Овој слој има многу мала густина, а од овој слој на атмосферата во меѓупланетарниот простор се упатуваат сите атоми и молекули кои имаат поголема брзина од 11 км/сек. Од овој податок може да се изведе заклучокот дека водородот и хелиумот постојано
„истекуваат“ од атмосферата на Земјата. Според пресметките на научниците доколку би немало обновување на количествата водород и хелиум, тие во составот на атмосферата би исчезнале за околу 1 000 години. Сепак тоа не се случува затоа што количествата водород се обновуваат со разложување на водената пареа под дејство на ултравиолетовите зраци на Сонцето, а количествата на хелиум се обновуваат преку радиоктивните реакции во земјината кора. При навлегување на сончевата светлина во атмосферата во пониските и погустите слоеви доаѓа до нејзино расејување, а како резултат на тоа дневното небо е сто милиони пати повеќе осветлено од ноќното небо. Расејувањето на светлината е предизвикано од концентарцијата на молекулите од кои е составена атмосферата (таканаречено Релеово расејување) и од присуството на аеросолите (тврди и течни честички) со големина од неколку микрони. Релеовото расејување зависи обратно
14
пропорционално од брановата должина на светлината, со што се објаснува и сината боја на небото, затоа што сините зраци од видливиот дел на светлината имаат најголемо расејување. За разлика од Релеовото расејување, сончевата светлина рамномерно се расејува од аеросолите, па затоа колку е поголема концентарцијата на аеросолите толку е поматна атмосферата. Тоа значи дека прозрачноста и чистотата на атмосферата можат да се утврдат со едноставно набљудување на нејзината боја. Доколку небото има убава сина боја атмосферата е чиста и прозрачна, а доколку нејзината боја е заматена и белузлава концентрацијата на аеросолите е поголема и нејзината прозрачност е намалена.
Озонска обвивка Делот од стратосферата каде што има големи концентрации на озон, вообичаено се нарекува озонска обвивка. Тоа е делот од атмосферата кој се наоѓа на висина од 35 до 50 километри над земјината површина. Озонската обвивка се покажа како еден од пресудните фактори во заштитата на животот на Земјата и денес е предмет на постојано следење и истражување. Озонот всушност е алотропска модификација на кислородот. Вообичаено во составот на атмосферата кислородот учествува како молекула составена од два атоми на кислород (О2). Но, во разни хемиски процеси може да настане и спојување на три атоми на кислородот и тогаш се добива една молекула на озон (О3). Тоа е бледосин гас со силен и карактеристичен мирис. Во пониските слоеви на атмосферата озонот