MondoManila

126 Maya-maya‟y namataan niya si Dondon, papalabas ng looban. Nakabihis ito ng unipormeng pamasok. May pulang lasong nakatali sa mahaba nitong buhok. Sa mukha nito‟y mababakas ang make-up na sa tantya ni Tony ay nasobrahan ng pahid. Kipkip nito sa dibdib ang mga libro.

Ayos. Pagkakataon ko na ito.

“Hi,” bati ni Tony nang huminto sa may tabi niya si Dondon.

“Hi,” matipid na tugon nito.

“Late ka na, ah,” pahabol ni Tony.

“Oo nga, eh. Ikaw, mukhang tinanghali rin.”

Naghahanapbuhay kase ko sa gabi. Hindi tulad mong puro kalandian ang laman ng isip.

“Oo nga. Bad trip. May test pa naman kami ngayon.”

Ilang sandaling walang imikan. Pagkuwa‟y nagtanong si Tony.

“Ano‟ng oras na ba, Dondon?”

“Mag-aalas-diyes na. Ano na naman kaya ang ikakatwiran ko sa prinsipal namin?”

Eh, di sabihin mo, nanlalake ka pa. Sa laki ng burat, natagalan ka.

“Sabihin mo, matrapik. Talaga namang sobra ang trapik sa buong Maynila. Iyan ang isang problemang kahit kelan hindi masosolusyunan ng gobyerno.”

Hindi kumikibo si Dondon. Pinara nito ang isang dyip na nagdaan.

Bumabayo sa pandinig ang maingay nitong stereo. Ni hindi nag-minor ang dyip, halos nakatingala na ito sa dami ng mga nakasabit na pasahero.