N 192 December 2013-January 2014 by Parallaxi

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

ΙΔΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΛΗ

η επιστροφη στα πατρικα, ενασ πεζοδρομοσ και η λαμψη των χριστουγεννων

№192 Δεκέμβριος Iανουάριος 2014

#192

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

Entr ance

info

ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ ΕΙΚΟΝΑ: ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ

MAKING OF:

Το εξώφυλλο σχεδίασε η αγαπημένη μας ζωγράφος Ελένη Θεοφυλάκτου.

Η χαρά της παραλίας

δημόσιος χώρος οφείλει να είναι το πιο δημοκρατικό σημείο των πόλεων. Εκεί όπου οι πολίτες ή οι δημότες, εξαρτάται από το βαθμό εμπλοκής και συνειδητοποίησής τους ο τίτλος που τους αποδίδεται, εκεί λοιπόν, που ελεύθεροι από τεχνητά εμπόδια που δημιουργούν καταχρηστικά οι άνθρωποι, απολαμβάνουν τη συνάθροιση, την ξέγνοιαστη βόλτα τους, την τυχαία συνάντηση, τις μικρές ανάσες εκτός των ιδιωτικών τειχών. Στη Θεσσαλονίκη ο δημόσιος χώρος για δεκαετίες απαξιώθηκε. Κακοποιήθηκε, Άνθρωποι, δήμαρχοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημότες εγκληματήσαν εις βάρος του. Δεν υπήρξε γειτονιά της πόλης που να μην καταρρακώθηκε, που να μην αποτέλεσε αντικείμενο εγκλημάτων. Με κορυφαία στιγμή, βέβαια, αυτής της απαξίωσης του τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια πριν την κρίση, που το εύκολο χρήμα και το νέο life style έφερε και την εγκατάλειψή του. Από τα ελάχιστα πάρκα που εγκαταλείφθηκαν προς όφελος των κλειστών οργανωμένων ιδιωτικών παιδότοπων μέχρι τις πλατείες και βέβαια το θαλάσσιο μέτωπο και το περιαστικό της δάσος, το Σέιχ Σου, στα οποία γυρίσαμε την πλάτη επιλέγοντας lounge καναπέδες σε υπαίθριες εκθέσεις επίπλων στα πεζοδρόμια όλης της πόλης, στις καφετέριες υπερπαραγωγές και σε σπίτια πο-

PARALLAXI MAGAZINE

λυτελή στα οποία κάνεις δεν χαιρόταν ούτε καν τα μπαλκόνια ή τις αυλές του. Αυτά τέλειωσαν βίαια και φτάσαμε στο μη παρέκει. Η πρώτη Κυριακή του Δεκεμβρίου πιστεύω πως ήταν μια οριακή μέρα για τη Θεσσαλονίκη. Η παράδοση της Νέας Παραλίας στο σύνολό της, μια ανάπλαση που ξεκίνησε από την δημαρχία Παπαγεωργόπουλου και ολοκληρώθηκε από τη δημαρχία Μπουτάρη και για την οποία πάλεψε πολύ ο Νίκος Ταχιάος (όπως και για την ανάπλαση του Λευκού Πύργου) ως αντιδήμαρχος πολιτισμού, είναι η μεγαλύτερη αστική ανάπλαση στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Η παράδοσή της, σε συνδυασμό με την πεζοδρόμηση της Λ. Νίκης για δεύτερη φορά, αποτέλεσε ένα μοναδικό παράδειγμα επανακατάκτησης δημόσιου χώρου που είδαμε τελευταία. Είχαν προηγηθεί η Μέρα χωρίς αυτοκίνητο με τη συνεργασία του Θεσσαλονίκη Αλλιώς και της Ένωσης Πεζών, τον Σεπτέμβρη και μια ακόμα πεζοδρόμηση της Λ. Νίκης. Ο κόσμος έμοιαζε προετοιμασμένος και κυρίως είχε ανάγκη να αποκτήσει ξανά ένα δημόσιο προορισμό. Για το αποτέλεσμα της παραλίας νομίζω δεν χρειάζεται να γράψει κάνεις πολλά. Το θαλάσσιομέτωπο απέκτησε προσωπικότητα, στιλ και χρηστικότητα και η δουλειά των Νικηφορίδη-Κουόμο θα κριθεί από την Ιστορία μόνο θετικά. Η μαζική διαδήλωση χαράς της πρώτης Δεκέμβρη ήταν πιστεύω η αρχή μιας νέας τάσης που έρχεται στην Ελλάδα με καθυστέρηση μιας δεκαετίας. Το επόμενο βήμα είναι να επεκταθεί στις γειτονιές. Εκεί που τα τραπεζοκαθίσματα, τα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια και τις μπάρες έχουν καταπιεί τα πάντα, εκεί που είναι δύσκολο δυστυχώς να φτάσουν οι αναπλάσεις, όταν δεν υπάρχουν λεφτά. Εκεί που πρέπει να αναλάβουν δουλειά οι πολίτες. Διάβασα με προσοχή και πολλά σχόλια ανθρώπων που αδυνατούσαν να καταλάβουν τη μεγάλη χαρά όσων περπατούσαν στην παραλία, πόσταραν εικόνες τους στις ομπρέλες του Ζογκολόπουλου, μοιράζονταν έναν ενθουσιασμό. Εκεί ακριβώς βγήκε στα social media και μια μιζέρια, η γνωστή μιζέρια που βγαίνει σα Λερναία Ύδρα κάθε φορά που η αισιοδοξία, η δημιουργικότητα ή το διαφορετικό ξεπηδούν. Κάποιος έγραφε, “χαίρεστε ενώ δεν έχουμε να φάμε;” Ευτυχώς ήταν μειοψηφία. Η πόλη μετά από δεκαετίες στέρησης και υποβάθμισης θέλει να προχωρήσει. Η βουβή διαδήλωση της πρώτης Δεκέμβρη, η μεγαλύτερη που έγινε τα τελευταία χρόνια και μάλιστα ανοργάνωτα και με καλό σκοπό το απέδειξε. Το θέμα είναι να το αντιληφθούν και οι άρχοντες και το κάνουν πραγματικότητα. Αλλιώς θα τους ξεράσει η Ιστορία ως αποτυχημένους.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ/ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 / ΤΕΥΧΟΣ 192 / ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄ • ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΕ 25.000 ΤΕΥΧΗ ΚΑΙ 320 ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ • ΜΑΖΙ ΜΑΣ AYTO TO MHNA ΕΓΡΑΨΑΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑΝ, ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ, ΕΦΑΓΑΝ, ΧΟΡΕΨΑΝ, ΑΚΟΥΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΟΙ: ΕΚΔΟΤΗΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΜΦΥΛΙΔΟΥ • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ • ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ • ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΦΗΚΑΣ • ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΤΙΝΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΟΥΔΗΣ, ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ, ΚΩΣΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ, ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΙΩΣΗΦΕΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΠΑΡΑΝΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΦΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ, ΧΡΥΣΑ ΝΑΝΟΥ, ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΟΥΚΗΣ, ΑΚΗΣ ΣΑΚΙΣΛΟΓΛΟΥ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΕΛΤΖΙΔΗΣ, ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΡΛΙΑΓΚΟΥ • ΛΟΝΔΙΝΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΙΔΗΣ • ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ: ΝΤΙΝΑ ΠΙΝΟΣ, ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΚΙΡΛΗ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ, ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ, ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ, STEREOSIS, ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥΛΑ • ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΜΦΥΛΙΔΟΥ, katerina@parallaximag.gr • ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: DOLPHINS COMMUNICATION DESIGN • ΕΚΤΥΠΩΣΗ, ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: THESS PRINT A.E. ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΗΣ ΔΕΛΦΩΝ 216, 546 55 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΛ - FAX: 2310 429050 - 2310 429051 MONTHLY CITY & CINEMA REVIEW 216 DELFON STR., 546 55 THESSALONIKI, GR, ΤΕL - FAX: +30 2310 429050 - +30 2310 429051 www.parallaximag.gr • info@parallaximag.gr

Ξυπόλυτος στην άσφαλτο 29

#192

"Ο άγνωστος της λίμνης" του Αλέν Ζιροντί

Ένας θεατρικός συγγραφέας περπατά μόνος...

ΛΕΞΕΙΣ: ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ

καλύτερα με σκούρα ζελατίνα;

τα βήματα του Βλαντιμίρ Πούτιν και της ρώσικης Βουλής, που ποινικοποίησαν πρόσφατα την «προπαγάνδα υπέρ των μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων» επικυρώνοντας την ομοφοβική υστερία της χώρας τους, στο μικρό κρατίδιο του Κουβέιτ ξενυχτάνε εδώ και λίγο καιρό πάνω σε μία κλινική δοκιμή που θα αποκαλύπτει τον σεξουαλικό προσανατολισμό όσων προσπαθούν να μπουν στην χώρα. Σύμφωνα με αξιωματούχους, σκοπός του πειράματος είναι η απαγόρευση της εισόδου των ομοφυλόφιλων σε όλες τις χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, προκειμένου να εμποδίσουν την αύξηση του γκέι πληθυσμού της χώρας. Σε τι ακριβώς συνίσταται το πείραμα δεν έχει καταλάβει κανείς. Και δεν φαίνεται καθόλου να τους προβληματίζει το γεγονός ότι ανάλογα πειράματα (όπως εκείνο ενός ερευνητή στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, για παράδειγμα, που ισχυρίστηκε ότι η ομοφυλοφιλία μπορεί να διαπιστωθεί με βάση κάποια φυσικά χαρακτηριστικά του προσώπου) αποδείχθηκαν ανακριβή, αναξιόπιστα, σαχλά εν τέλει, λεφτά πεταμένα για μια ρατσιστική εμμονή, που αποδεικνύεται χωρίς εθνικότητα. Παρακάτω. Στην πρεμιέρα της ταινίας του «Ο άγνωστος της λίμνης» στη Θεσσαλονίκη, ο σκηνοθέτης της Αλαίν Γκιροντί κλήθηκε από κάποιους θεατές, μετά το τέλος της προβολής, να τοποθετηθεί σε μια σειρά από απροσχημάτιστα ομοφοβικά σχόλια. «Δεν έχει ξαναγίνει ταινία

με τόσο σεξ χωρίς ούτε μια γυναίκα», παρατήρησε κάποιος κι ένας άλλος δεν δίστασε να το χοντρύνει ακόμα περισσότερο, ρωτώντας τον εμβρόντητο σκηνοθέτη αν η ταινία του «προάγει τον περιορισμό του υπερπληθυσμού της γης δεδομένου ότι η ομοφυλοφιλία βοηθάει σε αυτό» (ο πρόεδρος Πούτιν πάντως κατηγορεί τους ομοφυλόφιλους πως ευθύνονται για την υπογεννητικότητα.) Δε νομίζω να υπάρχουν απορίες. Το βλοσυρό ταγκό της ομοφοβίας το χορεύουν εδώ και καιρό δυστυχώς όλο και περισσότεροι με κάθε (αντίθετου φύλου, εννοείται) παρτενέρ που δέχεται να τους συνοδεύσει. Παρόλο που στην Ελλάδα είμαστε όλοι άντρες από πολύ παλιά, χρειάζεται (αν δεν επιβάλλεται) να το θυμίζουμε συχνά και σε κείνους που δεν κυκλοφορούν στάζοντας τεστοστερόνη. Μπορούμε, ωστόσο, να είμαστε ήσυχοι: η χώρα μας συγκεντρώνει βαθμολογία 28 με άριστα το 100 και κατατάσσεται στην 24 η θέση της ετήσιας έκθεσης του ευρωπαϊκού τμήματος της ILGA (Διεθνούς Ομοσπονδίας Ομοφυλόφιλων, Αμφιφυλόφιλων και Διεμφυλικών ατόμων) που βαθμολογεί αναλυτικά τη νομοθεσία και τις πολιτικές 47 ευρωπαϊκών κρατών απέναντι στις σεξουαλικές μειονότητες, σ’ ένα πεδίο αναφορών που περιλαμβάνει από την αναγνώριση των ζευγαριών ίδιου φύλου και της ομογονεϊκότητας στο οικογενειακό δίκαιο και την πολιτική του κράτους ως προς την καταπολέμηση των διακρίσεων στην οικονομική σφαίρα (απασχόληση, παροχή υπηρεσιών κ.λπ.) μέχρι τις νομικές διαδικασίες που προβλέπονται σχετικά με την αλλαγή φύλου και τον κολασμό της διέγερσης μίσους και των εγκλημάτων με ομοφοβικό κίνητρο. Από την άλλη πλευρά βεβαίως, υπάρχουν πάντα κάποιοι, προφανώς λιγότερο άντρες από μας, για να μας θυμίζουν ότι καμιά διάκριση δεν μένει χωρίς συνέπειες: πολύ πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μετά από προσφυγή του Γρηγόρη Βαλλιανάτου και άλλων επτά πολιτών, καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κρίνοντας παράνομο τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το Σύμφωνο Συμβίωσης, αναγνωρίζοντας δηλ. τον ρατσιστικό χαρακτήρα του νόμου 3719/08 του Κώστα Καραμανλή (τον οποίο κανείς έκτοτε δεν μπήκε στον κόπο ν’ αλλάξει.) Αλλά εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Θα πληρώσουμε το πρόστιμό μας και θα συνεχίσουμε(;). Δεν είναι το πρώτο πρόστιμο που πληρώνουμε εξάλλου. Και σίγουρα δεν θα είναι το τελευταίο. Λεφτά, άλλωστε, έχουμε. Γενικώς (και ειδικότερα), το ‘χουμε υπό έλεγχο το θέμα. Κάποιοι κουνιούνται λίγο παραπάνω, κάποιοι τους κράζουν και κάποιοι τους παρενοχλούν λεκτικά (και όχι μόνο). Κι άμα πολυκουνηθούν και ζαλίσουν τον πανικόβλητο αντρισμό μας, τους ρίχνουμε και καμιά μπουνιά στα τυφλά, σίγουροι ότι, αν μας πιάσουν, όλο και κάποιος «πραγματικός» άντρας, θεματοφύλακας της οικογένειας και των παραδοσιακών σχέσεων, θα μας καλύψει. Πάνε κι έρχονται λοιπόν άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε και πράσινα τα καραβάκια στα ρηχά της ελληνικής κοινωνίας, που προτιμάει να κοιτάει αλλού κάθε φορά που το βλέμμα της σκοντάφτει

στο τρομαγμένο βλέμμα ενός άντρα ή μιας γυναίκας εξορισμένων στην επικράτεια της απαγορευμένης επιθυμίας, που προσπαθεί καθημερινά να ισορροπήσει μεταξύ καλογυμνασμένων στερεοτύπων περί «παραδοσιακών σχέσεων» με ετεροφυλόφιλο πρόσημο, επικίνδυνων διαδεδομένων απόψεων (που συχνά μεταφράζονται σε πρακτικές) περί «αντρισμού» και «καθαρότητας» της φυλετικής ταυτότητας και μιας εξίσου επικίνδυνης γραφικότητας που ταυτίζει τους ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες (όχι χωρίς ευθύνη μιας μεγάλης μερίδας απ’ αυτούς) με τις καρτουνίστικες φιγούρες του gay pride, τα ξεσαλώματα και τις επιθετικές υπερβολές και τη λυσσαλέα υπεράσπιση (δια της αντιγραφής) των στερεοτύπων του ετεροφυλόφιλου ζευγαριού. Κάπως έτσι, οι κοινωνίες οπισθοδρομούν, πολλές ζωές στεγνώνουν κι όσοι επιλέγουν ν’ αγαπάνε διαφορετικά, αγαπάνε στα μουλωχτά, βάζοντας υποθήκη την αλήθεια τους. Κάπως έτσι, τα δύο στα τρία ομοφυλόφιλα ζευγάρια υποχρεώνονται να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν ανοιχτά μαζί, την ίδια στιγμή που μια καθόλου αμελητέα μερίδα ετεροφυλόφιλων (μέρη ενός ζευγαριού ενώπιον Εκκλησίας και ανθρώπων) ζει μια δεύτερη, κρυφή ζωή με τα μάτια κλειστά και τις κουρτίνες τραβηγμένες ψαχουλεύοντας σε διαδικτυακά και άλλα λαγούμια να βρει πού κρύβονται τα χάδια - τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, μπορεί και να ‘ναι μπροστά στα μάτια σου. Απλώς, συνηθίζεις με τα χρόνια να κυκλοφορείς με τις χούφτες σφιγμένες. Και χωρίς να βλέπεις. Y.Γ. Στην κυβέρνηση προωθείτο η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης σε ομόφυλα ζευγάρια, με τροπολογία που επρόκειτο να προστεθεί στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Εν συνεχεία, και μετά από τις (αναμενόμενες) αντιδράσεις πολλών βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, η τροπολογία αποσύρθηκε. Για την ιστορία, θυμίζω ότι πρόταση νόμου με ανάλογο περιεχόμενο είχε καταθέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας τις αντιδράσεις του Μητροπολίτη Άνθιμου, ο οποίος έκρινε την πρωτοβουλία ως «νομιμοποίηση επαίσχυντων πράξεων, που αλλοιώνουν την ζωή των ανθρώπων», καταλήγοντας εμφατικά: τα ζώα, τέτοια πράγματα δεν τα κάνουν. Αν τα κάνουμε εμείς θα είμαστε χειρότεροι από τα ζώα. (Μετά, έστρωσε την πιέτα στο άμφιο και αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά.)

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

Exit

Οκτώ φωτεινές πινακίδες που θα δείξουν την έξοδο κινδύνου ακόμα και στον πιο φανατικό σπιτόγατο. Τι αξίζει να δεις και να κάνεις για να φτιάξουν οι μέρες και οι νύχτες σου εντός της πόλης. Θα βγεις όπως και δήποτε. ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

#192

1. Η ζωή στην παραμεθόριο Τέσσερις άνεργοι Έλληνες κατοικούν στις παρυφές της «ευμάρειας». Θεατές και παρείσακτοι της ευρωπαϊκής μας βιτρίνας. Τέσσερις Ευρωπαίοι δεύτερης ταχύτητας. Και ξαφνικά στο περιβάλλον τους εισβάλλει ένας ξένος. Ένας Κούρδος πρόσφυγας. Ένας απροστάτευτος. Ένας πολίτης τέταρτης κατηγορίας. Το έργο “Ο Έβρος απέναντι” των Ρέππα-Παπαθανασίου διερευνά μια πικρή αλήθεια της σύγχρονης πραγματικότητας: πώς και γιατί τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικό χαρακτήρα, διαφορετικά και αντικρουόμενα συμφέροντα, διαφορετικά αιτήματα, διαφορετικά αδιέξοδα και για εντελώς διαφορετικούς λόγους ο καθένας, συντονίζονται και συμπλέουν με το υπόγειο ρεύμα του ρατσισμού, που διατρέχει και διαβρώνει την κοινωνία μας. Ο Έβρος απέναντι ανεβαίνει για πρώτη φορά στο ΚΘΒΕ. Αμέσως μετά, η παράσταση θα πραγματοποιήσει περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα στο πλαίσιο του θεσμού Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης. *29/11/13 – 2/2/14, Μικρό θέατρο Μονής Λαζαριστών, Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη, τηλ. κρατήσεων: 2315 200200 2. Μια μουσική ιστορία της Θεσσαλονίκης Μια μουσικοθεατρική παράσταση που διατρέχει την ιστορία της Θεσσαλονίκης, από το 1912 ως τις μέρες μας. Μουσικές μνήμες και αισθήσεις, φωνές και όργανα, τραγούδια και χοροί, συνθέτουν ένα γοητευτικό «μωσαϊκό», όπου συνυπάρχουν σε δυναμικό διάλογο οι επιμέρους παραδόσεις των πληθυσμών που διαχρονικά κατοίκησαν τη Θεσσαλονίκη. Ένας ολόκληρος αιώνας με βορειοελλαδίτικα δημοτικά τραγούδια, σεφαραδίτικες μπαλάντες, τούρκικους χαβάδες, μουσικές μνήμες των Μικρασιατών προσφύγων, οπερέτες και αστικά τραγούδια, βαριετέ, ρεμπέτικα και λαϊκές επιτυχίες, αλλά και τον σύγχρονο ήχο των τραγουδοποιών της πόλης, ως το χιπ χοπ! Η δράση του έργου “Με μουσικές εξαίσιες , με φωνές!...” δεν θα περιοριστεί στη σκηνή του ΚΒΘΕ στη Μονή Λαζαριστών, αλλά θα επεκταθεί και στην πόλη μέσα από μουσικά δρώμενα. Με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη και τους Άκη Σακελλαρίου. Τραγούδι: Μαριώ Μπουζούκι: Χρήστος Μητρέντζης *Από 19/12/13 – 23/3/14, Μονή Λαζαριστών- Σκηνή Σωκράτης Καραντινός τηλ. 2315 200010

3. Γιορτές χωρίς την Κ.Ο.Θ. δεν γίνονται Την προπαραμονή των Χριστουγέννων μια συναυλία θα πραγματοποιηθεί σε έναν χώρο πρωτότυπο. Στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ της ΧΑΝΘ, ο μαέστρος Martin Lebel θα διευθύνει την ορχήστρα σε ένα γιορτινό πρόγραμμα με έργα των Κορέλι, Τσαϊκόφσκι, Σαιντ-Σανς. Ανήμερα την Τετάρτη, πρωτομηνιά, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης θα δώσει την καθιερωμένη της πρωτοχρονιάτικη συναυλία με έργα Σεργκέι Προκόφιεφ («Ο Πέτρος και ο Λύκος»), Ζόρζ Μπιζέ («Jeux d’ enfants»), Έντγκαρ Έλγκαρ («The Wand of youth op.1”) και Μπέντζαμιν Μπρίτεν ( “Young Person's Guide to the Orchestra”). Διεύθυνση ορχήστρας ο Αλέξανδρος Μυράτ και αφηγητής ο Γιάννης Βούρος. Η συναυλία θα δώσει και το έναυσμα των εκδηλώσεων της ΕυρωπαΪκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014. *23/12/13, 20:30, Γήπεδο Μπάσκετ ΧΑΝΘ 1/1/14, στις 19:00. Αίθουσα «Φίλων της Μουσικής» - Μέγαρο Μουσικής

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

4. Στην αναζήτηση της ευτυχίας Έργο προορισμένο για το ραδιόφωνο, που πολύ γρήγορα το διεκδίκησε η σκηνή, το «Κάτω από το Γαλατόδασος», «ένα έργο για φωνές», κύκνειο άσμα του σημαντικού ουαλού ποιητή Ντύλαν Τόμας (1914-1953), περιγράφει με ανεπανάληπτο τρόπο, μέσα από αφηγήσεις, διαλογικές σκηνές και τραγούδια, μια μέρα από τη ζωή των κατοίκων ενός φανταστικού παραθαλάσσιου ουαλέζικου χωριού, του Χλαρέγκιμπ. Μια παράσταση αστεία και ποιητική όπου όλα φτιάχνονται από τους ηθοποιούς: ήχοι, μουσικές, τραγούδια, σκηνές της ομάδα Angelus Novus σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη. *29/11/13 - , Studio Όρα, Αντωνίου Καμάρα 3 - έναντι Χ.Α.Ν.Θ., τηλ. 2310232799 2315507179, 6945373811 - 6978665024 5. 30 χρόνια Last Drive Το συγκρότημα που άλλαξε για πάντα το τοπίο του ροκ εν ρολ στην Ελλάδα γιορτάζει τα 30 χρόνια του. Οι Last Drive θα είναι οικοδεσπότες σε ένα ξέφρενο πάρτυ-ταξίδι στη μέχρι σήμερα διαδρομή τους, μία μυσταγωγική τελετή γεμάτη ενέργεια, ντεσιμπέλ και πίστη στη μαγεία του ροκ εν ρολ. Οι Last Drive υποδέχονται on stage, φίλους που μοιράστηκαν μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια τη σκηνή και την περιπλάνηση στους «κακόφημους δρόμους». Πρόκειται σε μια μοναδική, οργιαστική ροκ εν ρολ εμπειρία. *23/12, Fix Factory of Sound, 26ης Οκτωβρίου, τηλ. 2310 500670, 2310 504014 6. Οι Καλές Γιορτές θέλουν την VENDETTA τους Χριστούγεννα έρχονται αν δεν το ρίξουμε λίγο έξω τώρα, τότε πότε; Στη Βεντέτα, ανάλογα με τη μέρα αλλάζει και το πρόγραμμα: Τις Δευτέρες: Τράβα μαλλί, ανεβαίνουμε! Με την καλλιτεχνική ομάδα Eclipses Group Theatre σ’ ένα ξέφρενο flash-back στις πιο αγαπημένες ελληνικές ταινίες. Τις Πέμπτες: Η Σοφία Βόσσου έχει κέφια. Με το ανατρεπτικό της χιούμορ και την ευρηματικότητα της «σερφάρει» σε όλα τα είδη της μουσικής με μαεστρία: από τις ποπ και ροκ επιτυχίες ως το το γνήσιο λαϊκό ρεπερτόριο. Παρασκευές και Σάββατα: Ο Διογένης Δασκάλου και οι Monie & Monie Conniente σε μια παράσταση εορταστικότατη και χορταστικότατη, αφού έκλεισαν μόλις, τα πρώτα τους 20 χρόνια στη Γη και το γλεντάνε ξεσηκώνοντας θεούς και δαίμονες. Τις Κυριακές: Ο Μιχάλης Εμιρλής, ο γνωστός Ινδιάνος με την «Πίπα της ειρήνης», σ’ ένα Κυριακάτικο πάρτι. Χορευτικοί ρυθμοί, μποέμ μπαλάντες, ποπ, ροκ, τζαζ και λαϊκές ατμόσφαιρες, χιούμορ και τρυφερότητες, ευρηματικοί κι επίκαιροι στίχοι. *Βεντέτα, Εθνικής Αμύνης 3, τηλ. 2310234973

7. Η ελληνική κωμωδία ζει! Το έργο της Πένυ Φυλακτάκη, "Φτυστός ο Μακαρίτης" ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σακατζή από ένα θίασο που αποτελεί μια συνύπαρξη καλλιτεχνών που έχουν επί χρόνια υπηρετήσει το θέατρο στη Θεσσαλονίκη (σε ομάδες όπως η Ούγκα Κλάρα, η Ακτίς Αειλίου, το θέατρο «Έξω από τα Τείχη», η Sourliboom και η NoVan Theatre Group). Τα χρέη του Μιχάλη Μπεζενόγλου φθάνουν στο ταβάνι αλλά δεν φταίει αυτός. Χρωστάει λόγω…κληρονομικότητας! Στο δικαστικό κλητήρα που καταφθάνει για να του κατάσχει τα πάντα και να τον συλλάβει, ο απελπισμένος οφειλέτης υποστηρίζει ότι η κατάρα να χρωστάει και να μην πληρώνει, να κρύβεται και να λέει ψέμματα στοιχειώνει το όνομα των Μπεζενόγλου! Ξετυλίγεται έτσι η σπαρταριστή ιστορία της κατάρας του ονόματος που περνάει από γενιά σε γενιά. Από προπάππου σε παππού κι από πατέρα σε γιο. Τη μουσική επένδυση της παράστασης επιμελείται το γυναικείο φωνητικό σύνολο Stringless. *13/12/13-5/1/14, θέατρο Εγνατία, Πατρ. Ιωακείμ 1, τηλ.2310-225172 8. Στη Χώρα των Χριστουγέννων Στον χώρο της ΔΕΘ στήθηκε ένα χριστουγεννιάτικο χωριό. Στον «Αστερόκοσμο», για συνολικά 31 ημέρες, οι επισκέπτες θα διασκεδάσουν με παραστάσεις και αναπαραστάσεις, μηχανοκίνητα παιχνίδια, λούνα-παρκ, χριστουγεννιάτικες γεύσεις και μπαζάρ, ροφήματα και γκλιουβαϊν, μπάντες, χωρωδίες και μίνι συναυλίες. Στο “χωριό” στήθηκαν δύο παγοδρόμια, ένα για τους μικρούς και ένα για τους μεγάλους, συνολικά 700 μέτρα πάγου όπου εκτός από σας μεγάλοι ice skaters θα επιδείξουν χορευτικές και ακροβατικές φιγούρες. Τα «ευχόδεντρα της αγάπης» και η διηγηματική απεικόνιση της γέννησης του Χριστού θα κλέψουν τις εντυπώσεις, ενώ οι μικροί επισκέπτες θα μπορούν να ντυθούν με κοστούμια από το «Αστεροξωτικό» και να βγουν φωτογραφίες σε τρισδιάστατα τοπία. Στον εξωτερικό χώρο στήθηκε η πρώτη διαδραστική φάτνη στην Ελλάδα με πρωταγωνιστή έναν μάγο. *Έως 6/1/14, ΔΕΘ, τιμή εισιτηρίου 6 ευρώ για όλα και για όσες φορές επιθυμείτε συν την δυνατότητα παρκαρίσματος στο πάρκινγκ της ΔΕΘ

Tα Village πάνε και Λιμάνι!

#192

ADVERTORIAL

Το λιμάνι έχει μια διαρκή ζωντανή, καταλυτική παρουσία στην ζωή της Θεσσαλονίκης για πάνω από έναν αιώνα. Και δεν είναι μόνο οικονομική η ανάσα που δίνει στην πόλη. Είναι κάτι παραπάνω. Είναι πολιτισμός, ψυχαγωγία, τέχνη. Εδώ λειτούργησε ο πρώτος θερινός κινηματογράφος πάνω σε πλοίο, το θρυλικό Jerousalim, εδώ βλέπουμε τις ταινίες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, εδώ ξεκινά μια νέα κινηματογραφική ιστορία. Από δω και μπρος το Λιμάνι θα προσφέρει εικόνες όλο το χρόνο!

History Trivia: H πρώτη ουσιαστική διαμόρφωση του χώρου αυτού ως λιμάνι, τα πρώτα δηλαδή επίσημα εγκαίνια ενός μεγάλου λιμανιού, γίνονται το 324 μ.Χ, όταν ο Μεγάλος Κωνσταντίνος βρισκόταν στις δόξες του. Και η σημερινή του μορφή θεμελιώνεται το 1888. Mια γαλλική Εταιρεία, λοιπόν, με ανάδοχο τον Edmond Bartissol αναλαμβάνει τον εκσυγχρονισμό των λιμενικών υποδομών. Το σχέδιο περιλαμβάνει: την επέκταση της παλιάς προκυμαίας, την κατασκευή ενός νέου προβλήτα, μιας σιδηροδρομικής γραμμής, ενός σιλό δημητριακών και κάποιων αποθηκών. Πόσο κόστισε τότε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης; 6,5 εκ. γαλλικά φράγκα εκ των οποίων το 1/5 πλήρωσε το Δημόσιο και το υπόλοιπο η κατασκευαστική εταιρεία! Η μεταμόρφωση: Από τις πιο εμπνευσμένες κινήσεις που έγιναν ποτέ, είναι η αναπαλαίωση και απακατάσταση των παλιών αποθηκών στον Πρώτο Προβλήτα. Όλα ξεκίνησαν με αφορμή την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997. Μέχρι τότε ο χώρος αυτός ήταν σκοτεινός και έρημος. Τότε πάρθηκε η απόφαση να αλλάξει. Οι παλιές αποθήκες έχουν μετατραπεί σε χώρους πολιτισμού. Το Μουσείο Φωτογραφίας, το Μουσείο Κινηματογράφου, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, καθώς και οι αίθουσες προβολών και συνεδρίων, συνθέτουν αυτό που λέμε «πολιτιστικό πάρκο μητροπολιτικής κλίμακας». Η

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

πιο ζωντανή εποχή του πάρκου αυτού, είναι σίγουρα, ο Νοέμβριος και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και ο Μάρτιος με το Ντοκιμαντέρ. Στο μέλλον, το λιμάνι θα γίνει ακόμα πιο όμορφο, καθώς είναι αρκετά τα κτίρια που περιμένουν την αναπαλαίωσή τους και την μετατροπή τους σε χώρους πολιτισμού. Η πόλη και το Λιμάνι: Η σχέση της Θεσσαλονίκης με το λιμάνι της, είναι μια σχέση ολοζώντανη. Και βραβευμένη. Ο τρόπος που όλοι εμείς οι Θεσσαλονικείς χρησιμοποιούμε πλέον το λιμάνι μας, είναι και η αιτία που μας έδωσαν το δεύτερο βραβείο από την Ένωση Λιμένων Ευρώπης. Το πρώτο βραβείο πήρε η Στοκχόλμη. Η πρόσφατη αισθητική και λειτουργική ανάπλαση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης αποδίδει καρπούς αφού ολοένα και περισσότεροι Θεσσαλονικείς, έχουν κάνει το λιμάνι στέκι τους. Και πραγματικά η εικόνα της πόλης από την θάλασσα είναι κάτι το ασύλληπτο. Και δεν είμαι ο πρώτος που λέει κάτι τέτοιο. Ο πρώτος που το παρατήρησε ήταν ο Νίκος Καββαδίας όταν έγραφε τον θρυλικό στίχο «Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι, να μην τολμήσεις να την δεις ποτέ απ’ τη στεριά»... Το λιμάνι ζωντανεύει όλο το χρόνο: Η καρδιά της παγκόσμιας κινηματογραφικής παραγωγής θα χτυπάει πλέον όλο το χρόνο στους χώρους όπου φιλοξενείται το Φεστι-

βάλ Κινηματογράφου, αξιοποιώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την υποδομή που υπάρχει και μέχρι σήμερα έμενε ανεκμετάλλευτη το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Με τη δέσμευση οι αίθουσες να παραχωρούνται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ για την απρόσκοπτη διεξαγωγή τους κάθε χρόνο, η Village ανέλαβε τη διαχείριση και εκμετάλλευση των εγκαταστάσεων στις Αποθήκες 1 και Δ του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης για τρία χρόνια μετά από ανοιχτό πλειοδοτικό διαγωνισμό . Όραμά της είναι να συνεισφέρει στη συνολική αναβάθμιση του χώρου και στην παροχή επιλογών διασκέδασης στο κοινό ώστε να αξιοποιηθεί η περιοχή που αποτελεί αγαπημένο μέρος επίσκεψης στην πόλη. Η επένδυση, παρ’ όλο που γίνεται σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία, συμπληρώνει την παρουσία της Village στη Θεσσαλονίκη, προσφέρει νέες θέσεις εργασίας και θα γίνει αφορμή για περαιτέρω επενδύσεις στην ευρύτερη περιοχή. Τα Village Cinemas, μια 100% ελληνική εταιρεία και η μεγαλύτερη εταιρεία κινηματογράφων στην Ελλάδα, διαθέτει 70 κινηματογραφικές αίθουσες σε τρεις πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο). Η εταιρεία έχει στόχο να παρέχει μια συνολική εμπειρία διασκέδασης για την ελληνική οικογένεια με κύριο άξονα τον κινηματογράφο. Οι αίθουσές της διαθέτουν τον πιο σύγχρονο τεχνολογικό

εξοπλισμό και τις καλύτερες δυνατές συνθήκες παρακολούθησης. Επί του πιεστηρίου: Το άνοιγμα των Village αναβλήθηκε για τεχνικούς λόγους, αλλά σύντομα θα ανακοινωθεί νέα ημερομηνία έναρξης.

Αίθουσες 1 και 2: Στην Αποθήκη Δ της προβλήτας, οι αίθουσες 1 και 2 διαθέτουν υπερσύγχρονα συστήματα ήχου Dolby Digital Surround και οθόνες μεγάλων διαστάσεων, και είναι εξοπλισμένες με μηχανές προβολής φιλμ 35mm. Σε όλες τις αίθουσες έχουν προβλεφθεί και δύο κανονικές θέσεις για άτομα με αμαξίδια. Χωρητικότητες: Αίθουσα 1 = 260 άτομα (258 σταθερές θέσεις + 2 θέσεις ΑΜΚ) Αίθουσα 2 = 260 άτομα (258 σταθερές θέσεις + 2 θέσεις ΑΜΚ)

Αίθουσες 3 και 4: Στην Αποθήκη 1 της προβλήτας, οι αίθουσες 3 και 4 διαθέτουν υπερσύγχρονα συστήματα ήχου Dolby Digital Surround και οθόνες μεγάλων διαστάσεων. Είναι εξοπλισμένες με δύο ψηφιακούς προβολείς υψηλής ευκρίνειας SONY 4Κ με δυνατότητα προβολής συστήματος 3D SONY για άψογη ακουστική και ευκρίνεια. Σε όλες τις αίθουσες έχουν προβλεφθεί και δύο κανονικές θέσεις για άτομα με αμαξίδια. Χωρητικότητες: Αίθουσα 3 = 224 άτομα (222 σταθερές θέσεις + 2 θέσεις ΑΜΚ) Αίθουσα 4 = 233 άτομα (231 σταθερές θέσεις + 2 θέσεις ΑΜΚ)

#192

η Parallaxi σχεδιάζει:

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

Λεωφόρος Νίκης. Ο επόμενος πεζόδρομος; "

Σωτήριον μέτρον έλαβεν η Δημαρχία εμποδίσασα τας αμάξας να διέρχωνται διά της μεγάλης οδού παρά την προκυμαίαν έμπροσθεν των εξοχικών καφενείων. Τούτο πολλάκις επεκαλέσθημεν λαβόντες αφορμήν εκ των δυστυχημάτων, άτινα άλλοτε είχον συμβεί ένεκα της απροσεξίας των αμαξηλατών. Το κοινόν της ημετέρας πόλεως ευγνωμονεί επί τω σωτηρίω τούτω μέτρω της Δημαρχίας δυνάμεων ήδη αφόβως και ακινδύνως είτε να διέρχηται είτε να κάθηται, όπως αναπνεύη την δροσεράν αύρα της θαλάσσης κατά την παρούσαν μάλιστα καυστικήν του θέρους εποχήν». Εφημερίδα Φάρος της Μακεδονίας, φ. 860, 21 Ιουλίου 1884

Τι θα χρειαζόταν για να γίνει η Λεωφόρος Νίκης ο επόμενος πεζόδρομος της Θεσσαλονίκης; Και πώς θα έμοιαζε; Μ’ αυτά τα δύο ερωτήματα ξεκινήσαμε να «σχεδιάζουμε» σ’ αυτό το τεύχος της Parallaxi ρωτώντας συγκοινωνιολόγους και λαμβάνοντας υπόψη εικόνες και παραδείγματα του εξωτερικού. Μια τέτοια προοπτική θα άλλαζε ριζικά την εικόνα της πόλης και θα βελτίωνε αισθητικά, οικονομικά και κοινωνικά την καθημερινότητά της. Η ανησυχία πολλών είναι ότι τα πράγματα μπροστά από τη θάλασσα θα κυλούν ήρεμα, ενώ πίσω από τις οικοδομές της παραλιακής οδού θα επικρατεί κυκλοφοριακό χάος και πολλά νεύρα. Υπάρχουν όμως λύσεις που αν εφαρμοστούν σωστά και ολοκληρωμένα μπορούν να αποτρέψουν τα χειρότερα. Αρκεί να υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση.

ΛΕΞΕΙΣ: ΣAΚΗΣ ΙΩΑΝΝIΔΗΣ | ILLUSTRATIONS: dolphins // communication design ΕΙΚΟΝΕΣ: Ορχάν Τσολάκ

Και να η απόδειξη ότι η πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης, μόνο καινούργια ιδέα δεν μπορείς να την πεις! Δεν ξέρουμε πόσο μεγάλο ή μικρό ήταν το χρονικό διάστημα που παρέμεινε κλειστή για τις άμαξες η τότε Λεωοφόρος Νίκης. Ήταν όμως αρκετό για να απολαύσουν οι κάτοικοι της πόλης τη «δροσεράν αύρα της θαλάσσης» χωρίς να κινδυνεύουν από κάποιο απρόσεχτο αμαξά. Είναι σχεδόν βέβαιο, επίσης, ότι η τότε Δημαρχία δεν χρησιμοποίησε 60 τροχονόμους για να ρυθμίσει την κυκλοφορία των αμαξών που θα παρέκαμπταν το παραλιακό μέτωπο, όπως χρειάστηκε να κάνει η νυν για την πιλοτική πεζοδρόμηση της Λεωφόρου την 1η Δεκεμβρίου. Στη δική μας περίπτωση ο κόσμος κατέκλυσε την πεζοδρομημένη Νίκης και επιβεβαίωσε με τη στάση του ότι οι πεζόδρομοι αποτελούν πόλο έλξης, παντός καιρού. Η ανάγκη για την ύπαρξη ενός δρόμου που θα συνέδεε ακόμη περισσότερο την πόλη με τη θάλασσα υπήρχε και στο σχεδιασμό του Ερνέστου Εμπράρ, όταν σχεδίαζε τη Λεωφόρο Νίκης. Όπως εξηγεί η αρχιτέκτονας Αλέκα Γερόλυμπου, στα σχέδια του Εμπραρ εμφανίζεται μια επέκταση 10 μέτρων προς τη θάλασσα που αρχίζει περίπου μισό μέτρο από την επιφάνεια του δρόμου. Σ’ εκείνη την επέκταση ο Εμπράρ οραματιζόταν τους Θεσσαλονικείς να κάνουν τη βόλτα τους το καλοκαίρι και ν’ απολαμβάνουν τη θάλασσα. Στην πρόσφατη ιστορία της πόλης, η Λεωφόρος Νίκης πεζοδρομήθηκε πιλοτικά για πρώτη φορά το 1996. Ο συγκοινωνιολόγος Σπύρος Βούγιας, στην πρώτη του θητεία

τότε στη θέση του δημοτικού συμβούλου και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Πολιτών για την προστασία της Παλιάς Παραλίας μαζί με το νυν δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, θυμάται την υπέροχη ηρεμία και τους εκατοντάδες Θεσσαλονικείς που χαίρονταν τη βόλτα τους, αλλά και τους έξαλλους οδηγούς να είναι έτοιμοι να «σπάσουν» τα απαγορευτικά της τροχαίας και να μπουν στο δρόμο. «Το σχέδιο ήταν να κλείσει ο δρόμος από τις 12 το μεσημέρι έως τις 8 το βράδυ. Δεν τα καταφέραμε όμως. Οι οδηγοί ήταν έξαλλοι, δεν μπορούσαν να δεχθούν την κατάσταση. Θυμάμαι τον διευθυντή Τροχαίας τότε να μου λέει ότι δεν μπορούν να τους συγκρατήσουν. Αναγκαστήκαμε να ανοίξουμε το δρόμο μια ώρα νωρίτερα από το προγραμματισμένο», σημειώνει. Ένα χρόνο μετά, την άνοιξη του 1997, η Νίκης έκλεισε όχι για μια μέρα, αλλά για δύο ολόκληρους μήνες προκειμένου να ανακατασκευαστεί το ταλαιπωρημένο της οδόστρωμα. Τότε τα κορναρίσματα των πρώτων ημερών ξεπεράστηκαν από τη δύναμη της συνήθειας. Το μεγαλύτερο ποσοστό του κυκλοφοριακού φόρτου μεταφέρθηκε στους υπόλοιπους οδικούς άξονες με κατεύθυνση την ανατολική πλευρά της πόλης (Μητροπόλεως, Ερμού, Εγνατία, Αγ. Δημητριού, Περιφερειακή Οδός), ενώ ένα ποσοστό 20% άλλαξε μέσο μεταφοράς ή πήγε με τα πόδια. Η αλλαγή στις συνήθειες των οδηγών συνοδεύτηκε από ισχυρή αστυνόμευση για την απομάκρυνση των διπλοπαρκαρισμένων στους συνήθεις «υπόπτους», τη Μητροπόλεως και την Ερμού. Είναι όμως οι τότε συνθήκες ίδιες με τις σημερινές; Στο βιβλίο του Ανθρώπινες Πόλεις, ο πολεοδόμος και αρχιτέκτονας Γιαν Γκελ , υποστηρίζει ότι οι φυσικές δομές μιας πόλης επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Μια

#192

πόλη αποκτά ζωντάνια, όταν οι άνθρωποι της περπατούν και κάνουν ποδήλατο στους δρόμους και τις πλατείες της. Στο βιβλίο παρουσιάζονται παραδείγματα πόλεων που άλλαξαν όψη μετά από την πεζοδρόμηση μιας περιοχής τους. Ο σεισμός του 1989 στο Σαν Φρανσίσκο ήταν η αφορμή για να σχεδιαστούν από την αρχή οι κύριοι δρόμοι της πόλης και να γίνουν οι πρώτοι μεγάλοι πεζόδρομοι. Η προσπάθεια για την αλλαγή νοοτροπίας των κατοίκων της Κοπεγχάγης ξεκίνησε το 1960 και δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκαν περίπου τρεις δεκαετίες επανασχεδιασμού των δρόμων της πόλης για να προστεθούν ποδηλατόδρομοι και να μάθουν οι κάτοικοι να κινούνται με πετάλι, αλλά και εφαρμογή φορολογικών αντικινήτρων για τον περιορισμό του αυτοκινήτου. Οι Παριζιάνοι περιμένουν κάθε καλοκαίρι να κλείσει ο αυτοκινητόδρομος που βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Σηκουάνα για να γίνει πεζόδρομος και να ξεχυθούν οι κάτοικοι και οι τουρίστες. Ο Γκελ εκτιμά ότι σε κάθε πόλη υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της καθημερινότητας των κατοίκων της και ότι αυτή συνδέεται με το ποδήλατο, τα μέσα αστικής συγκοινωνίας και το περπάτημα. Αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος δρόμος. Αλλαγή κατεύθυνσης Για τους συγκοινωνιολόγους, η πιθανή πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης ξυπνά αυτόματα τα αντανακλαστικά των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων, προκειμένου η ωφέλεια για τους πεζούς και η ενόχληση για τους οδηγούς να αποκτήσουν την καλύτερη δυνατή ισορροπία. Ο Σπύρος Βούγιας εκτιμά ότι η πρόθεση του δήμου για τη μόνιμη πεζοδρόμηση της Νίκης κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και ως μέτρα διευκόλυνσης της κίνησης των ΙΧ βλέ-

πει τη μετακίνηση του κυκλοφοριακού φόρτου στην οδό Μητροπόλεως, με παράλληλη μετακίνηση των λεωφορείων του ΟΑΣΘ στο δρόμο της Τσιμισκή. «Σήμερα από τις τρεις λωρίδες της Νίκης χρησιμοποιούνται πρακτικά οι δύο. Οπότε το πρόβλημα μας είναι να βρούμε τον απαιτούμενο χώρο για τα οχήματα που εξυπηρετούν αυτές οι λωρίδες. Μετακινώντας τις γραμμές του ΟΑΣΘ που κινούνται επί της Μητροπόλεως στην αριστερή λωρίδα της Τσιμισκή, σε contra flow πορεία, δηλαδή κινούμενα αντίθετα προς το ρεύμα των υπόλοιπων λωρίδων, απελευθερώνουμε τη μία λωρίδα της Μητροπόλεως και τη δίνουμε στα ΙΧ. Τα λεωφορεία θα κινούνται επί της Πολυτεχνείου και θα συνεχίζουν στη Βασιλίσσης Όλγας. Έτσι θα αφήνουν ελεύθερη την Μεγάλου Αλεξάνδρου και θα εξυπηρετούν καλύτερα τον κόσμο που δεν θα χρειάζεται να περνάει τις έξι λωρίδες της παραλιακής για να φτάσει σπίτι του», σημειώνει. Αυτή η ρύθμιση προϋποθέτει βέβαια ότι η δεξιά λωρίδα της Τσιμισκή που συνήθως καταλαμβάνεται από παράνομα παρκαρισμένα ΙΧ και ταξί θα πρέπει να «αδειάσει». «Τα ΙΧ δεν θα είναι πρόβλημα για μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς κανείς δεν θα ρισκάρει να μένει πάνω σε μια λωρίδα από την οποία διέρχεται λεωφορείο σε αντίθετη πορεία. Οι πιάτσες των ταξί όμως θα πρέπει να μεταφερθούν σε κάθετους δρόμους, π.χ. στην Καρόλου Ντηλ, όπου θα καταλαμβάνουν τη μία λωρίδα στάθμευσης», τονίζει. Μ’ αυτές τις ρυθμίσεις, μεταφέρεται η ροή μιας από τις δύο λωρίδες κυκλοφορίας της Λεωφόρου Νίκης, ενώ για τα οχήματα που τώρα εξυπηρετούνται από τη δεύτερη λωρίδα ο κ. Βούγιας εκτιμά ότι ένα μεγάλο ποσοστό των οδηγών θα αλλάξει μέσο μεταφοράς ή θα μεταβάλει τη διαδρομή του. «Όπως έγινε

και το 1997 που έκλεισε η Νίκης για δύο μήνες, έτσι και τώρα ένα ποσοστό των οδηγών θα πάρουν το λεωφορείο ή το ποδήλατο ή θα αλλάξουν διαδρομή για να φτάσουν στον προορισμό τους. Η Θεσσαλονίκη έχει το εξαιρετικό πλεονέκτημα ότι μπορεί κάποιος να φτάσει από τους δρόμους του ιστορικού κέντρου στο θαλάσσιο μέτωπο σε λιγότερο από 15 λεπτά. Η εγγύτητα με το υγρό στοιχείο είναι μοναδική και η πεζοδρόμηση του συγκεκριμένου δρόμου, σε συνδυασμό με την επαναφορά της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας, θα αλλάξει τη φυσιογνωμία της πόλης». Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται οι σκέψεις του συγκοινωνιολόγου και δημοτικού συμβούλου Γιώργου Δημαρέλου, ο οποίος τονίζει ότι η δημιουργία νέας λωρίδας λεωφορείου στην Τσιμισκή, σε αντίθετη κατεύθυνση, είναι απαραίτητη για την αποσυμφόρηση της Μητροπόλεως, αλλά παράλληλα χρειάζονται παρεμβάσεις και σε άλλα σημεία. «Η πόλη είναι ανάγωγη ως προς την οδική της συμπεριφορά. Η αστυνόμευση είναι απαραίτητη εάν θέλουμε να πετύχει ένα τέτοιο εγχείρημα. Εάν θέλουμε να περισώσουμε όλες τις λωρίδες κυκλοφορίας της Νίκης, ίσως να πρέπει να σκεφτούμε τη θέσπιση μονής κατεύθυνσης στην Ερμού, προς τα ανατολικά και διαπλάτυνση του δρόμου στον άξονα της Αγίας Σοφίας για να διοχετεύεται η κίνηση στην Παύλου Μελά». Ο κ. Δημαρέλος εκτιμά ότι είναι λανθασμένη η «αχρήστευση» των κάθετων δρόμων που τέμνουν σήμερα τη Λεωφόρο Νίκης από την ολική πεζοδρόμηση τους. «Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει σύνδεση των κάθετων δρόμων για τη διευκόλυνση των οδηγών και την εξυπηρέτηση των εμπόρων με την κατασκευή μιας στενής λωρίδας δρόμου που θα κατεβάζει τα αυτοκίνητα από τη μια πλευρά και

Η ψυχή της Ιρλανδίας στην καρδιά της Θεσσαλονίκης Ε

να γλυκό απόγευμα του Νοεμβρίου, με σκηνικό το Λευκό Πύργο που έλαμπε ακριβώς απέναντι, η Θεσσαλονίκη υποδέχτηκε ένα θρύλο. Το Tullamore Dew είναι το αυθεντικό Irish whisky που έχει στο DNA του τα βασικά χαρακτηριστικά της Ιρλανδικής ψυχής: θάρρος, ανεξαρτησία, υπερηφάνεια, ανοιχτόκαρδη διάθεση. Αγόρια και κορίτσια της πόλης, σπουδαίες παρέες συναντήθηκαν στο αγαπημένο και κλασικό ‘’The Bar’’ και μαζί με υπέροχες μουσικές και μια live μπάντα που έκαψε καρδιές, γνώρισαν τα μυστικά ενός σπουδαίου και πολυβραβευμένου Ιρλανδέζικου θρύλου. Το πρώτο οργανωμένο αποστακτήριο δημιουργήθηκε το 1829 από τον Michael Molloy, στην πόλη Tullamore, στην καρδιά της Ιρλανδίας, ένα μέρος με μακρά παράδοση στην απόσταξη whisky. Όμως αυτός που έθεσε το αποστακτήριο σε πλήρη λειτουργία ήταν ο Daniel E. Williams (D.E.W.) το 1890, από τον οποίο το Tullamore Dew πήρε το ονομά του. Ξεχωριστή προσωπικότητα, θαρραλέος

www.apolafste.ypefthina.eneap.gr

και ανεξάρτητος, ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν την τεχνική της τριπλής απόσταξης (triple distilled), δημιουργώντας το Tullamore Dew. Ήταν τέτοια η επιτυχία που η έκφραση της εποχής ήταν: ‘Give every man his DEW’. O εγγονός του Desmond συνέχισε να καινοτομεί και ήταν αυτός που εγκαινίασε την διαδικασία της “τριπλής ανάμιξης” (triple blend). Μέχρι και σήμερα το Tullamore Dew δημιουργείται με την ανάμιξη τριών ουίσκι: malt, grain & pot still, ενώ στην ξεχωριστή τεχνική δημιουργίας του οφείλει την ήπια, απαλή και “στρογγυλεμένη” γεύση του. Απόδειξη της μοναδικής του ποιότητας ,το γεγονός ότι το Tullamore D.E.W. έχει κερδίσει 23 χρυσά μετάλλια τα τελευταίο δέκα χρόνια. Η πιο πρόσφατη διάκριση του είναι χρυσό μετάλλιο που απέσπασε στο International Spirits Challenge (ISC).

Glasses up!

Aπoλαύστε υπεύθυνα

θα τ’ ανεβάζει από την άλλη, χωρίς να τους δίνει χώρο για στάθμευση». Για τον κ. Δημαρέλο, δεν υπάρχει σίγουρη απάντηση στο ερώτημα που θα πάνε τα αυτοκίνητα που σήμερα σταθμεύουν στις εν δυνάμει «απελευθερωμένες» λωρίδες κυκλοφορίας, αλλά θα έβλεπε θετικά την προοπτική κατασκευής ενός υποθαλάσσιου πάρκινγκ με χρηματοδότηση από το Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης, το νέο ΕΣΠΑ που θα μπει σε ισχύ από το 2014. Την ανάγκη απομάκρυνσης των λεωφορείων του ΟΑΣΘ από την οδό Μητροπόλεως επισημαίνει και η αρχιτέκτονας, με μεγάλη εμπειρία στον αστικό σχεδιασμό, Αλέκα Γερόλυμπου, αλλά δεν συμφωνεί με τη μεταφορά τους στην Τσιμισκή. Η κ. Γερόλυμπου εκτιμά ότι σε περίπτωση πεζοδρόμησης της Λεωφόρου Νίκης, η γραμμή των λεωφορείων πρέπει να μεταφερθεί εκεί διότι, όπως εξηγεί, η ύπαρξη των μέσων αστικής συγκοινωνίας δημιουργεί κινήσεις και πυρήνες πεζών όλες τις ώρες της ημέρας. «Θεωρώ ότι θα πρέπει να εξεταστεί η λειτουργία ενός στενού δρόμου για τα μικρά και ευκίνητα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, ο οποίος θα λειτουργεί και ως φυσικό σύνορο στις καφετέριες και τα τραπεζοκαθίσματα». Η αρχιτέκτονας θεωρεί ότι η δημοτική διοίκηση πρέπει να πάρει την απόφαση και να θέσει σ’ εφαρμογή το σχέδιο της μόνιμης πεζοδρόμησης το ταχύτερο δυνατό, ώστε να μπει δυναμικά και εμβόλιμα στην κουλτούρα της πόλης. Πάνω στον πεζόδρομο θα έβλεπε χρήσεις κέντρου πόλης, δηλαδή εμπορικά καταστήματα, υπηρεσίες και ήπια ψυχαγωγία που θα δημιουργούσαν συνεχώς κίνηση και ανθρώπινη παρουσία.

#192

Σχόλιο: Η πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης είναι μια πολύ ωραία ιδέα, η οποία είναι βέβαιο ότι θα βρει πολλούς υποστηρικτές. Ωστόσο, ο χρόνος υλοποίησης είναι εξαιρετικά σημαντικός για την ευρεία αποδοχή της από τους δημότες. Πριν «αφαιρέσεις» μια οδό μαζικής μεταφοράς που εξυπηρετεί χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά, πρέπει να έχεις μια εναλλακτική πρόταση που να λειτουργεί. Εννοούμε το μετρό. Σχεδιάζοντας τον πεζόδρομο της Λεωφόρου Νίκης Υπηρεσίες και βιβλιοπωλεία Εάν ληφθεί η απόφαση για την πεζοδρόμηση της Νίκης, θεωρούμε ότι το κλειδί για τη δημιουργία ενός επιτυχημένου και λειτουργικού πεζοδρόμου είναι η ισορροπία, τόσο στις χρήσεις των καταστημάτων, όσο και στο χώρο που θα δοθεί στους πεζούς και τους ποδηλάτες. Εάν οι άδειες των ισόγειων χώρων δοθούν αφειδώς σε μπαρ, καφέ και κλαμπ, τότε ενισχύεται η νυχτερινή ζωή του πεζόδρομου σε βάρος της πρωινής. Θα θέλαμε να δούμε βιβλιοπωλεία, δημόσιες υπηρεσίες, φούρνους, εμπορικά καταστήματα, παντοπωλεία, χώρους τέχνης και εκπαίδευσης, να ανοίγουν επάνω στον νέο πεζόδρομο. Η αξία της περιοχής θα ανέβει κατακόρυφα, οπότε θα πρέπει να γίνει προσπάθεια να μην αποθαρρυνθούν οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες και τα ενοίκια να κρατηθούν σε λογικά επίπεδα. Χώροι ξεκούρασης Το περπάτημα κάνει καλό αλλά στα 4,5 χιλιόμετρα της διαδρομής από το λιμάνι της πόλης

μέχρι το Μέγαρο Μουσικής χρειάζεσαι ξεκούραση. Η χρήση του ξύλου και του μέταλλου θεωρούμε ότι θα πρέπει να υιοθετηθεί και σε όποιες παρεμβάσεις γίνουν στον καινούργιο μας πεζόδρομο. Τα μεγάλα και άνετα παγκάκια με την ανεμπόδιστη θέα προς τη θάλασσα είναι απαραίτητα. Υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων Οι πεζόδρομοι είναι ωραίοι αλλά πόσο συχνά αναρωτιόμαστε το πώς μένουν καθαροί; Σε πεζοδρόμους όπως η Πλατεία Αριστοτέλους και η Ικτίνου που είναι κάθετοι το πρόβλημα λύνεται με την τοποθέτηση μικρών υπέργειων κάδων και την χωροθέτηση των μεγάλων σε επιλεγμένα σημεία εκατέρωθεν των πεζοδρόμων. Αυτή η λύση θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην περίπτωση της Λεωφόρου Νίκης, αλλά περισσότερο φιλικοί προς το περιβάλλον και πιο εύχρηστοι είναι οι υπόγειοι κάδοι. Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Ανακύκλωσης και Καθαριότητας Θανάση Παππά, ο δήμος σχεδιάζει να εντάξει στο Πράσινο Ταμείο τη χρηματοδότηση κατασκευής υπόγειων κάδων, χωρητικότητας 3 τόνων ο καθένας, και τη χωροθέτηση τους σε μεγάλους πεζοδρόμους της πόλης. Παράλληλα, ο δήμος θα προμηθευτεί νέα μηχανικά σάρωθρα μικρού και μεσαίου μεγέθους για τον καθαρισμό των πεζοδρόμων και του παραλιακού μετώπου. Σταθμοί ενοικίασης ποδηλάτων Το ποδήλατο θα αποκτήσει πλέον το χώρο που του αναλογεί χωρίς να εμποδίζει τη διέλευση των πεζών, όπως γίνεται τώρα από τη στιγμή που το οδόστρωμα της παλιάς παραλίας στενεύει και η συνύπαρξη γίνεται επικίνδυνη. Οι ποδηλατόδρομοι θα αποκτήσουν αυ-

τονομία και μπορεί να σχεδιαστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζουν την ασφαλή και express μετακίνηση των ποδηλάτων. Ένας σταθμός ενοικίασης δημοτικών ποδηλάτων θα είναι απαραίτητος στο ύψος της πλατείας Ελευθερίας και της ΧΑΝΘ. Υπόγειοι χώροι στάθμευσης Μπορεί ως έργο να είναι δύσκολο, ωστόσο θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο για την αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας και των διπλοπαρκαρισμένων. Ένα υπόγειο πάρκινγκ κάτω από το πάρκο που βρίσκεται έναντι της ΧΑΝΘ και ένα κάτω από την πλατεία Ελευθερίας θα έδιναν μια σημαντική ανάσα στο έντονο πρόβλημα της στάθμευσης και θα εξυπηρετούσαν όσους θέλουν να φτάσουν στις παρυφές του κέντρου και από εκεί να πάρουν ένα ποδήλατο και να συνεχίσουν στην καρδιά του ιστορικού κέντρου. *Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας που διεξήχθη μέσω της ιστοσελίδας www.parallaximag.gr για την προοπτική πεζοδρόμησης της Λεωφόρου Νίκης ήταν ενθαρρυντικά προς την κατεύθυνση της πεζοδρόμησης με προϋποθέσεις και όχι προχειρότητες. Ψήφισαν συνολικά 3878 άνθρωποι. Αριθμός αρκετά ενδεικτικός για συμπεράσματα. Υπέρ της πεζοδρόμησης ψήφισαν 3000, ποσοστό 77% ενώ κατά 878, ποσοστό 22%. Η διάθεση εκδηλώθηκε, η πόλη τον τελευταίο καιρό επέστρεψε στο θαλάσσιο μέτωπο, μένει τώρα να δούμε πως οι αρχές της θα ανταποκριθούν στις επιταγές των καιρών βρίσκοντας εκείνους τους τρόπους που θα κάνουν την διάθεση πραγματικότητα.

#192

Μία γενιά χωρίς στέγη

Αρκετοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι- σπεύδουν να τη χαρακτηρίσουν “χαμένη γενιά”. Εντοπίζουν λόγους που την εξισώνουν με τη γενιά που χάθηκε κατά το μεσοπόλεμο. Είναι 18 έως 30 ετών, κατ’ άλλους ερευνητές 18-35, και ζουν κατά κύριο λόγο στο νότιο κομμάτι της ηπείρου. Γενικά, όμως, οι νέοι της Ευρώπης σήμερα έχουν πολλά χαρακτηριστικά που τους καθιστούν μία σίγουρα λιγότερο ευημερούσα, αν όχι χαμένη, γενιά. Εκτός του ότι απορροφούν σε μεγάλο βαθμό τους ευρωπαϊκούς πειραματισμούς για την αντιμετώπιση της κρίσης εμφανίζονται σε πρωτοφανή βαθμό αποκλεισμένοι από τη στέγη είτε πρόκειται για ιδιόκτητη είτε για ενοικιαζόμενη. Αποκλείονται δηλαδή από ένα εκ των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως έχει αναγνωριστεί τόσο από τον ΟΗΕ όσο και από τα Ευρωπαϊκά Όργανα. ΛΕΞΕΙΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΟΥΔΗΣ ILLUSTRATION: dolphins // communication design

άνεργοι μέχρι 25 ετών στην Ε.Ε. 23,3% (5,5 εκατομμύρια). πηγή: Eurostat

αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα 62,5%. πηγή: Eurostat

νέοι 18-34 ετών που ζουν με τους γονείς τους στην Ελλάδα 50,7%. πηγή: Eurostat

αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη 30%, πηγή: Eurostat

350.000 εξώσεις στην Ισπανία από το 2008 πηγή: Πλατφόρμα για τα Θύματα Έξωσης (PAH)

αριθμός ανέργων στην Ε.Ε. το Σεπτέμβριο του 2013: 26,8 εκατομμύρια. πηγή: Eurostat

αριθμός απασχολούμενων στη Γερμανία το Σεπτέμβριο του 2013: 42 εκατομμύρια. πηγή: Ομοσπονδιακή Υπηρεσία για την Εργασία

1/2 συμβάσεις στην Ελλάδα είναι μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. πηγή: Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

2 καθολικά προβήματα για τους νέους της Ευρώπης Πριν φτάσει κανείς στη στέγη, υπάρχουν δύο ζητήματα σχεδόν καθολικού χαρακτήρα στην Ευρώπη που συντελούν στην ανάπτυξη μίας γενιάς οικονομικά εξαρτημένης από τους γονείς της. Η καλπάζουσα ανεργία (Eurostat) των νέων συνιστά το μεγαλύτερο γρίφο για τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Ο μέσος όρος του 23,3% σε επίπεδο Ε.Ε. που αντιστοιχεί σε 5,5 εκατομμύρια ανέργων κάτω των 25 ετών μπορεί να φαντάζει υψηλός, όμως σε χώρες όπως η Ισπανία (57%) και η Ελλάδα (62,5%Eurostat) τα νούμερα είναι εκκωφαντικά. Από την άλλη μεριά, η εκπαίδευση ανάγεται σε πρόβλημα στις χώρες που έχουν χτυπηθεί περισσότερο από την κρίση, αφού οι συνεχείς περικοπές στο πλαίσιο της διαβόητης δημοσιονομικής προσαρμογής έχουν περιορίσει δραστικά τη χρηματοδότηση σχολείων και πανεπιστημίων. Έτσι, μοντέλα όπως αυτό των “χορηγών των σπουδών” στην Ισπανία και καταστάσεις όπως αυτή την κλειστών πανεπιστημίων στην Ελλάδα τείνουν να αποτελέσουν τη νέα κανονικότητα. Κι όμως αυτά τα δεδομένα αφορούν τη μάλλον καλύτερα καταρτισμένη γενιά στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης. Στο δείκτη της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης, οι χώρες της κρίσης έχουν να περηφανεύονται για τα πτυχία τους. Το 40% των νέων στην Ισπανία, περίπου το 30% στην Ελλάδα και το 20% στην Ιταλία μεταξύ 20 και 30 ετών έχουν στην κατοχή τουλάχιστον έναν ακαδημαϊκό τίτλο σπουδών. Το ζήτημα, βέβαια, είναι τι αντίκρισμα έχει ο τίτλος αυτός. Σε πολλές περιπτώσεις κοσμεί κάποιον τοίχο του πατρικού σπιτιού… Στο πατρικό σπίτι για όσο χρειαστεί… Στην Ισπανία, σύμφωνα με Παρατηρητήριο για τη Νεολαία και την Κατοικία, το 60% των νέων 18-29 ετών δεν έχουν αρκετά χρήματα για να νοικιάσουν πόσο μάλλον για να αγοράσουν το δικό τους σπίτι. Έτσι, εξακολουθούν να μένουν με τους γονείς τους, παραμένοντας στις περισσότερες περιπτώσεις και οικονομικά εξαρτημένοι από αυτούς. Το πρόσφατο κυβερνητικό σχέδιο που επιδίωκε να βοηθήσει τους νέους να αποκτήσουν πρόσβαση στην αγορά των ακινήτων κατά το διάστημα 2009-2012 αποτέλεσε θύμα της κρίσης που χτύπησε τη χώρα. Στη γειτονική Ιταλία, που επίσης περιλαμβάνεται στα περίφημα PIIGS του ευρωπαϊκού νότου, η εθνική στατιστική αρχή υπολόγισε πως το 60% των νέων μέχρι 35 έχουν μη-

νιαίο εισόδημα μικρότερο των 1.000€ με τα ποσοστά ανεργίας για τις ίδιες ηλικίες να αγγίζουν το 30%. Αυτός ο συνδυασμός καθιστά κάθε σκέψη απόκτησης ιδιόκτητης στέγης ή ακόμη και ενοικίασης απαγορευτική. Έτσι, περίπου το 38% των Ιταλών ηλικίας 18-39 (!) ετών καταλήγουν να μένουν ακόμη με τους γονείς τους. Αλλά ακόμη και στη Γαλλία που έχει δεχτεί συγκριτικά λιγότερους κραδασμούς από την κρίση, σύμφωνα με τη Eurostat το 30% των νέων 18-34 ετών εξακολουθούν να μένουν με τους γονείς τους. Αρκετά διαφορετική είναι η κατάσταση σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Γερμανία και η Αυστρία, όπου παραδοσιακά οι νέοι εγκαταλείπουν όσο το δυνατόν νωρίτερα το πατρικό σπίτι, όμως την τελευταία πενταετία αρκούνται κατά κύριο λόγο (σε ποσοστό περίπου 25%) σε λύσεις συγκατοίκησης με τουλάχιστον δύο ακόμη άτομα. Στην Ελλάδα το ποσοστό των νέων 25 έως 34 ετών που ζουν με τους γονείς τους αγγίζει, σύμφωνα με τη Eurostat, το 50,7%. Τις πρώτες θέσεις στην αντίστοιχη κατηγορία καταλαμβάνουν η Σλοβενία, η Βουλγαρία και η Μάλτα με ποσοστά που φτάνουν μέχρι και το 57%. Ένα μοναδικό ελληνικό πρόβλημα που δεν έχουν καταγράψει ακόμη οι στατιστικές, όμως, είναι πως η κρίση και κυρίως τα νέα δεδομένα που αυτή έχει διαμορφώσει, έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους που ξεπερνούν τις μετρήσιμες ηλικίες, να επιστρέψουν στο πατρικό σπίτι, φέρνοντας μαζί τους και την οικογένειά τους… Ανταγωνιστικότητα, κινητικότητα και ανισότητες Οι νέοι αναγκάζονται στις περιπτώσεις να μείνουν με τους γονείς τους, επειδή δεν έχουν αρκετά χρήματα για να εξασφαλίσουν δική τους στέγη. Το περιορισμένο εισόδημα συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με δύο λέξεις βγαλμένες από το ευαγγέλιο της κρίσης, την ανταγωνιστικότητα και την κινητικότητα. Η πανθομολογούμενη ανάγκη για περισσότερη ανταγωνιστικότητα γενικώς στην Ευρώπη αλλά και ειδικώς στις χώρες του νότου έχουν οδηγήσει σε χαμηλούς, πολλές φορές πολύ χαμηλούς μισθούς, σε ελαστικές μορφές εργασίας και συχνά και σε μαύρη εργασία. Η πλειονότητα των νέων κάτω των 30 που εργάζεται, το κάνει είτε χωρίς συμβόλαιο είτε με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου. Ούτως ή άλλως στη χώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας το 2012, το ποσοστό των συμβάσεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης στις

νέες προσλήψεις, αντιστοιχεί πια στο 50,1% του συνόλου των συμβάσεων. Αυτές οι… ελαστικές μορφές εργασίας συνοδεύονται από χαμηλούς μισθούς και από έλλειψη κοινωνικής ασφάλισης. Έτσι, οι νέοι οδηγούνται στην κινητικότητα εντός της Ευρώπης σε αναζήτησης εργασίας. Το δυστύχημα είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή η προστιθέμενη αξία της Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εκλαμβάνεται από τους νέους ως ελευθερία ή επιλογή αλλά ως αναγκαιότητα. Κάπως έτσι, δημιουργούνται μεγάλες ανισότητες στους κόλπους της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή που ο νότος προσπαθεί να βάλει φρένο στα αρνητικά ρεκόρ ανεργίας και ελλείμματος, η Γερμανία ανακοίνωσε στα τέλη Οκτωβρίου πως κατέγραψε θετικό ρεκόρ απασχόλησης με περισσότερους από 42.000.000 απασχολούμενους. Αυτές οι εξώφθαλμες ανισότητες καθιστούν μοιραία πιο δύσκολη τη συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ανταγωνιστικότητα, κινητικότητα και ελαστικότητα έχουν ως κοινό τους παρονομαστή και πάλι την έλλειψη σταθερής στέγης για τους νέους της Ευρώπης. Αναζητώντας λύσεις Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να αναζητηθούν σε εναλλακτικές μορφές κατοικίας. Εκτός από την ιδιοκτησία και την ενοικίαση με όρους αγοράς, υπάρχει και η κοινωνική στέγη στα περισσότερα κράτη- μέλη της Ε.Ε. Στην Ελλάδα, βέβαια, ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, η μόνη μορφή οιονεί κοινωνικής στέγης, ήταν από τα πρώτα θύματα των προγραμμάτων λιτότητας. Χώρες, όμως, όπως η Ολλανδία όπου το 32% των ενοικιαζόμενων σπιτιών εμπίπτουν στην κοινωνική στέγη ή η Αυστρία, όπου το αντίστοιχο ποσοστό αγγίζει το 23%, δείχνουν το δρόμο. Η κοινωνική κατοικία (social housing) έχει διάφορες εκφράσεις, όπως η δημόσια στέγη, η επιδότηση ενοικίων, η μοιραζόμενη ιδιοκτησία και άλλες. Το πρόβλημα για τους νέους της Ευρώπης είναι πως σχεδόν σε όλες τις χώρες δεν πληρούν τα κριτήρια ώστε να εξασφαλίσουν πρόσβαση στην κοινωνική στέγη, μια και δεν αποτελούν ή έστω δεν αποτελούσαν μέχρι σήμερα, ευπαθή κοινωνική ομάδα. Εξάλλου, υπάρχει σε πολλές χώρες και το κοινωνικό ταμπού απέναντι στην κοινωνική κατοικία… Η αγορά ακινήτων, αφού έσκασε σαν φού-

σκα, οδήγησε σε τραγικά φαινόμενα όπως οι εξώσεις στην Ισπανία, όπου 350.000 οικογένειες έχασαν το σπίτι τους σε πλειστηριασμό από το 2008. Η Ελλάδα δείχνει να περιμένει στη σειρά για να βιώσει την ίδια μοίρα με την ενδεχόμενη άρση στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Όσα σπίτια παραμένουν κενά μετά τους πλειστηριασμούς, αφού η αγορά αδυνατεί να τα καλύψει θα μπορούσαν να μετατραπούν σε κοινωνικές κατοικίες. Η πρόταση έχει κατατεθεί εδώ και καιρό από δυναμικές ομάδες πολιτών τόσο στην Ιρλανδία όσο και στην Ισπανία, όμως προς το παρόν η αγορά παραμένει ρυθμιστής. Παράλληλα, παραδείγματα από τη Μεγάλη Βρετανία (στο Bedfordshire και αλλού) αποδεικνύουν πως οι πάροχοι κοινωνικής στέγης μπορούν να διαδραματίσουν πολλαπλό ρόλο, προωθώντας από τη μία την ενεργειακή αναβάθμιση μεγάλου αριθμού διαμερισμάτων, μειώνοντας δραστικά το κόστος για θέρμανση και καθιστώντας τα προσβάσιμα στους νέους, αλλά και βοηθώντας στην περαιτέρω επαγγελματική κατάρτιση των νέων και συνδέοντάς τους με την τοπική αγορά εργασίας. Μία ακόμη ευρωπαϊκή πρόταση αφορά τη μετατροπή των γραφείων που παραμένουν άδεια σε κατοικίες χαμηλού κόστους που θα στοχεύον σε νέους αγοραστές ηλικίας έως 30 ετών. Χρήματα για την υλοποίηση των λύσεων στα σύνθετα προβλήματα που συνδέονται με τους νέους της Ευρώπης έχουν δεσμευτεί στον προϋπολογισμό της Ένωσης για την περίοδο 2014-2020, το 1/3 του οποίου (περισσότερα από 350 δις. €) θα διατεθεί για την επίτευξη μεγαλύτερης συνοχής. Χώρες όπως η Ελλάδα θα τύχουν και πλεονεκτικής μεταχείρισης αναφορικά με την προαπαιτούμενη συγχρηματοδότηση για την απορρόφηση αυτών των πόρων που δε θα έπρεπε να έχουν την αργόσυρτη τύχη του ΕΣΠΑ της περιόδου που ολοκληρώνεται. Στο τέλος της ημέρας, όλα θα εξαρτηθούν από την προτεραιότητα που θα δώσει κάθε χώρα με την πολιτική της στην αποφυγή μίας “χαμένης γενιάς”. Γιατί μία γενιά πειραματόζωο ποικίλων πολιτικών που καταλήγει χωρίς δική της στέγη, εξαρτημένη της προηγούμενης, τότε είναι πράγματι μάλλον μία “χαμένη γενιά”.

#192

taste me ΛΕΞΕΙΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΠΑΡΑΝΗΣ | ΕΙΚΟΝΕΣ: ΕΛΕΝΗ ΒΡΑΚΑ

Τα δικά μας Χριστούγεννα

Οι γαστρονομικές φυλές της πόλης διεκδικούν τα Χριστούγεννα που τους αξίζουν.

Hipsters Η Θεσσαλονίκη είναι η συμπρωτεύουσα του hipsterισμού. Η δραστηριότητα της ομάδας αυτής συγκεντρώνεται στον πεζόδρομο της Ικτίνου και συγκεκριμένα στα παγκάκια έξω από το σχολείο. Τα bars γύρω της περιοχής πληρούν όλες τις hipster προδιαγραφές δηλαδή φθαρμένα έπιπλα, μεταλλικές καρέκλες, cocktails σερβιρισμένα σε βαζάκια και κουλουράκια σε ρουστίκ πιατάκι. Το Διατηρητέο. Κλασσικό και αγαπημένο. Όλοι έχουμε να διηγηθούμε μία ιστορία που να αρχίζει ή να καταλήγει εδώ. Το αγαπάμε για τους μεγάλους καφέδες και τις κρύες μπύρες. Εφημερίδα. Στην περιοχή του Λευκού Πύργου, το μέρος συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία από την αναρχική δημιουργική ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης. Ζεύξιδος 6. Αγαπημένο bar, αλλά και ιδανικό για ήρεμους καφέδες και φίλους. Ζητήστε μία θέση στον πάνω όροφο με θέα στον πεζόδρομο. Urban. Retro-φουτουριστική ατμόσφαιρα, green grass φολκ και τραπέζια επενδυμένα με φορμάικα. Στον πεζόδρομο της Ζεύξιδος ο δείκτης «μούσια-κοκάλινα γυαλιά-σκούφος» είναι υψηλός. The Foodie Anarchists Η αναρχική κουζίνα είναι το νέο αγαπημένο μυστικό της πόλης. Πρόκειται για εστιατόρια που επιλέγουν να έχουν ένα απόλυτα προσωπικό ύφος στον τρόπο που προσεγγίζουν το θέμα του φαγητού. Πέρα από τις νόρμες, στέκονται χωρίς εντυπωσιασμούς, χωρίς διαφημιστικά κόλπα, χωρίς να έχουν επενδύσει σε διακοσμητές, μαγειρεύοντας το καλύτερο φαγητό που μπορούν να φτιάξουν. Και τις πιο πολλές φορές είναι νικητές. Ο Πεζοδρόμος. Χωρίς να έχει κλείσει ούτε τον πρώτο χρόνο, ο Πεζοδρόμος στην είσοδο της Αχειροποιήτου είναι το μυστικό που κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Λίγα τραπέζια, λίγες θέσεις στο μπαρ μπροστά στην κουζίνα και ένα μενού που φτιάχνεται ανάλογα με τα διαθέσιμα στην αγορά προϊόντα και τις αγαπημένες συνταγές. Σέμπρικο. Ο χώρος θυμίζει μπακάλικο και η κουζίνα εδώ είναι ελληνική στην ουσία της.

Στη Λασάνη. Αυτός είναι ο πιο αγαπημένος πεζόδρομος της πόλης. Μέσα στο κέντρο της πόλης, καταφέρνει να διατηρήσει μία ταυτότητα και η ατμόσφαιρα εδώ μυρίζει Χριστούγεννα. Εδώ βρίσκονται το Circus, το bar που κερδίζει τις εντυπώσεις με τους άνετους καναπέδες -ιδανικοί για μεγάλες παρέες- το Albeta, ένα γνήσιο bakery, το μικρό παντοπωλείο που έχει τα πάντα και το Sugar Angel, γεμάτο cakes και γλυκά τα οποία μπορείς να τα πάρεις μαζί σου ή να τα απολαύσεις εκεί σε κάποιο από τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο.

Πιάτα που στηρίζονται σε ελληνικές πρώτες ύλες και παραδοσιακές συνταγές με μικρή ή μεγαλύτερη δόση νεωτερισμού. Αγαπάμε τα μαγειρεμένα στην κατσαρόλα πιάτα και τη μεγάλη μοσχαρίσια μπριζόλα. Θα το βρείτε στην αρχή της Φράγκων, στην περιοχή των Δικαστηρίων. Η Νέα Φωλιά. Η μικρή αυτή ταβέρνα, όρισε χωρίς να το θέλει μία ολόκληρη σειρά χώρων με παρόμοιο concept. Κανείς όμως δεν κατάφερε να αναπαράγει ούτε την ατμόσφαιρα ούτε το μεγαλείο των γεύσεων. Σε ένα μικρό στενό κάθετο στην Κασάνδρου θα βρεθούμε για τις μεγάλες σαλάτες με λαχανικά εποχής, τα ωραία σιτεμένα κρεατικά, τις τηγανητές πατάτες και τα παλαιωμένα τυριά. Το Χρυσόψαρο. Βρίσκεται στην πλατεία Άθωνος και είναι ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία στην πόλη. Κουζίνα ελληνική με συγκρατημένη δημιουργικότητα και πάντα νόστιμη. Στο δρόμο Το πνεύμα των Χριστουγέννων παρασύρει την πόλη. Και αυτό είναι εμφανές παντού

ειδικά όταν ο καιρός βοηθάει. Τις παραμονές όλοι κατεβαίνουν για μία βόλτα στην αγορά και οι παρέες συγκεντρώνονται από νωρίς. Τα αγαπημένα σημεία είναι η γωνία της Π.Π Γερμανού με Ζεύξιδος, η αρχή της Προξένου Κορομηλά με τον κόσμο του Balkan και του Clochard και φυσικά ο νέος αγαπημένος πεζόδρομος της Λασάνη. Local. H γωνία που αγαπήθηκε για τον espresso απέκτησε έναν ακόμη χώρο ακριβώς δίπλα. Στο νέο χώρο, σερβίρεται φαγητό που στηρίζεται σε αγαπημένες γεύσεις ενώ δεν λείπουν κάποια avant garde στοιχεία. Δοκιμάστε τον λεπτοκομμένο τόνο, την αρωματική ταλιάτα, το μπιφτέκι που σερβίρεται με ένα αβγό μελάτο στην κορυφή. Εδώ θα βρείτε και το πιο νόστιμο σάντουιτς που κυκλοφορεί στην πόλη. Φρυγανισμένο χωριάτικο ψωμί με παστράμι, μουστάρδα και μικρά αγγουράκια τουρσί. Balkan. Τις παραμονές στήνεται μία μεγάλη γιορτή. Στην αρχή της Πρ. Κορομηλά ο κόσμος φτάνει μέχρι έξω το δρόμο, μεζέδες και πιάτα αμιγώς ελληνικά γεμίζουν τα τραπέζια και το κέφι ξεκινάει από νωρίς.

Hotel Dinning Τα ξενοδοχεία της πόλης μπορούν να υποσχεθούν ένα δείπνο υψηλών απαιτήσεων. Εντυπωσιακός στολισμός, άψογο service φέτος όλοι θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Excelsior Bistro. Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου το πάρτι της παραμονής θα μας βάλει από νωρίς στην ατμόσφαιρα των ημερών, ενώ ένα μενού με έξι πιάτα θα σερβιριστεί το βράδυ. Το επιτυχημένο κυριακάτικο brunch θα σερβιριστεί ακόμη πιο πλούσιο και απολαυστικό. Daios. Το εστιατόριο με την εντυπωσιακή θέα στη θάλασσα θα σερβίρει ένα μενού ειδικά σχεδιασμένο για τις ημέρες αυτές. Βελούδινη σούπα λαχανικών, εορταστικά κυρίως πιάτα και ένα σοκολατένιο επιδόρπιο είναι ό,τι καλύτερο μπορείτε να διαλέξετε για να γιορτάσετε τις μέρες αυτές. Hyatt. Το εστιατόριο Ambrosia του ξενοδοχείου φέτος έχει να προτείνει κλασσικές αγαπημένες γεύσεις όπως το φιλέτο Ροσίνι με πατάτες ντοφινουάζ και η γαλοπούλα με τη μακεδονίτικη γέμιση. Τα εξαιρετικής φινέτσας επιδόρπια έχουν την υπογραφή του Αλέξανδρου Αλεξίου και είναι ένας ακόμη λόγος για να βρεθούμε εκεί. Nikopolis. Η διεθνής κουζίνα στα καλύτερα της. Δείπνο υψηλών απαιτήσεων ή ένα πιο casual σερβίρισμα σε μπουφέ, ό,τι κι αν επιλέξετε, το φαγητό θα σας αφήσει σε κάθε περίπτωση ικανοποιημένους. Alfredo’s. Η υψηλή κουζίνα του Απόστολου Αλτάνη είναι ό,τι καλύτερο για τις μέρες αυτές. Η δημιουργική κουζίνα στα καλύτερα

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

της. Τώρα πια και χάρη στα 3xcellence μενού είναι και ιδιαίτερη προσιτή.

πιάτα κυρίως με θαλασσινά. Δοκιμάστε την ταραμοσαλάτα.

Με μεζέδες Τα μεζεδοπωλεία είναι αγαπημένα στέκια της πόλης. Η Θεσσαλονίκη άλλωστε έχει ένα μεγάλο παρελθόν στην κουλτούρα του μεζέ. Οι μέρες αυτές έχουν έναν ακόμη πιο όμορφο χαρακτήρα όταν τις μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας. Αψέντι. Το μεζεδοπωλείο στην Π.Π. Γερμανού που άλλαξε τις συνήθειες μας και έγινε συνήθεια και στις μικρότερες ηλικίες. Τα τραπέζια εδώ γεμίζουν από νωρίς, οπότε να είστε προνοητικοί. Ξανθίππη. Ακριβώς δίπλα στο Αψέντι με κουζίνα που έχει σαφή προτίμηση στα θαλασσινά. Λόλα. Ένα βήμα από την Καμάρα, η Λόλα (231 027 6201) ετοιμάζει απολαυστικά

Μεσογειακά .ES. Στην αρχή της Φράγκων συνεχίζει να σερβίρει δημιουργική κουζίνα με υλικά και έμπνευση από τη Μεσόγειο. Στις ημέρες των γιορτών απολαύστε το δείπνο σας με θέα στον όμορφο κήπο του και ένα ποτήρι αφρώδες κρασί. Comunale. Ιταλικό cafe, bar και εστιατόριο στην Π.Π. Γερμανού. Εκτός από τον καφέ, μπορούμε να βρούμε και αγαπημένες γεύσεις, όπως πίτσες, μπρουσκέτες και πιάτα που συνοδεύουν το ποτό μας. Δοκιμάστε ένα spritz φτιαγμένο με τον γνήσιο ιταλικό τρόπο. Vineria. Το νέο, μικρό εστιατόριο στην Παύλου Μελά έχει να προτείνει μία μεγάλη επιλογή από ιταλικά κρασιά που συνδυάζο-

νται με μερικά από τα δημοφιλέστερα ιταλικά πιάτα. Δοκιμάστε ένα ποτήρι κόκκινο ιταλικό κρασί με ένα μοσχαρίσιο φιλέτο μαγειρεμένο με κρασί. Clochard. Η αστική κουζίνα της πόλης στα καλύτερά της. Εδώ μιλάμε για κλασσικές γεύσεις, από εκείνες που δοκιμάσαμε στα καλά οικογενειακά τραπέζια. Αγαπημένα πιάτα οι λαχανοντολμάδες, το κοκκινιστό και φυσικά το αγριογούρουνο με πουρέ κάστανο που ετοιμάζεται ειδικά για τις μέρες αυτές. Κάντε την κράτηση σας στο 2310239805) Επίσης *Το πρωινό είναι η νέα αγαπημένη συνήθεια της πόλης. Στο Estrella στην Π. Μελά η food blogger, Μαρία Πρασά, σερβίρει ένα comfort & casual γεύμα από νωρίς το πρωί ενώ στο Bistro του ξενοδοχείου Excelsior το brunch παίρνει έναν ακόμη πιο εορταστικό

χαρακτήρα. Ό,τι και αν διαλέξετε τα αβγά δεν πρέπει να λείψουν από το τραπέζι σας. *Το μυστικό για τους πιο νόστιμους κουραμπιέδες είναι το καλό βούτυρο γάλακτος και τα καβουρντισμένα αμύγδαλα. *Επενδύστε σε μία γάστρα για τα μαγειρέματα των γιορτών. Η γεύση του φαγητού θα σας αποζημιώσει. *Να είστε δημιουργικοί με τα συνοδευτικά και τις γαρνιτούρες στο τραπέζι σας. Ένας πουρές ψητών λαχανικών ταιριάζει πολύ ωραία με το χοιρινό των ημερών. * Ένα ωραίο απόσταγμα και μερικά σοκολατάκια είναι ό,τι καλύτερο για το τέλος του γεύματος

#192

Under the xmas tree

Υπάρχει χώρος για δώρα αυτά τα παράξενα Χριστούγεννα; Οι συντάκτες της Parallaxi δεν το βάζουν κάτω και κάνουν μια δικιά τους πρωτότυπη λίστα. Πάρτε ιδέες και φορέστε το καλύτερό σας χαμόγελο.

ΛΕΞΕΙΣ: Parallaxi eikoneσ: ΕλένηΠαπαϊωάννου, Ορχάν Τσολάκ

• Μια γύρα στα χριστουγεννιάτικα έθιμα της Μακεδονίας. Μην τα πιάσετε όλα μαζί. Ένα για την/τον καλό σας, ένα για τον/την κολλητό και πάει λέγοντας. Οι «Αράπηδες» στο Μοναστηράκι της Δράμας. Η μεγάλη Χριστουγεννιάτικη φωτιά στην Πλατεία Ηρώων στην Φλώρινα (πάμε για σπρένκες). Τα Μπουμπουσάρια της Σιάτιστας και τα Ραγκουτσάρια της Καστοριάς, αν έχετε Διονυσιακές τάσεις. Η γυναικοκρατία ή το έθιμο της Μπάμπως, στη Νέα Πέτρα Σερρών. Το Κόλιντα-Μπάμπω στην Πέλλα. Αλλιώς χαρίστε τους μια Άγια Νύχτα στο Φαλακρό, για μεταμεσονύκτιο σκι και βόλτες με τα snowmobile ως τη Χιονότρυπα (Κωστής Ζαφειράκης). • Μην υποτιμάτε τις ευεργετικές συνέπειες ενός καλού μασάζ. Χαρίστε μια φουλ υπηρεσία στους αγαπημένους σας. (γιατί όχι ένα από τα χεράκια σας δωρεάν;). Εγγραφή σε μια μουσική υπηρεσία. Κάθε φορά που θα φορούν τα ακουστικά τους θα σας θυμούνται. Ένα βιβλίο! Κανονικό, όχι ψηφιακό, κατά προτίμηση με την έντονη μυρωδιά του χαρτιού! Και φροντίστε να είναι καλό, να καταλάβει ότι δεν το διαλέξατε από τη σωρό με τα ευπώλητα, αλλά ότι το ψάξατε λίγο! (Στέφανος Σκλαβενίτης) • Έχεις ποδήλατο και δεν έχεις παρέα να κάνετε μαζί ποδηλατάδα στην ολόφρεσκια παραλία; Πάντα ήθελε το φιλαράκι σου ένα ποδήλατο αλλά δεν έχει χώρο στο μπαλκόνι; Κάντου δώρο μία κάρτα για χρήση των κοινόχρηστων ποδηλάτων του δικτύου thess bike. Βγάλε εντελώς δωρεάν μία κάρτα απεριορίστων διαδρομών στους δρόμους

της φαντασίας και του μυθιστορήματος στη δανειστική βιβλιοθήκη της περιοχής σου και χάρισέ την σε κάποιον βιβλιοφάγο φίλο σου. Μία συνδρομή στο κολυμβητήριο της περιοχής σου. Για να πηγαίνεις με την παρέα σου για μπάνιο όλο το χρόνο και να νιώθετε ότι είναι πάντα καλοκαίρι! Θέλει η κολλητή/ος σου να μάθει επιτέλους πλέξιμο, βελονάκι, ζωγραφική, ιστορία της τέχνης, κηπουρική, κοπτική - ραπτική; Κάνε τους δώρο έναν κύκλο σεμιναρίων. Έχει άπειρα στην πόλη μας! (Αιμιλία Ροδοπούλου) • Δύσκολοι καιροί για δώρα, εύκολοι για πρωτότυπες ιδέες. Στους αγαπημένους μου ανθρώπους θα χαρίσω φέτος ένα βιντεάκι με κοινές μας φωτογραφίες στους ρυθμούς του αγαπημένου μας soundtrack και ..μια αγκαλιά διαρκείας! (Υρώ Σημαιοφορίδου) • Λίγα φουντούκια, λίγη σοκολάτα υγείας (ή και περισσότερη) και λίγο γάλα και η σπιτική πραλίνα φουντουκιού είναι έτοιμη σε βαζάκια για να γλυκαίνει τα χριστουγεννιάτικα πρωινά αυτών που αγαπάω. Ένα βιβλίο που σημάδεψε το 2013, μια παράσταση που μ' έκανε καλύτερο άνθρωπο ή ένα ταξιδιάρικο cd, είναι τα δώρα που θα συνοδεύσουν τις πραλίνες. Ίσως, βέβαια κι ένα ταξίδι για δύο στο φεγγάρι, γιατί το νιώθω πως τα όνειρα θα νικήσουν σ'αυτές τις γιορτές... (Νένα Καζαντζίδου) • Καμιά δεκαριά βιβλία στον εαυτό μου. Πέντε κιλά αξιοπρέπεια, τη χρειάζεται όμως πολύς κόσμος, δεν ξέρω πώς θα τα μοιράσω. Μια σοκολάτα στην ανιψιά μου, επειδή είναι ακόμα σε ηλικία που ξέρει να εκτιμά

την πραγματική ευτυχία. Ένα φίμωτρο στο γείτονά μου που τραγουδάει σκυλάδικά. Δωροεπιταγή γεύματος στην κυρά-Γιαννούλα στην Κασσάνδρου σε όσους μας πρήζουν με τα γκουρμέ. Ένα γαλάζιο φόρεμα που είδα σε μια βιτρίνα και προορίζεται μόνο για ένα κορίτσι στον πλανήτη. Τα άπαντα του greek weird cinema σε όσους θέλω να εκδικηθώ. Συνδρομές σε λογοτεχνικά περιοδικά σε δυο τρεις ανθρώπους που αγαπώ πολύ. Φάρμακα στα Κοινωνικά Ιατρεία. Το σημαντικότερο νομίζω. Κι ας μην απενοχοποιούμαστε μόνο τις γιορτές. (Δάνης Κουμασίδης) • Χρόνια πριν, ένας αγαπημένος μου άνθρωπος θα έφευγε σε ταξίδι τέλη Νοεμβρίου και θα επέστρεφε όχι νωρίτερα από τα μέσα του Ιανουαρίου. Έχανα έτσι την ευκαιρία να του κάνω το χριστουγεννιάτικο δώρο που σκόπευα. Έκοψα, λοιπόν 32 μικρά χαρτάκια, σε κάθε ένα από τα οποία έγραψα και μία ευχή, από "Να έχεις μία όμορφη μέρα!" μέχρι "Μου λείπεις, ελπίζω να είσαι καλά!" κ.ο.κ. Δίπλωσα το κάθε ένα από αυτά και αντιστοίχισα στο καθένα μία ημέρα από τις 31 του Δεκεμβρίου και την πρώτη του Γενάρη. Τα έβαλα όλα σε ένα μικρό πουγκί και αποχαιρετώντας τον, του έδωσα το πουγκί λέγοντας, "Να ανοίγεις κάθε μέρα το χαρτάκι που πρέπει. Είναι το φετινό μου δώρο. Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά, προκαταβολικά!". (Λίνα Βανίδη) • Μια πληρωμένη κάρτα υγείας, ένα πληρωμένο τσεκάπ, όσο πεζό κι αν ακούγεται πολλοί φίλοι σας και γνωστοί δεν έχουν ουσιαστική πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες. Μια συνδρομή σε γυμναστήριο. Μια κάρτα

δανεισμού σε βιβλιοθήκη, σε βίντεο κλαμπ που στην γκάμα του περιλαμβάνει πιο ποιοτικές και ψαγμένες ταινίες! (Ιωάννα Πετρίδου). • Δύο λόγια αληθινά να πιάσουν τόπο θα ψάξω. Να χτυπήσουν στο ψαχνό. Όχι σ'αγαπώ ιδιοτέλειας και ευχαριστώ συναλλαγής. Λόγια που φτιάχνουν χαμόγελα και καθαρίζουνε τα μάτια. (Μιχάλης Αποστολίδης) • Εκτυπώσεις ωραίων φωτογραφιών με αφιέρωση απο πίσω. Σε πολλούς. (Θανάσης Σταθόπουλος) • Φέτος αυτά που θα χαρίσω θα είναι φτιαγμένα ιδιοχείρως, καθώς ελπίζω πως θα (βρω τον χρόνο να) πλέξω στα αγαπημένα μου άτομα μικρά δώρα, αντιπροσωπευτικά του καθενός. Χαρακτηριστικά κασκόλ, σκούφους, αλλά και πλεκτές φιγούρες και κοσμήματα. (Χριστίνα Παρασκευοπούλου) • Τα δώρα κάτω από το δέντρο κάθε χρόνο λιγοστεύουν. Φέτος τα περισσότερα θα είναι custom DIY (Do it yourself). Φτιάχνουμε κρέμες προσώπου με αγνά υλικά ή χειροποιήτα κεριά. Επίσης δωρίζουμε οτι δε φοράμε εμείς, τυλίγοντας το σε μια συσκευασία δώρου υπερπαραγωγή! Και τέλος ψάξτε να βρείτε που νοικιάζουν άλογα για μια βόλτα στο βουνό. Αξίζει. (Δάνης Κοσμίδης) • Μια συνδρομή στην αγαπημενη τους εφημεριδα /περιοδικο (ποιος θα έλεγε όχι για μια συνδρομή στους New York Times). Εισιτήρια τρένου ή λεωφορείου για δυο για μια μικρή εξόρμηση. Το ότι επωφελείστε κι εσείς από τα δωράκια είναι μια μικρή ευχάριστη λεπτομέρεια. (Ελένη Βράκα) • Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταπόδοση αγάπης και φροντίδας από αυτήν που σας δίνει απλόχερα ένα ζωντανό. Αν αγαπάτε τους φίλους σας, ξεχωρίστε τους πιο υπεύθυνους από αυτούς και χαρίστε τους ένα τετράποδο. Υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτα, αλλά και άλλα που χαρίζονται στο ίντερνετ και μπορείτε να τα βρείτε εύκολα ή να κάνετε μια βόλτα από τις φιλοζωικές της πόλης (Σωματείο «Η Αγάπη»: τηλ. 6977951694, Σωματείο «Μαζί μπορούμε», τηλ: 6938-042048, 6932556621, Φιλοζωική εταιρεία Θεσσαλονίκης, τηλ. 2310234000). Προσοχή όμως, να είστε σίγουροι ότι μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη και δεν πρόκειται να το εγκαταλείψουν ποτέ. (Κύα Τζήμου). • Αυτά τα χριστούγεννα θέλω πιο πολύ από ποτέ να τα ζήσω σαν παιδί. Σαν τότε που η μαγεία τους σε πήγαινε σε μια ονειρική κατάσταση. Γι΄ αυτό λοιπόν θα διοργανώσουμε βραδιά ύπνου κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και θα κοιμηθούμε στρωματσάδα αφήνοντας τα φωτάκια ανοιχτά όλο το βράδυ. Με καλή παρέα, κράσι, γλυκά με μουσική υπόκρουση το Feliz navidad. (Γιώργος Κουρτίδης)

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013

skg 2013 Ένας απολογισμός για την χρονιά που φεύγει.

ΛΕΞΕΙΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ | eikoneσ: Ελένη βρακα, ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

Κάθε χρονιά που περνάει με κρίση στην πόλη, στη χώρα, μοιάζει μια χαμένη χρονιά. Η οπισθοχώρηση σε μια σειρά κεκτημένα, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο δυστυχώς καταδικάζει τις ελληνικές πόλεις σε αδράνεια, σε παρακμή. Για τη Θεσσαλονίκη η χρονιά που τελειώνει ήταν μια μάλλον αμφίρροπη χρονιά. Η κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας ήταν ένας ακόμα αβάσταχτος κρίκος σε μια αλυσίδα ισοπέδωσης που σπάει λίγη-λίγη παρασέρνοντας τις υποδομές ενός δήμου στο χάος. Η έλλειψη χρημάτων, οι μοιρασμένες με την περιφέρεια και το κράτος αρμοδιότητες, το πληγωμένο κύρος ενός δήμου, που είδε αυτή τη χρονιά τον πρώην δήμαρχό της να καταδικάζεται ισόβια για καταχρήσεις και τον περιφερειάρχη της να καταδικάζεται και να εκπίπτει για άλλα αδικήματα εξίσου σοβαρά, το κύρος λοιπόν και κυρίως η λειτουργικότητα της πόλης καταβαραθρώνεται. Μαζί και το κύρος σοβαρών φορέων της. Το ΑΠΘ πέρασε τη χειρότερη χρονιά της Ιστορίας του. Βρόμικο, εγκαταλειμμένο, παγωμένο, χωρίς διοικητικούς υπαλλήλους, με έριδες, σκανδαλάκια, δίκες, χωρίς εκπαιδευτικό υλικό λόγω περικοπών, το μεγαλύτερο

πανεπιστήμιο της χώρας μοιάζει σαν καράβι ριγμένο σε κύματα που το ξεπερνούν. Η χρονιά που τελειώνει ήταν καταστροφική για τα media της πόλης. Το βίαιο και άδικο κλείσιμο της ΕΡΤ3, τηλεόρασης και τριών ραδιοφωνικών σταθμών με ιστορία που δικαιολογούσαν τον περιφερειακό ρόλο της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, οι διαρκείς απειλές για λουκέτο και στα δημοτικά μέσα, η επικράτηση αθηναϊκού σταθμού στην πρωτιά της μπάντας των fm, η αδυναμία αυτόνομης ύπαρξης μιας μεγάλης τοπικής εφημερίδας με τις ήδη υπάρχουσες να ταλανίζονται και τα πρώτα προεκλογικά φύλλα και ραδιόφωνα που ετοιμάζονται να ανοίξουν σηματοδοτούν τη νέα χρονιά. Ο τουρισμός, από τις ελάχιστες παρηγοριές της χρονιάς στην πόλη αυξήθηκε. Η εικόνα ανθρώπων από διάφορες χώρες να περπατούν στο κέντρο της ήταν παρηγορητική. Ρώσοι, Σέρβοι, Εβραίοι, Τούρκοι τον Οκτώβρη με το Μπαϊράμι, εικόνα από το πολυπολιτισμικό παρελθόν της. Μαζί με το λιμάνι της που πήρε μπρος ξανά, τις κρουαζιέρες και την εμπορική του κίνηση είναι η ελπίδα μιας πόλης που η ανάπτυξη ταυτίστηκε πια με το άνοιγμα των καφέ και των φούρνων. Που κατακλύζουν τα πεζοδρόμια με

τραπεζοκαθίσματα και γυάλινα παραβάν, αν και δεν είναι μακριά η υπόσχεση της Πρωτοβουλίας πριν τις προηγούμενες εκλογές που έλεγε πως θα τα ελέγξει... Η χρονιά που τελειώνει για την πόλη είχε πολλά έργα που εγκαινιαστήκαν σε μακέτες και προκηρύξεις και διαγωνισμούς, μερικούς νέους λεωφορειόδρομους που τους ακυρώνουν στην πράξη τα παράνομα παρκαρισμένα, μερικούς νέους μικρούς πεζόδρομους και ήπιας κυκλοφορίας δρόμους που ομορφαίνουν το κέντρο αλλά πονοκεφαλιάζουν τους κατοίκους του αφού καταργούν θέσεις πάρκινγκ και δεν εξασφαλίζουν νέες κάπου αλλού για αυτούς, είχε διχογνωμίες αντιδημάρχων για διάφορα ζητήματα, στείρα αντιπολίτευση από τους άλλους και έλλειψη πόρων. Είχε τα καλύτερα Δημήτρια των τελευταίων χρόνων χάρη στην καταλυτική παρουσία της Όλγας Ταμπουρή στο τιμόνι τους, μια διαρκή εξωστρέφεια από τις ομάδες και τις δράσεις τους και σημαντική επιτυχία σε όλα τα μεγάλα Φεστιβάλ και διοργανώσεις που συνέβησαν. Η Θεσσαλονίκη το 2013 είδε την Τσιμισκή να αλλάζει σταδιακά όψη, παλιές δόξες όπως ο Φωκάς να καταρρέουν και νέα

μικρομάγαζα να παίρνουν τη θέση στην παλαιά ναυαρχίδα, με λιγότερα κλειστά και άδεια καταστήματα στο ιστορικό της κέντρο από ότι η Αθήνα και πολύ περισσότερα στις έρημες γειτονιές, ιστορικές επιχειρήσεις της να παραπαίουν και μικρά start ups να αναδύονται μαζί με την ελπίδα. Η Θεσσαλονίκη το 2013 έστρεψε ξανά το βλέμμα της στη θάλασσα μετά από χρόνια, μέτρησε απώλειες ανθρώπων ως παράπλευρες απώλειες από την κρίση, δοκίμασε τις αντοχές της σε μια καθημερινότητα αβάσταχτη στο κέντρο της λόγω της έλλειψης υποδομών, συγκοινωνιών, σχεδιασμού και συνείδησης αστικής των πολιτών της. Η Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται να υποδεχτεί το 2014 ως Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας με τους νέους της να έχουν το βλέμμα τους στραμμένο έξω ή να σκοτώνουν αμήχανα το χρόνο τους μπροστά σε ένα καλαμάκι του καφέ. Θα τα καταφέρει του χρόνου να πάρει μπρος; Θα δούμε..

#192

movieland ΛΕΞΕΙΣ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ

10 ταινίες για το χειμώνα

στο σκοπό του ταξιδιού: στην ανάκτηση του χαμένου βασιλείου του Έρεμπορ.Το ταξίδι στον κόσμο της Μέσης Γης συνεχίζεται με το δεύτερο μέρος της κινηματογραφικής μεταφοράς του αριστουργήματος του Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν, “Χόμπιτ”. (12/12) 12 Years a Slave του Στιβ ΜακΚουίν με τους Τσιγουετέλ Ετζιοφόρ, Μπραντ Πιτ, Μάικλ Φασμπίντερ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Ο Στιβ ΜακΚουίν με την τρίτη του ταινία (μετά τα «Hunger» και «Shame») έχει ήδη κερδίσει την εκτίμηση και του πιο δύσκολου κοινού και κριτικών ως ένας από τους πιο ιδιαίτερους και σημαντικούς σκηνοθέτες των ημερών μας. Επιμένοντας στον πρωταγωνιστή του, Μάικλ Φασμπίντερ, εισχωρεί σε μια από τις σκοτεινές πτυχές της αμερικάνικης ιστορίας και στον αντίποδα του απολαυστικού (και ολίγον σοκαριστικού) ταραντινικού Django αντιμετωπίζει το θέμα με την ιδιαίτερη βλοσυρή ματιά του διατηρώντας φυσικά το αρμόζον για το θέμα ποσοστό σκληρής βίας. Η ταινία βασίζεται στην αυτοβιογραφία του ακτιβιστή Σόλομον Νόρθαπ, του ανθρώπου που έγινε υπόδειγμα και σύμβολο του αγώνα για ανεξαρτησία των Αφροαμερικανών στην Αμερική του 1850, όταν από ελεύθερος στη Νέα Υόρκη, σύζυγος και πατέρας τριών παιδιών, απήχθη από λευκούς εμπόρους και πουλήθηκε ως σκλάβος. (12/12)

Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή / The Hobbit: The Desolation of Smaug του Πίτερ Τζάκσον με τους Μπένεκτιτ Κούμπερμπατς, Κέιτ Μπλάνσετ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Ίαν Μακέλεν, Ιλάιτζα Γουντ, Ορλάντο Μπλουμ. Μετά την επιτυχή διέλευση από τα Ομιχλώδη Όρη, ο Θόριν και η παρέα του Μπιλμπο και των 13 νάνων ρισκάρουν την είσοδό τους στο επικίνδυνο Δάσος Mirkwood για να φτάσουν στον ανθρώπινο οικισμό της πόλης στην Λίμνη. Η ομάδα πρέπει να ολοκληρώσει το ταξίδι στο Μοναχικό Όρος και ο Μπίλμπο να βρει την μυστική πόρτα που θα τους δώσει πρόσβαση στο θησαυρό του δράκου Νοσφιστή που θα τους φέρει ένα βήμα πιο κοντά

Inside Llewyn Davis των Ίθαν και Τζόελ Κοέν με τους Όσκαρ Άιζακ, Τζάστιν Τιμπερλέικ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζον Γκούντμαν - See Πρόκειται για την ιστορία ενός νεαρού μουσικού που προσπαθεί να γίνει γνωστός την εποχή της αναβίωσης της φολκ μουσικής, στη Νέα Υόρκη του 1961. Χωρίς χρήματα και χωρίς μόνιμη στέγη, αναγκάζεται να μένει σε σπίτια και καναπέδες φίλων, κυνηγάει το όνειρό του με σύντροφο μια γάτα και ανθρώπους που διασταυρώνεται και τελικά δεν καταφέρνει να βρει το δρόμο του. Live μουσικές εμφανίσεις αναβιώνουν την μουσική που άνθισε στα θρυλικά clubs του Greenwich Village, στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Δεν χάνουμε ποτέ ταινία των αδελφών Κοέν. (9/1)

Ο Μπάτλερ / The Butler του Λι Ντάνιελς με τους Φόρεστ Γουίτακερ, Άλεξ Πετίφερ, Τζον Κιούζακ, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Τζέιν Φόντα. Έργα και ημέρες του Σεσίλ Γκέινς που υπηρέτησε ως μπάτλερ στον Λευκό Οίκο, από το 1957 έως και το 1986, μια περίοδο κατά την οποία η Αμερική άλλαξε 7 προέδρους. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το άρθρο του Γουίλ Χέιγκουντ “A Butler Well Served by This Election”, που δημοσιεύθηκε το 2008 στην Washington Post. Το άρθρο αποτελεί ένα χρονικό της πραγματικής ζωής του πρώην μπάτλερ του Λευκού Οίκου, Γιουτζίν Άλεν. Η ταινία ξεκινά από το 1926, όπου συναντάμε τον νεαρό Σεσίλ να προσπαθεί να ξεφύγει από το τυραννικό και φυλετικά διαχωρισμένο Νότο, σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Μέσα από τα μάτια και τα συναισθήματα της οικογένειας Γκέινς, η ταινία του Ντάνιελς (“Μονάκριβη”) ακολουθεί τις αλλαγές στην Αμερική, σε επίπεδο πολιτικών και φυλετικών αλλαγών. Από τις δολοφονίες των JFK και Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, μέχρι τους Καβα-

λάρηδες της Ελευθερίας και τους Μαύρους Πάνθηρες, τον πόλεμο του Βιετνάμ και το σκάνδαλο του Γουότεργκέιτ. (19/12) The Wolf of Wall Street του Μάρτιν Σκορσέζε με τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μάθιου ΜακΚόναχι, Τζόνα Χιλ, Ζαν Ντιζαρντέν. Βασισμένο στο αυτοβιογραφικό best - seller του Τζόρνταν Μπέλφορτ, το φιλμ (πέμπτη συνεργασία Σκορσέζε - Ντι Καπριο) μπαίνει στα άδυτα του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης στις δεκαετίες του '80 και του '90, όταν ακόμη η Wall Street πριμοδοτούσε το αμερικάνικο όνειρο με σύνθημα το «More is Never Enough». Ο Μπέλφορτ, διάσημος για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα που λέρωσαν ποτέ τη φήμη της Wall Street, υπήρξε ο πιο επιφανής χρηματιστής της εποχής του και ένα σύμβολο για όλα όσα συμβόλιζε το κυνήγι του χρήματος. (25/12) Ένας Ακόμα +1 / Plus One του Ντένη Ηλιάδη με τους Ρις Γουέκφιλντ, Άσλι Χίνσο, Νάταλι Χολ. Τρία κολεγιόπαιδα διοργανώνουν το μεγαλύτερο πάρτι της χρονιάς, όταν ένα μυστηριώδες φαινόμενο διαταράσσει τη νύχτα για να φέρει γρήγορα το χάος προκαλώντας τις φιλίες τους και την πιθανότητα να παραμείνουν ζωντανοί. Το ελληνικό του ντεμπούτο, το “Hardcore” ήταν το 2004. Είναι ο μόνος Έλληνας σκηνοθέτης του σινεμά που έχει γυρίσει ταινία στις ΗΠΑ και μάλιστα επιτυχημένη εμπορικά: Το ριμέικ του «Last House on the Left” (2009) τον έστειλε στο top-5 του αμερικανικού box-office. Το “Plus one” ανήκει στο είδος των ταινιών τρόμου αλλά έχει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και χιούμορ. Ο Ντέμης Ηλιάδης πήγε στο Χόλιγουντ για να μείνει και μάλλον θα το καταφέρει. (19/12)

American Hustle του Ντέιβιντ Ο' Ράσελ με τους Τζένιφερ Λόρενς, Κρίστιαν Μπέιλ, Έιμι Άνταμς, Τζέρεμι Ρένερ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρόμπερτ Ντενίρο, Μάικλ Πένια, Τζακ Χιούστον

Η ιστορία ενός απατεώνα και του συνεργάτη του στο έγκλημα, οι οποίοι αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με έναν ομοσπονδιακό πράκτορα του FBI για να αντιστρέψουν τα άλλα μειονεκτήματα, τους μαφιόζους και τους πολιτικούς - και συγκεκριμένα, τον εκρηκτικό δήμαρχο του στερημένου Κάμντεν, στο Νιού Τζέρσεϊ. Εντυπωσιακό καστ και ένας σκηνοθέτης που δεν μας έχει πικράνει ποτέ και τον είχαμε εκτιμήσει χρόνια πριν την περσινή επιτυχία του “Οδηγός Αισιοδοξίας”. Όσο για τον πρωταγωνιστή του; Πέρσι ήταν χρονιά Ράιαν Γκόσλινγκ, φέτος Κρίστιαν Μπέιλ. 6 ταινίες στο pre-production για τη σεζόν 2013-14 με τελευταία την βιβλική “Έξοδο” του Ρίντλεϊ Σκοτ όπου υποδύεται τον Μωυσή. (9/1/2014) Η Λιμουζίνα του Νίκου Παναγιωτόπουλου με τους Δούκισσα Νομικού, Νίκο Κουρή, Άντριαν Φρίλινγκ, Δημήτρης Καταλειφός, Ακύλας Καραζήσης. Η Κολέτ ξεκινά ένα ταξίδι με αυτοκίνητο με αφετηρία την Λιμόζ. Συντροφιά της έχει τον Γερμανό Μαξ που είναι ερωτευμένος μαζί της και έναν Έλληνα συγγραφέα Μάρκο που την ακολουθεί σε ένα «οδοιπορικό ενηλικίωσης». Απώτερος σκοπός της Κολέτ είναι να διαλέξει το ιδανικό ταίρι. Μια κωμωδία παρεξηγήσεων που ξεκινάει από το Παρίσι της δεκαετίας του '60 και φτάνει στην Ελλάδα του σήμερα με δυνατό χαρτί την απαστράπτουσα ομορφιά της πρωταγωνίστριας που μένει να αποδείξει και το ταλέντο της. (9/1/2014) Μνημείων Άνδρες/ The Monuments Men του Τζορτζ Κλούνεϊ με τους Ματ Ντέιμον, Κέιτ Μπλάνσετ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Μπιλ Μάρεϊ, Ζαν Ντιζαρντέν. Η ιστορία ακολουθεί μια επίλεκτη “διμοιρία” ανθρώπων (που αποτελείται αποκλειστικά όχι από στρατιωτικούς αλλά από διευθυντές μουσείων, επιμελητές εκθέσεων και ιστορικούς τέχνης) οι οποίοι κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν επιφορτιστεί με μια πολύ σημαντική αποστολή: τη διάσωση των κλεμμένων έργων τέχνης από τους Ναζί και την επιστροφή τους στους νόμιμους κατόχους τους. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία για την ομάδα που έμεινε γνωστή ως «Μνημείων Άνδρες» και ρίσκαραν τη ζωή τους προκειμένου να αποτρέψουν την καταστροφή μιας πολιτιστικής κληρονομιάς 1.000 χρόνων. (16/1)

Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2013