Wydawnictwo Krytyki Politycznej Katalog 2011 by Krytyka Polityczna

WYDAWNICTWO KRYTYKI POLITYCZNEJ K ATA LOG 2011

SPIS TREŚCI

OD REDAKCJI 5

PRZEWODNIKI KRYTYKI POLITYCZNEJ 24

SERIA IDEE 60

SERIA PUBLICYSTYCZNA 92

SERIA LITERACKA 108

PISMA KURONIA 126

SERIA HISTORYCZNA 134

SERIA KANON 144

SERIA EKONOMICZNA 152

POZA SERIAMI 158

PISMO 178

INDEKS AUTORÓW 186

INDEKS TYTUŁÓW 188

ZESPÓŁ I KONTAKT 191

SPRZEDAŻ 192

seria przewodniki

OD REDAKCJI

Wydawnictwo Krytyki Politycznej powstało w 2007 roku z ambicją ożywienia tradycji polskiej inteligencji zaangażowanej. Naszą działalność rozwijamy w trzech głównych sferach: nauki, kultury i polityki, starając się jednocześnie eliminować między nimi sztuczne podziały. Wierzymy, że naukę, sztukę i politykę dzielą jedynie środki wyrazu, łączy zaś wpływ na kształt życia społecznego. Naszym celem jest wprowadzenie i umocnienie w sferze publicznej lewicowego projektu walki z ekonomicznym i kulturowym wykluczeniem. Wychodzimy z przekonania, że nie będzie szans dla lewicowej polityki bez stworzenia wcześniej w sferze publicznej miejsca na lewicowy dyskurs i projekt społeczny. Wprowadzamy w polski obieg idei najważniejsze prace z filozofii i socjologii politycznej, teorii kultury i sztuki. Publikujemy przekłady, prace polskich autorów i ważne wznowienia. Nasze książki ukazują się w dziewięciu seriach wydawniczych: Przewodniki Krytyki Politycznej, Seria Idee, Seria Publicystyczna, Seria Literacka, Seria Kanon, Seria Ekonomiczna, Seria Historyczna, Pisma Jacka Kuronia i Przewodniki nieturystyczne. Wybrane pozycje wydajemy też poza seriami. Dotychczas pod szyldem Krytyki Politycznej ukazało się już ponad 100 tytułów! Jednym z fundamentów Wydawnictwa KP jest filozofia polityczna i socjologia. Publikujemy dzieła najważniejszych współczesnych myślicieli, stawiających diagnozy rzeczywistości – w myśl zasady, że aby świat zmienić, trzeba go najpierw dobrze opisać. Wśród naszych autorów są współcześni intelektualiści: Louis Althusser, Zygmunt Bauman, Manuel Castells, Daniel Cohn-Bendit, Chantal Mouffe, Jacques Rancière, Andriej Siniawski, Peter Sloterdijk, Harald Welzer i wielu innych. Serię Idee otworzyła jedna z najbardziej komentowanych książek zagranicznych ostatnich lat – Rewolucja u bram Slavoja Žižka. W serii ukazują się światowe bestsellery, jak Zemsta Boga Gilles’a Kepela, po-

seria przewodniki

zycje kanoniczne dla XX-wiecznej humanistyki, jak Dialektyka oświecenia Maksa Horkheimera i Theodora W. Adorno, analizy polskiej i europejskiej transformacji, jak Prywatyzując Polskę Elizabeth Dunn i Strefa przejścia Borisa Budena, a także prace najważniejszych autorek feministycznych – Judith Butler, bell hooks i Gayatri Spivak. Trzymamy rękę na pulsie bieżących wydarzeń politycznych i społecznych. W nieszablonowy i bezkompromisowy sposób włączamy się w debatę publiczną – to u nas ukazał się pamflet Tomasza Piątka Antypapież o Janie Pawle II, Magma Agnieszki Graff, pytająca o równość i wolność w liberalno-konserwatywnej Polsce, a także Żałoba, zbiór rozmów i esejów krytycznie analizujących reakcje polskiego społeczeństwa po katastrofie smoleńskiej. W Przewodnikach Krytyki Politycznej podejmujemy kwestie od lat absorbujące opinię publiczną, takie jak służba zdrowia, system podatkowy, finansowanie kultury czy edukacja. Ważnymi tematami są też dla nas ekologia i polityka narkotykowa. O tej ostatniej opowiadamy m.in. w Odczarowaniu, zbiorze rozmów Jana Smoleńskiego z polskimi artystami, i Wojnach narkotykowych – wyborze reportaży i wywiadów poświęconych dekadzie wyniszczającej globalnej „wojny z narkotykami”. Wśród autorów są m.in. Artur Domosławski, Wojciech Jagielski, Adam Leszczyński i Wiktor Osiatyński. W Serii Ekonomicznej rozprawiamy się z przestarzałym (neo)liberalnym myśleniem o ekonomii, proponując nowe koncepcje społeczno-ekonomiczne, autorstwa m.in. Romana Frydmana, Giovanniego Arrighi i Daniego Rodrika. O ważnych i trudnych sprawach staramy się też w mądry sposób rozmawiać z dziećmi – w 2010 roku wydaliśmy Biedę. Przewodnik dla dzieci, autorstwa Hanny Gill-Piątek i Henryki Krzywonos. Z medialnej papki wyławiamy najciekawsze zjawiska, postacie i trendy współczesnej kultury i popkultury. Przewodniki Krytyki Politycznej poświęciliśmy takim artystom, jak Yael Bartana, Werner Herzog, Wilhelm Sasnal, Jerzy Skolimowski, Joanna Rajkowska czy Artur Żmijewski. W trylogii, która obejmuje polskie kino niezależne, fabularne i dokumentalne po 1989 roku, filozofowie, socjologowie i publicyści w zaskakujący i oryginalny sposób analizują jego polityczny i społeczny wymiar. Z Wydawnictwem KP związani są też najważniejsi obecnie twórcy i krytycy teatralni: wydaliśmy m.in. Parafrazy, zbiór głośnych dramatów Pawła Demirskiego, i Wątrobę. Słownik polskiego teatru po 1997 roku. W Serii Literackiej promujemy współczesną literaturę polską i zagraniczną.

Nasi autorzy to uznani i nagradzani twórcy, jak niedawno zmarły Marian Pankowski, oraz błyskotliwi prozaicy młodszego pokolenia: Steinar Bragi, Adam Georgiev, Jaś Kapela, Kaja Malanowska, Jarosław Stawirej i Michał Zygmunt. W 2011 roku inaugurujemy nowy cykl wydawniczy – Serię Kobiecą. O warunkach, na jakich kobiety funkcjonują w polskiej sferze publicznej, swoich doświadczeniach, sukcesach i porażkach opowiadają w wywiadach-rzekach Agata Bielik-Robson, Agnieszka Graff, Agnieszka Holland, Katarzyna Kozyra, Olga Lipińska, Beata Stasińska, Monika Strzępka i wiele innych. Od samego początku działalności Wydawnictwa przypominamy czytelnikom także wybitne postaci lewicy – od XIX wieku po demokratyczną opozycję PRL. Wznawiamy pozycje kanoniczne dla polskiej inteligencji zaangażowanej – pisma Stanisława Brzozowskiego, Jacka Kuronia, Jana Józefa Lipskiego, Tadeusza Boya-Żeleńskiego. W Serii Historycznej wydajemy prace najciekawszych współczesnych historyków: Timothy’ego Gartona Asha, Andrzeja Friszke, Erica Hobsbawma, Jarosława Hrycaka, Marci Shore, Daniela Sidoricka i Timothy’ego Snydera. W 2011 – roku Czesława Miłosza i Stanisława Brzozowskiego – przygotowujemy cykl związanych z nimi publikacji, w tym Przewodniki Krytyki Politycznej i monografię poświęconą Brzozowskiemu, autorstwa znakomitego kulturoznawcy i historyka idei Andrzeja Mencwela. Wyciągamy z muzealnych gablot Miłosza i Brzozowskiego, by przywrócić żywej dyskusji ich biografie, twórczość i idee. W 2012 planujemy publikację kolejnych kilkudziesięciu pozycji – filozoficznych rozpraw i socjologicznych analiz, reportaży, biografii, powieści, wywiadów i publicystyki. W każdym przypadku – będących głosem w najważniejszych dyskusjach współczesności. Wszystko to robimy po to, by stworzyć fundament dla uczciwej i nowoczesnej lewicy, która odwołując się do najnowszych osiągnięć filozofii politycznej i świetnych tradycji polskiej myśli politycznej, znajdzie adekwatną odpowiedź na czekające nas wyzwania. Zapraszamy do lektury!

seria przewodniki

KRY T YK A POLIT YCZNA NUMER 24-25 SELEKCJA Kiedy wysyłamy CV, szukając pracy bądź starając się o stypendium, kiedy piszemy egzamin maturalny, kiedy wkręcamy się w oglądanie programu telewizyjnego w rodzaju Top Model, kiedy udaje nam się (lub nie udaje) wejść do modnego klubu, kiedy przeglądamy ogłoszenia towarzyskie lub wybieramy opiekunkę dla dziecka itp. itd. – uczestniczymy w procesie selekcji. Selekcjonujemy lub pozwalamy się selekcjonować. Normalna rzecz. Raz się komuś udaje, a raz nie, zawsze przecież można spróbować ponownie. Selekcja – taka, z jaką się najczęściej na co dzień spotykamy – wydaje się tylko narzędziem. Tak naprawdę chodzi przecież o dobrą zabawę, merytokrację czy możliwie najlepsze dopasowanie oczekiwań pracodawcy i pracownika. Selekcja to tylko środek do celu, prawda? Niestety – nie do końca. I właśnie te obszary, w których selekcja nie jest tylko niewinnym narzędziem, najwięcej mówią nam o regułach, jakimi rządzi się współczesny świat. W tym numerze „Krytyki Politycznej” badamy procesy selekcji na granicach państw i Unii Europejskiej, na granicach klas i na granicach gatunków. Wśród autorów m.in. Claire Bishop, Pierre Bourdieu, Maciej Gdula, Kaja Malanowska, Renzo Martens, Bronisław Świderski, Andrzej Walicki, Joanna Warsza.

seria przewodniki

KRYTYKA POLITYCZNA N U M E R 2 6 D U C H Y Ten numer „Kr y t yki Polit ycznej” to niemal same obraz y. Po raz kolejny odwracamy tradycyjną dominację tekstu nad obrazem. Tym razem zapraszamy na opowiedzianą za pomocą obrazów historię o duchach. Numer DUCHY to materializacja pomys łu Yael Bar tany, izraelskiej ar t ystki reprezentującej Pol skę na tegorocznym Biennale Sz tuki w Wenecji. Z pomocą polskich i zagranicznych ar t ystów w y wo łujemy polskie i ż ydowskie duchy – ciągle kr ą ż ące wokó ł nas, wcią ż szukające ukojenia. W tle kino, modernizm, Pa ł ac Kultur y i transformacja. Wśród autorów prac opublikowanych w numerze są m.in.: Katarzyna Górna, Elżbieta Janicka, David Maljkovic, Konrad Pustoła i sama Yael Bartana. wkrótce: numer 27-28 MIEJSCA TRANSFORMACJI

BRZOZOWSKI W WYDAWNICTWIE

KRYTYKI POLITYCZNEJ W 2 011 r oku pr z y pada 10 0. r oc z nic a ś mier ci S t anis ł aw a Br z ozowskiego, myśliciel a i pisarza, ostro kr y t ykującego konser wat yzm myślow y i cy wilizacyjny polskiej kultur y początku X X wieku – patrona środowiska Kr y t yki Polit ycznej. Wydawnict wo Kr y t yki Polit ycznej od kilku lat podejmuje się zadania ponownego wprowadzenia dorobku S tanis ł awa Brzozowskiego do obiegu w y daw nic z ego. K ier uje nami nie t y l ko c h ęć pr z y po mnienia ksią żek pa tr ona s t owar z yszenia, al e t ak że pr zekonanie o ak tualności Brzozowskiego dla wspó łczesnych polskich sporów – st ąd ponownym w ydaniom towarz yszą komentarze pisane przez ak torów wspó łczesnej debat y publicznej (S ł awomir Sierakowski, Cezar y Michalski, Agata Bielik-Robson). Do t ej por y nak ł adem W ydaw nic t wa K P ukaz a ł y się:

Płomienie

Napisana w 1908 roku powieść o rosyjskich rewolucjonistach uważana za próbę odpowiedzi na Biesy Dostojewskiego. Książka, poprzedzona przedmową redaktora naczelnego KP Sławomira Sierakowskiego, rozpoczęła ponowną dyskusję nad znaczeniem myśli Brzozowskiego wśród najmłodszych pokoleń polskiej inteligencji.

Głosy wśród nocy

Ostatnia książka Brzozowskiego, studia nad „romantycznym przesileniem kultury europejskiej”. Dyskusja z najbardziej formacyjnym dla polskiej kultury prądem kulturowym – romantyzmem.

Mocarz

Ilustrowana przez Pawła Althamera sztuka teatralna przedstawiająca świat mediów sprzed ponad stu lat. Jednak bezlitosny opis polskiego medialnego piekiełka nie stracił wiele na aktualności.

Wk r ó tce uka ż ą się:

Pisma polityczne

Wybór publicystyki politycznej Stanisława Brzozowskiego, tekstów wciąż zdolnych rozpalać polityczne emocje, opisywać spory nadal mające znaczenie dla polskiego życia publicznego.

Brzozowski. Przewodnik Krytyki Politycznej

Przewodnik po myśli Stanisława Brzozowskiego, traktowanej nie jako przedmiot badań dla historyków idei, ale żywe intelektualne wyzwanie, ciągle wymagająca odpowiedzi diagnoza na współczesnej Polski.

SERIA HISTORYCZNA

TRZY WIELKIE BIOGRAFIE LEWICY AUTORSTWA TRZECH WYBITNYCH HISTORYKÓW W ostatnim dziesięcioleciu narasta we mnie sprzeciw wobec zapominania i fałszowania niekomunistycznej polskiej tradycji lewicowej. Niemal powszechne stało się niezrozumienie, czym była PPS, na czym polegała jej działalność, czym różni się socjalizm od komunizmu. Równolegle narasta popularność prawicowych ideologii i schematów myślenia, rehabilitacja totalistycznych nurtów prawicy, relatywizowanie bezprawia, jakie dokonywało się w przedwojennej Polsce, lekceważenie pytań o demokrację, jej ograniczenia i pułapki. [...] Zrozumiałem, że poprzez ukazanie losów i wyborów Ciołkosza można powiedzieć coś istotnego, zwrócić uwagę na sprawy i dylematy, które zostały wyparte ze świadomości. I że ta publikacja może ułatwi bardziej racjonalny ogląd epoki, o której traktuje. Andrzej Friszke

Kelles-Krauz, choć niemal zapomniany w Polsce i zupełnie nieznany poza nią, był jednym z najważniejszych polskich działaczy politycznych końca XIX i początku XX wieku. Był postacią o wyjątkowej wyobraźni politycznej, z wielką uwagą antycypował problemy, które pojawią się w odnowionej Polsce i modernizującej się Europie Środkowej. Timothy Snyder

Franko był chyba pierwszym ukraińskim pisarzem, którego bohaterowie sprawiają wrażenie nam współczesnych: mówią tym samym językiem, dyskutują na te same tematy, reagują w taki sam sposób, w jaki robiliby to dzisiejsi Ukraińcy czy – jeśli przetłumaczyć Frankę na inne języki – dzisiejsi Polacy, Rosjanie, Francuzi, Niemcy. Jarosław Hrycak

seria przewodniki

Mar ta Konarzewska. Piotr Pacewicz

ZAKAZANE MIŁOŚCI Różnorodność, słowo klucz demokratycznych procedur, w książce Pacewicza i Konarzewskiej zostaje przyobleczona w konkretne ciała i głosy. Kazimiera Szczuka, „Wysokie Obcasy”

Zakazane miłości na pewno powinny stać się lekturą obowiązkową dla scenarzystów narzekających na brak pomysłów. Patrycja Pustkowiak, “Dziennik Gazeta Prawna”

W rozmowach Konarzewskiej i Pacewicza bohaterowie odzyskują prawo głosu, prawo opowiedzenia o innym kształcie miłości, o ich własnych doświadczeniach. A ich miłości mają wiele imion. Roman Kurkiewicz, „Wprost”

Bohaterowie opowiadają o doświadczeniach erotycznych, o swojej orientacji płciowej i seksualnej, o opresji, ale i tak jest to książka przede wszystkim o miłości. Marta Szarejko, „Bluszcz”

Konarzewska i Pacewicz prowadząc dialog ze swoimi rozmówcami, dotykają istoty problemu. Powstała książka polemiczna, wielogłosowa, na którą czekaliśmy od lat. Nareszcie! Damian Gajda, czytelnia.onet.pl

seria przewodniki

Jaros ł aw S tawirej

MASAKRA PROFANA Ta książka jest rozpirzeniem w drobny mak nowomowy panującej w naszych mediach. Czytajcie, a się uśmiejecie. Roman Kurkiewicz „Wprost”

Masakra profana to rzadki w naszej literaturze przykład udanej humoreski łączącej satyrę obyczajową z powiastką filozoficzną. […] Zadziwiająco budująca i zabawna to lektura. Piotr Kofta, „Dziennik Gazeta Prawna”

Na tę ryzykowną satyrę na wszystko zareagowałem w sposób dziwny: powtarzałem sobie co chwila: „To niestosowne” i jednocześnie się zaśmiewałem (chwilami do łez). Jerzy Sosnowski

Nie ma tu miejsca na szacunek dla świętości, a pojęcie tabu rozmywa się w oparach makabreski. Masakra profana serwuje solidną dawkę czarnego jak smoła humoru, genetycznie spokrewnionego z Żywotem Briana. Szczepan Matyjasek, gildia.pl.

Tu i ówdzie powieść tę przedstawia się jako antyreligijną satyrę. To nieuprawniona redukcja […]. Jeżeli w ogóle mamy tu do czynienia z przekroczeniem, to tylko w takim rozumieniu, że figury bądź motywy religijne zostały wciągnięte w tryby komizmu. Zupełnie jak w skeczach Monty Pythona, gdzie śmiechem było objęte dosłownie wszystko. Dariusz Nowacki, „Gazeta Wyborcza”

Peter Sloterdijk

KRYSZTAŁOWY PAŁAC To zaskakujące, jak bardzo inspirujące (nawet gdy irytują i drażnią) okazują się jego rozważania o świecie i Bogu, jak bardzo są felietonistyczne w najlepszym sensie tego słowa. Wgłębiając się w lekturę, mamy wrażenie, jakby kapitan Sloterdijk podnosił kotwicę, wyruszając ku nieznanym morzom, wystawiwszy sobie intelektualny list kaperski, śmiało żeglował z wiatrem ducha czasu. „Frankfurter Allgemeine Zeitung”

Nikt, kto chce być na bieżąco z pozostającą w ciągłym ruchu myślą, próbującą objaśnić współczesny świat, nie może przegapić tej książki. Frank Raudszus

Nadzwyczaj odświeżająca lektura, którą można polecić wszystkim tym, którzy chcą głębiej zrozumieć fenomen globalizacji, na ogół redukowany wyłącznie do swojego ekonomicznego wymiaru. „Die Zeit”

Książka pełna jest błyskotliwych spostrzeżeń, obszernych dygresji, interesujących szczegółów. To najbardziej przystępna i najbardziej współczesna książka Sloterdijka od lat. W każdym razie z pewnością intelektualna przygoda. Marcus Stiggeleger, „Ikonen Magazine”

NOWOŚĆ: SERIA KOBIECA! O warunkach, na jakich kobiety funkcjonują w polskiej sferze publicznej, swoich doświadczeniach, sukcesach i porażkach opowiadają w wywiadach-rzekach Agata Bielik-Robson, Agnieszka Graff, Agnieszka Holland, Katarzyna Kozyra, Olga Lipińska, Beata Stasińska, Monika Strzępka, Małgorzata Szumowska i wiele innych. W kraju powszechnej mizoginii i szowinizmu pragniemy – głosem kobiet – pokazać nie tylko objawy dyskryminacji i nierówności, ale i szanse ich przezwyciężenia. Strategie polityczne i osobiste – a także polityczność życia prywatnego. Przykłady klęsk i sukcesów. Pragniemy wreszcie usłyszeć pasjonujące historie z życia, z literatury, ze sztuki wzięte – jakże odmienne od wszechobecnego poszumu „męskiej muzyki”.

Małgorzata

SZUMOWSKA 22

Niczego się nie boję fragment wywiadu-rzeki z Małgorzatą Szumowską rozmawiała Agnieszka Wiśniewska Uciekłaś z Polski, żeby ludzie przestali mówić „Małgosia, córka Szumowskiego i Terakowskiej”? Nie uciekłam nigdzie. Po prostu zrobiłam film we Francji. A ludzie zawsze tak mówili i będą tak mówić. Przestałam się tym w ogóle przejmować. We Francji chyba już tak nie mówią? To prawda, we Francji jestem zupełnie anonimowo. Powiem ci szczerze, że to gadanie „Małgosia, córka tej i tego” szczególnie mi nie przeszkadzało, może dlatego, że było oczywiste. Dziś pewnie już tylko w Krakowie mówią, że jestem córką swoich rodziców, i piszą na forach w necie, ale to mnie już coraz mniej obchodzi. Urodziłaś się w Krakowie. Tak. Dziś nawet trudno mi powiedzieć, czy moje dzieciństwo było super, czy nie. Przeszłość przestała mnie obchodzić. Jak jeszcze żyli moi rodzice, wydawało mi się, że miałam świetne dzieciństwo. I że w ogóle jestem ostatnią osobą, która ma prawo narzekać. Co nie zmienia faktu, że nie chciałabym wrócić do dzieciństwa. Lubię moment, w którym jestem teraz, i mam głębokie poczucie, że dobrze

się stało, że moi rodzice odeszli, a ja mogłam zacząć funkcjonować samodzielnie. Niczego się nie boję. Ktoś mi musiał zaszczepić wiarę w siebie. Teraz uważam, że to błogosławieństwo.

Masakra – przedszkole, za które trzeba płacić. Już to jest formą selekcji, co samo w sobie nie jest fajne. Ale jestem bardzo zdziwiona, bo Maciek się tam dobrze czuje.

Często odwiedzasz Kraków? W ogóle. Mam jakąś traumę związaną z Krakowem. To miasto mnie przeraża. Kraków stanął w miejscu, miasto najeżdża bez przerwy full turystów, a tam właściwie nic się nie dzieje. Kraków kojarzy mi się ze skrajnym mieszczaństwem. Całe to środowisko, w którym obracali się moi rodzice.

Do szkoły też pójdzie prywatnej? Tak. Bo będzie miał w niej – podobnie jak w przedszkolu, do którego chodzi – dobrą opiekę. Ja nie wiem, czy to dobrze, czy źle, ale zastanawiam się nad tą różnicą. Ja byłam zupełnie skądinąd, z innej rzeczywistości. I wydaje mi się, że dzięki temu mam jakąś siłę. Z tego swojego podwórka.

[…] W domu moich rodziców dużo się się działo. Przychodzili ci wszyscy ludzie, którzy pili strasznie dużo wódki, palili papierosy, ciągle o czymś dyskutowali, rozmawiali, machali rękami. Ja siedziałam gdzieś pod stołem. To było superfajne. Może dzięki temu przyzwyczaiłam się do ludzi wokół siebie.

Uważam jednak, że wszystko będzie się zmieniać. Mam głębokie poczucie, że to nie może dalej iść w tę stronę, w którą idzie, że rozwarstwienie społeczne jest coraz większe. Najgorsze jest to, że rosną ludzkie aspiracje, rośnie głód bycia coraz wyżej na drabinie społecznej. Jestem przekonana, że to rozwarstwienie musi się zmniejszyć.

Jak mówisz, że jesteś z blokowiska, to ludziom trudno w to uwierzyć. Dziś blokowisko kojarzy się z syfem, patologią, ciasnotą, biedą. Teraz tak się kojarzy. A kiedyś tak nie było. Wtedy wszyscy chcieli mieszkać w blokach. Bo w bloku było centralne, było wygodniej i tak dalej. Nikt nie chciał mieszkać w żadnych kamienicach.

Kiedy? Nie wiem. Myślę, że w ciągu pięćdziesięciu lat. Może szybciej. Podejrzewam, że mój syn w moim wieku – zawsze się z tego śmiałam – będzie komunistą, albo kimś takim.

[…] Dzięki temu, że wychowałam się na podwórku, w mieszaninie dzieci z różnych domów, miałam większy kontakt z rzeczywistością. Kiedy teraz myślę o moim synu i o tym, w jakim on się wychowuje otoczeniu, widzę, że pewnej rzeczywistości nie pozna, nie dotknie. Twój syn chodzi do publicznego przedszkola? Nie. Wysłałam go na początku do publicznego z pełnym przekonaniem, że powinien tam chodzić. W pewnym momencie wyjechaliśmy na pół roku do Paryża i syn tam poszedł do państwowego przedszkola. Po powrocie do Polski stwierdziłam, że nie chcę tego francuskiego zmarnować, więc przeniosłam Maćka do francusko-polskiego przedszkola. Uznałam to za naturalną kolej rzeczy po pół roku spędzonym we Francji.

Tą książką Badiou trafia między oczy politycznie poprawnych radykalnych intelektualistów i podkopuje fundamenty całego ich stylu życia. Slavoj Žižek o książce Etyka. Przewodnik Krytyki Politycznej

s er ia

„Krytyka Polityczna” wyrywa polską lewicę z jej ponurych uwikłań. Temu służy Przewodnik. Polskiej prawicy przydałby się ktoś równie odważny. Jacek Żakowski o książce Krytyki Politycznej przewodnik lewicy

Moment, w którym trzeba wymyślić, jak z kimś być, jest momentem, w którym zaczyna się wszelka polityka. Joanna Rajkowska, fragment książki Rajkowska. Przewodnik Krytyki Politycznej

Czas, by kultura i rozwój stały się wiodącymi tematami debaty publicznej, której efektem będzie pakt społeczny na rzecz przyszłości. Edwin Bendyk, Ekonomia kultury. Przewodnik Krytyki Politycznej

SERIA PRZE WODNIKI Reader (przewodnik) to popularna formuła używana na całym świecie w odniesieniu do ważnych obszarów humanistyki. Prezentuje wybrane zagadnienie lub dorobek twórcy, wyznaczając całościową i oryginalną perspektywę rozumienia danej tematyki. Przewodniki poświęcamy filozofom, artystom oraz złożonym problemom społecznym i politycznym. Książki zawierają wybór najistotniejszych tekstów polskich i zagranicznych poświęconych interesującym nas tematom i osobom, a także wywiady, przegląd prac autorskich, słowniki ważnych pojęć. Celem każdego przewodnika jest nie tylko przekrojowe przedstawienie danego problemu, ale też umieszczenie go w nowym kontekście, wolnym od zniekształceń instytucji rynku, akademii i mediów masowych.

Krytyki Politycznej przewodnik lewicy

Sasnal. Przewodnik Krytyki Politycznej

Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej, Slavoj Žižek

Polityczność. Przewodnik Krytyki Politycznej, Chantal Mouffe

Żuławski. Przewodnik Krytyki Politycznej, Piotr Kletowski, Piotr Marecki

Paktofonika. Przewodnik Krytyki Politycznej, Maciej Pisuk

Polityka narkotykowa. Przewodnik Krytyki Politycznej

Kryzys. Przewodnik Krytyki Politycznej

Polityka literatury. Przewodnik Krytyki Politycznej

Žižek. Przewodnik Krytyki Politycznej, Tony Myers, Slavoj Žižek

Coetzee. Przewodnik Krytyki Politycznej, Sławomir Masłoń

Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej, Piotr Marecki

Etyka. Przewodnik Krytyki Politycznej, Alain Badiou

Komuna Otwock. Przewodnik Krytyki Politycznej, Agnieszka Berlińska,

Ukraina. Przewodnik Krytyki Politycznej, Jarosław Hrycak, Iza Chruślińska

Ekologia. Przewodnik Krytyki Politycznej

Rajkowska. Przewodnik Krytyki Politycznej

Agamben. Przewodnik Krytyki Politycznej

Uniwersytet zaangażowany. Przewodnik Krytyki Politycznej

Herzog. Przewodnik Krytyki Politycznej

Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej

Ekonomia kultury. Przewodnik Krytyki Politycznej

Trójmiasto. Przewodnik Krytyki Politycznej

Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej

Tomasz Plata

WKRÓTCE

Podatki. Przewodnik Krytyki Politycznej

LGBT. Przewodnik Krytyki Politycznej, Krzysztof Tomasik, Błażej Warkocki

Brzozowski. Przewodnik Krytyki Politycznej

Żmijewski. Przewodnik Krytyki Politycznej

Miłosz. Przewodnik Krytyki Politycznej

Kapitał. Przewodnik Krytyki Politycznej

Rewolucja 1905 roku. Przewodnik Krytyki Politycznej

Partycypacja. Przewodnik Krytyki Politycznej

Zdrowie publiczne. Przewodnik Krytyki Politycznej

Rancière. Przewodnik Krytyki Politycznej

PRZEWODNIKI NIETURYSTYCZNE

Szwecja. Przewodnik nieturystyczny

Islandia. Przewodnik nieturystyczny

WKRÓTCE

Norwegia. Przewodnik nieturystyczny

seria przewodniki

ESE JE

Miłosz. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe

oprawa:

miękka, format: 118 x 165 mm

W K R Ó T CE

978-83-62467-28-0 Warszawa 2011, wydanie I ISBN

Miłosz jako pisarz polityczny? Wielbicieli jego twórczości takie podejście często oburza. Nie bez powodu – dotychczasowe spory wokół jego politycznych uwikłań wydają się nie tylko gorszące, ale również płytkie i prymitywne. Patriota czy odszczepieniec, Polak czy kosmopolita, Heglem ukąszony czy zwykły oportunista – oto podstawowy zestaw pytań budzących dziś tak wiele emocji i tak mało refleksji. Tymczasem „polityczność” Miłosza to sprawa fundamentalna. Nowoczesność, polskość, europejskość, zaangażowanie polityczne, ale także modernizacja, peryferyjność (społeczeństwa i kultury) czy kolonializm – to wszystko „przeklęte pytania”, od których autor Ocalenia wciąż nie pozwala nam uciec. To o nich właśnie piszą filozofowie, socjolożki, historycy i polonistki młodego pokolenia – o poezji politycznej i radykalnych studentach z Wilna, o sporach z endecją i stalinizmem, o romantycznej międzynarodówce dysydentów i przekleństwie pomnikowego piedestału. Autorzy pokazują Miłosza żywego zamiast muzealnego truchła, a jego twórczość – uwikłaną w świat i historię zamiast opakowanej w pozłacany celofan. Wśród autorów: Adam Ostolski, Kinga Dunin, Sławomir Sierakowski, Eliza Szybowicz, Igor Stokfiszewski, Kazimiera Szczuka, Magdalena Błędowska, Marci Shore (USA), Julian Kutyła. Opieka redaktorska: profesor Irena Grudzińska-Gross (Princeton University).

Brzozowski. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Myśliciel, powieściopisarz, dramaturg, krytyk literacki – i drapieżny publicysta polityczny. Patron Krytyki Politycznej wyprzedził swoją epokę i zainspirował kilka pokoleń polskiej inteligencji, nie tylko z lewej, ale i z prawej strony barykady. Inspirowany marksizmem i myślą Nietzschego, tradycją romantyczną i katolickim modernizmem, filozofią europejską i literaturą rosyjską, autor legendarnych Płomieni walczył piórem przez całe życie. Przewodnik pokazuje najważniejsze wątki jego myśli: etos inteligenta radykała, zadania sztuki i literatury, kwestie nowoczesnej formuły narodu, rozumnej modernizacji, podmiotowości społeczeństwa wobec kapitalizmu, niepodległości i rewolucji. Autorzy książki rysują też ścieżki jego myśli w XX i XXI wieku – Brzozowski inspirował Miłosza i Gombrowicza, socjalistów i narodowców, lewicę i konserwatystów. Przewodnik uzmysławia nam, że równo sto lat po śmierci twórcy Legendy młodej Polski jego własna legenda stanowić może niegasnącą inspirację dla każdego krytycznego umysłu. ESE JE

oprawa:

miękka, format: 118 x 165 mm

W K R Ó T CE

978-83-62467-17-4 Warszawa 2011, wydanie I ISBN

seria przewodniki ESE JE

Żmijewski. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe

miękka, format: 118 x 165 mm

W K R Ó T CE

Bogato ilustrowany przewodnik po twórczości bodaj najważniejszego przedstawiciela polskiej sztuki krytycznej. Teksty samego artysty zostaną w nim skonfrontowane z poświęconymi jego twórczości tekstami socjologów, filozofów, psychologów i filmoznawców. Z konfrontacji wyłania się obraz artysty, dla którego pole sztuki współczesnej okazało się zbyt ciasne i którego twórczość szeroko czerpie z pola polityki, doświadczenia ruchów społecznych i dyskursu naukowego. Artur Żmijewski (ur. 1966) – artysta wizualny, w latach 1990–1995 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie obronił dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego, tzw. Kowalni. W 2005 roku z filmem Powtórzenie reprezentował Polskę na 51. Biennale Sztuki w Wenecji.

oprawa

Jest redaktorem artystycznym pisma „Krytyka Polityczna”. W 2007 roku wydał zbiór wywiadów z artystami, reprezentantami nurtu „sztuki krytycznej”, zatytułowany Drżące ciała. Autor manifestu Stosowane sztuki społeczne, jednego z najbardziej dyskutowanych tekstów o sztuce współczesnej. Nakręcił 978-83-62467-16-7 Warszawa 2011, wydanie I ISBN

między innymi Prace wybrane (2006–2007), Demokracje (2009), Katastrofę (2011). W 2012 roku będzie kuratorem Biennale w Berlinie.

Kamera […] chwyta coś, do opisania czego brakuje słów. Film przekracza rzeczywistość, przyłapuje ją na paranoicznej, irracjonalnej logice. Żmijewskiemu to się udało – Katastrofa jest fascynującym zapisem pojedynku artysty z rzeczywistością. Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza”

Krzysztof Tomasik, Błażej Warkocki LGBT. Przewodnik Krytyki Politycznej. Gadana historia ruchu LGBT w Polsce Uczestnicy i obserwatorzy polskiego ruchu gejowsko-lesbijskiego – Błażej Warkocki i Krzysztof Tomasik, podsumowują 20 lat jego istnienia w rozmowie, w której prywatne historie mieszają się z publicznymi. Kto się kochał w Janosiku? Jak wyglądała reakcja rodziców na syna geja? Czy Lubiewo jest homofobiczne? Kiedy nastąpił przełom emancypacyjny? Na ile wyczerpała się formuła teorii queer? Czy gej może być lesbijką? Autorzy kłócą się o wszystko, by za chwilę spróbować znaleźć wspólne stanowisko. Krzysztof Tomasik (ur. 1978) – członek zespołu Krytyki Politycznej i redakcji „Repliki”, publicysta, autor książki Homobiografie. Pisarki i pisarze polscy XIX i XX wieku (2008). Prowadzi seminarium biograficzne w ramach Uniwersytetu Krytycznego KP i Queer Studies w Kampanii Przeciw Homofobii. Błażej Warkocki (ur. 1977) – krytyk literacki, adiunkt w Zakładzie Antropo-

ROZMOWA

logii Literatury UAM, autor książki Homo niewiadomo. Polska proza wobec odmienności (2007); członek zespołu Krytyki Politycznej.

oprawa:

miękka, format: 118 x 165 mm

W K R Ó T CE

978-83-62467-15-0 Warszawa 2011, wydanie I ISBN

seria przewodniki

ESE JE, ROZMOW Y

Podatki. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 352

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-93-0 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

Czy podatki są fajne? Pewnie, że tak. Dzięki nim mamy szkoły, szpitale, uniwersytety, drogi, komunikację publiczną, mosty i ciepłą wodę w kranie. Podatki są też narzędziem realizacji sprawiedliwości społecznej i budowania wspólnoty, nie tylko poprzez redystrybucję, ale i dawanie poczucia uczestniczenia w czymś wspólnym. „Internet w każdym domu?” – to z moich podatków, „edukacja dla wszystkich?” – z moich podatków, „czyste powietrze i woda?” – to dzięki moim podatkom. Dobrze mieć poczucie, że nasze wspólne pieniądze służą wspólnemu dobru. Ale by tak było, nie należy myśleć jedynie o tym, jak wydawać pieniądze. Równie ważne są zasady ich pobierania. W końcu wszyscy instynktownie czujemy, że społeczeństwo, w którym bogaci wpłacają do wspólnej kasy relatywnie mniej niż ubodzy, sprawiedliwe nie jest. Podatki. Przewodnik Krytyki Politycznej to propozycja takiego systemu podatkowego, który nie tylko zapewni dostatecznie dużo środków na usługi publiczne, ale i obciąży wszystkich w sposób adekwatny do ich możliwości i powinności. W przewodniku znajdzie się więc miejsce dla dokładnej analizy prawdopodobnych konsekwencji wprowadzenia podatku liniowego i dla wyjaśnienia, jak podatki wpływają na zdrowie publiczne czy wskaźniki szczęścia. Wyjaśnimy, jak za pomocą podatków kształtować nowoczesną i dostępną dla wszystkich przestrzeń miejską, i przedstawimy, jak zmieniał się polski system podatkowy w czasach transformacji. Rozprawimy się też z mitem wysokiego klina podatkowego. Po lekturze Podatków. Przewodnika Krytyki Politycznej nawet Janusz Korwin-Mikke polubi podatki!

Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Seriale zawładnęły telewizją. Telenowele, seriale kryminalne, policyjne, wielkomiejskie, komediowe, wysokobudżetowe z gwiazdorską obsadą i niszowe znane tylko wtajemniczonym, animowane, politycznie niepoprawne, różne. Seriale stały się fenomenem kulturowym ostatnich lat. Przewodnik Krytyki Politycznej bierze ten fenomen pod lupę. Jakie seriale lubimy najbardziej? Dlaczego? Co nas w serialach wciąga, a co denerwuje? Jaki świat opisują? Jakie wartości promują, a jakie piętnują? Co o Ameryce mówi Z Archiwum X, a co Seks w wielkim mieście i Californication?

Przewodnik KP nie tylko zauważa zjawisko, jakim w dzisiejszej kulturze są seriale, ale także sankcjonuje ich znaczenie dla odczytywania współczesnego świata. […] W tej książce znajdziemy polityczną interpretację niemal wszystkich najważniejszych seriali ostatnich kilkunastu lat.

Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej to przewodnik po serialowym świecie Polski, Europy, Ameryki, świata.

Anita Zuchora, „Film”

Dwóch „odcinków” z całą pewnością przegapić nie można, a mianowicie tekstów Błażeja Hrapkowicza o The Wire (u nas znanym bardziej jako… Prawo ulicy) i Cezarego Michalskiego o South Parku. To błyskotliwe i kompetentne analizy, które w całym zestawieniu nie mają sobie równych: w ograniczonej formie (ok. 10 stron), akapit po akapicie, rozkładają podjęty temat na czynniki pierwsze. [...] Ciekawa jest analiza Z archiwum X Michała Sutowskiego, rzucającego na kultową serię zupełnie nowe, intrygujące światło.

ESE JE, ROZMOW Y

Twożywo projekt okładki:

Ewa Stusińska, literatki.com

oprawa:

Teksty o konkretnych, najpopularniejszych tytułach zebrane w przewodniku KP nie tylko odwołują się do ich recepcji wśród widzów, ale obnażają ideologiczne uwarunkowania seriali. Co jest normą, a co jej zakłóceniem? Jak przedstawiona zostaje współczesna rodzina i z jakimi wyzwaniami musi się zmierzyć? Kim jest współczesny mężczyzna i jak radzi sobie z kryzysem męskości?

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 320

Piotr Pluciński, film.blog.polityka.pl

978-83-62467-05-1 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

seria przewodniki ESE JE, ROZMOW Y

Trójmiasto. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 288

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-47-3 Warszawa-Gdańsk 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

Gdańsk, Sopot i Gdynia to miasta rewolucji – politycznych, artystycznych, feministycznych i muzycznych. To z Trójmiasta wywodzi się idea słynnych DKF-ów, czyli dyskusyjnych klubów filmowych. To tu zaczął się polski big-beat, yass i rockowa nowa fala. Stocznia dziś to nie tylko nieruchome dźwigi i pamięć o robotniczych wystąpieniach, ale też działający w tej przestrzeni artyści. Trójmiasto to również wybitni pisarze (Günter Grass, Stefan Chwin, Paweł Huelle, Izabela Filipiak), słynni muzycy (Tymon Tymański, Leszek Możdżer, Mikołaj Trzaska) i politycy (Lech Wałęsa, Lech Kaczyński, Donald Tusk). W Przewodniku Krytyki Politycznej o Trójmieście opowiadają jego mieszkańcy – uczestnicy i obserwatorzy trójmiejskich rewolucji. Nasza książka to alternatywa dla kolorowych przewodników. To opowieść, której nie da się przeczytać nigdzie indziej. Przewodniki Krytyki Politycznej poza podręcznym formatem niewiele mają wspólnego z typowymi publikacjami skierowanymi do turystów. Choć nie ze wszystkimi poglądami autorów i bohaterów tekstów w nim umieszczonych trzeba się zgadzać, od lektury całości trudno się oderwać. Dorota Karaś, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”

To charakterystyczne dla Krytyki Politycznej, że sięga ona do kontekstu społecznego i poszukuje różnych punktów widzenia, nie tylko z góry, ale i z dołu, czy też – ze środka. […] Naczelną tezą przewodnika Krytyki Politycznej po Trójmieście jest potrzeba transgresji – wykorzystania uśpionego potencjału i zrobienia kroku ku przyszłości. Artur Żejmo, wywrota.pl

Ekonomia kultury. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Kto powinien finansować festiwale filmowe, wystawy, przedstawienia teatralne – państwo czy prywatne fundacje? Po co współczesnej demokracji silne media publiczne? Czy państwo powinno wspierać nowe media? Co zrobić, żeby internet nie był tylko rozrywką? Dlaczego kultura sieci przynosi zmianę cywilizacyjną? I wreszcie – na czym polega krytyczna funkcja kultury na początku XXI wieku? Przewodnik przybliża najnowsze światowe trendy w myśleniu o kulturze. Zawiera wybór tekstów, definicje pojęć, omówienia teorii „żywych klasyków” (Richarda Floridy, Chrisa Andersona), a także analizy polskich realiów i szkice projektów zmian.

Czas, by kultura i rozwój stały się wiodącymi tematami debaty publicznej, której efektem będzie pakt społeczny na rzecz przyszłości. Edwin Bendyk, fragment książki

Wśród autorów m.in. Edwin Bendyk, Maciej Gdula, David Harvey, Maciej Nowak, Beata Stasińska, Joanna Warsza, Jacek Żakowski. Ekonomia – dziedzina oparta na twardych prawach, prognozach, nieraz brutalnej kalkulacji – musi niesłychanie ograniczać szeroko pojętą kulturę i środowisko artystyczne, a co najgorsze: zatapia je w biurokratycznym morzu, odbierając znamiona wolności i niezależności (każdy wszak musi jeść). Ze stromymi brzegami ekonomicznych wymogów próbują mierzyć się autorzy zamieszczonych w książce tekstów.

ESE JE, ROZMOW Y

Kamila Kasprzak, kuznia.art.pl

Twożywo

Autorzy Ekonomii kultury pomiędzy polskimi oszczędnościami na kulturze i permanentnym kryzysem w tym sektorze a zachodnim zyskiem z kreatywności – widzą „trzecią drogę”. Tym rozwiązaniem miałaby być powszechna demokracja kulturalna, w której kultura zostałaby uznana za dobro publiczne, do którego każdy ma dostęp.

projekt okładki:

Dorota Jędrzejewska, czytadelko.com.pl

oprawa:

Pojęcie „kultura” nie jest tu abstrakcyjnym, nieuchwytnym pojęciem, za którym nie wiadomo, co się kryje. Z Ekonomii kultury wyłania się wyrazisty, szeroko pojęty jej obraz, który umiejscawia ją zarówno w wiejskiej bibliotece, jak i na wielkim festiwalu, a także w naszej codzienności, internecie, szkole, w debacie publicznej – w każdym z miejsc ludzkiej działalności.

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 352

Magdalena Piotrowska-Grot, „ArtPapier”

978-83-61006-05-3 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

seria przewodniki

ESE JE

Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej

format:

projekt okładki :

rzeczyobrazkowe.pl

118 x 165 mm , stron: 192 , oprawa: miękka

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-55-8 Gdańsk – Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN:

Czy światowej sławy mistrz kina artystycznego może robić filmy interwencyjne? Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej to ilustrowana zdjęciami opowieść o reżyserze niepokornym, twórcy kina zbuntowanego, którego europejska krytyka wymieniała jednym tchem obok Godarda, Polańskiego czy Antonioniego. Co wkurza go tak bardzo, że musi zrobić o tym film? Czy pokazuje nam jakieś uniwersalne prawdy o społeczeństwie? Jaką rolę odgrywa u niego płeć? Dlaczego Skolimowski pisał wiersze? Wśród autorów m.in. Jaś Kapela, Kaja Malanowska, Jakub Majmurek, Cezary Michalski, Bartosz Żurawiecki. Jerzy Skolimowski (ur. 1938) – reżyser, scenarzysta i aktor filmowy; poeta i malarz. Zaliczany do polskiej Nowej Fali w kinie. Studiował polonistykę i etnografię na UW, ukończył Wydział Reżyserii PWSTiF w Łodzi. Współautor scenariusza do Niewinnych czarodziejów Andrzeja Wajdy i Noża w wodzie Romana Polańskiego. Sławę przyniosły mu pierwsze filmy: Rysopis (1964), Walkower (1965) i Bariera (1966). Opuścił Polskę w 1969, gdy nie uzyskał zgody na premierę filmu Ręce do góry. Na emigracji zrealizował między innymi: Start (1967), Wrzask (1978) i Fuchę (1982). Powrócił do kraju filmem Ferdydurke (1991), a po przerwie na twórczość malarską zrealizował docenione przez krytykę Cztery noce z Anną (2008) i Essential Killing (2010). Otrzymał wiele nagród filmowych, w tym Złotego Niedźwiedzia w Berlinie (1967) i nagrodę specjalną na festiwalu w Wenecji (2010).

Skolimowski portretuje buntowników, którzy przypominają dzisiejszych dezerterów ze społeczeństwa konsumpcji. Agnieszka Wiśniewska, fragment książki

Sporo tu interesujących tekstów, a warto po rzecz tę sięgnąć, ponieważ jest efektem pewnego myślenia o kinie polskim typowego dla formacji Krytyki Politycznej, które określiłam jako pokoleniowe, a które najpewniej zdominuje w najbliższych latach polskie młode filmoznawstwo. Teresa Rutkowska, „Nowe Książki”

Teksty Katarzyny Taras, Witolda Mrozka, Jakuba Majmurka, Juliana Kutyły i Marka Jastrzębca-Mosakowskiego to interesujące, rzetelne interpretacje poszczególnych filmów Skolimowskiego i/lub udana próba umieszczenia ich w szerszym kontekście. Bolesław Racięski, „ArtPapier”

Herzog. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Czy Werner Herzog jest ostatnim artystycznym kontynuatorem niemieckiego romantyzmu? Jaki jest jego stosunek do rewolucji 1968? Czym różni się według niego prawda od faktu i jakie ma to znaczenie dla filmu dokumentalnego? Opowieść o życiu, filmach i polskiej recepcji Wernera Herzoga.

cie, żeby zdobyć pieniądze na zrobienie pierwszego filmu. W 1963 r. założył

Kamera to narzędzie poznawcze. Zadajesz pytanie, czekasz na odpowiedź, a rzeczywistość jej udziela. Kamera jest pośrednikiem – ona widzi i zapisuje tę odpowiedź. Herzog ma niezwykły, zwrotny kontakt z rzeczywistością, bo ona wie, że on czeka na jej odpowiedź.

własną wytwórnię filmową Werner Herzog Film Produktion. Autor ponad 50

Artur Żmijewski, fragment książki

Wśród autorów m.in.: Maria Janion, Piotr Kletowski, Jakub Majmurek, Benjamin Noys, Artur Żmijewski. Werner Herzog (ur. 1942) – reżyser filmowy, scenarzysta. Studiował na Wydziale Historii Literatury i Dramatu na Uniwersytecie w Monachium, potem w Pittsburghu, gdzie był stypendystą Fundacji Fullbrighta. Pracował w hu-

filmów krótko- i pełnometrażowych. Do najbardziej znanych należą: Aguirre, gniew boży (1972), Zagadka Kaspara Hausera (1974), Stroszek (1977), Nosferatu wampir (1979), Fitzcarraldo (1982), Biały diament (2004), Spotkania na krańcach świata (2007).

ESE JE

Monografia Herzoga […] choć syntetyczna, komponuje się w całość przemyślaną i konsekwentną.

rzeczyobrazkowe.pl projekt okładki:

Anita Bielańska, e-splot.pl

oprawa:

Wielogłosowość Przewodnika, w którym poszczególne teksty wchodzą ze sobą w dialog, to zdecydowanie jego największa zaleta. Zaskakujące jest to, że problematyka filozoficzna przeważa w nim zdecydowanie nad dyskursem o charakterze ideologicznym. Może dlatego, że twórczość autora Woyzecka wykracza znacznie poza sztywne podziały polityczne i światopoglądowe.

miękka format: 118 x 165 mm stron: 192

Teresa Rutkowska, „Nowe Książki”

978-83-61006-75-6 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN:

3737

seria przewodniki

ESE JE, ROZMOW Y

Uniwersytet zaangażowany. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 352

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-45-9 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł

Czy polski uniwersytet jest ostoją postępowego, niezależnego myślenia? A może szkołą konformizmu? Czy potrafi dziś angażować? Czy w ogóle jest jeszcze częścią życia publicznego, czy został sprowadzony do roli szkoły przyzakładowej? Jak sprawić, by oświata wyrównywała szanse, zamiast reprodukować społeczne i kulturowe nierówności? Autonomia uniwersytetu nie musi oznaczać obojętności na sprawy społeczne, a polityczna niezależność – akceptacji rynku jako wyłącznej podstawy jego działania. Uniwersytet zaangażowany to próba ożywienia idei uniwersytetu – pierwszy w Polsce zbiór tekstów o uniwersytecie pisanych z lewicowej perspektywy. Naukowcy, intelektualiści, artyści i dziennikarze opowiadają historię, analizują stan obecny i przepowiadają przyszłość uniwersytetu. Rozmawiają też z największymi sławami polskiej humanistyki: Marią Janion, Pawłem Śpiewakiem, Andrzejem Mencwelem.

ISBN:

Obraz przyszłości polskiego uniwersytetu, jaki wyłania się z książki, napawa dużym niepokojem, ale także zachęca do głębszej refleksji. […] Mamy do czynienia z materiałem świeżym, idącym pod prąd, intelektualnie ożywiającym. Grażyna Latos, histmag.org

Agamben. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Przewodnik jest przekrojowym wprowadzeniem do bogatej i wielowątkowej twórczości Giorgia Agambena – filozofa polityki, teoretyka języka, sztuki i teologii. Zawiera eseje Agambena, teksty czołowych współczesnych filozofów zagranicznych (Ernesto Laclau, Antonio Negri i in.) oraz polskich autorów (Agata Bielik-Robson, Paweł Mościcki i in.). Każdy dział uzupełniają konteksty – omówienia prac, które zainspirowały lub wciąż inspirują filozofa. Giorgio Agamben (ur. 1942) – włoski filozof, wykłada na Uniwersytecie We-

Giorgio Agamben zrobił w Polsce błyskawiczną karierę. Niewątpliwa w tym zasługa Krytyki Politycznej.

necji oraz w paryskim Collège Internationale de Philosophie. W 2006 roku otrzymał prestiżową nagrodę Prix Européen de l’Essai Charles Veillon. Po polsku ukazały się m.in. jego Profanacje (2006), Homo sacer (2008), Wspólnota, która nadchodzi (2008), Co zostaje z Auschwitz (2008), Stan wyjątkowy (2009).

Ryszard Knapek, „ArtPapier”

Agamben zaczyna tam, gdzie postmoderniści kończą swoje rozważania. Zadanie, jakie przed sobą stawia, polega na pokazaniu, w jaki sposób metafizyka – pod postacią filozoficznej nauki o bycie czy prawnej koncepcji suwerenności – próbowała stłumić prawdziwą moc ludzkiego życia. [...] Agamben zachęca nas więc do tego, byśmy nie rozpatrywali filozofii i polityki jako dwóch oddzielnych dziedzin – myślenia i działania. [...] Do całej jego filozofii należałoby podejść jak do zbioru różnego rodzaju analiz i pojęć, które powinny służyć wynajdywaniu nowych sposobów używania prawa, ekonomii, sztuki czy języka.

projekt okładki:

rzeczyobrazkowe.pl

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 400 oprawa:

Mikołaj Ratajczak, Krystian Szadkowski, fragmenty wstępu

ESE JE

978-83-61006-61-9 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN:

seria przewodniki ESE JE

Rajkowska. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

Joanna Rajkowska

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 352

opracowanie zbiorowe Pierwsza książka poświęcona jednej z najważniejszych polskich artystek wizualnych ostatnich lat. Twórczość Joanny Rajkowskiej przedstawiają krytycy, antropolodzy, socjolodzy. O pracach – od pomysłu przez realizację po reakcje, jakie wywołują – opowiada także sama artystka w esejach oraz w rozmowach z Igorem Stokfiszewskim i Arturem Żmijewskim. Barwnie ilustrowane autokomentarze tworzą miniopowieść o sztuce i polityce. Joanna Rajkowska (ur. 1968) – autorka filmów, instalacji, akcji i interwencji artystycznych w przestrzeni publicznej. Jej najbardziej znane realizacje z ostatnich lat – Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich i Dotleniacz – to rzeźby społeczne zainstalowane w przestrzeni miejskiej Warszawy. Instalacje były pretekstem do obserwacji i pobudzenia interakcji międzyludzkich, wywołania inicjatyw oddolnych oraz dyskusji o przeszłości i pamięci miejskiej przestrzeni wspólnej. W 2007 roku artystka otrzymała Paszport Polityki, za „niezwykłe projekty realizowane w przestrzeni publicznej, za wyciąganie ręki w kierunku 978-83-61006-73-2 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

Moment, w którym trzeba wymyślić, jak z kimś być, jest momentem, w którym zaczyna się wszelka polityka. Joanna Rajkowska, fragment książki

błąkającego się po mieście człowieka”, a w 2010 roku została laureatką Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury.

Przewodnik pozostaje jedynym tak kompletnym ujęciem działań Rajkowskiej. [...] W obliczu tak specyficznego charakteru jej dzieł, taki komentarz wydaje się bezcenny, umożliwiając redefinicję czy też reinterpretację zjawisk, które zwykliśmy przyjmować jako ujarzmione i ustabilizowane. Nieczęsto zdarza nam się otrzymać monograficzną publikację o współczesnym artyście, będącą tak całościowym, choć budowanym z heterogenicznych całości, kompendium. Michał Zawada, e-splot.pl

Ekologia. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Jak uniknąć katastrofy klimatycznej? Czy wystarczy do tego „zielona” transformacja kapitalizmu i zmiana naszych codziennych zachowań na bardziej ekologiczne? A może czekają nas głębokie przemiany stylu życia, sposobów produkcji i konsumpcji? Choć ekologia na dobre weszła już do publicznej debaty, wciąż nie mamy jasności, jak skutecznie przeciwdziałać globalnemu ociepleniu. Jedno jest pewne: decyzje, które teraz podejmiemy, wpłyną na kształt naszego świata. I właśnie dlatego są one w najgłębszym sensie polityczne. Ekologia. Przewodnik Krytyki Politycznej przedstawia problem zmian klimatycznych od strony teoretycznej i praktycznej. Naukowcy, działacze społeczni i ekolodzy opowiadają o nowych źródłach energii, nowoczesnych technologiach oraz gospodarczych i społecznych kosztach, jakie wiążą się z globalnym ociepleniem. Przystępnie wyjaśniają pojęcia i terminy, bez których trudno dziś rozmawiać o ekologicznych wyzwaniach. Działając wraz z innymi, postawieni przed wspólnym wyzwaniem, mamy szansę po raz pierwszy w historii zbudować globalną solidarność. Stawka politycznego działania „zwierzęcia politycznego” nigdy bodaj nie była jeszcze tak wysoka. Jeśli więc w polityce, jak mówi Hannah Arendt, chodzi o świat, to jesteśmy być może najszczęśliwszym pokoleniem w dziejach ludzkości.

ESE JE

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 470

Adam Ostolski, fragment wstępu

978-83-61006-71-8 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

W Y WIAD-RZEK A

wstęp:

seria przewodniki

Adam Michnik

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka , format: 118 x 165 mm, stron: 336

Jarosław Hrycak, Iza Chruślińska Ukraina. Przewodnik Krytyki Politycznej

978-83-61006-72-5 Gdańsk-Warszawa 2009 cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

Jedna czy wiele Ukrain? Demokracja czy oligarchia? Ukraińskie rodowody i ukraińskie tożsamości. Ukraina wobec Rosji i wobec Polski, wobec świata i Europy. Ukraińska Powstańcza Armia i Armia Czerwona. Donieck i Lwów. Lwów etniczny i symboliczny, polski Wołyń i zagłada Żydów. Te kluczowe dylematy i dramaty nowoczesnej Ukrainy stanowią oś pasjonujących i odważnych rozmów, jakie Iza Chruślińska przeprowadziła z Jarosławem Hrycakiem. Ale żaden z tych dylematów i dramatów nie przedstawia się tutaj tak, jak utrwaliły to stereotypy – każdy został na nowo przemyślany i sproblematyzowany. Jarosław Hrycak jest bowiem nie tylko wybitnym historykiem, jest także wizjonerem politycznym. Wizja Ukrainy niepodległej i demokratycznej, wielokulturowej i pojednanej ze sobą, zaprzyjaźnionej z sąsiadami i osadzonej w Europie, ma w Hrycaku swojego mocnego, zdecydowanego wyraziciela. Andrzej Mencwel

Jarosław Hrycak (ur. 1960) – historyk, profesor Ukraińskiego Katolickiego Uniwersytetu we Lwowie, dyrektor Instytutu Badań Historycznych na Uniwersytecie I. Franki we Lwowie. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie, Uniwersytecie Harvarda i Uniwersytecie Columbia. Autor ponad czterystu publikacji poświęconych historii i współ-

Wołodymyr Wynnyczenko, ukraiński pisarz i polityk, miał twierdzić, że „do czytania historii Ukrainy niezbędny jest brom”, gdyż to „nieprzerwany ciąg powstań, wojen, pożogi, głodu, najazdów, przewrotów wojskowych, intryg, kłótni, spisków”. Jarosław Hrycak uważa inaczej. I potrafi do tego przekonać.

czesnej tożsamości Europy Środkowo-Wschodniej, m.in. opublikowanych po

Adam Michnik, „Gazeta Wyborcza”

mediów dla Ukrainy. Od 1994 roku współpracuje z „Przeglądem Politycz-

polsku książek Historia Ukrainy 1772–1999. Narodziny nowoczesnego narodu, oraz Prorok we własnym kraju. Iwan Franko i jego Ukraina (1856–1886) (Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2011). Iza Chruślińska – absolwentka wydziału pedagogiki UW i studiów III cyklu w Institut National des Langues et Civilisations Orientales w Paryżu. Od drugiej połowy lat 90. aktywnie uczestniczy w działaniach na rzecz współpracy i dialogu polsko-ukraińskiego. W latach 2007 – 2008 pracowała w Kijowie jako koordynatorka Planu Działań Rady Europy i Unii Europejskiej w dziedzinie nym”, publikowała w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Więzi”, „Dia-

Książka skłania do innego spojrzenia na naszego wschodniego sąsiada. Kamil Janicki, histmag.org

logu” i w periodykach ukraińskich: „Duch i Litera”, „Jehupec”, „Ukrajinskyj Żurnal”. Autorka książek Była raz Kultura (1994, 2003), Wiele twarzy Ukrainy (2005, z Piotrem Tymą).

Agnieszka Berlińska, Tomasz Plata Komuna Otwock. Przewodnik Krytyki Politycznej Komuna Otwock to najbardziej wyrazista i radykalna grupa artystyczna niezależnej sceny teatralnej. Przewodnik Krytyki Politycznej jest książką o artystycznej niezależności i twórczej wyobraźni w czasach nieprzyjaznych sztuce zaangażowanej. Prezentuje główne założenia grupy, jej historię, a także artystyczne, filozoficzne i polityczne konteksty jej działania, opisane przez ważne postaci współczesnej kultury polskiej, m.in. Agatę Bielik-Robson, Zygmunta Baumana, Leszka Kolankiewicza.

To opowieść o niezależnym teatrze, przekuwaniu anarchistycznych postulatów w zaangażowaną sztukę i o zwycięstwie sztuki nad owymi postulatami. Max Fuzowski, „Newsweek”

Tom poświęcony Komunie Otwock ani nie prezentuje pełnej historii tej grupy, ani nie pretenduje do całościowego opisu jej działalności. Cel publikacji sformułowany został inaczej: poprzez fragmentaryczne, choć dążące do pewnego uporządkowania, przedstawienie dziejów funkcjonowania grupy jako grupy właśnie (co w znacznym stopniu samo w sobie zostaje tu sproblematyzowane) i wgląd w jej działania dokonywane z bardzo różnych perspektyw, poddać refleksji ogólniejszy problem roli artysty i sztuki i ich wpływu na społeczną zmianę.

ESE JE

Grzegorz Laszuk projekt okładki:

Roman Pawłowski, „Gazeta Wyborcza”

oprawa:

Ta ważna książka jest nie tylko dokumentem działalności pewnej grupy aktywistów i artystów, ale opowieścią o przemianach świadomości w Polsce w ostatnich 20 latach. O potrzebie naprawy świata, która mimo rozczarowań i porażek nie znika z pola widzenia. Wreszcie o społecznym eksperymencie, jakim była próba działania niekomercyjnego, niezarobkowego, amatorskiego w przestrzeni sztuki. Konkluzja jest pozytywna: Komuna co prawda nie przebudowała świata, niewątpliwie jednak zmieniła ludzi, którzy ją tworzyli lub znaleźli się w polu jej działania.

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 296

Ewelina Godlewska-Byliniak, „Dwutygodnik”

978-83-61006-68-8 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN

ESE J

seria przewodniki

L’Éthique Paweł Mościcki wstęp: Paweł Mościcki

t y tuł or yginału: tłumaczenie:

Alain Badiou Etyka. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 136

Problemy etyczne stały się chlebem powszednim społeczeństw Zachodu. O komisjach bioetycznych, prawach człowieka, etycznych ocenach X X-wiecznych totalitaryzmów i dzisiejszych wojnach prowadzonych w imię „krzewienia demokracji” informują każdego dnia dzienniki na całym świecie. Rozwiązywanie problemów etycznych to nasze ulubione zajęcie, niezależnie od tego, czy chodzi o nędzę u nas i w Trzecim Świecie, wolny Tybet, czy małżeńskie zdrady.

978-83-61006-65-7 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

Skąd biorą się te dylematy? Czy stojący za nimi projekt filozoficzny naprawdę pomaga je rozwiązać? Czy wizja człowieka jako ofiary wystawionej na działanie czającego się zewsząd Zła daje nam do ręki mocne etyczne zasady, czy tylko lęk przed wszystkim, co nowe? Alain Badiou na przekór moralizującym obrońcom praw człowieka, strażnikom tradycyjnych wartości i rzecznikom „szacunku wobec różnic” proponuje całkiem nową wizję etyki – etyki odwołującej się do prawdy i wierności. Alain Badiou (ur. 1937) – francuski filozof, pisarz i dramaturg, aktywny działacz polityczny. Protestował przeciwko wojnie w Algierii, w 1969 roku współtworzył Groupe pour la Fondation de l’Union des Communistes de France marxistes-léninistes, a w roku 1985 L’Organisation Politique, w której ramach działa do dziś. Wśród swoich mistrzów wymienia Jeana-Paula Sartre’a, Louisa Althussera, Jacques’a Lacana i matematyków, twórców teorii mnogości, Georga Cantora i Paula Cohena. Najważniejszym dziełem Badiou

Tą książką Badiou trafia między oczy politycznie poprawnych radykalnych intelektualistów i podkopuje fundamenty całego ich stylu życia. Slavoj Žižek

jest wydana w 1988 roku książka L’être et l’événement, w roku 2006 ukazała się jej druga część zatytułowana Logiques des mondes. Jest też autorem takich prac jak Théorie du sujet (1982), Peut-on penser la politique? (1985). W Wydawnictwie Krytyki Politycznej ukazała się jego książka Święty Paweł. Ustanowienie uniwersalizmu (2007).

Szansa, jaką daje nam autor Etyki w swoich tekstach, sprowadza się do lekcji: „Możesz stać się dziś kimś więcej niż tylko wyrobionym i bezpiecznym użytkownikiem, wątpliwych skądinąd, dobrodziejstw naszych czasów”. Paweł Mościcki, fragment wstępu

Czternaście rozmów. Każda dotyczy innego pisarza. Różnią się niemal wszystkim. Łączy ich to, co Barański ceni najbardziej, czyli umiłowanie do tworzenia z pozoru błahych historii o niczym, w których, banalnie rzecz ujmując, rozgrywa się tak naprawdę wszystko.

Piotr Marecki Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej Andrzej Barański tworzy kino o niekonwencjonalnej dramaturgii. Reżyser programowo unika sensacyjnych wątków i zaskakującej intrygi. Kładzie nacisk na to, co dzieje się między zdarzeniami i z pietyzmem traktuje każdy szczegół. Jak sam mówi, jego filmy należy mierzyć w centymetrach, nie metrach. Barański najczęściej opowiada historie prostych ludzi, fascynują go prowincja i codzienność oraz mikrokosmosy niewielkich społeczności.

Łukasz Saturczak, „Nowe Książki”

W książce chodzi przede wszystkim o literaturę, tyle że umieszczoną w kontekście sztuki filmowej; stąd powracające nazwiska i tytuły, stąd cudowne w swojej oryginalności zestawienia. Łukasz Maciejewski, „Tygodnik Powszechny”

O potędze polskiego kina nierzadko decydował jego związek z literaturą. Po 1989 roku, kiedy wielu reżyserów sięgało po scenariusze oryginalne, Barański jako jeden z nielicznych pozostał wierny pisarzom. I to właśnie oni są bohaterami wywiadu-rzeki Piotra Mareckiego: Czycz, Wojciechowski, Stoberski, Stańczakowa, Siemiński, Kuncewiczowa, Filipowicz, Kozieł, Różewicz, Choromański, Brzuszek, Kotula, Fydrych i Masternak.

Wydany przez Krytykę Polityczną zbiór rozmów Piotra Mareckiego z Andrzejem Barańskim zaskakuje oryginalną perspektywą spojrzenia na twórczość reżysera w naszej kinematografii osobnego. Wojciech Kałużyński, „Dziennik”

Andrzej Barański (ur. 1941) – reżyser filmowy, scenarzysta. Pochodzi z Pińczowa. Absolwent technikum budowlanego w Kielcach, Politechniki Śląskiej

ROZMOW Y

w Gliwicach, PWSFTviT w Łodzi (1973). Na początku lat 60. współtworzył Stu-

wstęp:

dencki Teatr Poezji „Step”, którym opiekował się Tadeusz Różewicz. Podczas

Dorota Masłowska

studiów filmowych współpracował ze Zbigniewem Rybczyńskim. Debiutował filmem W domu (1975), za który dostał nagrodę na festiwalu w Gdyni. Wyreżyserował m.in. Niech cię odleci mara (1982), Kobieta z prowincji (1984), Nad rzeką, której nie ma (1991), Kawalerskie życie na obczyźnie (1992), Dwa księżyce

rzeczyobrazkowe.pl

oprawa:

Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza”

projekt okładki:

Barański jest zjawiskiem w polskim kinie niebywałym: reżyser pozbawiony kompleksu. Mało jest artystów, którzy mieliby w sobie tyle pokory wobec sztuki, a zarazem tak silne poczucie wartości tego, co robią, radości tworzenia, jaką zwykle mają amatorzy.

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 272

(1993), Wszyscy święci (2002), Parę osób, mały czas (2005), Braciszek (2007).

ISBN

978-83-61006-56-5

Warszawa 2009, w ydanie I

cena detaliczna: 29,90 zł

seria przewodniki ESE J

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka , format: 118 x 165 mm, stron: 368

Sławomir Masłoń Coetzee. Przewodnik Krytyki Politycznej

978-83-61006-22-0 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN

Twórczość Johna Maxwella Coetzeego, laureata Nagrody Nobla z 2003 roku, zazwyczaj rozpatruje się od strony problemów etycznych lub egzystencjalnych. Przewodnik Krytyki Politycznej przedstawia jej wymiar polityczny. Sławomir Masłoń proponuje całościową i zaskakującą interpretację dzieł noblisty, zwracając uwagę na takie kluczowe tematy, jak kolonializm, rasizm czy wewnętrzne sprzeczności i napięcia obecne w liberalnych społeczeństwach. Wykorzystując bogate instrumentarium psychoanalityczne, kreśli ewolucję estetycznych i światopoglądowych poszukiwań pisarza. Spotkanie Lacana i Coetzeego przynosi fascynujący efekt. Sławomir Masłoń – pracuje w Instytucie Kultury i Literatury Brytyjskiej i Amerykańskiej na Uniwersytecie Śląskim. Publikował prace między innymi ma temat modernizmu (Beckett, Celan), sztuki współczesnej (Nauman), filozofii współczesnej (Bataille, Levinas, Derrida, Lacoue-Labarthe, Nancy), socjologii muzyki, Lacana i teorii lacanowskiej. Interesują go takie zagadnienia jak kanon, polityczna poprawność, recykling w kulturze. Jego największą pasją jest muzyka improwizowana.

Celem autora monografii jest prześledzenie ewolucji estetycznych i ideologicznych kontekstów w prozie autora Hańby. Paweł Sokołowski, „Nowe Książki”

Tony Myers, Slavoj Žižek Žižek. Przewodnik Krytyki Politycznej Pier wszy polski przewodnik o życiu i twórczości najsłynniejszego współczesnego filozofa. O podmiocie, ideologii, różnicy płciowej i rewolucji. Na tom składa się obszerny tekst Tony’ego Myersa wprowadzający do filozofii Slavoja Žižka oraz bogaty wybór esejów i rozmów ze słoweńskim autorem.

Jest kimś pomiędzy Vaclavem Havlem w Czechach, Adamem Michnikiem w Polsce, Noamem Chomskim w Ameryce i Jürgenem Habermasem w Niemczech.

Slavoj Žižek (ur. 1949) – słoweński socjolog, filozof, marksista, psychoanalityk i krytyk kultury. Jedna z najważniejszych postaci współczesnej sceny teoretycznej i jeden z najbardziej znanych intelektualistów na świecie. Jest profesorem Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Lublanie, wykłada także w European Graduate School i na uniwersytetach amerykańskich. Zasłynął

Jacek Żakowski

jako efektowny i oryginalny komentator myśli francuskiego psychoanalityka Jacquesa Lacana. Jego Rewolucja u bram (wyd. polskie 2006) wywołała najgłośniejszą w ostatnich latach debatę publiczną na temat zagranicznej książki wydanej w Polsce. Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazały się również Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej (2007), Lacrimae rerum.

ESE JE, ROZMOW Y

Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch (2007), W obronie przegranych spraw

tłumaczenie:

Julian Kutyła, Maciej Kropiwnicki

(2009) oraz Kruchy absolut (2009).

Akademicka gwiazda rocka! „In These Times”

W Žižku po prostu nie sposób się nie zakochać.

Twożywo projekt okładki:

Bartłomiej Błesznowski, „Nowe Książki”

oprawa:

Praca Žižka kieruje się ku ujawnianiu luk i szczelin w postmodernistycznej kulturze, by tam właśnie dostrzec rodzące się możliwości zaistnienia nowych form podmiotowości.

miękka, format: 118x 165 mm, stron: 496

Daniel Wołyniec, stopklatka.pl

978-83-61006-63-3 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

seria przewodniki ESE JE

Polityka literatury. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka, format: 118x165 mm, stron: 328

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-21-3 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

Zebrane tutaj teksty czyta się jednym tchem, nawet jeśli poszczególne interpretacje i konkretne argumenty powodują, że co rusz nam tego tchu brakuje. Choć jest to zbiór tekstów krytycznoliterackich, czyta się go jak pełne pikantnych szczegółów dzienniki intymne. Silne wrażenia lekturowe gwarantowane. Grzegorz Wysocki, „Dwutygodnik”

Polityka literatury to zbiór najważniejszych tekstów napisanych w środowisku Krytyki Politycznej na temat najnowszej polskiej literatury i krytyki literackiej, jej wymiaru społecznego i przekazu politycznego. Ambicją twórców jest stworzenie spójnej perspektywy poznawczej, dzięki której lepiej widać społeczeństwo – jego kondycję, przemiany, potrzeby i problemy. Publikacja zbiera teksty, które wywołały w ostatnich latach szereg dyskusji na temat literatury zaangażowanej i powinności artysty i krytyka literackiego. Autorzy pomieszczeni w Polityce literatury uznają, że człowiek angażuje się w kulturę (czyli we wszystko) według wzorców narracyjnych, które angażowania go uczyły, wobec tego sami, w odpowiedzi na to, angażują się w odsłanianie owych wzorców. Literatura w ich ujęciu to sposób oddziaływania na świat poprzez oddziaływanie na opowieści o świecie, krytyka zaś to mnoga strategia sprawdzania owych oddziaływań. Przemysław Czapliński, fragment wstępu

Kryzys. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Amerykański kryzys finansowy 2008 roku podważył fundamenty światowej gospodarki i błyskawicznie objął swym zasięgiem wszystkie rejony globu. Zaczęła się głęboka recesja. Czy krach można było przewidzieć? Czy winę za niego ponoszą chciwe i zdemoralizowane elity finansowe, czy może jest on skutkiem braku odpowiednich regulacji rynku? Czy grozi nam największa zapaść gospodarcza od czasu Wielkiego Kryzysu z lat 1929–1932? I wreszcie: co robić, aby uniknąć „powtórki z rozrywki” z lat 30. – masowych bankructw, bezrobocia? Jak głęboko obecny kryzys zmienia nasze myślenie o ekonomii i skutecznej polityce gospodarczej? Kryzys. Przewodnik Krytyki Politycznej to zbiór tekstów najważniejszych ekonomistów, analityków giełdowych i innych znawców tematu, w tym laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, a także komentatorów politycznych, pisarzy i filozofów. Obok błyskotliwych diagnoz (E. Bendyk, J. Staniszkis, I. Wallerstein, S. Žižek, J. Żakowski), sprawdzonych prognoz sprzed kryzysu (D. Baker, R. Brenner) oraz komentarzy specjalistów (R. Frydman, R. Gordon, T. Kowalik, P. Kuczyński, D. Rodrik, J. Sachs, J. Stiglitz, R. Wade) znajdziemy w nim konkretne recepty i propozycje rozwiązań. Oprócz nich czytelnik znajdzie w książce także głośne zeznanie Alana Greenspana przed amerykańskim Kongresem oraz wprowadzenie do teorii Keynesa pióra noblisty Paula Krugmana.

projekt okładki:

Twożywo

miękka , format: 118 x165 mm, stron: 440

Monika Koziar, strategieantykryzysowe.pl

oprawa:

Kryzys. Przewodnik Krytyki Politycznej jest publikacją próbującą jak najrzetelniej przedstawić zagadnienie obecnego kryzysu gospodarczego, jego uwarunkowań, przebiegu, skutków i procesów mogących mu zaradzić. Z iście lewicowym zacięciem naświetla błędy tkwiące we współczesnym kapitalizmie, które teraz właśnie dały o sobie znać. Nie jest to dzieło dla osób, które za wszelką cenę chcą pozostać w błogiej nieświadomości, trzymać oczy mocno zamknięte i powtarzać jak mantrę, że jakoś się ułoży. Nie ma sensu, żeby pozbawiały się złudzeń, którymi tak wygodnie żyły do tej pory, chroniąc się pod szerokimi skrzydłami neoliberalizmu.

ESE JE

978-83-61006-48-0 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN

seria przewodniki

ESE JE

Polityka narkotykowa. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 256

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-60-2 Warszawa 2008, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

Warto pamiętać, że w trzecie tysiąclecie weszliśmy nie tylko z internetem, ale też z takimi problemami jak wszechobecne narkotyki, a polityka światowa w tej kwestii pozostawia wiele do życzenia. Leczyć czy karać? Legalizować czy ścigać? To tylko najważniejsze, skrócone do SMS-owej objętości pytanie zawarte w książce Polityka narkotykowa. Przewodnik Krytyki Politycznej. O narkotykach w naszym życiu trzeba myśleć, areszt nie jest myśleniem, a tym bardziej rozwiązaniem. Roman Kurkiewicz, „Gazeta Wyborcza”

Leczyć czy karać? – zwykle do tego pytania sprowadza się w Polsce dyskusja o narkomanii. Najczęściej pada odpowiedź: karać i przymusowo leczyć. Doświadczenia wielu krajów pokazują jednak, że kryminalizacja problemu narkomanii wcale go nie rozwiązuje. Kryminalizacja nie zmniejsza znacząco liczby uzależnień, zwiększa zaś ich koszty społeczne: marginalizację, przestępczość, wykluczenie i degenerację, wreszcie śmiertelność wśród narkomanów. Dużo lepsze efekty przynosi zasada redukcji szkód wywiedziona z idei praw człowieka, świadczą o tym liczne przykłady. W książce Polityka narkotykowa. Przewodnik Krytyki Politycznej próbujemy odpowiedzieć na najważniejsze pytania: czy uzależnienia to problem czysto medyczny, czy raczej kryminalny i społeczny, jakie formy pomocy i terapii są najbardziej skuteczne, co fenomen narkomanii mówi nam o społeczeństwie? O tym złożonym zjawisku piszą socjologowie i reporterzy, lekarze i publicyści, terapeuci i sami uzależnieni. Obok krótkiej historii narkomanii w Polsce czytelnik znajdzie tu m.in. przegląd metod i instrumentów polityki antynarkotykowej stosowanych w Europie, diagnozę czarnego rynku w naszym kraju, analizę obowiązujących regulacji prawnych i krytyczny zarys klasowych uwarunkowań problemu. Przedstawiamy też konkretne propozycje działań dla polskich polityków i terapeutów. Wśród autorów są m.in.: Marek Balicki, Jacek Charmast, prof. Kazimierz Frieske, Małgorzata Jacyno, Adam Leszczyński, Kasia Malinowska-Sempruch, Wojciech Orliński, Tomasz Piątek, Monika Płatek, Piotr Pytlakowski, Jan Smoleński i Paweł Smoleński.

Maciej Pisuk Paktofonika. Przewodnik Krytyki Politycznej Książka potrzebna i wyczekiwana. [...] Bardzo dobre są momenty ukazujące niejednoznaczność postaci Magika, na przykład, gdy uderza mu woda sodowa do głowy. Dzięki temu wymyka się ona melodramatycznemu schematowi. Trzeba przyznać, że im dalej wgłębiamy się w scenariusz, tym bardziej nabiera on rumieńców.

Dramatyczna opowieść o najważniejszym zespole hip-hopowym w Polsce. Rozgrywająca się w Bogucicach i Mikołowie oraz w rzeczywistości medialnej historia Magika, Rahima i Fokusa, czyli trzech być może najbardziej charakterystycznych reprezentantów swojego pokolenia i czasów transformacji. Prawdziwych bohaterów naszych czasów. Nieznane dotąd fakty, wydarzenia, anegdoty, interpretacje, które rzucają nowe światło na dzieje autorów kawałka Jestem bogiem. Na kanwę fabularną składają się przede wszystkim ukazane z perspektywy Rahima oraz Fokusa dzieje życia i samobójczej śmierci Magika – najbardziej wyrazistej postaci polskiej kultury przełomu wieków. Tom bogaty w materiał wizualny, m.in. skany zeszytów z tekstami Magika i Rahima, fotografie rodzinne, klatki z niepublikowanych filmów. Efekt kilku lat pracy faktograficznej i literackiej Macieja Pisuka.

Joanna Wojdas, „Polityka”

Na podstawie scenariusza Macieja Pisuka powstaje film Jestem Bogiem, reżyserowany przez Leszka Dawida. SCENARIUSZ

Maciej Pisuk (ur. 1965) – scenarzysta, pisarz, fotograf. Drukował m.in w „Brulionie” i antologii Macie swoich poetów. Autor sztuki telewizyjnej Gwiazdy i los człowieka oraz scenariusza o Jacku Kuroniu. Absolwent Studium Scenariuszowego w PWSFTviT w Łodzi. Mieszka w Warszawie.

To, co Pisuk wydał jako książkę i co wcześniej pokazywał wszystkim filmowym świętym, to nie jest kolejna fura węgla sunąca przez polskie ekrany. To jest FILM. Jacek Żakowski, „Film”

rzeczyobrazkowe.pl

Jakub Socha, stopklatka.pl

projekt okładki:

W opowieści napisanej przez Pisuka, świetnie udokumentowanej, mięsistej i autentycznej, to wszystko jest: lęk przed dojrzałością i światem, rozpad rodziny, międzypokoleniowa przepaść, poczucie klęski, która jest i która będzie.

oprawa:

Maria Peszek

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 352

Absolutnie fantastycznie napisana!

978-83-61006-49-7 Warszawa 2008, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN

seria przewodniki W Y WIAD-RZEK A

oprawa:

projekt okładki:

rzeczyobrazkowe.pl

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 528

Piotr Kletowski, Piotr Marecki Żuławski. Przewodnik Krytyki Politycznej

ISBN 978-8 3-61006-38-1

Warszawa 2008, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł

Piotrowi Kletowskiemu i Piotrowi Mareckiemu udała się rzecz niebywała – powtórzyli w zasadzie słynny wywiad-rzekę François Truffauta z Alfredem Hitchcockiem. Tomasz Bielenia, interia.pl

Wywiad-rzeka ma charakter żywiołowej konwersacji, która często musi zamieniać się w spór i której porządek narzucany przez dwóch interlokutorów, krytyków i kulturoznawców, rozbija błyskotliwa samowola rozmówcy. Andrzej Kołodyński, „Books from Poland 2008”

Wywiad-rzeka o „kosmosie Żuławskiego” – rozmowa o uniwersum sztuki utkanym z setek przeczytanych książek, obejrzanych filmów i wysłuchanych oper, a także o traumatycznych doświadczeniach życiowych, które ukształtowały filmowy i pisarski warsztat artysty. Sam Peckinpah obok Fiodora Dostojewskiego, Sergiej Eisenstein obok Kena Russella, XIX-wieczna proza obok sztuki komiksu – to wszystko staje się inspiracją do stworzenia dzieła poruszającego najbardziej dotkliwe problemy – w sferze indywidualnej i społecznej. Dramatyczne opowieści o filmie w czasach PRL-u. O dwukrotnym przymusie opuszczenia Polski i cenzurze projektów odważnych politycznie. O kobietach… Małgorzacie Braunek, Romy Schneider, Isabelle Adjani, Valérie Kaprisky, Iwonie Petry, Sophie Marceau. O pracy na planie z filmowcami z Polski, Francji i Ameryki – przewodnik po praktycznej stronie sztuki filmowej. Andrzej Żuławski (ur. 1940) – reżyser filmowy, scenarzysta, pisarz. Studiował na wydziale reżyserii IDHEC-u w Paryżu, filozofię na Sorbonie i nauki polityczne na UW. Był asystentem Andrzeja Wajdy (m.in. II reżyser przy Popiołach, 1965). Autor filmów m.in.: Trzecia część nocy (Polska, 1971), Diabeł (Polska, 1972), Na srebrnym globie (Polska, 1976-87), Opętanie (RFN, 1981), Kobieta publiczna (Francja, 1984), Moje noce są piękniejsze niż wasze dni (Francja, 1989), Błękitna nuta (Francja, 1989), Szamanka (Polska, 1996), Wierność (Francja, 2000). Autor ponad 20 książek, m.in. Lity bór (1991), W oczach tygrysa (1992), Był sad (1992), Moliwda (1994), Niewierność (2001), O niej (2004), Bóg (2006), Nocnik (2010).

Żuławski udzielił wywiadu-rzeki. Jest w nim megalomański i wulgarny, obraża ludzi i nie zawsze przekonująco filozofuje. Czy to znaczy, że te ponad 500 stron nadaje się do kosza? Nic takiego. Jacek Szczerba, „Gazeta Wyborcza”

Z czymś podobnym nie mieliśmy do czynienia od dawna. Jest wreszcie książka, o której mówi się w towarzystwie, którą pożyczają sobie nawet znajomi, a niektóre jej passusy są już niemal znane na pamięć. Zdzisław Pietrasik, „Polityka”

Chantal Mouffe (ur. 1943) – belgijska filozofka zajmująca się teorią polityki.

Maciej Stroiński, „ArtPapier”

Jej najważniejsza praca to wydana wspólnie z Ernesto Laclauem Hegemonia

ESE J

i strategia socjalistyczna (1985, wydanie polskie: 2007). Opublikowała również

On the Political Joanna Erbel wstęp: Maciej Gdula t y tuł or yginału:

m.in. The Return of the Political (1993), The Challenge of Carl Schmitt (1999),

tłumaczenie:

Maciej Gdula, fragment wstępu

oprawa

Mouffe odważnie interpretuje współczesne problemy polityczne – takie jak populizm, wzrost nastrojów ksenofobicznych i fundamentalistycznych czy zniechęcenie obywateli do polityki – jako wewnętrzne problemy liberalnej demokracji. [...] Od kiedy w polityce zapanowało przekonanie, że największą wartością jest konsens, a zasadnicze spory ideologiczne wygasły, pojawiła się postpolityka. Wyklucza ona część realnych potrzeb obywateli, działanie polityczne sprowadza zaś do technokratycznego zarządzania. Niemożność artykulacji sprzeciwu wobec tego porządku pcha obywateli ku populistom – jedynym politykom zdecydowanym na otwartą krytykę takiego systemu.

miękka format: 118 x 165 mm stron: 176

Paradoks demokracji (2000, wydanie polskie: 2005).

manufaktura

Jesteś już zmęczona ciągłym wybieraniem „mniejszego zła”? Jesteś zirytowany tym, że nie masz wpływu na najważniejsze decyzje dotyczące wspólnej przyszłości? Chciałabyś się uwolnić od poczucia, że oprócz znużenia i oburzenia dzisiejsza polityka nie oferuje żadnych namiętności? Jesteś wściekły, że wszystko jest już przesądzone, a Tobie pozostała rola przerzucającego kanały widza medialnej nagonki? Nie możesz już wytrzymać, że Twoje problemy zamiata się pod dywan? Masz dość neoliberalnej nowomowy? Nie zadowala Cię populistyczna podróbka buntu? Jesteś rozczarowana demokracją? Jesteś zniechęcony do polityki? Sięgnij po Polityczność! Polityczność, czyli: konfrontacja różnych wizji w sferze publicznej, realny spór – realny wybór.

Lektura książki Mouffe otworzyła mi oczy na ważną sprawę, tę mianowicie, że „polityka musi być stronnicza”. W politycznej grze stawką jest zawsze hegemonia. Owo roszczenie do władzy jest groźne tylko wtedy, gdy jest ukryte. Liberalizm ze swą wizytówką bezinteresownego „racjonalnego porządku” robi właśnie to: ukrywa swoją – całkiem naturalną – wolę panowania.

projekt okładki:

Chantal Mouffe Polityczność. Przewodnik Krytyki Politycznej

978-83-61006-26-8 Warszawa 2008, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

seria przewodniki

ESE JE tłumaczenie:

Julian Kutyła wstęp: Julian Kutyła

Slavoj Žižek Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej

oprawa:

projekt okładki:

rzeczyobrazkowe.pl

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 208

Jacques Lacan cieszy się opinią myśliciela wyjątkowo trudnego i niejasnego, a zarazem przełomowego dla współczesnej humanistyki. Kolejny z Przewodników Krytyki Politycznej, tym razem przygotowany przez Slavoja Žižka, jest poświęcony uprzystępnieniu myśli „francuskiego Freuda”. Žižek w charakterystyczny dla siebie sposób dostarcza wielu przykładów z literatury, filmu i współczesnego życia społeczno-politycznego dowodzących nie tylko tego, że Lacana MOŻNA czytać, ale również tego, że głoszone wszem i wobec hasła, które odesłały psychoanalizę do lamusa idei przestarzałych i nieaktualnych, były mocno przedwczesne. Mówiąc w skrócie, by zrozumieć otaczający nas świat, TRZEBA czytać Lacana. Slavoj Žižek pokazuje, jak to robić – w prosty i zajmujący sposób. Slavoj Žižek (ur. 1949) – słoweński psychoanalityk, filozof, socjolog i krytyk 978-83-61006-12-1 Warszawa 2010, wydanie II rozszerzone cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

kultury. Jeden z głównych rozgrywających współczesnej sceny teoretycznej i najbardziej znanych intelektualistów na świecie. W latach dziewięćdziesiątych zasłynął jako efektowny i oryginalny komentator myśli Jacquesa Lacana. Opublikował m.in. Wzniosły obiekt ideologii (1989), Przekleństwo fantazji (1997), The Ticklish Subject (1999). Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazały się Rewolucja u bram (2006), W obronie przegranych spraw (2009), Kruchy absolut (2009) oraz wybór tekstów opublikowany w książce Žižek. Przewodnik Krytyki Politycznej (2009).

Dzięki Žižkowi Lacan, dotąd wykładany tylko w wąskim, ezoterycznym gronie wyznawców, stał się niemal jasny, prawie że rewolucyjny, i zstąpił pod strzechy czasopism kolorowych. Agata Bielik-Robson, „Dziennik”

Sasnal. Przewodnik Krytyki Politycznej opracowanie zbiorowe Wilhelm Sasnal to obecnie najbardziej rozpoznawalny na świecie polski artysta, tymczasem w Polsce paradoksalnie jego twórczość jest mało znana. Obok reprodukcji najważniejszych prac Wilhelma Sasnala (m.in. fragmentów niewydanego dotychczas komiksu Diamond Sea), w Przewodniku zebraliśmy najciekawsze zagraniczne i polskie teksty o jego twórczości oraz napisane specjalnie na tę okazję eseje autorów związanych z Krytyką Polityczną (w tym obszerny tekst Slavoja Žižka, wpisujący Sasnala w ciekawie nakreśloną ewolucję sztuki nowoczesnej). W Przewodniku o artyście i z artystą rozmawiają m.in. Andrzej Przywara, Joanna Mytkowska, Adam Szymczyk, Sławomir Sierakowski, Piotr Marecki i Kuba Mikurda. Prezentujemy Sasnala jako malarza, filmowca i twórcę komiksowego, ale także jako artystę zaangażowanego po stronie lewicy. Przewodnik zasypuje przepaść między kulturą a polityką i wpisuje twórczość artysty w nowy kontekst, wolny od zniekształceń instytucji rynku, akademii i mediów masowych.

Przewodnik jest tak skonstruowany, że każe patrzeć na sztukę Sasnala w perspektywie politycznej, każe widzieć ją jako rewidującą nasz stosunek do historii, rozliczającą się z narodowymi mitami. Iza Kowalczyk, „Obieg”

To próba reinterpretacji Sasnala. Skupiono się przede wszystkim na wątkach obecnie dla artysty ważnych, ale Przewodnik jest także zaproszeniem do innego spojrzenia na sztukę ostatnich lat w Polsce. Piotr Kosiewski, „Tygodnik Powszechny”

Proszę się nie dziwić, że książkę o Sasnalu (znakomitą!) przygotowało wydawnictwo będące najciekawszym ośrodkiem na polskiej lewicy. Sasnal jest bowiem człowiekiem lewicy. Daniel Passent, passent.blog.polityka.pl

Wilhelm Sasnal (ur. 1972) – studiował na Wydziale Architektury Politechniki

ESE JE

Krakowskiej, przeniósł się jednak na Wydział Malarstwa krakowskiej ASP. W 1999 uzyskał dyplom w pracowni prof. Leszka Misiaka. W latach 1996-2001 był członkiem grupy Ładnie. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Galerii Saatchi, Tate Modern w Londynie, Centrum Pompidou w Paryżu, Museum of Modern Art w Nowym

Sasnal. Przewodnik Krytyki Politycznej pokazuje artystę, który bierze udział w debacie publicznej i nie ucieka od polityki. Agnieszka Sabor, „Dziennik”

rzeczyobrazkowe.pl

cych z Krytyką Polityczną.

Wilhelm Sasnal

nia Vincenta van Gogha. Sasnal jest jednym z artystów blisko współpracują-

ilustracje:

samym roku otrzymał najważniejszą europejską nagrodę artystyczną – imie-

projekt okładki:

na pierwszym miejscu listy najważniejszych młodych artystów świata. W tym

oprawa:

W 2006 roku na łamach „Flash Art” krytycy i marszandzi umieścili Sasnala

miękka, format: 118 x 165 mm, stron: 328

Jorku oraz Guggenheim Museum. Od lat związany z Fundacją Galerii Foksal.

978-83-61006-09-1 Warszawa 2008, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN

seria przewodniki

Krytyki Politycznej przewodnik lewicy opracowanie zbiorowe

ESE J projekt okładki: oprawa: format: stron:

Twożywo

miękka 118 x 165 mm

328

978-83-61006-00-8 Warszawa 2007, wydanie I ISBN

cena detaliczna:

25 zł

Przewodnik jest grupowym przedsięwzięciem zespołu Krytyki Politycznej oraz zaprzyjaźnionych z nami osób ze świata nauki, publicystyki, ekonomii, organizacji społecznych. Postanowiliśmy podpisać go tytułem pisma, a nie nazwiskami, bowiem nie tylko wspólnie dochodziliśmy do prezentowanych tu idei, ale przede wszystkim wiele z nich nie ma ustalonego autorstwa. Umieszczone w Przewodniku pojęcia, przykłady, konkretne rozwiązania wybraliśmy z tego, co naszym zdaniem we współczesnej myśli lewicowej najlepsze i najciekawsze, tak pod względem etycznym czy intelektualnym, jak i politycznej skuteczności. Staraliśmy się też, aby wszystko, o czym piszemy, było możliwie głęboko zakorzenione w polskich realiach oraz historii. Jest to przewodnik Krytyki Politycznej, bo to my bierzemy odpowiedzialność za całość przedstawianych w nim poglądów. Od lat w Polsce z rozmaitych powodów nie ma jasności, czym jest lewica, jakie ma poglądy i propozycje w sprawach publicznych. Jaka filozofia, jaka wizja człowieka za tymi poglądami stoi. Jakie cele przed sobą stawia i jakimi metodami zamierza je zrealizować. Mówiąc wprost, komu i jak chce pomóc, kogo i jak chce reprezentować. Pierwszy raz od lat pojawia się w Polsce gruntowny i obejmujący główne obszary życia politycznego, a zarazem prosty i dydaktyczny zbiór informacji na temat lewicowej perspektywy politycznej.

Budowanie normalnej lewicy w Polsce trzeba rzeczywiście zacząć od definiowania podstawowych pojęć. W zasadzie wszyscy o tym wiedzą, ale nikt nie chciał się dotąd tym zająć. Przewodnik lewicy podpisany przez cały zespół Krytyki Politycznej to właśnie takie wyjaśnienie podstawowych pojęć. Wojciech Orliński, „Gazeta Wyborcza”

Zespół Krytyki Politycznej swoją publikacją zapełnił lukę, jaka od lat istniała na lewicy. Mówiąc krótko: lektura obowiązkowa. Bartosz Machalica, „Przegląd”

„Krytyka Polityczna” wyrywa polską lewicę z jej ponurych uwikłań. Temu służy Przewodnik. Polskiej prawicy przydałby się ktoś równie odważny. Jacek Żakowski

Wkrótce nowe, rozszerzone wydanie Przewodnika!

Strategia lewicy Głównym celem strategicznym lewicy jest wprowadzenie do sfery publicznej trzeciego (obok liberalnego i konserwatywnego) języka, obudowanie go instytucjami (media, ścieżki rozwoju dla lewicowych działaczy, ekspertów, publicystów, związki zawodowe, organizacje kulturalne) i tym samym zakorzenienie się w świadomości zbiorowej obywateli. Generalnie bowiem ludzie mają takie poglądy i wspierają takie programy działania, jakie znaleźć mogą w sferze publicznej. Granice naszego świata to, jak wiadomo, granice naszego języka. Żeby móc uprawiać jakąkolwiek lewicową politykę, żeby działanie miało charakter szeroki i systemowy, lewica musi najpierw wygrać ideologiczny spór w sferze publicznej. Porzućmy zatem dwie anachroniczne drogi: Z jednej strony, nie dajmy się zwieść popularnej wśród części europejskiej socjaldemokracji tezie, że nie istnieje alternatywa dla globalnego kapitalizmu, a jedyną drogą lewicy jest próba łagodzenia jego co bardziej drastycznych skutków. Teza ta i związana z nią strategia trzeciej drogi były jedną z przyczyn dzisiejszej popularności prawicowych populistów. Zamazano podstawową różnicę oddzielającą lewicę od prawicy, a klasa polityczna umocniła tym samym obecne wśród ludzi przekonanie, że wszystkie spory wśród głównych partii są pewnego rodzaju teatralnym przedstawieniem skrywającym fakt, że w gruncie rzeczy partie te wcale się od siebie nie różnią. Z drugiej strony, nie łudźmy się, że budowanie alternatywy na obrzeżach systemu (drugi obieg, trzeci i tak dalej w nieskończoność...) poprawi cokolwiek poza naszym samopoczuciem. Współczesny kapitalizm żywi się przede wszystkim tym, co stara się przedstawić jako wobec niego alternatywne. Nie bez kozery większość współczesnych kampanii reklamowych odwołuje się do kontestacji i buntu. W świecie, którym bunt stał się najlepiej sprzedającym się towarem, niech miarą naszej działalności będą realne osiągnięcia, a nie licytacja na alternatywność. fragment książki

seria przewodniki ESE JE

Szwecja. Przewodnik nieturystyczny

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka , format: 118 x 165 mm, stron: 352

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-88-6 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

Nierówność jest po prostu niesprawiedliwa – o tym, czy na tak prostym założeniu można zbudować dobrze funkcjonujące państwo i dlaczego tak, opowiada Szwecja. Przewodnik nieturystyczny. Ewelina Dybowska, wywrota.pl

Czy Szwecja to raj na ziemi? Od kilku dziesięcioleci model szwedzki stanowi wyzwanie, zagadkę, wzór do naśladowania – a dla niektórych też źródło strachu przed „nowym totalitaryzmem”. Dlaczego państwo o wysokich podatkach ma jedną z najbardziej konkurencyjnych gospodarek świata? Czy szwedzkie kobiety rzeczywiście są równouprawnione? Dlaczego liberalne społeczeństwo ma narodowy Kościół? Czy wszyscy Szwedzi mają lewicowe poglądy? Czy sprzedaż alkoholu „na kartki” to już totalitaryzm, czy tylko racjonalna kontrola społeczna? Do czego potrzeba biurokratom społeczeństwa obywatelskiego? I po co to małe państwo wydaje taki majątek na pomoc reszcie świata? W Przewodniku nieturystycznym pokazujemy model szwedzki jako spójną całość. Piórem autorek i autorów Krytyki Politycznej, ekspertów polskich i szwedzkich rozważamy, co przyniósł on Szwedom i czy pragną go nadal. I wreszcie: czy to dobry pomysł na urządzenie świata, Europy, Polski? Wśród autorów: Rafał Bakalarczyk, Anna Delick, Kinga Dunin, Maciej Gdula, Elżbieta Korolczuk, Stieg Larsson, Jakub Majmurek, Michał Penkala, Steven Saxonberg, Ryszard Szarfenberg, Maciej Zaremba. Kwestią kluczową – również dla lewicy – jest to, czy model państwa dobrobytu faktycznie jest „samowystarczalny”, czy może opiera się na wypchnięciu jego kosztów na zewnątrz. Podobnie jak eksportuje się na zewnątrz klientów prostytutek. Mówiąc krótko: czy ludzka twarz „kapitalizmu Ikei” jest możliwa np. bez wyzysku pracowników w fabrykach Trzeciego Świata? Czy zakaz korzystania z usług prostytutek nie zapełnia jedynie promów do Polski? Czy zatem model szwedzki daje się pomyśleć w skali globalnej, czy może z definicji ograniczony jest do niewielkiej wysepki? Kolejna kwestia to pytanie o warunki społeczno-kulturowe, które muszą być spełnione, aby model taki mógł funkcjonować. [...] Mamy nadzieję, że nasza książka nie tylko przybliży czytelniczkom i czytelnikom Szwecję, ale też stanie się impulsem do poważnej debaty o Polsce. Na pewno bowiem nie jest tak, że żyjemy w najlepszym z możliwych światów. Kinga Dunin, fragment wstępu

Islandia. Przewodnik nieturystyczny opracowanie zbiorowe

O kryzysie, spekulacji, neoliberalizmie napisano już setki artykułów i książek – czy warto patrzeć na Islandię pod tym kątem? Warto, bo Islandia – i w tym tkwi jej wyjątkowość – zarazem pozbawia złudzeń i daje nadzieję.

Mieszkańcy Islandii nie noszą nazwisk, więc w książce telefonicznej znajdziesz ułożone alfabetycznie imiona. Althing, islandzki parlament, wygląda jak mały domek, a w jego pobliżu sprzedają ponoć najlepsze na świecie hot dogi. Islandczycy jadają gnijącego rekina i kryją się przed wybuchami wulkanów. Jako pierwsi mieli panią premier lesbijkę, która dokonała coming outu. I jako pierwsi musieli ogłosić bankructwo z powodu kryzysu na rynkach finansowych. Islandia to również kraj o niezwykle bogatej kulturze. Muzyka – Björk i Sigur Rós, filmy – Nói albínói i 101 Reykjavík, a także teatr i literatura. Jakim cudem ludzie na tej małej wyspie są tak twórczy i utalentowani? Czy to kwestia czystej wody płynącej z topniejących lodowców, czy raczej odpowiedniej polityki państwa?

fragment wstępu

Przewodniki nieturystyczne można zamówić nieodpłatnie przy zakupie dowolnego innego tytułu

Nasz nieturystyczny przewodnik pokazuje Islandię w nowym świetle. To nie egzotyka z północy – dzięki Islandii możemy opowiedzieć coś o reszcie świata. Także o Polsce.

Twożywo

salonkulturalny.pl

projekt okładki:

Z tej książki nie dowiecie się, co należy w pierwszej kolejności na Islandii zwiedzać, jakie są ceny, gdzie znajdują się gejzery, kratery, hotele i restauracje. [...] Poszczególne rozdziały książki zostały poświęcone niezwykle ciekawej islandzkiej kulturze, a także polityce i społeczeństwu. Czytając Islandię, nie raz i nie dwa się zdziwicie.

ESE JE

miękka , format: 118 x 165 mm, stron: 240

Bernadetta Darska, bernadettadarska.blog.onet.pl

Książka dostępna jest też w księgarni NWS.

oprawa:

Publikacja poświęcona Islandii zasługuje na uważne przeczytanie. Nie dlatego, że stanowi możliwie całościowy obraz egzotycznego z polskiej perspektywy kraju – bo tak z pewnością nie jest, ale z tego powodu, że stanowi propozycję przeczytania najnowszych wydarzeń mających miejsce w tym państwie jako matrycy, którą przyłożyć można do realiów polskich. […] Uwagę zwraca zdefiniowanie specyfiki wynikającej z wyspiarskiego charakteru kraju czy refleksje poświęcone feminizmowi i ruchowi LGBTQ.

w księgarni internetowej Kr y t yki Polit ycznej.

978-83-62467-03-7 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

s er ia

Przy okazji dwudziestolecia implozji komunistycznego eksperymentu warto sobie przypomnieć, jakimi mękami napędzana i jaką ilością krwi ludzkiej zroszona stać się może (musi?) droga na skróty; i na jakie manowce, miast do obiecanej przystani, skłonna jest prowadzić. Zygmunt Bauman, Socjalizm. Utopia w działaniu

Oświecenie – rozumiane najszerzej jako postęp myśli – zawsze dążyło do tego, by uwolnić człowieka od strachu i uczynić go panem. Lecz oto w pełni oświecona ziemia stoi pod znakiem triumfującego nieszczęścia. Max Horkheimer, Theodor W. Adorno, Dialektyka oświecenia

Tak, można wyprowadzić bezpośredni rodowód marksizmu z chrześcijaństwa. Tak, chrześcijaństwo i marksizm powinny walczyć po tej samej stronie barykady. Slavoj Žižek, Kruchy absolut

SERIA IDEE Seria wprowadza w polski obieg idei najważniejsze prace z zakresu filozofii i socjologii politycznej, teorii kultury i sztuki. W serii publikowane są przekłady, a także prace polskich autorów oraz wznowienia. Jej głównym celem jest systematyczna budowa intelektualnej bazy dla ruchów lewicowych oraz aktywne włączanie w polskie debaty publiczne nowych dyskursów krytycznych. Chodzi o radykalną zmianę języka publicznego, a co za tym idzie – sposobów myślenia o najistotniejszych kwestiach współczesności.

Slavoj Žižek, Rewolucja u bram. Pisma Lenina z roku 1917

Artur Żmijewski, Drżące ciała. Rozmowy z artystami

Alain Badiou, Święty Paweł. Ustanowienie uniwersalizmu

Slavoj Žižek, Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch

Jacques Rancière, Estetyka jako polityka

Maurice Blanchot. Literatura ekstremalna

Stanisław Brzozowski, Głosy wśród nocy

Thomas Frank, Co z tym Kansas?

Elizabeth Dunn, Prywatyzując Polskę

Todd McGowan, Realne spojrzenie. Teoria filmu po Lacanie

CAMPania. Zjawisko campu we współczesnej kulturze

Paweł Mościcki, Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej

Judith Butler, Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości

Bruno Latour, Polityka natury

Slavoj Žižek, Kruchy absolut

Louis Althusser, W imię Marksa

Manuel Castells, Pekka Himanen, Społeczeństwo informacyjne i państwo

Igor Stokfiszewski, Zwrot polityczny

Andrzej Mencwel, Etos lewicy. Esej o narodzinach kulturalizmu polskiego

Gilles Kepel, Zemsta Boga. Religijna rekonkwista świata

Max Horkheimer, Theodor W. Adorno, Dialektyka oświecenia

Nicholas Stern, Globalny ład. Zmiany klimatu a powstanie nowej epoki

Harald Walzer, Wojny klimatyczne. Za co będziemy zabijać w XXI wieku?

Judith Butler, Walczące słowa. Mowa nienawiści i polityka performatywu

Zygmunt Bauman, Socjalizm. Utopia w działaniu

dobrobytu

postępu i dostatku

WKRÓTCE

bell hooks, Teoria feministyczna. Od marginesu do centrum

Peter Sloterdijk, Kryształowy pałac

Andriej Siniawski, Rosyjska inteligencja

Judith Butler, Slavoj Žižek, Ernesto Laclau, Przygodność, hegemonia,

Gayatri Chakravorty Spivak, Krytyka rozumu postkolonialnego

Gilles Deleuze, Felix Guattari, Anty-Edyp

uniwersalność

Boris Buden, Strefa przejścia

ESE J t y tuł or yginału:

Feminist Theory: From Margin to Center Ewa Majewska

tłumaczenie:

miękka ze skrzydełkami, format: 145 x 205 mm

W K R Ó T CE

s e r si ae rpi ra z iedweoed n i k i

bell hooks Teoria feminizmu: Od marginesu do centrum Czy feminizm polega na tym, że kobieta osiąga sukces i zostaje policjantką albo dyrektorką w korporacji? A może na tym, że wygrywa wybory? Albo na tym, że chodzi na warsztaty asertywności? W głośnym eseju bell hooks przekonuje, że współczesny feminizm skupił się na kreowaniu kobiecych celebrytek, a zapomniał o swoich głównych celach. Feminizm jest po prostu za mało radykalny.

oprawa

W feminizmie wcale nie chodzi o zrównanie statusu kobiet i mężczyzn. Feminizm jest po to, by znieść ideologię dominacji, która przenika kulturę Zachodu, a także po to, aby zmieniać nasze życie na lepsze – życie kobiet i mężczyzn. Punkt wyjścia książki to osobiste doświadczenie autorki – czarnej kobiety z robotniczej rodziny, kobiety „z marginesu”. bell hooks (ur. 1952) – amerykańska pisarka, poetka, feministka „trzeciej fali”. Jedna z czołow ych przedstawicielek czarnego feminizmu. 978-83-62467-14-3 Warszawa 2011, wydanie I ISBN:

Autorka licznych artykułów publikowanych w pismach naukowych oraz ponad trzydziestu książek, m.in.: Ain’t I a Woman?: Black Women and Feminism (1981), Bone Black: Memories of Girlhood (1986), All About Love: New Visions (2000) oraz We Real Cool: Black Men and Masculinity (2004).

Peter Sloterdijk Kryształowy pałac W 1851 roku w londyńskim Hyde Parku stanął gigantyczny Kryształowy Pałac, w którym odbyła się pierwsza wystawa światowa. Tysiące ludzi bezskutecznie próbowały się dostać do jego wnętrza. Również dziś do niewidzialnych granic Zachodu – zamieszkanego przez zwycięzców globalizacji – dobijają się miliony przegranych. Czy współczesny kryształowy pałac przetrwa? Książka Sloterdijka to efektowny esej o tym, jak będzie wyglądał świat po globalizacji. Peter Sloterdijk (ur. 1949) – wybitny filozof, eseista i publicysta, najbardziej wpływowy intelektualista Niemiec. Zasłynął m.in. przełomową dla współczesnej myśli europejskiej rozprawą Krytyka cynicznego rozumu (1983, wyd. polskie 2009), monumentalnym, trzytomowym dziełem Sfery (1998–2004), a zwłaszcza kontrowersyjną, poświęconą genetyce roz-

ESE J

prawą Reguły dla ludzkiego zwierzyńca (1999). Zajmuje się teorią nowo-

Im Weltinnenraum des Kapitals. Zu einer philosophischen Geschichte der terrestrischen Globalisierung tłumaczenie: Borys Cymbrowski t y tuł or yginału:

czesności i współczesnego kapitalizmu, analizuje sztukę współczesną i popkulturę. Obecnie wykłada filozofię i teorię mediów w Państwowej Akademii Sztuk w Karlsruhe. Prowadzi także popularny program pt. Kwartet filozoficzny w niemieckiej telewizji ZDF.

P Kr eter ysz tał Slote ow rd y p ijk ała c

projekt okładki:

Twożywo

miękka ze skrzydełkami, format: 145 x 205 mm

Peter Sloterdijk, fragment wywiadu dla „Krytyki Politycznej”

oprawa

Jestem przekonany, że konstrukcja Kryształowego Pałacu powinna być traktowana tak, jak jest naprawdę – a więc jako wielkie polityczne, techniczne i moralne osiągnięcie. Jednocześnie zaś nie jest osiągnięciem danym raz na zawsze i pozbawiona jest wewnętrznej równowagi. Aby ją utrzymać, konieczna jest jej gruntowna przebudowa. Tutaj widziałbym tę wielką przygodę intelektualną, która nas czeka, i wielkie zadanie – sformułować dla przyszłych pokoleń ideę, jak zrekonstruować ten wielki gmach, który zbudowaliśmy.

ISBN :

978-83-62467-20-4 Warszawa 2011, wydanie I

ESE J

seria idee

Socialism: The Active Utopia Michał Bogdan

t y tuł or yginału: tłumaczenie:

Zygmunt Bauman, Socjalizm. Utopia w działaniu miękka ze skrzydełkami, format: 145 x 205 mm, stron: 200

Życie nowoczesne, czyli obsesyjne przerabianie wszystkiego na nowe, lepsze wersje, jest nie do pomyślenia bez utopii. A jednak wraz z XX wiekiem coś się w myśleniu utopijnym skończyło. Każda reklama nowego kosmetyku czy nowej recepty na odchudzanie maluje obraz utopijnego szczęścia. Nadzieje na lepsze życie wiążemy nie ze zmianą świata, ale własnego ciała, najbliższego otoczenia oraz sieci znajomości i kontaktów. Wizja socjalistyczna jest bodaj jedyną, która odważa się wykroczyć poza horyzont tej codziennej rutyny. Zygmunt Bauman (ur. 1925) – socjolog, filozof, eseista, jeden z najważTwożywo

świecie polski myśliciel społeczny. Autor m.in. książek Nowoczesność

projekt okładki:

oprawa:

niejszych twórców koncepcji postmodernizmu. Najbardziej znany na

źródło cierpień (2000), Płynne czasy. Życie w epoce niepewności (2007).

978-83-61006-98-5 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

i Zagłada (1989), Prawodawcy i tłumacze (1998), Ponowoczesność jako Wielokrotnie nagradzany prestiżowymi nagrodami, w tym Nagrodą im. Theodora W. Adorno i Nagrodą Księcia Asturii w dziedzinie Komunikacji i Nauk Humanistycznych.

Tekst książki został uzupełniony przez autora posłowiem Czterdzieści lat później i aneksem Komunizm: czas na postmortem i właśnie ta konfrontacja klasycznej pracy sprzed dziesięcioleci z oglądem spraw z perspektywy pierwszej dekady XXI wieku jest źródłem największej satysfakcji z lektury książki Zygmunta Baumana. Krzysztof Lubczyński, pisarze.pl

Socjalizm powstał wkrótce po „brutalnym marcowym przebudzeniu”, jak Bauman nazywa wydalenie z uczelni na fali antysemickiej nagonki i przymusową emigrację w 1968 r. […] Ta spisywana na gorąco diagnoza wydaje się dzisiaj nadzwyczaj trafna. Jerzy Franczak, „Tygodnik Powszechny”

Siła propozycji Baumana leży w odrzuceniu jałowego sporu pomiędzy rzeczywistością i nierzeczywistością utopii na rzecz jej nieustannej obecności w ludzkich myślach i działaniach. […] Ważność i znaczenie utopia zachowuje jako krytyczna kontrkultura wobec współczesności. Łukasz Milenkowicz, „ArtPapier”

Zygmunt Bauman, Komunizm: czas na postmortem? Tym, co wyborcy chcą dziś najczęściej usłyszeć, są obietnice przykrócenia niepewności i rozproszenia strachów, jakie ich, ludzi skazanych w warunkach płynnej nowoczesności na życie na ruchomych piaskach, dręczą – i zarówno po nocach, jak i w dzień długi gnębią. Nie mając na te utrapienia wyborców porządnej rady (bo wszak do źródeł niepewności sięgnąć ze swej natury nie mogą, a także nie zamierzają), liczne dziś siły polityczne, a szczególnie (choć bynajmniej nie tylko) partie zwane dziś „populistycznymi”, uciekają się do sugerowania nowej odmiany „drogi na skróty”: likwidacji wszystkich upiorów i koszmarów za jednym zamachem i prostym sposobem, nie zawracając sobie głowy ich źródłami. By sięgnąć po włoski przykład populistów u władzy: pozbądźmy się tych czy innych intruzów z najbliższego podwórka (Cyganów albo tych czarnych z Afryki, którym udało sie dotrzeć do włoskich brzegów, nie tonąc po drodze), a strachy z niepewności zrodzone wyniosą się razem z nimi. Albo przeróbmy republikę włoską na federację, a wtedy pracowici i roztropni Lombardczycy bać się przyszłości przestaną, bo nie będą musieli się dzielić swym dostatkiem z leniwymi i lekkomyślnymi Kalabryjczykami czy Sycylianami... Przy okazji dwudziestolecia implozji komunistycznego eksperymentu warto sobie przypomnieć, jakimi mękami napędzana i jaką ilością krwi ludzkiej zroszona stać się może (musi?) droga na skróty; i na jakie manowce, miast do obiecanej przystani, skłonna jest prowadzić. Jeśli przyjrzenie się losom komunizmu nam to raz na zawsze uświadomi, będzie to nieboszczyka największa bodaj usługa, choćby i pośmiertnie potomkom oddana. fragment Aneksu

ESE J

seria idee

Excitable Speech: A Politics of the Performative Adam Ostolski

t y tuł or yginału: tłumaczenie:

Judith Butler Walczące słowa. Mowa nienawiści i polityka performatywu

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

miękka ze skrzydełkami format: 145 x 205 mm stron: 192

Czy cenzura jest dopuszczalna? Niektóre słowa ranią, dlaczego więc ich nie zakazać? Przecież „pedał” boli tak samo jak cios w splot słoneczny. A co z pornografią? Poniża kobiety, więc może należy wyjąć ją spod prawa? Takie pytania postawiła sobie wybitna amerykańska filozofka Judith Butler. Walczące słowa to erudycyjny esej czerpiący z psychoanalizy, prawoznawstwa, socjologii i nauki o kulturze. Butler analizuje konkretne regulacje prawne, wyroki amerykańskiego Sądu Najwyższego, przykłady z międzynarodowej polityki, kultury popularnej i literatury. Po drodze trafia nawet na hip-hop.

978-83-61006-96-1 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

Judith Butler (ur. 1956) – amerykańska filozofka, profesorka literatury porównawczej i retoryki University of California w amerykańskim Berkeley, zajmuje się teoriami władzy, seksualności, tożsamości i płci. Jej najbardziej znaną książką jest wydana w 1990 roku Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości, która dała początek teorii queer (wyd. pol. Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2008).

W tej błyskotliwej książce nie ma ani jednego słabego momentu. Barbara Johnson

Analizy Butler to efektowne spory, w których stroni ona od uproszczeń i pokazuje, że polityka wymaga poważnego namysłu. Jonathan Culler

Za nienawistne akty trzeba karać. A za słowa? W którym dokładnie momencie i co może z tego wyniknąć? W Walczących słowach Butler rozpatruje konkretne prawnicze casusy, a jej wnioski mogą podpowiadać ścieżki myślenia. Błażej Warkocki, „Dwutygodnik”

Akt mowy, powiada Butler, może być aktem buntowniczym. Uważajmy na kontekst i uważajmy na przejęcia, które zawracają nas ku pojęciom takim jak uniwersalność. Mogą oznaczać ponowne projektowanie „świata bez kobiet”, świata bez mniejszości. Analizujmy języki i rytuały, by nas nie osadzały na z góry zaplanowanych miejscach. Inga Iwasiów, „Nowe Książki”

Walczące słowa swoim potencjałem mogą odświeżyć pewne skostniałe i „oczywiste” porządki myślenia. Adrian Mrówka, „ArtPapier”

Harald Welzer Wojny klimatyczne. Za co będziemy zabijać w XXI wieku?

Wdzięczny jestem Haraldowi Welzerowi niezmiernie za to, że podjął się wysiłku, który ja, podobnie jak znakomita większość moich kolegów po fachu, zaniedbałem. […] Nie dostrzegliśmy największego chyba z wyzwań, przed jakimi ludzkość w ciągu czterystu stuleci swych dziejów stawała.

Co łączy rzeź w Darfurze z huraganem Katrina? Każda klęska żywiołowa jest też katastrofą społeczną. Powódź, susza albo tsunami zrywają nie tylko mosty, ale i ludzkie więzi. Burzą domy i strukturę społeczną. Przynoszą chaos i napędzają przemoc – grabieże, wypędzenia, a nawet ludobójstwa. Wojny klimatyczne to błyskotliwa diagnoza znanych, lecz nierozumianych konfliktów w Jugosławii, Ruandzie czy Darfurze. Czystki etniczne, dyskryminacja rasowa i plemienne potyczki to konsekwencje walki o przestrzeń, ziemię, wodę i inne zasoby naturalne. Są one częścią historii Zachodu i jego modernizacji – raczej normą niż patologią epoki nowoczesnej.

Zygmunt Bauman, fragment wstępu

ESE J

Klimakriege Michał Sutowski wstęp: Zygmunt Bauman

t y tuł or yginału:

Konfliktom sprzyja globalne ocieplenie, efekt rozwoju przemysłowego najbogatszych państw. Kiedyś Południe, obiekt wyzysku i dyskryminacji, umożliwiło dobrobyt Północy. Dziś ponosi największe koszty zmiany klimatu – dawna niesprawiedliwość powraca w nowej formie. Jeśli natychmiast nie podejmiemy działań, wojny klimatyczne ogarną cały świat.

tłumaczenie:

rem m.in. książek Opa war kein Nazi: Nationalsozialismus und Holocaust im Familiengedächtnis (2002), Sprawcy. Dlaczego zwykli ludzie dokonują masowych mordów (2006, wyd. polskie 2010), a także Das Ende der Welt, wie wir sie kannten. Klima, Zukunft und die Chancen der Demokratie (2009).

Oprócz wątku diagnostycznego w książce dominuje nurt prognostyczny zorientowany na zarysowanie programu wyjścia z impasu, przed którym stanęli ludzie i cywilizacja. Henryk Domański, „Nowe Książki”

Twożywo

ci, tożsamości i wyobrażeń zbiorowych. Jest współautorem i redakto-

projekt okładki:

tów zbrojnych, historii nazizmu, a także procesów kształtowania pamię-

oprawa:

Uniwersytetu Witten/Herdecke. Wybitny znawca problematyki konflik-

miękka ze skrzydełkami format: 145 x 205 mm stron: 280

Harald Welzer (ur. 1958) – niemiecki psycholog społeczny, profesor

978-83-61006-92-3 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

39,90 zł

ESE J

The Global Deal. Climate Change and the Creation of a New Era of Progress and Prosperity tłumaczenie: Anna Orzechowska-Barcz t y tuł or yginału:

seria idee

Nicholas Stern Globalny ład. Zmiany klimatu a powstanie nowej epoki postępu i dostatku

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka ze skrzydełkami format: 145 x 205 mm stron: 264

Powodzie, susze, głód i nędza miliardów ludzi. Czy to scenariusz kolejnego hollywoodzkiego filmu katastroficznego? Niestety nie. Takie mogą być skutki zmiany klimatu, jeśli nie zmniejszymy emisji gazów cieplarnianych w atmosferze. Walka z globalnym ociepleniem ściśle łączy się z gospodarką. Nicholas Stern, wybitny teoretyk ekonomii rozwoju, wylicza ogromne koszty ekologicznych zaniechań. Dowodzi, że model gospodarczy oparty na eksploatacji zasobów i przerzucaniu kosztów zewnętrznych na kraje Południa już się wyczerpał. Konieczny jest więc nowy globalny ład. Książka Sterna to fachowa i przystępna opowieść o wielkim projekcie, który mierzy się z najważniejszymi dziś dla nas pytaniami. Nicholas Stern (ur. 1946) – jeden z najbardziej wpły wow ych ekonomistów świata. Wykładowca London School of Economics; w latach 2000 – 2003 główny ekonomista Banku Światowego, był też doradcą rządu brytyjskiego ds. klimatu. W roku 2006 opublikował głośny raport na temat ekonomii zmiany klimatu, w którym postulował regulację emisji gazów cieplarnianych na poziomie globalnym za pomocą mechanizmów 978-83-61006-91-6 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

39,90 zł

Wbrew pozorom Globalny ład nie jest kasandryczną wizją upadku planety., ale konstruktywnym zestawem możliwych scenariuszy działania na szczeblu indywidualnym, lokalnym, biznesowym, pozarządowym, narodowym i międzynarodowym. Karolina Zbytniewska, „Nowe Książki”

ekonomicznych.

Nicholas Stern obrazowo prognozuje, jak brak naszej reakcji na globalne ocieplenie wpłynąłby na środowisko w ciągu najbliższych dziesięcioleci. Przewidywania wyglądają zatrważająco […] W żadnym przypadku książka nie nawołuje do zaprzestania rozwoju. Doskonalenie zielonych technologii i zrównoważona gospodarka nie wykluczają postępu. Marta Mikita, „Vege”

Max Horkheimer, Theodor W. Adorno Dialektyka oświecenia Opublikowana po raz pierwszy w 1947 roku, pisana w mrocznym okresie II wojny światowej Dialektyka oświecenia jest być może pierwszą próbą opisu stanu życia publicznego, w którym „myśl staje się nieuchronnie towarem, a język jego reklamą”. To z niej czerpała większość postmodernistycznych demaskatorów nowoczesnego rozumu (od Zygmunta Baumana po Michela Foucaulta i Jeana-François Lyotarda). W zamieszczonych tu filozoficznych szkicach i notatkach znajdziemy bezkompromisową analizę niechcianych konsekwencji rozwoju nowoczesności i krytykę powstającego w ten sposób społeczeństwa kultury masowej.

ESE J

Dialektik der Aufklärung. Philosophische Fragmente t y tuł or yginału:

Max Horkheimer (1895 – 1973) – z wykształcenia psycholog i filozof, dy-

tłumaczenie:

rektor frankfurckiego Institut für Sozialforschung. W Polsce ukazały się

posłowie:

m.in. jego Krytyka rozumu instrumentalnego (2007) oraz Społeczna funkcja

Małgorzata Łukasiewicz

Marek J. Siemek

filozofii. Wybór pism (1987). Theodor W. Adorno (1903 – 1969) – filozof, socjolog i teoretyk muzyki związany ze szkołą frankfurcką i teorią krytyczną. Po polsku ukazały

Twożywo projekt okładki:

fragment książki

oprawa:

miękka ze skrzydełkami format: 145 x 205 mm stron: 272

się m.in. jego Dialektyka negatywna (1986), Minima moralia (1999).

978-83-61006-85-5 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

39,90 zł

ESE J

La revanche de Dieu. Chrétiens, juifs et musulmans à la reconquête du monde tłumaczenie: Agnieszka Adamczyk t y tuł or yginału:

seria idee

Gilles Kepel Zemsta Boga. Religijna rekonkwista świata

miękka ze skrzydełkami format: 145 x 205 mm stron: 320

Zemsta Boga to książka o obserwowanym na całym świecie fenomenie fundamentalizmu religijnego. We Francji wyszła w 1991 roku – na dziesięć lat przed zamachami na WTC. Po 11 września 2001 Gilles Kepel, skromny badacz islamu, z dnia na dzień został medialną gwiazdą, a książka stała się światowym bestsellerem przetłumaczonym już na dwadzieścia języków.

wstęp:

Cezary Michalski

posłowie:

Agata Bielik-Robson

978-83-61006-54-1 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

Ta książka naprawdę otwiera oczy. Zmienia nasz sposób myślenia o kierunku, w którym zmierza świat, oczywiście o ile ciągle wierzymy, że w jakimś kierunku zmierza. Zygmunt Bauman

Twożywo

Gilles Kepel (ur. 1955) – politolog i socjolog, zajmuje się przede wszyst-

projekt okładki:

oprawa:

W cieniu kryzysu gospodarczego obserwujemy silne odrodzenie ruchów religijnych. Gilles Kepel pokazuje, że współczesna nam „religijna rekonkwista świata” opiera się na uniwersalnym mechanizmie wspólnym różnym tradycjom – reakcji na niespełnione obietnice modernizacji.

Politiques, obecnie wykładowca London School of Economics and Poli-

kim analizą świata arabskiego. Absolwent paryskiego Institut d’Études tical Science. W Polsce ukazały się jego Święta wojna. Ekspansja i upadek fundamentalizmu muzułmańskiego (2003) oraz Fitna. Wojna w sercu islamu (2006).

Imponująca książka o jednej z najbardziej palących kwestii współczesności. „Le Parisien”

Kepel dokonuje przeglądu czterech kontekstów, w jakich przebiegała reakcja na dojmujące słabości świeckiej nowoczesności. [...] Jego interdyscyplinarne nastawienie o silnie empirycznym zacięciu dostarcza porównawczej syntezy, która nie pozwala na pobłażliwość wobec konfliktu świeckiego Rozumu i kontroświeceniowej krucjaty. Agnieszka Rozner, polis.edu.pl

Andrzej Mencwel Etos lewicy. Esej o narodzinach kulturalizmu polskiego

Esej profesora Andrzeja Mencwela – kulturoznawcy i historyka idei – jest swego rodzaju próbą wskazania, gdzie szukać źródeł możliwej legitymizacji autentycznie lewicowego projektu, nieskażonego przewinieniami indoktrynacji komunistycznych systemów. [...] Wznowiony staraniem Krytyki Politycznej Etos lewicy istotnie wypełnia lukę w polskiej literaturze z zakresu historii idei, oddając sprawiedliwość formacji niesłusznie, jak się wydaje, spychanej dotąd poza nawias polskiej tradycji intelektualnej.

Etos lewicy to jeden z najważniejszych manifestów ideowych polskiej inteligencji zaangażowanej. Książka poświęcona tradycji polskiej lewicy z przełomu XIX i XX wieku pokazuje, jak wielką wykonano w Polsce pracę na rzecz społecznego postępu, walki z przesądami, ciasnotą umysłową. Historie polskich społeczników i intelektualistów, pozytywistów i marksistów, anarchistów i państwowców – Brzozowskiego, Abramowskiego, Krzywickiego czy Kelles-Krauza – to opowieści o tym, jak w naszym kraju próbowano opisać i zmienić świat. Zrozumieć lokalny kontekst i wpisać go w procesy ogólne – nowoczesność i europejski kapitalizm. Próby te różniło wiele, ale łączyła idea, że ludzki świat tworzymy my sami, że w dotychczasowym kształcie jest on niesprawiedliwy i domaga się naprawy, a jego ulepszenie wymaga nowoczesnych narzędzi opisu. Myśleć i działać jednocześnie, teoretyzować i praktykować polityczną naprawę świata – oto przesłanie Etosu lewicy.

www.polishhistory.pl

ESE J

Andrzej Mencwel (ur. 1940) – kulturoznawca, historyk idei, twórca Instytutu Kultury Polskiej UW, wybitny znawca m.in. twórczości Stanisława

logiczna (2006), Rodzinna Europa po raz pierwszy (2009).

Na miano „biblii” zasługuje dzieło Andrzeja Mencwela z całą pewnością w tym sensie, że jest to rzecz wybitna. [...] Etos lewicy nie jest sprawozdawczym traktatem akademickim, jest eseistycznym dyskursem uczonego z bohaterami tej epopei intelektualnej. Znalazł on już niewątpliwie miejsce obok najświetniejszych dokonań polskiego eseju XX wieku, w jednym szeregu choćby z Legendą Młodej Polski Stanisława Brzozowskiego, Esejem dla Kasandry Jerzego Stempowskiego czy Rodowodami niepokornych Bohdana Cywińskiego. Krzysztof Lubczyński, pisarze.pl

Twożywo

(1976), Spoiwa (1983), Przedwiośnie czy potop (1997), Wyobraźnia antropo-

projekt okładki:

Sprawa sensu (1971), Stanisław Brzozowski – kształtowanie myśli krytycznej

oprawa:

skiego PEN Clubu im. Jana Strzeleckiego. Autor licznych książek, m.in.

miękka ze skrzydełkami format: 145 x 205 mm stron: 288

Brzozowskiego, a także idei paryskiej „Kultury”, laureat nagrody Pol-

978-83-61006-66-4 Warszawa 2009, wydanie I w tej edycji cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

seria idee ESE J

Igor Stokfiszewski Zwrot polityczny Zwrot polityczny to książka-manifest znanego krytyka literackiego i dramaturga. Podsumowuje przemiany ostatnich lat w polskiej literaturze, teatrze i sztukach wizualnych. W charakterystycznym dla siebie stylu autor atakuje burżuja. Dzisiejszy burżuj to postmodernista-nihilista.

miękka format: 145 x 205 mm stron: 256

Igor Stokfiszewski (ur. 1979) – krytyk literacki, dramaturg, członek zespołu Krytyki Politycznej, współredaktor książek Tekstylia. O „rocznikach siedemdziesiątych” (2002), Tekstylia bis. Słownik młodej polskiej kultury (2006) i Ludzie, miasta. Literatura Białorusi, Niemiec, Polski i Ukrainy –

oprawa:

projekt okładki:

Paralaksa

ślady „nieistniejącego języka (2008). Jako dramaturg zrealizował z re-

978-83-61006-31-2 Warszawa 2009, wydanie I ISBN

żyserem Wojtkiem Klemmem Piekarnię Bertolta Brechta (Teatr Stary, Kraków 2008), Cement Heinera Müllera (Teatr Współczesny, Wrocław 2009) oraz Yermę Federico Garcíi Lorki (Teatr Studio, Warszawa 2009). Od roku 2010 stały współpracownik teatru Łaźnia Nowa w Nowej Hucie.

Zwrot polityczny jest cięciem. Na napiętej tkance kultury, spójnej liberalno-konserwatywnej anatomii, pojawiła się rysa. Z niej sączy się to coś. Bliskie społecznej gorączce, oddające się we władanie przyszłości, niepodzielne i nieodzowne, piękne i prawdziwe. Nie ma zaklęcia, które by cofnęło czas. Jestem cierpliwy. Wierzę w tę chwilę szaleństwa i jej pozostaję służny. Po prostu wchodzę i opowiadam o tym szczęściu, które spotkało nas wszystkich, politycznych. fragment książki

Czy Stokfiszewski jest fair w swych tekstach wobec literatury? Jasne, że nie. Wskażcie mi jednak krytyka, który by bardziej podgrzewał temperaturę sporów czy polemik dotyczących rzeczy tak ekskluzywnej i deficytowej, jak poezja czy literatura w ogóle. Wskażcie mi krytyka bardziej prowokującego, nawet jeżeli wiąże się to z poczuciem irytacji. Grzegorz Czekański, „Odra”

Styl Stokfiszewskiego jest charakterystyczny, osobny, trudny do podrobienia. Jednocześnie klarowny i brawurowy. Krzysztof Varga, „Gazeta Wyborcza”

Manuel Castells, Pekka Himanen Społeczeństwo informacyjne i państwo dobrobytu. Model fiński Społeczeństwo informacyjne i państwo dobrobytu to książka wyjątkowa i bezcenna na polskim rynku. Udowadnia, że istnieją skuteczne alternatywy dla neoliberalnego modelu rozwoju. Od wielu lat Krzemowa Dolina stawiana jest za wzór społeczeństwom, które pragną odnieść sukces w „epoce informacji”. Od niedawna coraz bardziej uwagę całego świata przyciąga model fiński. Jest równie dynamiczny, gdy chodzi o wskaźniki technologiczne i ekonomiczne, ale swój projekt społeczeństwa informacyjnego łączy z koncepcją państwa opiekuńczego.

To dogłębna analiza fenomenu Finlandii, wyjaśniająca w jaki sposób kraj quasisocjalistyczny ma jedną z najbardziej innowacyjnych gospodarek świata, jest liderem w rozwoju zaawansowanych technologii, ma najlepszy na świecie system edukacyjny, etc. Edwin Bendyk, bendyk.blog.polityka.pl

ESE J t y tuł or yginału:

The Information Society and the Welfare State:

The Finnish Model

Społeczeństwo informacyjne i państwo dobrobytu to pierwsze po polsku „studium przypadku”, pokazujące, czym jest ów „fiński model”. Skąd wziął się sukces Nokii? Co sprawiło, że Linux jest dziś głównym konkurentem Microsoftu na rynkach systemów operacyjnych? I w jaki sposób połączyć sukces gospodarczo-technologiczny ze społeczną równością i sprawiedliwością?

tłumaczenie: wstęp:

Michał Sutowski, Michał Penkala

Edwin Bendyk

Manuel Castells (ur. 1942) – hiszpański socjolog, absolwent prawa i ekonomii. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Paris X w Nanterre oraz École des hautes études en sciences sociales. Profesor socjologii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. Autor przełomowych prac z zakresu

Internetu. Pekka Himanen (ur. 1973) – fiński filozof i teoretyk społeczeństwa informacyjnego. Najmłodszy doktor nauk humanistycznych w historii Finlandii, były doradca fińskiego prezydenta i rządu ds. społeczeństwa informacyjnego. Autor m.in. książki The Hacker Ethic, w której zawarł swoją koncepcję sieciowego komunitaryzmu.

Twożywo

Age: Economy, Society and Culture, a także Kwestii miejskiej i Galaktyki

projekt okładki:

stwa informacyjnego. Twórca monumentalnej trylogii The Information

oprawa:

związanych z nowoczesnymi sieciami władzy i powstaniem społeczeń-

miękka format: 145 x 205 mm stron: 232

socjologii miasta, wybitny teoretyk globalnych przemian społecznych

978-83-61006-27-5 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

ESE J

Pour Marx Michał Herer wstęp: Adam Ostolski t y tuł or yginału:

seria idee

tłumaczenie:

Louis Althusser W imię Marksa

miękka format: 145 x 205 mm stron: 336

Książka Louisa Althussera jest jedną z najważniejszych propozycji teoretycznych, jakie pojawiły się w XX wieku. To nowatorska interpretacja dzieł Marksa. Dzięki pojęciom zaczerpniętych z psychoanalizy i strukturalizmu Althusser zrywa z utrwalonymi interpretacjami pism niemieckiego filozofa. Próbuje wskrzesić marksizm w jego naukowej postaci. Książka spotkała się z niesłychanym jak na dzieło teoretyczne odzewem czytelników. Stała się bestsellerem porównywalnym ze Słowami i rzeczami Michela Foucaulta, zyskując status klasyki współczesnej filozofii.

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

Po raz pierwszy po polsku! Louis Althusser (1918–1990) – absolwent École Normale Supérieure, jeden z najbardziej wpływowych filozofów lat 60. we Francji, członek Francuskiej Partii Komunistycznej, twórca tzw. marksizmu strukturalnego, wychowawca całego pokolenia francuskich myślicieli (m.in. Jacques Rancière, Étienne Balibar, Jacques-Alain Miller). Do jego najważniejszych książek należą W imię Marksa (1965), Positions (1976) oraz Sur la reproduction (1995). Po polsku ukazały się Czytanie „Kapitału” (wybór, 1975), Ideologie i aparaty ideologiczne państwa (1983), W odpowiedzi Johnowi Lewisowi (1988). 978-83-61006-42-8 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 39,90 zł ISBN

Dorobek Althussera – autora płodnego, ale ostrożnie publikującego swoje prace (przytłaczająca większość z nich pozostała za jego życia w rękopisie lub krążyła w niewielu kopiach wśród przyjaciół) – jest przykładem myśli rygorystycznej, precyzyjnej, nieustannie gotowej do rewidowania swoich wcześniejszych ustaleń. Adam Ostolski, fragment wstępu

Slavoj Žižek Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo

Tak, można wyprowadzić bezpośredni rodowód marksizmu z chrześcijaństwa. Tak, chrześcijaństwo i marksizm powinny walczyć po tej samej stronie barykady.

Brawurowa eseistyczna prezentacja chrześcijańskiej nauki o zbawieniu, w której tkwi wzorzec prawdziwej lewicowej emancypacji. Efekt udanej filozoficznej dywersji na tyły przeciwnika. Polski Kościół i związani z nim konserwatywni intelektualiści rzadko interesują się dawną i współczesną myślą chrześcijańską. Warto sięgnąć po zainspirowaną nią współczesną refleksję lewicową.

fragment książki

Slavoj Žižek (ur. 1949) – słoweński socjolog, filozof, marksista, psycho-

ESE J

analityk i krytyk kultury. Jedna z najważniejszych postaci współczesnej

The Fragile Absolute: Or, Why Is the Christian Legacy Worth Fighting For? tłumaczenie: Maciej Kropiwnicki wstęp: Julian Kutyła posłowie: Adam Ostolski t y tuł or yginału:

sceny teoretycznej i jeden z najbardziej znanych intelektualistów na świecie. Jest profesorem Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Lublanie, wykłada także w European Graduate School i na uniwersytetach amerykańskich. Zasłynął jako efektowny i oryginalny komentator myśli francuskiego psychoanalityka Jacquesa Lacana. Jego Rewolucja u bram (wyd. polskie 2006) wywołała najgłośniejszą w ostatnich latach debatę publiczną na temat zagranicznej książki wydanej w Polsce. Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazały się również Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej (Warszawa 2007), Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch (2007), W obronie przegranych spraw (2009) oraz wybór tekstów opublikowany w książce Žižek. Przewodnik Krytyki

Twożywo projekt okładki:

Terry Eagleton

oprawa:

Najbłyskotliwszy komentator psychoanalizy, a w zasadzie całej teorii kultury, jaki pojawił się w Europie od dziesięcioleci.

miękka format: 145 x 205 mm stron: 184

Politycznej (2009).

978-83-61006-64-0 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

ESE J

Politiques de la nature: Comment faire entrer les sciences en démocratie tłumaczenie: Agata Czarnacka wstęp: Maciej Gdula t y tuł or yginału:

seria idee

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

miękka format: 145 x 205 mm stron: 352

Bruno Latour Polityka natury. Nauki wkraczają do demokracji Znana definicja głosi, że „człowiek to zwierzę polityczne”. Czy to połączenie jest faktycznie tak oczywiste, jak nam się wydaje? Francuski socjolog Bruno Latour sięga po argumenty z dziedziny filozofii, socjologii wiedzy i antropologii porównawczej, z rozmysłem buduje paradoksy i kwestionuje nasze schematy myślowe. W efekcie roztacza przed czytelnikami wizję „nowej Konstytucji” – nowego, zrewolucjonizowanego kolektywu politycznego, w którym rozróżnienie na ludzi i nie-ludzi będzie mniej ważne niż zachowanie ciągłości debaty politycznej i powszechna odpowiedzialność za nasz wspólny świat. Polityka natury to pierwsza książka Latoura publikowana w języku polskim. Bruno Latour (ur. 1947) – francuski filozof i antropolog, wykładał w szkołach inżynierskich – najpierw w CNAM, następnie w Ecole des Mines. W 1982 r. wszedł w skład ekipy Centrum Socjologii Innowacji. Od września 2006 roku jest profesorem nauk politycznych w Centrum Socjologii Organizacji (CSO). W czerwcu 2007 został wicedyrektorem prestiżowych Sciences Po do spraw polityki naukowej. Opublikował m.in. La vie de laboratorie (Życie laboratorium, wspólnie ze Stevem Woolgarem, 1988), Les 978-83-61006-41-1 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

Microbes: Guerre et paix (Wojna i pokój mikrobów, 1984) oraz La science en action (Nauka w działaniu, 1989).

Bruno Latour to jeden z największych odnowicieli nauk społecznych.

Kiedy ekolodzy piszą alarmująco: „Natura umiera!”, nawet nie zdają sobie sprawy, jak dalece mają rację. Bogu dzięki, natura umiera. Tak, wielki bożek Pan nie żyje! Po śmierci Boga i śmierci człowieka najwyższy czas, żeby natura także wyzionęła ducha. Najwyższy czas: niebawem nie bylibyśmy już w stanie uprawiać polityki! fragment książki

Peter Sloterdijk

Jeśli lubisz antydualistyczną filozofię, zacierającą podział na podmiot i przedmiot, ciało i umysł, język i fakty itd. – pokochasz Latoura. Richard Rorty

Nowatorskim pomysłom towarzyszy nowatorski język gotowy na porzucenie dobrze znanych schematów, w których tak łatwo nam się odnaleźć, mimo że przynoszą one niedosyt i poczucie, że mówią o innej rzeczywistości niż ta, w której żyjemy. Paweł Tomczok, „ArtPapier”

O to trudno się spierać: Uwikłani w płeć Judith Butler to jedna z najbardziej wpływowych książek, jakie ukazały się w ciągu ostatnich lat.

Judith Butler Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości

Tomasz Plata, „Dziennik”

Uwikłani w płeć to najważniejsza praca w historii intelektualnej ruchu feministycznego. Książka, która w latach 90. zapoczątkowała teorię queer, przekształcając całą scenę filozoficznych i feministycznych dyskusji dotyczących kwestii różnicy seksualnej. Judith Butler polemizuje z najważniejszymi twórcami z dziedziny teorii feminizmu, psychoanalizy i poststrukturalizmu, jak Simone de Beauvoir, Julia Kristeva, Zygmunt Freud, Claude Lévi-Strauss, Jacques Lacan, Jacques Derrida i Michel Foucault. Klasyka w swej dziedzinie i lektura obowiązkowa nie tylko na Gender Studies. Pierwsza książka Judith Butler po polsku!

Czytając tę książkę, testujmy jej idee w fantazji, próbujmy sobie wyobrazić świat, jaki powstałby, gdyby idee Judith Butler zostały wprowadzone w życie. Kto wie, czy nie byłby to przewrót na miarę kopernikańskiego? Olga Tokarczuk, fragment wstępu ESE J

Gender Trouble. Feminism and the Subversion of Identity Karolina Krasuska wstęp: Olga Tokarczuk posłowie: Karolina Krasuska t y tuł or yginału: tłumaczenie:

Judith Butler (ur. 1956) – amerykańska filozofka, profesorka literatury porównawczej i retoryki University of California w amerykańskim Berkeley, zajmuje się teoriami władzy, seksualności, tożsamości i płci. Twórczyni i prekursorka teorii queer, jedna z czołowych postaci ruchu feministycznego II połowy XX wieku, radykalna krytyczka wszelkich postaci esencjalizmu tożsamościowego, autorka licznych prac teoretycznych, m.in. Bodies that Matter: On the Discursive Limits of „Sex” (1993), The Psychic Life of Power: Theories of Subjection (1997), Walczące słowa.

Maria Janion

Wraz z książką Butler otrzymujemy feministyczną krytykę dyskursu feministycznego, interesującą i naprawdę wybuchową. „Süddeutsche Zeitung”

Twożywo

Uwikłani w płeć to klasyczna już dziś, obowiązkowa lektura nie tylko dla studentów i badaczy zajmujących się tematyką ciała i feminizmem, ale dla wszystkich zajmujących się filozofią, psychoanalizą czy szeroko rozumianą teorią kultury. Nie sposób uprawiać dziś refleksji nad płcią w kulturze bez znajomości tej przełomowej pracy.

projekt okładki:

Oneself (2005).

oprawa

Krytyki Politycznej 2010), Undoing Gender (2004), Giving an Account of

miękka i twarda format: 145 x 205 mm stron: 272

Mowa nienawiści i polityka performatywu (1997, wyd. polskie Wydawnictwo

978-83-61006-33-6 / 978-83-61006-35-0 Warszawa 2008, wydanie I ISBN

cena detaliczna:

29,90 zł / 39,90 zł

seria idee ESE JE

Paweł Mościcki Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej W dyskusjach o teatrze z łatwością przychodzi nam przeciwstawianie wielkiej sztuki tanim chwytom publicystycznym. Czy faktycznie obecność polityki w teatrze musi wpisywać się w tak łatwe opozycje? Co oznacza dziś polityczność sztuki? Jak o niej mówić? Jak połączyć polityczność sztuki z poszukiwaniami formalnymi i artystyczną inwencją?

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

miękka format: 145 x 205 mm stron: 264

Paweł Mościcki, odwołując się do współczesnej filozofii i konkretnych spektakli teatralnych, pokazuje, że ciekawy teatr nie tylko może być polityczny, ale wręcz musi, jeśli chce uciec od powtarzania wyświechtanych prawd o życiu i wciąż angażować widza. Polityka teatru demaskuje ideologiczne uwikłania krytyki teatralnej. Definiuje na nowo uprawianie sztuki krytycznej. Przedstawia polityczną formułę komedii. Omawia teatralny wymiar pamięci. Książka przeznaczona jest dla wszystkich, którzy wierzą, że teatr wciąż ma szansę być miejscem kreowania nowych myśli i projektowania nowych sposobów społecznego działania. Może być przedmiotem zarówno filozoficznego namysłu, jak i obiektem pasji. Teatrem zaangażowanym i angażującym.

978-83-61006-40-4 Warszawa 2008, wydanie I

Paweł Mościcki (ur. 1981) – filozof i tłumacz, doktorant w Szkole Nauk

34,90 zł

jej związkami z różnymi dziedzinami sztuki, myślą postsekularną oraz

ISBN

cena detaliczna:

Społecznych PAN w Warszawie. Interesuje się współczesną filozofią oraz krytycznymi dyskursami politycznymi. Tłumaczył m.in. Derridę, Marina, Blanchota, Badiou, Barthes‘a, Benjamina, Agambena. Redaktor książki Maurice Blanchot. Literatura ekstremalna, która ukazała się w 2007 roku nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej.

Trudno wyobrazić sobie dziś projekt bardziej radykalny niż ten proponowany przez Pawła Mościckiego. Joanna Krakowska, „Dialog”

Spór o teatr polityczny przejawia się w radykalizacji myślenia o tym, jakie powinno być powołanie teatru oraz jego rola w życiu społecznym. Agnieszka Sosnowska, „Obieg”

CAMPania. Zjawisko campu we współczesnej kulturze pod redakcją Piotra Oczki Co to jest camp? Czy camp to kicz? Czy może sposób myślenia? Odkąd Susan Sontag napisała głośny esej Notatki o kampie, minęło ponad 40 lat, a pojęcie to stało się jednym z kluczy do opisu współczesnej kultury. W Polsce jednak wciąż jest nieznane. CAMPania przedstawia teksty młodych badaczy, którzy starają się zdefiniować lub redefiniować pojęcie campu. Opisują jego miejsce w literaturze, kinie i sztuce, zwłaszcza polskiej. Książka zawiera teksty teoretyczne, a także monograficzne eseje − o katolicyzmie, konsumpcji, queer. Piotr Oczko (ur. 1973) − ukończył anglistykę i polonistykę na Uniwer-

ESE JE

sytecie Jagiellońskim, tam również uzyskał stopień doktora. Tłumacz literatury niderlandzkiej. Autor książki Mit Lucyfera. Literackie dzieje Upadłego Anioła od starożytności po wiek XVII i licznych artykułów historycznoliterackich. Stypendysta Sasakawa Young Leaders Fellowship Fund. Zajmuje się kulturą krajów niderlandzkojęzycznych i gender studies (gay studies, queer theory). Jest adiunktem w Katedrze Międzynarodowych Studiów Polonistycznych przy Wydziale Polonistyki UJ.

NAKŁAD

WYCZERP

ANY

Wśród autorów znaleźli się m.in.: Mateusz Borowski, Stefan Ingvarsson, Grzegorz Jankowicz, Piotr Kletowski, Lidia Krawczyk, Anna Malinowska,

Twożywo projekt okładki:

Robert Pruszczyński, merlin.pl

oprawa

Piotr Oczko zestawił naprawdę interesujące eseje: od teoretycznych wstępów, które nawet najbardziej opornemu naświetlą, czym jest tajemniczy camp, aż po szczegółowe analizy konkretnych dzieł filmowych (np. kina Pedro Almodovara), literackich (np. barokowych Pamiętników Jana Chryzostoma Paska) czy malarskich (motyw świętego Sebastiana). Po przeczytaniu CAMPanii miałem ochotę zakrzyknąć: „chcę więcej!”.

miękka format: 158 x 210 mm stron: 192

Anna Mizerka, Piotr Oczko, Andrzej Serafin, Błażej Warkocki.

978-83-61006-24-4 Warszawa 2008, wydanie I ISBN

cena detaliczna:

34,90 zł

ESE J

The Real Gaze: Film Theory af ter Lacan Kuba Mikudra wstęp: Kuba Mikudra t y tuł or yginału:

seria idee

tłumaczenie:

Todd McGowan Realne spojrzenie. Teoria filmu po Lacanie

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

miękka format: 158 x 210 mm stron: 266

Co pragniemy zobaczyć, gdy idziemy do kina? Na czym polega psychiczna siła suspensu, montażu równoległego, urwanego zakończenia? Czy romantyczny finał może łagodzić antagonizmy społeczne? Jak rozpoznać polityczny potencjał kina?

978-83-61006-01-5 Warszawa 2008, wydanie I ISBN

cena detaliczna:

34,90 zł

„Wraz z nową lacanowską teorią filmu teoretyk nie toczy już bojów z kinem, ale staje się jego sprzymierzeńcem” − pisze Todd McGowan. Opublikowane w 2007 roku Realne spojrzenie to ambitny projekt teoretyczny, który − w przeciwieństwie do psychoanalitycznej teorii kina z lat 70. − nie ogranicza się do kilku kanonicznych tekstów Jacques‘a Lacana. McGowan rozwija wątki podejmowane w latach 90. przez Joan Copjec i Slavoja Žižka − pokazuje, jak kino aranżuje spotkania z tytułowym „realnym spojrzeniem”, jak uderza w tożsamość widza, a tym samym − choćby przelotnie − zrywa z ideologią i ukazuje umowność porządku społeczno-symbolicznego. W serii krótkich rozdziałów McGowan pisze m.in. o filmach Stanleya Kubricka, Spike’a Lee, Federico Felliniego, Orsona Wellesa, Stevena Spielberga, Andrieja Tarkowskiego, Wima Wendersa i Davida Lyncha. Todd McGowan – teoretyk i historyk filmu, wykładowca na University of Vermont. Opublikował m.in. psychoanalityczną monografię twórczości Davida Lyncha (The Impossible David Lynch, 2006), studium wpływów feminizmu i psychoanalizy na zmiany w kanonie kulturowym (The Feminine No!: Psychoanalysis and the New Canon, 2000) oraz antologię Lacan and Contemporary Film (2004, wspólnie z Sheilą Kunkle) – zbiór Lacanowskich komentarzy na temat współczesnego kina.

Spektrum analiz prowadzonych w Realnym spojrzeniu jest imponujące. [...] Pozwala to dostrzec pewną logiczną linię rozwoju produkcji filmowych oraz możliwość zastosowania wobec nich spójnej i konsekwentnej linii interpretacyjnej. Anna Klarnecka, „ArtPapier”

Todd McGowan rozwija psychoanalityczną koncepcję filmu, która za punkt wyjścia przyjmuje sam film. Unika omawiania zarówno historycznego kontekstu produkcji filmu (i słusznie), jak i jego odbioru (też słusznie), a kiedy mówi o widzu, nie ma na myśli widza empirycznego, ale widza, którego domaga się sam tekst filmowy (jak najbardziej słusznie). Darek Foks, „Machina”

Elizabeth Dunn napisała przełomową książkę. To najbardziej wnikliwe studium zmian w zawodowym życiu Polaków po upadku komunizmu.

Elizabeth Dunn Prywatyzując Polskę. O bobofrutach, wielkim biznesie i restrukturyzacji pracy

David Ost, fragment wstępu

Warto sięgnąć po książkę Dunn, by zobaczyć, co takiego zauważyła amerykańska socjolog, a czego nie widzieli z wysokości swoich katedr i ministerialnych stołków autorzy naszego „sprintu do kapitalizmu”. Lektura z całą pewnością nie zawiedzie.

Prywatyzując Polskę to książka o tym, jak zmienia się współczesny kapitalizm. Elizabeth Dunn na polskim przykładzie opisuje symptomy przechodzenia od tradycyjnego, „fordowskiego” systemu produkcji do nowego – „kapitalizmu elastycznego”. Szczególnie jaskrawo widać ten proces w gospodarkach „epoki transformacji” w krajach Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 roku. Dunn pokazuje, jak współczesne techniki zarządzania „zasobami ludzkimi” (czyli metody szkolenia, kontrolowania, przydziału pracy i wynagradzania pracowników) różnią się od dawnych reguł „dyscypliny pracy” zbliżonych w realnym socjalizmie i klasycznym kapitalizmie.

Tomasz Borejza, „Trybuna” ESE J

Privatizing Poland: Baby Food, Big Business, and the Remaking of Labor tłumaczenie: Przemysław Sadura wstęp: David Ost t y tuł or yginału:

Autorka zatrudniła się w fabryce Alima-Gerber w Rzeszowie, gdzie z bliska obserwowała pracowników sprywatyzowanego przedsiębiorstwa. W książce opisuje, jak zmieniały się ich koncepcje własnej tożsamości, wizje swojego miejsca w zmieniającej się rzeczywistości ekonomicznej i społecznej. Dunn pokazuje konsekwencje swoistej „inżynierii dusz” zaaplikowanej mieszkańcom krajów postkomunistycznych po to, by ich system wartości współgrał z wprowadzanym tam neoliberalnym modelem gospodarki.

blemów socjologii pracy i zarządzania w przemyśle. Jest współredaktorką opracowania Civil Society: Challenging Western Models wydanego przez Europejskie Stowarzyszenie Antropologów Społecznych.

Dla każdego, kto myśli o konstruowaniu realnej alternatywy dla obecnego porządku, książka Dunn jest lekturą obowiązkową. Maciej Gdula

Twożywo

i stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Kolorado, znawczyni pro-

projekt okładki:

stycznych Uniwersytetu Johna Hopkinsa, aktualnie wykłada geografię

oprawa

Elizabeth Dunn – amerykańska antropolożka, doktor nauk humani-

miękka format: 158 x 210 mm stron: 216

W 2005 roku publikacja została wyróżniona nagrodą Orbis za najlepszą książkę o Polsce oraz nagrodą Eda A. Hewetta za najlepszą książkę o ekonomii politycznej postsocjalizmu.

978-83-61006-11-4 Warszawa 2007, wydanie I ISBN

cena detaliczna:

34,90 zł

ESE J

seria idee

What’s the Matter with Kansas? How Conservatives Won the Heart of America t y tuł or yginału:

Thomas Frank Co z tym Kansas? Czyli opowieść o tym, jak konserwatyści zdobyli serce Ameryki

miękka format: 158 x 210 mm stron: 258

Bestsellerowa w Ameryce i na świecie książka Thomasa Franka ma znaczenie porównywalne z Końcem historii Francisa Fukuyamy i Zderzeniem cywilizacji Samuela Huntingtona. Frank szczegółowo i dowcipnie pokazuje, jak populistyczna prawica zajęła tradycyjne miejsce lewicy na scenie politycznej, a problemy kulturowe wyparły kwestie gospodarcze ze sfery politycznej rywalizacji. Nad książką tą debatowali najważniejsi współcześni filozofowie polityczni.

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

Jacek Żakowski w swoim wprowadzeniu dowodzi, że opisany przez Franka proces można odnieść także do Polski, gdzie ogłoszony przez prawicę program solidarnego państwa trafił do ludzi, którzy wydawali się naturalnym elektoratem lewicy. Thomas Frank (ur. 1965) – pochodzi z Kansas, najuboższego stanu USA, doktor historii Uniwersytetu w Kansas, lewicowy publicysta amerykański, autor książek Co z tym Kansas? (2004), One Market Under God (2000) oraz The Conquest of Cool (1997), krytyk konserwatyzmu i neoliberalizmu, redaktor pisma „The Baffler”, podejmującego m.in. szeroko zakrojoną krytykę kultury konserwatywnej. Publikował m.in. w „Harper’s Magazine”, „Le Monde diplomatique” i w „Financial Times”. Julian Kutyła wstęp: Jacek Żakowski tłumaczenie:

978-83-61006-10-7 Warszawa 2007, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

Dzięki Frankowi lepiej rozumiemy mechanizm organizowania gniewu społecznego u nas – podobnie jak w USA – nie wokół kwestii ekonomicznych, lecz światopoglądowych: lustracji, dekomunizacji, aborcji, pozycji Kościoła. Artur Domosławski, „Gazeta Wyborcza”

Thomas Frank jest oczywiście Amerykaninem. Jego książka dotyczy Ameryki i napisana została dla Amerykanów. To amerykańskim wyborcom otworzyć miała oczy na gigantyczną manipulację polityczną, jakiej dokonała amerykańska fundamentalistyczna prawica. I w pewnym stopniu to się Frankowi udało. Ogniskując uwagę na procesach, jakie zaszły w traktowanym jako laboratorium Kansas, pokazał korzenie zjawiska, które zmieniło całą Amerykę. Zmieniając zaś Amerykę, zmieniło też świat. W rysującym się na kartach tej książki łańcuchu przyczynowo-skutkowym dramat zaczynający się w Mission Hills dociera do stolicy stanu Topeki, ogarnia Kansas, a potem opanowuje Waszyngton, całe Stany Zjednoczone i już ledwie w książce widoczną resztę świata, czyli między innymi nas. Jacek Żakowski, fragment wstępu

Niczym Robert Musil opisujący człowieka ponowoczesnego avant la lettre, Brzozowski wskazał w swym gwałtownie przerwanym projekcie filozoficzno-krytyczno-literackim wiele cech epoki, której nie zdążył doświadczyć. Przywrócenie polskiej świadomości publicznej życia i myśli Brzozowskiego, być może największego Polaka początku XX wieku, stanowi zatem poważne wyzwanie intelektualne i moralne początku wieku XXI.

Stanisław Brzozowski Głosy wśród nocy Głosy wśród nocy to ostatnia książka Stanisława Brzozowskiego. I choć uznawana jest za jedną z najważniejszych w dorobku autora, nie była wznawiana od pierwszego wydania w 1912 roku. Najwyższy czas, aby przypomnieć ją polskiemu czytelnikowi. Głosy wśród nocy to dyskusja z najbardziej formacyjnym dla polskiej kultury prądem kulturowym – romantyzmem. W esejach poświęconych takim autorom jak Hercen, Mochnacki, Charles Lamb czy Conrad Brzozowski uważnie przygląda się wprowadzonym do europejskiej kultury przez romantyzm kategoriom i opozycjom, przede wszystkim między światem konieczności i pracy a wolnym duchem realizującym się w aktywności twórczej, duchem i rozumem, sztuką i techniką. Brzozowski bada ich pracę w kulturze (przede wszystkim polskiej), przeciwstawiając im swój mocny, oryginalny projekt filozoficzny.

Michał Sutowski

ESE J wstęp:

Cezary Michalski Agata Bielik-Robson

posłowie:

Stanisław Brzozowski (1878-1911) – filozof, pisarz, kr ytyk literacki i teatralny, historyk idei. Czerpiąc z twórczości Marksa, Sorela, Nietzschego, Carlyle’a, Shelley’a i kard. Newmana, głosił konieczność zaangażowania twórcy w kształtowanie życia społecznego. Będąc zwolennikiem materializmu historycznego, sprzeciwiał się jednocześnie jego deterministycznej wersji i wszelkim koncepcjom uprzedmiotawiającym człowieka. Był błyskotliwym krytykiem polskiej myśli filozoficzno-społecznej i analitykiem dzieł literackich, a zarazem obserwatorem polskiej i europejskiej codzien-

genda Młodej Polski, Głosy wśród nocy oraz powieści Płomienie i Sam wśród ludzi kształtowały kolejne pokolenia polskiej inteligencji zaangażowanej. Stanisław Brzozowski jest patronem środowiska Krytyki Politycznej.

Przez prawie sto lat nie mogliśmy się doczekać reedycji tej książki, jednej z najważniejszych w dorobku Brzozowskiego, niedokończonej, wydanej już po jego śmierci w 1912 roku. Maciej Urbanowski, „Rzeczpospolita”

Twożywo

ideowym oponentem Brzozowskiego) był Henryk Sienkiewicz. Jego Idee, Le-

projekt okładki:

powieści „ku pokrzepieniu serc”, której reprezentantem (i największym

oprawa

rakter głównych nurtów polskiej literatury, szczególnie zaś historycznych

miękka format: 158 x 210 mm stron: 318

ności. Piętnował tradycjonalizm, zaściankowość i prowincjonalny cha-

978-83-61006-19-0 Warszawa 2007, wydanie cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

seria idee ESE JE

Maurice Blanchot. Literatura ekstremalna

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

miękka format: 158 x 210 mm stron: 224

pod redakcją Pawła Mościckiego

978-83-61006-04-6 Warszawa 2007, wydanie I cena detaliczna: 35 zł ISBN

Maurice Blanchot jest jedną z tych postaci współczesnej humanistyki, których nie sposób ani zlekceważyć, ani w pełni docenić. Jego teksty – filozoficzne, literackie, krytyczne – stanowią prawdziwe wyzwanie rzucone każdemu, kto starałby się zamknąć ich twórcę w jakieś gotowej etykiecie. Są one przede wszystkim nieustannym kwestionowaniem tego, jak pojmujemy sztukę, co wyznacza jej granice i decyduje o jej wpływie na nasz obraz świata i język, którego używamy do jego opisu. Jednocześnie są przenikliwym dziełem rygorystycznej myśli i dowodem wielkiej namiętności do literatury. Książka, w której polscy autorzy mierzą się z pasją Blanchotowskiego pisarstwa, ma za zadanie nie tylko prezentację tego wciąż nieznanego w Polsce autora, ale także uczynienie rozważanych przez niego problemów naszymi problemami. Paweł Mościcki (ur. 1981) – filozof i tłumacz, doktorant w Szkole Nauk Społecznych PAN w Warszawie. Interesuje się współczesną filozofią oraz jej związkami z różnymi dziedzinami sztuki, myślą postsekularną oraz krytycznymi dyskursami politycznymi. Tłumaczył m.in. Derridę, Marina, Blanchota, Badiou, Barthes’a, Benjamina, Agambena. Autor książki Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej, która w 2008 roku ukazała się nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej.

Wśród autorów m.in.: Agata Bielik-Robson, Grzegorz Jankowicz, Agata Kula, Michał Paweł Markowski, Paweł Mościcki, Paweł Pieniążek. Kapitalna panorama najważniejszych kategorii światopoglądowych Blanchota – intelektualny przewodnik po twórczości jednego z najważniejszych inspiratorów myślenia XX wieku. To, co najważniejsze w dorobku Blanchota – pisać z perspektywy nieuprzedzonej, opowiadać o spotkaniu z literaturą jako zderzeniu z tym, co nieprzewidywalne, pisać tak, aby przywracać literaturze zdolność wywoływania wstrząsu – zostało w tej książce nazwane i wyjaśnione. Przemysław Czapliński

Jacques Rancière Estetyka jako polityka

Autor swobodnie porusza się po trudnych do przeprowadzenia liniach pomiędzy historią sztuki i humanistyki, filozofią i sztuką współczesną. Nie brakuje tu ani analiz wystaw z ostatnich lat, omówień klasycznych dzieł literackich (Flaubert, Corneille), ani też interpretacji zbliżonych raczej do historii idei i filozofii polityki. A całość opiera się na przemyślanym układzie kategorii, służącym do precyzyjnego ujęcia zjawisk historycznych.

Estetyka jako polityka – pierwsza opublikowana w Polsce książka Jacques’a Rancière’a – to najczęściej dyskutowana w ostatnich latach na świecie praca poświęcona sztuce współczesnej. Według Rancière’a nie da się oddzielić szeroko rozumianej sfery estetyki od obszaru polityczności. Każda walka polityczna jest bowiem walką o określony obraz świata, widzialny układ jego elementów. Z drugiej strony każde działanie artystyczne jest ingerencją w porządek postrzegania świata i może modyfikować model oglądu otaczającej nas rzeczywistości.

Paweł Tomczok, „Polityka”

Książka zawiera najważniejsze eseje Rancière’a, podejmujące w nowatorski sposób temat relacji między społecznymi powinnościami sztuki i estetycznym uwikłaniem polityki, oraz dwa przeprowadzone z nim wywiady, omówienie całej jego twórczości napisane przez Gabriela Rockhilla, a także wprowadzenie Artura Żmijewskiego i posłowie Slavoja Žižka. Książka zilustrowana pracami Joanny Rajkowskiej.

ESE J tłumaczenie:

Julian Kutyła, Paweł Mościcki

Jacques Rancière (ur. 1940) – francuski filozof, emerytowany profesor uniwersytetu Paris VIII Saint-Denis. Jeden z najszerzej komentowanych obecnie myślicieli. Jego pierwszą publikacją była napisana wspólnie z innymi naukowcami (pod kierunkiem Louisa Althussera) praca Czytanie „Kapitału”, która dokonała ważnego przełomu w recepcji myśli marksistowskiej. Poza tym jest autorem: Le maître ignorant: Cinq leçons sur

Paweł Mościcki, Izabela Kowalczyk, Jakub Banasiak, „Obieg”

Twożywo projekt okładki:

Estetyka jako polityka jest wyjątkową wizją estetyki oraz impulsem do dyskusji o relacjach między praktyką artystyczną i polityczną, proponuje radykalne przemyślenie na nowo relacji między tymi sferami. Choć Rancière nie jest filozoficznym drwalem, lecz myślicielem-chirurgiem, który z finezją przeprowadza operacje na pojęciach i znaczeniach, to ma szansę wywrócić do góry nogami trajektorie dyskursów, do których aż za bardzo się przyzwyczailiśmy.

oprawa

des mots: politique de l’écriture (1998), Malaise dans l’esthétique (2004).

miękka format: 158 x 210 mm stron: 208

l’émancipation intellectuelle (1987), Aux bords du politique (1990), La chair

978-83-61006-02-2 Warszawa 2007, wydanie I ISBN

cena detaliczna:

przedmowa: posłowie:

Artur Żmijewski

Slavoj Žižek

35 zł

ESE JE t y tuł or yginału:

seria idee

Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock,

Tarkowski, Lynch

Slavoj Žižek Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

miękka format: 145 x 205 mm stron: 328

Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch to filmowe tour de force słoweńskiego psychoanalityka i filozofa Slavoja Žižka. Jego komentarze, brawurowe, erudycyjne, często obrazoburcze, dowodzą, że „praca teorii” może dokonać się w kinie i dochować wierności temu, co w samych filmach nieświadome. Filmografia książki liczy sto pięćdziesiąt tytułów. Oprócz Dekalogu, Niebieskiego, Podwójnego życia Weroniki, Psychozy, Zawrotu głowy, Solaris, Stalkera, Nostalgii, Zagubionej autostrady, Blue Velvet i Dzikości serca, autor obszernie komentuje m.in. Przełamując fale, Piknik pod Wiszącą Skałą, Utalentowanego pana Ripleya, Oczy szeroko zamknięte, Dzień zagłady, Spokojnego Amerykanina i Casablankę.

978-83-62467-07-5 Warszawa 2011, wydanie III ISBN

cena detaliczna:

39,90 zł

Kuba Mikurda, Grzegorz Jankowicz, Paweł Mościcki, Julian Kutyła pr zedmowa: Kuba Mikurda tłumaczenie:

Fragmenty esejów umieszczonych w Lacrimae rerum złożyły się na scenariusz cyklu Z-boczona historia kina w reżyserii Sophie Fiennes (2006). Slavoj Žižek (ur. 1949) – słoweński socjolog, filozof, marksista, psychoanalityk i krytyk kultury. Jest profesorem Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Lublanie, wykłada także w European Graduate School i na uniwersytetach amerykańskich. Jego Rewolucja u bram (wyd. polskie 2006) wywołała najgłośniejszą w ostatnich latach debatę publiczną na temat zagranicznej książki wydanej w Polsce. Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazały się również Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej (2007), W obronie przegranych spraw (2009), Kruchy absolut (2009)

Žižek, jak nietzscheański dyletant czy jak gombrowiczowski przechodzień, jest obeznany w historii filozofii, ale i w tym, co przynoszą codzienne gazety. A wszystko, czego się tknie, zamienia się w przedmiot mentalny, obiekt umysłu, któremu możemy się przyglądać z różnych stron jak kolorowym kulom, które w filmie Spielberga puszcza w ruch E.T., chcąc pokazać chłopcu, z jakiej galaktyki przybył. Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza”

oraz wybór tekstów opublikowany w książce Žižek. Przewodnik Krytyki Politycznej (2009).

Czytelnik nie ma wątpliwości, że ten pan naprawdę kocha kino. Darek Foks, „Machina”

Lacrimae rerum to książka zaraźliwa. Wirusem jest przede wszystkim autor, Slavoj Žižek. Dawid Matuszek, „Polityka”

Książka Badiou-ateisty przypomina nam, że wielki uniwersalistyczny przewrót, któremu początek dało chrześcijaństwo, jest dziś wspólną własnością wszystkich ludzi. To nie chrześcijańska wiara, lecz uniwersalizm jest ideą, która wciąż domaga się wcielenia, a chrześcijaństwo jest jedynie historyczną i przygodną formą, w której znalazła ona swój wyraz.

Alain Badiou Święty Paweł. Ustanowienie uniwersalizmu Postać świętego Pawła interesowała filozofów w zasadzie od zawsze, jednak dopiero Badiou udało się oddać jej wyjątkowe usytuowanie „pomiędzy” i w opozycji do dwóch tradycyjnych dyskursów filozoficznych: greckiego dyskursu wiedzy i logosu oraz żydowskiego dyskursu znaku. Przy tym wszystkim książka nie jest historyczną rekonstrukcją dzieła i życia Pawła, ale stanowi próbę wprowadzenia tej postaci do współczesnej filozofii polityki. To święty Paweł zdaniem Badiou jest twórcą pojęcia uniwersalizmu w takiej formie, która pozwala odpowiedzieć na wyzwania współczesności. Książka wywołała szeroką dyskusję dotyczącą roli teologii i postaci św. Pawła we współczesnej polityce i ogólnie nowoczesności. Stała się inspiracją do napisania takich książek, jak Slavoja Žižka Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo (wyd. polskie Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2009) oraz Kukła i karzeł. Perwersyjny rdzeń chrześcijaństwa, a także Czas, który pozostaje Giorgio Agambena.

Kinga Dunin, fragment wstępu

Po ukazaniu się książki Święty Paweł. Ustanowienie uniwersalizmu można było zaobserwować wśród odbiorców zamęt, może nie od razu woltę, ale pewne poruszenie. Jak to? – przecierali oczy ze zdumienia niektórzy czytelnicy – jakim prawem ten ateista i jedna z legend światowej lewicy opowiada o Apostole Narodów; o współtwórcy Nowego Testamentu? Grzegorz Czekański, „Odra” ESE J t y tuł or yginału:

Saint Paul. La fondation de l’universalisme

Alain Badiou (ur. 1937) – francuski filozof, pisarz i dramaturg. Jest obecnie jednym z najsłynniejszych i najczęściej komentowanych filozofów francuskich, a jego książka poświęcona świętemu Pawłowi stanowi bodaj najlepsze wprowadzenie w obręb jego filozofii. Jest aktywnym działaczem politycznym: protestował przeciw wojnie w Algierii, w 1969 roku

2006 ukazała się jej druga część zatytułowana La logiques des mondes. Jest też autorem takich prac jak Théorie du sujet (1982) i Peut-on penser la politique? (1985). W serii Przewodników Krytyki Politycznej ukazał się jego esej Etyka (2009).

Badiou nazywa Pawła myślicielem poetą, a zarazem bojownikiem. Paweł nie interesuje go jako geniusz religii, lecz jako człowiek idei i czynu. Adam Szostkiewicz, „Polityka”

Twożywo

dziełem jest wydana w 1988 roku książka L’être et l’evenement, w roku

projekt okładki:

sation Politique, w której ramach działa do dziś. Jego najważniejszym

oprawa

Communistes de France Marxistes Léninistes, a w roku 1985 L’Organi-

miękka format: 158 x 210 mm stron: 144

współtworzył maoistowską Groupe pour la Fondation de l’Union des

Julian Kutyła i Paweł Mościcki przedmowa: Kinga Dunin posłowie: Paweł Mościcki tłumaczenie:

978-83-89911-67-4 Kraków 2007, wydanie ISBN

cena detaliczna:

35 zł

seria idee

ROZMOW Y

Artur Żmijewski Drżące ciała. Rozmowy z artystami

WYCZERP

ANY

miękka format: 160 x 205 mm stron: 384

NAKŁAD

Drżące ciała to zbiór rozmów Artura Żmijewskiego z polskimi artystami nurtu krytycznego, m.in. z Pawłem Althamerem, Katarzyną Górną, Andrzejem Karasiem, Grzegorzem Kowalskim, Katarzyną Kozyrą, Zbigniewem Liberą, Jackiem Markiewiczem, Joanną Rajkowską. Rozmowy, przeprowadzone w latach 1993–2004, ukazują radykalne postawy artystyczne analizowane przez pryzmat życia codziennego i społeczno-ekonomicznej transformacji. Żmijewski nie jest neutralnym rozmówcą. Jego pytania są również odpowiedziami. Zaś całość jest mapą, ujawniającą drogę wyjścia z kryzysu, w jakim znalazła się sztuka krytyczna po okresie świetności w latach 90.

Twożywo

diował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie

projekt okładki:

oprawa

Artur Żmijewski (ur. 1966) – artysta wizualny, w latach 1990–1995 stu-

W 2005 roku z filmem Powtórzenie reprezentował Polskę na 51. Biennale

obronił dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego, tzw. Kowalni. Sztuki w Wenecji. Jest redaktorem artystycznym pisma „Krytyka Polityczna”. Autor manifestu Stosowane sztuki społeczne, jednego z najbardziej dyskutowanych tekstów o sztuce współczesnej. Nakręcił między innymi Prace wybrane (2006–2007), Demokracje (2009), Katastrofę (2011).

978-83-61006-37-4 Warszawa 2008, wydanie II rozszerzone cena detaliczna: 39,90 zł ISBN

Tę książkę warto czytać, jeśli ktoś chce zrozumieć, co się przez ostatnie 15 lat działo w polskiej sztuce. [...] Przeczytałam ją jednym haustem. W masowym odbiorze społecznym wciąż łączą tych artystów konotacje negatywne: bluźnierstwo, prowokacja, naruszenie tabu. Żmijewski szuka złączenia pozytywnego. Co nim jest? Chyba świadome i gwałtowne przeżywanie siebie. Sztuka jako wynik tego przemyślenia i przeżycia. Żmijewski nie odpytuje ich z winy wobec społeczeństwa, ale prowokuje i podpuszcza: bądź prawdziwa, mów dalej, bądź sobą. Dorota Jarecka, „Gazeta Wyborcza”

W 2012 roku będzie kuratorem Biennale w Berlinie.

Sztuka krytyczna stanowiła najbardziej wyrazistą artystyczną manifestację w kraju rozkwitającego kapitalizmu i wolności. Pasjonująco opisuje ją Artur Żmijewski. Piotr Sarzyński, „Polityka”

Tę lekturę strawią tylko ci, którzy rozumieją sens słowa „tolerancja”. […] Wywiady Artura Żmijewskiego z artystami nurtu krytycznego dotykają najbardziej intymnych spraw, jakby rozmówcy prześcigali się w przekraczaniu rozmaitych tabu. Monika Małkowska, „Rzeczpospolita”

Agata Bielik-Robson, „Dziennik”

Pomysł na renesans Lenina może wzbudzać wybuch sarkastycznego śmiechu. Marks jest OK, ale Lenin? Czy nie jest on symbolem potężnej katastrofy, która odcisnęła swoje piętno na całym XX wieku? Słoweński filozof nie zajmuje się obroną dobrego wizerunku Lenina, interesuje go raczej pewien niezwykły moment w historii i Lenin jako myśliciel, który potrafił uchwycić jego znaczenie. Mamy tu wszystko, od Lenina-pomysłowego-rewolucyjnego-stratega do Lenina-ustanawiającego-utopię. Z komentarza Žižka wyłania się postać Lenina-w-stawaniu-się, a zatem nie Lenin-radziecka-instytucja, ale filozof wrzucony w otwartą i przypadkową sytuację.

choanalityk i krytyk kultury. Jest profesorem Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Lublanie, wykłada także w European Graduate School i na uniwersytetach amerykańskich. Rewolucja u bram wywołała najgłośniejszą w ostatnich latach debatę publiczną na temat zagranicznej książki wydanej w Polsce. Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazały się również Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej (2007), Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch (2007), W obronie przegranych spraw (2009), Kruchy absolut (2009) oraz wybór tekstów opublikowany w książce Žižek. Przewodnik Krytyki Politycznej (2009).

NAKŁAD

WYCZERP

ANY

miękka format: 125 x 195 mm stron: 648

Slavoj Žižek (ur. 1949) – słoweński socjolog, filozof, marksista, psy-

t y tuł or yginału: Revolution at the Gates. A Selection of Writings from February to October 1917 tłumaczenie: Julian Kutyła przedmowa: Sławomir Sierakowski

oprawa

W Rewolucji u bram znajdziemy błyskotliwą diagnozę współczesnego świata i fascynujące polemiki z najważniejszymi współczesnymi intelektualistami lewicy: m.in. Jürgenem Habermasem, Ulrichem Beckiem, Anthonym Giddensem, Alainem Badiou, Antonio Negrim, Chantal Mouffe, Ernesto Laclauem.

ESE J

Twożywo

Rewolucja u bram – najgłośniejsza książka Slavoja Žižka, formalnie jest tylko obszernym posłowiem do wybranych przez słoweńskiego filozofa tekstów Włodzimierza Lenina z okresu bezpośrednio poprzedzającego rewolucję październikową. W istocie chodzi jednak o analizę współczesnego „kapitalizmu kulturowego” i znalezienie właściwej drogi do radykalnej zmiany społecznej oraz wykluczenie błędnych. Nasza bezradność wobec neoliberalnej hegemonii wymaga zdaniem Žižka terapii wstrząsowej.

projekt okładki:

Slavoj Žižek Rewolucja u bram. Pisma Lenina z roku 1917

Od czasów wielkiego sukcesu z Lacanem, który uczynił Žižka sławnym, trickster z Lublany zaczął eksperymentować z innymi postaciami myśli zachodniej, cieszącymi się złą bądź przynajmniej ambiwalentną sławą. Rewolucja u bram bierze na warsztat Włodzimierza Iljicza Lenina, usiłując odświeżyć jego pisma rewolucyjne. Poddany lacanowskiemu retuszowi Lenin zmartwychwstaje – czy raczej otrząsa się ze swej makabrycznej zmumifikowanej postaci z moskiewskiego Kremla – jako figura odmłodzona nie do poznania. Upiększony niczym słynny Che, ikona wszechświatowych rewolucjonistów, zostaje podsunięty niepokornej młodzieży jako wiecznie żywy wzór do naśladowania.

978-83-89911-72-8 Kraków 2006, wydanie I cena detaliczna: 33 zł ISBN

Jestem przekonany, że ta książka pomoże każdemu czytelnikowi zastanowić się nad tym, co by było, gdyby mu zabroniono być sobą. Wiktor Osiatyński o Zakazanych miłościach Marty Konarzewskiej i Piotra Pacewicza

s er ia

Tomasik pisze o swoich bohaterach z taktem i empatią. Pełna, nieocenzurowana biografia pozwala odczytać ich dzieło z innej perspektywy. „Polityka” o Homobiografiach Krzysztofa Tomasika

publicystyczna Nie ma sytuacji bez wyjścia. Zawsze można walić głową w mur, aż w końcu mur się zawali. Agnieszka od lat wzbudza mój szacunek i podziw za to, że odważnie, spokojnie, konsekwentnie i racjonalnie wali głową w polski mur. Kinga Dunin o Magmie Agnieszki Graff

SERIA PUBLICYST YCZNA Seria Publicystyczna Krytyki Politycznej trzyma rękę na pulsie debaty publicznej. Publikowane w niej książki w prosty i bezpośredni sposób odnoszą się do najważniejszych wydarzeń życia politycznego i społecznego. Autorzy to znani i cenieni komentatorzy życia publicznego, których cechą rozpoznawczą jest nieszablonowe podejście do polskich sporów.

seria przewodniki

Jacek Żakowski, Nauczka

Krzysztof Tomasik, Homobiografie. Pisarki i pisarze polscy XIX i XX wieku

Daniel Cohn-Bendit, Co robić? Mały traktat o o wyobraźni politycznej na użytek Europejczyków

Żałoba

Agnieszka Graff, Magma i inne próby zrozumienia, o co tu chodzi

Odczarowanie. Z artystami o narkotykach rozmawia Jan Smoleński

Agnieszka Wiśniewska, Duża Solidarność, mała solidarność. Biografia Henryki

Marta Konarzewska, Piotr Pacewicz, Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu

Wojny narkotykowe. Doniesienia z pola walki

Krzywonos

WKRÓTCE

Jaś Kapela, Jak odebrałem dzieci Terlikowskiemu

Piątek mówi

Mulat w pegeerze

Jakub Janiszewski, Kto w Polsce ma HIV?

s esr ei ar i p a rpz ue bwloi cd yn si kt yi c z n a REPORTA ŻE

Mulat w pegeerze pod redakcją Krzysztofa Tomasika W K R Ó T CE

Malarz, który lubi chodzić po domu w zwiewnej sukience żony, aż w końcu decyduje się na operację korekty płci. Doktorantka psychologii utrzymująca się z „towarzyszenia” przyjeżdżającym z zachodu profesorom. Dziewczyna, która gdzieś na wsi rodzi małego Mulata. Co ich łączy? Wszyscy żyli w PRL-u. Bo PRL to nie tylko polityczna opresja, ale i setki zwykłych albo niezwykłych problemów. Mulat w pegeerze to dziesięć historii ludzi, którym na drodze stanął nie system, a życie. Autorami zebranych przez Krzysztofa Tomasika reportaży z lat 70. i 80. są m.in.: Joanna Siedlecka, Edmund Żurek, Konrad Turowski, Izabela Wlazłowska, Wanda Fałkowska, Elżbieta Mołodyńska.

oprawa

miękka

145 x 205 mm 978-83-62467-21-1 Warszawa 2011, wydanie I format: ISBN:

Awantura wybuchła kiedyś, kiedy właśnie kręciłem się po mieszkaniu w popołudniowej powiewnej sukni Lusi, umalowany jej szminkami. Czułem się lekki i szczęśliwy, nawet podśpiewywałem sobie pod nosem, nasz synek spał spokojnie w swym łóżeczku, gdy nagle w zamku rozległ się zgrzyt klucza i w progu stanęła Lusia z teściową. Przez chwilę matka mojej żony patrzyła na mnie w osłupieniu. ― Co to za maskarada? ― wykrzyknęła po chwili głosem, który wyrażał najwyższe zgorszenie. Wanda Fałkowska, Kobieta w męskim ciele

Tomasz Piątek Piątek mówi Czy można się w Polsce publicznie wypiąć na papieża, biskupów, cały tak zwany kościół katolicki? Czy można się zdeglobalizować? Czy Witold G. własną brodę zje? Czy ciąży na nas takie przekleństwo, że wszystko, czego dotkniemy, zmienia się w gówno? Czy prawdą jest to, że „rynek” zawsze ma rację? Dlaczego ci „dzielni, sprawni biznesmeni” zarabiają tak mało, że nie stać ich na płacenie podatków i pensji? Czy aż w takim absurdzie żyje moje dziecko? Śmiertelnie poważne i nieludzko śmieszne. Na pograniczu dobrego smaku i gróźb karalnych. Z pasją, miłością i gniewem. Piątek się nie boi i zadaje pytania, których nikt inny nie ma odwagi zadać, a których nie można nie stawiać. I czasem udziela odpowiedzi. Tomasz Piątek (ur. 1974) – pisarz, publicysta, felietonista „Krytyki Politycznej”. Protestant. Ukończył lingwistykę na Universita’ degli Studi di Milano. Pracował jako dziennikarz w „Polityce”, RMF FM, „La Stampa”, Inforadiu, Radiostacji, współtworzył Kino Polska, był też copyrighterem i ekspertem psycholingwistą. Publikował felietony w miesięczni-

FELIE TONY

ku „Film” i w „Życiu Warszawy”. Autor m.in. opartej na własnych doświadczeniach głośnej powieści Heroina. Jego Pałac Ostrogskich znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike (2009). W 2010 za Węża w kaplicy otrzymał nominację do Paszportów Polityki. Jego najnowszą książką jest wydany przez Wydawnictwo Krytyki Politycznej Antypapież (2011).

W K R Ó T CE

miękka 145 x 205 mm ISBN: 978-83-62467-24-2 Warszawa 2011, wydanie I oprawa

format:

s esr ei ar i p a rpz ue bwloi cd yn si kt yi c z n a FELIE TONY

Jaś Kapela Jak odebrałem dzieci Terlikowskiemu

W K R Ó T CE

Walka trwa. Cywilizacja śmierci dostaje zadyszki, dzieci nienarodzone sięgają po broń i prawo do obrony własnej. Gdy odmawiasz swojemu chłopakowi Smoleńska, gdzieś na świecie panda pluje nam w twarz. A w Muzeum Powstania Warszawskiego siedmioletnie blond aniołki deklarują, że chciałyby Niemcom podpalić domy. To nie koszmarny sen paranoika, ale codzienna polska rzeczywistość. Ktoś musi powiedzieć dość. I autor również wolałby, żeby to był ktoś inny. Jaś Kapela wściubia nos w nie swoje sprawy, obraża ludzi ze wszech miar przyzwoitych i barwnie obrazuje szeroki wachlarz polskiego buractwa. Lektura niezdrowa, niepożyteczna, frustrująca i ociekająca jadem. Zamiast czytać, lepiej pójdź na spacer! Jaś Kapela (ur. 1984) – zwycięzca niezliczonych poetyckich slamów. Felietonista i członek zespołu Krytyki Politycznej. Studiował w Krakowie, mieszka w Warszawie. Wydał tomiki wierszy Reklama (2005) i Życie na

oprawa

miękka

format:

145 x 205 mm

978-83-62467-18-1 Warszawa 2011, wydanie I ISBN:

gorąco (2007). Jego prozatorskim debiutem była książka Stosunek seksualny nie istnieje (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2008). W 2010 roku nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazała się jego kolejna powieść – Janusz Hrystus.

Wojny narkotykowe. Doniesienia z pola walki Czarne getta Nowego Jorku i afgańskie pola makowe, masowe imprezy techno w Berlinie i kolumbijskie plantacje koki – to najczęstsze skojarzenia z globalnym biznesem narkotykowym. Medialne newsy i Policjanci z Miami zbudowały mit przestępczej sieci, w której źródła zła leżą w egzotycznych „jądrach ciemności”. Narkomania, wojny gangów i demoralizacji młodzieży to plagi Kolumbii, Meksyku, Afganistanu, Tajlandii czy Rosji. Artur Domosławski, Wojciech Jagielski, Adam Leszczyński, Jan Smoleński, Wiktor Osiatyński, Rubém Cesar Fernandes, Joanne Csete pokazują społeczne i polityczne konteksty globalnego narkobiznesu. Opowiadają o tym, jak brutalna represja zastępuje rozsądną terapię, a ściganie widm – walkę z realnym problemem. Fronty morderczej „wojny z narkotykami” to obszary nieopisanej nierówności, wykluczenia, biedy i przemocy. Wojny narkotykowe. Doniesienia z pola walki to opowieść reporterów, ekspertów, pisarzy i działaczy społecznych z różnych stron świata o tym, jak w imię politycznych i mafijnych interesów ginie podmiotowość ofiar, dobro uzależnionych i społeczna racjonalność.

oprawa

projekt okładki:

rzeczyobrazkowe.pl

miękka format: 145 x 205 mm

REPORTA ŻE

978-83-61006-79-4 Warszawa 2011, wydanie I ISBN:

ROZMOW Y

s esr ei ar i p a rpz ue bwloi cd yn si kt yi c z n a

Magdalena Środa, Jacek Kochanowski, Wiktor Osiatyński wstęp:

Marta Konarzewska, Piotr Pacewicz Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu

oprawa:

projekt okładki:

Twożywo

miękka format: 145 x 205 mm stron: 320

Każdy ma takie same prawo do wolności, miłości i seksu, bez względu na to, jaki typ seksualności wyraża i z jakiego powodu. Dozgonnie wierny monogamiczny gej, zmieniająca co noc partnerki lesbijka, osoba zaangażowana w relacje BDSM, fantazyjnie ubrany trans, osoby hetero w domach poligamicznych, biseksualistka, która kocha raz dziewczynę, raz chłopca – to wszystko obywatele tego świata i tego kraju. Dwadzieścia lat po demokratycznym przełomie wciąż odmawia im się równouprawnienia.

978-83-62467-01-3 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

34,90 zł

Odmienne zwyczaje, style życia i miłosne wzorce spychane są do podziemia albo do getta „prywatności”. Leczyć ich – mówią ekstremiści. Rób to w domu, po kryjomu – mówią konserwatyści mieniący się liberałami. Marcie Konarzewskiej i Piotrowi Pacewiczowi opowiadają, jak tęsknią, cierpią, pragną i nienawidzą. Co daje rozkosz, a co boli. Każda z rozmów opowiada inną prawdę o miłości. Marta Konarzewska (ur. 1977) – polonistka, krytyczka literacka, teoretyczka queer. Pracuje nad doktoratem o polskiej literaturze feministycznej. Organizatorka manif, parad i wieców mniejszościowych. Wicenaczelna lesbijsko-feministycznego magazynu „Furia”. Žižkofilka. Piotr Pacewicz (ur. 1953) – doktor psychologii, autor książki o rewolu-

Jestem przekonany, że ta książka pomoże każdemu czytelnikowi zastanowić się nad tym, co by było, gdyby mu zabroniono być sobą. Wiktor Osiatyński

Konarzewska i Pacewicz opowiadają o tym, na jak wiele niezwykłych sposobów można realizować swoje człowieczeństwo. I o tym, jak niszczymy tę różnorodność, ulegając mitowi jednoznaczności. Jacek Kochanowski

Książka odkrywa inne przestrzenie tożsamości, języka, kultury, zabawy, stylu. Dobrze się to czyta i dobrze o tym czytać. Magdalena Środa

100

cjach społecznych Pomiędzy myślą a rzeczywistością. W PRL uczestnik kontrkultury. W latach 80. redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze”. Przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzałożyciel i wicenaczelny „Gazety Wyborczej”, publicysta, inicjator akcji społecznych, m.in. „Rodzić po ludzku”. Autor programu i książki Pociąg osobowy (2010). Maratończyk.

Zakazane miłości to przede wszystkim zbiór fascynujących opowieści. Marta Konarzewska i Piotr Pacewicz przeprowadzili rozmowy z kilkunastoma osobami reprezentującymi środowisko LGBT, co pozwoliło im stworzyć książkę barwną, zaskakującą i niejednoznaczną; pokazać, na jak wiele sposobów może manifestować się ludzka seksualność, a co za tym idzie – tożsamość. Dominika Ciechanowicz, wywrota.pl

Agnieszka Wiśniewska Duża Solidarność, mała solidarność. Biografia Henryki Krzywonos

„Henia tramwajarka”, jak na nią mówiono w Stoczni […] ma naturę dobrej rozbójniczki, lwicy gotowej walczyć do upadłego o pokrzywdzonych. Jest kobietą – rycerką, nie tylko ze względu na posturę i sienkiewiczowskie nazwisko. Nie ma w sobie nic z ofiary. Nazywa siebie „zwykłą przyziemną babą”, ale w tej „babie” jest sto procent waleczności.

Najpierw zatrzymała tramwaj, a kilka dni później Lecha Wałęsę z tłumem stoczniowców kończących „swój” zw ycięski strajk – wszystko to w odruchu solidarności z tymi, którzy latem 1980 roku rzucili wyzwanie całemu systemowi. Henryka Krzywonos, nikomu nieznana motornicza z gdańskiego WPK, tymi gestami sprzeciwu sprawiła, że sierpniowy protest mógł się przerodzić w wielki ruch na rzecz społecznej zmiany. Zawsze w cieniu – najpierw męskich gwiazd „Solidarności”, potem bohaterów transformacji z mediów, biznesu i parlamentu – dopiero po latach doczekała się należnego uznania, gdy Kongres Kobiet przyznał jej tytuł Polki Dwudziestolecia.

Kazimiera Szczuka, fragment wstępu

REPORTA Ż

Kiedyś bez żadnego zaplecza, inteligenckich lektur, sieci kontaktów i znanego nazwiska, jako pierwsza przełamała bierność koleżanek i kolegów, angażując się najpierw w sierpniowy strajk, a potem pracę – dzień i noc – w nowym Związku. Dziś, w dobie społecznej apatii i prywatyzacji życiowych strategii, przełamując bezwład biurokracji i obojętność rynku, wybrała pomaganie najsłabszym, zakładając rodzinny dom dziecka.

wstęp:

Kazimiera Szczuka

Agnieszka Wiśniewska (ur. 1982) – socjolożka, filmoznawczyni, koordy-

Yga Kostrzewa, feminoteka.pl

Przypominając życiorys kobiety, która w Sierpniu „tramwaje zatrzymała”, a potem dała rodzinny dom czternaściorgu samotnym dzieciom, autorka mimochodem upowszechnia pewien wzór osobowościowy.

Twożywo

Biografię Henryki Krzywonos czyta się jednym tchem […]. Warto móc mieć taką bohaterkę, która już za życia stała się ikoną życia polityczno-społecznego. Henryka Krzywonos z kart tej książki emanuje energią wprost niezwykłą.

projekt okładki:

krytyczna oraz Kino Dokumentalne 1989-2009. Historia polityczna.

oprawa

Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej, Kino polskie 1989-2009. Historia

miękka format: 145 x 205 mm stron: 224

natorka klubów Krytyki Politycznej. Redaktorka i współautorka książek

Małgorzata Kąkiel, „Nowe Książki”

978-83-61006-94-7 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

34,90 zł

101

seria publicystyczna ROZMOW Y

Odczarowanie. Z artystami o narkotykach rozmawia Jan Smoleński

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

miękka format: 145 x 205 mm stron: 144

Narkotyki to w Polsce temat zakłamany, który obrósł mitami, stereotypami, myśleniem magicznym – czasem śmiesznym, częściej groźnym. Politycy, ideolodzy i rodzice próbują bowiem zaklinać rzeczywistość, przynosząc zwykle więcej szkód niż pożytku sobie, swym dzieciom, okazjonalnym użytkownikom, a zwłaszcza uzależnionym.

978-83-61006-89-3 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN:

Jan Smoleński pyta znanych artystów o ich doświadczenia, o zagrożenia, o prywatne dramaty i publiczne opinie. Aktorka Renata Dancewicz, filmowcy: Grzegorz Lipiec i Magdalena Łazarkiewicz, muzycy: Łona, Krzysztof Jaryczewski, Pablopavo, Maciej Maleńczuk – odczarowują problem narkotyków. Piętnują hipokryzję populistycznych zwolenników ścigania i zamykania w więzieniu za gram marihuany. Pokazują, że największe szkody przynosi karna represja i „panika moralna” w mediach, a nie tabletka „dopalacza” czy skręt z haszyszu. Potępienie i więzienie zamiast empatii i terapii – oto, co spotyka uzależnionych i co spycha ich na społeczny margines. Odczarowanie – zbiór wywiadów Jana Smoleńskiego to nie tylko opowieści o „grzaniu po bramach” i narkotycznych uniesieniach aktorek i gwiazd rocka czy hip-hopu – to przede wszystkim ostra krytyka obecnego prawa, szkodliwych stereotypów i społecznych przesądów. Jan Smoleński (ur. 1985) – studiuje filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Dziennikarz, lewicowiec, feminista. Zainteresowany radykalną myślą społeczno-polityczną. Członek zespołu Krytyki Politycznej. Współredaguje witrynę internetową KP.

Dwa miliony Polaków zażywa narkotyki. Tymczasem debata w naszym kraju toczy się wokół problemu narkotyków. Zamiast rozmawiać z samymi użytkownikami, rozmawia się głównie z tymi, którzy sądzą, egzekwują, karzą albo leczą. Jan Smoleński, fragment posłowia

Artyści mówią o tym, jak staliśmy się zakładnikami społecznej paniki, którą sami wywołaliśmy. Dominik Łaciak, „Idealistka”

102

Agnieszka Graff Magma i inne próby zrozumienia, o co tu chodzi

Nie ma sytuacji bez wyjścia. Zawsze można walić głową w mur, aż w końcu mur się zawali. Agnieszka od lat wzbudza mój szacunek i podziw za to, że odważnie, spokojnie, konsekwentnie i racjonalnie wali głową w polski mur.

Czy naprawdę jesteśmy krajem katolickim? Dlaczego polscy liberałowie to zwykli konserwatyści? Czy feministki żyją w gettach? I czy kobiety istnieją realnie? Agnieszka Graff stawia te pytania minionemu dwudziestoleciu – epoce liberalnej demokracji i wolnego rynku. Pytania niewygodne, bo skoro jest rynek i demokracja, to musi być także wolność i równość. Tymczasem już dziesięć lat temu autorka pisała, że Polska to „świat bez kobiet”, w którym życie publiczne zdominował męski konserwatyzm.

Kinga Dunin

Magma to nie tylko opowieść o Polsce nierówności i wykluczenia – płciowego, klasowego i religijnego. To diagnoza polskiego (i nie tylko) ruchu feministycznego, jego sukcesów, klęsk i perspektyw. To wreszcie manifest polityczny – wezwanie do wspólnej walki na wielu frontach: w parlamencie, na wiecu, na Manifie, w dyskursie publicznym i w popkulturze.

PUBLICYST YK A

Agnieszka Graff (ur. 1970) – amerykanistka, filolożka, doktor literatury angielskiej, wykładowczyni Ośrodka Studiów Amerykańskich oraz Gender Studies UW. Organizatorka dorocznej Manify, członkini zespołu Krytyki Politycznej. Tłumaczka Własnego pokoju Virginii Woolf, autorka Anna Niesterowicz

książek Świat bez kobiet. Płeć w polskim życiu publicznym (2001), Rykoszetem. Rzecz o płci, seksualności i narodzie (2008) oraz licznych artykułów

„Wprost”

Tekst jest jak dobry horror z dodatkiem proroczych wizji. Joanna Brewińska, „Pogranicza”

ilustracje:

Twożywo

Autorka pisze bezkompromisowo i bez umizgów. Dzięki temu otrzymujemy zbiór tekstów ważnych i odważnych, ważnych, bo odważnych

projekt okładki:

Patrycja Pustkowiak, „Dziennik”

oprawa

Wielką zaletą Magmy jest to, że autorka nie zacietrzewia się w swoich poglądach, nie walczy na śmierć i życie o słuszność swoich racji. Ma subtelne poczucie humoru i lekkie pióro.

miękka format: 145 x 205 mm stron: 160

i felietonów. Mama Stasia.

978-83-61006-87-9 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

34,90 zł

103

seria publicystyczna PUBLICYST YK A

Żałoba

978-83-61006-86-2 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

29,90 zł

To, co widzę wokół, obnaża dojmujący brak alternatywnych, świeckich, ludzkich rytuałów zbiorowych. Pozwoliłyby one przeżyć wspólną traumę katastrofy w kojącej bliskości innych, w pełnej współodczuwania ludzkiej wspólnocie i nie popadać przy tym w neurotyczny teatr katolickiego nacjonalizmu. Olga Tokarczuk, fragment książki

104

fotografie:

oprawa

projekt okładki:

Twożywo Zofia Waślicka, Artur Żmijewski

miękka format: 145 x 205 mm stron: 240

opracowanie zbiorowe Żałoba to kronika wydarzeń, jakie miały miejsce w Polsce przez pierwsze dni po tragicznym wypadku samolotu pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 roku. Książka zawiera teksty, wywiady, wspomnienia o zmarłych i komentarze, które wzbudziły wyjątkowe zainteresowanie czytelników witryny Krytyki Politycznej. Wśród autorów: Zygmunt Bauman, Agata Bielik-Robson, Ryszard Bugaj, Kinga Dunin, Izabella Cywińska, Maciej Gdula, Manuela Gretkowska, Joanna Kluzik-Rostkowska, Iwan Krastew, Henryka Krzywonos, Bronisław Łagowski, Magdalena Łazarkiewicz, Andrzej Mencwel, Cezar y Michalski, David Ost, Tomasz Piątek, Janusz Rudnicki, Sławomir Sierakowski, Małgorzata Szumowska, Magdalena Środa, Andrzej Walicki. To niezwykły dokument prezentujący ocenę Polski i Polaków w szczególnym momencie. Zwykle, ocenę bardzo surową. Zawsze, odważną, skłaniającą do głębszych refleksji, intelektualnie ożywiającą… Grażyna Latos, histmag.org

Pozycja zaproponowana przez Krytykę Polityczną jest […] publikacją intelektualnie pobudzającą i inspirującą. [...] Właściwie każdy z tekstów zasługuje na uwagę i dyskusję. Żałoba to zatem pozycja nie tylko potrzebna, ale wręcz konieczna. Bernadetta Darska, bernadettadarska.blog.onet.pl

Daniel Cohn-Bendit Co robić? Mały traktat o wyobraźni politycznej na użytek Europejczyków Unia Europejska znajduje się w poważnym kryzysie. Jest coraz mniej demokratyczna i solidarna. Coraz mniej atrakcyjna jako lider wyznaczający ogólnoświatowe trendy. Co robić? – to kluczowe pytanie współczesnej polityki zadaje Daniel Cohn-Bendit, legenda paryskiego Maja ‘68. Jego odpowiedź to projekt polityczny – całościowa wizja społeczeństwa, pracy, solidarności. Co robić? to pierwszy od lat śmiały pomysł na Europę – socjalną, innowacyjną, demokratyczną i skuteczną. Daniel Cohn-Bendit (ur. 1945) – jeden z przywódców Maja ‘68, rzecznik

PUBLICYST YK A

ruchu studenckiego w Paryżu. W związku z udziałem w wydarzeniach

Que faire? Agnieszka Adamczak wstęp: Jakub Bożek t y tuł or yginału:

majowych został wydalony z Francji. Zamieszkał w Niemczech, gdzie

tłumaczenie:

współtworzył tzw. opozycję pozaparlamentarną, do 1990 roku wydawał lewicowy magazyn „Pflasterstrand”. Od 1994 jest posłem Parlamentu Europejskiego z ramienia ugrupowania Zieloni – Wolny Sojusz Europejski, obecnie współprzewodniczy ich frakcji. W Wydawnictwie Krytyki Politycznej ukazała się współredagowana przez niego książka Maj ‘68.

Twożywo projekt okładki:

Jakub Bożek, fragment wstępu

oprawa

Co robić? to propozycja reformy Unii Europejskiej, którą Cohn-Bendit przedstawił tuż przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 roku. Nie ogranicza się ona do kwestii ekologicznych (choć są one kluczowe dla całokształtu wizji). Autor widzi europejskie problemy szerzej i dlatego proponowane przez niego rozwiązania sięgają głębiej niż „tylko” ochrona klimatu albo bioróżnorodności. Zwykłe „zazielenienie” kapitalizmu też już nie wystarczy. Zmuszenie rynków, by zinternalizowały ekologiczne koszty i nie dopuszczały do kolejnych market failures, to zbyt mało na wyzwania, jakie stawia przed nami XXI wiek. Transformacja musi być radykalna i dotyczyć „wizji produkcji, społeczeństwa, pracy, solidarności, dóbr i usług”.

miękka format: 145 x 205 mm stron: 144

Rewolta (2008).

978-83-61006-82-4 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN:

105

seria publicystyczna ESE JE

Krzysztof Tomasik Homobiografie. Pisarki i pisarze polscy XIX i XX wieku

miękka format: 145 x 205 mm stron: 168

Homobiografie to zbiór szesnastu opowieści o najważniejszych polskich pisarzach i pisarkach XIX i XX wieku. Postacie, przedstawiane zazwyczaj w sposób pomnikowy, z pominięciem wielu niewygodnych kwestii, zostają tu zaprezentowane ze zwyczajnej, ludzkiej strony. Raczej w szlafroku niż na postumencie. Materiałem dowodowym są cytaty z pamiętników, listów, dzienników. W efekcie poznajemy prawdziwe życiorysy wybitnych osobistości kultury polskiej, których tożsamość przez długie dziesięciolecia była kamuflowana.

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

Krzysztof Tomasik (1978) – członek zespołu Krytyki Politycznej i re-

978-83-61006-59-6 Warszawa 2009, wydanie II ISBN

Cena detaliczna:

24,90zł

Życie najbardziej znanych twórców polskich XIX i XX wieku jest tak naprawdę nieznane. Zdanie to – sprzeczne, nielogiczne – legło u podstaw świetnej książki Krzysztofa Tomasika. Książki prawie niemożliwej, bo zagarniającej całe stulecie kultury polskiej, a zarazem jasnej, prostej i przekonującej. Niemożliwej, bo niedającej się wpasować w dotychczasowe opowieści o polskiej kulturze minionego stulecia. Przemysław Czapliński

106

dakcji „Repliki”, publicysta, redaktor książki Tęczowa rewolucja (2011). Prowadzi seminarium biograficzne w ramach Uniwersytetu Krytycznego KP i Queer Studies w Kampanii Przeciw Homofobii.

Myślę, że Jarosław Iwaszkiewicz tam, w zaświatach, po wydaniu tej książki powiedział z ulgą: „Nareszcie!”. Olga Tokarczuk

Tomasik pisze o swoich bohaterach z taktem i empatią. Pełna, nieocenzurowana biografia pozwala odczytać ich dzieło z innej perspektywy. Joanna Podgórska, „Polityka”

Z Homobiografii dowiadujemy się, jak heteronorma kastruje naszą kulturę, przykrywa wszystko do jednego wzoru i upycha w szafie to, co do niego nie pasuje. Kinga Dunin, „Replika”

Moje marzenie zostało spełnione – nudziara od krasnoludków oraz dworkowa patriotka przemówiły swoimi biografiami. Inga Iwasiów, „Przekrój”

Ciekawa i ważna książka. Krystian Lupa, „Gazeta Wyborcza”

Jacek Żakowski Nauczka Książka to zbiór najważniejszych tekstów z dorobku jednego z najbardziej znanych polskich dziennikarzy i publicystów. Z zebranych artykułów wyłania się frapująco opowiedziana kronika narodzin, tryumfu oraz upadku pewnej rewolucji, która przetoczyła się nad Polską w okresie ostatnich lat. Czy wyciągnęliśmy z tej historii jakąś nauczkę? Po lekturze na pewno będziemy tego bliżsi.

Tytułową nauczką dla polskiej inteligencji jest właśnie IV RP. Nie stanowi ona patologii, lecz raczej naturalną konsekwencję pewnych wad systemowych polskiej transformacji ustrojowej. Jakie to wady? Bartosz Machalica, „Przegląd”

Jacek Żakowski (ur. 1957) – dziennikarz i publicysta. Obecnie związany z tygodnikiem „Polityka”. Był rzecznikiem prasowym Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, jednym z założycieli „Gazety Wyborczej” oraz pierwszym prezesem Polskiej Agencji Informacyjnej. Laureat licznych nagród: nagrody im. SDP (podziemnego 1987), Polskiego PEN Clubu (1988), Dziennikarz Roku (1997), zdobywca dwóch Wiktorów (1997). Twór-

PUBLICYSTK A

Twożywo

Książka wydana we współpracy z Tygodnikiem „Polityka”.

projekt okładki:

Jacek Żakowski, fragment wstępu

oprawa

Chciałbym Państwu opowiedzieć, co tu właściwie się stało. A dokładniej mówiąc: chciałbym, żeby ta książka opowiedziała naszą wspólną historię. Historię społeczeństwa, które dzięki wyjątkowemu splotowi okoliczności otrzymało wyjątkową szansę i zrobiło z nią coś tak niesłychanie dziwnego. Fakt, że „Polityka” i „Krytyka Polityczna” wspólnie wydają moją książkę, ma ważne, symboliczne znaczenie. Nie wiem, czy to się współwydawcom spodoba, ale bardzo bym chciał, żeby odpowiedź na miraże IV RP powstała gdzieś na styku tych dwóch tradycji i postaw.

miękka format: 145 x 205 mm stron: 312

ca i prowadzący wielu znanych programów telewizyjnych.

978-83-61006-03-9 Warszawa 2007, wydanie I ISBN

Cena detaliczna:

24,90 zł

107

Straszna bajka o miłości w czasach kapitalizmu. Kinga Dunin o Latach walk ulicznych Michała Zygmunta

s er ia

Gdyby istniał jeszcze indeks librorum prohibitorum, Jarosław Stawirej na pewno zostałby na niego wciągnięty. Jeżeli nie za herezję i obrazoburstwo, to za zwyczajne, ludzkie poczucie humoru. g-punkt.pl o książce Maskara profana Jarosława Stawireja

Jeśli największą bolączką literatury polskiej jest brak poczucia humoru, to Kapela ratuje literaturę polską z zapaści. „Dziennik” o książce Stosunek seksualny nie istnieje Jasia Kapeli

literacka

SERIA LITER ACK A W Serii Literackiej publikujemy współczesną literaturę polską i zagraniczną. Nasi autorzy – prozaicy, poeci i dramaturdzy – to zarówno pisarze znani i nagradzani, jak i cenieni przedstawiciele młodego pokolenia oraz obiecujący debiutanci. Wybieramy twórców, którzy za pomocą literackiej formy mówią nam coś ważnego o współczesnej Polsce i świecie, unikając przy tym komercyjnej sztampy i schematów literatury popularnej.

Marian Pankowski, Ostatni zlot aniołów

Paweł Demirski, Śmierć podatnika

Jarosław Lipszyc, Mnemotechniki

Jaś Kapela, Stosunek seksualny nie istnieje

Marian Pankowski, Była Żydówka, nie ma Żydówki

Kaja Malanowska, Drobne szaleństwa dnia codziennego

Jaś Kapela, Janusz Hrystus

Adam Georgiev, Planeta samych chłopców

Michał Zygmunt, Lata walk ulicznych

Steinar Bragi, Kobiety

Jarosław Stawirej, Masakra profana

Paweł Demirski, Parafrazy

Kaja Malanowska, Imigracje

Bartosz Żurawiecki, Nieobecni

WKRÓTCE

Bajan Szirianow, Niższe loty

Jakub Żuchowski, 41-800

s e r i a lpirt ze er w a co kd an i k i OPOWIADANIA

Kaja Malanowska Imigracje

miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 240

Imigracje to opowieści o różnych wymiarach obcości. Życie w Stanach Zjednoczonych, indyjskie wesele, turystyczna wycieczka do Turcji. Azjatycka drag queen, ekscentryczny ojciec, osamotniona i zamknięta w swoim świecie emigrantka. Obsesje, depresje, rozmaite odcienie zagubienia i niedostosowania. Spotkania z obcymi i doświadczenie bycia kimś obcym.

ilustracje:

Poważne Studio projekt okładki:

oprawa

Kaja Malanowska

Imigracje to historie prawdziwe, bo się wydarzyły, oraz fikcje, w których odnajdujemy psychologiczną prawdę. Imigracje, bo bez względu na to, czy gdzieś jedziemy, czy zostajemy u siebie, zawsze najciekawsze do spenetrowania jest własne wnętrze. Z niego nie można wyemigrować. Proza Kai Malanowskiej to niepowtarzalny klimat, wnikliwość obserwacji i psychologiczna subtelność. Wrażliwa introwersja, która sprawia, że cały świat staje się psychiczny – czasem rani, czasem przytula, zawsze jednak jest światem dla kogoś. Istnieje dzięki temu, że jest przeżywany. Kaja Malanowska (ur. 1974) – z wykształcenia biolożka, napisała doktorat z genetyki bakterii na University of Illinois. Pracuje w Społecznym Gimna978-83-62467-10-5 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 39,90 zł ISBN:

zjum nr 20 w Warszawie. Zajmuje się głównie uchodźcami – dziećmi z Czeczenii, Tybetu, Turcji, Ghany, Ugandy i Serbii. Felietonistka „Krytyki Politycznej”. Matka 16-letniego syna. Zadebiutowała powieścią Drobne szaleństwa dnia codziennego (Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2010), która przyniosła jej uznanie krytyki i nominację do Gwarancji Kultury – nagrody TVP Kultura.

112

Bartosz Żurawiecki Nieobecni Po rozstaniu z partnerem A. nie może spać, dręczą go koszmary, ma depresję. Utrzymuje kontakty tylko z matką eksa, Marią. Pewnego dnia stwierdza, że nikt go nie dostrzega. Może kraść, zabijać. Tylko Maria go widzi. Wyznaje mu, że jej życie nigdy nie miało sensu i że nienawidzi tego świata. Postanawiają wymordować episkopat polski, co też czynią, a następnie niszczą cały świat. Gdy wracają do domu, Maria powoli znika. A. zostaje sam, szczęśliwy. W naszym świecie geje i stare kobiety czuja się wykluczeni. Przeczytaj o tym, jak gej i starsza kobieta wykluczają cały świat. Bartosz Żurawiecki (ur. 1971) – dziennikarz, krytyk filmowy, felietonista, pisarz i dramaturg. Publikuje w „Przekroju”, „Replice”, „Filmie”, „Dialogu”, „Ha!arcie”, „Dwutygodniku”, na stronach wp.pl i onet.pl. Prowadzi blog filmowy kanału ale kino! Laureat Nagrody im. Krzysztofa Mętraka dla młodego krytyka filmowego (1996). Autor powieści Trzech panów w łóżku, nie licząc kota

POWIEŚĆ

(2005) i Ja, czyli 66 moich miłości (2007), a także zbioru dramatów Erotica alla polacca. Nowele dramatyczne (2005). Współautor książek Homofobia po polsku (2004), Autorzy polskiego kina (2004) i Parametry pożądania: kultura odmieńców

oprawa

projekt okładki:

rzeczyobrazkowe.pl

miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 144

wobec homofobii (2006).

978-83-62467-10-5 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

113

DR AMAT

wstęp:

Igor Stokfiszewski posłowie: Joanna Krakowska

seria literacka

Paweł Demirski Parafrazy

oprawa

Michał Korchowiec

Parafrazy Pawła Demirskiego to książka najbardziej wyrazistego autora współczesnego teatru zaangażowanego społecznie. Spektakle na podstawie Parafraz były jednymi z najczęściej dyskutowanych polskich realizacji teatralnych minionych lat. Autorowi zarzucano profanowanie klasyki i uzurpatorski stosunek do wieszczów. I… jest to prawda. Paweł Demirski (ur. 1979) – dramaturg, członek zespołu Krytyki Politycznej. Autor m.in. Kiedy przyjdą podpalić dom, to się nie zdziw, From Poland with Love, Padnij, Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna, Dziady. Ekshumacja, Był sobie Po-

projekt okładki:

miękka ze skrzydełkami format: 195 x 195 stron: 484

Znacie Dziady Mickiewicza? Przeczytajcie Dziady. Ekshumacja Demirskiego. Oglądaliście Czterech pancernych? Przeczytajcie Niech żyje wojna!

lak, Polak, Polak i diabeł, Śmierć podatnika. W latach 2003-2006 kierownik literacki Teatru Wybrzeże. W 2003 roku stypendysta Royal Court Theatre w Londynie. Wraz z Moniką Strzępką nagrodzony Paszportem Polityki w kategorii Teatr za rok 2010. Ich spektakl Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej zdobył 978-83-62467-00-6s Warszawa 2011, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

39,90 zł

Sztuka Demirskiego uczy krytycznego myślenia. A to bywa niebezpieczne i wciągające. Aneta Kyzioł, „Polityka”

Demirski upomina się o teatr, który zamiast reprodukować kanon – tematów, zasad, tekstów – zajmie się jego rewizją, poszerzeniem, uaktualnieniem i otwarciem. Joanna Wichowska, „Dwutygodnik”

Do teatru nie chodzą miliony, a książkę miliony mogą kupić. Nie można tego zbioru fenomenalnych dramatów nie mieć! Mike Urbianiak, „WAW”

Teatr Demirskiego to zaangażowana walka z obowiązującymi w Polsce przekonaniami. „Film”

114

Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia.

Strategia artystyczna Demirskiego polega na postawieniu problemu, na wyłuskaniu go z postpolitycznej magmy życia publicznego i skonfrontowaniu z naszymi ograniczeniami mentalnymi, emocjonalnymi i światopoglądowymi, na zderzeniu z uprzedzeniami i dobrym samopoczuciem. W ten sposób gest artystyczny staje się zarazem gestem politycznym, wymuszającym rezygnację z udawanej bezstronności, nieszczerej pojednawczej retoryki, a nade wszystko ze szlachetnej uniwersalizacji. Joanna Krakowska, fragment posłowia

Jarosław Stawirej Masakra profana Jarosław Stawirej napisał książkę bezczelną, inteligentną i w wielu momentach bardzo zabawną. Masakra profana jest niegrzeczna, politycznie niepoprawna, przekorna, a w dodatku doprawiona taką dawką humoru z krainy absurdu, jakiej w polskiej prozie nie było już od dawna.

Życie świętego to ciężka praca. Ani ze znajomymi nie wyjdziesz do klubu, ani z dziewczynami nie poflirtujesz. Nie można nawet potańczyć bez narażenia się wiernym. Nic tylko siedzieć i uzdrawiać. A przecież święty też człowiek. Gdy wziętemu brand managerowi dużej międzynarodowej korporacji ukazuje się Matka Boska, nie jest zachwycony. Ale nie przewiduje nawet części kłopotów, jakie go czekają w związku z tym, że został boskim wybrańcem. Nie dość, że jego dziewczyna tego nie akceptuje, a szefostwu przeszkadza krwawienie ze stygmatów, to będzie musiał zmierzyć się z hordą satanistów, kłusownikom przybliżyć podstawy mikroekonomii oraz poradzić sobie z nieuchronną sławą.

Magda Piekarska, „Gazeta Wyborcza”

Wybranie Jezusa może być rozsądną decyzją, lecz co zrobisz, gdy Jezus wybierze Ciebie? POWIEŚĆ

Jarosław Stawirej (ur. 1967) – wysoki blondyn o siwych włosach i tajemniczym uśmiechu. Udziela sprzecznych informacji na swój temat. Niektórzy

Tomasz Piasecki, g-punkt.pl

rzeczyobrazkowe.pl

Gdyby istniał jeszcze indeks librorum prohibitorum, Jarosław Stawirej na pewno zostałby na niego wciągnięty. Jeżeli nie za herezję i obrazoburstwo, to za zwyczajne, ludzkie poczucie humoru.

projekt okładki:

Maria Popik, „Nowe Książki”

oprawa

Ironia, dystans do opisywanego świata, przerysowywanie motywów znanych z tradycji literackiej oraz burzenie zasklepionych form sprawiają, że w Masakrze profana pobrzmiewają wpływy Głowackiego, Redlińskiego i Gombrowicza.

miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 256

podejrzewają nawet, że to nie on jest autorem książki.

978-83-61006-58-9 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN:

115

POWIEŚĆ

seria literacka

Konur Jacek Godek

t y tuł or yginału: przekład:

Steinar Bragi Kobiety

oprawa

projekt okładki:

rzeczyobrazkowe.pl

miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 280

Kiedy Islandia ogłosiła bankructwo, na rynku pojawiła się powieść Steinara Bragi Kobiety. Nakład rozszedł się na pniu, choć nie była to książka ku pokrzepieniu serc. Wręcz przeciwnie – Bragi wkurzył wszystkich. Obraził uczucia narodowe i obnażył brak równości w rzekomo egalitarnym społeczeństwie. Pokazał przemoc, na jaką narażone są Islandki. Czytelnicy trzęśli się z wściekłości, ale nie mogli oderwać się od książki. Kobiety to nie tylko głęboka krytyka społeczeństwa w stanie kryzysu, to przede wszystkim świetnie napisany thriller polityczny. Steinar Bragi (ur. 1975) – zadebiutował tomem poezji pod tytułem Czarna dziura (Svarthol). W roku 2000 ukazała się Wieża (Turninn), jego pierwsza powieść. Opowiadanie Bragiego Niebo nad Ţingvellir zostało zamieszczone w antologii Best European Fiction 2010, do której wstęp napisała Zadie Smith. Szósta powieść w jego dorobku, Kobiety, była nominowana do prestiżowej Nagrody Literackiej Rady Nordyckiej i do nagrody przyznawanej przez dział kultury „DV”, największego dziennika Islandii. Autor był gościem Krytyki Politycznej na festiwalu Kulturalne oblicza Islandii. 978-83-61006-99-2 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

Kobiety są powieścią na wskroś poruszającą i – co tu dużo mówić – przygnębiającą. Autor z przerażającą dosadnością ukazuje problemy nękające islandzkie społeczeństwo. Magdalena Chorębała, „Zwierciadło”

Książki wypychające odbiorcę z czytelniczych kolein, pokazujące nową perspektywę, wymykające się jednoznacznym interpretacjom to osobna – i najlepsza – kategoria. Należą do niej Kobiety. Patrycja Pustkowiak, „Dziennik Gazeta Prawna”

Seksista, kpiarz, buntownik, a może islandzki syn marnotrawny? Jakąkolwiek plakietkę mu przypniemy, Steinar Bragi napisał świetny thriller polityczny. Justyna Białogłowicz, wywrota.pl

116

Ta powieść ma w sobie dużo nie tylko z Hitchcocka. Jeszcze więcej w niej chyba z Romana Polańskiego. Przypomina się Dziecko Rosemary i Lokator: potworność osaczenia, niemożność ucieczki, szukanie pomocnej dłoni, której nie ma. Piotr Bachtin, ksiazeizebrak.pl

Literacki Szczyt Kultury 2010 w kategorii Literatura Zagraniczna – nagroda portalu G-punkt

Michał Zygmunt Lata walk ulicznych

Zygmunt jest bezlitosnym ironistą, który słowo traktuje jako oręże w walce z ludzką głupotą i naiwnością. Nie jest to jednak tania publicystyka z pozytywistycznym zacięciem, ale proza przewrotna, pełna błyskotliwej inteligencji i zapraszająca czytelnika do gry.

Marek Polak stoi na szczycie wieżowca. Jest człowiekiem, któremu się udało. Przed oczami staje mu dwadzieścia lat polskich przemian ściśniętych w jedną biografię, jego biografię – od mszy za ojczyznę do wojskowych interwencji w ciepłych krajach. Lata walk ulicznych to brawurowo opowiedziana historia seksualnego pociągu, jaki poczuliśmy do pieniędzy. Michał Zygmunt (ur. 1977) – człowiek-orkiestra, prowadził talk-show, współtworzył queerowy magazyn, publikował w opanowanym przez PiS tygodniku

Damian Gajda, czytelnia.onet.pl

i kandydował na prezydenta Wrocławia z ramienia happeningowego komitetu Gwiazdy we Włosach. Autor powieści New Romantic (2007), współautor antologii prozatorskiej Wolałbym nie (2009) i zbioru esejów Kino polskie 1989–2009. Historia krytyczna (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2010).

POWIEŚĆ

Projekt okładki i ilustracje do książki stworzył Karol Radziszewski (ur. 1980) – malarz, performer, publicysta, autor instalacji, akcji, fotografii i filmów wideo. Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury (2002, 2006), laureat nagrody „5, 10 i dalej” im. Marcina Kołodyńskiego (2006) i głównej nagrody III edycji

Przechodzimy płynnie od obrazu do obrazu, obcując z mocnym, ironicznym, soczystym językiem współczesności. Piotr Kofta, „Dziennik Gazeta Prawna”

Oto rośnie nam pisarz, który potrafi łączyć grę gatunkami, świadomość najnowszych nurtów literackich, jak i nową wrażliwość. Agata Pyzik, „Lampa”

Jak to dobrze, że powstaje w Polsce dobra młoda literatura. Jak to dobrze, że w gąszczu nowych nazwisk udaje się trafić na beletrystykę najwyższej próby. Piotr Bachtin, ksiazeizebrak.pl

Karol Radziszewski

Kinga Dunin

projekt okładki i ilustracje:

Straszna bajka o miłości w czasach kapitalizmu.

oprawa

wizualne za rok 2009.

miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 336

konkursu Samsung Art Master. Laureat Paszportu Polityki w kategorii Sztuki

978-83-61006-95-4 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

117

POWIEŚĆ

seria literacka

Planeta samých chlapců Karol Furmański

t y tuł or yginału: przekład:

Adam Georgiev Planeta samych chłopców

oprawa

projekt okładki:

Katarzyna Błahuta

miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 144

Kto nie marzył o byciu ładnym przedmiotem w świecie ładnych przedmiotów? Przyjemniej być meblem w eleganckim salonie, niż siedzieć na nim i konfrontować się z tym, co naokoło. Może sztuczne kwiaty to idealna forma egzystencji? Gejowscy bohaterowie Planety samych chłopców przedmiotami nie są, choć często traktują siebie i innych tak, jakby nimi byli. Jest w nich coś, co wciąż im przypomina, że człowiek – chcąc nie chcąc – jest nie tylko ciałem. Planeta samych chłopców to planeta zdawkowych rozmów, szybko palonych papierosów, zapuszczonych sypialni i obskurnych darkroomów. Syf wydaje się wszechogarniający. Liczą się tylko pieniądze i seks. Lecz jest to też planeta rozpaczliwie poszukiwanej bliskości. To współczesny świat czyni nas towarem, którym tak naprawdę wcale nie chcemy być. Adam Georgiev (ur. 1980) – czeski poeta i prozaik, jeden z najważniejszych twórców nowej generacji. W 1998 roku wydał dziennik aktorki Zorki Janů pt. Dziennik siostry Lídy Baarovej. Za tom poezji Poeta. Cierpienie. Kat otrzymał dwie nominacje do książki roku 2007 w Republice Czeskiej. Planeta samych chłopców to entuzjastycznie przyjęta przez krytyków pierwsza część trylogii, 978-83-61006-90-9 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

cena detaliczna:

24,90 zł

To najlepszy reportaż literacki, jaki czytałem w Czechach. Mariusz Szczygieł, „Gazeta Wyborcza”

którą uzupełniają Bulwar słońca i Zabij mnie, Eliso.

Georgiev penetruje najbardziej mroczne przestrzenie europejskich stolic, rysuje portret jakiejś podziemnej, ogólnoeuropejskiej stolicy brudnego seksu. Efekt znużenia, obcości, groteski, jakie wywołują oba te obrazy, wydaje się celowy. Weronika Parfianowicz, „Nowe Książki”

W Planecie… ważna jest ta cała otoczka – miejsca, zapachy, faktura przedmiotów. Reporterska dokładność ujawnia się właśnie wtedy, kiedy autor jest nie tyle literatem, ile sprawozdawcą Damian Gajda, czytelnia.onet.pl

118

Kaja Malanowska Drobne szaleństwa dnia codziennego Jaki jest przepis na normalność i szczęście? Kochający mąż i dziecko, solidne wykształcenie, dobra praca i mieszkanie w dużym mieście. Życie jak z poradnika albo kolorowych magazynów. To wszystko ma bohaterka Drobnych szaleństw dnia codziennego, dlaczego więc nie jest szczęśliwa? Coś sprawia, że zamiast płynąć głównym nurtem, dryfuje, nie radząc sobie z własnym życiem. Może jest po prostu niedojrzała, może to histeryczka albo wariatka? A może granica między „normą” a niedostosowaniem czy chorobą to nie przepaść, tylko zaledwie szczelina, i łatwo ją przekroczyć? Drobne szaleństwa dnia codziennego to powieść dla tych, którzy w literaturze szukają zapisu kobiecego doświadczenia, w całej jego złożoności, brutalności i pięknie. Zapisu pozbawionego kokieterii i happy endu z lukru.

Własna depresja jest interesująca, cudze – zazwyczaj są kłopotliwe i wprawiają w zażenowanie. Ale Drobne szaleństwa to chyba najbardziej wciągająca książka o depresji, jaką zdarzyło mi się przeczytać. Kinga Dunin

Mocna książka o tych, którzy czują mocniej i których życie dotyka bardziej. Roman Kurkiewicz, „Wprost”

POWIEŚĆ

Kaja Malanowska (ur. 1974) – z wykształcenia biolożka, napisała doktorat z genetyki bakterii na University of Illinois. Pracuje w Społecznym Gimnazjum nr 20 w Warszawie. Zajmuje się głównie uchodźcami – dziećmi z Czeczenii, Tybetu, Turcji, Ghany, Ugandy i Serbii. Felietonistka „Krytyki Politycznej”.

Ten zapis osuwania się i potem wynurzania z depresji jest dojmujący, ale i literacko wiarygodny. Justyna Sobolewska, „Polityka”

Rzeczowe, niemal behawiorystyczne, mocno trzymające się realiów współczesnej Warszawy są Drobne szaleństwa świadectwem bardzo świadomego rodzenia się interesującej pisarki. Kazimiera Szczuka, „Wysokie Obcasy”

Siłą powieści Kai Malanowskiej nie jest wyjątkowość jej historii, ale furia i szczerość, z jaką się nią dzieli. Agata Pyzik, „Dwutygodnik”

Nominacja do Gwarancji Kultury – nagrody TVP Kultura.

Jan Bajtlik ilustracje: Kaja Malanowska

tycznej ukazał się tom jej opowiadań zatytułowany Imigracje.

projekt okładki:

– nagrody TVP Kultura. W 2011 roku nakładem Wydawnictwa Krytyki Poli-

oprawa

teracki, który przyniósł jej uznanie krytyki i nominację do Gwarancji Kultury

miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 240

Matka 16-letniego syna. Drobne szaleństwa dnia codziennego to jej debiut li-

978-83-61006-84-8 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN:

119

seria literacka

POWIEŚĆ

Jaś Kapela Janusz Hrystus miękka ze skrzydełkami format: 125 x 195 mm stron: 176

Janusz Hrystus mieszka na strzeżonym osiedlu i chciałby uratować cały świat, ale na razie ma problem z wychodzeniem z domu. Ogląda więc filmy i kłóci się z dziewczyną, starannie obmyślając plan ostatecznego rozwiązania swojej historii. Ostrzeżenie: w niniejszej publikacji autor pragnie zareklamować nihilizm i pragnienie śmierci. Jaś Kapela (ur. 1984) – zwycięzca niezliczonych poetyckich slamów. Felietonista i członek zespołu Krytyki Politycznej. Studiował w Krakowie, mieszka

oprawa

projekt okładki:

Jan Bajtlik

w Warszawie. Wydał tomiki wierszy Reklama (2005) i Życie na gorąco (2007). Jego prozatorskim debiutem była książka Stosunek seksualny nie istnieje (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2008).

Być może udało się autorowi wydestylować nihilizm doskonały, krok dalej byłoby już tylko zwykłe milczenie. Kazimierz Bolesław Malinowski, „Lampa”

Uwielbiam już sam tytuł. Paulina Reiter, „Exklusiv”

978-83-61006-83-1 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN:

Znamy się od dawna. Jako dziecko zostałem napadnięty przez Jasia w parku Szczęśliwickim i okradziony z kanapki. […] A teraz on jest poczytnym autorem, głosem pokolenia emo, idolem zbuntowanych, rozkochanych w lewicujących intelektualistach nastolatek z tendencjami do samobójstw. Łukasz, bohater książki Janusz Hrystus

120

Jaś Kapela Stosunek seksualny nie istnieje Stosunek seksualny nie istnieje to opowieść o dwóch studentach kierunku humanistycznego. Eligiusz chce poderwać Dodę Elektrodę. I dlatego postanawia zostać pisarzem. Wojtkowi wydaje się, że człowiek nie może kierować swoimi pragnieniami. I dlatego przestaje robić cokolwiek. Gdyby Michel Houellebecq miał 24 lata i poczucie humoru, pisałby jak Jaś Kapela.

Jeśli największą bolączką literatury polskiej jest brak poczucia humoru, to Kapela ratuje literaturę polską z zapaści. Patrycja Pustkowiak, „Dziennik”

Mamy tu konfigurację znaną z harcerskich ognisk i opowiadań w stylu BRAVO połączoną z młodzieńczą zabawą z prądem, i nicością, którą Jaś Kapela zabawia się inteligentnie, nie mniej interesująco niż pewien znany niemiecki posądzony o Nicowanie Nicości metafizyk. Z tą różnicą, że w przypadku Jasia Kapeli mamy nicość smakowitą, puszystą, kremową, nicość z dużą dozą fantazji. Greta Wierzbińska „Rita Baum”

oprawa

projekt okładki:

miękka format: 125 x 195 mm stron: 182

rzeczyobrazkowe.pl ilustracje: Jakub Julian Ziółkowski

POWIEŚĆ

978-83-61006-46-6 Warszawa 2008, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

121

seria literacka

POWIEŚĆ

oprawa

projekt okładki:

miękka format: 125 x 195 stron: 60

rzeczyobrazkowe.pl ilustracje: Jakub Julian Ziółkowski

Marian Pankowski Była Żydówka, nie ma Żydówki Powieść Mariana Pankowskiego jest parabolą polsko-żydowskiego losu. Tytułowa ostatnia Żydówka z miasta N. zostaje zaproszona już po wojnie przez swoich rodaków z odległej „amerykańskiej krainy” na spektakl, którym mają być jej własne tragiczne losy. Opowiadając swoją historię, wraca do zapomnianej przeszłości i po raz kolejny zostaje przez nią uwięziona. Pankowski przywołuje cały wachlarz ludowych stereotypów antyżydowskich w postaci owadów, węży i bezwstydnych kotów, które nigdzie długo miejsca nie zagrzeją ze względu na rewolucyjne popędy. Na tym tle rozgrywa się odwieczna rywalizacja w cierpiętnictwie pomiędzy Polakami i Żydami, dziś dostrzeganym jedynie w szumnych debatach na temat pamięci i w patetycznych rocznicach, w czasie których ofiary są już tylko aktorami. Marian Pankowski (1919-2011) – poeta, prozaik, dramaturg, historyk literatury, tłumacz. W 1938 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwał wybuch wojny. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939, w latach 1942–1945 był więźniem obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Gross-Rosen i Bergen-Belsen. Po wojnie osiadł w Belgii. Wy978-83-61006-39-8 Warszawa 2008, wydanie I

dał m.in. Smagłą swobodę (1955), Matuga idzie (1959), Kozaka i inne opowieści

24,90 zł

do Belsen (2000), W stronę miłości (2001), Bal wdów i wdowców (2006), Ostatni

ISBN

cena detaliczna:

(1965), Rudolfa (1980), Pątników z Macierzyzny (1987), Putto (1994), Z Auszwicu zlot aniołów (2007), Niewola i dola Adama Poremby (2009). Dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike (2001, 2002). Laureat Nagrody Literackiej

To proza pełna fajerwerków językowych, o trudnym do zakwalifikowania rodowodzie gatunkowym: niekiedy sprawia wrażenie opatrzonych prologiem i epilogiem scen dramatycznych, tren i lament sąsiaduje w niej ze scenami ewokowanymi z pamięci i wyobraźni. Marek Zaleski, Instytut Książki

122

Gdynia w 2008 roku.

Chyba żaden z pisarzy roczników siedemdziesiątych czy osiemdziesiątych nie wyróżnia się tak wyzwoloną wyobraźnią i żaden chyba tak trafnie nie potrafi piętnować wad polskiego społeczeństwa jak dobiegający dziewięćdziesiątki Marian Pankowski. Agnieszka Jeżyk, „ArtPapier’

Marian Pankowski Ostatni zlot aniołów Ostatni zlot aniołów autor Pątników z Macierzyzny ubrał w gatunek staropolskiej sylwy, która rozgrywa się... w przyszłości. W zaświatach odbywa się Ostatni Zlot Aniołów, na który zaproszony zostaje główny bohater powieści – stukilkudziesięcioletni Marian Pankowski. Obserwuje tam m.in. „pokaz mód metafizycznych” czy turniej na „fraszkę ero-skatologiczną” całkiem po ludzku zachowujących się Aniołów... Pierwsza polska powieść postsekularna. Późne pisarstwo osiemdziesięcioośmioletniego dziś Mariana Pankowskiego rozgrywa się między dwiema skrajnościami – afirmacją a Zagładą. Adam Poprawa, „Tygodnik Powszechny”

Pankowski jest wirtuozem skrzypiec i kompozytorem. Nie gra na skrzypcach i nie komponuje, ale potrafi zapisać muzykę polszczyzny, która w jego wersji ociera się o zaklęcie, formuły misteryjne czy taniec obrzędowy. Brzmi to może zbyt poważnie w przypadku prześmiesznego Ostatniego zlotu aniołów, ale tak właśnie jest.

POWIEŚĆ

Darek Foks, „Nagroda Literacka Gdynia – Dodatek Literacki”

oprawa

projekt okładki:

miękka format: 125 x 195 mm stron: 72

rzeczyobrazkowe.pl ilustracje: Jakub Julian Ziółkowski

Nagroda Literacka Gdynia 2008

978-83-61006-07-7 2007, wydanie II cena detaliczna: 25 zł ISBN

Warszawa

123

seria literacka

POEZ JA

oprawa

projekt okładki:

miękka format: 125 x 195 mm stroni: 108

rzeczyobrazkowe.pl ilustracja n Jakub Julian Ziółkowski

Jarosław Lipszyc Mnemotechniki Nie jestem autorem tej książki. Nie napisałem ani jednego ze słów, które w niej przeczytacie. Ta książka ma setki autorów, a ich listę znajdziecie gdzieś pod koniec. Są na niej imiona i nazwiska, pseudonimy, numery IP. Za tymi nazwami nie zawsze skrywają się ludzie. Niektóre są oznaczeniami botów – małych, sprytnych programów komputerowych. Wszystkie te słowa pochodzą z Wikipedii. Jarosław Lipszyc Jarosław Lipszyc (ur. 1975) – dziennikarz, poeta i działacz społeczny. Był jednym z głównych ideologów i przedstawicieli nurtu neolingwistycznego w poezji. Wydał dwa tomiki: bólion w kostce (1997) oraz poczytalnia (2000). Publikował m.in. w „Lampie”, „Ha!arcie”, „Życiu Warszawy” i „Gazecie Wyborczej”. Członek zespołu Krytyki Politycznej. Prezes Fundacji Nowoczesna Polska, w ramach której realizuje projekt „Wolne Podręczniki” i „Wolne Lektury”. Mieszka w Warszawie.

Ze wszystkiego – jak pisał Marcin Świetlicki – można robić poezję. Jarosław Lipszyc zrobił ją z haseł Wikipedii. Z nader ciekawym skutkiem. Maciej Robert, „Życie Warszawy”

ISBN

978-83-61006-23-7

Warszawa 2008, w ydanie I cena detaliczna:

124

19,90 zł

Lipszycowi można pozazdrościć konsekwencji w wykraczaniu poza obowiązujące kanony twórczości. Łukasz Badula, kulturaonline.pl

Paweł Demirski Śmierć podatnika

Paweł Demirski i Monika Strzępka pokazali spełniony koszmar demokracji neoliberalnej – świat, w którym ostatni podatnik rezygnuje ze swojej funkcji, a w republice pozostają sami dyktatorzy, doradcy i finansiści.

Śmierć podatnika rozgrywa się na bliżej nieokreślonej wyspie, będącej prawdziwym rajem podatkowym dla wszystkich, którym dokucza fiskus. Ta bananowa republika stanie się scenerią dla zwariowanych wydarzeń z zamachami stanu i przewrotami politycznymi na czele, które w aluzyjny sposób odnoszą się do naszej rzeczywistości politycznej. Śmierć podatnika to niezwykle śmieszna farsa przywracająca współczesności konwencję komedii dell’arte. Paweł Demirski (ur. 1979) – dramaturg, członek zespołu Krytyki Politycznej. Autor m.in. Kiedy przyjdą podpalić dom, to się nie zdziw, From Poland with Love, Padnij, Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna, Dziady. Ekshumacja, Był sobie Polak, Polak, Polak i diabeł, Śmierć podatnika. W latach 2003-2006 kierownik literacki Teatru Wybrzeże. W 2003 roku stypendysta Royal Court Theatre w Londynie. Wraz z Moniką Strzępką nagrodzony Paszportem Polityki w kategorii Teatr za rok 2010. Ich spektakl Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej zdobył Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia.

Książka wydana we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu.

rzeczyobrazkowe.pl ilustracje: Jakub Julian Ziółkowski

Paweł Demirski

Bartosz Frąckowiak

projekt okładki:

Teatr zawsze musi być przeciwko władzy i uczciwy reżyser powinien przejść na drugą stronę barykady.

posłowie:

miękka format: 125 x 195 mm stron: 152

Bartosz Frąckowiak, fragment posłowia

DR AMAT

oprawa

Nieprzypadkowo teatr polityczny coraz częściej sięga dzisiaj po komedię, farsę czy burleskę. Poprzez te, zdawałoby się niepoważne, gatunki angażuje emocjonalnie widza, otwiera nowe możliwości estetyczne i egzystencjalne, wyzwala emancypacyjną energię, dzięki której możliwe staje się przeciwstawienie normatywnym i kanonicznym sposobom postrzegania i konceptualizowania świata. Walka o emancypację ma różnorodny i wielobarwny charakter.

Joanna Derkaczew, „Gazeta Wyborcza”

978-83-61006-08-4 Warszawa 2007, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

125

s er ia

Pisma Kuronia

Zamieszczone w tej książce wspomnienia z dość już zamierzchłej przeszłości okazały się nagle bardzo aktualne. Cieszy mnie to jako autora, ale niepokoi jako obywatela i polityka. W tej aktualności zawiera się swoisty paradoks. Napisałem te wspomnienia tak osobiście, że czytelnicy uznali je za opowieść o miłości. Skąd więc jej polityczna aktualność? Jacek Kuroń, fragment Autobiografii

PISMA KURONIA Pisma Jacka Kuronia i książki o Kuroniu tworzą wielką opowieść – o tym, że można i warto zmieniać świat, a historię tworzą ludzie, a nie abstrakcyjne mechanizmy. Tę lekcję Kuronia pragniemy przypominać tak długo, jak żyć będziemy w nie najlepszym z możliwych światów.

Autobiografia

Dojrzewanie. Pisma polityczne 1964-1968

Opozycja. Pisma polityczne 1969-1989

Nadzieja i rozczarowanie. Pisma polityczne 1989-2004

pisma Kuronia

PISMA BIOGR AFICZNE

Jacek Kuroń Autobiografia Autobiografia Jacka Kuronia to historia o Jacku, polskiej lewicy i opozycji demokratycznej, o Polsce i o nas samych.

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

twarda format: 165 x 238 mm stron: 976

Na tom składa się wydanie krytyczne czterech najsłynniejszych tekstów autobiograficznych legendarnego opozycjonisty: Wiara i wina (opowieść o pierwszych czterdziestu latach życia Kuronia, prywatna historia polskiego socjalizmu przedwojennego), Gwiezdny czas (kontynuacja opowieści o konsekwentnym trwaniu autora przy lewicowych wartościach, w innych okolicznościach i innej formacji politycznej), Spoko! Czyli kwadratura koła i Moja zupa (relacja z okresu schyłku PRL i dramatów początku III RP).

978-83-61006-32-9 Warszawa 2009, wydanie I w tej edycji ISBN

cena detaliczna:

49,90 zł

130

Jeśli czytać autobiograficzną opowieść Kuronia – a taką jest w dwóch pierwszych tomach – jako wyznania człowieka poszukującego Boga, miłości [...], szukającego usprawiedliwienia nie tylko dla siebie samego, ale także dla wszystkich innych, włącznie z tymi, ze strony których doświadczył zdrady czy krzywd, to jest to lektura, podczas której nie sposób nie czuć dla bohatera i autora wyznań podziwu.[…] Autobiografia to książka, której nie wystarczy czytać. Należy ją studiować. Rafał A. Ziemkiewicz „Rzeczpospolita”

Autobiografia wydaje się być mapą istnienia, na której zaznaczone są najważniejsze momenty związane zarówno z życiem prywatnym, jak i działalnością społeczno-polityczną autora. [...] Autobiografia to także historia Polski pisana nie z punktu widzenia historyka i badacza, a z perspektywy uczestnika, który starał się zmieniać otaczającą go rzeczywistość. To także historia prywatna, której elementy nierozerwalnie połączone są z historią zbiorowości. Dzieło Kuronia to także ciekawa literatura napisana soczystym językiem, często kipiąca humorem. Poszczególne wątki są opisane na tyle plastycznie, że czytelnikowi wyda się, że jest świadkiem opisywanych przez autora wydarzeń. Paweł Bartkowiak, kuznia.art.pl

Jacek Kuroń Dojrzewanie. Pisma polityczne 1964–1968

Prageneza Listu otwartego do partii sięgała publicystyki roku 1956 i była wprowadzeniem do wydarzeń z marca 1968 roku. Po raz pierwszy w sposób radykalny podjęto się próby opisania kraju, w którym przyszło nam żyć.

Dojrzewanie to czas, kiedy krystalizują się postawy, rodzą koncepcje, zarysowuje praktyka. Dla Jacka Kuronia takim okresem dojrzewania – do antysystemowej opozycji – były lata 60. To wtedy powstał, napisany wspólnie z Karolem Modzelewskim, słynny List otwarty do partii. Wnikliwa diagnoza rzeczywistości PRL-u i ideowy manifest niezależnej lewicy. Tekst o potencjale politycznego dynamitu, który uruchomił antagonizm między wierną dotąd partii inteligencją i władzą. Tekst, który w środowiskach studenckich stał się zapalnikiem oporu. Jego utopijny ładunek, choć wyrażony w języku panującego reżimu, zapewnił autorom trwałe miejsce w historii europejskich ruchów radykalnych.

Książka stanowi zwarte studium wczesnej politycznej formacji jednej z najciekawszych postaci polskiej transformacji ustrojowej. polishhistory.pl PUBLICYST YK A

Twożywo projekt okładki:

Jacek Kuroń, Notatki więzienne

oprawa

Nikt nie ma monopolu na to, żeby zawsze mieć rację i od każdego trzeba wymagać, aby to, co mówi, było zgodne z jego przekonaniami. Ale racją bytu nauczyciela, dziennikarza, działacza społecznego jest objaśnianie rzeczywistości. Gdy kłamią, to jest gdy mówią i czynią co innego niż myślą, tracą moralne prawo do pełnienia swej roli – ich odpowiedzialność wówczas jest niewspółmiernie większa od odpowiedzialności tych, których racją bytu jest produkcja dóbr materialnych. Wszystko, co robiłem, uważałem za swój obowiązek, rachunek, który muszę spłacać za wykształcenie, które otrzymałem.

twarda format: 165 x 238 mm stron: 176

Z kolei Notatki więzienne to niepublikowany wcześniej zapis wyjaśnień, jakie Jacek Kuroń złożył podczas swojego drugiego procesu w grudniu 1968 roku. Pisane w więziennej celi zapiski przybliżają okoliczności powstania Listu. Przedstawiają cele i aspiracje środowiska Kuronia, są też refleksją nad istotą wypadków marcowych. Więcej jednak niż o samym PRL-u mówią o wartościach lewicy: świat trzeba opisać po to, by go zmienić.

978-83-61006-51-0 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 29,90 zł ISBN

131

pisma Kuronia

PUBLICYST YK A

Jacek Kuroń Opozycja. Pisma polityczne 1969–1989 Od początku lat 70. do wyborów w czerwcu 1989 roku Polska zmieniła się nie do poznania. Zmieniały się też polityczne strategie Kuronia, wyznaczane przez niego linie podziału i zawierane sojusze. Niezmienne pozostawały za to wartości i ideały: pracy środowiskowej, samoorganizacji, działania poza systemem i przeciw niemu.

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

twarda format: 165 x 238 mm stron: 400

Opozycja to wybór najważniejszych tekstów Jacka Kuronia z całego okresu jego jawnej działalności antysystemowej. Między etyką a polityką, organizacją małych grup a masową walką związkową, powstańczym radykalizmem a trzeźwą Realpolitik – poglądy Jacka Kuronia ewoluowały wraz z jego rozumieniem Polski i polityki, inspirując myślenie całej opozycji.

978-83-61006-52-7 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

132

Wiadomo z historycznego doświadczenia, że zabsolutyzowana suwerenność jednostki staje się prawem silniejszego. Nikogo chyba nie trzeba przekonywać, że nieograniczone prawo bogacenia się może stanowić przymus nędzy dla bardzo wielu. Po to więc, aby realizować w praktyce społecznej dobro każdego człowieka jako wartość nadrzędną – niezbędna jest ideowa zasada sprawiedliwości społecznej. Jacek Kuroń, fragment książki

Edycja pism politycznych Jacka Kuronia jest wielką zasługą Wydawnictwa Krytyki Politycznej. Nie ulega przecież wątpliwości, że Kuroń właśnie, bardziej chyba niż ktokolwiek inny, zasługuje na miano klasyka polskiej myśli opozycyjnej. Andrzej Walicki

Jacek Kuroń Nadzieja i rozczarowanie. Pisma polityczne 1989–2004 Rok 1989 niósł nadzieję na szybką modernizację i masowy udział Polaków w budowie solidarnego społeczeństwa. Jego obietnice szybko jednak okazały się iluzją. Jacek Kuroń, choć należał do założycieli III Rzeczpospolitej, jako jeden z nielicznych byłych dysydentów dostrzegł, jak wielkie są skutki uboczne transformacji. Dojrzał ludzi, których uznano za jej „niezbędny koszt”.

PUBLICYST YK A

To rozczarowanie zachodzącymi w Polsce przemianami – rosnącym rozwarstwieniem i wykluczeniem, biedą i brakiem perspektyw dla całych grup społecznych – stało się dla niego impulsem do poszukiwania nowych rozwiązań. Alterglobalizm, rewolucja edukacyjna, odnowa związków zawodowych; idee ogólne i konkretne postulaty: Jacek Kuroń nie pozwala nam wierzyć, że żyjemy w najlepszym z możliwych światów. Sytuacja mniejszości narodowych w Polsce i stosunki polsko-ukraińskie to słabo znana sfera aktywności politycznej Jacka Kuronia. Niesłusznie. Dobrze więc, że wybór jego wystąpień, artykułów i wywiadów na ten temat przyniósł […] czwarty z wydanych przez Krytykę Polityczną tom jego pism.

Twożywo projekt okładki:

Stefan Zgliczyński, „Le Monde Diplomatique – edycja polska”

oprawa

Co zostało po Kuroniu? […] Przykład. Moim zdaniem najważniejszy z całej spuścizny Jacka. Przykład człowieka, który do końca pozostał wierny przekonaniu, że życie tylko wtedy ma sens, kiedy próbuje się poprawić życie innym – w sensie ideowym, emancypacyjnym, zmiany politycznej, organizacji społeczeństwa, a także jednostkowym, nawet charytatywnym.

twarda format: 165 x 238 mm stron: 688

Mirosław Czech, „Gazeta Wyborcza”

978-83-61006-53-4 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 39,90 zł ISBN:

133

s er ia

Dwie biografie polskich lewicowych myślicieli polityczno-ekonomicznych stanowią szansę na pobudzającą intelektualnie wyprawę do źródeł współczesnego myślenia o państwie i gospodarce. „Dziennik” o książkach Timothy’ego Snydera i Andrzeja Friszke

Książka prof. Friszke to obowiązkowa pozycja dla każdego kto chce poznać i zrozumieć meandry polityki II RP, jak i działań politycznych podejmowanych przez polskie elity na emigracji, po II wojnie. „Focus Historia” o książce Andrzeja Friszke

historyczna

SERIA HISTORYCZNA Historia, tak jak ją rozumiemy, to przede wszystkim próba opowiedzenia przeszłości na nowo, tak by „dało się z nią żyć” i zbudować lepszą przyszłość. Nie służy konserwowaniu naszej tożsamości, lecz pokazuje, że współpraca i konflikty jednostek i grup niekoniecznie przebiegają według podziałów narodowych. W książkach publikowanych w Serii opowiadamy dzieje z perspektywy mniejszości i klas, partii lewicowych i ruchów emancypacyjnych, wspólnot lokalnych i masowych organizacji społecznych, kobiet i zapomnianych ofiar. Naród traktujemy jako wspólnotę konstruowaną, pełną sprzeczności, niejednorodną – i historycznie przygodną. Polska i Europa potrzebują nowych opowieści o sobie samych i relacjach z Innymi. Pomogą je stworzyć reedycje dawnych tekstów, przekłady, nowe książki polskich autorów – bo żeby „wybrać przyszłość”, trzeba znieść zastany monopol na przeszłość.

Timothy G. Ash, Jesień wasza, wiosna nasza

Timothy Snyder, Nacjonalizm, marksizm i Europa Środkowa. Biografia

Jarosław Hrycak, Prorok we własnym kraju. Iwan Franko i jego Ukraina

Andrzej Friszke, Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty

Kazimierza Kelles-Krauza

WKRÓTCE

Andriej Siniawski, Rosyjska inteligencja

Daniel Sidorick, Kapitalizm w puszce

Marci Shore, Nowoczesność jako źródło cierpień

seria historyczna ESE J

Daniel Sidorick Kapitalizm w puszce

W K R Ó T CE

Condensed Capitalism: Campbell Soup and the Pursuit of Cheap Production in the Twentieth Century tłumaczenie: Ewa Klekot oprawa miękka ze skrzydełkami format: 165 x 238 mm ISBN 978-83-62467-23-5 Warszawa 2011, wydanie t y tuł or yginału:

138

Gdy John Dorrance III – prawnuk założyciela firmy Campbell – sprzedawał swoje udziały, zrezygnował z amer ykańskiego obywatelstwa i przeprowadził się do Irlandii. Wszystko po to, by zapłacić niższy podatek od zysków kapitałowych. Teraz nie ma już wiele wspólnego z firmą pradziadka, ale swoim sprytem udowodnił, że metody działania Campbella ma we krwi. Bo firma od zawsze starała się ciąć koszty na wszelkie sposoby. Jeszcze na długo przed tym, gdy słowo „globalizacja” weszło do słowników, menedżerowie Campbella zatrudniali pracowników sezonowych, wypłacali niskie pensje, przenosili działalność tam, gdzie było taniej, i walczyli ze związkami. Nie przejmowali się zasadami fair play. W latach 50. związkowcy musieli m.in. podpisywać lojalki, oświadczając, że nie są komunistami. Mimo to nie łamali się i dalej dzielnie walczyli o interesy pracownicze i nie tylko. W 1968 zorganizowali największy strajk w historii firmy – nie tylko propracowniczy, ale i antyrasistowski. Amerykański historyk Daniel Sidorick opisuje, jak do niego doszło i jakie były dalsze losy firmy i jej pracowników. Kapitalizm w puszce udowadnia, że solidarność jest ciągle możliwa.

Timothy Snyder Nacjonalizm, marksizm i nowoczesna Europa Środkowa. Biografia Kazimierza Kelles-Krauza (1872–1905)

Wartość książki Snydera leży nie tylko w sugestywnym żywym portrecie intelektualisty, ale również w rzuceniu jego życia na szersze tło.

Kazimierz Kelles-Krauz – socjalista i patriota, radykał i wielki intelektualista Europy Środkowej przełomu wieków. Spiskował już w carskim gimnazjum, a po studiach walczył o niepodległość i społeczną rewolucję. Książka Timothy’ego Snydera to biografia wybitnego socjologa-marksisty, a także opowieść o losie pokolenia „niepokornych” i panorama epoki – napiętych stosunków etnicznych, konfliktów klasowych, walki z zaborcami.

Rafał Woś, „Dziennik”

BIOGR AFIA

Nationalism, Marxism, and Modern Central Europe: A Biography of Kazimierz Kelles-Krauz tłumaczenie: Marta Boguta t y tuł or yginału:

Nacjonalizm, marksizm i nowoczesna Europa Środkowa w pasjonujący sposób pokazuje źródła ideologii i tożsamości polskiej lewicy i środkowoeuropejskiego narodu, a także historię peryferyjnych zmagań z kapitalizmem i modernizacją. Timothy Snyder (ur. 1969) – amerykański historyk, absolwent Uniwersytetu w Oksfordzie, obecnie profesor Yale University i stały współpracownik Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. Wybitny znawca problemów nowożytnego nacjonalizmu, dziejów Europy

i polsko-sowiecka rozgrywka o Ukrainę (2005), Czerwony książę (2008) czy Skrwawione kraje (2010).

[…] nie potrzebowali dowiadywać się z filozofii niemieckiej, czym jest wolność, ci, którzy mieli w sobie dziedzictwo Kościuszki, legionistów i romantyzmu polskiego. Kazimierz Kelles-Krauz bez wątpienia do nich należał, ale pracę swoją prowadził nie w izolacji od współczesnej mu myśli światowej, zwłaszcza socjologicznej, lecz w dialogu z nią. Andrzej Mencwel

xdr

Ukraina, Litwa, Białoruś 1569–1999 (2003), Tajna wojna. Henryk Józewski

projekt okładki :

rald Tribune”. Autor takich książek jak Rekonstrukcja narodów. Polska,

oprawa

m.in. „New York Review of Books”, „The Nation”, „International He-

miękka ze skrzydełkami format: 165 x 238 mm stron: 324

Środkowej i Wschodniej, badacz ustrojów totalitarnych. Publicysta

978-83-61006-74-9 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 49,90 zł ISBN

seria historyczna

BIOGR AFIA

Jarosław Hrycak Prorok we własnym kraju. Iwan Franko i jego Ukraina (1856–1886) Fascynująca biografia Iwana Franki, ukraińskiego pisarza, historyka i działacza politycznego, to portret postaci pomnikowej, a zarazem dramatycznie uwikłanej w realia swojej epoki. Mikrohistoria wspólnot i środowisk napotyka tu wielkie zjawiska dziejowe – walkę imperiów o wpływy polityczne w Europie Środkowo-Wschodniej, dążenie narodów do samostanowienia, pracę organiczną warstw wykształconych, walkę powstańczą przeciw zaborcom, wreszcie konflikty klasowe i wielką transformację ekonomiczną.

oprawa

projekt okładki:

xdr

miękka format: 165 x 238 mm stron: 528

Franko, wyrazisty bohater, krnąbrne dziecko swojego czasu, tworzy historię, a poezja i polityka – jak w polskiej tradycji romantycznej – ściśle się tu przenikają. Książkę Jarosława Hrycaka, najważniejszego historyka współczesnej Ukrainy i wybitnego naukowca, czyta się jak pasjonującą powieść. Jarosław Hrycak (ur. 1960) – historyk, profesor Ukraińskiego Katolickiego Uniwersytetu we Lwowie, dyrektor Instytutu Badań Historycznych na Uniwersytecie I. Franki we Lwowie. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie (1996–2009), Uniwersytecie Har varda (2000, 2001) i Uniwersytecie Columbia (1994, 2004). Autor ponad czterystu publikacji poświęconych historii i współczesnej tożsamości Europy Środkowo-Wschodniej (m.in. 978-83-61006-72-5 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna 59,90 zł ISBN

opublikowanych po polsku książek Historia Ukrainy 1772–1999. Narodziny nowoczesnego narodu oraz Nowa Ukraina. Nowe interpretacje). W Wydawnictwie Krytyki Politycznej ukazał się wywiad-rzeka z Jarosławem Hrycakiem pt. Ukraina. Przewodnik Krytyki Politycznej (2009).

140

Debiutem Franki i Pawłyka na scenie politycznej stał się proces w 1878 roku; obaj byli sądzeni za rzekome członkostwo w nielegalnym stowarzyszeniu. W trakcie procesu wybuchł skandal z powodu wystąpienia Pawłyka na temat „wolnej miłości”: stosunki płciowe między ludźmi miały być jak „wśród ptaków”. Franko i Pawłyk przypuścili frontalny atak na ówczesną ideę i praktykę małżeńską, zwłaszcza na drugorzędną i podporządkowaną rolę, którą na „cmentarzu nazywanym rodziną” (sformułowanie Pawłyka) odgrywa kobieta. Małżeństwo miało być ich zdaniem równorzędnym związkiem, w którym dwoje ludzi łączy miłość. Pawłyk podawał za wzór stosunki między młodzieżą wiejską, które były według niego o wiele bardziej szlachetne i szczere niż obłudne relacje między „panienkami” i ich „amantami”: „Miłość wiejska przybiera formy bardziej subtelne, choć również mocniejsze, niż mogą sobie wyobrazić ludzie wyższego stanu […]. Wszystko wskazuje na to, że chłop nie podniósłby przeciwko zrównaniu kobiet z mężczyznami takiego krzyku, jak to czyni ogół mężczyzn z wyższych sfer”. Pawłyk stał w pierwszym szeregu walki z ówczesnymi stosunkami między mężczyzną a kobietą. Za opowiadanie Tetiana Rebenszczukowa (1878), traktujące o „kobiecej niewoli”, został skazany na karę więzienia. Franko pozostawał w cieniu swego bardziej zapalczywego przyjaciela. Jego wcześniej napisane opowiadanie Czeladź Łesi (Łesyszyna czelad’, 1876) również zawiera zapowiedź wolnej miłości, jednak bardziej powściągliwy ton złagodził w tym przypadku oddźwięk społeczny. Franko radził Pawłykowi, by ten nie stawiał kwestii kobiecej na pierwszym miejscu – po pierwsze dlatego, że uważał to za błąd taktyczny, gdyż wywoływała ona rozdrażnienie wielu osób, także „naszych ludzi”; po drugie, była mniej istotna niż sprawy ekonomiczne i kulturalne. „Uwierzcie mi, że z kobiet, zwłaszcza młodych, szybciej zrobicie socjalistki przy pomocy fizjologii oraz teorii ekonomicznej niż przy pomocy nawet najbardziej dosadnych obrazów z ich życia codziennego. Vogt, Darwin, Lange i inni zmienią nasze kobiety szybciej niż George Sand i Ostrowski”. fragment książki

seria historyczna

BIOGR AFIA

Andrzej Friszke Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty Postać Adama Ciołkosza przypomina najpiękniejsze karty w historii polskiej lewicy i socjalizmu. Pokazuje, że przez całe dekady to właśnie socjaliści reprezentowali wszystko to, co w polskiej tradycji politycznej najlepsze: ideały demokracji, sprawiedliwości społecznej, wolności, praw obywatelskich, pluralizmu i tolerancji, wreszcie niepodległości.

miękka ze skrzydełkami format: 165 x 238 mm stron: 512

Książka Andrzeja Friszkego o tym wybitnym działaczu Polskiej Partii Socjalistycznej to pasjonująca biografia polityczna, a także opowieść o sukcesach, klęskach i patologiach II Rzeczpospolitej, dylematach wojennych uchodźców i powojennych emigrantów.

oprawa

projekt okładki:

xdr

Legenda Ciołkosza, skazana na zapomnienie w PRL, domaga się przypomnienia w czasach, gdy słowo „socjalizm” kojarzy się z biurokracją, niewydolną gospodarką czy sowiecką dominacją. Jego biografia przywraca zbiorowej pamięci tę wybitną postać i cały nurt polityczny, z którym był związany. Przypomina, że polityk, społecznik i inteligent właśnie od zwykłych ludzi musi czerpać „wielki cel życiowy, żagiel i ster dla swej łodzi”. Andrzej Friszke (ur. 1956) – profesor historii, badacz dziejów najnowszych Polski, w latach 80. redaktor „Tygodnika Solidarność”, członek warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Jeden z najważniejszych znawców II RP i PRL, życia politycznego emigracji oraz historii opozycji politycznej w Polsce po 1944 roku. Autor m.in. książek O kształt 978-83-61006-77-0 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 59,90 zł ISBN

niepodległej (1989), Opozycja polityczna w PRL 1945–1980 (1994), Oaza na Kopernika. Klub Inteligencji Katolickiej 1956–1989 (1997), Życie polityczne emigracji (1999), Polska. Losy państwa i narodu 1939–1989 (2003), Przystosowanie i opór. Studia z dziejów PRL (2007) oraz Anatomia buntu.

Z kart książki wyłania się bardzo ciekawy i wyrazisty obraz człowieka, który łączył w sobie głęboki patriotyzm z wiernością dla ideałów socjalistycznych, zwalczającego komunizm i broniącego przez całe życie zasad demokracji. Rafał Kuzak, historia.org.pl

Andrzej Friszke wypełnia istotną lukę w biografii ważnego nurtu polskiej polityki i polskiej idei. Aleksander Smolar

142

Kuroń, Modzelewski i komandosi (2010). W latach 1999–2006 był członkiem kolegium IPN, obecnie jest pracownikiem naukowym Instytutu Studiów Politycznych PAN, wykłada również w warszawskim Collegium Civitas.

thony’s College Uniwersytetu w Oksfordzie, znawca Europy Środkowo-Wschodniej, zwłaszcza Polski i Niemiec. Stale publikuje w „The Guardian” i „New York Review of Books”. Jeden z najbardziej wpływowych ekspertów od tematyki środkowoeuropejskiej na świecie, laureat licznych nagród (m.in. Somerset Maugham Award z 1984 za Polską rewolucję). Spośród jego książek w Polsce opublikowano m.in. Niemieckość NRD (1999), Wolny świat: dlaczego kryzys Zachodu jest szansą naszych czasów (2005), Teczka. Historia osobista (2006).

O tym, jak wywalczyliśmy wolność. Paulina Reiter, „Gazeta Wyborcza”

The Polish Revolution. Solidarity, We the People. Revolution of ’89 Witnessed in Warsaw, Budapest, Berlin and Prague tłumaczenie: Małgorzata Dziewulska, Anna Husarska, Marcin Król t y tuł or yginału:

Jan Bajtlik

Timothy Garton Ash (ur. 1955) – brytyjski historyk, profesor St. An-

DANE KSIĄ ŻKI

projekt okładki:

Jesień wasza, wiosna nasza – ponieważ tradycja rewolucji demokratycznych to wyzwanie dla naszego pokolenia, a nie muzealny eksponat. Oto przesłanie książki: odzyskać demokrację dla obywateli, ale także ruch masowy dla demokracji. Dlaczego? – Bo to obywatele są siłą napędową historii.

fragment książki

miękka ze skrzydełkami format: 146 x 205 mm stron: 496

Strajk w Stoczni Gdańskiej, 16 miesięcy karnawału „Solidarności”, wreszcie „jesień ludów” w roku 1989 pokazały, że spontaniczny, pokojowy, masowy i efektywny udział społeczeństwa w walce o lepszy świat jest możliwy. Czy dorobek Polaków, Czechów, Słowaków, Węgrów i Niemców zaangażowanych w walkę o demokrację i wolność to tylko część historii? Opisane przez Timothy’ego Gartona Asha, obserwatora i uczestnika tamtych wydarzeń, demokratyczne rewolucje to potencjalne źródło wspaniałego politycznego mitu, którego do dziś nie wykorzystano. Polska rewolucja i Wiosna obywateli, składające się na ten tom, to nie tylko zapis wspomnień. To dwie opowieści o społecznej podmiotowości. O tym, jak luźny zbiór jednostek zaczyna rozumieć wspólne interesy i na bieżąco tworzy strategie walki o nie, jak organizuje swą polityczną reprezentację, jak domaga się swych praw, jak tworzy wspólnotę.

„Jeżeli nas porzucicie, będziemy zgubieni!” – krzyczała Henryka Krzywonos, kobieta o męskiej posturze, która przewodziła kierowcom tramwajów i autobusów – „Autobusy nie zwyciężą czołgów!”. Alina Pienkowska, odważna pielęgniarka z Wolnych Związków Zawodowych z grymasem napięcia na szczupłej twarzy, i Ewa Ossowska, działaczka Ruchu Młodej Polski, próbowały zatrzymać potok robotników opuszczających Stocznię, ale głosy ich zagłuszało stoczniowe radio. Niektóre kobiety z tłumu na zewnątrz bramy szydziły z wychodzących mężczyzn. Wałęsa wysłuchał protestów, wyczuł gniew ludzi i szybko zmienił zdanie.

oprawa

Timothy Garton Ash Jesień wasza, wiosna nasza

978-83-61006-67-1 Warszawa 2009, wydanie I w tej edycji cena detaliczna: 39,90 zł ISBN

143

s er ia

Stanisław Brzozowski oczywiście nie daje gotowego projektu, sam go nigdy nie odnalazł. Daje za to metodę uwolnionego od wszelkich dogmatów […] poszukiwania sposobów na upodmiotowienie człowieka. Przede wszystkim jednak […] daje siłę do walki, roznieca wolę, aktywizuje, skutecznie pobudza ambicje. Sławomir Sierakowski, fragment przedmowy do Płomieni Stanisława Brzozowskiego

Krzywicka rysuje doskonałe portrety przedstawicieli postępowej inteligencji, pokazując, jak często owa „postępowość” jest tylko towarzyską pozą. Ten opis również nic nie stracił na aktualności. „Przegląd” o książce Ireny Krzywickiej Pierwsza krew

kanon Zbyt wielką cenę płacą kobiety. Płacą ją za męskie mity. Artur Żmijewski, fragment wstępu do ksiażki Tadeusza Boya-Żeleńskiego Nasi okupanci

SERIA K ANON W Serii Kanon wznawiamy najważniejsze dzieła autorów związanych z krytyczną refleksją w polskiej kulturze. Zamierzamy wprowadzić do obecnej debaty publicznej ważne dzieła z historii polskiej literatury i eseistyki. Uruchomiliśmy tę serię, ponieważ pragniemy stać się aktywnymi spadkobiercami tych tradycji polskiej kultury, które zostały zapomniane w ostatnich dziesięcioleciach, a które należą do najważniejszych polskich dokonań intelektualnych z przeszłości. Dotyczy to zarówno tradycji polskiej przedwojennej lewicy, jak i obszernej części literatury i eseistyki opozycyjnej wobec PRL oraz emigracyjnej. Każda pozycja zostanie poprzedzona obszerną uwspółcześniającą przedmową oraz zilustrowana przez najważniejszych polskich artystów.

Stanisław Brzozowski, Płomienie

Irena Krzywicka, Pierwsza krew

Tadeusz Boy-Żeleński, Nasi okupanci

Stanisław Brzozowski, Mocarz

POWIEŚĆ przedmowa:

Sławomir Sierakowski

seria kanon

oprawa

projekt okładki:

twarda format:145 x 210 mm stron: 492

Marcin Hernas ilustracje: Wilhelm Sasnal

Stanisław Brzozowski Płomienie

978-83-62467-11-2 cena detaliczna: 49,90 zł Warszawa 2011, wydanie II w tej edycji ISBN

Historia polskich i rosyjskich rewolucjonistów o potężnym ładunku emocjonalnym i ideowym. Napisane w 1908 roku Płomienie nazwane zostały niegdyś „pierwszą polską powieścią intelektualną”. Brzozowski w swej literackiej odpowiedzi na Biesy Dostojewskiego z wielką pasją ukazał ideową panoramę okresu przełomu XIX i XX wieku. Nie jest to jednak tylko świadectwo sporów dawno minionej epoki – refleksje i kłótnie bohaterów Płomieni o polskość, pojęcie narodu, źródła społecznych konfliktów, związki pomiędzy ekonomią, kulturą, ideologią i polityką w wielu momentach pozostają równie inspirujące jak przed stu laty. Do młodzieńczej fascynacji lekturą Brzozowskiego przyznają się m.in. Czesław Miłosz, Leszek Kołakowski, Andrzej Mencwel czy Adam Michnik. Głównym tematem książki „kultowej” dla kilku pokoleń lewicowej młodzieży XX wieku jest problem relacji pomiędzy jednostką i jej twórczym potencjałem a zastanymi warunkami społecznymi, a także desperackie poszukiwanie dróg naprawy świata. Stanisław Brzozowski (1878-1911) – filozof, pisarz, krytyk literacki i teatralny, historyk idei. Czerpiąc z twórczości Marksa, Sorela, Nietzschego, Carlyle’a, Shelley’a i kard. Newmana, głosił konieczność zaangażowania twórcy w kształtowanie życia społecznego. Był błyskotliwym krytykiem polskiej myśli filozoficzno-społecznej i analitykiem dzieł literackich, a zarazem obserwatorem polskiej i europejskiej codzienności. Piętnował tradycjonalizm, zaściankowość i prowincjonalny charakter głównych nurtów polskiej literatury, szczególnie zaś historycznych powieści „ku pokrzepieniu serc”. Jego Idee, Legenda Młodej Polski, Głosy wśród nocy oraz powieści Płomienie i Sam wśród

Ten najbardziej chyba oczytany z polskich pisarzy przełomu wieków czerpał z różnych europejskich prądów umysłowych od Marksa po Freuda i kardynała Newmana, rozwijając własne koncepcje. Ich wspólnym mianownikiem stała się wrażliwość na drugiego człowieka, zwłaszcza słabszego, któremu brakuje głosu, aby bronić swoich praw. Brzozowski solidaryzuje się z takimi ludźmi, czy będą to kobiety wykorzystywane seksualnie, chłopi traktowani jak zwierzęta, czy Żydzi. Roman Pawłowski, „Gazeta Wyborcza”

148

ludzi kształtowały kolejne pokolenia polskiej inteligencji zaangażowanej. Stanisław Brzozowski jest patronem środowiska Krytyki Politycznej.

Stanisław Brzozowski oczywiście nie daje gotowego projektu, sam go nigdy nie odnalazł. Daje za to metodę uwolnionego od wszelkich dogmatów […] poszukiwania sposobów na upodmiotowienie człowieka. Przede wszystkim jednak […] daje siłę do walki, roznieca wolę, aktywizuje, skutecznie pobudza ambicje. Kto nie wierzy, niech przeczyta Płomienie i spróbuje pozostać obojętnym… Sławomir Sierakowski, fragment przedmowy

Stanisław Brzozowski Mocarz Media „poza dobrem i złem”, a także „poza lewicą i prawicą” – odwieczny polski spór, który okazuje się dekoracją dla personalnych rozgrywek. Okopy Świętej Trójcy przeciw Światłym Modernizatorom. Kraj Redaktorów Naczelnych i tropicieli Prawdy o Przeszłości. To wszystko Stanisław Brzozowski opisał już ponad 100 lat temu, a nienawistny mu „krzepiciel serc” Henryk Sienkiewicz przyznał mu za to nagrodę w konkursie dla młodych dramaturgów. W Mocarzu widzimy polityczny spektakl, w którym nie chodzi o tradycję ani o nowoczesność, a jedynie o wpływy – środowisk, koterii, grup interesu. Wszechmoc spektaklu medialnego nie bierze się bowiem ze złych charakterów – Brzozowski nie pyta o to, czy Mirski bądź Walczak to kanalie, czy ludzie zacni. Pokazuje problem w zalążku zjawiska, które kilkadziesiąt lat później opisywali krytycy nowoczesnego kapitalizmu.

DR AMAT wstęp:

Michał Sutowski Marta Piwińska, Maria Prussak

posłowie:

Mocarz to utwór polityczny, i to w najbardziej radykalnym tego słowa znaczeniu – uwikłany w epokę, w której powstał, stawiający diagnozę, w domyśle wołający o zmianę. Powstał przeszło sto lat temu, w realiach innego państwa, ustroju, kwestii społecznych i krążących idei – co zatem czyni go aktualnym? Co sprawia, ze świat o jakim pisze Brzozowski, przypomina naszą rzeczywistość?

projekt okładki:

miękka format: 145 x 205 mm stron: 104

Marta Piwińska, fragment posłowia

oprawa

Bohatera tej sztuki autor obdarował najstraszniejszymi faktami z własnej biografii […]. Zlepił Mocarza z wielu stylów i technik. […] Zręczność Brzozowskiego świadczy, jak niesłusznie pomawiano go o głuchotę na literaturę w literaturze. Tak dobrze znał „kuchnię” literacką swej epoki, że mógł, mając dwadzieścia trzy lata, dokonać pastiszu wszystkich panujących stylów.

Twożywo ilustracje: Paweł Althamer

Michał Sutowski, fragment wstępu

978-83-61006-34-3 Warszawa 2008 cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

149

seria kanon

PUBLICYST YK A wstęp:

Artur Żmijewski

Tadeusz Boy-Żeleński Nasi okupanci

oprawa

projekt okładki:

miękka format: 145 x 205 mm stron: 122

Twożywo ilustracje: Kazimiera Szczuka

„Są bakterie, które zabija się światłem” – tak Tadeusz Boy-Żeleński kończy Naszych okupantów. Opisuje rozmaite absurdy i patologie polskiego życia społecznego, których wspólnym mianownikiem są wojujący katolicyzm i prymitywny konserwatyzm.

978-83-61006-43-5 Warszawa 2008 cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

Obrazoburcze diagnozy Boya niestety nie tracą na aktualności. W jednym z artykułów, na temat rozdziału Kościoła od państwa, autor pisze o sposobach działania jednego i drugiego: „w palącej sprawie bezrobotnych Kościół może ograniczyć się do zarządzenia mszy świętej na ich intencję; ale trudno sobie wyobrazić ministra skarbu, który nakazałby swoim urzędnikom trzydniowy post na intencję poprawy bilansu handlowego”. Jeszcze kilka lat temu polscy posłowie potrafili modlić się o deszcz w sejmowej kaplicy – w ramach walki państwa z klęską suszy. Dziś księża nie wchodzą do parlamentu i nikt nie domaga się w Polsce zakazu rozwodów, ale na tym właściwie kończą się różnice między odległymi o wiek epokami. Wyraziste, przenikliwe, nieraz złośliwe diagnozy Żeleńskiego niejednemu konserwatyście przysporzą drgawek, i niejednemu polskiemu liberałowi wyrzutów sumienia. I choćby dlatego warto przypomnieć sobie teksty „wojującego Antychrysta”. Tadeusz Żeleński, ps. Boy (1874–1941) – z wykształcenia lekarz pediatra, absolwent medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim, wybitny znawca i tłumacz literatury francuskiej, współtwórca krakowskiego kabaretu Zielony

Boy pisze językiem twardym i gwałtownym – żąda prawa dla kobiet – prawa do antykoncepcji, żąda prawa do wiedzy i łatwego dostępu do niej. Żąda też prawa do legalnej aborcji. Pisze o ogromnej skali społecznej przemocy wobec kobiet. […] Każdym artykułem z Naszych okupantów konstruuje też nowego mężczyznę. […] Wzywa mężczyzn by się zatrzymali. Wystarczy – mówi – tej inwazji. Zbyt wielką cenę płacą kobiety. Płacą ją za męskie mity. Artur Żmijewski, fragment wstępu

150

Balonik. W okresie międzywojennym intensywnie publikował jako krytyk literacki i teatralny, był również działaczem społecznym, zaangażowanym na rzecz równouprawnienia kobiet, legalizacji zabiegów przerywania ciąży, upowszechnienia antykoncepcji i edukacji seksualnej. W swej publicystyce polityczno-społecznej zwalczał wpływ y Kościoła katolickiego, panujący w kraju klerykalizm, tradycjonalizm, antysemityzm i obyczajową hipokryzję. Wraz z Ireną Krzywicką założył w Warszawie Poradnię Świadomego Macierzyństwa. W czasie wojny przebywał we Lwowie, pod okupacją sowiecką kierował katedrą literatury francuskiej na lwowskim uniwersytecie, publikował na łamach komunistycznego „Czerwonego sztandaru”. Zamordowany przez oddziały hitlerowskie, zginął 3 lipca 1941.

Irena Krzywicka Pierwsza krew

Problemy miłości cielesnej, wolności w wyborze partnera, samodzielności w organizacji swojego życia, uświadomienia seksualnego są głównymi wątkami jej twórczości. […] Pierwsza krew to odkrywanie dojrzewającej seksualności, ale Krzywicka, przyglądając się uważnie młodym bohaterom, portretuje także ich rodziny, ich trudne związki z nierównymi przecież, bo dorosłymi partnerami.

Pierwsza krew to opowieść o budzącej się seksualności nastolatków. Adam, Krzyś i Jasia muszą samotnie zmagać się z tajemnicami swych dojrzewających ciał, które stawiają ich na bolesnej granicy między dzieciństwem a dorosłością. Inicjacja seksualna Adama, pierwsza menstruacja Jasi czy nieposkromiona żądza władzy i dyscypliny u Krzysia przydarzają się im niemal mimowolnie i wplątują w sieć skomplikowanych zależności rodzinnych, społecznych i psychologicznych.

Urszula Chowaniec, fragment posłowia

Moja powieść pt. Pierwsza krew była chyba jedną z pierwszych w literaturze, nie tylko polskiej, poruszającą sprawy dojrzewania młodzieży. Pytano mnie potem często, jaki wpływ wywarł na mnie Freud oraz Jung czy Adler. Odpowiedź jest prosta – żadnego. Przykro jest może przyznać się do ciemnoty, ale nie czytałam wówczas Freuda, który jeszcze w 1930 roku nie był modny, a nigdy potem nie przeczytałam nic Junga czy Adlera. Zapewne jednak, jak to bywa, problemy owe unosiły się w powietrzu.

POWIEŚĆ wstęp:

Hanna Samson Urszula Chowaniec

posłowie:

Irena Krzywicka

Irena Krzywicka (1899-1994) – pisarka, publicystka i tłumaczka. Na polskiej Twożywo fotografie: Monika Zielińska – Mamzeta

scenie literackiej pojawiła się w 1930 roku jako odważna, feminizująca autorka Pierwszej krwi. Jej kolejne powieści dotyczyły przemocy fizycznej i psychologicznej (Ucieczka z ciemności, 1939), emancypacji zawodowej, społecznej

kacji seksualnej, świadomego macierzyństwa i antykoncepcji. Podejmowała drażliwe tematy homoseksualizmu i aborcji. W latach 60. wyemigrowała i zamieszkała we Francji. W 1992 roku wydała głośne wspomnienia Wyznania gorszycielki, przypominające jej sławę międzywojennej skandalistki.

projekt okładki:

Poradnię Świadomego Macierzyństwa. Odważnie propagowała potrzebę edu-

oprawa

usza Boya-Żeleńskiego, wraz z nim zakładała w 1931 roku pierwszą w Polsce

miękka format: 148 x 210 mm stron: 144

i emocjonalnej kobiet (Kobieta szuka siebie, 1935). Współpracowniczka Tade-

978-83-61006-30-5 Warszawa 2008 cena detaliczna: 29,90 zł ISBN

151

Nie można żywić nadziei, że jakikolwiek model matematyczny jest w stanie dokładnie odzwierciedlać to, co robią rynki. Roman Frydman, „The International Economy Magazine”

ekonomiczna

SERIA EKONOMICZNA Problemy gospodarcze zarezerwowane są dziś tylko dla ekspertów, a w publicznym obiegu dominuje wyłącznie podejście neoliberalne i monetarystyczne. Za oczywistość przyjmuje się, że ekonomia to nauka ścisła, właściwy jest tylko jeden dla wszystkich model globalizacji, a interwencja polityczna w rynek zawsze powoduje złe skutki. Seria Ekonomiczna Krytyki Politycznej przebija nadmuchany balonik. Za cel stawiamy sobie wprowadzenie do polskiej debaty publicznej współczesnych idei rozwoju społecznego. Publikujemy najważniejsze prace o gospodarce autorstwa wybitnych lewicowych ekonomistów i socjologów. Seria ma za zadanie stworzyć bazę intelektualną dla lewicowej ekonomii oraz ożywić dyskusję na temat podstawowych problemów polskiej gospodarki.

Roman Frydman, Michael D. Goldberg, Ekonomia wiedzy niedoskonałej

WKRÓTCE

Dani Rodrik, Jedna gospodarka, wiele rozwiązań

Giovanni Arrighi, Adam Smith w Pekinie

s se er ri ai ae pk ro zneowmoi dc nz n i kai

Dani Rodrik Jedna gospodarka, wiele rozwiązań W K R Ó T CE

Czy globalizacja to wielka szansa – na wyjście z ubóstwa, na rozwój? Czy może to tylko większe nierówności i nieograniczona władza wielkich korporacji? Która z odpowiedzi jest prawidłowa? Dani Rodrik odpowiada – żadna. Globalizacja nie jest ani cudownym eliksirem, ani straszydłem z nocnych koszmarów. To prawda, że reformy gospodarcze oparte na prostych receptach wcale nie służyły krajom, w których były wprowadzane. Jak jednak pokazuje przykład Korei Północnej, również całkowite odcięcie gospodarki od świata nie jest żadnym rozwiązaniem. Rodrik podaje przykłady państw, które integrację z międzynarodowymi rynkami połączyły z zasadami sprawiedliwego rozwoju gospodarczego. Globalizacja? Tak, ale z głową. Dani Rodrik (ur. 1957) – urodzony w Turcji profesor międzynarodowych stosunków gospodarczych w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda. Laureat nagrody Alberta O. Hirschmana przyznawanej przez Social Science Research Council (SSRC), organizacji zrzeszającej badaczy spraw międzynarodowych. Autor Has Globalization Gone Too Far? (1997), The New Global Economy and Developing Countries: Making Openness Work (1999) oraz In Search of Prosperity: Analytic Narratives on Economic Growth (2003). Autor tekstu Kto zabił Wall Street? z książki Kryzys. Przewodnik Krytyki Politycznej (2009).

156

Roman Frydman, Michael D. Goldberg Ekonomia wiedzy niedoskonałej. Kurs walutowy i ryzyko Ekonomia wiedzy niedoskonałej to próba przedefiniowania podstaw współczesnej ekonomii. Teoria ekonomii zabrnęła w ślepą uliczkę: chce zbudować dokładny model pozwalający na ścisłe przewidywania zachowań uczestników rynku. Frydman i Goldberg pokazują, że w świecie współczesnego kapitalizmu, w którym jednostki nagradzane są za zachowania innowacyjne – a więc nieprzewidywalne – taki model jest utopią. Skutkiem tej fundamentalnej słabości poznawczej są niepowodzenia w praktyce, odbijające się na życiu zwykłych ludzi. Autorzy rozprawiają się z iluzją wiedzy absolutnej i proponują podejście dopuszczające możliwość nieprzewidywalnych zmian w strukturze zależności między zmiennymi. Otrzymują w ten sposób prognozy mniej ścisłe, ale za to bardziej wiarygodne.

Ekonomistów bardzo wcześnie uczy się wiary w to, że modele, które nie generują dokładnych przewidywań, w ogóle nie są warte uwagi. To jednak nieprawda. Modele ekonomiczne są użyteczne tylko wówczas, gdy odzwierciedlają podstawowy fakt, że uczestnicy rynku mają różne poglądy na przyszłość. Kwestię tego, jak ta rozmaitość przekonań z czasem przekłada się na ceny, należy pozostawić rynkowi. Nie można żywić nadziei, że jakikolwiek model matematyczny jest w stanie dokładnie odzwierciedlać to, co robią rynki. Roman Frydman, „The International Economy Magazine”

Ekonomia wiedzy niedoskonałej – to przełomowa książka, która dla istniejącej ortodoksji ekonomicznej jest czymś doprawdy niepokojącym. Anatole Kaletsky, „The Times”

Imperfect Knowledge Economics: Exchange Rates and Risk tłumaczenie: Michał Krawczyk przedmowa: Edmund S. Phelps t y tuł or yginału:

Roman Frydman (ur. 1948) – profesor ekonomii na Uniwersytecie Nowojorskim, autor i redaktor licznych prac z zakresu nauk ekonomicznych, m.in. Individual Forecasting and Aggregate Outcomes: „Rational Expectations” Examined, w której zakwestionował tzw. hipotezę racjonalnych oczekiwań, Capitalism with a Comrade’s Face and Other Studies in Postcommunist Transition (z Kennethem Murphym i Andrzejem Rapaczyńskim, 1998) i Knowledge, Information and Expectations in Modern Macroeconomics: In Honor of Edmund

ternational Money and Finance” i „Financial Times”.

Romanowi Frydmanowi i Michaelowi Goldbergowi udało się opisać nasz świat fundamentalnej niepewności – dzięki zastosowaniu nowego terminu „ekonomia wiedzy niedoskonałej”. John Kay, „Financial Times”

Jan Bajtlik

finansowych publikowane były m.in. w „Economic Journal”, „Journal of In-

projekt okładki:

jego liczne artykuły na temat makroekonomii i międzynarodowych rynków

oprawa

Michael D. Goldberg – profesor ekonomii na Uniwersytecie New Hampshire,

miękka format: 165 x 238 m stron: 352

S. Phelps (współredaktor, 2003).

978-83-61006-62-6 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 49,90 zł ISBN

157

Nawet gdy czytelnik nie zgodzi się z poszczególnymi werdyktami, warto po tę książkę sięgnąć, bo rodzi ferment intelektualny, bez którego nie ma dyskusji o sztuce. „Rzeczpospolita” o książce Kino polskie 1989–2009. Historia krytyczna

W przestrzeni nieoczywistej ogromną rolę odgrywa detal. Właściwie cała składa się z detali, które coś znaczą i mają swój ukryty sens. Nieoczywiste wykracza ponad znaczenie. Detal jest kluczem do Tajemnicy. Detal jest narkotykiem wyobraźni. Olga Tokarczuk o albumie Konrada Pustoły Darkrooms

poza seriami

POZ A SERIAMI Stare powiedzenie: „Przestań gadać, zrób coś!” to jedna z najgłupszych rzeczy, jakie można powiedzieć, nawet według niskich standardów zdrowego rozsądku. Problem polega raczej na tym, że ostatnio zbyt dużo robiliśmy, na przykład ingerowaliśmy w naturę, niszczyliśmy środowisko i tak dalej… Być może nadszedł czas, by zatrzymać się, pomyśleć i powiedzieć to, co należy. Slavoj Žižek, Od tragedii do farsy

Maj ‘68. Rewolta

Slavoj Žižek, W obronie przegranych spraw

Piotr Kletowski, Kino Dalekiego Wschodu

Piotr Marecki, Kino niezależne w Polsce 1989 ― 2009. Historia mówiona

Andrzej Żuławski, Nocnik. 27 XI 2007 – 27 XI 2008

Kino polskie 1989-2009. Historia krytyczna

Konrad Pustoła, Darkrooms

Wątroba, czyli słownik polskiego teatru po 1997 roku

Hanna Gill-Piątek, Henryka Krzywonos, Bieda. Przewodnik dla dzieci

Polskie kino dokumentalne 1989-2009. Historia polityczna

Tomasz Piątek, Antypapież

Slavoj Žižek, Od tragedii do farsy

WKRÓTCE

Stanisław Brzozowski, Pisma polityczne

Festung Warschau. Raport z oblężonego miasta

Tomasz Piątek, Podręcznik dla klasy pierwszej

Jan Józef Lipski, Pisma polityczne

poza seriami

W K R Ó T CE

Stanisław Brzozowski Pisma polityczne Pisma polityczne Stanisława Brzozowskiego to przykład ostrej, drapieżnej publicystyki wspartej na głębokim warsztacie krytycznym. Filozof społeczny, pisarz, myśliciel – z wielką pasją, nieraz z wściekłością, komentuje wydarzenia rewolucji 1905 roku, ostrzega przed ofensywą nacjonalizmu, piętnuje antysemityzm i kołtuństwo, potępia zadowolone z siebie elity. Pokazuje epokę burzliwą i dla Polski przełomową, łączącą wymiar lokalny ze społeczną historią powszechną – a jednak głęboko dziś zapomnianą, przyćmioną przez przegrane bitwy i zmasakrowane powstania. Opętane zegary czy kampania antysienkiewiczowska to niedościgniony wzorzec zaangażowanego pisania o polityce, społeczeństwie, kulturze i tożsamości. Relacje z miejskich rozruchów obok polemik z konserwatywnymi „autorytetami” po ponad stu latach wciąż zaskakują aktualnością i proroczą zdolnością rozumienia trendów – tamtej i tej epoki. Stanisław Brzozowski (1878-1911) – filozof, pisarz, krytyk literacki i teatralny, historyk idei. Czerpiąc z twórczości Marksa, Sorela, Nietzschego, Carlyle’a, Shelley’a i kard. Newmana, głosił konieczność zaangażowania twórcy w kształtowanie życia społecznego. Będąc zwolennikiem materializmu historycznego, sprzeciwiał się jednocześnie jego deterministycznej wersji i wszelkim koncepcjom uprzedmiotawiającym człowieka. Był błyskotliwym krytykiem polskiej myśli filozoficzno-społecznej i analitykiem dzieł literackich, a zarazem obserwatorem polskiej i europejskiej codzienności. Piętnował tradycjonalizm, zaściankowość i prowincjonalny charakter głównych nurtów polskiej literatury, szczególnie zaś historycznych powieści „ku pokrzepieniu serc”, której reprezentantem (i największym ideowym oponentem Brzozowskiego) był Henryk Sienkiewicz. Jego Idee, Legenda Młodej Polski, Głosy wśród nocy oraz powieści Płomienie i Sam wśród ludzi kształtowały kolejne pokolenia polskiej inteligencji zaangażowanej. Stanisław Brzozowski jest patronem środowiska Krytyki Politycznej.

162

Jan Józef Lipski Pisma polityczne Patriotyzm i socjalizm, pojednanie z Niemcami i Ukraińcami, walka z antysemityzmem i nacjonalizmem, polityka demokratyczna i sprawiedliwość społeczna – tematy pism i treść życia Jana Józefa Lipskiego to największy chyba pomnik polskiej lewicy niekomunistycznej. Świecki święty, spadkobierca tradycji Żeromskiego i Brzozowskiego, dla wielu – guru opozycji przedsierpniowej. Charyzmatyczny patron środowiska KOR i wzór niezłomnej odwagi – postać wielka i wyjątkowa. I jak wiele polskich wielkości – zbyt często czczona, a zbyt rzadko czytana. Pisma polityczne Jana Józefa Lipskiego to zapis kilku dekad walki o lepszy świat – demokratyczny, wolny, sprawiedliwy społecznie. Autor Katolickiego Państwa Narodu Polskiego nie tylko był moralnym autorytetem, ale i wyznaczał sposób myślenia niezależnej inteligencji. Jego eseje otwierały ważne polskie debaty i kształtowały polską tożsamość. Od jego śmierci minęło dwadzieścia lat – większość problemów, jakie postawił, wciąż pozostaje nierozstrzygnięta. Jan Józef Lipski (1926–1991) – krytyk i teoretyk literatury, wieloletni pracownik Instytutu Badań Literackich PAN, redaktor tygodnika „Po prostu”. Odznaczony Krzyżem Walecznych za udział w Powstaniu Warszawskim, członek Klubu Krzywego Koła, założyciel i Wielki Mistrz wolnomularskiej loży Kopernik. Sygnatariusz m.in. Listu 34, współzałożyciel Komitetu Obrony

W K R Ó T CE

Robotników i działacz NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. W roku 1987 reaktywował w kraju Polską Partię Socjalistyczną; w wyborach 1989 wybrany do Senatu z listy Komitetu Obywatelskiego. Autor licznych książek, w tym: Twórczość Jana Kasprowicza (1967), KOR. Komitet Obrony Robotników – Komitet Samoobrony Społecznej (1983), Katolickie Państwo Narodu Polskiego (1994), Powiedzieć sobie wszystko… (1996). Kawaler Orderu Orła Białego.

163

psoez rai as eprrizaemwi o d n i k i

ESE J

Tomasz Piątek Antypapież

oprawa:

projekt okładki i ilustracje:

Hanna Gil-Piątek

miękka format: 125 x 195 mm stron: 104

Droga Czytelniczko, Drogi Czytelniku, zapewne nieco znużona/znużony jesteś nieustannym odmienianiem przez wszystkie przypadki imienia Jana Pawła Drugiego i tytułu Ojca Świętego.

978-83-62467-08-2 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 24,90 zł ISBN

Mimo to proponuję, żebyś wspólnie ze mną przyjrzała/przyjrzał się tej białej postaci. Może się okazać, że o tym demiurgu, który tak głęboko zaingerował nawet w nasze osobiste sprawy, nie wszystko jeszcze wiesz. Jeśli chcesz walczyć z bałwochwalczym kultem Wojtyły, znajdziesz tutaj argumenty. Jeśli masz sentyment do papieża, to będziesz mogła/mógł sprawdzić siłę tego uczucia. Tomasz Piątek

Jan Paweł II – Wielki Polak? Wielki Nauczyciel? Wielki Autorytet? Autorytet – ale dla kogo? A może tylko papież-przedstawienie, papież-wizualny? Tomasz Piątek z brawurą pisarza i felietonisty, a jednocześnie z zaangażowaniem wierzącego protestanta atakuje nauczanie polskiego papieża, i przede wszystkim medialny spektakl wokół jego osoby. Czy w Polsce można już krytykować Jana Pawła II? Tomasz Piątek (ur. 1974) – pisarz, publicysta, felietonista „Krytyki Politycznej”. Protestant. Ukończył lingwistykę na Universita’ degli Studi di Milano. Pracował jako dziennikarz w „Polityce”, RMF FM, „La Stampa”, Inforadiu, Radiostacji, współtworzył Kino Polska, był też copyrighterem i ekspertem psycholingwistą. Publikował felietony w miesięczniku „Film” i w „Życiu Warszawy”. Autor m.in. opartej na własnych doświadczeniach głośnej powieści Heroina. Jego Pałac Ostrogskich znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike (2009). W 2010 za Węża w kaplicy otrzymał nominację do Paszportów Polityki.

164

Tomasz Piątek Podręcznik do klasy pierwszej Drogie dzieci! Nie zapraszamy Was do czytania naszego podręcznika, bo wiemy, że żadne z Was i tak tego nie uniknie, w końcu jest to lektura szkolna. Nie obiecujemy Wam, że będzie to lektura zabawna. Nie napisaliśmy przecież zabawnika. Napisaliśmy podręcznik. A nazwa „podręcznik” pochodzi od słowa „podręczyć”. Cieszcie się, że to tylko podręcznik, a nie zadręcznik. I nie chodzi nam tu bynajmniej o ręcznik do wycierania Waszych niewinnych różowych zadeczków. Murzynek Bambo Murzynek Bambo w Afryce mieszka Skóra i kości, niczyj koleżka Niczyj on kumpel, brat ani synek Umierający z głodu Murzynek Gdzieś na pustyni lub w jakiejś puszczy Szkielet w czyrakach z rozdętym brzuszkiem Tak bardzo bolą go rany, wrzody I nigdzie nie ma kropelki wody Kiedy na stole obiad podany Wspólnym wysiłkiem taty i mamy

W K R Ó T CE

A ty kaprysisz i zupy nie jesz Pomyśl o Bambo – wtedy zgłodniejesz Tomasz Piątek

165

p so ez ra i as eprri zaemwi o d n i k i ESE J

Elżbieta Janicka Festung Warschau. Raport z oblężonego miasta Festung Warschau. Raport z oblężonego miasta to spacerownik po Warszawie: minionej i obecnej, wyobrażonej i rzeczywistej. Zasięg terytorialny zaproponowanej trasy odpowiada obszarowi dawnej „dzielnicy północnej”, która w 1940 roku stała się warszawskim gettem.

opracowanie graficzne:

Poważne Studio

W K R Ó T CE

ISBN :

978-83-62467-22-8 Warszawa 2011, wydanie I

W miarę spaceru-lektury spojrzenie wędrowca-czytelnika zwraca się ku sposobom funkcjonowania polskiego miasta wplecionego w resztki i wspomnienia miasta żydowskiego sprzed 1943 roku – zmiecionego z powierzchni ziemi przez hitlerowców, lecz obecnego w świadomości, a także podświadomości dzisiejszych mieszkańców. Nawiązania architektoniczne lub ich brak, postać głównych ciągów komunikacyjnych, wzajemne usytuowanie pomników i upamiętnień, ewolucja nazw ulic i placów – wszystko to składa się na tkankę symboliczną pełną wzajemnych odniesień, a niekiedy również napięć. Festung Warschau konfrontuje różne style opowieści o tym samym miejscu. Teksty, obrazy i postaci z różnych epok wchodzą w dialog – niekiedy z pozycji nie do pogodzenia – na temat możliwych wizji historii Polski, wyborów tożsamościowych (grupowych i jednostkowych) oraz potocznych wyobrażeń o większości i mniejszościach. Elżbieta Janicka – absolwentka Université Paris VII Denis Diderot (1994). Doktor nauk humanistycznych. Adiunkt w warszawskim Collegium Civitas. Autorka książki Sztuka czy naród? Monografia pisarska Andrzeja Trzebińskiego (2006) uhonorowanej Nagrodą Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek 2008 w kategorii eseju. Publikowała m.in. w „Kulturze i Społeczeństwie”, „Kulturze Współczesnej”, „Tekstach Drugich”, „Pamiętniku Literackim”, a także w katalogach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Zachęty Narodowej Galerii Sztuki. Autorka fotografii eksperymentalnych (wystawy indywidualne: Ja, fotografia – Galeria FF, Łódź 1998; Miejsce nieparzyste – Atlas Sztuki, Łódź 2006).

166

Slavoj Žižek Od tragedii do farsy Dwa wydarzenia wyznaczają początek i koniec pierwszej dekady XXI wieku – atak z 11 września 2001 i kryzys finansowy z 2008 roku. Co przyniosło nam to niepełne dziesięciolecie? Przede wszystkim ujawniło słabość wmawianych nam ideologicznych przesądów. Od tragicznych wydarzeń 11 września do ciągle trwającego globalnego kryzysu ekonomicznego… i z powrotem. Slavoj Žižek w brawurowy sposób bada dzisiejszą ideologię i możliwości wyrwania się z jej uścisku, na przekór liberalno-demokratycznemu szantażowi. Stare powiedzenie: „Przestań gadać, zrób coś!” to jedna z najgłupszych rzeczy, jakie można powiedzieć, nawet według niskich standardów zdrowego rozsądku. Problem polega raczej na tym, że ostatnio zbyt dużo robiliśmy, na przykład ingerowaliśmy w naturę, niszczyliśmy środowisko i tak dalej… Być może nadszedł czas, by zatrzymać się, pomyśleć i powiedzieć to, co należy. To prawda, że często mówimy o czymś, zamiast robić, jednak czasami robimy rozmaite rzeczy, by uniknąć myślenia i rozmawiania o nich. Na przykład wywalamy 700 miliardów dolarów na rozwiązanie problemu, zamiast zastanowić się, skąd w ogóle ten problem się wziął.

ESE J tłumaczenie:

Maciej Kropiwnicki, Barbara Szelewa

fragment książki Slavoj Žižek (ur. 1949) – słoweński socjolog, filozof, marksista, psychoanalityk i krytyk kultury. Jedna z najważniejszych postaci współczesnej sceny teoretycznej i jeden z najbardziej znanych intelektualistów na świecie. Jest

najgłośniejszą w ostatnich latach debatę publiczną na temat zagranicznej książki wydanej w Polsce. Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazały się również Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej (Warszawa 2007), Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch (2007), Kruchy absolut (2009), W obronie przegranych spraw (2009) oraz wybór tekstów opublikowany w książce Žižek. Przewodnik Krytyki Politycznej (2009).

Hanna Gil-Piątek

ka Jacquesa Lacana. Jego Rewolucja u bram (wyd. polskie 2006) wywołała

projekt okładki:

jako efektowny i oryginalny komentator myśli francuskiego psychoanality-

oprawa:

w European Graduate School i na uniwersytetach amerykańskich. Zasłynął

miękka format: 125 x 195 mm stron: 274

profesorem Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Lublanie, wykłada także

978-83-62467-12-9 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 39,90 ISBN

167

poza seriami

ESE JE wstęp:

Jakub Majmurek, Agnieszka Wiśniewska

Polskie kino dokumentalne 1989-2009. Historia polityczna

projekt okładki:

Tomasz Kędzierski

oprawa miękka ze skrz ydełkami format:

165 x 238 mm stron: 176

pod redakcją Agnieszki Wiśniewskiej

978-83-61006-78-7 Warszawa 2011, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

Gdzie szukać obrazu Polski po 1989 roku? Oczywiście w filmach dokumentalnych. Nigdy nie były one „obiektywnym” zapisem zjawisk i problemów – chcąc nie chcąc stawały się stroną w polskich sporach. Dokumenty zabierały głos w najważniejszych debatach ostatnich dwudziestu lat – opowiadały o emigracji zarobkowej, cynizmie postpolityki, podziemiu aborcyjnym w Polsce czy metodach działania wielkich korporacji. Wzbudzały kontrowersje i wywoływały skandale. O żadnym filmie fabularnym nie dyskutowano tak zaciekle jak o Arizonie Ewy Borzęckiej, Takiego pięknego syna urodziłam Marcina Koszałki czy Nocnej zmianie Jacka Kurskiego i Michała Balcerzaka. I to dokument – Witajcie w życiu! Henryka Dederki – został „pierwszym półkownikiem wolnej Polski”. W Polskim kinie dokumentalnym 1989-2009 nie pytamy o wartości estetyczne i „etykę dokumentalisty”. Piszemy historię polityczną III RP. Pisanie historii kina jest jak rysowanie mapy. Wielość zjawisk, nurtów i kanonów układa się na niej w zawiłe, gęsto przecinające się ścieżki. Książka Polskie kino dokumentalne 1989–2009 jest jednym z etapów tworzenia takiej mapy. Zarysowujemy konstelację, w ramach której powstawały polskie dokumenty ostatnich dwudziestu lat: wyznaczamy bieguny i najważniejsze ośrodki, centrum i marginesy. Podobnie jak w krytycznej historii kina fabularnego, którą przedstawiliśmy czytelnikom rok temu, używamy nie tylko kategorii „estetycznych”, ale także – jeśli nie przede wszystkim – politycznych. Odbijamy się dzięki temu od dominujących w polskim filmoznawstwie sposobów opisywania dzieł filmowych. Próbujemy otworzyć historię kina na nowe narracje. Jakub Majmurek, Agnieszka Wiśniewska, fragment wstępu

168

Kino polskie 1989-2009. Historia krytyczna pod redakcją Agnieszki Wiśniewskiej i Piotra Mareckiego

Mocny tom, prowokujący do ponownego przemyślenia i zaciekłej dyskusji nie tylko na temat polityczności i ideologiczności kina, rodzimej krytyki filmowej oraz sztuki interpretacji/nadinterpretacji, ale też polskiej rzeczywistości po transformacji.

Czy u Pana Boga za piecem jest lepiej niż w Wilkowyjach? Co tak naprawdę łączy Franza Maurera z Olem? Kto komu wyjada mózg w Szamance i dlaczego warto o to zapytać? Dlaczego Tereska nie została krawcową, a papież pozostał człowiekiem?

Grzegorz Wysocki, „Dwutygodnik”

Kino polskie 1989–2009 jest próbą przyjrzenia się naszej kinematografii z perspektywy innej niż filmoznawcza. O dwudziestu najciekawszych, najbardziej znanych, ale też najchętniej pomijanych filmach powstałych w ostatnim dwudziestoleciu piszą autorzy, którzy na co dzień nie zajmują się krytyką filmową, m.in.: Artur Żmijewski, Kazimiera Szczuka, Eliza Szybowicz, Bożena Keff, Krzysztof Tomasik, Igor Stokfiszewski.

ESE JE redakcja i wstęp:

Agnieszka Wiśniewska

Roman Pawłowski, „Gazeta Wyborcza”

Nawet gdy czytelnik nie zgodzi się z poszczególnymi werdyktami, warto po tę książkę sięgnąć, bo rodzi ferment intelektualny, bez którego nie ma dyskusji o sztuce. Barbara Hollender, „Rzeczpospolita”

Prace autorów zebrane w tej czerwonej książeczce łączy wiara. […] Wiara w to, że w filmie wszystko znaczy, że nawet marne filmy mają moc przemieniania świata, nawet głupie filmy mogą ten świat objaśnić i interpretować w sposób prawdziwy i zajmujący. Piotr Wojciechowski, „Kino”

Karolina Kotowska

Świetna książka, otwiera oczy i na kino, i na polską rzeczywistość. Lektura obowiązkowa.

projekt okładki:

Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza”

oprawa

Krytyczna książka o kinie polskim lat 1989–2009 jest rewelacją.

miękka ze skrzydełkami format: 165 x 238 mm stron: 272

Przyglądamy się rodzimej kinematografii ostatnich dwudziestu lat – krytycznie wobec utrwalonych rozpoznań i interpretacji. Odwracamy porządki, mieszamy ciągi, rozkładamy obraz i układamy go na nowo.

978-83-61006-15-2 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN:

169

poza seriami

LEKSYKON wstęp:

Maciej Nowak

Wątroba. Słownik polskiego teatru po 1997 roku

oprawa

projekt okładki:

Jan Bajtlik

miękka format: 165 x 238 mm stron: 416

opracowanie zbiorowe

978-83-61006-14-5 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 49,90 zł ISBN:

Pomysł opisania najnowszych zjawisk był doskonały – takiego słownika na rynku nie było. Joanna Targoń, „Didaskalia”

Napisana zbiorowym wysiłkiem o młodych przez młodych przynosi porządną porcję informacji (i ocen) o tym, co nowego pojawiło się w polskim teatrze. Tomasz Miłkowski, „Magazyn Literacki Książki”

Idea przygotowania publikacji porządkującej informacje o najnowszych zjawiskach w polskim teatrze to pomysł chwalebny [...]. Prezentacją artystów zajęło się nowe pokolenie recenzentów i badaczy, dla których to właśnie „młodsi, zdolniejsi” i im podobni są mistrzami. Artur Jabłoński, kulturalnytorun.pl

170

Dekada nowego teatru odkryła dla polskiej kultury wybitne reżyserki i reżyserów oraz przynajmniej setkę wspaniałych aktorów. Wzbogaciła reper tuar środków w yrazu o efekty reportażowe, cytaty z rzeczywistości, zapożyczenia z popkultury, a także nowe zasady kompozycji i obecności aktora na scenie. Sprawiła, że polscy artyści dramatyczni przetarli oczy i krytycznie spojrzeli na dotychczasowe konwencje, przezroczyste ideologie zdroworozsądkowe i religijne oraz pozory apolityczności. Przede wszystkim jednak teatr ten wprowadził na scenę nowych bohaterów. W ich losach, sposobie mówienia i zachowania odbijał y się problemy społeczne, które przyniosła zmiana systemu gospodarczego i politycznego: zakwestionowanie tradycyjnych stylów życia i relacji społecznych, bezrobocie, bezdomność, nasilający się nacjonalizm. Zderzyliśmy się też ze zjawiskami wcześniej nienazywanymi – agresją w rodzinie, w yzyskiem kobiet, pedofilią, homofobią, wykluczeniem społecznym czy korupcją polityczną.

Konrad Pustoła Darkrooms Seria wielkoformatowych fotografii Konrada Pustoły gra podwójnym znaczeniem słowa „darkroom”: naturalne skojarzenie z fotograficzną ciemnią przeplata się tu z odniesieniem do istniejących w wielu klubach gejowskich pomieszczeń, gdzie można uprawiać seks, z daleka od oceniającego wzroku społecznego, wciąż jeszcze w Polsce zdominowanego przez normę heteroseksualną. Połączenie tych dwóch skojarzeń nie jest przypadkowe. Odbywający się w ciemni proces wywoływania nowych obrazów, naświetlonych wcześniej na fotograficznej kliszy pozwala myśleć o gejowskim darkroomie jako przestrzeni wywoływania nowych relacji międzyludzkich i redefinio-

Paulina Reiter, „Wysokie Obcasy”

II nagroda w ogólnopolskim konkursie katalogów i albumów o sztuce w kategorii katalog artysty.

publiczną i prywatną. Konsekwentnie bada też możliwości fotografii jako medium analizy i przekazu tej relacji. Współtwórca akcji Tiszert dla Wolności (2004–2006). Autor cyklów fotograficznych i instalacji m.in: Nieskończone domy (2005), S(t)ymulacje (2006). Członek zespołu Krytyki Politycznej.

eseje:

Olga Tokarczuk, Alexander Garcia Düttmann

Rene Wawrzkiewicz

To tajemniczy świat nielegalnych spotkań, zakazany dla niewtajemniczonych. Podróż przez ten dziwny i obcy świat jest kusząca, wymaga jednak odtrącenia wszelkich dogmatów, zmusza widza do odcięcia się od prywatnej i publicznej oswojonej rzeczywistości i podążenia bez orientacji długim ciemnym korytarzem. Naszym przewodnikiem jest fotograf.

nie. Zajmuje się wizualnym badaniem relacji między przestrzenią

projekt graficzny:

Olga Tokarczuk

na Uniwersytecie Warszawskim oraz Royal College of Art w Londy-

oprawa

Konrad Pustoła (ur. 1976) – artysta. Skończył nauki ekonomiczne

twarda format: 305 x 190 mm stron albumu: 54 stron wkładki: 32

ALBUM

wania pojęć sztywno określających role społeczne i tożsamości jednostkowe, coraz mniej dopasowanych do współczesnej, płynnej rzeczywistości. O alternatywnej przestrzeni polityczności, która stroniąc od wiecowych haseł czy radykalnej publicystyki, w intymnym zaciszu klubu niepostrzeżenie modyfikuje przyjęte kategorie, nawyki, stosunki społeczne i kulturowe.

978-83-61006-70-1 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 89 zł ISBN:

Książka wydana wspólnie z Nowym Teatrem i Kodoji Press

171

poza seriami

ESE JE

Piotr Kletowski Kino Dalekiego Wschodu

oprawa

projekt okładki:

Jan Bajtlik

miękka format: 145 x 205 mm stron: 230

Azjatyckie kino to prawdziwy fenomen. Filmowcy z Dalekiego Wschodu zawojowali międzynarodowe festiwale, także w Polsce mają swoją wierną publiczność. Książka Piotra Kletowskiego to przewodnik po niezwykłym świecie azjatyckiego filmu. Kino Dalekiego Wschodu stanowi kompendium wiedzy na temat najważniejszych azjatyckich kinematografii: japońskiej, hongkońskiej, chińskiej, tajwańskiej, koreańskiej, tajlandzkiej i wietnamskiej. Autor przedstawia historię rozwoju sztuki filmowej w poszczególnych krajach, omawia główne nurty, tematy i typowe dla azjatyckiego kina gatunki – od wuxia pian po anime. Opisuje dorobek zarówno dawnych mistrzów i klasyków, takich jak Kenji Mizoguchi, King Hu, Huaiai Chen czy Im Kwon-taek, jak i współczesnych twórców: Takeshiego Kitano, Johna Woo, Wonga Kar-Waia, Zhanga Yimou, Edwarda Yanga, Hou Hsiao-hsiena, Kim Ki-duka, Tran Anh Hunga i wielu innych. Piotr Kletowski (ur. 1975) – filmoznawca, specjalista od kina azjatyckiego. Autor monografii Śmierć jest moim zwycięstwem – kino Takeshi Kitano (2001) oraz Filmowa odyseja Stanleya Kubricka (2006). Współautor, razem z Piotrem Mareckim, głośnego wywiadu-rzeki z Andrzejem Żuławskim (Żuławski. Przewodnik Krytyki Politycznej, 2008). Redaktor Nowych nawigacji (1999) i Nowych 978-83-61006-18-3 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

Kino Dalekiego Wschodu stanowi kompendium wiedzy historycznofilmowej – przybliża czytelnikom ścieżki, jakimi kinematograf docierał w odległe regiony Azji. Magdalena Kempna, „ArtPapier”

172

nawigacji II (2003). Adiunkt w Instytucie Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ. Współtwórca Krakowskiej Szkoły Scenariuszowej.

Kino Dalekiego Wschodu Piotra Kletowskiego to pozycja interesująca przede wszystkim dlatego, że zbiera w jednym tomie teksty dotyczące wszystkich najważniejszych kinematografii tej części Azji. I choć poświęcone im teksty mają charakter bardzo szkicowy, to znakomicie systematyzują podstawową wiedzę na temat tamtejszej sztuki filmowej. Wiedzę tym bardziej cenną, że dotąd prezentowaną w Polsce jedynie w formie wycinkowych publikacji poświęconych konkretnym tytułom, twórcom bądź zjawiskom. Rafał Pawłowski, gildia.pl

Piotr Marecki Kino niezależne w Polsce 1989-2009. Historia mówiona Kino niezależne w Polsce 1989–2009 to podsumowanie dwóch dekad rozwoju tego zjawiska i próba stworzenia jego „historii mówionej”. Z rozmów z czołowymi twórcami offowymi powstała książka o entuzjazmie, działaniu zespołowym i realizowaniu projektów niesformatowanych na potrzeby rynku. O swojej filmowej aktywności – oddolnej, spontanicznej i niekomercyjnej – opowiadają m.in.: Paweł Czarzasty, Abelard Giza, Oskar Kaszyński, Wojciech Koronkiewicz, Bodo Kox, Kobas Laksa, Grzegorz Lipiec, Łyżka czyli Chilli, Dominik Matwiejczyk, Piotr Matwiejczyk, Mathias Mezler, Dariusz Nojman, Joanna Pawluśkiewicz i Marzena Popławska, Mariusz Pujszo, Sławomir Shuty i Zespół Filmowy „Skurcz”.

Ta historia mówiona to nie tylko opowieść o szaleńcach epoki wideo, małych cyfrowych kamer i dojrzewającej profesjonalizacji. To opowieść o Polsce nieopowiedzianej przez filmowy mainstream, to opowieść tych, którzy mieli odwagę kręcić filmy, nie szukając finansowego wsparcia instytucji państwowych. Tych filmów w dużej mierze nie da się nigdzie zobaczyć. Trzeba zatem czytać. Roman Kurkiewicz, „Gazeta Wyborcza”

ROZMOW Y

miękka format:165 x 240 mm stron: 416

To właśnie oni stworzyli najbardziej wyraziste i radykalne projekty audiowizualne po 1989 roku. Z zebranych w Kinie niezależnym wywiadów wyłania się spójny obraz tego ważnego, choć często niedocenianego nurtu we współczesnej polskiej kulturze. Piotr Marecki (ur. 1976) – w ydawca, kulturoznawca. Adiunkt w Katedrze Kultury Współczesnej Instytutu Kultury UJ, wykładowca Krakowskiej Szkoły Wyższej. Współtwórca i redaktor naczelny interdyscyplinarnego magazynu „Ha!art”. Współautor głośnej antologii młodej literatury polskiej Tekstylia (2002), redaktor słownika młodej polskiej kultury Tekstylia bis (2006). Współautor wywiadu-rzeki z Andrzejem Żuławskim (2008). Współtwórca i dyrektor Krakowskiej Szkoły Scenariuszowej. Laureat stypendium „Polityki”. Członek

oprawa

think tanku Restart.

Z wywiadów wyłania się ciekawy obraz tego zjawiska, ba, potężnego nurtu, który bywa lekceważąco traktowany przez ludzi z tzw. prawdziwego kina.

Grzegorz Laszuk

Beata Zatońska, tvpinfo.pl

projekt okładki:

Marecki, żeby zebrać wszystkie informacje i stworzyć drobiazgowy obraz słabo do tej pory opisanego nurtu, zjeździł praktycznie całą Polskę. Jego książka jest świadectwem tego, że nie tylko w Warszawie ludzie kręcą filmy. Jakub Socha, stopklatka.pl

978-83-61006-17-6 Warszawa 2009, wydanie I cena detaliczna: 49,90 zł ISBN

173

PUBLICYST YK A

poza seriami

1968. Die Revolte Sława Lisiecka, Zdzisław Jaskuła wstęp: Daniel Cohn-Bendit, Adam Ostolski t y tuł or yginału: tłumaczenie:

Daniel Cohn-Bendit, Rüdiger Dammann Maj‚ 68. Rewolta Książka Maj ‘68. Rewolta pokazuje nam świat schyłku lat 60. oczami aktywnych uczestników tamtych wydarzeń. Eseje o rewolucji seksualnej i feminizmie, walce o historyczną pamięć oraz o upadku autorytetów, a także o wrażliwych społecznikach, którzy zostali terrorystami – wszystkie pokazują, jak zmieniały się Niemcy na tle reszty świata. Niemieckie legendy: zamach na Rudiego Dutschke, podpalenie biurowca Axla Springera, zamachy Frakcji Czerwonej Armii czy powstanie sieci sex shopów Beate Uhse pokazują jak w soczewce momenty zwrotne najnowszej historii Zachodu. Bez nich nie zrozumiemy także naszej, późnonowoczesnej tożsamości.

miękka format: 176×250 mm stron: 200

Daniel Cohn-Bendit (ur. 1945) – jeden z przywódców Maja ‘68, rzecznik ruchu studenckiego w Paryżu. W związku z udziałem w wydarzeniach majowych został wydalony z Francji. Zamieszkał w Niemczech, gdzie współtworzył tzw. opozycję pozaparlamentarną, do 1990 roku

oprawa

projekt okładki:

Twożywo

wydawał lewicowy magazyn „Pflasterstrand”. Od 1994 jest posłem

978-83-61006-28-2 Warszawa 2008, wydanie I cena detaliczna: 34,90 zł ISBN

Na polskim rynku nie było dotychczas publikacji, która w równie szeroki i dogłębny, a zarazem przystępny sposób ukazywałaby problem „roku 1968” w jego rozmaitych aspektach: teoretycznofilozoficznym, społeczno-obyczajowym, wreszcie w wymiarze egzystencjalnego doświadczenia jednostki. Agnieszka Graff

174

Parlamentu Europejskiego z ramienia ugrupowania Zieloni – Wolny Sojusz Europejski, obecnie współprzewodniczy ich frakcji. W Wydawnictwie Krytyki Politycznej ukazała się jego książka Co robić? (2010). Rüdiger Dammann (ur. 1959) – socjolog, wydawca, współautor (wraz z Ingke Brodersen) książek: Zerrissene Herzen. Die Geschichte der Juden in Deutschland [Rozdarte serca. Dzieje Żydów w Niemczech] oraz Das neue Europa. In Vielfalt geeint – Geschichte und Zukunft der Europäischen Union [Nowa Europa – Historia i przyszłość Unii Europejskiej].

Jest to prosta opowieść o nie-prostym mechanizmie ludzkiego umysłu, pragnieniach ciała i wolnej woli. Opowieść, która choć nieustannie od-grywana jest przez pamięć, zdradza rozpiętość czasu i przez to rozpada się na niezliczone „historie poboczne”. Tomasz Pawlus, „ArtPapier”

Slavoj Žižek W obronie przegranych spraw Zbiór esejów najgłośniejszego filozofa ostatnich lat. W czasach, gdy większość maksispraw uznaliśmy za z góry stracone i warte ledwie miniwykładów, Slavoj Žižek postanawia po raz kolejny rzucić wyzwanie naszemu dobremu samopoczuciu. Žižek podważa utarte sądy, wygłasza niespodziewane konkluzje i po raz kolejny zaprasza nas na intelektualną wyprawę, w której spodziewać się można naprawdę wszystkiego. Takie tematy, jak populizm, perspektywa ekologicznej katastrofy, polityczne ciągoty intelektualistów czy dyskusje o stosowaniu tortur, spotykają się w jego książce z błyskotliwymi analizami filmów, tekstów literackich i filozoficznych. Dyskutując z Heideggerem, Badiou, Laclauem i Negrim, ale także Danem Brownem i Dymitrem Szostakowiczem, Žižek stara się wybronić najważniejszą przegraną sprawę ostatnich dziesięcioleci – nadzieję na powszechną wolność, równość i braterstwo.

W obronie przegranych spraw, oprócz zasygnalizowania zagrożeń i problemów związanych z kapitalizmem, podejmuje także temat demokracji, drugiego członu naszego najlepszego z możliwych światów. Kiedy Žižek przywołuje stwierdzenia o tym, że czas Wielkich Spraw już minął i pozostały nam już tylko sprawy błahe i małe, to po części wskazuje, że wina leży m.in. po stronie demokracji. Mikołaj Marcela, „ArtPapier”

ESE JE

In Defence of Lost Causes Julian Kutyła

t y tuł or yginału: tłumaczenie:

NAKŁAD

WYCZERP

ANY

W obronie przegranych spraw to znakomita lektura i chyba najlepsza jak dotąd książka Žižka. Jacek Dobrowolski, orgiamyśli.pl

Twożywo

Politycznej (2009).

projekt okładki:

(2009) oraz wybór tekstów opublikowany w książce Žižek. Przewodnik Krytyki

oprawa

crimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch (2007), Kruchy absolut

miękka format: 176×250 mm stron: 428

zały się również Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej (Warszawa 2007), La-

978-83-61006-29-9 Warszawa 2008, wydanie I ISBN

175

poza seriami

Andrzej Żuławski Nocnik. 27 XI 2007–27 XI 2008 Dziennik? Powieść? Kilka powieści w jednej? Nie, po prostu Nocnik, do którego spływają kolejne noce. I dni. Rok z życia reżysera, pisarza – filmy, lektury, historie miłosne… Rozliczenie ze światem, ale przede wszystkim z samym sobą. Gdyby Tyrmand pisał dziś swój dziennik, napisałby właśnie Nocnik. Andrzej Żuławski (ur. 1940) – reżyser filmowy, scenarzysta, pisarz. Studiował na wydziale reżyserii paryskiego Institut des Hautes Études Cinématographiques, filozofię na Sorbonie i na Uniwersytecie Warszawskim. Autor dwunastu filmów i ponad dwudziestu książek. Bohater głośnego wywiadu-rzeki przeprowadzonego przez Piotra Kletowskiego i Piotra Mareckiego (Żuławski. Przewodnik Krytyki Politycznej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2008).

Chodzi o coś przeciwnego dziennikom. Te prowadzą pisarze mający siebie i swe pisarstwo za czcigodne. Takich jest wysypisko. Mimo nałogowych humanitariów, czyli uogólnień, kłamstw, narcyzmów i złotych myśli, wydają mi się oni głupcami. Najprzykrzejszy w ich uporczywych zapiskach jest ton szlachetny, najmniej przekonujące – refleksje nad życiem, śmiercią, cywilizacją, człowieczeństwem, ratunkiem poprzez sztukę i upadkiem w trywialność historii. […] Literatura jest owszem mrówczą pracą, ale i bluźnierczą plotą… fragment książki

W antydzienniku, nazwanym prowokacyjnie Nocnikiem, autor łączy pasję demaskatora intelektualnej hucpy z analizą urojonych wielkości i własnych klęsk poniesionych w życiu prywatnym. Każdy z tych wątków jest fascynujący, przedstawiony z ekshibicjonistyczną szczerością i niesamowitą stylistyczną brawurą. Janusz Wróblewski, „Polityka”

Andrzej Żuławski, znakomity reżyser i pisarz, w najnowszej książce Nocnik wypowiedział wojnę całemu światu. „Newsweek”

176

NAKŁAD

WYCZERP

ANY

oprawa

projekt okładki:

Jan Bajtlik

miękka ze skrzydełkami format: 146 x 205 mm stron: 644

POWIEŚĆ

978-83-61006-81-7 Warszawa 2010, wydanie I cena detaliczna: 39,90 zł ISBN:

177

pismo

PISMO „Krytyka Polityczna” ukazuje się od maja 2002 roku. Nazwa pisma nawiązuje do młodopolskiej „Krytyki” Wilhelma Feldmana, na łamach której publikował m.in. Stanisław Brzozowski, patron naszego Stowarzyszenia, jak i drugoobiegowej „Krytyki” publikującej teksty opozycyjnych wobec PRL pisarzy i publicystów. „Krytyka Polityczna” jest przedsięwzięciem wydawniczo-kulturalnym – pismem zaangażowanym w bieg spraw publicznych w Polsce. Obok filozofii politycznej i publicystyki ważne miejsce zajmuje w piśmie literatura i krytyka literacka, sztuka współczesna, a także teatr. „Krytyka Polityczna” ma wyraźny profil ideowy, ale jednocześnie jest otwarta na głosy płynące z innych stron, co widać w składzie autorów każdego numeru. „Krytyka Polityczna” wydawana jest w nakładzie 6500 egzemplarzy i jest największym polskim magazynem intelektualnym.

1 (2002): Inteligenci - bezradni czy martwi projekt okładki: Piotr Labenz 2 (2003): Lewica, prawica, pomieszanie języków projekt okładki: Piotr Labenz 3 (2003): Nasz dom publiczny projekt okładki: Karolina Marzec 4 (2003): Jeszcze nie jesteś populistą? projekt okładki: Karolina Marzec 5 (2004): Polska dwóch prędkości projekt okładki: Karolina Marzec 6 (2004): Czas zadymy projekt okładki: Twożywo 7-8 (2005): Opisać przyszłość, stworzyć przeszłość projekt okładki i grafiki: Marek Sobczyk 9-10 (2005): Miłość do polityki projekt okładki: Alek Radomski 11-12 (2007): Pochwała antagonizmu projekt okładki: Twożywo 13 (2007): Wakacje z prawicą projekt okładki: Twożywo 14 (2007/2008): Tylko prawda nas wyzwoli projekt okładki: rzeczyobrazkowe.pl 15 (2008): Nieludzka polityka projekt okładki: Twożywo 16-17: (2009): Jeśli nie monogamia, to co? projekt okładki: Twożywo 18: (2009) Idź i patrz projekt okładki i opracowanie graficzne: Maurycy Gomulicki 19 (2009): Nowy Wspaniały Świat projekt okładki: Twożywo 20-21 (2010): Manifest komunistyczny projekt okładki: Twożywo 22 (2010): Przemoc projekt okładki: Twożywo 23 (2010): Na wschód od Edenu projekt okładki: Katarzyna Błahuta 24-25 (2010): Selekcja projekt okładki: Twożywo 26 (2010): Duchy projekt okładki i opracowanie graficzne: Katarzyna Błahuta WKRÓTCE 27-28 (2011) Miejsca transformacji

seria przewodniki

Hanna Gill-Piątek, Henryka Krzywonos, Bieda. Przewodnik dla dzieci Skąd bierze się bieda? Czy biedny oznacza gorszy? Jak można pomóc tym, którzy mają mniej od nas? O tych sprawach z reguły nie rozmawia się z dziećmi. My próbujemy. W naszym pierwszym małym przewodniku tłumaczymy, skąd bierze się bieda i co z niej wynika. Opowiadamy o jej konsekwencjach w szkole i w domu, przedstawiamy mity związane z ubóstwem i pokazujemy, jak można je zwalczać. Bieda to nie jest tylko brak pieniędzy. Wiąże się z nią dużo gorszych rzeczy. Wstyd, że nie mam tego, co inni. Złość i poczucie poniżenia, kiedy porównuję się z rówieśnikami. Przecież ich rodzice kupują im drogie prezenty, którymi lubią się chwalić przed całą klasą. Pewnie czujesz, jakie to musi być trudne. A przecież ubóstwo nie jest nigdy winą dziecka. fragment książki

Hanna Gill-Piątek – działaczka społeczna i polityczna, członkini zespołu Krytyki Politycznej. W latach 2005–2008 liderka lokalnych stowarzyszeń warszawskich walczących o niewprowadzanie tras ekspresowych w gęsto zabudowane osiedla. Razem z mężem Tomaszem Piątkiem współzałożycielka Obywatelskiego Forum Dostępu do Książki (2010). Pracuje zawodowo jako graficzka, art directorka i brand managerka. Jest matką 15-letniego Martyna. Henryka Krzywonos (ur. 1953) – uczestniczka i organizatorka gdańskich strajków w 1980 roku, sygnatariuszka Porozumień Sierpniowych. Jej słowa „ten tramwaj dalej nie pojedzie”, wypowiedziane do pasażerów 15 sierpnia 1980 roku, rozpoczęły strajk komunikacji w Gdańsku. Przez wiele lat prowadziła rodzinny dom dziecka, założyła fundację pomagającą rodzinom w potrzebie. Na Kongresie Kobiet w 2009 roku otrzymała tytuł Polki Dwudziestolecia. Autorką ilustracji w książce jest Anna Pluta – studentka grafiki Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie (dyplom licencjacki 2010). Od 2009 współorganizatorka Świetlicy Krytyki Politycznej w Cieszynie.

184

Powiem brutalnie: jeśli nie tylko dzieci, ale i politycy potrafiliby sobie przyswoić, zrozumieć i wyciągnąć wnioski z tej opowieści o naszej biedzie, jej źródłach i konsekwencjach, to rzeczywistość w Polsce mogłaby wyglądać inaczej.

Jeżeli kiedykolwiek zostanę ministrem czegokolwiek, to w pierwszym dniu swoich rządów wprowadzę Biedę… jako lekturę obowiązkową. Dla każdego. Bardzo ważna mała książka.

Roman Kurkiewicz, „Wprost”

Bieda. Przewodnik dla dzieci to mocna rzecz. Wytrąca człowieka z ułudy, że cały świat jest taki spokojny i kolorowy jak jego gniazdko. Obracając się w kręgu ludzi o podobnym statusie, łatwo zapomnieć, że takich, których żyją skromniej, jest bardzo wielu.

Joanna Sokolińska, „Wysokie Obcasy”

Dorota Smoleń, czytelnia.onet.pl

projekt okładki i ilustracje:

Anna Pluta

miękka format: 210 x 210 mm stron: 40 oprawa

Książkę dodajemy w prezencie przy zakupie dowolnego innego tytułu w sklepie internetowym KP. Książka dostępna też bezpłatnie w księgarni w CK Nowy Wspaniały Świat oraz Świetlicach KP w Gdańsku i Cieszynie.

DL A DZIECI

978-83-62467-02-0 Warszawa 2010, wydanie I ISBN:

185

INDEKS AUTORÓW Adorno Theodor W. 71 Althusser Louis 76 Arrighi Giovanni 155 Ash Timothy Garton 143 Badiou Alain 44, 89 Bartana Yael 9 Bauman Zygmunt 66 Berlińska Agnieszka 43 Bragi Steinar 116 Brzozowski Stanisław 13, 85, 148, 149, 162 Butler Judith 68, 79 Castells Manuel 75 Chruślińska Iza 42 Dammann Rüdiger 174 Daniel Cohn-Bendit 105, 174 Demirski Paweł 114, 125 Dunn Elizabeth 83 Frank Thomas 84 Friszke Andrzej 15, 142 Frydman Roman 156 Georgiev Adam 118 Gill-Piątek Hanna 184 Goldberg Michael D. 156 Graff Agnieszka 103 Himanen Pekka 75 hooks bell 64 Horkheimer Max 71 Hrycak Jarosław 15, 42, 140 Janicka Elżbieta 166 Janiszewski Jakub 95 Kapela Jaś 98, 120, 121 Kepel Gilles 72 Kletowski Piotr 52. 172 Konarzewska Marta 17, 100 Krzywicka Irena 151 Krzywonos Henryka 184 Kuroń Jacek 130, 131, 132, 133 Latour Bruno 78 Lipski Jan Józef 163 Lipszyc Jarosław 124

Malanowska Kaja 112, 119 Marecki Piotr 45, 52, 169, 173 Masłoń Sławomir 46 McGowan Todd 82 Mencwel Andrzej 73 Mościcki Paweł 80, 86 Mouffe Chantal 53 Myers Tony 47 Oczko Piotr 81 Pacewicz Piotr 17, 100 Pankowski Marian 122, 123 Piątek Tomasz 97, 164, 165 Pisuk Maciej 51 Plata Tomasz 43 Pustoła Konrad 171 Ranciere Jacques 87 Rodrik Dani 157 Shore Marci 137 Sidorick Daniel 138 Siniawski Andriej 63 Sloterdijk Peter 21, 65 Smoleński Jan 102 Snyder Timothy 15, 139 Stawirej Jarosław 19, 115 Stern Nicholas 70 Stokfiszewski Igor 74 Szirianow Bajan 111 Szumowska Małgorzata 23, 24 Tomasik Krzysztof 31, 96, 106 Warkocki Błażej 31 Welzer Harald 69 Wiśniewska Agnieszka 21, 101, 168, 169 Zygmunt Michał 117 Żakowski Jacek 107 Żeleński Tadeusz, ps. Boy 150 Żmijewski Artur 90 Żuchowski Jakub 111 Żuławski Andrzej 52, 176 Żurawiecki Bartosz 113 Žižek Slavoj 47, 54, 77, 88, 91, 167, 175

INDEKS TYTUŁÓW 41-800 111 Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty 142 Adam Smith w Pekinie 155 Agamben. Przewodnik Krytyki Politycznej 39 Anty-edyp 63 Antypapież 164 Autobiografia [Jacka Kuronia] 130 Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej 45 Bieda. Przewodnik dla dzieci 184 Brzozowski. Przewodnik Krytyki Politycznej 29 Była Żydówka, nie ma Żydówki 122 CAMPania. Zjawisko campu we współczesnej kulturze 81 Co robić? Mały traktat o o wyobraźni politycznej na użytek Europejczyków 105 Co z tym Kansas? 84 Coetzee. Przewodnik Krytyki Politycznej 46 Darkrooms 171 Dialektyka oświecenia 71 Dojrzewanie. Pisma polityczne 1964-1968 131 Drobne szaleństwa dnia codziennego 119 Drżące ciała. Rozmowy z artystami 90 Duża Solidarność, mała solidarność. Biografia Henryki Krzywonos 101 Ekologia. Przewodnik Krytyki Politycznej 41 Ekonomia kultury. Przewodnik Krytyki Politycznej 35 Ekonomia wiedzy niedoskonałej 157 Estetyka jako polityka 87 Etos lewicy. Esej o narodzinach kulturalizmu polskiego 73 Etyka. Przewodnik Krytyki Politycznej 44 Festung Warschau. Raport z oblężonego miasta 166 Globalny ład 70 Głosy wśród nocy 85 Herzog. Przewodnik Krytyki Politycznej 37 Homobiografie. Pisarki i pisarze polscy XIX i XX wieku 106 Imigracje 112 Islandia. Przewodnik nieturystyczny 59 Jak odebrałem dzieci Terlikowskiemu 98 Janusz Hrystus 120 Jedna gospodarka, wiele rozwiązań 156 Jesień wasza, wiosna nasza 143 Kapitalizm w puszce 138 Kapitał. Przewodnik Krytyki Politycznej 27 Kino Dalekiego Wschodu 172 Kino niezależne w Polsce 1989 –2009. Historia mówiona 173 Kino polskie 1989-2009. Historia krytyczna 169 Kobiety 116

Komuna Otwock. Przewodnik Krytyki Politycznej 43 Kruchy absolut 77 Kryształowy pałac 65 Krytyka rozumu postkolonialnego 63 Krytyki Politycznej przewodnik lewicy 56-57 Kryzys. Przewodnik Krytyki Politycznej 49 Kto w Polsce ma HIV? 95 Lacan. Przewodnik Krytyki Politycznej 54 Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch 88 Lata walk ulicznych 117 LGBT. Przewodnik Krytyki Politycznej 31 Magma i inne próby zrozumienia, o co tu chodzi 103 Maj ‘68. Rewolta 174 Masakra profana 115 Maurice Blanchot. Literatura ekstremalna 86 Miłosz. Przewodnik Krytyki Politycznej 28 Mnemotechniki 124 Mocarz 149 Mulat w pegeerze 96 Nacjonalizm, marksizm i Europa Środkowa. Biografia Kazimierza Kelles-Krauza (1872-1905) 139 Nadzieja i rozczarowanie. Pisma polityczne 1989-2004 133 Nasi okupanci 150 Nauczka 107 Nieobecni 113 Niższe loty 111 Nocnik. 27 XI 2007 – 27 XI 2008 176 Norwegia. Przewodnik nieturystyczny 27 Nowoczesność jako źródło cierpień 137 Od tragedii do farsy 167 Odczarowanie. Z artystami o narkotykach rozmawia Jan Smoleński 102 Opozycja. Pisma polityczne 1969-1989 132 Ostatni zlot aniołów 123 Paktofonika. Przewodnik Krytyki Politycznej 51 Parafrazy 114 Partycypacja. Przewodnik Krytyki Politycznej 27 Piątek mówi 97 Pierwsza krew 151 Pisma polityczne [Jana Józefa Lipskiego] 163 Pisma polityczne [Stanisława Brzozowskiego] 162 Planeta samych chłopców 118 Płomienie 148 Podatki. Przewodnik Krytyki Politycznej 32 Podręcznik dla klasy pierwszej 165 Polityczność. Przewodnik Krytyki Politycznej 53 Polityka literatury. Przewodnik Krytyki Politycznej 48 Polityka narkotykowa. Przewodnik Krytyki Politycznej 50

Polityka natury 78 Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej 80 Polskie kino dokumentalne 1989-2009. Historia polityczna 168 Prorok we własnym kraju. Iwan Franko i jego Ukraina (1856-1886) 140 Prywatyzując Polskę 83 Przygodność, hegemonia, uniwersalność 63 Rajkowska. Przewodnik Krytyki Politycznej 40 Rancière. Przewodnik Krytyki Politycznej 27 Realne spojrzenie. Teoria filmu po Lacanie 82 Rewolucja 1905 roku. Przewodnik Krytyki Politycznej 27 Rewolucja u bram. Pisma Lenina z roku 1917 91 Rosyjska inteligencja 63 Sasnal. Przewodnik Krytyki Politycznej 55 Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej 33 Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej 36 Socjalizm. Utopia w działaniu 66-67 Społeczeństwo informacyjne i państwo dobrobytu. Model fiński 75 Stosunek seksualny nie istnieje 121 Szwecja. Przewodnik nieturystyczny 58 Śmierć podatnika 125 Święty Paweł. Ustanowienie uniwersalizmu 89 Teoria feministyczna. Od marginesu do centrum 64 Trójmiasto. Przewodnik Krytyki Politycznej 34 Ukraina. Przewodnik Krytyki Politycznej 42 Uniwersytet zaangażowany. Przewodnik Krytyki Politycznej 38 Uwikłani w płeć 79 W imię Marksa 76 W obronie przegranych spraw 175 Walczące słowa. Mowa nienawiści i polityka performatywu 68 Wątroba, czyli słownik polskiego teatru po 1997 roku 170 Wojny klimatyczne. Za co będziemy zabijać w XXI wieku? 69 Wojny narkotykowe. Doniesienia z pola walki 99 Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu 100 Zdrowie publiczne. Przewodnik Krytyki Politycznej 27 Zemsta Boga. Religijna rekonkwista świata 72 Žižek. Przewodnik Krytyki Politycznej 47 Zwrot polityczny 74 Żałoba 104 Żmijewski. Przewodnik Krytyki Politycznej 30 Żuławski. Przewodnik Krytyki Politycznej 52

Wydawnictwo Krytyki Politycznej ul. Nowy Świat 63 00-042 Warszawa tel. 22 505 66 90 fax: 22 505 66 84 e-mail: redakcja@krytykapolityczna.pl www.krytykapolityczna.pl Zespół Wydawnictwa: Katarzyna Błahuta (graficzka), Magdalena Błędowska, Jakub Bożek, Dorota Głażewska (dyr. finansowy), Maciej Kropiwnicki (kierownik), Jaś Kapela, Julian Kutyła (wicenaczelny pisma), Magda Majewska (promocja), Jakub Majmurek, Sławomir Sierakowski (redaktor naczelny), Michał Sutowski, Agata Szczęśniak (wicenaczelna pisma), Agnieszka Wiśniewska, Artur Żmijewski (redaktor artystyczny pisma) Prawa autorskie: Maciej Kropiwnicki tel.: (+48 22) 505 66 93 e-mail: maciej.kropiwnicki@krytykapolityczna.pl Promocja: Magda Majewska tel.: (+48 22) 505 66 94 e-mail: magda.majewska@krytykapolityczna.pl Dystrybucja: Karol Domański (kier.), Jakub Szafrański, Patryk Walaszkowski tel.: (+48 22) 505 66 85 e-mail: karol.domanski@krytykapolityczna.pl PROPOZYCJE WYDAWNICZE Propozycje wydawnicze przyjmujemy wyłącznie w postaci elektronicznej. Prosimy o dołączenie notki o autorze i krótkiego streszczenia książki. redakcja katalogu: Magda Majewska współpraca: Karolina Gębska, Sylwia Goławska, Małgorzata Strzelecka projekt graficzny: Katarzyna Błahuta