burracakërisë së gazetarit beogradas Rajko Gjurgjeviç, i revistës “Duga”, që, i shoqëruar nga spiunë të UDB-ës, shkoi në shtëpinë e Musa Hotit, kur ai ishte në burg, etj. Libri duket, është shkruar me çiltërsi, ku autori paraqitet edhe si dëshmitar, jo vetëm i veprimtarisë së Musa Hotit, por, përgjithësisht, i diasporës shqiptare të Belgjikës ku ka bërë jetë aktive për lirinë e Kosovës dhe çështjen kombëtare për rreth një çerekshekulli si emigrant politik. Autori, nisur nga fakte dhe dukuri të realiteteve bashkëkohëse, synon t’u japë përgjigje atyre që “tash pas luftës po dalin trima” duke rrahur gjoksin se paskan bashkëpunuar me x apo y dëshmorë, edhe pse mire dihen se asokohe qëndronin strukur duke soditur ngjarjet kombëtare. “Ne ishim ata që ishim”- shkruan Reshat Sahitaj dhe vijonim punën tonë. Edhe kur dikush thoshte se me aktivitete kulturore nuk çlirohej Kosova, ata përsëri vijonin të organizonin veprimtari kulturore; të botonin në Bruksel edhe revistën letrare “Iliria”, të publikonin kronika, lajme dhe artikuj në mediat prestigjioze të Belgjikës, si “Le soir” dhe “La derniere heurs” etj. Ai kritikon shkrimet fiktive, që e shtrembërojnë të vërteten historike, duke i cilësuar ata si “pjellë e imagjinatës” dhe ngulmon në mendimin se “Historia nuk shkruhet sipas dëshirave dhe trilleve të kujtdoqoftë, por mbi bazen e fakteve, të dokumenteve”. Kësisoj botim i ri i Reshat Sahitaj pasuron literaturën historike për lëvizjen heroike të çlirimit të Kosovës dhe të kauzës sonë kombëtare; është një kujtesë e vyer për brezat e sotëm dhe të ardhshëm.
Hamit Boriçi
396