S druge strane, budući da Božija providnost i milost nemaju granice i ne može se reći da se završavaju nakon neke razine, postoji neograničen broj stvorenja u potencijalnom obliku, koja ne prelaze u aktualni oblik, već ostaju samo kao mogućnost. Materija tijela, iako se nalazi na najslabijoj i najtamnijoj razini postojanja, ne protivi se primanju usavršavajućeg kretanja posredstvom aktivnog izvora. Zato pod uticajem isijavanja svjetlosti zvijezda, a posebno Sunca, poprima stanje poboljšanja i umjerenosti, postaje materija za prehranu i daljnje korištenje i potencijal podložan uticaju. Posredstvom oblika i formi, koje su uređene po Božijoj mudrosti i proviđenju, ona postaje pripravna da se razvije i primi život. Kroz prethodna razmatranja dokazali smo da kontingentno nije uzalud i bez svrhe stvoreno. Zapravo, stvoreno je da bi se vratilo svome krajnjem izvoru. Prema tome, elementi svijeta prirode su stvoreni da bi primili život i dušu. Prvi trag života koji primaju su ishrana, rast i rađanje sebi sličnih. Nakon ove razine otpočinje život osjetila i kretanje sa voljom, a tek onda život praćen znanjem i moći razlučivanja. Na ovaj način materija prima život. Svaka od ovih vrsta života predstavlja jedan “oblik savršenstva” posredstvom kojeg tragovi života bivaju darovani materiji ili, drugim riječima, posredstvom moći koje se stavljaju njemu u službu. Oblik koji daruje tragove života materiji nazivamo dušom. Njen najniži oblik je vegetativna duša, srednji oblik je životinjska duša, a najuzvišeniji oblik je ljudska duša.
90