Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 1
Het Tigrameisje
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 2
Het
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 3
Isabelle Dams
Tigrameisje
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 4
Met dank aan Annick Van Broeck, die aan de basis lag van dit boek, en de directie en het personeel van het Tabaksmuseum in Wervik voor hun medewerking. Š 2009 Linkeroever Uitgevers nv Katwilgweg 2 bus 3 B-2050 Antwerpen info@linkeroeveruitgevers.be www.linkeroeveruitgevers.be Boekverzorging: Mulder van Meurs, Amsterdam Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieÍn, opnamen of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. isbn: 978 -9 0-5 720-330-5 nur: 301 en 402 D/2009/16 76 /21
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 5
Voor alle rokers, ex-rokers, beginners, gelegenheidsrokers, zware rokers, lichte rokers, geniepige rokers, rokers die filters roken, rokers die rollen en niet-rokers die geen hekel hebben aan rokers.
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 6
Dit verhaal werd ge誰nspireerd door getuigenissen. Iemand is onschuldig tot zijn schuld bewezen is.
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 7
proloog maart 1979
7
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 8
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 9
‘Filters zijn voor janetten. Ik zeg het u.’ Felix en ik roken zonder filter. We rollen ze zelf. Elke donderdag- en vrijdag-, soms ook zaterdagavond zitten we te dampen aan de toog van ’t Minste geringste. We doen er ons beklag over Vanden Boeynants. De laatste week vooral over Micha Marah en dat lied met de meest ridicule naam uit de geschiedenis van het Songfestival. Hey Nana. We hopen dat ze niet naar Jeruzalem mag. Ze gaat ons daar compleet belachelijk maken, zegt Felix dan. Maar we praten ook over serieuze dingen. Over Idi Amin Dada die volgens de gazet nogal zot doet daar in de Afrika. En over de vrouwen. Ik meer dan Felix. Maar niet veel meer. We hebben het over vrouwen die lelijk zijn, over vrouwen die mooi zijn en over vrouwen die filters roken. Want dat ziet een mens vandaag veel. Sinds de Belga die homosigaretten zo een vijftien jaar geleden op de markt bracht, is er geen houden meer aan, aan vrouwen die roken. Gelijkheid, noemen ze dat. Felix en ik vragen ons af of er dan vrouwen bestaan die precies weten hoeveel tabak ze tussen het vloeitje moeten rollen om een goeie sigaret te krijgen. Want dat is de kunst. Wie te veel tabak gebruikt, kan trekken, sleuren en slurpen tot hij scheel ziet. Maar nog veel erger is het om te weinig tabak te gebruiken. Wie dat doet, is een sukkelaar die lucht pakt. Nee, alleen wie een degelijke, goed gerolde sigaret rookt, is gelijk. Felix en ik zijn gelijk. Maar vandaag is het anders, en dat was het gisteren ook al. Een mens die niet beter wist zou er bijkans medelijden mee krijgen, zoals Felix daar nu zit. Hij op zijn vaste kruk, twee plaatsen naast de mijne. De lege kruk tussen hem en mij blijft altijd leeg. Al jaren staat die kruk daar maar te staan. Niemand die er ooit op gaat zitten. En wij denken er niet aan om op te schuiven, we zitten goed waar we zitten. Hij met zijn bolleke, ik met mijn pint. Hij vindt dat een man trouw moet blijven aan zijn streek, ik niet. Trouwens, een bolleke De Koninck is van de stad, en niet van hier. Dit is de Kaart, begot de arm-
9
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 10
zaligste parochie van Brasschaat, nog geen geburen van de stad! Maar dat hoort Felix niet graag, nee, dat hoort hij niet graag. Volgens ons Tilly doet hij zich graag wat schoner voor dan hij is. ‘Felix kan zich nog geen deftig stuk vlees permitteren, maar hij parkeert zijn Audi wel graag waar iedereen het ziet.’ Ons Tilly spreekt ‘Audi’ altijd raar uit, op zijn Frans. ‘Een Oodi,’ noemt ze het. Ze heeft een hekel aan de Duitsers, misschien doet ze het daarom. En aan Felix, daar heeft ze ook een hekel aan, ons Tilly. ‘Het is godverdomme toch waar, Pierre?’, vraagt ze dan. Maar ik geef haar nooit gelijk. ‘Felix spaart zich de boterhammen uit de mond voor dat vehikel op vier wielen. Hij is toch veel te mager? En die zoon van hem? Ook al zo een scharminkel. Ik zeg het u, Pierre, al zijn geld gaat naar die aanhouderij met dat chic volk uit Vriesdonk. Want voor zijn Francine zal hij die Audi niet gekocht hebben. Het mens moest het weten, ze moest eens weten…’ En dan begint ons Tilly altijd met haar hoofd te schudden. Nee, van Felix moet ze niks hebben. Maar mij kan het allemaal weinig schelen. Leven en laten leven. Dat iedereen zijn goesting doet. Meer zelfs, als ik ooit van mijn leven op de oprit verschijn met dezelfde Audi, springt ons Tilly een gat in de lucht. Zeg dat ik het u gezegd heb. Maar Felix is dezelfde niet meer, niet sinds de moord. Al twee dagen zit hij hier te verwelken dat het geen naam meer heeft. En de mensen gaan daar natuurlijk van alles achter zoeken. Ons Tilly had haar ‘ziet-ge-wel’-wenkbrauw opgetrokken. Alsof een vent niet gewoon triestig mag zijn, zeker nu. Want het is toch wel godgeklaagd, ook al wordt er niet over gepraat. En trouwens, Felix is niet de enige die ervan aangedaan is. Jean van achter de bar is een beetje nerveuzer dan anders, ik zie het aan de kraag van mijn pint. Als die
10
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 11
een vinger dik is, zal het veel zijn. En hoe lang tapt Jean nu al? Vandaag op de Belga ook. Guy, dat is een collega van mij, fluisterde nog maar haar naam, haar naam die klinkt als die van een cherubijntje, of de ploegbaas stond er al bij. Kregen we daar allemaal een preek over doorwerken dat de pastoor erbij zou verbleken! En dat hebben wij nu nog nooit gehad want dat doen wij altijd, doorwerken. Nee, sinds ze gevonden is, doen de mensen anders dan anders. Na de shift! Dan blijven wij toch allemaal wachten aan de vaart? Want daar ligt de Belga. We blijven er altijd nog eentje roken, al jaar en dag. Zelfs zij die niet roken, roken mee. En vandaag bleef er niemand wachten aan de vaart. Geen kat. Terwijl het nochtans schoon weer was om er eentje te blijven roken. Raar, ik kan het niet anders zeggen, raar… En nu zitten we hier, Felix en ik, allebei op onze kruk. Op een maandagavond dan nog. Dat doen wij normaal niet. Omdat de week nog lang is. Hij kijkt naar zijn shag, of naar de knappe madame op het pakje. Niet die met de hoed, want dat is ook een ferme verschijning, maar die in het tijgerpakje. Zijn madame, heb ik van horen zeggen, maar ik heb het nog niet durven vragen. En dat heb ik nu nooit bij Felix. Maar sinds het gebeurd is, is alles anders. Jean van achter de bar weet ook niet goed wat te zeggen. En hij is daar nochtans beter in dan ik, want hij is een cafébaas en cafébazen, die weten altijd wel wat te verzinnen. Alle drie kijken we nu naar het tijgermeisje. We kijken zo lang dat mijn pint warm begint te worden tussen mijn vingers. En dan begint Jean godzijdank weer te babbelen. Ik was bang dat het er nooit van ging komen. ‘Ik ken nog een straf verhaal over een echte katvrouw,’ zegt hij. Jean en ik kijken naar Felix, die naar zijn bolleke blijft gapen. ‘Komaan, Jean, katvrouwen bestaan toch niet!’ Ik probeer zo nor-
11
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 12
maal mogelijk te klinken. En ik denk dat het lukt want Jean doet precies hetzelfde. ‘Jawel, Pierre, jawel.’ ‘Ja, vroeger, in de Middeleeuwen misschien! Toen de boeren nog op zwerfkatten schoten en de volgende dag een dood wijf op hun erf vonden.’ ‘Wij gaan toch elk jaar naar Spanje? Ons Nicole heeft daar toch een kozijn wonen? En die kozijn werkt daar bij de Guardia Civil, de Spaanse politie is dat. Zijn baas, el comandante, heeft daar ooit iemand binnen gehad, jongen, niet te geloven!’ Jean is goed in het vertellen van straffe verhalen, misschien wel de beste. Felix is volgens mij even curieus als ik, al laat hij het niet merken. Ik hoor het aan de manier waarop hij zijn sigaret aftikt op de asbak, iets sneller dan anders. Tik – tik – tik. ‘Dus, op een mooie dag, de comandante is rustig aan het trabachos, krijgt die daar een hysterische schaapherder binnen. Echt lijkbleek komt die jongen dat politiebureau ingelopen. Benga, benga! Want dat betekent ‘kom’ in het Spaans. De comandante, al het één en ander gewoon, probeert de herder eerst gerust te stellen. Hij geeft hem een kop straffe koffie om op adem te komen. Volgens de kozijn van ons Nicole is dat een standaardprocedure. Maar die herder moet van de koffie niet weten. En dat was niet normaal aangezien de koffie toen redelijk prijzig was, met die burgeroorlog. Nee, de herder moet het niet hebben.’ Wij drinken ook geen koffie, Felix en ik. Wij roken. En een mens die rookt, mag geen koffie drinken. Dat zegt de dokter. Maar goed, ik wil Jean zijn straf verhaal niet onderbreken. ‘Basa Andere’, krijst die herder alleen maar, ‘Basa Andere.’ En de comandante verstond maar niet wat hij wilde zeggen. Want die her-
12
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 13
der was van Baskenland, en Basken en Spanjaarden, die verstaan elkander niet. Dus haalt hij er een Baskisch woordenboek bij. Maar nergens kan hij de woorden ‘basa’ of ‘andere’ terugvinden. En hoe langer hij zoekt, hoe zenuwachtiger de herder wordt. Dus uiteindelijk beslist de chef van de Spaanse gendarmerie om de schapendrijver dan toch maar te volgen. En lopen dat die jongen doet, weg van het dorp, altijd maar verder en verder de bergen in. En dan een dik bos in! Maar echt een woud, zoals die alleen in het noorden van Spanje te vinden zijn. Een donker bos met boomstammen die gaan samenklitten tot ze zo een onverzettelijke homp vormen. Bomen met takken als tentakels die alle daglicht buiten houden. Struiken met grote, kronkelende wortels die rotsen verbrijzelen, met rottend gebladerte en met van die harige groene dingen die van de takken druipen. Is iemand van jullie al in zo’n bos geweest?’ Ik schud van niet, Felix tikt alleen maar nog iets sneller. Tik – tik – tik. ‘Spijtig, want dan hadden jullie geweten wat de comandante moet gedacht hebben. De herder gaat er als een wilde vandoor, hij vliegt door het woud en de Spaanse gendarm doet het bijna in zijn broek van de schrik. Want hij weet dat hij zonder de herder nooit de weg terug vindt, dat hij zal sterven van de honger en de dorst. En om het nog erger te maken, zitten daar beesten, jongen, daar zitten beesten die de grote chef nog nooit gezien heeft! Dikke insecten zoeven voorbij, met angels zo vet als een tennisbal. Overal kruipen harige spinnen met giftanden waar een mens ter plekke een hartinfarct van zou krijgen. Hij hoort ratten aan de boomschors knagen. Knars, knars, knars en dan een gerommel, als dat van de donder die begint te rollen aan het begin van een onweer. Het enige andere geluid is het kraken en piepen van de houten reu-
13
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 14
zen. En dat groene zeewier dat van de takken lekt, blijft maar wiegen, alsof iemand er stiekem in zit te blazen.’ Jean blaast zijn bieradem recht in ons gezicht om zijn verhaal kracht bij te zetten. Dat is nergens voor nodig. Felix is er met zijn gedachten toch niet bij. ‘Basa Andere,’ blijft de herder ondertussen maar herhalen, ‘Basa Andere.’ De kapitein van de kozijn van ons Nicole is bijna helemaal op, van de paniek, van de vermoeidheid en van de pijn. Juist als hij wilt gaan zitten om het op te geven, ziet hij een lichtpuntje. Gelijk mensen tussen leven en dood, loopt de comandante naar het licht. Zo snel hij kan. En dan arriveert hij op wat hij vandaag nog altijd de mooiste plek op aarde noemt. Een oase van licht, midden in dat donkere bos.’ Als er niemand in het café zit, vult Jean zijn tijd met kruiswoordpuzzels. Ik zet er vijf frank op in dat hij daar het woord ‘oase’ heeft bijgeleerd. Dat heb ik hem nu nog nooit horen zeggen. Maar sinds vandaag heeft hij de gazetten om zich mee bezig te houden als Felix en ik er niet zijn. Want in elke krant valt er wel iets over te lezen. ‘De chef staat in het midden van een open plek, zo zonovergoten dat het pijn doet aan zijn ogen. Geel van de zon en groen van het lange, zachte gras, en ook blauw en zilver van een kabbelend beekje. De hemel in het echt, maar dan nòg mooier. Als door God geslagen, gaat de man zitten. Hij kan wel wenen van de pure schoonheid en is zo gelukkig dat hij het bijna niet hoort. ‘Basa Andere’, ‘Basa Andere,’ altijd maar stiller en stiller, ‘Basa Andere’, ‘Basa Andere’. De herder wijst naar iets wat vlak bij de beek ligt. De baas van de politie tuurt met de ogen bijna dicht, maar hij kan maar niet zien wat het is. Een stuk wrakhout? Een afgewaaide tak? De grillige vorm van het ding jaagt hem de stuipen op het lijf.
14
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 15
De schapenjongen trekt hem verder, schuifelend, maar altijd dichter bij het ding. En hoe dichter hij komt, hoe beter hij het ziet. Hij ziet wat het is, maar hij kan het niet geloven. Alles, maar niet dit.’ Jean kijkt eerst naar mij, dan naar Felix. Wij zeggen niks, blazen alleen maar tegelijkertijd de rook door onze neus zoals de echten, dus gaat Jean verder. ‘De comandante staat nog zeker drie meter van het object verwijderd als de stank zo erg wordt dat hij niet meer verder wilt. Hij heeft de grootste moeite om niet voorover te buigen en alle gal uit zijn lijf te kotsen. Hij staat naast de herder en kijkt naar het griezeligste wat hij ooit gezien heeft. De chef kijkt naar het lijk van een man, helemaal uitgekleed. Een lichaam zo verwrongen dat het lijkt alsof iemand het zo gebeeldhouwd heeft.’ Terwijl Jean te koop loopt met de dure woorden uit de Zweedse puzzels, hoop ik dat zijn verhaal hier ophoudt. Alstublieft. Niet nu. ‘Op handen en knieën zit hij, de dode man, met de gewrichten verdraaid op zulk een vreselijke manier dat de gendarm naar het schijnt nog altijd begint te kokhalzen als hij erover vertelt. Ik zal beginnen bij de vingers. Die staan veel verder uit elkaar dan een mens zijn vingers uit elkaar kan krijgen, alsof ze één voor één van zijn hand losgerukt werden. De moordenaar heeft allebei de schouders van de man uit hun kom gescheurd. Zijn schouderbladen steken als spitse driehoeken uit zijn rug, zoals bij een leeuwin die haar prooi besluipt. De ellebogen van dat lijk staan naar binnen gebogen, zo diep dat ze bijna zijn kin raken. Maar met de polsen zo ver naar buiten dat botsplinters door zijn vel steken, begot als priemen zo scherp! Het hele lichaam geeft zo een verkrampte indruk dat de comandante er zeker van is dat de man voor hij stierf ondraaglijke pijnen moest hebben geleden of een spas-
15
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 16
tische aanval moest hebben gehad. En ineens hoort hij het weer, de chef, hij hoort: ‘Basa Andere.’ En de rustige, bekwame, Spaanse politiebaas pakt de herder bij zijn kraag. ‘Asesino! Asesino!’ blijft hij maar roepen tegen het arme kind. Moordenaar! Moordenaar!’ Voor het eerst sinds Jean zijn straf verhaal begon, kijkt Felix op. Ik weet niet goed hoe dat komt. Is hij geschrokken omdat Jean zo ineens zijn stem verheft? Of misschien wordt hij kriebelig van het woord ‘moordenaar’? Ik voel me meteen schuldig. Felix merkt het gelukkig niet. Tik – tik – tik en Jean gaat door. ‘Maar die herder is natuurlijk helemaal niet de dader. Wie kan tellen, weet dat ook. De comandante loopt met een grote boog om de mottige dode heen, altijd op minstens drie meter afstand, tot hij pal tegenover het lijk staat. Als het slachtoffer nog niet was komen te gaan, had hij het recht in de ogen gekeken. En opnieuw ziet de Spaanse chef iets onverwachts, iets wat hij niet had zien aankomen. Hij kijkt naar het hoofd van het lijk en kijkt gegeneerd terug opzij. Hij durft het amper, maar hij doet het nog eens, om er zeker van te zijn, en begint te blozen gelijk een wilde boerenmeid. Zo beschaamd is hij door wat hij daar ziet. Even verlegen als in die droom waarin hij op het bureau verschenen was zonder kleding aan. Want iedereen heeft wel eens van die dromen waar een mens liever niet over vertelt.’ ‘Komaan Jean, wat ziet hij dan?’ Ik rol mijn volgende sigaret, geconcentreerd en afgemeten, maar ik zie toch dat Jean stilletjes staat te schokken. Jean is een verteller, en hij vindt het geweldig plezant als mensen ook naar zijn vertelsels luisteren. Wij weten dat hij overdrijft, altijd, al gaat het over zijn dikke teen. Een hamerteen. Zegt hij. Misschien weet hij dat wij weten dat hij alles graag opklopt. Maar dat maakt allemaal niks uit, hier in ’t Minste geringste. Ik vraag het hem toch, wat de comandante ziet. Ik maak hem
16
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 17
graag content. Felix maakt Jean ook graag content, maar niet vandaag. Ik vraag me af of hij ooit weer de oude wordt. ‘De comandante ziet iets wat hij nog nooit gezien heeft. Hij ziet het gezicht van een man die klaarkomt!’ Hier begint Jean stiller te praten, veel stiller, en ook een beetje trager. Want als er nu één ding is waar we het nooit over hebben, dan is het wel seks. Jean omdat hij geen seks heeft, ik omdat ik geen goeie seks heb en Felix omdat hij seks had met iemand die niet van hem was. Althans, dat zeggen de mensen toch. Felix kijkt naar zijn tabak, de tabak van Tigra. Ik ook, naar de madame dan, de madame van Tigra. Volgens mij moet dat wel goeie seks geweest zijn. ‘Puur geluk! Dat staat er te lezen op het wezen van het lelijkste lijk dat de chef ooit in zijn leven heeft gezien. Puur geluk! En gasten, ik weet niet hoe jullie eruit zien als jullie – allez – maar ik zweer het u! De Spaanse gendarm had misschien nog nooit in zijn leven het gezicht gezien van een man die – hé – maar hij wist wel zeker dat deze man niet normaal van de grond geweest moest zijn. Extase of zoiets, had de chef van de kozijn van ons Nicole gezegd, gelukkiger dan gelukkig was die vent geweest, vlak voor zijn dood. Doodzonde.’ Jean schudt met zijn hoofd om het allemaal nog erger te doen lijken. Ik weet met mijn eigen geen blijf. Ik wil het, vooral nu, niet over seks hebben. Tik. En Felix ook niet. ‘De politieman is jaloers. Nochtans was hij altijd content geweest met de zondagavond. Dan gingen hij en zijn ‘mujer’, dat is Spaans voor ‘zijn vrouw’, iets vroeger dan anders slapen. Maar nu weet hij dat er iets bestaat wat hij nog nooit heeft meegemaakt. Zo gelukkig, en dat weet hij zeker als hij nog eens in de ogen van die afschuwelijke dode kijkt, is hij nog nooit geweest. Hij moet ervan
17
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 18
gaan zitten, de comandante, met zijn armen rond zijn knieën, en hij probeert zich in te beelden wat die vent gevoeld moet hebben op het moment dat hij kwam te gaan. Hij spant zich in, zijn uiterste best doet hij, maar hij kan niks bedenken wat nog maar in de buurt komt van het geluk waar hij nu op zit te kijken. ‘Basa Andere.’ In al zijn overpeinzingen is de politieman de herder uit het oog verloren. Die zit naast hem. Langzaam en duidelijk articulerend vraagt de gendarm: ‘Heb – jij – iets – gezien?’ Hij hoopt dat de herder hem verstaat en hij wijst naar het lijk. En de schapenjongen begint te vertellen, in zijn beste Spaans, wat niet zo goed was want hij was dus een Bask, wat hij gezien heeft.’ ‘En, Jean, heeft hij iets gezien?’ Dit is de tweede keer vanavond dat ik Felix hoor. En de eerste vraag die hij stelt. Misschien klinkt zijn stem daarom zo anders dan anders. Maar hij lijkt echt nieuwsgierig, benieuwd of de herder iets gezien heeft. Ik hoop dat hij weet dat Jean altijd overdrijft. ‘Natuurlijk heeft de herder iets gezien, Felix. Er is altijd wel iemand die iets gezien heeft, al gebeurt het nog zo stiekem. Deze week! Die bankbediende. Die Michaux, vermoord in Ukkel? Niemand had iets gezien. Niemand wist van niks. En nu is daar toch een getuige opgedoken? Een getuige die iets gezien heeft? Een getuige die de daders herkend heeft? De IRA zat erachter! En wie had dat nu geweten? Als die getuige er niet geweest was? Dat die sukkelaar van een bankbediende ocharme vermoord is omdat hij voor de poort van de Britse ambassade geparkeerd stond? Omdat ze dachten dat hij de Britse ambassadeur was? Hoeveel pech kan een mens hebben? Maar er was toch iemand die iets gezien heeft. Er was toch een getuige, Felix. Dat is altijd zo.’ Ik kan Jean wel op zijn stomme smoel slaan!
18
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 19
‘Die herder begint dus te vertellen, in zijn beste Spaans, dat hij die morgen was opgestaan om, wat hij elke morgen doet, de schapen naar een wei te brengen. Zodat ze kunnen grazen, die schapen, zodat ze lekker vet worden. Want schaapsbout is een specialiteit in Spanje. Dus die herder trekt met zijn kudde op stap, op zoek naar lang, mals gras, en hij besluit om dwars door het bos te trekken. Niet zo slim, maar hij was nog jong. En hij kon nog niet weten dat het niet lang zou duren of die schapen zouden komen vast te zitten in dat dichte woud, vol dikke boomstammen en tentakels en harige dingen. Helemaal ingesloten door het verwilderde loof kunnen ze niet meer voor- of achteruit. Die beesten beginnen te mekkeren van de angst en de herder kan maar één ding doen. Hij moet op zijn eentje op zoek naar een uitweg en de schapen dan één voor één dragen. En het waren er meer dan vijftig begot! Dus hij begint te stappen, ferm de pas erin want jonge herders kunnen wel wat verdragen. Ineens ziet hij licht door het bos schemeren, niet veel, een klein beetje maar, precies zoveel als de comandante had gezien. En juist zoals de gendarm had gedaan, begint hij te lopen. En te hopen, met heel zijn hart, dat dit het einde van het bos is, de verlossing voor zijn schapen. Het zonovergoten gras, het beekje, de bloemetjes, hij komt dichterbij, maar stopt. Zo ineens. Stokstijf stil staat hij. Want hij hoort iets. Een zacht gespin, een geronk dat hij nog nooit eerder gehoord heeft. Prrr…Prrr…’ Ik kijk naar het Tigrameisje en kan alleen nog maar denken aan seks. Prrr…Prrr… ‘Stil loopt de schapendrijver verder. Het zou een panter kunnen zijn. Al klonk dat gespin zachter dan dat van een panter. Dacht de herder, want hij wist ook niet hoe luid panters spinnen. En of panters spinnen. De jongen sluipt verder, in de richting van het geronk. En hoe beter hij het hoort, hoe minder bang hij is. Het klinkt, ja, schattig…’
19
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 20
Ook hier verandert de klokkenstem van Jean in een zacht gebrom, zo diep dat het nauwelijks nog hoorbaar is, want ‘schattig’ is een woord dat hij normaal niet gebruikt. Maar niks is nog normaal. ‘De herder trippelt verder, recht op het lieflijke geluid af, hij wordt erdoor aangezogen, zijn hersenen merken niks anders meer op, het is oorverdovend, hij is geweldig benieuwd. Eindelijk komt hij aan de rand van de open plek waar hij zich achter een boomwortel verstopt, in de laatste schaduw van het woud, om zeker niet gezien te worden. Hij ligt plat op zijn buik, juist zijn hoofd houdt hij een beetje recht om boven de boomwortel uit te kunnen piepen. Langzaam, van links naar rechts, kijkt hij over het gras. En dan ziet hij haar: Basa Andere. En dat, mijne heren, is Baskisch voor ‘de woudvrouw’. Maar dat kon de comandante natuurlijk niet weten. Een bloedmooie katvrouw, die Basa Andere! Ze ligt te spinnen, aan de oever van de kreek, en zo schoon te wezen dat de herder zijn ogen nog verder openspert in de hoop dat hij dan nog meer van haar kan zien. Languit ligt ze, op haar zij, met haar billen zijn richting uit. Zien jullie het al?’ Natuurlijk zien we het al! Felix en ik kijken allebei naar het pakje tabak waarop ze liggend afgebeeld staat, haar kont pront de lucht in. Ze kijkt terug. Ik mag er niet aan denken. ‘Haar twee billen zijn zo fijn en rond dat ze perfect in zijn handpalmen zouden kunnen passen. Haar benen zijn lang en slank en stevig en zacht, afgerond met heupen mooier gevormd dan het mooiste bekken dat hij tot dan toe gezien heeft. Met daarboven een taille waar hij met zijn vingers rondkan, denkt de herder. Haar rug is gespierd, fijn, gemaakt om gestreeld te worden. En de dunne hals om in te bijten. De herder lacht zijn tanden al bloot als die Basa Andere zich omdraait, met de ogen gesloten en al maar goed! Want anders had ze de herder misschien gezien. De jonge knaap kijkt zijn ogen uit zijn kop. Hij wist dat vrouwen borsten hadden, maar niet
20
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 21
dat ze zo geweldig knap konden zijn. Rond van vorm en mals, hangen ze een beetje door naar de ene kant, terwijl ze daar zo op haar zij ligt te ronken, met twee van die kleine donkere tepeltjes. De ideale vrouw, ware het niet dat haar lichaam, en dit geloven jullie nooit, helemaal bedekt was met een zachte gouden dons, als een kat. Een pels, glinsterend en blond. De herder blijft uren naar deze katvrouw turen, terwijl hij daar zo plat op zijn buik ligt. Hij ziet hoe ze af en toe een kam tussen het gras zoekt om haar pels te kammen, altijd maar spinnend, maar ook altijd wonderschoon.’ Felix en ik twijfelen daar geen seconde aan. Pels of geen pels. ‘Maar dan ziet de schapendrijver iets bewegen, ergens in het bos aan de overkant. Basa Andere spant haar spieren op en spitst haar puntige oren. Onbeweeglijk stil blijft ze liggen, al stopt ze nooit met spinnen. Er komt een wandelaar aangestruikeld, met een enorme vaart. Tot hij, net als de schapendrijver, blijft staan wanneer hij de vrouw ziet. Aan de grond genageld. Niemand beweegt. Het enige wat de herder kan horen, is het zachte gespin, dat nu iets sneller klinkt. Prrr…prr…prr…’ Ik denk weer aan seks. Felix heeft zijn handen om zijn madame geklemd, de duimen wit van het duwen. Zijn sigaret ligt wat te verdampen. Ze is nochtans goed gerold. Spijtig. ‘En dan doet die katvrouw iets wat de herder bijna zijn tong doet afbijten uit pure jaloezie. Ze glimlacht naar de wandelaar. Ze lacht de schoonste en witste tanden bloot terwijl de lome oogleden langzaam opengaan en haar grote, gouden ogen de wandelaar aankijken vanonder haar lange wimpers. Een beetje verlegen, maar wel sexy. Ze lonkt de wandelaar, die zijn geluk niet op kan. Want een mens komt maar één keer in zijn leven een katvrouw tegen, en zeker zo een schone.’
21
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 22
Felix zit nu met zijn ene hand in zijn rechterbroekzak en kijkt naar beneden. Ons Tilly zou natuurlijk weer denken dat hij dat doet om de tranen in zijn ogen te verbergen. Misschien moet ik mijn hand op zijn schouder leggen. ‘De wandelaar loopt. Hij kan niet rap genoeg bij die vrouw zijn die lacht met lippen zo rood en vol en gedistingeerd als die van Sylvia Kristel. De herder, verlamd door razernij, kan alleen nog maar toekijken als zij haar benen spreidt voor een ander. Want dat doet ze, godverdomme! Glimlachend opent ze haar benen, pal voor die verdwaalde zijn hoofd. Van achter de boomstronk waar hij ligt, nog altijd plat op zijn buik, kan de jongen ruiken dat ze ruikt zoals de zee. Fris en zoutig en zo lekker dat een mens er gewoon naar moet gaan kijken. En ze zet haar voeten nog wat verder uit elkaar, onbeschaamd, zodat de wandelaar het volle zicht krijgt op wat er daar tussen haar benen zit. Hij loopt betoverd op de poes af en neemt haar. De herder houdt zijn handen op zijn oren, hij drukt ze bijna plat, om niet naar het gespin te moeten luisteren. Maar hij hoort het toch. Prr…Prr… En de toerist maar hijgen, zijn vingers hebben haar gouden vacht vastgegrepen met zoveel geweld dat het lijkt alsof hij haar nooit meer wilt loslaten. Op handen en knieën zit hij, pompend gelijk een beest, met meer geluk op zijn gezicht dan de herder voor mogelijk houdt. Sneller en sneller, het gespin luider en luider. De wandelaar beukt zich de ziel uit zijn lijf, rekt zijn handen om zoveel van haar te kunnen vasthouden als hij kan. Hij draait en keert, alsof zijn lijf niet zoveel genot aankan. En dan krijst hij één keer, keihard, zo hard dat het woud davert op zijn grondvesten. Daarna is er niks meer. Geen krekel die tsjirpt, geen boom die kraakt. De herder durft niet te kijken, hij drukt zijn gezicht in de vochtige aarde onder hem, nog altijd met zijn handen op zijn oren. Hij is bang en opgewonden tegelijkertijd. En daarom kijkt
22
Het Tigra meisje Boek:Layout 2
12-11-2009
16:25
Pagina 23
hij toch, over de boomwortel waarachter hij verstopt zit. De wandelaar is nu niet meer dan een misvormd lijk, zijn gezicht het enige wat overblijft van de extase kort daarvoor. De schapenjongen ziet hoe de katvrouw soepel van onder het lichaam naar de beek kruipt, zich daar even wast, haar gouden haren kamt en wegloopt. Op de tippen van haar tenen en gelukzalig spinnend. En dat is echt gebeurd. Zegt de comandante van de kozijn van ons Nicole.’ ‘Jean, lul niet zo!’ Felix propt zijn eigen katvrouw in zijn broekzak en slaat zo hard met de deur dat er van ’t Minste geringste bijna alleen nog de naam van het café overblijft.
23