κρούει αναφανδόν τα παραπάνω και ίσως δοθεί η εντύπωση ότι φάσκω κι αντιφάσκω. Αφορά στην προσεκτική και κατόπιν πολλής περίσκεψης εκτόνωση του... θυμού. Έχοντας χτίσει ένα προφίλ «ήρεμης δύναμης», ο θυμός δεν αρμόζει στο συγκεκριμένο πλαίσιο συμπεριφοράς. Ωστόσο, όταν σκάσει βραδυφλεγές εκρηκτικό... θυμού, αυτή η σπάνια εκτόνωση θα αποτελέσει το γεγονός της χρονιάς. Η έκρηξη θυμού από έναν –κατά γενική ομολογία– «βράχο ηρεμίας και αυτοπεποίθησης» θα αποτελέσει κοσμοϊστορικό γεγονός, θραύσματα της οποίας ίσως εξακοντιστούν μέχρι τον προϊστάμενο Σχηματισμό! Αυτό είναι το σταυροδρόμι ένωσης των δύο παραπάνω θεωριών και που ίσως αντικρούονται μεταξύ τους. Η βαθιά, γνήσια και εσωτερική ενσυνείδητη πειθαρχία επιτάσσει να διακρίνουμε με σύνεση πότε... θα θυμώσουμε, με ποιον και για ποια αιτία! Ο Αριστοτέλης πιστοποιεί και προσυπογράφει διαχρονικά: «Ο καθένας μπορεί να θυμώσει–αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο–αυτό δεν είναι εύκολο» (Ηθικά Νικομάχεια). Παρομοίως και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος: «Ποτέ ο θυμός δεν είναι αναίτιος, σπάνια όμως η αιτία του είναι άξια λόγου». Θα μπορούσαν τα λόγια των επιφανών αυτών ανδρών να αποτελέσουν οδηγό για τις αιτίες θυμού γιατί, ως γνωστόν, οι περισσότεροι αντιδρούμε ενστικτωδώς στις εξωτερικές προκλήσεις θυμώνοντας αυτοστιγμεί με το πρώτο ερέθισμα, οιονεί προϊστορικοί άνθρωποι των σπηλαίων που αντιμετώπιζαν προκλήσεις από άγρια ζώα! Ο αυτοέλεγχος είναι ισχυρός κοινωνικός μαγνήτης. Σταδιακά ορθώνουμε προφίλ ανθρώπου που ξέρει πού πατάει, ανθρώπου που εμπνέει σεβασμό και αποπνέει αυτοπεποίθηση. Τέτοιους θέλουν εν τέλει οι Διοικητές κι ας μην το παραδέχονται δημόσια. Ξέρουν κατά βάθος ότι με τέτοιο στέλεχος στη Μονάδα τους είναι σίγουροι, τουλάχιστον στο
επιτυχημενη επιβιωση στον ελληνικο στρατο
™23