Musa Hoti, Shënime, kujtime, përjetime, dokumente nga Reshat Sahitaj.

nga informacionet e mjeteve të propagandës, të organeve të ndryshme të shtypit apo të radiotelevizive.

Më ka rastisë të dëgjoj për debate apo të jem i pranishëm në diskutime emocionale grindje mes shqiptarëve për të vlerësuar se cili dëshmor (hero) duhet përmendur e shënuar i pari, cili i dyti dhe kështu me radhë.

Unë personalisht kam ndjekur sistemin renditës sipas kronologjisë së ngjarjeve. Bazuar në ngjarje dihet botërisht se Jusuf Gërvalla, Kadri Zeka dhe Bardhosh Gërvalla u vranë me 17 janar 1982, ndërsa Vehbi Ibrahimi u vra 11 tetor 1981.

Armiku asnjëherë nuk e ka bërë seleksionimin e shqiptarëve në bazë të ngjyrimeve politike apo ideologjike. Ai ka vrarë djemtë më të mirë të kombit tonë, pavarësisht se cilës parti apo organizatë i përkisnin. Edhe një gjë dihet se armiqtë kurrë nuk kanë falur dhe nuk kanë harruar individët dhe familjet e atyre që historikisht kanë qenë kundër tyre. Ata kanë mbajtur shënime dhe në momentin, kur u është dhënë rasti, ata na kanë vrarë, duke u përpjekur që vrasjet t’i propagandonin si “qërim hesapesh mes shqiptarëve”. Ata nuk e kanë harruar se babai i Enver Hadrit ishte kundër okupimit të Kosovës nga Serbia dhe e vranë në vitin 1941; nuk e harruan se babai i Musa Hotit ishte i NDSH-së dhe ish i burgosur politik dhe e vranë Musën në kohën kur askush nuk do ta besonte se Serbia do hakmerrej për aktin e Musa Hotit që kishte bërë në Bruksel me 1981. UDB-ja, policia sekrete dhe strukturat kriminale të Serbisë kanë punuar (dhe punojnë) me projekte sekrete inteligjente, duke parapërgatitur alternativa diversioniste për të krijuar opinione çoroditëse. Ata, përgjithësisht, vrasjeve të veprimtarëve shqiptarë u paraprinin me dezinformime për ngjarjen e pritme. Kjo bëhej në mënyrë profesionale nga psikologë e sociologë kriminalistë, duke shfrytëzuar për këtë qellim hafijet shqiptare.

Mirë e dimë të gjithë se çdo vrasje, që ata kanë bërë, menjëherë është përfolur e hedhur ideja dyshuese se ndoshta e ka bërë shoku më i ngushtë i viktimës. Ka qarkulluar pikëpyetja, bie fjala, si ndodhi që Jusufin e vranë, por nuk e vranë filan fistekun, kur ata gjithnjë ishin bashkë? Pse e vranë Enver Hadrin e nuk e vranë 7