446

Νικητές και ηττημένοι

τχ.446/24092015

Για το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής απο τον νικόλα σεβαστάκη

me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

Νο1

Πάλι εδώ, Αλέξη

www. lifo.gr

Και, αυτήν τη φορά, τα ψέματα τελείωσαν απο τον θοδωρή αντωνόπουλο

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

Οι πρίγκιπες του Σ/Κ! Επτά DJs που αγαπάμε μιλούν για τη ζωή στα μπαρ της πόλης απο τον αλέξανδρο διακοσάββα

Αφιερωμα

to ελληνικο φανταστικο Η ομάδα της LiFO χαρτογραφεί μια κουλτούρα γεμάτη ιππότες, μάγισσες, βρικόλακες, εξωγήινους, αμαζόνες και μυθικά τέρατα. Από τους: M. Hulot, Μαρία Παππά, Μαρίνα Πετρίδου

2 lifo – 24.9.15

Αναζητούμε τους χαρισματικούς ηγέτες, σαν τα μωρά τη μάνα τους...

posts γράμματα e-mails

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

feedback445

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Οι «11 γρήγορες σκέψεις για τα αποτελέσματα των εκλογών» από τον Άρη Δημοκίδη δημοσιεύτηκαν λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στο LIFO.gr. Nα τρεις απ’ τις αντιδράσεις: isos: « Ένα άλλο στοιχείο αυτών των εκλογών, που δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν θα σημαδέψει θετικά ή αρνητικά τις εξελίξεις, είναι η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του Τσίπρα στα πολιτικά πράγματα. Άπαιχτος πολιτικά –κυριολεκτικά δεν έχει αντίπαλο–, καλείται να αποδείξει ότι δεν στερείται ανάλογων κυβερνητικών δυνατοτήτων, υπό δυσμενείς συνθήκες μάλιστα. Αν αυτοπαγιδευτεί στον ναρκισσισμό της γοητείας του, θα καταστεί επικίνδυνος για τη χώρα. Είναι σίγουρο ότι δεν περίμενε και ο ίδιος τέτοια ποσοστά. Αν στα νέα διλήμματα που σίγουρα θα του παρουσιαστούν επιλέξει να είναι στη σωστή μεριά της Ιστορίας, αν δηλαδή απαλλάξει τη χώρα από δυσβάσταχτα φορτία συσσωρευμένων παθογενειών, θα αφήσει τη σφραγίδα του στον τόπο. Αλλιώς... περιπέτειες. Δεν έχουμε, δυστυχώς, καταφέρει ακόμα σαν λαός να είμαστε επιφυλακτικοί σε χαρισματικούς ηγέτες, τους αναζητούμε όπως τα μωρά τη μάνα τους. Τα πρώτα δείγματα γραφής μπορεί να μην είναι ενθαρρυντικά, ανάγκα, όμως, και οι θεοί πείθονται… Ίδωμεν». k_vi: «Αυτό που λέτε στο άρθρο σας, ότι δηλαδή ο Μεϊμαράκης δεν έδωσε πολλές υποσχέσεις και γι’ αυτό δεν τον ψήφισαν, είναι αρκετό για να αποδείξει πόσο ανορθολογικά σκέφτεται ο Έλληνας ψηφοφόρος. Ψηφίζει όποιον του τάξει τα περισσότερα, και μετά παραπονιέται και λέει “όλοι οι πολιτικοί λένε θα και θα, πότε θα έρθει ένας ειλικρινής άνθρωπος”. Όταν έρχεται, όμως, ποτέ δεν τον πιστεύουν/ψηφίζουν».

ChrisMaGR: «Ο λόγος που προτίμησε Καμμένο από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ είναι απλός. Του Καμμένου θα του δώσει το Αμύνης να παίζει και να μην τον ενοχλεί. Στα υπόλοιπα (π.χ. παιδεία) θα προχωρήσει, χωρίς να τον ζαλίζει. Οι άλλοι δύο θα είχαν άποψη. Και με τον Καμμένο θα έχει την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Σε θέματα όπως η παιδεία θα έχει πλειοψηφία με τους ΑΝ.ΕΛ., ενώ σε κοινωνικά θέματα (π.χ. Σύμφωνο Συμβίωσης) θα έχει στήριξη από τους άλλους δύο, τους οποίους στη συνέχεια θα τους αδειάζει. Ο πολιτικός οπορτουνισμός στα καλύτερά του». ☛ «Τι σκατά να ψηφίσω;» αναρωτήθηκε ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα. Του απάντησε ο HarryC, γράφοντας: «Το γεγονός είναι ότι πλέον α) στερούμαστε του δικαιώματος επιλογής υποψηφίου με τη μνημειώδη εφαρμογή της λίστας υποψηφίων (λες και δεν έφτανε η λίστα Επικρατείας), β) στερούμαστε του δικαιώματος δια-

μαρτυρίας με τη λευκή ψήφο (εξίσωση με άκυρο και αποχή), γ) δεν υπάρχει (προσωπική άποψη αυτό) κάποιος πολιτικός φορέας που να εκφράζει κάτι παραπάνω από ευχολόγια και ανεφάρμοστα πολιτικά προγράμματα – τι περιθώρια αφήνουν στην πραγματικότητα πέραν του “έλα, ψήφισέ μας για τις θέσεις μας που δεν θα τις τηρήσουμε-εφαρμόσουμε, ή μην έρχεσαι και πάλι το ίδιο θα συμβεί”; Είναι ιδέα μου ή η κατάσταση χαρακτηρίζεται και lose-lose situation (κατά τα αγγλοσαξωνικά ήθη κι έθιμα);». Ο/η isos σχολίασε: «Λέτε: “Υπάρχει, ακόμα, ένα γενικευμένο κλίμα απαξίωσης, θυμού, κυνισμού, παραίτησης. Η αποχή σχηματίζει άνετα αυτοδύναμη κυβέρνηση’’. Σε παλιότερες εποχές, που η αυτοδυναμία ήταν βέβαιο ενδεχόμενο κάθε εκλογικής αναμέτρησης και η αποχή σε φυσιολογικά ποσοστά, εξέλιπε ο κυνισμός; Μιλάω για τον κυνισμό μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων –τόσο μεγάλης, ώστε να καθορίζει το αποτέλεσμα– που η ψήφος τους ήταν προϊόν της πιο ξεδιάντροπης συναλλαγής με ένα πανίσχυρο αλλά και τότε σάπιο πολιτικό σύστημα. Το ίδιο δάχτυλο που αλείφτηκε με το μέλι, με την ευγενή συνεπικουρία των υπόλοιπων δαχτύλων (και με την πιο ευγενική χορηγία των μνημονίων) έγινε μια θαυμάσια μούτζα θυμού, οργής και παραίτησης. Διάψευση προσδοκιών, ελπίδων ή διάψευση του πιο αποχαυνωμένου καταναλωτισμού που ερειδόταν στη σιγουράτζα της αθέμιτης συναλλαγής; Και τότε υπήρχαν θυμωμένοι και παραιτημένοι, ήταν στην απόξω όμως και κανείς δεν τους έδινε σημασία, οι λεγόμενοι “μαλάκες”, για τον κωλοπετσωμένο αριβισμό, οι “παρτάκηδες” για την ψαγμένη Αριστερά της ταμπακιέρας που το μόνο καλό που ήξερε –και ξέρει– να κάνει είναι να ξεκολλάει πλάκες από τα πεζοδρόμια, να αμολάει μολότοφ κατά ριπάς, να κλαψομου...ζει με το σύστημα, ρίχνοντας πάντοτε τις καθιερωμένες ,φορτισμένες με λυρισμό, ατάκες της... Σκατά και τότε, σκατά και τώρα»! ☛ Για το «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» (την αθηναϊκή εκδοχή του) έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στη στήλη του. «Ας μη συγκρίνουμε το κέντρο της Αθήνας με το κέντρο της Θεσ/νίκης» σχολίασε ο tropique. «Το κέντρο της Αθήνας μονίμως έχασκε και έπασχε από δυνατά σημεία αναφοράς (δεν είναι λίγο να έχεις μια λεωφόρο Νίκης και τη θάλασσα στα πόδια σου – αντίθετα, δεν φτάνει μόνο η Ακρόπολη). Ζωντάνεψε στους Ολυμπιακούς και μετά άρχισε η πτώση. Η κρίση, η προχειρότητα, οι τραμπουκισμοί, η βία, χειροτέρεψαν την κατάσταση. Αν πεζοδρομηθεί όλο το εμπορικό τρίγωνο, ίσως βελτιωθεί αρκετά. Θα γίνει, άραγε, ποτέ;».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

24.9.15 – lifo

3

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Edito

StatusUpdate εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος ... Ζω ανάμεσά τους. διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ ... «Narcos». Η πρώτη σειρά μετά από καιρό που θες να πεθάνουν οι κακοί. εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Αναζητήστε το «Ημερολόγιο Μυτιλήνης» στο LIFO.gr: Πρόκειται για τις ανταποκρίσεις του συγγραφέα Χρήστου Αγγελάκου που πήγε να βοηθήσει τους πρόσφυγες στη Λέσβο και αναμεταδίδει όσα ζει και βλέπει γύρω του εκεί. αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Mη μου τους κύκλους τάραττε. συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος ... Ο καιρός χαλάει και θυμήθηκα ότι ο Πάπας είχε καλέσει τις εκκλησίες του να ανοίξουν για τους πρόσφυγες – ο «ανθρωπιστής» Ιερώνυμος, που τόσο θερμά είχε εκφραστεί για το ζήτημα, γιατί δεν πράττει κάτι ανάλογο; Από εκκλησίες, τουλάχιστον, έχουμε περίσσευμα σε αυτήν τη χώρα!

Ο Σταυρός και η Ημισέληνος

Δημήτρης Ρηγόπουλος ... Καλωσόρισες φθινόπωρο.

Ξαναδιαβάζοντας σε ένα παλιό «New York Review of Books» μια χυμώδη, δροσερή κριτική του Ουίλιαμ Νταλρίμπλ για το βιβλίο του Ρίτσαρντ Φλέτσερ Ο σταυρός και η ημισέληνος, αναλογίστηκα ακόμα μια φορά, χαμογελώντας, αυτό τον συγγραφέα που αγαπώ, για τον τρόπο που ζει και γράφει.

Θεόφιλος Δουμάνης Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά ... Το «Love» του Γκασπάρ Νοέ μας θύμισε πως τίποτα δεν γινεται χωρίς τη δύναμη της επιθυμίας. Τα πάντα τελικά σώζονται από καυλωμένους δημιουργούς και όχι τελειωμένους πολιτικούς. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... 2015. Σεπτέμβριος. Βροχή. Καφές. Τσιγάρα. Σταφύλια. Μουσική. Ευγένεια. Φιλία. Έρωτας. Ομορφιά. Περιπλανήσεις. Και ένα soundtrack που υποβάλλει ότι ο λυρισμός είναι παρών, ότι το λυρικό ρεπορτάζ είναι η Ποίηση της Αρχιτεκτονικής των Στιγμών. Το Μυθιστόρημα συχνάζει στην κάμαρα της αγάπης.

Είμαι σίγουρος ότι τα ζώα του ISIS και οι χριστιανοταλιμπάν θα τον μισούν βαθύτατα. Γιατί είναι από τους λίγους που συστηματικά μιλά για τις κρυφές συγγένειες του χριστιανισμού και της μουσουλμανικής θρησκείας. Μιλάει για το γόνιμο σμίξιμο του Ισλάμ και της Δύσης στην παρένθεση του Μεσαίωνα.

Για την αποδοχή μεγάλου μέρους της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης από το Ισλάμ, την υιοθεσία των μωσαϊκών νόμων για την περιτομή και την καθαριότητα, την αναφορά του Κορανίου στους χριστιανούς ως τους «πιο κοντινούς στην αγάπη μας» ή για το απόσπασμα της Σαρία που συμβουλεύει τον μουσουλμάνο να πει στον χριστιανό, όταν τον συναντήσει: «Πιστεύουμε σε αυτό που έχει σταλεί σε εμάς και σε αυτό που έχει σταλεί σε εσάς! Ο θεός μας και ο θεός σας είναι ένας – και σε αυτόν έχουμε παραδοθεί». Μιλάει, επίσης, για τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό που μεγάλωσε στην αυλή της δυναστείας Ουμαγιάντ στη Δαμασκό (στην πνευματική φωλιά του νεαρού τότε ισλαμισμού) και θεωρούσε τον ισλαμισμό απλώς μια ετερόδοξη μορφή του χριστιανισμού. Ο πατέρας του ήταν φίλος του χαλίφη αλ Γιαζίντ και ο ίδιος, όταν γέρος πια φόρεσε το ράσο του μοναχού και εγκατεβίωσε στην ερημιά της μονής του Μαρ Σάμπα (Αγίου Σάββα) για να γράψει το αριστούργημά του για τις αιρέσεις του χριστιανισμού (την Πηγή της Γνώσεως), αναφέρθηκε στον ισλαμισμό, πρώτος αυτός, με φανερή ηπιότητα: τον θεώρησε μια απλή αίρεση σαν τον νεστοριανισμό – αίρεση πάντως. Διάβαζα το άρθρο με τεράστια ανακούφιση, γιατί ο κόσμος μας μου φαίνεται απλώς αδιανόητος όσο το ISIS διαπράττει αυτά τα εγκλήματα, στους ίδιους περίπου τόπους όπου οι Σταυροφόροι έχυσαν με την ίδια τύφλα πολύ άδικο αίμα. Είναι ένας απροσδόκητος αντίλογος στη λύσσα με την οποία οι δύο μεγάλες θρησκείες του πλανήτη σκάβουν το χάσμα ανάμεσά τους. Δεν είναι, ωστόσο, απροσδόκητος για τους αναγνώστες του Ταξιδιού στο Βυζάντιο, που ήταν κατάστικτο από εικόνες συγκρητισμού ανάμεσα στις δύο θρησκείες που διαχύθηκαν και αντιδανείστηκαν πολλά πράγματα στη ζεστή κοιλιά της Μέσης Ανατολής.

☛

Για την εμφατική άποψη του προφήτη Μωάμεθ ότι δεν ιδρύει μια καινούργια θρησκεία, αλλά ότι μεταγγίζει τη θεία αποκάλυψη στους Άραβες της χερσονήσου, όπως αυτή έχει ήδη αποκαλυφθεί σε προηγούμενους προφήτες, όπως ο Αβραάμ, ο Μωυσής και ο Ιησούς!

Μουσική: M. Hulot ... Άργησα πέντε χρόνια να το πάρω είδηση, αλλά είναι από τις πιο ωραίες ιδέες που έχω ακούσει: peer to peer file-sharing σε δημόσιο χώρο. Χώνεις usb στικάκια σε τρύπες τοίχων σε ύψος που να είναι βολικό για το laptop, στοκάρεις τον τοίχο και μοιράζεσαι αρχεία με αγνώστους. Τσέκαρε στο https://deaddrops. com. Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη

take 1

τo μοναδικο λαθ0σ του τεύχους 445 1 Παραλείψαμε να αναφέρουμε πως η ταινία του Άγγελου Φραντζή θα προβληθεί στις 25/9 στις Νύχτες Πρεμιέρας.

Γεύση: Νίκη Μηταρέα ... «Η ζωή είναι ένα φαγητό που μας αρέσει μόνο χάρη στα καρυκεύματά του» είπε ο Βικτόρ Ουγκό.

StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για χάρες. Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας ... Οι 21ες Νύχτες Πρεμιέρας, παρά τις αντικειμενικές φετινές δυσκολίες, έχουν αρκετό ζουμί στο πρόγραμμά τους. Μύρισε φθινόπωρο! Κατερίνα Ηλιάκη, Δημήτρης Κυριαζής, Μαρίνα Πετρίδου συνεργατεσ Αργυρώ Μποζώνη Χρήστος Παρίδης ... Έπεσα Κυριακή να κοιμηθώ και ξύπνησα τη Δευτέρα στον ίδιο ακριβώς κόσμο που είχα αφήσει πριν τα όνειρά μου. Από δω και πέρα, ο καθένας μας ό,τι καταφέρει μόνος του. Μαρία Παππά ... Όλη αυτή η φάση με τον Κάμερον στη Βρετανία δεν θυμίζει αυτό το επεισόδιο του «Black Mirror» με το γουρούνι; Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεώνη Σκαλέρη, Άντα Κολοβού

Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifΟ; Στείλτε γράμμα, ή e-mail στο lathi@lifo.gr.

φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Θανάσης Καρατζάς, Αναστασία Βουτυροπούλου, Freddie F., Στάθης Μαμαλάκης creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ internet assistant Νινέττα Γιακιντζή

Πιστεύω ότι ο επόμενος μεγάλος πόλεμος θα είναι θρησκευτικός. Ο μόνος τρόπος να καλμάρει η φάση είναι η γνώση. Τη θέση των φανατισμένων κληρικών ένθεν και ένθεν να πάρουν οι ιστορικοί, οι προσηνείς μελετητές της καταγωγής των θρησκειών – αυτοί που θα αναλύσουν το θρησκευτικό μίσος για να βρουν στα συστατικά του τη γεωπολιτική ντόπα, τα συμφέροντα των μεγάλων παικτών, το παίγνιο που παίζεται πάνω στην αφέλεια των μεθοδευμένα καθηλωμένων στην αμάθεια «πιστών».

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... You foul? γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος

Ο σταυρός κι η ημισέληνος τα ίδια πράγματα φοβούνται, παρηγορούν και ονειρεύονται. Κι από την ίδια ακριβώς ανάγκη βγαίνουν.

υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα

στο εξωφυλλο

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 24.9.15

www.facebook.com/stathis.tsagar

Έργο του Tony Oursler (λεπτομέρεια) από την έκθεση «Classifier cascades» που ξεκινάνει την Πέμπτη 1 Οκτωβρίου στην Bernier/Eliades.

οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Μαριλένα Παππού Άλκηστις Γκούμα κωδικος εντυπου 7639

24.9.15 – lifo

5

6 lifo – 24.9.15

24

30

σεπτεμβριου

Talkof theTown

2015

Κώστας Κουτσολέλος

καλλιτεχνησ «H νεότητα στην τέχνη ένα ατού είχε πάντα: τον θυμό» Από τον M. Hulot.

σελ. 13

επιμελεια: the lifo team







Αν ψάχνουμε για έναν «επιστημονικό» ορισμό, θα πρέπει να μιλήσουμε για ιδεογράμματα που μεταφέρουν το νόημα λέξεων ή πράξεων διαμέσου της οπτικής τους ομοιότητας με φυσικά αντικείμενα.

Μια εταιρεία είχε βάλει αρχικά το σύμβολο της καρδιάς στους pagers της εποχής και ο Kurita σκέφτηκε να πάρει αυτή την ιδέα και να τη μεταφέρει στα κινητά τηλέφωνα. Εμπνεύστηκε από τα δελτία καιρού, που χρησιμοποιούσαν κάποια συγκεκριμένα σύμβολα για να παρουσιάσουν τις διαφορετικές καιρικές συνθήκες, και τα manga (ιαπωνικά κινούμενα σχέδια), που και αυτά χρησιμοποιούσαν σύμβολα για να εκφράσουν συναισθήματα, όπως, για παράδειγμα, ένας φωτεινός γλόμπος σηματοδοτεί παραδοσιακά μια καινούργια ιδέα ή έμπνευση.

Ο αρχικός σχεδιαστής τους Shigetaka Kurita δούλευε στο imode, που θα γινόταν η πιο δημοφιλής πλατφόρμα για ασύρματο Ίντερνετ στην Ιαπωνία και ένα εργαλείο που θα επέτρεπε στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας της χώρας να κάνουν άλματα σε σχέση με άλλους ανταγωνιστές στο εξωτερικό.

 Αρχικά ξεκίνησαν από την Ιαπωνία. Η ίδια η λέξη στα ιαπωνικά σημαίνει εικόνα (e) και χαρακτήρας (moji).  Τα Εmoji είναι τόσο απαραίτητα πια στην ψηφιακή επικοινωνία, που βρίσκονται παντού. Ξεκίνησαν, όμως, στα κινητά τηλέφωνα. Στα γραπτά μηνύματα (texting) ο περιορισμός των χαρακτήρων και η γρήγορη μορφή της επικοινωνίας δεν επέτρεπαν σε αρκετές περιπτώσεις να μεταδώσεις πλήρως ένα συναίσθημα.  Ο Αμερικανός καθηγητής πληροφορικής Scott Fahlman είχε προτείνει αυτό το σύμβολο :-) από το 1992.  Περίπου την ίδια περίοδο, στην Ιαπωνία ξεκινούσαν τα Kaomoji, που μπορούμε να πούμε ότι ήταν τα ιαπωνικά emoticons, με βαθιά επιρροή από τα manga και τα anime. Το πρώτο Kaomoji εμφανίστηκε το 1996 σε ένα φόρουμ στην Ιαπωνία και ήταν αυτό: ?_?  Όμως τα Εmoji ήταν αυτά που ήρθαν να καλύψουν τις ανάγκες της νέας και ακμάζουσας αγοράς των κινητών τηλεφώνων. Δεν είναι τυχαίο ότι ξεκίνησαν στην Ιαπωνία, καθώς ο περιορισμένος χώρος για τα ιαπωνικά ιδεογράμματα και η ίδια η φύση της γλώσσας επέτρεπαν πολλαπλές αναγνώσεις του ίδιου μηνύματος.

Η εποχή των Emoji Η ιστορία πίσω από τη νέα παγκόσμια ψηφιακή γλώσσα.







Τα Εmoji, λοιπόν, ξεκίνησαν την «καριέρα» τους στα ιαπωνικά δίκτυα κινητής τηλεφωνίας το 19981999. Έγιναν, όμως, διεθνώς πασίγνωστα όταν συμπεριελήφθησαν στα διεθνή πληκτρολόγια του iPhone κάπου στο τέλος του 2011. Μετά ακολούθησαν και τα Android και άλλα συστήματα λειτουργίας.

Η Google τα είχε προσθέσει στο G-mail το 2009.

Μέρος της δημοτικότητας των Εmoji είναι ότι μπορούν να αλλάξουν νόημα ανάλογα με το περιεχόμενο μιας κουβέντας. Για παράδειγμα, το σύμβολο της μελιτζάνας μπορεί να αντιπροσωπεύσει όντως μια μελιτζάνα αλλά και κάτι πιο πονηρό σε μια ερωτικού τύπου συζήτηση.

 Τι τα κάνει τόσο δημοφιλή, ειδικά στις νεαρές ηλικίες; Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι τα γραπτά μηνύματα αποτελούν την πιο συχνή μορφή επικοινωνίας μεταξύ των εφήβων, σε σχέση με άλλες. Για παράδειγμα, η συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο έρχεται στην τρίτη θέση.  Έχει αποκαλυφθεί ότι ακόμα και το Ισλαμικό Κράτος, η εξτρεμιστική οργάνωση που είναι υπεύθυνη για πλείστα απάνθρωπα τρομοκρατικά χτυπήματα, χρησιμοποιεί Εmoji στο Ίντερνετ για να προσελκύσει νέους πιστούς.

 Η εταιρεία του Kurita δεν μπόρεσε να τα κατοχυρώσει, γιατί κάθε Εmoji ήταν πολύ μικρό σε πίξελ. Οπότε οι ανταγωνιστές πήραν την ιδέα και πρόσθεσαν ακόμα περισσότερα εικονίδια.

 Υπάρχει μια «μετάφραση» στη γλώσσα των Εmoji ολόκληρου του τραγουδιού «Drunk in love» της Beyonce. Επίσης, κάποιος μετέφρασε όλο το βιβλίο Moby Dick σε Εmoji, δίνοντάς του βεβαίως ένα νέο τίτλο: Emoji Dick. Τέλος, υπάρχουν πολλά τεστ στο Ίντερνετ για να βρεις ποιο Εmoji είσαι.

 O Kurita δεν ήταν καν επαγγελματίας σχεδιαστής, είχε σπουδάσει Οικονομικά. Είχε την ιδέα, και ο ίδιος και η ομάδα του σχεδίασαν τα αρχικά εικονίδια, πιστεύοντας ότι οι εταιρείες μετά θα τα έπαιρναν και θα τα εξέλισσαν, θα τα έκαναν πιο όμορφα, όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε. Όλες οι εταιρείες χρησιμοποίησαν αυτά τα πρώτα σχέδια. Αυτό είχε το θετικό ότι τα εικονίδια ήταν παντού ίδια στην αρχή και ο κόσμος τα έμαθε εύκολα.

 Το 2013 η λέξη «Εmoji» προστέθηκε στο λεξικό της Οξφόρδης.





TheBuzz aπο τον δημητρη κυριαζη

Η Wikipedia αναγνωρίζει ως τίτλους κάποια Εmoji, όταν αυτά μπορούν να συνδεθούν με μια συγκεκριμένη σελίδα στο site. Για παράδειγμα, το Εmoji που απεικονίζει ένα πράσινο μήλο κατευθύνει τον χρήστη της Wikipedia στη σελίδα της για τα μήλα.

Αν και τα Εmoji είναι η τελευταία εξέλιξη της γραπτής μας γλώσσας, έχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε ότι και τα πρώτα γραπτά σύμβολα της ανθρώπινης γλώσσας ξεκίνησαν ως εικόνες σε σπήλαια της Μεσοποταμίας.  Η Miley Cyrus και ο ράπερ Drake είναι μόνο δύο από τους σελέμπριτι που έχουν κάνει τατουάζ ένα ή περισσότερα Εmoji.

 Μελιτζάνες, καρδιές, χαμογελαστές ή θυμωμένες φατσούλες, οι συσκευές μας απλώς διαβάζουν τον κώδικα της Unicode πίσω από κάθε εικονίδιο. Για παράδειγμα, το γλειφιτζούρι είναι το U+1F36D.  Ο ψυχολόγος Albert Mehrabian, τη δεκαετία του 1950, υποστήριξε σε μια μελέτη του ότι το 7% της επικοινωνίας είναι προφορικό, δηλαδή τι λέμε, ενώ το 38% είναι φωνητικό, δηλαδή πώς το λέμε, και το 55% είναι μη προφορικό, δηλαδή τι κάνουμε και πώς είμαστε όταν λέμε κάτι. Στο texting, λοιπόν, το 93% των επικοινωνιακών μας εργαλείων εξαφανίζεται, γι’ αυτό λοιπόν υπήρχε η ανάγκη να βρούμε άλλα εργαλεία που θα μας βοηθούσαν, δηλαδή τα Εmoji.  Tα Εmoji γενικά έχουν σχεδιαστεί να είναι τόσο απλά, ώστε να καλύπτουν όσο το δυνατόν περισσότερες κουλτούρες, το γεγονός όμως ότι ξεκίνησαν από την Ιαπωνία εξηγεί μερικά πιο «περίεργα» για τους Δυτικούς εικονίδια, όπως το σύμβολο με τα σκατά. Στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, μια στοίβα σκατά θεωρείται καλή τύχη...  Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, το πιο δημοφιλές Εmoji στο Τwitter ήταν η φατσούλα που γελάει με δάκρυα. Στη δεύτερη και τρίτη θέση ήταν καρδιές.

24.9.15 – lifo

7

Εικονογράφηση: Ατελιέ / LiFO

Talk of the Town

44,1%

είναι το ποσοστό της αποχής των εγγεγραμμένων στην εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής, το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικά.

Μηπως να σταματουσαν να γινονται προεκλογικες δημοσκοπησεις και exit polls; Ποιον εξυπηρετούν, τελικά, και σε ποιον θα έλειπαν αν καταργούνταν;

9/4/2000 Στις εθνικές εκλογές εκείνης της χρονιάς, τα περισσότερα exit polls «έστεψαν» πρωθυπουργο τον Κώστα Καραμανλή. Τελικά το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημήτη νίκησε με μία μόλις μονάδα διαφορά.

8 lifo – 24.9.15

Δεν ξέρω αν το προσέξατε –δεν το πολυδιαφημίσαμε κιόλας–, αλλά στο LIFO.gr, την τελευταία εβδομάδα, δεν αναδημοσιεύσαμε ΚΑΜΙΑ απ’ τις δεκάδες δημοσκοπήσεις. Γιατί; 1ον) Γιατί παίζονταν διάφορα παιχνίδια –και καλά, κέρδιζε η ΝΔ...!– και 2ον) Είχαμε βάσιμες υποψίες πως, όπως και τις προηγούμενες φορές, στο τέλος οι αναποφάσιστοι, η αποχή και όσοι «αντισυστημικοί» δεν δέχονταν να απαντήσουν στις δημοσκοπήσεις θα έφερναν πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα. Φανταστείτε να υπήρχαν δημοσκοπήσεις που έλεγαν ότι νικά με 7,5 μονάδες ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝΔ, και να τις γνωρίζαμε πριν από τις εκλογές. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα αποτελέσματα τότε; Ο Λαφαζάνης ίσως έμπαινε στη Βουλή, δεν θα υπήρχε πόλωση, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ θα ήταν σίγουρα πιο ψηλά, η διαφορά θα ήταν άλλη τελικά. Ο Κωνσταντίνος Ζούλας έγραψε στην «Καθημερινή» χτες: «Είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι και οι δεκατέσσερις (!) δημοσκοπικές εταιρείες που δημοσίευσαν στοιχεία την προηγούμενη εβδομάδα (παρεμπιπτόντως, ολόκληρη Αγγλία έχει 5 εταιρείες ερευνών, ενώ στα δικά μας μητρώα είναι γραμμένες 56) έδιναν διαφορές της τάξεως της μισής ή της μίας ποσοστιαίας μονάδας και αρκετές, μάλιστα, με προβάδισμα της

ΝΔ! Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι αδιανόητο, ακόμη και πρόεδροι δημοσκοπικών εταιρειών, να είναι παράλληλα και άτυποι σύμβουλοι κομμάτων και να υπάρχει πια η γενικευμένη αίσθηση ότι αναλόγως του μέσου με το οποίο συνεργάζεται κάθε εταιρεία, προμοτάρεται το ποσοστό του φίλα προσκείμενου κόμματος. Παγκοσμίως καινοφανές είναι, επίσης, και το να μην υπάρχει κανένας επιστημονικός έλεγχος από κάποια Αρχή για τις προβλέψεις των δημοσκόπων, ακόμη και όταν αυτές εμφανίζονται εντελώς ατεκμηρίωτες». Δεν μπορώ να ξέρω αν είναι πουλημένες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, ξέροντας μάλιστα πως ακόμα και αυτή που συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε τα ίδια αποτελέσματα με τις άλλες! Ξέρω, όμως, ότι σχεδόν πάντα, μια-δυο μέρες πριν από τις εκλογές ο κόσμος γέρνει αποφασιστικά προς αυτόν που έχει τον αέρα του νικητή, δίνοντάς του ανέλπιστα μεγάλη νίκη. Κάθε φορά που άκουγα ότι είναι ισοπαλία στις δημοσκοπήσεις, σκεφτόμουν: «Οk, βάλε κι ένα +5-6% υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, και ξέρουμε το αποτέλεσμα». Δεν απέτυχαν όμως μόνο οι δημοσκοπήσεις αλλά και τα exit polls. Ο κόσμος είτε δεν απαντούσε ή απαντούσε ψέματα. Η πρυτανεία του Πανεπιστημίου Μακεδονίας έβγαλε ανακοίνωση για τις προεκλογικές

111

εκατ. ευρώ είναι το συνολικό κόστος των δύο εθνικών εκλογών και του δημοψηφίσματος που έγιναν μέσα σε 8 μήνες, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠ.ΕΣ.

έρευνες που διενήργησαν μέλη ΔΕΠ και ερευνητές του. Εκτός των άλλων, αναφέρει: «Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας αφενός μεν στέκεται αρωγός σε κάθε ερευνητική προσπάθεια των μελών ΔΕΠ και όλων των ερευνητών του μεταπτυχιακού και προπτυχιακού επιπέδου, αφετέρου δε θεωρεί απολύτως αυτονόητο ότι η λειτουργία αυτή είναι αυστηρώς επιστημονική και κείται μακράν οιασδήποτε σκοπιμότητας, εκτός εκείνων που υπηρετούν αποκλειστικά και μόνον την επιστήμη και το δημόσιο συμφέρον. Το πράττει αυτό στο πλαίσιο της συνολικής δραστηριότητάς του, η οποία έχει πολλαπλώς αναγνωριστεί». Η δε Μονάδα Ερευνών Κοινής Γνώμης και Αγοράς του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας τονίζει πως «ιδρύθηκε το 2008 με στόχο την ενίσχυση της παραγόμενης από το πανεπιστήμιο εφαρμοσμένης έρευνας, εκπονώντας από το ίδιο έτος έρευνες κοινής γνώμης σε ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων, οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα, τηρώντας απαρέγκλιτα όλες τις επιστημονικά αποδεκτές μεθοδολογίες και κώδικες δεοντολογίας… Η επιστημονική έρευνα εξελίσσεται μέσα από λάθη και αστοχίες. Αυτός είναι, εξάλλου, και ο πυρήνας της επιστημονική εξέλιξης. Η καλοπροαίρετη κριτική στις δημοσιευμένες έρευνες από τους πολίτες και την κοινωνία είναι σαφώς ευπρόσδεκτη, όπως φυσικά πρέπει να συμβαίνει σε καθετί δημόσιο». Δεν έχει άδικο. Μόνο που δεν βλέπουμε να εξελίσσεται η επιστημονική έρευνα μέσα απ’ τα λάθη αλλά να έχει όλο και χειρότερα αποτελέσματα! Είμαι σίγουρος ότι είναι σπουδαίοι επιστήμονες και σέβομαι την ερευνητική προσπάθεια των μελών ΔΕΠ και όλων των ερευνητών του μεταπτυχιακού και προπτυχιακού επιπέδου, αλλά μήπως τα αποτελέσματα να τα κρατούν για τους εαυτούς τους; Ας εξασκηθούν, ας βεβαιωθούν ότι μπορούν να υπολογίσουν αυτά που πρέπει να υπολογιστούν, κι όταν τελειοποιήσουν τις έρευνές τους, τότε ας αρχίσουν να τις «πουλάνε» στα κανάλια και να τις δημοσιοποιούν. Μια λύση; Απαγόρευση κρυφών και φανερών δημοσκοπήσεων μια βδομάδα (ή και περισσότερο) πριν από τις εκλογές και κατάργηση των exit polls. Ας περιμένουμε, όπως κάποτε, με αγωνία, μπροστά στην τηλεόραση, τα αποτελέσματα. Θυμάμαι παλιά πόσο θρίλερ ήταν οι εκλογές, πώς περνούσαν λίγες ώρες και σιγά-σιγά σχηματιζόταν η εικόνα, πόσο ενθουσιασμό ένιωθε κανείς βλέποντας το μυστήριο να λύνεται σταδιακά, καθώς τα κομματάκια του παζλ έμπαιναν στη θέση τους. Τώρα, στις 7 ακριβώς, μας λένε τα exit polls, για λίγο τα πιστεύουμε και μετά, έχοντας αυτά ως σημεία αναφοράς, προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τις αντιδράσεις μας ή, έστω, να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα με βάση νούμερα που δεν έχουν καν σημασία. Γιατί; Αν μπορούσαν να πέσουν μέσα, θα το καταπίναμε. Αλλά τώρα; Για πoιον λόγο πρέπει επειγόντως να ξέρουμε ένα αποτέλεσμα ακριβώς στις 7 (πόσω μάλλον ένα λάθος αποτέλεσμα); Περιμέναμε έναν μήνα να γίνουν οι εκλογές, μπορούμε να περιμένουμε μια ωρίτσα παραπάνω μέχρι να αρχίσουν να βγαίνουν τα κανονικά αποτελέσματα. Δεν χρειάζονται ούτε κολπάκια (ή η υπόνοια ύπαρξης κολπακίων) με τις δημοσκοπήσεις, ούτε φαστ φουντ αποτελέσματα. Κυρίως όμως δεν χρειάζεται οι πολιτικοί να άγονται και να φέρονται από δημοσκοπήσεις και να κρίνουν ανάλογα με το τι (υποτίθεται ότι) θέλει τη δεδομένη στιγμή ο κόσμος. Ξεχάστε για λίγο τα νούμερα, και κάντε πολιτική.

— αρησ δημοκιδησ

24.9.15 – lifo

9

❝ Ηττήθηκε ξεκάθαρα η στρατηγική της εθνικής συνεννόησης που ήθελε να βάλει στο τραπέζι η Νέα Δημοκρατία, να βάλει πλάτη στον Τσίπρα... το μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας δεν πρέπει να το ψηφίσουμε, πρέπει να απέχουμε ❞

«Να ’μαστε πάλι εδώ, Αλέξη»

Talk of the Town

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Belli

… κι αυτήν τη φορά, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν.

Verbatim

Συννεφιασμένη Κυριακή... Ο άδωνις γεωργιάδης ρίχνει πρώτος το φαρμάκι στον Βαγγέλη που πριν από λίγες ημέρες αποθέωνε.

επιμελεια: θεοφιλοσ δουμανησ

«Ναι, ρε μάνα, Τσίπρα να ξαναψηφίσεις… τον πολεμάνε οι ξένοι και τα συμφέροντα, τον υπονομεύει το σύστημα, πήγαν να τον ρίξουν κι οι δικοί του, αλλά να δεις που τώρα θα σκίσει!» συμβούλευε ένας μάλλον καθωσπρέπει νεαρός την ώριμη κυρία που συνόδευε έξω από το εκλογικό τμήμα όπου ψήφισα. Όσο απλοϊκή, η παραίνεση αυτή είναι, νομίζω, αντιπροσωπευτική τού γιατί επικράτησε πάλι καθαρά (35,5%) ο «σέξι Αλέξης» κόντρα στη «μνημονιακή» στροφή του, τις κλειστές μέχρι πρότινος τράπεζες, τους ελέγχους κεφαλαίων, την όξυνση του προσφυγικού, τα πισωγυρίσματα, τις διαψεύσεις, τις διασπάσεις και την απομυθοποίηση. Κέρδισε γιατί ήταν ηλικιακά, ρητορικά κι αισθητικά ελκυστικότερος, γιατί τον προτίμησαν νέοι, γυναίκες, άνεργοι και μη προνομιούχοι, αλλά κι επειδή ταυτίστηκε περισσότερο μαζί του ο μέσος ψηφοφόρος, ασχέτως ιδεολογίας: φιλότιμο, πονετικό παιδί της διπλανής πόρτας, αλλά και «παρτάκιας» κωλοπετσωμένος σαν χρειαστεί, «κοκόρι» φωνακλάδικο που δεν διστάζει να προκαλεί τους ισχυρούς, αλλά τα κάνει «καπάκια» άνετα μαζί τους σαν στριμωχτεί, ηγέτης δυναμικός, λαοπλάνος χαρισματικός, αλλά ταυτόχρονα «εύθραυστος», οικείος, «ένας από μας», αντίθετα, π.χ., από τον υπερβατικό Ανδρέα Παπανδρέου – ακόμα και η απειρία ή η επιπολαιότητα (στα διεθνή, γιατί «εντός» αποδεικνύεται πολυμήχανος Οδυσσέας) μέτρησαν υπέρ του. Κέρδισε, επιπλέον, πολλούς αναποφάσιστους στο «παρά 5». Που μολονότι απογοητεύτηκαν σε πολλά, ευελπιστούν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όσα βάρβαρα δεσμεύτηκε να διεκπεραιώσει, θα μοιράσει δικαιότερα τα βάρη, την πίτα και τις ευκαιρίες, όντας, ταυτόχρονα, πιο ευαίσθητη κοινωνικά και δικαιωματικά – οι οικονομικά αδύνατοι δεν θα συντριβούν, η καταστολή δεν θα είναι οργουελιανών προδιαγραφών, Πολιτεία και θεσμοί θα εκσυγχρονιστούν και θα «εξανθρωπιστούν», νέα πρόσωπα και κοινωνικές δυναμικές θα αναδειχτούν. Οι πιο σκεπτικοί, βέβαια, αμφιβάλλουν κυνικά για τα περισσότερα – ήδη υπήρξαν κάποια απογοητευτικά δείγματα γραφής, ο εθνολαϊκισμός πριμοδοτείται, ενώ η πανηγυρική απενοχοποίηση της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο μέσω θερμών εναγκαλισμών και ασπασμών (κάτι που δεν τόλμησαν ούτε οι Σαμαράς-Βενιζέλος) προκάλεσε αναγούλες στους πιο συνεπείς αριστερούς, όσο «ρεαλιστές»... Όμως η ελπίδα είναι ένα ισχυρό, νόμιμο και δωρεάν εξαρτησιογόνο! Αυτές, ωστόσο, οι φαινομενικά αχρείαστες εκλογές είχαν κι άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά: την αποχή-ρεκόρ (44%, αν και σε πραγματικά μεγέθη ήταν μικρότερη), μια άτυπη ψήφος διαμαρτυρίας με πολλούς αποδέκτες – και θα φανεί ανόητος όποιος την παραγνωρίσει. Την απαξίωση διαρκείας του παλιού πολιτικού συστήματος (ΝΔ και κυρίως ΠΑΣΟΚ) που ελάχιστα οφέλη αποκόμισε, παρά την προεκλογική του «πανστρατιά». Τη διαπίστωση ότι νεότευκτα κόμματα με περισσότερη προβολή απ’ ό,τι ουσιαστική επαφή με την κοινωνία (Ποτάμι - ΛΑ.Ε.) «τιμωρήθηκαν» ανάλογα – το πρώτο διασώθηκε με μόλις 4%, η δεύτερη δεν προσεταιρίστηκε στο ελάχιστο το πελώριο «Όχι» του Ιουνίου, παρά την «αβάντα» Ζωής, Γιάνη και του μισού σχεδόν οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ (ναι, ήταν λιγοστός ο χρόνος, λιγοστό όμως φάνηκε και το πολιτικό εκτόπισμα, όσο χιούμορ κι αν επιστράτευσε). Και όχι, δεν φταίει ο «καθυστερημένος» λαός που «δεν καταλαβαίνει το συμφέρον του», φταίτε βασικά όσοι τον σνομπάρετε. Επιβεβαιώθηκε, επίσης, ότι ένα 7% των συμπατριωτών μας παραμένει εγκληματικά φιλοναζί, κάτι που θα βρούμε πάλι μπροστά μας – αν, μάλιστα, ψήφιζαν μόνο τα σώματα ασφαλείας, ο υπόδικος Μιχαλολιάκος θα διεκδικούσε μέχρι και την πρωθυπουργία… Άλλο ένα 5,5% παραμένει σταθερά «τσιμεντωμένο» στο ΚΚΕ, ενώ το 3,43% του Λεβέντη δεν είναι απαραίτητα ψήφος «τρολ», ούτε κάποιοι ανακάλυψαν ξάφνου την Αμερική – άλλο λάκκο έχει, θαρρώ, η φάβα. Απολαυστικό ήταν, τέλος, το τρίτο «βατερλό» των δημοσκοπήσεων μέσα σε έναν χρόνο.

και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ένα σημαντικό μήνυμα για την ευρωπαϊκή Αριστερά ❞ Ο φρανσουά ολάντ ακούει για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και κουνάει παντιέρα στο Ελιζέ.

❝ Δεν πρόκειται μόνο για πρόβλημα της Γερμανίας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Είμαστε μια μεγάλη χώρα. Είμαστε μια ισχυρή χώρα. Αλλά να προσποιηθούμε ότι εμείς μόνοι μπορούμε να επιλύσουμε όλα τα κοινωνικά προβλήματα του κόσμου δεν θα ήταν ρεαλιστικό ❞ Η άνγκελα μέρκελ προσπαθεί να μοιράσει ευθύνες για το προσφυγικό και το παρακάνει λίγο ως μητέρα Τερέζα του Βερολίνου.

❝ Οι Έλληνες λένε ξεκάθαρα ποιον θέλουν για πρωθυπουργό. Συγχαρητήρια, καλή δύναμη, φίλε ❞ Ο πάμπλο ιγγλέσιας των Podemos βλέπει προς την Αθήνα και tweetάρει προς την Ισπανία.

❝ Καθάρισε το Κοινοβούλιο, το εσωτερικό του κόμματος, πήρε προέγκριση για το ολοκαύτωμα που έρχεται και έγκριση για το Μνημόνιο. Πρόκειται για στρατήγημα μεγάλης διάρκειας. Πήρε τέτοια πλειοψηφία για να μπορεί να εφαρμόσει αυτό που ψήφισε. Είμαστε μπροστά σε ένα καθαρισμένο τοπίο ❞ Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αλέξης μητρόπουλος που έμεινε εκτός ψηφοδελτίων βλέπει καθαρά απ’ έξω αυτό που δεν θα έβλεπε καθόλου από μέσα.

❝ Ο κόσμος ψηφίζει Συντηρητικούς επειδή η υφιστάμενη κατάσταση τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς. Έβλεπα τη μητέρα μου. Μέχρι τα 93 της πάντα πήγαινε και ψήφιζε τους Συντηρητικούς. Όταν τη ρώτησα γιατί, μου είπε ότι ήταν καλό για τη χώρα❞ Η σχεδιάστρια βίβιαν γουέστγουντ για μια μόδα που παραμένει κλασική στον χρόνο.

❝ Δεν υπάρχει κανείς αυτήν τη στιγμή που δεν θα παραδεχτεί ότι η κατάσταση είναι δραματική. Θα είμαστε ποτέ έτοιμοι να την ανατρέψουμε; Θα πρέπει να κλονιστούν συμφέροντα, να βγούμε εντελώς από τη βολή μας❞

Όμως αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες, καθώς αποφαινόταν ο «θείος» Κάρολος, που μνημονεύεται τελευταία στα πολιτικά μας πράγματα περισσότερο και απ’ ό,τι στην μπολσεβίκικη επανάσταση του ’17! Το «πανηγύρι» τέλειωσε κι ανασκουμπωνόμαστε εν όψει ενός χειμώνα πιο απειλητικού και από του «Game of Thrones»: προαπαιτούμενα, αξιολογήσεις, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ κ.λπ. αυξημένοι φόροι, εργασιακά, ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό κι ένα μνημόνιο που, σε απλά μαθηματικά, απλώς δεν βγαίνει. Ήδη πολλοί προεξοφλούν μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και νέα προσφυγή στις κάλπες μέσα στο ’16, ακόμα και αναβίωση του διπόλου μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Πιθανό, βέβαια, το όλο πράγμα να τσουλήσει πιο ομαλά, με δεδομένη και την κόπωση του μέσου πολίτη – ως πότε, όμως; Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναβγήκε διακηρύσσοντας πως υπάρχουν περιθώρια μερικής επαναδιαπραγμάτευσης (εκείνο το επιτακτικό «υπογράψτε κι ό,τι να ’ναι!» του Ιουλίου στοίχισε εν τέλει στην αντιπολίτευση), πως θα αλλάξει τη χώρα. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη ίσως τον ευνοήσουν, είναι όμως πια ένα φιλόδοξο κόμμα εξουσίας κι έτσι θα πορευτεί. Που σημαίνει, δίχως την αποφασιστική πίεση της κοινωνίας ημών των πολιτών, δίχως τη δική μας αυτο-οργάνωση κι αλληλεγγύη, μην προσδοκάς ούτε πράματα, ούτε θάματα από κανέναν.

10 lifo – 24.9.15

❝ Είναι μια σημαντική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα

Η ερμηνεύτρια νατάσσα μποφίλιου για την εναλλακτική που υπάρχει, αλλά κάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε.

Βίβιαν Γουέστγουντ

Πάμπλο Ιγγλέσιας

Άδωνις Γεωργιάδης

Αλέξης Μητρόπουλος

φωνή λαού δημήτρης χαρίτος Ο υπεύθυνος καθηγητής του Hybrid City μας μιλά για την αναδυόμενη ταυτότητα της πόλης και τις μεταμορφώσεις της αστικής πραγματικότητας. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Για τις ήττες και τις νίκες

Σκέψεις

α π ό τ ο ν ν ικ όλα σ ε βα σ τά κ η

Η άλλη ήττα της πολιτικής είναι φυσικά η εκλογική αποχή, στις καινούργιες διαστάσεις της. Παρά το ότι η αποχή δεν έχει μία και μόνο αιτιολόγηση και ερμηνεία, η αποσκίρτηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων απ’ την κεντρική τελετουργία της δημοκρατικής ζωής είναι τραυματικό γεγονός. Σε κάθε πολιτικό αποτέλεσμα, σε κάθε στροφή της Ιστορίας, συνηθίζουμε να μιλάμε για νίκες και ήττες. Αν και «μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε νεκροί», όπως έλεγε ο Κέινς, οι ξεχωριστές στιγμές στην πολιτική έχουν μεγάλη σημασία. Η περασμένη Κυριακή ήταν, λοιπόν, μια τέτοια στιγμή, η στιγμή Τσίπρα. Σε συνθήκες μουδιασμένης δυσφορίας και κακοφορμισμένης δυσπιστίας, ο Αλέξης Τσίπρας ξαναβγαίνει πρωθυπουργός. Με νωπή μια σοβαρή διάσπαση και τη φυγή των «κινηματικών» του τομέων, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε. Αυτό είναι, προφανώς, το γεγονός που ενδιαφέρει κυρίως τους φωτογράφους της συγκυρίας, τους Έλληνες και ξένους παρατηρητές των πολιτικών εξελίξεων. Η νίκη είναι αδιαμφισβήτητη, διότι στην πολιτική το κύριο είναι η κατανομή της εξουσίας και όχι η δικαιοσύνη, η αλήθεια και η τύχη της ορθολογικότητας. Αυτό, τουλάχιστον, ισχυρίζεται πάντοτε η ρεαλιστική πολιτική σκέψη, μια σκέψη που θέλει να κρατάει σε απόσταση ασφαλείας τις εύλογες ηθικές ανησυχίες και την αγωνία (κάποιων) διανοούμενων για αξίες. Ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει να είναι ένας καλός μαθητής του ρεαλισμού της κατίσχυσης. Για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες της προεκλογικής περιόδου διέρρεε επίμονα ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε πια τους ΑΝ.ΕΛ. ως συμμάχους και ότι αναζητούσε, στα σοβαρά, μια συμφιλίωση με το Κέντρο και την Κεντροαριστερά. Η πληροφορία ήταν φυσικά αληθινή αλλά και ψευδής συγχρόνως: ηχούσε κυρίως ευχάριστα και κάπως ανακουφιστικά στους προοδευτικούς του Κέντρου, ενώ την ίδια στιγμή έστελνε θετικό σήμα και στις Βρυξέλλες ή στο Βερολίνο. Όταν όμως το αποτέλεσμα έδειξε την επιβίωση του Πάνου Καμμένου, ήλθαν αμέσως οι αγκαλιές και τα γέλια ευτυχίας πάνω στη σκηνή. Δίχως καμία επιφύλαξη, ο ηγέτης της «νέας Κεντροαριστεράς» (όπως γράφουν κάποιοι) θα επιβεβαιώσει την αρχική του επιλογή. Η στιγμή Τσίπρα είναι, ωστόσο, μέρος ενός πλάνου, όχι το σύνολο. Διότι αυτή η νίκη συνοδεύεται από πολλές, ταυτόχρονες ήττες που κανένας δεν μπορεί να τις υποτιμά. Η Ελλάδα του ύστερου μνημονίου φανέρωσε τις μεταστάσεις της Αγανάκτησης. Θα αναθέσει, ασφαλώς, στους ηθοποιούς της αντιμνημονιακής δραματουργίας να διαχειριστούν το νέο Μνημόνιο. Από την άλλη, όμως, βλέπουμε να σταθεροποιεί τα ερείσματα της νεοναζιστικής Ακροδεξιάς. H Xρυσή Αυγή αυτοσυστήνεται στα παραζαλισμένα μικροαστικά στρώματα ως ανάχωμα

στο χάος και στις «προδοσίες των ελίτ». Η άλλη ήττα της πολιτικής είναι φυσικά η εκλογική αποχή, στις καινούργιες διαστάσεις της. Παρά το ότι η αποχή δεν έχει μία και μόνο αιτιολόγηση και ερμηνεία, η αποσκίρτηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων απ’ την κεντρική τελετουργία της δημοκρατικής ζωής είναι τραυματικό γεγονός. Νικά η Αριστερά, λοιπόν; Αυτή η Αριστερά που προσαρμόζεται στην τεχνολογία της εξουσίας, που αποβάλλει τους «μεταφυσικούς» της πιστούς και ανοίγεται στην πραγματικότητα; Αλλά η ρητορική Τσίπρα είναι ήδη μια ράμπα που κυλάει από τον αντιστασιακό εθνοκεντρισμό σε μια προστατευτική, «σοσιαλίζουσα» γλώσσα. Ενσωματώνει πολλή σημειολογία καραμανλική και ηχοχρώματα ανδρεϊκά. Αυτό πλέον κατοχυρώνει ένα πολιτικό έδαφος, μια εθνική πολιτική επικράτεια που πάει πέραν της Αριστεράς. Από εδώ, νομίζω, πρέπει να ξεκινήσουν οι ερμηνείες μας και η κριτική. Από την υπόθεση ότι το πλέγμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αποτυπώνει μια ορισμένη λαϊκότητα η οποία ψάχνεται ανάμεσα σε παράδοση και εκσυγχρονισμό. Πώς, όμως, τα επιχειρεί αυτά; Με ποια εργαλεία, με ποιες πρακτικές και με ποια βασικά πρόσωπα; Στο σημείο αυτό εγώ διακρίνω μια άλλη ήττα: το ότι ένας ρεαλισμός κατώτερος των προσδοκιών, ένας ρεαλισμός προσαρμογής στις οικείες πατέντες του «ελληνικού μοντέλου» επωμίζεται τελικά τον ρόλο του ανορθωτικού υποκειμένου. Ανακυκλώνοντας κομμουνιστογενή θλίψη και κουβαλώντας παλαιο-σοσιαλδημοκρατικό κρατισμό ή εθνικό ρομαντισμό του «ματώσαμε», βαδίζουμε προς το μέλλον. Χωρίς ενδιαφέρον (μέχρι τώρα τουλάχιστον) για μελετημένη διέξοδο από την οικονομική και κοινωνική οπισθοδρόμηση. Με μια φρασεολογία αντι-λιτότητας σπεύδουμε σε χρονοδιαγράμματα πράξεων σκληρής, υλικά, πολιτικής. Μήπως, όμως, μια πιο συμπονετική κοινωνικά και «διεκδικητική εθνικά» πόζα προωθεί αποτελεσματικότερα τις μεταρρυθμίσεις; Αυτό πιστεύουν τώρα κάποιοι ρεαλιστές των αγορών που δείχνουν να προσαρμόζονται κι αυτοί στην κατάσταση. Λίγα, όμως, μπορεί να χτιστούν με φτηνά υλικά και παιχνίδια οπορτουνιστικής ισορροπίας. Αν, δηλαδή, η νέα φάση είναι απλώς πολιτικές τεχνικές για να «αποτελειωθούν» κάποιοι και να κυριαρχήσουν πολιτικά άλλοι, η κρίση θα είναι πάντα εδώ και θα τρώει τις σάρκες μας. Και μαζί την ψυχή της δημοκρατίας.

Τι ακριβώς είναι το Hybrid City; Το Συνέδριο για την Υβριδική Πόλη (Hybrid City Conference) είναι μια διεθνής διοργάνωση, αφιερωμένη στη διερεύνηση της αναδυόμενης ταυτότητας της πόλης και στις δυνητικές μεταμορφώσεις της αστικής πραγματικότητας, ως αποτέλεσμα των εξελίξεων στον τομέα των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και της ενσωμάτωσής τους στο αστικό πλαίσιο. Πόσες εκδηλώσεις έχουν γίνει ως τώρα; Το Συνέδριο για την Υβριδική Πόλη έχει διοργανωθεί 3 φορές από το 2011 ως σήμερα, σε συνεργασία με το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας (ΕΠΙΕΕ), το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ και το Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τι περιέλαβε η φετινή εκδήλωση στην Αθήνα; Φέτος, οι δράσεις για την Υβριδική Πόλη διεξήχθησαν στην Αθήνα, μεταξύ 15 και 19 Σεπτεμβρίου 2015, υπό τον γενικό τίτλο «Data to the People» και εκτός από το διεθνές συνέδριο περιλάμβαναν 5 εργαστήρια, ειδικά πάνελ και παράλληλες εκδηλώσεις. Τα εργαστήρια του Hybrid City 2015 οργανώθηκαν σε συνεργασία με αναγνωρισμένους ερευνητές, καλλιτέχνες, συλλογικότητες και πλατφόρμες – Τhe Hackable City, Cybersalon, NetHood & unMonastery, Τhe Athens Subsumption Group, Akoo-o collective κ.λπ. Τα εργαστήρια επιχείρησαν να εμβαθύνουν στο γενικό θέμα αυτής της χρονιάς και να διερευνήσουν τις σύνθετες τεχνοκοινωνικές αλληλεπιδράσες που σχηματοποιούν την καθημερινότητα στην Αθήνα του σήμερα. Ποιοι μίλησαν; Κεντρικοί προσκεκλημένοι ομιλητές του συνεδρίου ήταν ο Dr. Norbert Streitz (PhD. in Physics, PhD. In Psychology), επιστημονικός διευθυντής της Smart Future Initiative, ο Mike Phillips (Professor of Interdisciplinary Arts, Plymouth University, διευθυντής έρευνας στο i-DAT.org και διευθύνων επιβλέπων στο Planetary Collegium), ο Martijn de Waal (συνιδρυτής της ερευνητικής πλατφόρμας Mobile City, ερευνητής στο Amsterdam University of Applied Sciences και επίκουρος καθηγητής στο University of Amsterdam), o Armin Medosch, καλλιτέχνης, επιμελητής και συγγραφέας (καθηγητής στο Τμήμα Μέσων και Επικοινωνίας, Singidunum University, στο Βελιγράδι), η επίσκεψη του οποίου έχαιρε της ευγενικής υποστήριξης της Αυστριακής Πρεσβείας στην Αθήνα, και η Μπέττυ Τσακαρέστου (επίκουρη καθηγήτρια, επικεφαλής του Εργαστηρίου Διαφήμισης και Δημοσίων Σχέσεων του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου). Τους πέντε βασικούς ομιλητές πλαισίωσαν ερευνητές και καλλιτέχνες από 21 χώρες του κόσμου, οι οποίοι παρουσίασαν πάνω από 65 εισηγήσεις.

24.9.15 – lifo

11

q Αν και εδώ και 1,5 χρόνο μένω στο Πάτημα Χαλανδρίου, έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στο Μαρούσι, οπότε νομίζω ότι οφείλω στο Μαρούσι αυτό το μίνι αφιέρωμα – σε λίγα χρόνια θα μιλήσω και για την τωρινή γειτονιά.

Talk of the Town

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η ρ ηγ όπ ουλο

ρίτα αντωνοπούλου

Urban

Τραγουδίστρια

Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει την καλοκαιρινή της περιοδεία με την Τάνια Τσανακλίδου, τον Γιώργο Ανδρέου και την Κατερίνα Λεγάκη.

Μαρούσι Αναμνήσεις από την οδό Φραγκοκκλησιάς (αποχαιρετισμός στο Kosmopolis)

«Ο λύκος της Wall Street» και το «Frozen» της Disney είναι οι δύο ταινίες που βρέθηκαν στην κορυφή της λίστας των πιο παράνομα «κατεβασμένων» για το 2014. Υπολογίζεται ότι η καθεμία σκόραρε περίπου 30 εκατ. downloads.

2 Multiplex cinemas Μετά το κλείσιμο του Kosmopolis, 23 πολυκινηματογράφοι με τουλάχιστον 2 αίθουσες ο καθένας λειτουργούν στην Αθήνα.

12 lifo – 24.9.15

από τον δημήτρη κυριαζή

Παράνομο downloading

q Νομίζω, το πιο χαρακτηριστικό σημείο της γειτονιάς είναι ο σταθμός του τρένου στο Μαρούσι. Εκεί δίνονται όλα τα χρόνια όλα τα ραντεβού!

γειτονιά

1

q Μια βόλτα στην αγορά στο Μαρούσι ήταν πάντα ένας αγαπημένος μου περίπατος. Τόσα χρόνια εκεί, ένιωθα ότι ήξερα απέξω κάθε σπιθαμή και κάθε κατάστημα – τώρα τα μισά έχουν κλείσει. Κάποια στιγμή, περπατώντας στο Μαρούσι και βλέποντας όλες τις άδειες βιτρίνες, σκεπτόμενη τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από το κλείσιμο, την αποτυχία, τη δυσκολία, τα πρόσωπα που δεν θα έβλεπα ξανά, ένιωσα να είμαι σε ξένο τόπο. q Θυμάμαι πάντα τον φούρνο στην Ερμού, όπου μας έστελνε η γιαγιά να πάρουμε ψωμί μετά το σχολείο – είναι ο ίδιος μέχρι σήμερα, και μάλιστα τώρα δουλεύουν εκεί και παιδιά που πηγαίναμε μαζί στο σχολείο. Θυμάμαι το γωνιακό καφέ που υπήρχε στο τέλος της Ερμού και φιλοξενούσε τις κοπάνες μας – αυτό δεν υπάρχει πια. Τώρα πηγαίνω για καφέ στην Καφ’ έδρα στον σταθμό στο Μαρούσι, ίσως γιατί την κόρη μου τη λένε Φαίδρα και κάπως μέσα μου μού αρέσει η ομοιότητα. Επίσης, ακριβώς κάτω από το σπίτι είχαμε λαϊκή κάθε Σάββατο, οπότε όλα τα ψώνια γινόντουσαν εκεί.

Το Kosmopolis στη λεωφόρο Κηφισίας.

Ακόμα θυμάμαι εκείνο το απόγευμα που άνοιξε το πρώτο μούλτιπλεξ στην Αθήνα, το Village στην οδό Φραγκοκκλησιάς, στο Μαρούσι, λίγα μέτρα πιο κάτω από τη ναυαρχίδα των περιοδικών του Πέτρου Κωστόπουλου / ήταν 1997, τη χρονιά που η Αθήνα ανέλαβε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, και το κλίμα στην πόλη ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υπάρχει σήμερα / μπορεί και τότε να γκρινιάζαμε (πάντα θα υπάρχουν λόγοι για να γκρινιάζεις), αλλά ο κοινός παρονομαστής ήταν μια κοινή πεποίθηση που είχε να κάνει με την ανομολόγητη πίστη σε ένα μέλλον που θα γίνεται εσαεί καλύτερο / με τα σημερινά μάτια και ύστερα από πέντε χρόνια κρίσης πολλά μπορείς να πεις για εκείνα τα χρόνια, τη μεθυστική ψευδαίσθηση μιας ορμητικής ευημερίας που σάρωνε τη μεσαία τάξη / ήταν η εποχή που οι μισοί Έλληνες έπαιζαν στο Χρηματιστήριο και οι άλλοι μισοί ανακάλυπταν τα Habitat στην Κηφισίας / κι αν ακόμα όλα αυτά είναι κλισέ και (εν μέρει) ψέματα, γιατί φυσικά και τότε υπήρχαν άνθρωποι χωρίς δουλειά και που δυσκολευόντουσαν να τα βγάλουν πέρα, η γενική αίσθηση ήταν πως αλλάζουμε πίστα / και ποιος μας πιάνει... / όμως, ας μην είμαστε κυνικοί: υπήρχε μια αθωότητα εκείνη την εποχή, ένας τρυφερός επαρχιωτισμός που συχνά πάει πακέτο με μια πολύ ανθρώπινη ανάγκη για πρόοδο, ασφάλεια και ευημερία / τα θυμήθηκα όλα αυτά ακούγοντας την είδηση ότι το Κοsmopolis στην Κηφισίας έκλεισε / ήταν το έβδομο συγκρότημα πολυκινηματογράφων που άνοιγε στην Αθήνα (εν έτει 2005) και από μια άποψη σφραγίζει το τέλος ενός κύκλου που ξεκίνησε το 1997 και 18 χρόνια μετά είναι υποχρεωμένος να «αναμετρηθεί» και να επιβιώσει σε μια πολύ διαφορετική Αθήνα / διαβάζω το κατατοπιστικό ρεπορτάζ του Δημήτρη Δεβελέγκου στο capital.gr και, σύμφωνα με τις δικές του πληροφορίες, το ακίνητο ιδιοκτησίας της Τράπεζας Πειραιώς φέρεται να έχει περιέλθει σε γνωστό όμιλο του λιανεμπορίου που εξετάζει την επέκτασή του στα βόρεια προάστια / ο ίδιος πιστεύει ότι σε ένα κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον όπου το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα έχει συρρικνωθεί από το 2005 τουλάχιστον κατά 40%, σε συνδυασμό με τη μη έγκαιρη είσπραξη των δικαιωμάτων των ταινιών από τις εταιρείες διανομής που ταυτόχρονα διαχειρίζονται και εκμεταλλεύονται κινηματογραφικές αίθουσες, όπως η Odeon, δημιούργησαν «τρύπα» στα μεγέθη του μούλτιπλεξ και οδήγησαν στο αναπόφευκτο «λουκέτο» / φυσικά, πέρα από την κρίση, στη μείωση των εισιτηρίων έχει συμβάλει και η ανεξέλεγκτη πειρατεία, που πλήττει περισσότερο τα πιο εμπορικά κινηματογραφικά στέκια, καθώς τα «πιτσιρίκια» (η κατεξοχήν πελατεία των μούλτιπλεξ) είναι πιο εξοικειωμένα με το παράνομο downloading / σε άλλη φάση ο τουρισμός της πόλης, με ενδεικτικό της ισχυρής δυναμικής που αναπτύσσεται στην ξενοδοχειακή αγορά της Αθήνας το έντονο ενδιαφέρον που καταγράφηκε για την ενοικίαση επταώροφου κτιρίου (πρώην ξενοδοχείο Athens Lycabettus) στο Κολωνάκι, επί της οδού Βαλαωρίτου, στο πλαίσιο σχετικού διαγωνισμού / σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής», για το κτίριο ιδιοκτησίας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, που προορίζεται εκ νέου για χρήση ξενοδοχειακής μονάδας, κατατέθηκαν 18 προσφορές (!).

q Ευτυχώς, ανήκω στη γενιά των παιδιών του ’80 που παίζανε στους δρόμους. Περιμέναμε να πάει η ώρα 5 το απόγευμα, οπότε και ξεχυνόμασταν όλα τα παιδιά στις πιλοτές και γινόταν ο χαμός. Είναι φοβερό, αλλά στον δρόμο που τώρα δεν θα άφηνα το παιδί μου ούτε καν πλησιάσει για παιχνίδι, εμείς παίζαμε λάστιχο και κουτσό ανέμελα.

q Το Μαρούσι έχει πάρα πολλές πολυκατοικίες, και νεόδμητες αλλά και παλαιότερες, σε πολλά σημεία του. Υπάρχουν και κάποιες μονοκατοικιούλες ξεχασμένες κι ερημωμένες, που μοιάζουν πιο πολύ με σπίτια χωριού και σου θυμίζουν ότι το Μαρούσι κάποτε ήταν όντως κάτι σαν χωριό. Πιστεύω πως ένα από τα πιο γνωστά κτίσματα της περιοχής είναι το σχολείο όπου φοίτησα, το 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Αμαρουσίου. Είναι το γνωστό σχολείο που βλέπουμε στις ταινίες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη (Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο κ.λπ.). Σ’ αυτά τα ίδια σκαλιά καθόμασταν κι εμείς στο διάλειμμα… q Υπάρχει, φυσικά, και το Μουσείο του Τσαρούχη, το σπίτι του δηλαδή, που ήταν στο Μαρούσι και έχει διαμορφωθεί σαν μουσείο. q Γενικά, δεν έχω δυσάρεστες εμπειρίες από τη γειτονιά. Το πιο τρομακτικό ήταν όταν ακούγαμε ότι μπήκαν στο σπίτι κάποιου για να τον κλέψουν. Υπήρξαν αρκετά περιστατικά τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς… q Δυο δρόμους πάνω από το σπίτι όπου έμενα, αν περάσεις βράδυ καλοκαιριού, θα σε σταματήσει μια υπέροχη μυρωδιά νυχτολούλουδου. Εκεί κάνω πάντα μια στάση. q Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα διόρθωνα την κίνηση στο κέντρο του Αμαρουσίου. Αν φρακάρει ο δρόμος, κάνεις προσευχές για να γλιτώσεις. q Θα συνδύαζα τη γειτονιά μου με το τραγούδι «Έχω ένα μυστικό» (Χατζιδάκις) από την ταινία που προανέφερα, για ευνόητους λόγους.

Ο Κώστας Κουτσολέλος τρολάρει ασύστολα στη σελίδα του στο Facebook. «Το χρησιμοποιώ πολύ, τα δίνω όλα, έχω κάνει μεγάλη καριέρα στο Facebook» μου λέει σαρκαστικά. Και στις επεισοδιακές συναντήσεις μας (την πρώτη φορά τον έστησα εγώ 36 λεπτά, τη δεύτερη με έστησε αυτός μία ώρα) δεν μπορείς να διακρίνεις πότε τρολάρει και πότε μιλάει σοβαρά. «Σκηνοθετώ παραστάσεις από το 2007», λέει, «που η μία είχε λιγότερο κόσμο από την άλλη. Ως ηθοποιός, όμως, ασχολούμαι με το θέατρο πολύ νωρίτερα». Χαρακτηρίζει αυτό που κάνει «μεταμοντέρνα περφόρμανς» και ξεκαρδίζεται. Του ζητάω να σχολιάσει το δελτίο Τύπου που στέλνει για τη νέα του δουλειά Ποτέ δεν σε ξεχνώ, στο οποίο αναφέρει ότι «δεν είναι μια σπουδαία παράσταση. Είναι ένα μικρό, προσωπικό τραγούδι», και η ειλικρίνειά του ξαφνιάζει: «Παλιότερα, στα δελτία Τύπου προσπαθούσα να μιμηθώ αυτά που έγραφαν οι άλλοι, ότι έχω δουλέψει πολύ γι’ αυτό, ότι έχω ερευνήσει για καιρό κ.λπ., και μου φάνηκε πολύ μεγάλο ψέμα – ειδικά τώρα που ξέρω τι είναι μια παράσταση και πώς φτιάχνεται. Νομίζω ότι οι περισσότεροι κάνουμε μια παράσταση επειδή δεν ξέρουμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Και αν τύχει από κει μέσα να βγει και κάτι που είναι αυθεντικό, πάλι καλά. Μην ακούω όμως παπαριές ότι θέλεις να μιλήσεις για το σήμερα ή να αλλάξεις τα πράγματα και τέτοια βαρύγδουπα. Είσαι απλώς ανάπηρος, δεν ξέρεις πού αλλού να περάσεις την ώρα σου. Βέβαια, έχει και μια ωραία κοινωνικότητα μια παράσταση, την οποία την έχω ανάγκη. Είναι πολύ χρήσιμη. Να έρθουν άνθρωποι να σε δουν, να συζητήσετε μετά, είναι ένα άλλοθι για να συναντηθείς με τον άλλο και πολύ καλύτερο από τα πάτε απλώς για έναν καφέ». Του ζητάω να μου μιλήσει για τον εαυτό του και τι τον έκανε να ασχοληθεί με το θέατρο. «Όποιος δεν με ξέρει, δεν χάνει και τίποτα» λέει. « Έχω μεγαλώσει στην Καλλιθέα. Δεν ασχολήθηκα με τον Ρεμπό από μικρός, δεν αγαπούσα το θέατρο, δεν είχα καμία σχέση με αυτό. Μπήκα στο τμήμα Μηχανικών του Πολυτεχνείου, δεν μου άρεσε καθόλου και το παράτησα. Έτσι, μπήκα στη δραματική σχολή τελείως για πλάκα, για να γνωρίσω γκόμενες, μα την Παναγία! Και έπεσα μέσα, γιατί ήταν ο καλύτερος χώρος γι’ αυτό. Μου φαινόταν εύκολη η δραματική σχολή, το να ασχοληθείς με το θέατρο, ενώ η μουσική θέλει πειθαρχία. Το κλασικό θέατρο δεν μου άρεσε από τότε, αλλά δεν ήξερα ότι υπήρχε και κάτι άλλο. Κάποια στιγμή, έπειτα από 5-6 χρόνια, πήγα τυχαία, επειδή με σύρανε, σε μια παράσταση του Μαρμαρινού και από τότε μου άνοιξαν τα μάτια. Είδα ότι μέσα σε αυτό το μεγάλο πράγμα που λέγεται “θέατρο” υπάρχει ένας μικρός χώρος με τον οποίο μπορώ να ταυτιστώ και από τότε μου μπήκε το καταστροφικό μικρόβιο να κάνω κι εγώ παραστάσεις. Σκέφτομαι κάποιες φορές ότι αν δεν είχε μπει μέσα μου αυτό το μικρόβιο, θα μπορούσα να είχα κάνει καριέρα ως ηθοποιός –γιατί την έχω τη δεξιότητα– και θα μπορούσα να έχω βγάλει και κάποια χρήματα, αλλά από τη στιγμή που το κόλλησα, τέλειωσαν όλα. Ήρθε η καταστροφή. Και δεν μπορώ, δυστυχώς, με τίποτα να το σταματήσω». Μου μιλάει για την παράσταση που παρουσιάζει στο Μπαγκλαντές, τον υπόγειο χώρο στη Χαλκοκονδύλη, «την άσχημη περιοχή της Ομόνοιας», που έφτιαξαν πέρσι μαζί με τον Βασίλη Νούλα και τη Βάσω την Καμαράτου. «Το Ποτέ δεν σε ξεχνώ δεν είναι κανένα μεγάλο, φιλόδοξο πρότζεκτ που θα μείνει χαραγμένο στην ιστορία του θεάτρου ή θα αγγίξει βαθιά τις καρδιές των θεατών – ή, τουλάχιστον, δεν είναι αυτός ο σκοπός» εξηγεί. «Είναι μια μικρή, προσωπική δουλειά, την οποία έχω βασίσει σε ένα ποίημα του Μπέκετ, το τελευταίο του, το “Ποια είναι η λέξη”. Ο σκοπός της παράστασης δεν είναι να ακουστεί τόσο ο ίδιος ο λόγος του Μπέκετ, όσο να φτιάξει μια ατμόσφαιρα, ένα σύνολο που για μένα προσομοιάζει στην ατμόσφαιρα του Μπέκετ, και μέσα σε αυτό το πράγμα που μιλάει για την εμμονή με κάτι που δεν αλλάζει με τίποτα και την επανάληψη λέω κάποια πράγματα για μένα και το θέατρο, που είναι ακριβώς αυτό το πράγμα που θέλει να πει και ο Μπέκετ: ότι δηλαδή

100 με τον

Κωστα Κουτσολελο

Ίσως είναι ο μόνος καλλιτέχνης στην πόλη που δεν θεωρεί τον εαυτό του κάτι σημαντικό. Μήπως, τελικά, συμβαίνει το αντίθετο; κεί μ εν ο : m . hu l o t φωτ ό : π αρι ς ταβ ι τ ι αν

δεν έχω τίποτε άλλο να κάνω στη ζωή μου και ασχολούμαι κάθε μέρα με αυτό, και δεν με πάει και πουθενά, γιατί ούτε λεφτά έχω καταφέρει να βγάλω, ούτε έχω αναγνωριστεί, αλλά για κάποιον λόγο έτσι έχω μάθει να ζω τη ζωή μου και κάνω κάθε μέρα αυτό το πράγμα». «Ζεις από το θέατρο;». «Δεν ζω από πουθενά, δεν έχω σταθερά έσοδα, επιβιώνω κουτσά-στραβά, όπως όλοι μας. Δεν ζω από κάτι. Δεν έχω καταφέρει να δω τι θα κάνω όταν μεγαλώσω. Για δέκα χρόνια δούλευα ως κλόουν σε παιδικά πάρτι, μια δουλειά που τη σιχαινόμουν, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να βγάλω χρήματα. Είχα γίνει ένας από τους καλύτερους κλόουν – και όσο καλύτερος γινόμουν, τόσο πιο πολύ το σιχαινόμουν. Έμπαινα στην τουαλέτα του σπιτιού που με καλούσαν για να αλλάξω κι άναβα ένα τσιγάρο πριν βγω και το τσιγάρο αυτό το θυμάμαι ακόμα. Κάποια στιγμή είπα ως εδώ είναι, τέλος, πέταξα στον κάδο των σκουπιδιών όλα τα εργαλεία μου, τις στολές, τα μαγικά, επειδή ήταν ο μόνος τρόπος να σταματήσω – είχαν τόση αξία που το κόστος και ο κόπος να τα ξαναβρώ δεν θα μου επέτρεπαν να συνεχίσω». Του υπενθυμίζω μια συνέντευξη που είχαμε κάνει πριν από μερικά χρόνια για την εμπειρία του ως περιπτερά (είχε δουλέψει κάποιο διάστημα σε ένα περίπτερο της λεωφόρου Αλεξάνδρας) και γελάει. «Το έχω σβήσει από τη μνήμη μου αυτό», λέει, «ήταν άλλη μια κακή εμπειρία. Φαντάσου ότι πηγαίνω στο περίπτερο να ψωνίσω και δεν θυμάμαι καν ότι ήμουν κάποτε συνάδελφος». «Βλέπεις θέατρο;». «Δεν πάω θέατρο, το κάνω πια μόνο από υποχρέωση. Έχω κουραστεί πολύ να βλέπω παραστάσεις και με το που μπαίνω σε μια παράσταση με πιάνει κάνει κάτι ψυχοσωματικό: στα πέντε λεπτά κοιμάμαι και μετά ξυπνάω με το χειροκρότημα. Για να αλλάξει το θέατρο και να γίνει πιο καίριο, πρέπει να αλλάξει η κοινωνία και αυτήν τη στιγμή δεν γίνεται καμία αλλαγή. Παρόλο που έχουμε πολύ καλό υλικό στην Αθήνα, δεν βγαίνει τολμηρό θέατρο. Υπάρχει ανάγκη για έκφραση, υπάρχει αγωνία να γίνει κάτι, αλλά έχουν επικρατήσει τα κλασικά έργα και όλοι αισθάνονται ότι πρέπει να κάνουν κάτι σαν κι αυτό που μαθαίνουν στη σχολή. Οι νέες ομάδες κάνουν φρέσκες δουλειές, αλλά τις κάνουν με έναν χαζό τρόπο, νεανικο-αστείο. Η νεότητα στην τέχνη ένα ατού είχε πάντα: τον θυμό. Δεν ήταν διασκεδαστικά τα νέα παιδιά στην πανκ και στη ροκ, είχαν θυμό. Αυτό πρέπει να βγαίνει στη σκηνή, αλλιώς αφήστε να δούμε τον Χουβαρδά. Δεν μπορείς να πεις τίποτα σε κάποιον που, ενώ ξεκίνησε συναρπαστικά και μεγαλούργησε στη μικρή κλίμακα, περνάει σε μεγάλες αίθουσες και απευθύνεται σε πολύ κόσμο. Είναι πολύ δύσκολες εποχές και τα χρειάζεσαι τα λεφτά, αλλά όταν γίνεσαι θεσμός, γίνεσαι βαρετός. Οι διασκευές κλασικών έργων με τρελαίνουν στη βαρεμάρα. Με πόσες μεταμοντέρνες ματιές να δεις ένα κλασικό έργο; Γι’ αυτό το θέατρο έχει γίνει βαρετό. Θα μου πεις, τα θέατρα που παίζουν κλασικά έργα είναι γεμάτα. Το θέμα είναι γιατί πάει ο άλλος στο θέατρο. Οι περισσότεροι πάνε για να κάνουν μια δημόσια εμφάνιση. Οι λαϊκοί πάνε σε ένα σκυλάδικο και οι αληθινά ή ψεύτικα “ψαγμένοι” πάνε θέατρο. Δεν τους ενδιαφέρει όμως να είναι μια εμπειρία, δεν επηρεάζεται η δομή του εγώ τους, δεν τους ταράζει αυτό που βλέπουν». «Μου έχεις πει τρεις φορές “μα την Παναγία” στην κουβέντα μας. Mε τη θρησκεία πώς τα πας;». «Εγώ τα πάω μια χαρά, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει Θεός!». «Πριν κλείσουμε, θέλεις να μου λύσεις την απορία: πού κατουράνε οι περιπτεράδες;». «Δεν μπορώ να σου μιλήσω για όλους, γιατί αυτοσχεδιάζεις. Εγώ, πάντως, κατούραγα σε ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι από νερό».

«Ποτέ δεν σε ξεχνώ», του Κώστα Κουτσολέλου, στο Μπαγκλαντές, Χαλκοκονδύλη 35, Αθήνα. Μέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη & Πέμπτη, 21:30, για τρεις εβδομάδες. Διάρκεια: 45 λεπτά. Είσοδος ελεύθερη, με προαιρετική οικονομική συνεισφορά. Πληροφορίες κρατήσεις: 6976 653260 (απαραίτητη κράτηση)

«Οι περισσότεροι κάνουμε μια παράσταση επειδή δεν ξέρουμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Και αν τύχει από κει μέσα να βγει και κάτι που είναι αυθεντικό, πάλι καλά. Μην ακούω όμως παπαριές ότι θέλεις να μιλήσεις για το σήμερα ή να αλλάξεις τα πράγματα και τέτοια βαρύγδουπα.».

24.9.15 – lifo

13

ρεπορταζ John John Papadopoulos

Τ Κοινές ερωτήσεις 1 Τι θα φας πριν και τι μετά από κάθε set σου;

2 Θυμήσου το πιο ηλίθιο request που σου έχει έρθει ποτέ από πελάτη.

3 Ένα μεγάλο μουσικό guilty pleasure σου; Βανδή, Vanilla Ice, Evanescence or... what?

4 Πες μου ένα κομμάτι που όταν το άκουσες για πρώτη φορά ένιωσες (σχεδόν) οργασμό.

5 Ποια είναι εκείνη η λεπτή διαφορά που για σένα μετατρέπει μια βραδιά από διεκπεραιωτική σε πραγματικά διασκεδαστική;

6 Όταν συνειδητοποιείς ότι κανείς δεν διασκεδάζει με το set σου, ποιο track θα βάλεις για να σώσεις την κατάσταση;

7 Πώς την παλεύει το love interest σου με το ωράριό σου;

8 Με δυο λέξεις, πες μου πώς βλέπεις τη νέα χειμερινή σεζόν στη νυχτερινή Αθήνα.

14 lifo – 24.9.15

ις βραδιές που διασκεδάζεις στα κλαμπ, στα μπαρ και στα mobile πάρτι της Αθήνας, κάποιοι δουλεύουν για σένα. Ανάλογα με τις ορέξεις τους, οι βραδιές αυτές μπορεί να αποδειχθούν από μνημειώδεις μέχρι καταστροφικές. Στην πόλη όπου ο κάθε μουσικόφιλος, με μερικά GB αρχείου κι ένα λάπτοπ, μπορεί να δηλώσει DJ, άλλη μια χειμερινή σεζόν είναι έτοιμη να ξεκινήσει, προσφέροντας νέες τάσεις, πρόσωπα και συγκινήσεις, εμείς απευθυνθήκαμε σε 7 ανθρώπους, με τη συνδρομή των οποίων πίσω από τα decks έχουμε να θυμόμαστε πολλές εξαιρετικές βραδιές, και τους ρωτήσαμε για τις δυσκολίες του επαγγέλματος, τις ένοχες απολαύσεις τους και για μερικές ακόμα λεπτομέρειες που κάνουν το επάγγελμα του DJ πραγματικά ξεχωριστό.

Marios ClubKid

(six d.o.g.s, Evolution, Cantina Social)

1. Πριν, συνήθως ένα ελαφρύ, αλλά θρεπτικό γεύμα, ώστε να βγει η βραδιά και να μπορώ να κάνω focus στη μουσική, χωρίς να ανυπομονώ να τελειώσω το set μου για να πάω για το καθιερωμένο «βρόμικο».

2. Το πιο εκνευριστικό για έναν DJ, το «μπορείς να παίξεις κάτι πιο χορευτικό», είναι ίσως ό,τι πιο άκυρο, αφού τα γούστα πάνω στο τι θεωρείται «χορευτικό» ή μη είναι απολύτως υποκειμενικά.

3. Mc Hammer - U Can’t Touch This.

4. Metro Area - Miura.

5. Το κοινό είναι πάντα αυτό που καθορίζει μια βραδιά. Όσο περισσότερο παλμό έχει και όσο μεγαλύτερη αλληλεπίδραση υπάρχει μεταξύ κοινού και DJ, τόσο πιο διασκεδαστική είναι η βραδιά για όλους.

6. Roman Fluegel - Discofiasco 7. Ευτυχώς, τόσο με τις σχέσεις όσο και με τους φίλους, έχουμε ανάλογα ωράρια γιατί ανήκουμε πάντα στην κατηγορία «party animal».

8. Καθότι αισιόδοξος τύπος, θέλω να πιστεύω πως παρά τις δυσκολίες των καιρών, θα έχουμε μια ενδιαφέρουσα σεζόν, σίγουρα με παραπάνω κόπο και τρέξιμο, γιατί η δημιουργικότητα σε δύσκολες εποχές πάντα αυξάνεται, ώστε να βρίσκουμε όλοι τη διέξοδο που χρειαζόμαστε.

Ζητήσαμε από 7 αγαπημένους μας DJs να μας βάλουν στο mood της χειμερινής σεζόν που μόλις ξεκίνησε. Από τον Αλέξανδρο Διακοσάββα. Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν

John Chouliaras

(Room 22, Evolution, six d.o.g.s, Pop Up, Funky Grape, Couleur Locale)

1. Σίγουρα κάτι στερεό, για να μαζεύει τα υγρά.

2. Να βάλω ένα track, please; Έχω το USB μου!

3. Τα ρεμπέτικα!

4. Tom Trago - Hidden Heart Of Gold.

5. Η ανταλλαγή ενέργειας με τον κόσμο. Ξεκάθαρα!

6. Δύσκολο να σου απαντήσω με τίτλο. Παίζουν πολλά ρόλο. Σίγουρα, πάντως, έχουμε κρυμμένα bomb tracks για δύσκολες καταστάσεις.

7. Την παλεύει τέλεια. Είναι χειρότερη από εμένα, ώρες-ώρες!

8. Άκρως ενδιαφέρουσα.

Gus & Bonso (six d.o.g.s)

1. Πριν από το set, οπωσδήποτε μια μπολονέζ. Μετά, είμαστε χορτάτοι.

2. Η τουαλέτα... πού είναι; / Ένα τζιν τόνικ!

3. Έφη Σαρρή.

Gus & Bonso

Marios ClubKid

Οι πρίγκιπες του Σ

The Dreamer

4. Melodie - Justa.

John Chouliaras

5. Όταν το crowd ανταποκρίνεται και ακολουθεί.

6. Cabin Fever - Snapped.

7. Εύκολα... Θέληση να υπάρχει!

8. Ενδιαφέρουσα, ανταγωνιστική.

K.atou

(six d.o.g.s, Revolt!)

1. Πριν από το πάρτι προτιμώ να τρώω ψάρι. Μετά το set, γιαούρτι με μέλι.

2. Να παίξει μαζί μου εκείνη τη στιγμή (ήταν και λίγο tipsy).

3. ’90s hip hop.

Dub Mix).

5. Η διάθεση και η ενέργεια του κόσμου που, κατ’ επέκταση, θα επηρεάσει και τη δική μου διάθεση.

6. To «Liquid Moves» από Melchior Productions Ltd. στην Aspect Music είναι το δικό μου game changer φέτος.

7. Δεν χρειάζεται να την παλέψει. Άλλες φορές ακολουθεί, άλλες φορές κοιμάται. Υπάρχει κατανόηση. Και φροντίδα, όταν γυρίζω το πρωί στο σπίτι.

8. Yo Lo.

John John Papadopoulos

(Komma, Key Bar, Επί της Δεξαμενής, Spinster)

1. Συνήθως, πριν, θα φάω όλο το σπίτι για να βρω τι θα βάλω. Mέτα, μάλλον κάποιο «βρόμικο» για πρωινό τις ώρες που τελειώνω και ενα milkshake φράουλα.

2. Έπαιζα Donna Summer, το «I feel love», και κάποιος ζήτησε Τρύπες.

3. Mariah Carey - All I Want For Christmas. Φέτος ξεκίνησα να το βάζω στα sets από τέλη Αυγούστου.

4. Duke Dumont - The Giver.

5. Πραγματικά διασκεδαστική είναι η βραδιά που θα βάλω Μπέσυ Αργυράκη, « Έλα Ξανά». Θα τραγουδάει και θα χορεύει όλο το μαγαζί!

6. Cyndi Lauper - Girls Just Wanna Have Fun. Χορεύει και ο πιο δύσκολος.

7. Δεν την παλεύει!

8. Δυο λέξεις δεν φτάνουν, αλλά #pali_pinei.

K.atou

Σαββατοκύριακου!

The Dreamer

(Yes it does!! Sure it does!!, Neon Raum)

1. Μακαρόνια με τυρί πριν. Δεν υπάρχει πιο σίγουρο φαγητό. Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Και μετά τίποτα, γιατί θα έχω τύψεις.

2. Δεν θυμάμαι συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά σίγουρα η ατάκα που σκοτώνει είναι «φίλε, βάλε κάτι πιο ’80s».

3. Intro από ιαπωνικά anime.

4. Chambray - Anew. Οργασμικό.

5. Όταν έρχεται ο μπάρμαν και σου λέει «άντε ρε μ***, ας πάμε σπίτια μας», ενώ εσύ και οι φίλοι σου είστε γκολ.

6. Justin Timberlake - Sexyback (Pakem remixxx).

7. «Σου υπόσχομαι, αύριο θα κάνουμε ό,τι θες εσύ».

8. Πιστεύω πως αυτό τον χειμώνα θα κουραστούμε να πηγαίνουμε σε πάρτι, με την καλή έννοια. Το καλοκαίρι, λόγω της κατάστασης, όλοι ήταν διστακτικοί στο να κάνουν πάρτι, γι’ αυτό θα τα δώσουν όλα τον χειμώνα.

☛

4. Crustation - Flame (Borderline Insanity

Που θα τους ακούσεις να παίζουν την φετινή σεζόν Ο ClubKid θα γιορτάσει με την Danceteria του τα έκτα γενέθλια του six d.o.g.s στις 16 & 17/10, θα συμμετάσχει στο επόμενο Evolution warehouse party με special guests τους Umek & Uto Karem στις 3/10, θα βρίσκεται στα decks του Cantina Social στις 26/9, όπως και κάθε τελευταίο Σάββατο του μήνα, ενώ κάθε Τρίτη & Πέμπτη, 22:0023:00, τον ακούμε στο διαδικτυακό MustRadio (radiomustathens.com) O John Chouliaras θα εμφανίζεται στο Room 22 μαζί με τον Christo Z σε μηνιαίο residency, θα συμμετέχει σε events της Evolution και σε πρότζεκτ του six d.o.g.s και θα έχει gigs στα Pop Up, Funky Grape & Couleur Locale. Το δίδυμο των Gus & Bonso θα εμφανίζεται σε μηνιαίο residency στο six d.o.g.s, καθώς και σε νέο χώρο που ετοιμάζεται στο Γκάζι. Η K.atou είναι εδώ και 5 χρόνια μία από τους resident DJs του six d.o.g.s. Εμφανίζεται στα πάρτι της ομάδας Revolt! και τον επόμενο μήνα ετοιμάζεται για ένα tour στην Αμερική που θα περιλαμβάνει τη Βαλτιμόρη, τη Βοστώνη, το Σικάγο, το Ντιτρόιτ, το Ντάλας, το Χιούστον και τη Νέα Υόρκη. Ο John John εμφανίζεται κάποιες Παρασκευές στο Komma, κάποια Σάββατα στο Επί της Δεξαμενής, στα Πετράλωνα, και μία φορά τον μήνα ετοιμάζει μαζί με τον Zack το Disco Ντίρλα στο Key Bar. Ο Dreamer είναι resident DJ στα πάρτι της ομάδας Yes it does!! Sure it does!! και εμφανίζεται στα events του Neon Raum.

24.9.15 – lifo

15

city vibes

το ελληνικο Περιμένοντας το ΦantastiCon, το πρώτο μεγάλο φεστιβάλ αφιερωμένο στην κουλτούρα του φανταστικού που διοργανώνεται στην πόλη μας, η ομάδα της LifΟ χαρτογραφεί μια κουλτούρα γεμάτη ιππότες, μάγισσες, βρικόλακες, εξωγήινους, αμαζόνες και μυθικά τέρατα. Από τους: M. Hulot, Μαρία Παππά, Μαρίνα Πετρίδου

16 lifo – 24.9.15

Λεπτομέρεια από το κόμικ του Γιάννη Ρουμπούλια, Τα χρονικά του Δρακοφοίνικα.

ανταστικο

24.9.15 – lifo

17

city vibes

Μια σύντομη ιστορία του Ελληνικού Φανταστικού

Ο συγγραφέας Ελευθέριος Κεραμίδας καταγράφει σε συντομία τα βιβλία, τους συγγραφείς, τους εκδοτικούς οίκους, τις ταινίες και τους ανθρώπους που έφτιαξαν και συντηρούν την κουλτούρα του φανταστικού στην Ελλάδα. ι ρίζες του ελληνικού φανταστικού είναι πολύ παλιές και πολύ πιο βαθιές στην ελληνική παράδοση απ’ ό,τι… μπορείς να φανταστείς. Με αφορμή το 1ο ΦantastiCon, που διοργανώνεται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση στις 3 και 4 Οκτωβρίου, ζητήσαμε από τον Ελευθέριο Κεραμίδα, συγγραφέα του πιο πετυχημένου ελληνικού fantasy, Κοράκι σε άλικο φόντο, να μας διηγηθεί εν συντομία την ιστορία του: «Αν και τον 19ο αιώνα oι Έλληνες συγγραφείς έπαιρναν κατά κόρον αγγλικά ή γαλλικά βιβλία και τα προσάρμοζαν στα ελληνικά δεδομένα, καμία από τις επιλογές τους δεν ανήκε στο σύγχρονο φανταστικό που διαμορφωνόταν την ίδια περίοδο. Κάποιοι λίγοι (Πιτζιπίος, Λασκαράτος) εμπνεύστηκαν από κείμενα του Διαφωτισμού, στα οποία το παράδοξο αποτελούσε αλληγορική ευκαιρία για κοινωνική σάτιρα. Μετρημένες στα δάχτυλα και δίχως συνέχεια οι εξαιρέσεις απ’ αυτή την πεπατημένη (π.χ. Θανάσης Βάγιας του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη). Στις αρχές του 20ού αιώνα διαμορφώθηκε αμιγώς ελληνική λογοτεχνία. Οι συγγραφείς, όμως, αποστασιοποιήθηκαν από τις αναφορές στην τεχνολογία (θεωρούσαν πως έρχεται από το εξωτερικό) και το υπερφυσικό (το ταύτιζαν με τις προλήψεις και την οπισθοδρόμηση). Το φανταστικό στοιχείο σπάνια τρύπωνε στο έργο τους, μεταμφιεσμένο σε λαογραφία (Παπαδιαμάντης) ή ως αφορμή για ψυχογραφία (Ξενόπουλος). Τον Μεσοπόλεμο και ως την Κατοχή γράφτηκαν μερικά βιβλία του φανταστικού από δημοφιλείς συγγραφείς (π.χ. Κόντογλου - Πέδρο Καζάς, Βουτυράς - Από τη Γη στον Άρη, Καραγάτσης - Το χαμένο νησί), τα οποία μόλις τη δεκαετία που διανύουμε επανεκτιμήθηκαν. Την εποχή τους, κοινό και κριτική τα χαρακτήρισαν παιδικά ή ελαφρά αναγνώσματα, χωρίς περιεχόμενο. Την ίδια περίοδο τα ληστρικά και περιπετειώδη μυθιστορήματα που τυπώνονταν σε συνέχειες σε εφημερίδες ή φυλλάδια (όπως ο “Τσακιτζής” και ο “Χρυσός Κουρσάρος”) ήταν γεμάτα τεχνολογικά και μαγικά ευρήματα, αντιγράφοντας τα ξένα pulp. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε μέχρι σχετικά πρόσφατα, με τον “Μικρό Ήρωα” και τον “Αόρατο Καπετάνιο” του τηλεοπτικού Καραγκιόζη, αλλά το φανταστικό στοιχείο αποτελούσε αλατοπίπερο για να καλύπτεται η έλλειψη πρωτοτυπίας σε κάθε άλλο τομέα αυτών των κειμένων. Αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο η Επιστημονική Φαντασία (Ε.Φ.) μεσουράνησε στον δυτικό κόσμο, διχασμένη ανάμεσα στον φόβο των πυρηνικών και την αισιοδοξία της εξερεύνησης του Διαστήματος. Στην Ελλάδα, επικράτησε κι ένα άλλο δίλημμα: μήπως έπρεπε να γράφουν οι Έλληνες συγγραφείς με «αλλοδαπό» ψευδώνυμο (όπως ο Graham W. Still-Γιώργος Β. Παπαδόπουλος); Κάποιοι το

18 lifo – 24.9.15

θεώρησαν αναπόφευκτο, αφού στα “ξενόφερτα” είδη (αστυνομικό κ.λπ.) το κοινό δεν τους θεωρούσε ισάξιους με τους μεταφρασμένους από το εξωτερικό συναδέλφους τους. Σήμερα φαντάζει αστεία αυτή η πλαστοπροσωπία και αρκεί μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο για να αποκαλυφθεί. Κι όμως, συμβαίνει ακόμη καμιά φορά – μάλλον επειδή παραμένει αρνητικό το ελληνικό κοινό. Την ίδια περίοδο, πάντως, εμφανίστηκαν και οι πρώτες Ελληνίδες συγγραφείς φαντασίας (όπως η Βιργινία Ζάννα), αποφασισμένες να γράψουν παιδικά και νεανικά έργα λιγότερο αφελή από εκείνα του Μεσοπολέμου.

Η

Μεταπολίτευση αποτέλεσε σημείο καμπής. Η νέα γενιά Ελλήνων συγγραφέων είχε ελεύθερη πρόσβαση σε αγγλόφωνες ταινίες και βιβλία, αλλά δεν δημιουργούσε στη σκιά τους. Ο αντιαμερικανισμός που ήρθε ως αντίδραση στη δικτατορία επέτρεψε στον Διαμαντή Φλωράκη, στον Ανδρέα Ντούπα, στον Μάκη Πανώριο και άλλους να αποστασιοποιηθούν από ξένες επιρροές και να φέρουν στην Ε.Φ. έναν προβληματισμό όχι πολιτικό και επίκαιρο, αλλά υπαρξιακό, διαχρονικό και πανανθρώπινο. Εμφανίστηκαν επίσης τα πρώτα θεατρικά έργα Ε.Φ., κυρίως πολιτικές αλληγορίες, αλλά και τα πρώτα ελληνικά κόμικς. Τα κόμικς ως μέσο έχουν διεθνώς το φανταστικό/φαντασιακό ως κανόνα και τον ρεαλισμό ως εξαίρεση και το ίδιο ίσχυε και ισχύει στην Ελλάδα. Έλληνες σκηνοθέτες και παραγωγοί άρχισαν από το ’75 και μετά να συνειδητοποιούν πως φανταστικός κινηματογράφος δεν σημαίνει απαραίτητα εφέ και ακριβές κατασκευές αλλά ατμόσφαιρα και ιδέες. Λίγο αργότερα, η βιντεοκασέτα διεύρυνε τους ορίζοντες δημιουργών και κοινού, φέρνοντας ταινίες φαντασίας κάθε είδους και καταγωγής, από το κλασικό ως το ακραίο. Χάρη στον κινηματογράφο καθιερώθηκαν και διαδόθηκαν οι όροι “επιστημονική φαντασία” και “τρόμος” (χρησιμοποιήθηκε και ο ξεχασμένος πια όρος “φρίκη” για το gore, ενώ πολλοί μπερδεύουν ακόμα τον τρόμο με το θρίλερ – που δεν περιέχει κατ’ ανάγκη φανταστικά στοιχεία. Όσο για το fantasy, δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κοινής αποδοχής μετάφραση ή, έστω, γραφή του με ελληνικούς χαρακτήρες). Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 υπήρξε πολύ γόνιμο. Εμφανίστηκαν τα πρώτα εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία (Παρά Πέντε, Βαβέλ, Solaris), ήρθαν από το εξωτερικό τα επιτραπέζια παιχνίδια ρόλων, γυρίστηκαν αρκετές ταινίες που ανήκαν σε διάφορες υποκατηγορίες του φανταστικού (π.χ. Υπόγεια Διαδρομή, Πρωινή Περίπολος, Η Σκιάχτρα, Η νύχτα με τη Σιλένα, Μπαλαμός). Έγινε και η πρώτη απόπειρα ανακεφαλαίωσης όσων είχαν προηγηθεί (Ανθολογία ελληνικού φανταστικού διηγήματος, εκδόσεις Αίολος). Οι δύο επόμενες δεκαετίες έφεραν περισ-

σότερους εξειδικευμένους εκδοτικούς οίκους (Οξύ, Anubis, Φανταστικός Κόσμος, Τρίτωνας, Ars Nocturna, Jemma, Συμπαντικές Διαδρομές), το Διαδίκτυο για πληροφόρηση και επικοινωνία, φτηνές ψηφιακές κάμερες που επέτρεψαν σε νέους δημιουργούς (και αρκετά αργότερα σε ερασιτέχνες, όπως ο Γιάγκος Ραυτόπουλος) να κάνουν ταινίες φαντασίας. Γράφτηκε και το πρώτο ελληνικό βιβλίο fantasy για ενήλικες (Ανθίππη Φιαμού, Λαμπρά φεγγάρια στον ποταμό της λησμονιάς). Τα χρόνια της κρίσης τα χαρακτηρίζει συρρίκνωση σε όλους τους τομείς, αλλά και επιτυχίες σε εσωτερικό και εξωτερικό, όπως ο χρηματοδοτημένος από το κοινό Αδάμαστος που υιοθετήθηκε από κινηματογραφική εταιρεία διανομής ή η πολύ θετική κριτική της «Guardian» για βιβλίο της Ιωάννας Μπουραζοπούλου που μεταφράστηκε στα αγγλικά. Οι ερασιτέχνες της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας (ΑΛΕΦ), του φόρουμ sff.gr και του Ελληνικού Συλλόγου Φίλων ΤόλκινThe Prancing Pony έχουν αντέξει για πάνω από δέκα χρόνια. Ελπίζουμε να δούμε και το φεστιβάλ φανταστικού κινηματογράφου SFFrated να σβήνει φέτος δέκατο κεράκι.

Τ

α τελευταία τριάντα χρόνια εμφανίστηκαν στη χώρα μας για το φανταστικό: δεκάδες συγγραφείς, περιοδικά (“Nova”, “Απαγορευμένος Πλανήτης”, “9” της Ελευθεροτυπίας, “Φανταστικά Χρονικά”), φανζίν (Ανδρομέδα, Big Bang, Cyborg), σύλλογοι και λέσχες (Λέσχη Φανταστικού Ιωαννίνων, Ελληνική Λέσχη Star Trek), διαδικτυακές σελίδες και κοινότητες (scifi.gr, alternative factor, GreekFantasyWriters), λογοτεχνικοί διαγωνισμοί (Γ.Γ. Νέας Γενιάς, Metal Invader, Εκδόσεων Οξύ), βραβεία (Ικαρομένιππος, Βραβείο Κοτρώνη, Larry Niven), φεστιβάλ και εκδηλώσεις (Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης - ΦΕΦΕ, Όψεις του Φανταστικού). Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά. Αρκετές περιπτώσεις απ’ αυτές και πολλές ακόμη που δεν χωράνε σ’ αυτό το κείμενο είναι/ήταν αξιόλογες, αλλά καμία δεν βρήκε ως τώρα την ανταπόκριση που της αξίζει. Ομάδες διαλύθηκαν, θεσμοί δεν άντεξαν στον χρόνο, δημιουργοί έχασαν τη διάθεση να συνεχίσουν, επιχειρηματίες δεν αποκόμισαν αρκετό κέρδος και διέκοψαν τη δραστηριότητά τους. Άλλοι παλεύουν, στα όρια της απογοήτευσης. Κρίσιμος παράγοντας: η πληροφόρηση. Οι άνθρωποι που θα στήριζαν κάθε προσπάθεια μαθαίνουν πολύ αργά (ή ποτέ) την ύπαρξή της. Δεν βρέθηκε ως τώρα ο συνεκτικός παράγοντας, ένα βήμα που να είναι ανοιχτό σε κάθε δημιουργό και εγχείρημα, γνωστό σε όλο το κοινό και σταθερό στον χρόνο. Το ΦantastiCon φιλοδοξεί να καλύψει αυτό το κενό. Αν το αγκαλιάσουν όλοι όσοι αγαπούν το φανταστικό, ίσως και να τα καταφέρει».

8 πρωτοποροι συγγραφεις της Φανταστικης λογοτεχνιας

Μάκης Πανώριος (κεφαλονιά, 1935-)

Συγγραφέας, επιμελητής, μεταφραστής, ανθολόγος, ηθοποιός, εικονογράφος. Δείχνει να προτιμά την επιστημονική φαντασία, αλλά η γραφή του είναι πιο λυρική, πιο ονειρική από το συνηθισμένο. Δημιουργός της μεγαλύτερης ως τώρα προσπάθειας παρουσίασης του ελληνικού φανταστικού διηγήματος (Το ελληνικό φανταστικό διήγημα, έξι τόμοι, Αίολος), διευθυντής και εικονογράφος του περιοδικού «Ανδρομέδα» (1977), εικονογράφος της σειράς επιστημονικής φαντασίας των εκδόσεων Κένταυρος (δεκαετία του ’80), συγγραφέας θεατρικών έργων επιστημονικής φαντασίας, αποδέκτης του βραβείου Χρυσός Ικαρομένιππος (1996) για το διήγημά του Ηθοποιός και του διεθνούς βραβείου μετάφρασης Karel για την προσφορά του στην επιστημονική φαντασία και το φανταστικό (1993). Έργα του: Η Κατάκτηση (1970), Η Καταδίκη (1975), Η Διαδρομή (1978), Τα ρομπότ μια μέρα (1979), Η Καταστροφή (1982), Η Αυτοκρατορία της Μηχανής (1990), Ακόμη και τα πουλιά (1994), Αύριο (1996), Το καράβι στο βουνό (2000), Το Μαυσωλείο (2006), Ο Ξένος Φαέθων (2010), Η σιωπή στο τέλος του δρόμου (2010).

Πάνος Κουτρουμπούσης

(λιβαδειά, 1938-) Συγγραφέας, μεταφραστής και εικαστικός. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Ρώμη. Ανακατεύτηκε με το κίνημα των μπιτ στην Ελλάδα. Με τον ερχομό της δικτατορίας του ’67 έφυγε στο Λονδίνο, όπου δούλεψε στο ραδιόφωνο και ως εικονογράφος βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Από το 1963 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Πάλι». Έχει δουλέψει επίσης για τις εκδόσεις των «Νέων», της «Ελευθεροτυπίας», της «Βαβέλ», του «Ταχυδρόμου» και του «Αντί». Η γραφή του είναι παράδοξη, σατιρική, σουρεαλιστική, σκαμπρόζικη, βαθιά ανθρώπινη. Έργα του: Εn αγκαλιά de Κρισγιαούρτι y otros ταχυδράματα y otros historias περίεργες (1978, 1987), Στον θάλαμο του Μυθογράφφ (1992), Η ταβέρνα του Ζολά (1997), Η εποχή των ανακαλύψεων (2002), Το κεντράκι του Ταρζάν και άλλα παραμύθια (2005).

Έργο του Πητ Κουτρουμπούση

Γιώργος Μπαλάνος

Ανθίππη Φιαμού

Συγγραφέας και μεταφραστής. Κατά καιρούς ξεκίνησε να σπουδάζει φυσική, ηλεκτρολογία και πολιτικές επιστήμες, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Το όνομά του συνδέθηκε με τα πρώτα βήματα της σειράς ανθολογιών φαντασίας «Ωρόρα» (τόμος 2 έως 17). Κατέκτησε το διεθνές βραβείο μετάφρασης επιστημονικής φαντασίας Κarel το 1984. Η γραφή του είναι συναισθηματική, με λεπτό και ευγενές χιούμορ, που αναδεικνύει το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται λανθασμένα τη λειτουργία του σύμπαντος. Έργα του: Οι ονειρότοποι της γης (1979), Τα μονοπάτια των άστρων (1989), Όλα τα χρώματα των ήλιων (1994), Νύχτες της Εκάτης (1998).

Συγγραφέας, αρθρογράφος και μεταφράστρια. Σπούδασε παιδαγωγικά και εργάζεται ως δασκάλα. Τιμήθηκε το 1995 με το βραβείο Ικαρομένιππος Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το μυθιστόρημά της Λαμπρά φεγγάρια στον ποταμό της λησμονιάς. Το μυθιστόρημα αυτό είναι το πρώτο ηρωικής φαντασίας που κυκλοφόρησε ποτέ από Έλληνα συγγραφέα. Η γραφή της είναι μεστή, με έντονο ελληνικό χρώμα και γεμάτη από το θαυμαστό. Έργα της: Λαμπρά φεγγάρια στον ποταμό της λησμονιάς (1995), Κάτω από τον ήλιο της Γκρόνταρ (2001), Τον έφαγε το φεγγάρι (2005), Δύναμη και Τιμή (2008), Ο ορίζοντας της αιωνιότητας (2009), Σκιές και σκόνη (2013). Έχει γράψει επίσης διηγήματα για ανθολογίες.

(αθήνα, 1944-)

(χίος, 1966-)

Γκράχαμ ΣτηλGraham W. Still

(θεσσαλονίκη, 1928-) Συγγραφέας . Φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Β. Παπαδόπουλου. Σπούδασε Ιατρική. Το 1998 ανακοίνωσε τη θέσπιση του βραβείου «Graham W. Still» για το καλύτερο διήγημα ή μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας Έλληνα συγγραφέα (αρχικά, Βορειοελλαδίτη συγγραφέα). Το βραβείο συνοδευόταν από υψηλό χρηματικό έπαθλο που χορηγούσε ο ίδιος και δόθηκε τελευταία φορά το 2002. Στα βιβλία του που εκδόθηκαν μετά το 2001 χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα. Έργα του: Ταξείδι στο χρόνο (1956), Τα Σύνορα του απίθανου (1957), Έφοδος Εγκεφάλων (1958), Οδύσσεια στον χωρόχρονο (2001), Η τρέλα των κλώνων του Αρχιμήδη (2001), Η τελευταία δυναστεία των αγγέλων (2001), καθώς και τη σειρά βιβλίων «Η οδύσσεια του μικρού πρίγκιπα Τρούθυ».

Γιώργος Ζαρκαδάκης

Στυλιανός Μωυσείδης

Διαμαντής Φλωράκης

Συγγραφέας και αρθρογράφος. Σπούδασε μηχανικός συστημάτων και αυτόματου ελέγχου και είναι κάτοχος διδακτορικού στην τεχνητή νοημοσύνη με εφαρμογή στην Ιατρική. Είναι διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού «Focus». Η γραφή του είναι λόγια, εγκεφαλική, αναζητά τη λύση στα ανθρώπινα αδιέξοδα. Έργα του: Τα μυστικά των χωρών χωρίς (1996), Ανατολικόν Τέλος (1999), Αρχιπελάγους Πολιτεία (2000), Το Πέρασμα (2004), Όταν η Αμερική εξαφανίστηκε (2002), Οδηγός Επιβίωσης (2009). Έχει γράψει επίσης διηγήματα για ανθολογίες.

Συγγραφέας και σκηνοθέτης. Σπούδασε σκηνοθεσία και πολιτικές επιστήμες, έγραψε σενάρια και δίδαξε σε θεατρικές σχολές. Τη δεκαετία του ’70 κυκλοφόρησαν ως βιβλία τσέπης (βίπερβιβλία περιπτέρου, με την ορολογία της εποχής) αρκετά έργα του με κατασκοπική θεματική. Το 1986 εκδόθηκε από την Bell-Χαρλένικ το βιβλίο του Τάλως, ο τρόμος που ήρθε απ’ το χθες που κέρδισε τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της εκδοτικής αυτής. Το συγκεκριμένο βιβλίο χρησιμοποιεί ως υπόβαθρο την αρχαία ελληνική μυθολογία και εντάσσεται στην Επιστημονική Φαντασία. Επανεκδόθηκε από την Εκάτη το 1998. Το ακολούθησε την επόμενη χρονιά η συνέχειά του με τίτλο Όταν ξυπνήσουν οι Τιτάνες.

Συγγραφέας και στοχαστής. Επιλέγει την επιστημονική φαντασία και το τεχνοθρίλερ για να εξετάσει τις ουμανιστικές του απόψεις και ανησυχίες υπό το φως της υπαρξιακής αναρχίας. Ο πρώτος Έλληνας μπλόγκερ και από τους πρώτους παγκοσμίως (δεν υπήρχε ο όρος «μπλογκ» το 1999 που ξεκίνησε το «Ηλεκτρονικό ημερολόγιο ενός συγγραφέα»). Έργα του (σχεδόν όλα διαθέσιμα και σε e-book): Οι Απίθανοι (1963), Το Ναρκοπέδιο (1966), Η Έκρηξη (1970), Το Πραξικόπημα (1972), Επιστροφή στο μέλλον (1973), Τα πονοτρόνια και οι αναρχικοί του απόλυτου (1975), Εισβολή στο αύριο (1978), Θέα από τα χτισμένα παράθυρα (1981), Στα ίχνη του ανυπάρκτου (1985), Η νοσταλγία του τίποτα (1987), Ο Καιάδας (1987), Η έσχατη αναρχία (1988), Ο εχθρός (1989), Το σύνδρομο του χάους (1992), Πέρα από την έρημο του μίσους (1995), Ο άνθρωπος που δεν χρειαζότανε κανέναν (1996), Τα γονίδια της αγιότητας (2001), Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού (2009).

(αθήνα, 1964-)

(αθήνα)

(αθήνα, 1935-)

24.9.15 – lifo

19

20 lifo – 24.9.15

24.9.15 – lifo

21

city vibes

Σύγχρονοι Συγγραφείς 1. Περικλής Μποζινάκης (Ars Nocturna)

1

2

3

4

Ο Περικλής Μποζινάκης γράφει κυρίως ιστορίες τρόμου. Κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, Απόκρημνος Χρόνος, το 2009 από την Ars Nocturna, ένα από τα καλύτερα βιβλία εκείνης της χρονιάς, σύμφωνα με την «Καθημερινή». Φέτος εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά του, με τίτλο Η άβυσσος πίσω από την πόρτα, μια αστική ιστορία φρίκης με ήρωα έναν φωτογράφο που μπλέκει άθελά του με μια μυστική ιατρική οργάνωση που κάνει εφιαλτικά πειράματα.

2. Αβραάμ Καούα (Jemma Press Futura) 5

6

7

8

9

10

Από τη Γαλλική και Αγγλική Φιλολογία στον γοτθικό τρόμο. Οι ιστορίες του έχουν μια έντονη κινηματογραφική ματιά. Το νέο του βιβλίο είναι ένα ιστορικό graphic novel που έχει κάνει σε συνεργασία με τον Αλέκο Παπαδάτο. Έχει τίτλο Η Δημοκρατία και στόχο του μια ευρύτερη αγορά, πολύ πιθανό και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

3. Ιωάννα Μπουραζοπούλου (Καστανιώτης) Η «Guardian» συμπεριέλαβε το βιβλίο της Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; στη λίστα με τα καλύτερα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του 2013. Στο τελευταίο της βιβλίο, που είναι και το πρώτο μέρος μιας μυθιστορηματικής τριλογίας με τίτλο «Ο δράκος της Πρέσπας», στήνει μια ιστορία με φόντο την Πρέσπα και τις όχθες της που βρίσκονται μεταξύ των συνόρων τριών χωρών: της Ελλάδας, των Σκοπίων και της Αλβανίας.

22 lifo – 24.9.15

4. Γιώργος Αγγελίδης (Anima) Η Αυτοκρατορία του Φεγγαριού είναι το πρώτο μέρος της fantasy τριλογίας του 19χρονου συγγραφέα. Σε αυτό, ο Άλφρεντ, ένας φυσιολογικός –όπως πιστεύει– έφηβος, ύστερα από τον μυστηριώδη θάνατο του πατέρα του, έρχεται αντιμέτωπος με την αποκάλυψη πως τίποτε στη ζωή του δεν είναι όπως πίστευε. Το ελληνικό «Χάρι Πότερ;».

5. Ελευθέριος Κεραμίδας (Πατάκη) Το Κοράκι σε άλικο φόντο του Ελευθέριου Κεραμίδα είναι ένα βιβλίο επικής φαντασίας που διαδραματίζεται στον ελληνικό μεσαίωνα και είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας των «Γιων της Στάχτης». Διαθέτει δαιδαλώδη πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, και τα γεγονότα διαδραματίζονται σε ένα ορίτζιναλ σκηνικό. Στις περισσότερες από τις 500 σελίδες του έχεις την εντύπωση ότι διαβάζεις ιστορικό μυθιστόρημα τοποθετημένο στο Βυζάντιο, παρά επική φαντασία.

6. Βάσω Χρήστου (Ίαμβος) Από το 1995 διδάσκει μόνιμα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Είναι μέλος της Αθηναϊκής Επιστημονικής Φαντασίας από το 1998. Διηγήματά της βρίσκονται επίσης αναρτημένα στο sff.gr. Έχει βραβευτεί με τον Αργυρό Ικαρομένιππο Διηγήματος 1999 για το έργο της Περί ευθύνης προγραμματιστών και με τα βραβεία του διαγωνισμού επιστημονικής φαντασίας Graham Still (Γεώργιος Παπαδόπουλος) 2000 και 2003 για το μυθιστόρημα Ο φύλακας των ασπίδων και το

διήγημα Χρονοσχισμή αντίστοιχα. Το τελευταίο της βιβλίο είναι το Όλες οι γεύσεις του φωτός (εκδ. Ίαμβος).

7. Κωνσταντίνος Κέλλης (Κλειδάριθμος) Γεννήθηκε στην Ξάνθη και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Δημιουργική Γραφή σε δύο πόλεις γεμάτες φαντάσματα, τη Θεσσαλονίκη και το Εδιμβούργο. Η αγάπη του για τη λογοτεχνία του φανταστικού τον οδήγησε στη συγγραφή ιστοριών τρόμου και μυστηρίου. Η δουλειά του έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το Φως μέσα μου, η πρώτη του συλλογή βραβευμένων διηγημάτων τρόμου, κυκλοφόρησε το 2013 από τις εκδόσεις Momentum. Η Νεκρή Γραμμή είναι το πρώτο του μυθιστόρημα μεταφυσικού τρόμου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

8. Γιώργος Βορέας Μελάς (Ars Nocturna) Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Κοινωνική Ανθρωπολογία και Ιστορία, έκανε master στη Μουσειολογία και στην Πολιτισμική Πληροφορική, ενώ τώρα κάνει το PhD του στην Ιστορία της Τέχνης. Ως Voreas Faethon είναι ο frontman του folk black metal σχήματος Aherusia, με δύο άλμπουμ που έχουν γνωρίσει αρκετά μεγάλη επιτυχία στον χώρο. Στο Μαργαριτάρι της Αβύσσου κάνει κάτι αυθεντικό που είναι εντελώς δικό του: γράφει παραμύθια με έντονο το στοιχείο της παράδοσης, σαν σύγχρονα δημοτικά τραγούδια.

9. Μιχάλης Μανωλιός (Κλειδάριθμος) Μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη συνθέτρια κρύβεται από τη δημοσιότητα λίγους ορόφους πάνω από το υπόγειο στο οποίο ένα κατακερματισμένο μυαλό ονειρεύεται την επιστροφή στην οικογένειά του. Οι Αγέννητοι Αδελφοί είναι το τελευταίο του βιβλίο. Έχουν κυκλοφορήσει και δύο συλλογές διηγημάτων του, Σάρκινο Φρούτο (Τρίτων, 1999) και ... και το τέρας (Τρίτων, 2009), από την οποία το διήγημα Αίθρα κέρδισε το 2010 τον διεθνή διαγωνισμό Aeon Award.

10. Γιώργος Λαγκώνας (Όστρια) Από δεκαεννιά ετών γράφει παράξενες ιστορίες τις οποίες, μέχρι πρότινος, χρησιμοποιούσε για να τρομοκρατεί τους φίλους του. Κείμενά του υπάρχουν στο ελληνικό forum της λογοτεχνίας του φανταστικού, sff.gr. Διηγήματά του έχουν ξεχωρίσει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το διήγημά του Οργανικό Ψυχοσύνδρομο συμπεριλήφθηκε στη συλλογή «Θρύλοι του Σύμπαντος ΙΙΙ» από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές (2014). Το διήγημά του Femme fatale συμπεριλήφθηκε στην επετειακή συλλογή «Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική» για τα δέκα χρόνια του sff.gr. Το διήγημά του 4450 κέρδισε το βραβείο λογοτεχνίας του φανταστικού Larry Niven για το 2014 στην κατηγορία «Νοβελέτα Επιστημονικής Φαντασίας». Η συλλογή διηγημάτων «μεσονυκτικό» είναι το πρώτο του βιβλίο από τις εκδόσεις Όστρια.

επιστημονική φαντασία και, γενικότερα, το φανταστικό έχουν τη δική τους ξεχωριστή παρουσία στην ελληνική δισκογραφία. Κυρίως το λεγόμενο «ελληνικό ροκ» σε όλα του τα παρακλάδια, από την ποπ μέχρι το heavy metal, έχει δώσει ποικίλα δείγματα, ενώ στοιχεία του φανταστικού συναντάμε ακόμη και στο λαϊκό, στις παιδικές εκδόσεις ή και στο σατιρικό τραγούδι. Φυσικά, το σούπερ άλμπουμ του είδους δεν μπορεί να είναι άλλο από το «Αστρόνειρα» (Polydor) του Κώστα Τουρνά, που κυκλοφόρησε το 1973… πριν από 42 ολόκληρα χρόνια. Με ηχητικές, στυλιστικές και σκηνικές αναφορές από το glam rock –όχι τόσο εκείνο το… παιδιάστικο του Gary Glitter όσο το πιο adult του David Bowie–, o Τουρνάς μεταφέρει στην πλακιώτικη Σοφίτα, το φθινόπωρο του ’73, και βεβαίως στη δισκογραφία, τον δικό του outer space μύθο. Κινούμενος ουσιαστικά στη λογική των «Απέραντων Χωραφιών» (το προηγούμενο LP του), όσον αφορά τη λειτουργία του concept, απλοποιεί το δικό του μουσικό υλικό, φέρνοντάς το εντός των ορίων ενός αξιόλογου πoπ-ρoκ. Μηχανές του χρόνου, διαστημάνθρωποι, υπεράνθρωποι, ρομπότ, «ανώτερες δυνάμεις», αστρικοί άρχοντες, διαπλανητικές καταστροφές, πόλεμοι των άστρων... αλλά και η αγάπη ως «ιερό δισκοπότηρο» που οδηγεί και καθοδηγεί τη συμπαντική μας μοίρα είναι τα στιχουργικά θέματα του Τουρνά, προκειμένου να καταστούν επωφελή τα… αστρόνειρά του. Από την άλλη, η αναμφισβήτητη ικανότητά του να μετατρέπει σε ύμνους απλές νεανικές εμπνεύσεις που δεν άγονται άμεσα από την καθημερινότητα (τα «Αστρόνειρα» συμπίπτουν με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου) αλλά εξ αντανακλάσεως την εμπεριέχουν («τι έχει γίνει, τι έχει γίνει, κι όλα χάθηκαν με μιας / μόνο ερείπια έχουν μείνει, κι όλα ανήκουνε σ’ εμάς / ένας πόλεμος της ώρας δίχως άμυνα / κι όλοι οι δρόμοι αυτής της χώρας, μείναν άδειοι ξαφνικά...») έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός τουλάχιστον μνημειακού άσματος. Το «Ο πιο καλός τραγουδιστής» δεν είναι ένα όποιο κι όποιο final track αλλά το απόλυτο ποπ άχραντο. Ορισμένοι το ίδιο θα πουν και για το «U.F.O.» σε στίχους Γιάννη Μαρίνου από το 1980… Βαθιά επηρεασμένος από τον Κώστα Τουρνά αλλά και από το Star Trek, ο Αλέξανδρος Μολφέσης, πολλά χρόνια αργότερα, το 2008, θα δημιουργήσει το δικό του ανάλογο, το double CD «Ταξίδι στ’ αστέρια / Space Rock Opera» (Καθρέφτης), που πέρασε μάλλον απαρατήρητο. Κακώς, γιατί ο Μολφέσης

Άλμπουμ, τραγούδια και ιστορίες για τους «άλλους» κόσμους Από το « Έτος 2525» και το «Αστρόνειρα» στους Φανταστικούς Ήχους… Από τον Φώντα Τρούσα

ξέρει να γράφει τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, έχοντας τις πλέον σωστές επιρροές. Στο άλμπουμ ακούγεται σε μία από τις τελευταίες του ηχογραφήσεις και ο Γιώργος Μούτσιος. Ένας άλλος δυνατός Έλληνας ηθοποιός (αλλά όχι και τραγουδιστής), ο επίσης αείμνηστος Χρήστος Τσάγκας, ακούγεται σ’ ένα ακόμη ελληνικό «φανταστικό» LP, το «Δωριείς / Επιστροφή στη Γη» (Polydor, 1987) του Δημήτρη Κατή (Εξόριστοι). Οι «Δωριείς» ως concept ανήκουν στην «ηρωική φαντασία». Υπάρχει όμως και η επιστημονική φαντασία, που ξεκινάει από το εξώφυλλο (με τους ιπτάμενους πολεμιστές και το διαστημόπλοιο) και συνεχίζεται στο κείμενο του Τσάγκα, εκεί όπου γίνεται λόγος για τους «γιγάντιους βράχους του Διαστήματος», τους «αστρικούς ανέμους» κ.λπ.

Α

πό πότε, όμως, ξεκινάει αυτή η ιστορία; Δύσκολο να το πούμε με βεβαιότητα. Πάντως, το « Έτος 2525» (Pan-Vox) των Sounds από το 1970, σε στίχους Ρέτης Ζαλοκώστα, πάνω στη μουσική της επιτυχίας των Zager & Evans, είναι ένα πρώτο σημείο καμπής. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στο σχετικό δισκάκι (ασχέτως αν ακούγεται και στο πρώτο LP του γκρουπ από την ίδια εποχή). Σε δισκάκι κυκλοφόρησε και το θρυλικό «Επιδρομή από τον Άρη» (Pan-Vox, 1972) του Σωτήρη Κοματσιούλη, ένα xian-rock gem… ασύλληπτης εκφραστικότητας. Το τραγούδι το άκουσα πρώτη φορά στα μέσα του ’80 και εξομολογούμαι πως μου είχε καρφωθεί από τότε στη μνήμη. Ήταν το έξοχο παίξιμο των μουσικών (μια line-up των Sounds βασικά, λίγο πριν από τα τελειώματά τους), ήταν η ωραία φωνή του τραγουδιστή, ήταν το παράξενο, χριστιανικής… φανταστικής αντίληψης τραγούδι; Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι πως το κομμάτι ηχογραφήθηκε την εποχή της άνθησης του… χίπικου xian-οκ στην πατρίδα του, την Αμερική, και αυτό λέει κάτι. Ή, μάλλον, πολλά. Πριν από λίγους μήνες ο Κοματσιούλης επανήλθε μ’ ένα LP με τον ίδιο τίτλο στην Anazitisi Records, ερμηνεύοντας ξανά την «Επιδρομή από τον Άρη» και προσαρμόζοντάς την στα σημερινά δεδομένα (… «πίσω τα λεφτά τους οι τοκογλύφοι ζητούν / ψάχνουν στα σκουπίδια τα γραμμάτια να βρουν»… και τα λοιπά, και τα λοιπά).

Την ίδια περίπου εποχή ο Γιάννης Πετρίτσης βάζει τον «Αρειανό» του (Philips, 1973) να λέει στους γήινους… «δεν σας θέλουμε στον Άρη, σας το λέμε καθαρά», ενώ ο Ηλίας Ασβεστόπουλος με τους 2002 τραγουδούν το 1975, στον «Σιδερένιο Άνθρωπο» (Pan-Vox), για το... διαστημόπλοιο από τον Άρη, που δεν ήταν άστρο ούτε φεγγάρι («Πάρε με του είπα από τη Γη, μαύρη ζωή, μαύρη ζωή...»). Ένα… φανταστικό τραγούδι, έτσι κι αλλιώς. Αλλά και στο επίπεδο των άλμπουμ, ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης ανοίγεται «σε άλλους κόσμους μακρινούς» (Columbia, 1976), εκεί που «ένα κομμάτι απ’ την ψυχή μας ταξιδεύει, με υπόσταση που πήρε ύλη από το σύμπαν, και αναμνήσεις πρωτόγνωρες μας φέρνει», με τον «Ακρίτα» (1973) του Σταύρου Λογαρίδη να είναι, από το εξώφυλλό του ήδη, μια κοσμική αλληγορία. Τούτο πιστεύουν ακράδαντα και οι Fantastikoi Hxoi το 2008 με τους… άυλους «Κυρίαρχους του Σύμπαντος», αλλά και με το φερώνυμο double βινύλιο στην Inner Ear το 2012.

Space και cosmic κατευθύνσεις έχουν επίσης οι εγγραφές-συμμετοχές του ντράμερ Χρήστου Στασινόπουλου. Και τούτο ήδη από την εποχή των Ελλήνων Axis (1973), που έκαναν καριέρα στη Γαλλία. Ο Στασινόπουλος έπαιξε space-rock (ή ρoκ με space στοιχεία), με τους Γάλλους Patrice Lamy, Utopic Sporadic Orchestra και Clearlight (στα seventies), τους Έλληνες Metal Fusion κ.ά. Ένα ακόμη τραγούδι σχετικής θεματολογίας που είναι εξαιρετικό, εισάγοντάς μας σ’ ένα επόμενο μεγάλο κεφάλαιο (που δεν θα το αναλύσουμε, όμως, τώρα), είναι το «U.F.O.» των Vavoura Band. Το τραγούδι αυτό υπάρχει σε CD (Ikaros Music) αλλά και σε LP (Anazitisi Records) και είναι ηχογραφημένο στο Σπόρτινγκ, τον Δεκέμβρη του ’79. Οι Vavoura Band (Johnny Vavouras, Γιάννης Δρόλαπας, Βαγγέλης Βέκιος), επηρεασμένοι από τους Hawkwind (τους διαχρονικούς ήρωες του space-rock), δίνουν ένα… διαστημικό τραγούδι (και στη μουσική), γράφοντας Ιστορία. Κι επειδή οι Vavoura Band έπαιξαν αθεράπευτο hard και μεταλλικό ρoκ πριν από πολλούς, ας τους θεωρήσουμε και κάτι σαν «πατέρες» για το… ντόπιο μέταλλο. Το heavy metal είναι το είδος εκείνο που έχει αναπόδραστη σχέση με το φανταστικό, κάτι που αποδεικνύεται από διάφορα LP (από τα εξώφυλλα μέχρι

τη θεματολογία), και γι’ αυτό πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να τα αναφέρουμε όλα. Ας μην αναφέρουμε… κανένα. Ζητούμε την κατανόηση των fans των Mental Powers («Fantasy»), των Northwind («Mythology»), των Crush («Kingdom of the Kings») και όλων των υπολοίπων… Και όπως γράψαμε και στην αρχή… ακόμη και λαϊκά τραγούδια υπάρχουν με «διαστημική» θεματολογία. Ένα πρώτο απ’ αυτά (από τα χρόνια του ’60) είναι και το «Μπες στον πύραυλο, κυρά μου» (Apollon) με κάποιον Σώτο Κρεμύδα (σε μουσική Τόλη Εσδρά και στίχους Νίκου Μπακογιάννη, του αδελφού του Παύλου Μπακογιάννη), ενώ ιδιαίτερη μνεία απαιτείται και για τους «Εξωγήινους» (Olympia, 1979) του Μπάμπη Μαρκάκη, με τη space-rock εισαγωγή να τη διαδέχονται οι… ντισκομπαγλαμάδες («Μες στον πλανήτη μας κι έξω απ’ το σπίτι μας / οι εξωγήινοι εμφανιστήκανε / φαίνονταν ήσυχοι και συμπαθητικοί / αλλά για μια στιγμή τα χρειαστήκαμε…»). Μνείας χρήζουν επίσης δύο items, από τον χώρο του cult αυτήν τη φορά.

Τ

ο πρώτο είναι το παιδικό «Ταξίδι στον Άρη» (Χρυσή Πέννα, αρχές ’70) με το αλά «Yellow submarine»… ψυχεδελικό εξώφυλλό του. Θυμάμαι πως όταν έβαζα για πρώτη φορά το δισκάκι στο πικάπ προσδοκούσα ν’ ακούσω τίποτα spacey effects (παρ’ ότι δεν αναφερόταν πουθενά, στο label ή στο cover, κάτι σχετικό). Δεν έπεσα τελείως έξω… Το δεύτερο έχει να κάνει με τον «Ιπτάμενο δίσκο του Γκιωνάκη» (CBS, 1979), που βασίστηκε σε μουσικές του Γιάννη Κιουρκτσόγλου και στις συνεργασίες της Μπέττυς Μοσχονά και του Ντάνου Λυγίζου. Όπως σημείωναν και οι κειμενογράφοι του άλμπουμ (Κώστας Νικολαΐδης, Πυθαγόρας) στο οπισθόφυλλο: «Ο κόσμος της φαντασίας κυριαρχεί στην εποχή μας: κινηματογράφος, μουσική, θέατρο, μυθιστόρημα. Ακόμα και τα ρούχα μας σήμερα παίρνουν ένα διαστημικό ύφος. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα κινείται και ο ήρωάς μας. Κατά συνέπειαν, ό,τι ακούσετε σ’ αυτό τον ιπτάμενο δίσκο από τον Γκιωνάκη δεν έχει σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα, τα δε ονόματα, οι περιπέτειές του και τα περιστατικά είναι εντελώς φανταστικά. Γιατί και ο Γκιωνάκης είναι ηθοποιός φανταστικός!».

24.9.15 – lifo

23

city vibes

Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης επιλέγει

ελληνικά fantasy κόμικς

24 lifo – 24.9.15

Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης είναι μεταφραστής, συγγραφέας και αφηγητής και πιο παλιά ήταν δημοσιογράφος και φωτογράφος. Αρθρογραφούσε στο περιοδικό «9» της «Ελευθεροτυπίας» από το 2001 μέχρι το 2007. Από το 2003 μέχρι το 2006 έβγαζε το φανζίν Mangaijin μαζί με τον Γιάννη Δαλκίδη. Το 2005 έγινε μέλος της ομάδας COMICDOM, αρθρογραφώντας στο site και συμμετέχοντας στη διοργάνωση του Comicdom Con Athens μέχρι σήμερα. Το 20142015 συνεργάστηκε με τη Μαρία Κουλουμπαρίτση στην αυτοέκδοση του κόμικ Botch!. Από το 2014 συνεργάζεται με τη Βάλια Καπάδαη σε μια σειρά αυτοεκδόσεων γύρω από την ελληνική μυθολογία (Νέκυια, Μυθρύλοι). Ως μεταφραστής έχει μεταφράσει βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, ιστορίας και λογοτεχνίας από τα αγγλικά και τα γαλλικά, μεταξύ των οποίων οι Περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χολμς του Andy Lane και ο Ιππότης των Επτά Βασιλείων του George R.R. Martin. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και της Στέγης Προφορικότητας και Παράδοσης «Μυθολόγιο». Blog: andymichaelides. wordpress.com

Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα

omnibus Jemma Press, 2014 Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα είναι το γνωστότερο ελληνικό κόμικ ηρωικής φαντασίας. Το πρώτο του τεύχος εκδόθηκε το 2005 και έπειτα από μια τρικυμιώδη πορεία η ιστορία ολοκληρώθηκε το 2014, με την έκδοση του παρόντα τόμου. Αποτελεί ένα αμάλγαμα και φόρο τιμής στις ιστορίες του Robert E. Howard και τις περιπέτειες του παιχνιδιού ρόλων Dungeons & Dragons, με τον δημιουργό Γιάννη Ρουμπούλια να προσφέρει τις δικές του ερμηνείες κι απεικονίσεις πάνω στα κλασικά μοτίβα του είδους. Η ιστορία εκτυλίσσεται στον κόσμο του Έλεμπρος, που βρίσκεται ως επί το πλείστον υπό την κυριαρχία της Αυτοκρατορίας του Δρακοφοίνικα και την εξουσία του ημίθεου Γκίντορακ Ντράγκαρορθ. Μια συντροφιά από ετερόκλητους χαρακτήρες, ο καθένας με τα δικά του μυστικά και κίνητρα, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις καταστροφικές συνέπειες από τις εσωτερικές μηχανορραφίες της Αυτοκρατορίας και αναζητώντας ο καθένας τον δρόμο μέσα στο προσωπικό του σκοτάδι, θα προσπαθήσουν να λυτρώσουν τον ματωμένο τους κόσμο, πληρώνοντας ένα τρομερό τίμημα.

Galaxia vol. 1-4,

Homo vol. 1-4

Indigo

Το Galaxia του Μάνου Λαγουβάρδου είναι το μοναδικό, μέχρι τώρα, μεγάλου μήκους ελληνικό manga. Ανήκει αμιγώς στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας και του space opera, παρόλο που δεν του φαίνεται από τον πρώτο τόμο, όπου συνδυάζει στοιχεία manga, πολεμικών τεχνών και υπερφυσικών δυνάμεων. Πρόκειται για μια μεγαλόπνοη ιστορία, η οποία εκτυλίσσεται σε τρεις τουλάχιστον πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος (Κρόνος, Ουρανός, Γη, με αυτήν τη σειρά μέχρι τώρα), οπότε η κοινωνία, η τεχνολογία και η απεικόνιση του τοπίου έχουν εξαιρετικά μεγάλο εύρος. Στο μακρινό μέλλον, η ανθρωπότητα έχει καταφέρει να αποικήσει τον Κρόνο και τον Ουρανό. Οι δύο αποικίες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές, με την πρώτη να έχει περιοριστεί από τη γήινη ηγεσία σε μια αγροτική οικονομία και τη δεύτερη να φιλοξενεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Καθώς στον Κρόνο κάνουν την εμφάνισή τους κάτοικοι με αλλόκοτες δυνάμεις και διενεργούνται μυστηριώδεις επιχειρήσεις εκκαθάρισης, μια υπάλληλος της πρεσβείας του Κρόνου στον Ουρανό κι ένας ντετέκτιβ έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά δολοφονιών και τα φρικτά μυστικά που κρύβουν οι προύχοντες της άρχουσας τάξης.

Homo, όπως λέμε Sapiens, Neaderthalensis, Heidelbergensis και ούτω καθεξής. Καλωσήρθατε στον κόσμο του Δημήτρη Καμένου, όπου ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις διαφορετικές φυλές των Homo Sapiens, αλλά με τα διαφορετικά είδη ανθρωποειδών, από τους αρχαιότερους πρωτεύοντες συγγενείς μας μέχρι τον «σύγχρονο άνθρωπο». Η ιστορία μας ξεκινάει το 1939, σε έναν κόσμο όπου όλα τα είδη της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου συνυπάρχουν, από τους πιθήκους μέχρι τον Homo Sapiens, με το κάθε είδος να αναλαμβάνει συχνά ρόλους σχετικούς με τη φυσιολογία του και να έχει διανόηση ανάλογη της αρχαιότητάς του. Πρωταγωνιστής είναι ο Φράνσις Μπάρετ, ένας μπεκρής και φερόμενος νεκρομάντης, ο οποίος συντάσσεται με το Γενοσοσιαλιστικό Ράιχ, ένα είδος φασιστο-σοβιετικού άξονα που επιθυμεί μια «καθαρή Ευρώπη», κατοικούμενη μόνο από Homo Sapiens και Neanderthal. Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτα είναι το σχέδιο και η ευρύτερη αισθητική του Δημήτρη Καμένου, που φέρνουν αμέσως στον νου τα έργα του Mike Mignola (Hellboy, BPRD).

Το Indigo είναι μια ανθολογία ιστοριών σκοτεινής φαντασίας, με σενάρια που έχουν συνήθως ως υπόβαθρο το αστικό ή το ψυχικό τοπίο, γραμμένα τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους δημιουργούς, όλα σε σχέδιο της Βάλιας Καπάδαη. Μέσα βρίσκει κανείς επώδυνα γνώριμες καταστάσεις με σκοτεινά αίσιο τέλος, όπως η φρικτή, πλην δίκαιη τύχη ενός παιδεραστή στο «Grooming». Βρίσκει το μυθικό να συγκρούεται με την «κουλτούρα» του Ιnternet, όπου όλοι καταγράφουν και μοιράζονται τα πάντα, συνθέτοντας ένα μεγάλο τίποτα κι εξαγριώνοντας τη Μούσα της Ιστορίας στο Υπεργραφία. Έρωτες, γεννήματα του νου κι όμως με μια στάλα αλήθεια στο ατέρμονο ταξίδι του Verbatim κι αρχαίοι θεοί που αναλογίζονται τον ρόλο τους στο σήμερα στο Καιρός να αλλάξουν όλα. Αυτές κι άλλες τόσες ιστορίες που ταξιδεύουν τον νου καβάλα στον συνειρμό και το παραλήρημα.

comicworld, 2009-2014

jemma press, 2013-2014

comicdom press, 2012

Trinkets: Ένα πατάρι γεμάτο ιστορίες comicdom press, 2010

Το Trinkets είναι μια ανθολογία ιστοριών του Μιχάλη Διαλυνά, οι οποίες αγγίζουν διάφορα είδη του φανταστικού, από το λαϊκό παραμύθι μέχρι τον τρόμο και την επιστημονική φαντασία. Όλος ο τόμος χαρακτηρίζεται από τη σουρεαλιστική αίσθηση που προκαλεί στον αναγνώστη – ο Θάνατος βρίσκει αγαπητικιά (Πάντα υπάρχει πρώτη φορά), ο Ψεύτης Βοσκός γίνεται στρατιώτης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (Λύκοι στα Χαρακώματα), φιγούρες από video games παλεύουν για την τιμή τους (Ατίμωση), ένα δαιμόνιο καταριέται τους πρόστυχους θαμώνες μια ταβέρνας (Η πικρή γεύση του διαβόλου), ένα μοναχικό φάντασμα βιώνει τον έρωτα (Stay for Breakfast), ένας Ιππότης που θα γινόταν βασιλιάς γνωρίζει έναν κατεργάρη τεχνίτη και μαθαίνει πόσο επικίνδυνες είναι οι ευχές – και άλλες ακόμα ιστορίες που συνθέτουν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, όπου μοιάζουν να συνυπάρχουν παιδικές αναμνήσεις, ονειροπολήσεις κι εφιάλτες.

Τα events, οι λέσχες και οι Ελληνες Κέλτες ΦantastiCon 2015

Sff.gr

ο Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Οκτωβρίου η Ελληνοαμερικανική Ένωση υποδέχεται τo ΦantastiCon, το πρώτο μεγάλο φεστιβάλ που γίνεται στην Αθήνα με θέμα το φανταστικό και όλες τις εκφάνσεις του . Εδώ και λίγα χρόνια η ιδέα της διοργάνωσης ενός φεστιβάλ αφιερωμένου στο φανταστικό, στα πρότυπα των αντίστοιχων συνεδρίων του εξωτερικού, υπήρχε στο μυαλό και τις συζητήσεις αρκετών ανθρώπων του χώρου. Πιστεύαμε ότι το ελληνικό κοινό είναι πια έτοιμο για κάτι τέτοιο. Η ιδέα ωρίμασε και έγιναν κάποιες πρώτες, δειλές απόπειρες. Αυτές κατέληξαν στη δημιουργία του Συλλόγου Φίλων Φανταστικού, που μοναδικοί στόχοι του είναι η διοργάνωση του φεστιβάλ και η προώθηση του φανταστικού στην Ελλάδα. Ο επισκέπτης θα μπορεί να δει εκθέτες με βιβλία, κόμικς, παιχνίδια, και διάφορους καλλιτέχνες. Επίσης, να παρακολουθήσει διάφορες ομιλίες, σεμινάρια, εργαστήρια, ταινίες και παραστάσεις. Να λάβει μέρος στην επιτόπου συγγραφή μιας ιστορίας, σε ένα κουίζ για τον Χάρυ Πότερ και να παίξει επιτραπέζια παιχνίδια καρτών και ρόλων. Τέλος, να έρθει σε επαφή με συλλόγους και ομάδες που δραστηριοποιούνται στον χώρο του φανταστικού».

Ένα διαδικτυακό φόρουμ για τους λάτρεις του φανταστικού που υπάρχει για πάνω 10 χρόνια (από τον Αύγουστο του 2003), με περισσότερα από 2.700 μέλη (τα μονίμως ενεργά είναι περίπου 100). Στην αρχή είχε πιο πληροφοριακό χαρακτήρα, αλλά γρήγορα εξελίχθηκε σε μια πλατφόρμα όπου ερασιτέχνες συγγραφείς αντάλλασσαν ιδέες και έβρισκαν έναν κοινό τόπο έκφρασης. http://community.sff.gr

Redworlds - Το ελληνικό wiki του φανταστικού Το κοινοτικό λεξικό (wiki) για την ελληνική επιστημονική φαντασία και το φανταστικό (wiki.redworlds.gr) έχει στόχο να αποκτήσει ο χώρος ένα αξιόπιστο εργαλείο αναγνώρισης: συγγραφείς, εκδότες, μεταφραστές, έργα, περιοδικά, ρεύματα, φορείς και όλα τα συναφή έχουν θέση σε αυτό. «Όπως κάθε wiki, μπορεί να αποκτήσει πληρότητα μόνο μέσα από τη συλλογικότητα. Αν και η άμεση δραστηριοποίηση τρίτων παραμένει σχετικά περιορισμένη, πολλοί φίλοι έχουν ήδη συνεισφέρει πληροφορίες, φωτογραφίες, έντυπα κ.λπ. χάρη στα οποία η δουλειά έχει σε έναν βαθμό προχωρήσει – εξάλλου ένα wiki καθημερινά εξελίσσεται. Ο χρήστης που θέλει να βοηθήσει πρέπει πρώτα να εγγραφεί και να αποδεχτεί τους κανόνες συμμετοχής που παρατίθενται στη σχετική σελίδα. Τι μπορεί να προσφέρει; Έστω και ένα-δυο νέα λήμματα, μικρές διορθώσεις ή προσθήκες στα υπάρχοντα, μια καλύτερη φωτογραφία ενός συγγραφέα, η καταγραφή ενός διηγήματος που έχει ξεφύγει από τη βιβλιογραφία κάποιου άλλου, συνιστούν ουσιαστική βοήθεια. Από τεχνικής πλευράς το λεξικό στηρίζεται σε ελεύθερο και ανοιχτό λογισμικό (tikiwiki 12.3 LTS), ενώ στήθηκε με μόνη βοήθεια τις πληροφορίες που παρέχονται στο δίκτυο από τη διεθνή κοινότητα. Ανάλογα πρότζεκτ μπορούν να στηθούν εύκολα από μη ειδικούς, με δαπάνη σχεδόν μηδενική. Το πεδίο, λοιπόν, είναι ανοιχτό σε όλους».

ΑΛΕΦ Η ΑΛΕΦ (Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας) είναι εδώ και 17 χρόνια η μοναδική λέσχη για τους φίλους του φανταστικού στην Ελλάδα. Πολύ περισσότερο από μια παρέα από weirdos που λατρεύουν την επιστημονική φαντασία και ό,τι έχει σχέση με το ανύπαρκτο, είναι ένας

τρόπος να κοινωνικοποιηθούν, να μοιραστούν τις λατρείες και τις λόξες τους και να κάνουν γνωριμίες που θα αλλάξουν τη ζωή τους. Μέσα από την ΑΛΕΦ έχουν προκύψει δυνατές φιλίες, έρωτες και γάμοι. Τα μέλη της είναι κάθε ηλικίας και κάθε ιδιότητας, από 17άρηδες μέχρι 60 χρονών. Η επόμενη εκδήλωσή τους είναι την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου στις 20:00, στην καφετέρια ΦΑΕΙΝΟΝ (Καλλιδρομίου & Μαυρομιχάλη), με προβολές ταινιών και έναν φόρο τιμής στον δημοσιογράφο και μεταφραστή βιβλίων επιστημονικής φαντασίας Σπύρο Βρετό. Για περισσότερες εκδηλώσεις και το Λογοτεχνικό Εργαστήρι, τσέκαρε το site τους: http:// alef-gr.blogspot.gr/.

Ο σύλλογος Τόλκιν O Σύλλογος Φίλων Τόλκιν είναι ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο με μορφωτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα και με κύριους σκοπούς του τη μελέτη του συγγραφικού έργου του John Ronald Reuel Tolkien, την ανάπτυξη και τη διάδοση αυτού στην ελληνική επικράτεια, την προώθηση της επικοινωνίας και της επαφής των προσώπων που ενδιαφέρονται γι’ αυτό, καθώς και τη γνωριμία με όλες τις μορφές έκφρασης (κινηματογράφος, θέατρο, μουσική, θέατρο, ζωγραφική, παιχνίδια) που αντλούν την έμπνευσή τους από αυτό. Ο σύλλογος ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2002 και αυτήν τη στιγμή έχει 70 μέλη και πολλούς φίλους, με την πλειονότητα να είναι μεταξύ 30 και 45 ετών. Το μεγαλύτερο σε ηλικία μέλος είναι 63 και το νεότερο 22. Δεν δέχονται άτομα κάτω των 18.

Iernis - Οι Έλληνες Κέλτες Οι Iernis είναι το μοναδικό ελληνικό συγκρότημα που παίζει παραδοσιακή κέλτικη μουσική. Τα μέλη του συγκροτήματος είναι ο Μανώλης και ο Γιώργος Γαλιάτσος, ο Κώστας Ξυδάκης και η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου. Στο ΦantastiCon θα παίξουν σκοπούς και τραγούδια από την Ιρλανδία, τη Σκωτία και τη Βρετάνη – κάποια υπάρχουν στο CD που έφτιαξαν το 2012: «IERNIS, Beyond a far-off shore». «Η κέλτικη μουσική είναι γοητευτική, μελαγχολική και χαρούμενη, επική και πένθιμη, όμως ζωντανή, γιατί ο λαός που την έφτιαξε, μέσα στη μακραίωνη ιστορία του, συνεχίζει να δημιουργεί πάνω της ή, εμπνεόμενος ακόμη από αυτήν, να δημιουργεί πιο προσωπικές μουσικές. Τώρα, γιατί κέλτικη; Γιατί οι μουσικές της Βρετάνης (ΒΔ Γαλλία), της Γαλικίας (ΒΔ Ισπανία), της Ουαλίας και της Σκωτίας, μολονότι η καθεμία έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και γοητεία, έχουν ταυτόχρονα μεγάλη συγγένεια με την ιρλανδέζικη, καθότι οι λαοί τους είναι αυτοί που ευρέως αποκαλούνται Κέλτες» λένε. ¶

ινfο ΦantastiCon 2015 1ο Συνέδριο για το φανταστικό Σάββατο 3 & Κυριακή 4 Οκτωβρίου Από τις 11 το πρωί έως τις 9 το βράδυ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, στο Κολωνάκι). Είσοδος ελεύθερη.

24.9.15 – lifo

25

q Αν δεν γινόμουν κινηματογραφιστής ή δημοσιογράφος, θα γινόμουν σίγουρα ψυχίατρος. Όχι ψυχολόγος, που ουδέποτε με ενδιέφερε – έχει μεγάλη διαφορά. Στη μέχρι τώρα ζωή μου μοιάζει να με καταδιώκει η τρέλα, την έχω φάει με το κουτάλι. Κι ο τρελός, ξέρεις, υποφέρει, δεν ανήκει ντε και καλά σε όλη αυτή την ποιητικούρα της μυθολογίας του φευγάτου. Έτσι, ενώ οι πιο πολλοί τα παρατάνε με τέτοιες περιπτώσεις συνανθρώπων τους, εγώ τους αγαπώ και έμαθα να τους χειρίζομαι. Ένας ψυχίατρος, μεγάλος σε ηλικία, μου είχε πει κάποτε να τα αφήσω όλα για να πηγαίνω σε σπίτια σχιζοφρενών, αρνητικών στη θεραπεία τους. Να τους μιλάω και να τους ηρεμώ. Το έκανα μια-δυο φορές και ήταν αρκετές, ώστε μέχρι σήμερα να μπορώ να καταλαβαίνω αν κάποιος που θα κάτσει δίπλα μου παίρνει ψυχοφάρμακα.

q Η συνέντευξη είναι μια τέχνη από μόνη της. Ακούω άλλους συναδέλφους που διαβάζουν ολόκληρα κατεβατά για τη ζωή και το έργο κάποιου πριν τον συναντήσουν και μου φαίνεται παράξενο. Ποτέ δεν το έχω κάνει, τουλάχιστον για Έλληνες μουσικούς. Ούτε βγάζω ερωτήσεις. Βρισκόμαστε και οδηγούμαστε σε μια φιλική κουβέντα, όπου πάντα σχεδόν νιώθω ότι πρωτίστως εγώ βγαίνω κερδισμένος κι έπειτα όσοι άλλοι διαβάσουν τη συνέντευξη. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό, πάντως μέχρι τώρα έχει λειτουργήσει άψογα. Όλο αυτό με βοήθησε και στην τέχνη του ντοκιμαντέρ. Ποτέ δεν άφηνα τον συνεντευξιαζόμενο να μιλάει για ώρες ατελείωτες μπροστά στον φακό. Φαντάσου κάτι τέτοιο, όταν μέχρι πρότινος τραβάγαμε σε φιλμ κιόλας, που κόστιζε απίστευτα. Γι’ αυτό, ποτέ δεν θα δεις ανθρώπους σε δική μου ταινία να καταθέτουν την ίδια μαρτυρία με διαφορετικά λόγια. Ήξερα εκ των προτέρων τι ήθελα να ακούσω και να πάρω από τον καθένα, εκτός, βέβαια, ευχάριστων απροόπτων.

q Μια φράση που μου είχε πει στο φεστιβάλ Δράμας το 2002 ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, όταν είχε προβληθεί το ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ Νταντωνάκη, ακόμη τη θυμάμαι με συγκίνηση: «Είσαι νεαρός, συνέχισε έτσι και οι ταινίες που θα κάνεις θα γίνουν εθνικά κειμήλια». Τον άκουσα, λοιπόν, τον Μπακογιαννόπουλο που εκτιμώ βαθύτατα και συνέχισα με την καταγραφή του ελληνικού ροκ και του κλαμπ «Κύτταρο», με μια μάλλον λοξή βιογραφία του Νίκου Κούνδουρου και πιο πρόσφατα με το ποιητικό έργο της Κατερίνας Γώγου. Το ’χω ξαναπεί, ντοκιμαντέρ δεν κάνω κατά παραγγελία. Καταπιάνομαι αποκλειστικά με τους προσωπικούς μου μύθους, σαν να θέλω να τους συστήσω στον πολύ κόσμο με τη δική μου ματιά. Εκεί κάπου για μένα συγκλίνουν οι τέχνες της δημοσιογραφίας και του κινηματογράφου. Είναι αυτό που λέμε ζουρναλίστικη αμεσότητα στο σινεμά. Και αγάπη. Τίποτε άλλο.

q Ως ραδιοφωνικός παραγωγός πέρασα από το Κόκκινο 105.5 και το Κανάλι 1 του Πειραιά, ενώ τώρα βρίσκομαι στο διαδικτυακό Μεταδεύτερο, που έχει σαφή κοινωνικό χαρακτήρα. Με ενοχλεί η έλλειψη πλουραλισμού στα σημερινά ραδιόφωνα σε ό,τι αφορά το ελληνικό τραγούδι. Οι ίδιοι και οι ίδιοι προβάλλονται και μετά μας λένε σε συνεντεύξεις τους ότι αισθάνονται και αποκλεισμένοι κιόλας. Δουλειά του παραγωγού δεν είναι να φτιάχνεται ο ίδιος αλλά να ενημερώνει. Η όλη κατάσταση οδηγεί τελικά σε στεγανά και νέοι δημιουργοί, πραγματικά ταλαντούχοι, χρίζονται εναλλακτικοί, «για λίγους» κ.λπ. Με άλλα λόγια, περιθωριοποιούνται. Η Μαργαρίτα Μυτιληναίου κάποτε με κατηγόρησε στον αέρα του Δευτέρου Προγράμματος ότι είμαι κλικαδόρος. Γέλασα πολύ. Ήθελα να της απαντήσω ότι, όντως, ο καθένας στον χώρο αυτό μπορεί να έχει τις κλίκες του, εγώ, ωστόσο, απ’ τις δικές μου κλίκες μια ζωή παρέμενα άφραγκος και ανέμελος.

q Οικογένειά μου είναι οι φίλοι μου, όσο μπανάλ κι αν ακούγεται. Μέσω της δουλειάς γνώρισα μουσικούς κυρίως. Φίλος δεν μπορείς να ’σαι με όλους. Η σχέση μου με τη Λένα Πλάτωνος με έχει σημαδέψει, είναι κάτι σαν γκουρού μου, από τότε ειδικά που έφυγε από τη ζωή ο ποιητής Ανδρέας Παγουλάτος. Η αμετανόητη χίπισσα Μαρίζα Κωχ είναι επίσης για μένα φίλη, δεύτερη μάνα κι αδελφή. Η ζωή τα ’χει φέρει πάλι και μιλάω σχεδόν καθημερινά με τη Φαραντούρη, τη Γιώτα Γιάννα και τον Νίκο Ξυδάκη – τον συνθέτη και ουχί τον υπουργό. Κοινό όλων αυτών: το αστείρευτο χιούμορ και μια αδιάκοπη ανταλλαγή ιδεών που πια έχει περάσει στο ασυνείδητο. Άμα μου πάρεις τους φίλους μου, με σκότωσες. Μόνος θα μείνω όποτε γράφω κάτι, ειδάλλως μπορεί να μιλάω όλη μέρα στο τηλέφωνο, αν δεν έχω παρέα.

q Τα Γράμματα στη Γερμανία με γύρισαν πίσω στα χρόνια της μικρού μήκους ταινίας σαν ένα break στην ντοκιμαντερίστικη φιλμογραφία μου. Πόσο διαφορετικό ήταν να κάνεις ταινία το 1995 συγκριτικά με το 2015! Λες σήμερα «μοτέρ, πάμε» στον οπερατέρ και σου φαίνεται λίγο αταίριαστο. Αν δεν ακούς τον ήχο απ’ το φιλμ που ρολάρει στο σασί, τι σόι «μοτέρ» είν’ αυτό; Ας μην ακούγομαι όμως τόσο παλιομοδίτης, το τέλος του χημικού σινεμά έλυσε τρομερά προβλήματα και μείωσε το κόστος παραγωγής. Τέλος πάντων, η Τούλα Μπούτου, συγγραφέας και μάλιστα η πρώτη γιατρός αναισθησιολόγος στην Ελλάδα του 1950, έγραψε το ’87 ένα διήγημα και μου ζήτησε πριν από μερικούς μήνες να το μεταφέρω στο σινεμά. Παλιά Ελλάδα, μετανάστευση και ο θάνατος ενός νέου στη Γερμανία με συμβολική σημασία για τα σημερινά δεδομένα ήταν τα στοιχεία που με κέντρισαν. Η ταινία έγινε ασπρόμαυρη. Με σταθερά κάδρα και καμία κίνηση της μηχανής, σαν ένα homage σε ένα σινεμά αγνό και στυλιζαρισμένο. Αφαίρεσα όλους τους διαλόγους από το διήγημα και δούλεψα με δύο κυρίως «όπλα»: τις ερμηνείες των ηθοποιών και την πρωτότυπη μουσική που έγραψε η Ελένη Καραΐνδρου και ήταν θείο δώρο, πραγματικά! Πρωταγωνιστεί ο Μανώλης Δεστούνης, γνωστός από τις παλιές, λαϊκές κωμωδίες. Εξαιρετικός, κι έπρεπε να φτάσει 78 ετών για να πρωταγωνιστήσει σε ταινία, έστω μικρού μήκους. Δίπλα του δύο νέοι ηθοποιοί: ο Απόλλων Μπόλλας και η Λίλα Μπακλέση.

Αντώνης Μποσκοΐτης Κινηματογραφιστής-δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στον Πειραιά, κατοικεί στο Παγκράτι. Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος τον έχει χαρακτηρίσει «πολύτιμο βιογράφο των αγέραστων προσωπικοτήτων του πρόσφατου παρελθόντος στην Ελλάδα».

26 lifo – 24.9.15

Info Η μικρού μήκους ταινία Γράμματα στη Γερμανία του Αντώνη Μποσκοΐτη προβάλλεται την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου (17:0019:00) στο Ιντεάλ στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του 21ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας.

ευχαριστουμε το μπαρ galaxy για την ευγενικη παραχωρηση του χωρου της φωτογράφισης

απο ton κωστα μιχαηλιδη. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

οιAθηναίοι

αλλά με καλλιτεχνικές ρίζες. Ο πατέρας μου, που χάθηκε πρόσφατα, ήταν καλός μπουζουξής και τραγουδούσε. Ο πατέρας του, ο παππούς μου, τράβαγε αμανέδες με τον Σωφρονίου και τον Βαμβακάρη, ενώ το όνομά του υπάρχει στο βιβλίο του Πετρόπουλου για τα ρεμπέτικα. Μοιραία μεγάλωσα με τα λαϊκά τραγούδια, τα οποία για πολλά χρόνια σνόμπαρα: Καζαντζίδη, Ζαγοραίο, αλλά και Τσιτσάνη, Νίνου, Μπέλλου, όλα αυτά. Ανήκα, βλέπεις, κι εγώ σ’ αυτήν τη μάλλον ανόητη συνομοταξία των νέων που ηδονίζονταν με τον Τομ Γουέιτς και τον Λου Ριντ κι έκλειναν προκλητικά τα αυτιά στα κλαρίνα και στα μπουζούκια. Φάση ήταν, την πέρασα.

☛

q Γεννήθηκα στον Πειραιά και μέχρι πριν από λίγα χρόνια ζούσα στο Κερατσίνι. Λαϊκή μεσοαστική οικογένεια,

AΦΙΕΡΩΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Eπιλογές από τον χώρο της εκπαίδευσης ... για όσους δεν έχουν αποφασίσει ακόμα.

εικονογραφηση: athenean sailor

aπο th lifo team

28 lifo – 24.9.15

NEW STUDIES

AΦΙΕΡΩΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Less is More Ρήγα Παλαμήδου 5-7, πλατεία Αγ. Αναργύρων, Ψυρρή, Αθήνα, 210 3224441, 6973 981454, https://lessismoreathens.wordpress.com/, lessismoreath@gmail.com Tο βιωματικό εραστήριο αρχιτεκτονικής Less is More σας προσκαλεί να ακολουθήσετε τη φετινή βιωματική του διαδρομή, συμμετέχοντας στον νέο κύκλο εργαστηρίων «Art think HOME». Το σπίτι και οι χώροι της καθημερινής ζωής βρίσκονται στο επίκεντρο της μελέτης του εργαστηρίου. Θα χρησιμοποιηθούν πολλά εργαλεία διαρκώς εμπλουτιζόμενα από τα νέα δεδομένα και τις ανάγκες της εποχής, όπως χειροτεχνικές ασκήσεις, βιωματικές προσεγγίσεις τέχνης-αρχιτεκτονικής, περιπατητικές περιπλανήσεις. Το περιεχόμενο των εργαστηρίων του Art think HOME κατανέμεται σε 2 ενότητες δραστηριοτήτων: Ι. Καταγραφές - Χαρτογραφήσεις: Η ενεργοποίηση της προσωπικής «διαλέκτου» σχετικά με το σπίτι, την κατοίκηση και τα διαφορετικά βιώματα και εμπειρίες που συνδέονται με τον καθένα και την καθεμιά.

Less is More

ΙΙ. Αναπαραστάσεις - Το σπιτικό μου. Στη δεύτερη ενότητα, η «διάλεκτός» μας θα αποκτήσει πρακτική/υλική υπόσταση και θα μεταφερθεί στον χώρο της καθημερινότητας, ώστε να τον διερμηνεύσει δημιουργικά. Παράλληλα με τα εργαστήρια, το Less is More, όπως κάθε χρόνο, διοργανώνει διαλέξεις, ενημερώσεις βιωματικές ξεναγήσεις, με στόχο την προσέγγιση και ερμηνεία του χώρου και της αρχιτεκτονικής στη συνάντησή τους με την τέχνη. Στο εργαστήριο μπορούν να συμμετάσχουν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας ή προηγούμενης εμπειρίας. Διάρκεια ενότητας: 16 ώρες (8 δίωρες εβδομαδιαίες συναντήσεις). Η πρώτη ενότητα του Βιωματικού Εργαστηρίου Αρχιτεκτονικής ξεκινά στις 21 Οκτωβρίου 2015, ενώ οι εγγραφές πραγματοποιούνται από τις 5 έως τις 19 Οκτωβρίου 2015. (Επικοινωνία διά ζώσης: Δευτέρα-Παρασκευή 6.00-9.00 μ.μ.).

ΕΕΣ Galileo Σπουδeς Τεχνων και Επαγγελματων Μιλτιάδου 11, Αθήνα, 217 7020301, www.galileo.edu.gr Μια σχολή που διδάσκει όλες τις τεχνικές της αργυροχρυσοχοΐας. Τα προγράμματά της διακρίνονται σε full time (μονοετές πλήρες πρόγραμμα αργυροχρυσοχοΐας), με καθημερινή φοίτηση, και part time (εναλλακτικό πρόγραμμα σπουδών αργυροχρυσοχοΐας), με φοίτηση από 1 έως 3 φορές την εβδομάδα. Υπάρχουν επίσης και ταχύρρυθμα προγράμματα αργυροχρυσοχοΐας με εντατική φοίτηση για την ολοκλήρωση κάθε εκπαιδευτικής ενότητας σε λίγες ημέρες. Ημέρες

24.9.15 – lifo

29

AΦΙΕΡΩΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και ώρες διεξαγωγής των μαθημάτων της σχολής θα βρείτε στο site www.galileo.edu. gr (στην ενότητα «Περίοδοι: Φθινοπωρινό Εξάμηνο») και πληροφορίες για δραστηριότητες στο www.facebook.com/ees.galileo.

ριο διακρίθηκε και τo 2014 συγκαταλέχθηκε στις 11 καλύτερες σχολές Design του κόσμου. Προσφέρει όλο το φάσμα σπουδών στις ειδικότητες του Art & Design: Graphic Design, Interior Architecture, Product & Innovation Design, Photography, Fashion Design, Fine Art & New Media, Animation & Interactive Media, Sketch-Comics-Cartoon. Στον ίδιο τομέα, και με στόχο να καλύψει όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, ο ΑΚΤΟ προσφέρει: διετή προγράμματα ΙΕΚ, μονοετή προγράμματα κατάρτισης & εξειδίκευσης, σεμινάρια και ευέλικτα προγράμματα για όσους δεν έχουν χρόνο ή μένουν μακριά από την Αθήνα. Τα προγράμματα λειτουργούν με την επικύρωση του κρατικού Βρετανικού Πανεπιστημίου του Middlesex και οδηγούν στην απόκτηση bachelor και master.

ΔΗΛΟΣ ΣΧΟΛη ΘΕαΤΡΟΥ Ελευσινίων 11, Μεταξουργείο, Αθήνα, 210 5203562, www.dilos.gr, contact@dilos.gr

New York College

New York College Αμαλίας 38, Σύνταγμα, 210 3225961. Fax: 210 32 33 337, http://nyc.gr, e-mail: nycath@nyc.gr To Film Studies του New York College δημιουργήθηκε το 2001 και έκτοτε έχει αποτελέσει μια σύγχρονη σχολή σκηνοθεσίας κινηματογράφου και γενικότερων σπουδών στον οπτικο-ακουστικό τομέα. Προσφέρει ενα πρωτοποριακό πρόγραμμα που περιλαμβάνει δύο εξάμηνα για κάθε έτος (από Οκτώβριο έως Φεβρουάριο και από Φεβρουάριο έως Ιούνιο), ώστε κάθε φοιτητής να έχει τη δυνατότητα να καθορίζει ο ίδιος τη διάρκεια των σπουδών του, ανάλογα με τις ανάγκες, τον διαθέσιμο χρόνο και τα χρήματά του. Οι σπουδές έχουν διάρκεια 3 ετών, με τα δύο πρώτα έτη στα ελληνικά και το τρίτο έτος στα αγγλικά. Οι αίθουσες των μαθημάτων είναι εξοπλισμένες με όλα τα σύγχρονα συστήματα προβολής και οι καθηγητές του Film Studies συνδυάζουν με τον καλύτερο τρόπο τη διδακτική εμπειρία με τον υψηλό επαγγελματισμό. Στο δυναμικό της σχολής ανήκουν ονόματα όπως ο Παντελής Βούλγαρης, η Δήμητρα Χατούπη, η Κατερίνα Μαραγκουδάκη και άλλοι σπουδαίοι επαγγελματίες του χώρου. Τέλος, εκτός από το πτυχίο, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να παρακολουθήσουν και μεμονωμένα μαθήματα σε όποιον τομέα ή ειδικότητα επιθυμούν, για τα οποία χορηγείται βεβαίωση σπουδών.

AKTO

ΑΚΤΟ Αθήνα: Ευελπίδων 11, Πεδίον του Άρεως, 210 5230130 / Campus Κρανού 3, πλατεία Κουμουνδούρου, Θησείο, 210 3238111 / Θεσσαλονίκη: 26ης Οκτωβρίου 38-40 & Ανδρέα Γεωργίου, 2310 221231 www.akto.gr, information@aktocollege.gr Πολυετής εμπειρία (πάνω από 40 χρόνια) και στόχοι διαρκούς εξέλιξης και πρωτοπορίας είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το περιβάλλον του ΑΚΤΟ, ένα περιβάλλον ιδανικό για γνώση και δημιουργία. Το εκπαιδευτή-

30 lifo – 17.9.15

Κάθε χρόνο πληθώρα σπουδαστών με αγάπη για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την υποκριτική εν γένει συμμετέχουν στις 3 φάσεις των εισαγωγικών εξετάσεων της σχολής για να διδαχτούν, μεταξύ άλλων, Υποκριτική-Αυτοσχεδιασμό, Δραματολογία, Αγωγή Προφορικού Λόγου, ΚίνησηΧορό, Kρουστά, Παραστασιολογία κ.ά. Οι καλλιτεχνικές δράσεις των σπουδαστών της σχολής εντυπωσιάζουν με τον πλούτο και την ποικιλία τους: οι απόφοιτοι έχουν δημιουργήσει τη θεατρική ομάδα «δήλος» και τα έργα τους παρουσιάζονται με μεγάλη επιτυχία σε επαγγελματικά θέατρα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη σχολή στο 210 5203562 ή στο contact@dilos.gr.

Δήλος - Σχολή Θεάτρου

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΠΟΥΣΚΙΝ (PUSHKIN) Φειδίου 18, Αθήνα, 210 3302051, 210 3824741, www.pushkin.gr, info@pushkin.gr Εκπροσωπεί το Κρατικό Ινστιτούτο Ρωσικής Γλώσσας και δίνει την ευκαιρία σε άτομα όλων των ηλικιών να αποκτήσουν πιστοποιημένα πτυχία, αναγνωρισμένα από τον ΑΣΕΠ. Στον χώρο του ινστιτούτου πραγματοποιούνται ιδιαίτερα μαθήματα, καθώς και ατομικά προγράμματα σπουδών, και τα τμήματα προσαρμόζονται σε ειδικές κατηγορίες σπουδαστών. Υπάρχουν τμήματα με προγράμματα στη ρωσική γλώσσα για επιχειρηματίες, εργαζόμενους και φοιτητές, αλλά και τμήματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας σε ρωσόφωνους. Οι διδάσκοντες καθηγητές είναι πτυχιούχοι ρωσικής φιλολογίας και κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου από τα πανεπιστήμια της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης. Τα τακτικά τμήματα του Ινστιτούτου είναι όλα ολιγομελή, πέντε έως δώδεκα ατόμων. Διοργανώνει σεμινάρια επιμορφωτικά, ειδικής ορολογίας και μαθήματα από απόσταση, μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή (e-learning). Στις εγκαταστάσεις του ινστιτούτου περιλαμβάνεται και η πληρέστερη ρωσική βιβλιοθήκη, με περισσότερους από 18.000 τίτλους της ρωσικής λογοτεχνίας αλλά και μεταφρασμένων στα ρωσικά συγγραφέων.

Ο Λουμίδης Παπαγάλος Σκούρος

Good

Ενέργεια και εγρήγορση προσφέρει με κάθε γουλιά ο αγαπημένος ελληνικός καφές Λουμίδης Παπαγάλος Σκούρος. Από τις 20 Σεπτεμβρίου οι φίλοι του «δυνατού» ελληνικού καφέ θα μπορούν με την αγορά 2 συσκευασιών Λουμίδης Παπαγάλος Σκούρος 194 γρ. να αποκτήσουν τη μοναδική πορσελάνινη κούπα «Σκούρος», χωρίς επιπλέον επιβάρυνση. Αναζητήστε το συλλεκτικό αυτό δώρο στις ειδικές προωθητικές συσκευασίες, για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Ray ban

ούζο μινι μυτιλήνης

Franklin & Marshall F/W 2015-6 Collection

Market Research επιμελεια: the lifo team

Ο αθλητισμός σε συνδυασμό με εκλεπτυσμένες λεπτομέρειες του κολεγιακού στυλ είναι τα κύρια στοιχεία της φετινής συλλογής της Franklin & Marshall. Κεντρικό κομμάτι της συλλογής είναι το φούτερ σε διάφορα στυλ, με βελονιές, αλυσίδα ή κεντήματα σενίλ. Επίσης, υπάρχουν νέα μοντέλα σε πλεκτά με κεντήματα στην πλέξη ζακάρ, καθώς και πουκάμισα σε νέα, μακρύτερα μήκη ή με ριγέ, πλεκτές μανσέτες. Τέλος, η συλλογή περιλαμβάνει τα απαραίτητα πανωφόρια με πρωταγωνιστή το κλασικό κολεγιακό μπουφάν σε φωτεινές μονοχρωμίες, σε καρό με μπαλώματα ή σατέν.

Το αγαπημένο ούζο των Ελλήνων ανανεώνει τώρα την εμφάνισή του. Στην ετικέτα του πλέον η «κοπέλα του ΜΙΝΙ» παίρνει τη θέση της στο κέντρο της ετικέτας, στη λιθογραφία που απεικονίζει την πόλη της Μυτιλήνης και συνδέει το ούζο ΜΙΝΙ με τον τόπο καταγωγής του. www.ouzomini.gr.

Από την εταιρεία οπτικών, το μοντέλο RB3513 από τη σειρά Metal Generation 2.0 είναι η επόμενη γενιά Aviator, ήδη επιλεγμένο από τους trendsetters. Ο λεπτός, επίπεδος και μεταλλικός σκελετός χρησιμοποιείται για πρώτη φορά, είναι κατασκευασμένος με το πρωτοποριακό σύστημα που προβλέπει εξαιρετική ακρίβεια στις γραμμές και διαθέτει ειδικές σαρνιέρες, ανθεκτικές στην πίεση, και φακούς από nylon fiber για μικρότερο βάρος.

Lidl Aπό 28 Σεπτεμβρίου μέχρι 3 Οκτωβρίου, στα καταστήματα Lidl σας περιμένουν νοστιμιές και αρώματα της μακρινής ασιατικής κουζίνας. Εδώ θα βρείτε ποικιλία εδεσμάτων, όπως τα Vitasia Springrolls με λαχανικά κατεψυγμένα, η σάλτσα Vitasia Thai σε 3 μοναδικές γεύσεις, το Vitasia ασιατικό λάδι, τα Vitasia Νoodles Chow mein και το παραδοσιακό ποτό Vitasia Σάκε.

24.9.15 – lifo

31

Market Research Reebok Classic Μοντέρνες γραμμές σε συνδυασμό με ένα αμιγώς αμερικανικό κολεγιακό στυλ είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του brand της Reebok, Classicme, με τη Maison Kitsuné. Η διαχρονική, χαλαρή αισθητική μαζί με τη σύγχρονη cult φιλοσοφία της Reebok Classic x Maison Kitsuné «Baseball League» δημιούργησαν αθλητικά κομμάτια σε λιτό design, εμπλουτισμένο με μια ρετρό χρωματική παλέτα για ένα διαφορετικό, sophisticated και fashionforward στυλ. Σε επιλεγμένα καταστήματα από τις 12/9.

Vans Με τη νέα σειρά επανέκδοσης του Sk8-Hi η Vans καλωσορίζει τη φθινοπωρινή σεζόν. Το Sk8-Hi έκανε το ντεμπούτο του το 1987 ως «Style 38» και ήταν το πρώτο high top sneaker που σχεδίασε η ομάδα της Vans. Ιδιαίτερα αγαπητό στους skaters, σύντομα έγινε από τα πλέον αγαπημένα μοντέλα του brand. Για το φθινόπωρο του 2015, η Vans παρουσιάζει μια ιδιαίτερη έκδοση του Sk8-Hi, κατασκευασμένη από ένα νέο ανθεκτικό υλικό δέρματος, το XTuff, σε δύο νέες χρωματικές αποχρώσεις. Τα νέα Sk8-Hi μοντέλα της Vans θα είναι διαθέσιμα τέλη Σεπτέμβρη στο official Vans store καθώς και σε επιλεγμένα καταστήματα λιανικής.

VansHYPERLINK: http://collection.vans.eu/, HYPERLINK: http://collection.vans.eu/"eu

32 lifo – 24.9.15

Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 34

γευση

ζωδια

Η Νίκη Μηταρέα ενδίδει στην αμαρτία στο νέο 7 Food Sins Gastro pub. Σελ. 36

Προβλέψεις για όλα τα ζώδια από τη Μαριβίκυ Καλλέργη. Σελ. 37

«Greece white panel» - Tony Oursler

Week

εγκαινια πρεμιερες

Sicario, ο εκτελεστής Η Έμιλι Μπλαντ πρωταγωνιστεί στο παραλίγο αριστουργηματικό θρίλερ του Ντενί Βιλνέβ. Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. σελ. 35

Classifier cascades του Tony Oursler Ο Nεοϋορκέζος καλλιτέχνης, σημαντική μορφή στην εξέλιξη της video art, έρχεται ξανά στην γκαλερί έπειτα από 8 χρόνια. Η καινοτομία του Oursler έγκειται στην κατάργηση των περιορισμών της τηλεοπτικής εικόνας, χάρη στην τρισδιάσταση εκδοχή της. Επίκεντρο στα έργα του είναι το ανθρώπινο σώμα και πώς αυτό επηρεάζεται από κοινωνικές, ψυχολογικές και κοινωνιολογικές συνθήκες. Στη νέα του έκθεση, ο καλλιτέχνης, με αφορμή την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου, εστιάζει άλλη μια φορά στην ανθρώπινη ταυτότητα και στην εξέλιξή της. Εκφραζει τη γοητεία που του ασκούν η σύγχρονη ψυχολογία και οι μιμητικές τεχνολογίες, παράλληλα όμως αμφισβητεί τη χρησιμότητα τού να μαθαίνεις τις μηχανές να κατανοούν τα συναισθήματα. Ο δε θεατής καλείται να δει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια των μηχανημάτων που δημιούργησε πρόσφατα η ανθρωπότητα.

Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11. Πέμπτη 1 Οκτωβρίου, 20:00. bernier-eliades.gr 24.9.15 – lifo

33

μη χασετε!

n Το πάρτι του Ελληνικού Κινηματογράφου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της ΑθήναςΝύχτες Πρεμιέρας.

24/9, 21:30, στο Παλαιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ (Πειραιώς & Ερμού, Θησείο). Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Ντέμη Κάια @ a.antonopoulou.art «The heart wants what it wants» έχει τίτλο η δεύτερη ατομική έκθεση της Ντέμης Κάια, που εγκαινιάζεται την Τετάρτη 7/10. Στα έργα της νέας της δουλειάς αντλεί έμπνευση από τα φωτογραφικά αυτοπορτρέτα επωνύμων και ανωνύμων, που σαν άλλοι πρωταγωνιστές της ερωτικής λογοτεχνίας αποπνέουν μια μελαγχολική έκσταση και συνθέτουν παράλληλα μια παρέκκλιση ερωτικού, ψυχολογικού, κοινωνικού ή συναισθηματικού περιεχομένου.

Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς @ Ιστορικό Αρχείο του ΠΙΟΠ Ο φετινός εορτασμός έχει τη θεματική «Βία και Ανεκτικότητα» και περιλαμβάνει δράσεις γύρω από την έννοια της ανεκτικότητας και τη μη ανοχή μας στη βία κάθε είδους. Το Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς συμμετέχει με την προβολή της ταινίας Οι 12 ένορκοι του Σίντνεϊ Λιούμετ (25/9), με τη θεατρική παιδική παράσταση (26-27/9) του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου - Παιδική Σκηνή, Τα αδύνατα δυνατά - Ο μικρός Νεόφυτος σε περιπέτειες, ενώ θα υπάρχει θεματική ξενάγηση ενηλίκων στον χώρο, στο έργο και στο περιεχόμενο του Ιστορικού Αρχείου. Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη για το κοινό. Απαραίτητη η κράτηση θέσεων. r Ιστορικό Αρχείο ΠΙΟΠ, Δωρίδος 2 & λεωφόρος Ειρήνης 14, Ταύρος, 210 3418011, 25-27/9. Ώρες λειτουργίας: 9:00-17:00

r 7/10-14/11, a.antonopoulou.art, Αριστοφάνους 20, 210 3214994, www.aaart.gr. Ώρες λειτουργίας: Τετ.Παρ. 14.00-20.00, Σάβ. 12.00-16.00

ΜΕΡΑ @ Ρομάντσο

Week

επιμελεια: βασιλησ καψασκησ / email: loveathens@lifo.gr

r Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 8-14/10. Ώρες λειτουργίας: 16.00-21.00, είσοδος ελεύθερη

34 lifo – 24.9.15

☛

Η ομαδική έκθεση «Μέρα», σε συνέχεια της αντίστοιχα ομαδικής «Νύχτα», ακολουθεί τη λογική της επαναληπτικής διαδικασίας της ζωής. Οι εννέα καλλιτέχνες που συμμετέχουν επιχειρούν τη μετάβαση αυτή δείχνοντας πώς αυτή μας ορίζει βιολογικά και ψυχοσυναισθηματικά. Συμμετέχουν οι: Αλέξης Βισβίνης Παναγιώτης Βασιλείου, Κατερίνα Βέλλιου, Βασίλης Διαμαντής, Μάρα Καλλίνικου, Μαίρη Πολυδώρου, Αλεξάνδρα Ρέντζου, Κωνσταντίνος Σκουρλής, Νούτσα Τόιτζε.

stop the press ! Τα εγκαίνια της έκθεσης του Νίκου Δήμου «Ο Μοναχικός Πολυπράγμων» τη Δευτέρα 28/9, στις 20:00, στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138.

Davide Balula @ Gagosian Πρόκειται για την πρώτη έκθεση στην Αθήνα του Νεοϋορκέζου εικαστικού-περφόμερ. Ο Balula χρησιμοποιεί κάθε μορφή ύλης (στερεά, υγρά, αέρια, φωτιά), όπως και κατασκευές ή συστήματα φτιαγμένα από ανθρώπινο χέρι (αρχιτεκτονική, εικονικά δίκτυα), για να δημιουργήσει πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες, περφόρμανς και επιτόπιες παρεμβάσεις. Στην Αθήνα χρησιμοποιεί επιλεκτικά το πάτωμα και τους τοίχους της γκαλερί Gagosian και αντικαθιστά κενά στο δάπεδο με τμήματα λευκής γυψοσανίδας, αντλώντας έμπνευση από τα μονοπάτια του Δημήτρη Πικιώνη στην Ακρόπολη. r Gagosian Αθήνας, Μέρλιν 3, 210 3640215, 24/919/12. Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ. 11.00-18:00 & Σάβ. 11.00-15:00.

Προβολή @ Goethe-Institut Athen

Aniμasyros

Με αφορμή τη Διεθνή Hμέρα Μετάφρασης, το Goethe-Institut Athen διοργανώνει την προβολή του ντοκιμαντέρ του Vadim Jendreyko που έχει ως επίκεντρο τη ζωή και το λογοτεχνικό έργο της Swetlana Geier, μιας γυναίκας που έζησε τη φρίκη του πολέμου, δικτατορίες και διέπρεψε ως η μεγαλύτερη μεταφράστρια ρωσικής λογοτεχνίας στα γερμανικά. Το ντοκιμαντέρ μιλάει για πόνο, σιωπηλούς παραστάτες, αναπάντεχες ευκαιρίες και μια μεγάλη αγάπη για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Προβάλλεται στη γερμανική και ρωσική γλώσσα, με ελληνικούς υπότιτλους. Είσοδος ελεύθερη.

Το 8ο πλέον Διεθνές Φεστιβάλ επιστρέφει μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά στην Ερμούπολη, στη Σύρο, από τις 24 έως τις 27 Σεπτεμβρίου, με αφιερώματα, πρεμιέρες και ποικίλες εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους. Φέτος, το φεστιβάλ εστιάζει στην αλληλεπίδραση του animation με τις κατεστημένες τέχνες, στην επιστροφή σε πιο παραδοσιακές φόρμες, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην πολιτική πραγματικότητα. Περιλαμβάνει ακόμα ταινίες τρόμου, ταινίες με σκοτεινό χιούμορ και βιογραφίες σπουδαίων προσωπικοτήτων. Νέα ενότητα στο φεστιβάλ είναι το διαγωνιστικό Μεγάλου Μήκους και επίτιμος προσκεκλημένος ο Ισραηλινός σκηνοθέτης του πολυβραβευμένου Βαλς με τον Μπασίρ, Ari Folman.

r 28/9, 20:30, Goethe-Institut Athen, Ομήρου 14-16, 210 3661000

r Διεθνές Φεστιβάλ Aniμasyros, 24-27/9, Ερμούπολη, Σύρος

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Sicario, ο εκτελεστής Sicario

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

Σκηνοθεσία: Ντενί Βιλνέβ Πρωταγωνιστούν: Έμιλι Μπλαντ, Μπενίσιο ντελ Τόρο, Τζος Μπρόλιν

VILLAGE RENTI 11,12 - VILLAGE MALL 9 - VILLAGE FALIRO 5 - STER ILION 4 - ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΕΙΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - ΔΕΞΑΜΕΝΗ - ΕΛΛΗ - ΕΛΛΗΝΙΣ - ΝΑΝΑ 1,5 - ΡΙΑ - ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ,1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΜΑΡΙΛΕΝΑ - ΑΛΙΚΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΧΛΟΗ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ - ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ - ΣΙΝΕΑΚ - ΦΟΙΒΟΣ - ΚΟΡΑΛΙ - ΦΙΛΟΘΕΗ - ΑΒΑΝΑ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΑΝΟΙΞΗ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

«Σταμάτα να κοιτάζεις το ρολόι και συγκεντρώσου στον χρόνο» συμβουλεύει την πράκτορα του FBI Κέιτ Μέισερ ( Έμιλι Μπλαντ) ο αινιγματικός και σκοτεινών προθέσεων Αλεχάντρο (Μπενίσιο ντελ Τόρο), σύμβουλος μιας ριψοκίνδυνης εκστρατείας εναντίον των μεγάλων καρτέλ ναρκωτικών που δρουν στη συνοριακή γραμμή Μεξικού-Ηνωμένων Πολιτειών. Το δραματικό θρίλερ Σικάριο, που σημαίνει «εκτελεστής», ξεκινάει με μια αποστολή που εξελίσσεται σε μακάβρια ανακάλυψη πτωμάτων, ενώ υποτίθεται πως θα οδηγούσε σε λαβράκι για τις μυστικές υπηρεσίες. Το εν ψυχρώ ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε ένα χτύπημα που θυμίζει την παραπλανημένη ενέργεια που σημάδεψε το φινάλε της Σιωπής των Αμνών (με τους ένστολους που μπουκάρουν γεμάτοι αυτοπεποίθηση, χτυπώντας λάθος πόρτα και σε άκυρο χρόνο) σοκάρει τη μοναδική γυναίκα της μονάδας και την τοποθετεί σε μειονεκτική θέση στη συνέχεια. Επιλέγεται μεν από τον αρχηγό της μονάδας Ματ Γκρέιβερ (Τζος Μπρόλιν), τον άνθρωπο που δίνει τις εντολές υπό τη διακριτική, σχεδόν σιωπηλή επιτήρηση του Αλεχάντρο, αλλά γρήγορα αντιλαμβάνεται πως η αλήθεια γύρω από τις πραγματικές κινήσεις της ομάδας δεν της χαρίζεται ως ανοιχτό πλάνο αλλά πρέπει να την κερδίσει, μαντεύοντας τα βήματα μέσα από την πράξη. Με τη σειρά του, ο σκηνοθέτης Ντενί Βιλνέβ συντονίζει την έμπρακτη εφαρμογή αποφάσεων που φαίνεται πως λαμβάνονται ανάλογα με τις πληροφορίες της τελευταίας στιγμής, σε έναν βρόμικο πόλεμο της διαφθοράς που έχει εγκατασταθεί για τα καλά, με μια σειρά από ενορχηστρωμένες σεκάνς – κυριολεκτικά ενορχηστρωμένες από τον συνθέτη Τζόχαν Τζόχανσον (Η θεωρία των πάντων), που με λίγες επαναλαμβανόμενες νότες και κρουστές ομοβροντίες δίνει το σύνθημα για τον πόλεμο, σαν να διευθύνει ένα άτυπο εμβατήριο. Το Σικάριο μας εισάγει μακρόσυρτα και ανελέητα στα σώψυχα του κτήνους και ο χαρακτήρας της Έμιλι Μπλαντ είναι η καρδιά της ταινίας, η συνεχής απάντηση στον κυνικό, χύμα Γκρέιβερ (τέλειος στον ρόλο του ο Μπρόλιν) και στον απρόθυμο να μοιραστεί ή, έστω, να επικοινωνήσει Αλεχάντρο, ο οποίος περιορίζεται σε συμπυκνωμένους γρίφους, ψίχουλα σε σχέση με τη λαχτάρα της Μέισερ για μια καθαρή λύση. Στη χρόνια σήψη του ναρκοπολέμου, ωστόσο, η λύση δεν έχει ορίζοντα και σίγουρα δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρη. Το πρόβλημα γίνεται προσωπικό, όπως στην περίπτωση του Αλεχάντρο, και μόνο στο φινάλε καταλαβαίνουμε ποια είναι η μοναδική προσέγγιση σε αυτό το καλά φυλαγμένο παιχνίδι ανάμεσα στο υπηρεσιακό καθήκον και την εφευρετική πρωτοβουλία. Ο Βιλνέβ έχει αποδείξει πως μπορεί να στήσει θρίλερ απαιτώντας την υπομονή του θεατή, για να καταθέσει την άποψή του στο τελευταίο πλάνο – το έχει κάνει στο Incendies, στο Prisoners και στο Double, κυριολεκτικά στο τσακ, δίνοντας νέα σημασία στον κινηματογραφικό επιθανάτιο ρόγχο. Το Σικάριο επιβεβαιώνει τη μαεστρία του. Ποτέ δεν υπήρξε πιο δεξιοτέχνης στο προσεκτικό, συστηματικό στήσιμο της πλοκής. Το σασπένς είναι και εδώ το φόρτε του και υπογράφει μια ενήλικη ματιά σε ένα θέμα που δεν προσφέρεται για βεβιασμένη ή χολιγουντιανή ανάγνωση (η έλλειψη καθαρότητας που λέγαμε...). Κάτι λείπει από το Σικάριο για να γίνει αριστούργημα. Και δεν το λέω επειδή η ταινία διαγωνίστηκε στις Κάννες αλλά έφυγε χωρίς βραβεία – άλλωστε το Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους των αδελφών Κοέν, το Κόκκινο του Κισλόφσκι ή το Foxcatcher του Μπένετ Μίλερ έρχονται προς επίρρωση του επιχειρήματος πως ταινιάρες δεν χωράνε πάντα στα βραβεία. Πιστεύω πως η συνάρτηση των χαρακτήρων με μια υπερβολική αναμονή, στυλιζαρισμένη πάνω από την κλίμακα της ταινίας, αποδυναμώνει την κάθαρση.

Κινηματογράφος

Η πράκτορας του FBI Κέιτ Μέισερ, αφού κατάφερε να καταξιωθεί σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, αναλαμβάνει μια αποστολή υψίστης σημασίας. Στρατολογημένη από τον μυστηριώδη Ματ Γκρέιβερ, εντάσσεται σε μια ομάδα κατά του κλιμακούμενου πολέμου των καρτέλ ναρκωτικών. Με αρχηγό τον αινιγματικό Αλεχάντρο, η ομάδα βρίσκεται στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού με αποστολή να συλληφθεί ο πιο διαβόητος αρχηγός καρτέλ.

ΧΕΝΤΡΙΞ: Η ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΥΣ Jimi: All is by my side Σκηνοθεσία: Τζον Ρίντλεϊ Πρωταγωνιστούν: Αντρέ Μπέντζαμιν, Ίμοτζεν Πουτς

Όπως το Nowhere Boy, έτσι και το Jimi είναι δύο μουσικές βιογραφίες που, ακριβώς εξαιτίας των περιορισμών τους, αναγκάζονται να καταφύγουν σε άλλες προσεγγίσεις για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, σαν έργα εν καιρώ λογοκρισίας. Ο περιορισμός αμφότερων είναι ταυτόσημος: δεν περιέχουν την πρωτότυπη μουσική των τεράστιων καλλιτεχνών με τους οποίους καταπιάνονται, επειδή οι κληρονόμοι του Τζον Λένον και του Τζίμι Χέντριξ αντίστοιχα αρνήθηκαν να παραχωρήσουν τα δικαιώματα προς εκμετάλλευση, άγνωστο για ποιους λόγους – προφανώς γιατί δεν τους δόθηκε ο πλήρης έλεγχος του έργου ή δεν τους ζητήθηκε η έγκριση ή γιατί αυτή είναι η πάγια τακτική τους, βάζοντας ένα προπέτασμα ανάμεσα στο σινεμά και τη χρήση της μουσικής σε αυτό το μέσον. Αυτό το κουσούρι δεν σημαίνει πως οι ταινίες αυτές είναι κακές ή εσφαλμένες – τουναντίον. Αντί να επεκτείνονται σε μια πλήρη κάλυψη της ζωής του υποκειμένου, έχοντας τη σιγουριά της δύναμης της μουσικής του, πιάνουν τον ήρωα σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όπως ο Λένον της κρίσιμης εφηβικής ηλικίας με την επιδραστική θεία, την απούσα μάνα και τη γνωριμία με τους Beatles, ή επικεντρώνονται στον χαρακτήρα, όπως γίνεται στο Jimi: Αll is by my side. Γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον σεναριογράφο του 12 χρόνια σκλάβος, Τζον Ρίντλεϊ, η ταινία δεν παρακάμπτει τα γεγονότα και τους αληθινούς περιφερειακούς ήρωες, αλλά συνιστά ένα τρίγωνο που αποτελούν ο Χέντριξ και οι δύο γυναίκες της ζωής του, η μία εκ των οποίων είναι η πρώην του Κιθ Ρίτσαρντς. Όπως και το πρόσφατο Love and Mercy γύρω από την παρανοϊκή διαδρομή του Μπράιαν Γουίλσον των Beach Boys, το Jimi είναι μια μουσική βιογραφία ιδιοσυγκρασίας και αποχρώσεων που ρέπει προς τον στοχασμό παρά στη ροκ υστερία, μια, ας πούμε, ιμπρεσιονιστική προσέγγιση πάνω στην αιωρούμενη εικόνα ενός απρόθυμου ειδώλου, μιας συνισταμένης συγκυριών και ταλέντου, όπως υπονοεί και η ελληνική απόδοση του τίτλου. Κάποια βαρετά περάσματα, προορισμένα αποκλειστικά για τους φανατικούς που ούτως ή άλλως εκστασιάζονται και τους μελετητές που κρατούν σημειώσεις και κάνουν συγκρίσεις, δεν ζημιώνουν αυτήν τη διαφορετική, ευπρόσδεκτη προσθήκη στην ανακάλυψη της ψυχής του Χέντριξ. Ο Αντρέ Μπέντζαμιν των Outcast, εκτός από την ομοιότητα στο πρόσωπο (ως φιγούρα φέρνει περισσότερο στον Prince λόγω ύψους), πιάνει ακριβώς τον ντροπαλά mellow και αυτοκαταστροφικά παθητικό τόνο του Χέντριξ εκτός σκηνής. ΑΣΤΟΡ

MINIONS Σκηνοθεσία: Κάιλ Μπάλντα, Πιερ Κοφέν

Αυτονομημένα και αδέσποτα, τα Μίνιονς πρωταγωνιστούν σε ένα άτυπο πρίκουελ του Εγώ, ο απαισιότατος και ψάχνουν αφεντικό ως πιστοί και σκανταλιάρηδες

υπηρέτες, ώσπου βρίσκουν τη Σκάρλετ Κατάστροφη και καταλήγουν στο Λονδίνο στη δεκαετία του ’60, γιατί εκείνη, ως σούπερ κακιά, θέλει πάση θυσία το στέμμα της βασίλισσας. Σχεδιασμένη με έναν τρόπο ανάμεικτο, που συνδυάζει την ανθρωπομορφία της Ντίσνεϊ και την ελλειπτικότερη και αναρχικότερη γραφή που λάνσαρε η UPA ως αντιστάθμισμα του ρομαντικού και καλλιεπούς animation, η ταινία έχει τρέλα και χάρη, δίχως να επιχειρεί κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Χωρίς το βάρος του μάλλον βαρετού Γκρου, τα κίτρινα πλάσματα αναδεικνύονται με το πολυγλωσσικό παστίς τους και την ανάπτυξη της προσωπικότητας των τριών βασικών ηρώων τους, του Κέβιν, του Στιούαρτ και του Μπομπ, και το swinging London τους βοηθάει να ξεδιπλώσουν την ακανόνιστη συμπεριφορά τους. Σε δύο διαστάσεις μπορείτε να δείτε και την αγγλόφωνη εκδοχή, με τις φωνές των Σάντρα Μπούλοκ και Τζον Χαμ (παρεμπιπτόντως, καλορίζικο και το πρώτο του Emmy, επιτέλους, για την τελευταία σεζόν του «Mad Men»), ενώ σε τρεις η ταινία προβάλλεται μόνο ντουμπλαρισμένη στα ελληνικά.

VILLAGE 2,5,6,7,8,9,11 - VILLAGE MALL 2,6,7,8,10,14 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,3,5 VILLAGE PAGRATI 1,2,5 - VILLAGE FALIRO 2,5,6,7,8 - STER ILION 1,2,3,6,7,8 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,2,4 - ODEON STARCITY 1,3,6,7,10 - ΑΣΤΟΡ - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ - ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ NANA 1,2,4 - ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1,2,3 - ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ,1,3,4 - ΟΣΚΑΡ - ΤΡΙΑΝΟΝ - ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ - ΛΑΟΥΡΑ - ΜΑΡΙΛΕΝΑ - ΑΛΙΚΗ - ΜΑΓΙΑ ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1,2 - CINE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΦΛΕΡΥ - ΜΑΡΙΕΛ - ΔΙΑΝΑ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1,2 - ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ - ΣΙΣΣΥ - STER TYMVOS 2 - CINERAMA - ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΑΛΣΟΣ - ΣΙΝΕ ΓΕΡΑΚΑΣ - ZEA - ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ - ΣΙΝΕΑΚ - ΦΟΙΒΟΣ - ΚΟΡΑΛΙ - ΑΜΥΝΤΑΣ - ΦΙΛΟΘΕΗ - ΑΙΓΛΗ 1,2 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΑΝΟΙΞΗ

Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ: ΠΥΡΙΝΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ Maze Runner: The Scorch Trials Σκηνοθεσία: Γουές Μπολ Πρωταγωνιστούν: Ντίλαν Ο’ Μπράιαν, Κάθριν Μακναμάρα

Έχοντας ξεφύγει από τη μετα-αποκαλυπτική ερημιά και τον Λαβύρινθο, ο Τόμας και η παρέα του μπαίνουν σε εφιαλτικότερες καταστάσεις, αντιμετωπίζοντας ζόμπι και διλήμματα σε ένα ζοφερό matrix, όπου κανείς δεν μπορεί να μαντέψει τα αληθινά κίνητρα όσων προτίθενται να τους βοηθήσουν, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που τους περισυνέλεξαν από την αρχική δοκιμασία. Το δεύτερο και μεσαίο μέρος της τριλογίας (άραγε θα παραμείνει τρι- ή θα μετατραπεί σε τετρα-, όπως ορίζει ο νόμος της αγοράς;) Maze Runner ξεκινάει λίγα μόλις λεπτά μετά τη διάσωση στο πρωτότυπο, είναι εξίσου «κυνηγημένο» με το πρώτο και ποντάρει στο κυνηγητό και την αγωνία, παρά στην ανάπτυξη των χαρακτήρων της επτάδας. Ο σκηνοθέτης Γουές Μπολ δεν λέει όχι σε κάμερα στο χέρι για να επιτείνει το στρες και να δώσει την αίσθηση της σύγχυσης, αλλά καταφέρνει να στήσει μερικές μονταζιακά ενδιαφέρουσες, πολύπλοκες σκηνές καταδίωξης που βασίζονται στα περιστατικά που προκύπτουν. Περισσότερο από το λεπτομερές σχήμα μιας συντεταγμένης πλοκής με σαφή σκοπό, ο Λαβύρινθος επιμένει στην τρεχαλητή βουτιά στο άγνωστο, με τη διχοτόμηση του έξω και του μέσα κόσμου, με ισόποση αμφιβολία για την εγκυρότητα της σωτηρίας και της επιβίωσης.

VILLAGE RENTI 1,4,10,20 - VILLAGE MALL 1,5,7,13 VILLAGE AG.DIMITRIOS 3,5 - VILLAGE FALIRO 1,7,9 - VILLAGE PAGRATI 3,4 - STER ILION 5,8 - ODEON STARCITY 1,4,5,6 - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON - ΜΑΓΙΑ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - ΑΕΛΛΩ 4 - ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ - ΑΛΣΟΣ - ΖΕΑ - ΕΜΠΑΣΣΥ

24.9.15 – lifo

35

TAste of the week με παγωτό βανίλια (€6,50) μέσα σε γυάλινο βαζάκι είναι προκλητικά γευστική. Η κάρτα των κρασιών προσφέρει καλές προτάσεις με καλή τιμολόγηση, σίγουρα όμως θα βρείτε ενδιαφέρουσα την πλούσια λίστα με μπίρες που περιλαμβάνει μια μεγάλη συλλογή από 8 draft και πάνω από 60 εμφιαλωμένες από όλο τον κόσμο. Αλήθεια, είναι αμαρτία να σε διεγείρουν οι γεύσεις; ☛ 7 Food Sins Gastro pub, Φιλομούσου Εταιρείας 1, Πλάκα, 210 7011108

Νέα ήθη Στο νέο 7 Food Sins Gastro pub, στο χαλαρό Μήπως και στο ιταλικό Cibo Matto.

plaza lounge outdoor

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

Η Σταδίου έχει αποκτήσει τη δική της γλύκα. Στα τραπεζάκια έξω από το ανανεωμένο Plaza Lounge Outdoor σερβίρονται οι γλυκές δημιουργίες του chef patissier Διονύση Αλέρτα. Ο ανήσυχος και δημιουργικός Διονύσης πειραματίζεται με τις φρουτώδεις γεύσεις των StrongbowGold Apple και Strongbow-Red Berries της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, σε συνδυασμό με εξαιρετικής ποιότητας υλικά, δημιουργώντας δροσερούς, σοκολατένιους πειρασμούς.

36 lifo – 24.9.15

r Μέσα στα επτά αμαρτήματα, σύμφωνα με την παράδοση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, συμπεριλαμβάνεται και η λαιμαργία. Κάτι που μάλλον θα αγνοήσεις, όταν δοκιμάσεις τα φαγητά που σερβίρονται στο ολοκαίνουργιο 7 Food Sins Gastro pub, που σε κάνει να θέλεις να αμαρτάνεις με τις γεύσεις. Η ιδέα της gastro pub εισάγει νέα γαστρονομικά ήθη σε μία από τις ιστορικές γειτονιές της Αθήνας. Η 7 Food Sins βρήκε τη θέση της σε ένα εκπληκτικό νεοκλασικό κτίριο του 1896 πάνω στην πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας στην Πλάκα. Τα τραπεζάκια, πάνω στο πλακόστρωτο της πλατείας, «αγκαλιάζουν» τα ιστορικά κτίρια και η αίσθηση της γραφικής αυλής ενισχύεται από το άρωμα της παλιάς Αθήνας. Το όμορφα φωτισμένο νεοκλασικό σε γοητεύει – δύσκολα να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του. Η κουζίνα του είναι σοφά μελετημένη και ξεκινάει από το πρωί, σερβίροντας καφέ, φρεσκοστυμμένη λεμονάδα, ανοιχτά σάντουιτς και egg benedict, πριν περάσει η σκυτάλη στο ανάλαφρο μεσημεριανό 7 Food Sins Gastro pub μενού που διαφοροποιείται από το ενισχυμένο για το βράδυ. Πήραμε γεύση από το γαστρονομικό βραδινό μενού και μεταδίδουμε. Την κάρτα έχει επιμεληθεί ο σεφ Τάσος Στεφάτος και στην κουζίνα μαγειρεύει με κέφι και πάθος ο Κώστας Χρόνης. Αρχή με σαλάτα χωριάτικη στα κάρβουνα (€7,50), με τα συνοδευτικά λαχανικά –κρεμμύδι, πιπεριές στικ αγγουριού– , εκτός από την ντομάτα, να έρχονται ψημένα. Στο τραπέζι προσγειώνεται ένας διαφορετικός, τραγανός μουσακάς (€8,50) και είναι μια ωραία και απόλυτα γευστική ιδέα. Εντυπωσιακή η παρουσία του πιάτου, με τον μουσακά να σερβίρεται σε ρολό τραγανό απέξω, ενώ στην καρδιά του βρίσκει μελιτζάνα, πατάτα και γευστικό κιμά που μοσχοβολάει κανέλα. Το σύνολο πανάρεται, περνάει ιδανικά από το τηγάνι και συνοδεύεται με ντοματίνια, κύβους φέτας και ρόκα – ξεχειλίζει νοστιμιά. «Πειραγμένο» έρχεται και το κλασικό τυλιχτό σουβλάκι Inside-Out (€4), που ο σεφ φέρνει τα υλικά του μέσα έξω, με «πίτα» από κρέας, τηγανητή πατάτα τριμμένη, πιπεριά, κολοκύθι σε μπαστουνάκια και ανάλαφρο τζατζίκι. Τρώγεται ευχάριστα. Αξίζει να δοκιμάσετε το πιάτο PH-8 (€8,50), πρόκειται για γκουρμεδιά. Ο σεφ συνδυάζει με τέχνη αυγό ποσέ με μπέικον, σπαράγγια, λάδι τρούφας και ζωηρή πράσινη σάλτσα σπανάκι. Φινετσάτη γεύση, με καλή ισορροπία και το άρωμα τρούφας να δίνει τον τόνο. Το πιάτο με την ονομασία «c.s.i. Athens» (€10,50) αποτελείται από καπνιστό σολομό που φτιάχνει ο σεφ στο καπνιστήριο της κουζίνας 7 Food Sins Gastropub και τον πετυχαίνει τέλεια. Η γεύση είναι ισορροπημένη και πάει στον σολομό το σουσάμι με το οποίο είναι ραντισμένος. Συνοδεύεται από σορμπέ λεμόνι και βασιλικό που θα ήθελα να βγάζει περισσότερο την όξινη γεύση του λεμονιού. Λιμπιστικά είναι τα μοσχαρίσια πλευρά (€15,50) που λιώνουν στο στόμα κατακλύζοντας τον ουρανίσκο με την πληθωρική γεύση τους και σιγοντάρονται από ωραίο πουρέ πατάτας. Επιδόρπιο επιβάλλεται να πάρετε. Η πορτοκαλόπιτα

untitled chardonnay Ένα εξαιρετικό δείγμα της νέας γενιάς κρασιών της Σεμέλης είναι το Untitled Chardonnay. Διαθέτει λαμπερό, αχυροκίτρινο χρώμα και χαρακτηριστικά αρώματα ροδάκινου και τροπικών φρούτων όπως ο ανανάς και το μάνγκο, που δένουν όμορφα με την απαλή αίσθηση βανίλιας που χαρίζει το βαρέλι. Στρογγυλό στο στόμα, με μια αίσθηση γλυκύτητας που ισορροπεί ιδανικά με τη δροσερή οξύτητα και τη μακρά επίγευση. Συνοδεύει ψητά ψάρια, όστρακα και ζυμαρικά, ενώ μπορεί να συνδυαστεί και με λιπαρά κίτρινα τυριά.

r Το Μήπως στο Κερατσίνι είναι ένα μεζεδοπωλείο όπου η αύρα της οικειότητας είναι διάχυτη. Το «τρέχει» ένα νεαρό ζευγάρι, ο Γιάννης και η Έλλη Τσούτα, που η απροσποίητη φιλοξενία τους και η καλή τους διάθεση σε κερδίζουν αμέσως. Αυτή την αίσθηση του ζεστού και του χαλαρού ενισχύει και η διακόσμηση της σάλας με το ξύλο στο χρώμα της σοκολάτας και το παλιό τουβλάκι, ενώ σε μια γωνιά φιγουράρει το πικάπ περασμένων δεκαετιών και οι μικροί δίσκοι βινυλίου. Με ζωντανές τις καλοκαιρινές αναμνήσεις, τα τραπεζάκια έξω στην δροσιά προσφέρονται για να συναντηθεί η παρέα. Ο Γιάννης Τσούτας έχει θητεύσει δίπλα σε σπουδαίους σεφ και μαγειρεύει με πάθος και γνώση. Δεν κάνει εκπτώσεις στην καλή πρώτη ύλη και τα πάντα ετοιμάζονται τη στιγμή που θα δοθεί η παραγγελία, κάτι που αναγράφεται και στο μενού. Η κουζίνα του είναι ελληνική, με μεζέδες λιμπιστικούς. Πράγματι, η κουζίνα ακολουθεί Μήπως πιστά τη φιλοσοφία του χώρου. Αρχή με Μιρμιζέλι (€8), μια παραδοσιακή σαλάτα με καταγωγή από το νησί της Καλύμνου, όπου ντομάτα, αγγούρι, κρεμμύδι, φέτα και σπασμένο παξιμάδι μπλέκουν όμορφα και γευστικά. Ακολουθεί μια παρέλαση από μικρά πιάτα για τσιμπολόγημα. Η φέτα Ελασσόνας χτυπητή με πράσινη πιπεριά, μια ιδέα ξίδι και χειροποίητο μπούκοβο (€4) τρώγεται ευχάριστα – για όσους δεν αντέχουν τα καυτερά φαγητά και συνδυάζεται με το ψητό ψωμί. Τα ποτήρια τσουγκρίζουν και τα πιρούνια βυθίζονται στη… ρεβιθάδα (€4,50), που στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σαλάτα ρεβιθιών με λιαστή ντομάτα, φέτα και μπόλικο ευωδιαστό φρέσκο δυόσμο. Δροσερή και ευχάριστη, ερεθίζει όμορφα την όρεξη. Το πιάτο με το χαλούμι (€6,50) μοσχοβολάει πριν έρθει στο τραπέζι. Ο σεφ το περνάει από το τηγάνι με βούτυρο γάλακτος και το θρονιάζει επάνω σε ψητές πιτούλες. Από τα μεσαία πιάτα του καταλόγου, το παστουρμακλί (€7) είναι για δυνατούς παίχτες. Πρόκειται για μια πίτα με χειροποίητο φύλλο που στην καρδιά της κλείνει λεπτοκομμένες φέτες καλού παστουρμά, ντομάτα και τυρί και σερβίρεται μόλις βγει από τον φούρνο – πληθωρική γεύση. Το λαχματζούν (€7) είναι ρολό από φύλλο που ανοίγει ο σεφ με τα χεράκια του και γεμίζει με κιμά, σάλτσα ντομάτας, σουτζούκι και κόκκινη πιπεριά. Μερακλίδικος μεζές, καυτερός και φουλ νοστιμάδας – δεν έμεινε ψίχουλο στο πιάτο. Εξαιρετικό το μοσχαρίσιο λουκάνικο (€8) με σάλτσα από κόκκινο κρεμμύδι και γλυκό τσίλι, που πολύ του πήγαινε. Από δίπλα, χειροποίητο ψωμάκι, τραγανό. Στο τραπέζι προσγειώθηκε ένα λαχταριστό βουναλάκι από πανσετάκια (€9) ψημένα ιδανικά στην πυρά, στεφανωμένα με καραμελωμένο κρεμμύδι, που συνόδευαν ντομάτα και πίτα. Παρέλαση πρωτεΐνης που θα ικανοποιήσει απόλυτα τους εραστές της. Το Μήπως είναι ένα μερακλίδικο μαγαζί με φροντισμένη, νόστιμη κουζίνα και τιμές «γλυκές». Θα φύγεις με τη γεύση από το λικέρ κανέλα που τρατάρουν για καλό κατευόδιο. ☛ Μήπως, Πλάτωνος 89, Κερατσίνι, 210 4616850 r Ένα καινούργιο ιταλικό εστιατόριο έχει ξεκινήσει εδώ και τρεις μήνες την πορεία του στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς. Και το όνομα αυτού Cibo Matto, που σημαίνει «τρελό φαγητό». Πάντως, οι προτάσεις του Iταλoύ σεφ Ciro Cerbo που διαβάζεις στο μενού δύσκολα σε προϊδεάζουν για κάτι τρελό. Η κάρτα του προτείνει κλασικά και γνωστά πιάτα από την ιταλική κουζίνα, με αφορμή τη γη αλλά και τη θάλασσα. Μην αναζητήσετε πίτσα, δεν σερβίρουν. Το Cibo Matto βρίσκεται σε όροφο με ωραία, Cibo Matto χαλαρή βεράντα και δροσερή, με την πλούσια φυλλωσιά των δέντρων ολόγυρα στην πλατεία. Η σάλα, σε γκρι απόχρωση με διακοσμητικές βιομηχανικές πινελιές, είναι cozy –όπως λένε και οι Ιταλοί–, με κόκκινους δερμάτινους καναπέδες καπιτονέ, ψηλά τραπέζια, σκαμπό και κομψές ροτόντες. Κλασικό ξεκίνημα με καρπάτσιο από φιλέτο μοσχαριού (€9) που ήρθε λεπτοκομμένο και γευστικό, αποκαλύπτοντας την καλή του ποιότητα. Ευχάριστη και δροσερή είναι η σαλάτα Verde (€8) με ποικιλία μαρουλιών, φινόκιο, κολοκύθι, αβοκάντο και σος μουστάρδας που της χάριζε τσαχπινιά. Αν αναζητάς την ιταλική κουζίνα με λαχτάρα από τα χέρια του Ιταλού σεφ, τότε το σπαγγέτι με αυγό, παρμεζάνα και spek (€8), η γνωστή καρμπονάρα, θα σε απογοητεύσει με την αδυναμία της. Μας αποζημίωσε το κυρίως πιάτο, ένα φιλέτο που ήρθε ψημένο όπως το ζητήσαμε, με τους χυμούς του, κι επάνω είχε αυγό μάτι ενισχυμένο με κρέμα από σπαράγγια και τρούφα (€19) που ανέβαζε τη γευστική ένταση. Δοκιμάζοντας την τύχη μας στο σοκολατένιο επιδόρπιο που μας πρότεινε η ευγενική σερβιτόρα, δεν ευτυχήσαμε γιατί είχε ξεφύγει στο ψήσιμο. Ελπίζουμε, στην επόμενη επίσκεψή μας, το Cibo Matto να έχει βρει τον βηματισμό του. ☛ Cibo Matto, Δηληγιάννη 56, Κηφισιά, 210 8014906

ΤΑΥΡΟΣ Ευχάριστες είναι οι εξελίξεις στα επαγγελματικά σας και καθώς είστε γεμάτοι ενθουσιασμό και ζωντάνια, θα μπορέσετε να βάλετε σε εφαρμογή ορισμένα από τα σχέδιά σας, δίχως να φοβάστε το ενδεχόμενο μιας αποτυχίας. Η στήριξη από το οικογενειακό σας περιβάλλον τονώνει την αυτοπεποίθησή σας και δεν έχετε κανένα λόγο για να κάνετε πίσω. Ιδανική στιγμή για να βάλετε κάποια όρια στην ανάληψη ευθυνών, που μπορεί να σας εξαντλήσουν σε ανύποπτο χρόνο, και να επικεντρωθείτε σε συγκεκριμένα καθήκοντα, ώστε να δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό. Η έκλειψη Σελήνης τη Δευτέρα μπορεί να σας προκαλέσει μια αισθαντική διάθεση, με αποτέλεσμα να γίνετε πιο τρυφεροί με τον σύντροφό σας, κάτι που θα ενδυναμώσει τη σχέση ή τον γάμο σας. Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα η Αφροδίτη θα επηρεάσει θετικά τον τομέα της φιλίας και της κοινωνικής σας ζωής, φέρνοντας κοντά σας πολλά και αξιόλογα άτομα.

ΔΙΔΥΜΟΣ Μέχρι το τέλος του μήνα επικρατεί

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

Αποσυντονισμένοι και χαμένοι στις σκέψεις σας θα είστε μέσα στις επόμενες μέρες, οπότε θα πρέπει να αποφύγετε νέα επαγγελματικά ξεκινήματα που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και αυτοσυγκέντρωσης. Αποκτώντας μια νέα θεώρηση για τις καταστάσεις και κατεβάζοντας λίγο τον πήχη των προσδοκιών σας, θα είναι πιο εφικτή η υλοποίησή τους και θα παίρνετε δύναμη κάθε φορά για να προχωράτε κι ένα βήμα παρακάτω. Στον οικονομικό τομέα είναι οριακά τα πράγματα, οπότε ξεχάστε τις σπατάλες, περιορίζοντας τα έξοδά σας όσο περισσότερο μπορείτε. Κούραση, ένταση και απογοήτευση σας αναγκάζουν να ρίξετε λίγο τους ρυθμούς σας και να ασχοληθείτε περισσότερο με αισθηματικά ζητήματα που σας απασχολούν το τελευταίο διάστημα. Η έκλειψη Σελήνης στο ζώδιό σας τη Δευτέρα θα επηρεάσει τις σχέσεις σας με την οικογένεια, οπότε θα πρέπει να είστε προσεχτικοί στις αντιδράσεις σας. Επιστρατεύστε τη λογική σας και μη γίνεστε έρμαιο των συναισθημάτων σας.

StarFax

ΚΡΙΟΣ

ΛΕΩΝ

Ταξίδια στο εξωτερικό για σπουδές ευνοούνται πολύ μέσα στις επόμενες μέρες, καθώς Άρης, Δίας και Αφροδίτη διανύουν τον τομέα της μόρφωσης και υπάρχουν πολύ καλές προοπτικές για επιτυχίες και αναγνώριση, αρκεί να είστε προετοιμασμένοι να εργαστείτε σκληρά, ώστε να πιάσετε σίγουρα τους στόχους σας. Αν έχετε δική σας επιχείρηση, μη βιαστείτε να κάνετε ριζικές αλλαγές, καθώς είναι πολύ πιθανό να αλλάξουν τα δεδομένα και συνεπώς και οι αποφάσεις σας. Κυριακή και Δευτέρα αφιερώστε λίγο χρόνο για να ενισχύσετε την ψυχική σας ηρεμία (όσο κι αν σας φανεί δύσκολο), καθώς η σεληνιακή έκλειψη μπορεί να σας κάνει αρκετά εριστικούς και απότομους, ώστε μπορεί να πληρώσει τη νύφη κάποιος συγγενής ή φίλος σας. Κατάλληλες μέρες για να ασχοληθείτε με την ανανέωση του χώρου σας τώρα που δροσίζει ο καιρός, κάτι που μπορεί να γίνει με ελάχιστα έξοδα, αρκεί να είστε εφευρετικοί και να έχετε έμπνευση.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Την Παρασκευή εισέρχεται ο Άρης στο ζώδιό σας, οπλίζοντάς σας με αποφασιστικότητα και τόλμη, οπότε είναι κατάλληλη στιγμή για να διεκδικήσετε αυτά που σας αξίζουν ή και αυτά που σας οφείλουν ακόμη, καθώς δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για χάρες. Τα έξοδά σας συνεχώς διογκώνονται και θα πρέπει να βρείτε εναλλακτικές λύσεις για να αυξήσετε το εισόδημά σας, αρκεί να μη σας πιάσουν τυχοδιωκτικές τάσεις διακινδυνεύοντας τα χρήματα και τη φήμη σας. Τη Δευτέρα η σεληνιακή έκλειψη μπορεί να σας προκαλέσει μια αγωνία δίχως να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, θα είναι αρκετή όμως για να σας χαλάσει τη διάθεση, καθώς δεν θα ξέρετε από πού θα σας έρθει η συμφορά. Ηρεμήστε και μην προδιαθέτετε τον εαυτό σας για το χειρότερο (το οποίο είναι μόνο στο μυαλό σας). Στον οικογενειακό τομέα υπάρχει αρμονία και αυτό είναι κάτι που σας προκαλεί σιγουριά και ασφάλεια.

ΖΥΓΟΣ Στα επαγγελματικά, ενώ μπορεί αρχικά να είστε απογοητευμένοι, μια ξαφνική πρόταση συνεργασίας θα τονώσει το ηθικό σας και θα εξελιχθούν τα πράγματα τόσο θετικά, που θα είναι πέρα από κάθε προσδοκία. Η ζωτικότητα και η όρεξη για δημιουργία θα είναι ο τέλειος συνδυασμός για να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας. Με τα οικονομικά σας πρέπει να αποφύγετε τις υπερβολές, βάζοντας σωστές προτεραιότητες στα έξοδά σας, ώστε να μη βρεθείτε εκτεθειμένοι. Η έκλειψη Σελήνης τη Δευτέρα σας επηρεάζει άμεσα, καθώς ο Ήλιος διανύει τον τομέα της φιλίας και της ομαδικής δράσης, οπότε μην ασχολείστε με ίντριγκες και κουτσομπολιά, γιατί προβλέπονται έντονες στιγμές που θα σας προκαλέσουν μεγάλο εκνευρισμό. Προκειμένου να χαλάσετε την ψυχική σας υγεία, μπορείτε κάλλιστα να ενταχθείτε σε μια εθελοντική ομάδα, προσφέροντας τις υπηρεσίες σας σε όσους το έχουν ανάγκη, και να νιώσετε μεγάλη ικανοποίηση.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Θα έχετε μια προδιάθεση για έντο-

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Είστε αποφασισμένοι να αφήσετε

να ξεσπάσματα εξαιτίας των πολλών οικονομικών υποχρεώσεων, οπότε να έχετε τον νου σας, ώστε να αποφύγετε τη δημιουργία εντάσεων με τα οικεία σας πρόσωπα. Η έκλειψη Σελήνης σάς προκαλεί νευρικότητα και αν καταφέρετε να την ξεπεράσετε, θα είναι μια καλή στιγμή για να αναδιοργανωθείτε, να κάνετε καινούργιες επαφές και συνεργασίες, αρκεί να μην είστε ενθουσιώδεις και πιστεύετε με κλειστά μάτια αυτά που θα σας υποσχεθούν. Μια διεξοδική έρευνα επιβάλλεται πριν από κάθε σημαντική απόφαση. Η ερωτική σας διάθεση είναι λίγο πεσμένη (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν τρόποι για να τονωθεί) κι αυτό που αναζητάτε περισσότερο είναι μια επικοινωνιακή προσέγγιση από τον σύντροφό σας, καθώς θέλετε να εκφράσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας. Μια μικρή ταραχή σχετικά με την υγεία σας θα είναι παροδική και σίγουρα όχι άξια λόγου.

πίσω σας το παρελθόν και να επικεντρωθείτε στα μελλοντικά σας σχέδια, οπότε οι προοπτικές για να αυξήσετε το εισόδημά σας είναι πολλές, αρκεί να είστε προσεχτικοί στην επιλογή συνεργατών, ειδικά αν πρόκειται να ρισκάρετε κάποιο ποσό από τα χρήματά σας. Την Παρασκευή ο Άρης σχηματίζει δύσκολες όψεις με τον Κρόνο και σε συνδυασμό με τη σεληνιακή έκλειψη, δεν θα λείψουν οι συγκρούσεις συμφερόντων στο εργασιακό περιβάλλον. Μια καινούργια γνωριμία μέσα στις επόμενες μέρες έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να ξεπεράσετε έναν πρόσφατο χωρισμό και μπορεί να ενθουσιαστείτε τόσο πολύ, που θα ξεχάσετε άμεσα τον πρώην σας. Παιδιά και οικογένεια είναι μέσα στις προτεραιότητές σας και καθώς το πρόγραμμά σας είναι φορτωμένο, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα η προσωπική σας ζωή.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Δίας και Πλούτωνας επηρεάζουν θετικά τον επαγγελματικό τομέα και αν καταφέρετε να ξεπεράσετε κάποια εμπόδια που έχουν σχέση με το Δημόσιο, έχετε όλες τις προοπτικές για να αυξήσετε το εισόδημά σας μέσα από το ξεκίνημα μιας καινούργιας επιχείρησης ή συνεργασίας. Κατάλληλες μέρες για να τακτοποιήσετε οφειλές και χρέη, αποφεύγοντας όμως σημαντικές αγοραπωλησίες, καθώς η κατάσταση που επικρατεί είναι ρευστή και δεν θα θέλατε να βγείτε χαμένοι. Αποφύγετε τις υπερβολές στο ξόδεμα χρημάτων, μιας και είστε γνωστοί για τη γενναιοδωρία σας. Ενδεχομένως τη Δευτέρα να σας πιάσει μια ανασφάλεια για τη σχέση σας και να αρχίσετε τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, κάτι που θα φέρει το ταίρι σας στα όριά του. Η σεληνιακή έκλειψη μάλλον θα σας βαρέσει κατακούτελα, οπότε ασκήσεις αναπνοών και διαλογισμός θα μπορούσαν να σώσουν την κατάσταση και τη σχέση σας. Έντονη κοινωνική ζωή και ταξίδια προβλέπονται μέσα στο Σαββατοκύριακο.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Η Σελήνη στο ζώδιό σας την Πέμπτη διασχίζει τον τομέα της επικοινωνίας και των ταξιδιών, αλλά καθώς σχηματίζει δύσκολες όψεις με τον Δία, θα χαρακτηρίζει μια υπερβολή τα λόγια και τις ενέργειές σας, που μπορεί να προκαλέσουν οργή στους συνομιλητές σας στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη να τους κάνουν να σας αντιπαθήσουν. Ειδικά αν πρόκειται για επαφές με άτομα ισχύος, κρατήστε χαμηλό προφίλ και θα βγείτε κερδισμένοι. Σχέσεις, γάμος και κοινωνική ζωή θα περάσουν μέσα από διάφορες διακυμάνσεις, αλλά αν δεν δώσετε εσείς περισσότερη έκταση απ’ όση πραγματικά αξίζει, θα είναι μια παροδική φάση που δεν θα αφήσει πίσω της συντρίμμια. Αν, πάλι, παρασυρθείτε από το γενικότερο κλίμα που θα επικρατεί γύρω σας, να είστε σίγουροι πως δεν θα ξεμπλέξετε εύκολα από την όλη αναμπουμπούλα. Κάντε και λίγο τους χαζούς όταν βλέπετε τα σκούρα. Προς όφελός σας θα είναι.

ΙΧΘΥΣ Την Παρασκευή η Σελήνη διανύει τον τομέα των επιχειρήσεων και της οικογένειας και καθώς σχηματίζει δύσκολες όψεις με Ήλιο και Ερμή, είναι πιθανό να απογοητευτείτε από μια καινούργια επαγγελματική προσπάθεια που έχετε στα σκαριά και να θέλετε να τα παρατήσετε. Μην το κάνετε, καθώς είναι παροδική όλη αυτή η φάση και σύντομα θα μπορέσετε να πιάσετε τους στόχους σας με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Φροντίστε μόνο να είστε σίγουροι για τις αποφάσεις που θα πάρετε, προτού προβείτε σε δεσμεύσεις με συμβόλαια. Στον οικογενειακό τομέα μπορεί να έρθετε αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη κατάσταση που θα αφορά γονείς και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, καθώς μπορεί να προκύψει κάποιο πρόβλημα υγείας. Μη χάνετε την ψυχραιμία σας. Η ανάγκη σας για τρυφερότητα και συμπαράσταση θα ενδυναμώσει τη σχέση με τον σύντροφό σας.

☛

αρκετό άγχος και ανασφάλεια με τα οικονομικά σας και ταυτόχρονα δυσκολεύεστε αρκετά να βάλετε σε μια τάξη τις υποχρεώσεις σας, ειδικά αν έχετε δοσοληψίες με το Δημόσιο. Στον επαγγελματικό τομέα υπάρχει μια σχετική ροή, αλλά θα πρέπει να είστε υπομονετικοί μέχρι να αρχίσουν να αποδίδουν οι προσπάθειές σας. Μια καινούργια ιδέα ίσως να είναι και η λύση στο πρόβλημά σας, οπότε μη θεωρείτε πως δεν είναι άξια λόγου. Η σεληνιακή έκλειψη τη Δευτέρα ίσως να προκαλέσει εντάσεις στον τομέα των διαπροσωπικών σας σχέσεων και μπορεί να γίνουν αποκαλύψεις από φιλικά σας πρόσωπα, αφήνοντάς σας άναυδους. Γενικά, είναι ένα διάστημα πολλών αλλαγών και στον τρόπο σκέψης και στα συναισθήματά σας, καθώς βάζετε σε προτεραιότητα τις προσωπικές σας ανάγκες που είχατε αμελήσει εντελώς. Ιδανική στιγμή για να ασχοληθείτε με την εμφάνισή σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ Η ικανοποίηση των επιθυμιών σας μπορεί μεν να σας ωθεί στο κυνήγι ευκαιριών δίχως να φοβάστε μια πιθανή αποτυχία, υπάρχει όμως και η πιθανότητα να στραφείτε σε λύσεις που κατά τη γνώμη σας θα σας αποφέρουν γρήγορα κέρδη, με αποτέλεσμα να κινδυνεύετε να χάσετε τα χρήματά σας. Μείνετε επικεντρωμένοι στη δουλειά σας βελτιώνοντας παράλληλα τις ικανότητές σας, ώστε να αυξήσετε την απόδοσή σας σε ικανοποιητικά επίπεδα. Στον οικονομικό τομέα, είναι θέμα ημερών η αύξηση των κερδών σας. Η έκλειψη Σελήνης τη Δευτέρα εντείνει την ανάγκη σας να βελτιώσετε τον εαυτό σας εμφανισιακά αλλά και πνευματικά, οπότε είναι ιδανική στιγμή να ξεκινήσετε γυμναστήριο, να εφοδιαστείτε με βιβλία αυτογνωσίας (αν δεν μπορείτε να αγοράσετε, υπάρχουν πάρα πολλά στο Διαδίκτυο, οπότε μην ψάχνετε για δικαιολογίες), ώστε να αρχίσετε να αποκτάτε μια άλλη νοοτροπία και γενικά να τονώσετε με κάθε τρόπο τη σωματική και ψυχική σας ευεξία.

sudoku 6

2 7 4 6 9

7

8 3 5 1 2 9 7 3

2 6

8 8

4 3 2

4

1 9 5

4 5 6 3

1

Η λύση του προηγούμενου 7 2 9 4 5 8

3 6 5 1 2 7

4 8 1 6 3 9

9 5 2 7 8 1

8 3 4 9 6 2

1 7 6 5 4 3

6 1 8 3 7 4

5 9 7 2 1 6

2 4 3 8 9 5

3 8 5 6 1 2 9 4 7 1 9 7 4 5 8 2 3 6 6 4 2 3 7 9 5 8 1

24.9.15 – lifo

37

☛ Θεοδωρος Κολοφωτιας Αρχιτέκτονας μηχανικός freelancer σε αρχιτεκτονικό γραφείο στην Κηφισιά. Φωτογραφήθηκε την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου στο σπίτι του, στην Καλλιθέα.

❝ Η Αθήνα είναι μια πόλη που κουβαλάει ενέργεια και ψυχή από το μακρινό παρελθόν της, και αυτό δεν είναι τυχαίο. Αν παρατηρήσεις τα κτίριά της με την άσχημη ομορφιά τους, μπορείς να “διαβάσεις” την ιστορία της. Έχει μυστηριώδεις στοές, σοκάκια, ένα απίθανο μπλε στον ουρανό της και όλες αυτές τις βοές, μυρωδιές, στιγμές και τους ανθρώπους που σε κάνουν να χαμογελάς γιατί αποτελείς ένα από τα κομμάτια της ❞

38 lifo – 24.9.15

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν

24.9.15 – lifo

39