MondoManila

42 Nakatingin lang ako sa kanya, tinatantya ang magiging reaksyon niya sa tanong ko.

“Putang ina mo! Anong sinasabi mong bakla ako?”

“Hindi ko sinasabi, tinatanong ko kung bakla ka,” paglilinaw ko sa kanya.

“Eh putang ina mo pala eh. Bakit mo naman naitanong kung bakla ako?

Mukha ba akong bading? Kumekembot ba ako kapag naglalakad? Ha?” “Naitanong ko lang kase, sabi mo mutya ka ng looban. Eh, lalake ka.

Paano ka naging mutya ng looban?”

“Hindi ko sinabing mutya ako ng looban. Ang sabi ko, ako ang mutya rito sa looban.”

“Siyanga pala, ano ang pangalan mo,” tanong ko, layunin kong ibahin ang takbo ng usapan.

“Bakit mo gustong malaman kung ano ang pangalan ko? Bakit?”

“Wala lang, sinabi ko sa iyo, Tony ang pangalan ko. Umaasa lang akong sasabihin mo rin kung ano ang pangalan mo, na makikipagkilala ka rin sa akin.”

“Putang ina mo, bakit sino ka ba para kilalanin ko?”

Hindi ko na talaga gusto ang tinatakbo ng usapan. Tinantya ko ang katawan ni Mutya. Medyo malaki at malaman kumpara sa akin. Pero sa tantya ko, kung anuman ang mangyari, kaya ko siyang labanan nang parehas.

“Huwag mo kong minumura,‟ sabi ko sa kanya.

“Bakit? Lalaban ka?”

Tama na, sabi ko sa sarili ko.

“Putang ina mo, kabago-bago mo rito ang yabang mo, hindot ka,” parang naghahamon na sabi ni Muya.