Το λυκάκι, η Κοκκινοσκουφίτσα και οι κυνηγοί Τα παιδιά του Α3 του 1ου Δημ. Σχ. Γαζίου, 2012 – 2013, εικονογραφούν το παραμύθι της δασκάλας τους Κείμενο – επιμέλεια: Μαριλία Κωστάκη
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα όμορφο γκριζωπό λυκάκι που το έλεγαν Άκη. Ο Άκης ζούσε μαζί με την οικογένειά του σε ένα πανέμορφο πυκνό δάσος στην πλαγιά ενός βουνού. Όταν έγινε έξι μηνών, η μητέρα του θέλησε να του δείξει ότι ήταν πια μεγάλο και μπορούσε να κυκλοφορεί άνετα μέσα στο δάσος. Έτσι λοιπόν του ετοίμασε ένα καλαθάκι με τα καλύτερα κομμάτια ελαφιού και αγριογούρουνου και του είπε:
Αναστασία Ανδρουλάκη, Η μαμά λύκαινα ετοιμάζει το καλοθάκι
-Πάρε αυτό το καλάθι και πήγαινε στη γιαγιά, στην κορυφή του βουνού. Αρρώστησε βαριά μ’ αυτό το χιονιά, η καημένη, και δεν μπορεί να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι. Όμως πρόσεχε, Άκη! Στο δάσος κυκλοφορούν επικίνδυνες Κοκκινοσκουφίτσες και κακοί κυνηγοί. Να έχεις το νου σου! Να μη μιλήσεις σε κανένα και να μη χασομερήσεις καθόλου στο δρόμο. Τ’ άκουσες; -Εντάξει κατάλαβα!
μητέρα,
Όμως
γιατί
να
θέλουν το κακό μου; Γιατί να βλάψουν ένα μικρό λυκάκι; ρώτησε ο Άκης όλο απορία. -Οι
άνθρωποι
είναι
κακοί μ’ εμάς Άκη, είπε η μητέρα με θλιμμένο βλέμμα, ενώ περνούσε το καλάθι στο λαιμό του μικρού της. Του ευχήθηκε έμεινε
να
καλό
δρόμο
και
το
κοιτά
να
απομακρύνεται. Δημήτρης Κηπαράκης, Ο Άκης φεύγει απ’ το χωριό του
Η ώρα περνούσε και ο Άκης απολάμβανε τη βόλτα στο μεγάλο δάσος. Πρώτη φορά περπατούσε μόνος και όλα του φαίνονταν καινούρια. Δοκίμαζε τις αισθήσεις του˙ τέντωνε τα αφτάκια του και αφουγκραζόταν την παραμικρή κίνηση από μέτρα μακριά. Δοκίμαζε την όσφρησή του
και
έπεφτε
διαπίστωνε έξω.
τρωκτικά,
Εντόπιζε
αλλά
και
ότι
δεν
μικρά άλλα,
μεγαλύτερα, ζώα ακόμα κι αν βρισκόταν
σε
μεγάλη
απόσταση απ’ αυτά. Έπιασε μάλιστα κάνα δυο σκίουρους και τους έβαλε στο καλάθι που θα πήγαινε στη γιαγιά του. Ήθελε
να
της
αποδείξει
ότι
μεγάλωσε και μπορούσε πια να κυνηγά και ο ίδιος όπως οι γονείς και τα άλλα μέλη της αγέλης του. Σοφοκλής Τουπής, ο Άκης περπατά στο μεγάλο δάσος
Γιώργος Φραγκιαδάκης, Ο Άκης ακούει ένα σκίουρο πίσω απ’ το θάμνο
Ο Άκης διαπίστωνε ότι την τροφή του έπρεπε να την κυνηγήσει πράγμα που δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ήταν όμως αποφασισμένος να τρέξει, να σκαρφαλώσει, να κινηθεί μέσα στο σκοτάδι αθόρυβα, να κάνει τα πάντα, για να αποδείξει ότι ήταν ένας σπουδαίος και τρανός λύκος. Ξάφνου, όμως, είδε κάτι που τον παραξένεψε. Ένα ωραιότατο φιλέτο αγριογούρουνου στη μέση ενός μονοπατιού. «Τι τρέχει εδώ;», σκέφτηκε. Παράλληλα η μυτούλα
του
τον
προειδοποιούσε ότι κάτι κακό συνέβαινε. Πλησίασε δισταχτικά το μεζέ. «Χμ, κάτι μου βρωμάει», είπε
μέσα
του,
ενώ
σχεδόν
ταυτόχρονα ήρθαν στο νου του τα λόγια της μητέρας του που του έλεγαν να ‘ναι προσεχτικός. Ο Άκης προσπέρασε το κομμάτι του
αγριογούρουνου
και
συνέχισε το δρόμο του. Χωρίς να
το
καταλάβει
είχε
μόλις
αφήσει πίσω του την πρώτη παγίδα,
ένα
δόλωμα
με
δηλητηριασμένο κρέας, για την εξόντωση των λύκων! Μηνάς Λεμονάκης, Ο Άκης συναντά ένα δόλωμα
Λίγο παρά κάτω η καταπληκτική του ακοή εντόπισε κάτι να σαλεύει πίσω από ένα θάμνο. -Γρρρρρρρρ! γρύλισε ο Άκης με απορία καθώς είδε ένα κοριτσάκι με κόκκινο σκούφο να μαζεύει φράουλες.
Νίκος Αρβανιτάκης, Κάτι σάλευε πίσω απ’ το θάμνο
-Πού πηγαίνεις τέτοια ώρα, μικρούλη μου; τον ρώτησε το κοριτσάκι με γλυκιά φωνή.
Ηρίννα Βλαχάκη, Άκης και Κοκκινοσκουφίτσα
-Πηγαίνω κάποια πράγματα στη γιαγιά μου που είναι άρρωστη, απάντησε εκείνος τρέμοντας από το φόβο του.
Χαρούλα Χατζή, Άκης και Κοκκινοσκουφίτσα
-Αααα, ναι; Και πού μένει η γιαγιά σου; ξαναρώτησε η μικρούλα με το κόκκινο σκουφί. -Στην άλλη άκρη του δάσους, στην κορυφή του βουνού, αποκρίθηκε ο Άκης.
Μαριλένα Σταματάκη, Άκης και Κοκκινοσκουφίτσα
-Ε, τότε βιάσου! Θα σε πάρει το βράδυ ώσπου να ανέβεις εκεί πάνω. Σε χαιρετώ! Και περαστικά στη γιαγιάκα σου…, είπε η Κοκκινοσκουφίτσα και χάθηκε πίσω από τους θάμνους. Ο Άκης τα ‘χε χάσει. Πρώτη φορά ερχόταν αντιμέτωπος με άνθρωπο κι έτρεμε από το φόβο του.
Άννα Σαριδάκη, Άκης και Κοκκινοσκουφίτσα
Στο μεταξύ η Κοκκινοσκουφίτσα βγήκε γρήγορα στο δρόμο και έφτασε αστραπή στο χωριουδάκι, λίγο πιο κάτω από την κορυφή του βουνού. Ήταν σίγουρη ότι ο λύκος δε θα ακολουθούσε τη διαδρομή αυτή γιατί θα τον τρόμαζαν οι ξυλοκόποι, οι περαστικοί και τα μηχανήματα που δούλευαν πυρετωδώς για τη διάνοιξη του δρόμου. Έτσι είχε το χρόνο να ειδοποιήσει όλους τους κυνηγούς ότι ερχόταν λύκος και να τους ενημερώσει για τη φωλιά της γριάς λύκαινας.
Αγγελική Ναυπλιώτη, Η Κοκκινοσκουφίτσα ειδοποιεί τους κυνηγούς
Οι κυνηγοί κινήθηκαν γρήγορα και μεθοδικά. Κάποιοι έβαλαν δολώματα από κρέας ζαρκαδιού στα σημεία απ’ όπου υπολόγιζαν ότι θα περάσει το λυκάκι, ενώ άλλοι έστησαν δόκανα. Η αμοιβή θα ήταν μεγάλη από το δασαρχείο, έτσι και πήγαιναν τραυματισμένο ένα λύκο!
Γιάννης Παγωμένος, Οι κυνηγοί κινούνται μεθοδικά…
Στο μεταξύ ο Άκης, απολαμβάνοντας την περιπλάνησή του στο μεγάλο δάσος, δεν άργησε να έρθει αντιμέτωπος με έναν εξαγριωμένο κτηνοτρόφο. -Σε τσάκωσα, άθλιο ζωντανό! Τι ζητάς κοντά στο μαντρί μου; Έβαλες στο μάτι τα προβατάκια μου, ε; Τώρα θα σου δείξω εγώ! άκουσε να λέει ο κτηνοτρόφος, καθώς κινούνταν απειλητικά προς το μέρος του. -Όχι, μη! Μη μου κάνεις κακό! ψέλλισε ο Άκης. Εγώ… εγώ δεν ήρθα για να κάνω κακό στο μαντρί σου. Εγώ κυνηγώ μόνο άγρια ζώα και μάλιστα μεγάλα σε ηλικία, ετοιμοθάνατα. Δε θα πείραζα ποτέ τα δικά σου ζωντανά. Αλήθεια σου λέω, είπε ο Άκης, έτοιμος να μπήξει τα κλάματα. -Σας ξέρουμε καλά, εσάς τους λύκους. Χειρότερα πλάσματα δεν υπάρχουν! Επιτίθεστε σε ζώα και ανθρώπους και κάθε χρόνο μάς κάνετε μεγάλες ζημιές. Τώρα θα δεις τι θα πάθεις, είπε ο κτηνοτρόφος και σήκωσε τη μαγκούρα του να τον χτυπήσει. Βασίλης Καλλέργης, Ο Άκης στο μαντρί
Όμως ο Άκης με ένα σάλτο, την κατάλληλη στιγμή, κατάφερε να ξεφύγει και να βγει, λαχανιασμένος, από το μαντρί. Τότε άρχισε να τρέχει προς το σπίτι της γιαγιάς του, χωρίς να ξέρει ότι οι κυνηγοί τον είχαν προλάβει και τον περίμεναν ήδη εκεί οπλισμένοι.
Γιώργος Φραγκιαδάκης, Ο Άκης μες στη νύχτα κινάει για το σπίτι της γιαγιάς
Σε λίγη ώρα χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της γιαγιάς. Καθώς δεν άκουσε απάντηση, έσπρωξε τη χαμηλή πόρτα και μπήκε μέσα. Αλίμονο! Το δόκανο που ήταν στημένο στο άνοιγμά της έπιασε δυνατά το πόδι του. Ο Άκης ούρλιαξε απ’ τον πόνο και σε λίγο βρέθηκε αναίσθητος μέσα σε ένα κλουβί. Οι κυνηγοί χάρηκαν πολύ για την «επιτυχία» τους. Θα εισέπρατταν ικανοποιητική αμοιβή για την παλικαριά τους. Έτσι, αποφάσισαν με το πρώτο φως της μέρας να κατέβουν στο δασαρχείο και να παραδώσουν στις αρχές το μικρό φυλακισμένο.
Μάνος Σαρχιανάκης, Ο Άκης μπροστά από το σπίτι της γιαγιάς
Ειρήνη Καρουζάκη, Οι κυνηγοί αιχμαλωτίζουν τον Άκη
Όμως, το επόμενο πρωί μια μεγάλη έκπληξη τους περίμενε στο δασαρχείο. Οι υπάλληλοι τούς ενημέρωσαν ότι ο λύκος έχει βγει από τη λίστα των επιβλαβών ζώων και καμιά αμοιβή δεν ορίζεται για το φόνο του. Όχι μόνο δεν τους επιβράβευσαν για την… «παλικαριά» τους, αλλά, αντίθετα, τους απαγόρευσαν να βάζουν δηλητηριασμένα δολωμάτων και να αιχμαλωτίζουν λύκους.
Βαγγελιώ Παχάκη, Η γιατρός φροντίζει τον Άκη
Ο μικρός Άκης μεταφέρθηκε σε ένα κτηνιατρείο, όπου και δέχτηκε τη φροντίδα μιας γλυκύτατης κτηνιάτρου. Σε λίγες μέρες ήταν εντελώς καλά. Οι άνθρωποι του κέντρου προστασίας αγρίων ζώων των μετέφεραν μέσα σε ένα ειδικό κλουβί στον τόπο όπου τον αιχμαλώτισαν οι κυνηγοί. Εκεί και τον άφησαν ελεύθερο να συνεχίσει τη ζωή του και την περιπλάνησή του στο δάσος. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα! Μαριλία Κωστάκη
Στέλιος Δερμιτζάκης, Ο Άκης ελεύθερος στο δάσος
1. Ανδρουλάκη Αναστασία 2. Αρβανιτάκης Νίκος 3. Βλαχάκη Ειρήνη 4. Δερμιτζάκης Στέλιος 5. Καλλέργης Βασίλης 6. Καρουζάκη Ειρήνη 7. Κηπαράκης Δημήτρης 8. Λεμονάκης Μηνάς 9. Ναυπλιώτη Αγγελική 10. Παγωμένος Γιάννης 11. Παχάκη Βαγγελιώ 12. Σαριδάκη Άννα 13. Σαρχιανάκης Μάνος
14. Σταματάκη Μαριλένα 15. Τουπής Σοφοκλής 16. Φραγκιαδάκης Γιώργος 17. Χατζή Χαρούλα Η δασκάλα τους Κωστάκη Μαριλία