής κήπος, για τις πρωτόγνωρες διαμορφώσεις, την ενδιαφέρουσα βλάστηση και βέβαια τον μεγάλο καταρράκτη που ανακουφίζει

από τον έντονο θόρυβο των διερχόμενων αυτοκινήτων. Από τον Νοέμβριο του 2008 που εγκαινιάστηκε ο Κήπος μέχρι και σήμερα δεν υπήρξε καμία συστηματική συντήρηση του καταρράκτη με αποτέλεσμα να απαξιωθεί σταδιακά και να παύσει να λειτουργεί εδώ και πολλούς μήνες. Πρέπει ο καταρράκτης να επισκευαστεί, να συντηρείται συστηματικά και βέβαια να επιστρέψει στη ζωή του Κήπου του Νερού και της Νέας Παραλίας. 5. ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ! Πάνε τρία χρόνια που ολοκληρώθηκε η ανάπλαση, υπήρχαν δέντρα που είχαν ήδη προβλήματα, η κατάσταση επιδεινώθηκε και έκτοτε πολλά δέντρα έχουν ξεραθεί. Η Νέα Παραλία είναι

Νοέμβριος 2016

4 ένας μπαζωμένος τόπος με πολλά προβλήματα στο έδαφος της. Η φροντίδα πρέπει να είναι συνεχής. Σε ένα τόπο με τόση μεγάλη προσέλευση κόσμου, σε μία πόλη με τόση μεγάλη ανάγκη για πράσινο φαίνεται ακατανόητη η αδιαφορία των αρμοδίων. Τελικά ίσως είναι μία ευκαιρία για όλους εμάς να δείξουμε την έγνοια μας για το πράσινο και τον δημόσιο χώρο. Ας συνεχίσουμε την προσπάθεια του 2012 με τα πρώτα 116 δέντρα που φυτέψαμε με υιοθεσία στους Κήπους του Ήχου, Ρόδων, Μνήμης, Μουσικής, Νερού (εκεί βρίσκεται και το δικό μου αρμυρίκι). Το 2014 ακολούθησε δεύτερη δεντροφύτευση στους ίδιους κήπους. Η πρόσκληση είναι ανοιχτή σε όλους, τους Φίλους της Νέας Παραλίας και όλους τους Θεσσαλονικείς, να αποδείξουμε το έμπρακτο ενδιαφέρον μας, να υιοθετήσουμε και φυτέψουμε ένα δέντρο, χωρίς να ξεχνούμε και υπενθυμίζουμε στις αρμόδιες Αρχές, το Φεγγάρι, τον καταρράκτη, το μεγάλο δημοτικό αναψυκτήριο, την παραγκούπολη των Ομίλων και πολλά άλλα καθημερινά θέματα που είναι εξίσου σημαντικά. Υ.Γ. Θετική εξέλιξη αποτελεί η κοινή πρωτοβουλία για τον καθαρισμό και εξωραϊσμό της Νέας Παραλίας, με μια σειρά εθελοντικών δράσεων διετούς διάρκειας με τη συμμετοχή του Κολλέγιου Ανατόλια, της ΧΑΝΘ, με χορηγό της πρωτοβουλίας την Alpha Bank και τον δήμο Θεσσαλονίκης, κάτω από το όνομα “Ξαναδίνουμε λάμψη στη Νέα Παραλία”.

№ 214

MΕΣΑ ΑΠ΄ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

ASH TEST

SKG CR Μαριαλένα Γκογκίδη, Γιώργος Κουρτίδης, Κύα Τζήμου

Άγγελος Τσεκούρας Γιάννης Σιμητόπουλος

-Τι ήταν αυτό που σου έκανε την καλύτερη εντύπωση στην πόλη και τι την χειρότερη; -Τι λείπει αυτήν την στιγμή από την πόλη όσον αφορά στη διευκόλυνση τη ζωής ενός ξένου (φοιτητή ή τουρίστα); -Περιέγραψε την πόλη μας σε 3 σειρές -Έρχεσαι στην Θεσσαλονίκη ξανά σε 5 χρόνια από τώρα. Ποια πράγματα θα ήθελες να έχουν αλλάξει; -Θα ήθελες να ζήσεις εδώ; Νίκος Τσαπόγας- Πρωτοετής στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. από την Αγία Παρασκευή της Αθήνας

ην αγαπάμε τη Θεσσαλονίκη. Με τα καλά της και τα στραβά της. Και μερικές φορές δεν μπορούμε να τη δούμε χωρίς το συναισθηματικό φίλτρο. Αποφασίσαμε να τη δούμε μέσα από τα μάτια των προσωρινών κατοίκων της. Των τουριστών και των νιόφερτων φοιτητών της. Αυτές είναι οι εντυπώσεις τους μετά από την πρώτη σύντομη επαφή με την πόλη μας. Μας απάντησαν ευχαρίστως σε 5 κοινές ερωτήσεις.

-Ερχόμενος ως φοιτητής πλέον, στην Θεσσαλονίκη την καλύτερη εντύπωση θαρρώ πως μου την έκανε η διαρκής ζωντάνια της. Η πεποίθηση πως αυτή η πόλη, σε όλες τις μεριές της σφύζει από ζωή. Η απίστευτη ποικιλομορφία που αυτή ενέχει. Αναπνέει σε έναν διαρκή και αέναο παλμό. Ένας παλμός που επιβεβαιώνει και τη μοναδικότητά της. Από την άλλη, αν και λίγο νωρίς για να κρίνουμε με αυτόν τον τρόπο, κακή εντύπωση – εφόσον μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι – είναι η χωροταξική της οργάνωση. Η σχετική έλλειψη των ξεκάθαρων οικοδομικών τετραγώνων, η οποία περισσότερο μπερδεύει και αποπροσανατολίζει έναν νεοφερμένο

άνθρωπο. Η πόλη αυτή, αν και μεγάλη, δεν έχει αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό τον οικολογικό της χαρακτήρα, όπως διαπιστώνω από τα πρώτα βιώματά μου. Η ευεργετική ανακύκλωση, ας πούμε, δεν προβάλλεται και ενθαρρύνεται τόσο πολύ. Αν και λίγες ημέρες εδώ, η αλήθεια είναι ότι έχω εντοπίσει και διακρίνει σημεία μέσα στην πόλη, τα οποία μπορώ να χαρακτηρίσω και αγαπημένα. Τι καλύτερο από το να κάτσεις στον Λευκό Πύργο, χαλαρώνοντας, απολαμβάνοντας την σαγηνευτική θέα που ο Θερμαϊκός – για καλή μας τύχη - τόσο απλόχερα μας προσφέρει; Επίσης, δεν θα μπορούσα να παραλείψω το «Μπιτ Μπαζάρ», εκείνο το σύμπλεγμα κρασάδικων, το οποίο σφύζει από ζωή, κατακλύζεται από νέο κόσμο και χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ιδανική επιλογή για έξοδο. Φυσικά δεν παραλείπονται τα Λαδάδικα ή η μεγάλη πλατεία Αριστοτέλους. -Ως γνωστόν, ένας ξένος φοιτητής, όπου και αν τύχει τελικώς να μετοικήσει για κάποιο διάστημα, επιδιώκει τις μέγιστες διευκολύνσεις. Στην Θεσσαλονίκη αυτή τη στιγμή για έναν ξένο φοιτητή αυτό που λείπει είναι σαφώς το μετρό. Αν και πόλη με πολύ καλά αστικά λεωφορεία, με ποικίλα λεωφορεία

αρκετά συχνά διερχόμενα, αυτό δεν αρκεί. Πραγματευόμαστε για μια πόλη μεγάλη,με μεγάλο αριθμό κατοίκων, η οποία – όπως γίνεται αντιληπτό – δεν είναι σε θέση να εξυπηρετεί τις εντός της πόλεως μετακινήσεις των πολιτών της, αποκλειστικά με την λειτουργία των λεωφορείων. Επομένως, η κατασκευή του μετρό φαντάζει η πλέον ιδανική επιλογή για την καλύτερη διευκόλυνση ενός ξένου φοιτητή, ενός ανθρώπου που επιδιώκει το εύκολο και σαφώς το οικονομικό. -Η Θεσσαλονίκη είναι πανέμορφη, είναι σαγηνευτική, καθώς ενέχει ομορφιά δυσεύρετη, αλλά και στοιχεία που αναδεικνύουν την μοναδικότητά της. Η Θεσσαλονίκη έχει τα πάντα, συνδυάζει πολλά και αφήνει άπαντες τουλάχιστον ικανοποιημένους και ευχαριστημένους από αυτήν. -Ερχόμενος, ας υποθέσουμε, στην όμορφη Θεσσαλονίκη σε 5 χρόνια από τώρα, υπάρχουν πράγματα που σαφώς θα επιθυμούσα να έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Καταρχάς, οι αστικές συγκοινωνίες. Η Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη, αχανής και ως εκ τούτου η βελτίωσή τους αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Μια βελτίωση σαφώς ευεργετική για το σύνολο της συγκεκριμένης πόλης. Κατά

Νοέμβριος 2016

ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΘΕΑ

προνομιακή τους θέση, στην κορυφή της ωραιότερης πλατείας της πόλης, κάνει τους Ορίζοντες ένα εξαιρετικά ζηλευτό χώρο για να απολαύσει ένα ωραίο γεύμα ή δείπνο. Αν προσθέσεις στη θέση, το class που αποπνέει ο χώρος, ένα μείγμα αριστοκρατικής σάλας και θαλπωρής σπιτικής τραπεζαρίας, τότε έχει το σκηνικό. Που συμπληρώνεται με τη μοναδική βεράντα για τις ηλιόλουστες μέρες και τις έναστρες νύχτες. Ο φετινός κατάλογος του σεφ απογειώνει εντελώς τις αισθήσεις. Ο λόγος όμως που επισκέπτεται κανείς ένα εστιατόριο, πέρα από το στήσιμο και την ατμόσφαιρά του είναι πάνω από όλα η κουζίνα του. Εδώ οι Ορίζοντες φέτος δίνουν ρέστα. Το μεράκι και η φαντασία του σεφ Γιάννη Μπαχάρη δημιούργησαν μια από τις ωραιότερες κάρτες που δοκιμάσαμε τελευταία στην πόλη. Εξαιρετικά φροντισμένες σαλάτες, ιδιαίτερα ριζότα, παιχνίδι με θαλασσινά, αποθέωση των steaks και των burgers, ιδιαίτερα πρώτα και γλυκά βγαλμένα από το φαντασιακό! Μεγάλο ατού και τα signature coctails και βέβαια τα κυριακάτικα brunch για να τελειώσει σπουδαία η εβδομάδα. Electra Palace Thessaloniki • 9, Aristotelous Sq. • T: (+30) 2310 294 000

№ 214

δεύτερον, ίσως η κατά κάποιον τρόπο «ανακαίνισή» της. Η κείμενη πόλη είναι παλιά, το κέντρο της το ίδιο, όπως επίσης και τα κτίριά της. Συνεπώς, μια αναζωογόνηση, ένας νέος, ανανεωτικός αέρας στην πόλη, στα κτίριά της, ας πούμε, κρίνεται σοφός, ελπιδοφόρος και,όπως είναι φυσικό, με ευχάριστα αποτελέσματα. Τέλος, η μείωση της εγκληματικότητας σε κάποιες συγκεκριμένες και μεμονωμένες περιοχές. Η αποσόβηση και η εξάλειψη φαινομένων και περιστατικών βίας σε αυτές φαντάζει σημαντική και ευεργετική προοπτική. -Αν θα ήθελα να ζω εδώ; Μεγάλη κουβέντα! Εκ πρώτης όψεως, η απάντηση σαφώς είναι καταφατική. Η Θεσσαλονίκη έχει τα πάντα, είναι πανέμορφη, κρύπτει στο εσωτερικό της σημεία τουλάχιστον σαγηνευτικά για τον καθένα και φυσικά είναι πόλη που ενδείκνυται να διαμείνει κανείς σε αυτήν. Συνεπώς, η - μετά τη φοιτητική ζωή – διαμονή μου εδώ είναι κάτι το επιθυμητό και καλοδεχούμενο.

SKG

Νεκταρία Δαμοράκη - πρωτοετής στο τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφική Σχολής του Α.Π.Θ. από τα Χανιά -Θεωρώ ότι το πιο εντυπωσιακό πράγμα στη Θεσσαλονίκη είναι οι ποικίλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες που προσφέρει. Ιδιαίτερα κακή εντύπωση δεν σχημάτισα από κάτι. Εκείνο που με ενόχλησε ήταν οι δεκάδες άστεγοι στους δρόμους. Όπως και σε όλες τις μεγάλες πόλεις, επίσης, έτσι και στη Θεσσαλονίκη υπάρχει πρόβλημα με το καυσαέριο. Επιπλέον, εκείνο που μπορεί να γίνει αρκετά αηδιαστικό, είναι οι σωροί σκουπιδιών στους δρόμους. -Κατά την άποψή μου, εκείνο που απουσιάζει μέσα από την πόλη είναι τα οικονομικότερα μαγαζιά, με είδη σπιτιού για να οργανώσει ο φοιτητής την στέγη του. -Η Θεσσαλονίκη είναι μία από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδος. Η ομορφιά της παραλιακής είναι μαγευτική. Εξίσου και η γλαφυρότητα των στενών. Θα

Νοέμβριος 2016

μπορούσα να πω ότι μετά τα Χανιά είναι η πιο ερωτική πόλη που γνώρισα. -Αν ερχόμουν ξανά εδώ σε 5 χρόνια, εκείνο που θα ήθελα να έχει αλλάξει είναι αφενός το πρόβλημα με τους αστέγους και αφετέρου το σοβαρό ζήτημα των σκουπιδιών. -Δεν θα επιθυμούσα να ζω στην Θεσσαλονίκη. Ο λόγος σχετίζεται καθαρά με την αγάπη που έχω για την Κρήτη και ιδιαίτερα για τα Χανιά, καθώς επίσης και η επιθυμία μου να επιστρέψω εκεί. Sophia L – φοιτήτρια Erasmus από τη Λειψία της Γερμανίας, ετών 22 -Έχει πολλές διαφορετικές γειτονιές και χαρακτήρες, δεν είναι τόσο καλά σχεδιασμένη για τουρίστες και αυτό της επιτρέπει να είναι περισσότερο αληθινή, είναι πιο εύκολο να γνωρήσεις ντόπιους, οι άνρθωποι εδώ είναι πιο αληθινοί,φιλικοί και ανοιχτοί και είναι πολύ πιο εύκολο να έρθεις σε επαφή μαζί τους και να συνάψεις σχέσεις. Η σχέση της πόλης με την θάλασσα είναι εξαιρετική και το γεγονός ότι συνδυάζει τόσο κοντά και βουνό και θάλασσα. Τη χειρότερη εντύπωση μου έκανε η διαδρομή που έκανα από τον σταθμό ΚΤΕΛ Μακεδονία. Μέχρι το κένρο της πόλης, φαινόταν μια μεγάλη περιοχή αρκετά νεκρή. Άσχημα κτίρια, κακή οργάνωση, κακή συγκοινωνία.Σε όλη την πόλη υπάρχουν σοβαρά προβλήματα συγκοινωνίας. Το μανάβικο απέναντι, στη Ροτόντα, τα τόσα πολλά μέρη όπου μπορείς να φας σνακ στο κέντρο που περιέχουν τα πάντα, η προβλήτα στο λιμάνι με θέα την θάλασσα, το Επταπύργιο, το φανάρι στην καμάρα καθώς είναι ένα πολύ καλό σημείο συνάντησης, όλο το campus του πανεπιστημίου στα γράσίδια και πολλά σημεία με θέα την θάλασσα. -Δεν παρατήρησα κάτι αρνητικό στον έναν μήνα διαμονής και σπουδών μου στην πόλη. -Να υπάρχει μετρό, να μην υπάρχει πια κρίση.

- Όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά την θεσσαλονίκη ήμουν συγκλονισμένη με τα μεγάλα λευκά κτίρια, τα μεγάλα μπαλκόνια, τα πολλά αυτοκίνητα και το χάος, αλλά αμέσως μετά τα συναισθήματα μου άλλαξαν, ενθουσιάστηκα και απόρησα με το τι έπεται να ανακαλύψω. Χαοτική, μεσογειακή, ανοιχτόμυαλη. -Ναι πολύ, αν και βρίσκομαι μόνο έναν μήνα και δεν έχω ακόμα ζήσει αρκετό καιρό για να το πω με σιγουρια. Lusiane and Philippe, ζευγάρι από τη Γαλλία, 48-50 ετών -Το ότι είναι πολύ ζωντανή και έχει την θάλασσα. Το ποδήλατο μέσα στην πόλη είναι εφιάλτης. -Νομίζω οι ταμπέλες είναι ένα μεγάλο θέμα δεν υπάρχουν ή αν υπάρχουν δεν είναι φιλικές ως προς το επισκέπτη. Δεν γίνεται σε μεγάλα μουσεία της Θεσσαλονίκης να μην υπάρχουν έστω αγγλικές σημάνσεις. -Είναι μια αρκετά μεγάλη πόλη αλλά το κέντρο της είναι μικρό και μπορείς να κινηθείς εύκολα. Έχει ζωή τόσο το πρωί όσο και το βράδυ και καλό φαγητό, Επίσης έχει την θάλασσα και το νέο της παραλιακό μέτωπο που σε μαγεύει. -Λιγότερο χάος στο κέντρο από τα αυτοκίνητα και οργανωμένους ποδηλατόδρομους σε όλο το μήκος του κέντρου. -Όχι είμαστε καλά εκεί που ζούμε… Ilovich Liat, μια οικογένεια από το Ισραήλ - Μου θυμίζει σε κάποιες εκφάνσεις της το Τελ Αβιβ. Έχει κοινά στοιχεία: νυχτερινή ζωή, καλό φαγητό, τη θάλασσα και την υγρασία. Εδώ είναι όμως τα πράγματα πιο φθηνά. -Το προϊόν το τουριστικό δεν είναι καλά οργανωμένο. Έχει ακόμα δρόμο η Θεσσαλονίκη σε αυτό το κομμάτι. Αυτό είναι όμως και καλό από την άλλη γιατί τέτοιοι προορισμοί εξιτάρουν τους travellers.

№ 214

-H Θεσσαλονίκη εχεί μεγάλη ιστορία και φαίνονταί οι διαφορετικές της επιροές παντού. Έχει πολλά τούρκικα στοιχεία, Βυζαντινά, Εβραικά και βαλκανικά φυσικά. Όλα αυτά τα καταλαβαίνει ένας ταξιδιώτης.

- Την πόλη δεν την ξέρουμε, προς τα έξω δεν είναι γνωστή. Μόνο από στόμα σε στόμα έρχονται τουρίστες. Ίσως καλύτερες σημάνσεις στα μουσεία, ίσως καλύτερη οργάνωση στο τουριστικό προιόν.

-Σε σχέση με την ιστορία της θα περίμενα περισσότερα μνημεία. Υπάρχουν ιστορικά γεγονότα που συνέβησάν εδώ αλλά δεν αποτυπώνονται πουθενά. Επίσης η εβραική ιστορία της πόλης θεωρώ ακόμα ότι είναι στην αφάνεια.

-H Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη ζωή από το πρωί μέχρι το βράδυ και έχει ευχάριστους ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις πολύ οικεία. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

-Δεν ξέρω δεν το έχω σκεφτεί. Sima και Aazam Habibi από Ιραν (Zουν στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 2 χρόνια). -Η ελευθερία του να μπορείς να πας όπουδήποτε χωρίς να χρειάζεσαι λεωφορείο ή ταξί και η φιλικότητα των ανθρώπων. Το καυσαέριο στο κέντρο είναι ένα θέμα.

SKG

-Περισσότερες δραστηριότητες και κάποια μνημεία που δεν τα βρίσκεις ανοιχτά ώστε να μπορεί κάποιος να τα επισκεφθεί. -Δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Δεν ξέρω αν θα μπορώ να βρω δουλειά εδώ.

Νοέμβριος 2016

A Α

57ο ΦΕΣΤΙΒ Λ ΤΟΓΡAΦΟΥ ΚΙΝΗΜ ΘΕΣΣΑΛΟΝIΚΗΣ 17+1 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΤΕ

Κύα Τζήμου

ίνετε κομμάτι του αγαπημένου φεστιβάλ της πόλης σε ένα δεκαήμερο γεμάτο ταινίες (174 συνολικά), εκθέσεις, συναυλίες, πάρτι, κινηματογραφικές αναζητήσεις και κυρίως ανθρώπους -θεατές και δημιουργούς- που για 10 μέρες συγχρωτίζονται, συνωστίζονται, ανασαίνουν στο σκοτάδι, δακρύζουν, γελούν, ξενυχτάνε, ζωντανεύουν την πόλη και μοιράζονται έναν κοινό τόπο, την αγάπη τους για το σινεμά. Η αντίστροφη μέτρηση για το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης άρχισε.

Νέος - ούριος - άνεμος στα πανιά του αγαπημένου μας κινηματογραφικού Φεστιβάλ με τιμονιέρηδες δυο ανθρώπους γεμάτους νέες ιδέες που ήδη καταφέρνουν να αλλάξουν κάποια πράγματα από το πρώτο κιόλας Φεστιβάλ του οποίου τη διεύθυνση αναλαμβάνουν. O Ορέστης Ανδρεαδάκης, που ανέλαβε τη θέση του Καλλιτεχνικού διευθυντή του ΦΚΘ είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα, ανάμεσα στους ανθρώπους που ασχολούνται με τον κινηματογράφο στην Ελλάδα, ενώ γενική διευθύντρια ανέλαβε η γαλλίδα Ελίζ Ζαλαντό που εργάζεται χρόνια στην Ελλάδα. Υπεύθυνος του Προγράμματος του φετινού φεστιβάλ, ο έμπειρος Γιώργος Κρασακόπουλος. Νew entries του Φεστιβάλ οι τρεις (από δύο) ελληνικές ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού, το ενισχυμένο ελληνικό Τμήμα που βγαίνει απ΄την Ομίχλη και μετονομάζεται σε Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, εξωστρέφεια και συνεχής παρουσία του ΦΚΘ με διάθεση συνέχειας και εκτός του δεκαημέρου, άνοιγμα σε συνεργασίες με τους φορείς της πόλης: ΑΠΘ, ΚΘΒΕ, ΚΜΣΤ, ΚΟΘ, ενισχυμένο τμήμα Αγορά με νέες εισαγωγές στο τμήμα της χρηματοδότησης, Happy Hour της Αγοράς με ελληνικές ταινίες, υποτιτλισμός όλων των ελληνικών ταινιών με ελληνικούς υπότιτλους (SDH) για κωφούς θεατές, μεταμεσονύκτιες προβολές, νέες ενότητες, αλλά και Ημέρα Ελληνικού Κινηματογράφου.

№ 214

Νοέμβριος 2016

Οι Τελετές από το Α ως το Ω Και εννοούμε την αρχή και το τέλος, τις Τελετές Έναρξης – Λήξης. Ο χρόνος τους πια έχει μειωθεί στο ελάχιστο και σύντομες θα εξακολουθήσουν να είναι. Το γκλάμουρ έχει εξοριστεί οριστικά από τις Τελετές, η λιτότητα είναι η βάση κάθε εκδήλωσης, από την αφίσα του Φεστιβάλ μέχρι το τρέιλερ και στο ίδιο πνεύμα θα κινηθούν και φέτος, με σαφώς καλύτερο σε ποιότητα και κόνσεπτ το τελευταίο. Με μια αλλαγή στις ημερομηνίες διεξαγωγής τους (και πολύ σωστά) που έπρεπε να είχε γίνει καιρό τώρα, έτσι ώστε να μη χάνεται η πρώτη μέρα στις προβολές και να μην εξοστρακίζεται η τελευταία εκτός

πλαισίου φεστιβάλ. Η αυλαία φέτος θα ανοίξει στο Ολύμπιον μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου 2016, ενώ η τελετή λήξης και η απονομή των βραβείων θα πραγματοποιηθούν μια μέρα αργότερα –αντί για Σάββατο- την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016. Ξεκινάμε με Paterson του Τζιμ Τζάρμους, το τρομερό παιδί του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου και ιδιαίτερα αγαπημένου του ΦΚΘ κινηματογραφεί μια γενναιόδωρη ιστορία που μας δείχνει γιατί οι μικρές ανθρώπινες στιγμές είναι τελικά οι πιο πολύτιμες στη ζωή (σε ειδική προβολή θα προβληθεί και το Gimme Danger ένα από τα πιο αναμενόμενα μουσικά ντοκιμαντέρ της σεζόν αφιερωμένο στους θρυλικούς Stooges και στον μοναδικό frontman τους, Ίγκι Ποπ). Λήξη με την Χορεύτρια / La Danceuse της Στεφανί ντι Τζιούστο, που βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Λόι Φούλερ, σύμβολο της Μπελ Επόκ και χορεύτρια στην Όπερα του Παρισιού της οποίας η «πτώση» από την κορυφή ξεκίνησε υπό την σκιά της Ισιδώρας Ντάνκαν. Καλεσμένη του Φεστιβάλ θα είναι η πρωταγωνίστρια της ταινίας και δημοφιλής γαλλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός, Σοκό (βρέθηκε στο επίκεντρο των gossip, ως η νέα σύντροφος της Κίρστεν Στιούαρτ).

№ 214

Το Διεθνές Διαγωνιστικό είναι η ουσία του Φεστιβάλ Το κεντρικό τμήμα του φεστιβάλ είναι αυτό που δικαιώνει το προσωνύμιο Διεθνές από το σωτήριον έτος 1992. Σε γενικές γραμμές το Τμήμα έχει το ρίσκο του. Νέοι με όρεξη να κάνουν το διαφορετικό και να ξεχωρίσουν προσφέροντας μια ανανέωση στην κινηματογραφική γλώσσα (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, μια και πια λίγο πολύ έχουν ειπωθεί όλα… ή μήπως όχι). Είναι ο κινητήριος μοχλός αυτού του φεστιβάλ που σκύβει πάνω στο καινούργιο, το άγνωστο, το υποσχόμενο, το μέλλον. 14 πρώτες ή δεύτερες ταινίες μυθοπλασίας σκηνοθετών απ’ όλο τον κόσμο, οι οποίες θα διεκδικήσουν το Χρυσό («Θόδωρος Αγγελόπουλος»), τον Αργυρό και τον Χάλκινο Αλέξανδρο-Ειδικό βραβείο επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία, καθώς και πέντε ακόμη βραβεία (σκηνοθεσίας, σεναρίου, ανδρικής ερμηνείας, γυναικείας ερμηνείας, καλλιτεχνικού επιτεύγματος), τα οποία θα απονείμει η πενταμελής διεθνής κριτική επιτροπή. Ανάμεσά τους και τρεις (αντί για δύο) ελληνικές ταινίες. Φέτος ένα μεγάλο μέρος από τις ταινίες είναι ήδη φορτωμένο με βραβεία και μερικές έχουν πάρει ήδη και διανομή. Στον Γιώργο Κρασακόπουλο, υπεύθυνου του προγράμματος του 57ου Φ.Κ.Θ. ανήκουν εύσημα και τα παράπονα όσων θα παρακολουθήσουμε. Για να μη χαθείτε, γιατί και τις 17 δύσκολα θα τις προλάβετε, προτείνουμε: A decent woman του Lukas Valenta Rinner (Αυστρία, Ν. Κορέα, Αργεντινή) μια απρόβλεπτη, αντισυμβατική αλληγορία για τη σύγχρονη Αργεντινή που έχει απίστευτες ομοιότητες με την Ελλάδα και αφορά στην σεξουαλική απελευθέρωση μιας γυναίκας που προσλαμβάνεται σε μια έπαυλη στο Μπουένος Άιρες, στο διπλανό κτήμα της οποιάς φιλοξενείται μια κοινότητα γυμνιστών. Heartstone του Gudmundur Arnar Gudmundsson (Ισλανδία, Δανία) φετινός νικητής του Queer Lion στη Μόστρα που παρακολουθεί τις αναζητήσεις της σεξουαλικής τους ταυτότητας τριών εφήβων σε ένα απομακρυσμένο ψαροχώρι της Ισλανδίας. The happiest day in the life of Οlli Μaki του Juho Kuosmanen(Φιλανδία, Γερμανία) που στις φετινές Κάννες ήταν ο νικητής στο Τμήμα και αφορά στην αληθινή ιστορία του Όλι Μακί διάσημου Φιλανδού Μποξέρ της δεκαετίας του 60 και το βρετανικό Lady Μacbeth του William Oldroyd, που έλαβε το φετινό βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, βασισμένο στη νουβέλα «Lady Macbeth of the Mtsensk» για μια νεαρή κοπέλα που πωλείται ως νύφη σε έναν μεσήλικα κάπου στον 19ο αιώνα. Δείτε φυσικά τις ελληνικές συμμετοχές: Άφτερλωβ του Στέργιου Πάσχου, μια μοντέρνα ερωτική ιστορία που μπορεί να ειδωθεί και ως η πιο εναλλακτική ρομαντική κομεντί των ημερών μας. (Βραβείο Επιτροπής Νέων στο τμήμα Σκηνοθέτες του σήμερα, του Φεστιβάλ Λοκάρνο). Park της Σοφίας Εξάρχου, μια σκληρή ιστορία ενηλικίωσης, όπου η νεανική απελπισία και ο βρώμικος ερωτισμός ορίζουν τις ζωές μιας παρέας εφήβων που ξοδεύει τις μέρες και τις νύχτες της, στις εγκαταστάσεις-φαντάσματα του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας (Βραβείο Νέων Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν) και Πλατεία Αμερικής του Γιάννη Σακαρίδη, ένα σκληρό και ταυτόχρονα τρυφερό ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα που τοποθετείται στα σπλάχνα μιας πόλης που βράζει χτυπημένη από την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία και την αποξένωση (Η ταινία συμμετείχε στο Crossroads της Αγοράς του 49ου ΦΚΘ).

Εδώ είναι Βαλκάνια Τα τελευταία χρόνια δεν θα είναι υπερβολή να πούμε ότι έχουμε δει στο Τμήμα μερικές από τις καλύτερες ταινίες των φεστιβαλικών προγραμμάτων. Εξάλλου γειτονιά μας είναι πώς να τους αρνηθούμε την ελάχιστη προσοχή μας. Αυτό το Τμήμα, λοιπόν, μην το προσπεράσετε ελαφρά τη καρδία. Θέλετε ασφαλώς μια μικρή βοήθεια για να επιλέξετε ανάμεσα στις 17 ταινίες (οι 5 είναι μικρού μήκους) του Τμήματος και θα την έχετε: Glory των Κριστίνα Γκρόζεβα και Πέταρ Βαλτσάνοφ (Βουλγαρία, Ελλάδα - Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία - Χάλκινος Αλέξανδρος για την ταινία τους «Το μάθημα» στο 55ο Φ.Κ.Θ.) Στο ίδιο πνεύμα, επιστρέφουν τώρα με την ταινία τους Glory, ένα δυνατό κοινωνικοπολιτικό σχόλιο για τον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Χωρίς δεύτερη σκέψη δείτε το Sieranevada του Ρουμάνου Κρίστι Πούιου (θα είναι και από τους επίσημους φεστιβαλικούς καλεσμένους) που 11 χρόνια μετά την πολυβραβευμένη οδύσσεια μέχρι τον θάνατο του κ. Λαζαρέσκου, φτιάχνει μια τρίωρη ταινία εγκλωβισμένη σε ένα μικρό διαμέρισμα παρακολουθώντας τους συγγενείς που συγκεντρώνονται για το μνημόσυνο των 40 ημερών του πατριάρχη Εμίλ. Dogs του Μπογκνταν Μιρίκα (Ρουμανία, Βουλγαρία, Γαλλία, Κατάρ) που έλαβε φέτος στις Κάννες το βραβείο FIPRESCI, ένα βίαιο γουέστερν γεμάτο μαύρο χιούμορ και αυθεντικούς διαλόγους, με ήρωα έναν άνδρα που βρίσκεται αντιμέτωπος με τους συμμορίτες που ακολουθούσαν σαν πιστά σκυλιά τον μαφιόζο παππού του στην επαρχιακή Ρουμανία όταν προσπαθεί να πουλήσει την έκταση που κληρονόμησε. Το Album του Τούρκου Μεχμέτ Τζεν Μέρτογλου είναι μια κωμωδία στα όρια του παράλογου που επικεντρώνει στο θέμα της υιοθεσίας που αποφασίζει ένα ζευγάρι προσπαθώντας συγχρόνως να το κρατήσει μυστικό από τον περίγυρο.

Meet Φιλίπ Γκραντριέ Ο 62χρονος γάλλος σκηνοθέτης που ενσωματώνει στοιχεία του πειραματικού κινηματογράφου αποφεύγοντας τις κλασικές νόρμες έχει ρίζες στο ντοκιμαντέρ και το video art και φλερτάρει με την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου μυαλού. Η κάμερά του αγαπάει τα πρόσωπα και εστιάζει διαρκώς σ΄αυτά. Δεν είναι τυχαίο που το Μουσείο Γουίτνεϊ, γνωστό για τις ανατρεπτικές επιλογές του, έδωσε στον Γκραντριέ το 2013 «carte blanche» στο πλαίσιο του φεστιβάλ Walls and Bridges. Δεν μπορώ να σας πω τι να δείτε από τις ταινίες του που φιλοξενούνται στο αφιέρωμα αφού το έργο του είναι άγνωστος τόπος στην Ελλάδα αλλά μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το A Lake (2008) που έχει σαν φόντο τα παγωμένα τοπία σε ένα δάσος στο Βορρά όπου στην όχθη μιας λίμνης ζει μια οικογένεια και το ντοκιμαντέρ It May Be That Beauty Has Strengthened Our Resolve - Masao Adachi (2011) για τη ζωή και το έργο του 77χρονου ιάπωνα auteur, Masao Adachi.

Ο άγνωστος Αργεντίνος Σκηνοθέτης και ηθοποιός, συνθέτης και τραγουδιστής, ο (Σύρος στην καταγωγή) Λεονάρντο Φάβιο (1938-2012), ήταν ο αγαπημένος των Αργεντινών. Η παιδική του ηλικία σημαδεύεται από τη φτώχια και την παραβατικότητα. Ξεκίνησε ως ηθοποιός στο ραδιόφωνο, πέρασε στη μεγάλη οθόνη, αποκτώντας πολύ γρήγορα τη φήμη του Αργεντίνου Τζέιμς Ντιν. Στα τέλη του ’50 τον κέρδισε η σκηνοθεσία. Αυτοδίδακτος, με οδηγό του το ένστικτο και το συναίσθημα, κάνει σινεμά λαϊκό και ουμανιστικό και ελίσσεται ανάμεσα σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη. Οι μπαλάντες του έμειναν αξέχαστες, οι ταινίες του άλλαξαν το τοπίο του αργεντίνικου σινεμά. Οκτώ από αυτές, θα προβληθούν στο αφιέρωμα του φεστιβάλ. Δείτε το El romance de Aniceto y Francisca (1967), ιστορία που ξαναειπώθηκε το 2015 και αφορά σε μια ερωτική ιστορία που δοκιμάζεται από την παρουσία ενός τρίτου προσώπου.

Νοέμβριος 2016

№ 214

The future is near Νέοι δημιουργοί για τους οποίους θα μιλάμε στο μέλλον πρωταγωνιστούν στο Out of Competition αυτό τμήμα, το οποίο συμπληρώνει φέτος ιδανικά το «Διεθνές Διαγωνιστικό» τμήμα της διοργάνωσης. Ανάμεσά τους δείτε λίγο πριν την έξοδό της στις αίθουσες τη μαύρη κωμωδία Swiss Army Man των Ντάνιελ Σέινερτ και Ντάνιελ Κουάν όπου συνυπάρχουν ο Πολ Ντέινο σε ρόλο ναυαγού και ο Ντάνιελ Ράντκλιφ ως πτώμα που δεν έχει εγκαταλείψει τις συνήθειες ενός ζωντανού ανθρώπου που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Σάντανς και το τιμημένο με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη, βραβείο α΄ γυναικείας ερμηνείας και βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Λοκάρνο, Godless της Ραλίτσα Πέτροβα, που εστιάζει σε μια αντι- ηρωίδα που φροντίζει ηλικιωμένους ανθρώπους ενώ ταυτόχρονα κλέβει τις ταυτότητές τους για ένα κύκλωμα κακοποιών.

Ανοίξτε τα μάτια Οι Ανοιχτοί Ορίζοντες έχουν αλλάξει πολλά ονόματα αλλά όχι ύλη και ουσία. Τους γνωρίσαμε σαν Νέους Ορίζοντες, αργότερα σαν Μέρες Ανεξαρτησίας και τώρα πια το αγαπημένο τμήμα του Φεστιβάλ ακούει στο όνομα Ανοιχτοί Ορίζοντες. Είναι το αγαπημένο τμήμα του φεστιβάλ με μια επιλογή ταινιών παγκόσμια και ελκυστική. Δύσκολη η επιλογή στις πολλές ταινίες του κεντρικού προγράμματος, δυσκολότερη η θέση του κατάκοπου, πεινασμένου και ξενυχτισμένου θεατή να τα προλάβει όλα και ακόμη δυσκολότερη η δικιά μου που πρέπει να κάνω τις προτάσεις μου. Τι να χωρέσεις στις 10 μέρες του φεστιβάλ στη διάρκεια των οποίων θα προβληθούν οι ταινίες του τμήματος;. Να σε βοηθήσω λοιπόν: Το αμερικάνικο Dark Night, η επίκαιρη, αναπάντεχη ταινία του Tim Sutton αποκαλύπτει τον απόλυτο εφιάλτη που παίρνει σάρκα και οστά από την επιδημία της χρήσης όπλων στις ΗΠΑ. La mort de Louis XIV του Αλμπέρ Σέρα που επικεντρώνει στις τελευταίες μέρες του Λουδοβίκου XIV, με τον επιβλητικό Ζαν Πιερ Λεό στον κεντρικό ρόλο. Little Men του Άιρα Σακς με θέμα δυο οικογένειες που έρχονται σε ρήξη εξαιτίας κτηματικών υποθέσεων ενώ δυο έφηβοι οδεύουν απότομα προς την ενηλικίωση.

Μπροστά στον καθρέφτη Φέτος το φεστιβάλ προτείνει 12 ταινίες χωρισμένες σε ζευγάρια οι οποίες συνομιλούν μεταξύ τους. Μια νέα ενότητα, μια ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία μέσα από ένα αφιέρωμα με τίτλο «Αντι / Κατοπτρισμοί - Mirror / Image». Οι ταινίες καθρεφτίζουν η μία την άλλη σαν είδωλα ως προς τη φόρμα, την αισθητική, την θεματική, καθώς και τον τρόπο που βλέπουν το σινεμά ή τον κόσμο. Δείτε το ιδιότυπο ντοκιμαντέρ Kate Plays Christine του Ρόμπερτ Γκριν ζευγαρωμένη με την ταινία μυθοπλασίας Christine του Αντόνιο Κάμπος- με την εκπληκτική ερμηνεία της Ρεμπέκα Χολ στον ομώνυμο ρόλοπου προσεγγίζουν το τραγικό αίνιγμα της παρουσιάστριας Κριστίν Τσάμπακ, η οποία αυτοκτόνησε on camera το 1974. Το φιλμ Un Juif pour l’exemple (2016) του Τζέικομπ Μπέργκερ και το άγνωστο αριστούργημα Last Chance που γύρισε ο Λέοπολντ Λίντμπεργκ

Νοέμβριος 2016

9. το 1945, κριτικάρουν το ρόλο της Ελβετίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη περιγράφει την αληθινή ιστορία της δολοφονίας ενός Εβραίου από ελβετούς ναζιστές, ενώ η δεύτερη, συγκλονιστικά επίκαιρη, παρακολουθεί μια ομάδα απελπισμένων φυγάδων από 10 διαφορετικές εθνικότητες, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν από τους διωγμούς του ναζιστικού καθεστώτος, αντικρίζουν τα κλειστά σύνορα της Ελβετίας. Οι ταινίες Barakah Meets Barakah του Μαχμούντ Σαμπάχ και Through the Wall της Ράμα Μπέρσταϊν, χρησιμοποιούν τους κώδικες της ρομαντικής κομεντί για να διαχειριστούν την ερωτική επιθυμία όταν έρχεται αντιμέτωπη με την θρησκεία: το Ισλάμ στο φιλμ του Σαμπάχ, τον Εβραϊσμό στην ταινία της Μπέρσταϊν.

Ένα βήμα μπροστά Ριζοσπαστικές ταινίες που ανατρέχουν στις ρίζες του σινεμά και προκαλούν τα όριά του, θα δούμε στο νέο τμήμα του ΦΚΘ, >>Film Forward. Πρωτοποριακές, πειραματικές και εν τέλει ανατρεπτικές, όπως το Maquinaria Panamericana του Χοακίν ντελ Πάσο, μια ανορθόδοξη παραβολή που εφευρίσκει τη δική της κινηματογραφική γλώσσα για να αφηγηθεί την ιστορία ενός εργοστασίου τη διαχείριση του οποίου αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Από την άλλη, το Moderation της Άνια Κίρσνερ -με τη Μισέλ Βάλεϊ- γυρισμένο στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Αίγυπτο, ένα φιλμικό δοκίμιο που βυθίζεται στα μυστικά του σινεμά τρόμου και αποκαλύπτει άγνωστες ιστορίες από τις ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη παίζοντας με τα όρια της λογικής.

10.

Σινεμά μετά τα μεσάνυχτα Μαγεία, τρόμος και σπλάτερ, μύθοι, θρύλοι και παράξενα, συναντιούνται στη ζώνη Round Midnight που εγκαινιάζεται στο 57ο Φεστιβάλ. Κλασικές καλτ / underground ταινίες απ’ όλο τον κόσμο προσφέρουν την πιο ένοχη απόλαυση της φετινής διοργάνωσης και προσκαλούν τους λάτρεις του είδους σε κινηματογραφικά ραντεβού πέρα από τα συνηθισμένα. Ταινίες αισθησιακές, όπως το γαλλικό Levres de sang (1975) του Ζαν Ρολέν, όπου τέσσερα θηλυκά βαμπίρ αποπλανούν έναν νεαρό άνδρα που αναζητά τη γυναίκα των ονείρων του σε ένα απομονωμένο κάστρο. Αλλά και ταινίες προβοκατόρικες κι αλλόκοτες, σαν το πορτογαλικό Απόψε θα πάρω την ψυχή σου (1964) του Ζοζέ Μουζίκα Μαρίνς, με ήρωα έναν βίαιο νεκροθάφτη που φτάνει μέχρι το έγκλημα για να αποκτήσει έναν γιο, ωστόσο σύντομα θα πληρώσει το βαρύ τίμημα.

№ 214

11.

Made in Greece Η πολιτική του πρώην διευθυντή του φεστιβάλ, Δημήτρη Εϊπίδη, και οι κατευθύνσεις που έδωσε με έμφαση στον χαρακτηρισμό του φεστιβάλ ως Διεθνές μεταμόρφωσε τους έλληνες σκηνοθέτες σε φτωχούς συγγενείς του φεστιβάλ από την εποχή της κατάργησης των Κρατικών Βραβείων και του μποϊκοτάζ των Κινηματογραφιστών της Ομίχλης. Μετά το κρίσιμο 2009 (αποχή των «κινηματογραφιστών στην ομίχλη») και το μεταβατικό 2010 (κατάργηση των Κρατικών Βραβείων, δημιουργία Ακαδημίας Κινηματογράφου, ψήφιση νόμου), η ελληνική συμμετοχή ήταν μικρότερη τα τελευταία χρόνια και σ΄αυτό έφταιγε από τη μια το βέτο που είχε θέσει ο Δημήτρης Εϊπίδης να προβάλλει μόνο πρεμιέρες (επί Κρατικών Βραβείων συμμετείχαν όλες οι ταινίες, άσχετα αν είχαν προβληθεί σε αίθουσες), ακολουθώντας την πολιτική των ξένων φεστιβάλ και από την άλλη αποδέσμευση των Ελλήνων σκηνοθετών από τη Θεσσαλονίκη (αρκετοί σήμερα υποστηρίζονται από

τις μεγάλες εταιρίες και βρίσκουν μόνοι τους διανομή στις αίθουσες). Φέτος όμως τα πράγματα αλλάζουν. Φαίνεται πως η Ομίχλη διαλύεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και το ελληνικό σινεμά αποκτά και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το Ελληνικό Πανόραμα αλλάζει όνομα και αναβαθμίζεται σε Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (χωρίς να διαθέτει, σύμφωνα με το νόμο, όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια άλλωστε, διαγωνιστικό χαρακτήρα). Το Φεστιβάλ ωστόσο φιλοξενεί πέντε ανεξάρτητα βραβεία. Τρία από αυτά τα βραβεία υφίστανται ήδη: Το Βραβείο Κοινού FISCHER, το Βραβείο της Διεθνούς Κριτικής–FIPRESCI- και το Βραβείο των ελλήνων κριτικών - ΠΕΚΚ, ενώ φέτος προστίθενται άλλα δύο αφού με πρωτοβουλία της πανεπιστημιακής κοινότητας Θεσσαλονίκης, θα οργανωθεί μια κριτική επιτροπή φοιτητών, η οποία θα απονέμει Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής. Αυτά τα τελευταία θεσμοθετούνται και στο πλαίσιο του ανοίγματος που κάνει το ΦΚΘ προς τους φορείς της πόλης. Ένας από αυτούς είναι το ΑΠΘ και ειδικότερα το Τμήμα Κινηματογράφου που φέτος θα συμμετέχει ενεργά στην διοργάνωση. Αλλά και άλλες ενέργειες της φετινής διεύθυνσης δείχνουν τη διάθεση για μεγαλύτερη υποστήριξη και επανασύνδεση με το ελληνικό σινεμά. Κάθε απόγευμα στο Happy Hour της Αγοράς, θα παρουσιάζονται οι ελληνικές ταινίες που θα πραγματοποιούν πρεμιέρα την ίδια μέρα (ειδική σήμανση με banners, αφίσες, προβολή των τρέιλερ των ταινιών σε οθόνη, κλπ). Η διαδικτυακή πλατφόρμα Festival Scope –απ’ τα σημαντικότερα εργαλεία για επαγγελματίες παγκοσμίως- θα προβάλει όλες τις ελληνικές ταινίες του προγράμματος και το κόστος της δράσης θα καλύπτεται από το Φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ, επίσης, θα αναπτύξει ειδική «υπηρεσία networking» για την καθοδήγηση των ελλήνων δημιουργών στις επαφές τους με τους επαγγελματίες της Αγοράς από όλο το κόσμο. Θα πραγματοποιηθεί υποτιτλισμός όλων των ελληνικών ταινιών με ελληνικούς υπότιτλους (SDH) για κωφούς θεατές. Ταυτόχρονα θα γίνει προσαρμογή

δύο κλασσικών ελληνικών ταινιών με ακουστική περιγραφή για τυφλούς - με τη χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση και σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και την Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία. Το Φεστιβάλ θα υποστηρίζει τις ελληνικές ταινίες μέχρι και την έξοδό τους στις αίθουσες, μέσα από μια επικοινωνιακή στρατηγική που θα χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα εργαλεία προβολής (εφημερίδα Πρώτο Πλάνο, ιστοσελίδα, social media κτλ.). Ακόμη θα γίνει μεταφορά του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος στην Αθήνα, αμέσως μετά το δεκαήμερο του φεστιβάλ και διοργάνωση ειδικών προβολών, παράλληλων εκδηλώσεων, συζητήσεων, συνεντεύξεων Τύπου και πάρτι. Στο ελληνικό πρόγραμμα του 57ου ΦΚΘ θα δούμε: 26 ελληνικές ταινίες μεγάλου μήκους: 15 σε πρώτη προβολή και 11 που έχουν ήδη πραγματοποιήσει πρεμιέρα (ανάμεσά τους Ένας άλλος κόσμος του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, Καύση του Στράτου Τζίτζη, Νοτιάς του Τάσου Μπουλμέτη, Ουζερί Τσιτσάνης του Μανούσου Μανουσάκη, Ρισάλτο του Βασίλη Βαφέα, Nocturne του Κωνσταντή Φραγκόπουλου, Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου).

Νοέμβριος 2016

12.

Focus στον Τούρκο Ζεκί Ντεμιρκουμπούζ Πρωτοπόρος του ανεξάρτητου τουρκικού σινεμά, τακτικός επισκέπτης και φίλος του Φεστιβάλ, ο 52χρονος τούρκος δημιουργός Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ, αποτελεί μαζί με τον Τσειλάν τους δυο πυλώνες του νέου τούρκικου σινεμά. Το Φεστιβάλ, στο πλαίσιο του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια παρουσιάζει για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο, πλήρη ρετροσπεκτίβα του ενώ ο ίδιος θα είναι επίσημος προκεκλημένος. Μάλιστα 5 από τις 11 ταινίες του αφιερώματος, προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Οι αριστερές του πεποιθήσεις τον οδήγησαν στη φυλακή για τρία χρόνια, σε ηλικία 17 ετών για τη συμμετοχή του σε αριστερή ομάδα. «Μερικές φορές σκέφτομαι ότι αν δεν είχα μπει φυλακή, δεν θα είχα γίνει σκηνοθέτης», λέει ο ίδιος αφού εκεί ανακάλυψε τον Ντοστογιέφσκι που καθόρισε το έργο του. Οι ταινίες του επηρεασμένες από τον μεγάλο ρώσο λογοτέχνη αποκαλύπτουν τη νοοτροπία της τούρκικης κοινωνίας, τον ταξικό διαχωρισμό, την ανδρική και τη γυναικεία ψυχοσύνθεση, με ρεαλισμό και χωρίς ίχνος ωραιοποίησης. Δείτε οπωσδήποτε την Αθωότητα (1997), που επανακαθόρισε το είδος του μελοδράματος και είναι η ταινία που τον καθιέρωσε και επηρέασε μια ολόκληρη γενιά σκηνοθετών στη Τουρκία, το αντισυμβατικό φιλμ νουάρ, Πεπρωμένο (2006, ελληνοτουρκική συμπαραγωγή), μια ταινία για την επιθυμία, τη λαγνεία και την εμμονή και το Μέσα (2012) που διασκευάζει ελεύθερα το «Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι.

13.

Ειδικές προβολές= μεγάλες ουρές Πρόκληση για τους απανταχού σινεφίλ και κόκκινο πανί για τους αγοραφοβικούς είναι οι ειδικές προβολές του Φεστιβάλ, κοινώς μεγάλες πρεμιέρες. Έχουν την εγγύηση της διανομής στις αίθουσες και τις καλές κριτικές να τις ακολουθούν ήδη, έτσι λίγο πολύ αντιμετωπίστε τις σαν σίγουρα χαρτιά. Βέβαια όλες αυτές οι ταινίες κάποια στιγμή θα βγουν στις αίθουσες, αλλά αν δεν κρατιέστε, ποια είμαι εγώ που θα σας εμποδίσω να στριμωχθείτε (κάνοντας ίσως και νέες γνωριμίες). Έχουμε και λέμε: Το άγνωστο κορίτσι των αδελφών Νταρντέν, ένα φιλμ στο γνώριμο ρεαλιστικό στυλ των δημιουργών με ευαισθησία, αλλά και μια δόση μυστηρίου με κεντρική ηρωίδα μια νεαρή γιατρό που αναζητά με εμμονή την ταυτότητα μιας γυναίκας που πέθανε.Το υπερφυσικό ψυχολογικό θρίλερ Personal Shopper του Ολιβιέ Ασαγιάς, την πρώτη ταινία -εκτός Ιαπωνίας- του auteur του τρόμου Κιγιόσι Κουροσάουα: το Daguerrotype, μια ιστορία φαντασμάτων για γερά νεύρα, όπου ο νεαρός βοηθός ενός φωτογράφου νταγκεροτυπίαςζει ένα σκοτεινό έρωτα με την κόρη του αφεντικού του αλλά και την πολυαναμενόμενη βιογραφία της θρυλικής ποιήτριας Έμιλι Ντίκινσον με τίτλο A Quiet Passion δια χειρός Τέρενς Ντέιβις, με την Σίνθια Νίξον να δίνει μια ερμηνεία για Όσκαρ. Από τη νέα γενιά πολλά υποσχόμενων κινηματογραφιστών, ο Μεξικανός Αμάτ Εσκαλάντε προκαλεί με το τολμηρό The Untamed (Αργυρός Λέων στο Φεστιβάλ Βενετίας), στο οποίο ένα παντρεμένο ζευγάρι βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα εξωγήινο πλάσμα με πλοκάμια, πηγή ηδονής αλλά και καταστροφής.

№ 214

15.

14.

Οι ελληνικές πρεμιέρες Πρωτοεμφανιζόμενοι πολλά υποσχόμενοι σκηνοθέτες καθώς και έμπειροι δημιουργοί μάς εμπιστεύονται φέτος τις ταινίες τους στο ανανεωμένο ΦΚΘ. Επιλέγουμε: το Έτερος εγώ του Σωτήρη Τσαφούλια, ένα αστυνομικό θρίλερ με ήρωα έναν μοναχικό καθηγητή εγκληματολογίας που επιχειρεί να εξιχνιάσει πέντε δολοφονίες, η καθεμιά από τις οποίες βασίζεται σε ένα ρητό του Πυθαγόρα. Η Ιστορία της πράσινης γραμμής του Πανίκκου Χρυσάνθου: Δυο στρατιώτες, ένας Eλληνοκύπριος και ένας Tουρκοκύπριος αποφασίζουν να κάνουν από ένα κρυφό επικίνδυνο ταξίδι, ο καθένας στην άλλη πλευρά της γραμμής. Το Νήμα του The Boy, τη νέα ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη, ένα θρίλερ φαντασίας με ηρωίδα μια αγωνίστρια της αντίστασης σε μια εφιαλτική δικτατορία, στην Αθήνα του 1972. Το Ξα μου της Κλειώς Φανουράκη με τον Γιώργο Χωραφά στο ρόλο ενός Γάλλου

που μένει στην Κρήτη χάνει τη δουλειά του, αλλά ξαναβρίσκει τις μικρές χαρές της καθημερινότητας, όλα όσα υπάρχουν γύρω μας και εμείς δεν τα βλέπουμε. Σε πρεμιέρα παρουσιάζονται και 3 ταινίες ελλήνων δημιουργών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό και συμμετέχουν στη νέα ενότητα, Έλληνες της διασποράς, η οποία περιλαμβάνεται στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του 57ου ΦΚΘ: 42 δευτερόλεπτα ευτυχίας της Χριστίνας Κάλλας Καλογεροπούλου όπου οι σχέσεις μιας ομάδας φίλων βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί όταν συναντιούνται με αφορμή τον πρώτο ομοφυλοφιλικό γάμο της παρέας. Joe Cinque’s Consolation του Σωτήρη Δονούκου που αφηγείται μια αληθινή τραγική ερωτική ιστορία που συνέβη στην Αυστραλία, με επίκεντρο ένα ζευγάρι φοιτητών και Tracktown του Τζέρεμι Τάισερ και της Αλέξι Πάπας εμπνευσμένη από τη ζωή της νεαρής ελληνοαμερικανίδας μαραθωνοδρόμου

Αλέξι Πάπας (πρόσφατα σημείωσε ελληνικό ρεκόρ στην Ολυμπιάδα του Ρίο), η οποία συνσκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην ιστορία μιας δρομέα μεγάλων αποστάσεων που προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και φυσικά πρεμιέρα για την τελευταία ταινία του Νίκου Τριανταφυλλίδη, το ντοκιμαντέρ «90 χρόνια ΠΑΟΚ – νοσταλγώντας το μέλλον»: Μια κινηματογραφική αφιέρωση του σκηνοθέτη και φίλου που έφυγε νωρίς, στην αγαπημένη του ομάδα και στην ιδέα που αυτή αντιπροσωπεύει, που ολοκληρώθηκε μετά τον θάνατό του, τον περασμένο Ιούνιο, από την σύντροφό του Μαρία Δανέζη. Οι μεγάλοι σταθμοί της ομάδας, η χαμένη πατρίδα και ο ξεριζωμός, το ιστορικό και κοινωνικό φόντο, ξετυλίγονται στον φακό σαν ένα ζωντανό κινηματογραφικό ημερολόγιο.

Αφιέρωμα στους μικρομηκάδες Στο φετινό φεστιβάλ θα προβληθούν οι 21 βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες του πρόσφατου 39ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στο ελληνικό τμήμα. Επιπλέον, το κοινό του 57ου ΦΚΘ θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει τη νέα σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ με τίτλο A Beautiful Day και πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Μπρόλιν, καθώς και 5 μικρού μήκους φιλμ που ταξίδεψαν και διακρίθηκαν στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ: Το Limbo της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη (συμμετοχή στην Εβδομάδα Κριτικής του φετινού Φεστιβάλ Καννών), την Αλεπού της Ζακλίν Λέντζου (βραβείο Καλύτερου Διεθνούς μικρού μήκους φιλμ, Φεστιβάλ Λοκάρνο), το Sandy Beach του Θάνου Παπαστεργίου, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο, καθώς και το Flowers and Bottoms του Χρήστου Μασσαλά και το Manodopera του Λουκιανού Μοσχονά τα οποία συμμετείχαν στο πρόσφατο Φεστιβάλ Λοκάρνο. Επίσης θα προβληθούν οι 6 βραβευμένες ταινίες του φετινού Taratsa film festival σε μια συνεργασία που ξεκινά τώρα και θα συνεχιστεί και στις επόμενες διοργανώσεις. Στις συνέργειες του Φεστιβάλ και το Parthenώn Film Festival – Σινεμά στο χωριό, ο κινηματογραφικός θεσμός του καλοκαιριού που πραγματοποιήθηκε για 2η συνεχή χρονιά στον πανέμορφο διατηρητέο παραδοσιακό οικισμό του Παρθενώνα, στη Χαλκιδική!

16.

Ημέρα Ελληνικού Κινηματογράφου Η Πέμπτη 10 Νοεμβρίου θα είναι αφιερωμένη στην προβολή του συνόλου των ελληνικών ταινιών στη διοργάνωση. Εκείνη την ημέρα το ελληνικό σινεμά έχει την τιμητική του: στις δράσεις της Αγοράς, στο πρόγραμμα προβολών και πιο αργά το βράδυ, σε ένα μεγάλο πάρτι - γιορτή της ελληνικής παραγωγής (περισσότερες λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα).

Νοέμβριος 2016

17.

Βραδιά αφιερωμένη στον Νίκο Παναγιωτόπουλο Το φεστιβάλ ετοιμάζει μια αντισυμβατική εκδήλωση αφιερωμένη στον πρόσφατα χαμένο αγαπημένο σκηνοθέτη. Προβολή της ταινίας «Αυτή η νύχτα μένει» στην υπόγεια Barbarella με τη συμμετοχή της Αθηνάς Μάξιμου, πρωταγωνίστριας της ταινίας και τον Σταμάτη Κραουνάκη να τραγουδά τα τραγούδια της ταινίας. Την Τρίτη, 8 Νοεμβρίου, το βράδυ.

18.

Φεστιβάλ δεν είναι μόνο ταινίες Είναι κυρίως ταινίες βέβαια δε λέω, αλλά πόσες ώρες μπορείς να αντέξεις μέσα στη σκοτεινή αίθουσα χωρίς διάλειμμα. Το Φεστιβάλ απλώνει την ατμόσφαιρά του και εκτός των αιθουσών με παράλληλες εκδηλώσεις και εντάσσει στην διοργάνωση: Μια συναυλία της ΚΟΘ στο Μέγαρο Μουσικής την Παρασκευή 11/11 στις 21:00, γεμάτη κινηματογραφική μουσική. Την Έκθεση-παραγωγή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, «Ψίθυροι», που πρωτοπαρουσιάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο, με έργα 24 γυναικών καλλιτεχνών από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και το έργο ενός άνδρα καλλιτέχνη. Η έκθεση διερευνά τις καταθέσεις των καλλιτεχνών σε ζητήματα φύλου, ζητήματα ταυτότητας, φόβου και διαπιστώσεων που αφορούν σε απαγορεύσεις και κοινωνικούς κώδικες (5/11/16– 7/01/17, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης – Αποθήκη Β1, Λιμάνι). Ανάμεσα σε όλα αυτά βέβαια με την πόλη να λάμπει σε μια από τι καλύτερες στιγμές της και τον κόσμο να σουλατσάρει ανάμεσα Ολύμπιον και Λιμάνι με μοναδική συζήτηση το σινεμά, δώστε στον εαυτό σας χρόνο για χαλάρωση και βαθιές ανάσες από την ατμόσφαιρα της «κινηματογραφικής» μας πόλης. Η ενεργητικότητά σας σίγουρα θα πιάσει πάτο και αν στην τελευταία παράσταση χάσατε 10 κρίσιμα λεπτά απ΄το τέλος επειδή σας πήρε ο ύπνος, καιρός για ένα καφέ, ένα σνακ, ένα ποτό. Γύρω από τους χώρους του Λιμανιού και του Ολύμπιον μια σειρά εστιατορίων και μπαρ θα σας δώσει την ευκαιρία να χαλαρώσετε αλλά και να συναντήσετε διάσημους και φίλους και να κρυφακούσετε tips για τις ταινίες που παίζονται. Στο καφέ του Μουσείου Φωτογραφίας καταρχήν. Σε μια σειρά εστιατόρια, καφέ μπαρ και ταβέρνες οι θαμώνες του Φεστιβάλ θα έχουν ειδική έκπτωση: 15-20% οι διαπιστευμένοι, και οι κάτοχοι CINECARTA F και 10% με απλή επίδειξη του εισιτηρίου της ημέρας οι υπόλοιποι. Και φυσικά θα υπάρχουν πάντα τα φεστιβαλικά πάρτυ. Καλό φεστιβάλ να έχουμε!

№ 214

ΞΑΝΑΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΔΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ; Ο )

Γιώργος Τούλας | Σάββας Πατσαλίδης

Ο )

ιο πολύ από κάθε άλλη Τέχνη, το θέατρο γνωρίζει ξανά μια άνοιξη μέσα στο φθινόπωρο. Αν θα οδηγήσει σε ανάφλεξη τους κινητήρες θα φανεί στο σκηνή, στο χειροκρότημα και στο ταμείο. Είναι καιρός η θεατρική μας ζωή να κάνει το βήμα παρακάτω και παραπάνω, για αυτό το κοινό που μεγαλώνει σε όγκο και περιμένει.

Όταν ήμασταν έφηβοι πηγαίναμε φανατικά θέατρο στο ΚΘΒΕ. Συναντούσαμε συχνά στο ταμείο μια κυρία μεγάλης ηλικίας που έλεγε στην ταμία. ‘’Ξέρετε θέλω να με βάλετε κάπου καλά γιατί έχω και τον αυχένα μου να μη ζορίζομαι, να βλέπω’’. Και έδινε ένα πουρμπουάρ στην ταμία. Ήταν το ανέκδοτό μας τότε, το κοινό ήταν κυρίως ηλικιωμένες κυρίες και τις αποκαλούσαμε «οι αυχενικές». Ήταν η πλειοψηφία του θεατρικού κοινού της πόλης. Την ξαναθυμήθηκα πρόσφατα σε μια παράσταση stand up comedy όπου ο Άγγλος ηθοποιός έπαιζε στα αγγλικά χωρίς υπότιτλους και το κοινό, γεμάτο το θέατρο Αθήναιον, νεαρόκοσμος στην πλειοψηφία, παρακολουθούσε με απίστευτη άνεση το βρετανικό χιούμορ. Μορφωμένο κοινό, δυναμικό. Από τα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα μέχρι σήμερα πέρασαν τριάντα χρόνια γεμάτα. Από τότε το θεατρικό τοπίο της πόλης άλλαξε πολλές φορές. Το ΚΘΒΕ έπαψε να είναι μονοπώλιο, διέπρεψε η Πειραματική, και παράλληλα ανθίσαν ομάδες. «Λύκη Βυθού», «Νέες Μορφές», «Θέατρο Αναζήτησης Θεσσαλονίκης», «Παράθλαση», «Νέμεση», «Κέντρο Θεατρικής Έρευνας

Θεσσαλονίκης», «Ακτίς Αελίου», «Σχήμα εκτός Άξονα», «Ούγκα Κλάρα», «Μικρό Θέατρο», «Πανδαιμόνιο 7», «Ars Moriendi», «Angelus Novus», «Εταιρεία Θεάτρου Χώρος», «Ομάδα Τέχνης Oberon», «Kontakt ensemble», «Ομάδα Παραστατικών Τεχνών Α4Μ», «Πολιτεία Θεάτρου», «Θέατρο Έξω από τα Τείχη». Ο κόσμος εκπαιδεύεται να πηγαίνει σε θέατρα, κεντρικά, περιφερειακά, υπόγεια και πατάρια. Μια νέα θεατρική πραγματικότητα, κυρίως στα χρόνια του 2000. Ήταν και τα χρόνια των επιχορηγήσεων, τα θέατρα στέκονταν. Και μετά έρχεται και πάλι η ερημιά. Οι αίθουσες αρχίζουν να κλείνουν, οι ομάδες να διαλύονται, το ΚΘΒΕ συντηρητικοποιείται, καλεί σταρ, ξαναγεμίζει το θέατρο με κυρίες αυχενικές, φεύγει ο νεαρόκοσμος. Έρχονται πούλμαν από την επαρχία να δουν τους τηλεοπτικούς ηθοποιούς αλλά το τοπίο αλλάζει. Η κρίση βρίσκει το θέατρο της πόλης αποδεκατισμένο. Με χρέη, ανεργία, δίχως όνειρα και πολλά λουκέτα. Οκτώβριος 2016. Η αίσθηση μιας αναγέννησης του θεατρικού τοπίου είναι κυρίαρχη τώρα. Πιο πολύ από κάθε άλλη Τέχνη, αυτό το φθινόπωρο, το θέατρο

Νοέμβριος 2016

Ένα καταφύγιο που συμπυκνώνει μια σύγχρονη μητρόπολη σε ένα καφέ - μπαρ.

Ίωνος Δραγούμη & Παπαδοπούλου 2 • 693 694 1464 Facebook: mobskg

γνωρίζει ξανά μια άνοιξη. ‘Εξι συνολικά σκηνές ανατολικά, ο σχετικά νέος χώρος των Vis Motrix στην Έδισον, το Αθήναιον που πέρασε μαζί με το Αριστοτέλειον στην ομάδα ΘΕΑΜΑ, το Black Box και το θέατρο Τ στη Φλέμινγκ, η επαναλειτουργία του θεάτρου Αμαλία, του θεάτρου Σοφούλη και αν προσθέσεις τη σποραδική λειτουργία του Άνετον και του Δημοτικού Θεάτρου της Καλαμαριάς δημιουργούν μια νέα δυναμική πιάτσα. Μια πιάτσα που μόνο αισιοδοξία μπορεί να γεννά. Καθώς η επιτυχία μιας παράστασης και ενός θεάτρου λειτουργεί ως μαγνήτης για τη γειτονιά. Προστέστε στο κέντρο το Αυλαία και το Εγνατία. Βλέποντας το τελευταίο δεκαήμερο γεμάτες αίθουσες παντού, από τις παραστάσεις των Δημητρίων, που πάντα λειτουργούν ως όχημα τον Οκτώβρη που τραβά όλη την πιάτσα μπροστά, μέχρι την Κατερίνα στο θέατρο Εγνατία, το Τρίτο Στεφάνι στους Λαζαριστές, την Ωραία του Πέραν, το Smiley κλπ, και κυρίως βλέποντας στις αίθουσες, εκτός από το παραδοσιακό κοινό της πόλης, ένα νέο ψαγμένο κοινό που «πάει θέατρο», αισθάνομαι ότι κάτι νέο γεννιέται μετά από χρόνια. Το ζήτημα τώρα πια είναι να ξαναβρεί το θέατρο της πόλης τον βηματισμό του μαζί με τις μετακλήσεις παραστάσεων από την Αθήνα και το εξωτερικό. Να πατήσει ξανά στα πόδια της η τοπική παραγωγή τολμώντας να πάει ένα βήμα παραπέρα σε επιλογές, σε πειραματισμό, σε ρεπερτόριο, σε αποφάσεις. Το ένα βέβαια συνοδεύει το άλλο. Ένα θέατρο που ανθεί οικονομικά επιτρέπει το ρίσκο. Όπως και να έχει αυτή η δυναμική που εμφανίζεται μπροστά μας είναι το καύσιμο. Αν θα οδηγήσει σε ανάφλεξη τους κινιτήρες θα φανεί στο σκηνή και στο χειροκρότημα. Μακάρι να μην ξεφουσκώσει μετά τα Χριστούγεννα.

Στον πρώτο όροφο ενός πανέμορφου νεοκλασικού κτιρίου, ο χρόνος κυλά με διαφορετικούς, μη αστικούς ρυθμούς. Εκεί το νέο στέκι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που φιλοδοξεί να γίνει ένας από τους πιο εναλλακτικούς και φιλόξενους χώρους της πόλης. Το δυναμικό περιβάλλον του, αλλάζει όψεις ανάλογα με την ώρα και τη διάθεση των επισκεπτών του. Ο πολυδιάστατος χώρος διαμορφώνεται ανάλογα με τις εκθέσεις από εικαστικούς καλλιτέχνες, φωτογράφους, illustrators αλλά και με workshops, meetings και επαγγελματικές συνεδρίες. Τη ζεστή ατμόσφαιρα συνθέτουν τα ρετρό πλακάκια σε συνδυασμό με το ξύλινο πάτωμα και τους ανέπαφους, ξεφλουδισμένους τοίχους, μέσα από τους οποίους ξεπροβάλλουν vintage χρώματα σε διάφορα μοτίβα. Οld school τραπεζοκαθίσματα, μεγάλα παράθυρα, κυρίαρχο στοιχείο η επιβλητική μπάρα. Ένα ζεστό χαλαρωτικό στέκι με σύγχρονη άποψη και αισθητική, που ενσωματώνει χωροταξικά και την έννοια του coworking. Προσεγμένη, ήρεμη μουσική σε lounge τόνους, ιδανικό “χαλί” για συζητήσεις και επαγγελματικές συναντήσεις την ημέρα, ενώ το βράδυ οι νότες υποκινούν ευχάριστα χορευτικές κινήσεις, χαμόγελα και φλερτ. Bonus τα θεματικά πάρτυ soul και funk δύο Παρασκευές το μήνα. Ο κατάλογος αποτελεί ένα δημιουργικό και συνεχώς εξελισσόμενο παζλ από καφέ, αφεψήματα, σνακ και οινοπνευµατώδη, σε τιμές πολύ προσιτές. Το SOS της ατζέντας του: Στις 12 & 13 Νοεμβρίου κατά τις ώρες 12:00-00:00, στο χώρο θα φιλοξενείται το PillBOX open market αγορά χειροποίητων αντικειμένων.

№ 214

Ο ) ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ: ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ του Σάββα Πατσαλίδη Όσοι παρακολουθούν τα θεατρικά πράγματα της Θεσσαλονίκης τα τελευταία χρόνια πρέπει να έχουν διαπιστώσει ότι το κοινό που γεμίζει πλέον συστηματικά τις αίθουσες ελάχιστη σχέση έχει με το προ 30ετίας ή ακόμη και 20ετίας κοινό, εκείνο το μεσοαστικό, κάπως συντηρητικό και, όπως συνηθίζαμε να λέμε τότε ειρωνικά εμείς οι νεότεροι, το «σαββατολουσμένο» κοινό, που πριν πάει στο θέατρο περνούσε και από το πλησιέστερο κομμωτήριο για να ολοκληρώσει εμφάνιση εξόδου. Τώρα το κοινό της πόλης είναι ηλικιακά πιο νέο, πιο δεκτικό, πιο ψαγμένο, πιο προοδευτικό, πιο χύμα, πιο «αναιδές» και πιο ποικίλο. Έχει δει πράγματα, έχει ταξιδέψει, έχει άλλον ορίζοντα προσδοκιών. Δεν περιμένει το Σάββατο να πάει θέατρο. Οποιαδήποτε μέρα είναι δυνάμει θεατρική. Γι’ αυτό το κοινό, το θέατρο δεν είναι μια ειδική μορφή διασκέδασης. Είναι μέρος μιας καθημερινότητας ή σχεδόν. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Συντρέχω, λοιπόν, με όλους εκείνους που δηλώνουν ενθουσιασμένοι με την εντυπωσιακή ανταπόκριση που έχουν από τον κόσμο όλες οι παραστάσεις φέτος, και οι πιο απαιτητικές και οι λιγότερο απαιτητικές. Είναι ωραίο να βλέπεις γεμάτες τις αίθουσες, μικρές και μεγάλες. Είναι ενθαρρυντικό. Λες, κάτι γίνεται. Όμως σε ένα δεύτερο χρόνο ρωτώ: όντως κάτι γίνεται ή μήπως θα θέλαμε να γίνεται ή φανταζόμαστε ότι γίνεται; Ή γίνεται ελέω μήνα; Έχει σημασία αυτό το τελευταίο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Οκτώβρης γενικά είναι (και ήταν παραδοσιακά) ένας δυνατός θεατρικός μήνας. Από τη μια τα Δημήτρια, από την άλλη οι πολλές αθηναϊκές επιτυχίες της χρονιάς που

πέρασε και που αρχίζουν την καινούργια σεζόν στη Θεσσαλονίκη και, τέλος, τα εγχώρια σχήματα που μπαίνουν και αυτά από νωρίς στο παιχνίδι, διεκδικώντας το μερίδιό τους, δημιουργούν μια ευοίωνη κατάσταση, μια γενικότερη ευφορία, που όμως, δυστυχώς, λέω πολύ δυστυχώς, δεν έχει και την ανάλογη συνέχεια. Γιατί για να έχει συνέχεια αυτό το φθινοπωρινό momentum, πρέπει πρωτίστως να την πυροδοτεί διαρκώς η εγχώρια παραγωγή. Είναι κοινός τόπος: καμιά πόλη δεν έχει συνέχεια και συνέπεια στη θεατρική της ζωή όσο βασίζεται (τόσο πολύ) σε ξένη αιμοδοσία. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Εάν εξαιρέσει κανείς το ΚΘΒΕ που έχει τη δυνατότητα να κάνει προτάσεις (και ένεκα μπάτζετ και ένεκα ρόλου και ένεκα ανθρώπινου δυναμικού), ο ευρύτερος θεατρικός χώρος της πόλης πάσχει και μάλιστα σοβαρά. Δεν πιστεύω ότι είναι θέμα ταλέντου. Αυτό θέλω να το ξεκαθαρίσω. Παρακολουθώ όλες τις νέες ομάδες και τις νέες σκηνοθεσίες. Και τις παρακολουθώ με αγάπη και έγνοια. Υπάρχει ταλέντο. Υπάρχουν χαρισματικά παιδιά. Εκείνο που δεν υπάρχει είναι τόλμη, καλώς εννοούμενη τρέλα, το αναγκαίο ρομαντικό φλερτ με το «ανέφικτο», αλλά κυρίως δεν υπάρχει υπομονή και όραμα. Οι νέοι μας καλλιτέχνες, όταν δεν βιάζονται να γίνουν φίρμες (τι χούι κι αυτό!), δείχνουν ικανοποιημένοι με κάτι “μικρό”, όποιο και να ‘ναι αυτό. Τους αρκεί. Πάει ο ρομαντισμός και ο τσαμπουκάς που διατυμπάνιζαν όσο ήταν φοιτητές στη δραματική τους σχολή. Το αποτέλεσμα; Μα το βλέπουμε καθημερινά. Στα δυο-τρία χρόνια μοιραία εξαφανίζονται ή, στην καλύτερη περίπτωση, μεταναστεύουν πιο νότια, όπου κάποιοι λίγοι διαπρέπουν και κάποιοι πολλοί απλώς υπάρχουν. Έχω γράψει επανειλημμένα ότι δεν είναι δυνατό μια πόλη με τόσους νέους, μια πόλη με το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο

Νοέμβριος 2016

)

Ο των Βαλκανίων, μια πόλη που έχει περάσει το ένα εκατομμύριο κατοίκους να είναι εν έτει 2016 παντελώς άγνωστη θεατρικά στο αθηναϊκό κοινό. Και δεν υπερβάλλω. Ας βρεθεί κάποιος να μου πει ποιοι δημοσιογράφοι ανεβαίνουν στη Θεσσαλονίκη για να καλύψουν τα θέατρά της; Μόνο από σπόντα. Ας το καταλάβουμε: στην Αθήνα δεν μας λογαριάζουν. Ας μας κάνει να σκεφτούμε, γιατί. Σίγουρα πάντως δεν είναι θέμα σνομπαρίσματος. Δεν είναι φυσιολογικό μια πόλη που απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα να μην έχει καμιά σχέση με τη θεατρική ζωή των όμορων χωρών, να μην έχει κάποια κοινά προγράμματα, κάποιες ανταλλαγές. Δεν είναι δυνατόν μια πόλη με τόσες θεατρικές σχολές (και καλές) να μην έχει καταφέρει ακόμη να αναστείλει τη φυγή όλων (κυριολεκτικά όλων) των ταλέντων της στην Αθήνα.

Δεν είναι δυνατόν μια πόλη που βαυκαλιζόμαστε ότι είναι ένα πολιτιστικό σταυροδρόμι να μην είναι ποτέ προορισμός για περιοδεύοντα ξένα σχήματα. Κάτι συμβαίνει, λοιπόν, που εμένα τουλάχιστο με προβληματίζει. Και με προβληματίζει γιατί με αυτόν τον τρόπο η θεατρική μας ζωή παραμένει διαρκώς σε μια αφετηρία, αδυνατώντας να κάνει το βήμα παρακάτω και παραπάνω, την ίδια στιγμή που το κοινό μεγαλώνει σε

όγκο και περιμένει. Για πόσο όμως; Το κοινό δεν είναι ούτε Βλαδίμηρος ούτε Εστραγκόν. Περιμένει τον Γκοντό να βγει στη σκηνή. Γιατί αν δεν βγει θα φύγει αυτό. Στον Μπέκετ το ζήτημα ήταν μεταφυσικό. Εδώ είναι νομοτελειακό. Η αναμονή έχει ημερομηνία λήξης. Και αυτό φαίνεται στο ταμείο κατευθείαν.

№ 214

ΜΙΑ ΚΥΡI ΕΠΙΣΤΡEΦΕΙ ΣΤΗ ΠOΛΗ Γιώτα Κωνσταντινίδου

Τάσος Θώμογλου

Λυδία Φωτοπούλου επιστρέφει μετά από 25 χρόνια στη γνώριμη γι’ αυτήν Κεντρική Σκηνή της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και 8 χρόνια μετά την τελευταία της συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, επανέρχεται σε μια από τις πολυαναμενόμενες παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου, «Η μάνα κουράγιο και τα παιδιά της» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Υπό την καθοδήγηση του διεθνούς φήμης Σέρβου σκηνοθέτη, Νικήτα Μιλιβόγιεβιτς, ερμηνεύει σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα, την Άννα Φίρλινγκ στο πιο αντιπολεμικό και επίκαιρο μπρεχτικό έργο. Μητέρα επί σκηνής όσο και για το θεατρικό θίασο που ομολογεί τη δοτικότητα και τη γενναιοδωρία μιας μεγάλης κυρίας του ελληνικού θεάτρου, η Λυδία Φωτοπούλου δηλώνει ευτυχής και τυχερή για τον ρόλο που καλείται να ερμηνεύσει. Γνήσια, ανεπιτήδευτη, μαγεμένη από το ρόλο της και με βαθειά εξομολογητική διάθεση, μας υποδέχεται και μας αποχαιρετά με ένα μόνιμο χαμόγελο. Διανύετε μια «μπρεχτική περίοδο», αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε έτσι, καθώς μετά τη Τζέννυ της « Όπερας της Πεντάρας» καταφθάνει η Άννα Φίρλινγκ από τη «Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της». - Ήρθε τυχαία! Ποτέ δεν είχα παίξει Μπρεχτ, ενώ τον αγαπούσα και μ’ ενδιέφεραν τα κείμενά του. Ξαφνικά, τελείως τυχαία, ήρθαν δύο υπέροχοι ρόλοι τόσο η «Τζέννυ» όσο και η «Μάνα Κουράγιο» που δεν είχα σκεφτεί ποτέ για τον εαυτό μου. Ήρθαν ο Γιάννης Χουβαρδάς και το Κρατικό Θέατρο Θεσσαλονίκης αντιστοίχως και μου τους πρότειναν. Νιώθω πολύ τυχερή, βέβαια αναγκάστηκα να κόψω το τσιγάρο, (την κοιτάζω που κρατά ένα ηλεκτρονικό) γιατί το τραγούδι και στις δύο περιπτώσεις είναι εξαιρετικά απαιτητικό και έτσι προστέθηκε και ένα επιπλέον καλό στοιχείο.

Νοέμβριος 2016

Είστε ιδρυτικό μέλος του «Θεάτρου 9 και κάτι». Επιβιώνουν οι ελεύθερες σκηνές; Δεν υπάρχει πια. Εμείς δεν επιβιώσαμε. Οφείλω να ομολογήσω ότι ήμασταν και πολύ τίμιοι σχετικά με τις επιχορηγήσεις. Είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσουν οι ελεύθερες σκηνές, όμως τα νέα παιδιά εκεί βρίσκουν διεξόδους και μπράβο τους.

Ποιο αποτελεί το πιο σημαντικό στοιχείο στις συνεργασίες σας; - Είναι όλα μαζί αλλά δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω ως πρώτα και βασικά τον σκηνοθέτη και τους συνεργάτες. Μετά, ακολουθεί το κείμενο, το έργο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, όταν ο σκηνοθέτης Νίκος Καραθάνος, μου πρότεινε να ανεβάσουμε τη «Γκόλφω» δεν σκέφτηκα το κείμενο, αλλά γέλασα αρχικά με την ιδέα. Ωστόσο, δεν υπήρχε περίπτωση να απορρίψω την πρότασή του γιατί ήμουν σίγουρη ότι κάτι έκρυβε στο μυαλό του. Από την άλλη μεριά, είναι γεγονός ότι μου έχουν προταθεί εξαιρετικοί ρόλοι που δεν τους αποδέχτηκα. Άρα, ο σκηνοθέτης και η ομάδα είναι πρωτεύοντα στοιχεία για τη λήψη μιας απόφασης.

Είναι σπουδή για το θέατρο, η καθοδήγηση ενός σκηνοθέτη- δασκάλου; - Υπήρξα τυχερή σ’ αυτό που αναφέρετε. Ξεκίνησα με τον Ανδρέα Βουτσινά που σηματοδότησε την αλλαγή στην πορεία μου καθώς ήταν και δάσκαλος ηθοποιών. Αυτό που εννοώ, είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος δάσκαλος ηθοποιού αλλά κάποιος που οι ιδέες του για το έργο και η ιδέα του για τη γλώσσα της παράστασης να σε προχωρούν μπροστά. Τώρα πια, έχω φτάσει σε μια ηλικία που ίσως δεν αναζητώ ένα σκηνοθέτη- δάσκαλο, αν και μακάρι να ξαναγινόμουν μαθήτρια ενός σκηνοθέτη από την αρχή, δεν θα με πείραζε καθόλου. Είστε μέτοικος Αθηνών. Ενισχύεται ακόμα η πεποίθηση περί συγκεντρωτισμού της Αθήνας στα πολιτιστικά πράγματα και η ανάγκη της περιφέρειας για περισσότερη προσοχή; - Είμαι από την Καβάλα, έζησα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα είμαι τα τελευταία 13 χρόνια, έχοντας ζήσει εκεί και σε μικρότερη ηλικία. Στις μέρες μας, κανείς δεν φροντίζει τον πολιτισμό. Τα προηγούμενα χρόνια, όμως, τα πολιτιστικά πράγματα ήταν καλύτερα για την Αθήνα, τα χρήματα δίνονταν εκεί. Ύστερα, η Αθήνα έχει τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Ίδρυμα Νιάρχος και πολύ περισσότερους χώρους. Αυτό δεν ισοδυναμεί με το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη δεν διαθέτει χώρους. Παλαιότερα αλλά και τώρα που επέστρεψα για την παράσταση είδα μικρά θέατρα, χώρους και θεατρικές σκηνές.

Στη διάρκεια της «ανοιχτής πρόβας» ακούσαμε τη φράση «Πόσο θ’ αντέξεις την αδικία;» - Είναι φράση της καθημερινότητάς μας; Ακριβώς, η φράση ενέχει συναισθήματα της καθημερινότητάς μας. Θυμώνουμε με την αδικία και έχουμε εθιστεί να σκύβουμε το κεφάλι γιατί δεν γίνεται παρά να συνεχίσουμε. Λέει επί σκηνής η ηρωίδα, που ο ίδιος ο Μπρέχτ τη χαρακτήρισε ως αντιηρωίδα, ότι κι εγώ θα ήθελα να σηκώσω το κεφάλι μου αλλά θα βλάψω τη δουλειά μου και μιλάει γι’ αυτούς που μας ξέρουν καλά. Ο Ραχάτ (ο σκύλος). Είναι πίσω στα παρασκήνια, δεν είναι καν δεμένος και παρακολουθεί χωρίς να διακόπτει τις πρόβες σαν γνήσιος θεατρόφιλος. (γέλια). *H πρεμιέρα της παράστασης «Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» θα δοθεί στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016, στα πλαίσια των 51ων Δημητρίων 2016.

№ 214

ΟΔΗΓOΣ ΚΑΛHΣ ΖΩHΣ ΤΑ ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ Γιάννης Ανδρέου

Άγγελος Τσεκούρας

περίοδος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι η πιο κοσμοπολίτικη περίοδος της χρονιάς στην πόλη! Για να μην ψάχνεις που θα πας μετά τις προβολές ετοιμάσαμε έναν μεγάλο οδηγό επιβίωσης για κάθε γούστο και βαλάντιο!

Thria Η μεγάλη έκπληξη της περσινής σεζόν, το σικάτο εστιατόριο του Ποσειδωνίου. Με την ομάδα του σεφ Δημήτρη Τασούλα να δίνει μια κανονική παράσταση στην open kitchen του. Ένα εντυπωσιακό παιχνίδι με υλικά, προϊόντα και επεξεργασίες που καταλήγουν σε ένα εντυπωσιακό στήσιμο πιάτων και σε μια ακόμα πιο εντυπωσιακή γαστριμαργική εμπειρία. Μαρίας Κάλλας 1 Ποσειδώνιο 2310 821120 Στοά Δραγούμη Η Στοά Δραγούμη είναι από τα πιο ενδιαφέροντα γαστρονομικά project στη Θεσσαλονίκη. Κυριαρχεί η ιδέα μιας μικρής πλατείας ανάμεσα σε μαγαζάκια. Ανάμεσα σε ένα παντοπωλείο, σε ένα ζαχαροπλαστείο, σε ένα φούρνο, ένα καφέ-μπαρ, ένα ψητοπωλείο. Ιωνος Δραγούμη 3 2310 555223 By the cook Το ολοκαίνουριο στέκι της οδού Σκρα, γίνεται ένας ισχυρός παίκτης άμα τη αφίξει του. Tο φαγητό είναι το μεγάλο στοίχημα που κέρδισε από την πρώτη μέρα, τρως πραγματικά μοναδικά. Εξαι-

ρετικός συνδυασμός υλικών, πρώτων υλών, μαμαδίστικων συνταγών και νέων ιδεών που απογειώνει την κουζίνα, το έργο του Σπύρου Απταλίδη. Σκρά 3 2310222392 Ίωνος Το ολοκαίνουργιο εστιατόριο με θέα την πλατεία Ελευθερίας, με το σεφ Μανώλη Παπουτσάκη στο τιμόνι, ο οποίος δημιουργεί μια εξαιρετική κάρτα συνδυάζοντας ζυμαρικά, κρεατικά και ψαρικά με νότες παράδοσης και μια ατμόσφαιρα τόσο στυλάτη. Ιώνος Δραγούμη 3 Πλατεία Ελευθερίας 2310 555223 Ώρα Ελλάδος Η σύμπραξη ενός σπουδαίου μάγειρα και ενός δασκάλου της ζαχαροπλαστικής σε έναν νέο ενδιαφέροντα γαστριμαργικό πόλο της περιοχής της Ρωμαϊκής Αγοράς. Με υλικά, συνταγές και τρόπους προετοιμασίας, μπροστά στα μάτια σου, που σε κεντρίζουν να δοκιμάσεις. Tάσκου Παπαγεωργίου 4 2310 224748 Tessera Πίσω από τη Γενική Κλινική, το νέου τύπου μαγέρικο της πόλης που προ-

μηθεύεται τις πρώτες ύλες τους από παραδοσιακούς μανάβηδες, χασάπηδες και ψαράδες της γειτονιάς. Με συνταγές που θυμίζουν τα φαγητά που μεγάλωσες. Πιτακού 4 2310 844443 Εσπεράντο Η δημιουργία του σε ένα σκηνικό βασισμένο στα χρώματα, μια εκπληκτική αυλή που αξιοποιήθηκε μοναδικά και κυρίως την πειραγμένη ελληνική κουζίνα, χάρη στις προσπάθειες του σεφ Δημήτρη Πέτκου με μια εντυπωσιακή μίξη κουζινών, προϊόντων και γευστικών κουλτούρων από την Ινδία μέχρι την Καραϊβική! Επταλόφου 14 Κάτω Τούμπα 2310914231 Toms Στο υπόγειο της Στοάς Πελόσοφ, η μεγαλύτερη έκπληξη της οδού Τσιμισή. Στο χώρο του καφέ και του εστιατορίου του υπογείου ένα εντυπωσιακό μενού γεμάτο από εξαιρετικές σαλάτες, φιλέτα, τόνο, σιουφιχτά μακαρόνια από την Κρήτη. Τσιμισκή 22 231 023 4222

Νοέμβριος 2016

№ 214

ΤΑ ΜΟΝΤEΡΝΑ Be Συνδυάζει gourmet ευρωπαϊκή και μεσογειακή κουζίνα, μια εξαιρετική ποικιλία κρασιών, καθώς και ένα από τα πιο εμπνευσμένα και πλήρη coctail bars στη Θεσσαλονίκη. Η μοναδικότητα της υψηλής γαστρονομίας συναντάται με την υπεροχή της ελληνικής παράδοσης. Με μοναδικά brunch, τις Κυριακές, και διαρκή ανανέωση της κάρτας. Κομνηνών και Μητροπόλεως γωνία 2310 021000 Thymare Η πιο νέα προσέγγιση στα θαλασσινά, τα ψάρια και στον ουζομεζέ, σαλάτες πραγματικά λαχταριστές και μια πανδαισία πιάτων που αποθεώνουν τη γαστρονομία. Εμπειρία που μυρίζει θάλασσα σε ένα άψογα εικαστιό περιβάλλον. Λεωφ. Μεγάλου Αλεξάνδρου 2 2310897197 Communale Στημμένο σαν το living room ενός ωραίου σπιτιού με τον βραβευμένο σεφ Αναστάση Γκατζέ σε επιλογές υψηλού επιπέδου τρατορίας στην κάρτα, ριζότα άπαιχτα, ταλλιάτες αλλά και σούσι! Δυνατότητα δοκιμής των γκουρμέ πιάτων και σε συνδυασμούς άπαιχτων τιμών. Και βέβαια σπέσιαλ επιδόρπια. Παύλου Μελά 36 2310 220914

Ορίζοντες Η προνομιακή τους θέση, στην κορυφή της ωραιότερης πλατείας της πόλης, κάνει τους Ορίζοντες μοναδικούς και με τον σεφ Γιάννη Μπαχάρη σε απίστευτα παιχνιδιάρικη διάθεση να αναμειγνύει υλικά, επιρροές και στιλ και να δημιουργεί ένα εντυπωσιακό παζλ μοντέρνας γαστριμαργικής απόλαυσης. Ορίζοντες Roof Garden Electra Palace 2310294000 Navona Ένα υπέροχο ολοστρόγγυλο κτίριο στην αυλή του Makedonia Palace με την ιταλική κουζίνα να είναι το φόρτε του. Ο Σάββας Φορόζογλου, ο σεφ του Navona, συστήνει 35 πιάτα σε έναν εντυπωσιακό κατάλογο που ανανεώνεται δυο φορές το χρόνο. Μεγ. Αλεξάνδρου 2 2310897444 Black Lime Ένα εστιατόριο που αντιμετωπίζει με casual ύφος το καλό φαγητό. Στο ύφος των ευρωπαικών ρέστο στην καρδιά των εμπορικών κέντρων, προσφέρει ένα συνδυασμό της Ευρωπαϊκής κουζίνας, με υλικά της παγκόσμιας κορυφαίας, μεσογειακής διατροφής. Notos Galleries Τσιμισκή 24 & Μητροπόλεως 31 2310 260197

The loco bus H vintage αισθητική του το κάνει να μοιάζει με καρτ ποστάλ του ’50 ή του ’60. Το Loco (bus) είναι ένα πολύχρωμο, χαλαρωτικό και προσεγμένο καταφύγιο μέσα στην βουή της πόλης, που προσφέρει ευφάνταστα ποιοτικά πιάτα με κύρια συστατικά τη προσεγμένη γεύση και το παιχνίδισμα της φαντασίας. Κομνηνών 3, 2310 224433 Λάδι και Ρίγανη Το μεσογειακό ψητοπωλείο Λάδι και Ρίγανη βρίσκεται πολύ κοντά στο σήμερα και στις ανάγκες μας, ανάγκες όχι μόνο των κρεατοφάγων αλλά και όσων προτιμούν τις σαλάτες, που εδώ θα βρουν τον προορισμό τους. Και όσο για τις χορτοφαγικές του λύσεις, με επίκεντρο τις ελληνικές γεύσεις, η ιδέα ενός πιάτου με ψητά λαχανικά σε κερδίζει. Λάδι και Ρίγανη, Πεζόδρομος Ικτίνου 3 2310282500 / Αριστοτέλους και Ερμού γωνία, 2310223333 TGI Fridays Κλασικό αμερικάνικο απολαυστικό φαγητό, Tapa-tizers ποικιλία από appetizers, signature plates και μυθικές Margartitas. Ιδανικός προορισμός για ένα χαλαρό μεσημεριανό γεύμα ή για business lunch με συνεργάτες, για ένα cocktail μετά το γραφείο ή για βραδινή έξοδο με φίλους και την οικογένεια. Mediterranean Cosmos και Πλατεία Αριστοτέλους

Pax Homemade Burgers Μεταφέροντας τη γνώση και την εμπειρία από την Νέα Υόρκη, θα βρει κανείς εκεί γεύσεις για κάθε burger lover. Ο χώρος είναι φιλόξενος, με urban αίσθηση, έμφαση στην ατμόσφαιρα ενώ τα burgers φτιάχνονται με 100% φρέσκο μοσχαρίσιο κιμά σε ψωμί από προζύμι. Mediterranean Cosmos 2310028650 και Βενιζέλου 8 231 0221970 Extravaganza Στη στοά της Πτολεμαίων, σ’ έναν ασυνήθιστα όμορφο χώρο, βασισμένο σε προϊόντα εποχής με πρώτες ύλες να προέρχονται από μικροπαραγωγούς και καλλιέργειες απ’ όλη την Ελλάδα και θεματικές ημέρες όπως την burger day κάθε Τετάρτη. Στοά Πτολεμαίων 29Α με Αμβροσίου 2310 529791 Estrella To πιο συζητημένο μαγαζί της πόλης τη χρονιά αυτή, με τις φοβερές δημιουργίες του Δημήτρη Κοπαράνη να δημιουργούν υστερία αναμονής. Εκτός από τα Κυριακάτικα brunch ο κόσμος προσκυνά το μπουγατσάν, τα pancakes και τα burgers όλη τη μέρα. Π.Μελά 48 231 0272045

Νοέμβριος 2016

ΤΑ ΚΛΑΣΙΚA Ίγγλις Εκατό και πλέον χρόνων η ιστορική ταβέρνα της Άνω Πόλης, με εξειδίκευση-σπεσιαλιτέ στις γάστρες και τις λαδόκολλες και μια σύγχρονη εκδοχή των πιο παλιών συνταγών, προϊόντα ελληνικής παραγωγής, κρέατα εμπιστοσύνης, λαχανικά εποχής και αρωματικά βοτάνια από τις γλάστρες τους φλερτάρωντας με την Ανατολή. Ηροδότου 32, Άνω Πόλη 2313 011967 Η Νέα Φωλιά Συνεχίζει στο σήμερα την παράδοση μιας κλασικής ταβέρνας, προσαρμοσμέ-

νης στο τώρα. Μια σειρά από υπέροχα τοπικά προϊόντα, αυθεντικής ονομασίας και προέλευσης, από παραγωγούς σε όλη τη χώρα μαγειρεμένα με έναν εντελώς ιδιαίτερο και πειραματικό τρόπο, που συνδυάζει παραδοσιακές συνταγές από όλη την επικράτεια με μοντέρνες πινελιές. Αριστομένους 4 2310 960383 Τα νησιά Ο Γιάννης Αλεξίου, άνοιξε τα Νησιά πριν 35 χρόνια στην Κορομηλά δημιουργώντας ένα θρύλο καθώς στα τραπέζια του γευμάτισαν θεοί και δαίμονες. Από τον Χατζιδάκι έως την Αλίκη. Κλασική ελληνική κουζίνα με πινελιές

διαρκούς νεωτερικότητας . Προξένου Κορομηλά 13 2310285991 Ούζου Μέλαθρον Μετρά 25 χρόνια γευστικών αναμνήσεων, το μεζεδοπωλείο της Στοάς Ερμείον. Ένας ολόκληρος πεζόδρομος με μικρά μαγαζιά στεγάζει το κλασικό στέκι που πάντα το γευστικό του στιλ κέντριζε τον ουρανίσκο. Ένα παιχνίδι με τις γεύσεις και την αισθητική που μεγάλωσε δυο γενιές. Σηκώστε τα μάτια σας ψηλά και χαζέψτε τις κούκλες με τα παλιά επαγγέλματα στα περβάζια του! Στοά Καρύπη 21-27 2310275016

Γράδα Nuevo Ξεκίνησαν το 1995 μια περίπτωση κλασικού εστιατορίου της πόλης. Η έγνοια του Απόστολου Ρήγα, ήταν πάντα το φαγητό που θυμάσαι τη γεύση του που αφορά όλους. Έτσι λοιπόν κάθε τμήμα της κάρτας του είναι από μόνο του μια ολόκληρη κουζίνα. Καλαποθάκη 14 2310 271074

№ 214

ΤΑ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕIΑ Αψέντι Στο κέντρο οι παρέες έχουν εδώ και χρόνια τόπο συνάντησης. Σε μια άψογη προσαρμογή των tapas στα ελληνικά δεδομένα, με μια κουλτούρα φαγητού ξεχωριστή. Εδεσματοπωλείο με τα όλα του, αποθεώνει την έννοια του μεζέ μοναδικά και απολύτως οικονομικά. Ο διαρκής πειραματισμός και το πάντρεμα εκλεκτών ελληνικών υλικών σε μοναδικές προσμίξεις σε έναν γαστριμαργικό οργασμό. Παλαιών Πατρών Γερμανού 19 2310 284225 Ο κήπος του Θερμαϊκού Το πιο ζεστό από όλα τα εστιατόρια της πόλης, φτιαγμένο με τη στόφα ενός παλιού αρχοντικού σπιτιού με θέα στο Λευκό Πύργο και τη δημιουργική ελληνική κουζίνα του Παναγιώτη Κοσμίδη να ανανεώνει διαρκώς το ενδιαφέρον μας για τα πιάτα του. Σκοπός του σεφ ήταν από την αρχή η απλότητα στην όψη και η ξεκάθαρη ανωτερότητα της ποιότητας. Ν. Φωκά 2, Πλ. Τσιρογιάννη 2310224073 4 εποχές Άνοιξε πριν 15 χρόνια, γνωστό από την αρχή ως καφενείο. Εκτός από καφέ, μεζέδες και άλλα πιάτα και οινοπνεύματα, σερβίρει και cocktails. Με προτεραιότητα στην ποιότητα, σε φυσικά υλικά και μικρούς παραγωγούς και με μια σύγχρονη ματιά στις παλιές συνταγές της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας, μαζί με αρώματα ανατολής. Πάικου 1 2310 540913 Αγορά Κλασικό εδώ και 20 χρόνια απλώνεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα με απίστευτη ποικιλία μεζέδων, μία από τις καλύτερες κάβες παλαιωμένων κρασιών, θαλασσινά και κρεατικά που δοκίμασαν χιλιάδες επισκεπτών, επώνυμων και ανώνυμων και ατμόσφαιρα μοναδική. Καποδιστρίου 5 και I. Δραγούμη 2310532428

Βασιλικός Ένα από τα κλασικότερα στέκια της πόλης για εξαιρετικό φαγητό παρέας. Αν είστε λάτρεις της παράδοσης, στεγασμένο σε ένα όμορφο διώροφο κτίριο με προσεγμένη αισθητική, στην καρδιά των Λαδάδικων, παντρεύει αγνά παραδοσιακά υλικά σε ζεστά πιάτα, δίνοντας τη δική του νότα σε συνταγές από όλη την Ελλάδα. Αιγύπτου 3, Λαδάδικα 2314009474 Γλυκιά συμμορία Αν ψάχνεις ένα μέρος για ποτό και μεζέ που συνδυάζει σύγχρονα και παραδοσιακά στοιχεία, γέννημα τριών φιλενάδων υποδέχεται κόσμο κάθε ηλικίας, με τσίπουρα, κρασιά, μπύρες και μεζέδες από αγνές πρώτες ύλες, φτιαγμένους με μεράκι και διάθεση, και στα ηχεία μουσική χωρίς σύνορα και όρια. Γρ. Ζαλίκη 1 - Ιουστινιανού 5 2310 260204 Basta Με το ύφος ενός μεσογειακού καφενείου με μεζέ, θέα στην πλατεία Δικαστηρίων, τη μαγείρισσα Μαρία Σέφα που πάντρεψε ιδανικά πρώτες ύλες ελληνικής κουζίνας, συνταγές μαμαδίστικες και πινελιές νεωτερικότητας. Συχνά πυκνά απολαμβάνεις και μουσικές εκπλήξεις! Μητρ. Γενναδίου 16 & Ιουστινιανού 22 231 552 5667 Τσέρκι Με εξαιρετικό μάγειρα, τον Μανώλη Καδικιώτη, ένα εστιατόριο-μεζεδοπωλείο καθημερινού φαγητού που βασίζεται σε παραδοσιακά προϊόντα, φρέσκα κρέατα και θαλασσινά και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο μαγειρεμένα όμως με πινελιές του σήμερα. Κατούνη 19, Λαδάδικα 2310 523136 Χοζεβά Μέσα στο Καπάνι, για καφέ στη χόβολη και τσίπουρα με σπιτικά μαγειρεμένους μεζέδες. Πιάζ, καφτερές, λακέρδα, τουρσάκι, πιροσκί, ντολμαδάκια, ρεβύθια με σπανάκι, ρολάκια μελιτζάνας. Το πιο γλυκό στέκι της αγοράς. Σπανδωνή 5, 2310277833

Νοέμβριος 2016

Η Κάνουλα Ένα μικρό ταβερνάκι που σερβίρει από «χουνκιάρ» και χοιρινό με δαμάσκηνα, μέχρι άγριο ρύζι με μανιτάρια και χειροποίητo ταραμά. Aνατολίτικη κουζίνα, συνταγές της γιαγιάς, πειραματισμοί με μπαχαρικά και γεύσεις. Ρακτιβάν 8, Πίσω από το Διοικητήριο 2310 222185 Βαρύ Πεπόνι Υπερυψωμένο πάνω από το δρόμο, σε ύφος ελληνικού καφενείου, με καλό φαγητό. Στέκι καλλιτεχνικό, δημοσιογραφικό, στέκι ηθοποιών αλλά και καλλιτεχνών του τατουάζ. Αγαπημένες ελληνικές συνταγές μπολιασμένες με

νέες ιδέες και υλικά που προσθέτουν το παραπάνω στην ελληνική κουζίνα της μαμάς. Απελλού 4 2310243332 Πανελλήνιον Με το χαρακτηριστικό προσδιορισμό εδώδιμα μη αποικιακά και προσαρμοσμένο στην ελληνική παράδοση. Θυμίζει τα παλιά μπακάλικα της γειτονιάς, μενού βασισμένο σε παραδοσιακές συνταγές που κυμαίνεται ανάλογα με την εποχή. Σαλαμίνος 4 2310567220

Γιασεμί H τάση της επιστροφής στο παραδοσιακό ελληνικό καφενείο με πινελιές νεωτερικότητας προσαρμοσμένες στις ανάγκες της παρέας του σήμερα γέννησε το Γιασεμί με χρώματα, μυρωδιές και γεύσεις της παρέας. Τσόπελα 4 2315316300

№ 214

ΤΑ EΘΝΙΚ Massaya Πάμε για Σους Μπαράκ, Καμπάπ, Ούζι μπάσα, Φρίκε, Σακρίε, Μφάρακε, Μααλούμπε, Φατούς. Ονόματα εξωτικά και πιάτα ακόμα πιο εξωτικά. Κουζίνα αυθεντική Μέσης Ανατολής με άρωμα Συρίας να κυριαρχεί αφού η καταγωγή της Μαρίας είναι από κει. Χειμάρρας 22, 2310904202 Hola Το στήσιμο του μοιάζει γειτονιά μεξικάνικου χωριού. Στο γευστικό κομμάτι το βάρος δόθηκε στο παιχνίδι που σου επιτρέπει να εντρυφήσεις στον τρόπο παρασκευής των μεξικάνικων πιάτων. Η μεξικάνικη κουζίνα είναι μια κουζίνα αναρχική. Και τρώγεται απολαυστικά με το χέρι! Μια αληθινή Food Fiesta! Κούσκουρα 6 2310 240700 El Burrito Το καυτερό είναι ο καλύτερος τρόπος για να δροσιστείς λένε στο Μεξικό. Δοκιμάστε αγαπημένα mexican πιάτα και cocktails στο πολύχρωμο El Burrito. Στέκι στη Χρυσοστόμου Σμύρνης, ο Μικρός Γάιδαρος συνοψίζει εντός του όλη την ιστορία του Μεξικού στη γεύση. Χρυσοστόμου Σμύρνης 5 2310 220622

Mongo Tα noodles, το σούσι, τα άπαχα κρεατικά, όπως το μοσχάρι, το κοτόπουλο και η πάπια. Εδώ τα συναντάς σε μια ποικιλία αφοπλιστική με όλες τις εκδοχές των παραδόσεων της Ασίας αλλά και με ιδιαίτερο βάρος στην ασιατική εμμονή των λαών σε μια υγιεινή διατροφική γραμμή. Mediterranean Cosmos 2310 487886 & Κούσκουρα 6 2310 256777 Οι μουσικές σκηνές Παρτιτούρα Ο απόλυτος παράδεισος της αληθινής διασκέδασης στην πόλη. Ένα μέρος που λατρεύει το καλό ελληνικό τραγούδι και ένας άνθρωπος, ο Δημήτρης Φίστας που έχει στήσει μυθικά μαγαζιά που το υπηρέτησαν. Μια νύχτα στα τραπέζια του θα σας μείνει αξέχαστη. Λώρη Μαργαρίτη 5 2310 288200 Βεντέτα, Η κλασική σκηνή των αδερφών Χατζηδιάκου φέτος πλήρως ανακαινισμένη και με πατάρι! Φιλοξενεί μερικά από τα καλύτερα προγράμματα της χρονιάς. Εθνικής Αμύνης 3 2310234973

Νοέμβριος 2016

№ 214

Mob Ολοκαίνουργιο, σε ένα υπέροχο κτίριο της πόλης, με άποψη και στιλ και αγάπη για την τέχνη και το Project Wall. Projects, εκθέσεις, σεμινάρια, οpen market, επεμβάσεις από καλλιτέχνες, συνθέτουν το πρόσωπό του. Ο ήλιος λούζει τα τραπέζια τους τις μέρες, οι ασθήσεις απογειώνονται τις νύχτες. Ίωνος Δραγούμη & Παπαδοπούλου 2 693 6941464 Καφέ 35 Η απόλυτη θέα στη θάλασσα, το γνωστό hommy σκηνικό με το ξύλο και το λευκό χρώμα να κυριαρχεί, πρόσωπα οικεία, μουσικές μοναδικές,

Τα bars Θερμαϊκός Ο θρύλος του πιο μυθικού μπαρ της πόλης συνεχίζεται στην παραλία. Το απόλυτο προσωπικό στιλ του, η εμμονή στην λεπτομέρεια, οι μουσικάρες που μεγάλωσαν γενιές και γενιές και συνεχίζουν να μαγεύουν. Αυτό το χειμώνα με ακόμα περισσότερο χώρο για χορό! Λεωφόρος Νίκης 21 2310 239842

Container Art Cafe Με θέα στον επιβλητικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς, εξαιρετική μουσική που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ειδών από μπαρόκ-κλασσική μέχρι punk, rock, jazz, soul και βέβαια ροφήματα, κοκτέιλ και σνακ. Αγν. Στρατιώτη - Φιλίππου 37 2310 222630

Dizzydolls Rockbar Mετράει 20 και πλέον χρόνια στο νεοκλασικό διώροφο, με φανατικούς θαμώνες κάθε ηλικίας που λατρεύουν τη ροκ, την μπύρα σε τεράστια ποικιλία και την μοναδική του ατμόσφαιρα. Αν περάσεις μια νύχτα εντός του θα ορκιστεις αιώνια πίστη! Αιγύπτου 5, Λαδάδικα 2310 544874

Στέρεο Το πιο νέο υπέροχο μέρος, μια πραγματικά σύγχρονη πρόταση στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Στο ισόγειο Καραβάν Σαράι, ένας βιομηχανικός χώρος, που θυμίζει Βερολίνο, με φοβερή ηλεκτρονική μουσική σε όλο το φάσμα της, από τζαζ μέχρι πανκ, dj που παίζουν μόνο βινύλια, ανοικτό από τις 10 το πρωί. Απόλυτα cool. Βαμβακά 3-5 Καραβάν Σαράι

Elephantas Δέκα χρόνια για το πιο μικρό από τα αγαπημένα μας μπαρ στην παλιά αστική γειτονιά της Συγγρού. Σούπερ μουσικές, ζεστή ατμόσφαιρα, απίστευτες new jazz μουσικές, εκπληκτική ατμόσφαιρα και σταθερές παρέες που σε κάνουν να νοιώθεις τι σημαίνει στέκι. Συγγρού με Φιλίππου 2 2310 534137

Ladoze Το απόλυτο μπαρ της Βουλεβάρτου που δεσπόζει όχι μόνο για τη διαφορετικότητά του αλλά και για την επιλογή του να φιλοξενεί εντός του μια υπέροχη γκαλερί, την Toss. Ορκισμένοι θαμώνες για την ατμόσφαιρα, την αισθητική, τις μουσικές και το στιλ. Βηλαρά 1 2310 532986

ωραίες εκθέσεις στους τοίχους του και αίθηση κλασικού που δεν το ξεπέρασε ο χρόνος. Λ. Νίκης 35 2310 230449 Stretto Το πιο σοφιστικέ από όλα τα bar της πόλης, λάμπει δεκαετίες τώρα με το στιλ και την προσωπικότητα των ανθρώπων του. Στέκι δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, διανοούμενων αλλά και των κατοίκων του κέντρου που το λατρεύουν, δικαιολογημένα. Με μυθικό πατάρι. Καρόλου Ντηλ 18 2310 275159

Νοέμβριος 2016

Bazzar To απόλυτο μπιστρό της πόλης, σε ένα χώρο σκηνικό, ιδανικό για κρασί, κουβέντα και ωράια πιάτα να τα συνοδεύσεις. Φιλοξενεί διαρκώς σπουδαίες εκδηλώσεις και θαμώνες που το λατρεύουν χρόνια. Παπαμάρκου 34 - 36 2310 241817 Duende To απόλυτο τζαζ μπαρ της πόλης με ατμόσφαιρα και φυσικά μουσικάρες. Από djs που παίζουν σε βινύλιο καθαρόαιμη τζαζ μέχρι τα θρυλικά live του. Με ονόματα που γράφουν τζαζ ιστορία. Καλαποθάκη 16, 2310 252704

On the road Το απόλυτο ποτάδικο. Σαν να βρίσκεσαι σε πλοίο, ροκιές, jazz, funk άψογο σέρβις, θέα στη θάλασσα, ατμόσφαιρα μοναδική και βέβαια τόπος για να ξημερωθείς με φίλους. Λεωφόρος Νίκης 61 2310 271240 Roots Στην Άθωνος, μπαρ μαζί και vegetarian και vegan spot της Θεσσαλονίκης. Ένας ζεστός και φιλόξενος χώρος με πατάρι και ατμόσφαιρα που ξεχωρίζει, εντός, εκτός ή στο πατάρι του. Διοργανώνει και τρομερές βραδιές αφιερωμένες!

Μπαλάνου 4 2310 268063 Pasta flora darling Το πρώτο bar-café στην Ελλάδα που εισήγαγε πριν χρόνια μια λατρεία στο vintage και όσα δεν παρήλθaν. Έχει στιλάτη ατμόσφαιρα, στιλάτες μουσικές, στιλάτο κόσμο και το αγαπάμε. Ζεύξιδος 6 2310 261518 Πρίγκηπος Πλάι στο Τούρκικο προξενείο, βγαλμένο σαν από την κοσμοπολίτικη Ανατολή, διαχρονικό στέκι της πόλης. Μπύρες εξαιρετικές με bonus επιλογές συνοδευ-

τικών που θα σε κολάσουν. Αποστόλου Παύλου 22 2310 248188 Bord de l’eau Μια στοά που στέγασε τα όνειρα δημιουργικών ομάδων και ατόμων με άξονα την αστική κουλτούρα. Ένα ιδανικό drinkroom, πολύ design, διαρκή projects και μια ανήσυχη διάθεση δημιουργίας. Ο απόλυτος χώρος. Εγνατίας 45 2310520911

№ 214

THE BIG SALE Η ΙΣΤΟΡΙΚH ΑΓΟΡA ΜΟΔΙΑΝO ΠΩΛHΘΗΚΕ. ΖHΤΩ Η ΑΓΟΡA ΜΟΔΙAΝΟ! Νίκος Καλογήρου Προέδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Π.Σ. Α.Π.Θ.

Άγγελος Τσεκούρας

αίνεται πως το επόμενο μεγάλο έργο που θα αλλάξει το πρόσωπο του ιστορικού κέντρου θα είναι η αναβάθμιση της ιστορικής Αγοράς Μοδιάνο, που έχει σίγουρα ανάγκη από μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια για να ανακαινιστεί πλήρως και να αποκατασταθούν οι φθορές χρόνων. Ο Νίκος Καλογήρου είναι οπλέων ειδήμων να μιλήσει για τα προβλήματα, τις προοπτικές και τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα αυτού του ιστορικού τμήματος της πόλης. Επιπροσθέτως επειδή η εταιρία που την αγόρασε, μέσω του εκπροσώπου της Σ. Φάις, δήλωσε ότι θα ακολουθήσει το πρότυπο της αγοράς της Βαρκελώνης ο… παραθέτει μια αξιόλογηση της Mercat de la Boqueria.

Το πρόβλημα και οι προοπτικές Η προοπτική πώλησης από το ελληνικό δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ του ποσοστού συμμετοχής του* στην ιστορική αγορά Μοδιάνο σε επενδυτές, ξαναφέρνει στην επικαιρότητα μία σειρά χαμένων ευκαιριών αποκατάστασης και ανάδειξης ενός μοναδικού τοπόσημου και χώρου κοινωνικών συναθροίσεων της Θεσσαλονίκης. Η Κεντρική Στοά Τροφίμων αποτελεί ένα σημαντικό δείγμα μεγάλης στεγασμένης αγοράς, κατασκευασμένης σύμφωνα με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά πρότυπα, που συνδέθηκε με τη σημαντικότερη περίοδο εκσυγχρονισμού της Θεσσαλονίκης στο μεσοπόλεμο. Ο τύπος της εγκάρσιας εμπορικής στοάς ήταν γνωστός στην πόλη ήδη από την πρώτη περίοδο του οθωμανικού εκσυγχρονισμού πριν από το 1912 και σηματοδότησε τη σταδιακή μετάβαση από τα παζάρια της ανατολής προς τα σύγχρονα εμπορικά κέντρα αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο τον πρόδρομο των σημερινών mall. Είναι γεγονός ότι η σημερινή λειτουργία της αγοράς Μοδιάνο είναι προβληματική καθώς δεν ανταποκρίνεται στα απαιτούμενα πρότυπα υγιεινής και λειτουργικότητας. Ωστόσο ο χώρος παραμένει εγγεγραμμένος στην ιστορική μνήμη ως τόπος αγοράς και διαθέτει ισχυρότατο δυναμικό αναβίωσης και αξιοποίησης, παρά τις δυσκολίες που σχετίζονται με το σύνθετο ιδιοκτησιακό ζήτημα και το δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα του εγχειρήματος της αποκατάστασης και επανάχρησης. Αντίστοιχα δείγματα ανάδειξης ιστορικών αγορών με διατήρηση ή και μεταβολή της αρχικής χρήσης υπήρξαν ιδιαίτερα επιτυχή και αποτέλεσαν αφορμές για την ανάπλαση ευρύτερων περιοχών των ιστορικών κέντρων σε ευρωπαϊκές πόλεις. Αναφέρω ενδεικτικά πόλεις όπως το Λονδίνο, τη Φλωρεντία, τη Βαρκελώνη και τη Λισσαβώνα που επισκέφθηκα σχετικά πρόσφατα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η αξιοποίηση αντίστοιχων ιστορικών αγορών λειτούργησε ως καταλύτης της αστικής αναγέννησης και υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής. Είναι λοιπόν μία πρόκληση για τη Θεσσαλονίκη να αξιοποιήσει

Νοέμβριος 2016

αυτόν τον μοναδικό τόπο αγοράς και συγκέντρωσης ως προπομπό της ανανέωσης του ιστορικού κέντρου, το οποίο παρά την κρίση παραμένει ζωντανό και εμπεριέχει τις δυνατότητες περισσότερο σύνθετων λειτουργιών. Σε μια κατ’ εξοχήν μεταπρατική πόλη, η κεντρική αγορά μπορεί να γίνει πόλος για τις τουριστικές επισκέψεις και όχι μόνο. Αρκεί να μην αναλωθούμε σε στείρες συζητήσεις για το φορέα και τις διαδικασίες υλοποίησης. Αντίθετα πρέπει να διασφαλίσουμε την άριστη αρχιτεκτονική διευθέτηση χωρίς την αισθητική «εκπόρνευση» του κτιρίου, με μία χρήση συμβατή και κυρίως βιώσιμη. Εκτιμώ ότι η προσεκτική ανάγνωση και η αντίληψη της ιστορικής αρχιτεκτονικής και του αντίστοιχου αστικού σχεδιασμού είναι προϋπόθεση για την σύγχρονη επέμβαση είτε αυτή κινείται στην κατεύθυνση της συνέχειας είτε στη μερική ή ολική ανατροπή. Για το λόγο αυτό θα επιχειρήσω μία σχετικά ολοκληρωμένη ανάλυση για την αγορά Μοδιάνο.

Σύντομο ιστορικό Tο 1922, σε οικόπεδο όπου αρχικά υπήρχε χάνι της οικογένειας Μοδιάνο, ο πολιτικός μηχανικός Ελί Μοδιάνο, κύριος και μηχανικός του έργου, μαζί με τον αρχιτέκτονα Ζακ Ολιφάν, ζήτησαν άδεια για την ανέγερση της «Κεντρικής Στοάς Τροφίμων», γνωστής σήμερα με το όνομα «Αγορά Μοδιάνο». Στο αρχείο της πολεοδομίας διασώζονται οι αρχικές προτάσεις για τη δημιουργία ενός διώροφου κτιρίου και τα τελικά σχέδια, τα οποία υλοποιήθηκαν με μικρές τροποποιήσεις έως τον Μάρτιο του 1925 που έγιναν τα εγκαίνια της Κεντρικής Αγοράς. Η συνολική ενότητα απαρτίζεται από την αρχική κεντρική στοά, την πρόσθετη στοά της οδού Κομνηνών και τη Νέα Αγορά που προστέθηκε αργότερα (αρχική μελέτη Δ. Φυλλίζης, 1952 – υλοποιημένη μελέτη Λ. Νάτσινας, 1954). Καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του οικοδομικού τετραγώνου 9 του Α’ τομέα της πυρίκαυστης ζώνης Θεσσαλονίκης που ορίζεται από τις οδούς Αριστοτέλους, Ερμού, Κομνηνών, Β. Ηρακλείου. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ολοκληρωμένα κτίρια στοών στην περιοχή όπου, σύμφωνα με το σχέδιο Εμπράρ, χωροθετούνταν οι αγορές της Θεσσαλονίκης. Το κεντρικό συγκρότημα ακολουθεί την ιστορική τυπολογία κτιρίου κλειστής αγοράς – στοάς ευρωπαϊκού τύπου του 19ου αιώνα. Tαυτίζεται με την οικονομική και εμπορευματική δραστηριότητα της πόλης και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη ζωή και λειτουργία του εμπορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, ενώ εξακολουθεί να παρουσιάζει ιδιαίτερο πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.

Ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας Αυτό ενισχύεται από τον υβριδικό χαρακτήρα του συνόλου το οποίο εξωτερικά υιοθετεί μία ιστορική μορφολογία, ενώ τυπολογικά ακολουθεί μία μοντέρνα για την εποχή του ορθολογική οργάνωση. Σε επίπεδο κατασκευής αξιοποιήθηκαν σύμμεικτες τεχνολογίες δόμησης όπως το οπλισμένο σκυρόδεμα, η φέρουσα τοιχοποιία από λιθοδομή ή πλινθοδομή, τα πλινθόκτιστα δάπεδα με καμάρες και σιδηροδοκούς και η μεταλλική κατασκευή της στέγης. Οι διακοσμημένες τοιχοποιίες από οπτόπλινθους προσδίδουν μία εκσυγχρονισμένη μνημειακή πρόσοψη στις νεοκλασικές προσόψεις με τα μεγάλα ανοίγματα που έχουν ιδιαίτερα τονισμένη την κατακόρυφη διάσταση. Το κτίριο της κεντρικής αγοράς ακολουθεί την τυπολογία της βασιλικής με όψεις στους δύο παράλληλους δρόμους. Έχει ορθογωνική κάτοψη που εμφανίζει απόλυτη συμμετρία με αναλογίες 1 προς 2 (70μ. μήκος προς 35,4μ. πλάτος). Περιλαμβάνει τρία

№ 214

κλίτη/διαδρόμους που συνδέουν τις οδούς Ερμού και Β. Ηρακλείου και μία εγκάρσια προς αυτά στοά με μεγαλύτερο εύρος που οδηγεί σε πλευρική έξοδο προς την οδό Κομνηνών. Διακρίνονται τρεις κύριες στάθμες: υπόγειο που επικοινωνεί με πλευρικές ράμπες από τις οποίες σώζεται μόνο αυτή που οδηγεί στην Ερμού, ισόγειο με τα καταστήματα, ενδιάμεσο όροφο στη στάθμη των εσωτερικών δωμάτων και των εξωστών και χώρους μεγάλου ύψους επάνω από τους εσωτερικούς «δρόμους». Εντός της αγοράς τα καταστήματα οργανώνονται κατά μήκος των εσωτερικών διόδων ώστε να δημιουργούνται μέτωπα σε γραμμική διάταξη που διακόπτονται από τον κεντρικό εγκάρσιο διάδρομο και άλλους δύο παράλληλους σε αυτόν. Έτσι προκύπτουν τέσσερις κεντρικές νησίδες στις οποίες αντιστοιχούν δύο σειρές καταστημάτων. Αυτές περιβάλλονται από τις συστοιχίες των περιμετρικών καταστημάτων που διακόπτονται μόνο στα σημεία εισόδων. Στα μέτωπα των οδών Ερμού και Β. Ηρακλείου διαμορφώνονται εσωτερικοί εξώστες πλάτους 4 μ. με κλειστούς χώρους στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου. Η δικλινής μεταλλική στέγη έχει μέγιστο ύψος κατά μήκος του κεντρικού άξονα 14 μ. και συνδυάζεται με χαμηλότερες μονοκλινείς στέγες στα πλάγια τμήματα. Στην κεντρική στέγη υπάρχουν τρεις διακριτοί φεγγίτες/υαλοστάσια που επιτρέπουν το φυσικό φωτισμό και αερισμό. Στις προσόψεις η εικόνα της βασιλικής εκφράζεται με το κεντρικό τρίκλιτο τμήμα και τους δύο πλευρικούς «πύργους». Η «νεοκλασική» διευθέτηση με τα επιβλητικά αετώματα εμπλουτίζεται με τον εκλεκτικιστικό διάκοσμο των στοιχείων από οπλισμένο σκυρόδεμα, ο οποίος κατά την εφαρμογή του έργου μεταβλήθηκε σε σχέση με την αρχική μελέτη του Ζακ Ολιφάν. Ευδιάκριτη είναι η προβολή των «κιόνων» που αντιστοιχούν στον κατασκευαστικό κάνναβο, η οριζόντια οργάνωση με βάση κορμό και στέψη, καθώς και οι κατακόρυφοι άξονες που ορίζουν και ορίζονται από τα κενά και τα πλήρη. Η συμμετρία που εμφανίζεται στη διάταξη των χώρων, χαρακτηρίζει και τις όψεις που εμφανίζονται όμοιες και στις δύο

οδούς. Στο ισόγειο λειτουργικοί λόγοι οδηγούν στον τριμερισμό των όψεων, καθώς υπάρχουν οι είσοδοι των στοών και οι όψεις των καταστημάτων. Ο τριμερισμός συνεχίζεται και στον κορμό όπου το κεντρικό τμήμα υπερυψώνεται, ενώ τα πλευρικά χαρακτηρίζονται από την κλίση των αντίστοιχων τμημάτων της επιστέγασης. Το κεντρικό τμήμα υποδιαιρείται επίσης σε τρία μέρη με πεσσούς και υαλοστάσια και στέφεται με αέτωμα που έχει έντονα διακοσμητικά στοιχεία και την αρχικά φωτεινή επιγραφή «ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΤΟΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ». Στο τύμπανο του αετώματος υπάρχει κυκλικό υαλοστάσιο. Οι υψομετρικές εναλλαγές στα στοιχεία των όψεων καταλήγουν σε πυργόσχημες κατασκευές και διαφορετικά επίπεδα στέγασης που διευκολύνουν το φωτισμό του εσωτερικού. Ενδιαφέροντα είναι τα διαφανή επίπεδα δώματα των καταστημάτων που επιτρέπουν το ζενιθιακό φωτισμό τους.

Η σημερινή εικόνα Η σημερινή εικόνα παρακμής της στοάς, αν και διατηρεί τις μνήμες μιας άλλης Θεσσαλονίκης από την περίοδο της ανοικοδόμησης, απέχει αρκετά από την αρχική εικόνα του μεσοπολέμου. Με την πάροδο των χρόνων, οι επεμβάσεις και αυθαίρετες προσθήκες στις όψεις και στο εσωτερικό, η εγκατάλειψη των περισσότερων καταστημάτων, καθώς και η κυριαρχία νέων χρήσεων εστίασης και ψυχαγωγίας, αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του συνόλου, ενώ η ελλιπής συντήρηση επέφερε σοβαρά προβλήματα στο φέροντα οργανισμό. Οι όψεις παραμένουν παραμελημένες υποβαθμίζοντάς την εικόνα της αγοράς ως σημείου αναφοράς στην κεντρική πόλη, ενώ η ευρύτερη περιοχή αντιμετωπίζει προβλήματα δυσοσμίας και καθαριότητας. Οι προτάσεις και εργασίες αποκατάστασης που προγραμματίστηκαν από τη ΔΕΠΟΣ με την ευκαιρία της πολιτιστικής πρωτεύουσας δεν υλοποιήθηκαν με συνέπεια να παραμένει επιτακτική η αναγκαιότητα για ανακαίνιση, η οποία σύμφωνα με την άποψη της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων προϋποθέτει και τη διατήρηση της ιστορικής χρήσης ως αγοράς.

Νοέμβριος 2016

* info: Ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για την πώληση και αξιοποίηση του ποσοστού συμμετοχής που διαθέτει το ΤΑΙΠΕΔ στην Αγορά Μοδιάνο στην Θεσσαλονίκη. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ ανακήρυξε την One Outlet AE ως Προτιμητέο Επενδυτή με συνολική οικονομική προσφορά 1,9 εκατ. ευρώ έναντι αποτίμησης 1.750 εκατ. ευρώ. H One Outlet στην οποία μέτοχοι είναι οι Notoscom, ο όμιλος Φάις και αραβικά κεφάλαια έχει πραγματοποιήσει ήδη μία σημαντική επένδυση στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στην δυτική είσοδο της πόλης μέσω του outlet mall, One Salonica. Το Ελληνικό Δημόσιο μέσω του ΤΑΙΠΕΔ κατέχει το 43,64% εξ αδιαιρέτου της κυριότητας αυτού του ιστορικού ακινήτου, ενώ υπάρχουν ακόμη 59 συνιδιοκτήτες. Στην πλειονότητά του το ακίνητο παραμένει κενό, ενώ υφίστανται και 32 μισθώσεις που υπο-εξυπηρετούνται. Η Αγορά Μοδιάνο απαρτίζεται από 144 καταστήματα με μέση επιφάνεια από 5τμ-30τμ το καθένα, 2 περίπτερα, 2 υπόγεια και έναν εξώστη. Στο ισόγειο υπάρχουν εμπορικά καταστήματα πώλησης τροφίμων, τα οποία την τελευταία εικοσαετία χρησιμοποιούνται και ως χώροι εστίασης και διασκέδασης.

Αναφορές • «Αγορά Μοδιάνο και Νέα Αγορά: αποκατάσταση», στο Λ. Παπαδόπουλος (επ.), Μετασχηματισμοί του αστικού τοπίου, Α.Α Λιβάνη, 2001 σελ. 250-251 • Αν. Βλαστάρης, Γ. Κακές, Φ. Καραγιώργοs, Ν.Κορώνη, Κ. Μπόλη, Κ. Σταματοπούλου, Μ. Χατζή, «Στοά Μοδιάνο. Προστασία και ανάδειξη», Θεσσαλονικέων Πόλις, 12/2011 σ. 30-41 • Α. Γερόλυμπου, «Μηχανισμός εμπορίου: αγορές Θεσσαλονίκης», Τεύχος, 12-13/1993 σ. 106-112 • Α. Παπαδοπούλου, «Θεσσαλονίκη: Οικοδομικό τετράγωνο αριθμός 9», Το Αίθριον, Επιστημονική Επετηρίδα Πολυτεχνικής Σχολής, τ. ΙΗ’ (2001-2002) σ. 2-13

ΑΝΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΔΙAΝΟ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΕΣ του Κωστή Κορνέτη* Μόλις έμαθα πως μέρος της ιστορικής αγοράς Μοδιάνο, από τα λίγα αυτούσια κατάλοιπα της εβραϊκής Θεσσαλονίκης, πουλήθηκε μέσω του ΤΑΙΠΕΔ σε εταιρία που θα αναλάβει την αναμόρφωσή της ένιωσα μεικτά συναισθήματα. Από τη μια πλευρά είναι όντως καιρός να ανακαινιστεί αυτός ο υπέροχος χώρος και να γίνει πιο ανοιχτός και προσβάσιμος προς ένα ευρύτερο κοινό. Τα παραδείγματα που φέρονται ως μοντέλα προς μίμηση, όπως η Μποκερία της Βαρκελώνης, είναι κατα τη γνώμη μου ιδανικές περιπτώσεις όπου το παλιό και το νέο “έδεσαν” αρμονικά. Τα ψαράδικα και τα χασάπικα της καταλανικής αγοράς πλαισιώθηκαν από στυλάτα μπαράκια όπου μπορεί κανείς να απολαύσει ένα ποτό μαζί με μεζέδες στα όρθια. Η ατμόσφαιρα όμως παραμένει η ίδια – ακόμα και οι μυρωδιές. Κοινώς το αισθητηριακό κομμάτι – τόσο σημαντικό στις αγορες και τα παζάρια – παρέμεινε εν μέρει ανέπαφο. Αυθεντικό ή μη, δεν έχει σημασία, συνεχίζει να συγκινεί, να γοητεύει, να διεγείρει την όσφρηση και τη γεύση και να δημιουργεί την εντύπωση της ιστορικής συνέχειας με κάτι το παλιό. Αντιθέτως η περίφημη κλειστή αγορά της Φλωρεντίας στο Σαν Λορέντσο, είναι κατά τη γνώμη μου παράδειγμα προς αποφυγή. Αγαπούσα την αγορά και πήγαινα συχνά ως φοιτητής στο Mercato Centrale για να φάω το παραδοσιακό πανίνο με tripa, κοινώς πατσά, μαζί με ένα ποτήρι προσέκο. Λαϊκή, με μπόλικη φασαρία και φωνές από τους ντελάληδες, όπως αρμόζει σε μια μεγάλη αγορά τετοιου είδους, απέπνεε μια μυρωδιά μεταπολεμική, κάτι απο τα 50ς και τα 60ς, μου θύμιζε σκηνές από το «Εντιμότατοι Φίλοι μου» που είχε γυριστεί στα περιξ. Επέστρεψα μετά από πολλά χρόνια στην αγορά πριν απο κάποιους μήνες - κάποιος μου είχε πει πως την είχε αγοράσει και αναμορφώσει η αλυσίδα Eataly που διατηρεί ένα εντυπωσιακό χώρο στην Νέα Υόρκη και αλλού και είχα περιέργεια να δω πώς έγινε.

Η Eataly ουσιαστικά αναπλάθει μια φαντασιακή αγορά, τύπου Σαν Λορέντσο, σε ουδέτερους χώρους, με γωνιές για ψάρι, κρέας, πίτσα, τυριά κτλ, δίνοντας την ψευδαίσθηση πως βρίσκεσαι κάπου στην Ιταλία, ενώ είσαι στο Μανχάταν. Η σύζευξη όμως του πραγματικού με το επίπλαστο, ένα είδος “simulacrum”, σύμφωνα με τον περίφημο όρο του Baudrillard, ήταν για μένα απογοητευτική. Και αυτό γιατί στέρησε από την αγορά κάθε είδος αυθεντικότητας, σκεπάζοντάς την με ένα κρύο πλεξι γκλας που της αφαίρεσε αυτό το εντυπωσιακό ύψος και την οπτική επαφή του επισκέπτη με την οροφή της, ουσιαστικά στεγανοποιώντας και «αμερικανοποιώντας» τους χώρους της. Ελπίζω να μην γίνει κάτι ανάλογο και με την Μοδιάνο και να καταφέρει αυτός ο χώρος μέσα από την ανανέωση του να διατηρήσει το σεφαραδίτικο άρωμα και τον τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Υ.Γ. Έχει και η Μαδρίτη μια πολύ όμορφη παλιά αγορά, το Μερκάδο Σαν Μιγκέλ, που ανακαινίστηκε πρόσφατα με εντυπωσιακό τρόπο. Ίσως είναι πολύ πιο κοντά στα δεδομένα της Μοδιάνο από άποψη μεγέθους από άλλες (πελώριες) αγορές που αναφέρονται.

*Ο Κωστής Κορνέτης είναι ερευνητής στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος UC3M CONEX-Marie Curie, στο Πανεπιστήμιο Κάρλος ΙΙΙ της Μαδρίτης. Το βιβλίο του «Τα παιδιά της δικτατορίας» κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Πόλις.

№ 214

PANIQ ESCAPE ROOMS Από prison break στυλ Ντάλτον, μέχρι απαγωγή από κατά συρροήν δολοφόνο και αποστολή της CIA, τα PaniQ Escape Rooms υπόσχονται μια συναρπαστική εμπειρία! Στον χώρο του PaniQ στην Κανάρη 66 στην Κάτω Τούμπα σας περιμένουν τρία δωμάτια απόδρασης με όλη την έννοια της λέξης. Πρώτο έρχεται το Daltons Prison, όπου, στον ρόλο των θρυλικών κακοποιών, έχετε μια ώρα να αποδράσετε από την φυλακή πριν οδηγηθείτε στην κρεμάλα. Στη συνέχεια, έχουμε το ανατριχιαστικό Route 66, όπου πρέπει να αποδράσετε από τον μανιακό δολοφόνο που σας έχει κλείσει στο γκαράζ του. Και βέβαια, το Two For Two, με τον μέγιστο βαθμό δυσκολίας και διάρκεια 75 λεπτά αντί για 60, όπου σαν εκπαιδευόμενοι πράκτορες της CIA καλείστε να υπερασπιστείτε την έδρα σας, με όλες τις πόρτες σφραγισμένες! *PaniQ Escape Rooms Κανάρη 66 (διασταύρωση με Παπάφη, Κάτω Τούμπα) Τηλ. Κρατήσεων: 2310953434 www.paniq.gr

GAME OVER ESCAPE ROOMS Τα δημοφιλή δωμάτια απόδρασης GAME OVER Escape rooms σας περιμένουν στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης για να ζήσετε την μοναδική εμπειρία παιχνιδιού μέσα απο 4 νέα δωμάτια! To SAW , το PIRATES OF THE CARIBBEAN, το WINTER IS COMING και το TUTANKHAMUN’S TOMB σας υποδέχονται για να δοκιμάσετε τις αντοχές σας και να μπορέσετε να αποδράσετε λύνοντας το μυστήριό τους σε 60’. Δοκιμάστε την τύχη σας στην καμπίνα του Blackbeard, ενός από τους πιο αιμοδιψείς πειρατές, στην παγίδα του μανιακού δολοφόνου Jigsaw, σε μια αίθουσα κάστρου βγαλμένη από το Game of Thrones, αλλά και στην πυραμίδα που κρύβει τον τύμβο του Μεγάλου Φαραώ Τουτανχαμών. Τέσσερα μοναδικά μυστήρια εμπνευσμένα από αγαπημένες ιστορίες δράσης και μυστηρίου αναμένουν επίλυση στα δυτικά! *GAME OVER Escape rooms, Σμύρνης & Σωκράτους 51 Εύοσμος Τηλ.: 2310387725 www.escapegameover.com

α τελευταία χρόνια στους εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης της πόλης έχει γίνει μια ενδιαφέρουσα νέα προσθήκη, τα δωμάτια απόδρασης. Ένα ομαδικό παχνίδι ψυχαγωγίας φερμένο από το εξωτερικό, όπου εδώ και χρόνια αποτελεί τάση. Tι είναι ακριβώς τα δωμάτια απόδρασης; Μια ομάδα φίλων μπαίνει σε ένα δωμάτιο διαμορφωμένο με βάση τα πιο απίθανα σενάρια μυστηρίου, φαντασίας και τρόμου, όπου την περιμένουν γρίφοι, προκλήσεις και εμπόδια τα οποία πρέπει να λύσει και να ξεπεράσει μέσα στο πλαίσιο συνήθως μιας ώρας, για να αποδράσει από τον χώρο κερδίζοντας το παιχνίδι! Αυτά τα δωμάτια της Θεσσαλονίκης ξεχωρίζουν το καθένα με τα δικά του ατμοσφαρικά μυστήρια και σας περιμένουν.

ESCAPE 1107 To ESCAPE 1107 είναι ένα παιχνίδι απόδρασης που στεγάζεται στην περιοχή της Βαλαωρίτου, στο κτίριο όπου το 1978 ο χρόνος σταμάτησε, στο μεγάλο ρολόι του, την ώρα του μεγάλου σεισμού της Θεσσαλονίκης δείχνοντας από τότε 11:07. Στο ESCAPE 1107 αυτή τη στιγμή υπάρχουν 5 δωμάτια: 1107 - σχετικό με την ιστορία του κτιρίου, Όλυμπος - ένα ορειβατικό καταφύγιο, Ο Κόσμος του Τesla – το εργαστήριο του γνωστού επιστήμονα, Κρύπτη - ιδιωτικός χώρος ενός συλλέκτη έργων τέχνης, “The Black Castle of the Thrones” - εμπνευσμένο από τη γνωστή σειρά, το επιβλητικό Castle Black. Αυτό το διάστημα, τα 3 πρώτα δωμάτια έχουν διαμορφωθεί ειδικά για τους σκοπούς του “Eσώτερου Κύκλου”, ενός συναρπαστικού παιχνιδιού που έγινε σε συνεργασία με την Gamecraft και αποτελεί συνδυασμό δωματίου απόδρασης και παιχνιδιού μυστηρίου. Επιπλέον, στο ESCAPE 1107 λειτουργεί ειδικός χώρος για παιδικά πάρτυ, ενώ όλα τα δωμάτια είναι κατάλληλα για παιδιά. *ΕSCAPE 1107, Συγγρού 7, Τηλ.: 2310 536594 www.escape1107.gr, info@escape1107.gr

Νοέμβριος 2016

THE ROOM Η παρέα αυτή λατρεύει τα παιχνίδια απόδρασης. Τους αρέσει η ίντριγκα, το μυστήριο, η απόδραση και η επιβράβευση. Γι’αυτό δημιουργήσανε το The Room. Και κρύψανε 20 αντικείμενα σε κάθε δωμάτιο δίνοντας έπαθλο σε όσους τα βρίσκουν. The Room(s) (κατά σειρά αυξανόμενης δυσκολίας) #1: Bloody Mary Η ηλικιωμένη Mrs Mary δεν καλεί ποτέ κανέναν στο σπίτι. Φυλά καλά κρυμμένες παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες. #2: Dr Frenzy Ο Dr Frenzy είχε μια περίεργη συνήθεια: Ζητούσε από τους πελάτες του να παίξουν σκάκι. #3: Hide and Seek Ποιο είναι το μυστικό του σκοτεινού νηπιαγωγείου; Τι έκρυψε στα παιχνίδια ο μικρός μαθητής; #4: Do not Disturb Το παλιό Motel προειδοποιεί: Μην ενοχλείτε. Τολμάτε να μάθετε γιατί;

BRAIN GAME Το Brain Game είναι το πρώτο ελληνικό escape room που έχει επεκταθεί στο εξωτερικό, στο Ντουμπάι και στην Κοπεγχάγη. Βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αγίας Θεοδώρας & Αγίας Σοφίας, σε ένα νεοκλασικό κτίριο του 1920, ακατοίκητο για 26 χρόνια. Από το 1988 μέχρι το 2014, όταν οι εμπνευστές και δημιουργοί του Brain Game, Μαρίνος Τριανταφυλλίδης και Δημήτρης Πασπάλης, του έδωσαν ξανά ζωή. Διαθέτει 7 δωμάτια στη Θεσσαλονίκη: Μουσείο, Αντίδοτο, Se7en, Pablo Escobar, Orient express, Illusions, και το κελί του ψυχοπαθή δολοφόνου. Σύντομα, ακολουθεί ένα ακόμη δωμάτιο, το “The Ring”, εμπνευσμένο από το γνωστό θρίλερ. Γρίφοι λογικής, σενάρια μυστηρίου και μοναδική διακόσμηση, που τα επιλέγουν άτομα κάθε ηλικίας για team building, πάρτι γενεθλίων, ακόμη και προτάσεις γάμου. Μην τρομάξεις στην είσοδο... είναι απλώς η ομίχλη! Ό,τι πιο ατμοσφαιρικό σε περιμένει! *Brain Game, συμβολή οδών Αγίας Θεοδώρας & Αγίας Σοφίας Τηλ. κρατήσεων: 2310243333 www.braingame.gr

ΕSCAPE RO OM S MADE I N SKG

*The Room, Πλουτάρχου 8 (Αριστοτέλους και Μητροπόλεως), Τηλ.: 2310254528, www.the-room.gr, facebook: the-room.gr

№ 214

MOVIELAND

Κύα Τζήμου

ταινία του Όλιβερ Στόουν, βασίζεται στα βιβλία «The Snowden Files» του Λουκ Χάρντινγκ και «Time of the Octopus» του Ανατόλι Κουτσερένα. (3/11)

Η Τρελή Χαρά / La pazza gioia / Like Crazy του Πάολο Βίρτζι με τους Μικαέλα Ραμαζότι, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι Η Μπεατρίς είναι μια φλύαρη, φαντασιόπληκτη, αυτοαποκαλούμενη δισεκατομμυριούχος αριστοκράτισσα. Η Ντονατέλα είναι μια εσωστρεφής κι εύθραυστη νεαρή γυναίκα με τατουάζ, και θλιμμένο βλέμμα, «κλειδωμένη» στον δικό της μυστηριώδη κόσμο. Και οι δύο νοσηλεύονται στη Βίλα Μπιόντι, μια προοδευτική ψυχιατρική κλινική από την οποία η απόδραση αποδεικνύεται εύκολη υπόθεση… αλλά όχι και η επιβίωση στον έξω κόσμο. Η νέα ταινία του Πάολο Βίρτζι που μας εντυπωσίασε με το εξαιρετικό «Ανθρώπινο κεφάλαιο» αφηγείται την ιστορία της απρόβλεπτης και συγκινητικής φιλίας που γίνεται ασπίδα σε όσα μας πονούν στην πραγματική ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις ισορροπώντας με μαεστρία ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. (17/11) Sieranevada του Κρίστι Πουίου Το 2005 σάρωσε τα βραβεία στα φεστιβάλ το κόσμου κάνοντας την αρχή στην άνοιξη του ρουμανικού σινεμά που ακολούθησε. Ο 38χρονος τότε ζωγράφος Κρίστι Πούιου ακολούθησε τον 63χρονο Ντάντε Λαζαρέσκου σε μια οδύσσεια αναζήτησης ιατρικής περίθαλψης που τελικά τον οδηγεί στον θάνατο. 11 χρόνια μετά, μια τρίωρη ταινία εγκλωβισμένη σε ένα μικρό διαμέρισμα παρατηρεί τους συγγενείς συγκεντρώνονται για το μνημόσυνο των 40 ημερών του πατριάρχη Εμίλ. Γύρω από το επικήδειο τραπέζι ζούμε τον παραλογισμό όλων, τις οικογενειακές κόντρες, τις διαταραγμένες σχέσεις, τον πόνο, τα ψέματα, τον θυμό, την απογοήτευση, το ατελές της ανθρώπινης φύσης. Δεν υπάρχει Παράδεισος, δεν υπάρχει SieraNevada, μόνο η αδυσώπητη ζωή. (17/11) Snowden του Όλιβερ Στόουν με τους Σεϊλίν Γούντλεϊ, Σκοτ Ίστγουντ, Τζόζεφ Γκόρντον Λεβίτ, Ζάκαρι Κουίντο, Νίκολας Κέιτζ, Τίμοθι Όλιφαντ ‘Ενας υπάλληλος της CIA διαρρέει διαβαθμισμένα έγγραφα στον Τύπο. Η ταινία παρουσιάζει το χρονικό της αποκάλυψης από τον Έντουαρντ Σνόουντεν απόρρητων πληροφοριών από την αμερικανική NSA στην βρετανική εφημερίδα Guardian το 2013. Εστιάζει παράλληλα και στη σχέση με την κοπέλα του, Λίντσεϊ Μιλς. Η καινούργια

Η μεγάλη επιστροφή του Ζανγκ Γιμού με τους Γκονγκ Λι, Τσεν Νταομίνγκ Ένας άνδρας από την Κίνα αποχωρίζεται από την οικογένειά του, όταν συλλαμβάνεται ως πολιτικός κρατούμενος. Κατά τις τελευταίες μέρες της Πολιτιστικής Επανάστασης επιστρέφει σπίτι του για να ανακαλύψει ότι η γυναίκα του έχει αμνησία. Εκείνη, αδυνατώντας να τον αναγνωρίσει, συνεχίζει να περιμένει τον σύζυγο της. Εκείνος είναι αποφασισμένος να τη βοηθήσει να θυμηθεί… Δράμα εποχής ενός μετρ του κινέζικου σινεμά βασισμένο στο βιβλίο του Γιαν Γκελίνγκ, “The Criminal Lu Yanshi”. Αν και με πολιτικό υπόβαθρο, ο σκηνοθέτης τη χαρακτηρίζει ως μια γλυκόπικρη ιστορία αγάπης και αφοσίωσης. (20/10)

Toni Erdmann της Μάρεν Άντε με τους Σάντρα Χίλερ, Πέτερ Σιμόνισεκ Ένας χωρισμένος γερμανός δάσκαλος, γεμάτος τρυφερότητα και εκκεντρικό χιούμορ αποφασίζει να ελαφρύνει την ζωή της εργασιομανούς κόρης του, κάνοντάς της μια έκπληξη, μια απρόσκλητη επίσκεψη στο Βουκουρέστι. Τότε συστήνεται το alter ego του πατέρα, ο Τόνι Έρντμαν, ένας περίεργος τύπος με κακό κοστούμι, τραγική περούκα κι ακόμη χειρότερη οδοντοστοιχία. Όσο πιο εκκεντρικός γίνεται, τόσο η κόρη του φαίνεται να ανταποκρίνεται στις προσπάθειες προσέγγισης. Διαφημίζεται ως η καλύτερη γερμανική ταινία της χρονιάς και το ίδιο πιστεύουν κοινό και κριτικοί που εκθείασαν αυτήν την γλυκόπικρη κωμωδία στην πρεμιέρα της στο Διαγωνιστικό Τμήμα των φετινών Καννών παρόλο που δεν κατάφερε να αποσπάσει κάποιο βραβείο. (27/10) A Monster Calls του Τζ. Α. Μπαγιονά με τους Λίαμ Νίσον, Σιγκούρνι Γουίβερ, Φελίσιτι Τζόουνς, Τζέραλντιν Τσάπλιν Η μητέρα του 13χρονου Κόνορ πεθαίνει από καρκίνο. Ο Κόνορ αρνείται να δει το τέλος που έρχεται και η μητέρα του σιγοντάρει την φαντασίωση μιας ανάρρωσης. το ψέμα. Ένα βράδυ όμως, στο παράθυρο του Κόνορ

εμφανίζεται ένα τέρας, ένα πελώριο έλατο που περπατά, αρχέγονο και άγριο, που υπόσχεται ότι θα ξανάρθει για να του πει τρεις ιστορίες, μόνο που μετά θα πρέπει να του πει κι ο Κόνορ τη δική του… και όλη την αλήθεια. Η ιστορία κινείται ανάμεσα στην σκληρή συναισθηματική πραγματικότητα και την καθημερινότητα του Κόνορ, που δέχεται το bullying των συμμαθητών του αλλά και τον τρόμο της απώλειας καθώς βυθίζεται σε έναν φανταστικό κόσμο που μοιάζει πολύ πιο αληθινός από αυτόν που βρίσκεται γύρω του. Η νέα ταινία του σκηνοθέτη του Ορφανοτροφείου θυμίζει πολύ στη σύλληψη τον Λαβύρινθο του Πάνα του Γκιγιέρμο Ντελ Τορο.(3/11)

Nocturnal Animals / Νυκτόβια ζώα του Τομ Φορντ με τους Έιμι Άνταμς, Τζέικ Τζιλενχαλντ, Μάικλ Σάνον Μια ιδιοκτήτρια γκαλερί τέχνης στοιχειώνεται από το μυθιστόρημα του πρώην συζύγου της, ένα βίαιο θρίλερ που ερμηνεύει σαν συγκεκαλυμμένη απειλή και μια συμβολική ιστορία εκδίκησης. Ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι επίσης «Nocturnal Animals» και περιγράφει την εφιαλτική περιπέτεια μιας τριμελούς οικογένειας που πέφτει θύμα μιας άγριας συμμορίας. Ουσιαστικά μια ιστορία μέσα στην κεντρική ιστορία, με την ηρωίδα να «εικονογραφεί» μέσα στο μυαλό της την ιστορία που διαβάζει και παράλληλα αναπολεί την σχέση της με τον πρώην σύζυγο με τον Τζέικ Τζίλενχαλ να ενσαρκώνει τον σύζυγο αλλά και τον κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου. (10/11) Fantastic Beasts and Where to Find Them του Πίτερ Γέιτς με τους Έντι Ρέντμέιν, Έζρα Μίλερ, Κόλιν Φάρελ To «Fantastic Beasts and Where to Find Them» κυκλοφόρησε το 2001 από την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ και υποτίθεται ότι ήταν το αντίγραφο του βιβλίου που ο Χάρι Πότερ κρατούσε στο «Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος». Η πρώτη ταινία της σειράς θα έχει για κεντρικό ήρωά της τον Νιουτ Σκαμάντερ, έναν διακεκριμένο μαγοζωολόγο του Κόσμου των Μάγων. Οι νόμοι και τα έθιμα της κρυφής κοινότητας των μάγων θα είναι οικεία σε όσους έχουν διαβάσει τα βιβλία του Χάρι Πότερ ή έχουν δει τις ταινίες, αλλά η ιστορία του Νιουτ ξεκινάει στη Νέα Υόρκη, εβδομήντα χρόνια πριν εμφανιστεί ο Χάρι Πότερ. (17/11)

Νοέμβριος 2016

â&#x201E;&#x2013; 214