Maria Przybyłowicz
Problemy współczesnej młodzieży
Dojrzewanie to bardzo trudny okres w życiu każdego młodego człowieka. Jest to czas, kiedy jest on bardziej podatny na wpływ innych osób, ale i zagrożeń płynących z otoczenia. W okresie dojrzewania, człowiek poszukuje własnej tożsamości i poznaje siebie, odpowiada sobie na pytania: kim jestem? Kim chcę być? Czego chcę? Często to szukanie odpowiedzi idzie w złym kierunku. Dlaczego tak się dzieje? Myślę, że przede wszystkim młodym ludziom brakuje dobrego wzorca, kogoś, kto mógłby stać się dla nich autorytetem, na kim mogliby się wzorować. W związku z tym są zagubieni, w ciemno podążają za namową przywódcy grupy, w której dorastają, która wyznacza zasady postępowania. Współczesna młodzież ma zbyt wygórowane wymagania, odczuwa brak akceptacji przekonań i zachowania ze strony innych. Często ma to swoje ujście w buncie młodych względem dorosłych. Uważają, oni że rodzice nie są ideałami, nie mają czasu na rozmowę z dzieckiem, na wysłuchanie go. Rzeczywiście tak się dzieje, że rodzice pochłonięci swoją pracą, pogonią za pieniędzmi, problemami dnia codziennego, nie znajdują już czasu dla swoich pociech. Uważają, że najważniejsze jest zabezpieczenie materialne. Zostawiony sam sobie nastolatek nie ma możliwości odpowiedzi na dręczące go pytania. Kiedy sobie nie radzi, pojawiają się znacznie większe problemy, jak narkotyki czy alkohol. W rozpaczy sięga po używki, a to rodzi olbrzymie kłopoty. Złudnymi dobrami, będącymi przyczyną innych problemów młodzieży, są wynalazki współczesnej techniki, takie jak telewizja, komputer, telefon komórkowy. Są one obecne w codziennym życiu młodych ludzi, a nieumiejętne korzystanie z nich prowadzi do tragedii. Używane w nadmiarze są przyczyną uzależnień od gier, seksu czy internetu. Osoba żyjąca w świecie wirtualnym wyklucza się ze społeczeństwa i nie może się odnaleźć w rzeczywistości, co skutkuje ciężką depresją, a nawet samobójstwem. Młodzież XXI wieku jest przeciążona mnóstwem zajęć szkolnych i pozaszkolnych. Tak naprawdę, to nie ma czasu na rozwijanie swoich zainteresowań, nie może dać ujścia swoim emocjom i oddać się pasjom. To z kolei skutkuje postępującą frustracją i brakiem motywacji do jakichkolwiek działań. Okres dojrzewania to pierwsze miłości i złamane serca. W tym czasie młode osoby są przewrażliwione na punkcie swojego wyglądu. Nie zawsze akceptują zachodzące w nich zmiany: problemy z cerą czy wzrost masy ciała. W szczególności dziewczyny chcą podobać się płci przeciwnej i robią wszystko w tym kierunku. Często kończy się to przedwczesnym życiem seksualnym lub chorobami np. anoreksją.
Kolejną sprawą, która zaprząta umysły młodych ludzi są rozważania na temat wiary, sensu życia i wartości. Przytłoczeni nadmiarem informacji, napływających z rozmaitych źródeł, nastolatkowie nie potrafią jednoznacznie określić, które z nich są warte uwagi i zagłębienia się w nie. W pewnym momencie znajdują się na rozstaju dróg – wybierają między wiarą w istnienie istoty wyższej, a jej brakiem. Ustalają hierarchię wartości dla pieniędzy, rodziny, sukcesu czy moralności. Wybór nie należy do najłatwiejszych i często podlega zmianom, aż do momentu, gdy nastolatek odnajdzie swoją stabilną tożsamość. Problemy młodych ludzi istniały wcześniej, istnieją teraz i będą istniały nadal. Myślę, że to, co ma na nie najważniejszy wpływ to dom, w którym się wychowują. Wychowanie pełne miłości i zaangażowania ze strony rodziców, wyraźne wytyczenie granic, co dziecku wolno, a czego nie, przyczynia się do harmonijnego rozwoju dziecka, wzrostu jego samodzielności i poczucia bezpieczeństwa. Wspólnie zjadane posiłki, rodzinne wyjazdy, pielęgnowanie tradycji, radość ze spędzania wspólnie wolnego czasu, konstruktywnych dialogów – to wszystko tworzy mocny fundament dla młodego, wchodzącego w dorosłe życie człowieka. Prawdą więc jest to, co napisał Janusz Korczak: „Znamy dziecko w chorobie, w stanie zakłóconej równowagi, musimy je poznać w miarowym jego rozwoju. Znamy znaczne zaburzenia, nie znamy drobnych odchyleń. Znamy dziecko w ułamku, w segmencie jego życia, musimy poznać w wielu typach i idywidualnych odmianach, poprzez pierwsze, drugie dzieciństwo i okres dojrzewania, w wielu profilach fizycznego i duchowego wzrostu. Każda wydarta naturze tajemnica to cenna zdobycz już nie dla garstki dzieci, a dla wszystkich, nie dla danego momentu, a dla stuleci.“