vier jaren Wat hebben we geleerd? Het Gemeentemuseum is niet de enige organisatie, die op zoek is naar de (wijk)bewoner. Gemeenteambtenaren, politici, welzijnswerkers struikelen over elkaar heen op bijeenkomsten van de formele wijkstructuren, zoals de bewonersorganisaties, buurthuizen, jeugd- en welzijnswerk, moskeeen kerkbesturen of winkeliersverenigingen. Toch bereik je daar (nog) niet gemakkelijk de ‘echte doelgroep’, de individuele gezinnen en informele verbanden: straatbewoners, (hang)jongeren, (drukke) twee-verdieners. Die komen niet op vergaderingen. Toch kent elke formele wijkorganisatie een paar infomele denkers en doeners, altijd in voor iets nieuws. Vaak werd ik na zo’n bezoek aan een wijkvergadering door individuen gebeld met een bijzonder idee. Dat waren vaak mensen die ‘iets’ met cultuur hebben en graag iets wilden doen met het project in de wijk, op maat. In het Google-tijdsperk weten we dat relatieopbouw vaak effectiever en goedkoper is dan een dure voorlichtingscampagne. Kernwoorden van nu zijn connecties, openheid, luisteren, vertrouwen, wijsheid, niches, netwerken. In een goede relatie telt luisteren, gastvrijheid en vrijgevigheid: dus goede service en contact met de ‘klant’ is je beste marketingstrategie. Dat leerde ik van de Amerikaanse mediadeskundige Jeff Harvis. Dus ben ik gaan lopen en ‘hangen’ op pleinen in de wijk en drukke winkels. Elke buurt en kleine gemeenschap kent haar eigen moeder of vader ’overste’: iemand die veel mensen kent en in actie komt. Denk aan b.v. de informele flatcoördinator van de Loosduinse Weg, de werkgroep sociale leefbaarheid, de nachtpreventie, de kerkvrijwilliger, actieve winkeliers, redacteuren van wijkkranten die er zelf ook wonen, een Poolse tolk. In deze contacten is het geven en nemen. Zij nodigen mensen uit voor een bijeenkomst in het museum en ik help – soms – informeel met mijn communicatie-ervaringen, voor iets waar zij net mee bezig waren. Samen brainstormen over nieuwe maatschappelijke ideeën – niet alleen rondom het Gemeentemuseum – geeft in zo’n relatie energie. Ik ben vaak (soms vijf keer en meer) langs geweest, en heb zowel een aanbod gedaan als ook ideeën en contacten gevraagd. Het moeilijkst – voor mij – was het om mensen met een Marokkaans, Surinaams of Turks achtergrond te bereiken. Het idee dat zo’n contact het best via een moskeebestuur
38