sepse populli e di mirë rrugën e vet. Pra, bashkimi do të reflektohet si besëlidhje në fitoret tona dhe do të tregojë qartësinë dhe pjekurinë e përgatitjes sonë për luftë. Besëlidhja e fortë ka qenë gjithnjë kushti i parë, i cili na ka shtie në fitore të pareshtura dhe përfundimtare. Na kanë mësuar rrugët e gjata dhe të hidhura se vetëm të bashkuar mund të luftojmë drejt, se gabimet e bëra gjatë luftërave të kaluara duhet të na shërbejnë si mësime të shtrenjta. Nga ana tjetër luftërat mes grupesh gjithnjë janë paraqitur në momente kur na ka humbur qartësia, por atë- qartësinë- e kemi gjetur së shpejti, jemi bashkuar pa pengesa duke i eliminuar gabimet e vogla, kurse të mëdhatë i kemi zvogëluar. Kështu ka ecur shqiptari nëpër rrugën e historisë, i munduar, por kurrë i thyer, kurrë i asgjësuar. Kjo qëndresë u arrit përherë duke u mbajtur për njëri-tjetrin dhe duke i bërë pushkët strumbullarë në duart e bashkuara dhe të fuqishme. Po qe se ky bashkim nuk arrihet, do të vërtetohet edhe njëherë se në mesin tonë ka njerëz, që punojnë për armikun; do të vërtetohet papjekuria jonë në çështjen e madhe, e cila duhet të qëndrojë mbi çdo interes personal dhe mbi çdo tendencë individuale dhe subjektive. Duhet t’ua theksojmë shokëve të ndershëm që të marrin drejtqëndrimin dhe ta thonë fjalën e vet çdonjëri në emër të kësaj çështje të madhe, të distancohet secili, pa ngurrim, pa humbur kohë dhe pa luhatje, prej grupeve, prej dinastive, familjarizimit, bajraktarizmit, përkatësive primitive fisnore e të hordës dhe, mbi të gjitha prej “Krerëve” që pengojnë bashkimin; ta thotë secili fjalën e vet haptas, mendimin e vet të lirë konstruktiv, sepse, siç ka theksuar Isamil Qemaili, çdo shqiptar i ndershëm ka të drejtë të flasë në emër të kombit dhe atdheut. Nder i madh është të përcaktohesh në shërbim të atdheut, ndërsa tradhti të vihesh në shërbim të individëve destruktivë, sepse forca qëndron në masë, jo në grupe, as në individë. Në Delémont – Zvicër, më 12.07.1985
240
Hysen Gërvalla