Os Combustibles fósiles

OS COMBUSTIBLES FÓSILES

Definición de combustibles fósiles Enerxía fósil é aquela que procede da biomasa obtida fai millóns de anos e que sufriu grandes procesos de transformación até a formación de sustancias de gran contido enerxético como o carbón, o petróleo, ou o gas natural, etc. Non é un tipo de enerxía renovable, polo que non se considera como enerxía da biomasa, senón que se inclúe entre as enerxías fósiles.

A maior parte da enerxía empregada actualmente no mundo provén dos combustibles fósiles. Utilízanse no transporte, para xerar electricidade, para quentar ambientes, para cociñar, etc.

1

O petróleo Definición de petróleo O petróleo é unha mestura homoxénea de compostos orgánicos, principalmente hidrocarburos insolubles en auga. Tamén é coñecido como petróleo cru ou simplemente cru. É de orixe fósil, froito da transformación de materia orgánica procedente de zooplancton e algas que, depositados en grandes cantidades en fondos anóxicos de mares ou zonas lacustres do pasado xeolóxico, foron posteriormente enterrados baixo pesadas capas de sedimentos. A transformación química (craqueo natural) debida á calor e á presión durante a diaxénesis produce, en sucesivas etapas, desde betún a hidrocarburos cada vez máis lixeiros (líquidos e gaseosos). Estes produtos ascenden cara á superficie, pola súa menor densidade, grazas á porosidade das rocas sedimentarias. Cando se dan as circunstancias xeolóxicas que impiden devandito ascenso (trampas petrolíferas como rocas impermeables, estruturas anticlinales, marxes de diapiros salinos, etc.) fórmanse entón os xacementos petrolíferos.

O petróleo sóese lexos dos lugares de consumo, polo que o transporte do cru convírtese nun aspecto fundamental da industria petroleira, que esixe unha gran inversión, tanto se o transporte se realiza mediante oleodutos, como se se realiza mediante buques especiais nomeados “petroleiros”.

Ao principio da industria petrolífera, o petróleo xeralmente refinábase preto do lugar de produción.

A medida que a demanda foi en aumento, considerouse máis convinte transportar o cru ás refinarías situadas nos países consumidores.

Por este motivo, o papel do transporte na industria petrolífera é moi importante. Hai que ter en conta que Europa occidental importa o 97% das súas necesidades principalmente de África e de Oriente Medio e Xapón, o 100%.

Proceso de extracción do petróleo O petróleo extráese mediante a perforación dun pozo sobre o xacemento. Se a presión dos fluídos é suficiente, forzará a saída natural do petróleo a través do pozo que se conecta mediante unha rede de oleodutos cara ao seu tratamento primario, onde se deshidrata e estabiliza eliminando os compostos máis volátiles. Posteriormente transpórtase a refinarías ou plantas de mexoramento. Esas técnicas inclúen a extracción mediante bombas, a inxección de auga ou a inxección de gas, entre outras.

Os compoñentes químicos do petróleo sepáranse e obteñen por destilación mediante un proceso de refinamiento. Del extráense diferentes produtos, entre outros: propano, butano, gasolina, queroseno, gasóleo, aceites lubricantes, asfaltos, carbón de coque, etc. Todos estes produtos, de baixa solubilidad, obtéñense na orde indicada, de arriba abaixo, nas torres de fraccionamiento.

Debido á importancia fundamental para a industria manufacturera e o transporte, o incremento do prezo do petróleo pode ser responsable de grandes variacións nas economías locais e provoca un forte impacto na economía global.

2

Desvantaxes do petróleo O petróleo ten o problema de ser insoluble en auga e por tanto, difícil de limpar. Ademais, a combustión dos seus derivados produce produtos residuais.

En xeral, derrámelos de hidrocarburos afectan profundamente á fauna e vida do lugar, razón pola cal a industria petroleira mundial debe cumprir normas e procedementos estritos en materia de protección ambiental.

Case a metade do petróleo e derivados industriais que se verten no mar, son residuos que envorcan as cidades costeiras. O mar é empregado como un accesible e barato depósito de sustancias contaminantes.

O petróleo Refinamento do petróleo A refinación do petróleo é un proceso que inclúe o fracionamento e transformacións químicas do petróleo para producir derivados comerciables. A estrutura de cada refinaría debe ter en conta todas as distintas características do crú.

Existen refinarías simpl A es e complexas. As simples están constituídas soamente por algunhas unidades de tratamento, mentres que as refinarías complexas contan cun maior número destas unidades.

En efecto, en función do obxectivo fixado e o lugar no que se atopa a refinaría, ademáis da natureza dos crús tratados, a estrutura da refinaría pode ser distinta. Da mesma forma, en función das necesidades locais, a refinaría pode ser moi simple ou moi complexa.

Desde cando se utiliza o petróleo En 1859, Edwin L. Drake perforou o primeiro pozo co propósito específico de producir petróleo, co fin de producir cantidades industriais de kerosina para a iluminación.

Este considérase o inicio da industria petroleira, aínda que se sabe que os rusos tamén perforaron os seus primeiros pozos de petróleo entre 1806 e 1819, así como os canadenses en 1857. Previo á aplicación que lle deu Edwin Drake ao petróleo, os florecementos petroleiros utilizábanse principalmente para producir asfalto, como foi o caso do Lago de Asfalto de Guanoco, do Estado Sucre, en Venezuela.

Cando se fundou a primeira empresa petroleira venezolana, chamada “PETROLIA”, enviáronse técnicos a capacitarse co Sr. Drake.

A industria petroleira en España España é un país con moi escasos xacementos de cru susceptibles de explotar e, por tanto, ten que importar esta materia prima para abastecer os seus mercados de consumo.

3

As empresas petroleiras que operan en España realizan as operacións de exploración, refino, distribución e comercialización de produtos petrolíferos, unha vez que reciben o cru que lles chega das diferentes fontes de subministración, principalmente por vía marítima, por medio de petroleiros.

A actuación destas empresas lévase a cabo con arranxo á lexislación vixente na materia, tanto no que respecta ao transporte, refino, distribución e comercialización, así como en materia medioambiental no que concerne a súa actividade industrial, realizada nas súas instalacións de transformación dos produtos (refinarías).

Dende 1992 o sector petroleiro español está liberalizado, é dicir, non existe un monopolio que controle a importación, produción e distribución dos produtos petrolíferos. Estas actividades son levadas a cabo agora por empresas privadas suxeitas á lexislación vixente na materia.

O carbón Definición O carbón é unha rocha sedimentaria, de cor negro, moi rica en carbono, utilizada como combustible fósil. A maior parte formouse durante o período Carbonífero.

Cómo se extrae?

A selección do método de extracción ven determinado pola xeoloxía do depósito carbonífero. A extracción subterránea supón, actualmente, un 60% da producción mundial de carbón, aínda que nalgúns países produtores a extración de superficie é máis común. Esta extracción representa máis do 80%da produción en Australia, mentras que en EE.UU utilízase para obter o 67% da súa produción.

retirada", no que o carbón extráense dos pilares ao retirarse os traballadores.

desplome o teito. Máis do 75% do carbón do depósito pode extraerse de paneis de carbón que poden extenderse Extracción subterránea Extracción por tallos largos co largo de 3 kilómetros ña mesma veta.

Existen dous métodos de extracción Esta extracción supón a extracción subterránea: extracción mediante completa do carbón dunha sección da Extracción de superficie pilares e extracción por tallos largos. veta ou "cara" utilizando rafadorasA extracción de superficie tamén cargadoras mecánicas. coñecida como de "a ceo aberto", só Extracción mediante pilares Unha cara do tallo longo require resulta rentabre cando a veta de carbón Na extracción mediante pilares os unha planificación detallada para está cerca da superficie.

Este método depósitos de carbón extráense cortando garantizar que a xeoloxía é favorable en pode recuperar unha maior proporción unha rede de "salas" ña veta de carbón toda a sección antes de iniciar os do xacemento de carbón que a e deixando "pilares" de carbón para traballos.

A "cara" do carbón pode extracción subterránea, xa que se suxeitar o teito da mina. Estes pilares variar en lonxitude entre 100-350 traballa en todas as vetas de carbón, poden supoñer ata o 40%de total do metros. Unhas fixacións hudráulicas de chegándose a recuperar un 90% ou carbón da veta, aínda que este carbón avance automático soportan máis de carbón. As explotacións a ceo pode, en ocasióna, extraerse nunha provisionalmente o teito mentras se aberto grandes poden cubrir unha zona etapa posterior. Isto consegue mediante extrae o carbón.

Unha vez extraído o de moitos kilómetros cadrados. o que se chama "traballo explotado en carbón da zona, deixase que se

Os barcos normalmente úsanse para o transporte internacional que van dende Handimax (40-60.000 O método de transporte DWT), Panamax (sobre 60-80.000 depende da distancia que se vaia DWT) ata grandes buques Capesize recorrer. O carbón sóese transportar (sobre 80.000 ou máis DWT). Cerca en cintas transportadoras ou en de 700 millóns de toneladas (Mt) de camións para distancias cortas. carbón transportáronse Utilízase trens e barcazas para internacionalmente en 2.003, e o distancias máis longas dentro dos 90% deste transporte realizo use mercados locais, e tamén se pode polo mar. mezclar o carbón con auga para formar un fango de carbón e transportalo a través dun conducto.

Transporte do carbón

4

O carbón Preparación do carbón O carbón directamente extraído do chan, coñecido como mineral bruto (ROM), a miúdo contén imputas non desexadas, como rochas e suciedade, e chega nunha mezcla de fragmentos de diferentes tamaños. Sen embargo, os usuarios de carbón necesitan un carbón cunha calidade consistente. "A preparación do carbón" refírese ao tratamento do mineral bruto asegurar unha calidade consistente e a mellora da súa idoneidade para usos finais concretos.

O tratamento depende das propiedades do carbón e do seu uso previsto. Pode requerir un simple triturado ou pasar por un proceso de tratamento complexo para eliminar ou reducir as impurezas. Para eliminar as impurezas, o mineral bruto tritúrase e sepárase en fraccións de diferentes tamaños.

O material máis grande normalmente trátase usando un método de separación de densidade media. Durante este proceso, o carbón sepárase do resto de impurezas facéndoo frotar nun depósito que contén un líquido dunha gravidade específica, normalmente, unha suspensión de magnetita fina.

Posto que ocarbón é máis lixeiro, frota e pode separarse do resto, o resto retírase como material residual.

As fraccións máis pequenas trátanse de distintos modos.

Seguridade nas explotacións de carbón No sector do carbón tómase moi en serio a seguridade. A extracción subterránea do carbón implica un risco de seguridade maior que a extracción do carbón a ceo aberto.

Non obstante, nas explotacións modernas de carbón existen

5

procedementos de seguridade rigurosos, normas de hixiene, seguridade, educación e formación do persoal, que supuxeron unha mellora significativa nos niveis de seguridade, tanto ña extracción subterránea como na de ceo aberto.

Ventaxas do carbón -Ten moita capacidade calorífica, entre os 2000 e os 7000 kilogramos.

-Pódese utilizar na industria, nas actividades domésticas, etc.

-Ten un 80% de eficiencia enerxética.

Desvantaxas do carbón -É contaminante.

-Os accidentes nas minas son habituais.

-Pode provocar chuvias ácidas.

Historia do carbón O carbón (do latín carbo -ōnis, "carbón") foi descuberto na prehistoria e xa era coñecido na antigüidade na que se manufacturaba mediante a combustión incompleta de materiais orgánicos. Os últimos alótropos coñecidos, os fullerenos (C60), foron descubertos como subproducto en experimentos realizados con gases moleculares na década dos 80.

O gas natural Definición O gas natural é un enerxético natural dun orixe fósil, que se encontra normalmente no subchao continental ou mariño. Formouse fai millóns de anos cando unha serie de organismos como animais e plantas, quedaron sepultados baixo terra e area no máis profundo de antigos lagos e océanos. Na medida que se acumula terra, area e dedimanto, foron formándose capas de terra a gran profundidade. A presión causada polo paso sobre estas capas de calor máis da terra, transformaron lentamente o material orgánico en petróleo crú e en gas natural.

O gas natural acumúlase en bolsas entre a porosidade das pedras subterráneas. Pero en ocasións, o gas natural quédase encerrado debaixo da terra por rocas sólidas que evitan que o gas flúa, formándose o que se coñece como un xacemento.

O gas natural pódese atopar en forma “asociado”, cando no xacemento aparece acompañado de petróleo, o gas natural “non asociado” está acompañado únicamente por pequenas cantidades de outro hidrocarburos ou pases.

A composición do gas natural inclúe diversos hidrocarburos gaseosos, con predominio do metano, por

6

sobre o 90%, e en proporcións menores etano, propano, butano, pentano e pequenas proporcións de gass inertes como dióxido de carbono e nitróxeno.

Desvantaxes do gas natural: -A utilización do gas naural produce moitos gases de efeto invernadeiro.

-O gas natural non é unha fonte de enerxía renovable.

-É díficil de almacenar.

-O gas natural como recurso é demasiado valioso para a xeración de electricidade.

-Ocupa moitísimo máis espacio ca un líquido ou ca un sólido, polo que para almacenalo cómpre comprimilo a presións moi altas ou licuando a temperaturas moi baixas.

Vantaxes do gas natural: É evidente que o incremento do uso do gas natural en todo o mundo está directamente asociado as vantaxes que este combustible posúe respecto aos combustibles utilizados máis frecuentemente.

En xeral podemos decir que as vantaxes de utilizar o gas natural como combustible pódese agrupar en vantaxes xerais, operacións e medioambientais.