ThetKhineofMinDin by min din

rif; 'if&JUoufcdkif (twJG - 2)

အာဏာသိမ္းေတာ့ က်ေနာ္ေျခၿငိမ္သြားတယ္ထင္လုိ႔လား။ မၿငိမ္ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ့္အက်င့္ကုိက ခက္ခက္ကိုမွ လုိခ်င္ တာ။ ဒီစစ္တပ္ကုိ ဘယ္နည္းနဲ႔ ဒုကၡေပးရမယ္၊ ၿပိဳေအာင္ ၿဖိဳရမလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္ ဆက္ၾကံတာေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဆရာဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာက သူ႔မိတ္ေဆြ ဦးခင္ဝင္းနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ဦးခင္ဝင္းရဲ႕သားက အေရးအခင္းမွာ အပစ္ခံရလုိ႔ ဆံုးသတဲ့။ သူက ဓာတုေဗဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ႏွံ႔စပ္တ့ပ ဲ ုဂၢိဳလ္။ ဆရာဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာက လွ်ာမွာ ကင္ဆာျဖစ္ေနလို႔ သိပ္မေနရေတာ့ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္သိေနတယ္။ သူ႔ပါးစပ္ပါးေခ်ာင္မွာ ႏြယ္ခ်ဳိျမစ္ကေလး ဝါးရင္း အေရးအခင္းတေလွ်ာက္လံုး သံ႐ံုးေပါင္းစံုကုိ က်ေနာ္န႔ေ ဲ လွ်ာက္သြားေနတာ။ စာပို႔တာ၊ အကူအညီေတာင္းတာ မ်ဳိးစံုပဲ။ အားကိုးရလုိ ရျငားေပါ႔ဗ်ာ။ ဆရာက က်ေနာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္အားထားပံုရတယ္။ ဦးခင္ဝင္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတာ ဟာ က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ ပညာသားပါပါ လမ္းညႊန္လုိက္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္။ ဟုတ္ခ်င္မွ လည္း ဟုတ္မယ္ေပါ႔ဗ်ာ။

ခင္ဗ်ားကို ဟုိတခါ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလုိေပါ့။ ဓာတ္ဆီတိုင္ကီေတြကုိ ဂံုးေက်ာ္တံတားေတြလုိ ဆင္ေျခေလွ်ာေနရာမွာ ထားၿပီး စစ္ကားေတြ လာတာနဲ႔ လွိမ့္ၿပီးမီး႐ိႈ႕တာကေန အေဝးထိန္းခလုတ္ပါတဲ့ကစားစရာေတြန႔ဲ ထိန္းခ်ဳပ္ေဖာက္ခဲြ တာတို႔အထိ အမ်ဳိးကိုစံုေအာင္က်ေနာ္ေလွ်ာက္ေလ့လာခဲ့ပါသဗ်ာ။ ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္တာထက္ က်ေနာ္႔စိတ္မွာထက္သန္ ေနလို႔ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာဗ်။ ဆရာ ဦးခင္ဝင္းနဲ႔ တလေလာက္ တြဲလိုက္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြား တယ္။ ျပတ္မယ္ေလ။ ဖမ္းတာ၊ ဆီးတာ၊ စစ္တာ၊ ေဆးတာေတြ လုပ္လာေနၿပီကုိး။ သူဘာျဖစ္ေလသလဲေတာ့ မသိ ဘူး။ က်ေနာ့္ကုိ ပုိ႔ခ်ေနတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကေတာ့အဲဒီမွာ တစခန္းရပ္သြားေတာ့တာပဲ။

http://www.mindin.info/