O europejskiej współpracy w oświacie
11
12
R. Beck, Interkulturowość – inspirująca przygoda intelektualna, „Hejnał Oświatowy” 2007, nr 1/71, s.28. MCDN – Dział Marketingu Oświatowego i Współpracy z Instytucjami Nauki i Edukacji i Współpracy Zagranicznej.
i organizacyjna, praktyczna forma podejmowanych działań jest również rezultatem pracy nauczycieli konsultantów – pracowników działu. Treść, ramy czasowe i konkretna forma realizacji powstają w następstwie ustaleń między partnerami na drodze korespondencji elektronicznej. Obowiązującą zasadą jest dostępność konkretnego seminarium czy warsztatów dla wszystkich nauczycieli. W naszym przypadku dla nauczycieli z terenu całej Małopolski. Przy zachowaniu dobrowolności ich udziału, ale i pierwszeństwa zgłoszenia. Drugą zasadą jest wzajemna promocja przez instytucje partnerskie szeroko rozumianego dziedzictwa kulturowego naszych regionów, realizowana podczas seminariów i warsztatów, równolegle z programem ściśle pedagogicznym. Wszyscy jesteśmy świadomi, że w odpowiedzialnie podejmowanych działaniach edukacyjnych i dydaktycznych, oddzielanie problematyki kultury od problematyki oświaty jest sprawą sztuczną! Przed kilku laty, na łamach „Kwartalnika Edukacyjnego” opisałam współpracę MCDN – ThILLM do roku 2004 włącznie13. Zwróciłam wtedy uwagę, że w praktyce działań na rzecz doskonalenia nauczycieli, przewodnim motywem, podejmowanym przez ThILLM – Thűringer Institut fűr Lehrerfortbildung, Lehrplanentwicklung und Medien jest kształtowanie i wzmacnianie kompetencji indywidualnych i wspólnotowych/zespołowych. O kształtowaniu u uczniów kompetencji językowych i dydaktycz13
pcen i otoczenie
ministrów spraw zagranicznych. Mam jednak również i drugie, równie głębokie przekonanie, iż za kształt przyszłości jesteśmy odpowiedzialni wszyscy, każdy niejako na swoim odcinku działania, zaś formułowane przez polityków cele zostaną zrealizowane wtedy, gdy będzie prowadzona, m.in. także przez środowiska oświatowe, systematyczna praca na rzecz dialogu i zbliżenia narodów. Po obu stronach Odry. Potrzeba i konieczność dialogu jest ciągle aktualna. Dialog ten rozszerzamy o trzeciego partnera, czyli Francję. I taka jest główna myśl naszej oddolnej współpracy w ramach Trójkąta Weimarskiego. Moi niemieccy koledzy zauważają, że jeśli „...współpracę sąsiadów odczytywać jako współpracę na poziomie rządów, to można dostrzec jej wymiar teoretyczny (...) Jest ona jakby ukryta za procedurami administracyjnymi. Jest zgoła inaczej, gdy na tę współpracę patrzymy z pozycji regionów, miast, gmin i instytucji – wtedy staje się konkretna. Istotne, uniwersalne założenia jej filozofii stają się bliskie ludziom. Tym, którzy ją naprawdę podejmują i dla których owe uniwersalne założenia zostały wyartykułowane. Tym, którzy chcą i umieją wcielać je w praktykę codzienności”11. Wypracowywanie całościowej, nie tylko wobec Trójkąta Weimarskiego, strategii współpracy międzynarodowej, w przypadku Małopolskiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Krakowie jest zadaniem działu współpracy zagranicznej 12. Merytoryczna treść
K. Zaufal, Współpraca placówek doskonalenia nauczycieli w Małopolsce i Turyngii na rzecz wzmacniania profesjonalizmu nauczycieli, „Kwartalnik Edukacyjny” 2005, nr 1, s. 56-63.
79