Ασημένια επίχρυση πόρπη από την Ήπειρο, διακοσμημένη με σαβάτι καί ένθετο υς αχάτες, τέλη 19ου / αρχές 20ου αιώνα, Αθήνα, Μ ουσείο Μπενάκη.
ΤΑ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ (Ιστορία-Λαογραφία)1 ΜΑΡΙΝΑ ΒΡΕΛΛΗ-ΖΑΧΟΥ
Εισαγωγικά Η παραδοσιακή ελληνική λαϊκή τέχνη, παραγωγική δραστηριότητα στο πλαίσιο του λαϊκού υλικού βίου και των αργών ρυθμών της προβιομηχανικής κοινω νίας, έδωσε έργα των χεριών δεμένα με τις πρακτικές ανάγκες και τις συμβολικές σκοπιμότητες και αξίες
της καθημερινής και της επίσημης ζωής, τα οποία, εκ παραλλήλου, αντικαθρέφτισαν την αισθητική αντίλη ψη και τη φιλοκαλία του λαού και ανέδειξαν την κατά τόπους τεχνολογική και, γενικότερα, πολιτισμική πα ράδοση. Άνθισε το 18ο αιώνα, ως ένα βαθμό, και το 19°, ως
1 ‘ Ομιλία στο 2° Επιμορφωτικό Σεμινάριο Δυτικής Ελλάδας με θέμα «Το Ηπειρώτικο Κόσμημα. Ιστορία-ΠορείαΠροοπτικές», της Ένωσης Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων (Π.Ε. 08), Ιωάννινα, 28 και 29 Μαρτίου 2008. Το φωτογραφικά υλικό που πλαισιώνει το κείμενο προέρχεται από τις συλλογές με κοσμήματα του Εθνικού Ιστορικού Μου σείου και του Μουσείου Μπενάκη. Βλ. στο βιβλίο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, Κοσμήματα της ελληνικής παραδοσιακής φορεσιάς (18oq- 19cq αι.). Συλλογή Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Πρόλογος: Ι.Κ. Μαζαράκης-Αινιάν, Εισαγωγή: Μαρία Λαδά-Μινώτου, Αθήναι 1999, και Άγγελος Δεληβορριάς, Ελληνικά παραδοσιακά κοσμήματα. Εκδ. Μέ λισσα, Αθήνα 1980).
94