MondoManila

43 “Huwag mo sabi akong minumura, eh!”

“Baki nga? Lalaban ka? Ha? Gusto mo, tapusin na natin ngayon dito sa tindahan ni Aling Eppie.”

Dumungaw ang ulo ni aling Eppie, ang may-ari ng tindahan, sa bintana.

“Hoy, kung mag-aaway kayo, doon kayo sa malayo juwag dito sa tindahan ko, hindot! Magdadala pa kayo ng kamalasan sa negosyo ko!”

Nagtitigan kami ni Mutya, kinakapa ang kapasidad ng bawat isa.

Makalipas ang ilang sandali, nagsalita siya.

“Putang ina mo, bata. Kung hindi ka nakakatikim ng leksyon doon sa lugar na pinanggalingan mo, dito sa looban marami kang leksyon na matututunan.

Unang-una ang leksyong ituturo ko sa iyo!”

Okey, sabi ko sa sarili ko. Away kung away. Tang ina, nananahimik ako rito talagang sinundan ako ng away. Sige, away kung away. Hinitit ko ang sigarilyo ko at pinitik ang upos patalsik sa kanal. Pagkuway naghubad ako ng kamiseta at isinampay sa sandalan ng upuan na nakalagay sa labas ng tindahan.

Sa yugtong ito, may pangilan-ngilan na ring taong nanonood sa amin.

Naghihintay na may mangyari.

Naghubad din ng kamiseta si Mutya. Pagkahubad ng kamiseta, pinatunog niya ang kanyang mga daliri sa kamay habang walang patid ang pagkakamasid sa akin.

“Kuya, hinahanap ka ni nanay.”

Napalingon ako. Si Dino. Wrong timing.