είχε ακόμα ενηλικιωθεί, μια μικρή «μάγισσα». Έζησε το 17ο στην Αγγλία και, μετά τη θανάτωση της γιαγιάς της με την κατηγορία της μάγισσας, υποχρεώθηκε να ακολουθήσει μια ομάδα Πουριτανών που ίδρυσε αποικία στη Β. Αμερική. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος της αφήγησης. Έχει τη μορφή φύλλων ημερολογίου που κρατούσε η μικρή μάγισσα (Μαίρη Νιούμπερυ) και το οποίο βρέθηκε μετά από αιώνες κρυμμένο μέσα σε ένα πάπλωμα. Σε πρώτο πρόσωπο, λοιπόν, η ενδο/ομοδιηγηματική αφηγήτρια ξεδιπλώνει την ιστορία της, η οποία διαρκεί λίγο περισσότερο από ένα ημερολογιακό έτος (αρχές Μαρτίου 1659 έως τον Ιούλιο του 1660). Τα τελευταία φύλλα του ημερολογίου συμπληρώνονται από μια φίλη της που τη βοηθά να διαφύγει και από το νέο τόπο εγκατάστασής της. Η αφήγηση ξεκινά με το μαρτύριο και την εκτέλεση της γιαγιάς από τους «μαγισσοκυνηγούς». Μια πλούσια κυρία, η οποία φαίνεται ότι ήταν η μητέρα της, της οποίας η «γιαγιά» ήταν «τροφός» και στην οποία την είχε εμπιστευτεί μη μπορώντας να την κρατήσει κοντά της για κοινωνικούς προφανώς λόγους, τη διασώζει και της εξασφαλίζει τα απαραίτητα για να φύγει με μια ομάδα Πουριτανών, που για πολιτικούς λόγους και για να διασώσουν την πίστη τους (θάνατος Κρόμγουελ, επάνοδος της βασιλείας (Κάρολος), μεταναστεύουν με πλοίο από το λιμάνι του Σαουθάμπτον για την Αμερική. Κουβαλώντας μια πλαστή ιστορία για την καταγωγή της και με το όνομα Μαίρη Νιούμπερυ η μικρή μάγισσα, δεκατριών ετών τότε επιβιβάζεται στο πλοίο κοντά σε μια οικογένεια. Το ταξίδι με το πλοίο ήταν δύσκολο. Οι Πουριτανοί είχαν αυστηρά ήθη, αλλά ευτυχώς κατορθώνει να επικοινωνήσει με κάποιες
γυναίκες και έναν νεαρό. Έχει ιδιαίτερη επιδεξιότητα στο να βοηθά στη θεραπεία αρρώστων, πράγμα που της είχε μάθει η γιαγιά της, βοηθά μάλιστα με επιτυχία να ξεγεννήσουν μια γυναίκα. Επειδή γνωρίζει να γράφει, ο αρχηγός της αποστολής την καλεί να τον βοηθά στην καταγραφή των «θαυμάτων» που συμβαίνουν στη διάρκεια του ταξιδιού. Σ’ αυτό το ταξίδι μάλιστα συνειδητοποιεί για πρώτη φορά τις ικανότητες της να βλέπει το μέλλον. Μέσα από τις αφηγήσεις διαφόρων για μάγισσες, που μπορεί να υπάρχουν στο πλοίο, ζωντανεύουν οι φόβοι της μην την ανακαλύψουν. Ένα καταφύγιο που την ανακουφίζει είναι το γράψιμο του ημερολογίου. Η Μαίρη νοιώθει διαφορετική, αλλά είναι αναγκασμένη να υποτάσσεται στη ζωή που της επιβάλλεται. Στην Αμερική κατέπλευσαν στο λιμάνι του Σάλεμ, αλλά δεν εγκαταστάθηκαν εκεί. Μετακινήθηκαν χιλιόμετρα μακριά, στην έρημο και εγκαταστάθηκαν στη Μπιούλα. Ασφυκτιά στη νέα της ζωή, βοηθώντας στις δουλειές του νοικοκυριού και περιμένοντας να την επιλέξει κάποιος για σύζυγο. Νοιώθει να επικοινωνεί με λίγους. Σε μια της εξόρμηση στο δάσος για να αναζητήσει θεραπευτικά βότανα και για να ξεφύγει από την καθημερινή ρουτίνα γνωρίζεται με τους Ινδιάνους. Όλη η κοινότητα θεωρεί ύποπτη τη συμπεριφορά της και δεν αργούν να της φορτώσουν τις κακοτυχίες τους. Κατηγορείται ότι οργανώνει μαγικές τελετές και ετοιμάζονται να την καταδικάσουν, αλλά ευτυχώς κατορθώνει να διαφύγει με τη βοήθεια της οικογένειας με την οποία συγκατοικούσε. Και αυτοί τελικά θα φύγουν για μέρη «όπου έχουν ακούσει ότι ο κόσμος είναι πιο ελεύθερος να ακολουθήσει τη δική του συνείδηση».
33