437

/συνε ντευ ξη

/ro me o /ca ste llu cci ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ Ή ΒΑΤΕΡΛΟ;

Φταίνε οι Έλληνες πολιτικοί για την κατάστασή μας

Γιατί έχουμε τόσο λίγο πράσινο στην Αθήνα;

Τι πετύχαμε και τι χάσαμε από τη συμφωνία

απο την τινα μανδηλαρα

απο τον δημητρη κυριαζη

απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

Ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του θεάτρου επιστρέφει στην Αθήνα με το έργο «Go down, Moses». Από τη Ματίνα Καλτάκη

τχ.437/25062015

me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

Νο1 www. lifo.gr

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

2 lifo – 25.6.15

☛ Για το σκηνικό ρήξης και συμφωνίας που ζούμε (και) αυτές τις ημέρες έγραψε ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στη στήλη του την περασμένη εβδομάδα. «Στιβαρό άρθρο, κ. Αντωνόπουλε, παρόλο που αρκετές φορές έχω διαφωνήσει μαζί σας» σχολίασε ο Double Helix. «Η περιβόητη ρήξη φαίνεται να γίνεται μόνο και μόνο για να γίνει, καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους, για να μη φανεί ότι η κυβέρνηση συνθηκολόγησε. Το οποίο θα ήταν, ας πούμε, καλό, αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση ήθελε να προστατεύσει τους πολίτες και όχι τις συντεχνίες, τις κλίκες και την πελατεία της. Πολύ φοβάμαι ότι όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, η Αριστερά, όπως εκφράζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους συριζόφιλους και όλους τους επώνυμους φίλους/φερέφωνα του κόμματος αυτού, θα απολογείται για πολλά χρόνια...». «Το “παιχνίδι” όντως χοντραίνει, μόνο που δεν είναι καθόλου παιχνίδι!» συμφώνησε ο scotto. «Ευτυχώς, ο Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι αν κάνει κανένα αστείο και επιμείνει στη ρήξη, θα πρέπει, την αμέσως επόμενη στιγμή, να ψάξει για ελικόπτερο. Οπωσδήποτε θα έρθει η συμφωνία, γιατί απλώς δεν γίνεται αλλιώς. Πόσο σκληρή, δεν γνωρίζουμε ακριβώς. Σίγουρα, όμως, κάθε μήνα, εβδομάδα και μέρα που περνάει, σκληραίνει κι άλλο...». Αντίθετη άποψη, υπέρ της ρήξης δηλαδή, είχε η KatL: «Αναπτυξιακά μέτρα ζητάμε; Με ποιο δικαίωμα θέλουμε να αναπτυχθούμε; Για να μπορέσουμε κάποτε να ξεφύγουμε από τον έλεγχό τους; Όχι, βέβαια... Εκεί! Υποανάπτυκτοι και ζήτουλες θέλουν να μείνουμε, για να μας έχουν πάντα στον έλεγχό τους και να κάνουν με το κράτος μας ό,τι θέλουν και τους συμφέρει... Ακόμα και “ναι” να πει ο Τσίπρας σε αυτά που ζητούν, θα ζητήσουν κι άλλα, κι άλλα... Μέχρι που να μην μπορούμε πλέον να ξανασηκώσουμε κεφάλι, να μην έχουμε ούτε μια δεκάρα στην τράπεζα ή στο στρώμα μας. Μέχρι να ξεπουληθούμε τελείως... Αν κάνει ο Τσίπρας τη διαφορά, θα εκπλαγώ πολύ... Εκτός κι αν είναι κατευθείαν απόγονος του Κολοκοτρώνη και έχει τα γονίδιά του και δεν σκέφτεται μόνο το σήμερα αλλά το μέλλον αυτού του τόπου, ένα μέλλον που μια ακόμα άνευ όρων συνθηκολόγηση θα το καταστήσει πιο ζοφερό...».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback436

Ήταν προτιμότερη μια ρήξη, τελικά;

posts γράμματα e-mails

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Για το βιβλίο της Susan Cain «H δύναμη των εσωστρεφών» σ’ έναν κόσμο που δεν σταματάει να μιλάει έγραψε η Τίνα Μανδηλαρά στο προηγούμενο τεύχος μας. «Οι άνθρωποι συχνά απεμπολούν την εσωστρέφεια, τους εσωστρεφείς ανθρώπους, γιατί φοβούνται τη μοναχικότητα, που την μπερδεύουν με τη μοναξιά... Τη μοναξιά και την ερημιά που έχουν μέσα τους...!» σχολίασε το Θωρηκτό, ενώ η Banshee πρόσθεσε: «Εκπληκτικό βιβλίο. Το συστήνω». Μας έγραψε, επίσης, ο κύριος Γ. Σταυρίδης τα εξής: «Θέλω να σας πω ότι η στήλη της κ. Τίνας Μανδηλαρά είναι μια όαση καλού γούστου και καλών ελληνικών – όχι, βέβαια, μόνο στην εφημερίδα σας, που είναι έτσι κι αλλιώς καλόγουστη και αξιόλογη– μπροστά στις αντίστοιχες στήλες άλλων ΜΜΕ. Κάθε εβδομάδα αισθάνομαι πως αποκομίζω κάτι καινούργιο, βαθύ και ουσιαστικό. Να τονίσω επίσης πως βρήκα εξαιρετική και την ανάλυση που είχε κάνει πριν από μερικά τεύχη για το μυθιστόρημα του Λάσλο Κρασναχορκάι που τιμήθηκε με το βραβείο Man Bοoker. Η γλώσσα της δεν ήταν εύκολη, ήταν όμως σίγουρα ευθύβολη». ☛ Ο Λευτέρης Παρασκευάς θα καλύψει μια απόσταση άνω των 450 χιλιομέτρων στο πλαίσιο ενός φιλανθρωπικού πρότζεκτ για τα παιδιά και μίλησε γι’ αυτό στον Αλέξανδρο Διακοσάββα. «Λευτέρη, με λευτέρωσες... είσαι σπουδαίος, παιδί μου...» έγραψε ο/η piron, ενώ ο K. Μένης τονίζει: «Λονδίνο-Παρίσι με τρέξιμο, κολύμπι και ποδήλατο! Πραγματικά, ζηλεύω τις αντοχές αυτού του ανθρώπου, που ομολογώ δεν γνώριζα. Χαίρομαι, όμως, που τον έμαθα, γιατί μέσα απ’ τη συνέντευξή του είδα έναν άνθρωπο ισορροπημένο, με καλοσύνη κι επιμονή. Ιδιαίτερα μου άρεσε αυτή του η δήλωση για το πώς αντέχει τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς: “Όλα τα σκέφτεσαι. Ξεκινάς από το τώρα συνήθως, το τι συμβαίνει στη ζωή σου, κάνεις απολογισμούς, κοιτάς το μέλλον... Είναι μια κάθαρση όλες αυτές οι ώρες. Αφού σκεφτείς ποιος είσαι, αν είσαι καλός άνθρωπος, όταν έχεις ολοκληρώσει ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής και κοντεύεις, εστιάζεις περισσότερο στον στόχο, διαχειρίζεσαι διαφορετικά το σώμα σου και το μυαλό σου”». ☛ Μερικές σκέψεις για τα Κάτω Πετράλωνα (που είναι σχεδόν ένας άλλος πλανήτης) και το τι είναι πιθανό να τους συμβεί τα επόμενα χρόνια έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στη στήλη του. «Πάλι τα ίδια» έγραψε ο/η dersi. «Σταμάτησαν με τα Άνω και έπιασαν τα Κάτω Πετράλωνα τώρα. Θα καταστρέψουν και αυτά. Προετοιμάζουν το έδαφος για διωγμό των κατοίκων από τα μπαρ και τις ταβέρνες που θα μαζευτούν. Παρουσιάζουν μια περιοχή που ζητάει “δήθεν” σωτήρες να τη σώσουν. Γιατί σε μερικούς αρέσει να καταστρέφονται περιοχές;».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

25.6.15 – lifo

3

Edito aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

StatusUpdate εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος ... Kαι πολύ του! (Ήταν λίγος.) διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ ... «Ο άνθρωπος όπου ζη σε μικρόν Τόπο, και το δένδρο το φυτεμένο σε λίγο χώμα, ελάβαν την ίδια τύχη και θέλ’ είναι θαύμα αν ο κορμός του δένδρου εκείνου, αν το πνεύμα του ανθρώπου εκείνου, λάβουνε μεγάλην ανάπτυξη». -Ανδρέας Λασκαράτος εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου

Πελαργός σερφάρει στη ράχη ενός κροκόδειλου

υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Καλώς ήλθαμε στην πραγματικότητα.

Για την κοινότητα της LiFO στο facebook, που αύριο μεθαύριο ξεπερνάει το μισό εκατομμύριο.

Αυτό θα μπορούσε να είναι κακό, αλλά είναι καλό. Οι αντιθέσεις προάγουν τη συζήτηση, την αντιπαράθεση. Και ο δημόσιος διάλογος γίνεται πλέον εδώ: στις ισχυρές κοινωνικές ιστοσελίδες, στα σχόλια των άρθρων μας. Αυτά που ειλικρινώς απασχολούν την κοινωνία δεν συζητιούνται πλέον στα καφενεία (ποια καφενεία;), στις πλατείες (ποιες πλατείες;), ούτε καν στη Βουλή (ποια Βουλή;). Στη Βουλή παίζεται το παιχνίδι εξουσίας μιας παράλληλης πραγματικότητας – η Ζωή είναι αλλού! Για να συνυπάρξουμε, τόσοι πολλοί άνθρωποι, πρέπει να συμφωνήσουμε σε μερικά εκ των ων ουκ άνευ – πείτε το και κόκκινες γραμμές. Όλοι είμαστε ελεύθεροι να εκφράζουμε τις απόψεις, τις αντιρρήσεις μας, τις διαφωνίες μας – αλλά, — Δεν έχουμε δικαίωμα να κηρύττουμε το μίσος εναντίον όποιου διαφωνεί μαζί μας.

— Δεν επιτρέπεται ο ρατσιστικός λόγος εναντίον όποιου είναι διαφορετικός.

— Ακόμη πιο ειδικά, είναι ανεπίτρεπτος ο ρατσισμός κάθε είδους –για το φύλο, τη σεξουαλικότητα, την καταγωγή, την ηλικία, τη σωματική διάπλαση, την εθνικότητα, τη θρησκεία ή τη μη θρησκεία κ.ο.κ.–, πιο συγκεκριμένα όταν μεταμφιέζεται με διάφορες πονηρές ή χοντροκομμένες σάτιρες, χοντρά ανέκδοτα κ.λπ.

— Δεν επιτρέπεται το bullying εναντίον προσώπων, η στοχοποίησή τους, το λιντσάρισμά τους.

— Θα σας παρακαλέσουμε να αποφεύγονται οι χυδαιολογίες – τα πράγματα εννοούνται σαφέστερα όταν λες κυριολεκτικά τι σε ενοχλεί. Αυτό το κάνουμε γιατί η δική μας πολιτική δεν είναι αυτή που ασκείται από τα χρεοκοπημένα κόμματα. Είναι μέσα από τα κινήματα και τις ιδέες της κοινωνίας που μετασχηματίζουν το μυαλό των ανθρώπων. Το κάνουν πιο ελεύθερο, δίκαιο και ανοιχτό. Αν αυτό δεν το κατακτήσουμε πρώτα μεταξύ μας, στην κοινότητά μας, στον τρόπο που μιλάμε μεταξύ μας, δεν θα το κατακτήσουμε ούτε ως κοινωνία. Θα αντιγράφουμε εσαεί (σαν το χέρι του Escher) η μία γενιά τα λάθη της προηγούμενης.

προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Χαμένη στον κόσμο του Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες.

☛

Αύριο μεθαύριο, η επίσημη σελίδα της LiFO θα ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο φίλους. Έχουμε γίνει πολλοί – πάρα πολλοί. Και επειδή εύλογα ένα τόσο μεγάλο πλήθος δεν μπορεί να είναι ομοιογενές, συνυπάρχουν άνθρωποι που ενδεχομένως έχουν αντιδιαμετρικές απόψεις.

αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής

take 2 τα δύο λάθη του τεύχους 436 1 To σωστό όνομα της σκηνοθέτιδος της παράστασης Straight White Men που παρουσιάστηκε στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, είναι Γιανγκ Τζιν Λι.

2 Tα προϊόντα της νέας συλλογής ρούχων της Adidas για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2015 μπορείτε να τα δείτε στις σελίδες: facebook page: adidas Originals και www. adidas.gr/storefinder.

Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifΟ; Στείλτε γράμμα, ή e-mail στο lathi@lifo.gr.

συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος ... «Μένουμε Ευρώπη», αλλά, όπως πάει, θα μας ξηλώσουν και τα κουφώματα. Δημήτρης Ρηγόπουλος ... Να ξυπνάς 22 Ιουνίου στην Αθήνα με ψύχρα και ωραία, ποτιστική βροχή... όνειρο. Θεόφιλος Δουμάνης ... Αν γίνει χρεοκοπία, τουλάχιστον να είναι Αύγουστος, να μας βρει στις παραλίες, να κάνουμε ότι είμαστε χίπις. Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά ... «Είμαστε κι εμείς που ζούμε μακριά από την Πλατεία: παρέα με βιβλία, με αγαπησιάρικες παρέες και αγκαλιές, με μεγάλα ερωτήματα και την αμφιβολία. Επιτρέψτε μας να μην υποκύψουμε σε ψευτοδιλήμματα και σε διχασμούς». Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... Ο φίλος μου, ο Νίκος ο Φατούρος, δεν έπαυε να μου θυμίζει ότι άλλο δεν καταφέραμε να γίνουμε από χαμερπείς Χάιντεγκερ του Πεζοδρομίου. (Πάει να πει: Ναι, οκέι, Ευρώπη, Ένδοξα Παρίσια, Μπρετόν, Ντεμπόρ, Μπαλζάκ, Σαμφόρ, αλλά με νότια προφορά, και κυρίως με νότια προσφορά). Μουσική: M. Hulot Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη Bαρετές οι «Μικρές αλεπούδες» της Σάουμπινε. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για κανένα σπουδαίο έργο – ωστόσο αν η παλιά ταινία κατορθώνει να δημιουργεί ατμόσφαιρες, εντάσεις, «βάθος πεδίου», τότε για την ψυχρή, μονοδιάστατη επιφάνεια της παράστασης προφανώς ευθύνεται η σκηνοθεσία. Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Αφήστε να σας παρασύρει η θετική αύρα του καλοκαιριού. Σύνταξη: Βασίλης Καψάσκης ... Ένας ρόλος για όλους! Αλέξανδρος Διακοσάββας Κατερίνα Ηλιάκη ... Έχει αγώνα σήμερα! Δημήτρης Κυριαζής συνεργατεσ Αργυρώ Μποζώνη Χρήστος Παρίδης ... «Τι να λέμε; Και πάλι ιδιώτες με όραμα και αποφασιστικότητα θα τη σώσουν την Ελλαδίτσα και όχι οι εξασφαλισμένοι και οι τακτοποιημένοι». Μαρία Παππά ... Τhe coffee cola song. Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεώνη Σκαλέρη, Άντα Κολοβού φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Θανάσης Καρατζάς, Αναστασία Βουτυροπούλου, Freddie F., Στάθης Μαμαλάκης creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ

Γι’ αυτό και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε την κοινότητα της σελίδας μας κάτι αντίθετο από τη γενικευμένη αγριότητα που επικρατεί στο facebook. Τα βάναυσα σχόλια θα σβήνονται, όσοι επιμένουν, δυστυχώς, θα αποκλείουν τον εαυτό τους από την παρέα μας.

internet assistant Νινέττα Γιακιντζή ... Eγώ, πάντως, από το πρώτο επεισόδιο του «True Detective» δεν κατάλαβα και πολλά...

Όσοι πιστεύουν στο ελάχιστο ότι δεν είμαστε φίλοι για να συμφωνούμε, κι ότι είναι ανθρώπινη κατάντια το bullying και ο ρατσισμός, ας μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι.

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... Πολλά πράγματα τη λες αυτήν τη συμφωνία,«σκίσιμο του Μνημονίου» πάντως όχι.

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.

γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου

THE LIFO TEAM

senior advertising manager Ισμήνη Βoυρδαχά ... Αυτό που οι παπάδες αφορίζουν τη γιόγκα πολύ τη διασκεδάζει! senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη, Γιώργος Λυκουργιώτης, Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 25.6.15

οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος

www.facebook.com/stathis.tsagar

στο εξωφυλλο

O Ρομέο Καστελούτσι φωτογραφημένος από τον Luca Del Pia.

λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Μαριλένα Παππού Άλκηστις Γκούμα κωδικος εντυπου 7639

25.6.15 – lifo

5

Daikaiju

iLoveAthens 6 lifo – 25.6.15

ΜΟΥΣΙΚΗ

surf rock mayhem vol.4 Ρομάντσο Τρεις αθηναϊκές μπάντες (Dirty Fuse, The Telestons και The Titanics) συναντούν το παλιρροϊκό ηχητικό κύμα της φοβερής και τρομερής αμερικανικής μπάντας των Daikaiju σε μια βραδιά αφιερωμένη στη surf μουσική. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Ομόνοια, 216 7003325, 26/6. Ώρα προσέλευσης: 21.00, εισ.: €5, www.romantso.gr

25.6.15 – lifo

7

8 lifo – 25.6.15

25 ιουνιου

1

Talkof theTown

ιουλιου

2015

The Erasers

περφορμερ «Οι τόποι δεν κουράζονται αλλά σαπίζουν κι ερημώνουν» Από τον M. Hulot

σελ. 15

επιμελεια: the lifo team

Η δύναμη του πλήθους 1886

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

Σικάγο Πρωτομαγιά î Την 1η Μαΐου 1886 εργατικά συνδικάτα βγήκαν στους δρόμους του Σικάγου, διεκδικώντας το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Στην πορεία συμμετείχαν 90.000 άτομα και από τις συγκρούσεις που ξέσπασαν με τους αστυνομικούς κατέληξαν –επισήμως– οκτώ αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές.

2010-2012 Μ. Ανατολή - Β. Αφρική Αραβική Άνοιξη î Το κύμα διαδηλώσεων ξεκίνησε στις 18 Δεκεμβρίου 2010 στην Τυνησία. Ως τις αρχές του 2012 τα αυταρχικά καθεστώτα σε Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη και Υεμένη είχαν καταπέσει και συγκρούσεις μαίνονταν στη Συρία και το Μπαχρέιν. Μεγάλες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης σε Αλγερία, Ιράκ, Ιορδανία, Κουβέιτ, Μαρόκο και Σουδάν.

Ενώ συζητάμε για τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, ας κάνουμε μια αναδρομή σε μερικές από τις πιο ιστορικές διαδηλώσεις παγκοσμίως.

1968 Παρίσι Μάιος î Αρκετά έχουν γραφτεί για την κορυφαία, για πολλούς, στιγμή του φοιτητικού κινήματος. Τα γεγονότα που ξεκίνησαν από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των Γάλλων μαθητών και φοιτητών στο Παρίσι σύντομα έλαβαν χαρακτηριστικά γενικευμένης επανάστασης που οδήγησαν τον Σαρλ ντε Γκολ στην προκήρυξη εκλογών.

1972

1999-2001

2001

2004

Ιρλανδία Ματωμένη Κυριακή î Η Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Βόρειας Ιρλανδίας διοργάνωσε μια πορεία διαμαρτυρίας στην περιοχή Μπόγκσαϊντ την Κυριακή 30/1/1972. Ξαφνικά, μέλη του 1ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών άρχισαν να πυροβολούν κατά του πλήθους. Αποτέλεσμα: 13 άνθρωποι (μεταξύ των οποίων 6 ανήλικοι) σκοτώθηκαν επί τόπου.

Σιάτλ - Γένοβα Διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης î Το 1999 δημιουργήθηκε διεθνές κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Έγινε παγκοσμίως γνωστό στο Σιάτλ των ΗΠΑ το 1999, όταν ακτιβιστές συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια συνεδρίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Ταραχές επαναλήφθηκαν το 2001 στη Γένοβα, στην 27η Σύνοδο των G8.

Αργεντινή Κατά της οικονομικής κρίσης î Τρία χρόνια μετά την οικονομική κρίση και κατόπιν πολλών αλλαγών στους υπουργούς Οικονομικών, η λαϊκή οργή ξέσπασε τον Δεκέμβριο του 2001. Το μενού περιείχε τεράστιες διαδηλώσεις, λεηλασίες, εισβολές σε τράπεζες και συγκρούσεις με την αστυνομία. Στο τέλος ο πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα εγκατέλειψε τη χώρα με ελικόπτερο.

Ουκρανία Πορτοκαλί Επανάσταση î Έτσι χαρακτηρίστηκαν οι συγκεντρώσεις κυρίως στο Κίεβο όπου πολυπληθείς διαδηλωτές κατηγορούσαν τον Β. Γιανουκόβιτς για εκτεταμένη νοθεία στις εκλογές της 21ης Νοεμβρίου. Οι οπαδοί του Γιούσενκο, ο οποίος είχε διαλέξει το πορτοκαλί χρώμα για την καμπάνια του (εξού και η «Πορτοκαλί Επανάσταση»), ζητούσαν επανάληψη των εκλογών.

2011

2011

2012-2013

2013

2014

Ισπανία Αγανακτισμένοι î Ήταν αφενός η μαζικότητα των διαδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν στις πλατείες της Ισπανίας το 2011και αφετέρου η μη σύνδεσή τους με κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα που έκανε παρατηρητές απ’ όλο τον κόσμο να στρέψουν εκεί το βλέμμα τους. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό τους ήταν ο ειρηνικός τους χαρακτήρας. Οι διαδηλώσεις ενέπνευσαν και τους δικούς μας «Αγανακτισμένους».

ΗΠΑ Occupy Wall Street î Ξεκίνησε στο πάρκο Zuccotti της Νέας Υόρκης στις 17/9/2011. Στο στόχαστρο μπήκαν κυρίως οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες αλλά και η διαφθορά και η υπέρμετρη επιρροή των μεγάλων επιχειρήσεων στην κυβέρνηση. Σλόγκαν ήταν το «Είμαστε το 99%», μια ευθεία αναφορά στις διαφορές ανάμεσα στο πιο πλούσιο 1% της κοινωνίας και στο υπόλοιπο 99%.

Αίγυπτος Αδελφοί Μουσουλμάνοι î Mετά την Αραβική Άνοιξη, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι κατέκτησαν την εξουσία και εξέλεξαν πρόεδρο τον Μοχάμεντ Μόρσι, που επεδίωξε να αναθεωρήσει το Σύνταγμα. Το γεγονός οδήγησε σε συγκρούσεις ανάμεσα στους οπαδούς του Μόρσι και δυνάμεις του κοσμικού κράτους. Στις 3/7/2013 ο στρατός προχώρησε σε πραξικόπημα και καθαίρεσε τον Μόρσι.

Τουρκία Πάρκο Γκεζί î Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν στις 28 Μαΐου του 2013 εναντίον της σχεδιαζόμενης καταστροφής του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη γρήγορα πήραν τη μορφή εκτεταμένων ταραχών στην Πόλη (αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα) μετά την εξαιρετικά βίαιη αντιμετώπιση των διαδηλωτών από την αστυνομία, που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή.

Μ. Βρετανία Λονδίνο î Χιλιάδες φοιτητές βγήκαν στους δρόμους του Λονδίνου τον Νοέμβριο του 2014 μετά την απόφαση της κυβέρνησης για αύξηση στα δίδακτρα των κολεγίων. Υπό κατάληψη βρέθηκαν πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα, όπως το Royal Holloway στο Πλίμουθ, το London South Bank στο Μπέρμιγχαμ, το UCL στο Έσεξ. Από την οργή των διαδηλωτών στο Λονδίνο δεν γλίτωσε ούτε ο πρίγκιπας Κάρολος.

2005 Γαλλία Επανάσταση των γκέτο î Ο θάνατος δύο νεαρών μεταναστών σε υποβαθμισμένο προάστιο στο Παρίσι στις 27/10 πυροδότησε τα θερμά επεισόδια που ακολούθησαν στα υποβαθμισμένα προάστια-γκέτο της πόλης. Πρωταγωνιστές οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, οι οποίοι ασφυκτιούσαν απομονωμένοι από την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.

25.6.15 – lifo

9

Εικονογράφηση: Athenean Sailor / LiFO

Talk of the Town

114

φορές πιο γρήγορα εξαφανίζονται τα είδη ζώων σε σχέση με τους περασμένους αιώνες, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες στο περιοδικό «Science Advances».

Πρασινο: ακομα ενα προβλημα της Αθηνας Δεν είναι μόνο τα λίγα πάρκα και τα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα πρασίνου που μας αναλογούν σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι και η δική μας αδιαφορία και η παράξενη σχέση που έχουμε με τα δέντρα.

70

εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών πρόκειται να πεθάνουν μέχρι το 2030 από αιτίες που μπορούν να προληφθούν αν οι πλουσιότερες χώρες βοηθήσουν τις φτωχότερες, προειδοποιεί η UNICEF.

10 lifo – 25.6.15

Η σχέση της Αθήνας με το πράσινο είναι μια περίπλοκη, δυστυχισμένη σχέση. Όποιον Αθηναίο και να ρωτήσεις, θα σου εκφράσει την απογοήτευσή του. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που έκανε μια έρευνα πριν από μερικά χρόνια (με τη μορφή πανευρωπαϊκής έρευνας) μας κατέταξε στην τελευταία θέση, ανάμεσα σε 75 πόλεις, όσον αφορά την ικανοποίηση των κατοίκων από τους χώρους πρασίνου που διαθέτει η πόλη. Το 76% των Αθηναίων είναι δυσαρεστημένο με τα πάρκα, τους κήπους και τα άλση της πρωτεύουσας. Και μάλιστα, είναι ακόμα πιο δυσαρεστημένοι απ’ ό,τι στην προηγούμενη έρευνα του 2006 – δηλαδή φαίνεται να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Η κατάσταση του πρασίνου της Αθήνας είναι όντως αποκαρδιωτική: ελάχιστο, τυχαία χωροθετημένο, χωρίς σοβαρή συντήρηση. Στα διοικητικά όρια του Δήμου Αθηναίων οι χώροι πρασίνου είναι μετρημένοι. Οι λόφοι Ακρόπολης, Φιλοπάππου, Πνύκας, Αρείου Πάγου, Λυκαβηττού, Κολωνού, Σκουζέ, Στρέφη, Φινόπουλου, Αρδηττού, Αττικού Άλσους, τα άλση Συγγρού, Σχολής Χωροφυλακής, Εθνικού Κήπου-Ζαππείου, Πεδίου του Άρεως, στο Γουδί, της Σχολής Ευελπίδων. Αν προσθέσουμε και τα νεκροταφεία, τα ρέματα και τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, φτάνουμε στα 4.000 στρέμματα πρασίνου στα συνολικά 44 τετραγωνικά χιλιόμετρα των διοικητικών ορίων του δήμου. Αντιστοιχούν, δηλαδή, περίπου 2,5 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο, την ώρα που το Παρίσι έχει 8,54, η Ρώμη και το Λονδίνο 9, η Ζυρίχη 10, το Βερολίνο 13, η Βαρσοβία 18, η Βιέννη 20, το Άμστερνταμ και η Χάγη 27, το Ρότερνταμ 28 και η Ουάσινγκτον 50. Έχουμε με διαφορά τα χειρότερα «νούμερα» από κάθε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Το πώς φτάσαμε ως αυτή την κατάσταση είναι λίγο έως πολύ γνωστό. Η μεταπολεμική εσωτερική μετανάστευση, το φαινόμενο της αντιπαροχής και η απουσία κεντρικού σχεδίου οδήγησαν στη δημιουργία των χώρων πρασίνου συμπτωματικά, ως περίσσευμα δηλαδή και όχι ως μέρος ολοκληρωμένου σχεδιασμού. Το γιατί διαιωνίζεται το ζήτημα, όμως, είναι άλλο θέμα. Μία από τις σημαντικότερες αιτίες είναι η πολυαρχία της διαχείρισης αυτών των χώρων,

κάτι που επιφέρει έλλειψη σφαιρικής αντίληψης, πολυδιάσπαση δυνάμεων και πόρων, έλλειψη συντονισμού. Σε έκθεσή του πριν από λίγα χρόνια το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος είχε περιγράψει τον διοικητικό λαβύρινθο, φτιάχνοντας μια λίστα με το ποιοι δημόσιοι φορείς είναι υπεύθυνοι για τους χώρους πρασίνου στην Αθήνα. Η Επιτροπή Δημοσίων Κήπων του υπουργείου Γεωργίας για τον Εθνικό Κήπο, το Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών του υπουργείου Γεωργίας για τα άλση Ιλισίων και Συγγρού, το υπουργείο Δικαιοσύνης για το άλσος της Σχολής Ευελπίδων και το άλσος Χωροφυλακής, το υπουργείο Οικονομικών για το Ζάππειο και το άλσος Αρδηττού, το ΥΠΕΚΑ για το Πεδίον του Άρεως, τον λόφο Φινόπουλου και τις νησίδες λεωφόρων ταχείας κυκλοφορίας, το Αττικό Άλσος και την Ομόνοια, το υπουργείο Πολιτισμού για τους αθλητικούς χώρους, τα στάδια και τους αρχαιολογικούς χώρους, το υπουργείο Παιδείας για τους πανεπιστημιακούς και σχολικούς χώρους, το υφυπουργείο Τουρισμού για τις εγκαταστάσεις του ΕΟΤ, το υπουργείο Υγείας για τους νοσοκομειακούς χώρους, η ΕΥΔΑΠ για το 50% του λόφου Κοίλης Πετραλώνων, τον λόφο Π. Τσαλδάρη και Βελβενδούς. Κάποιες από αυτές τις αρμοδιότητες έχουν πια μεταφερθεί στην περιφέρεια Αττικής, αλλά καταλαβαίνουμε το νόημα. Γενικότερα, στη νομοθεσία προβλέπονται πολλοί φορείς που εμπλέκονται στη δημιουργία, διαχείριση, φύλαξη και προστασία αυτών των χώρων, όπως είναι οι ΟΤΑ, η Δασική Υπηρεσία, η Πολεοδομία, η ΕΠΑΕ κ.ά. Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει καταγράψει σε εκθέσεις του την αλληλοεπικάλυψη των αρμοδιοτήτων τους ως βασική συνισταμένη του ελλείμματος προστασίας των κοινόχρηστων χώρων. Το πρόβλημα επιτείνεται με την ασάφεια του χαρακτήρα κάθε χώρου πρασίνου και τις υποκατηγορίες που υπάρχουν: αστικοί χώροι πρασίνου με νομοθετικές ρυθμίσεις, χωρίς ειδικές ρυθμίσεις, αστικοί χώροι πρασίνου χωρίς δασική βλάστηση, με βλάστηση, αλλά με αμφισβητήσιμο δασικό χαρακτήρα κ.ο.κ. Εκτός από τις παραλείψεις και την έλλειψη συντονισμού των δημόσιων φορέων, υπάρχουν και περιπτώσεις ξεκάθαρης αντι-οικολογικής

1%

του πλουσιότερου 1% κατέχει το 35% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου, όπως λέει η Έκθεση Παγκόσμιου Πλούτου για το 2015 από τις Capgemini και RBC Wealth Management.

πολιτικής από την πλευρά του κράτους και των ΟΤΑ. Ποιος δεν θυμάται τις νεραντζιές επί δημαρχίας Κακλαμάνη, το πάρκο επί της Κύπρου και Πατησίων που είχε αποφασιστεί να γίνει ιδιωτικό γκαράζ ή ακόμα και τη μίσθωση του υπαίθριου χώρου στη Ναυαρίνου στα Εξάρχεια σε ιδιώτη (εκεί όπου πια έχει δημιουργηθεί από τους ίδιους τους κατοίκους ένα δραστήριο πάρκο). Πρόσφατο παράδειγμα ο λόφος του Φιλοπάππου, όπου κάτοικοι της περιοχής καταγγέλλουν ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία επιδιώκει την κοπή ενός εκπληκτικού πεύκου κοντά στον διατηρητέο ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη. Είναι εύκολο να τα βάζουμε με το κράτος, αλλά δύσκολο είναι να αναλογιστούμε τις ευθύνες που έχουμε ως πολίτες. Έχουμε εμείς οι ίδιοι οικολογική συνείδηση, σεβόμαστε το πράσινο της πόλης; Όλοι θα γνωρίζουν προφανώς και από ένα παρτέρι στη γειτονιά τους που έχει καταστεί δημόσια τουαλέτα. Στην πλατεία Εξαρχείων πρόσφατα μια κυρία με ψάθινο καπέλο εμφανίστηκε με ένα μικρό σκαλιστήρι κι έκλεψε τα φυτά που μόλις πριν από λίγες μέρες είχε φυτέψει ο δήμος. Παρόμοιες κλοπές έχουν παρατηρηθεί και σε φυτά από την Ερμού και την πλατεία Συντάγματος. Υπάρχουν, φυσικά, και οι παράπλευρες απώλειες. Σε πρόσφατη διένεξη αναρχικών και αστυνομικών δυνάμεων έξω από το Πολυτεχνείο κάηκαν 12 δέντρα στη Στουρνάρη. Οι αυθαίρετες κλαδεύσεις ιδιωτών μπορούν επίσης να κάνουν μεγάλη ζημιά στα δέντρα, ενώ η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει και στο φαινόμενο της λαθροϋλοτομίας μέσα στα πάρκα της πόλης. Τέλος, μερικά μαγαζιά διαπράττουν πραγματικά εγκλήματα. Για παράδειγμα, καφέ στο Κουκάκι έχει περικλείσει σε στέγαστο με τέντες δύο δέντρα, ενώ στον Πειραιά καταστηματάρχης προχώρησε σε μια πιο δραστική λύση: απλώς έκοψε τις τέσσερις νεραντζιές που βρίσκονταν μπροστά από το μαγαζί του. Τις έβαψε, μάλιστα, με μαύρη λαδομπογιά για να ταιριάζουν στο στυλ του καταστήματος. Το πρόβλημα πηγαίνει πολύ παραπέρα από το αισθητικό κομμάτι. Η Αθήνα χωρίς πράσινο δεν είναι μόνο μια τσιμεντούπολη, ένα άσχημο φόντο στις selfies μας. Οι ελεύθεροι χώροι πρασίνου βοηθούν στη βελτίωση του κλίματος, στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα, στη ρύθμιση της θερμοκρασίας, στην απορρόφηση και στο φιλτράρισμα της ηλιακής ακτινοβολίας, στη μείωση του κινδύνου πλημμυρών, στην απορρόφηση των θορύβων της πόλης αλλά και στην ενδυνάμωση των κοινωνικών σχέσεων των κατοίκων της πόλης. Με μια ήπιας μορφής δενδροφύτευση σε μια γειτονιά μπορεί να μειωθεί η ένταση του θορύβου έως και 4-6 φορές. Για τους κυνικούς, που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για «ιδέες» όπως η ποιότητα ζωής, υπάρχουν και τα οικονομικά οφέλη: εξοικονόμηση ενέργειας από τη μείωση χρήσης των κλιματιστικών, μείωση των δαπανών υγείας από τη βελτίωση της υγείας των κατοίκων, περισσότερα έσοδα από την αύξηση της επισκεψιμότητας λόγω της βελτίωσης της εικόνας της πόλης. Ιδέες υπάρχουν. Η ενοποίηση των κοινόχρηστων χώρων των πολυκατοικιών με κατεδάφιση των διαχωριστικών κατασκευών είναι μία από αυτές. Επίσης, η παροχή κινήτρων για την κατασκευή πράσινης στέγης. Και αν ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να φτιάξει ένα roof garden στην ταράτσα του, όσα κίνητρα και αν του δοθούν, ίσως η πλεονασματική ΔΕΗ –που πρόσφατα μοίρασε αυξήσεις στους εργαζομένους της– να μπορεί να κάνει κάτι αντίστοιχο στις στέγες των κτιρίων της. Μαθαίνουμε ότι ο Δήμος Αθηναίων σκέφτεται να διπλασιάσει τα πρόστιμα στους ιδιοκτήτες καταστημάτων που καταστρέφουν δέντρα – κάτι είναι κι αυτό. Εμείς, όμως, είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε; — δημητρης κυριαζης

25.6.15 – lifo

11

❝ Δεν μπορούν να θεωρηθούν

Ψάχνοντας την «μπάλα» «Πύρρειος νίκη» ή «Βατερλό»; Ανασάναμε λιγουλάκι ή «τον ήπιαμε» κανονικά; Πέτυχε, εν τέλει, κάτι αυτή η μαραθώνια διαπραγμάτευση ή δικαιώθηκαν οι Κασσάνδρες και οι «σασταλεγάκηδες»;

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Belli

Χάσαμε πολλά; Μη συζητάς. Εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές-«φωτιά» εργαζομένων, συνταξιούχων αλλά και εργοδοτών για μια κουρελιασμένη δημόσια υγεία, παραμένουν, τουλάχιστον για φέτος, δύο εισπρακτικά «σιγουράκια», ο απίθανος ΕΝΦΙΑ και οι σουρεάλ αντικειμενικές. Καταργούνται ΕΚΑΣ (σταδιακά) και οι πρόωρες συντάξεις (κάτι όχι απαραίτητα κακό, φτάνει να υπάρξουν θέσεις εργασίας και για κάναν νεότερο), το όριο συνταξιοδότησης πάει στα 67 κι όποιος αντέξει (η χαρά της ντόπας!). Χάνουμε την προοπτική μιας άμεσης ανάκαμψης –η ύφεση είναι, άλλωστε, πανευρωπαϊκή, μην ξεχνιόμαστε–, χάνουμε κάποιες ψευδαισθήσεις, όσοι τις διατηρούσαμε, χάνουμε ακόμα την ελπίδα ότι μια άλλη πολιτική είναι πράγματι εφικτή εντός ευρώ (αυτό, φυσικά, εξαρτιόταν και από το πόσο τη θέλαμε ή την αντέχαμε πραγματικά). Η ίδια η κυβέρνηση χάνει σε αξιοπιστία, αφού τα κεράσια που έταζε ήταν υπερβολικά πολλά και το καλάθι… μινιατούρα. Χάνει κοινωνικές συμμαχίες (και δεν ξέρω πόσο της ταιριάζουν κάποιες άλλες διαφαινόμενες), χάνει επίσης, εν μέρει, το ηθικό πλεονέκτημα. Διατηρεί ακόμη μερικώς τα ελαφρυντικά του «new entry», της ανυπαρξίας αξιόπιστης εναλλακτικής, της απειρίας, της μη αυτοδυναμίας, της αλλεργίας που προκαλεί στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες ελίτ οτιδήποτε αριστερίζον, της υπονομευτικής τακτικής των μεγάλων ΜΜΕ και ενός «ολοκληρωτικού» πολέμου διαρκείας μέσα-έξω με ισχυρότατους αντιπάλους. Όταν όμως θες να κυβερνήσεις, καμιά δικαιολογία δεν σου χαρίζεται. Πού είναι, τελικά, η «μπάλα»; Σίγουρα είναι στο γήπεδο της Ε.Ε., όπως είπε εν κατακλείδι ο Αλέξης, εφόσον σίγουρα θα ξαναβρεί μπροστά της εδώ ή αλλού τα αποτελέσματα μιας θεμελιωδώς αποτυχημένης πολιτικής. Είναι, όμως, επίσης στο γήπεδο της κυβέρνησης, που καλείται να δείξει ότι μπορεί και θέλει πράγματι να κάνει τη διαφορά, τουλάχιστον «μέσα», ότι δεν αρκείται στην πελατειακή διαχείριση της εξουσίας, ότι δεν είναι «παρένθετη» ή εξωνημένη. Είναι, τέλος, στο δικό μας τερέν, αφού ως γνωστόν δίχως εμάς «γρανάζι δεν γυρνά», ούτε καν πίξελ.

Verbatim

Ώστε επετεύχθη καταρχάς, ως φαίνεται και ως άλλωστε προβλεπόταν, παρά τους εκατέρωθεν λεονταρισμούς, η «μητέρα όλων των συμφωνιών». Ζήτω μας! Επιτέλους, «ενηλικιωθήκαμε», όπως μας παρήγγειλε η αλαζών Κριστίν Λαγκάρντ – ακούμε μάλιστα ότι το ΔΝΤ σκέφτεται να «απεμπλακεί» από την Ελλάδα, αναζητώντας άλλους… παιδότοπους. Παραμένουμε, οπότε, θριαμβευτικά σε ευρωζώνη/ευρώ – θα συνεχίσουμε, όμως, άραγε να «μένουμε Ευρώπη» από πλευράς βιοτικού επιπέδου (άσε το υπόλοιπο) σαν εφαρμοστούν τα μέτρα που αποφασίστηκαν, μέτρα που κάποιοι εκεί «απέναντι» εξακολουθούν να βρίσκουν λειψά; Και ενώ είναι ακόμα νωρίς να πούμε τι μας ξημερώνει –κάτσε πρώτα να ολοκληρωθεί η συμφωνία και να ψηφιστεί στο ελληνικό (οχ, οχ) και τα άλλα κοινοβούλια της Ε.Ε.–, γενική είναι η εντύπωση ότι «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν». Διότι ακόμη κι αν δεν ονομαστούν «νέο μνημόνιο», τα νέα μέτρα ύψους 8 δισ. ευρώ είναι σχεδόν εξίσου ασφυκτικά, υφεσιακά και φορομπηχτικά κι ας φαίνονται, ορισμένα, κομμάτι δικαιότερα κοινωνικά. Ενθουσιάσαμε, πάντως, τις αγορές, ανέβηκαν και τα χρηματιστήρια, ειδικά –τι σύμπτωση– σε Φρανκφούρτη και Παρίσι, ανακουφίστηκαν πλην ημών και οι εταίροι, μας χαρτζιλίκωσε η ΕΚΤ, μας έταξε κι ο Γιούνκερ 35 δισ. «μποναμά». Μα, δεν κερδίσαμε τίποτα; Κάτι «ψιλά», που όμως δεν τα λες και αυτονόητα, παρότι σηκώνουν κουβέντα: χαμηλό πρωτογενές πλεόνασμα (1% φέτος, 2% του χρόνου), που όμως φαντάζει επίσης δυσθεώρητο, ενώ υπονομεύεται και από τη μεταφυσική εμμονή των «θεσμών» στο δίπολο ύφεση-λιτότητα. Όχι άλλες αλλαγές στα εργασιακά, όχι άλλες μειώσεις σε μισθούς-συντάξεις, κάτι σίγουρα σημαντικό και ας αφορά καταρχάς το Δημόσιο (δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος και είναι μάλλον απίθανο να συνταξιοδοτηθώ, ξέρω όμως πόσους χιλιάδες ανέργους, χαμηλόμισθους και επαγγελματίες συντηρούν οι πενιχρές οικονομίες των «γέρων» τους). Έλα, όμως, που θα «ροκανιστούν» λόγω της νέας αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών, της διατήρησης ή και αύξησης των έμμεσων, ειδικά, φόρων και της ακρίβειας που υπόσχονται οι αυξημένοι ΦΠΑ… Άλλα έσοδα προσδοκώνται από την πώληση αδειών κινητής τηλεφωνίας, τα «φρουτάκια», τις άδειες των καναλιών και τις τηλεοπτικές διαφημίσεις που καθόλου δεν μειώθηκαν τα χρόνια της κρίσης. Αυξάνεται η φορολόγηση ειδών πολυτελείας, έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις με κέρδη άνω των 0,5 εκατ. ευρώ (οι εφοπλιστές παραμένουν, βέβαια, στο απυρόβλητο), ενώ το ’16 θα πετάξουμε 200 εκατ. λιγότερα σε στρατιωτικές δαπάνες, μικροποσό βέβαια για την πιο «χουβαρντάδικη» χώρα της Ε.Ε. σε εξοπλισμούς (2,4% του ΑΕΠ). Αυξάνεται, τέλος, μέσα στο ’16 σε 29% ο συντελεστής φορολογίας Α.Ε. και ΕΠΕ (δεν επηρεάζονται, λέει, ελεύθεροι επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις). «Κρυφό χαρτί», μια νέα αναδιάρθρωση ενός έτσι κι αλλιώς παραφουσκωμένου χρέους που και οι… κότες των δανειστών γνωρίζουν ότι είναι μη βιώσιμο.

Ο πάπας φραγκίσκος για τους πρόσφυγες και μετανάστες που κουβαλούν ελάχιστα υπάρχοντα και πολλές αμαρτίες άλλων.

επιμελεια: θεοφιλοσ δουμανησ

Talk of the Town

12 lifo – 25.6.15

αυτοί υπεύθυνοι, επειδή είναι θύματα της αδικίας, της οικονομίας της απόρριψης και των πολέμων. Τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα! ❞

❝ Είναι δελεαστικό να πιστέψουμε πως στη σημερινή Αμερική ο θεσμοποιημένος ρατσισμός δεν υπάρχει πια… όμως ο μακρύς αγώνας της Αμερικής με τον ρατσισμό κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Η φυλή παραμένει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή στην Αμερική ❞ Μαθήματα αμερικανικής Ιστορίας… Η υποψήφια για την προεδρία των ΗΠΑ χ. κλίντον ξύνει τις παλιές πληγές μετά τις ρατσιστικές δολοφονίες στο Τσάρλεστον.

❝ Με ενοχλεί περισσότερο το ιδεολόγημα ότι για όλα ευθύνεται η αναποτελεσματικότητα των Ελλήνων, οι οποίοι υποτίθεται ότι δεν έχουν κάνει τίποτα. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα θα εφαρμόσει τρομακτικά επώδυνα μέτρα ❞ Ο νομπελίστας οικονομολόγος πολ κρούγκμαν γι’ αυτούς που διαμαρτύρονται επειδή ο εκτελεσθείς δεν πήρε καλή πόζα στον τοίχο.

❝ Ήταν ξεκάθαρα απρεπές... οι ενημερώσεις που γίνονταν πίσω από κλειστές πόρτες στα ΜΜΕ (μέσω ανώνυμων αξιωματούχων) χρησιμοποιούνταν για να υπονομευθεί η θέση μας στις αγορές, ώστε να αυξηθεί η πίεση που δεχόμασταν ❞ Ο κέβιν κάρντιφ, γ.γ. του υπ. Οικονομικών της Ιρλανδίας την εποχή που η χώρα μπήκε στο Μνημόνιο, για παλιά κόλπα που πιάνουν ακόμα.

❝ Η κυρία Μέρκελ δεν έχει καταλάβει τι είναι η Ευρώπη, δεν το ξέρει διότι μεγάλωσε με τον κομμουνισμό, όπως οι ηγέτες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες μπήκαν στην Ένωση πρόσφατα. Είναι όλοι τους πιο σκληροί από την ίδια τη Γερμανία ❞ Μετά το «Ζ» είναι το Μ. Ο συγγραφέας βασίλης βασιλικός εναντίον της καγκελαρίου και του ερυθρού παρελθόντος της.

❝ Η Ευρώπη πρέπει να αναγκάσει τη Γερμανία να δεχτεί μείωση του χρέους όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για άλλες υπερχρεωμένες χώρες της ζώνης του ευρώ. Απαιτώντας από την Ελλάδα να πληρώνει μέχρι και το 4% του ΑΕΠ σε χρέη, εφεύραμε την αιώνια αποπληρωμή, την αιώνια μετάνοια ❞ Ο Γάλλος οικονομολόγος τομά πικετί για το Βερολίνο, που έριξε το Τείχος για να κρύψει το παρελθόν.

Κέβιν Κάρντιφ Τομά Πικετί

Βασίλης Βασιλικός Χ. Κλίντον

25.6.15 – lifo

13

Φωτό: Φώτης Βαλαντάσης

Talk of the Town

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η ρ ηγ όπ ουλο

μαρια κωσταντακακη

Urban

Ηθοποιός

Θα ακούσετε τη Μαρία καθημερινά, 7-10 το πρωί, στον HiT 88,9. Τον Οκτώβρη θα παίξει στην παράσταση Φιλουμένα στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Στ. Φασουλή, με την Ελένη Ράντου και τον Άλκη Κούρκουλο.

Το Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης της περασμένης Πέμπτης.

Το κτίριο της Βουλής ξεκίνησε να χτίζεται το 1836 στον λόφο της Μπουμπουνίστρας απέναντι από την Ακρόπολη και αρχικά χρησιμοποιήθηκαν ως βασιλικά ανάκτορα του Όθωνα και του Γεωργίου.

2 «Μένουμε Ευρώπη» Η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε το 1993, αντικαθιστώντας την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, την ΕΟΚ και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας. Η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε. από το 1981.

14 lifo – 25.6.15

q Κομβικό σημείο στη γειτονιά μου είναι η θρυλική καφετέρια Σόνια. Ιστορικό καφέ-ρεστοράν της εποχής, σημείο συνάντησης πολλών κοσμικών προσωπικοτήτων αλλά και ανθρώπων της τέχνης και της διανόησης. Τώρα πια η αίγλη έχει χαθεί –είχε κλείσει για χρόνια–, όμως εγώ την αγαπώ γιατί όλα εκεί μέσα είναι σαν από άλλη εποχή. Οι θαμώνες, η διακόσμηση, τα βελούδινα ανάκλιντρα... Κι ας κάνουν ανακαίνιση κάθε χρόνο. Μόνο το προσωπικό σού θυμίζει ότι βρίσκεσαι στο 2015. Και το νόστιμο κλαμπσάντουιτς με κοτόπουλο.

από τον δημήτρη κυριαζή

Βουλή των Ελλήνων

Υπήρξε μια κοινή συνισταμένη στην κριτική που ασκήθηκε στις συγκεντρώσεις του «Μένουμε Ευρώπη»: ότι οι άνθρωποι που μαζευτήκαμε στην πλατεία Συντάγματος την Πέμπτη ήμασταν «αστοί», «βολεμένοι», «καθηγητές πανεπιστημίου» και οπωσδήποτε κάτοικοι προνομιούχων περιοχών της Αθήνας, που τρέμουμε για τις καταθέσεις μας (αν δεν τις έχουμε βγάλει ήδη έξω) και ζούμε στον «κόσμο μας», δηλαδή χωρίς την ελάχιστη επίγνωση του πόνου που προκάλεσαν τα μέτρα της τελευταίας πενταετίας / δεν θέλω να πω μόνο το αυτονόητο: ότι η επιτυχία της συγκέντρωσης οδήγησε κατά τεκμήριο σοβαρούς ανθρώπους να πουν πράγματα που δεν τους αξίζουν / ήταν ο αιφνιδιασμός από το γεγονός ότι μια χούφτα «φιλελέδων» κατάφερε να γεμίσει την πλατεία και να μεταφέρει μέσω των τηλεοράσεων μια εικόνα απόλυτα συγκρίσιμη με τις συγκεντρώσεις υποστήριξης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. που προκάλεσε σύγχυση και κινητοποίησε τα «καθεστωτικά» αντανακλαστικά ορισμένων κυβερνώντων και των λιγότερο ψύχραιμων από τους υποστηρικτές τους: όποιος δεν τάσσεται στο πλευρό μας, είναι ύποπτος για εθνική προδοσία και, φυσικά, «γερμανοτσολιάς» / αυτό που κατά τη γνώμη μου συνέβη την περασμένη Πέμπτη είναι ότι μίλησε ένα τμήμα της κοινωνίας που, ναι, σπάνια κατεβαίνει σε συγκεντρώσεις, που, δηλαδή, «μιλάει» σπάνια / όταν ένα γεγονός σε αιφνιδιάζει και (πρώτον) δεν έχεις χρόνο να το ερμηνεύσεις και (δεύτερον) δεν θέλεις να το ερμηνεύσεις, είναι απολύτως φυσικό να καταλήξεις στα ίδια κουρασμένα κλισέ για «φλώρους» και «παιδιά από τη Φιλοθέη και την Κηφισιά» / προσωπικά, δεν είδα ούτε τους πρώτους, ούτε τα δεύτερα, αλλά ακόμα κι αν τους έβλεπα, θα ήμουν πολύ χαρούμενος / από την περασμένη Πέμπτη η Αθήνα είναι ένα κλικ πιο δημοκρατική πόλη γιατί ακούστηκε μια φωνή που δεν ακούγεται συχνά / κι αν για τους θυμωμένους συντάκτες των πιο βιτριολικών σχολίων το χειρότερο είναι αλήθεια (δηλαδή, όντως ο κόσμος του «Μένουμε Ευρώπη» είναι κατά βάση αστικός), πραγματικά δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα / δεν είμαστε όλοι ζωντανό κομμάτι μιας κοινωνίας που, φυσικά, δεν είναι μπετόν αρμέ και συναπαρτίζεται από διαφορετικές ιδέες, σκέψεις και επιθυμίες; / γιατί αν αρχίσουμε να αξιολογούμε τον κόσμο που κατεβαίνει στον δρόμο και θυμηθούμε την τραγελαφική «συγκατοίκηση» της «επάνω» και της «κάτω» πλατείας τα χρόνια των «Αγανακτισμένων», δεν θα βγάλουμε άκρη / αυτό, όμως, που μου κάνει πάντα εντύπωση είναι η πολύ εύκολη στοχοποίηση των «κανονικών» ανθρώπων που, ναι, είναι αστοί, που, ναι, μπορεί να έχουν ακόμα τη δουλειά τους, που, ναι, μπορεί να έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό και που για όλους αυτούς τους λόγους δεν έχουν το δικαίωμα να πάνε σε μια συγκέντρωση και είναι a priori «βολεμένοι» και «αναίσθητοι» / η ανοησία μιας τόσο επιδερμικής ανάλυσης με ξεπερνάει γιατί δεν με αφορά / αλλά λυπάμαι πολύ όταν συνειδητοποιώ ότι ένα σεβαστό τμήμα των ανθρώπων που ταξιδεύουμε μαζί κάθε μέρα στο λεωφορείο ή στο τρένο σκέφτεται τόσο σχηματικά / και για να λύσω όλες τις απορίες, σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν εκατομμύρια «αστοί» στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες ελληνικές πόλεις που δεν μεγάλωσαν στο Παλαιό Ψυχικό, δεν σπούδασαν στο LSE, και παρ’ όλα αυτά διατηρούν το δικαίωμα να μην είναι ενθουσιασμένοι με τις κυβερνητικές επιλογές και να διαδηλώνουν / το ίδιο ισχύει κατά γράμμα και για τους κατοίκους του Παλαιού Ψυχικού, όσο και για τους αποφοίτους του LSE.

Γκύζη

γειτονιά

Ο αντίκτυπος του «Μένουμε Ευρώπη».

q Στη γειτονιά μου αγαπώ ότι ακόμα είναι γειτονιά. Ίσως επειδή εγώ είμαι πολλά χρόνια εδώ, ίσως επειδή και οι άλλοι είναι χρόνια εδώ,δεν υπάρχει περίπτωση να μην πω 2-3 καλημέρες βγαίνοντας απ’ το σπίτι μου. Έχω την ίδια αίσθηση που είχα όταν ήμουν μικρή και κάθε Σάββατο πήγαινα στον Ντόντο το ζαχαροπλαστείο (έχει κλείσει πια) να πάρω πάστα, ότι στον δρόμο μου θα πετύχω φάτσες φιλικές, ανθρώπους που δεν σε κοιτούν απλώς αλλά σε βλέπουν. q Στη γειτονιά μου, παρόλο που είναι στην καρδιά του κέντρου, υπάρχουν πολλές οάσεις πρασίνου για περπάτημα και βόλτες. Σε απόσταση αναπνοής είναι ο λόφος Φινόπουλου, ούτε μισό τσιγάρο δρόμος το Πεδίον του Άρεως και η συνέχειά του, το πάρκο στην Ευελπίδων, 4-5 στενά πιο πάνω ο λόφος του Στρέφη κι αν είσαι και πιο σκληροπυρηνικός, χτυπάς κι έναν Λυκαβηττό στο τέταρτο και στην ανηφόρα. Πόσο μεγάλη ευτυχία είναι αυτό, ειδικά όταν πάλι σε ένα τέταρτο μπορείς να είσαι στην αγαπημένη πλατεία Συντάγματος και να ταΐζεις περιστέρια ή να διαδηλώνεις.

Το «αστός» ως μομφή

1

q Η γειτονιά μου είναι τελείως διαφορετική από όλες τις άλλες γειτονιές του κόσμου. Κι αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο να την ορίσω με ένα όνομα, όπως ορίζουμε άλλες τύπου Ν. Σμύρνη, Σεπόλια, Άγιοι Ανάργυροι κ.λπ. Μένω στο κέντρο. Απέναντι από τη Νεάπολη και τα Εξάρχεια, λίγο πιο πάνω απ’ το Πεδίον του Άρεως, λίγο πιο κάτω απ’ του Γκύζη (ή ακόμα πιο σωστά Γύζη) και τα Παναθήναια. Σε έναν κάθετο δρόμο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, δίπλα στην ιστορική καφετέρια Σόνια. Εδώ βρίσκεται το πατρικό μου σπίτι. Ζω εδώ από 6-7 χρονών περίπου, αν και πριν από τη γέννησή μου ακόμα φλερτάραμε οικογενειακώς με την περιοχή.

q Ο αγαπημένος μου γείτονας είναι ο Θανάσης από το συνεργείο αυτοκινήτων Ο ΘΑΝΑΣΗΣ απέναντι απ’ το σπίτι μου. Είναι αυτός που θα του αφήσω τα κλειδιά του σπιτιού μου σε περίπτωση ανάγκης, που θα τρέξει όταν θα μείνω από μπαταρία γιατί άφησα το ραδιόφωνο ανοιχτό, που θα με ενημερώσει για οποιαδήποτε κίνηση έξω απ’ το σπίτι μου (χρόνια τώρα), που όταν κάτι άσχημο συνέβη στην οικογένειά του τον είχα στο μυαλό μου σαν να ’ταν γνήσια δικός μου άνθρωπος. q Το «Perfect Day» του Lou Reed είναι το τραγούδι της γειτονιάς μου. Ναι, ξέρω ότι συνδυάζεται με μια σκοτεινή περίοδο της ζωής του καλλιτέχνη, όμως μουσικά και στιχουργικά είναι ένα κομμάτι που μου δημιουργεί ασφάλεια, ηρεμία και την αίσθηση πως όλα θα πάνε καλά, όσο ζούγκλα κι αν είναι εκεί έξω. Γιατί η γειτονιά μου είναι το σπίτι μου και όσο κι αν φλερτάρεις με άλλες γειτονιές, ακόμα κι αν κοιμάσαι σε ξένες αγκαλιές, πάντα θα επιστρέφεις εκεί, στο σπίτι σου.

κει μ εν ο : m . hu l o t , φωτ ο γ ραφι α: κ ατ ερι να φαρφαρα

56' με toυσ

Erasers

Η θεατρική-κινηματογραφική δράση που έχει ετοιμάσει η δραστήρια ομάδα των Erasers, που συνεργάζεται με πλειάδα ταλαντούχων δημιουργών, ονομάζεται «Road to Knowhere» και είναι ένα ταξίδι στην Ευρώπη σε ένα δυστοπικό μέλλον. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε πόσο προφητικό είναι το όραμά τους .

Το 2040, ένα κινηματογραφικό συνεργείο Οπτικής Καταστολής αναλαμβάνει το γύρισμα ενός δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ που θα παρουσιαστεί στις επετειακές εκδηλώσεις μνήμης από την ανέγερση της «Πληροφορικής Ασπίδας». Το ντοκιμαντέρ περιγράφει το ταξίδι τριών ανθρώπων που διασχίζουν την Ευρώπη με ένα αυτοκίνητο το καλοκαίρι του 2015, λίγες μέρες πριν ξεσπάσει ο μεγάλος ευρωπαϊκός εμφύλιος. Το θέμα του, ωστόσο, παραμένει διαφορετικό. Είναι η εξιστόρηση των γεγονότων που έμελλε να μείνουν στην Ιστορία με την ονομασία: «Η Μεγάλη Νύχτα». Κάπως έτσι ξεκινάει το Roads to Knowhere, η θεατρική-κινηματογραφική δράση που έχουν ετοιμάσει οι Erasers και θα παρουσι-

άσουν στις 19 Ιουλίου στον Χώρο Δ της Πειραιώς 260 στο Φεστιβάλ Αθηνών. Οι τρεις επιβάτες του αυτοκινήτου (Jean Luc Pop, Nancy Lux και Gregor Burroughs) βρίσκονται παγιδευμένοι και στοιχειωμένοι στη δυστοπία μεταξύ ενός παρελθόντος που τους διαφεύγει κι ενός μέλλοντος που ισόβια θα σβήνει. Ετοιμάζουν τις αποσκευές τους. Κουτάκια μπίρας, τσιγάρα και φτηνά ναρκωτικά, σημειωματάρια και φωτογραφίες από λησμονημένους έρωτες, τα βιβλία που αγάπησαν κι ένα όπλο πρόχειρα κρυμμένο στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Το ραδιόφωνο παίζει δυνατά. Κανείς δεν μιλάει. Κανείς δεν θυμάται. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Η πτώση ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.

25.6.15 – lifo

15

Talk of the Town

☛ Info 19 Ιουλίου, Πειραιώς 260, Χώρος Δ Road to Knowhere, ένα οπτικοακουστικό αφήγημα δρόμου βασισμένο σε μια ιδέα των Γιώργου Κακανάκη, Μάκη Κεντεποζίδη, Γιώργου Κωνσταντινίδη Σκηνοθεσία: The Erasers

16 lifo – 25.6.15

Το ραντεβού με τους Erasers είναι μπροστά από το εγκαταλειμμένο τσοντοσινεμά Σταρ στην Ομόνοια, Σάββατο μεσημέρι, ανάμεσα σε βιαστικούς περαστικούς που κοιτάζουν απορημένοι. Είναι ντυμένοι στα μαύρα και ποζάρουν σαν ροκ σταρ, με τον ίδιο σαρκασμό που φαίνεται να έχει και το έργο που ετοιμάζουν. Μιλάμε για το ταξίδι στο μέλλον που θα ζωντανέψει στη σκηνή και τους ρωτάω πώς το φαντάζονται, καλύτερο ή χειρότερο; «Δεν ζούμε σε μια πολιτική επικράτεια» λένε. «Ζούμε σε μια θάλασσα από ερμηνείες των πραγμάτων που βιώνουμε. Έτσι και το Road to Knowhere είναι ένα ταξίδι ανάμεσα από σύνορα που έχουν κατασκευαστεί από αυτές τις ερμηνείες. Τα όρια αυτά τα κατασκευάζει μια γλώσσα που απορροφά τα πάντα στο πέρασμά της. Εμείς χρησιμοποιούμε αυτό το γλωσσικό περιβάλλον που αποτελείται από κείμενα, ήχους και εικόνες. Το Road to Knowhere βουτάει σε αυτό το χάος από manual, κώδικες και γλώσσες ελέγχου. Η αφήγησή μας ξεκινάει από την παραδοχή ότι όταν όλα θα έχουν εξελιχθεί πια σε γλώσσα, θα είναι επειδή κάθε ελπίδα κατανόησης των πραγμάτων θα είναι νεκρή. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες μιας γραμμικής αφήγησης μέσα από υλικά που δεν φημίζονται για τη γραμμικότητά τους, όπως η μιντιακή έρημος της προπαγάνδας, τα βίντεο του YouTube, oι κάμερες παρακολούθησης. H επίσημη γλώσσα της πολιτικής ενσωματώνει μέσα της πολλές τεχνικές αφήγησης του μεταμοντερνισμού. Έτσι, αυτό που έμοιαζε κάποτε επαναστατικό, σήμερα είναι κυρίαρχο. Δες τι γίνεται με κινήματα όπως αυτά των καταστασιακών, που είναι πια ο τυφλοσούρτης των γραφείων δημοσίων σχέσεων και το manual του καλού διαφημιστή. Ή, χειρότερα ακόμη, η λατρεία των φουτουριστών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα για τις πολεμικές μηχανές φαντάζει σαν επεισόδιο από

κάνουμε παράσταση, σκεφτόμαστε ότι πάνω-κάτω όλες οι ιστορίες είναι ίδιες. Αλλάζει, όμως, το ρούχο που θα φορέσεις στην ιστορία σου. Έτσι, τώρα παίζουμε με την επιστημονική φαντασία και τη γραμμική αφήγηση. Το Road to Knowhere είναι μια παράσταση που ξεκίνησε ως μια μίνιμαλ ιδέα στον πεζόδρομο της Ερμού το 2010. Τότε ήταν μια σύντομη, αλλά φρενιασμένη βόλτα σε μια μητρόπολη υπό τους ήχους ενός κινητήρα και των παραμορφώσεων ενός μπάσου και μιας κιθάρας. Το 2011 πήγε στη Γενεύη όπου ήδη είχε εξελιχθεί σε μια αποσπασματική εξιστόρηση σημαντικών ευρωπαϊκών γεγονότων μέσα από ένα ταξίδι με αυτοκίνητο στο Παρίσι, τη Ρώμη, το Βερολίνο. Φέτος, στο Φεστιβάλ Αθηνών το ταξίδι στην Ευρώπη με ένα αυτοκίνητο έχει αναπτυχθεί σε μια γραμμική αφήγηση. Η ιστορία μας έχει αρχή και τέλος, αφήνοντας ανοιχτές τις ερμηνείες. Όλα όσα συμβαίνουν στη σκηνή με το αυτοκίνητο και τους τρεις επιβάτες του στερούνται το αγαθό κάποιας αλήθειας. Στη σκηνή θα δεις ένα αυτοκίνητο μπροστά από μία οθόνη. Είναι το σκηνικό για το γύρισμα ενός ντοκιμαντέρ. Εκεί, μαζί με τους τρεις περφόρμερ-επιβάτες του αυτοκινήτου βρίσκεται και το κινηματογραφικό συνεργείο. Στην οθόνη καταλήγουν εικόνες που προέρχονται από διαφορετικές πηγές. Κάμερες έχουν οι ηθοποιοί αλλά και το “κινηματογραφικό συνεργείο”. Υπάρχει και το υλικό που έχουμε μαζέψει σε όλη τη διάρκεια των προβών από βίντεο που έχουμε τραβήξει ή κατεβάσει από το Ίντερνετ. Αυτές οι διαφορετικές πηγές μοντάρονται ζωντανά στην κινηματογραφική οθόνη του Χώρου Δ. Ο θεατής έχει να παρατηρήσει τη σκηνική δράση παράλληλα με τις διαφορετικές “ματιές” της οθόνης. Το σάουντρακ είναι ζωντανό. Ξεδιπλώνεται μαζί με τον ήχο της παράστασης ζωντανά. Η μουσική και το sound design είναι κατά κάποιον τρόπο

τον πρώτο κύκλο του Pokemom, αν το συγκρίνεις με γεγονότα σαν τους βασανισμούς μουσουλμάνων στο Γκουαντάναμο υπό τους ήχους αντισυμβατικού ροκ, όπως θέλουν να λέγονται οι Metallica ή οι Rage Against The Machine. Κάπου εκεί τοποθετείται και το σκεπτικό να μη χρησιμοποιήσουμε αποσπασματικά την αφήγηση, όπως το έχουμε κάνει εδώ και δέκα χρόνια. Έτσι, στο Road to Knowhere η επιλογή ενός συγκεκριμένου “παραδοσιακού” τρόπου θεατρικής αφήγησης δεν είχε να κάνει με μια αισθητική αλλά ξεκάθαρα με μια πολιτική επιλογή». «Στο έργο μιλάτε για τον μεγάλο ευρωπαϊκό εμφύλιο. Πόσο κουρασμένη είναι σήμερα η Ευρώπη;». «Καμία κούραση δεν υπάρχει στην Ευρώπη. Οι τόποι δεν κουράζονται αλλά σαπίζουν κι ερημώνουν» λένε. Μιλάμε για τον Paul Virilio, έναν από τους ανθρώπους που τους έχουν επηρεάσει. «Για τον Virilio ο πόλεμος ήταν το πανεπιστήμιό του. Για σας τι είναι;» τους ρωτάω.

«Tο κυρίως συστατικό των new media είναι ο πόλεμος. Όλη η γνώση μας γύρω από την τεχνολογία των μέσων επικοινωνίας-διασκέδασης είναι γνώση που έχει αποκτηθεί από την “κακή” χρήση τους, το λάθος, τον πειραματισμό, το ατύχημα. Η τεχνολογική ανάπτυξή τους είχε από πάντα ένα μόνιμο πεδίο δοκιμών και δεν είναι άλλο από τον πόλεμο. Ο πόλεμος κυρίως ευθύνεται για το γεγονός ότι οι ανθρώπινες επινοήσεις πέρναγαν με τον πόλεμο σε μια πιο αυτοματοποιημένη διαδικασία. Έτσι, γινόταν συστηματική π.χ. η εξόντωση ενός ολόκληρου πληθυσμού. Ή η επιβολή μιας πολιτικής. Το υλικό του Road to Knowhere αντλεί θέματα από τον πόλεμο χαμηλής έντασης που διεξάγεται γύρω μας. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον πληροφορικό πόλεμο. Ποια πληροφορία και ποια πηγή θα επικρατήσει.

άλλος ένας περφόρμερ. Αυτός είναι ο τρόπος μας. Μας αρέσει να το λέμε “κινηματογράφο σε πραγματικό χρόνο”». «Το σινεμά παίζει μεγάλο ρόλο στην παράσταση. Δεν είναι κι αυτό όμως ένα μέσο προπαγάνδας;». «Όλες οι κινηματογραφικές ταινίες είναι προπαγανδιστικές ταινίες. Είτε φέρουν τις ατομικές πεποιθήσεις κάποιου ή το συλλογικό φαντασιακό μιας ομάδας ή προπαγανδίζουν κάποιον ιδεολογικό ή πολιτισμικό μηχανισμό. Είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην υπηρεσία του κράτους». Μιλάμε για την επιστημονική φαντασία και όλα αυτά που κάποτε χαρακτηρίζονταν φανταστικά και σήμερα έχουν σχεδόν όλα επαληθευτεί. Μήπως αυτό που λέμε «επιστημονική φαντασία» δεν είναι και τόσο φαντασία τελικά; «Στην περίπτωση του Road to Knowhere δεν μιλάμε τόσο για επιστημονική φαντασία αλλά περισσότερο για μια υποθετική φαντασία που ήδη βιώνουμε» εξηγούν. «Παρ’ όλα αυτά, είμαστε θαυμαστές του Philip K. Dick και μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς ότι είμαστε “παιδιά” του Norman Spinrand κι έχουμε ξεκοκαλίσει τους Πράκτορες του χάους ή το Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα. Δεν πρέπει να αφήσουμε απ’ έξω βέβαια και τους Μπάροουζ και Μπάλαρντ αλλά και τους σύγχρονους Neal Stephenson με το Snowcrash ή τον China Miéville με το The City and the City. «Τι είναι το Knowhere;». «Στα ’70s o Jimmy Reid σχεδίασε τη διάσημη πανκ εικόνα των δύο λεωφορείων. Το ένα έγραφε “boredom” και το άλλο “nowhere”. Ήταν η στιγμή εκείνη κατά την οποία το πανκ περιγραφόταν ως το παρόν ενός στοιχειωμένου παρελθόντος. Το 2014 ο Mark Fisher έγραψε ένα βιβλίο γύρω από φαντάσματα, κατάθλιψη και στοιχειωμένες ψυχές. Πάλι ήταν βασισμένο σε δύο

Οι στρατηγικές της επιβολής, ατέρμονες και χαοτικές. Το Road to Knowhere είναι μέρος αυτής της επικαιρότητας. Αντλεί υλικό που δεν είναι άλλο από αυτό που θα γίνει σύντομα η επίσημη Ιστορία. Έτσι νομίζω ότι γεννήθηκε και η ιδέα του σεναρίου που βρίσκει τους τρεις περφόρμερ στην αυγή ενός ευρωπαϊκού εμφυλίου. Όσα θα ειπωθούν από τους τρεις ήρωες της ιστορίας μας είναι στο πλαίσιο ενός προπαγανδιστικού ντοκιμαντέρ. Κάθε πόλεμος θέλει και το χρονικό του νικητή του. Όταν θέλουμε να πούμε μια ιστορία και να την

διαφορετικές διαδρομές: η μία σε έστελνε στα non-places και η άλλη στα non-events. Εδώ το παρόν είχε καταληφθεί από ένα στοιχειωμένο μέλλον. Το 2015 oι Erasers στο Road to Knowhere βασίζονται στην ταύτιση/σύμπτωση του παρελθόντος και του μέλλοντος. Η διαδρομή δεν είναι νέα. Είναι η αναίρεση του παρόντος μας. Η απάντηση στην ερώτηση τι είναι το “knowhere” θα ήταν μια νέα ερώτηση: πού είναι το knowhere;»

«Όλη η γνώση μας γύρω από την τεχνολογία των μέσων επικοινωνίαςδιασκέδασης είναι γνώση που έχει αποκτηθεί από την “κακή” χρήση τους, το λάθος, τον πειραματισμό, το ατύχημα».

Οι δώδεκα φιναλίστ του ελληνικού τελικού του World Class με τους ambassadors των Reserve Brands.

Ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος είναι ο Έλληνας World Class bartender για το 2015! Σε έναν από τους πιο συναρπαστικούς ελληνικούς τελικούς στην ιστορία του World Class ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος αναδείχθηκε κορυφαίος Έλληνας bartender για το 2015 και θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον Παγκόσμιο Τελικό του Κέιπ Τάουν!

E

πειτα από μια συναρπαστική χρονιά γεμάτη φοβερές δημιουργίες κι εκπλήξεις, το World Class, ο μεγαλύτερος και δημοφιλέστερος θεσμός του mixology παγκοσμίως, ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία με μια φαντασμαγορική γιορτή αφιερωμένη στο bartending. Ο ελληνικός τελικός πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 15 Ιουνίου στο Ark, το «καυτό» new entry της αθηναϊκής Ριβιέρας. Παρουσιάστρια της βραδιάς ήταν η λαμπερή Λυδία Παπαϊωάννου. Οι 12 φιναλίστ κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε μία σειρά από δοκιμασίες βασισμένες στις τάσεις που επικρατούν σήμερα στον τομέα του bartending και να αξιολογηθούν από τρία από τα σπουδαιότερα ονόματα του χώρου παγκοσμίως, τον Spike Marchan, Global Βrand Ambassador του World Class, τον Charles Joly, παγκόσμιο νικητή του World Class για το 2014 και τον Marian Beke, Head bartender ενός από τα καλύτερα μπαρ στον κόσμο, το Nightjar του Λονδίνου, σε πτυχές όπως η ταχύτητα, ο αρμονικός συνδυασμός με το φαγητό, η φαντασία και η δημιουργικότητα. Η τρίτη και τελευταία δοκιμασία απαιτούσε από τους τέσσερις φιναλίστ να επιστρατεύσουν μελλοντικές τάσεις, επιστημονική φαντασία, νέες τεχνικές μαγειρικής, την τεχνολογία, φουτουριστικά σκεύη σερβιρίσματος και ό,τι άλλο μπορούσαν να φανταστούν και να δημιουργήσουν το Μartini του μέλλοντος. Την υψηλότερη βαθμολογία (αθροιστικά) και στις 3 δοκιμασίες συγκέντρωσε ο bartender του «Theory Bar & More» Μανώλης Λυκιαρδόπουλος που κέρδισε τον τίτλο του κορυφαίου Έλληνα bartender για το 2015. Όπως δήλωσε κατά τη βράβευσή του: «Είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Η διάκριση αυτή αποτελεί την πιο ξεχωριστή στιγμή για τη μέχρι τώρα πορεία μου στον χώρο του bartending! Το να κερδίζεις τον τίτλο του κορυφαίου Έλληνα bartender είναι κάτι μοναδικό, αφού το επίπεδο είναι πραγματικά πάρα πολύ υψηλό. Ανυπομονώ να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στον παγκόσμιο τελικό του World Class τον Σεπτέμβριο στο Κέιπ Τάουν κι ελπίζω να κερδίσω το μεγάλο βραβείο!»

PUBLI

Ο νικητής του διαγωνισμού του World Class, Μανώλης Λυκιαρδόπουλος.

25.6.15 – lifo

17

18 lifo – 25.6.15

25.6.15 – lifo

19

συνεντευξη

Μιχάλης Ιγνατίου: Την αποκλειστική ευθύνη έχουν οι Έλληνες πολιτικοί. Έβλεπαν τη θύελλα να έρχεται και την νόμιζαν για αεράκι.

O δημοσιογράφος, που έζησε το χρονικό του Μνημονίου από πρώτο χέρι και μίλησε με τους επιφανείς πρωταγωνιστές του, κατέγραψε τα δραματικά γεγονότα που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση σε ένα συναρπαστικό βιβλίο.

Συνέντευξη στην Τίνα Μανδηλαρά Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν 20 lifo – 25.6.15

επρεπε να το ειχαν δει Είμαι πολύ εκνευρισμένος που οι Έλληνες πολιτικοί έβλεπαν τη θύελλα να έρχεται και νόμιζαν πως είναι αεράκι. Και να πω πως δεν είχαν αρκετές προειδοποιήσεις; Από τον Καραμανλή έως τον Παπανδρέου, που αγνοούσε τα σημάδια και τις εκθέσεις. Όλοι τον προειδοποιούσαν για την καταστροφή κι αυτός έκανε παροχές.

25.6.15 – lifo

21

συνεντευξη

Ε

ίναι, τουλάχιστον, συναρπαστικό να μιλάς από κοντά με τον άνθρωπο που έζησε το χρονικό του Μνημονίου από πρώτο χέρι και μίλησε με τους επιφανείς πρωταγωνιστές του, καταγράφοντας τα δραματικά γεγονότα και τις μυστικές συναντήσεις – και ήταν όντως πολλές. Ο Μιχάλης Ιγνατίου δεν είναι μόνο ο γνωστός ανταποκριτής στο ΔΝΤ και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ αλλά και ένας ακαταπόνητος ερευνητής των γεγονότων που έγραψαν –ή μάλλον λάβωσαν– την ελληνική ιστορία: υπόθεση Κίσιντζερ, Ίμια και τώρα το χρονικό του Μνημονίου. Τον συναντήσαμε από κοντά ένα από τα λίγα πρωινά που πέρασε στην Ελλάδα και μας μίλησε για την έρευνα που προηγήθηκε του βιβλίου Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή (από τις εκδόσεις Λιβάνη) για τους ανθρώπους που τον βοήθησαν, τους πολιτικούς, τις συγκινητικές στιγμές αλλά και τα λάθη «που είναι βασικό να τα αποδέχεσαι στη δημοσιογραφική σου πορεία». Ο ίδιος, πάντως, δεν ξεχνάει ποτέ την κοπιαστική πορεία που τον οδήγησε από την αγαπημένη του Αναφωτία –ένα χωριό στην επαρχία της Λάρνακας– στην έδρα της αμερικανικής εξουσίας στην Ουάσινγκτον. Μας ομολογεί πώς έμαθε να ψάχνει επί σειρά ετών τα αρχεία, ερευνώντας σε βάθος την υπόθεση του Κίσιντζερ –«είχα υπομονή λόγω του πάθους μου για την Κύπρο–, κάτι που αντίστοιχα έκανε και στην περίπτωση του νέου του βιβλίου Τρόικα, Ο δρόμος προς την καταστροφή, για το οποίο είχε την τύχη να διαβάσει έγγραφα του ΔΝΤ, της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα και της Κομισιόν, πολλά από τα οποία είναι άκρως αποκαλυπτικά και παρατίθενται αυτούσια στο βιβλίο.

ινfο Το βιβλίο Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.

— Πώς, αλήθεια, κατέληξες να θεωρείσαι σήμερα ο ειδικός στο ρεπορτάζ του ΔΝΤ; Η αλήθεια είναι ότι δεν υφίσταται όρος όπως «ρεπορτάζ Ταμείου». Είναι μύθος. Είθισται, άλλωστε, στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων οι εκάστοτε εκπρόσωποι του ΔΝΤ να απαντάνε σχεδόν πάντα με τη μικρή φράση «δεν έχω τίποτα να προσφέρω» και να εναπόκειται σ’ εσένα να το ερμηνεύσεις ανάλογα. Με το ΔΝΤ άρχισα να ασχολούμαι με αφορμή την είδηση που είχα για την επικείμενη προσφυγή της Ελλάδας στο Ταμείο πέντε μήνες πριν από την επισημοποίησή της το 2010 – μέχρι τότε

δεν είχα ιδέα περί του τι σημαίνει ΔΝΤ. Αξίζει να αναφέρω πως δεν υπήρχε καν Γραφείο Τύπου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να επιβεβαιώσω την είδηση από πουθενά. Χρειάστηκε να περάσω αρκετές ώρες στο πεζοδρόμιο για να αρχίσω να γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα: πήγαινα κάθε πρωί στις 8:30 ώστε να τους προλαβαίνω προτού μπουν στα γραφεία και αργότερα φρόντιζα να τους προσεγγίζω την ώρα που έκαναν το μεσημεριανό διάλειμμα. Ακόμη και τώρα επιμένω ότι το πραγματικό ρεπορτάζ γίνεται στο πεζοδρόμιο και όχι στο Ίντερνετ – η είδηση εξασφαλίζεται με την επιμονή και τις προσωπικές γνωριμίες. Σταδιακά, λοιπόν, αποκτήθηκε μια σχέση εμπιστοσύνης και έτσι με έβαλαν στον μικρό κύκλο που ενημέρωναν σχετικά με το τι συνέβαινε στο Ταμείο. Κάποια στιγμή δέχτηκα ένα τηλεφώνημα, κατά το οποίο μου ζητήθηκε να κάνω συνέντευξη με τον Στρος-Καν και να τον γνωρίσω από κοντά για να μου εξηγήσει κάποια πράγματα, τα οποία είχα παρερμηνεύσει. Για παράδειγμα, νόμιζα ότι το πρόγραμμα επιβλήθηκε στην Ελλάδα –δεν ήξερα ότι δεν γίνεται αν μια χώρα δεν το ζητήσει–, όπως επίσης έμαθα ότι ενώ ο Στρος-Καν είχε ζητήσει αναδιάρθρωση, οι Έλληνες την αρνήθηκαν. Από άγνοια –και επιμένω στην άγνοια που είχα αρχικά, αφού προερχόμουν από τον χώρο της Διπλωματίας– για το πώς λειτουργεί το Ταμείο βρέθηκα τελικά να έχω πρόσβαση στον Στρος-Καν και να έχω αναπτύξει μια σχέση μαζί του.

— Είναι αλήθεια ότι ο Στρος-Καν υπήρξε φιλικός μαζί μας ή αποφάσισε να φανεί πιο ελαστικός με την Ελλάδα επειδή αναγνώριζε ότι υπάρχει συστημικός κίνδυνος, όπως αναφέρεις και στο βιβλίο; Αναμφίβολα υπήρχε συμπάθεια εκ μέρους του και αγαπούσε ιδιαίτερα την Ελλάδα. Ξέρω ότι είχε αρκετούς φίλους εδώ και είχε και μια σχέση με κάποια γυναίκα – γι’ αυτό ερχόταν και συχνά. Για χάρη μας έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να παραβιάσει το αυστηρό καταστατικό και κατά κάποιον τρόπο να «παρανομήσει». Εργάστηκε προς την κατεύθυνση της Ελλάδας και δέχτηκε να καλύψει τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες πολιτικούς που αποφάσισαν να αποκρύψουν την «καταθλιπτική» για εμάς έκθεση του ΔΝΤ το 2009. Αν αυτή είχε δημοσιοποιηθεί τότε, πολλά πράγματα ενδεχομένως να ήταν σήμερα διαφορετικά, γιατί θα είχαμε αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος.

— Μήπως γι’ αυτό κορυφαίος αξιωματούχος του ΔΝΤ, τον οποίο δεν κατονομάζεις στο βιβλίο, πιστεύει ότι

φταίνε οι Έλληνες πολιτικοί για τη σημερινή κατάσταση; Απολύτως. Συμφωνώ μαζί του και είμαι πολύ εκνευρισμένος που οι Έλληνες πολιτικοί έβλεπαν τη θύελλα να έρχεται και νόμιζαν πως είναι αεράκι. Και να πω πως δεν είχαν αρκετές προειδοποιήσεις; Από τον Καραμανλή έως τον Παπανδρέου, που αγνοούσε τα σημάδια και τις εκθέσεις. Όλοι τον προειδοποιούσαν για την καταστροφή κι αυτός έκανε παροχές.

— Λες, επίσης, ότι έπρεπε να ξέρουν να ψυχολογούν τους εταίρους τόσα χρόνια τώρα. Ότι ο Σόιμπλε ήταν πάντα ανοιχτό βιβλίο... Μα, πώς δεν το κατάφερναν; Από την αρχή ο Σόιμπλε τους έλεγε ότι θα «ματώσετε» και αυτοί δεν άκουγαν. Ακόμη θεωρεί ότι δεν ματώσαμε αρκετά, αλλά πόσο; Τα μέτρα που προτείνουν στον Τσίπρα είναι ανήκουστα και είναι δύσκολο να τα εφαρμόσει. Όχι μόνο ο Τσίπρας αλλά ο καθένας. Εκτός από τους φόρους, οι εταίροι θέτουν τόσα προαπαιτούμενα –για την ακρίβεια 701–, που για να τα υλοποιήσει η κυβέρνηση χρειάζεται τουλάχιστον δύο χρόνια, αν υπολογίσουμε ότι εφαρμόζει ένα κάθε μέρα! Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί το ΔΝΤ δεν θέτει ως προαπαιτούμενο τη διαφθορά. Δεν είναι δυνατόν να μην απαιτούν οι δανειστές να μπουν κάποιοι άνθρωποι στη φυλακή – και είναι αστείο να πιστεύουμε ότι έκλεψε μόνο ο Άκης. Τα λάθη που έχουν γίνει από όλες τις πλευρές, δυστυχώς, είναι ανυπολόγιστα και η κατάσταση που επιβλήθηκε πειραματικά στην Ελλάδα ήταν χαοτική απ’ όλες τις απόψεις. Ούτε εκείνοι ήξεραν με σαφήνεια τι πρόγραμμα αρμόζει στην Ελλάδα αλλά ούτε κι εμείς ήμασταν σε θέση να πραγματοποιήσουμε, έστω, τα στοιχειώδη. Αν λένε ότι οι Κύπριοι εφάρμοσαν το 95% κι εμείς το 48% και καταφέραμε να καταστρέψουμε τόσο ανεπανόρθωτα τη χώρα, τότε αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος των ευθυνών που έχουν οι πολιτικοί. Διαφωνώ, επομένως, κάθετα με το «μαζί τα φάγαμε» και θεωρώ ότι το πολιτικό σύστημα μετέτρεψε το κράτος σε ένα πελατειακό μόρφωμα, ζητώντας επανειλημμένως τις ψήφους της οικογένειας (εξού και ότι ολόκληρες οικογένειες έφτασαν να ψηφίζουν ένα κόμμα). Ακόμη και τώρα θα το έκαναν, αλλά ξέρουν ότι οι εταίροι είναι κατηγορηματικοί σε αυτό το ζήτημα. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το θέμα της ΕΡΤ, όπου επιμένω πως έπρεπε να γίνει αναδιάρθρωση. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το ξαφνικό κλείσιμο της ΕΡΤ δεν ήταν φρικτό και απαράδεχτο και ήμουν εγώ που είχα επίσημα θέσει το ζήτημα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εμείς στην Κύπρο μεγαλώσαμε με το σήμα της ΕΡΤ, ακούγοντας τον Εθνικό Ύμνο στη λήξη του προγράμματος. Και δεν το λέω με εθνικιστική διάθεση, είμαι απλώς ένας πατριώτης και σε καμία περίπτωση εθνικιστής.

— Τώρα πιστεύεις ότι είναι αργά για να μιλάμε για εποικοδομητικές διαπραγματεύσεις; Ναι, είναι αργά. Αυτά που πρεσβεύει σήμερα ο Τσίπρας έπρεπε να είχαν γίνει από το 2010 και τότε θα είχαν αποτέλεσμα. Και χωρίς «κούρεμα» δεν υπάρχει λύση. Ό,τι και να γίνει, δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε ένα ακριβό νόμισμα και η προσγείωση θα είναι σε κάθε περίπτωση ανώμαλη, όσο και αν τα πράγματα θα δείχνουν κάπως να βελτιώνονται. Το βλέπω και από το πόσο σκληροί έχουν γίνει οι άνθρωποι στο Ταμείο, εκτός κι αν φοβηθούν ότι θα αποκαλυφθεί με κάποιο τρόπο η ανικανότητά τους. Αλλά, όπως λένε και στην πατρίδα μου, φοβάμαι ότι έχει βρομίσει πολύ το πράγμα ύστερα από τόσες αρνητικές και εκατέρωθεν εκδικητικές δηλώσεις. Και φοβάμαι πάρα πολύ για το μέλλον. Πραγματικά φοβάμαι και ανησυχώ. ¶

22 lifo – 25.6.15

Τα λάθη που έχουν γίνει από όλες τις πλευρές, δυστυχώς, είναι ανυπολόγιστα και η κατάσταση που επιβλήθηκε πειραματικά στην Ελλάδα ήταν χαοτική απ’ όλες τις απόψεις.

25.6.15 – lifo

23

συνεντευξη

o l lucci

ro me ca st

Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του θεάτρου επιστρέφει για τρίτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών με το έργο «Go down, Moses». Σε ένα διάλειμμα από την περιοδεία του μας μίλησε για την παράσταση που θα δούμε στην Αθήνα, τον ρόλο της θρησκείας στο έργο του, τον τρόπο που οι εικόνες στο θέατρο δημιουργούν έναν χώρο σκέψης και στοχασμού και το πόσο λίγοι νέοι καλλιτέχνες ξεχωρίζουν, κάνοντας «λάθη» με ιδιοφυή τρόπο.

Από τη Ματίνα Καλτάκη

Go down, Moses @ Guido Mencari

24 lifo – 25.6.15

o tel lucci

φωτο: peggy jarell kaplan

ro ca

25.6.15 – lifo

25

συνεντευξη

amleto. la veemente esterioritΑ della morte di un mollusco

O

λόγος μετατρέπεται σε ύλη, εκδ. Πλέθρον, 2009) σημειώνει ότι «Η Μητέρα αποτελεί την κεντρική μορφή της παράστασης» (στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2015), σε μια αντιστροφή του πατριαρχικού πνεύματος που συνέχει τη δυτική κουλτούρα. Μόνον η θηλυκή αρχή, η μήτρα της γέννησης και η γη-τάφος της επιστροφής, μπορεί να αναμετρηθεί με τον ζυγό της λατρείας του Χρυσού Μόσχου και να υποσχεθεί την Έξοδο και τη σωτηρία.

Όπως συμβαίνει, βέβαια, στις παραστάσεις του ιδιοφυούς Ιταλού δημιουργού, οι αναφορές του (ιδεολογικές, φιλοσοφικές, αισθητικές, κειμενικές) μεταφράζονται στη σκηνική δράση με μεγάλη ελευθερία. Ο ίδιος έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι αυτό που κυρίως τον ενδιαφέρει είναι να αφυπνίσει το βλέμμα του κοινού και όχι να ελέγχει τις ερμηνείες – να ανοίγει στο κοινό του δρόμους στους «απέραντους κόσμους» που υπάρχουν πέρα από τη συμβατική σύλληψη της πραγματικότητας, μέσω της ελεύθερης αναγνώρισης, σύνδεσης και σύνθεσης των σκηνικών του εικόνων. Σε κείμενό του για την παράσταση (στο πρόγραμμα του Festival d’ Automne 2014) αναφέρεται στον «Μωυσή» (1513), το μνημειώδες άγαλμα του Μικελάντζελο, στη μελέτη του Φρόιντ για τον μονοθεϊσμό και στα ίδια τα σημαίνοντα σύμβολα της βιβλικής Εξόδου, την Καιομένη Βάτο («βάτος εκαίετο υπό του πυρός και δεν κατεκαίετο») και τον ειδωλατρικό Χρυσό Μόσχο που έστησαν οι Ισραηλίτες κατά τη διάρκεια της 40ήμερης απουσίας του Μωυσή στο όρος Σινά. Με άλλα λόγια, συνδέει τη μυθολογία που συνέχει τον βασικό ηθικό κώδικα του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού με την υποδούλωση στο θέαμα και την υπαρξιακή εξορία του σύγχρονου ανθρώπου.

— Η ιστορία του Μωυσή, όπως τη συναντάμε στην «Παλαιά Διαθήκη», έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία. Σε ποια από αυτά σταθήκατε; Στην εξιστόρηση της πρώιμης παιδικής του ηλικίας κατά την οποία, νεογέννητο, εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του σ’ ένα καλάθι στον Νείλο. Το ενδιαφέρον μου επικεντρώθηκε, ωστόσο, περισσότερο στη μορφή αυτής της γυναίκας, στη συνειδητή ανάγκη της να σώσει το παιδί της, εγκαταλείποντάς το. Το κύριο μέρος της παράστασης είναι αφιερωμένο σε αυτήν τη γυναικεία φιγούρα.

Λίγες μέρες πριν από τις παραστάσεις του Go down, Moses στην Αθήνα, ο (πιεσμένος από ένα ασφυκτικό πρόγραμμα παραστάσεων σε θέατρα και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο) Ρομέο Καστελούτσι απάντησε μέσω mail σε δέκα ερωτήσεις. Μια συνέντευξη σαν παιχνίδι μεταφράσεων.

— Μιλώντας για την παράστασή σας, έχετε τονίσει τη σημασία της Καιομένης Βάτου και του Χρυσού Μόσχου. Τι συμβολίζουν για σας; Να υποθέσω ότι σας απασχολεί το ζήτημα της πίστης, η ανάγκη των ανθρώπων για το θαύμα, η δύναμη του υλισμού ή κάτι άλλο; Στην παράσταση τα θέματα αυτά δεν θίγονται άμεσα αλλά μόνο μέσα από τα λόγια της μητέρας – είναι μια σημερινή γυναίκα που δίνει την κατάθεσή της σ’ έναν αστυνομικό σχετικά με την εξαφάνιση του νεογέννητου. Στο σημείο αυτό γίνεται αναφορά στον Χρυσό Μόσχο, στην αόρατη υποδούλωση του πολιτισμού μας, στην ασυνείδητη υποταγή μας στον Φαραώ. Η γυναίκα αυτή απορρίπτει την εξάρτησή μας από την Αυτοκρατορία. Γι’ αυτόν το λόγο εγκατέλειψε το παιδί της: προσπαθώντας να το σώσει, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια νέα συμμαχία μ’ έναν θεό ικανό να μας απελευθερώσει από τη σκλαβιά.

— Ίσως γνωρίζετε ότι οι Έλληνες ήταν από τους πρώτους που πίστεψαν στον Χριστό, επειδή η διδασκαλία του τους πρόσφερε κάτι που η δική τους θρησκεία απέκλειε: την προοπτική της μετά θάνατον ζωής. Τι πιστεύετε γι’ αυτό το κρίσιμο κοινό στοιχείο θρησκείας και τέχνης – την παρηγορητική τους δύναμη; Δεν υπάρχει καμία παρηγοριά στην τέχνη. Είναι αλήθεια ότι η θρησκεία και η τέχνη γεννήθηκαν με τα χέρια ενωμένα, αλλά ο σκοπός τους εν όψει των ίδιων αναγκών είναι τελείως διαφορετικός. Η θρησκεία πρεσβεύει ότι προσφέρει σωτηρία, η τέχνη είναι πέρα από κάθε σωτηρία. Για την τέχνη, καταδίκη και εξιλέωση έχουν το ίδιο ενδιαφέρον. Και οι αρχαίοι Έλληνες το γνώριζαν καλά: προσλάμβαναν την Τραγωδία ως δηλητήριο, όχι για να σωθούν αλλά για να ιαθούν από ένα ισχυρότερο δηλητήριο, την ύπαρξη. Και για να γίνουν, βέβαια, συνειδητοί πολίτες.

— Κατάγεστε από μια βαθιά θρησκευόμενη χώρα, με εκπληκτική καλλιτεχνική κληρονομιά που συνδέεται στενά με την Εκκλησία (από την παραγωγή έως τη θεματολογία της). Στα έργα σας φαίνεται ότι αυτό το δίπολο σας απασχολεί έντονα. Ποια είναι η σχέση σας με τη θρησκεία και τον Θεό; Η σχέση της δουλειάς μου με τη θρησκεία είναι υπαρκτή και αναμφισβήτητη απλώς και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθώ στην Ιταλία – δεν έχει να κάνει με πίστη στον Θεό ή στο καθολικό δόγμα. Πρόκειται για ένα ψυχρό αντικειμενικό γεγονός, ενάντια στο οποίο κάθε μάχη είναι μάταιη. Δεν μπορώ να πω αν υπάρχει ή όχι Θεός και δεν είναι κάτι που με απασχολεί καλλιτεχνικά. Η θρησκεία με ενδιαφέρει μόνο ως αφηγηματικό γεγονός, ως αφετηρία της Ιστορίας της Τέχνης, ως δύναμη άμεσα συνδεδεμένη με την αισθητική των μορφών.

— Σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την εξής αντίφαση: από τη μια την «απομάγευση του κόσμου» και, από την άλλη, μια νέα ακμή της θρησκευτικής πίστης, ενίοτε με ακραίες εκφάνσεις. Έχει να κάνει με την έρημο των ιδεών, με την κατάρρευση της ορθολογικής θεώρησης των πραγμάτων; Έχει να κάνει με μια γενικότερη φάση κρίσης του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι επονομαζόμενες νέες θρησκείες, ο εξωτικός μυστικισμός και ο μαζικός θρησκευτικός τουρισμός είναι θλιβερά φαινόμενα, γιατί, κατά την άποψή μου, εκφράζουν

☛

Ρομέο Καστελούτσι έρχεται ξανά στην Αθήνα, με την τελευταία στη σειρά παράστασή του, Go down, Moses (2014). Ο τίτλος της παραπέμπει στην Έξοδο, στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που αφηγείται τη φυγή των Εβραίων από την Αίγυπτο και την απελευθερωτική πορεία τους προς τη Γη της Επαγγελίας. Αυτούσια η φράση είναι ο πρώτος στίχος στο ρεφρέν ενός παλιού σπιρίτσουαλ του 19ου αι. που τραγουδούσαν οι μαύροι σκλάβοι για εκφράσουν την πίστη και την ελπίδα τους ότι κάποια στιγμή κι αυτοί θα γνωρίσουν την ελευθερία τους από τη δουλεία των λευκών.

Η Έλενα Παπαλεξίου, που γνωρίζει καλά και τον δημιουργό και το έργο του (έχει γράψει για το θέατρο του Καστελούτσι τη μελέτη Όταν ο

26 lifo – 25.6.15

orestea (una commedia organica?)

ΙNFO Societas Raffaello Sanzio - Ρομέο Καστελούτσι go down, moses 28-30 Ιουνίου Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, 21:00 αφιέρωμα στον ρomeo κaσteλουτσi Προβολές 28 Ιουνίου - Πειραιώς 260 (Δ) και 29 Ιουνίου - Πειραιώς 260 (H) Συνάντηση του Ρoμέο Κaστελούτσι με το κοινό 29/06/2015, 18:0019:45 - Πειραιώς 260 (Η) Όποιος έχει προμηθευτεί εισιτήριο για τις παραστάσεις «Go down, Moses» δικαιούται να παρακολουθήσει δωρεάν τη μία από τις δύο ημέρες προβολών. Θα πρέπει να δηλώσει το ενδιαφέρον του και να λάβει νέο δελτίο εισόδου για όποια ημέρα επιθυμεί.

αξεχαστες παραστασεις

10 1. santa sofia. teatro khmer (1986)

santa sofia

με τρόπο οδυνηρό τον σημερινό φόβο για το τίποτα, για το κενό – ένα τίποτα που αντικατοπτρίζεται, ωστόσο, στις τάσεις αυτές με τρόπο συμμετρικό. Αυτή η ιδέα της σωτηρίας προκαλεί έντονη ανησυχία γιατί είναι μηχανική, όπως και η ανάσταση που υπόσχεται. Επιπλέον, είναι ένα καθαρά «επικοινωνιακό» φαινόμενο.

— Η κυριαρχία του γερμανικού μεταμοντερνισμού, που επικράτησε στο ευρωπαϊκό θέατρο τα τελευταία είκοσι χρόνια, μοιάζει ότι έφτασε στο τέλος της. Μοιάζει, ακόμη, περισσότερο αναγκαία από ποτέ η επανεξέταση του τι ακριβώς σημαίνει «αβανγκάρντ». Τι γνώμη έχετε; Προσωπικά, θεωρώ ότι το μεταμοντερνιστικό γερμανικό θέατρο δεν διαδραμάτισε ποτέ κανέναν ρόλο, δεν είχε καμία σημαντική επίδραση. Έχω δει πολλές γερμανικές παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια, αλλά, δυστυχώς, στην πλειονότητά τους ήταν οπισθοδρομικές, προβλέψιμες, κακόγουστες και σταθερά προσηλωμένες σε μια ακλόνητη, αναχρονιστική πίστη στον ρόλο του συγγραφέα, στον ρόλο του βιβλίου, της λογοτεχνίας, στην απεικόνιση όλων αυτών. Αλλά και ο ίδιος ο όρος «αβανγκάρντ» είναι προβληματικός, κατά την άποψή μου. Είναι μια λέξη άσχημη, που (στα ιταλικά) ομοιοκαταληκτεί με την οπισθοφυλακή (avanguardia/retroguardia), με κάτι δηλαδή που μπορεί μόνο να αντιδρά μπροστά στο ήδη υπάρχον, όπως κάθε αντιδραστικό κίνημα. Αυτό δεν ισχύει για τις ιστορικές πρωτοπορίες των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, που προκάλεσαν ρήξεις με τρόπους που σήμερα δεν υπάρχουν αντίστοιχοί τους. Το μόνο θέατρο που έχει αξία και σημασία για μένα είναι εκείνο που αντιτίθεται στην κλασική αναπαράσταση και στους κανόνες της.

— Έχετε πει ότι «οι εικόνες είναι το μόνο που έχουμε» – παρότι παραδέχεστε ότι οι κοινωνίες μας νοσούν από υπερβολική κατανάλωση εικόνων. Αναρωτιέμαι: πόσο μπορεί μια παράσταση που βασίζεται στις εικόνες να επηρεάσει πραγματικά ένα κοινό που είναι ήδη καταπονημένο από την επιθετικότητα της σύγχρονης οπτικής κουλτούρας; Στο πλαίσιο αυτό δεν έχει ατονήσει η ικανότητα, και η επιθυμία μας, να σκεφτόμαστε και να συσχετίζουμε μέσω εικόνων; Οι εικόνες σ’ ένα θέατρο –ή σ’ ένα μουσείο– έχουν το χαρακτηριστικό ότι διακόπτουν την επικοι-

νωνία και δημιουργούν έναν χώρο σκέψης και στοχασμού. Πρόκειται για εικόνες που εμπλέκουν το πνεύμα του θεατή, όχι απλές απεικονίσεις. Στο θέατρο, αυτό που βλέπουμε πρώτα απ’ όλα είναι η ίδια η πράξη της θέασης. Στους θεατές, που κάθονται μες στη σκοτεινή αίθουσα, βλέπουμε τους εαυτούς μας να βλέπουν. Η θέαση γίνεται επιλογή, μια ισχυρή πράξη παρουσίας, μια δήλωση.

— Από άποψη πολιτικο-οικονομική, το οπτικό θέατρο (όπως και οι άλλες παραστατικές μορφές που δεν βασίζονται στον λόγο) ταιριάζει θαυμάσια με την παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα. Η γλώσσα είναι ένα ανεπιθύμητο εμπόδιο. Μήπως έχει έρθει η ώρα να δούμε το όλο θέμα αλλιώς; Δεν θα χαρακτήριζα το θέατρό μου οπτικό. Ο λόγος είναι πάντα παρών, ακόμα και όταν είναι καλυμμένος. Δεν θεωρώ ότι ο ελάχιστος λόγος καθιστά μια παράσταση «συμβατή» με τη σύγχρονη, παγκοσμιοποιημένη εποχή – δεν είναι τόσο απλό. Αρκεί να μη μιλάμε για να είμαστε συνδεδεμένοι και να συμβαδίζουμε με την εποχή μας; Εμένα μου αρέσουν τα γλωσσικά «εμπόδια», αγαπώ τις διαφορές και τις αποστάσεις που χωρίζουν τον έναν πολιτισμό από τον άλλο. Έχω ανάγκη το όριο, γιατί η λέξη ελευθερία για μένα στερείται νοήματος στο θέατρο, και γενικά στην τέχνη.

— Και μια τελευταία ερώτηση: Υπάρχει ένα δίκτυο μεγάλων φεστιβάλ, θεάτρων και οργανισμών που υποστηρίζουν τους πλέον αναγνωρισμένους ή/και ενδιαφέροντες δημιουργούς, εντός του οποίου οι παραστάσεις ταξιδεύουν με τρόπο σχεδόν κυκλικό. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις γιατί όλοι οι «παίκτες» είναι γνωστοί: το ίδιο πλαίσιο, οι ίδιοι καλλιτέχνες, το ίδιο κοινό. Είναι ένα φαινόμενο που σας προβληματίζει ή όχι; Φυσικά και με προβληματίζει. Αλλά υπάρχει έλλειψη νέων καλλιτεχνών με φωνή, και ψυχή, ιδιαίτερη και αυθεντική. Μιλάω εκ πείρας. Διηύθυνα την Biennale της Βενετίας το 2005 και θυμάμαι ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν άγνωστοι καλλιτέχνες με έργα δυνατά και αξιοπρόσεχτα. Σήμερα πολλοί ξέρουν να κάνουν τα πάντα, καλά – κατέχουν τον τρόπο και γνωρίζουν να ικανοποιούν το γούστο του κοινού. Αυτό είναι το πρόβλημα. Λίγοι, ελάχιστοι, ξεχωρίζουν, κάνοντας «λάθη» με ιδιοφυή τρόπο. Πέρα από τον λόγο, στο μυστήριο και στο θαύμα της εικόνας.¶

Παράσταση-σταθμός για την πορεία της Societas Raffaello Sanzio (SRS), με την οποία ανακοινώνεται η σύγκρουσή της με τον κόσμο, την τέχνη, την αισθητική των «πλαστών εικόνων». Η παράσταση συνδέθηκε μ’ ένα μανιφέστο της Κλαούντια Καστελούτσι, αδελφής του Ρομέο και ιδρυτικού μέλους της SRS (δραματουργός, ερμηνεύτρια, χορογράφος/ κινησιολόγος της ομάδας). «Δεν θα μπεις στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη χωρίς επανάσταση. Εθισμένε στο θέατρο, απομακρύνσου – δεν υπάρχουν εικόνες για σένα εδώ. Δεν υπάρχει τίποτα να δεις που να μπορεί να σχολιαστεί από αισθητική πλευρά. […] Αυτό εδώ είναι το θέατρο που αρνείται την αναπαράσταση», διακηρύσσεται μεταξύ άλλων.

2. alla bellezza tanto antica (1988) Παράσταση που συνδέεται με μια φάση της SRS (στα τέλη της δεκαετίας του ’80) κατά την οποία το ενδιαφέρον της στράφηκε σε αρχετυπικούς μύθους που δεν έχουν δυτική προέλευση, με έντονη παρουσία ζώων επί σκηνής. Τα ζώα σημαίνουν τις αρχικές «φυσικές» αλήθειες που ο άνθρωπος έχει χάσει (η μη-υπόκριση, μία απ’ αυτές) και την προέλευση του θεάτρου από τις

γιορτές του Διονύσου και την τράγων ωδή.

3. amleto. la veemente esteriorità della morte di un mollusco (1992) Ο ηθοποιός, ως έννοια και «πραγματικότητα», βρίσκεται στο επίκεντρο μιας παράστασης με τον παράξενο τίτλο Άμλετ, η εμφατική εξωτερικότητα του θανάτου ενός μαλάκιου που εμπνέεται από τον σαιξπηρικό Άμλετ. Η απορία του Καστελούτσι για το παράδοξο του ηθοποιού χρόνια μετά παραμένει και διατυπώνεται χαρακτηριστικά στην εξής πρόταση: «(Ο ηθοποιός) είναι για μένα η απόλυτη ετερότητα».

4. orestea (una commedia organica?)

(1995) Πρόκειται για την παράσταση με την οποία το ιδιοφυές θέατρο του Ρομέο Καστελούτσι και της SRS άνοιξε τα φτερά του στις σκηνές του κόσμου. Θεωρώντας ότι η Ορέστεια του Αισχύλου αποτελεί την «κορύφωση της αισθητικής του δυτικού κόσμου», στέκεται ερωτηματικά απέναντι στις σύνθετες ιδέες και συγκρούσεις που θέτει η αρχαία τριλογία. Η δική του σύνθεση βασίζεται σε ανοίκειες επιλογές που επιτρέπουν το άνοιγμα της ερμηνείας στο άπειρο – οδηγώντας στην τελεσίδικη καταδίκη της «επίσημης» κριτικής. Τα σώματα των ηθοποιών παράγουν νοήματα (η Κλυταιμνήστρα και η Κασσάνδρα π.χ. είναι παχύσαρκες), ο κορυφαίος στον Αγαμέμνονα ανακαλεί τον άσπρο κούνελο από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, στις Χοηφόρες ο Ερμής είναι αλμπίνος που βόσκει δύο άσπρα γαϊδούρια και στις Ευμενίδες πίθηκοι παριστάνουν τις Ερινύες.

5. giulio cesare (1997) Χαρακτηριστική περίπτωση για τον τρόπο που ο Ρομέο Καστελούτσι χρησιμοποιεί την «εικόνα» του ηθοποιού και τη φυσική του κατάσταση (με εμφανή σημάδια αδυναμίας, ασθένειας,

δυσμορφίας) για να ζωντανέψει νοήματα. Εδώ, π.χ., ο Αντώνιος έχει υποστεί τραχειοτομή και ο Κικέρων είναι τόσο παχύς, που θυμίζει παλαιστή σούμο. Το τέλος της ρητορικής και του θεσμικού πολιτικού λόγου.

6. genesi. from the museum of sleep (1999) Η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί πεδίο αναφοράς για το ιδιότυπα «θεολογικό» θέατρο του Καστελούτσι. Εδώ το πρώτο βιβλίο της δίνει αφορμές για μια σκηνική οντολογία, όπου η ύπαρξη συλλαμβάνεται ως αέναη αναμέτρηση της δημιουργίας με την καταστροφή, της γέννησης με τον θάνατο, του Καλού με το Κακό. Ο Αδάμ είναι ακροβάτης και η Εύα μια ηλικιωμένη που έχει κάνει μαστεκτομή. Ιστορικά γεγονότα (π.χ. το Ολοκαύτωμα) μεταγράφονται ποιητικά σε σκηνικές εικόνες.

7. tragedia endogonidia (2002-4) Έντεκα, διαφορετικά μεταξύ τους «επεισόδια», συνδεδεμένα με συγκεκριμένη ευρωπαϊκή πόλη (Τσεζένα, Αβινιόν, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Μπέργκεν, Παρίσι, Ρώμη, Στρασβούργο, Λονδίνο, Μασσαλία), προέκυψαν από την επιθυμία του Ρομέο Καστελούτσι να ασχοληθεί για μία ακόμη φορά με την έννοια του τραγικού στο θέατρο. Ο τίτλος δείχνει τη διανοητική καταιγίδα που οδήγησε στη σύλληψη και στην πολυεπίπεδη υλοποίησή της: η τραγωδία παραπέμπει στην καταστροφή και τον θάνατο, ενώ η λέξη «ενδογονιδιακή» παραπέμπει στους μονοκύτταρους οργανισμούς, τις πιο απλές μορφές ζωής που αναπαράγονται με συνεχή διαίρεση.

8. hey girl!

(2006) Ο αρχικός πυρήνας της SRS διαλύεται και καθένα από τα μέλη του ακολουθεί ατομική πορεία (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σταμάτησαν να συνεργάζονται για τις παραστάσεις του Καστελούτσι). Το ενδιαφέρον του Ρομέο Καστελούτσι για τη θηλυκή φύση ως αρχή και τέλος της δημιουργίας είναι παλιό. Σε αυτή την παράσταση επικεντρώνεται στο γυναικείο σώμα και στα (ανδρικά) στερεότυπα που καθορίζουν τον τρόπο που νιώθουν οι ίδιες οι γυναίκες γι’ αυτό.

9. divina commedia: inferno, purgatorio, paradiso (2008) Είδαμε την τριλογία του Καστελούτσι πάνω στην ιδέα των τριών μετά θάνατον χώρων στην καθολική πίστη, στο Φεστιβάλ Αθηνών 2009. Ο τρόπος που «θεολογεί» ο Ρομέο Καστελούτσι εδώ φτάνει στο επίπεδο μιας εμπειρίας που υπερβαίνει τη δυνατότητα της γλώσσας να μιλήσει γι’ αυτήν. Έξοχο, οπτικό, εικαστικό, φιλοσοφικό θέατρο.

10. sul concetto di volto nel figlio di dio (2010) Στο Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού (2010) η φθαρτή, θνητή ανθρώπινη ύπαρξη αντιπαρατίθεται στη δύναμη της τέχνης να την καθιστά αθάνατη και αιώνια – το μεγαλειώδες ψέμα ενός ζωγραφικού αριστουργήματος από τη μια, ο γέρος που φτάνει στην έσχατη φυσική ταπείνωση από την άλλη. Να μιλάς για τα πιο σημαντικά, σχεδόν χωρίς λόγια: ένα ανεκτίμητο κατόρθωμα.

25.6.15 – lifo

27

Π

ριν από δύο χρόνια, σε μια βάρκα στην Ανάβυσσο, η Αποστολία Παπαδαμάκη συναντήθηκε με μια Γαλλίδα χορογράφο. Η Σοφί Μπουλμπουγιάν ζούσε τότε μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας με την οικογένειά της και η βόλτα αυτή για fun dive γέννησε μια φιλία αλλά και μια ιδέα: να γίνει μια παράσταση κάτω από το νερό. Έτσι περίπου γεννήθηκε το Drops of Breath. Δεκατέσσερις χορευτές κάτω από το νερό, εξ αυτών τρεις με αναπηρία, τέσσερα παιδιά ηλικίας 12-14 ετών, χορευτές που εκπαιδεύτηκαν ώστε να γίνουν δύτες και δύτες που εκπαιδεύτηκαν να γίνουν χορευτές, παρουσιάζουν μια χορογραφία της οποίας η βασική ιδέα είναι η επιστροφή στη μήτρα, τη θάλασσα στη συγκεκριμένη περίπτωση, και στην αναγέννηση, χωρίς το βάρος του υπάρχοντος παρελθόντος μας. Η Αποστολία Παπαδαμάκη μεγάλωσε μπροστά στη θάλασσα, μέσα στο νερό, στην Αλεξανδρούπολη. Και όταν άρχισε χορό, έψαχνε πάντα έναν τρόπο που στη γη θα είχε την ελευθερία που υπάρχει κάτω από το νερό, χωρίς βαρύτητα. Όταν ξεκίνησε να κάνει καταδύσεις, ανακάλυψε ότι κάτω από το νερό υπάρχει ένα σύμπαν ασύλληπτο και άγνωστο, μια νομοτέλεια στην οποία έπρεπε να υποταχθεί, γιατί στην κατάδυση πρέπει να συμβαδίσεις με τους νόμους του υποβρύχιου σύμπαντος. «Καθόλου βία, ήρεμη αναπνοή, όχι γρήγορες κινήσεις. Αν κάτσεις εσύ ήσυχος, το ψάρι θα έρθει και θα σε κοιτάξει στα μάτια» λέει η Αποστολία Παπαδαμάκη. «Αρχίζεις, λοιπόν, να νιώθεις μια απέραντη ευγνωμοσύνη και μια απέραντη αγάπη γι’ αυτό που λέγεται φυσικό περιβάλλον και κάτω από το νερό δεν έχει ακόμα διαταραχθεί, όσο στην επιφάνεια της γης. Το μόνο που ακούς είναι η αναπνοή σου, ένας κόσμος απολύτως αρμονικός στη σιωπή, και κάθε θόρυβος, ακόμα και μιας βάρκας, μοιάζει με ξένο σώμα». Η έτερη χορογράφος Σοφί Μπουλμπουγιάν στον χορό έχει ασχοληθεί με άτομα με αναπη-

ρία. Πιστεύει στην ισοτιμία και την απασχολεί το ότι δεν μπορούμε όλοι οι άνθρωποι να έχουμε τις ίδιες δυνατότητες. Αυτή ακριβώς υπάρχει κάτω από το νερό. Τρανταχτό παράδειγμα, η περίπτωση της Ειρήνης Κουρούβανη. Χορεύτρια χωρίς πόδια, πρωταθλήτρια Ελλάδας στην ιστιοπλοΐα, στάθηκε κάτω από το νερό για πρώτη φορά στη ζωή της αιωρούμενη στον κάθετο άξονα. Στη γη η Ειρήνη δεν έχει μπορέσει να σταθεί ποτέ στον κάθετο άξονα. Αυτή η τρελή ιδέα δεν ήταν αρκετή για την Αποστολία Παπαδαμάκη. «Δεν θέλουμε να κάνουμε ένα υποβρύχιο σόου, δεν είμαστε το Cirque du Soleil, ούτε οι ακροβάτες της Kίνας» λέει. «Πιστεύουμε ότι η βιωματική εμπειρία της κίνησης, είτε κάτω από το νερό, είτε έξω, αποφέρει τεράστια θετικά αποτελέσματα και στους ανθρώπους με αναπηρία και στους ανθρώπους χωρίς αναπηρία. Ζούμε μια εποχή κατεξοχήν εγκεφαλική, όπου παγκόσμια πλέον έχει τεθεί ένα ερώτημα για το πώς θα συνεχίσουμε να ζούμε. Θα ξαναγυρίσουμε στο σώμα; Θα το συμπεριλάβουμε, μαζί με τα συναισθήματα, στη ζωή μας; Ξεκινήσαμε μια μεγάλη διαδικασία και απευθυνθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μια μεγαλύτερη ομπρέλα που λέγεται “Υποβρύχια καρδιά της Μεσογείου”, με κορυφαία εκδήλωση την υποβρύχια παράσταση αλλά και εκπαιδευτικά προγράμματα. Το πρότζεκτ εγκρίθηκε έβδομο ανάμεσα σε 360 άλλα σε μια Ελλάδα που κανένας δεν της έχει εμπιστοσύνη, με τη στήριξη της Γαλλίδας χορογράφου και της ομάδας της στη Γαλλία και της Κύπριας χορογράφου Λίας Χαράκη». Αυτό που κάνει στην ουσία παγκόσμια την πρεμιέρα είναι ότι για πρώτη φορά γίνεται υποβρύχια παράσταση σε ανοιχτή θάλασσα. Την παράσταση μπορεί να τη δει κανείς με τρεις τρόπους: ο πρώτος είναι να καταδυθεί και να τη δει υποβρυχίως. Το δεύτερο είδος κοινού θα τη βλέπει με μάσκα και βατραχοπέδιλα πανοραμικά, στα έξι μέτρα βάθος. Και στην τρίτη κατηγορία θα είναι αυτοί που θέλουν να μείνουν στεγνοί, στο γκαζόν του Grecotel Cape Σούνιο, μπροστά στη θάλασσα,

και θα παρακολουθούν σαν μέσα από οθόνη. Οι θεατές από την ακτή θα βλέπουν και όλη την προετοιμασία και την πομπή των χορευτών μέσα από έναν θαλάσσιο διάδρομο προς τον βυθό. Ένα υποβρύχιο σκηνικό έχει κατασκευαστεί στον βυθό, με κορδέλες που προσομοιάζουν σε αρχαίες κολόνες και δημιουργούν ένα αρχαίο ελληνικό αμφιθέατρο όπου ειδικές θέσεις έχουν στηθεί ημικυκλικά. Οι δύο χορογράφοι διάλεξαν αυτό το κυκλικό σχήμα, το ιδανικό αμφιθέατρο που ενώνει κοινό και ηθοποιούς ή χορευτές και τα κάνει όλα ένα σύμπαν. Ταυτόχρονα, θα υπάρχει μουσική κάτω από το νερό που θα ακούγεται από ειδικά υποβρύχια ηχεία. Ένας εντυπωσιακός τοίχος από φυσαλίδες θα δημιουργεί ένα φυσικό τείχος γι’ αυτούς που παρακολουθούν με μάσκες και βατραχοπέδιλα. «Το νερό είναι η αρχή των πάντων» λέει η Αποστολία Παπαδαμάκη. «Το θέμα που με απασχολεί σε όλα μου τα έργα είναι ο έρωτας, η γέννηση και ο θάνατος. Σκεφτήκαμε ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης, αρτιμέλειας, προερχόμαστε από μια μήτρα. Όλοι έχουμε βιώσει την εμπειρία του να επιπλέουμε στο νερό. Η θάλασσα είναι για εμάς η μεγάλη μήτρα. Στην ουσία καλούμε στην παράσταση τους χορευτές να ξαναβιώσουν τη γέννησή τους και να μεγαλώσουν ξανά με διαφορετικές αξίες απ’ ό,τι τώρα, μαζί με τη φοβερή αίσθηση της ελευθερίας, της μη βαρύτητας και των απέραντων αισθητηριακών εμπειριών, ακόμα και όταν το βλέπεις. Επίσης, το ότι είμαστε όλοι ένα. Από τον πρωθυπουργό της χώρας μέχρι τον άστεγο, είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια σύσταση, 70% νερό. Επίσης, ότι τα κύτταρά μας φέρνουν μια μνήμη που πάει πολύ πίσω. Αυτό με ενδιαφέρει ως βίωμα. Το να κάνω μια εντυπωσιακή παράσταση κάτω από το νερό ειλικρινά δεν μου λέει τίποτα. Η ικανότητα της πλευστότητας είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία, αυτό αναζητώ. Την ελευθερία της αναπνοής, του αέρα που πάντα κυκλοφορεί, μας δίνει ζωή και δεν μπορεί κανείς να μας στερήσει σε όποια κατάσταση, κοινωνική, πολιτική, ζούμε το σήμερα».¶

Η Ελληνίδα χορογράφος συνεργάζεται με τη Σοφί Μπουλμπουγιάν και μια μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών σε ένα πρωτότυπο και πολύ συγκινητικό πρότζεκτ. Από την Αργυρώ Μποζώνη

H υποβρυχια παρασταση χορου της Αποστολιασ Παπαδαμακη ινfο Διαβάστε περισσότερα για την παράσταση Drops of breath www. dropsofbreath.com

28 lifo – 25.6.15

Είμαστε όλοι ένα. Από τον πρωθυπουργό της χώρας μέχρι τον άστεγο, είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια σύσταση, 70% νερό.

4.4.13 – lifo

29

απο ton χρηστο παριδη. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

οιAθηναίοι

οι υπόλοιποι που περίμεναν από εμένα κάτι περισσότερο. Επειδή ακριβώς ήταν μια δύσκολη σχέση, άργησα πολύ να τον διαβάσω ουσιαστικά, κι αυτό έγινε μετά τα 30 μου. Αν κέρδισα κάτι σημαντικό από εκείνον, ήταν περισσότερο η επαφή μου με κάποιους ανθρώπους, όπως ο Αναστάσιος Αλβανίας ή ο Βασίλειος Γοντικάκης, που αποπνέουν μια αγάπη, μια ζεστασιά και μια ανοιχτοσύνη πνεύματος. Από αυτούς κατάλαβα ότι η Εκκλησία είναι κάτι άλλο από αυτό που ξέρουμε σήμερα κι ένιωσα καλύτερα. Δεν είμαι άνθρωπος που θα πάω κάθε Κυριακή στην εκκλησία, αλλά δεν είμαι μακριά της. Με ενδιαφέρει το υπαρξιακό της βάθος και η μεταφυσική της διάσταση.

q Την Παλαιά Διαθήκη με έσπρωξε να τη διαβάσω ο Κωστής Παπαγιώργης για τη γλώσσα, όπως και την Ιλιάδα, την οποία προσπάθησα να διαβάσω στο πρωτότυπο. Με τον Κωστή γνωρίστηκα χάρη στη γυναίκα του, την οποία συνάντησα σε ένα γάμο. Της είπα πόσο με είχε επηρεάσει και μου είπε «μην τα λες σ’ εμένα, να του τα πεις του ίδιου». Πήγα και του χτύπησα την πόρτα και από εκείνη τη μέρα κάναμε πολύ στενή παρέα. Αυτό κράτησε 10-12 χρόνια, μέχρι που πέθανε. Με επηρέασε πάρα πολύ, ήταν ένας δεύτερος πατέρας για μένα. Και με βοήθησε να έρθω πιο κοντά στον δικό μου πατέρα. Από εκείνον έμαθα ότι αν έχουν κάποιο νόημα τα γράμματα, είναι να σε κάνουν πιο ανθρώπινο. Ήταν ζεστός άνθρωπος και απότοκος της φοβερής καλλιέργειας και μόρφωσης που είχε. Αν κάτι πήρα από εκείνον, ήταν ότι μπορείς να είσαι σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, χωρίς να είσαι μακριά από τον κόσμο, χωρίς να είσαι ελιτιστής. Επίσης, μου μετέδωσε την αγάπη για τη γλώσσα, ως λέξεις και φράσεις.

q Από αρκετά μικρός σχετίστηκα, προτού καταλάβω ποιος είναι, και με τον Ζήσιμο Λορεντζάτο. Ήταν πολύ φίλος του πατέρα μου και αυτός με έσπρωξε στο γράψιμο και στο μπάσκετ. Πήγαινα στην Κηφισιά, όπου περνούσα ώρες, και μιλούσαμε. Ήταν συγγραφέας της γενιάς του ’30, με βαθιά ευρωπαϊκή παιδεία. Μου απήγγελλε ποιήματα και με έκανε να αγαπήσω τη λογοτεχνία.

q Έχασα τη μητέρα μου νωρίς και ήταν κάτι που μου κόστισε πάρα πολύ. Έφυγε στα 70 της από καρκίνο των πνευμόνων. Ήταν λαογράφος και ως μαθήτρια της Αγγελικής Χατζημιχάλη, συνεχίστρια του έργου της. Υπήρξε πολύ ισχυρή προσωπικότητα και καθόλου η τυπική Ελληνίδα μαμά. Μέχρι να φύγω από το σπίτι μου στα 18 δεν είχα ακούσει ότι υπάρχουν γυναικείες και αντρικές δουλειές. Είχα μάθει να πλένω, να σιδερώνω, να μαγειρεύω και εννοείται ότι αυτά τα κάνουμε όλοι.

q Η γιαγιά μου ήταν καθηγήτρια Γαλλικών

και οι δυο μου γονείς γαλλοσπουδαγμένοι, οπότε αυτό είναι σημαντικό κομμάτι μου, νιώθω λίγο Γάλλος μέσα μου. Στο Παρίσι πήγα το 1995 για σπουδές φιλολογίας και έμεινα περίπου πέντε χρόνια. Και μπορεί να ήταν μια περίοδος πλούσια σε επαφή με τον πολιτισμό –είδα πολύ σινεμά, εκθέσεις, μουσεία–, αλλά ήταν δύσκολα χρόνια, τόσο οικονομικά όσο και από άποψη μοναξιάς. Μπορεί να ήμουν στο πανεπιστήμιο όλη μέρα και να μην μπορούσα να ανταλλάξω μια κουβέντα με έναν άνθρωπο. Όλοι τους ήταν πάρα πολύ κλεισμένοι στον εαυτό τους. Υπήρχε μια αντίληψη ότι άλλος είναι ο δημόσιος χώρος και άλλος ο ιδιωτικός. Εκεί κατάλαβα πόσο πολύ μετράνε οι ταξικές διαφορές στη Γαλλία, ακόμα και μέσα στο πανεπιστήμιο. Είχα έναν συμφοιτητή βαρόνο που δεν μιλούσε σε κανέναν, αν δεν ήταν της ίδιας κοινωνικής τάξης. Είναι πολύ ισχυρά τα στεγανά, κι εξάλλου και το πανεπιστήμιο είναι ένα πλαίσιο πολύ ανταγωνιστικό.

q Με την επιστροφή μου στην Ελλάδα δούλεψα για δέκα χρόνια στην «Καθημερινή», γράφοντας κυρίως για βιβλίο, εικαστικά και φωτογραφία. Τη δημοσιογραφία και τη μετάφραση λογοτεχνίας, που εν τω μεταξύ ξεκίνησα να κάνω, τα έβλεπα σαν ασκήσεις που εξυπηρετούν το γράψιμο. Συνδέθηκα με τον Μισέλ Ουελμπέκ, που κατάφερα να του πάρω συνέντευξη λίγο μετά το Γκονκούρ. Ανοίχτηκε και πέρασα μια μέρα μαζί του, αποκαλύπτοντάς μου ένα άλλο πρόσωπο. Επίσης, συνδέθηκα αρκετά με τον Πιερ Ασουλίν και με κάποιους λιγότερο γνωστούς συγγραφείς που γνώρισα σε ένα συνέδριο του περιοδικού «L’ atelier du roman».

q Θεωρώ ότι το μυθιστόρημα απαιτεί

μεγάλη κοινωνική τοιχογραφία και καθώς δεν περάσαμε βιομηχανική επανάσταση, δεν είχαμε πάλη των τάξεων –σημαντικό κομμάτι για το μυθιστόρημα–, δεν υπήρξε η πρώτη ύλη ώστε να αναπτυχθεί στην Ελλάδα. Έχουμε μεγάλα μυθιστορήματα, αλλά δεν είναι η μεγάλη μας παράδοση. Το διήγημα που μπορεί να επικεντρωθεί στη μικρή ή προσωπική ιστορία μάς ταιριάζει περισσότερο. Ίσως τώρα που έχουμε αστικοποιηθεί και ζούμε στην πόλη, και ιδιαίτερα με την κρίση, είναι πιο εύκολο να δούμε να εξελίσσεται και το ελληνικό μυθιστόρημα. Πάντως, είναι εντελώς άλλο πράγμα το γράψιμο ενός μεγάλου κειμένου από εκείνο της μικρής φόρμας του διηγήματος, η οποία έχει άλλη οικονομία και άλλα χαρακτηριστικά. Εγώ αυτό αγαπώ πολύ και προσπαθώ να ελέγξω και να κάνω καλά. Μου φαίνεται άλλος κόσμος, προς το παρόν, το μυθιστόρημα.

q Αγαπώ πολύ τον Ιωάννου, ο οποίος είναι μεγάλο σχολείο και σε επίπεδο γραφής και σε επίπεδο οικονομίας κειμένου. Λίγοι έχουν καταφέρει να κάνουν μικρά διηγήματα σε μικρό χώρο. Υπήρξαν μεγάλες τομές στο διήγημα παγκοσμίως, που σε βοηθάνε να καταλάβεις τι είναι αυτό. Ο Τσέχοφ είναι μια τομή μεγάλη, όπως υπήρξε αργότερα ο Κάρβερ. Είναι κάποιοι που διαμορφώνουν το είδος. Ο Μπόρχες και ο Κορτάσαρ από τη Λατινική Αμερική, επίσης. Στην Ελλάδα πάει το μυαλό μας στην ηθογραφία, στον Παπαδιαμάντη και στον Βιζυηνό. Χωρίς να τους μειώνω καθόλου, όταν γράφεις σήμερα διήγημα, δεν μπορείς να έχεις αυτούς στο μυαλό. Στη θεωρία της λογοτεχνίας ακόμα και ένα αυτοβιογραφικό κείμενο θεωρείται μυθοπλασία. Ο Ιωάννου έκανε ακριβώς αυτό. Βασιζόταν σε πράγματα που ζούσε και τα μετέτρεπε σε λογοτεχνία. Νομίζω ότι είναι θέμα λογοτεχνικότητας, αυτό κρίνει κάθε είδος.

q Χαίρομαι που πολύς κόσμος νομίζει ότι στη νέα μου συλλογή διηγημάτων μιλάω ο ίδιος ή ότι είναι δικές μου εκμυστηρεύσεις. Το αυτοβιογραφικό κομμάτι, όμως, είναι πολύ μικρό. Νομίζω ότι καταφέρνω πια να μπαίνω στο πετσί ενός ήρωα και να αντλώ πράγματα. Πολλές φορές αντλώ από βιώματα κοντινών μου ανθρώπων, που μου τα έχουν διηγηθεί ή που τα έχω δει να τα ζούνε και μπαίνω στη θέση τους. Ελπίζω ότι το βιβλίο μου θα αγγίξει κάποιους ανθρώπους, ότι θα αναγνωρίσουν κάτι από τη ζωή τους. Αν το γράψιμο δεν σε κάνει να ανοιχτείς σε άλλους, δηλαδή να καταλάβω τον εαυτό μου και να πλησιάσω τους άλλους, για μένα δεν έχει νόημα. Η τέχνη εν γένει και η λογοτεχνία συγκεκριμένα. Δεν υπάρχει φραγμός και αυτό υπηρετεί. Και σε αυτό ο Παπαγιώργης ήταν υπόδειγμα.

Σπύρος Γιανναράς Συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι και ζει στη Νέα Σμύρνη. Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος τον έσπρωξε στο γράψιμο και στο μπάσκετ.

30 lifo – 25.6.15

☛

q Μεγάλωσα με το όνομα του πατέρα μου να βαραίνει ιδιαίτερα κάθε μου βήμα. Δεν έφταιγε εκείνος, ήταν όλοι

Info Η συλλογή διηγημάτων του Σπύρου Γιανναρά Ο βασιλιάς έρχεται όποτε του καπνίσει κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα.

Good

Γιατί πίνουν όλοι φρέ

Η

σχέση των Ελλήνων με τον καφέ είναι κάτι παραπάνω από μια σχέση εξάρτησης. Δεν είναι τυχαίο πoυ τα χρόνια της κρίσης ο κλάδος που υπέστη τις μικρότερες απώλειες είναι αυτός του καφέ, ενώ οι περισσότεροι νέοι χώροι που άνοιξαν προσανατολίστηκαν γύρω από τον καφέ και τα παράγωγά του. Eδώ και έναν περίπου χρόνο, όμως, παρατηρείται μια μάλλον καλοδεχούμενη κι ευχάριστη αλλαγή, αφού σε διάφορα σημεία του ιστορικού κέντρου έχουν ξεφυτρώσει μερικοί μοντέρνοι και πολύ προσεγμένοι χώροι που προτείνουν έναν εναλλακτικό, πιο υγιεινό τρόπο ζωής και ενθαρρύνουν τους Αθηναίους να βάλουν στη διατροφή τους περισσότερα φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα juice bars που θα βρείτε στο κέντρο της πόλης.

32 lifo – 25.6.15

1. Χυμοποιείο

2. Vitamin Point

Πανδρόσου 64, Μοναστηράκι, facebook.com/pages/ Χυμοποιείο

Σταδίου 10, Σύνταγμα, 210 3222030

Άνοιξε πέρσι εκεί περί τα τέλη Ιουλίου με έναν βασικό στόχο: να λειτουργήσει ως μια κοινωνικήσυνεργατική επιχείρηση (μια κολεκτίβα εργασίας) που θα προσφέρει φυσικούς χυμούς από ντόπια φρέσκα φρούτα και λαχανικά εποχής (εκτός από τις μπανάνες και τον ανανά, που έρχονται από την Κόστα Ρίκα) σε πολύ χαμηλές τιμές. Τα φρούτα και τα λαχανικά μπαίνουν στο σέικερ τη στιγμή που θα κάνετε την παραγγελία σας και βγαίνουν ως ολόφρεσκοι χυμοί, γεμάτοι βιταμίνες. Από απλές εκδοχές, όπως ο φυσικός χυμός πορτοκάλι, μέχρι πιο σύνθετες, όπως ο ανάμεικτος με καρότο, αχλάδι, μήλο και τζίντζερ, στο Χυμοποιείο θα βρείτε πάνω από 15 συνδυασμούς φρούτων και λαχανικών που αλλάζουν ανάλογα με την εποχή και τη διαθεσιμότητα των πρώτων υλών και κυμαίνονται μεταξύ 1 και 2,5 ευρώ. Εκτός από τους φυσικούς χυμούς, σερβίρει δροσιστικά smoothies (με στραγγιστό ελληνικό γιαούρτι, γάλα, μέλι και φρέσκα φρούτα), σπιτική λεμονάδα, φρουτοσαλάτες, γιαούρτια με φρούτα, μέλι κ.ά.

Άρχισε να λειτουργεί πριν από δύο περίπου μήνες και, όπως παραδέχονται οι άνθρωποί του, η ανταπόκριση του κόσμου τούς εξέπληξε. Στόχος τους ήταν να δημιουργηθεί ένα «σημείο βιταμίνης» που θα προσφέρει φρεσκοστυμμένους χυμούς (πορτοκάλι, καρότο, μήλο, αχλάδι, μανταρίνι, ντομάτα) που φτιάχνονται από ελληνικά φρούτα εποχής, τα οποία έρχονται κατευθείαν από τα κτήματα όπου καλλιεργούνται, υπερτροφές σε σκόνη που μπαίνουν μέσα στους χυμούς φρούτων και βοηθούν στην ενίσχυση του οργανισμού, όπως σπιρουλίνα, καρπός άγριου τριαντάφυλλου, σιταρόχορτο κ.ά., ενώ στο Vitamin Point θα βρείτε ακόμη βιολογικά βότανα, βιολογικό καφέ από κριθάρι, ποικιλίες τσαγιών και νερό.

έσκους χυμούς;

Τα juice bars είναι η νέα healthy τάση της πόλης! Από τον Βασίλη Καψάσκη. Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν.

3. Fresh Juice bar

4. Fontana

Περικλέους 24, Σύνταγμα, 211 4113865, facebook.com/ pages/Fresh-Juice-Bar

Ερμού & Αιόλου 17, 210 3254112, fontana-store.com, facebook.com/pages/Fontana-Living-well-store

Mε το μότο «Drink smart, live well» τοποθετημένο σε περίοπτη θέση στην ταμπέλα του, φανερώνει από την πρώτη στιγμή στους περαστικούς τη φιλοσοφία του περί ευζωίας και καλής διατροφής. Στο Fresh Juice Bar στην Περικλέους θα βρείτε χυμούς που ξεκινούν από €0,80 (φυσικός χυμός πορτοκάλι), λεμονάδα με μέντα, φυσικό χυμό πορτοκάλι με δύο ακόμη φρούτα της επιλογής σας (π.χ. μήλο, καρότο) ή χυμούς που περιέχουν τρία φρούτα εποχής (μήλο, μπανάνα, αχλάδι) αλλά και πιο σπέσιαλ προτάσεις, όπως, για παράδειγμα, ο χυμός πορτοκάλι - καρότο - λωτός. Αν, πάλι, δεν ξέρετε τι να επιλέξετε, η εξειδικευμένη ομάδα του Fresh Juice Bar θα σας βοηθήσει να διαλέξετε τον ιδανικό χυμό για εσάς, ανάλογα με την ώρα της ημέρας και τις υποχρεώσεις σας.

Εκτός από μια μόνιμη πηγή ζωής και ευεξίας, είναι και ένα από τα πιο καλαίσθητα μαγαζάκια γύρω από την Αιόλου. Το Fontana είναι γνωστό για τη μεγάλη ποικιλία σε υπερτροφές και βότανα που μπορείτε να δοκιμάσετε μέσα σε τσάι, αφεψήματα και θρεπτικά κρύα ή ζεστά ροφήματα, ωστόσο εξειδικεύεται και σε έναν ακόμη τομέα, στους δυναμωτικούς χυμούς που συνδυάζουν φρέσκα φρούτα εποχής, βότανα και υπερτροφές (όπως ο χυμός με γάλα αμυγδάλου, μπανάνα, φράουλες, μέλι και ρίζα μάκας) και μπορούν να αποτοξινώνουν και να αναζωογονούν τον οργανισμό.

25.6.15 – lifo

33

Market Research

ΑDIDAS Η εταιρεία αθλητικών ειδών adidas στις 27 Ιουνίου παρουσιάζει το νέο παπούτσι YEEZY BOOST 350 από τον Kanye West. Χρησιμοποιώντας τη γνωστή τεχνολογία για την άνεση του ποδιού, το νέο αυτό παπούτσι αποτελεί βασική επιλογή για όσους προτιμούν απλό και ιδιαίτερο στυλ. Το νέο προϊόν της adidas θα είναι διαθέσιμο στο κατάστημα Phat Soles στη Γλυφάδα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα adidas.com/kanye. fb: adidasoriginals, www.adidas.gr

ΚΕΥΒΑR

nestea Τα νέα φακελάκια 30 γρ. στιγμιαίου τσαγιού από την εταιρεία NESTEA υπόσχονται δροσιά κάθε στιγμή. Η εταιρεία παρουσιάζει τα στιγμιαία φακελάκια τσαγιού με γεύσεις λεμόνι και ροδάκινο που περιέχουν μόνο 17 θερμίδες. Ανακατεμένα με παγωμένο νερό δημιουργούν μια απολαυστική λύση για τους λάτρεις του ice tea, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Τα NESTEA είναι διαθέσιμα σε επιλεγμένα καταστήματα και αλυσίδες σούπερ-μάρκετ. fb: NESTEA, www.nestea.gr

Το Keybar παρουσιάζει την Πέμπτη 2 και Παρασκευή 3 Ιουλίου το Κeybar Echo Festival 2015. Συγκροτήματα και DJ sets θα συνοδέψουν τους θαμώνες με τις μουσικές τους επιτυχίες για δύο βραδιές. Το Keybar φιλοξενεί, για τρίτη συνεχόμενη φορά, μουσικά events, ενώ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα του ECHO Festival μπορείτε να αναζητήσετε στην ιστοσελίδα του μαγαζιού. Πραξιτέλους 37, Αθήνα, 210 3230380, fb: keybar.athens, website: www.keybar.gr

HEINEKEN Η HEINEKEN προτρέπει όλους αυτό το καλοκαίρι να σκεφτούν κάποιο όνειρο που θεωρούν αδύνατο και η εταιρεία θα προσπαθήσει να το υλοποιήσει. Oι καταναλωτές καλούνται από τις 11 Ιουνίου έως τις 8 Ιουλίου να αναγράψουν στις συσκευασίες τις σκέψεις τους. Η εταιρεία θα τις διαβάσει στις φιάλες που επιστρέφονται σε αυτήν και η καλύτερη θα γίνει πραγματικότητα. Στο πλαίσιο της ενέργειας έχει δημιουργηθεί και ένα installation στην πλατεία Κοραή από τις 12 Ιουνίου. fb: HEINEKEN, www.heineken.com/gr

ΔΩΔΩΝΗ Η ελληνική εταιρεία παραγωγής παγωτού παρουσιάζει τις νέες γεύσεις παγωτού που περιέχουν ιδιαίτερους συνδυασμούς. Πράσινο μήλο με μούρα, καραμέλα με goji berries και cranberries, πραλίνα φουντουκιού με ξηρούς καρπούς, βανίλια με σύκο και τσιχλόφουσκα είναι οι πέντε νέες γεύσεις που υπόσχονται να ανταποκριθούν σε κάθε γευστική προτίμηση των καταναλωτών. fb: ΔΩΔΩΝΗ, www.dodoni.com.gr

amstel H καμπάνια #betterbetrue συνεχίζεται και πολλά από τα φαινόμενα της σύγχρονης εποχής αποκαλύπτονται μέσα από τις διαφημιστικές καμπάνιες σε σημεία της πόλης και online videos. Η μπίρα παράγεται από Έλληνες παραγωγούς και οι αλήθειες προβάλλονται στο website και στο YouΤube channel της ΑMSTEL. fb: Amstel…γιατί έτσι μας αρέσει!, www.amstel.gr, Youtube Channel: AmstelGreece

34 lifo – 25.6.15

Week

εγκαινια πρεμιερες Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 36

βιβλιο

φεστιβαλ αθηνων

γευση

Ο Σαντιάγο Ρονκαλιόλο μιλάει στην Τίνα Μανδηλαρά. Σελ. 40

Η Ματίνα Καλτάκη για την παράσταση A O Lang Pho του Νέου Βιετναμέζικου Τσίρκου. Σελ. 42

H Νίκη Μηταρέα για την ανανεωμένη κουζίνα του Artisanal και το νέο Μουσείο Μπίρας. Σελ. 43

Η αναγέννηση του Εξολοθρευτή Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ υποδύεται ξανά τον διάσημο χαρακτήρα που τον καθιέρωσε σε μια ταινία-αλληγορία κατά της μαζικής δικτύωσης. Κριτική από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο σελ. 38

O Άνταμ Κοέν με τη δική του εξαιρετική μουσική για ένα βράδυ στο Ηρώδειο Γιος του Λέοναρντ Κοέν και της Suzanne (της περίφημης Suzanne του γνωστού τραγουδιού), ο Άνταμ Κοέν έχει χαράξει τη δική του πορεία ως μουσικός, τραγουδιστής και συνθέτης που φτιάχνει μουσική μόνος του ή με τους Low Millions, την καλιφορνέζικη μπάντα στην οποία συμμετέχει. Mέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τέσσερα προσωπικά άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το «We go home», που βγήκε τον Σεπτέμβριο του 2014. Το ίδιο λυρικό κλίμα, με εντάσεις συναισθηματικές και αλήθεια, δημιουργεί και στις συναυλίες του. Με το «We go home» επιστρέφει και στην αγαπημένη Ύδρα των παιδικών του –και όχι μόνο– χρόνων. Ιδανική η στιγμή της εμφάνισής του στο Φεστιβάλ, για μια νύχτα γεμάτη Κοέν. Συμπράττει η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 29/6. Ώρα έναρξης: 21.00, εισ.: €5-35, www.greekfestival.gr 25.6.15 – lifo

35

μη χασετε!

n Την ομαδική έκθεση διαφόρων καλλιτεχνών του δρόμου στην γκαλερί Sarri 12 με τίτλο FRESH-kO, που θα διαρκέσει όλο το καλοκαίρι.

H συνείδηση του πλάνητα «H συνείδηση του πλάνητα είναι η αντίληψη ενός προσώπου που βιώνει την ταλάντωση της πόλης ως συναισθηματική διακύμανση – είναι η αντίληψη ενός μοναχικού Αθηναίου διαβάτη». Αυτό γράφει ο συγγραφέας Χρήστος Χρυσόπουλος στο οπισθόφυλλο του oμότιτλου βιβλίου που κυκλοφορεί παράλληλα με την έκθεση που φιλοξενείται στο Artwall Project Space. Πλέγματα φωτογραφιών που τράβηξε ο ίδιος και εστιάζουν σε μεμονωμένα αντικείμενα, ένας ημιτελής χάρτης του κέντρου των Αθηνών και εννέα βίντεο στα οποία η παγωμένη εικόνα συμπλέκεται με τη ροή του χρόνου και τη γλώσσα δημιουργούν ένα περιβάλλον ανοιχτών διερωτήσεων και συνθέτουν μια παράξενη και γοητευτική επαφή με τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Θε - Αθήναι

small

Το Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς διοργανώνει στον εξώστη του βιομηχανικού κτιρίου όπου στεγάζεται στον Ταύρο ένα καλλιτεχνικό αφιέρωμα στην Αθήνα. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την παρουσίαση ενός αθηναϊκού θεατρικού έργου σε μια νέα προσέγγιση και δύο σχολιασμένες προβολές ταινιών με θέμα την Αθήνα. Πρόκειται για τρεις επαναλήψεις της παράστασης Αχ! (ξανα)διαβάζοντας την Κερένια Κούκλα του Χρηστομάνου της bijoux de kant και του σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλέτη, καθώς και για την προβολή της ταινίας της Σούλας Δρακοπούλου για το πώς είδε ο ελληνικός κινηματογράφος την αλλαγή της Αθήνας και αυτής της ΑΤΕ για τα μνημεία της Αθήνας, που γυρίστηκε το 1978. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Απαραίτητη η κράτηση θέσεων. r Δωρίδος 2 & λεωφ. Ειρήνης 14, Ταύρος, 210 3418011 (κρατήσεις), 26-28/6. Ώρα έναρξης: 20.30, www. piop.gr

Week 36 lifo – 25.6.15

Από τις 26 ως τις 28/6 ο εξωραϊστικός, πολιτιστικός και αθλητικός σύλλογος «Ο Αρδηττός», σε συνεργασία με διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους και κοινότητες άλλων χωρών, διοργανώνει στη μικρή μποέμ περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στο Παναθηναϊκό Στάδιο και στο Παγκράτι ένα καλοκαιρινό φεστιβάλ ανοιχτό στη διαφορετικότητα. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δημιουργικά εργαστήρια για παιδιά, εκθέσεις φωτογραφίας, κολάζ, παραδοσιακών τεχνών, μαθήματα παρασκευής sushi και εκμάθησης παραδοσιακών χωρών. r Αναλυτικές πληροφορίες για το πρόγραμμα του εορταστικού τριημέρου μπορείτε να βρείτε στα facebook.com/ardittos και ardittos.wordpress.com.

Τέλος εποχής για την Kunsthalle Athena Έπειτα από πέντε χρόνια, η πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης της Kunsthalle Athena αφήνει το παλιό, ερειπωμένο νεοκλασικό της Κεραμεικού και γιορτάζει το τέλος της διερευνητικής αυτής περιόδου με μια τριήμερη σειρά δράσεων, διαλέξεων, προβολών, περφόρμανς και DJ sets με τη συμμετοχή φίλων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που συμμετέχουν αφιλοκερδώς. Περισσότερα στο facebook.com/kunsthalle.athena. r Kunsthalle Athena, Κεραμεικού 28, Μεταξουργείο (στάση μετρό Μεταξουργείο), 30/6-2/7, facebook. com/kunsthalle.athena

☛

επιμελεια: βασιλησ καψασκησ / email: loveathens@lifo.gr

Μετς Μια γειτονιά του κόσμου

stop the press ! Καλοκαιρινές δράσεις στο Μικρό Πολυτεχνείο Αυτός ο αεικίνητος πολυχώρος σεμιναρίων τέχνης για όλες τις ηλικίες συμπληρώνει φέτος 12 χρόνια λειτουργίας και το γιορτάζει με μια σειρά από ενδιαφέρουσες και δημιουργικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται όλο το καλοκαίρι: εικαστικά σεμινάρια, ζωγραφικής σε ύφασμα, εργαστήρια φωτογραφίας και κινηματογράφου στη Σαρωνίδα, μαθήματα μυθοπλασίας, παραμυθιού, στιχουργικής, διηγήματος, ποίησης και υποκριτικής στην Ανάφη, στη Νάξο και στη Δονούσα κ.ά. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αποκτήσετε αν παρευρεθείτε στην εντυπωσιακή ταράτσα του Μικρού Πολυτεχνείου κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης τη Δευτέρα 29/6, στις 20.00, όπου οι εισηγητές των σεμιναρίων και των καλοκαιρινών δράσεων θα σας υποδεχτούν με κρασάκι, μεζέδες και ατέλειωτη διάθεση να σας ενημερώσουν για τα πάντα, ώστε να προλάβετε να κλείσετε εγκαίρως θέσεις. r Μικρό Πολυτεχνείο, πλατεία Ασωμάτων 7, Θησείο, 210 3243306, 210 3252998, www.mikropolytexneio.gr

Το Indie Free Festival που διοργανώνεται στις 26 και 27/6 στο Πεδίον του Άρεως με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως η Nalyssa Green, ο Μιχάλης Δέλτα, ο Boy κ.ά.

the face

Γιώργος Ιατρίδης Ο συγγραφέας μάς μιλάει για το «Φαινόμενο της Πεταλούδας». Φωτό: Χάρης Κανελλόπουλος

α π ο τ h ν k at ε ρ ι να η λ ι α κ η

r Artwall Project Space, Σοφοκλέους 26, έως 18/7. Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ., Παρ. 16.00-21.00, Σάβ.

12.00-16.00, Kυρ. 12.00-18.00, www.theartwall.gr

Πώς προέκυψε η ιδέα για το βιβλίο σου; Ένα Σάββατο βράδυ έφυγα από το σπίτι χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν. Πήρα μερικά μέσα και κατέληξα στον σταθμό του Ηλεκτρικού της Κηφισιάς – μένω στο Π. Φάληρο. Άρχισα να περπατάω πλάι στις γραμμές του τρένου, να περπατάω, να περπατάω και να μη σταματάω. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή μου η κίνηση να βαδίζω δίπλα στις ράγες ήταν κάτι σαν απωθημένο. Τελικά, μετά από αρκετές ώρες περπάτημα έφτασα μέχρι τους νότιους σταθμούς. Ποιο είναι το θέμα του; Ένας 70χρονος, ο κ. Ασημένιος, ξεκινάει από την Κηφισιά με τελικό σκοπό να φτάσει στον Πειραιά. Ακολουθεί δηλαδή στωικά τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Κάθε σταθμός και ένα δίδαγμα, κάθε στάση και ένα συμβάν. Για κάποιους η διαδρομή Κηφισιά-Πειραιάς μπορεί να είναι βαρετή ή κουραστική, ειδικά αν την κάνουν σε καθημερινή βάση. Τι είναι αυτό που σε γοητεύει (στη συγκεκριμένη διαδρομή); O Ηλεκτρικός είναι το μοναδικό μέσο με το οποίο μπορείς να δεις όλη την Αθήνα. Βλέπεις, δηλαδή, ένα μεγάλο φάσμα αυτής της πόλης, από τα βόρεια μέχρι και τα νότια προάστια. Για μένα αυτή η διαδρομή σημαίνει πολλά. Πιάνεις συζήτηση με αγνώστους, ενώ ταξιδεύεις; Νομίζω πως οι άνθρωποι έχουμε κλειστεί τόσο πολύ στον εαυτό μας, που έχουμε πάψει πια να κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Εγώ, προσωπικά, έχω κουβεντιάσει με περαστικούς. Πες μου λίγα λόγια για το «25th hour project» που είχες φτιάξει. Θα ακολουθήσει και κάτι άλλο; Πρόκειται για ένα ανοιχτό λογοτεχνικό εγχείρημα που διήρκεσε έναν ολόκληρο χρόνο. Κάθε μέρα ανέβαινε και μία συμμετοχή με τίτλο και θέμα «25η ώρα», όπως φυσικά την ερμήνευε ο καθένας. Σε λίγες μέρες, όμως, θα ξεκινήσει ένα νέο ανοιχτό λογοτεχνικό πρότζεκτ, όπου αυτήν τη φορά θα συνδέει τη μουσική με τη λογοτεχνία! Το πρότζεκτ θα ονομάζεται «Το γραμμόφωνο» (www.grammophono.tumblr.com). Παρουσίαση βιβλίου, «Το φαινόμενο της πεταλούδας», 26/6, 21.00, Pure Bliss, Ρόμβης 24, Αθήνα, 210 3250362. www.updot.gr

Δυναμικά live sessions σε μία από τις ωραιότερες ταράτσες της Αθήνας! Ένα live DJ set που συνδέει την Ελλάδα με την Ιταλία κι ένα μουσικό αφιέρωμα στον βασιλιά του rock ‘n’ roll φιλοξενούνται αυτή την εβδομάδα στο Gazarte!

Η

ταράτσα του Gazarte ανανεώθηκε πλήρως και γιορτάζει την ωραιότερη εποχή του χρόνου με καλό φαγητό και ποτό αλλά και έναν ολόφρεσκο μουσικό θεσμό, τα Gazarte Taratsa Live Sessions! Αυτή την εβδομάδα, και πιο συγκεκριμένα την Κυριακή 28/6 (ώρα έναρξης: 22.00, εισ.: €7), πίσω από τα decks του Gazarte θα βρίσκεται ο Nicola Conte με ένα μοναδικό DJ set. Πολυτάλαντος και πολυσχιδής λίντερ συγκροτημάτων, παραγωγός, κιθαρίστας και γνώστης πολλών και ετερόκλητων μουσικών ειδών, κατάφερε να παντρέψει την έθνικ μουσική με τη latin jazz και τις ανεπανάληπτες μελωδίες των σάουντρακ των ιταλικών ταινιών της δεκαετίας του ’60. Στην ταράτσα του Gazarte αναμένεται να παρασύρει τους θαμώνες σε μια βραδιά ασταμάτητου χορού, συνοδεία των κοκτέιλ-υπερπαραγωγών των εμπνευσμένων bartenders του Gazarte. Λίγες μέρες αργότερα, και πιο συγκεκριμένα την Πέμπτη 2 Ιουλίου (ώρα έναρξης: 22.00, εισ.: €5), ο Γιώργος Ζερβός, ιδρυτικό μέλος και side performer των Penny & The Swingin’ Cats, παρουσιάζει ένα μοναδικό αφιέρωμα στον βασιλιά του rock ‘n’ roll, Έλβις Πρίσλεϊ. Aπό το «Hound Dog» και το «That’s Alright Mama» μέχρι το «Suspicious Minds» και το «Always on my mind», στη διάρκεια της βραδιάς θα ακουστούν όλες οι μεγάλες επιτυχίες του θρυλικού Έλβις, μπολιασμένες με την προσωπική νότα του Γιώργου Ζερβού, ο οποίος θα μας δώσει και μια γεύση από τα δικά του τραγούδια! Ογδόντα χρόνια από τη γέννησή του, ο «βασιλιάς» επισκέπτεται την Αθήνα και τον πιο φρέσκο μουσικό θεσμό στην καλοκαιρινή Αθήνα.

Extra tip: Στο πρόγραμμα του Gazarte Tarata Live Sessions περιλαμβάνονται ακόμη πολλές εκπλήξεις και ηχηρά ονόματα για τον Ιούλιο: Mοnophonics (6 & 7/7), Happy Dog Project feat. Esterina (13/07), Penny & The Swingin’ Cats (16/07), Poldoore DJ set (19/07), Kokolo N.Y.C Funk (23/07), Boogie Belgique (26/07), Proleter DJ set (30/07).

Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι, www.gazarte.gr

25.6.15 – lifo

37

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Όσο είμαστε νέοι While we ’re young

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

Σκηνοθεσία: Νόα Μπάουμπακ Πρωταγωνιστούν: Μπεν Στίλερ, Νεϊόμι Γουότς, Άνταμ Ντράιβερ

ΔΕΞΑΜΕΝΗ - ΕΛΛΗΝΙΣ - ΘΗΣΕΙΟΝ - ΑΚΤΗ - ΧΛΟΗ - ΦΙΛΙΠ - ΦΙΛΟΘΕΗ

38 lifo – 25.6.15

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Ο Τζος Σρέμπνικ είναι σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ με υπόσχεση και ταλέντο στις αρχές της καριέρας του. Εδώ και 10 χρόνια έχει κολλήσει σε ένα φιλόδοξο, πολύπλοκο έργο που μηρυκάζει τις αλληλένδετες μορφές εξουσίας στην Αμερική. Η σύζυγός του Κορνήλια είναι κόρη ενός διάσημου ντοκιμαντερίστα, με τον οποίο ο Τζος διατηρεί εξόχως ανταγωνιστική σχέση απόστασης. Ο Τζος και η Κορνήλια γνωρίζονται με ένα νέο παντρεμένο ζευγάρι, τον Τζέιμι και την Ντάρμπι. Ο Τζέιμι τον θαυμάζει και θέλει να γίνει κι εκείνος σκηνοθέτης ταινιών τεκμηρίωσης. Οι ανομολόγητα φιλόδοξοι αλλά εκπαιδευμένοι στην ταπεινότητα σαραντάρηδες εμπνέονται από την μποέμικη, αυτοσχεδιαστική ζωή των εικοσάρηδων καινούργιων κολλητών τους και αποκτούν όρεξη για ζωή και δουλειά. Στο επίκεντρο της ιστορίας ανακύπτει συνεχώς η απουσία του παιδιού στη ζωή (και την ατζέντα) του Τζος και της Κορνήλια. Δεν έχουν, αν και προσπάθησαν, έχοντας πλέον εκλογικεύσει τη στέρηση με την ψευδαίσθηση της ελευθερίας που τους χαρίζει η απουσία γονεϊκής δέσμευσης. Η ex machina παρουσία του νέου ζευγαριού αποτελεί ένα ενδιάμεσο και συγχυτικό υποκατάστατο. Όσο οι παλιότεροι καρπώνονται τη ζωοφόρο φρεσκάδα τους, τόσο οι νεότεροι δυνητικά εκμεταλλεύονται τις γνώσεις των «γηραιότερων» φίλων τους. Πρόκειται για μια οριακά ανήθικη χειραγώγηση; Ως ένα σημείο, ναι, αλλά έρχεται και η ψυχαγωγία να δικαιολογήσει την πρακτική πλευρά της υπόθεσης. Ο Τζος καταβάλλεται από αναβλητικό φόβο και δεν ολοκληρώνει ένα τεράστιο υλικό που δεν συμμαζεύεται με τίποτε, μάλλον γιατί δεν μπορεί να άρει την απόφαση να προχωρήσει. Οι προφάσεις του είναι πολλές και κοντρολαρισμένες, και σε αυτό το πλαίσιο ο νεαρός φαν τού κάνει καλό, γιατί τον ξεβολεύει, αφού πρώτα τον οδηγεί σε μια αμήχανη συνειδητοποίηση της ηλικίας και της προοπτικής που ένα παιδί, εκ των πραγμάτων, δεν του έχει δώσει. Το ντοκιμαντέρ με το οποίο παλεύει οφείλει να προσαρμοστεί στις ανάγκες ενός κοινού, έστω και μικρού, σαν το παιδί που μπουσουλάει και κοινωνικοποιείται. Ο Τζος έχει ξεχάσει πως τα πρότυπά του, όπως ο Πενεμπέικερ και ο Μέιζελς, άρεσαν και «πούλησαν», σύμφωνα με τα στάνταρ της εποχής τους. Στα μάτια του, ο Τζέιμι είναι ένας ποζέρ, ένας ψεύτης, παρασυρμένος από το vintage γούστο του και την αγάπη του για οτιδήποτε παλιό. Το κλειδί είναι ο πεθερός του, ένας πετυχημένος δημιουργός που μπορεί να αναγνωρίσει πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, γιατί το παιδί που κυοφορείς πρέπει να συναντήσει ανθρώπους που το πιστεύουν και το βοηθάνε, αν θέλει να επιβιώσει. Ο Μπάουμπακ έχει γράψει και πάλι ένα εξαιρετικό σενάριο, με πολυεπίπεδες πληροφορίες, πολιτιστικές αναγωγές και διαπροσωπικές ανατροπές, που θέτει συνεχώς νέα στοιχεία και εμπλουτίζει τα διλήμματα. Σκηνοθετικά, το στηρίζει στέρεα με κωμικότητα και στοχασμό, χωρίς να αναλώνεται σε επίκαιρα, αλλά φευγαλέα κολπάκια με συνομιλίες σε κινητά και υπολογιστές, δείχνοντας αλλιώς το χάσμα των γενεών και τη χαριτωμένη γελοιότητα της κόντρας ανάμεσα στη νεάζουσα εμμηνόπαυση και τη μικρομέγαλη πόζα. Η σεκάνς της ψυχεδελικής εμπειρίας με έναν Περουβιανό σαμάνο και ένα διήμερο με μεσκαλίνη και εμετούς είναι ενδεικτική για τον συνδυασμό ιλαρότητας και απελπισίας – εκεί ουσιαστικά αποκαλύπτονται και μεταστρέφονται οι χαρακτήρες. Όπως είναι φυσικό, το ζητούμενο, δηλαδή η αναζήτηση και οι επιπτώσεις της αλήθειας, είναι μια εκκρεμής διαδικασία και ταυτόχρονα μια πικρή επαλήθευση της θεωρίας, που δεν μεταφράζεται σε θαυματουργή, χολιγουντιανή επιφοίτηση. Όπως λέει ο σοφός πεθερός του Τζος στον λόγο που εκφωνεί στην τιμητική εκδήλωση για το πρόσωπό του: «Τι να σας πω, μετά από τόσα χρόνια ακόμη δεν έχω όλες τις απαντήσεις και, για χάρη του ντοκιμαντέρ, θα τις αφήσω στην ησυχία τους». Απλώς διότι για κάθε γενιά η κοινωνία υποδεικνύει τον τρόπο και φανερώνεται όσο αντέχει και επιθυμεί.

Κινηματογράφος

Ραψωδός των στενοχωρημένων διανοούμενων της Νέας Υόρκης, ο Νόα Μπάουμπακ υπογράφει μια ταινία ακόμη πιο προσωπική από το αυτοβιογραφικό του ντεμπούτο «The squid and the whale»: το «Όσο είμαστε νέοι» μιλάει για τη σχετικότητα και την ουτοπία της αλήθειας που επιδιώκει ο κινηματογραφιστής, με θέμα την εγγενή του φιλοδοξία, την παγίδα της ματαιοδοξίας και τον ανταγωνισμό του με τη νεότερη γενιά, καθώς και τη συνεχή πάλη με τους ίδιους τους περιορισμούς του.

SLOW WEST Σκηνοθεσία: Τζον Μακλίν Πρωταγωνιστούν: Κόντι Σμιτ-Μακφί, Μάικλ Φασμπέντερ

Η αργή διαδρομή προς την Άγρια Δύση (κάτι σαν μετάφραση του τίτλου της ταινίας Slow West, που απέσπασε εγκώμια και τιμές στο πρόσφατο Φεστιβάλ του Sundance) είναι ουσιαστικά η μαρτυρική, αυτοσχέδια αναζήτηση του απότομα ακυρωμένου έρωτα ενός 16χρονου Σκωτσέζου για την αγαπημένη του, που μαζί με τον πατέρα της έφυγαν ξαφνικά από τα Highlands και καταζητούνται στο Κολοράντο. Απρόσμενος βοηθός του ευγενούς και εντελώς άπειρου Τζέι είναι ο περιπλανώμενος συμμορίτης Σίλας, ο οποίος τον προστατεύει από κακοποιούς και απατεώνες, προφανώς γοητευμένος από την αταλάντευτη αποφασιστικότητα και τον ιερό σκοπό του νεαρού. Ο μηδενισμός της ταινίας διακόπτεται από εντυπωσιακά φυσικά σκηνικά (η Νέα Ζηλανδία αντί των ΗΠΑ, σε νέες κινηματογραφικές περιπέτειες), εναλλαγή ασυνήθιστων πλάνων με κλασικές αναφορές στον μύθο του γουέστερν και τις αλά Τζον Φορντ αχανείς εκτάσεις που καταπίνουν τους χαρακτήρες και αναδεικνύουν τη δράση, αλλά και με ένα ευπρόσδεκτο κατάμαυρο χιούμορ που δεν υπονομεύει το κλίμα. Ο Τζον Μακλίν, γνωστός ως μουσικός και συνθέτης, κάνει εδώ ένα άκρως υποσχόμενο σκηνοθετικό ντεμπούτο, χτίζοντας με αυτοπεποίθηση τη ρημαγμένη Αμερική του 1860 και καταλήγοντας σε ένα από τα πληρέστερα φινάλε που έχουμε δει ποτέ σε γουέστερν, κανονικό θρίλερ, με ειρωνεία και αίσθημα, σε ένα love story που δεν μοιάζει με κανένα. Η αναγωγή στο Road δεν μπορεί να είναι τυχαία: πρωταγωνιστεί ο Κόντι Σμιτ-Μακφί που, παιδάκι τότε, διέσχιζε την εσχατιά της κατεστραμμένης ανθρωπότητας, όπως κι εδώ, ενώ στον ρόλο του πατέρα αντιστρέφονται οι σχέσεις, καθώς πλέον «φυλάσσεται» από τον στιβαρό Μάικλ Φασμπέντερ, έναν survivor που γνωρίζει πως ο μικρός είναι η μοναδική ευκαιρία του να εκπολιτιστεί.

VILLAGE RENTI 14 - VILLAGE MALL 6 - STER ILION 6 ODEON STARCITY 10 - ODEON KOSMOPOLIS 9 - ΑΝΕΣΙΣ - ΒΟΞ - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 1 - ΑΝΟΙΞΙΣ - ΡΙΑ - ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΑΜΙΚΟ

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ Far from the madding crowd Σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ Πρωταγωνιστούν: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Ματίας Σκούνερτς, Μάρτιν Σιν

Όταν ο Τζον Σλέσιντζερ μετέφερε το υπέροχο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι το 1967, ο λόγος ήταν προφανής: η ηρωίδα Μπαθσίμπα Έβερντιν ήταν μια ανορθογραφία στη βικτωριανή εποχή, μια αδέσμευτη γυναίκα που αποφάσιζε η ίδια για τη μοίρα της και κρατούσε ανέπαφα τα θηλυκά της χαρακτηριστικά, ενώ ταυτόχρονα έδειχνε στους άνδρες της ζωής της (τον υπάλληλο-συμβουλάτορα, τον μεγαλογαιοκτήμονα-γείτονα και τον στρατιωτικό-γόη) πως δεν τους είχε ανάγκη, όπως οι υπόλοιπες, για να επικυρωθεί και να επιβιώσει. Ο Σλέσιντζερ βρήκε στο πρόσωπο της μούσας του από το Darling, της Τζούλι Κρίστι, την ιδανική ενσάρκωση, όχι ακριβώς του ρόλου αλλά της έννοιας της χειραφετημένης ’60s περσόνας, χωρίς να νοιάζεται ακριβώς αν ταιριάζει –που δεν ταίριαζε– στις προδιαγρα-

φές. Η εκδοχή του Βίντερμπεργκ είναι απαλλαγμένη από την εποχικότητα και μένει πιστή, όσο μπορεί, στο πρωτότυπο, έχοντας μια δυνατή, έξυπνη επιλογή, διότι η Κάρεϊ Μάλιγκαν δεν είναι άμα τη εμφανίσει εντυπωσιακά όμορφη αλλά καταφέρνει, διά της ερμηνευτικής της ευαισθησίας και της ικανότητάς της να αποδώσει αποχρώσεις και να συλλάβει λεπτομέρειες, να εμπνέει ή, αντίστροφα, να υποκύπτει στις ανθρώπινες αδυναμίες μιας γυναίκας που, όσο κι αν το επιθυμούσε, δεν ξέφευγε εντελώς από τα στεγανά ή τα λάθη της, όπως όταν έπεσε στην παγίδα της «στολής», δηλαδή στα δίχτυα του μοιραίου Φρανκ Τρόι, με αποτέλεσμα να γίνει το ερωτικό του υποκατάστατο εν αγνοία της, ή οι περιπτώσεις που η δικαιολογημένη της εμμονή στην αυτονομία έδινε τη θέση της στη στείρα ισχυρογνωμοσύνη. Συνεπώς, μετράμε ψύχραιμα τα κέρδη και τις απώλειες στη σύγκριση των δύο ταινιών. Ο Βίντερμπεργκ έχει γενικά καλύτερο καστ, καθώς το τρίο των ανδρών Μάικλ Σιν, Ματίας Σκούνερτς (έτσι τον προφέρουν οι Φλαμανδοί, και όχι Σούνερτς) και Τομ Στέριτζ είναι ισορροπημένο γύρω από τη Μάλιγκαν, σε σχέση με τους Πίτερ Φιντς, Άλαν Μπέιτς, Τέρενς Σταμπ, μερικές σκηνές είναι πιο εφευρετικές στην ατμόσφαιρα που αναδίδουν, όπως το ραντεβού στο ξέφωτο (γίνεται καλύτερη χρήση των πιο περιορισμένων μέσων), και η κλίμακα είναι συνολικά πιο ανθρώπινη, άρα και ευστοχότερα δραματική. Από το φιλμ του ’67 σημαντική ήταν η πιο ρομαντική και εμπνευσμένη, υποψήφια για Όσκαρ μουσική επένδυση του Ρίτσαρντ Ρόντνι Μπένετ, καθώς και η σημασία του πλήθους, του αγριεμένου, όπως υποδεικνύει το βιβλίο, από το οποίο αποσύρεται η πρωταγωνίστρια και εκτυλίσσονται η δράση και το βασικό της δίλημμα: μοναχικότητα με τους δικούς της όρους ή παράδοση στους όρους των πολιορκητικών μνηστήρων; VILLAGE RENTI 6 - VILLAGE MALL 11,13 - VILLAGE FALIRO 5,9 - ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ - STER ILION 7 - ODEON STARCITY 2 - ODEON KOSMOPOLIS 3

ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ Still Life Σκηνοθεσία: Ουμπέρτο Παζολίνι Πρωταγωνιστούν: Έντι Μαρσάν

Ο Ουμπέρτο Παζολίνι είναι παραγωγός του Full Monty, μεταξύ άλλων, ευγενικής καταγωγής (απόγονος του Λουκίνο Βισκόντι), που δεν έχει ανάγκη πλέον το σινεμά για να βιοποριστεί, οπότε σκηνοθετεί μόνο αν νιώσει την ανάγκη να αφηγηθεί με τον δικό του τρόπο μια ιστορία που τον αφορά ή τον συγκινεί. Μετά το Machan, την κομεντί με επίκεντρο μια παρέα Σριλανκέζων που παριστάνουν τους παίχτες του μπέιζμπολ για να μπουν στη Γερμανία, ο 57χρονος Παζολίνι αλλάζει τόνο με το δραματικό πορτρέτο ενός υπαλλήλου που δουλειά του είναι να εντοπίζει τους συγγενείς ανθρώπων που έχουν πεθάνει μόνοι και ξεχασμένοι. Η επιδίωξη του σκηνοθέτη είναι να εξερευνήσει την αμαρτία της λήθης, την περιοχή εκείνη όπου μια ζωή διαγράφεται αν δεν έχει καταγραφεί στη μνήμη και τις αφηγήσεις όσων τη μοιράστηκαν και την κοινώνησαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ο πρωταγωνιστής Τζον Μέι (ιδανικός ο Έντι Μαρσάν) υπερβαίνει το καθήκον του και ασχολείται με το στίγμα που άφησαν οι τεθνεώτες, προφανώς σε μια προσπάθεια να βρει νόημα στη δική του μοναχική ζωή. Η έξη του προς τη σχολαστικότητα ανατρέπεται όταν γνωρίζει την αποξενωμένη κόρη ενός αλκοολικού που μόλις απεβίωσε. Αντίθετα με ταινίες παρόμοιας θεματικής (στο Messenger του Όρεν Μόβερμαν, ο Μπεν Φόστερ και ο Γούντι Χάρελσον, αμφότεροι ψυχικά τραυματισμένοι, βίωναν εν θερμώ τα κακά μαντάτα που

ΛΑΪΣ - ΡΙΒΙΕΡΑ

ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ: ΓΕΝΕSYS Σκηνοθεσία: Άλαν Τέιλορ Πρωταγωνιστούν: Εμίλια Κλαρκ, Τζέι Κόρτνεϊ, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ

Αλληγορία κατά της μαζικής δικτύωσης, η επανεκκίνηση του Terminator διατηρεί ανέπαφο τον ομφάλιο λώρο της Σάρα Κόνορ με τον προστάτη-Εξολοθρευτή της και πηγαινοέρχεται στον χρόνο, καθώς η Γη έχει καταστραφεί, 3 δισ. άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και ο Τζον Κόνορ ηγείται των ανταρτών ενάντια στις μηχανές, αλλά στέλνει πίσω στο 1984 τον Κάιλ Ρις, το δεξί του χέρι, έναν προσηλωμένο στρατιώτη που ο Κόνορ έσωσε όταν ήταν παιδί και που θα οδηγηθεί από σημαντικές για την εξέλιξη της ιστορίας αναμνήσεις. Ο Άρνολντ παραμένει στο πόστο του, ομαλά γερασμένος, αφού το δερμάτινο κάλυμμά του ακολουθεί την ηλικία του. Γέρο τον αποκαλεί η Σάρα Κόνορ και η περιπέτεια απαιτεί σχετική προσήλωση από τον θεατή, αφού η διαδικτυακή εισβολή είναι ύπουλη και σχεδόν άτρωτη. Ευτυχώς, ο Αυστριακός δεν κάνει κατάχρηση του χρόνου και του ειδικού του ρόλου και επιλέγει μια συμβουλευτική στάση με ξερό χιούμορ, προσαρμοσμένο στα ώριμα ρομποτικά χαρακτηριστικά του ως Μπάστερ Κίτον των ταινιών δράσης. Η φιλοδοξία του νέου Εξολοθρευτή είναι να σταθεί από μόνος του, χωρίς να αποτελεί απαραίτητα συνέχεια ή επαναφόρτωση των προηγούμενων. Οι αναφορές σε αυτά που γνωρίζουμε δηλώνουν το «παρών», από την υγρή μεταμόρφωση των ανθρωποειδών ως το αμίμητο «I ’ll be back», αλλά υπάρχει επίσης η σπίθα μιας καινούργιας αρχής σε έναν στέρεο σταθμό μιας κινηματογραφικής σειράς που προφανώς δεν παύει να αποτελεί σίγουρη επένδυση – και ακριβή.

VILLAGE RENTI ΘΕΡΙΝΟ, 2,4,8,9 - VILLAGE MALL 4,7,9,14 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,5 - VILLAGE FALIRO 6,7,8 - VILLAGE PAGRATI 3,5 - STER ILION 1,7,8 - ODEON STARCITY 1,6 - ODEON KOSMOPOLIS 1,6,11 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 - NANA 2,4 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΑΕΛΛΩ 1,4 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΜΑΡΙΕΛ - STER TYMVOS 2 - ΣΙΝΕ ΓΕΡΑΚΑΣ - ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ - ΤΡΙΑΝΟΝ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ The trip to Italy Σκηνοθεσία: Μάικλ Γουίντερμποτομ Πρωταγωνιστούν: Στιβ Κούγκαν, Ρομπ Μπράιντον

Το ευχάριστο και αστείο Ταξίδι στην Ιταλία, ένας διάλογος με θέα που κόβει την ανάσα, συνέχεια του Trip, επέκταση του τηλεοπτικού φορμάτ του BBC με τον ίδιο τίτλο και το πρώτο σίκουελ στην πλουσιότατη καριέρα του Μάικλ Γουίντερμποτομ ξεναγεί τους φίλους και συνοδοιπόρους Στιβ Κούγκαν και Ρομπ Μπράιντον σε έναν γαστρονομικό γύρο της Ιταλίας, από το Πιεμόντε και τη Ρώμη μέχρι τη Σικελία, το Αμάλφι και το Κάπρι. Φυσικά, το σκηνικό είναι απίστευτα όμορφο και τα πλάνα από τις λιχουδιές ανοίγουν την όρεξη, αλλά το Ταξίδι στην Ιταλία δεν είναι το Πριν το Ηλιοβασίλεμα, και παρά τις ασταμάτητες, ξεκάρφωτες, αλλά πάντα αμίμητες μιμήσεις γνωστών ηθοποιών του Μπράιντον (ειδικά του Μάικλ Κέιν, που κοντράρει μαζί με τον συνδαιτυμόνα Κούγκαν), η σχέση αυτού του ντουέτου δεν αναπτύσσεται σε

βάθος και δεν εξελίσσεται πέρα από την εμπειρία των πληρωμένων διακοπών τους στην Ιταλία. Σε κάποιες στάσεις της διαδρομής ο διάλογος ξεπεζεύει από την τυπικότητα για να γίνει έμμεσα ψυχαναλυτικός μέσα από τις άμυνες που αναγκαστικά φέρνει η εξοικείωση, όπως όταν ο Μπράιντον εμπιστεύεται σε μια απλή γνωστή του την ενοχική αδυναμία του για μια γυναίκα με την οποία συνευρέθηκε ερωτικά στην Costa Amalfitana, ενώ διστάζει να το πει στον κολλητό, για να μην εκτεθεί σε έναν άνθρωπο που τον ξέρει από την καλή και από την ανάποδη –άρα φοβάται μήπως τον κρίνει πιο αυστηρά–, ωστόσο η ταινία παραμένει ένα σχετικά ανώδυνο, πνευματώδες οδοιπορικό δύο ταλαντούχων αιώνιων εφήβων σε μερικά από τα μαγευτικότερα μέρη στον κόσμο. ΔΑΝΑΟΣ 2 - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ

Χορωδία Boychoir Σκηνοθεσία: Φρανσουά Ζιράρ Πρωταγωνιστούν: Ντάστιν Χόφμαν, Κάθι Μπέιτς, Έντι Ιζάρντ, Ντέμπρα Γουίνγκερ, Τζος Λούκας

Με πρωταγωνιστή τον βραβευμένο με Όσκαρ Ντάστιν Χόφμαν και τη σκηνοθετική υπογραφή του Φρανσουά Ζιράρ, σκηνοθέτη του Cirque du Soleil και του βραβευμένου με Όσκαρ Μουσικής, Το Κόκκινο Βιολί, η ταινία Χορωδία αποκαλύπτει ότι το εξαιρετικό ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο, αρκεί να τολμήσει το όνειρο. Ένα 12χρονο αγόρι που πρόσφατα έχασε τους γονείς του καταλήγει σε ένα μουσικό οικοτροφείο, με τα δίδακτρα πληρωμένα από ανώνυμο ευεργέτη.

VILLAGE RENTI 12 - VILLAGE MALL 1 - ODEON KOSMOPOLIS 4 - ΑΡΚΑΔΙΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 4 ΜΑΡΙΛΕΝΑ - ΚΟΡΑΛΙ

Ένα υποδειγματικό coworking space στην καρδιά της πόλης Η TZAFERI 16 αντιπροσωπεύει απόλυτα τη σύγχρονη τάση στους πολυσυλλεκτικούς χώρους εργασίας και μοιάζει βγαλμένο κατευθείαν από το μέλλον.

Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 3 Insidious: Chapter 3 Σκηνοθεσία: Λι Γουάνελ Πρωταγωνιστούν: Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ, Λιν Σάγιε, Στέφανι Σκοτ, Χέιλι Κιγιόκο, Άνγκους Σάμσον

Το τρίτο κεφάλαιο ξεκινάει ανάποδα, με αναδρομική ισχύ. Η ιστορία του προηγείται αυτής των δύο πρώτων ταινιών. Αυτήν τη φορά είμαστε καλεσμένοι στο σπίτι μιας καινούργιας οικογένειας και όχι πια της πολύπαθης οικογένειας Lambert. Και οι δύο, όμως, οικογένειες έχουν κάτι κοινό. Και οι δύο κρύβουν ένα τρομακτικό μυστικό, το οποίο καλείται να ανακαλύψει η επίλεκτη ομάδα κυνηγών φαντασμάτων με αρχηγό την Elise και βοηθούς τους Tucker και Specs.

VILLAGE RENTI 10,15 - VILLAGE MALL 2,12 - VILLAGE FALIRO 1 - VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4 - STER ILION 3 - ODEON KOSMOPOLIS 8 - ΑΝΕΣΙΣ NANA 5 - ΑΕΛΛΩ 1,4 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2

Ο Κιτρινομύτης σε τρελές πτήσεις Yellowbird Σκηνοθεσία: Κριστιάν ντε Βίτα

Ο Κιτρινομύτης είναι ένα μικρό ορφανό πουλί που αναγκάζεται να αναλάβει έναν δύσκολο ρόλο: εκείνον του ηγέτη του σμήνους των πουλιών που φεύγουν για την Αφρική.

Τ

ο παλιό εργοστάσιο καλλυντικών δίπλα στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς (και μόλις 600 μ. από τον σταθμό του μετρό στον Κεραμεικό) άλλαξε ριζικά όψη και μεταμορφώθηκε σε έναν coworking χώρο υψηλής αισθητικής που απευθύνεται σε δημιουργικούς, εφευρετικούς και καινοτόμους επαγγελματίες, οι οποίοι επιθυμούν να δικτυωθούν, να δημιουργήσουν, να αλληλεπιδράσουν με άλλους ανθρώπους και ν’ ανταλλάξουν ιδέες χωρίς να χάνουν χρόνο με το στήσιμο, τη διαχείριση, τις δεσμεύσεις και τα έξοδα του χώρου της δουλειάς τους. Η TZAFERI 16 εκφράζει ιδανικά τη σύγχρονη τάση στους πολυσυλλεκτικούς χώρους εργασίας, συναντήσεων και εκδηλώσεων και ανταποκρίνεται απόλυτα στις απαιτήσεις των σημερινών επαγγελματιών. Έπιπλα design, πολυθρόνες, χαμηλά τραπέζια στο lobby, στην πλατεία και στους κοινόχρηστους χώρους για χαλαρές συναντήσεις και χαλάρωση, ένα πλήρως εξοπλισμένο café που διαθέτει όλα τα απαραίτητα μιας κουζίνας και προσφέρεται για lunch break ή χαλαρό καφέ αλλά και μια σειρά από μοναδικές θέσεις εργασίας σε ανοιχτό ή κλειστό χώρο, με πλήρη επίπλωση, εξοπλισμό, περιφερειακά, δικτύωση, ΙΤ, help desk, κλιματισμό, διαχείριση, συντήρηση, καθαρισμό, άνεση και πολλή φαντασία, συνθέτουν μια πρότυπη επαγγελματική κυψέλη που προωθεί τη δημιουργικότητα και αλλάζει όλα όσα ξέρατε για τους αστικούς χώρους εργασίας. www.tzaferi16.gr

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

μετέφεραν στους έκδηλα συντετριμμένους συγγενείς θυμάτων πολέμου), οι Ξεχασμένες Ζωές φέρνουν κοντά δύο παγωμένες υπάρξεις που κάνουν μια νέα αρχή, αφού πρώτα πενθήσουν και λυτρωθούν.

VILLAGE RENTI 6,11 - VILLAGE MALL 3,8 - VILLAGE FALIRO 2,6 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,5 - VILLAGE PAGRATI 3 - ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 1 - ODEON STARCITY 2,5 ODEON KOSMOPOLIS 8,12 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - STER ILION 5 - ΦΛΕΡΥ - NANA 6 - CINE ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 ΑΕΛΛΩ 4 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

25.6.15 – lifo

39

Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν

συνεντευξη

“Είναι απαραίτητο, κάποιες φορές, να είμαστε αφελείς και να πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο άσχημος και τόσο κακός όσο φαίνεται” O Περουβιανός συγγραφέας Σαντιάγο Ρονκαλιόλο μιλά στη LiFO.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Η

40 lifo – 25.6.15

συγκυρία της έκδοσης της Εσχάτης των Ποινών από τις εκδόσεις Καστανιώτη, σε μετάφραση Κώστα Αθανασίου, βρίσκει τον Σαντιάγο Ρονκαλιόλο στη χώρα μας ανάμεσα σε απανωτές διαδηλώσεις, μαύρους τίτλους στις εφημερίδες και ξαφνικές καταιγίδες. Όπως όμως ομολογεί, ένα βροχερό πρωινό που τον συναντάμε στο Σύνταγμα, όλα αυτά του είναι πράγματα γνωστά στην Ελλάδα, όπως και τόσα άλλα: «Κάθε φορά που επιστρέφω, φέρνω στον νου σκηνές με Έλληνες φίλους μου στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, τη μυρωδιά που έχει το χώμα στο Σύνταγμα μετά τη βροχή, το ξενοδοχείο όπου πρωτομείναμε με τη γυναίκα μου – φευγαλέες εικόνες που επανέρχονται όταν περνάω από κάποιο μέρος». Ίσως εδώ να οφείλεται και η αγάπη που τρέφουν οι Έλληνες αναγνώστες για τον Ρονκαλιόλο, ο οποίος ξέρει τις βαθιές συνάφειες που έχουν μεσογειακά κράτη, όπως η Ελλάδα,

με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής: πολύπαθη ιστορία, εκφραστικούς κατοίκους, λατρεία για το φαγητό. Πολιτιστικές υποδηλώσεις που ίσως να μη γίνονται κατανοητές από κανέναν άλλο παρά από έναν Περουβιανό με αυξημένο ενδιαφέρον για την έρευνα και την κοινωνική και πολιτική ιστορία: αντίστοιχα πολιτικό νουάρ, εντοπισμένο στα χρόνια των δικτατορικών καθεστώτων της Λατινικής Αμερικής στα τέλη της δεκαετίας του ’70, είναι και η Εσχάτη των Ποινών. Ποδόσφαιρο, ύποπτες απαγωγές και δολοφονίες, με τον βοηθό αρχειοφύλακα των δικαστηρίων της Λίμα, Φέλιξ Τσακαλτάνα, τον οποίο είχαμε συναντήσει σε μεγαλύτερη ηλικία στον Κόκκινο Απρίλη, να προσπαθεί να εξιχνιάσει την υπόθεση της δολοφονίας του φίλου του και δεινού σκακιστή Χοακίν Κάλβο, με απρόβλεπτες συνέπειες. Αλλά δεν είναι μόνο οι μετατοπίσεις στη δράση που ξαφνιάζουν τον αναγνώστη της Εσχάτης των Ποινών – το ενδια-

σαντιαγο ρονκαλιολο Η εσχάτη των ποινών

Μτφρ.: Κώστας Αθανασίου Εκδόσεις Καστανιώτη Σελίδες: 384

φέρον βρίσκεται στην απόλυτη μεταλλαγή των χαρακτήρων. Αναρωτιέμαι αν η μεταμόρφωση των ηρώων του είναι κάτι προσχεδιασμένο ή φτάνει να ξαφνιάζει ακόμη και τον ίδιο τον συγγραφέα. «Νομίζω πως η ίδια η ιστορία της αφήγησης είναι μια ιστορία μεταμόρφωσης στον βαθμό που σκοπός της λογοτεχνίας είναι να μεταλλάσσει τους χαρακτήρες σε κάτι που ούτε οι ίδιοι φαντάζονται ότι είναι. Ήδη από τα αρχαία χρόνια ο Αριστοτέλης έκανε λόγο για το κρίσιμο λογοτεχνικό θέμα της “αναγνώρισης”» μου λέει, τονίζοντας τον ορισμό που δίνει ο Σταγειρίτης φιλόσοφος σε άπταιστα αρχαιοελληνικά. «Πρόκειται για εκείνες τις στιγμές που σκίζεται το πέπλο, η πραγματικότητα ξεσκεπάζεται και τίποτα δεν είναι αυτό που πίστευες – ούτε καν εσύ ο ίδιος. Σκοπός, επομένως, της λογοτεχνίας δεν είναι να μεταμορφώνει μόνο τους χαρακτήρες αλλά και τον ίδιο τον συγγραφέα και τον αναγνώστη. Είθισται, κάθε φορά που επιστρέφει κανείς σε ένα βιβλίο, να ανακαλύπτει κάτι καινούργιο που θέλω να πιστεύω ότι τον κάνει κάθε φορά καλύτερο». Δεν είναι τυχαίο ότι ο κεντρικός του ήρωας, ο Φέλιξ, μεταμορφώνεται σε τολμηρό ερευνητή από συντηρητικό και δειλό αρχειοθέτη, απόδειξη πως «οι ηρωικοί άνθρωποι που προβαίνουν σε γενναίες πράξεις υπάρχουν μόνο στις ταινίες» τονίζει ο Ρονκαλιόλο. «Στην πραγματική ζωή διαπιστώνει κανείς το αντίθετο. Συναντώ διαρκώς ανθρώπους σαν τον Φέλιξ, ο οποίος μπορεί να βρίσκεται σε ένα σκοτεινό υπόγειο του υπουργείου Δικαιοσύνης και να προσπαθεί να επιβιώσει, αλλά κάποιες στιγμές, και σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιεί, προβαίνει σε εξαιρετικά τολμηρές πράξεις». Το ίδιο φαίνεται να κάνει και ο ίδιος ο Ρονκαλιόλο, ο οποίος τολμά να υπερβαίνει διαρκώς τα όριά

Radio Bookspotting από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη

του, αφού, εκτός από πετυχημένος συγγραφέας, έχει υπάρξει σεναριογράφος για την τηλεόραση, ghost writer αλλά και δηκτικός δοκιμιογράφος (έχει γράψει μέχρι και για το ιαπωνικό πορνό!). « Έχω γράψει σχεδόν τα πάντα και ίσως γι’ αυτό, όταν γράφω ακόμη και non fiction βιβλία, όπως ο Ουρουγουανός Εραστής, η τάση μου είναι χαμαιλεοντική. Ως συγγραφέας, οφείλω να καταλάβω πώς νιώθουν σχεδόν οι πάντες: τρομοκράτες, πόρνες, ποιητές κ.λπ. Πρέπει να βλέπω αυτά που βλέπουν – κι αυτό είναι κάτι που αναζητάμε αναγκαστικά στη λογοτεχνία, το να μπορούμε να ζήσουμε διαφορετικές ζωές. Μπορεί, λοιπόν, κάποιες ιστορίες να σε βγάζουν από την πραγματικότητα, οι πραγματικά καλές ιστορίες όμως και τα αληθινά καλά βιβλία σε κάνουν να επιστρέφεις στη ζωή με περισσότερα εφόδια. Για παράδειγμα, ο ήρωάς μου, ο Φέλιξ, μου έμαθε πάρα πολλά, αν και όταν έγραφα το δεύτερο βιβλίο που είχε εκείνον ως ήρωα, ήμουν ακόμη μεγαλύτερος σε ηλικία κι αυτός μικρότερος! Για μένα ο Φέλιξ βρέθηκε να εκπροσωπεί την αθωότητα, ίσως και την αφέλεια που πρέπει να διαθέτει κάθε άνθρωπος αν θέλει να επιβιώσει. Κι αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να αντέξει τόσες σκηνές βίες ή να πιστέψει ότι όντως ένας αστυνομικός μπορεί να χτυπάει μια ανυπεράσπιστη έφηβη σε κάποιο προάστιο της Αμερικής ή φασίστες να δέρνουν μετανάστες σε κάποιο απομακρυσμένο νησί. Είναι απαραίτητο, κάποιες φορές, να είμαστε αφελείς και να πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο άσχημος και τόσο κακός όσο φαίνεται πως είναι, παρότι ξέρουμε ότι πρόκειται για φενάκη. Είναι σαν τις απαντήσεις που δίνουν οι διάφορες Μις Κόσμος όταν τις ρωτάνε τι θα αλλάζατε στον κόσμο αν μπορούσατε κι εκείνες απαντούν: “θα έφερνα παγκόσμια ειρήνη, θα έκανα τα παιδιά στην Αφρική να μην υποφέρουν από την πείνα” και άλλα τινά. Ίσως να είναι μια αφέλεια επιβεβλημένη».

Α

ντίστοιχα σκληρά, πάντως, είναι τα γεγονότα που περιγράφονται στην Εσχάτη των Ποινών, παράλληλα με τις νικηφόρες σκηνές και τα γκολ που βάζει η Εθνική Ομάδα του Περού: παρακολουθούμε σκληρά βασανιστήρια, οδυνηρές σκηνές με απαγωγές και καταστάσεις που δεν διανοείται κανείς ότι συνέβησαν στις πανέμορφες ετούτες χώρες. «Δυστυχώς, τα απολυταρχικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής “κληρονόμησαν” την αισθητική και τις φασιστικές μεθόδους των μελανοχιτώνων της Ιταλίας με τον χειρότερο τρόπο. Λειτούργησαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν και ουσιαστικά ο τρόπος που λειτουργεί ο φασισμός υπερβαίνει το θέμα της “μεθόδου εξόντωσης”. Ουσιαστικά εδράζεται στον φόβο ότι ο κάποιος άλλος προσπαθεί να μας κάνει κακό. Γι’ αυτό και οι φασίστες βασίζουν τα πάντα στην εξόντωση και στην απαγόρευση. Ο φόβος γεννάει βίαιες αντιδράσεις και φανατισμό. Δείτε, για παράδειγμα, τις ταινίες που γύριζαν στην Αμερική την εποχή του μακαρθισμού και αφορούσαν εξωγήινους και άλλα παράξενα όντα που προσγειώνονταν στη χώρα από άλλους πλανήτες με σκοπό την εξόντωση του κόσμου. Πρόκειται γι’ αυτό ακριβώς το αίσθημα ότι κάποιοι ξένοι έρχονται από έναν άγνωστο τόπο –το άγνωστο προκαλεί πάντα φόβο– για να μας βλάψουν και αυτές οι ιστορίες ενσαρκώνουν με τον πιο παράλογο πλην όμως απτό τρόπο τις συλλογικές κοινωνικές φοβίες». Προφανώς, η ποπ κουλτούρα έχει πολλά να αποκα-

λύψει για την πολιτική και την αισθητική της κάθε εποχής και δεν είναι τυχαίο πως και ο ίδιος ο Ρονκαλιόλο αναφέρεται σε ποπ σύμβολα και ταινίες στο βιβλίο του, όπως ο Πυρετός το Σαββατόβραδο με τον Τζον Τραβόλτα. «Ναι, και δεν είναι τυχαίο. Θεωρώ ότι εκεί ανήκω, στην ποπ κουλτούρα. Θυμάμαι, μικρός, να είμαι κλεισμένος στο σπίτι, ακριβώς επειδή τότε οι γονείς φοβόντουσαν και δεν άφηναν τα παιδιά να κυκλοφορήσουν, και να βρίσκω καταφύγιο σε αυτά τα σύμβολα. Μπορεί να μεγάλωσα διαβάζοντας εκλεπτυσμένη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, αλλά απολάμβανα απόλυτα τα ποπ τηλεοπτικά προϊόντα, όπως τα χολιγουντιανά φιλμ και οι ταινίες τρόμου. Εσκεμμένα, άλλωστε, χρησιμοποιώ το ποδόσφαιρο ως το πιο επιδραστικό μέσο της ποπ κουλτούρας, με σκηνές από τη μετάδοση του αγώνα να μπαίνουν εμβόλιμα στην πρόζα. Και ο λόγος είναι ότι σε αντίθεση με τις πνευματικές αναζητήσεις, τα ποπ σύμβολα έχουν μεγαλύτερη επίδραση στο συναίσθημα. Εξού και το ότι είναι πιο αποτελεσματικά. Μοιάζουν να θερμομετρούν όλες τις διαβαθμίσεις της κάθε χώρας –πολιτιστικές, πολιτικές και άλλες– κι αυτό είναι κάτι που χρειάζεται κάθε συγγραφέας. Μόνο έτσι καταλαβαίνει τι τρέχει σε κάθε μέρος, ενώ, αντίθετα, αν μιλήσει μόνο με διανοούμενους, τότε θα καταλάβει τι ΔΕΝ τρέχει σε κάθε χώρα. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα σίριαλ και τα τηλεοπτικά προϊόντα. Τις προάλλες μιλούσα με έναν φίλο που γυρίζει εξαιρετικές ταινίες ζόμπι για τον τρόπο που τα ζόμπι απεικονίζουν τον κοινωνικοπολιτικό ιστό – και δεν κάνω πλάκα. Παλιά τα ζόμπι ήταν ζωντανοί νεκροί που έβγαιναν από τους τάφους και περιφέρονταν με άσκοπα και αργόσυρτα βήματα ανάμεσα στους ζωντανούς, τώρα όμως τα ζόμπι είναι μολυσματικοί οργανισμοί που δαγκώνουν το ένα το άλλο, ενώ παράλληλα τρέχουν σαν διαβολεμένα. Μιλάμε για τρομερές ταχύτητες! Αυτό δεν είναι τυχαίο, γιατί η μολυσματική τους φύση φέρνει στον νου την ταχύτητα με την οποία εξαπλώνονται οι ιοί σε ολόκληρο τον κόσμο, ενσαρκώνοντας αντίστοιχα τις δικές μας φοβίες για τις μολυσματικές ασθένειες. Πρόκειται, δηλαδή, για αόρατους μικροεχθρούς που θέλουν το κακό μας και πολλές φορές και τη ζωή μας την ίδια». Γι’ αυτό και η αλήθεια των πραγμάτων και της πολιτικής είναι σχετική για τον Ροκανλιόλο: «Όλοι έχουμε ψευδαισθήσεις. Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο ψέματα για πράγματα που δεν γνωρίζουμε ή που θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουν αλλιώς. Το μόνο όμως που υπάρχει, ειδικά στην πολιτική, είναι αβεβαιότητα. Τις προάλλες έτυχε να θέσω ένα σχετικό ερώτημα σε έναν καλό μου φίλο και κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Για την ακρίβεια, τον ρώτησα τι νόημα έχουν όλες αυτές οι προσπάθειες όταν ξέρουν ότι θα αποβούν άκαρπες. Και μου απάντησε με μια σκηνή από τη Φωλιά του Κούκου, όπου ο Τζακ Νίκολσον προσπαθεί μάταια να σηκώσει ένα τεράστιο τραπέζι. Όλοι συγκεντρώνονται γύρω του και βάζουν στοιχήματα, αλλά, τελικά, παρά τις προσπάθειες, τα χέρια του γλιστράνε και το τραπέζι πέφτει. Και τότε φωνάζει “Εγώ, τουλάχιστον, προσπάθησα!”. Μπορεί η περιγραφή να αφορούσε τις διαπραγματεύσεις, αλλά δηλώνει κάτι γενικότερο για την πολιτική: σημασία εν προκειμένω έχουν η προσπάθεια και η πίστη. Όλα τα άλλα είναι απλώς θέμα πιθανοτήτων. Κι αυτές καμία ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να τις καταγράψει με ακρίβεια».

Βεντάλια για το θέρος Διαδρομές: Από την ποίηση στη ζωγραφική και μετά στο ροκ. Τζαζ και κονιάκ. Ξέρει να ελίσσεται στα σοκάκια και τους λαβυρίνθους των μεγαλουπόλεων ο Μάκης Μαλαφέκας (Αθήνα, 1977). Ξέρει στης ποίησης τους λειμώνες να περιπλανιέται. Ξέρει να κρατάει το πολύτιμο, το ακριβό. Ξέρει να ξεσκαρτάρει. Διαβάζω από το βιβλίο του Η απόλυτη μειοψηφία (εκδ. Μελάνι): «Κρατάς το ποτήρι του κονιάκ / Σαν μικρόφωνο / Και μου τραγουδάς / Με φωνή / Σαράντα βαθμών αλκοόλ / Ένα τραγούδι αλύπητο / Που πνίγεται / Μες στο χαμόγελό σου». Τον βλέπω μετά να πιάνει τον βραχίονα με χάρη και να ακουμπάει απαλά τη βελόνα στον δίσκο. Παίζει τζαζ, παίζει Μονκ. Και με έναν παλιό στυλογράφο, γράφει: «Ο Τελόνιους Μονκ ξέρει να φοράει ένα καπέλο με περισσότερο στυλ από τον Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ. Ο Τελόνιους Μονκ με κάνει να πιστεύω ότι ο Φρέντερικ Σοπέν ήταν Μαύρος. Ο Τελόνιους Μονκ μου υπενθυμίζει ότι όλοι οι Πρόεδροι των ΗΠΑ είναι αναγκαστικά Λευκοί». Στο τέλος, με περίσκεψη και γνώση βαθιά των κειμένων και των καταστάσεων, αποφαίνεται: «Χωρίς το στυλό μου είμαι γυμνός./ Και με το στυλό μου θεόγυμνος./ Μόνο αυτές οι δύο καταστάσεις / Φαίνεται να υπάρχουν».

μάκης μαλαφέκας Η απόλυτη μειοψηφία

Εκδόσεις Μελάνι Σελίδες: 50

μαρία θ. αρχιμανδρίτη Η μοναξιά της καμπύλης Εκδόσεις Κέδρος Σελίδες: 62

γιάννης αντιόχου Εκπνοές

Εκδόσεις Ίκαρος Σελίδες: 78

Το θέρος των κραυγών. Λόγος σκληρός, μέταλλο στιλπνό, αιχμές, οξύτητα και οξύνοια. Απόπειρες αναίρεσης του αναίτιου, εξιχνίασης του μυστηρίου, κατανόησης του ακατανόητου, του παράλογου. Ανησυχία, δικαιολογημένη χίλια τα εκατό, που πάλλεται και ζητεί έξοδο και διέξοδο. Κινηματογραφικό μοντάζ, λίαν ευπρόσδεκτο στην ποίηση (μετρ στο μοντάζ υπήρξε ο μακαρίτης ποιητής Γιάννης Κοντός). Καταμεσής στην Αθήνα, η Άγρια Δύση. Ναι, «Φαρ Ουέστ», έτσι τιτλοφορείται το ποίημα: «Τι απαντάς στο εκκωφαντικό κενό./ Η άρνηση σαν αντίλαλος γυρίζει./ Κι εσύ με μάτια νεκρά και ανοιχτό / στόμα / φωνήεντα ψάχνεις να γκρεμίσεις / στο φαράγγι./ Δεν σου απέμεινε παρά να μιμηθείς / το κρώξιμο των όρνιων». Δυναμικό ντεμπούτο της Μαρίας Θ. Αρχιμανδρίτη (Πάτρα, 1981) με την (εξαιρετικά ώριμη) συλλογή Η μοναξιά της καμπύλης (εκδ. Κέδρος). Με εντυπωσιάζει η αποφυγή μιας πεποιημένης ποιητικότητας και η σίγουρη σύνθεση των ποιημάτων με φτωχά υλικά. Μια arte povera, ναι, αλλά μια πλούσια arte povera. Ακούστε: «Σχεδόν με σπασμούς έφτυνε τα κρακ,/ χρόνια τα είχε μέσα της με προσοχή συλλέξει./ Μεταλλικός ο ήχος στο πάτωμα./ Γδέρνουν τα σωθικά / οι τσακισμένες προσδοκίες./ Πόση στωικότητα να κρύβει μια παρ’ ολίγον τέλεια τελεία / εθισμένη σε ορθές γωνίες./ Υποκλίσεις./ Υποταγή και ανοιχτά σκέλια./ Τικ τακ. Τικ τακ./ Και τέταρτο./ Κρακ. Κρακ./ Απατούν οι ρωγμές την ευπρέπεια / με οξεία μνήμη». Θέλει η ποίηση να σμιλεύεις τον χρόνο, να εμμένεις στην παρατηρητικότητα, να αγγίζεις το ακαριαίο του αποφθέγματος, να φτιάχνεις εικόνες με τις λέξεις, να πλάθεις ξανά τοπία και να τα γεμίζεις με ήχους. Και, κυρίως, να πηγαινοέρχεσαι με άνεση στα χρόνια, στις δεκαετίες, στους αιώνες. Αυτό κάνει η Μαρία Αρχιμανδρίτη. Διαβάζω το ποίημα «Θέρος των Κραυγών»: «Σώμα από το σώμα μου,/ πήλινα ειδώλια / σκόρπια στου χρόνου το χωράφι.// Δίχως σπαρτά η φετινή / σοδειά./ Σαπίζει βδελυρή η σάρκα./ Λιπαίνει το χώμα που μέσα του / το μέλλον ριζώνει.// Αίμα από το αίμα μου,/ οι σταγόνες βροχής / αιωρούνται / πάνω από τους σταυρούς./ Σκυμμένα τα κεφάλια / κάτω από τη χαρακιά στο μέτωπο του ουρανού / στο άκουσμα της ψιχάλας εκείνης / που τα όρνια θα κοιμίσει.// Και η κοιλάδα των λερών / σε θύελλα ονείρων / θα εξαγνιστεί./ Μέχρι οι λυγμοί το χώμα / να ποτίσουν».

Damien Hirst, Καβάφης και Mick Jagger. Κι άλλες περιπλανήσεις, από την ποίηση στη ζωγραφική και από κει στη ροκ αναστάτωση. Σύνθεση από τη μία, και από την άλλη κατακρημνίσεις, αποδιαρθρώσεις, θραύσεις, και συγκολλήσεις. Ο Γιάννης Αντιόχου (Αθήνα, 1969) γνωρίζει τι θα πει μεγάλη φόρμα, μπορεί να κινεί μάζες νοημάτων και εικόνων με εμπλουτισμένη με διαίσθηση επιδεξιότητα. Και στις Εκπνοές (εκδ. Ίκαρος), έξι χρόνια μετά τις Εισπνοές (επίσης εκδ. Ίκαρος), ο Αντιόχου παίζει με τον ζόφο, τον ξεγελάει όσο μπορεί, τον εμπαίζει με θάρρος, με ποιητική τόλμη. Μαζεύει από παντού στοιχεία κατά του ζόφου, όπλα κατά της φθοράς, ενώ συγκατοικεί, όπως όλοι μας άλλωστε, με τη φθορά. Η περήφανη οιμωγή του άσματος «Sister Morphine», όπως το ερμηνεύει η Marianne Faithfull στον live δίσκο «Blazing Away», βρίσκει τρόπο, και τόπο, να συναντηθεί με το «εδώ ας σταθώ» του Κ.Π. Καβάφη, με τη «Θάλασσα του πρωιού», σαν να λέμε, και με τον Damien Hirst, καθώς ο ποιητής γίνεται ένας ικέτης του χρόνου, ένας μιλητικός προφήτης, ένας διχοτομημένος άλλος. Γίνεται ένας ορατικός. Γράφει ο Αντιόχου: «Κι όμως // Ακόμα και σήμερα σκέφτομαι πώς να σας διδάξω / Την παραβατικότητα / Να σας μιλήσω για μια ακτή / Που θα μπορέσετε να γδύνεστε σιωπηλοί / Να τρίβεστε στην άμμο με τα χαλίκια / Απολεπίζοντας τα ίχνη του πειράματος / Και να βουτάτε ασφαλείς / Στα becquerel του ωκεανού / Αρκεί να είστε δυνατοί / Να τολμάτε να ζητάτε όνειρα από τον ύπνο σας / Μην αφήνοντας ποτέ να καταρρεύσει / Αυτός ο άλλος κόσμος / Ο παράλληλος κόσμος». radiobookspotting.blogspot.gr/ 25.6.15 – lifo

41

τσιρκο

Πανέμορφο, χειροποίητο τσίρκο από το Βιετνάμ

απο τη ματινα καλτακη

Φεστιβάλ Αθηνών

Το Νέο Βιετναμέζικο Τσίρκο των Tuan Le , Nguyen Nhat Ly , Nguyen Lan Maurice και Nguyen Tan Loc παρουσιάζει το θέαμα «Από το χωριό στους δρόμους της πόλης».

42 lifo – 25.6.15

Τ

έσσερις καλλιτέχνες του τσίρκου, με εκπαίδευση και εμπειρία στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές σκηνές αλλά και γνώση της μακράς παράδοσης της ακροβατικής τέχνης στις χώρες της ανατολικής Ασίας, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις του, σε μια εναλλακτική μορφή τσιρκολάνικου θεάματος, στον αντίποδα του εμπορικού, παρηκμασμένου, συχνά κακόγουστου τσίρκου που εξακολουθεί να υπάρχει σε διάφορες χώρες και πόλεις του κόσμου. Οι αδελφοί Νguyen Nhat Ly, Νguyen Lan Maurice και Νguyen Tan Loc και ο Tuan Le ακολουθούν τον δρόμο του Νέου Τσίρκου (Νouveau Cirque): το θέαμα υπηρετεί μια βασική ιδέα, ένα σενάριο στο οποίο εντάσσονται τα επιμέρους ακροβατικά νούμερα. Η μουσική έχει έντονη συμβολή στην κινητική δραματουργία: εκτελείται ζωντανά και ακολουθεί τη σκηνική δράση από την αρχή έως το τέλος. Δεν υπάρχουν νούμερα με ζώα και οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν έχουν πολλαπλές δεξιότητες, είναι ακροβάτες, αθλητές, χορευτές και περφόρμερ μαζί.

Σε αντίθεση, ωστόσο, με τις υπερπαραγωγές των γνωστών «βιομηχανοποιημένων» παραστάσεων καναδέζικου τύπου, το εικοσαμελές σύνολο από το Βιετνάμ που θα δούμε στην Πειραιώς 260 φτιάχνει μια χειροποίητη παράσταση που ενδιαφέρεται να συνδυάσει την Ιστορία της χώρας από την οποία προέρχονται με την κινητική ποίηση των ακροβατικών, των πολεμικών τεχνών και των χορευτών του δρόμου. Ο τίτλος του θεάματος δηλώνει τη σκέψη πίσω από την πράξη: A O Lang Pho σημαίνει Από το χωριό στους δρόμους της πόλης. Σε όλη τη μακρά Ιστορία του το Βιετνάμ υπήρξε μια αγροτική χώρα, με μεγάλη παραγωγή ρυζιού και τσαγιού. Η καταστροφή που επέφερε στην αγροτική οικονομία της χώρας ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν τεράστια. Δραστικές αλλαγές σημειώθηκαν και σταδιακά από τη δεκαετία του ’80 το Βιετνάμ ακολούθησε τον δρόμο της ελεύθερης αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων και της βιομηχανοποίησης, της ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών και της τουριστικής βιομηχανίας. Στην παράσταση A O Lang Pho θα δούμε πώς το παραδοσιακό βιετναμέζικο χωριό, στη

i Νέο Βιετναμέζικο Τσίρκο: TUAN LE NGUYEN NHAT LY NGUYEN LAN MAURICE - NGUYEN TAN LOC Από το χωριό στους δρόμους της πόλης 30 Ιουνίου & 1-2 Ιουλίου ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (Στάση ΗΣΑΠ Καλλιθέα) Xώρος Δ

ζωή του οποίου βασική πρώτη ύλη ήταν το μπαμπού, αντικρίζει τον θορυβώδη, βίαιο κόσμο των σύγχρονων πόλεων. Βασικό σκηνικό αντικείμενο γίνεται το στρογγυλό καλάθι από μπαμπού και τα ίδια τα καλάμια, με τα οποία στήνονται επί τόπου σκηνικά (και πάνω στα οποία θα παρασταθούν μικρές σκηνές της ζωής στους αγροτικούς οικισμούς, που χάθηκαν). Κύκλοι και κάθετοι άξονες (καλάθια και καλάμια), άλλα παραδοσιακά αντικείμενα/εργαλεία από μπαμπού, θα αποτελέσουν τα μόνα, ταπεινά, μέσα που χρειάζονται οι καλλιτέχνες της ομάδας για να μαγέψουν το κοινό. Τέσσερις μουσικοί επί σκηνής οδηγούν τη χορογραφημένη κίνησή τους με συνθέσεις εμπνευσμένες από την παραδοσιακή μουσική του νότιου Βιετνάμ (ένα είδος μουσικού θεάτρου που λέγεται Cai Luong). Στο τέλος, βέβαια, μια χορευτική σκηνή χιπ-χοπ θα δηλώσει ότι η μοντέρνα δυτική επιρροή έχει εγκατασταθεί, έχοντας προκαλέσει ήδη μεγάλες αλλαγές και πολιτιστικές αλλοιώσεις στον τρόπο ζωής και στους ανθρώπους της πανέμορφης και πολύπαθης χώρας.

TAste of the week

Η νέα κουζίνα του Artisanal και ένα μουσείο για την μπίρα skinos Μια αρωματική άρια χαρίζει το παγωμένο σφηνάκι Skinos, με τη μαστίχα να κατακλύζει γλυκά τον ουρανίσκο. Το ευχάριστο αυτό ποτό που παράγεται από απόσταξη μαστίχας μπήκε σε μια limited edition φιάλη που σηματοδοτεί τα 10 χρόνια του brand, εμπνευσμένη από την παραδοσιακή τεχνική του «ξυστού» από το ιστορικό μαστιχοχώρι Πυργί της Χίου.

ποιότητα. Βάζει τη μαγειρική σφραγίδα του στο φιλέτο σολομού, που το συνδυάζει με «ριζότο φινόκιο» και τηγανητό λεμόνι (€18). Ο σολομός είναι ζουμερός και η ευωδιαστή γεύση από το «ριζότο φινόκιο» ανεβάζει έξυπνα τη γευστική ένταση. Εξαιρετικό πιάτο. Επιδόρπιο επιβάλλεται να πάρετε: Valrhona Chocolat (€10) που είναι μους σοκολάτας γάλακτος με biscuit bitter σοκολάτας, αλμυρή καραμέλα σοκολάτας, σος και παγωτό σοκολάτας – προκλητικά γευστική. Οι εξαιArtisanal ρετικές επιδόσεις της κουζίνας σού δίνουν την ευκαιρία να απολαύσεις το περιβάλλον. Το κτίριο όπου στεγάζεται το Artisanal είναι ιστορικό και ενέπνευσε το διακοσμητικό δίδυμο Γιώργος Γαβαλάς-Γιάννης Μουρίκης να του χαρίσουν έναν αέρα γαλλικού σπιτιού εξοχής. Περιβάλλεται από συγκλονιστικό κήπο σε επίπεδα που σχεδίασε ο Κάρολος Χανικιάν, αρχιτέκτονας εξωτερικών χώρων, με τα υπέροχα φυτά να αγκαλιάζουν τη σέρα. Οι πιο ρομαντικοί πίνουν τα ποτά τους κάτω από τα δέντρα. Έπιπλα φερμένα από το Παρίσι της δεκαετίας του ’50 και υπέροχη art de la table με σερβίτσια-αντίκες διαφορετικά μεταξύ τους. Η μπάρα μεταδίδει πρόσχαρα την αίσθηση γιορτής. Ταιριάζει ένα αφρώδες κρασί που οι φυσαλίδες του θα σου ενισχύσουν το πνεύμα της χαράς που αποπνέει το φινετσάτο περιβάλλον. Στο Artisanal θα περάσεις όμορφα και θα απολαύσεις το κανάκεμα του προσωπικού. Είναι από τα μαγαζιά που μπαίνουν στην ατζέντα σου. ☛ Artisanal, Ζηρίνη 2, Κηφισιά, 6936 144744

Ωραίο φαγητό σε έναν μαγευτικό κήπο και μια ωραία έκθεση.

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

καλοκαιρι στο mama roux

r Τα πρώτα βήματα που έκανε τον περασμένο χειμώνα το νέο εστιατόριο του Φώτη Σεργουλόπουλου, το Artisanal στην Κηφισιά, έδειχναν διστακτικότητα και αβεβαιότητα, καθώς ήταν εμφανές ότι η κουζίνα μάλλον αδικούσε τη μεγάλη προσπάθεια που έγινε για να στηθεί ένα πραγματικά πανέμορφο μαγαζί. Τα προβλήματα αυτά φαίνεται ότι διαγνώστηκαν εγκαίρως και το Artisanal μπήκε στον σωστό δρόμο, με νέο επικεφαλής στην κουζίνα του τον έμπειρο και δημιουργικό σεφ Δημήτρη Δημητριάδη, ο οποίος, μετά τις σπουδές του, πέρασε από διάφορες γνωστές κουζίνες εστιατορίων, φθάνοντας μέχρι και το διάσημο Noma στην Κοπεγχάγη. Ο Δημητριάδης αγαπά τη χρήση των μυρωδικών στην κουζίνα του και η τεχνική του μπορεί να απογειώσει και το πιο απλό πιάτο. Από τον καθόλου φλύαρο κατάλογο επιλέξαμε παντζάρια με κατσικίσιο τυρί, mâche και Artisanal βινεγκρέτ καρύδι (€10). Το παντζάρι είναι λεπτοκομμένο σε ροδέλες και γεμίζεται με κατσικίσιο τυρί επάνω σε mâche, που είναι η βαλεριάνα, και τρυφερά παντζαρόφυλλα με καβουρντισμένο καρύδι – δροσιστική και γευστική σαλάτα. Μου άρεσαν τα μυρωδάτα ρολάκια κολοκυθιού φτιαγμένα από φύλλο αραχνοΰφαντο με γέμιση άνηθο, φέτα και μαγιονέζα φάβας (€8), μια αέρινη και μοντέρνα εκδοχή του παραδοσιακού κολοκυθοκεφτέ. Το λεπτοκομμένο ροσμπίφ μεταμορφώνεται σε γκουρμέ πιάτο, ενισχυμένο με βολβό τοπιναμπούρ, φύλλα ρόκας, ρίγανη, πρωτόλαδο (ωραία λεπτομέρεια) και πεκορίνο τρουφάτο (€19). Από τα κυρίως, τιμήσαμε το καλοφτιαγμένο κουσκουσάκι, μαγειρεμένο με μελάνι σουπιάς, με μικρά τηγανητά καλαμαράκια να φιγουράρουν μαζί με μάραθο και μπαλίτσες από πάστα πιπεριάς Φλωρίνης που χάριζαν ωραίο χρώμα στο πιάτο αλλά και ένταση στη γεύση (€15). Ο σεφ καταφέρνει να παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα, διατηρώντας την υψηλή

Προσφέρει δροσερά κοκτέιλ και άφθονη μπίρα σε happy hour διάθεση κάθε εβδομάδα από Τρίτη έως Παρασκευή, 18:0020:00. Aπολαύστε τα Μama Roux classics, Margarita Mojito, Caipirinha και Daquiri, σε happy hour τιμή (5 ευρώ) και μπίρα σε happy hour 1+1.

Mama Roux, Aιόλου 48, Αθήνα, 213 0048382

r Μια τελευταία ευκαιρία έχετε να δείτε πριν από τον Σεπτέμβριο τον χώρο Αθηνέο που δημιούργησε η Αθηναϊκή Ζυθοποιία για να σας ταξιδέψει στις γεύσεις και στην ιστορία της ελληνικής μπίρας. Δροσιστείτε με μια φρέσκια μπίρα lager και μάθετε τον τρόπο παραγωγής της μέσα στον καινούργιο και πανέμορφο χώρο «Αθηνέο» που άνοιΑθηνέο ξε στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας. Με το που μπαίνεις σε περιμένει πρότυπο μικροζυθοποιείο, ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα έκθεση με ιστορικά αντικείμενα που συνέλεξε η Ίρις Κρητικού, ιστορικός και επιμελήτρια τέχνης, από τις τρεις μονάδες της εταιρείας, καθώς και ιδιαίτερα κύπελλα που σε ταξιδεύουν στην ιστορία της μπίρας. Θα χαζέψετε την οθόνη που προβάλλει σκηνές από τον ελληνικό κινηματογράφο με την μπίρα σε πρώτο πλάνο αλλά και τις προθήκες με το χρονικό της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας που ξεδιπλώνεται από το 1963 μέχρι σήμερα και θα δείτε τα έργα της περιοδικής έκθεσης «Ένα ποτήρι για το Αθηνέο», δημιουργικές εμπνεύσεις 15 εικαστικών. Στην πληθωρική μπάρα με τη φωτεινή επιγραφή «Βeer Βar» θα πάρετε ένα ποτήρι Αθηνέο #1, μια μπίρα χρυσοκίτρινη lager με αρώματα μελιού και κόλιανδρου με 5% αλκοόλ, γεύση ελαφριά και γλυκόπικρη, φρουτώδη, με οινώδεις νότες. Θα απολαύσετε κάθε γουλιά. Είναι η πρώτη μπίρα από μια σειρά από φρέσκες αφιλτράριστες και χειροποίητες που θα παράγονται από 100% ελληνικό κριθάρι και ποικιλίες αρωματικών λυκίσκων. Η είσοδος στον καλόγουστο βιομηχανικής αισθητικής χώρο του Αθηνέο είναι ελεύθερη για το κοινό κάθε Σάββατο από τις 13:00 ως τις 20:00, μέχρι το τέλος Ιουνίου. ☛ Αθηνέο, λεωφόρος Κηφισού 102, Αθήνα Αθηνέο

25.6.15 – lifo

43

παρουσιαση

colour for a rebel + stereovoid O Colour for a Rebel συναντά τους Stereovoid για μια εμφάνιση στο στενό της Αβραμιώτου.

Vezené

27/6, 22:00, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, €5

H θάλασσα στο πιάτο σας! Ήδη από τα χρόνια της θρυλικής Trattoria Vezené στο Μεγανήσι, ο Αμβρακικός και το Ιόνιο κατέχουν περίοπτη θέση στο μενού του Vezené, τόσο με τις «γάμπαρες» –τις περίφημες γαρίδες του Αμβρακικού– όσο και με τους ιδιαίτερους αστακούς που είναι γνωστοί ως «λύρες» ή κολοχτύπες και αποτελούν signature dishes του εστιατορίου. Και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και τα βασιλικά χτένια «καποσάντες» αλλά και τα φρέσκα ψάρια που φέρνουν κατ’ αποκλειστικότητα οι ψαροντουφεκάδες της περιοχής. Ενδεικτικά, φέτος το Vezené σερβίρει τη γαρίδα γάμπαρη είτε σε tartare, είτε ολόκληρη, ωμή, με παπαρουνόσπορο, yuzu και ουίσκι Lagavulin που δίνει στο θαλασσινό άρωμά της την τέλεια γήινη αντίστιξη. Ο αχινός σερβίρεται με χειροποίητο fetucce, πιπέρι Sarawak και τσίλι aji Amarillo. Το ψάρι ημέρας, ανάλογα με το είδος του, σερβίρεται είτε tartare με ελαιόλαδο, Kimchee και λάιμ, είτε στον ξυλόφουρνο σε κρούστα αλατιού με άγρια χόρτα, είτε σε σούπα.

aπο τhν κατερινα ηλιακη

Νύχτες

Αθήνα

Bρασίδα 11, Ιλίσια, 210 7232002

44 lifo – 25.6.15

¶ Live: Surf Rock Mayhem Vol.4, The Daikaiju Attack!, Dirty Fuse, The Telestons, The Titanics, 26/6, 21:00, Ρομάντσο-Αναξαγόρα 3-5, €5. Τρία συγκροτήματα της εγχώριας surf σκηνής καταλαμβάνουν τον χώρο του Ρομάντσου και πλαισιώνουν την εμφάνιση των Αμερικανών Daikaiju. Πρόκειται για μια μπάντα που σχηματίστηκε το 1999 και ο ήχος τους καλύπτει ένα ευρύ Dirty Fuse φάσμα από surf, punk και metal μέχρι ψυχεδελικές και progressive rock μελωδίες. Οι Secret-Man, Rock-Man, Blast-Man και VibroMan που απαρτίζουν το συγκρότημα φορούν μάσκες και κάνουν ετυπωσιακά shows επί σκηνής. Το 2000 έκαναν την πρώτη τους κυκλοφορία με τίτλο «Monster Surf» και ξεκίνησαν μια μακρά περιοδεία στις ΗΠΑ, που συνεχίστηκε στην Ευρώπη. Ακολούθησαν αρκετοί ακόμη δίσκοι που τους κατέταξαν ανάμεσα στα καλύτερα σύγχρονα instrumental surf συγκροτήματα. Μαζί τους στην Αθήνα θα εμφανιστούν οι Dirty Fuse, ένα συγκρότημα που παίζει old school surf μουσική των ’60s με garage και punk rock στοιχεία. Ο ήχος τους θυμίζει Dick Dale, Ventures, Atlantics, Ramones και Televison. Εμφανίζονται συχνά σε διάφορα αθηναϊκά μαγαζιά, ενώ η σύνθεση τους αλλάζει συχνά, με νέα μέλη να προστίθενται στην μπάντα. Μαζί τους και οι Telestons, που σχηματίστηκαν το 2008 και παίζουν μουσική μόνο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αλλά και οι Titanics, με τραγούδια μικρής διάρκειας που μπαίνουν κατευθείαν στο θέμα, αυτοσχεδιασμούς και ήχο που παραπέμπει στη surf μουσική της δεκαετίας του 1960. ¶ Party: Needless & Isigude: Phill Mison w/ Kasseta Rec, Giannis Tzontzos, Chevy, 26/6, 22:00, Some Bizzare (αίθριο), Σοφοκλέους 7-9, είσοδος ελεύθερη. Ο Phill Mison έρχεται από το Λονδίνο στην Αθήνα την Παρασκευή 26 Ιουνίου με αφορμή το πάρτι που διοργανώνουν το mobile πάρτι Needless και η νεοσύστατη αθηναϊκή δισκογραφική εταιρεία Isigude. Ο Βρετανός DJ και παραγωγός μετράει 25 χρόνια ενεργής παρουσίας στην dance σκηνή. Ήταν για χρόνια resident στο δημοφιλές Café del Mar στην Ίμπιζα και αργότερα σε κλαμπ όπως το Full Circle και το Bugged Out, ενώ έγινε και ο tour DJ των Leftfield. Το 1995 κυκλοφόρησε τη συλλογή «Original Chill Out» που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και αποτέλεσε την αρχή για να ακολουθήσουν δεκαπέντε ακόμα συλλογές ανάλογου ύφους. Το επόμενο άλμπουμ του αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο, ενώ μέχρι τότε θα παίζει μουσική Phill Mison ανά τον κόσμο. Μαζί του πίσω από τα decks, στο αίθριο του Some Bizzare, θα βρεθεί ο resident DJ του Needless, Chevy. Ο Βασίλης Σεβδαλής εμφανίζεται τακτικά σε διάφορα εγχώρια μπαρ, κλαμπ και φεστιβάλ. Έχει πλαισιώσει δημοφιλείς ξένους καλλιτέχνες κι έχει συνεργαστεί με αρκετούς Έλληνες και ξένους DJs και παραγωγούς. Παράλληλα, είναι ένας από τους διοργανωτές του Νeedless mobile party. Τη βραδιά κλείνουν οι ιδρυτές της Isigude, Γιάννης Τζόντζος και Δημήτρης Κύβελλος, ιδιοκτήτης του Kasseta Records store. H δισκογραφική ιδρύθηκε πριν από λίγους μήνες και επικεντρώνεται στον baleric ήχο. ¶ Festival: #KidsofChaos: Tareq, Ilia darlin, Niadoka, Clubkid, Fascination!, Denis d’ or, 27/6, 21:30, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, €5. Το #KidsofChaos είναι το πάρτι που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 27 Ιουνίου στο Ρομάντσο. Βασικοί καλεσμένοι είναι οι Tareq και Ilia Darlin, που μετά από δύο χρόνια απουσίας είναι έτοιμοι να παρουσιάσουν τις νέες τους δουλειές. Ο Tareq είναι ένας Ελληνο-ιορδανός καλλιτέχνης με κλασικές σπουδές και μακρά πορεία ως παραγωγός και DJ. Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, πολλά remixes για A-list διεθνείς καλλιτέχνες, όπως οι Casey Spooner, Creep, Gala, Marsheaux και Mighty Mouse και στο Ρομάντσο θα παρουσιάσει τραγούδια από το «Fish», το τρίτο του άλμπουμ. Η Ilia Darlin, επίσης, θα παρουσιάσει υλικό από τη νέα της δουλειά με τίτλο «Undeciphered». Τα κομμάτια της είναι ιδιαίτερα, καθώς στον ήχο της περιλαμβάνονται μπάσο και ήχοι αρχαίων ελληνικών οργάνων και κάποια από αυτά έχουν γραφτεί στο Λος Άντζελες από τον παραγωγό της Lana del Rey, Daniel Heath. Τη βραδιά θα ανοίξει ο Niadoka, εγχώριος μουσικός παραγωγός και DJ. Μετράει αρκετές κυκλοφορίες σε ελληνικά και ξένα labels, ακόμα περισσότερα remixes και εμφανίσεις, ενώ στις 27 Ιουνίου θα παίξει ένα live mash up set από παλιά και καινούρια r&b και grime κομμάτια. Στο booth θα τον διαδεχθεί ο Clubkid με τον χαρακτηριστικό σύγχρονο club house ήχο του και τα ιδιαίτερα deep, tech και disco στοιχεία που αυτός περιλαμβάνει στα sets του. Αργότερα, χορευτική μουσική από τους DJs Girl & Eliot ή, αλλιώς, το δίδυμο των Fascination!. Το line up ολοκληρώνει ο Denis D’ or.

Tareq

ΤΑΥΡΟΣ Προσέξτε τις οικονομικές σας συναλλαγές μέσα στις επόμενες μέρες καθώς υπάρχει περίπτωση, λόγω απροσεξίας, να κάνετε κάποια λάθη και να χάσετε χρήματα – μπορεί, βέβαια, και να σας εξαπατήσει κάποιος μέσα από μια νέα συνεργασία ή μια επένδυση. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε τις προθέσεις των άλλων ενδεχομένως να σας γλιτώσει από τα χειρότερα, αρκεί να μην παρασυρθείτε από την ανάγκη σας να αυξήσετε σύντομα το εισόδημά σας και τελικά εξιδανικεύσετε λάθος πρόσωπα και καταστάσεις. Στον οικογενειακό τομέα υπάρχουν μυστικά που αν αποκαλυφθούν θα διαταραχθούν οι ισορροπίες και θα πρέπει να καταβάλετε μεγάλη προσπάθεια για να επανέλθουν οι σχέσεις σε φυσιολογικά επίπεδα. Ερωτικά, προσπαθείτε μέσα από συχνές εναλλαγές συντρόφων να καλύψετε συναισθηματικά κενά, αλλά δεν τα καταφέρνετε, με αποτέλεσμα να είστε απογοητευμένοι. Αν είστε σε σχέση, σας λείπει το επικοινωνιακό κομμάτι κυρίως παρά το ερωτικό και προσπαθείτε να πλησιάσετε το ταίρι σας, όχι όμως πάντα με επιτυχία.

ΔΙΔΥΜΟΣ Στον επαγγελματικό τομέα ο Πο-

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Οι πρωτοβουλίες που θα πάρετε σε σχέση με τα επαγγελματικά σας ενδεχομένως να προκαλέσουν εντάσεις με τους συνεργάτες σας αν δεν συνεννοηθείτε αρχικά μαζί τους και ίσως δημιουργήσετε, έστω και άθελά σας, ένα ανταγωνιστικό κλίμα που δεν είναι ό,τι καλύτερο. Οι ηγετικές σας τάσεις δεν σας ωφελούν καθόλου, ειδικά όταν έχετε απέναντί σας άτομα που σας έχουν στηρίξει, οπότε χαμηλώστε λίγο το προφίλ σας και μην παριστάνετε τους υπεράνω, γιατί θα βρεθείτε εκτεθειμένοι. Οικονομικά, παρόλο που θα υπάρξει μια σχετική αύξηση του εισοδήματός σας, θα πρέπει να αποφύγετε περιτ-

τά έξοδα και υπερβολές ώστε να τακτοποιήσετε οφειλές που σας έχουν κάνει να χάσετε τον ύπνο σας. Στον ερωτικό τομέα, αν πάψετε να παριστάνετε κάτι που δεν είστε και αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο, ίσως να καταφέρετε τελικά να κερδίσετε το πρόσωπο που σας έχει γοητεύσει.

ΛΕΩΝ Οικονομικά ζητήματα που σας προκαλούν τεράστιο άγχος αρχίζουν να δρομολογούνται. Εκμεταλλευτείτε τις ικανότητές σας στο έπακρο και προωθήστε τες κατάλληλα, ώστε να έλθετε σε επαφή με τα άτομα που θα σας δώσουν την απαραίτητη προσοχή. Μετακινήσεις και ταξίδια ευνοούνται, αλλά θα πρέπει να είστε φειδωλοί στο ξόδεμα των χρημάτων σας, ώστε να μην ξαναβρεθείτε σε αδιέξοδο. Προσπαθήστε να ξεκουράσετε το μυαλό κυρίως και το σώμα σας για να γεμίσετε τις μπαταρίες σας που έχουν φτάσει στο τέρμα. Στον οικογενειακό τομέα, οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές ορισμένων μελών σάς δημιουργούν έντονο προβληματισμό και δυσκολεύεστε πάρα πολύ να διαχειριστείτε την κατάσταση, κάτι που σας προκαλεί εξάντληση και απογοήτευση συνάμα. Επιστρατεύστε την ψυχραιμία και τη λογική σας και μην παρασύρεστε από τους άλλους, γιατί μόνο εσείς θα μπορέσετε να κρατήσετε τις ισορροπίες.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Επαγγελματικά και οικονομικά ζητήματα σας έχουν κουράσει μέχρι να αρχίσουν να μπαίνουν σε μια φυσιολογική ροή, έφτασε όμως η στιγμή που θα βελτιωθούν τα πράγματα, οπότε προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στη δουλειά σας καθώς σπανίζουν τέτοια διαστήματα πλήρους ηρεμίας. Δώστε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή, ώστε να διευρύνετε τον κύκλο σας και να κάνετε τις σωστές επαφές, που θα σας ωφελήσουν στη μετέπειτα πορεία σας. Σταματήστε να αναμασάτε τις ίδιες ιστορίες και αν δεν τα καταφέρνετε μόνοι σας, δεν είναι κακό να στραφείτε σε κάποιον ειδικό που θα σας δώσει τις σωστές κατευθύνσεις ώστε να απαλλαγείτε από τις εμμονές που σας κρατούν στάσιμους. Φιλίες και παρεξηγήσεις εξαντλούν αρκετό από τον χρόνο σας.

ΖΥΓΟΣ Οι φιλοδοξίες σας και η ανάγκη σας για κοινωνική καταξίωση ενδεχομένως να σας οδηγήσουν στη χρήση αθέμιτων μέσων για να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες σας, προσέξτε, όμως, γιατί ιρισκάρετε τη φήμη σας κι αν πάει κάτι στραβά δεν σας σώζει κανείς. Προσπαθήστε να μην είστε ανυπόμονοι και να μην τα παίρνετε όλα τόσο βαριά, ώστε να μην προβείτε σε σπασμωδικές ενέργειες αμφιβόλου αποτελέσματος. Οικογένεια, παιδιά και ερωτική ζωή θα πρέπει να έρθουν σε πρώτο πλάνο, ειδικά αν είστε από τους τυχερούς και έχετε περισσότερο ελεύθερο χρόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Αν είστε ελεύθεροι, οι ανασφάλειές σας για την εμφάνισή σας δεν σας επιτρέπουν να δράσετε όπως θα θέλατε καθώς φοβάστε πιθανή απόρριψη, οπότε δώσετε έμφαση στη βελτίωση της φυσικής και ψυχικής σας τόνωσης

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Στον επαγγελματικό τομέα επικρατεί ένα κλίμα που σας προκαλεί μεγάλη ανασφάλεια, καθώς δεν ξέρετε τι σας ξημερώνει και η αγωνία σας είναι μεγάλη. Προσπαθήστε να έχετε μια εναλλακτική λύση σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά και, το κυριότερο, κρατήστε τα χρήματα που θα εισπράξετε για οποιαδήποτε ανάγκη μπορεί να προκύψει. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας και φροντίστε να είστε σε εγρήγορση για να εκμεταλλευτείτε οποιαδήποτε πρόταση μπορεί να σας κάνουν. Η διάθεσή σας για περιπέτεια και νέους έρωτες είναι μεγάλη και θα υπάρξουν αρκετές ευκαιρίες για να ικανοποιήσετε τις ανάγκες σας, αρκεί να μην είστε απόλυτοι στις απαιτήσεις σας από τους άλλους. Αν μπήκατε πρόσφατα σε σχέση, αποφύγετε να δώσετε υποσχέσεις πάνω στον ενθουσιασμό σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ Η διάθεσή σας είναι αρκετά πεσμένη, καθώς έχετε την αίσθηση πως έχετε ξεπεράσει τα όριά σας δίχως να αξίζει και πολύ τον κόπο, μη βιάζεστε όμως να βγάλετε συμπεράσματα, καθώς τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας τώρα θα αρχίσουν να φαίνονται. Οικονομικά, μπορεί να υπάρξει μια σχετική βελτίωση μέσω κληρονομικών ή περιουσιακών, οπότε φροντίστε να επενδύσετε σωστά τα χρήματά σας για να επωφεληθείτε μακροπρόθεσμα. Ερωτικά, σας έχει πιάσει μια μανία να αποδείξετε πως περνάει ακόμα η μπογιά σας και υπάρχει περίπτωση να ξεπεράσετε σε κάποιες φάσεις τα όρια και τελικά να βρεθείτε στο στόχαστρο αρνητικών σχολίων από τον περίγυρό σας. Κρατήστε μια αξιοπρεπή στάση και θα έχετε περισσότερες επιτυχίες απ’ όσες φαντάζεστε. Οικογένεια και παιδιά ενδεχομένως να σας προκαλέσουν ιδιαίτερη κούραση και θα πρέπει να βρείτε τρόπους για να χαλαρώσετε.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Η θετική επιρροή του Ήλιου προκαλεί έντονη δραστηριότητα σε πολλούς τομείς της ζωής σας, δίνοντας έμφαση στα επαγγελματικά σας, και διανύετε ένα διάστημα αρκετά εποικοδομητικό, γεμάτο καινούργιες εμπειρίες και αλλαγή παραστάσεων. Η κοινωνική σας ζωή είναι σε πολύ καλά επίπεδα κι έρχεστε σε επαφή με άτομα που σας εμπνέουν και σας δίνουν νέα ερεθίσματα και κατευθύνσεις. Προσέξτε κάποια μικροπροβλήματα υγείας, αντιμετωπίστε τα εγκαίρως και ρίξτε λίγο τους ρυθμούς ώστε να μην επιβαρυνθεί κι άλλο ο οργανισμός σας. Κάποιες αποφάσεις που έχετε πάρει δεν βρίσκουν σύμφωνους και τους υπόλοιπους από το οικογενειακό σας περιβάλλον και θα υπάρξουν εντάσεις τις οποίες αν αντιμετωπίσετε με ψυχραιμία, θα ξεπεράσετε σύντομα. Μια καινούργια γνωριμία στο πλαίσιο ενός ταξιδιού προκαλεί το ενδιαφέρον σας.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Οι επιθυμίες και οι στόχοι σας μπορεί να σας προκαλέσουν επιθετική συμπεριφορά, καθώς ο Άρης εντείνει την ανταγωνιστική σας διάθεση και παρόλο που μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να σας ωφελήσει, καλό θα είναι να μην το παρακάνετε. Αποφύγετε σημαντικές αγορές και επενδύσεις στις οποίες θα πρέπει να ρισκάρετε αρκετά από τα χρήματά σας και προτιμήστε μικρά και προσεχτικά βήματα μέχρι να αρχίσει να ξεδιαλύνει το τοπίο που είναι αρκετά θολό στην παρούσα φάση. Κατάλληλη εποχή για να επικεντρωθείτε στις διαπροσωπικές σας σχέσεις και να λύσετε παρεξηγήσεις, αφήνοντας πίσω σας καθετί που σας έχει προκαλέσει στενοχώρια. Αφήστε το μυαλό σας να ξεκουραστεί και αφιερώστε κάποιες στιγμές στον εαυτό σας καθώς και στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Οργανώστε τον ελεύθερο χρόνο σας με στόχο την ψυχαγωγία και τη δημιουργία κι αφήστε να σας παρασύρει η θετική αύρα του καλοκαιριού.

☛

σειδώνας σας ταλαιπωρεί, καθώς προκαλεί ένα ασταθές κλίμα για την επίτευξη των στόχων σας, αλλά ταυτόχρονα ο Ήλιος ενισχύει τα οικονομικά σας, οπότε έστω και στο παρά πέντε καταφέρνετε να κερδίσετε τον χαμένο χρόνο και να βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας. Κάντε έναν σωστό προγραμματισμό, ώστε να διοχετεύσετε τα χρήματά σας στις σωστές κατευθύνσεις και να μη μείνουν πίσω πρωτεύοντα ζητήματα. Αγορές και ψυχαγωγία θα πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα. Στον οικογενειακό τομέα οι ισορροπίες κρέμονται από μια κλωστή, ειδικά αν μπαίνουν στη μέση οικονομικά ζητήματα τα οποία δημιουργούν αλυσιδωτές αντιδράσεις, και καλείστε εσείς να παίζετε συνεχώς τον ρόλο του διαιτητή για να μην ξεφεύγει η κατάσταση. Ερωτικά, βρίσκεστε σε μια κατάσταση «ούτε κρύο ούτε ζέστη» και ενώ δεν πιέζετε καταστάσεις, ενδεχομένως να συναντήσετε τον έρωτα της ζωής σας εκεί που δεν το περιμένετε.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

Ο Άρης από το ζώδιο του Καρκίνου εντείνει την ανάγκη σας να αγωνιστείτε για την οικογένειά σας και εξαιτίας του πανικού που σας καταβάλλει οι ενέργειές σας είναι σπασμωδικές, κάτι που δεν θα σας ωφελήσει στο τέλος. Εκμεταλλευτείτε το επόμενο διάστημα για να οργανώσετε διεξοδικά τα σχέδιά σας κι έχετε υπομονή μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να τα υλοποιήσετε. Μια σχετική ενίσχυση του εισοδήματός σας έρχεται για να καλύψει βασικές σας ανάγκες, οπότε θα πρέπει να κρατήσετε άμυνα καθώς η κατάσταση είναι ρευστή. Η προδιάθεσή σας για περιπέτεια και πάθος σας βοηθά να απελευθερωθείτε και σας ωθεί στην αναζήτηση νέων τρόπων ψυχαγωγίας που θα σας χαρίσουν ζωντάνια. Εστιάστε στην ερωτική σας ζωή, αλλά αποφύγετε τις παρορμητικές κινήσεις που θα σας κάνουν υπερβολικούς και ίσως τελικά να προκαλέσετε αρνητικές εντυπώσεις. Ο χρόνος που περνάτε με την οικογένεια είναι ποιοτικός και απολαμβάνετε στιγμές γαλήνης.

StarFax

ΚΡΙΟΣ

ΙΧΘΥΣ Με τον Άρη να σας προκαλεί βαθύτερες αναζητήσεις αποκτάτε περισσότερη θέληση για να κυνηγήσετε τα όνειρά σας. Όσο πιο ακριβείς είναι οι στόχοι σας, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν για να υλοποιηθούν, καθώς γνωρίζετε πολύ καλά τι πρέπει να κάνετε, δίχως να σας μπλοκάρουν οι αμφιβολίες. Ρυθμίστε οφειλές και χρέη με τα έσοδα που θα έχετε μέσα στις επόμενες μέρες, ώστε να μπορείτε να επενδύσετε δίχως να μένουν πίσω οι υποχρεώσεις σας. Έντονα ρομαντική διάθεση και όρεξη για νέες περιπέτειες σας ωθούν στην αναζήτηση διεξόδων που θα ικανοποιήσουν τις επιθυμίες σας και διανύετε μια φάση που είστε αρκετά δημοφιλείς και γίνεστε πόλος έλξης αρκετών βλεμμάτων θαυμασμού. Η προσοχή σας είναι στραμμένη στη βελτίωση της εμφάνισής σας και αφιερώνετε αρκετό χρόνο στον εαυτό σας, με τα σημάδια προόδου να γίνονται πολύ σύντομα εμφανή πάνω σας.

sudoku 1 3 7 2

7 5 7 9 5 1 8 4 5 8 3 9 1 2

9

8 6 1 2 9 5 4 7

8

7

Η λύση του προηγούμενου 6 2 1 4 5 3

7 4 9 8 6 1

5 8 3 9 2 7

4 5 8 3 7 9

9 7 6 2 1 8

3 1 2 5 4 6

8 6 4 7 9 2

1 9 5 6 3 4

2 3 7 1 8 5

9 2 1 6 5 7 3 8 4 8 5 4 2 3 9 1 7 6 7 3 6 1 4 8 5 2 9

25.6.15 – lifo

45

☛ ΣοφιaνναΑνθiππη Φωτiδη Hθοποιός, μόλις τελείωσε με την παρουσίαση της physical παράστασης «Woman» που προέρχεται από work in progress και θα παρουσιαστεί από τον Σεπτέμβριο σε αθηναϊκό θέατρο, και ετοιμάζεται για τα γυρίσματα της σειράς «ID» του Αντώνη Κωσταντουδάκη. Φωτογραφήθηκε τη Δευτέρα 22 Ιουνίου στο σπίτι της.

❝ Αγαπώ την Αθήνα γα την εδαφική της πολυπλοκότητα. Θυμίζει αυτήν της ζωής: από εκεί που βρίσκεσαι ψηλά σ’ έναν λόφο και τα βλέπεις όλα καθαρά, πολύ εύκολα και γρήγορα βρίσκεσαι πάλι σε γούβα ❞

46 lifo – 25.6.15

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν

25.6.15 – lifo

47