ΙΠΠΙΚΟ - ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΣ 117

στο ευρύτερο περιφερειακό περιβάλλον Σελ. 12 Το καλύτερο σενάριο μοιάζει με "ψυχρολουσία"... Σελ. 14 Θα τρελαθούμε με τα ...Marder; Σελ.15-18 ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ - το ηλιοβασίλεμα! Σελ. 22-23 ΥΓΕΙΑ: Η καρδιά και τα μυστικά της Σελ.26 Εβδομάδα Ιππικού Τεθωρακισμένων στο ΚΕΤΘ Ημέρα διακεκριμένων επισκεπτών Σελ.24 Εκδήλωση για την "Εβδομάδα των Τεθωρακισμένων" στον Αυλώνα Σελ. 25 Ο αείμνηστος Ίλαρχος Βάϊος Ακριβόπουλος Σελ. 27 Τα Νέα του Συνδέσμου Σελ.29

Την Κυριακή

2022, πραγματοποιήθηκαν οι αρχαιρεσίες

Συμβουλίου (ΔΣ) του Συνδέσμου

Μαρτίου συγκροτήθηκε

ΔΣ και η νέα Εξελεγκτική Επιτροπή. Ως νέος Πρόεδρος του ΔΣ καλωσορίζω τα δύο μέλη που εξελέγησαν για πρώτη φορά, τον Αντιστράτηγοε.α. Χατζη γεωργίου Αντώνιο (τάξεως 1986) και τον Υποστράτηγο ε.α Μόσχο Κοσμά (επίσης τάξεως 1986) και ευχαριστώ, για την προσφορά τους, τους δύο συναδέλφους που αποχώρησαν, τον Αντιστράτηγο ε.α. Μπαλτζώη Ιωάννη και τον Ταξί αρχο ε.α. Σταματογιαννάκη Μιχαήλ, καθώς και τον απελθόντα Πρόεδρο Υποστράτηγο ε.α. Παπαδεωργόπου λο Χρήστο, ο οποίος μετά τη μακρόχρο νη προσφορά ως Πρόεδρος, συνεχίζει να προσφέρει ως μέλος του ΔΣ. Το νέο ΔΣ πασχίζει να επανέλθει στους ρυθ μούς λειτουργίας και κυρίως στους ρυθμούς πα ραγωγής έργου, στα επίπεδα προ της πανδημίας. Ο Σεπτέμβριος του 2022, μετά και τη δίμηνη θερινή αναστο λή των δραστηριοτήτων, απετέλεσε τον πρώτο ουσιαστικό μήνα παραγωγής έργου του νέου ΔΣ.Οι κύριοι στόχοι μας προσδιορίζονται αδρά ως εξής: - Η συνεχής προβολή της Ιστορίας του Όπλου μας, με έμφαση στην ιστορία του Ιππικού που αποτελεί τον ιστο ρικό πρόγονό μας. - Η προβολή του επιτελούμενου έργου στη Διεύθυνση και στους Σχηματισμούς του Όπλου μας (στην ΧΧ Τεθω ρακισμένη Μεραρχία, στις ΧΧΙ – ΧΧΙΙΙ- ΧΧIV – ΧΧVΤεθω ρακισμένες Ταξιαρχίες, στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθω ρακισμένων και στη Σχολή

τύπο ή ασχολούνται με τη συγγραφή βιβλίων. Με τα τέλη Νοεμβρίου και ύστερα από μια 3μηνη περίοδο εντατικοποίησης της λειτουργίας μας , μπορούμε να κατα γράψουμε σαν μια πρώτη αποτίμηση: - την επιτυχημένη ετήσια τελετή μνήμης για τους πεσόντες ιππείς του 40 που διοργανώθηκε στις 6 Νοεμβρίου στο Μέτσοβο και το επίσημο γεύμα που ακολούθησε στη Λέσχη Αξιωματικών Ιωαννίνων, παρουσία του κ. Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστρατήγου Λαλούση Χαρά λαμπου. - την καλά οργανωμένη 3ήμερη εκ δρομή των μελών του Συνδέσμου μας, σε Μέτσοβο – Ιωάννινα για την παρου σία τους στις εκδηλώσεις μνήμης. - την συντήρηση του μνημείου του Με τσόβου (καθαρισμός – γυάλισμα μαρμάρων και επιγραφών, συντήρηση μπρούτζινης επιφά νειας) από ειδικευμένους τεχνίτες. - την καθιέρωση της εμφάνισης των μελών μας, με τη γραβάτα του Συνδέσμου μας. Πρώτη εμφάνιση η πα ρουσία των μελών μας στις δράσεις της θεματικής εβδο μάδας Ιππικού - Τεθωρακισμένων που διοργάνωσε το ΓΕΣ/ΔΙΤ.

- Την έναρξη κατασκευής μνημείου για τη πρώτη νίκη του 40, στις 01 Νοεμβρίου, στο Χωριό Λυκορράχη (Κεφαλο χώρι), όπου το Ιππικό πρωταγωνίστησε.

- Την ιστορική προβολή της καθοριστικής συμβολής του Ιππικού στη Μάχη της Πίνδου. Συμφωνήθηκε με το Δή μο Κόνιτσας, η τοποθέτηση σε περίοπτη θέση, εντός του Δημαρχείου, ομοιώματος φυσικού μεγέθους του έφιπ που ιππέα – μαχητή του 1940. Μελλοντικά ο «ιππέας» θα τοποθετηθεί στο, υπό δημιουργία, ιστορικό μουσείο Κόνιτσας, αφιερωμένο στο Έπος του 40. Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο και ο νέος Πρόεδρος του, είμαστε ανοικτοί σε κάθε μορφής επικοινωνία και δεκτικοί σε προτάσεις και επισημάνσεις,

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εξελίσσονται αρνητικά και επικίνδυνα. Οι τε λευταίες ενδείξεις δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας, καθώς τόσο η νέα επιστολή της Τουρκίας προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, όσο και οι νέες συμφωνίες με τη Λιβύη επιβαρύ νουν περαιτέρω το εξαιρετικά δυστοπικό τοπίο στις σχέσεις των δύο χωρών. Η επιστολή της Τουρκίας, μέσω του μό νιμου αντιπροσώπου της στον ΟΗΕ, Φεριντούν Σινιρλίογλου (ο οποίος είναι από τους καλύτερους και πιο διαλλακτι κούς διπλωμάτες της γειτονικής μας χώ ρας, και ο οποίος είχε διατελέσει συνομι λητής με τον Ελληνα ομόλογό του κατά τη διάρκεια του προηγούμενου κύκλου των διερευνητικών επαφών), περιέχει μια σειρά από διαπιστώσεις που εύκολα ανατρέπονται από την ελληνική πλευρά. Για τη συνθήκη του 1923 Ο μόνιμος αντιπρόσωπος ισχυρίζεται ότι ο κύριος στόχος της Συνθήκης Ειρή νης της Λωζάννης του 1923, και της Συν θήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 δεν είναι να καθιερώσει, όπως η Ελλά δα ισχυρίζεται, «μόνιμα σύνορα και εδα φικούς νομικούς τίτλους των αναφερομέ νων κρατών (σ.σ. της Ελλάδας και της Τουρκίας)», αλλά να τερματίσει την κα τάσταση πολέμου και να καθιερώσει γε νική ειρήνη και φιλικές σχέσεις ανάμεσα στους εμπολέμους. Συνεπώς ο σκοπός αυτός μετέβαλε την ισορροπία της Συν θήκης, δίνοντας βαρύτητα στην απο στρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανα τολικού Αιγαίου. Η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, όμως, όπως και κάθε συνθήκη ειρήνης που διαμορφώνει εδαφικό καθεστώς, ασχολείται με την αποκατάσταση της ει ρήνης δευτερευόντως, αφού

από τη φύση της, ένα προσωρινό καθεστώς, το οποίο καθιερώνεται, για χάρη της ειρήνης και της ασφάλειας, σε περίπτωση τερματισμού των εχθροπραξιών, είτε και στους δύο πρώην εμπολέμους είτε σε ένα εξ αυτών, με την προοπτική να αποτραπεί η επανέναρξη των εχθροπραξιών.

τον τρόπο αυτόν λύεται και το πρόβλη μα της αποκατάστασης της ειρήνης ορι στικά. Κι εξάλλου για τον λόγο αυτόν πε ριβάλλεται τον χαρακτήρα μιας αντικειμε νικής συμφωνίας, που έχει ως πρώτιστο χαρακτηριστικό ότι έχει erga omnes απο τελέσματα, δηλαδή μπορεί να γίνει αντι κείμενο επίκλησης και από κράτη που δεν μετέχουν σε αυτήν και να δεσμεύει τρίτα κράτη. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Συνθήκη των Παρισίων, που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτά της Συνθήκης Ει ρήνης της Λωζάννης. Στη συνέχεια ο Τούρκος μόνιμος αντι πρόσωπος αναφέρεται στο ελληνικό επι χείρημα ότι οι συνθήκες αυτές υπακού ουν στην αρχή της σταθερότητας και της τελικότητας (finality) των συνοριακών ρυθμίσεων, που ενυπάρχουν ανεξάρτητα αν οι συνθήκες αυτές εξαφανιστούν. Και διερωτάται κατά πόσον η αποστρατιωτι κοποίηση που επίσης προβλέπεται από

εν λόγω συνθήκες δεν έχει την ίδια τύ χη με τα συνοριακά καθεστώτα. Έχουμε επανειλημμένως τονίσει ότι η αποστρατιωτικοποίηση είναι, από τη φύ ση της, ένα προσωρινό καθεστώς, το οποίο καθιερώνεται, για χάρη της ειρήνης και της ασφάλειας, σε περίπτωση τερμα τισμού των εχθροπραξιών, είτε και στους δύο πρώην εμπολέμους είτε σε ένα εξ

αυτών, με την προοπτική να αποτραπεί η επανέναρξη των εχθροπραξιών. Και ότι η ισχύς των εν λόγω διατάξεων παύ ει να υφίσταται με την επικράτηση ενός φιλικού κλίματος των πρώην εμπολέμων. Στην περίπτωση της Ελλάδας και της Τουρκίας αυτή η αλλαγή κλίματος επι συμβαίνει στη δεκαετία του ’30 του περα σμένου αιώνα, όταν με τη Συμφωνία Ελ. Βενιζέλου – Μουσταφά Κεμάλ (1930) εξομαλύνθηκαν πλήρως οι ελληνοτουρ κικές σχέσεις και, συνεπώς, απομακρύν θηκε ο φόβος για ενδεχόμενη επανάλη ψη των εχθροπραξιών.

Αναφορικά, τώρα, με τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά, που αποστρα τιωτικοποιούσε τις ακτές των Δαρδανελ λίων, ομού με τα τουρκικά νησιά της Ιμ βρου, Τενέδου και των Λαγουσών, ενώ από την ελληνική πλευρά αποστρατιω τικοποιούσε τα νησιά Λήμνο και Σαμο θράκη, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η σύμβαση αυτή αντικαταστάθηκε συνολι κά από τη Συνθήκη του Μοντρέ το 1936, συμπαρασύροντας όλες τις διατάξεις της Σύμβασης της Λωζάννης. Το γεγο νός ότι δεν υπάρχει διάταξη στη Συνθήκη για κατάργηση της αποστρατιωτικοποίη σης των ελληνικών νησιών, ενώ υπάρχει αντίστοιχα για τα τουρκικά, είναι μικρής σημασίας, καθώς

αποτελέσματα. Κάτι που και οι Τούρκοι είχαν δεχτεί τη δεκαετία του ’30. Για το δικαίωμα άμυνας Ο μόνιμος αντιπρόσωπος ισχυρίζε ται εν συνεχεία ότι η παραχώρηση των νησιωτικών εδαφών στην Ελλάδα έγινε με τον όρο της αποστρατιωτικοποίησής τους. Αυτό είναι απολύτως ανακριβές. Η εδαφική κυριαρχία δεν υπόκειται σε όρους, παρά μόνον όταν αυτοί είναι σα φώς προσδιορισμένοι και προκύπτουν από μια ρητή αναφορά της δέσμευσης που εγκλείει. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στις παραπάνω αναφερόμενες συνθή κες ειρήνης. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η ελληνική επιχειρηματολογία ότι η στρατιωτικο ποίηση των νησιών αποτελεί προλη πτική άμυνα (preemptive self defence, anticipatory self defence), δεν ανταπο κρίνεται πλήρως στη λειτουργικότητα του όρου. Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει ένοπλη επέμβαση από κράτος εις βάρος τρίτου κράτους πριν από την επίθεση από το τελευταίο. Δεδομένου ότι το Αρθρο 51 του Κατα στατικού Χάρτη του ΟΗΕ προβλέπει ότι το δικαίωμα της άμυνας προκύπτει από τη στιγμή που ένα κράτος δεχτεί επίθε ση από ένα άλλο. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η πραγματικότητα είναι πως υπάρχουν προπαρασκευαστικές ενέρ γειες, με δεδομένο την ύπαρξη της 4ης Στρατιάς στην άλλη πλευρά του Αιγαί ου, με αποβατικές δυνατότητες, που φαίνεται ότι θα ενισχυθούν περαιτέρω. Δεν πρόκειται, πάντως, για προληπτική άμυνα, αλλά για ενέργειες που κατατεί νουν στην οχύρωση των νησιών, για να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη επίθε ση από τον γείτονα. Τέλος, ο κ. Σινιρλίογλου αναφέρεται στην ανάγκη μιας συνολικής επίλυσης των προβλημάτων μεταξύ των δύο χω ρών, σύμφωνα με το Αρθρο 33 του Κα ταστατικού του ΟΗΕ. Και προτείνει στην Ελλάδα να σταματήσει εχθρική πολιτική ρητορεία

ρητορεία του προϊσταμένου κ. Ερντογάν και των παρακείμενων του αναγκάζει την Ελλάδα σε μετριοπαθείς απαντήσεις, που καμία σχέση δεν έχουν με το μένος που διακρίνει τις τουρκικές δηλώσεις.

Για το νέο μνημόνιο

Ερχομαι τώρα στη δεύτερη έκφραση της αυξανόμενης προκλητικότητας της Τουρκίας. Μόλις την περασμένη Τρίτη (4/10) έγινε γνωστό πως οι δύο χώρες, Τουρκία και Λιβύη, υπέγραψαν μνη μόνιο με συνοδευτικά πρωτόκολλα, σε εκτέλεση του τουρκολιβυκού μνημονίου, αναφορικά με γεωτρήσεις και άλλες τε χνικές ενέργειες. Αλλά το ακριβές περιε χόμενο δεν έχει γίνει γνωστό. Το νέο μνημόνιο κινητοποίησε την Αθήνα, γιατί ήταν μια πρώτη ένδειξη ότι το μνημόνιο είναι ζωντανό, και ότι σύντομα θα παραγάγει αποτελέσματα.

Κάτι που η Αθήνα δεν είχε υπολογίσει, δεδομένης της μακράς χρονικής σιγής, όπου το μνημόνιο παρέμενε ανενερ γό. Και οι ΗΠΑ αντέδρασαν, επισημαί νοντας προς τη Λιβύη τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διατάξεις του οδικού Χάρτη για τον Πολιτικό Διάλογο στη Λιβύη (LPDF), που ορίζει ότι η πα ραπάνω χώρα δεν πρέπει να εξετάζει τη σύναψη συμφωνιών που βλάπτουν τη σταθερότητα των εξωτερικών της σχέ σεων ή επιβάλλουν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις. Με δεδομένο την προ σωρινότητα της κυβέρνησης, της οποί ας η θητεία έχει προ πολλού λήξει, και την αντίθεσή της με τη λιβυκή Βουλή, η οποία έχει πάρει ριζικά αντίθετες θέσεις με το πρωτογενές μνημόνιο Τουρκίας –Λιβύης. Το πρωτογενές τουρκολιβυκό μνημό νιο θεωρείται από την Αθήνα παράνο μο και ανυπόστατο, καθώς αφορά και περιοχή που βρίσκεται μέσα στη δυνη τική ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Πα ρά ταύτα έχει πρωτοκολληθεί από τον ΟΗΕ, και λειτουργεί, τουλάχιστον ανά μεσα στα συμβαλλόμενα μέρη, απολύ τως έγκυρα. Σε ορισμένα τοπικά σημεία

του συγχέεται με την Ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, αλλά λόγω του γεγονότος ότι και οι δύο συμφωνίες έχουν μεν νομικά οριστικοποιηθεί, αλλά δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή στην πράξη (με ενέργει ες εξερεύνησης ή εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιο χής), δεν υπήρξε, έως σήμερα, πρόβλη μα πραγματικής σύγκρουσης. Για πρώ τη φορά, λοιπόν, με το νέο μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας – Λιβύης δημιουργού νται οι προϋποθέσεις μιας σύγκρουσης στις κοινές περιοχές των δύο συμφωνι ών, όπως επίσης και η έμπρακτη αμφι σβήτηση της διεκδικούμενης ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Γιατί αν το νέο μνημόνιο τεθεί σε εφαρμογή, μπορεί να αφορά περιοχές που είτε συμπίπτουν με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία είτε βρίσκονται στις υπό ελληνική διεκδίκη ση περιοχές. Πράγμα που σημαίνει αύξηση των εντάσεων ανάμεσα στην Ελ λάδα και στην Τουρκία.

Για μια αλλαγή πλεύσης Είναι καιρός νομίζω να υπάρξει μια αλ λαγή πλεύσης στα ελληνοτουρκικά. Και στη θέση της αυξανόμενης καθημερινά έντασης να δοθεί χώρος για μια ειρηνική επίλυση των διαφορών και των πολλα πλών προβλημάτων. Γιατί αν η ένταση αυτή συνεχιστεί, με καθημερινές προ κλήσεις, το ένοπλο επεισόδιο δεν μπορεί να αποκλειστεί. Η μόνη λύση είναι ο εποικοδομητικός διάλογος ανάμεσα στις δύο χώρες. Κι αν αυτός δεν αποδώσει, η από κοινού παραπομπή των διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης, το μόνο αρμόδιο να δίνει δεσμευτικές και οριστικές λύσεις σε τέτοιου είδους δια φορές. Και όσον αφορά το ποιες δια φορές θα αποσταλούν στο Δικαστήριο, αυτές θα πρέπει, οπωσδήποτε, να είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και στην υπόλοιπη Ανατο λική Μεσόγειο, που αποτελεί το μήλον της Εριδος ανάμεσα στις δύο χώρες. Αν αυτή η διαφορά επιλυθεί, τότε πιστεύω ότι το κλίμα θα βελτιωθεί ουσιαστικά και θα δώσει την ευκαιρία στις δύο χώρες πολύ πιο εύκολα να εξετάσουν τα υπό λοιπα προβλήματα. Τα οποία δεν είναι ανυπέρβλητα κι έχουν σχετικά εύκολες λύσεις για κράτη που μπορεί να τα δουν με ψυχραιμία και καλή πίστη.

Από τις 24 Φεβρουαρίου, όταν η Ρω σία εισέβαλλε στην Ουκρανία, κάθε σοβαρή ανάλυση της εξελισσόμενης διεθνούς κρίσης από την ελληνική σκοπιά, με τα συγκεκριμένα δεδομένα της υπαρκτής και άμεσης τουρκικής απειλής, όφειλε να επισημαίνει τρεις βασικές παραμέτρους. Πρώτον, εάν ο πόλεμος αποδεικνυόταν δύσκολο να κερδηθεί εύκολα και γρή γορα όπως λανθασμένα υπολόγιζε το Κρεμλίνο, η εξέλιξη θα συνεπαγόταν σύγκρουση διαρκείας και μεγάλη φθορά για όλους τους εμπλεκόμενους. Η αυξανόμενη υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία σήμαινε ότι το Κί εβο σταδιακά θα αύξαινε αντίστοιχα τις προσδοκίες του ενώ, από την άλλη πλευρά, η ύπαρξη ενός ισχυρού ρωσι κού πυρηνικού οπλοστασίου με στρα τηγικά αλλά και τακτικά πυρηνικά όπλα έδινε τη δυνατότητα στον Πούτιν να σχεδιάζει πέραν των σχετικά περιορισμένων δυνατοτήτων των συμβατικών του δυνάμεων. Δεύτερον, οι κυρώσεις θα έπρεπε να έχουν αποτελέσματα πλήττοντας την Ρωσία, όχι την Ευρώπη. Αλλά η ενερ γειακή εξάρτηση της Γερμανίας και, σταδιακά, της Δυτικής Ευρώπης από την Ρωσία πάει πολύ πίσω, με τις αρ χές της να βρίσκονται μέσα στον Ψυ χρό Πόλεμο, τη δεκαετία του 1970, ενώ η έλλειψη προετοιμασίας για μια πιθανή ρήξη – ακόμη και μετά τις κρίσεις στη Γεωργία το 2008 και την Κριμαία το 2014 – σήμαινε ότι η ΕΕ δεν μπο ρούσε ανώδυνα να ακολουθήσει την ατλαντική υπερδύναμη στο δρόμο των συνολικών κυρώσεων. Και όμως ακο λούθησε, αλλά επώδυνα. Ενώ γενικό τερα, η επιστημονική βιβλιογραφία για τις κυρώσεις σε αυταρχικά καθεστώ τα (όπως η Ρωσία του Πούτιν) δείχνει

ότι οι επιπτώσεις συχνά οδηγούν σε (α) εντατικοποίηση της καταπίεσης στο εσωτερικό και (β) περιχαράκωση μιας ομάδας που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απολαμβάνει ειδική προστασία απέναντι στις επιπτώσεις των κυρώ σεων. “παιδαριώδης η αντίληψη ότι η καταδίκη της ρωσικής εισβολής συνεπάγεται την απόκρουση και των άλλων αναθεωρητικών εγχειρημάτων.” Τρίτον, η Τουρκία δεν μπορούσε παρά να δει ένα παράθυρο ευκαιρίας στον πόλεμο. Όσο διαρκεί ο πόλεμος, τόσο η Τουρκία θεωρεί ότι είναι αναβαθμισμένη γεωπολιτικά και, κατά συνέπεια, επιχειρεί να αποκομίσει οφέλη. Δυστυ χώς, όπως έχω εξηγήσει αναλυτικά σε άρθρα και συνεντεύξεις τους περασμέ νους μήνες, δυο αφελείς εμμονές δημι

πρώτον, προ ϋποθέτει συναίνεση

κρίσιμων

ως προς το τι πράγματι συνι στά, κάθε φορά, αναθεωρητισμό και, δεύ τερον, στον πλανήτη τα κλισέ περισσεύουν όπως και τα προσχήματα: οι αναθε ωρητικοί δρώντες είναι πολλοί, οι διεθνείς αντιδράσεις λίγες και συγκεκριμένες.

“Με τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο να συ ντηρείται και να εισέρχεται σε ολοένα δυ σκολότερες φάσεις όπου καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει κίνητρο για άμεση διαπραγμάτευση, η ερντογανική ανάγνω ση του τουρκικού συμφέροντος ενδέχεται να οδηγήσει την Άγκυρα σε περαιτέρω όξυνση στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ.” Η δεύτερη αφελής εμμονή επίσης οδη γεί σε παραπλανητικά συμπεράσματα. Διότι στην πραγματικότητα, η Τουρκία είναι επικίνδυνη όταν είναι ισχυρή ή/και όταν διαπιστώνει την ύπαρξη ευκαιριών, όχι όταν «στριμώχνεται». Τα φληναφήμα τα περί «στριμώγματος», «εκνευρισμού» και τα σχετικά έχουν πλημμυρίσει τον δη μόσιο λόγο αλλά δεν έχουν καμία σχέ ση με την πραγματικότητα. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός εξέφρασε καταρχήν τη νέα αυτοπεποίθηση του τουρκικού κατε στημένου στα χρόνια της τουρκικής οικο νομικής ανόδου και γεωπολιτικού επανα προσδιορισμού, μετά το τέλος του Ψυ χρού Πολέμου. Ανεξαρτήτως εσωτερικών εκλογικών και άλλων προσδιορισμών. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δηλώσεις του Πούτιν με την κήρυξη μερικής επιστρά τευσης στην Ρωσική Ομοσπονδία και την υπενθύμιση της ρωσικής πυρηνικής ισχύος, σημαίνουν πως, όπως έγραψα προ ημερών, ο ρωσο-ουκρανικός πόλε μος θα διαρκέσει πολύ. Με τα σημερινά δεδομένα, καμία από τις δυο πλευρές δεν έχει σημαντικά κίνητρα για άμεση προσφυγή στη διαπραγματευτική οδό. Με τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο να συ ντηρείται και να εισέρχεται σε ολοένα δυ σκολότερες φάσεις όπου καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει κίνητρο για άμεση διαπραγμάτευση, η ερντογανική ανάγνω ση του τουρκικού συμφέροντος ενδέχεται να οδηγήσει την Άγκυρα σε περαιτέρω όξυνση στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ. “Όσο δυσκολεύεται ο Πούτιν στην Ου κρανία, τόσο αυξάνει η σημασία του Ερ ντογάν...Ως συνήθως, η Ρωσία επενδύει

γασίας. Ειδικά όμως στη δύσκολη σημε ρινή συγκυρία, ένας πόλεμος στο εσω τερικό του ΝΑΤΟ θα ήταν μέγιστο δώρο του Ερντογάν στον Πούτιν.” Παρότι ένας πόλεμος φθοράς στην Ουκρανία μπορεί να εξακολουθήσει για μήνες και χρόνια, η ουκρανική αντεπί θεση –με κρίσιμη δυτική υποστήριξη–οδηγεί σταδιακά το Κρεμλίνο σε δύσκο λες εναλλακτικές επιλογές: (α) κλιμάκωση με όλα τα μέσα (β) διατήρηση ενός μακροχρόνιου πολέ μου φθοράς ή (γ) αναζήτηση διπλωματικής διεξόδου με ατζέντα υποχώρησης. Η τρίτη επιλογή οδηγεί σε πιθανή κα τάρρευση του καθεστώτος του Κρεμλί νου. Ο Πούτιν θα δυσκολευτεί να επιβιώσει πολιτικά εάν χαθεί το Ντομπάς, πόσο μάλλον αν αμφισβητηθεί η παλαι ότερη (2014) προσάρτηση της Κριμαί ας. Κατά συνέπεια, οι δυο πρώτες επι λογές είναι αυτές που θα παραμείνουν στο τραπέζι. Για την Άγκυρα οι εξελίξεις οδηγούν σε πειρασμούς. Με δυο λόγια, όσο δυσκο λεύεται ο Πούτιν στην Ουκρανία, τόσο αυξάνει η σημασία του Ερντογάν στο πλαίσιο της «ανταγωνιστικής συμπλη ρωματικότητας» την οποία επισημαί νω συνεχώς επί μια δεκαετία. Ως συνή θως, η Ρωσία επενδύει στις ρωγμές της ευρωατλαντικής συνεργασίας. Ειδικά

όμως στη δύσκολη σημερινή συγκυρία, ένας πόλεμος στο εσωτερικό του ΝΑ ΤΟ θα ήταν μέγιστο δώρο του Ερντογάν στον Πούτιν. “Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος ταυ τόχρονα δίνει ευκαιρίες αναβάθμισης στην Τουρκία αλλά και μειώνει τις πιθα νότητες για άμεση ανάφλεξη στα ελλη νο-τουρκικά. Όμως η ανάφλεξη αυτή θα καταστεί πολύ ευκολότερη αν – μέσω αφόρητων τουρκικών προκλήσεων και κάθε είδους προβοκατόρικης ενέργειας – θεωρηθεί ότι η ελληνική πλευρά χτύ πησε πρώτη. ...” Θα πρόκειται, βέβαια, για μια δύσκολη όσο και κρίσιμη απόφαση για την Άγκυ ρα. Άλλωστε η κοινή λογική λέει ότι ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος ταυτόχρονα

υποχώρη ση) είτε με σύγκρουση την οποία όμως θα προσπαθήσει να φανεί ότι ξεκινά η Ελλάδα. Δυστυχώς η σχεδόν αποκλειστική επι

κέντρωση του ΝΑΤΟ στη βορειοανατο λική Ευρώπη μετατρέπει σε απλό θόρυ βο τα τεκταινόμενα στην Ανατολική Με σόγειο αντί να αναγνωρίζεται σε αυτά η σημασία ενός προειδοποιητικού συνα γερμού. “Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι υπάρ χουν όρια στη στωϊκότητα της Ελλάδας. Τυχόν κατάρρευση της νοτιοανατολι κής πτέρυγας της συμμαχίας, πρέπει να επαναλαμβάνει η Αθήνα σε κάθε ευ καιρία, θα οφείλεται στην συστηματική τουρκική στρατηγική...” Σήμερα καθίσταται επιτακτική ανάγκη η εντατικοποίηση της προσπάθειας για την ευαισθητοποίηση του ΝΑΤΟ στις συνέπειες της επερχόμενης ενδο-συμ μαχικής σύγκρουσης στη νοτιοανατολι κή πτέρυγα εξαιτίας του τουρκικού ανα θεωρητισμού. Όπως έχω επισημάνει κατ’ επανάλη ψη, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι υπάρ χουν όρια στη στωϊκότητα της Ελλάδας. Τυχόν κατάρρευση της νοτιοανατολι κής πτέρυγας της συμμαχίας, πρέπει να επαναλαμβάνει η Αθήνα σε κάθε ευ καιρία, θα οφείλεται στην συστηματική τουρκική στρατηγική. Είναι πολύ αργά για «ατυχήματα».

Οι στρατιωτικές ασκήσεις και οι ανα λύσεις αποκαλύπτουν ότι για τον Ελληνισμό δεν υπάρχουν ευχάριστοι τρόποι να νικήσει τη στρατηγική της Τουρκίας στις θαλάσσιες ζώνες του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Ο κύριος προβληματισμός είναι πώς να διατηρήσουμε τη στρατηγική σταθερότητα και θα αποτρέψουμε με αυτό τον τρόπο έναν συστημικό πόλεμο διασφαλίζοντας ότι η αποτροπή θα παραμείνει αξιόπιστη. Για το σκοπό αυ τό, έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για την ανθεκτικότητα, τη μελλοντική δομή δυ νάμεων, την καινοτομία και τη βιομη χανία, την πολιτική, τη στρατηγική και την αποτροπή και τέλος την τεχνολογία. Το ερώτημα όμως που παραμένει είναι τι θα συμβεί αν αποτύχει η αποτροπή; Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι θα μπο ρούσε να είναι η αρχή ενός καταστροφι κού γενικευμένου πολέμου που σε σχετι κά σύντομο χρονικό διάστημα θα κάλυπτε όλο τον κυβερνοχώρο και το υβριδικό φά σμα της σύγκρουσης. Η βασική υπόθεση σε μεγάλο μέρος της συζήτησης είναι η δι άθεση των πόρων, της ανάπτυξης ανθε κτικότητας, αλλά πάνω από όλα η επαρκής μαχητική ισχύς για

οι αναφέρονται σε διεθνή προσφυγή αντί της επίλυσης με όπλα ή πυραύλους. Εξ ου και η αναζήτηση για «δυνατότητες ενδι άμεσης λύσης» μεταξύ παθητικής συναίνεσης και πολέμου. Απαιτούνται πλέον σκληρές επιλογές και ριζοσπαστικές λύσεις μαζί με μια νέα εταιρική σχέση μεταξύ πολιτικών ηγετών, επαγγελματιών, βιομηχανίας και εμπει ρογνωμόνων για να διασφαλιστούν απο φάσεις για την αύξηση των επενδύσεων στον τομέα της άμυνας που θα διατηρηθούν και θα εφαρμοστούν σωστά ως μέ ρος μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής θεώρησης της αποτροπής και της άμυνας μας. Η τρέχουσα ελληνοτουρκική προκλητι κότητα είναι συνέπεια μιας σειράς κρίσε ων που πλήττουν τον Ελληνισμό από το 1974, αποσταθεροποιώντας το γεωπολι τικό χώρο και το συμμαχικό αμυντικό σύ στημα του ΝΑΤΟ όποτε υπήρχε μια μετα τόπιση ισχύος και πλούτου προς την Τουρ κία. Ωστόσο, οι ίδιες κρίσεις αυξάνουν την πιθανότητα στρατιωτικού τυχοδιωκτισμού καθώς ο αυταρχικός πρόεδρος Ερντογάν επιδιώκει να διατηρηθεί στην εξουσία. Αυ τή η προκλητικότητα έχει επιδεινωθεί και μεγιστοποιηθεί στην Τουρκία από ψευδείς υποθέσεις και παράλογες απαιτήσεις που ευνοούν την

Ειδάλλως μπο ρούμε είτε να μείνουμε σε πολιτικές κατευ νασμού, και να επιτρέψουμε την Τουρκία να ανταποκριθεί στην αξίωσή της για «γα λάζια πατρίδα» κατά παράβαση του δικαί ου της θάλασσας, ή μπορούμε να ανοί ξουμε πυρ και να φέρουμε την ευθύνη για την επιθετικότητα. Βέβαια υπάρχουν και οι θιασώτες του ναυτικού δικαίου οι οποί

και αξιόπιστης αποτροπής του πολέμου. Με αυτές τις παράλογες σκέψεις και αξι ώσεις της Άγκυρας γίνονται προσπάθειες που εφαρμόζονται με επιχειρήσεις γκρίζας ζώνης. Μέχρι πρόσφατα, οι προσπάθειες

για την εύρεση τρόπων αποτελεσματικής λειτουργίας σε αυτό το σκοτεινό βασίλειο γίνονταν υπό το πρόσχημα των θερμών επεισοδίων. Σήμερα ο Ελληνισμός μετά το πάθημα των Ιμίων αντιλήφθηκε ότι ένα όπλο είναι ένα εργαλείο και όχι μια ικανό τητα. Έτσι οι ελληνικές κυβερνήσεις πλέ ον ορίζουν την ικανότητα, ως την ολοκλή ρωση της στρατιωτικής επιχείρησης ή της εκτελέσεις μιας πορείας δράσης υπό συγκεκριμένες συνθήκες και επίπεδο από δοσης. Σε αυτή την περίπτωση, η απαραί τητη ικανότητα είναι η ικανότητα αντιμετώ πισης και εξουδετέρωσης των καταχρήσε ων που κάνει η Τουρκία είτε σε βάρος των μεταναστών και προσφύγων, ή της ακτο φυλακής και των ερευνών σε θαλάσσιες ζώνες υπό “αμφισβήτηση”. Η Τουρκία προσπαθεί να αναπτύσσει πλοία σε διεκδικούμενη από τον Ελληνι σμό ΑΟΖ για να μας στερήσει από τα δι καιώματά μας βάσει του διεθνούς δικαί ου. Επίσης προσπαθεί να ξεφεύγει από την ανομία χρησιμοποιώντας μη στρατιω τικές θαλάσσιες υπηρεσίες για να εδραι ώσει τις αξιώσεις της. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία απέχει από τη χρήση βίας σε περιφερειακές διαμάχες. Η τουρκι κή ακτοφυλακή χρησιμοποιεί βία όλη την ώρα, αλλά απέχουν από την απροκάλυ πτη χρήση ένοπλης δύναμης. Οι Τούρ κοι διακινητές με παράνομα σκάφη όπου στοιβάζουν πρόσφυγες πλημμυρίζουν το ανατολικό Αιγαίο σε μεγάλους αριθμούς, αψηφώντας τις προσπάθειες αστυνόμευ σης των χωρικών υδάτων. Μόλις διαταρα χθεί η ισορροπία ισχύος υπέρ της, εκτιμά ότι θα της δώσουν τη δυνατότητα να κλι μακώσει μια σύγκρουση παραμένοντας κάτω από το κατώφλι του γενικευμένου πολέμου. Εμείς πρέπει να τηρήσουμε την ισορ ροπία ισχύος εκβιάζοντας την Τουρκία να τραβήξει τη σκανδάλη πρώτα και να εκτεθεί για την αρπακτική της διάθεση ή να αποκλιμακώσει σε μη καταναγκαστική

δου στρατιωτική δύναμη πρώτης αντα πόκρισης που θα μπορεί να δράσει από τον βυθό της θάλασσας μέχρι το διάστη μα σε όλους τους τομείς του αέρα, της θάλασσας, της ξηράς, του κυβερνοχώ ρου, του διαστήματος, των πληροφορι ών και της γνώσης με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Μια στρατιωτική δύναμη επαρκούς ελιγμού για να είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε οποιαδή ποτε απειλή από το Αιγαίο έως τη Μεσό γειο. Μια δύναμη χτισμένη πάνω και γύ ρω από τις τεχνολογίες που εισέρχονται και διαμορφώνουν τον χώρο της μάχης, όπως τεχνητή νοημοσύνη, υπερηχητικοί πύραυλοι βαθιάς κρούσης, έξυπνα και μη έξυπνα σμήνη drone και νανοτεχνο λογίες. Θα πρέπει επίσης να επιτευχθεί μια νέα ισορροπία μεταξύ πλατφορμών και συ στημάτων.

είναι ένα ιδιαίτερα ση μαντικό συστατικό οποιουδήποτε οπλο στασίου και θα έρχονται με πολλές μορ φές και θα παρέχουν πολλές υπηρεσίες, δίνοντας στον επιτιθέμενο ένα κρίσιμο πλεονέκτημα στον χώρο της μάχης. Επί σης, ο ρομποτικός πόλεμος θα μπορού σε κάλλιστα να είναι στο δρόμο για την

πλήρη αυτονομία στο πεδίο της μάχης, θέτοντας τόσο πολυδιάστατες ευκαιρίες διοίκησης όσο και προκλήσεις. Τα εντε λώς αυτόνομα σμήνη drone θα γίνουν ο κανόνας για να εκπληρώσουν τις προ σαρμοσμένες τους αποστολές. Οι επόμενοι μήνες για τον Ελληνισμό θα είναι τόσο κρίσιμοι όσο οποιοδήπο τε άλλο χρονικό διάστημα έχει περάσει στη μακρά πλέον ιστορία μας. Ενώ πολ λές από τις προκλήσεις είναι τεχνολογι κές, η τεχνολογία δεν είναι το σημαντικό πρόβλημα, αλλά η προσαρμογή και η διατήρηση της προόδου στην προσαρ μογή στο νέο στρατηγικό περιβάλλον. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις πρέπει να είναι έτοιμες με αυτοπεποίθηση να δώσουν τον αγώνα παντού, αλλά αυ τή η φιλοδοξία απαιτεί να συνεχίσουμε τις προσπάθειές να καταστούμε ικανοί στους πολλούς τομείς του αέρα, της θάλασσας, της ξηράς, του κυβερνοχώρου, του διαστήματος, των πληροφοριών και της γνώσης. Τέτοιες καινοτομίες είναι όλες προς όφελος μας, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να βρίσκονται στη σκηνή του ανταγωνισμού της γκρίζας ζώνης για να τις χειριστούμε. Η καλύτερη ικανότητα στον κόσμο δεν προξενεί καμία διαφορά εκτός και αν τη χρησιμοποιήσετε. Οι πολιτικοί και στρα τιωτικοί αξιωματούχοι μας πρέπει να κά νουν τη συνειδητή στρατηγική επιλογή να ανταγωνιστούν την Τουρκία στη γκρί

ζα ζώνη. Αυτό σημαίνει ενίσχυση της μό νιμης παρουσίας στις αμφισβητούμενες από την Τουρκία θαλάσσιες ζώνες με τη μορφή ναυτικών δυνάμεων, πλοίων και αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορί ας, των δυνάμεων των νήσων στρατού ξηράς και της Ακτοφυλακής. Με άλλα λόγια, σημαίνει να παραμερίσουμε την προηγούμενη πρακτική του να εμφανιζό μαστε ισχυροί και αποφασισμένοι όποτε απειλούμαστε και μετά να απομακρυνόμαστε. Αυτή η πρακτική παραχωρεί το αμφισβητούμενο έδαφος στην Τουρκία, η οποία είναι πάντα εκεί. Η αποτροπή είναι η βασική υπόθεση όλων μας, με μοναδικό στόχο να πεί σουμε τον αντίπαλο, ότι μια επίθεση στον Ελληνισμό απλά δεν θα αξίζει το ρί σκο. Απαιτείται επίσης μια νέα έννοια της αποτροπής, η οποία να βασίζεται σε μια ισορροπία μεταξύ της ενισχυμένης προ στασίας των Ελλήνων, της κοινωνικής ανθεκτικότητας και της προβολής ισχύ ος. Η «παραδοσιακή» αποτροπή πρέ πει τώρα να ενισχυθεί με την αποτροπή πληροφοριών και την αποτροπή στον κυβερνοχώρο, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας

ξαφνικά”, όθεν

ότι στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι η κατάληψη των νησιών του Α. Αιγαίου. Και για να κάνουν τον περίπατό τους ανενόχλητοι, πιέζουν την Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του Α. Αιγαίου, κατά το πρότυπο της Κύπρου το 1967 από το δικτατορικό καθεστώς, προκειμένου να αποβιβαστούν άνετα και να ρίξουν και μια βουτιά στα νερά της Σάμου, της Λέσβου και της Ρόδου. Προκειμένου να δώσει στην νεο –Οθωμανική αυτή άποψη, την ανάλογη βαρύτητα, ήρθε και ένα από τα εξαπτέ ρυγα του Ερντογάν , ο Μεβλούτ Τσα βούσογλου να δηλώσει, ότι ο αιώνας της Τουρκίας ξεκίνησε, προσθέτοντας το εξ ίσου βερμπαλιστικό, η Άνοιξη της Τουρκίας ξεκίνησε. Το άλλο εξαπτέρυγο του σουλτάνου ο Πουαρό της Τουρκίας ο Σουλεϊ μάν Σοϊλού διαπίστωσε, ότι πίσω από το πρόσφατο τρομοκρατικό κτύπημα στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης, κρύβονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και γι' αυτό αρνήθηκε να δεχθεί τα συλλυ πητήρια των ΗΠΑ. Δεν έκανε όμως το ίδιο και το αφεντικό του, που λίγες ώρες μετά, στην Ινδονησία

στοιχείο της πε ριοχής, το κάνουν στην Αλβανία μέσω της ισχυρής οικονομικής υποστήριξης, αλλά και σε άλλα κράτη της περιοχής.

τα όμορα κράτη, οδηγώντας τα σε μια ιδιότυπη ομηρία.

ο επιτιθέμενος και ποιος ο αμυνό μενος. Είναι φανερό, ότι η εισβολή της

του

δεικνύοντας έτσι ξεκάθαρα, το ποιος εί Το δόγμα του σουλτάνου “θα έρθουμε ξαφνικά μια νύχτα” Γράφει ο Δημοσιογράφος Τάσος Παπαδόπουλος • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ 10 • Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2022

σε ενεργειακές διασυνδέσεις στην ανατολική Μεσόγειο που

στη συνεργασία ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, κλπ». Είτε πρόκειται περί συμπτώσεως ή καλύτερα, ανταπόκρισης του Έλληνα πρωθυπουργού στο παράθυρο ευκαιρίας που άνοιξε ο Μπενγκντάρα, η δήλωση δείχνει γρήγορα ανακλαστικά και ορθή εκτίμηση της κατάστασης. Αρκεί η διπλωματία να ακο λουθήσει αποτελεσματικά. Να σημειωθεί ότι οι συντάκτες του τουρκολιβυκού μνημονίου το 2019 αγνόησαν πλήρως τη NOC στη φάση της διαμόρφωσης του.

NOC (National Oil Corporation) της Λιβύης, Φαρχάτ Μπενκντάρα ότι «η NOC εξετάζει την ιδέα δια σύνδεσης Η κομβική σημασία της Λιβύης για την Ελλάδα Γράφει ο Μιχάλης Μυριάνθης* Οι πολιτικές εξελίξεις στη Λιβύη μας αφορούν άμεσα. • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ 11 • Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2022

Ο ρόλος της Θεσσαλονίκης καθορίσθηκε, ιδίως μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, από την κεντρική θέση της στην έξοδο της Νότιας Βαλκανικής προς την Θάλασσα που καθιστούσε το λιμάνι της κόμβο εμπορίου και οικο νομίας προς τα βόρεια αλλά και προς τον οριζόντιο άξονα, δηλ. προς την Ανατ. Θράκη και την Τουρκία, όπως και προς την Ιταλία μέσω Ηγουμενίτσας. Ο Ψυχρός Πόλεμος (1945-1991) απέκοψε την Βαλκανι κή ενδοχώρα από την Βόρεια Ελλάδα (Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη) και την Θεσσαλονίκη από τις αγορές των Βαλκανίων και κατά προέκταση προς τους οδικούς και σιδηροδρομικούς άξονες από και προς την Κεντρική Ευρώπη. Μολονότι η οικο νομική δραστηριότητα ξεπερνούσε τα πολιτικά και ιδεολογικά όρια και αντιπαλότητες, χρειάστηκε η λήξη του Διπολισμού και η μεταστροφή της Ανατ. Ευρώπης (και των Βαλκανίων) προς την πλουραλιστική δημοκρατία και την ελεύθερη οικο νομία της αγοράς, για να απελευθερωθούν πλήρως οι οικο νομικές και ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ Δυτικής και Ανατολι κής Ευρώπης. Ταυτόχρονα οι διακρατικές σχέσεις πέρασαν σε νέα εποχή με την ένταξη των περισσότερων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Η αιματηρή διάλυση της πρώην Ομο σπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, με τους πολέμους που ακολού θησαν σην Βοσνία-Κροατία και στο Κοσσυφοπέδιο, οδήγη σαν σε διεθνείς επεμβάσεις, που όμως δεν φαίνεται να έχουν επιτύχει βιώσιμες λύσεις και συμβατές με το Διεθνές Δίκαιο, στη νέα κρατική διάρθρωση που διαμορφώθηκε στην περι οχή. Πρόσφατες

στρατηγικές συνεργασίες, με χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σα ουδική Αραβία, αποδεικνύουν την παραπάνω εκτίμηση. Ο ρόλος της Βορείου Ελλάδος, δηλ. Μακεδονίας, Θράκης αλλά και της Ηπείρου, που καθορίζει τον χερσαίο χώρο της γειτονίας της χώρας μας με τα Βαλκάνια, με κεντρικό πόλο και κόμβο την Θεσσαλονίκη, ως συμπρωτεύουσα (ήδη από το Βυζάντιο), μεγάλο πολεοδομικό συγκρότημα και κέντρο εμπορίου αλλά και θαλάσσιων, αεροπορικών και χερσαίων συγκοινωνιών και μεταφορών, αναβαθμίζεται πολύπλευρα. Αυτό διαμορφώνει νέες δυνατότητες συγκλίσεων με κάθετους και οριζόντιους άξονες που διασταυρώνονται στη Θεσσαλο νίκη. Η πρόσφατη επιλογή

και προβλεψιμότητας, ενώ και οι οικονομικές επιτυχίες της για την αντιμετώπιση της χρεοκο πίας της και η σταδιακή μετέπειτα απογείωση της οικονομίας της, αναδεικνύουν τον θετικό ρόλο και τις ευοίωνες προοπτι κές της. Οι πρόσφατες αμυντικές συμφωνίες για επέκταση στρατιω τικών διευκολύνσεων, μείζονα εξοπλιστικά προγράμματα και

οδικού και πιθανότατα και σιδηροδρομικού άξονα προς βορ ράν, δηλ. προς Βουλγαρία, Ρουμανία, που θα διέρχεται και από άλλες χώρες της Ευρ. Ένωσης και του ΝΑΤΟ, μέχρι να φθάσει στην Πολωνία, τις Βαλτικές χώρες και την Βαλτική θά λασσα, συνδέοντας τελικά και τις δύο Σκανδιναβικές χώρες, νέα μέλη του ΝΑΤΟ (Φινλανδία, Σουηδία), διαμορφώνει μια τεράστια διακρατική σύνδεση που θα βαίνει παράλληλα με την Ρωσική Ομοσπονδία και τις δύο πρώην Σοβιτεικές Δημο κρατίες της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, οι οποίες απο τελούν στόχους χερσαίας επέκτασης ή πολιτικού ελέγχου της

λασσα ενισχύει τις στρατιωτικές-αμυντικές δυνατότητες και την συνοχή του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, στα Δυτικά σύνορα της Ρωσίας και χωρών που κινδυνεύουν από αυτήν ή την στηρίζουν. Η περίπτωση-παράδειγμα του άξονα της Αλεξανδρούπο λης, που αφορά κατ’εξοχήν την άμυνα και ασφάλεια και την ενέργεια της Ευρώπης, μπορεί με την ίδια αντίληψη να χρησιμοποιηθεί και για έναν κάθετο άξονα με έμφαση στο εμπόριο, τις οικονομικές δοσοληψίες και τις μεταφορές-συγκοινωνίες με αφετηρία την Θεσσαλονίκη στο Νότο και κα τάληξη στα Γερμανικά και Ολλανδικά λιμάνια στον Βορρά, στην Βαλτική και την Βόρεια Θάλασσα. Και μάλιστα, εκτός από τις οδικές και σιδηροδρομικές μεταφορές και συγκοινω νίες, και μέσω ποτάμιων συνδέσεων που υπάρχουν ή μπο ρούν να δημιουργηθούν. Η τουριστική ανάπτυξη είναι επίσης ένας προνομιακός τομέας που θα ωφεληθεί από έναν τέτοιο άξονα, με προφανή μεγάλα κέρδη για τη χώρα μας. Οι υπάρχουσες υποδομές συγκοινωνιών και μεταφορών στη Βόρεια Ελλάδα (Εγνατία) αλλά και όσες κατασκευάζο νται ή μπορούν να σχεδιασθούν για το μέλλον, συμπεριλαμ βανομένων και των ενεργειακών αγωγών, έχουν την ικανό τητα να στηρίξουν αυτόν τον νέο πολυλειτουργικό και διευ ρωπαϊκό κάθετο άξονα με αφετηρία την Θεσσαλονίκης μας. Αντιστοιχες δυνατότητες υπάρχουν και με τον οριζόντιο άξονα από τα σύνορα του Έβρου μέχρι το λιμάνι της Ηγου μενίτσας, μέσω της Εγνατίας οδού και θαλάσσιας συνέχειας προς τα πλησιέστερα Ιταλικά λιμάνια (Μπάρι, Μπρίντι ζι). Η “σιδηροδρομική Εγνατία” που πρέπει να ολοκληρωθεί (ευκολότερα στα ανατολικά, δυσκολότερα δυτικά) αλλά και τα υπάρχοντα λιμάνια Ηγουμενίτσας, Θεσσαλονίκης, Καβά λας, Αλεξανδρούπολης και τα διεθνή αεροδρόμια Θεσσαλο νίκης, Καβάλας (Χρυσούπολης) και Αλεξανδρούπολης, με ένα πρόσθετο διεθνές στα Ιωάννινα, αποτελούν υποδομές που θα καταστήσουν την Βόρεια Ελλάδα κάθετο και οριζό ντιο άξονα για τα Βαλκάνια προς τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανα τολή, τη Β. Αφρική και την Κεντρική και Δυτ. Ευρώπη. Ο αγωγός φυσικού αερίου ΤΑΡ και άλλοι βόρειοι κάθετοι που υπάρχουν ή μπορούν να γίνουν, καθιστούν την Β. Ελλάδα ενεργειακό κόμβο για τα Βαλκάνια και παραπέρα. Η Θεσσαλονίκη ως Πολεοδομικό συγκρότημα, η Περιφέ ρεια της Κεντρικής Μακεδονίας ως η μεγαλύτερη χερσαία περιφέρεια της χώρας, με 1,9 εκατομμύρια πληθυσμού, σε σύμπραξη και με τις άλλες περιφέρειες (Αν. ΜακεδονίαςΘράκης, Δυτ. Μακεδονίας και Ηπείρου) με κατάλληλες επι χειρηματικές και καινοτομικές επενδύσεις

Μάτια καθάρια, που μέσα τους Η αγάπη για τη χώρα, Που τον γέννησε και τον γαλούχησε Με τις αρχές της, φεγγοβολάει άπλετα. Ύφος σεμνό, όπως ταιριάζει, σ’ όσους στην αρένα της ζωής, με πάθος αγωνίστηκαν, για να δημιουργήσουν, ν’ ανεβούν, να ξεχω ρίσουν. Τα λόγια μετρημένα, γλυκύτατα, γεμάτα εμπειρία και αγάπη. Η προσφορά του σιωπηρή, δίχως να περιμένει αναγνώριση και ευχαρι στίες, όπως αρμόζει στην ψυχή, που ν’ αγαπάει έμαθε και να προσφέρει. Έτσι του εύχομαι να μείνει πάντα, γιατί τα δέντρα, που καρποφορούν, αν δεν προσφέρουν τους καρπούς τους, όχι μονάχα

Θράκης, της Ηπείρου, ώστε να αντισταθμιστεί ο υπέρμετρος και μη ορθολογικός υδροκεφαλισμός

Αττικής και ο ανερχόμενος ανταγωνι σμός από γειτονικές χώρες της ευρύτερης περιφέρειας μας. * Διεθνολόγος, Μον. Λέκτωρ Νομικής ΑΠΘ, Τομεάρχης Δι απεριφερειακών Συνεργασιών, πρ. Πρόεδρος Περιφερεια κού. Συμβουλόυ Κεντρικής Μακεδονίας, πρ. Αντιδήμαρχος Αρχιτεκτονικού Θεσσαλονίκης, πρ. Επικεφαλής Εναλλακτικής Έδρας Οργανισμού Ανασυγκρότησης Ν.Α. Ευρώπης

Όλο και πιο συχνά τους τελευταίους μήνες ακούμε και διαβάζουμε για μια νέα περίοδο "ψυχρού πολέμου" που αναδύεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι περισσότεροι που βρίσκονται σε ηλικίες κάτω των 40 ετών και άπαντες οι κάτω των 30, δεν έχουν βιώσει τις συνθήκες του παλαιού "ψυχρού πολέμου" που συνέθετε ο ανταγωνι σμός μεταξύ Δύσης και ΕΣΣΔ. Τι θα μπορούσε να σημαίνει όμως ένας νέος "ψυχρός πόλεμος" τα επόμενα χρό νια και ποιες θα μπορούσε να είναι οι επι πτώσεις του στην καθημερινότητα των ανθρώπων στις σύγχρονες δυτικές δη μοκρατίες; Το καλύτερο σενάριο, λοιπόν, για τα επόμενα χρόνια σε σχέση με τις γεωπο λιτικές εξελίξεις είναι η αποφυγή μια θερ μής αναμέτρησης μεταξύ Ανατολής και Δύσης μέσω της αναβίωσης μια νέας εκ δοχής του "ψυχρού πολέμου". Πριν 15-20 χρόνια οι προοπτικές ήταν εντελώς διαφορετικές, με τις ανησυχίες να αφορούν κυρίως τις παρενέργειες της διαρκούς ευημερίας με δανεικά και το συ νταξιοδοτικό έμφραγμα που προοιώνιζε και συνεχίζει να δρομολογεί η δημογρα φική γήρανση… Η αναβίωση ενός νέου "ψυχρού πολέ μου", όπου ο κόσμος θα περιχαρακω θεί σε δυο-τρία οικονομικά και στρατιω τικά μπλοκ, ανταγωνιστικά μεταξύ τους, θα αλλάξει άρδην την αποδοτικότητα της παγκόσμιας οικονομίας, με ανάλογες επιπτώσεις στο επίπεδο διαβίωσης και τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων. Η πρόσβαση σε φθηνά τεχνολογικά προϊόντα και άφθονες πρώτες ύλες, που εξασφάλιζαν το ελεύθερο εμπόριο και ρύθμιζαν οι χρηματιστηριακές αγορές, θα περιοριστεί. Οι προσπάθειες άσκησης επιρροής των ισχυρότερων δυνάμεων στις λιγότε ρο ισχυρές, ενίοτε και μέσω ωμών επεμ βάσεων όπως η εισβολή των σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία το ’68, την Ουγγα

ρία το ’56 ή το πραξικόπημα του 1967 στην Ελλάδα και οι χούντες της λατινικής Αμερικής, θα επανακάμψουν.

Οι δημοκρατικοί θεσμοί, ακόμη στις ανοιχτές δυτικές κοινωνίες, θα υποστούν πλήγματα, καθώς ο ανταγωνισμός μετα ξύ γεωπολιτικών στρατοπέδων δεν θα αφήνει πολλά περιθώρια για αλλαγή των γεωπολιτικών προσανατολισμών, ακόμα και όταν οι πλειοψηφίες κάποιων χωρών θα το απαιτούν. Οι αμυντικές δαπάνες θα εκτοξευθούν στα ύψη, γεγονός που σημαίνει πως οι δαπάνες για άλλες κοινωνικές παροχές θα μειωθούν. Οι καλές μέρες στα χρημα τιστήρια θα περιοριστούν σε σχέση με τις άσχημες και οι αστρονομικές αποδόσεις των τελευταίων δεκαετιών θα εκλογικευτούν. Τα επαγγέλματα που θα έχουν σχέση με τη δημόσια τάξη, τις υπηρεσίες πλη

δεδομένα. Οι εξελίξεις σαν αυτές, σε συνδυασμό με τη δημογραφική γήρανση, σημαίνουν πως οι πληθωριστικές πιέσεις ήρθαν για να μείνουν. Η ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων με ένα πάτημα του κουμπιού εκτός των οι κονομικών και στρατιωτικών μπλοκ θα περιοριστούν, ενώ σε περιόδους οικο νομικών κρίσεων μέτρα όπως τα capital control, που ζήσαμε στην Ελλάδα την περασμένη δεκαετία, θα αφορούν και με γαλύτερες και υγιέστερες οικονομίες της Δύσης.

Η αποπαγκοσμιοποίηση θα δρομολο γήσει παραγωγικές επενδύσεις σε χώ ρες στην περιφέρεια των γεωπολιτικών μπλοκ, όπως ήταν η Ελλάδα κατά τις δε καετίες του ’50 και του ’60. Φυσικά, στην περίπτωση αυτή η μερίδα του λέοντος ανήκει σε χώρες όπως η Τουρκία. Αν φυσικά αποφασίσει να μείνει στο δυτικό στρατόπεδο… Μπορεί ο νέος "ψυχρός πόλεμος" να μοιάζει με "ψυχρολουσία" σε σχέση με την περίοδο της ευημερίας με δανεικά που βίωσε η Δύση τις τελευταίες δεκαε τίες μετά τη κατάρρευση της "Σοβιετίας", σε σχέση όμως με μια θερμή αναμέτρη ση της Δύσης με τη Κίνα για την ανακα τανομή της ισχύος

νέα

Το Όπλο των Τεθωρακισμένων θεωρεί «δικές του», την ΧΧ Τεθωρακισμέ νη Μεραρχία μας και τις Τεθωρακισμέ νες Ταξιαρχίες μας. Συνεπώς ενδιαφέρεται ιδιαίτερα και προάγει τα θέματα του αφορούν τις μονάδες των λοιπών Όπλων (Πεζικό, Πυροβολικό, Μηχανι κό, Διαβιβάσεις) και Σωμάτων (Υλικού Πολέμου, Τεχνικού και Υγειονομικού) που ανήκουν σε Τεθωρακισμένους Σχηματισμούς Η πρόσφατη ένταξη των νέων ΤΟΜΑ Marder στο 646 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πε ζικού της XXV Τεθωρακισμένης Ταξιαρχί ας, αποτελεί σημείο καμπής για το Όπλο μας. Είναι η πρώτη φορά που τα άρματα τρίτης γενιάς LEO2 HEL, μιας ταξιαρχίας μας, θα επιχειρούν από κοινού με ΤΟΜΑ. Συνέβη και στο παρελθόν όταν η τότε ΧΧΙΙ ΤΘΤ (στην Άσσηρο) εξοπλιζόταν με γαλλικά άρματα ΑΜΧ-30 και ΤΟΜΑ ΑΜΧ10. Ήταν η πρώτη και η μόνη Ταξιαρχία μας, που εξοπλίστηκε με νέα άρματα και ΤΟΜΑ, γαλλικής προέλευσης. Δυστυχώς στις αρχές τις δεκαετίας του 90, τα ΑΜΧ30 και τα ΑΜΧ -10 αποσύρθηκαν λόγω υψηλότατου κόστους υποστήριξης. Τα τελευταία αντικαταστάθηκαν

πλαίσιο των Νατοϊκών αποφάσεων ενί σχυσης των Ουκρανικών ενόπλων δυνά μεων, η Γερμανία άρχισε να υλοποιεί τρι γωνικές ανταλλαγές οπλικών συστημά των.Οι Γερμανοί επιδιώκουν να εξοπλί ζουν τους Ουκρανούς, κυρίως,με ανατο λικής παρέλευσης πολεμικό υλικό. Έτσι αποφασίστηκε η παράδοση στους Γερ μανούς 40 ΤΟΜΑ BMP-1 (πρώην Ανατο λικής Γερμανίας) που μας παραχωρήθη καν δωρεάν από την (ενωμένη) Γερμα νία, τη περίοδο 1993 – 1994 και αντ’ αυ τών η Χώρα παρέλαβε 40 εργοστασιακά αξιοποιημένα ΤΟΜΑ Marder 1Α3, άνευ κόστους, συνοδευόμενα από πυρομαχικά και ανταλλακτικά. Δυστυχώς, με ιδιαίτερα αρνητική έκ πληξη, διαπιστώθηκε ότι το που θα ανα πτυχθούν, επιχειρησιακά, τα νέα ΤΟΜΑ Marder 1A3,αποτέλεσε αντικείμενο πο λιτικής αντιπαράθεσης και δημιούργησε εύλογες απορίες!!! Αλήθεια γιατί ένα καθαρά επιχειρησια κό θέμα έτυχε αυτής της αντιμετώπισης; Ασχολήθηκε ποτέ κανείς πολιτικός στο παρελθόν σε ποιές μονάδες και σε ποιες περιοχές, θα αναπτυχθούν οι διάφοροι τύποι αρμάτων; πχ τα LEO 2HEL, τα LEO2A5, τα LEO1A5, τα Μ 48Α5 MOLF. Ασχολήθηκε κανείς με το που ανεπτύ χθησαν τα BMP-1, όταν παρελήφθησαν στις αρχές του δεκαετίας του 90; Ασχολή θηκαν με το που ανεπτύχθησαν τα αυτο κινούμενα πυροβόλα PZH 2000, οι πολ λαπλοί εκτοξευτές MLRS και οι ΠΕΠ RM 70;Η απάντηση είναι «όχι βέβαια», γιατί απλά αυτές οι αποφάσεις είναι της αρμοδιότητας των γενικών επιτελείων (ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ) και φυσικά αυτό συμβαίνει και για τις αντίστοιχες αποφάσεις των άλ λων 2 κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων (ΠΝ και ΠΑ). Το που θα αναπτυχθούν

επιχειρησιακά οι διάφοροι τύποι αερο σκαφών (πχF-16VIPER) είναι απόφαση του ΓΕΑ και του ΓΕΕΘΑ. Όμως επειδή το θέμα έλαβε – κακώς –πολιτικές διαστάσεις οφείλουμε να επι σημάνουμε τα παρακάτω. Όταν παρε λήφθησαν τα 501 BMP-1, δεν ανεπτύ χθησαν στο Θέατρο επιχειρήσεων του Έβρου, με καθαρά επιχειρησιακά κριτή ρια. Tο BMP-1 αποτελούσε ένα οπλικό σύστημα που ο Στρατός μας δεν γνώριζε καλά, με διαφορετική φιλοσοφία σχεδία σης και κυρίως με διαφορετικό σύστημα και φιλοσοφία υποστήριξης και έτσι προ τιμήθηκε η ανάπτυξη τους στη Κεντρική Μακεδονία και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι τα BMP-1 δεν διατέθηκαν ούτε στις μονάδες και τους σχηματισμούς που αποτελούν τις στρατηγικές εφεδρείες, αλλά διατέθη καν και σε δευτερεύουσες επιχειρησια κά, μονάδες του ηπειρωτικού χώρου (πχ των πρώην VIης (Kιλκίς) και Χης (Σέρ ρες) Μεραρχιών). Γιατί λοιπόν το μοναδι κό ΤΟΜΑ που διέθετε ο Ελληνικός Στρα τός και αποκτήθηκε σε πολύ μεγάλους αριθμούς, δεν αναπτύχθηκε στη Θράκη ή δεν διατέθηκε σε μονάδες των στρατη γικών εφεδρειών της Κεντρικής Μακεδο νίας; Προφανώς η τότε στρατιωτική ηγεσία ήξερε τους λόγους. Τη δεκαετία του 90, η Τουρκία υλοποι ούσε ένα μαζικό πρόγραμμα συμπαρα γωγής ΤΟΜΠ – ΤΟΜΑ που μεταξύ των άλλων περιλάμβανε και 650 TOMA,τύ που AIFV,με πυργίσκο ενός ανδρός και πυροβόλο 25 χιλ.. Το σύνολο σχεδόν των νέων ΤΟΜΑ αναπτύχθηκε στην Ανατολι κή Θράκη. Ο δε Ελληνικός Στρατός

Βρίσκεται βέβαια η φύση σε άμεση σχέση με την ψυχική διά θεση. Υπάρχει, θέλω να πω, συμμετρία. Ανάλογα, με την εσωτερική κατάσταση, την ψυχολογία της στιγμής, την ιδιοσυστα σία, την πνευματική καλλιέργεια, γίνεται κανείς δέκτης και των φυσικών φαινομένων. Αλλιώς, το βλέπεις τώρα, αλλιώς αύριο. Ένα όμως δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο. Το ηλιοβασίλεμα. Η ανατολή είναι η ελπίδα. Αυτό η προσευχή. Έχει το απόσταγμα ολόκληρης της ημέρας, που πέρασε και την προσδοκία της άλλης, που θα έλθει. Έχει σε χρωματιστές επιφάνειες, που ακολουθούν σε ανεπαίσθητη, αλλά θαυμαστή αλληλουχία την αλυσωτή εξέλιξη επάλληλων αποχρώσεων, την αγωνία κάποιου τέλους και κάποιας αρχής. Έχει την ήρεμη εκπνοή ενός καμάτου, που γίνεται μυστη ριακή προσφορά για μια νέα δημιουργία, πλασμένη με τη σκιά και τη μυσταγωγία, που ανοίγει στο όνειρο δρόμο. Είναι εν πάση περι πτώσει, το ηλιοβασίλεμα η τελετουργία του μεγαλείου, στις υπέρ κοσμες διαστάσεις του. Και έχω στη ζωή μου δει αμέτρητες τέτοιες τελετουργίες, που κα ταξιώνουν το Δημιουργό και δικαιώνουν την ύπαρξη. Και έχω, πά ντα, σταθεί προσκυνητής, γεμάτος εκστατική ευγνωμοσύνη, στο τέ λειο ποίημα, που ανάγεται στο βάθος του ορίζοντος, με άπειρες φευγαλέες ζωγραφιές, με άπειρες κλιμακώσεις αποχρώσεων, με άπειρους τόνους, από τον πιο ανάλαφρο ως τον πιο βαθύ, τον μα βί, τον βαρύ, τον σκούρο που τελικά γίνεται ένα με το σκοτάδι. Και έχω αισθανθεί, ότι αισθάνεται κανείς εμπρός στον «Εσπερινό» του Μιλλέ και ότι αισθάνεται επίσης ξαναδιαβάζοντας την «Προσευχή του ταπεινού», όπως την δίνει η έμπνευση του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Θυμάμαι τα ηλιοβασιλέματα, που με έχουν συναρπάσει ολόκλη ρο, που με έχουν αφήσει άλλο άνθρωπο, θαρρείς ξαναγεννημέ νο. Ηλιοβασιλέματα ήρεμα, πλημμυρισμένα από λυρικές αρμονίες χρωμάτων, γεμάτα θα έλεγες από αγγελικά φτερουγίσματα και άλλα ηλιοβασιλέματα άγρια, έντονα, ηλιοβασιλέματα φτασμένα με τη θύελλα, σαν παρένθεσή της. Δεν θα μπορούσα να διαλέξω. Όλα έχουν τη μεγάλη στιγμή, το δυναμισμό τους. Αλλά υπάρχουν και μερικά, στα οποία αιχμάλωτος είναι περιορισμένη να μείνει η μνή μη. Είναι αυτά καθ’ εαυτά που τόσο συγκινούν ; Είναι η διάθεση, με την οποία το συλλαμβάνουν τα μάτια; Είναι η εποχή, που το δια μορφώνει και τα πειθαρχεί και τα ενορχηστρώνει στο δικό της, κά θε μια νόμο; Είναι ο τόπος ; Πιθανότατα είναι όλα μαζί. Πάντως με το τοπωνύμιο συνδέονται. Με το όνομά τους. Με αυτό ξεχωρίζουν.

μείνει εκστατικός σε ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο. Δίκαια υμνολογημένο και από το Λόρδο Βύρωνα στα «νησιά της Ελλά δος». Αλησμόνητο. Κατά τη γνώμη μου όμως ξέρετε τι κυρίως είναι; Οι κολώνες, το αρχαίο του ναού. Έτσι καθώς φωτίζονται και μέσα στη χρυσόσκονη του δειλινού σηκώνονται νομίζεις πανύψηλες , πελώρια βάθρα για να στηρίξουν το θόλο του ουρανού, προσευχή και ικεσία ένος κόσμου, τη στιγμή που ήθελε να επιζήσει από την εξέλιξη.Και καθώς το φως διαρρέει μέσα από το μάρμαρο, που νο μίζεις ότι τρέμει απαλότατα , καθώς στο βάθος ατενίζεις τον ματω μένο δίσκο να βυθίζεται, κάποιο δέος σε κυριαρχεί. Το δέος μιας απεραντοσύνης , που οφείλεται στο Αιγαίο , το οποίο ανοίγεται , στο βάθος ευρύτατα, χωρίς σύνορα, βαθυγάλανο, που όλο μαυρί

ζει και όλο και απλώνεται στη σκοτεινιά. Φεύγεις. Και από αυτό το ηλιοβασίλεμα κρατεί η ψυχή κάτι σαν πένθος και απόγνωση. Το ίδιο περίπου νομίζω πως μένει και από τον Πέλεκα, την ξακου σμένη κορυφή της Κέρκυρας, πάνω στην οποία ανεβαίνουν «κοπά δια» ασταμάτητα οι ξένοι, για να το θαυμάσουν. Είναι πραγματικά ένα σπάνιο θέαμα μια φαντασμαγορική βεντάλια από αναρίθμητα χρώματα, από εξαίσια χρώματα, ιδίως τον Αυγουστο, μια βεντάλια όμως μελαγχολίας, που φτάνει στην απελπισία. Και χρειάζεται δύ ναμη ψυχής, χρειάζεται ψυχική αντοχή, για να παρακολουθήσεις αυτό το βύθισμα του ήλιου, μέσα σε μακρυνά βουνά πανύψηλα και σε κοντινά χαμηλότερα, που βγαίνουν σαν φακελωμένα το ένα από το άλλο. Και όταν η μαγεία των φωτοσκιάσεων τελειώσει, όταν το

τοπίο καλύψει η τεφρή αχλύς του σούρουπου και η σιωπή του, τότε ο άνθρωπος αισθάνεται πόσο μικρός και ασήμαντος είναι εμπρός στην ομορφιά και τη δύναμη που έχει η Φύση. Πόσο διαφορετικά είναι στα Κηπούρια της Κεφαλονιάς, πόσο άγριο στο Λευκάτα της Λευκάδας και πόσο απαλό , ήρεμο, γλυκύ στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου ! Ω εκεί το ηλιοβασίλεμα δεν έχει τίποτε από την υπόνεια του φόβου. Είναι ωραία, αβρότατη, διακριτικότατη, εξιλέωση, ποιητικός οίστρος, που σχηματοποιείται στα ακύμαντα νερά και κομματιάζεται σε ασυγκράτητες τεθλασμέ νες, χαραγμένες με την αλήθεια του φωτός.

επίσης το ηλιοβασίλεμα στη Θεσσαλονίκη. Η νύμφη

Θερμαϊκού μπορεί να το χαίρεται, να το καμαρώνει στεφανω

από τη γοητεία του.

σου λέει, όμως, και το ηλιοβασίλεμα στο Πόρτο Γερμενό. Το

τα καλοκαίρια τα 15 τελευταία χρόνια!!

έκπαγλο, μοναδικό, ανεπανάληπτο στην Πάτρα. Πουθενά ομορφότερο. Πουθενά με τις περισσότερες ποικιλίες. Κανένας χρωστήρας δεν θα κατορθώσει ποτέ να το αποδώσει. Μόνο ο Θε ός είναι δυνατό να φιλοτεχνήσει τέτοια δύση. Την άνοιξη του έτους 1965 ήμουν στην Πάτρα εκπαιδευόμενος σε μια Στρατιωτική Σχο λή. Πόσα δειλινά κοιτάζοντας τον Πατραϊκό κόλπο. Αυτή η δύ ση τα ενώνει και τα ενοποιεί όλα. Βάφεται με ροδοπέταλα. Πασπα λίζεται η Παληοβούνα με χρυσάφι, που σιγά-σιγά γίνεται μουντό. Αποπνέει μενεξέδες το Παναχαϊκό, αυτός ο Γέρο ΒοΊδιάς, ο γε ροφύλακας της περιοχής. Ξεκουράζεται η όμορφη πολιτεία στο φιλάρεσκο καθρέφτισμά της στο νερό. Ακουαρέλλα συναρπαστική κάτω από τη μαγεία μιας στιγμής συμπυκνωμένης από αμέτρητες στιγμές, που κάθε μια έχει το νόημά της, φέρνει το δικό της μήνυ μα, ξυπνά τα δικά της αισθήματα. Αξίζει θα έλεγα να ζει κανείς για να χαρεί τη δύση στον Πατραϊκό. Είτε αιφνίδια προβάλλει ο ήλιος, μέσα από τα κρεμασμένα κατάμαυρα σύννεφα της καταιγίδας, είτε αργοσβύνει την άνοιξη και το καλοκαίρι αφήνοντας αναπνοές από ανάλαφρα χρώματα σε κατάλευκα συννεφάκια, για να ταξιδέψουν μαζί στην απεραντοσύνη κάποιας αστάθμητης αιωνιότητας, είναι πάντοτε, ο ηγεμόνας, ο μεγαλόψυχος, που πέφτει με αισθητική με γαλοπρέπεια στα νερά για να χαρίσει σε άλλες ψυχές, σε αναρίθ μητες ψυχές γαλήνη και ελπίδα. Την ελπίδα πως αύριο κάτι άλλο έρχεται, κάποια νέα σελίδα, κάποια νέα προσδοκία για τη ζωή. Χρήστος

των BMP-1 και έτσι τα αξιόπιστα αλλά ανεπαρκώς θωρακισμένα και εξοπλισμέ να ΤΟΜΠ Μ 113, συνεχίζουν μέχρι σήμε ρα να εξοπλίζουν το σύνολο των μονάδων Πεζικού του ηπειρωτικού χώρου. Σύγκριση με το Τουρκικό ΤΟΜΑ Το Marder κατασκευάστηκε και εισήλθε μαζικά σε χρήση, στο πρώην δυτικογερ μανικό στρατό, μεσούντος του ψυχρού πολέμου. Εισήλθε σε χρήση, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, προκειμένου να αντιμετωπίσει το Σοβιετικό ΤΟΜΑ ΒΜΡ1 που άρχισε να χρησιμοποιείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Συνεπώς το Marder αποτέλεσε αρχικά το «αντίδοτο» για το BMP-1 και στη συνέχεια, από τα τέ λη δεκαετίας του 1980, αναβαθμίστηκε για να αντιμετωπίζειμε επάρκεια το νέα σοβι ετικά BMP-2,τα πρώτα ΤΟΜΑ, παγκοσμί ως, που έφεραν πυροβόλο 30 χιλ.. Έτσι το Marder αναβαθμίστηκε προκειμένου να μπορεί να «αντέχει» πλήγματα πυρο βόλου 30 χιλ. αλλά και να μπορεί να κα ταστρέφει τα ΒΜΡ-2 ημέρα και νύκτα. Η αναβάθμιση των γερμανικών ΤΟΜΑ στο επίπεδο Marder 1Α3, ολοκληρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η αναβαθμι σμένη έκδοση εξελίχθηκε για να ανταπο κρίνεται σε μαζικές συγκρούσεις μηχανοκινήτων και τεθωρακισμένων δυνάμεων και ενσωματώνει τις ανάλογες τεχνολογίες που του επιτρέπουν να επιβιώνει και να νικά στο συμβατικό πεδίο της μάχης. Στο θέατρο της Θράκης, το Marder θα αντιπα ρατεθεί με το τουρκικό ΤΟΜΑ AIFV. Στον τομέα της επιβιωσιμότητας, το Marder 1Α3 είναι σήμερα και το βαρύτε ρα θωρακισμένο ΤΟΜΑ της Δύσης, κατα σκευασμένο από χάλυβα υψηλής σκλη ρότητας. Το μόνο ΤΟΜΑ που το ξεπερνά σε προστασία, είναι ο «διάδοχός» του, το PUMA και μόνον όταν φέρει το τρίτο και βαρύτερο επίπεδο βαθμιδωτής θωράκι σης (level C) που «ανεβάζει» το βάρος μάχης στους 41 τόνους. Το Marder 1A3 παρέχει προστασία κατά διατρητικών βλημάτων 30 χιλ. στο εμπρόσθιο τόξο ± 30 μοιρών. Παρέχει επίσης περιμετρική προστασία από διατρητικά βλήματα 0,50'' (12,7 χιλ.) καθώς και από θραύσματα βλημάτων πυροβολικού 155 χιλ.. Αξιοση μείωτη είναι παρεχόμενη προστασία της οροφής του. Το ΤΟΜΑ διαθέτει πρόσθετο στρώμα θωράκισης που προστατεύει από τη διάτρηση από βομβίδια που διασπείρο νται από τα βομβιδοφόρα βλήματα πυρο βολικού και από αεροπορικές βόμβες, πε-

Είναι η πρώτη φορά που τα άρματα τρίτης γενιάς LEO2 HEL, μιας ταξιαρχίας μας, θα επιχειρούν από κοινού με ΤΟΜΑ.

ριλήπτες βομβιδίων (clusterbombs). Μία ακόμη σημαντική τεχνολογική καινο τομία της έκδοσης Marder 1A3 αφορά την διαχείριση του θερμικού ίχνους του οχή ματος. Ο αέρας ψύξης του κινητήρα αναρ ροφείται μέσα από τη διπλή στρώση της θωράκισης. Έτσι προκαλείται μια συνεχή ροή ψυχρού αέρα, με αποτέλεσμα να ψύ χει το εξωτερικό του σκάφους και να δια τηρεί χαμηλό το θερμικό ίχνος του εμπρό σθιου μέρους του ΤΟΜΑ. Το Τουρκικό ΤΟΜΑ AIFV είναι κατασκευ ασμένο από κράμα αλουμινίου. Παρέχει προστασία,στο εμπρόσθιο τόξο, από δι ατρητικά βλήματα (AP) 14,5 χιλ. και στα πλάγια από διατρητικές βολίδες 7,62 χιλ.. Το σκάφος προστατεύει από θραύσματα βλημάτων 155 χιλ.,αλλά το ΤΟΜΑ δεν δι αθέτει προστασία οροφής. Στο τομέα της φονικότητας (lethality) το Marder υπερέχει, εκ σχεδιασμού. Διαθέ τει πύργο 2 ανδρών (αρχηγός πληρώματος και πυροβολητής) έναντι πύργου ενός ανδρός (μόνον ο πυροβολητής) του αντιπάλου του. Στο Τουρκικό AIFV, η θέση του αρχηγού πληρώματος βρίσκεται πί σω από τον οδηγό και στο αριστερό του πυργίσκου του πυροβολητή.O δε όγκος του πύργου στερεί την παρατήρηση, σε τόξο που ξεπερνά τις 120 μοίρες. Η θέ ση του αρχηγού δεν παρέχει δυνατότητα παρατήρησης στόχων με μεγέθυνση και δυνατότητα νυκτερινής παρατήρησης. Στο Marder o αρχηγός πληρώματος διαθέ τει σκοπευτικό περισκόπιο ημέρας τύπου PERI Z11 A1 που του παρέχει μεγέθυνση 6Χ σε στενό πεδίο και 2Χ σε ευρύ πεδίο. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα των Marder1Α3 που παραχωρήθηκαν, είναι η δυνατότητα εγκατάστασης θερμικού πε ρισκοπίου πυροβολητή, τρίτης γενιάς, τε λευταίας τεχνολογίας, τύπου Saphir 2,6

Mk. Αυτό πρακτικά σημαίνει βελτιωμένη απόδοση εντοπισμού, αναγνώρισης και ταυτοποίησης στόχων της τάξης του 30% περίπου, σε σύγκριση με τα τουρκικά ΤΟ ΜΑ.

Η συμφωνία ανταλλαγής BMP-1 με Marder δεν περιλαμβάνει την παραχώ ρηση αντιαρματικών εκτοξευτών MILAN. Ωστόσο, στο Marder 1Α3 προσαρμόζεται εύκολα, ο προσθαφαιρούμενος αντιαρμα τικός εκτοξευτής MILAN. Κάθε μηχανοκί νητο τάγμα διαθέτει 6 εκτοξευτές MILAN που φέρονται επί απλών (μη θωρακισμέ νων) οχημάτων Mercedes 240 GD. Οι δι ατιθέμενοι εκτοξευτές MILAN μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν επί των νέων ΤΟΜΑ. Έτσι κάθε μηχανοκίνητος λόχος θα μπορεί να διαθέτει 2 αντιαρματικούς εκτοξευτές MILANεπί Marder, εξοικονο μώντας προσωπικό και οχήματα.

Το πυροβόλο 20 χιλ, τύπου Rh 2002, επιτυγχάνει ρυθμό βολής 1030 βλημά των ανά λεπτό και χρησιμοποιεί 2 τύπους πυρομαχικών. Τα DM 63 APDS-T (Armor Piercing Discarding Sabot – Tracer: Δια τρητικά Θώρακα, Απορριπτομένου Κελύ φους με Τροχιοδείκτη). Βάλλονται με τα χύτητα 1150 μ/δ και επιτυγχάνουν μέγιστη διάτρηση 60 χιλιοστών σε χάλυβα RHA. (35 χιλ. RHA στα 1000 μ.). Τα DM 81 ΗΕΙT (High Explosive Incendiary – Tracer: Υψηλής Εκρηκτικότητας Εμπρηστικά με Τροχιοδείκτη). Βάλλονται με μέγιστη τα χύτητα 1100 μ/δ και επιτυγχάνουν μέγιστη διάτρηση 20 χιλ. σε χάλυβα RHA.Το σύ στημα γέμισης του πυροβόλου δέχεται 2 τύπους πυρομαχικών καιείναι χωρητικό τητας 510 βλημάτων. Το όχημα διαθέτει επιπλέον χώρο για την αποθήκευση 750 βλημάτων επιπλέον. Το πυροβόλο των 20 χιλ. διατρύει εύκο λα, στα 1000 μ., την εμπρόσθια θωράκι

ση του ΤΟΜΑ AIFV, αλλά και τη πλάγια θωράκιση του σκάφους άρματος LEO 1 (!!!). Τα αποτελέσματα της προσβολής πολλαπλασιάζονται λόγω της ιδιαίτερα μεγάλης ταχυβολίας. Αυτό πρακτικά ση μαίνει ότι μια ριπή 5 έως 10 βλημάτων εύστοχης βολής, προσκρούουν σε κύ κλο μικρής ακτίνας, προκαλώντας τη κα τάρρευση του θώρακα στη συγκεκριμένη περιοχή. Το συζυγές πολυβόλο 7,62 χιλ. τύπου MG 3, φέρεται σε βάση με θήκη εξωτε ρικά του πύργου. Η χωρητικότητα σε ταινίες φυσιγγίων, ετοίμων προς χρή ση, ανέρχεται σε 510 ενώ άλλα 1250 φυ σίγγια σε ταινίες, αποθηκεύονται επί του ΤΟΜΑ. Ο αντιαρματικός εκτοξευτής MILAN, φέρεται προαιρετικά εξωτερικά του πύρ γου διπλά και δεξιά της θυρίδας του αρ χηγού πληρώματος. Για να χρησιμο ποιηθεί ο εκτοξευτής, πρέπει ο αρχη γός να ανοίξει τη θυρίδα και σκοπεύσει μέσα από το σκοπευτικό του εκτοξευτή MILAN. Το Marder διαθέτει χώρο αποθή κευσης 4 αντιαρματικών βλημάτων κα θώς και θέση μεταφοράς της θερμικής διόπτρας MIRA, με την οποία ο αρχηγός παρατηρεί και προσβάλλει στόχο κατά τη διάρκεια της νύκτας. Το βάρος μάχης του τουρκικού ΤΟΜΑ ανέρχεται σε 13,7 τόνους και η ισχύς του κινητήρα σε 300 ίππους. Αυτό δίδει μια θεωρητική αναλογία ισχύος - βάρους 21,8 ίππων ανά τόνο. Το Marder 1Α3, έχει βάρος μάχης 33,5 τόνους και δια θέτει κινητήρα ιπποδύναμης 600 ίππων. Αυτό πρακτικά σημαίνει αναλογία ισχύος - βάρους 17,9 ίππων ανά τόνο. Το Τουρ κικό ΤΟΜΑ υπερτερεί σε ευκινησία. Αυ τό όμως είναι θεωρητικό, γιατί μια σειρά από άλλες επιδόσεις περιορίζουν την ευ κινησία του. Το Marder διέρχεται τάφρο εύρους 2,5 μ., ξεπερνά κάθετο εμπόδιο 1 μ. και διέρχεται μέσα από υδάτινο κώ λυμα βάθους 2 μ.. Το τουρκικό ΤΟΜΑ διέρχεται τάφρο εύρους 1,83 μ., κάθετο εμπόδιο 0,74 μ. και πλέει μέσα σε υδά τινο κώλυμα με ταχύτητα 6,3 χλμ/ώρα. Οι παραπάνω επιδόσεις του τουρκικού ΤΟΜΑ περιορίζουν αρκετά την ευκινησία του. Τα άρματα LEO 2 (A4 και HEL) διέρχονται τάφρο εύρους 3 μ., ξεπερνούν κάθετο εμπόδιο 1,1 μ. και διέρχεται μέσα από υδάτινο κώλυμα βάθους 2,25 μ.. Συ νεπώς τα ΤΟΜΑ Marder μπορoύν πάντα να ακολουθούν τα άρματα μάχης LEO 2, αφού δύνανται να ξεπερνούν τα συνήθη εμπόδια που αναμένονται στο πεδίο της μάχης. Ο Γερμανικός στρατός διατηρεί σε χρή

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα των Marder 1Α3 που παραχω ρήθηκαν, είναι η δυνατότητα εγκατάστασης θερμικού περισκο πίου πυροβολητή, τρίτης γενιάς, τελευταίας τεχνολογίας, τύπου Saphir 2,6 Mk.

ση το επιτυχημένο δίδυμο ΤΟΜΑ Marder και άρμα LEO 2,πάνω από 30 χρόνια. Το 2002 ξεκίνησε η σχεδίαση - ανάπτυξη ενός νέου ΤΟΜΑ (επόμενης γενιάς) με το όνομα «PUMA» από τη κοινοπρα ξία PSM (Projekt System & Management GmbH) που ανήκει κατά 50% στην Rheinmetall και κατά το υπόλοιπο 50% στην Krauss-MaffeiWegmann (ΚΜW). Το Νοέμβριο του 2007 τέθηκε η πρώτη πα ραγγελία, για 405 νέα PUMA. Το2012, ο αριθμός περιορίστηκε σε 350 PUMA. Τα πρώτα οχήματα παρελήφθησαν το 2015 και οι παραδόσεις ολοκληρώθηκαν το 2021!!!Οι μεγάλες καθυστερήσεις, αλλά και η εξέλιξη της τεχνολογίας «υποχρέωσαν», το 2017, στην υπογραφή συμβά σεων για την αναβάθμιση 40 PUMA. Τον Ιούλιο του 2019, υπογράφηκε μια ακόμη σύμβαση, ύψους 1,19 δις ευρώ, για την αναβάθμιση 154 PUMA. Οι γερμανοί έχουν ήδη ανακοινώσει, από το 2019, την πρόθεση απόκτησης 210 επιπλέον PUMA, για την απόσυρση των Marder. Όμως το πρόγραμμα των PUMA συνεχίζεται με αρκετά προβλή ματα και υπερβάσεις κόστους και αυτό «αναγκάζει» το γερμανικό στρατό να δια τηρεί 259 οχήματα σε ενέργεια που εκτι μάται ότι θα διατηρηθούν σε υπηρεσία μέχρι το 2030. Tα 2100 Marder που είχε αποκτήσει ο γερμανικός στρατός τη δεκαετία του 70, αναβαθμίστηκαν τη δεκαετία του 90, στην έκδοση Marder 1A3. Τη διετία 2003 - 2004, 74 απ’ αυτά, αναβαθμίστηκαν στην έκδοση 1A5 και απέκτησαν σοβα ρή αντιναρκική προστασία. Από το 2010, 35 Marder 1A5, μεταξύ των οποίων και 25 που αναπτύχτηκαν στο Αφγανιστάν, αναβαθμίστηκαν στην έκδοση 1Α5Α1 που περιλάμβανε μονάδα κλιματισμού, παρεμβολέα για αυτοσχέδιους εκρηκτι κούς μηχανισμούς (IED) και πολυφασμα τικά δίκτυα παραλλαγής. Στο τέλος του 2013 και μετά την επιστροφή τους στη Γερμανία, αυτά τα οχήματα δέχθηκαν επιπλέον θώρακα στις θυρίδες οροφής, νέα διαμερίσματα αποθήκευσης ειδών του προσωπικού εσωτερικά και εξωτερι

κά, σύστημα πυρόσβεσης στο εξωτερικό του οχήματος και νέο σύστημα παρατή ρησης οδηγού ημέρα και νύκτα, τύπου SPECTUS, για εμπροσθοπορεία και οπι σθοπορεία. Το Δεκέμβριο του 2019, ανακοινώθη κε η παράταση της επιχειρησιακή χρή σης των Marder 1A5 και 1Α5Α1 και η αναβάθμιση τους. Συγκεκριμένα τοπο θετήθηκε νέο συγκρότημα ισχύος με κι νητήρα 768 ίππων της Liebherr τύπου D 956, νέο κιβώτιο μετάδοσης της Renk AG τύπου HSWL 194B και νέες ακραίες μεταδόσεις. Το παλιό θερμικό περισκό πιο του πυροβολητή αντικαταστάθηκε με νέο 3ης γενιάς τύπου Saphir 2.6 Mk της Rheinmetall Electronics. Η δε αντικατά σταση των θερμικών περισκοπίων εφαρ μόστηκε τελικά σε 244 οχήματα !!! Το Μάρτιο του 2021, με νέο συμβόλαιο ύψους 88 εκ, ευρώ, αποκτήθηκε η δυνα τότητα βολής αντιαρματικών βλημάτων MELLS (αντί των MILAN των Marder 1A3). To MELLS βασίζεται στο Ισραηλι νό SPIKE και έχει βεληνεκές 3 ή 4 χλμ (Spike LR, LongRange) Το συνολικό μεικτό βάρος του αναβαθ μισμένου Marder 1A5A1 ανέρχεται σε 38,5 τόνους και η κλάση του οχήματος έχει ανέλθει στους 42 τόνους!!! Συνεπώς ο Ελληνικός Στρατός απέ κτησε ένα ΤΟΜΑ που θα συνεχίσει να βρίσκεται μαζικά σε χρήση στη χώρα παραγωγής του (τουλάχιστον μέχρι το 2030). Ταυτόχρονα, ο Γερμανικός στό λος των Marde rσυνεχώς αναβαθμίζεται. Συνεπώς, ο Ελληνικός Στρατός προσ δοκά, βάσιμα, να αποκτήσει επιπλέον Marder,τόσο αυτά που διατηρεί σε χρή ση ο γερμανικός στρατός, όσο και αυτά που διαθέτει η κατασκευάστρια εταιρεία Rheinmetall. Η τελευταία έχει γνωστο ποιήσει στη γερμανική διεύθυνση εξο πλισμών (BAAINBw) ότι 100 απ’αυτά μπορούν καταστούν διαθέσιμα για άλ λον χρήστη. Όμως τα 40 ήδη απέκτησαν νέο ιδιοκτήτη, όντας σε άριστη κατάστα ση,πλήρως εργοστασιακά συντηρημένα. Στο χέρι μας είναι ν’ αδράξουμε την ευ καιρίακαι για τα υπόλοιπα 60 (σε πρώ το χρόνο) και τα εν χρήσει στο γερμανικό στρατό (σε δεύτερο χρόνο). Αυτό προϋ ποθέτει να αποφευχθούν οι πολιτικές κο κορομαχίες και μάλιστα σε εποχές που ο κακός γείτοναςμας απειλεί με «νυκτερινό αιφνιδιασμό» … *Επίτιμος Διευθυντής ΔΙΤ/ΓΕΣ, Πρόε δρος του ΔΣ του ΣΑΑΙΤΘ

ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗ».) Άρχισαν πιο εντατικά, με πνεύμα παλιού ΙΠΠΙΚΟΥ, οι συνεστι άσεις και οι χοροί. Και πολλές άλλες εκδηλώσεις και επιτυχίες του Συνδέσμου, που δεν μπορώ τώρα να τις αναφέρω. Τέλος έμεινε η πραγματοποίηση κατασκευ ής του ΜΝΗΜΕΙΟΥ - ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΙΠ ΠΙΚΟΥ, για το οποίο άρχισαν αμέσως οι ενέργειες για την υλοποίηση του έργου. Την περίοδο εκείνη οι σκέψεις, που σας δημιούργησαν πραγματική δίνη, μου έλεγες ότι ήταν γύρω από τα εξής θέματα (αυτά που θυμάμαι):

Σχεδιασμός έργου, έγκριση αυ τού αρμοδίως, εξεύρεση χώρου για το ΜΝΗΜΕΙΟ, επαφές με κατάλληλο σχεδιαστή, επα φή με τοπικούς παράγοντες, θέματα Οικονομικά και άλλα. Και σε όλα αυτά μου είπες: «Αυτό το έργο αν κάποτε τελειώσει θα είναι ένα θαύμα». Τότε κατάλαβα, πως πολλές δυσκολίες σε πιέζανε αφόρητα. Σε έβλεπα να πηγαινοέρχεσαι συχνά στο ΜΕΤΣΟΒΟ με ένα σάκο, που κουβαλούσες εκτός από διάφορους φακέλους και διάφορα βάρη, όπως: αγωνία, άγχος, κούραση όχι όμως απο γοήτευση.

Μετά από καιρό τα πράγματα άρχισαν να ελέγχονται, έφυγε αρκετό άγχος αλλά η αγωνία έμεινε από το φόβο μήπως κάτι πάει στραβά και χάσεις και τον ύπνο σου.

Κάποτε όμως όλα τελείωσαν και άρχισες να βάζεις τις τελευ ταίες πινελιές και μεταφέρθηκε και ένα άρμα για να συνδέσεις το ΙΠΠΙΚΟ με το ΤΕΘ/ΝΑ (ΙΠΠ-ΤΕΘ/ΝΑ). Πριν

ένα μικρό μέρος της «ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ;» ( χωρίς όμως το « Τη υπερμάχω Στρατηγώ ....... ») ΤΕΤΑΡΤΟ: Γι’ αυτούς τους ΗΡΩΑΣ ΙΠΠΕΙΣ, που είναι γραμμέ νοι στις μαρμάρινες πλάκες, είναι ένα καινούργιο σπίτι των απόντων Μαυροσκούφηδων, που τόσο καιρό (νύκτα και ημέ ρα) υπερίπταντο του χώρου του ΜΝΗΜΕΙΟΥ και είχαν παρέα μόνο τα έλατα και τα σφυρίγματα των πολλών ανέμων της

Τώρα κατεβαίνουν στο ΜΝΗΜΕΙΟ, στο σπίτι τους, και ίσως στις μεγάλες γιορτές να ψάλ λουν το «Τη υπερμάχω Στρα τηγώ ………….» και να λένε ένα ευχαριστώ στο δημιουργό αυτού του ΜΝΗΜΕΙΟΥ και την ευγνωμοσύνη τους. Οπωσδή ποτε όμως μια φορά το χρόνο θα είναι εκεί για να ακούνε πό σο τους ευγνωμονούμε. Γι’ αυτό, Χρήστο, το ΜΝΗΜΕΙΟ αυτό το θεωρώ μια μεγάλη προσφορά όχι μόνο στο όπλο ΙΠΠ-ΤΕΘ/ ΝΑ αλλά και στην Πατρί δα και στις Ένοπλες ΔυΚαι οπωσδήποτε είναι, όπως είχες πει κάποτε, ένα θαύ Τώρα αν περάσεις πάλι από την ιδιαιτέρα σου πατρίδα, από το ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, πες στους ΗΡΩΕΣ του κήπου αυτό που τους είπες την άλλη φορά, αλλά το τέλος διαφοροποιημένο, «Εσείς προσφέρατε πολλά, προσφέρατε ακόμη και τη ζωή σας. Και εμείς κάναμε κάτι». Ναι, Χρήστο, έκανες όχι μόνο κάτι αλλά και μεγάλη προσφορά μαζί με τους συνεργάτες σου, αλλά η σφραγίδα ανήκει σ’ αυτόν που πέρασε το μεγαλύτερο άγχος και μεγαλύτερη αγωνία. Στον Πρόεδρο. ΕΥΓΕ!!! Χαίρομαι που τη σκυτάλη την παρέλαβε ο Στρατηγός ΚΥΡΙΑ ΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, που κινείται στο ίδιο πνεύμα με το δικό σου και έχει προσφέρει πολλά στο Όπλο. Τον θυμάμαι όταν ήμουνα Διοικητής της 23 ΤΕΘ. Ταξιαρχίας και αυτός μικρόβαθμος Αξ κός σε Μονάδα της Ταξιαρχίας(21 ΕΜΑ). Εκτελούσε τα καθήκο ντά του αθόρυβα

τον τρομερό ήχο που βγαίνει από τα πέταλα των αλόγων, όταν αυτά επιτίθενται, και ο ήχος του κινητήρα του άρματος να αντικαθιστά το χλιμίντρισμα των αλόγων. ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Όπως να το ιδεί κάποιος το ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΡΩΩΝ του Ιππικού φανερώνει την ιστορία χωρίς να διδάσκεται, του φανερώνει την ιστορία χωρίς να διαβάζεται. ΤΡΙΤΟΝ: Αυτός που εισέρχεται στο χώρο του ΜΝΗΜΕΙΟΥ νο μίζει ότι εισέρχεται σε ένα ιερό μικρό Tέμενος και γιατί όχι σε

Ο Πάολο Κοέλιο , ένας από τους πιο διάσημους συγ γραφείς της εποχής μας , ξεχωρίζει για το μοναδικό του όραμα για τον κόσμο και την ακλόνητη αισιοδοξία . Τα έργα του εμπνέουν εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο , προτρέπουν τους ανθρώπους να πιστεύουν στα θαύματα και δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον . Μέχρι στιγμής , ο συγγραφέας έχει δημοσιεύσει πάνω από 20 βιβλία , με το πιο γνωστό να είναι «Ο Αλχημιστής» , που παρέμεινε για πολύ καιρό στην πρώτη δεκάδα των best sellers . Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του “Το χειρόγραφο της Άκρα”: Στον κύκλο της φύσης δεν υπάρχει νίκη ούτε ήττα: υπάρ χει κίνηση. Ο χειμώνας μάχεται να επικρατήσει, στο τέλος όμως αναγκάζεται να παραχωρήσει τη νίκη στην άνοιξη, που φέρνει μαζί της λουλούδια και χαρά. Το καλοκαίρι θέλει να κρατήσουν οι ζεστές του μέρες για πάντα, γιατί είναι πεπεισμένο ότι η ζέστη είναι ευεργετική για τη γη. Τελικά όμως αποδέχεται την άφιξη του φθινοπώ ρου, που θα επιτρέψει στη γη να ξεκουραστεί. Η γαζέλα τρώει το χορτάρι και την καταβροχθίζει το λιο ντάρι. Το θέμα δεν είναι ποιος είναι ο πιο δυνατός, αλλά πώς μας δείχνει ο Θεός τον κύκλο του θανάτου και της ανά στασης.

Στον κύκλο αυτό δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, μονάχα στάδια που πρέπει να ολοκληρωθούν. Όταν το κα ταλάβει αυτό η καρδιά του ανθρώπου, θα απελευθερωθεί. Θα αποδέχεται χωρίς πόνο τις δύσκολες στιγμές και δε θα αφήνεται να ξεγελαστεί από τις στιγμές της δόξας. Και τα δύο θα περάσουν. Η μία κατάσταση θα διαδεχτεί την άλλη. Και ο κύκλος θα συνεχιστεί μέχρι να απελευθε ρωθούμε από τη σάρκα και να συναντηθούμε με τη θεϊκή Ενέργεια.

Έτσι, όταν ο παλαιστής βγει στην αρένα -είτε από δική του επιλογή είτε επειδή τον έστειλε εκεί το μυστηριώδες πε πρωμένο-, ας νιώθει χαρά το πνεύμα του για τη μάχη που θα δώσει. Αν διατηρήσει την αξιοπρέπεια και την τιμή του, δε θα ηττηθεί ποτέ, ακόμα κι αν χάσει τον αγώνα, επειδή η ψυχή του θα είναι άθικτη. Και δε θα κατηγορήσει κανέναν γι’ αυτό που του συμβαί νει. Από τότε που αγάπησε για πρώτη

να αγαπάει.

ισχύει

και στον πόλεμο. Όταν χά νουμε μια μάχη ή όλα όσα νομίζαμε πως είχαμε, ζούμε στιγμές δυστυχίας. Όταν όμως οι στιγμές αυτές περνούν, ανακαλύπτουμε μια άγνωστη δύναμη που υπάρχει μέσα στον καθένα από μας, μια δύναμη που μας εκπλήσσει και αυξάνει τον αυτοσεβασμό μας. Κοιτάζουμε γύρω μας και λέμε στον εαυτό μας: «Επέζη σα». Και χαιρόμαστε με τα λόγια μας. Άλλοι όμως, ακόμα

μειονεκτική θέση. Ακούν τους χτύπους της καρδιάς τους. Προσέχουν πως βρίσκονται σε ένταση. Πως φοβούνται. Κάνουν έναν απο λογισμό της ζωής τους και ανακαλύπτουν πως, παρά τον τρόμο που αισθάνονται, η πίστη καίει ακόμα στην καρδιά τους και τους ωθεί προς τα εμπρός. Προσπαθούν να μάθουν πού έκαναν λάθος και πού όχι. Εκμεταλλεύονται τη στιγμή που είναι πεσμένοι κάτω για να ξεκουραστούν, για να γιατρέψουν τις πληγές τους, να ανα καλύψουν νέες στρατηγικές και να εξοπλιστούν καλύτερα. Και φτάνει μια μέρα που τους χτυπά την πόρτα μια και νούρια μάχη. Ο φόβος υπάρχει ακόμα, όμως πρέπει να δράσουν – αλλιώς θα μείνουν πεσμένοι για πάντα. Σηκώ νονται, αντικρίζουν τον αντίπαλο και θυμούνται τον πόνο που έζησαν και δε θέλουν να ξαναζήσουν. Η προηγούμενη ήττα τούς αναγκάζει να νικήσουν τούτη τη φορά, αφού δε θέλουν να ξαναζήσουν τον ίδιο πόνο. Κι αν η νίκη δεν έρθει αυτή τη φορά, θα έρθει την επόμε νη. Κι αν όχι την επόμενη, τη μεθεπόμενη. Το χειρότερο δεν είναι να πέφτεις, είναι να μη σηκώνεσαι. Ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται. Οι άλλοι είναι όλοι νικητές. Και θα έρθει η μέρα που οι δύσκολες στιγμές θα είναι μονάχα ιστορίες τις οποίες θα αφηγούνται περήφανοι σε όποιον θέλει να τους ακούσει. Και όλοι θα ακούν με σεβα σμό, και θα μάθουν να έχουν τρία σημαντικά πράγματα. Υπομονή, και να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να δράσουν. Σοφία, για να μην αφήσουν την επόμενη ευκαιρία να ξε φύγει. Και περηφάνια για τις ουλές τους. Οι ουλές είναι μετάλλια χαραγμένα στη σάρκα τους με φω τιά και σίδερο και θα τρομάζουν τους εχθρούς τους, γιατί θα δείχνουν πως ο άνθρωπος που στέκεται απέναντι τους έχει μεγάλη εμπειρία στη

στο έργο της. Ιδιαίτερα στην πολύ έντονη σωματική άσκηση οι απαιτήσεις της καρδιάς σε αιμάτωση μπορεί να ξεπερά σουν το τριπλάσιο έως και το πενταπλάσιο των αναγκών της σε ηρεμία. Γι’ αυτό πρέπει οι στεφανιαίες αρτηρίες της να είναι ανοι χτές, χωρίς στενώματα ή αποφράξεις, ώστε να της παρέ χουν την εξαιρετικά πλούσια αυτή αιμάτωση που απαιτεί. Όχι μόνο σε συνθήκες καθισιού ή μικρής σωματικής δρα στηριότητας, αλλά και σε καταστάσεις που καταβάλ-λεται έντονη προσπάθεια και κόπωση. Εάν όμως μία ή περισσότερες από τις στεφανιαίες αρτηρί ες στενέψουν με κλείσιμο του αυλού τους πάνω από το 7080% αρ-χίζουν τα προβλήματα. Πρώτα στην έντονη κόπω ση αλλά σιγά-σιγά και στο βάδισμα. Προκαλείται στηθάγχη, δύσπνοια, εύκολη κόπωση, αδυναμία και αρρυθμίες. Όταν δε αποφραχθεί πλήρως 100% μια στεφανιαία αρτηρία δημιουργείται έμφραγμα, νέκρωση δηλ. της αντίστοιχης περιο χής του μυοκαρ-δίου. Αυτονόητη λοιπόν καθίσταται η υποχρέωσή μας να συμ βάλλουμε όσο μπορούμε στην καλή διατήρηση των Στεφα νιαίων αρτηριών. Αποτελεί βασικό καθήκον να λαμβάνουμε τα μέτρα μας «προτού χτυπήσει το κακό», με απλές προφυλάξεις:

εργασία ή γρήγορο και παρατεταμέ-νο τρέξιμο, η καρδιά χρειάζε ται 3πλάσια έως και 5πλάσια ποσότητα αίματος για να λειτουργήσει απροβλημάτιστα.

Έμφραγμα δημιουργείται όταν κάποια στενω μένη στεφανιαία αρτηρία θρομβωθεί με συνέπεια να βουλώσει και να σταματήσει η ροή και τροφο δοσία αίματος στην περιοχή την οποία αιματώνει. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε με προοδευτική αύ ξηση του μεγέθους της αθηρωματικής πλάκας μέ χρι να φτάσει στο 100%, είτε συνηθέστερα με σχά ση και μικρής ακόμα αθηρωματικής πλάκας. Όταν μια αθηρωματική πλάκα ραγεί ξεκινάει τη διαδικασία συσσώρευσης αιμοπεταλίων στην περιοχή της, τα οποία σχηματίζουν θρόμβο που προκαλεί απότομο φράξιμο της αρτηρίας. Η πε ριοχή η οποία τροφοδοτείται από την Στεφανιαία αρτηρία που έκλεισε δεν παίρνει πλέον αίμα και νεκρώ-νεται με γοργούς ρυθμούς. Η εμφραγματι κή περιοχή καθίστατα στο τέλος μια ουλή στο μυοκάρδιο (μικρή ή μεγάλη ανάλογα) και σαν αδρα νής ιστός δεν συμμετέχει πλέον στη σύσπαση του μυοκαρδίου. Τα κλασικά συμπτώματα του Εμφράγματος είναι: -Ισχυρός πόνος στο στήθος στην περιοχή του στέρνου με πι-θανή αντανάκλαση στην κάτω σιαγόνα, το έσω μέρος των χεριών, ή στην πλάτη. -Το έμφραγμα μπορεί να μην εμφανίζεται με κλα σικό πόνο, αλλά να είναι σαν πλάκωμα βάρους στο θώρακα, ή σαν αίσθημα καύσους. -Διαρκεί αρκετή ώρα (μία έως και έξι) και συνή θως συνοδεύεται από κρύο ιδρώτα, ωχρότητα, εξάντληση και «αίσθημα επικειμένου θανά-του». -Μπορεί όμως ένα έμφραγμα να εκδηλωθεί και όλως ασυμπτωματικά ή με παραπλανητικά συ

Το κείμενο επεξεργάστηκε η ομάδα:

επετειακό άρμα Leopard 1 GR και ακο λούθησαν τα υπηρετούντα M48 A5 MOLF, Leopard 1 A5, Leopard2 Α4 και LeopardA6 HEL. Στην συνέχεια οι επισκέπτες μεταφέρ θηκαν στον στίβο μηχανοδηγήσεως και εμποδίων όπου έγινε επίδειξη των δυ νατοτήτων των αρμάτων Leopard και των εξαίρετων πληρωμάτων τους, απο τελούμενο από εκπαιδευόμενους Ανθυ πιλάρχους της ΣΤΘ και στελέχη της 29 ΕΜΑ, προς τέρψη των εκλεκτών καλε σμένων. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την έκ θεση των αναπαλαιωμένων ιστορικών οχημάτων ακολουθούμενη από κερά σμάτα στην ΛΑΦ Αυλώνος. Η υπερηφάνεια όλων εκείνων που υπηρέτησαν και υπηρετούν το Όπλο μας, των επισκεπτών αλλά και η ανά μνηση των Ίππων και των Ιππέων που έδωσαν τη ζωή τους για το Έθνος, τη Δόξα και το Καθήκον, έκανε τον χρόνο και τον κόπο που χρειάστηκε να διατε θεί, αμελητέο ποσό. Το πνεύμα του Ιππικού παραμένει αναλλοίωτο στα Τεθωρακισμένα… "Το ιδιαίτερο ηθικόν χαρακτηριστικό του Όπλου του Ιππικού απορρέον εκ της Ιππικής εξασκήσεως, ήτις προσ δίδουσα το ριψοκίνδυνον, αναπτύσσει άμα την πρωτοβουλίαν, τη ψυχραιμίαν, και την αυτοπεποίθησιν. Το χαρακτηρι στικό τούτο επιτρέπει εις τους ηγήτορας

του Ιππικού να δρώσιν ανεξαρτήτως, διατηρούντες ακμαίας τας ηθικάς δυνά μεις και αναπτύσσοντες το πνεύμα του επικαίρου" Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυ κλοπαίδεια (1929) Τα παραγγέλματα αλλά και οι ήχοι μπορεί να άλλαξαν και το ‘ΣΠΑΘΗΝ ΣΥ ΡΑΤΕ’ να μην αντηχεί στα δύσβατα πε ράσματα του Μετσόβου, αντηχεί όμως στα αυτιά των πληρωμάτων των αρμά των μαζί με το ‘ΒΆΛΛΩ ΤΏΡΑ’! …. Και κυρίως το ‘ΟΠΟΥ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟ

ΚΑΘΗΚΟΝ’ Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στους, με σειρά ιεραρχίας, τον Υπο στράτηγο κ. Γεώργιο Μαυροειδή Διευθυντή ΔΙΤ/ΓΕΣ, τον Ταξίαρχο κ. Ιωάννη Δέλλα Διοικητή ΚΕΤΘ και τον Αντισυ νταγματάρχη κ. Ιωάννη Τζιμίκο Διοικη τή 29 ΕΜΑ καθώς και τα στελέχη της, που για ακόμα μια φορά μας τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους με τη συμμετοχή μας σε δραστηριότητες του Όπλου και της Μονάδας μας.

Την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2022, στο Κέντρο Εκ παιδεύσεως Τεθωρακισμένων στον Αυλώνα, έγινε μία εξαιρετική εκδήλωση στα πλαίσια της «Εβδομάδος Τε θωρακισμένων». Προηγήθηκε μία ημερίδα λίγες ημέρες νωρίτερα, στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων στη Βάρη, όπου παρουσία της Στρατιωτικής Ηγεσίας αξιόλογοι ομιληταί αναφέρθηκαν στη δημιουργία του παλιού ένδο ξου Ιππικού και στην εξέλιξη του όπλου των τεθωρακι σμένων στις μέρες μας. Στον Αυλώνα, παρόντος του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτη γου Χαράλαμπου Λαλούση (προέρχεται από το όπλο των Τεθωρακισμένων), του πρώην Αρχηγού ΓΕΣ και Υφυπουργού Εθνικής Αμύνης Στρατηγού Αλκιβιάδη Στεφανή (κι αυτός Αρματιστής) και πολλών εν ενεργεία και αποστρατεία Αξιωματικών, τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των ψυχών των Αξιωματικών και οπλιτών του Όπλου μας που έδωσαν τη ζωή τους για το μεγαλείο της Πατρίδας στο πεδίο των μαχών. Στη συνέχεια έγινε παρέλαση Τμήματος Ιππικού (επικεφαλής ο παλιός κα βαλάρης Ταξίαρχος Δημήτριος Στεργίου – Απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων Τάξεως 1969) οχημάτων – αρ

μάτων του πολέμου στην Μέση Ανατολή και σύγχρονων αρμάτων με τελευταίο το υψηλής τεχνολογίας LEOPARD που έχουν οι Μονάδες του Ελληνικού Στρατού. Ακολού θως, ουλαμός αρμάτων, μπροστά στους θεατές εξετέλε ση άσκηση με αποτέλεσμα στο τέλος να αποσπάσουν το θερμό χειροκρότημα ο Ανθυπίλαρχος Ουλαμαγός και τα πληρώματα των αρμάτων. Στιγμές συγκινητικές ζήσαμε στο «σπίτι του μαυρο σκούφη» στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων στον Αυλώνα, όπου παλιοί Διοικηταί Μονάδων συνάντη σαν υφισταμένους τους και Έφεδροι Αξιωματικοί ξανα βρήκαν φίλους και συναδέλφους τους που είχαν χρόνια να δούν. Συγχαρητήρια στη Διεύθυνση Τεθωρακισμένων του ΓΕΣ και στο ΚΕΤΘ για την εντυπωσιακή εκδήλωση και για μία ακόμη φορά ΜΠΡΑΒΟ στον ικανό από πάσης πλευράς Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Χαράλαμπο Λαλού ση, τον οποίο προ πολλών ετών είχα την τιμή να έχω στην ηρωϊκή ΧΧΙ ΤΘΤ επιτελή. *Επίτιμος Υδκτής Δ'ΣΣ

Ο «καλύτερος» διοικητής Ίλης της 26ης ΕΜΑ και ένας από τους πλέον άξιους αξιωματικούς των Τε θωρακισμένων, υπήρξε ο Ίλαρχος ΒάιοςΑκριβόπουλος. Αυτός πρώτος πραγματοποίησε όλα εκείνα τα δύσκολα και απίθανα, που σχεδόν κανένας άλλος δεν θα τολμούσε να τα κάνει. Γνώριζε το άρμασε απόλυτο βαθμό και έχαιρε της αγάπης και της τυ φλής εμπιστοσύνηςτων ανδρών του, αξιωματικών, υπαξιωματικών και στρατιωτών. Η εξήγηση δίδεται στη συνέχεια παραθέτοντας τα «επιτεύγματα-θαύματα» του Φίλου μου ΒάιουΑκριβόπουλου, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ! Ο Ίλαρχος Ακριβόπουλος ως διοικητής 1ης Ίλης της 26 ΕΜΑ, [Διοικητής ο Ανχης (ΤΘ) Παπακωνσταντίνου Κων σταντίνος] πραγματοποίησε,το Φεβρουάριο του 1984, την πρώτη επίδειξη επιχειρησιακής ενσωμάτωσης Ίλης Αρμάτων LEO1 GR, της ΧΧΙVης Τεθωρακισμένης Ταξι αρχίας, ενώπιον του Αρχηγού Στρατού της Δυτικής Γερ μανίας, ο οποίος προέρχόταν από το Όπλο των ΤΘ. Ο Γερμανός Αρχηγός εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από την επίδειξη-άσκηση της Ίλης, που περιλάμβανε τακτικές κι νήσεις (επίθεση – σύμπτυξη-άμυνα) και βολές όλων των αρμάτων εν κινήσει με πραγματικά πυρά, την γνωστή στους όλους τους τεθωρακισμένους της εποχής ως "Τρι πλέττα". Η Επιλαρχία είχε παραλάβει προ 2½ μηνών, τα άρματα για τη συγκρότηση 2 μόνο Ιλών (1η και 2η ‘Ίλη).

Ο Αρχηγός εξεπλάγη και ρώτησε εάν είχε γίνει ειδική επιλογή στα πληρώματα, θε ωρώντας ότι αυτά μάλλον αποτελούνται από τους καλυτέρους που έχουν τα Ελληνικά Τεθωρακισμέ να. Στη συνέχεια, πρό σθεσε, ότι του είναι πο λύ δύσκολο να αποδε χθεί ότι η επίδειξη πραγ ματοποιήθηκε με άρματα που χρησιμοποιούνταν για πρώτη φορά. Όταν τον διαβεβαίωσαν ότι οι μεν Ουλαμαγοί ήταν Έφεδροι Αξιωματικοί, και οι υπόλοιποι ήταν έφεδροι υπαξιωμα τικοί και στρατιώτες θητείας, ζήτησε ευγε νικά να τους δει προ σωπικά! Δόθηκε λίγος χρό νος για να επανέλθει η Ίλη στο Πεδίο Βο λής και να παρατα χθεί

από το Γερμανό Στρατηγό, μπροστά από το Παρατηρητήριο.Ο Στρατηγός χαιρέτι σε πρώτα τον Ίλαρχο και κατόπιν προχώ ρησε γρήγορα προς τον Ουλαμαγό του 1ου Ουλαμού. Ρώτησε να μάθει το βαθ μό του και το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων. Πληροφορήθηκε ότι ήταν ΔΕΑ (ΤΘ), απόφοιτος Πανεπιστημίου. Ακολούθως συνέχισε με το πλήρωμα του δεύτερου άρματος. Ο Δεκανέας αρχη γός πληρώματος ήταν απόφοιτος Λυκεί ου. Ο Στρατηγός. τους χαιρέτησε όλους προσωπικά και κατάλαβε ότι δεν υπήρξε καμία σκηνοθεσία, και ότι επρόκειτο για πληρώματα που τα αποτελούσαν έφε δροι αξιωματικοί και οπλίτες θητείας. Επιστρέφοντας στην αρχή της παρά ταξης της Ίλης,έδωσε συγχαρητήρια στο Ίλαρχο φιλώντας τον σταυρωτά. Όμως ο «μάχιμος» μπερές του Βάιου είχε ξε βάψει από τον ιδρώτα και τη βροχή που έπεφτε, συνεχώς, κάτω από τον Όλυμπο. Ο μπερές του,ήταν βαμμένος με μαύρο βερνίκι υποδημάτων και η μαύρη μπογιά χρωμάτιζετο πρόσωπο του Ιλάρχου. Τότε λοιπόν ο γερμανός Αρχηγός, με υπερη φάνεια, έβγαλε δικό του μαύρο μπερέ και τον φόρεσε στον Ίλαρχο που βρισκόταν σε στάση προσοχής και τον χαιρετούσε στρατιωτικά. Σε ανάμνηση αυτήςτης δραστηριότη τας, ο γερμανός Αρχηγός έστειλε την ιδι όχειρη αφιέρωση στον Ίλαρχο Ακριβό πουλο,η οποία και κοσμούσε έκτοτε το

γραφείο του. Ο Ίλαρχος Ακριβόπουλος πραγματο ποίησε και τη πρώτηεπίδειξη βολών, εν κινήσει. Ίλης Αρμάτων LEO1 GR, ενώ πιον της πολιτικής ηγεσίας,δηλ. του τότε Υπουργού Εξωτερικών και Αντιπρόε δρου της Ελληνικής κυβέρνησης, Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου.Τα άρματα της ασκό υμενηςΊλης ξεκίνησαν από απόσταση 10 χλμ περίπου. Κινούμενα, σε σχηματι

σμούς μάχης, μέσα από τους αγρούς των

σε σειρές που απείχαν μεταξύ τους 500 μ. Στα πρόσωπά των προσκεκλημένων δια κρινόταν η πολύ

έκπληξη τους από την υψηλού επαγγελματικού επίπε δου επίδειξη των πληρωμάτων των αρ μάτων LEO1 GR της Ίλης. Μετά από αυ τή

30 στόχων, οι οποίοι βρίσκονταν σε μέση απόσταση 1500 μ. και διατεταγμένοι Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα Επάνω:Φωτο των στελεχών της 26 ΕΜΑ το έτος 1986. Ο Ίλαρχος Ακριβόπουλος πρώ τος από αριστερά. Διακρίνοντιαι οι επίσης αείμνηστοι, τότε Αντισυνταγματάρχες, Μπαλάσης Χρήστος και Τζώρτζης Παύλος Κάτω δεξιά: Προσωπικό της 1ης Ίλης της 26 ΕΜΑ, διακρί νεται στο μέσον ο Ίλαρχος Ακριβόπουλος Φωτογραφία του Απόστολου Μαριόγλου, από τον Ιστότοπο Facebook «Ιππικό-Τεθωρακισμένα και 26 ΕΜΑ». • IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ 28 • Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2022

Αγαπητοί Συνάδελφοι εν Εφεδρεία, Ο Σύνδεσμός μας από ιδρύσεώς του, εδώ και 26 χρόνια, απευθύνθηκε-κάλεσε ΚΑΙ τους Εφέδρους Αξιωματικούς του Όπλου μας να γίνουν μέλη του. Επιση μαίνεται ότι είναι ο μόνος αντίστοιχος Σύνδεσμος που παρέχει αυ τό το δικαίωμα στους Εφέ δρους Αξιωματικούς του. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Μόνι μοι και Έφεδροι Αξιωματικοί έχουν συνυπηρετήσει, ιδρώσει και ματώσει στους όρχους και τα πεδία των ασκήσεων και αποδεδειγμέ να ενστερνίζονται το Πνεύμα του Όπλου Ιππικού – Τεθω ρακισμένων.

Ο Αξιωματικός, Μόνιμος ή Έφε δρος, διαπνέεται από αρχές και αξίες καθώς και από την αγάπη και τη διάθεση θυσίας για τη Πατρίδα. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει όλοι εμείς που υπη ρετήσαμε τις ίδιες αξίες στις δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες των μονάδων του Όπλου μας, να τα διακη ρύττουμε από κοινού. Ο καλλιεργημένος άνθρωπος επιδιώκει να ανήκει σε ομάδες και σύνολα που μοιράζονται κοινές εμπειρίες, ιδέες και αρχές. Παράλληλα, θέλει να το επικοινωνεί υπερήφανα, προς όλους καθώς και να προάγει κοι νές δράσεις που υπηρετούν τα ιδανικά του. Συνεπώς η συμμετοχή στο Σύνδεσμο παρέχει στους Έφεδρους Αξιωματικούς μας, την ευκαιρία να διακηρύττουν ότι υπηρέτησαν, ίδρωσαν, μάτωσαν και δάκρυσαν για τα Τεθωρακισμένα. Να διακηρύττουν ότι είναι υπερήφα νοι γι’ αυτή την δύσκολη Υπηρεσία προς τη Πατρίδα, υπηρεσία που δοκίμασε τα όρια καθενός. Επιπρόσθε τα, με τη συμμέτοχη τους διαλαλούν ότι επιθυμούν να συνεχίσουν τη προσφορά τους προς τη Πατρίδα.

Έφεδροι Αξιωματικοί του Όπλου μας, Εκατοντάδες συνάδελφοι είναι ήδη μέλη του Συνδέ σμου μας και συμμετέχουν ενεργά σε πληθώρα δρά σεων. Η ένταξη όλων θα γιγαντώσει το Σύν δεσμο, θα δυναμώσει τη φωνή και τη παρουσία του στις δρά σεις που αφορούν το Όπλο μας. Ο Σύνδεσμός είναι παρών σε κάθε ονομασία νέων Δόκιμων ‘Έφεδρων Αξιωματικών (ΔΕΑ) για να καλωσορίζει τα νέα παι διά στη μεγάλη οικογένεια των Αξιωματικών του Όπλου μας. Ταυτόχρονα επιδιώκει να έρχε ται σε επαφή με τους Εφέδρους Αξιωματικούς που καλούνται για μετεκπαίδευση στη Σχολή Τεθωρακι σμένων. Κάθε πρόταση, επισήμανση ή διαπίστωση είναι καλοδεχούμενη και προ βάλλεται με το κατάλληλο τρόπο στην ηγεσία του Όπλου και του Στρατού μας. Έφεδροι Αξιωματικοί, είστε οι καλύτεροι κήρυκες του Στρατού, των Τεθωρακισμένων και της φιλοπατρίας στην Ελληνική κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα αποτελείτε τον καλύτερο εκπρόσωπο του

Το Μνημείο Ιππικου στο Μέτσοβο Στρα τιώτες με τη στολή του ιππεως το 1940.

Ο Σύνδεσμός μας, πιστός στην παράδοση, για άλλη μια χρονιά, πραγματοποίησε την παραπάνω τελετή, ως ελά χιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στη μνήμη των ηρώ ων ιππέων μας, που αγωνίστηκαν και έπεσαν μαχόμενοι, για την ελευθερία της Πατρίδος μας και τα ιδανικά της φυ λής, κατά την εποποιϊα του 40-41. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ. Το Μνημείο Ιππικού στο Μέτσοβο κατασκευάστηκε από το Σύνδεσμο Αποστράτων Αξιωματικών Ιππικού Τεθωρακισμέ νων, ύστερα από πρόταση του βετεράνου Αξιωματικού Ιπ πικού Αντιστρατήγου ε.α. ΦΡΑΤΖΈΣΚΑΡΟΥ ΑΝΤΩΝΊΟΥ, ο οποίος ως Υπίλαρχος έλαβε ενεργό μέρος στον αγώνα εναντί

του Σαρογλείου μεγάρου, το δε γεύμα και η κοπή της βασιλόπιτας στη μεγάλη αίθουσα τελετών του 1ου ορόφου. Στις Κυρίες θα προσφερθεί καφές, κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης, στην κλειστή βεράντα ΕΛΑΙΑ στο δώμα. Παρακαλούμε να δηλώσετε τη συμμετοχή σας μέχρι 10 Ιανουαρίου 2023, στο γραφείο του Συνδέσμου (210-5226351) ή στον Πρόεδρο (Αντγος ε.α. Δημήτριος Κυριάκος 6972898363), ή στον Γραμματέα του Συνδέσμου (Αντγος ε.α. Χατζηγεωργίου Αντώνιος 6937465839