KRZYSZTOF HEJKE W kręgu Jerzego Mierzejewskiego fotografia, 2004 jerzy mierzejewski Malarstwo, 2004
... Pejzaże Mierzejewskiego nie mają nic wspólnego z tanią dekoracyjnością – nie są atrapą pejzażu; one emanują szczególną duchowością – to mistyka i metafizyka natury. Wystawa Jerzego Mierzejewskiego w Małej Galerii LP to nie tylko wystawa, ale również lekcja pokory w, osaczającym nas zewsząd, czasie relatywistycznego zamętu w życiu i sztuce. Eksponowane tu obrazy: Boxtel (1978-1981), Mój brat (1985), Malarz (1983-1985), Pracownia wielka (1989-1992), Bukowina II (1993), Bez tytułu (1995) to nie tylko obrazy, lecz byty same w sobie, które rozgrywają się poza i ponad czasem – w czasie uniwersalnym.
... Na wernisażu wystawy przytoczyłem wiersz Piotra Szulkina, znanego filmowca – ucznia profesora Mierzejewskiego (z łódzkiej „filmówki”), dedykowany mistrzowi. W zakończeniu autor pisze: J.M. maluje swój raj, który widzi przez szparę w uchylonych drzwiach, dzięki cichej umowie z Panem Bogiem. Istotnie – w swej sztuce Mierzejewski jest wyciszony do granic kontemplacji. ... W życiu Jerzy Mierzejewski jest sobą, a w sztuce „u siebie”, nie ma tu żadnej sprzeczności między sztuką i życiem. Właściwie Mierzejewski nie musi „mieć” ani „być”. On po prostu j e s t . Piotr Kmieć
134 —– 135
... po prostu jest