Κάποια μέρα ο Γίγαντας επιστρέφει και βλέπει τα παιδιά. Ενοχλημένος τα διώχνει και βάζει φράκτες σε όλες τις εισόδους για να μην μπει κανείς. Από εκείνη την στιγμή ο κήπος ερημώνει… Φεύγουν τα πουλιά, τα λουλούδια αρνιούνται να φυτρώσουν και στον κήπο απλώνεται το Χιόνι, η Παγωνιά, το Χαλάζι και ο Βοριάς. Ο πανέμορφος κήπος μεταβάλλεται σ’ ένα απέραντο χειμωνιάτικο , παγωμένο τοπίο. Άραγε, το γέλιο ενός παιδιού, θα μπορέσει να λιώσει την παγωμένη καρδιά ενός Εγωιστή Γίγαντα; Διαβάστε όλο το παραμύθι παρακάτω¨: Κάθε απόγευμα, τα παιδιά συνήθιζαν, γυρνώντας απ’ το σχολείο, να πηγαίνουν και να παίζουν στον κήπο του Γίγαντα.
Ήταν ένας μεγάλος όμορφος κήπος. Εδώ κι εκεί, πάνω στην πράσινη χλόη, έστεκαν λουλούδια όμορφα σαν αστέρια και δώδεκα ροδακινιές, την άνοιξη γέμιζαν με λεπτά ροζ άνθη σα μαργαριτάρια. Και το φθινόπωρο έφερναν πλούσιους καρπούς. Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα και τραγουδούσαν τόσο γλυκά, τα παιδιά σταματούσαν το παιχνίδι να τ’ ακούσουν. «Τι χαρούμενοι είμαστε εδώ!» Φώναζαν ο ένας στον άλλο.