versions très modernes d’opéras classiques. Personnellement, je n’ai rien contre ces relectures, à condition qu’elles évitent la vulgarité. Si telle ou telle production suscite des réactions vigoureuses, j’estime que c’est une bonne chose. Que serait l’opéra sans un certain degré de controverse ?
Men vraagt me vaak wat ik vind van sommige resoluut moderne versies van klassieke opera’s. Persoonlijk heb ik niets tegen zulke herinterpretaties, op voorwaarde dat ze niet vulgair worden. Als de ene of andere productie felle reacties oproept, vind ik dat wel een goede zaak. Want wat zou opera zijn zonder een zekere controverse?
En Europe, l’opéra est largement subsidié par les pouvoirs publics. Alors qu’aux États-Unis le financement est essentiellement privé. Quel est votre sentiment à ce propos ? LS : Ce sont bien sûr deux approches radicalement différentes. Regardons la situation de la Monnaie. Je crois que Peter de Caluwe a engagé une réflexion très positive à ce propos. Il a compris que les temps changent et que les gouvernements ont de plus en plus de mal à financer des activités sociales et culturelles. Le contexte est devenu totalement différent et les responsables d’institutions culturelles doivent s’adapter. Il faut désormais se tourner davantage vers les entreprises et vers des personnes privées qui peuvent apporter leur contribution. La Monnaie a pris ce chemin et je l’en félicite. Je sais que cela suppose un gros travail mais c’est indispensable.
In Europa wordt opera in grote mate gesubsidieerd door de overheid, terwijl de financiering ervan in de Verenigde State vooral privé is. Wat vindt u daarvan? LS: Het zijn in ieder geval twee radicaal verschillende benaderingen. Wat de situatie van de Munt betreft, denk ik dat Peter de Caluwe hierover een heel goede visie heeft ontwikkeld. Hij heeft begrepen dat de tijden veranderen en dat de overheid het steeds moeilijker heeft om maatschappelijke en culturele activiteiten te financieren. De context is nu helemaal anders en de verantwoordelijken van culturele instellingen moeten zich daaraan aanpassen. Ze moeten zich tegenwoordig meer richten op bedrijven en particulieren die een bijdrage kunnen leveren. De Munt is die weg ingeslagen, en ik vind dat goed. Ik besef dat deze aanpak grote inspanningen vergt, maar hij is onvermijdelijk.
Na uw nauwe samenwerking met Bernard Foccroulle hebt u in Peter de Caluwe een nieuwe gesprekspartner gevonden. LS: Ik zou durven zeggen dat het een win-win-winrelatie is. Aan het eind van mijn mandaat bij Swift, in 2007, gaven we een receptie in het kasteel van het bedrijf om de nieuwe Munt-baas te verwelkomen: er waren 700 mensen aanwezig. Sindsdien zijn Patrizia en ik dit huis blijven steunen. Peter de Caluwe heeft het een nieuwe impuls gegeven. Ik heb veel waardering voor zijn inspanningen om alle maatschappelijke rangen en standen te bereiken.
Pour vous, Patrizia Schrank, quels ont été vos coups de cœur à la Monnaie ? Patrizia Schrank : Je pourrais vous citer bien des spectacles qui m’ont touchée ou fascinée. Au hasard de la mémoire, quelques titres. J’ai adoré Hanjo et Matsukaze de Toshio Hosokawa, deux œuvres magiques qui vous emportent dans un autre monde. Je voudrais aussi mentionner certaines productions données hors les murs, comme The Cave de Steve Reich. La mise en scène de Luc Bondy pour Wintermärchen de Philippe Boesmans était extraordinaire. Récemment, le Così fan tutte conçu par Michael Haneke a montré avec une élégance rare comment on pouvait faire une transposition moderne d’un classique du XVIIIe siècle. Et je m’en voudrais d’oublier Les Huguenots, véritable résurrection d’un grand opéra français que la production d’Olivier Py nous a révélé sous un jour nouveau.
Patrizia Schrank, wat waren uw favorieten in de Munt? Patrizia Schrank: Ik zou heel wat voorstellingen kunnen opsommen die me hebben geraakt of geboeid. Ik beperk me dus tot een paar titels die me zo meteen voor de geest komen. Ik hield erg veel van Hanjo en Matsukaze van Toshio Hosokawa, twee magische werken die je meevoeren naar een andere wereld. Ik vermeld ook graag een aantal producties die extra muros werden opgevoerd, zoals The Cave van Steve Reich. Luc Bondy’s regie in Wintermärchen van Philippe Boesmans was buitengewoon. Onlangs bewees Così fan tutte in de enscenering van Michael Haneke op zeldzaam elegante wijze hoe een modernisering van een klassiek werk uit de achttiende eeuw goed kan werken. En ik mag zeker Les Huguenots niet vergeten, een echte verrijzenis voor een grote Franse opera die in de productie van Olivier Py in een heel nieuw daglicht kwam te staan.
Hebt u een bijzondere herinnering in verband met de Munt? LS: In 1997 had Swift een veertigtal mensen uitgenodigd voor een operavoorstelling, onder wie Javier Solana, die toen secretaris-generaal van de NAVO was. Op het programma stond Il Trittico van Puccini, drie eenakters. Tijdens de opvoering van Suor Angelica begon Solana hardop te huilen. Het is inderdaad een verhaal met een buitengewone dramatische intensiteit. Iedereen rondom ons was diep aangegrepen, in die mate zelfs dat iemand me suggereerde om onze genodigden zakdoekjes te geven in de plaats van cd’s!
Comment voyez-vous votre rôle dans la configuration des divers groupes qui soutiennent la Monnaie ? PS : Dès le départ je me suis impliquée en adhérant aux Amis de la Monnaie. J’ai eu la chance d’être admise au sein du conseil, ce qui m’a permis de rencontrer des personnalités comme Lyn Parser ou Jean-Pierre de Launoit. J’ai admiré la façon dont Peter de Caluwe a su rassembler autour de lui une équipe de haut niveau, avec de vrais professionnels. Pour reprendre ce que disait Leonard, il y a un grand travail qui a été entrepris sur le fundraising, et qui porte ses fruits. Par ailleurs, j’ai été conviée à faire partie des Ambassadrices de la
Hoe ziet u uw rol in de verschillende groeperingen die de Munt ondersteunen? PS: Ik heb me van meet af aan geëngageerd door lid te worden van de Vrienden van de Munt. Ik had het geluk te worden opgenomen in het bestuur, waardoor ik mensen als Lyn Parser en Jean-Pierre de Launoit heb mogen leren kennen. Ik was vol bewondering voor de manier waarop Peter de Caluwe zich heeft weten te omringen met een team van het hoogste niveau, met echte professionals. Om terug te keren naar wat Leonard al zei: er zijn heel wat inspanningen geleverd op het gebied van de fundraising, en dat werpt zijn vruchten af. Ik ben
Patrizia & Leonard H. Schrank
Après avoir collaboré étroitement avec Bernard Foccroulle, vous avez trouvé un nouvel interlocuteur en la personne de Peter de Caluwe. LS : Je dirais que c’est une relation win-win-win. À la fin de mon mandat chez Swift, en 2007, nous avons organisé une réception au château de l’entreprise pour accueillir le nouveau patron de la Monnaie : 700 personnes étaient présentes. Depuis lors, Patrizia et moi n’avons cessé de soutenir cette maison. Peter de Caluwe lui a donné une nouvelle impulsion. J’apprécie beaucoup les efforts qu’il déploie pour toucher toutes les catégories sociales. Avez-vous un souvenir marquant lié à la Monnaie ? LS : En 1997, Swift avait invité une quarantaine de personnes à l’opéra, parmi lesquelles Javier Solana, à l’époque secrétaire général de l’OTAN. L’œuvre figurant alors au programme était le Trittico de Puccini, trois opéras en un acte chacun. Pendant la représentation de Suor Angelica, voilà que Solana se met à pleurer à chaudes larmes. Il faut dire que cette histoire a une intensité dramatique extraordinaire. Autour de nous, tout le monde était profondément ému. Au point que quelqu’un m’a suggéré : au lieu de donner des CD à vos invités, vous devriez leur distribuer des kleenex ! On me demande souvent ce que je pense de certaines 94 FUNDRAISING & PR
LA MONNAIE
DE MUNT
FUNDRAISING & PR 95